S` ZWEITE BUECH MOSE (EXODUS)

S`1. Kapitel

Ägypte macht Druck uf Israel

1,6 Als etze Josef gschtorbe war un alli sini Breda un alli, de zue der Ziit gläbt hän, 1,7 (a) wachse de Nohchkumme Israels un ziige Kinda un mehre sich un wäre ibaüs schtark, so daß vu nene des Land voll war. 1,8 Do kummt ä näji(naii) Kenig uf in Ägypte, der wußt nigs vu Josef 1,9 un sait zue sinem Volk: Luegä, de Bagasch(des Volk) Israel isch me un schtärka als ma(mir) sin. 1,10 Kumme, ma(mir) wen sie mit Lischt niedrighalte, daß sie nit noh me wäre. Denn wenn ä Kreg üsbricht, kennte sie sich au zue unsare Feinde (Gegna) schlat un gege uns(üs) kämpfe un üs däm Land üszeh. 1,11 Un ma het Ufbasser(Fronvegte) iba sie nakockt, de sie mit (a) Zwangsarbet undadricke solle. Un sie baue (bäue) däm Pharao de Schtädt Pitom un (b) Ramses als Vorrotsschtädt. 1,12 Aba je me sie des Volk drucke(buckle len), desto schtärka vumehre si sich un breite sich üs. Un s kummt iba sie ä Graus vor Israel. 1,13 Do (a) zwinge de Ägypter d Israelite ibaüs zuem Denscht 1,14 un mache ne ihr Läbä sauer(schwer) mit schwerer Arbet mit Ton un Ziegel un mit manchali Frondenscht uf fäm Feld, mit all ihra Arbet, de sie ne ufglege hän kei Mitleid(Erbarme).

1,15 Un dr Kenig vu Ägypte sait zue d hebräische Hebammen, vu däne eini Schifra hieß un di anderi Pua: 1,16 Wenn ihr d hebräische Wieba helfe un bi der kummt ä Kind uf d Welt un sähn, daß ses ä Bue(Suhn) isch, so bringe nen um; isch's aba ä Dechtali, so len sie läbä. 1,17 Aba de Hebamme firchte Gott un hän nit gmacht, was dr Kenig vu Ägypte nene(ne) gsait het, sundern len de Kinda läbä. 1,18 Do reft dr Kenig vu Ägypte de Hebamme un sait zue nene: Wurum den ihr des, daß ihr de Kinda läbä len? 1,19 De Hebamme gän däm Pharao zantwort: De hebräische Wieba sin nit we di ägyptische, denn sie sin schtarki Wieba. Bfohr mir Hebamme zue nene kumme, hän sie`s scho uf d Welt brocht. 1,20 Drum doet Gott d Hebamme Guetes. Un des Volk vumehrt sich un wird sehr (sölli) schtark. 1,21 Un wel de Hebamme Gott firchte, segnet da(er) ihri Hiisa. 1,22 Do bifehlt dr Pharao sinem ganze Volk un sait: Alli Buebä(Sühn), de gibore den, werfe in d Nil, aba alli Dechtare len läbä.

S`2. Kapitel

Moses kummt uf d Welt si wundabari Errettig

2,5 Un de Dochta vum Pharao goht nab un wott bade im Nil, un ihri Geschpielinne gehn am Ufa hin un her. Un als sie des Käschtli im Schilf sieht, schickt sie ihri Magd hi un het`s hole lo. 2,6 Un als sie`s ufgmacht het, sieht sie des Kind, un lueg, des Buebli hiilt. Do gregt sie mitleid, un sie sait: S isch eins vu d hebräische Kindli. 2,7 Do sait sini Schweschta zue dr Dochta vum Pharao: Soll i(ich) higo un dir ä hebräisches Wieb ruefä, de noh schtillt, daß sie dir des Kindli schtill doet? 2,8 Di Dochta vum Pharao sait zue nare: Gang hi. Des Maidli goht hi un reft d Muetter vum Kind. 2,9 Do sait de Dochta vum Pharao zue nare: Nimm des Kindli mit un still`s ma(mir); i(ich) will`s dir lohne. Des Wieb nimmt des Kind un stillt` s. 2,10 Un als des Kind groß war, holt d Dochta vum Pharao, un s ward ihr Bue(Suhn), un sie het nen Moses gheiße; denn sie sait: I(Ich) ha nen üs däm Wassa zoge.

Moses haut ab nohch Midian

2,16 Dr Prieschta aba in Midian het siebä Dechtare; de kumme, Wassa z schepfe, un fillä de Rinne, um d Schof vu ihrem Vada (Babbe) zsuffe z ge. 2,17 Do kumme Schäfa (Hirte) un schucke(schtoße) sie wäg. Moses aba schtoht uf un hilft ne un tränkt ihri Schof. 2,18 Un als sie zue ihrem Vada (Babbe) Reguïl kumme, sait da(er): Wurum sin ihr hiit so bald do? 2,19 Sie sage: Ä ägyptische Ma isch uns(üs) bi gschtande gege de Schäfa (Hirte) un het fir uns(üs) schepft un tränkt unseri Schof. 2,20 Na(Er) sait zue sinene Dechtare: Wo isch scha(er)? Wurum hän ihr d Ma druße lo? Lade nen doch i, mit uns(üs) z ässä. 2,21 Un Moses willigt i, bi däm Ma z bliebe. Un na(er) git Moses sini Dochta (a) Zippora als Wieb. 2,22 De gregt ä Bue(Suhn), un na(er) heißt nen (a) Gerschom; denn, sait da(er), i(ich) bi ä Fremdling wore im fremde Land.

2,23 Langi Ziit aba dnohch schtirbt dr Kenig vu Ägypte. Un d Israelite jommere(seufze) iba ihri Knechtschaft un brellä, un ihr Gschrei iba ihri Knechtschaft kummt vor Gott. 2,24 Un Gott erhert ihr Wehklage un (a) (b) (c) denkt an si Abmachig (Abkumme) mit Abraham, Isaak un Jakob. 2,25 Un Gott luegt uf d Israelite un nimmt sich ihra a.

S`3. Kapitel

Moses Bruefig

3,13 Moses sait zue Gott: Lueg, wenn i(ich) zue d Israelite kumm un sag zue nene: Dr Gott äira Vädare het mi zue äich gschickt! un sie ma(mir) sage wäre: We isch si Name?, was soll i(ich) ne sage? 3,14 Gott sait zue Moses: (a) (b) (c) I (Ich) bi, der i(ich) bi. Un sait: So sollsch dü zue d Israelite sage: "I(Ich) bi", der het mi zue äich gschickt. 3,15 Un Gott sait wieta zue Moses: So sollsch dü zue d Israeliten sage: Dr HERR, dr Gott äira Vädare, dr Gott Abrahams, dr Gott Isaaks, dr Gott Jakobs, het mi zue äich gschickt. Des isch (a) (b) mi Name uf ewig, mit däm ma mi aruefe soll vu Gschlecht zue Gschlecht. 3,16 Drum gang hi un vusammel die Älteschte vu Israel un sag zue nene: Dr HERR, dr Gott äira Vädare, isch ma(mir) erschiene, dr Gott Abrahams, dr Gott Isaaks, dr Gott Jakobs, un het gsait: I (Ich) ha mi äich agnumme un gsähne, was äich in Ägypte widafahre isch, 3,17 un ha gsait: I (Ich) will äich üs däm Elend vu Ägypt fihre in des Land dr Kanaaniter, Hetita, Amoriter, Perisiter, Hiwita un Jebusita, in des Land, drin Milch un Honig fleßt. 3,18 Un sie wäre uf di härä. Dnohch sollsch dü mit d Älteschte Israels inegoh zuem Kenig vu Ägypte un zue nem sage: (a) Dr HERR, dr Gott dr Hebräer, isch uns(üs) erschiene. So loß uns(üs) etze go dräi Däg wiet in de Wüschte, daß ma(mir) opfare däm HERRN, unsam Gott. 3,19 Aba i(ich) weiß, daß äich dr Kenig vu Ägypte nit wird zeh losse, na(er) wär denn zwunge durch ä schtarki Hand. 3,20 Drum wir i(ich) mi Hand üsschtrecke un Ägypte schla mit all d Wunda, de i(ich) drin doe wir. Dnohch wird da(er) äich zeh losse. 3,21 Au will i(ich) mine Lit(däm Volk) Gunscht vuschaffe bi d Ägypter, daß, wenn ihr üszehn, ihr (a) (b) (c) nit leer üszehn, 3,22 sundern jedes Wieb soll sich vu ihra Nachbarin un Huusfreundin silbanes un goldenes Geschmeide un Kleida ge losse. De solle ihr äire Sehn un Dechtare alege un vu d Ägypter als Beute nähmä.

S`4. Kapitel

4,1 Moses git zantwort un sait: Lueg, sie wäre ma(mir) nit glaube un nit uf mi härä, sundern wäre sage: Dr HERR isch dir nit erschiene. 4,2 Der HERR sait zue nem: Was hesch dü do in dinere Hand? Na(Er) sait: Ä Bengel(Schtäckä). 4,3 Dr HERR sait: Wirf nen uf d Bode. Un na(er) wirft nen uf d Bode; do wird da(er) zue nare (a) Schlange, un Moses rennt wäck vor nare(ihr). 4,4 Aba dr HERR sait zue nem: Schtreck di Hand üs un schnapp sie bim Wedel. Do schtreckt da(er) sini Hand üs un packt sie, un sie wird wida zuem Bengel in sinere Hand. 4,5 Un dr HERR sait: Drum wäre sie glaube, daß dir erschiene isch dr HERR, dr Gott ihra Vädare, dr Gott Abrahams, dr Gott Isaaks, dr Gott Jakobs. 4,6 Un dr HERR sait wieta zue nem: Schteck di Hand in d Wampe(Bäusch) vu dinem Gwand (Häß). Un na(er) schteckt sie inä. Un als sa(er) sie wida rüszeht, lueg, do war sie üssätzig we Schnee. 4,7 Un na(er) sait: Doe sie wida in d Wampe(Bäusch) vu dinem Gwand (Häß). Un na(er) doet sie wida inä. Un als sa(er) sie rüszeht, lueg, do war sie wida we si andares Fleisch. 4,8 Un dr HERR sait: Wenn sie dir etze nit glaube un nit uf di härä wäre bi däm erschte Zeiche, so wäre sie dir doch glaube bi däm andere Zeiche. 4,9 Wenn sie aba däne zwei Zeiche nit glaube un nit uf di härä wäre, so nimm Wassa üs däm Nil un gieß ses uf des trochene Land; (a) dann(dnoh) wird des Wassa, des dü üs däm Schtrom gnumme hesch, Bluet wäre uf däm trochene Land.

4,10 Moses aba sait zue däm HERRN: Ach, mi Herr, (a) (b) i(ich) bi vu jeher nit beredt gsi, au etzed nit, sietdäm dü mit dinem Knecht schwätzesch; denn i(ich) hab ä schwari Schproch un ä schwari Zunge. 4,11 Dr HERR sait zue nem: Wer het däm Mensch s Muul (d Gosche) gschaffe? Odr wer het d Schtumme odr Daube odr Luega odr Blindä gmacht? Ha i(ich)'s nit doe, dr HERR? (a) 4,12 So gang etze hi: I (Ich) will mit dinem Muul (dinere Gosche) si un di lehre, was dü sage sollsch. (a) (b) 4,13 Moses aba sait: Mi Herr, schick, wen dü schicke willsch. 4,14 Do wird dr HERR sehr (sölli) bes(zornig) iba Moses un sait: Weiß i(ich) denn nit, daß di Brueda Aaron üs däm Schtamm Levi beredt isch? Un lueg, na(er) wird dir entgegäkumme, un wenn na(er) di sieht, wird da(er) sich vu Herze fräie. 4,15 Dü sollsch zue nem schwätze un de Wort in si Muul (Gosche) lege. Un i(ich) will mit dinem un sinem Muul (Gosche) si un äich lehre, was ihr doe solle. 4,16 Un (a) na(er) soll fir di zuem Volk(d Lit) schwätze; na(er) soll di Muul (Gosche) si, un dü sollsch fir nen Gott si. 4,17 Un sela Bengel nimm in di Hand, mit däm dü de Zeiche doe sollsch.

Moses kehr zruck nohch Ägypte

4,24 Un als Moses undawägs in d Herberge war, kummt nem dr HERR entgegä un wott nen umbringe. 4,25 Do nimmt Zippora (a) ä scharfe Schtei (Wackes) un beschnitt ihrem Bue(Suhn) d Vorhuut un brihrt dmit sini Scham un sait: Dü bisch ma(mir) ä Bluetbräutigam. 4,26 Do het da(er) vu nem ab glo. Sie het aba gsait Bluetbräutigam um dr Bschniedig wille.

4,27 Un dr HERR sait zue Aaron: Gang hi Moses entgegä in d Wüschte. Un na(er) goht hi un trifft den am Berg Gottes un küßt nen. 4,28 Un Moses doet Aaron kund alli Wort des HERRN, der nen gschickt het, un alli Zeiche, de na(er) nem bifohle het. 4,29 Un sie gehn hi un vusammle alli Älteschte dr Israelite. 4,30 Un Aaron het alli Wort gsait, de dr HERR mit Moses gschwätzt het, un Moses doet de Zeiche vor rem Volk. 4,31 Un des Volk glaubt. Un als sie ghärt hän , daß (a) dr HERR sich dr Israelite agnumme un ihr Elend agsähne het, bucke sie sich un bäte a.

S`5. Kapitel

5,5 Wida sait dr Pharao: Lueg, (a) sie sin scho me als des Volk vum Land, un ihr wen sie noh fäschtle(feschtle) lo vu ihrem Denscht! 5,6 Drum bifihlt dr Pharao am selbe Dag d Vögt vum Volk un ihre Ufbasa un sait: 5,7 Ihr solle däm Volk nimi Häcksel ge, daß sie Zegel mache, we bisher; len sie selba higo un Schtroh dfir zsämmeläsä. 5,8 Aba de Zahl vu Zegel, de sie bisher gmacht hän, solle ihr ne gliechviel uflege un nigs dvu erlo, denn sie sin fuul drum brelle sie un schwätze: Mir wen nüszeh un unsam Gott opfare. 5,9 Ma drucke de Lit mit Arbet, daß sie z schaffe hän un sich nit um falsches Gschwätz kimmere.

5,10 Do gehn de Vögt vum Volks un zue ihre Ufbassa üsä un sage zuem Volk: So sait dr Pharao: Ma wird äich kei Häcksel me ge. 5,11 Gehn ihr selba hi un beschaffe äich Häcksel, wo ihr's finde; aba vu äira Arbet soll äich nigs erlo wäre. 5,12 Do vuschtrait sich des Volk ins ganz Land Ägypte, um Schtroh z sammle, dmit sie Häcksel hän. 5,13 Un de Vögt triebe sie a un sage: Bringe äicha Soll we dertmols, als sa(ihr) Häcksel ka hän. 5,14 Un de Ufbassa üs d Reihe dr Israelite, de de Vögt vum Pharao iba sie bschtimmt hän, wäre gschla, un s wird zue nene gsait: Wurum hän ihr au hiit nit äichi Arbet doe we bisher? 5,15 Do gehn de Ufbassa vu d Israelite hi un brellä zuem Pharao: Wurum machsch dü des so mit dine Knecht? 5,16 Ma git dine Knecht kei Häcksel me, un ma(mir) solle trozdäm de Zegel mache, de uns(üs) bschtimmt sin; un lueg, dini Knecht wäre gschla, un dü vusindigsch di a dinem Volk. 5,17 D Pharao sait: Ihr sin fuul, fuul sin ihr; drum sage na(ihr): Mir wen nüszeh un däm HERRN opfare. 5,18 So gehn etze hi un den äira Frondenscht! Häcksel soll ma äich nit ge, aba de Zahl Zegel solle na(ihr) schaffe.

5,19 Do sähn de Ufbassa vu d Israelite, daß ses mit ne schlecht schtoht, wel ma gsait het: Ihr solle nigs erlo v d Arbet a Zegel. 5,20 Un als sie vum Pharao wäggehn, träffe sie Moses un Aaron, de doschten un uf sie warte, 5,21 un sage zue nene: Dr HERR richt sini Aug gege äich un schtroft`s, daß ihr uns(üs) in Vuruef brocht hän vor rem Pharao un sinene Große un hän nene so s Schwert in ihri Händ(Pfode) ge, uns(üs) umzbringe. 5,22 Moses aba kummt wida zuem HERRN un sait: Herr, wurum doesch dü so schlecht a däm Volk? Wurum hesch dü mi hergschickt? 5,23 Denn sietdäm i(ich) higange bi zuem Pharao, um mit nem z schwätze in dinem Name, het da(er) des Volk noh härter plagt, un dü hesch di Volk nit grettet.

S`6. Kapitel

6,10 Do schwätzt dr HERR mit Moses un sait: 6,11 Gang hi un schwätz mit däm Pharao, däm Kenig vu Ägypte, daß sa(er) Israel üs sinem Land zeh losse soll. 6,12 Moses aba schwätzt vor rem HERRN un sait: Lueg, de Israelite härä nit uf mi; we soll denn dr Pharao uf mi härä! (a) (b) Dozue bi i(ich) zdabbig(zugschickt) zuem Schwätze. 6,13 So schwätzt dr HERR mit Moses un Aaron un ordnet sie ab a de Israelite un a d Pharao, d Kenig vu Ägypte, um Israel üs Ägypte zue fihre.

D Vorfahre vu Moses un Aarons

.D Buebä(Sühn) Rubens, vum erschte Bue(Suhn) Israels, sin de: Henoch, Pallu, Hezron, Karmi. Des sin de Gschlechta vu Ruben.

6,15 D Buebä(Sühn) Simeons sin de: Jemuël, Jamin, Ohad, Jachin, Zohar un Schaul, d Bue(Suhn) dr Kanaaniteri. Des sin Simeons Gschlechta.

6,16 Des sin de Name dr Buebä(Sühn) Levis nohch ihre Stammesvuzeichnis: Gerschon, Kehat, Merari. Un Levi wird 137 Johr alt.

6,17 D Buebä(Sühn) Gerschons sin de: Libni un Schimi nohch ihrem Gschlechta.

6,18 D Buebä(Sühn) Kehats sin de: Amram, Jizhar, Hebron, Usïl. Kehat aba wird 133 Johr alt.

6,19 D Buebä(Sühn) Meraris sin de: Machli un Muschi. Des sin de Gschlechta Levis nohch ihrem Stammesvuzeichnis.

6,20 Amram nimmt Jochebed, de (a) Schweschta vu sinem Vada (Babbe), als Wieb; de git nem Aaron un Moses. Un Amram wird 137 Johr alt.

6,21 D Buebä(Sühn) Jizhars sin de: Korach, Nefeg, Sichri. 6,22 D Buebä(Sühn) (a) Usïls sin de: Mischaël, Elizafan, Sitri.

6,23 Aaron nimmt als Wieb Elischeba, de Dochta Amminadabs, Nachschons Schweschta; de git nem (a) Nadab, Abihu, Eleasar, Itamar.

6,24 D Buebä(Sühn) Korachs sin de: Assir, Elkana, Abiasaf. Des sin de Gschlechta dr Korachiter.

6,25 Eleasar aba, Aarons Bue(Suhn), nimmt ä Wieb vu d Dechtare Putïls; de git nem d (a) Pinhas. Des sin de Häupta (Kepf) dr Levite nohch ihre Gschlechta.

6,26 Des sin Aaron un Moses, zue däne dr HERR sait: (a) Fihrt de Israelite nohch ihre Schare gordnet üs Ägypteland! 6,27 De(Sie) sin s, de mit däm Pharao, däm Kenig vu Ägypte, schwätze, um de Israelite üs Ägypte z fihre. Des sin Moses un Aaron.

6,28 Un als dr HERR mit Moses in Ägypteland schwätzt, 6,29 sait da(er) zue nem: I (Ich) bi dr HERR; sag däm Pharao, däm Kenig vu Ägypte, alles, was i(ich) mit dir schwätz. 6,30 Un na(er) git zantwort vor rem HERRN: Lueg, (a) i(ich) bi zdabbig(zugschickt) zuem Schwätze; we wird denn dr Pharao uf mi härä?

S`7. Kapitel

7,8 Un dr HERR sait zue Moses un Aaron: 7,9 Wenn dr Pharao zue äich sage wird: Bewaise äich durch ä Wunda!, so sollsch dü zue Aaron sage: (a) Nimm di Bengel(Schtäckä) un wirf nen hi vor rem Pharao, daß sa(er) zue na Schlange wird! 7,10 Do gehn Moses un Aaron inä zuem Pharao un hän gmacht, we ne dr HERR bifohle het. Un Aaron wirft sinene Bengel(Schtäckä) hi vor rem Pharao un vor sinene Große, un na(er) wird zue nare Schlange. 7,11 Do het dr Pharao de Zaubera ruefä lo, un de (a) (b) (c) (d) ägyptische Zaubera hän ebeso mit ihra Kunscht Schlange gmacht: 7,12 Jeda wirft si Bengel(Schtäckä) hi, do wäre Schlange drus; ab Aarons Bengel(Schtäckä) vuschlingt ihri Schtägä. 7,13 Aba (a) des Herz vum Pharao wird vuschtockt, un na(er) härt het nit uf sie, we dr HERR gset. A NAME="7,14">7,14 Un dr HERR sait zue Moses: Des Herz vum Pharao isch härt; na(er) weigart sich, des Volk zeh z losse. 7,15 Gang hi zuem Pharao morge freh. Lueg, na(er) wird ans Wassa go; so kumm nem entgegä am Ufa vum Nil un nimm d Bengel(Schtäckä) in di Hand, der zue d Schlange wird, 7,16 un sag zue nem: Dr HERR, dr Gott dr Hebräer, het mi zue dir gschickt un dir sage losse: (a) Loß mi Volk zeh, daß ses ma(mir) dent in dr Wüschte. Aba dü hesch bisher nit härä welä. 7,17 Drum sait dr HERR: Dodra sollsch dü säh, daß i(ich) dr HERR bi: Lueg, i(ich) will mit däm Schtägä(Bängel), den i(ich) in minere Hand ha, uf des Wassa schla, des im Nil isch, un s soll (a) in Bluet vuwandlet wäre, 7,18 daß de Fisch im Schtrom schterbe un dr Schtrom schtinkt. Un d Ägypta wird`s ekle, des Wassa üs däm Nil z trinke.

7,19 Un dr HERR sait zue Moses: Sag Aaron: Nimm di Bengel(Schtäckä) un (a) reck di Hand üs iba de Wassa in Ägypte, iba ihri großi Bäch un Kanäl un Sümpf un iba alli Wassaschtelle, daß sie zue Bluet wäre, un s isch Bluet in ganz Ägypteland, selbscht in d Holz- un Scheikanne. 7,20 Moses un Aaron hän gmacht, we ne dr HERR bifohle het, un Moses hebt d Bengel(Schtäckä) un schlat ins Wassa, des im Nil war, vor rem Pharao un sinene Große. Un alles Wassa im Schtrom wird in Bluet vuwandlet. 7,21 Un de Fisch im Schtrom schterbe, un dr Schtrom wird schtinkig, so daß de Ägypta des Wassa üs däm Nil nit trinke kenne; un s war Bluet in ganz Ägypteland. 7,22 Un de (a) ägyptischen Zaubera hän`s ebeso gmacht mit ihra Kunscht. So wird des Herz vum Pharao vuschtockt, un na(er) härt nit uf Moses un Aaron, we dr HERR gsait het. 7,23 Un dr Pharao drillt sich un goht heim un nimmt's sich nit z Herze. 7,24 Aba alli Ägypta grabe am Nil entlang nohch Wassa zuem Trinke, denn des Wassa üs däm Schtrom kenne sie nit trinke. 7,25 Un des währt siebä Däg lang, nohchdäm dr HERR d Schtrom gschla het.

Di zweiti Plag: Fresch

S`8. Kapitel

8,1 Un dr HERR sait zue Moses: Sag Aaron: Reck di Hand üs mit dinem Schtägä (Bängel) iba di große Bäch, Kanäl un Simpf un loß Fresch iba Ägypteland kumme. 8,2 Un Aaron reckt sini Hand üs iba des Wassa in Ägypte, un s kumme Fresch uffe, so daß Ägypteland zuedeckt wird. 8,3 Do hän`s de (a) Zaubera ebeso gmacht mit ihra Kunscht un len Fresch iba Ägypteland kumme. 8,4 Do het dr Pharao Moses un Aaron ruefä lo un sait: (a) (b) (c) Bitte d HERRN fir mi, daß sa(er) de Fresch vu ma(mir) un vu minem Volk nihmt, so will i(ich) des Volk zeh lo, daß ses däm HERRN opfat. 8,5 Moses sait: Bschtimm iba mi in dinere Majeschtät, wenn i(ich) fir di, fir dini Große un fir di Volk bitte soll, daß bi dir un in dinem Huus de Fresch vutilgt wäre un alli im Nil bliebe. 8,6 Na(Er) sait: Morge. Moses git zantwort: Ganz we dü gsait hesch; uf daß dü erfahrsch, daß (a) (b) (c) (d) (e) nemads isch we dr HERR, unsa Gott. 8,7 De Fresch solle vu dir, vu dinem Huus, vu dine Große un vu dinem Volk go un ällei im Nil ibrigbliebe. 8,8 So gehn Moses un Aaron vum Pharao. Un Moses brellt zuem HERRN wägä dr Fresch, we na(er) däm Pharao zuegsait het. 8,9 Un dr HERR doet, we Moses gsait het, un de Fresch schterbe in d Hiisa, in d Hef un uf däm Feld. 8,10 Un ma huft sie zsämme, do ä Hufä un do ä Hufä, un s Land het dvu gschtunke. 8,11 Als aba dr Pharao gmerkt het, daß sa(er) Luft kregt het, (a) vuhärtet da(er) si Herz un het nit uf sie ghärt, we dr HERR gsait het. 8,12 Un dr HERR sait zue Moses: Sag Aaron: Schtreck di Bengel(Schtäckä) üs un hau in d Schtaub vum Bode(dr Erde), daß sa(er) zue Schtechmucke wird in ganz Ägypteland. 8,13 Sie hän`s so gmacht, un Aaron reckt sini Hand üs mit sinem Schtägä (Bängel) un schlat in d Schtaub uf d Erde. Un s kumme Mucke un hocke sich a d Mensch un a s Vieh; alle Schtaub dr Erde isch zue Mucke wore in ganz Ägypteland. 8,14 D (a) Zaubera hän`s ebeso gmacht mit ihra Kunscht, um Mucke vorzbringe; aba sie kenne`s nit. Un de Mucke ware au a d Mensche als au am Vieh. 8,15 Do sage de Zaubera zuem Pharao: Des isch (a) (b) (c) Gottes Finga. Aba des Herz vum Pharao wird vuschtockt, un na(er) het nit uf sie ghärt, we dr HERR gsait het. 8,16 Un dr HERR sait zue Moses: Mach di morge freh uf un kumm vor d Pharao, wenn na(er) üsä ans Wassa goht, un sag zue nem: Des sait dr HERR: (a) Loß mi Volk zeh, daß ses ma(mir) dent; 8,17 wenn nit, lueg, so will i(ich) Schnoke kumme lo iba di, dini Große, di Volk un di Huus, daß de Hiisa dr Ägypta un des Land, uf däm sie huuse, volla Schnoke wäre soll. 8,18 An däm Land Goschen aba, wo sich mi Volk ufhaltet, will i(ich) a däm Dag ebis Bsunderes doe, daß dert keini Schnoke sin, dmit dü innewirsch, daß (a) i(ich) dr HERR bi, inmitte dem Land, 8,19 un i(ich) will ä Undaschied mache zwische minem un dinem Volk. Morge scho soll des Zeiche bassiere. 8,20 Un dr HERR doet so, un s kumme vieli Schnoke in des Huus vum Pharao, in de Hiisa vu sinene Große un iba ganz Ägypteland, un des Land wird vusaut(vuherrt) vu d Schnoke.

8,21 Do het dr Pharao Moses un Aaron ruefä lo un sait: Gehn hi, opfare äirem Gott do im Land. 8,22 Moses sait: Des goht nit a, denn was ma(mir) däm HERRN, unsam Gott, opfare, isch (a) (b) d Ägypta ä Greuel. Lueg, wenn ma(mir) vor ihre Auge opfare, was ne ä Greuel isch, wäre sie uns(üs) dann(dnoh) nit schteinige? 8,23 (a) Drei Däg wiet wen ma(mir) in de Wüschte zeh un däm HERRN, unsam Gott, opfare, we na(er) uns(üs) gsait het. 8,24 Dr Pharao sait: (a) I (Ich) will äich zeh lo, daß ihr däm HERRN, äirem Gott, opfare in dr Wüschte. Nur ziehe nit so wiet, un bitte fir mi! 8,25 Moses sait: Lueg, wenn i(ich) etzed vu dir nüsgange bi, so will i(ich) d HERRN bitte, daß de Schnoke morge vum Pharao un sinene Große un sinem Volk platz mache; nur vueble(blende) uns(üs) nit nomol, daß dü des Volk nit zeh losch, däm HERRN z opfare. 8,26 Un Moses goht üsä vum Pharao un (a) bitte d HERRN. 8,27 Un dr HERR doet, we Moses gsait het, un schafft de Schnoke wäg vum Pharao, vu sinene Große un vu sinem Volk, so daß au nit eini übrigbliebt. 8,28 Aba dr Pharao (a) vuhertet si Herz au diesmol un het des Volk nit zeh lo.

S`9. Kapitel

Di fünfte Plag: Viehpescht

Di sechsti Plag: Blattern

9,22 Do sait dr HERR zue Moses: Reck di Hand üs in(gen) Himmel, daß ses hagelt iba ganz Ägypteland, iba Mensch, iba Vieh un iba alles Krut uf däm Feld in Ägypteland. 9,23 Do schtreckt Moses si Bengel(Schtäckä) in(gen) Himmel, un dr HERR het`s dunndere un (a) hagle lo, un Fiir scheßt uf d Bode ane. So het dr HERR Hagel flege lo iba Ägypteland, 9,24 un Blitz zuckt dzwische, un dr Hagel war so schwer, we na(er) noh ne in ganz Ägypteland gsi war, sietdäm de Lit dert huuse. 9,25 Un dr Hagel erschlat in ganz Ägypteland alles, was uf däm Feld war, Mensch un Vieh, un zerschlet alles Krut uf däm Feld un zerbricht alli Baim uf däm Feld. 9,26 Nur im Land Goschen, wo de Israelite ware, do hagelt`s nit. (a) (b)

9,27 Do schickt dr Pharao hi un het Moses un Aaron ruefä lo un sait zue nene: Diesmol hab i(ich) mi vusindigt; dr HERR isch im Recht, i(ich) aba un mi Volk sin schuldig. 9,28 (a) Bitt aba d HERRN, daß sa(er) ä End macht mit däm Dunnda un Hagel, so will i(ich) äich zeh lo, daß sa(ihr) nit länga do bliebe mehn. 9,29 Moses sait zue nem: Wenn i(ich) zue d Schtadt nüskumm, will i(ich) mi Händ(Pfode) üsbreite zuem HERRN, so wird dr Dunnda ufhäre un kei Hagel me flege, dmit dü (a) vuschtosch, daß d Bode des HERRN isch. 9,30 I (Ich) weiß aba: Dü un dini Große, ihr firchte äich noh nit vor Gott däm HERRN. 9,31 So wird vuschla dr Flachs un d Gerschte, denn de Gerschte schtoht in Ähre un dr Flachs in Bleet. 9,32 Aba dr Weize un des Korn wäre nit vuschla, denn s isch Speda dra. 9,33 So goht etze Moses vum Pharao zue d Schtadt üsä un breitet sini Händ(Pfode) üs zuem HERRN, un Dunnda un Hagel hän ufghärt, un dr Rägä tropft nimi uf d Bode. 9,34 Als aba dr Pharao sieht, daß Rägä, Dunnda un Hagel ufhärä, vusindigt da(er) sich wida un vuhertet si Herz, er un sini Große. 9,35 So wird (a) vum Pharao s Herz vuschtockt, daß sa(er) de Israelite nit zeh het lo, we dr HERR durch Moses gsait het.

S`10. Kapitel

10,7 Do sage di Große vum Pharao zue nem: We lang soll der Ma uns(üs) s End bringe? Loß de Lit zeh, daß sie däm HERRN, ihrem Gott, dene. Willsch dü erscht härä, daß Ägypte undagange isch? 10,8 Do wäre Moses un Aaron wida vor d Pharao brocht. Der sait zue nene: Gehn hi un dene däm HERRN, äirem Gott. Wer vu äich soll aba nüszeh? 10,9 Moses sait: Mir wen zeh mit jung un alt, mit Sehn un Dechtare, mit Schof un Rinda; denn ma(mir) hän ä (a) Fescht des HERRN. 10,10 Na(Er) sait zue nene: Jo, dr HERR isch mit äich, so gwiß we i(ich) äich un äiri Kinda zeh loss! Ihr sähn doch selba, daß ihr Beses vorhän! 10,11 Nei, nur ihr Männa ziehe hi un dene däm HERRN! Denn des isch`s doch, was ihr ha hän. Un ma schuckt sie üsä vum Pharao.

10,12 Do sait dr HERR zue Moses: Reck di Hand iba Ägypteland üs, daß Heigumba uf Ägypteland kumme un alles uffrässä, was im Land wagst, alles, was (a) dr Hagel ibrigglo het. 10,13 Moses schtreckt si Bengel(Schtäckä) iba Ägypteland üs, un dr HERR trieb ä Oschtwind ins Land, d ganze Dag un di ganzi Nacht. Un am Morge fihrt dr Oschtwind (a) (b) de Heigumba her(ra). 10,14 Un sie kumme iba ganz Ägypteland un len sich rab iba alles in Ägypte, so vieli, we ne zvor gsi sin noh etze si wäre. 10,15 Denn sie vudecke d Erdbode so dicht, daß sa(er) ganz dunkel wird. Un sie fräße alles, was im Land gwachse isch, un alli Fricht uf d Baim, de dr Hagel ibrigglo het, un len nigs Greenes ibrig a d Baim un uf däm Feld in ganz Ägypteland. 10,16 Do het dr Pharao schnell Moses un Aaron ruefä lo un sait: (a) I (Ich) ha mi vusindigt a däm HERRN, äirem Gott, un a äich. 10,17 Vugen ma(mir) mini Sinde nur noh eimol un (a) bitte d HERRN, äire Gott, daß sa(er) doch der Tod vu ma(mir) wägnihmt. 10,18 Un Moses goht üsä vum Pharao un bätet zuem HERRN. 10,19 Do drait(wendet) dr HERR d Wind, so daß sa(er) sehr (sölli) stark üs Weschte kummt; na(der) hebt de Heigumba uf un wirft sie ins Schilfmeer, daß nit eina ibrigbliebt in ganz Ägypte. 10,20 Aba dr HERR (a) vuschtockt des Herz vum Pharao, daß sa(er) de Israelite nit zeh lo het. 10,21 Do sait dr HERR zue Moses: Reck di Hand gen Himmel, daß ä solchi dunkli Nacht isch in Ägypteland, daß ma sie griefe ka. 10,22 Un Moses reckt sini Hand gen Himmel. Do ward ä so dicki dunkli Nacht in ganz Ägypteland dräi Däg lang, 10,23 daß nemads d andere sieht noh wäggo ka vum Platz, wo na(er) grad war, dräi Däg lang. Aba bi alle Israelite war lecht in ihre Hitte(Wohnige). 10,24 Do reft dr Pharao nohch Moses un sait: Zehn hi un dene däm HERRN! Nur äiri Schof un Rinda len do; aba äiri Wieba un (a) Kinda derfe mit äich zeh. 10,25 Moses sait: Willsch dü uns(üs) denn Schlachtopfa un Brandopfa mitge, de ma(mir) unsam Gott, däm HERRN, darbringe? 10,26 Au unsari Viecha solle mit uns(üs) go - nit ei Klaue darf dhindebliebä -; denn dvu meße ma(mir) nähmä zuem Denscht unsares Gottes, des HERRN. Mir wisse nit, womit ma(mir) däm HERRN dene solle, bis ma(mir) derthi kumme. 10,27 Aba dr HERR (a) vuschtockt des Herz vum Pharao, daß sa(er) sie nit zeh losst. 10,28 Un dr Pharao sait zue nem: Gang vu ma(mir) un hüet (heet) di, daß dü ma(mir) nimi vor d Auge kummsch; denn a däm Dag, do dü ma(mir) vor d Auge kummsch, sollsch dü schterbe. 10,29 Moses git zantwort: We dü gsait hesch; i(ich) wir dir nimi vor d Auge kumme.

S`11. Kapitel

Di zehnti Plag: Erschtgeburt wird umbrocht

11,4 Un Moses sait: Des sait dr HERR: Um midde in d Nacht will i(ich) durch Ägypteland go, 11,5 un (a) alli Erschtgeburt in Ägypteland soll schterbe, vum erschte Bue(Suhn) vum Pharao a, der uf sinem Thron hockt, bis zuem erschte Bue(Suhn) dr Magd, de hinda ihra Miihli hockt, un alli Erschtgeburt unda däm Vieh. 11,6 Un s wird ä großes Gschrei (Geblär) si in ganz Ägypteland, we ne zvor gsi isch noh wäre wird; 11,7 aba gege ganz Israel soll nit ei Hund mucke, nit gege Mensch noh Vieh, uf daß ihr wißt den, daß dr HERR ä (a) Undaschied macht zwische Ägypte un Israel. 11,8 Dann(Dnoh) wäre zue ma(mir) rabkumme alli dini Große un ma(mir) unda Feß flege un sage: Zeh üs, dü un alles Volk, des dir nohchgoht. Un dorufhi wir i(ich) üszeh.

.Und Moses goht vum Pharao mit grimmigem Zorn (Wuet). 11,9 Dr HERR aba sait zue Moses: Dr Pharao wird nit uf äich härä, uf daß mini Wunda noh me wäre in Ägypteland. 11,10 Un Moses un Aaron hän de Wunda alli doe vor rem Pharao; aba dr HERR (a) vuschtockt nem des Herz, so daß sa(er) de Israelite nit zeh lo het üs sinem Land.

S`12. Kapitel

12,21 Un Moses rueft alli Älteschte Israels un sait zue nene: Sörä Schof üs un riße sie fir äich nohch äire Gschlechta un schlachte des Passa. 12,22 Un riße ä Bischeli Ysop üs un dunke`s i (a) in des Bluet in däm Becke un bschtrierä dmit de Obaschwellä un de beide Pfoschte. Un kei Mensch goht zue sinere Huusdire üsä bis zuem Morge. 12,23 Denn dr HERR wird umägo un de Ägypta schla. Wenn na(er) aba des Bluet sieht a dr Obaschwellä un a d beide Pfoschte, wird da(er) a der Dire vorbäigo un d Vuderba nit in äiri Hiisa kumme lo, um äich z schla. 12,24 Drum so halt de Ordnig fir di un dini Nohchkumme ewig.

12,25 Un wenn ihr in des Land kumme, des äich dr HERR ge wird, we na(er) gsait het, so hebet (haltet) dän Bruch. 12,26 Un wenn äiri Kinda zue äich sage wäre: Was hän ihr do fir ä Bruch?, 12,27 solle ihr sage: S isch des Passaopfa des HERRN, der a d Israelite vorbigange isch in Ägypte, als sa(er) de Ägypta gschla un unsari Hiisa grettet het. Do vuneigt sich des Volk un bäte a. 12,28 Un de Israelite gehn hi un hän gmacht, we dr HERR s Moses un Aaron bifohle het.

D Erschtgeburt vu Ägypte schtirbt. D Üszug Israels

12,43 Un dr HERR sait zue Moses un Aaron: Des isch de Ordnig fir des Passa: Kei Fremde(Üslända) soll dvu ässä. 12,44 Isch scha(er) ä (a) kaufte Sklave, so beschniede ma nen; dann(dnoh) darf fa(er) dvu ässä. 12,45 Isch scha(er) aba ä Zueglofene(Beisasse) odr Dagelehna, so darf fa(er) nit dvu ässä. 12,46 In nem Huus soll ma`s ässä; ihr solle nigs vu sinem Fleisch üsä vor s Huus bringe un solle (a) kei Knoche a nem vubreche. 12,47 Di ganz Gmeinde Israel soll des doe. 12,48 Wenn ä Fremdling bi dir wohnt un däm HERRN des Passa hebed will, der beschnied alles, was männlich isch; alsdann ka na(er) dzue, daß sa(er) s haltet, un na(er) isch we ä Iheimische vum Land. Aba ä Unbschnittene darf nit dvu ässä. 12,49 Ei un desselbe Gsetz gelte fir di Iheimische un d Fremdling, der unda äich huust(wohnt). (a) (b) 12,50 Un alli Israelite hän gmacht, we dr HERR s Moses un Aaron bifohle het. 12,51 Ebe a däm Dag fihrt dr HERR de Israelite üs Ägypteland, Schar um Schar.

S`13. Kapitel

D Erschtgeburt Israels. Fescht vu d ungsiirte Brot

13,3 Do sait Moses zuem Volk: Denke a d Dag, a däm ihr üs Ägypte, üs dr Knechtschaft, zoge sin, denn dr HERR het äich mit mächtiga Hand vu dert rüsgfihrt; (a) drum sollsch dü nit gsiertes Brot ässä. 13,4 Hiit ziehe ihr üs, im Monet Abib. (a) 13,5 Wenn di etze dr HERR bringe wird in des Land dr Kanaanita, Hetita, Amorita, Hiwita un Jebusita, des sa(er) dir ge wird, (a) we na(er) dine Vädere gschwore het, ä Land, drin Milch un Honig fleßt, so sollsch dü d Bruch hebe in däm Monet. 13,6 Siebä Däg sollsch dü ungsiirtes Brot ässä, un am siebte Dag isch des HERRN Fescht. (a) 13,7 Dü sollsch siebä Däg ungsiirtes Brot ässä, daß bi dir (a) nit Suurdeig noh gsiertes Brot gsähne wird in alle dine Derfa (Käffa). 13,8 Ihr solle äire Sehn sage a dämselbe Dag: Des hebe ma(mir) desswegä, fir des was uns(üs) dr HERR doe het, als ma(mir) üs Ägypte zoge sin. 13,9 Drum soll`s dir we ä (a) (b) Zeiche si uf dinere Hand un we ä Merkmol zwische dine Auge, dmit des HERRN des Gsetz in dinem Muul (Gosch) isch; denn dr HERR het di mit mächtiga Hand üs Ägypte gfihrt. 13,10 Drum hebe de Ordnig Johr fir Johr zue der Ziit.

13,11 Wenn di etze dr HERR ins Land dr Kanaanita brocht het, we na(er) dir un dine Vädere gschwore het, un s dir ge het, 13,12 so sollsch dü däm HERRN alles üssundere, was zerscht d Mueterschoß durchbricht. Alli männlichi Erschtgeburt unda däm Vieh ghärt däm HERRN. 13,13 D Erschtgeburt vum Esel sollsch dü üslese mit nem Schof; wenn dü sie aba nit üslesesch, so brich ihr des Gnick. Bim Mensch aba sollsch dü alli Erschtgeburt unda dine Sehn üslese. 13,14 (a) Un wenn di hiit odr morge di Bue(Suhn) froge wird: Was bediitet des?, sollsch dü nem sage: Dr HERR het uns(üs) mit mächtiga Hand üs Ägypte, üs dr Knechtschaft, gfihrt. 13,15 Denn als dr Pharao schturr war un uns(üs) nit zeh het lo, erschlat dr HERR alli Erschtgeburt in Ägypteland, vu dr Erschtgeburt vum Mensch bis zue d Erschtgeburt vum Vieh. Drum opfa i(ich) däm HERRN alles Männliche, des zerscht d Mueterschoß durchbricht, aba de Erschtgeburt vu mine Buebä(Sühn) les i(ich) üs. 13,16 Un des soll dir we ä Zeiche uf dinere Hand si un we ä Merkmol zwische dine Auge; denn dr HERR het uns(üs) mit mächtiga Hand üs Ägypte gfihrt.

D Wolke- un Fiirsiile

S`14. Kapitel

Israels goht durchs Schilfmeer

14,10 Un als dr Pharao nooch rahkummt, hebet de Israelite ihri Auge uf, un lueg, de Ägypta ziehe hinda ne her. Un sie firchte sich sehr (sölli) un brellä zuem HERRN 14,11 un sage zue Moses: Ware nit Gräba in Ägypte, daß dü uns(üs) wägfihre meßtesch, dmit ma(mir) in dr Wüschte schterbe? Wurum hesch dü uns(üs) des adoe, daß dü uns(üs) üs Ägypte gfihrt hesch? 14,12 Hän ma(mir)'s dir nit scho in Ägypte gsait: Loß uns(üs) in Rueh, ma(mir) wen d Ägypta dene? S wär bessa fir uns(üs), d Ägypta z dene, als in dr Wüschte z schterbe. 14,13 Do sait Moses zuem Volk: Firchte äich nit, schtehn fescht un luegä zue, was fir ä Heil dr HERR hiit a äich doe wird. Denn we ihr de Ägypta hiit aluege, den na(ihr) sie nemols me aluegä. 14,14 (a) (b) (c) Dr HERR wird fir äich schtriete, un ihr den schtill si.

14,15 Un dr HERR sait zue Moses: Was brellsch dü zue ma(mir)? Sag d Israelite, daß sie wietazeh. 14,16 Dü aba hebe di Bengel(Schtäckä) uf un reck di Hand iba des Meer un deil`s midde durch, so daß de Israelite uf däm Trochene midde durch des Meer gehn. 14,17 Lueg, i(ich) will des Herz dr Ägypta vuhärte, daß sie hinda äich herzehn, un will mi Herrlichkeit erwiese a däm Pharao un vu all sinere Macht, a sinene Kärre un Männa (Manne). 14,18 Un de Ägypta solle innewere, daß i(ich) dr HERR bi, wenn i(ich) mi Herrlichkeit erweise a däm Pharao un a sinene Kärre un Männa (Manne).

14,19 Do hebt sich dr (a) Engel Gottes, der vor rem Heer Israels herzoge isch, un schtellt sich hinda sie. (b) Un de Wolkesiile vor ne hebt sich un kummt hinda sie 14,20 un kummt zwische des Heer dr Ägypta un des Heer Israels. Un dert war de Wolke finschta, un (a) do erlaichtet sie d Nacht, un so kumme de Heere di ganzi Nacht änanda nit necha. 14,21 Als etze Moses sini Hand iba des Meer reckt, het`s dr HERR zruckwieche lo durch ä schtarke Oschtwind di ganzi Nacht un macht des Meer troche, un de Wassa deile sich. 14,22 Un de Israeliten gehn inä midde ins Meer uf däm Trochene, un des Wassa war ne ä Muure zue d Rechte un zue d Linke. (a) (b) (c) (d) (e) 14,23 Un de Ägypta folge un ziehe ne nohch, alli Ross vum Pharao, sini Kärre un Männa (Manne), midde ins Meer. 14,24 Als etze de Ziit vu d Morgewache kummt, luegt dr HERR uf des Heer vu d Ägypta üs dr Fiirsiile un dr Wolke un bringt ä Angscht iba ihr Heer 14,25 un bremst(hemmt) de Räda vu ihre Kärre un macht, daß sie nur schwer vorwärtskumme. Do sage de Ägypta: Len uns(üs) abhaue(fliehe) vor Israel; dr HERR schtrietet fir sie gege Ägypte. 14,26 Aba dr HERR sait zue Moses: Reck di Hand üs iba des Meer, daß des Wassa widakummt un herflegt iba de Ägypta, iba ihri Kärre un Männa (Manne). 14,27 Do reckt Moses sini Hand üs iba des Meer, un des Meer kummt gege Morge wida in si Bett, un de Ägypta haue ab nem entgegä. So wirft dr HERR sie midde ins Meer. 14,28 Un des Wassa kummt wida un vudeckt Kärre un Männa (Manne), des ganze Heer vum Pharao, des ne nohchgange war ins Meer, so daß nit eina vu ne ibrigbliebt. 14,29 Aba de Israelite gehn troche midde durchs Meer, un des Wassa war ne ä Muure zue d Rechte un zue d Linke. 14,30 So rettet dr HERR a däm Dag Israel üs dr Ägypta Hand. Un sie sähn de Ägypta tot am Ufa vum Meer liege. 14,31 So sieht Israel de mächtigi Hand, mit der dr HERR a d Ägypta gfeilscht het. Un des Volk firchtet d HERRN, un sie glaube nen un (a) (b) si Knecht Moses.

S`15. Kapitel

I (Ich) will däm HERRN singe, denn na(er) het ä herrlichi Tat doe, Roß un Ma het da(er) ins Meer gworfe (gschtirzt). 15,2 Dr (a) (b) HERR isch mi Schtärki un mi Lobgsang un isch mi Heil. Des isch mi Gott, i(ich) will nen preise, na(er) isch minem Vada (Babbe) Gott, i(ich) will nen hochhebe.

15,3 Dr HERR isch d rechte (a) (b) Kregsma, (c) HERR isch si Name. 15,4 Pharao`s Kärre un sini Macht wirft da(er) ins Meer, sini userwählte Schtrieta vusinke im Schilfmeer. 15,5 D Defi het sie zuedeckt, sie suffe uf d Grund ab we ä Schtei (Wackes). 15,6 HERR, di rechti Hand doet großi Wunda; HERR, di rechti Hand het d Feinde (Gegna) zerschla. 15,7 Un mit dinere große Herrlichkeit hesch dü di Feind nagworfe(gschtirzt); wo dü di Wuet rüsglo hesch, frisst(vuzehrt) sie sie we Schtopple. 15,8 Durch di Schnaube het s Wassa sich ufbige, d Flute sin gschtande we ä Wall; de Defi wird schtarr midde im Meer. (a) 15,9 Dr Feind denkt: I (Ich) will nohchjage un sie packe un d Raub üsdeile un mi Muet a ne kehle. I (Ich) will mit Schwert üszeh, un mi Hand soll sie vuderbe. 15,10 Do hesch dü di Wind blose lo, un des Meer vudeckt sie, un sie suffe ab gehn unda we Bläi im mächtige Wassa.

15,11 HERR, (a) (b) (c) wer isch dir glich unda d Götta? Wer isch dir glich, der so mächtig, heilig, schrecklig, löblig un wundatätig isch? 15,12 Als dü di rechti Hand üsgreckt hesch, vuschlingt sie d Bode. 15,13 Dü hesch gleitet durch di Barmherzigkeit di Volk, des dü erlest hesch, un hesch sie gfihrt durch di Schtärki zue dinere heilige Wohnig. 15,14 Als des de Velka ghärt hän, (a) bebe sie; Angscht kummt bi d Philista a. 15,15 Do vuschrekä de Firschte Edoms, Zittre kummt iba de Gwaltige Moabs, alli Lit Kanaans wäre fäig. 15,16 S flegt uf sie Schrecke un Angscht; vor dinem mächtige Arm erschtarre sie we Schtei (Wackes), bis di Volk, HERR, durchzoge isch, bis des Volk durchzoge isch, des dü kauft hesch. 15,17 Dü hesch sie inä brocht un hesch sie ipflanzt uf däm (a) Berg vu dinem Erbdeil, den dü, HERR, dir als Wohnig gmacht hesch, zue dinem Heiligtum, Herr, des di Hand gmacht het. 15,18 Dr HERR wird Kenig si imma un ewig. (a)

15,19 Denn dr Pharao zeht inä ins Meer mit Ross un Kärre un Männa (Manne). Un dr HERR het des Meer wida iba sie kumme lo. Aba de Israelite gehn troche midde durchs Meer. (a)

15,20 Do nimmt Mirjam, de Prophetin, Aarons Schweschta, ä (a) Pauke in ihri Hand, un alli Wieba folge re(ihr) nohch mit Pauke im Reige. 15,21 Un Mirjam singt ne vor: Len uns(üs) däm HERRN singe, denn na(er) het ä herrlichi Tat doe, Roß un Ma het da(er) ins Meer gworfe(gschtirzt).

Israel in Mara un Elim

Dert git da(er) ne Gsetz un Recht un (a) vusuecht sie 15,26 un sait: Wirsch dü dr Schtimm des HERRN, vu dinem Gott, folge un doe, was recht isch vor nem, un merke uf sini Gebote un hebed alli sini Gesetz, so will i(ich) dir keini vu däne Krankhete uflege, de i(ich) d Ägypta ufglegt ha; denn i(ich) bi dr HERR, di (a) (b) (c) (d) Dokta.

15,27 Un sie kumme nohch Elim; do ware zwöelf Wassaquelle un siebzig Palmbaim. Un sie lagere sich dert am Wassa.

S`16. Kapitel

Wachtle un Manna

16,2 Un s murrt de ganzi Gmeinde dr Israelite gege Moses un Aaron in d Wüschte. (a) 16,3 Un sie sage: (a) Wollte Gott, ma(mir) wäre in Ägypte gschtorbe durch Hand des HERRN, als ma(mir) bi d Kleischtepf hocke un Brot un Massig zue ässä. Denn ihr hän uns(üs) dzue rüsgfihrt in de Wüschte, daß ihr de ganzi Gmeind a Hunga schterbe len. 16,4 Do sait dr HERR zue Moses: Lueg, i(ich) will äich (a) Brot vum Himmel regne losse, un des Volk soll nusgoh un jede Dag sammle, was ses fir d Dag bruuch, daß ich's (b) pref, ob`s in minem Gsetz wandlet odr nit. 16,5 Am sechste Dag aba wird's bassiere, wenn na zuerichte, was sa ibringe, daß ses doppelt soviel si wird, we na sunscht jede Dag sammle. 16,6 Moses un Aaron sage zue ganz Israel: Am Obend soll na(ihr) innewere, daß äich dr HERR üs Ägypteland gfihrt het, 16,7 un am Morge den na dem HERRN si Herrlichkeit säh, denn na(er) het aira Murre gege d HERRN ghärt . Was sin ma(mir), daß ihr gege uns(üs) murre? 16,8 Wida sait Moses: Dr HERR wird äich am Obend Fleisch z ässä ge un am Morge Brot Massig, wel dr HERR aira Murre ghärt het, womit ihr gege nen gemurrt hän. Denn was sin ma(mir)? Aira Murre isch nit gege uns(üs), sundern gege d HERRN.

16,9 Un Moses sait zue Aaron: Sag d ganze Gmeind dr Israelite: Kumme her(ra) vor d HERRN, denn na(er) het aira Murre ghärt . 16,10 Un als Aaron noh schwätzt zue d ganze Gmeind dr Israelite, drille sie sich zue d Wüschte hi, un lueg, d (a) (b) (c) Herrlichkeit des HERRN erschient in dr Wolke. 16,11 Un dr HERR sait zue Moses: 16,12 I (Ich) ha des Murre dr Israelite ghärt . Sag ne: Gege Obend solle na Fleisch z ässä ha un am Morge vu Brot satt wäre un solle innewere, daß i(ich), dr HERR, aira Gott bi.

16,13 Un am Obend kumme (a) Wachtle uffe un decke des Laga i. Un am Morge lit Tau rings um des Laga. 16,14 Un als dr Tau wäg war, lueg, do liet's in dr Wüschte rund un klei we Räif uf fem Bode. 16,15 Un als ses d Israelite sähn, sage sie undaänanda: Ma hu? Denn sie wißte nit, was ses war. Moses aba sait zue nene: S isch (a) (b) (c) (d) des Brot, des äich dr HERR z ässä ge het. 16,16 Des isch's aba, was dr HERR bifohle het: Jeda sammlet, soviel la(er) zuem Ässä bruucht, ä Krueg voll fir jede noh d Zahl dr Lit in sinem Zelt. 16,17 Un de Israelite hän's gmacht un sammle, eina viel, dr andere ä weng. 16,18 Aba als ma's nochmißt, (a) het der nit driba, der viel gsammlet het, un der nit drunda, der ä weng gsammlet het. Jeda het gsammlet, soviel la(er) zuem Ässä bruucht. 16,19 Un Moses sait zue nene: Nemad soll ebis dvu ibrig lo bis zuem nägschte Morge. (a) (b) (c) 16,20 Aba sie ghorche Moses nit. Un etlichi len dvu ibrig bis zuem nägschte Morge; do wird`s volla Wirma un schtinkt. Un Moses wird zornig uf sie. 16,21 Sie sammle aba all Morge, soviel jeda zuem Ässä bruucht. Wenn aba d Sunne heiß schient, vuschielzts.

16,22 Un am sechste Dag sammle sie doppelt soviel Brot, je zwei Kreg voll fir eine. Un alli Vorschteha dr Gmeinde kumme hi un vuzehle's Moses. 16,23 Un na(er) sait zue nene: Des isch's, was dr HERR gsait het: Morge isch Ruehdag, heiliger (a) Sabbat fir d HERRN. Was ihr bache wen, des bache, un was ihr koche wen, des koche; was aba ibrig isch, des lege uf d site, daß ses ufghobe wird bis zuem nägschte Morge. 16,24 Un sie lege's uf d site bis zuem nägschte Morge, we Moses bifohle het. Do wird s nit schtinkig, un war au kei Wurm drin. 16,25 Do sait Moses: Eßt des hiit, denn hiit isch dr Sabbat des HERRN; ihr den hiit nigs find uf fem Feld. 16,26 Sechs Däg solle ihr sammle; aba dr siebte Dag isch d Sabbat, a däm wird nigs do si.

16,27 Aba am siebte Dag gehn etlichi vum Volk üsä, um z sammle, un finde nigs. 16,28 Do sait dr HERR zue Moses: We lang weigere ihr äich, mini Gebot un Weisige z hebe? 16,29 Luege, dr HERR het äich d Sabbat ge; drum git da(er) äich am sechste Dag fir zwei Däg Brot. So bliebe etze jeda, wo na(er) isch, un nemads vulosst si Wohnplatz am siebte Dag. 16,30 Eso rueht des Volk am siebte Dag.- 16,31 Un des Huus Israel het`s Manna gheiße. Un s war we wieße Koriandersame un het ä Geschmack we Weckle(Semmel) mit Honig. 16,32 Un Moses sait: Des isch's, was dr HERR bifohle het: Mache ä Krueg dvu voll, um`s ufzhebe fir äiri Nohchkumme, uf daß ma sieht des Brot, mit däm i(ich) äich z ässä ge ha in dr Wüschte, als i(ich) äich üs Ägypteland gfihrt ha. 16,33 Un Moses sait zue Aaron: Nimm ä (a) Gfäß un doe Manna inä, d zehnte Deil vumä Scheffel, un schtell s hi vor d HERRN, daß ses ufbwahrt (ufghebt) wird fir äiri Nohchkumme. 16,34 We dr HERR s Moses bifohle het, so schtellt Aaron des Gfäß vor d Lade mit däm Gsetz, dmit s ufbwahrt (ufghebt) wird. 16,35 Un de Israelite ässä Manna vierzig Johr lang, bis sie in Land kumme mit Lit; bis a de Grenze vum Land Kanaan ässä sie Manna. (a) 16,36 Ä Krueg aba isch dr zehnte Deil vumä Scheffel.

S`17. Kapitel

Israel in Massa un Meriba

17,14 Un dr HERR sait zue Moses: Schrib des zuem Adenke in ä Buech un präg`s Josua i; denn i(ich) will Amalek unda däm Himmel uslesche, daß ma a ne nimi denk. (a) (b) 17,15 Un Moses het ä Altar baut un het nen gheiße: Dr HERR mi Feldzeiche. 17,16 Un na(er) sait: D Hand a d (a) Thron des HERRN! Dr HERR fihrt Kreg gege Amalek vu Kind zue Kindeskind.

S`18. Kapitel

Helfa fir Moses

S`19. Kapitel

Akunft(Itreffä) am Sinai. Erschinig des HERRN

19,3 Un Moses schtiegt nuf zue Gott. Un dr HERR reft nem vum Berg zue un sait: So sollsch dü sage zuem Huus Jakob un d Israelite vukindige: 19,4 Ihr hän gsähne, was i(ich) mit d Ägypta doe ha un we i(ich) äich (a) trage ha uf Adlafligel un äich zue ma(mir) brocht ha. 19,5 Were ihr etze mina Schtimm folge un (a) mi Abmachig (Abkumme) hebe, so solle na (b) mi z Eige si vor alle Mensche; denn de ganzi Erde isch mi. 19,6 Un ihr solle ma(mir) ä Kenigrich vu (a) (b) (c) Prieschta (Pfarra) un ä (d) heiliges Volk si. Des sin de Wort, de dü d Israelite sage sollsch.

19,7 Moses kummt un rueft di Älteschte vum Volk un legt ne alli de Wort vor, de nem dr HERR bifohle het. 19,8 Un alles Volk git zantwort (a) imetig un sait: Alles, was dr HERR gsait het, wen ma(mir) doe. Un Moses het de Wort vum Volk däm HERRN wida gsait. 19,9 Un dr HERR sait zue Moses: Lueg, i(ich) will zue dir kumme in (a) (b) (c) nare dichte Wolke, uf daß des Volk s härt, wenn i(ich) mit dir schwätz, un (d) dir fir imma glaubt. Un Moses vukindet däm HERRN de Wort vum Volk.

19,10 Un dr HERR sait zue Moses: Gang hi zuem Volk un (a) (b) (c) heilige sie hiit un morge, daß sie ihri Kleida wäsche 19,11 un parat sin fir d dritte Dag; denn am dritte Dag wird dr HERR vor allem Volk rabfahre uf d Berg Sinai. 19,12 (a) Un zeh ä Grenze um des Volk un sag zue nene: Hete äich, uf d Berg z schtiege odr si Fueß z berihre; denn wer d Berg arihrt, der soll schterbe. 19,13 (a) Keine Hand soll nen arihre, sundern na(er) soll gschteinigt odr erschosse wäre; s isch Tierli odr Mensch, sie solle nit am läbä bliebe. Wenn aba des Widderhorn lang tröne wird, dann(dnoh) soll ma uf d Berg schtiege. 19,14 Moses schtiegt vum Berg zuem Volk rab un heiligt sie, un sie wäsche ihri Kleida. 19,15 Un na(er) sait zue nene: Sin parat fir d dritte Dag, un keina (a) (b) rihrt ä Wieb a.

19,16 Als etze dr dritte Dag kummt un s Morge war, do hebt sich ä Dunna un Blitze un ä dichti Wolke uf däm Berg un dr Ton vu na sehr (sölli) schtarke Trumpete (Päpere). Des ganze Volk aba, des im Laga war, vuschreckt . 19,17 Un Moses fihrt des Volk üs däm Laga Gott entgegä, un s kummt nab a d Berg. 19,18 D ganze Berg Sinai aba raucht, wel dr HERR uf d Berg rabfahrt im Fiir; un d Rauch schtiegt uf we d Rauch vu nem Schmelzofe, un d ganze Berg bebt sehr (sölli) . (a) 19,19 Un d Trumpete (Päpere) Ton ward imma schtärka. Un Moses schwätzt, un (a) (b) Gott git nem lut zantwort. 19,20 Als etze dr HERR rabkumme war uf d Berg Sinai, obe uf sinem Gipfel, rueft da(er) Moses nuf uf d Gipfel vum Berg, un Moses schtiegt nuf. 19,21 Do sait dr HERR zue nem: Schtieg nab un vumahn des Volk, daß sie nit durchbreche zuem HERRN, nen azluege, un vieli vu nene flege. 19,22 Au de Prieschta, de sunscht zuem HERRN humme(nahe) derfe, solle sich heilige, daß sie dr HERR nit vuschmettert. 19,23 Moses aba sait zuem HERRN: Des Volk ka nit uf d Berg Sinai schtiege, denn dü hesch uns(üs) vumahnt un gsait: Zieh ä Grenze um d Berg un heilig nen. 19,24 Un dr HERR sait zue nem: Gang hi, schtieg nab un kumm wida uffe, dü un Aaron mit dir; aba d Prieschta un des Volk solle nit durchbreche, daß sie nufschtiege zuem HERRN, dmit da(er) sie nit vuschmettert. (a) 19,25 Un Moses schtiegt abe zuem Volk un het`s nem gsait.

S`20. Kapitel

Di zehn Gebote

(vgl. 5. Moses 5,6-18)

20,2 I (Ich) bi dr HERR, di Gott, der i(ich) di üs Ägypteland, üs dr Knechtschaft, gfihrt ha. (a) (b) 20,3 Dü sollsch keini andere Götta ha näbe ma(mir). (a) (b) (c) 20,4 Dü sollsch dir (a) (b) (c) (d) (e) kei Bild noh irgendei Glichnis mache, nit vu däm, was obe im Himmel, noh vu dem, was unde uf Erde, noh vu dem, was im Wassa unda dr Erde isch: 20,5 Bäte sie nit a un dene ne nit! Denn i(ich), dr HERR, di Gott, bi ä (a) (b) (c) (d) eifernde Gott, (e) (f) (g) der de Missetat dr Vädare heimsuecht bis ins dritte un vierte Glied a d Kinda dera, de mi hasse, 20,6 aba Barmherzigkeit zeigt a viele Dusig, de mi liebe un mini Gebote hebed. (a) (b)

20,7 Dü sollsch (a) (b) d Name des HERRN, vu dinem Gott, nit mißbruche; denn dr HERR wird den nit ungschtroft losse, der si Name mißbruucht.

20,8 Denk a d Sabatdag, daß dü nen heiligsch. (a) 20,9 Sechs Däg sollsch dü schaffe un all di Werk doe. 20,10 Aba am siebte Dag isch dir (a) (b) (c) (d) Sabbat des HERRN, vu dinem Gott. Do sollsch dü kei Arbet doe, au nit di Bue(Suhn), di Dochta, di Knecht, di Magd, di Vieh, au nit di Fremdling, der in dinere Schtadt läbt. 20,11 Denn in sechs Däg het dr HERR Himmel un Erde gmacht un des Meer un alles, was drinne isch, un rueht am siebte Dag. Drum segnet dr HERR d Sabbatdag un heiligt nen. (a)

20,12 Dü sollsch di Vada (Babbe) un di Muetter ehre, uf daß dü lang läbsch in däm Land, des dir dr HERR, di Gott, ge wird. (a) (b) (c) (d)

20,13 Dü sollsch Nemads umbringe. (a) (b) (c)

20,14 Dü sollsch nit ehebreche. (a) (b)

20,15 Dü sollsch nit schtähle. (a) (b) (c)

20,16 Dü sollsch nit falsches Ziignis (Züügnis) ge gege di Nächschte. (a) (b) (c)

20,17 Dü sollsch nit ha welle vu dinem Nächschte s Huus.

.Dü sollsch nit ha welle vu dinem Nächschte s Wieb, Knecht, Magd, Rind, Esel noh irgend ebis, was di Nächschte het. (a) (b)

20,18 Un alles Volk wird Ziige vum Dunnda un Blitz un däm Ton dr Trumpete (Päpere) un däm Rauch vum Berg. Als sie aba des sähn, haue sie ab un bliebe in dr Ferni schtoh 20,19 un sage zue Moses: Schwätz dü mit uns(üs), ma(mir) wen härä; aba loß Gott nit mit uns(üs) schwätze, ma(mir) kennte sunscht schterbe. 20,20 Moses aba sait zuem Volk: Firchte äich nit, denn Gott isch kumme, äich z (a) vusueche, dmit ihr's vor Auge hän, we na(er) z firchte isch, un ihr nit sindige. 20,21 So schtoht des Volk vu wietem, aba Moses goht ins (a) Dunkle, wo Gott drinne war.

Vum rechte Gottesdenscht in Israel

20,24 Ei Altar üs Erde mache na ma(mir), uf däm dü dini Brandopfa un Dankopfa, dini Schof un Rinda, opfasch. (a) Bi jedäm Platz, wo i(ich) a mi Name denke lo will, do will i(ich) zue dir kumme un di segne. 20,25 Un wenn dü ma(mir) ä (a) (b) Schteialtar mache willsch, sollsch dü ne nit vu vuklopftem Schtei (Wackes) baue (bäue); denn wenn dü mit dinem Ise driba kummsch, so wirsch dü nen entweihe. 20,26 Dü sollsch au nit uf Schtufä zue minem Altar nufschtiege, daß nit di Nackedei (Blöße) ufdeckt wär vor nem.

S`21. Kapitel

Recht

Rechte vu hebräischa Sklave

21,2 Wenn dü ä hebräische Sklave kaufsch, so soll la(er) dir sechs Johr dene; im siebte Johr aba soll la(er) fraiglosse wäre ohni Lesegeld. (a) (b) (c) 21,3 Isch scha(er) ohni Wieb kumme, so soll la(er) au ohni Wieb go; isch scha(er) aba mit sinem Wieb kumme, so soll sie mit nem go. 21,4 Het nem aba si Herr ä Wieb ge un het sie nem Buebä(Sühn) odr Dechta uf d Welt brocht, so soll s Wieb un d Kinda sinem Herrn ghäre, er aba soll ohni Wieb go. 21,5 Sait aba dr Sklave: I (Ich) ha mi Herrn leb(lieb) un mi Wieb un Kind, i(ich) will nit fräi wäre, 21,6 so (a) (b) so bringt nen si Herr vor Gott un schtellt nen a d Dire odr d Pfoschte un durchbohrt mit nem Pfreme si Ohr, un na(er) isch si Sklave fir imma.

21,7 Vukauft öbber (ebber) (ebber) sini Dochta als Sklavin, so darf sie nit (a) fraiglosse wäre we d Sklave. 21,8 Het ihr Herr sie fir sich gnumme un sie gfallt nem nit, so soll la(er) sie üslese losse. Na(Er) het aba nit Macht, sie unda ä fremdes Volk z vukaufe, nohchdäm ma(er) sie vuschmäht het. 21,9 Het da(er) sie aba fir si Bue(Suhn) bschtimmt, so soll la(er) nohch rem Recht dr Dechtare a nare(ihr) doe. 21,10 nimmt da(er) sich aba noh ä anderi, so soll la(er) d erschte a Ässä, Klamotte un ehelichem Recht nigs abdoe. 21,11 Erfillt da(er) a ihr de dräi Pflichte nit, so soll sie umsunscht fraiglosse wäre, ohni Lesegeld.

Vugo gege Lyb (Ranze) un Läbä

21,15 Wer Vada (Babbe) odr Muetter schlat, der soll schterbe.

21,16 Wer ä (a) (b) Mensch schtielt(raubt), isch s, daß sa(er) nen vukauft, isch s, daß ma nen bi nem findet, der soll schterbe.

21,17 Wer Vada (Babbe) odr Muetter fluecht, der soll schterbe. (a) (b) (c)

21,18 Wenn Ma mit Ma(Männa) mitänanda schtriete un eina schlat d andere mit nem Schtei (Wackes) odr mit dr Faust, daß sa(er) nit schtirbt, sundern ins Bett liege mueß 21,19 un wida ufkummt un üsgoh ka a sinem Stock, so soll der, der nen gschla het, nit bschtroft wäre; na(er) soll nem aba zahle, was sa(er) vubasst het, un des Doktageld ge.

21,20 Wer si Sklave odr sini Sklavin schlat mit nem Stock, daß sie unda sinere Hand(Pfode) schtirbt, der soll dfir bschtroft wäre. 21,21 Bliebe sie aba ei odr zwei Däg am Läbä, so solla la(er) nit dfir bschtroft wäre; denn s isch si Geld.

21,22 Wenn Ma mit Ma(Männa) mitänanda schtriete un schtoße däbi ä schwangares Wieb, so daß ihr de Frucht abgoht, ihr aba sunscht kei Schadä widafahrt, so soll ma nen um Geld schtrofe, weviel ihr Ehemann nem ufglegt het, un na(er) soll's ge durch de Hand dr Richta.

21,23 Gits ä dauernde Schadä, so sollsch dü ge Läbä um Läbä, 21,24 Aug um Aug, Zahn um Zahn, Hand um Hand, Fueß um Fueß, 21,25 Brandmolum Brandmol, Biile um Biile, Wunde um Wunde.

21,26 Wenn öbber (ebber) sinem Sklave odr sinere Sklavin ins Aug schlat un sisch hi, der soll sie frailosse wägäm Aug. 21,27 Eso, wenn na(er) sinem Sklave odr vu sinere Sklavin ä Zahn üsschlat, soll la(er) sie frailosse wägäm Zahn.

21,28 Wenn ä Rind ä Ma odr ä Wieb schtoßt, daß sie schterbe, so soll ma des Rind schteinige un si Fleisch nit ässä; aba dr Besitzer vum Rind soll nit bschtroft wäre. 21,29 Isch aba des Rind zvor schtoßig gsi un sinem Besitzer war's gwiß un na(er) het des Rind nit vuwahrt un s bringt etze ä Ma odr ä Wieb um, so soll ma des Rind schteinige, un si Besitzer soll schterbe. 21,30 Will ma nem aba ä Lesegeld uflege, so soll la(er) ge, was ma nem ufglegt, um si Läbä üszlese. 21,31 Ebeso soll ma mit nem vufahre, wenn des Rind ä Bue(Suhn) odr ä Dochta schtoßt. 21,32 Schtoßt s aba ä Sklave odr ä Sklavin, so soll dr Besitzer ihrem Herrn driißig Lot Silba ge, un des Rind soll ma schteinige.

Ersatz ge

Wenn öbber (ebber) ä Rind odr ä Schof stiehlt un schlachtet's odr vukauft's, so soll la(er) fünf Rinda fir ei Rind widage un vier Schof fir ei Schof. (a) (b) (c)

S`22. Kapitel

22,1 Wenn ä Deb packt wird bim Ibruch un wird däbi gschla, daß sa(er) schtirbt, so lit kei Bluetschuld vor. 22,2 War aba scho d Sunne ufgange, so lit Bluetschuld vor.

S soll aba ä Deb zruckzahle; het da(er) nigs, so vukauft ma nen um d Wert vum Gschtohlene. 22,3 Findet ma bi nem des Gestohlene lebändig, isch s Rind, Esel odr Schof, so soll la(er)'s zwäifach zruckge.

22,4 Wenn öbber (ebber) in nem Acka odr Wiberg Schadä arichtet, wel la(er) si Vieh des Feld vumä andere abwiede losst, so soll la(er)'s mit däm Beschte vu sinem Acka un Wiberg zruckge.

22,5 Wenn ä Fiir üsbricht un vuwitscht d Dorne un vubrennt dbi ä Garbehufe odr des Korn (Getreide), des noh schtoht, odr d Acka, so soll Ersatz ge, wer des Fiir azindet het.

22,6 Wenn öbber (ebber) sinem Nächschte Geld odr Sache(Ebbis) z vuwahre git un s wird nem üs sinem Huus gschtohle: findet ma d Deb, so soll la(er)'s zwäifach zruckge; 22,7 findet ma aba d Deb nit, so soll dr Herr vum Huus vor Gott träte, ob ba(er) nit öbbe sini Hand a sinem Nächschte Habe glegt het.

22,8 Wenn eina däm andere ä Sach aschwärzt, s handlet sich um Rind odr Esel odr Schof odr Kleida odr um ebis, was sunscht noh vulore gange isch, so solle beida Sach vor Gott kumme. Der Gott fir schuldig erklärt, der soll's sinem Nächschte zwäifach zruckge.

22,9 Wenn öbber (ebber) sinem Nächschte ä Esel odr ä Rind odr ä Schof odr irgendei Schtuck Vieh in Obhut git un s schtirbt nem odr kummt z Schadä odr wird nem wägtriebä, ohni daß ses öbber (ebber) sieht, 22,10 so soll`s unda ne zuem Eid vor rem HERRN kumme, ob ba(er) nit öbbe sini Hand a sinem Nächschte Hab un Guet glegt het, un dr Bsitza soll`s hineh, so daß selle nit Ersatz z ge(leischte) bruucht.

22,11 Glaut s nem aba ä Deb, so soll la(er)'s däm Bsitza ersetze. 22,12 Wird`s vurisse, so soll la(er)´s zuem Ziignis (Züügnis) rabringe(raschaffe) un nit ersetze. (a) 22,13 Wenn`s öbber (ebber) vu sinem Nächschte leiht un s kummt z Schadä odr schtirbt, wenn dr Bsitza nit däbi isch, so soll la(er)'s ersetze. 22,14 Isch aba dr Bsitza däbi, soll la(er)'s nit ersetze. Wenn`s gmietet isch, so soll`s uf d Miete agrechnet wäre.

22,15 Wenn öbber (ebber) ä Jungfrau amacht, de noh nit vusproche(vulobt) isch, un mit dare schloft, so soll la(er) d Bräutpries fir sie ge un sie alls Wieb nähmä. (a) 22,16 Will aba ihr Vada (Babbe) nit, sie nem ge, so soll la(er) Geld ge, soviel we ä Jungfrau als Bräutpries kert.

Vugo de d Tod vudene

22,18 Wer mit nem Vieh vukehr het, der soll schterbe. (a) (b)

22,19 Wer d Götta opfart un nit däm HERRN ällei, der soll däm Bann vufalle. (a) (b) (c) 22,20 D Fremdlinge sollsch dü nit agriffä un undadrucke; denn na sin au Fremdlinge in Ägypteland gsi. (a) (b)

22,21 Ihr solle Witwe un Waise nit undadrucke. (a) (b) (c) 22,22 Doesch dü sie undadrucke un den sie zue ma(mir) brelle, so wir i(ich) ihr Brellä härä. 22,23 Dann(Dnoh) wird mi Zorn (Wuet) losbrenne, daß i(ich) äich mit däm Schwert tot macht un äiri Wieba zue Witwe un äiri Kinda zue Waise wäre.

22,24 Wenn dü Geld vudlehnsch a eine üs minem Volk, a ne Arme näbe dir, so sollsch dü a nem nit we ä Wuchara doe; dü sollsch keinaläi Zinse vu nem nähmä. (a) (b) (c)

22,25 Wenn dü d Mandel vu dinem Nächschte zuem Pfand nimmsch, sollsch dü nen widage, bvor d Sunne undagoht, (a) 22,26 denn si Mandel isch sini einzigi Decki fir si Lyb (Ranze); wodrin soll la(er) sunscht schlofe? Wird da(er) aba zue ma(mir) brelle, so wir i(ich) nen härä; denn i(ich) bi gnädig.

Einzelni Gebote dr Gottesfurcht

22,28 D Ertrag vu dinem Felde un d Ibafluß vu dinem Wiberg sollsch dü nit zurückhalte.

Di erschte Bue(Suhn) sollsch dü ma(mir) ge. 22,29 So sollsch dü au doe mit dinem Schtier un dinem Kleivieh. (a) Siebä Däg loß ses bi sinere Muetter si, am achte Dag sollsch dü s ma(mir) ge.

22,30 Ihr solle ma(mir) (a) (b) heiligi Lit si; (c) (d) (e) (f) drum solle na kei Fleisch ässä, des uf däm Feld vu wilde Diere vurisse isch, sundern s vor d Hund werfe.

S`23. Kapitel

Grechtigkeit un Nächschteliebe

23,2 Dü sollsch d Lit nit uf däm Wäg zuem Bese folge un nit so schwätze vor Gricht, daß dü d Lit nohchgisch un vum Rechte abwiechsch.

23,3 Dü sollsch di Gringe nit bginschtige in sinere Sach. (a)

23,4 Wenn dü s Rind odr Esel vu dinem (a) (b) (c) Feind triffsch, des sich vuirrt het, so sollsch dü sie nem wida zuefihre. 23,5 Wenn dü d Esel vu dinem Widersacher unda sinere Lascht liege siehsch, so loß nen jo nit im Stich, sundern hilf mit nem zsämme däm Dier(Tierli) uf.

23,6 Dü sollsch des Recht vu dinem Arme nit beuge in sinere Sach. (a) (b) (c) (d)

23,7 Halt di wiet wäg vu na Sach, bi der Lug im Spiel isch. D Unschuldige un der, der im Recht isch, sollsch dü nit umbringe; denn i(ich) loss d Schuldige nit Recht ha. 23,8 Dü sollsch di nit (a) (b) (c) durch Gschenkli bschtächä losse; denn Gschenkli mache blind un vudrille de Sach dera, de im Recht sin.

23,9 D Fremdlinge soll na nit undadrucke; denn na wisset um dr Fremdlinge Herz, wel la au Fremdlinge in Ägypteland gsi sin. (a)

Sabbatjohr un Sabbat

23,12 Sechs Däg sollsch dü di Arbet doe; aba am siebte Dag sollsch dü feschtle, uf daß di Rind un Esel ruehe un dinere Sklavin Bue(Suhn) un dr Fremdling sich erhole. (a)

23,13 Alles, was i(ich) äich gsait ha, des hebe (haltet). Aba de Name (a) (b) andare Götta solle na nit aruefe, un üs äirem Muul (Gosch) soll`s nit ghärt wäre.

Dräi großi Johrfescht. Opfavorschrift

23,17 Dräimol im Johr solle erschiene vor rem HERRN, däm Herrscha, alles, was männlich isch unda dir.

23,18 Dü sollsch des Bluet vu minem Opfa nit au mit däm Suurdeig opfare, un des Fett vu minem Fescht soll nit iba Nacht bliebe bis zuem Morge. (a) (b)

23,19 Des Beschte vu d (a) (b) (c) Erschtlinge vum Felde sollsch dü in des Huus des HERRN, vu dinem Gott, bringe. Dü sollsch (d) des Beckli nit koche in d Milch vu sinere Muetter. 23,20 Lueg, i(ich) schick ä (a) Engel vor da her, der di behetet uf däm Wäg un di bringt a d Platz, den i(ich) bschtimmt ha. 23,21 Heet di vor nem un här vu sini Schtimm un (a) bi nit bockig gege nen; denn na(er) wird äiri Ibaträtige nit vuge, wel mi Name in nem isch. 23,22 Wirsch dü aba uf sini Schtimm härä un alles doe, was i(ich) dir sag, so will i(ich) dine Gegna Gegna un dine Feinde Feind si. 23,23 Jo, mi Engel wird vor dir hergoh un di bringe zue d Amorita, Hetita, Perisita, Kanaanita, Hiwita un Jebusita, un i(ich) will sie vutilge. 23,24 Dü sollsch (a) (b) ihri Götta nit abäte (ahimmle) noh ne dene noh doe, (c) we sie den, sundern dü sollsch ihri Schteimol umriße un vubreche. 23,25 Aba däm HERRN, äirem Gott, solle ihr dene, so wird da(er) di Brot un di Wassa segne, un i(ich) will alli (a) Kranket vu da wende. 23,26 S soll kei Wieb in dinem Land ä Fehlgeburt ha odr unfruchtbar si, un i(ich) will di alt wäre lo. 23,27 I (Ich) will mi (a) (b) (c) Angscht vor da her schicke un alli Velka vuzagt mache, wohi dü kummsch, un will ge, daß alli dini Feinde (Gegna) vor dir abhaue. 23,28 I (Ich) will Angscht vor da her schicke, un vor da vutriebe d Hiwita, Kanaanita un Hetita. 23,29 Aba i(ich) will sie nit in nem Johr üsschtoße vor da, uf daß nit des Land wescht wird un sich di wilde Diere(Tierli) gege di vumehre. 23,30 (a) Einz nohchänanda will i(ich) sie vor da her üsschtoße, bis dü gnue bisch un des Land z bsitze. 23,31 Un i(ich) will dini (a) Grenze feschtmache vum Schilfmeer bis a des Philistameer un vu dr Wüschte bis a d Euphratschtrom. Denn i(ich) will dir in d Hand ge de Bwohna vum Land, daß dü sie üsschtoße sollsch vor da her. 23,32 Dü sollsch mit ne un mit ihre Götta kei Abmachig (Abkumme) schleße. (a) 23,33 Loß sie nit huuse in dinem Land, daß sie di nit vufihre zue d Sinde gege mi; denn wenn dü ihre Götta densch, wird da des zuem Fallschtrick wäre.

S`24. Kapitel

Am Sinai

24,3 Moses kummt un sait däm Volk (a) alli Wort des HERRN un alli Rechtsordnige. Do git alles Volk we üs nem Muul(Gosch) antwort: Alli Wort, de dr HERR gsait het, wen ma(mir) doe. 24,4 Do (a) schribt Moses alli Wort des HERRN uf un macht sich freh am Morge uf un baut ä Altar unde am Berg mit (b) zwöelf Schteimole nohch d zwöelf Schtämm Israels 24,5 un schickt (a) jungi Männa (Manne) vu d Israelite hi, daß sie druf däm HERRN Brandopfa opfere un Dankopfa vu junge Schtier. 24,6 Un Moses nimmt d Hälfti vum Bluet un gießt`s in de Becke, di anderi Hälfti aba schpritzt da(er) a d Altar. 24,7 Un na(er) nimmt des Buech vum Abmachig (Abkumme) un liest`s vor d Ohre vum Volks. Un sie sage: Alles, was dr HERR gsait het, wen ma(mir) doe un druf härä. 24,8 Do (a) nimmt Moses des Bluet un schpritzt des Volk dmit a un sait: Luege, des isch (b) des Bluet vum Abmachig (Abkumme), der dr HERR mit äich gschlosse het uf Grund all däm gschwätzte Wort.

24,9 Do schtiege Moses un Aaron, Nadab un Abihu un siebzig vu d Älteschte Israels nuf 24,10 un sähn d Gott Israels. Unter sinene Feß war`s we ä Flächi vu (a) Saphir un we dr Himmel, wenn`s klar isch. 24,11 Un (a) er reckt sini Hand nit üs gege di Edle Israels. Un (b) als sie Gott geschaut hän, ässä un trinke sie.

Moses soll d Gsetzestafle gregä

24,15 Als etze Moses uf d Berg kummt, vudeckt de Wolke d Berg, 24,16 un (a) d Herrlichkeit des HERRN het sich uf däm Berg Sinai aneglegt, un de Wolke vudeckt nen sechs Däg; un am siebte Dag kummt dr Ruef des HERRN a Moses üs dr Wolke. 24,17 Un d Herrlichkeit des HERRN war azluege we (a) (b) (c) ä vuzehrendes Fiir uf däm Gipfel vum Berg vor d Israelite. 24,18 Un Moses goht midde in de Wolke inä un schtiegt uf d Berg un bliebt uf däm Berg (a) vierzig Däg un vierzig Nächte.

S`25. Kapitel

Gabe fir d Schtiftshitte

25,2 Sag d Israelite, daß sie fir mi ä (a) Opfagabe gän vu jedäm, der`s (b) (c) fräiwillig will. 25,3 Des isch aba de Opfagabe, de ihr vu nene neh solle: Gold, Silba, Kupfa, 25,4 blaue un rote Purpur, Scharlach, fieni(fäini) Leinwand, Ziegehoor(Geisehoor), 25,5 rotgfärbti Widdafell, Dachsfell, Akazieholz, El25,6 fir d Lampe(Funzle), Spezeräi zuem Salbe un zue fäinem Räuchawerk, 25,7 Onyxschtei un igfaßti Schtei (Glunka) zuem Prieschtaschurz un zue d Bruschtdasch&aul;. 25,8 Un sie solle ma(mir) ä Heiligtum mache, daß i(ich) unda ne wohn. (a) 25,9 Genau nohch rem (a) Bild, des i(ich) dir (b) (c) vu dr Wohnig un ihre ganze Grät zeigt ha, sollt ihr's mache.

D Bundeslade

(vgl. Kap 37,1-9)

Dr Disch fir d Schaubrot

(vgl. Kap 37,10-16)

Dr Laichta

(vgl. Kap 37,17-24)

25,40 Un lueg zue, daß dü alles machsch (a) (b) (c) (d) nohch rem Bild, des dir uf däm Berg zeigt wore isch.

S`26. Kapitel

D Schtiftshitte

(vgl. Kap 36,8-38)

26,7 Dü sollsch au Debbick üs Ziegehoor(Geisehoor) mache als Zelt iba dr Wohnig, elf Debbick. 26,8 D Längi vumä Debbick soll driißig Elle si, d Breiti aba vier Elle, un sie solle alli elf glich groß si. 26,9 Fünf sollsch dü anenandafegä un de sechs andere au, dmit dü d sechste Debbick vorne a däm Zelt doppelt legsch; 26,10 un sollsch a jedes Schtuck fuchzig Schlaufe mache a däm Rand, wo de Schtickli zsämmegheftet wäre. 26,11 Un dü sollsch fuchzig Hogä üs Kupfa mache un de Hogä in de Schlaufe doe, daß beidi Schtickli zue nem einzige Zelt zsämmegfegt wäre. 26,12 Aba vum Ibahang dr Debbick vum Zelt sollsch dü ä halbe Debbick hinte a däm Zelt ibahänge losse 26,13 un uf beidi Site je ä Elle, daß dr Ibahang a d Site vum Zelt isch un s uf beidi Site zuedeckt. 26,14 Iba d Decki vum Zelt sollsch dü ä Decki vu rotgfärbtem Widdafelle mache un driba noh ä Decki vu Dachsfelle.

26,15 Dü sollsch au Bretta mache fir d Wohnig, üs Akazieholz, zuem Ufschtelle; 26,16 zehn Elle lang soll ä Brett si un andathalb Elle breit. 26,17 Zwei Zapfe soll ä Brett ha, daß eins a des andere bschtimmt wäre kennt. So sollsch dü alli Bretta dr Wohnig mache. 26,18 Zwanzig vu nene solle nohch Süde schtoh. 26,19 De solle vierzig silberni Feß unde ha, je zwei Feß unda jedäm Brett fir sini zwei Zapfe. 26,20 Ebeso solle uf dr andere Site, nohch Norde, au zwanzig Bretta schtoh 26,21 mit vierzig silbernen Feß, je zwei Feß unda jedäm Brett. 26,22 Un fir d Rucksite dr Wohnig nohch Weschte sollsch dü sechs Bretta mache; 26,23 dzue zwei Bretta fir de zwei Ecke a dr Rucksite dr Wohnig, 26,24 daß beidi mit ihre Eckbretter unde un obe vubunde sin un so de Ecke bilde. 26,25 Acht Bretta solle`s si mit ihre silberne Feß; sechzehn Feß solle`s si, je zwei unda nem Brett.

26,26 Un dü sollsch Riegel mache üs Akazieholz, fünf zue d Bretta uf dr eine Längssite dr Wohnig 26,27 un fünf zue d Bretta uf dr andere Längssite dr Wohnig un fünf zue d Brettan uf dr Rucksite dr Wohnig nohch Weschte, 26,28 un sollsch ä Mittelriegel in halba Hechi a d Bretta entlanglaufe losse vu einem End zuem andere. 26,29 Un dü sollsch de Bretta mit Gold ibazeh un ihri Ringe üs Gold mache, in de ma de Riegel inedoet. 26,30 Un de Riegel sollsch dü mit Gold ibazeh. So sollsch dü d Wohnig uf de Art ufrichte, (a) we dü sie uf däm Berg gsähne hesch.

26,31 Dü sollsch ä (a) Vorhang mache üs blauem un rotem Purpur, Scharlach un gezwirnta fiena(fäina) Lienwand un sollsch Cherubim iwebä in kunschtricha Arbet 26,32 un sollsch nen ufhänge a vier Säule vu Akazieholz, de mit Gold ibazogä sin un goldeni Nägel un vier silberni Feß hän. 26,33 Un dü sollsch d (a) (b) Vorhang a de (c) Hogä hänge un de Lade mit däm Gsetz hinda d Vorhang anesetzä, daß sa(er) äich ä Scheidewand isch zwische däm Heilige un däm Allaheiligschte.

26,34 Un dü sollsch d Gnadethron uf de Lade mit däm Gsetz doe, de im Allaheiligschte schtoht. (a) 26,35 D (a) (b) Disch aba hock uße vor d Vorhang un d Laichta däm Disch gegeiba a de Südsite in dr Wohnig, daß dr Disch nohch Norde zue schtoht.

26,36 Un dü sollsch ä Decki mache fir d Igang vum Zelt üs blauem un rotem Purpur, Scharlach un gezwirnta fiena(fäina) Lienwand in Buntwirkearbet 26,37 un fir de Decki fünf Säule üs Akazieholz, mit Gold ibazogä, mit goldene Nägel, un sollsch fir sie fünf Feß üs Kupfa gieße.

S`27. Kapitel

Dr Brandopfaaltar

(vgl. Kap 38,1-7)

Dr Vorhof

(vgl. Kap 38,9-20)

S El fir d Laichta

S`28. Kapitel

D Klamotte fir d Prieschta

(vgl. Kap 39,1-31)

28,4 Des sin aba de Kleida, de sie mache solle: Bruschtdasch&aul;, Schurz, Obagwand, gewirktes Undagwand, Kopfbund un Girtel. De heilige Kleida solle sie dinem Brueda Aaron un sinene Sehn mache, daß sa(er) mi Prieschta isch. 28,5 Sie solle Gold, blaue un rote Purpur, Scharlach un fieni(fäini) Lienwand dzue nähmä. (a)

28,6 D Prieschtaschurz solle sie mache üs Gold, blauem un rotem Purpur, Scharlach un gezwirnta fiene(fäina) Lienwand, kunschtrich brocht(gwirkt). 28,7 Zwei Schludadeil soll la(er) ha, de agfegt sin; a sinene beide End soll la(er) zsämmebunde wäre. 28,8 Un de Bindi, de dra isch, um nen alege z kenne, soll vu dselbe Arbet un üs nem Schtuck mit nem si, üs Gold, blauem un rotem Purpur, Scharlach un gezwirnta fiene(fäina) Lienwand. 28,9 Un dü sollsch zwei (a) Onyxschtei nähmä un druf igrabä de Name dr Buebä(Sühn) Israels, 28,10 uf jede sechs Name nohch dr Ordnig ihrem Alta. 28,11 Des sollsch dü doe in Schteischniedarbet nohch dr Art dr Siegelschtecha, un sie solle mit Goldgflecht igfaßt wäre. 28,12 Un dü sollsch sie uf de Schludadeil vum Schurz hefte, daß ses Schtei (Wackes) sin zuem gnädige Gedenke a d Israelite, so daß Aaron ihri Name uf sinene beide Schultare treid vor rem HERRN, dmit dr HERR ihra denk. 28,13 Un dü sollsch anderi Goldgflecht mache 28,14 un zwei Kette vu fienem(fäinem) Gold we dreidi Schniir un sollsch de gflochteni Kette a des Goldgflecht doe.

28,15 D Bruschtdasch&aul; fir d Losentscheidig sollsch dü we d Prieschtaschurz mache, kunschtrich brocht(gwirkt), üs Gold, blauem un rotem Purpur, Scharlach un gezwirnta fiene(fäina) Lienwand. 28,16 Viereckig soll sie si un doppelt glegt; ä Spanne soll ihri Längi si un ä Spanne ihri Breiti. 28,17 Un dü sollsch sie bschticke mit vier Reihen vu Schtei (Wackes). Di erschte Reihe isch ä Sarder, ä Topas un ä Smaragd, 28,18 de anderi ä Rubin, ä Saphir un ä Diamant, 28,19 de dritti ä Lynkurer, ä Achat un ä Amethyst, 28,20 de vierti ä Türkis, ä Onyx un ä Jaspis; in Goldgflecht soll sie gfaßt si. 28,21 Zwöelf solles si in Siegelschtecharbet nohch d Name dr Buebä(Sühn) Israels, daß uf jeda ä Name schtoht nohch d zwöelf Schtämm.

28,22 Un dü sollsch Kette zue dr Daschä we dreidi Schniir mache üs fienem(fäinem) Gold 28,23 un zwei goldeni Ringe fir de Daschä, so daß dü de beide Ring a zwei Ecke dr Daschä heftescht 28,24 un de beide goldene Kette in de beidi Ring a d Ecke dr Daschä doesch. 28,25 Aba de beide andere End vu d zwei Kette sollsch dü a d beide Goldgflecht bfeschtige un sie a de Schludadeil vum Priesterschurz vorne ahefte. 28,26 Un dü sollsch zwei anderi goldeni Ring mache un a de beide andere Ecke dr Daschä hefte a ihr Rand inne zuem Schurz hi. 28,27 Un dü sollsch abamols zwei goldeni Ring mache un sie nab a de beide Schludadeil vorne am Schurz ahefte, wo dr Schurz zsämmegoht, obe iba dr Bindi vum Schurz. 28,28 Un ma soll de Daschä mit ihre Ring mit eina Schnur vu blauem Purpur a de Ring vum Schurz kniipfe, daß sie iba dr Bindi vum Schurz alied un de Daschä sich nit vum Schurz losmacht. 28,29 So soll Aaron de Name dr Buebä(Sühn) Israels in dr Bruschtdasch&aul; uf sinem Herz tragä, wenn na(er) in des Heiligtum goht, zuem gnädige Gedenke vor däm HERRN alliziit. 28,30 Un dü sollsch in de Bruschtdasch&aul; doe de Lose (a) (b) (c) "Lecht un Recht", so daß sie uf däm Herz Aarons sin, wenn na(er) inegoht vor d HERRN, daß sa(er) de Entscheidige fir de Israelite uf sinem Herz trait vor rem HERRN alliziit.

28,31 Dü sollsch au des Obagwand unda däm Schurz ganz üs blauem Purpur mache. 28,32 Un obe in dr Middi soll ä Effnig si un ä Borte um de Effnig rum in Webaarbet we bi nem Panzahemd, daß sie nit irießt. 28,33 Un nab a sinem Saum sollsch dü Granatepfel mache üs blauem un rotem Purpur un Scharlach ringsum un zwische sie goldeni Schällä au ringsum, 28,34 daß ä goldeni Schällä isch, dnohch ä Granatepfel, un wida ä goldeni Schällä un wida ä Granatepfel ringsum a däm Saum vum Obagwand. 28,35 Un Aaron soll nen aha, wenn na(er) dent, daß ma si Klang härt, wenn na(er) inegoht ins Heiligtum vor d HERRN un wida ruskummt; (a) (b) so wird da(er) nit schterbe.

28,36 Dü sollsch au ä Schtirnblatt mache üs fienem(fäinem) Gold un druf igrabä, we ma Siegel igrabt: "Heilig däm HERRN". 28,37 Un dü sollsch`s hefte a ä Schnur vu blauem Purpur vorne a d Kopfbund. 28,38 Un s soll si uf dr Schtirn Aarons, dmit Aaron bi alle ihre Opfa alli Sinde trait, de a d heilige Gabe dr Israelite heftet. Un`s soll alliziit a sinere Schtirn si, daß sie freud sin vor däm HERRN.

28,39 Dü sollsch au des Undagwand kunschtrich wirke üs fiene(fäina) Lienwand un ä Kopfbund üs fiene(fäina) Lienwand mache un ä buntgwirkte Girtel. 28,40 Un d Sehn Aarons sollsch dü Undagwända, Girtel un hohi Kappe mache, de herrlich un schen sin, (a) 28,41 un sollsch sie dinem Brueda Aaron samt sinene Sehn alege un sollsch sie salbe un ihri Händ(Pfode) fille un sie weihe, daß sie mini Prieschta sin. (a) 28,42 Un dü sollsch ne lieneni Beikleida mache, um ihri Nackedei (Blöße) zuezdecke, vu d Hiifte bis a d Schenkel. 28,43 Un Aaron un sini Buebä(Sühn) solle sie aha, wenn sie in d Schtiftshitte gehn odr hiträtä zuem Altar, um im Heiligtum z dene, dmit sie kei Schuld uf sich lade un schterbe meße. Des soll fir si un ihr Gschlecht nohch ne ä ewigi Ordnig si.

S`29. Kapitel

Weihe dr Prieschta un vum Altar

(vgl. 3. Moses 8)

29,29 Un de heilige Kleida Aarons solle nohch nem sini Buebä(Sühn) ha, (a) daß sie drin gsalbt un ihri Händ(Pfode) gfillt wäre. 29,30 Wer vu sinene Sehn a sinere Schtatt Prieschta wird, der soll sie siebä Däg azege, wenn na(er) in d Schtiftshitte goht, um im Heiligtum z dene. 29,31 Un dü sollsch d Widder dr Isetzig nähmä un si Fleisch a nem heilige Plätzli koche. 29,32 Un Aaron mit sinene Sehn soll des Fleisch vum Widders samt däm Brot in d Kratte(Zeine) ässä vor dr Dire vu d Schtiftshitte. 29,33 Sie solle de Schtickli ässä, mit däne de Sehnig fir sie vollzoge wird, als ma ihri Händ(Pfode) fillt un sie gweiht het. Kei andere darf`s ässä, denn s isch heilig. (a) 29,34 Wenn aba ebis ibrigbliebt vum Fleisch dr Isetzig un vum Brot bis zuem Morge, sollsch dü´s mit Fiir vubrenne. S darf nit gässä wäre, denn s isch heilig. 29,35 So sollsch dü mit Aaron un sinene Sehn alles doe, was i(ich) dir bifohle ha. Siebä Däg sollsch dü ihri Händ(Pfode) fille 29,36 un jede Dag ä junge Schtier zuem Sündopfa schlachte zue d Sehnig un sollsch d Altar entsündige, indäm dü de Sehnig a nem vollzehsch, un sollsch nen salbe, daß sa(er) gweiht wird. 29,37 Siebä Däg sollsch dü a däm Altar de Sehnig vollzehe un nen (a) weihe; so wird da(er) ä Hochheiliges. Wer d Altar arihrt, der isch däm Heiligtum vufalle.

Des tagwise Opfa

(vgl. 4. Moses 28,3-8)

29,42 Des soll des (a) tagwise Brandopfa si bi äire Nohchkumme am (b) Igang dr Schtiftshitte vor rem HERRN, wo i(ich) äich träffä un mit dir schwätze will. 29,43 Ebefalls will i(ich) d Israelite träffä, un des Heiligtum wird gheiligt wäre durch mi Herrlichkeit. (a) (b) 29,44 Un i(ich) will de Schtiftshitte un d Altar heilige un Aaron un sini Buebä(Sühn) heilige, daß sie mini Prieschta sin. 29,45 Un i(ich) will (a) (b) unda d Israelite huuse un (c) ihr Gott si, 29,46 daß sie erkenne solle, i(ich) bin (a) dr HERR, ihr Gott, der sie üs Ägypteland fihrt, dmit i(ich) unda ne wohn, i(ich), dr HERR, ihr Gott.

S`30. Kapitel

D kupfane Zuba

Salbel un Räuchawerk

30,34 Un dr HERR sait zue Moses: Nimm dir Gwürz (Schpezerai): Balsam, Stakte, Galbanum un sufare (reine) Weihrauch, vum einem soviel we vum andere, 30,35 un mach Räuchawerk drus, gmengt nohch dr Kunscht vum Salbemacha, gsalze, sufa, zuem heilige Gebruuch. 30,36 Un dü sollsch`s zue Pulva schtoße un sollsch ebis dvu vor d Lade mit däm Gsetz in dr Schtiftshitte bringe, (a) wo i(ich) di träffä wir. S soll äich ä Hochheiliges si. 30,37 Aba des Räuchawerk sollt ihr fir äich nit mache, sundern s soll dir als däm HERRN gheiligt gelte. 30,38 Wer`s macht, dmit da(er) sich a däm Gruch erfreut, der soll üsgrottet wäre üs sinem Volk.

S`31. Kapitel

Bruefig dr Kunschthandwerka fir d Schtiftshitte

Gebot dr Sabbatfier

(vgl. Kap 35,1-3)

S`32. Kapitel

Moses Fürbitte

32,25 Als etze Moses sieht, daß des Volk zuchtlos wore war - denn Aaron het sie zuchtlos wäre losse zuem Gspött ihra Feinde -, 32,26 kummt da(er) in des Door vum Laga un reft: Her zue mir, wer däm HERRN aghert! Do sammle sich zue nem alli Buebä(Sühn) Levi. 32,27 Un na(er) sait zue nene: Des sait dr HERR, dr Gott Israels: Jeda giirtet si Schwert um d Lende un gang durch des Laga hin un her vu nem Door zuem andere un erschleht si Brueda, Fründ(Freund) un Nächschte. 32,28 D Buebä(Sühn) Levi hän gmacht, we nene Moses gsait het; un s flege a däm Dag vum Volk draiduusig Ma. 32,29 Do sait Moses: (a) Fiille hiit äiri Händ(Pfode) zuem Denscht fir d HERRN - denn jeda isch gege si Bue(Suhn) un Brueda gsi -, dmit äich hiit (b) (c) Sege ge wird. 32,30 Am nägschte Morge sait Moses zuem Volk: Ihr hän ä großi Sinde doe; etze will i(ich) nufschtiege zuem HERRN, ob i(ich) villicht Vugebig erwirke ka fir äiri Sinde. 32,31 Als etze Moses wida zuem HERRN kummt, sait da(er): Ach, des Volk het ä großi Sinde doe, un sie hän sich ä Gott üs Gold gmacht. 32,32 Vugib nene doch ihri Sinde; wenn nit, dann(dnoh) tilg mi üs dinem Buech, des dü gschribe hesch. (a) (b) (c) 32,33 Dr HERR sait zue Moses: I (Ich) will den üs minem Buech tilge, der a ma(mir) sindigt. 32,34 So gang etze hi un fihr des Volk, wohi i(ich) dir gsait ha. Lueg, (a) mi Engel soll vor dir hergoh. (b) I (Ich) wir aba ihri Sinde heimsueche, wenn mi Ziit kummt. 32,35 Un dr HERR schlat des Volk, wel sie sich des Kalb gmacht hän, des Aaron agfertigt het.

S`33. Kapitel

33,1 Dr HERR sait zue Moses: Gang, zeh dvu, dü un des Volk, des dü üs Ägypteland gfihrt hesch, in des Land, des i(ich) Abraham, Isaak un Jakob gschwore ha: Dinene Nohchkumme will ich's ge. 33,2 Un i(ich) will (a) vor dir her schicke ä Engel un üsschtoße d Kanaanita, Amorita, Hetita, Perisita, Hiwita un Jebusita 33,3 un will di bringe in des Land, drin Milch un Honig fleßt. I (Ich) selbscht will nit mit dir nufzeh, denn dü bisch ä (a) halsschtarriges Volk; i(ich) dät di undawägs vutilge. 33,4 Als des Volk de härte Wort ghärt het, trage sie Leid, un nemads legt si Schmuck a. 33,5 Un dr HERR sait zue Moses: Sag zue d Israelite: Ihr sin ä halsschtarriges Volk. Wenn i(ich) nur ä Wielli mit dir rufzeh dät, dät i(ich) di vutilge. Un etze (a) leg di Schmuck ab, dann(dnoh) will i(ich) säh, was i(ich) dir doe. 33,6 Un d Israelite (a) hän`s gmacht un den ihr Schmuck vu a däm Berg Horeb.

S heilige Zelt. Gottes Umgang mit Moses

33,18 Un Moses sait: Loß mi dini (a) (b) Herrlichkeit säh! 33,19 Un na(er) sait: I (Ich) will vor dinem Gsicht(Visasch) all mi Güte vorbäigo losse un will vor dir kunddoe d Name des HERRN: (a) Wem i(ich) gnädig bi, däm bi i(ich) gnädig, un wäm i(ich) mi erbarm, däm erbarm i(ich) mi. 33,20 Un na(er) sait wida: Mi Gsicht(Visasch) kasch dü nit aluege; denn kei Mensch wird läbä, der mi sieht. (a) (b) (c) (d) (e) (f) (g) 33,21 Un dr HERR sait wida: Lueg, s isch ä Platz bi ma(mir), do sollsch dü uf däm Fels schtoh. (a) 33,22 Wenn dann(dnoh) (a) mi Herrlichkeit vorbäigoht, will i(ich) di in d Felskluft schtelle un (b) mi Hand iba dir hebe, bis i(ich) vorbäigange bi. 33,23 Dann(Dnoh) will i(ich) mi Hand vu di doe, un dü darfsch hinda ma(mir) her luege; aba mi Gsicht(Visasch) ka ma nit aluege.

S`34. Kapitel

Neii Gsetzesdafle. Bundesschluß un Bundespflichte

34,10 Un dr HERR sait: Lueg, i(ich) will ä (a) Abmachig (Abkumme) schleße: Vor dinem ganze Volk will i(ich) Wunda doe, we sie nit bassiere sin in alle Lande un unda alle Mensche, un des ganze Volk, in däm sinere Middi dü bisch, soll des HERRN Gschafftes säh; denn wundabar wird si, was i(ich) a dir doe wir. 34,11 Hebe, was i(ich) dir hiit bifihlt. Lueg, i(ich) will vor dir her üsschtoße d Amorita, Kanaanita, Hetita, Perisita, Hiwita un Jebusita. 34,12 (a) Heet di, ä Abmachig (Abkumme) z schleße mit d Bwohna vum Land, in des dü kummsch, dmit sie dir nit zuem Fallschtrick wäre in dinere Middi; 34,13 sundern (a) ihri Altäre sollsch dü umschtiirze un ihri Schteimole vubreche un ihri heilige Pfähle umhaue; 34,14 denn dü sollsch kei andere Gott abäte (ahimmle). Denn dr HERR heißt ä Schtreba(Eifera); ä eifernder Gott isch scha(er). (a) 34,15 Heet di, ä Abmachig (Abkumme) z schleße mit d Bwohna vum Land, dmit sie, wenn sie ihre Götta nohchlaufe un nene opfare, di nit ilade un dü vu ihrem Opfa issesch 34,16 un dmit dü fir dini Buebä(Sühn) ihri Dechtare nit als Wieba nimmsch un de dann(dnoh) ihre Götta nohchlaufe un mache, daß dini Buebä(Sühn) au ihre Götta nohchlaufe!

34,17 Dü sollsch dir keini gossene Göttabilda mache. (a)

34,18 Des Fescht dr ungsiirte Brot sollsch dü hebed. Siebä Däg sollsch dü ungsiirtes Brot ässä, we i(ich) dir bifohle ha, zue d Ziit vum Monet Abib; denn im Monet Abib bisch dü üs Ägypte zoge.

34,19 Alli Erschtgeburt isch mi, alli männlichi Erschtgeburt vu dinem Viech, s isch Schtier odr Schof. (a) 34,20 Aba d Erschtling vum Esels sollsch dü mit nem Schof üslese. Wenn dü nen aba nit üslesesch, so brich nem des Gnick. Alli Erschtgeburt unda dine Sehn sollsch dü üslese. (a)

.Und daß nemads vor ma(mir) mit lärä Händ(Pfode) erschint!

34,21 Sechs Däg sollsch dü schaffe; am siebte Dag sollsch dü ruehe, au in dr Ziit vum Pfleegä un vum Ernte. 34,22 Des Wuchefescht* sollsch dü hebed mit d Erschtling dr Weizeernte, un des Fescht dr Lese, wenn des Johr um isch. Des * Erntefescht (vgl. Kap 23,16), des siebä Wuche nohch rem Fescht dr ungsiirte Brot ghalte wird (vgl. 3. Moses 23,15.16; 5. Moses 16,9.10). 34,23 Dräimol im Johr soll alles, was männlich isch, erschiene vor rem Herrscha, däm HERRN, däm Gott Israels. 34,24 Denn i(ich) wir d Heide vor dir üsschtoße un di Biet(Gäu, Gau) wiet mache, un nemads soll di Land ha wotte, während dü dräimol im Johr nufgohsch, um vor rem HERRN, dinem Gott, z erschiene.

34,25 Dü sollsch des Bluet vu minem Opfa nit darbringe au mit däm Suurdeig, un des Opfa vum Passafescht soll nit iba Nacht bliebe bis zuem Morge.

34,26 Des Beschte vu d erschte Fricht vu dinem Acka sollsch dü in des Huus des HERRN, vu dinem Gott, bringe.

Dü sollsch des Beckli nit koche in d Milch vu sinere Muetter.

34,27 Un dr HERR sait zue Moses: (a) Schrib dir de Wort uf; denn uf Grund der Wort ha i(ich) mit dir un mit Israel ä Abmachig (Abkumme) gschlosse. 34,28 Un na(er) war Alldag bi däm HERRN (a) (b) vierzig Däg un vierzig Nächt un ißt kei Brot un trinkt kei Wassa. Un na(er) schribt uf de (c) Blatte(Dafle) de Wort vum Abmachig (Abkumme), de Zehn Wort. 34,29 Als etze Moses vum Berg Sinai rabschtiegt, het da(er) de zwei Blatte(Dafle) vum Gsetz in sinere Hand un wußt nit, daß d Huut vu sinem Agsicht glänzt, wel la(er) mit Gott gschwätzt het. 34,30 Als aba Aaron un ganz Israel sähn, daß de Huut vu sinem Agsicht glänzt, firchte sie sich, nem z nooch zkumme. (a) 34,31 Do reft sie Moses, un sie drille sich wida zue nem, Aaron un alli Obaschte dr Gmeinde, un na(er) schwätzt mit ne. 34,32 Dnohch kumme zue nem au alli Israelite. Un na(er) bifehlt ne alles, was dr HERR mit nem gschwätzt het uf däm Berg Sinai. 34,33 Un als sa(er) des alles mit ne gschwätzt het, legt da(er) ä Decki uf si Gsicht(Visasch). 34,34 Un wenn na(er) (a) nigoht vor d HERRN, mit nem z schwätze, doet da(er) de Decki ab, bis sa(er) wida rüsgoht. Un wenn na(er) usä zue d Israelite schwätzt, was nem bifohle war, 34,35 sähn d Israelite, we d Huut vu sinem Agsicht glänzt. Dann(Dnoh) doet da(er) d Decki uf si Gsicht(Visasch), bis sa(er) wida nigoht, mit nem z schwätze.

S`35. Kapitel

D Schtiftshitte

(Kapitel 35-40)

D Sabbatordnig

(vgl. Kap 31,12-17)

Fräiwilligi Gabe fir d Schtiftshitte

(vgl. Kap 25,3-9; 31,7-11)

35,20 Do goht di ganz Gmeinde dr Israelite vu Moses wäg. 35,21 Un alli, de`s (a) (b) gern un fräiwillig gän, kumme un bringe däm HERRN de Opfagabe zue d Errichtig dr Schtiftshitte un fir alle Denscht drin un fir di heilige Kleida. 35,22 S bringe aba Männa (Manne) un Wieba fräiwillig Schpange, Ohrringe, Ringe un Geschmeide un allaläi goldenes Grät, jeda des Gold, des sa(er) zue d Gabe fir d HERRN bschtimmt het. 35,23 Un wer bi sich blaue un rote Purpur findet, Scharlach, fieni(fäini) Lienwand, Ziegehoor(Geisehoor), rotgfärbti Widdafell un Dachsfelle, der holt sie. 35,24 Un wer ä Opfagabe vu Silba un Kupfa ge wott, der holt`s däm HERRN als Opfagabe. Un wer Akazieholz het, der holt`s zue allaläi Vuwendig fir d Denscht. 35,25 Un alli Wieba, de de Kunscht vuschten, schpinne mit ihre Händ(Pfode) un bringe ihr Gschpinst, blaue un rote Purpur, Scharlach un fieni(fäini) Lienwand. 35,26 Un alli Wieba, de solchi Arbet vuschten un willig dzue ware, schpinne Ziegehoor. 35,27 D Schtammesfirschte aba bringe Onyxschtei un igfaßti Schtei (Wackes) fir d Prieschtaschurz un de Bruschtdasch&aul; 35,28 un Gwürz (Schpezerai) un El fir d Laichta un fir des Salbel un fir des wohlschmeckende Räuchawerk. 35,29 So bringe de Israelite, Männa (Manne) un Wieba, de ihr Herz dzue trieb, fräiwilligi Gabe zue allaläi Gschafftes, des dr HERR durch Moses bifohle het.

Kunschthandwerka

S`36. Kapitel

36,1 So soll denn Bezalel un Oholiab un alli Künschtla schaffe, däne dr HERR Gschytheit un Vuschtand ge het z wisse, we sie alli Arbet fertig mache solle zuem Denscht im Heiligtum, ganz nohch rem Gebot des HERRN. 36,2 Un Moses rueft Bezalel un Oholiab un alli Künschtla, däne dr HERR Gschytheit ins Herz ge het, alli, de sich fräiwillig abote hän, ans Gschäfft z go un`s üsrichte. 36,3 Un sie gregä vu Moses alli Opfa, de d Israelite brocht hän, um de Arbet zuem Denscht im Heiligtum zmache. Un ma bringt au wietahi all Morge fräiwilligi Gabe zue nem.

36,4 Do kumme alli Künschtla, de am Gschäfft vum Heiligtums schaffe, jeda vu dr Arbet, de na(er) macht, 36,5 un sage zue Moses: Des Volk holt z viel, me als zuem Denscht vum Werk nedig isch, des dr HERR z mache bifohle het. 36,6 Do bifehlt Moses, daß ma durchs Laga ruefä losst: Nemad, nit Ma noh Wieb, soll etze noh ebis bringe als Opfagabe fir des Heiligtum. Do bringt des Volk nigs me. 36,7 Denn s war gnoe brocht worde zue alla Arbet, de z mache war, un s war noh ibrig bliebe.

D Herstellig vum Heiligtum

(vgl. Kap 26)

36,31 Un na(er) macht Riegel üs Akazieholz, fünf zue d Bretta uf dr eine Längssite dr Wohnig 36,32 un fünf uf dr andere Längssite un fünf uf d Rucksite nohch Weschte. 36,33 Un na(er) macht d Mittelriegel, daß sa(er) in halba Hechi a d Bretta entlanglauft vu nem End zuem andere. 36,34 Un na(er) ibazeht de Bretta mit Gold, un ihri Ring macht da(er) üs Gold, daß ma d Riegel inedoet, un ibazeht d Riegel mit Gold.

36,35 Un na(er) macht d Vorhang mit d Cherubim in kunschtricha Arbet, üs blauem un rotem Purpur, Scharlach un gezwirnta fiene(fäina) Lienwand, 36,36 un fir nen vier Säule üs Akazieholz un ibazeht sie mit Gold, un ihri Nägel ware üs Gold, un na(er) goß dzue vier silbani Feß. 36,37 Un na(er) macht ä Decki fir d Igang vum Zelt üs blauem un rotem Purpur, Scharlach un gezwirnta fiene(fäina) Lienwand, in Buntwirkearbet, 36,38 un dzue fünf Säule mit ihre Nägel un ibazeht ihri Kepfe un Ringbända mit Gold un macht fünf Feß üs Kupfa dra.

S`37. Kapitel

D Bundeslade

(vgl. Kap 25,10-22)

D Disch fir d Schaubrot

(vgl. Kap 25,23-30)

D Laichta

(vgl. Kap 25,31-40)

Räuchaaltar, Salbel un Räuchawerk

(vgl. Kap 30,1-5.22-38)

37,29 Un na(er) macht des heilige Salbel un des Räuchawerk üs reine(echta) Gwürz (Schpezerai) nohch dr Kunscht vum Salbemacha.

S`38. Kapitel

D Brandopfaaltar un d kupfane Zuba

(vgl. Kap 27,1-8; 30,18-21)

38,8 Un na(er) macht d Zuba üs Kupfa un si Gschtell au üs Kupfa vu d Spiegeli dr Wieba, de vor d Dire dr Schtiftshitte Denscht gmacht hän.

D Vorhof

(vgl. Kap 27,9-19)

D Ufwendig fir des Heiligtum

S`39. Kapitel

Di Klamotte dr Prieschta

(vgl. Kap 28)

39,6 Un sie faßte zwei Onyxschtei ringsum mit Gold i un grube druf i nohch d Art dr Siegelschtecha de Name dr Buebä(Sühn) Israels. 39,7 Un na(er) heftet sie uf de Schludadeile vum Schurz, daß ses Schtei (Wackes) sin zuem gnädige Gedenke a d Israelite vor rem HERRN, we dr HERR s Moses bifohle het.

39,8 Un sie mache d Bruschtdasch&aul;, kunschtrich brocht(gwirkt) we d Prieschtaschurz, üs Gold, blauem un rotem Purpur, Scharlach un gezwirnta fiene(fäina) Lienwand, 39,9 daß sie viereckig war un doppelt glegt, ä Spanne lang un ebeso breit, 39,10 un bsetze sie mit vier Reihe Schtei (Wackes): di erschte Reihe war ä Sarder, ä Topas un ä Smaragd, 39,11 di zweit ä Rubin, ä Saphir un ä Diamant, 39,12 di dritt ä Lynkurer, ä Achat un ä Amethyst, 39,13 di viert ä Türkis, ä Onyx un ä Jaspis, ringsum igfaßt mit Gold in alle Reihe. 39,14 Un de Schtei (Wackes) trage de zwöelf Näme dr Buebä(Sühn) Israels, igrabe in Siegelschtecharbet, so daß uf jedäm ä Name schtoht nohch d zwöelf Schtämm. 39,15 Un sie mache a d Daschä ä Kette we draiti Schnür, üs fienem(fäinem) Gold, 39,16 un zwei Goldgflecht un zwei goldeni Ring un hefte de beide Ring a de beide obere Ecke dr Daschä. 39,17 Un de beide goldeni Kette hän sie in de beide Ring a d Ecke dr Daschä gmacht. 39,18 Aba de beide anderi Ende dr Kette hän sie a de beide Goldgflecht gmacht un hefte sie vorne uf d Schludadeil vum Schurz a. 39,19 Un sie mache zwei anderi goldeni Ring un hefte sie a de beide andere Ecke dr Daschä a ihr Rand inne zuem Schurz hi; 39,20 un sie mache zwei anderi goldeni Ring, de hän sie nab a de beide Schludadeil vorne am Schurz gmacht, wo na(er) zsämmegoht, obe iba dr Bindi vum Schurz, 39,21 un knipfe d Daschä mit ihre Ring a de Ring vum Schurz mit eina Schnur üs blauem Purpur, daß sie iba dr Bindi vum Schurz alied un sich nit vum Schurz losmache ka, we dr HERR s Moses bifohle het.

39,22 Un dzue macht da(er) des Obagwand zuem Prieschtaschurz, brocht(gwirkt), ganz üs blauem Purpur, 39,23 un si Effnig obe in dr Middi un ä Borte um d Effnig rum we bi nem Panzahemd, daß sie nit irießt. 39,24 Un sie mache a sinem Saum Granatepfel üs blauem un rotem Purpur, Scharlach un gezwirnta fiene(fäina) Lienwand 39,25 un mache Schällä üs fienem(fäinem) Gold; de hän sie zwische d Granatepfel ringsum am Saum vum Obagwand gmacht, 39,26 je ä Granatepfel un ä Schällä ringsum am Saum, fir d Denscht, we dr HERR s Moses bifohle het. 39,27 Un sie mache au des Undagwända üs fiene(fäina) Lienwand, gewebt, fir Aaron un sini Buebä(Sühn), 39,28 un d Kopfbund üs fiene(fäina) Lienwand un di hochi Kappe üs fiene(fäina) Lienwand un Beikleida üs gezwirnta fiene(fäina) Lienwand 39,29 un d Girtel in Buntwirkearbet üs gezwirnta fiene(fäina) Lienwand, blauem un rotem Purpur un Scharlach, we dr HERR s Moses bifohle het.

39,30 Sie mache au des Schtirnblatt, d (a) (b) heilige Kronrief, üs fienem(fäinem) Gold un grube als Schrift i: «Heilig däm HERRN». 39,31 Un sie binde ä Schnur üs blauem Purpur dra, daß sie a däm Kopfbund obe agheftet wird, we dr HERR s Moses bifohle het.

Moses preft di fertigi Arbet

S`40. Kapitel

Ufrichtig un Iweihig dr Schtiftshitte

40,17 Eso wird d Wohnig ufgrichtet im zweite Johr am erschte Dag vum erschte Monet. 40,18 Un Moses richte d Wohnig uf un hockt ihri Feß hi un schtellt d Bretta druf un holt de Riegel un richtet d Säule uf 40,19 un breitet des Zeltdach üs iba dr Wohnig un legt de Decki vum Zelt obe druf, we dr HERR nem bifohle het.

40,20 Un na(er) nimmt des Gsetz un legt`s in d Lade un doet de Schtange a d Lade un hockt d Gnadethron obe uf d Lade 40,21 un bringt d Lade in d Wohnig un hängt d Vorhang uf un vuhillt so d Lade vum Gsetz, we nem dr HERR bifohle het, 40,22 un schtellt d Disch in d Schtiftshitte a de Site dr Wohnig nohch Norde, uße vor rem Vorhang, 40,23 un legt d Schaubrote uf vor rem HERRN, we nem dr HERR bifohle het, 40,24 un schtellt d Laichta au inä gegeiba däm Disch a de Site dr Wohnig nohch Süde 40,25 un schtellt d Lampe (Funzle) uf vor rem HERRN, we nem dr HERR bifohle het. 40,26 Un na(er) het d goldene Altar inä vor d Vorhang gschtellt 40,27 un räuchert druf mit wohlschmeckendem Räuchawerk, we nem dr HERR bifohle het, 40,28 un hängt de Decki in d Dire dr Wohnig uf.

40,29 Un d Brandopfaaltar het da(er) vor de Dire dr Wohnig vu d Schtiftshitte gschtellt un opfert druf Brandopfa un Schpeiseopfa, we nem dr HERR bifohle het. 40,30 Un d Zuba het da(er) zwische d Schtiftshitte un d Altar gschtellt un doet Wassa inä zuem Wäsche. 40,31 Un Moses, Aaron un sini Buebä(Sühn) wäsche ihri Händ(Pfode) un Feß drin. 40,32 Denn sie muen sich wäsche, wenn sie in d Schtiftshitte gehn odr hiträtä zuem Altar, we dr HERR s Moses bifohle het. 40,33 Un na(er) richte d Vorhof uf rings um d Wohnig un um d Altar un hängt de Decki in s Door vum Vorhof. Eso vollbringt Moses des ganze Gschäfft.

Dr HERR bekennt sich zue sinem Heiligtum