S`1. Kapitel

1,1 Paulus, ä Aposchtel Chrischti Jesu nohch rem Bifehl Gottes, unsares Heilands, un Chrischti Jesu, der (a) unsri Hoffnig isch, 1,2 a (a) d Timotheus, (b) minem rechte Bue(Suhn) im Glaube.

Gnade, Barmherzigkeit, un Friide vu Gott, däm Vada (Babbe), un unsam Herrn Chrischtus Jesus! 1,3 Dü weisch, we i(ich) di vumahnt ha, in Ephesus z bliebe, als i(ich) nohch (a) Mazedonie zohge bi, um ä baar z sage, daß sie nit andascht lehr, 1,4 au nit acht ge solle uf de (a) Fable un Gschlechtsregischta, de kei End hän un eher Froge ufbringe, als daß sie däm Rotschluß Gottes im Glaube dene. 1,5 D (a) (b) (c) Hauptsach alla Lehr aba isch Lebi (Liebe) üs reine (sufare) Herze un üs guetem Gwisse un üs ungfärbtem Glaube. 1,6 Dvu sin ä baar abkumme un hän sich higwändet zue (a) unnitzem Gschwätz, 1,7 we de Schriftglehrti un vuschtehn selba nit, was sie sage odr was sie so fescht bhaupte.

1,8 Mir wisse aba, daß (a) des Gsetz guet isch, wenn`s öbber (ebber) recht macht, 1,9 (a) wel la(er) weiß, daß däm Grechte kei Gsetz ge isch, sundern d Ungrechte un Unfolgsame, d Gottlose un Sinda, d Unheilige un Ungeischtliche, d Vadamörda un Muettermörda, d Todschläga, 1,10 d Unzichtige, d Buebäschända, d Menschehändla, d Legna, d Vulogene vor Gricht un wenn noh ebis anderes dr heilsame Lehr zwida isch, 1,11 nohch rem Evangelium vu d Herrlichkeit vum selige Gott, des ma(mir) avuträut isch. 1,12 (a) (b) (c) I(Ich) dank unsam Herrn Chrischtus Jesus, der mi schtark gmacht un fir treu agsäh het un in des Amt igsetzt, 1,13 mi, der i(ich) freher ä Läschtera un ä Vufolga un ä Frevla war; aba ma(mir) isch Barmherzigkeit widafahre, denn i(ich) ha`s üs Dümmi doe, im Unglaube. 1,14 S isch aba desto richa wore de Gnade unsares Herrn samt däm Glaube un dr Lebi (Liebe), de in Chrischtus Jesus isch. 1,15 Des isch gwiß wohr un ä Wort, vum Glaube wert, daß Chrischtus Jesus in de Welt kumme isch, (a) de Sinda selig z mache, unda däne i(ich) dr erschte bi. 1,16 Aba drum isch ma(mir) Barmherzigkeit widafahre, daß Chrischtus Jesus a ma(mir) als erschtem alli Geduld erweise het, zuem Vorbild däne, de a nen glaube solle zuem ewige Läbä. 1,17 Aba Gott, däm ewige Kenig, der ne vugoht un Unsichtbare, der ällei Gott isch, dem isch Ehri un Pries in Ewigkeit! Amen.

1,18 De Botschaft vuträu i(ich) dir a, mi Bue(Suhn) Timotheus, nohch d (a) Weissagige, de freher iba di ergange sin, dmit dü in ihre Kraft (b) (c) ä guete Kampf kämpfsch 1,19 un d (a) Glaube un ä guetes Gwisse hesch. Des hän ä baar vu sich gschtoße un (b) am Glaube Schiffbruch glitte. 1,20 Unda ne sin (a) Hymenäuns(üs) un Alexanda, de i(ich) (b) däm Sadan ibage ha, dmit sie in Zucht gnumme wäre un nimi läschtere.

S`2. Kapitel

Zämme Bäte

2,1 So vumahn i(ich) etze, daß ma vor alle Ding Bitte doet, Bäte, Firbitte un Danksagig fir alli Mensche, 2,2 fir Kenig un fir alli Obrigkeit, dmit ma(mir) ä ruehiges un schtilles Läbä fihre kenne in allem Fromm si alla Ehri. 2,3 Des isch guet un ä freud vor Gott, unsam Heiland, 2,4 wela will, daß alle Mensche ghulfe wird un sie zue dem Wisse dr Wohret kumme. (a) (b) (c) 2,5 Denn s isch ei Gott un ei (a) Vumittla zwische Gott un d Mensche, nämlich d Mensch Chrischtus Jesus, 2,6 der (a) (b) (c) sich selba ge het fir alli zue d Erlesig, daß des zue sinere Ziit predigt wird. 2,7 Dozue bi i(ich) igsetzt (a) als Prediga un Aposchtel - i(ich) sag d Wohret un leg nit -, (b) als Lehra dr Heide im Glaube un in d Wohret.

Männa un Wieba im Gottesdenscht

2,8 So will i(ich) etze, daß d Männa bäte in alle Derfa (Käffa) un heilige Händ(Pfode) ufhebe ohni Zorn (Wuet) un Zwiefel. 2,9 Eso, d Wieba in schickliche Klamotte sich schmicke mit Aschtand un Zucht, nit mit Hoorflechte un Gold odr Perle odr wertvollem Gwand (Häß), (a) 2,10 sundern, we sich's zemt fir Wieba, de ihr Fromm si bekunde wen, (a) mit guete Werk. 2,11 Ä Wieb soll lerne in d Schtilli (a) mit alla Undaordnig. 2,12 (a) Nem Wieb gschtatt i(ich) nit, daß sie lehre doet, au nit, (b) daß sie iba d Ma Herr isch, sundern sie isch schtill. 2,13 Denn Adam isch zerscht gmacht wore, dnohch Eva. 2,14 Un Adam isch nit vufihrt wore, s Wieb aba het sich zue d Sinde vufihre losse. (a) 2,15 Sie wird aba selig wäre dodurch, daß sie Kinda z Welt bringt, wenn sie einfach bliebe im Glaube un in dr Lebi (Liebe) un im Heilig wäre. (a) (b)

S`3. Kapitel

Vu d Bischöf

3,1 (a) (b) Des isch gwiß wohr: Wenn öbber (ebber) ä Bischofsamt will, der will ä hochi Ufgab. 3,2 Ä Bischof aba soll untadelig si, Ma vu einem Wieb, nichtern, maßvoll, wert, gaschtfräi, gschickt im Lehre, 3,3 kei Säufa, nit gwalttätig, sundern gütig, nit schtrietsichtig, nit geldgierig, 3,4 eina, der sinem eigene Huus guet vorschtoht un folgsami Kinda het in alla Ehri. 3,5 Denn wenn öbber (ebber) sinem eigene Huus nit vorzschtoh weiß, we soll la(er) fir de Gmeinde Gottes sorge? 3,6 Na(Er) soll kei Naidaufte si, dmit da(er) sich nit ufblose doet un däm Urdeil vum Deufel vuflegt. 3,7 Na(Er) mueß aba au ä guete Ruef ha bi däne, de druße sin, dmit da(er) nit gscholte wird un sich nit vufangt in dr Schlinge vum Deufel.

Vu d Diakone

3,8 Eso solle de (a) (b) Diakone ehrbar si, nit doppelzingig, keini Säufa, nit schändliche Gwinn sueche; 3,9 sie solle des Gheimnis vum Glaube mit reine (sufare) Gwisse bwahre. (a) 3,10 Un ma soll sie zvor prefä, un wenn sie untadelig sin, solle sie d Denscht vusäh. 3,11 Eso solle ihri Wieba ehrbar si, (a) nit legä, nichtern, treu in alle Dinge. 3,12 D Diakon soll au jeda dr Ma vu einem einzige Wieb si un ihre Kinda un ihrem eigene Huus guet vorschtoh. 3,13 Weli aba ihr Denscht guet vusähn, de schaffä sich selba ä guetes Asäh un großi Zuevasicht im Glaube a Chrischtus Jesus.

Des Gheimnis vum Glaube

3,14 Des schrib i(ich) dir un hoff, bald zue dir z kumme; 3,15 wenn i(ich) aba erscht schpeta kumm, sollsch dü wisse, we ma sich vuhalte soll im (a) Huus Gottes, des isch d Gmeinde vum lebändige Gott, ä Pfiela un ä Grundfeschti dr Wohret. 3,16 Un groß isch`s, we jeda sage mueß, des Gheimnis vum Glaube: Na(Er) isch (a) zeigt (offenbart) im Fleisch, grecht bfunde (b) im Geischt, erschiene d Engel, (c) predigt d Heide, glaubt in dr Welt, (d) (e) ufgnumme in d Herrlichkeit.

S`4. Kapitel

Faschte

4,1 Dr Geischt aba sait diitlich, daß (a) (b) (c) (d) (e) (f) in d letschte Ziit ä baar vum Glaube abfege wäre un vufihrarische Geischta un deuflischi Lehre ahänge, 4,2 vuleitet durch Haichelai vu Legna, de ä Brandmol in ihrem Gwisse hän. 4,3 Sie bfehle, nit z hirote un (a) (b) (c) nit z Ässä, was Gott gschaffe het, mit Danksagig aba gnumme vu d Gläubige un däne, de de Wohret erkennt hän. 4,4 Denn alles, was Gott gschaffe het, isch guet, un nigs isch schlecht, was mit Danksagig gnu wird; (a) (b) (c) 4,5 denn s wird gheiligt durch des Wort Gottes un Gebet.

D Denscht vum Timotheus

4,6 Wenn dü de Breda des lehrsch, so wirsch dü (a) ä guete Dena Chrischti Jesu si, ufzoge in däm Wort vum Glaube un dr guete Lehr, bi der dü imma bliebe bisch. 4,7 (a) (b) (c) (d) (e) De ungeischtliche Altwiebafable aba wies zruck; ebt di aba selba im Fromm si! 4,8 Denn de Ebige fir d Ranze isch ä weng guet; aba (a) des Fromme Ebe isch zue allem guet un het de Vuheißig vum zuekinftige Läbä. 4,9 Des isch gwiß wohr un ä Wort, vum Glaube wert. 4,10 Denn dfir schaffe un kämpfe ma(mir), wel ma(mir) unsri Hoffnig uf d lebändige Gott gsetzt hän, wela dr Heiland alla Mensche isch, bsunders dr Gläubige. 4,11 Des bpfiehl un lehr.

4,12 Nemad vuacht di wel da jung bisch; dü aba (a) bisch d Gläubige ä Vorbild im Wort, im Umgang, in dr Lebi (Liebe), im Glaube, im Sufa bliebe. 4,13 Fahr furt mit Vorläsä, mit Ermahne, mit Lehre, bis i(ich) kumm. 4,14 Loß nit üßa acht de Gabe in dir, de dir ge isch durch (a) Weissagig mit (b) (c) (d) (e) Handuflegig dr Älteschte. 4,15 Des loß di Sorg si, dmit gang um, dmit di Forwährtskumme alle gwahr wirde. 4,16 Gib acht uf di selba un uf de Lehr; vuharr in däne Schtickli! Denn wenn dü des doesch, wirsch dü di selba (a) rette un de, de di härä.

S`5. Kapitel

Männa un Wieba in dr Gmeinde

5,1 (a) (b) Ä Eltere fahr nit a, sundern vumahn nen we ä Vada (Babbe), jingeri Männa we Breda, 5,2 de elteri Wieba we Mettere, jingeri we Schweschtare, mit allem Aschtand.

Witwe

5,3 Ehr d Witwe, de rechti Witwe sin. 5,4 Wenn aba ä Witwe Kinda odr Enkel het, so soll de lerne, zerscht im eigene Huus fromm z läbä un sich d Eltere dankbar z erwiese; denn des isch ä freud vor Gott. 5,5 Des isch aba ä rechti Witwe, de ällei do schtoht, de ihri Hoffnig uf Gott setzt un (a) imma fleht un bätet doet Dag un Nacht. 5,6 Eini aba, de schandbar läbt, isch lebändig tot. 5,7 Des bpfiehl, dmit sie untadelig sin. 5,8 Wenn aba öbber (ebber) di Eigene, bsunders sini Huusgnosse, nit vusorgt, doet da(er) d Glaube vuliignet un isch schlimmer als ä Heid. (a)

5,9 S soll keini als Witwe igschribe wäre unda sächzig Johr; sie soll vumä einzige Ma s Wieb gsi si 5,10 un ä Ziignis (Züügnis) mit guete Werke ha: wenn sie Kinda ufzoge het, wenn sie (a) gaschtfräi gsi isch, wenn sie (b) d Heilige d Feß gwäsche het, wenn sie d Arme Tropfe bäigschtande isch, wenn sie allem guete Gschäfft nohchgkumme isch. 5,11 Jingeri Witwe aba wies ab; denn wenn sie ihra Luscht nohchgen Chrischtus zwida, so wen sie hirote 5,12 un schtehn dann(dnoh) unda däm Urdeil, daß sie di erschte Treui broche hän. 5,13 Dnäbe sin sie fuul un lerne, vu Huus zue Huus z laufe; un nit nur fuul sin sie, sundern au gschwätzig un vorwitzig un schwatze, was nit si soll. 5,14 So will i(ich) etze, daß de jingere Witwe hirote, (a) Kinda z Welt bringe, d Huushalt fihre, (b) däm Feind kei Aloß gän z läschtere. 5,15 Denn scho hän sich ä baar vuirrt un folge däm Sadan. 5,16 Wenn aba einem gläubigem Wieb Witwe abifohle sin, so vusorgt sie de, d Gmeinde aba soll nit bschwert wäre, (a) dmit sie fir di rechte Witwe sorgen ka.

Vorschteha dr Gmeinde

5,17 Di (a) (b) Älteschte, de dr Gmeinde guet vorstehn, de halt ma zwäifach d Ehri wert, bsunders, de sich abmehä im Wort un in dr Lehri. 5,18 Denn d Schrift sait (5. Moses 25,4): (a) "Dü sollsch däm Ochs, der do drischt, nit des Muul vubinde"; un: (b) "Ä Arbeita isch si Lohn wert". 5,19 Gegä ä Älteschte nimm kei Kumma a ohni (a) (b) zwei odr dräi Ziige. 5,20 De do sindige, de (a) (b) wies zrecht vor alle, dmit sich au di andere firchte. 5,21 I(Ich) vumahn di Bue(Suhn) vor Gott un Chrischtus Jesus un d userwählte Engel, daß dü di dra hebsch ohni Vorurdeil un nemads d vorzug gisch. 5,22 (a) Dini Händ(Pfode) leg nemads z freh uf; ha nit adeil mit fremde Sinde! Halt di selba sufa! 5,23 Trink nimi nur Wassa, sundern nimm ä weng Wi dzue wägä dinem Buch (Ranze), wel dü viel krank bisch.

5,24 Bi ä baar Mensche sin d Sinde bekannt un gehn nene zuem Gricht vorus; bi ä baar aba wäre sie dnoh bekannt. 5,25 Eso sin au di guete Werke vu ä baar Mensche zvor bekannt, un wenn`s andascht isch, kenne sie doch nit vuborge bliebe.

S`6. Kapitel

Vu d Sklave

6,1 Alli, de als Sklave unda däm Joch sin, solle ihri Herre alli Ehri wert hebe, dmit nit dr Name Gottes un (a) d Lehr vuläschtert wird. 6,2 Weli aba gläubigi Herre hän, solle de nit weniga ehre, wel sie Breda sin, sundern solle ne um so me denschtbar si, wel sie gläubig un gliebt sin un sich bmehe, Guetes z doe.

Mahnig fir Timotheus un alli Breda

6,3 Des lehr un dzue vumahn! (a) Wenn öbber (ebber) andascht lehrt un bliebt nit bi d (b) heilsamen Wort unsares Herrn Jesus Chrischtus un bi dr Lehr, de däm Glaube richtig isch, 6,4 der isch ufblose un weiß nigs, sundern isch Krank nohch Schtritfroge un (a) (b) het gern Schrit. Dorus git`s Näid, Hader, Läschteräi, bese Argwohn, 6,5 Schuelgschtrit solcha Mensche, de zerritteti Sinn hän un dr Wohret bschtohle sin, de meine, Fromm si isch ä Gschäfft zuem Geld vudene. 6,6 Des (a) Fromm si aba isch ä große Gwinn fir den, der`s (b) (c) (d) guet si losst. 6,7 Denn (a) ma(mir) hän nigs in de Welt brocht; drum (b) (c) wäre ma(mir) au nigs nüsbringe. 6,8 Wenn ma(mir) aba Ässä un Kleida hän, so wen ma`s(mir`s) guet si losse. (a) 6,9 Denn de rich wäre wen, de kumme in Vusuechig un vuschtricke sich schnell in vieli Dummi Sache un besi Luscht, weli de Mensche vusinke losse am End in Vudammnis. (a) (b) 6,10 Denn (a) Geldgier isch ä Wurzle allem Bese; donohch het`s ä baar glüschtet, un sie sin (b) vum Glaube abgirrt un mache sich selba viel Schmerze.

6,11 Aba dü, (a) Gottesmensch, hau ab däm Bese! (b) Jag aba nohch dr Grechtigkeit, däm Fromme, däm Glaube, dr Lebi (Liebe), dr Geduld, däm Sanftmuet! 6,12 (a) (b) (c) Kämpf d guete Kampf vum Glaube; fang des ewige Läbä, wozue dü (d) bruefe bisch un bekennt hesch (e) des guete Bekenntnis vor viel Ziige. 6,13 I(Ich) bifihlt dir vor Gott, der alli Sach lebändig macht, un vor Chrischtus Jesus, der (a) (b) unda Pontius Pilatus beziigt het des guete Bekenntnis, 6,14 daß dü des Gebot unbfleckt, untadelig haltesch bis zue d Erschinig unsares Herrn Jesus Chrischtus, 6,15 weli uns(üs) zeigt wird zue sinere Ziit d Selige un alle Gwaltige, (a) (b) dr Kenig alla Kenig un Herr alla Herre, 6,16 der ällei Unschterblich isch, der do wohnt in nem Lecht, zue däm nemads kumme ka, de (a) (b) kei Mensch gsähne het noh aluege ka. Däm isch Ehri un ewigi Macht! Amen.

Mahnig a de Riche

6,17 D Riche in d Welt bpfiehl, daß sie nit stolz sin, au (a) (b) nit hoffe uf d unsichere Richtum, sundern uf Gott, der uns(üs) alle viel git, s z gneße; 6,18 daß sie Guetes den, rich wäre a guete Werk, gern gen, helfe, 6,19 sich selba ä Schatz sammle als guete Grund fir d Zuekunft, dmit sie des wahre Läbä fescht hebe. (a) (b)

6,20 O Timotheus! (a) Bwahr, was dir avuträut isch, un (b) mied des ungeischtliche lose Gschwätz un des Gezänk vu d falsche so gnannte Erkenntniss, 6,21 zue der sich ä baar bekennt hän un sin (a) (b) vum Glaube abgirrt.

D Gnade isch mit äich!

Des isch ä Bäitrag vu Dietmar Wiesler fir me Evangelium im Netz (Copyright) Dez. 1999