S`1. Kapitel

Gott kummt(erschient) zuem Gricht iba Israel un Juda

1,1 Des isch des Wort des HERRN, wel kumme isch zue (a) Micha üs Moreschet zue d Zeit vum (b) Jotam, Ahas un Hiskia, dr Kenig vu Juda, des sa(er) gluegt het iba Samaria un Jerusalem. 1,2 Härä, alle Velka! Lose, Land un alles, was drinne isch! Denn Gott dr HERR het mit äich z schwätze, jo, dr Herr üs sinem heilige Tempel. 1,3 Denn lueg, dr HERR wird rüsgoh üs sinere Wohnig un rabfahre un (a) träte uf d Hecheni dr Erde, 1,4 daß d Berg unda nem schmelze un de Däla sich schpalte, gliechwe Wachs vor rem Fiir zerschmilzt, we Wassa, des abwärts schtiirzt. 1,5 Des ällei wägä Jakobs sine Ibatretige un um dr Sinde wille vum Huus Israel.

Was isch aba de Ibatretig Jakobs? (a) Isch's nit Samaria? Was sin aba de Opfahechene Judas? Isch's nit Jerusalem? 1,6 Un i(ich) will (a) (b) Samaria zue nem Schteihufä im Feld mache, de ma fir d Wiberge nimmt, un will sini Schtei (Wackes) ins Dal schleife un s bis uf d Grund bloßlege. 1,7 Alli sini Götze solle vubroche un all si (a) Hurelohn soll mit Fiir vubrennt wäre. Un i(ich) will alli sini Götzebilda himache; denn sie sin vu Hurelohn zämmebrocht un solle auch wida zue Hurelohn wäre. 1,8 Todribar mueß i(ich) klage un hiile, i(ich) mueß barfuß un bloß dherkumme; i(ich) mueß klage we de Schakale un jommere we d Schtrauß: 1,9 Denn unheilbar isch de Plag des HERRN: sie kummt bis nohch Juda, si Schlag längt bis a mi Volk si Door, bis hi nohch Jerusalem.

.1,10 *Vukindet's jo nit in (a) Gat; len äicha Hiile nit härä; in Bet-Leafra wälze äich im Schtaub! 1,11 Ihr Inwohna vu Schafir mehn dohi mit alla Schand; de Inwohna vu Zaanan wäre nit üszeh; des Leid Bet-Ezels wird äich zruckhebe, daß ihr äich do lagere. 1,12 D Inwohna vu Marot vumege sich nit z treschte; denn s wird des Ungliick des HERRN kumme au bis a de Dore Jerusalems. 1,13 Dü Schtadt Lachisch, schpann Ross a un fahr dvu; denn dü bisch fir de Dochta Zion dr Afang zue d Sinde, un in dir finde sich de Ibatretige Israels. 1,14 Dü wirsch di trenne meße vu Moreschet-Gat; de Hiisa vu Achsib wäre d Kenige vu Israel zuem Trug wäre. 1,15 I(Ich) will iba di, Marescha, d rechte Erbe bringe, un de Herrlichkeit Israels soll kumme bis Adullam. 1,16 Loß dir d Hoor abschere un gang kahl um dine vuzetelte Kinda wille; jo, mach di kahl we ä Geia, denn sie sin gfange vu dir wäggfihrt.

S`2. Kapitel

Weheruef iba de Machthaba, de des Volk üsraube

2,1 Mai däne, de (a) Schadä z doe vulangt un gehn mit besem denke um uf ihrem Laga, daß sie`s freh, wenn's lecht wird, mache(vollfiire,vollbringe), wel sie de Macht hän! 2,2 Sie (a) (b) (c) riße Äcka a sich un nähmä Hiisa, we sie's glüschtet. So triebä sie Gwalt mit (vumä) jedäm Huus un mit (vumä) jedäm Erbe.

.2,3 Drum sait dr HERR: Lueg, i(ich) ersinn gege des Gschlecht Beses, üs däm ihr äirer Hals nit zeh un unda däm ihr nit so schtolz dherkumme sollt; denn (a) s soll ä besi Ziit si. 2,4 Zue d selbe Ziit wird ma ä Schpruch vu äich mache un klage: S isch üs - so wird ma sage -, ma(mir) sin vunichtet! Mines Volk Land kregt ä fremde Herrn! Wenn wird da(er) uns(üs) de Äcka wida zuedeile, de na(er) uns(üs) gnumme het? 2,5 Sowieso, ihr den kei Adeil bhalte in dr Gmeinde des HERRN.

2,6 "Geifert nit!", so geifere sie. (a) «Sowas soll ma nit predige! Mir wäre nit so zschande wäre! 2,7 Isch denn des Huus Jakob vufluecht? Meinsch dü, (a) dr HERR isch schnell zuem Zorn (in Wuet)? Sollt da(er) des doe welle?" S isch wohr, mini Wort sin fründlig gege d Fromme. 2,8 Aba ihr schtehn gege mi Volk we ä Feind; denn we Lit, de üs däm Kreg kumme, schtäle(raibere) ihr Rock un Mandel däne, de sicha dherkumme. 2,9 Ihr tribe d Wieba vu minem Volk üs ihre liebe Hiisa un riße vu ihre Kinda mi Schmuck uf imma. 2,10 Drum mache äich uf! Ihr mehn dvu, ihr sollt a däm Platz nit bliebe! Um d Dreck wille mueß sie grob zerschtert wäre.

.2,11 Wenn i(ich) ä Irrgeischt wär un ä Luugprediga un predig, we sie suffe un schwelge solle - des wär ä Prediga fir des Volk!

Vuheißig vum kinftige Heil

2,12 "I(Ich) (a) will di, Jakob, sammle ganz un gar un, was ibrig isch vu Israel, zsämmebringe. I(Ich) will sie we Schof mitänanda in ä feschte Schtall doe un (b) we ä Herde in ihri Hürde, daß ses vu Mensche dröhne soll." 2,13 Na(Er) wird als ä Durchbrecha vor ne rufzeh; sie wäre durchbreche un durchs Door nufzeh, un ihr Kenig wird vor ne hergoh un (a) dr HERR a ihra Schpitze.

S`3. Kapitel

3,1 Un i(ich) sag: Horche doch, ihr Häupta (Kepf) im Huus Jakob un ihr Herre im Huus Israel! Ihr solltet de si, de (a) des Recht kenne. 3,2 Aba ihr hasse des Guete un liebe des Arge; ihr schindet ne d Huut ab un des Fleisch vu ihre Knoche 3,3 un (a) frässä des Fleisch vu minem Volk. Un wenn ihr ne d Huut abzoge hän, zerbreche ihr ne au d Knoche; ihr zerlegt`s we in ä Hafe un we Fleisch in ä Kessel. 3,4 Drum, (a) (b) wenn ihr etze zuem HERRN brellt, wird da(er) äich nit härä, sundern wird si Gsicht(Visasch) vor äich vuschtecke zue d selbe Ziit, we ihr mit äirem bese Triebe vudent hän.

.3,5 Des sait dr HERR gege de Prophete, de mi Volk vufihre, de do predige, s wird guet go, wenn ma ne z frässä git; wer ne aba nigs ins Muul git, däm predige sie, s wird ä Kreg kumme: "3,6 Drum soll äich de Nacht ohni Gsicht si un des Dunkle ohni Wahrsagig." D Sunne soll iba d Prophete undagoh un dr Dag iba ne finschta wäre. 3,7 Un d Seher soll zschande un de Wahrsaga zue Schpott wäre; sie meße alli ihri Bärt vuhiille, wel (a) kei Gotteswort dosi wird. 3,8 I(Ich) aba bi voll Kraft, voll Geischt des HERRN, voll Recht un Schtärki, daß i(ich) Jakob sini Ibatretig un Israel sini Sinde azeige ka.

.3,9 So häre doch des, ihr Häupta (Kepf) im Huus Jakob un ihr Herre im Huus Israel, de ihr des Recht nit wen un alles, was gerad isch, krumm mache den; 3,10 de ihr (a) Zion mit Bluet baut un Jerusalem mit Unrecht 3,11 - sini Häupta (Kepf) richte fir Gschenkli, sini Prieschta (Pfarra) lehre fir Lohn un sini Prophete wahrsage fir Geld - un äich trozdäm uf d HERRN vulen un sage: (a) «Isch nit dr HERR unda uns(üs)? S ka kei Ungliick iba uns(üs) kumme»: 3,12 Drum wird Zion wägä äich we ä Acka pflegt wäre, un Jerusalem wird zue Schteihufä wäre un dr Berg vum Tempel zue eina Hechi wilden Gschripp.

S`4. Kapitel

Des kummende Friidensrich Gottes

4,1 (a) In d letschte Däg aba wird d Berg, druf s Huus des HERRN isch, fescht schtoh, hecha als alli Berg un iba d Hiigel erhabe. Un de Velka wäre herzuelaufe, 4,2 un vieli Heide wäre higo un sage: Kummt, len uns(üs) nuf zuem Berg des HERRN go un zuem Huus vum Gott Jakobs, daß sa(er) uns(üs) lehrt sini Wäg un ma(mir) in sinene Pfad wandle! Denn vu Zion wird Wiesig üsgoh un (a) s Wort des HERRN vu Jerusalem. 4,3 Na(Er) wird unda große Velka richte un vieli Heide zrechtwiese in ferne Lända. Sie wäre ihri Schwerter zue Pflugscharen un ihri Schpieß zue Sichle mache. S wird kei Volk gege des andere s Schwert ufhebe, un sie wäre etze nimi lerne, Kreg zue fihre. 4,4 (a) (b) Jeda wird unda sinem Wischtock un Fiegebaum huuse, un nemads wird sie schrecke. Denn s Muul (Gosch) des HERRN Zebaoth het's gsait. 4,5 Jedes Volk wandelt im Name vu sinem Gott, aba mir wandle im Name des HERRN, unsares Gottes, imma un ebiglig!

D Begnadig vum zerschlagenen Volk

4,6 Zue d selbe Ziit, sait dr HERR, will i(ich) (a) di Lahme sammle un (b) de Vuschtoßene zsämmäbringe un de i(ich) plagt ha. 4,7 Un i(ich) will d Lahme ge, daß sie vieli Erbe hän, un will di Vuschtoßene zuem große Volk mache. Un dr HERR wird Kenig iba sie si uf däm Berg Zion vu etze a bis in Ewigkeit. 4,8 Un dü, Turm dr Herde, dü Feschte vu d Dochta Zion, zue dir wird kumme un widakehre de freheri Herrschaft, des Kenigrich dr Dochta Jerusalem.

.4,9 Wurum (a) brellsch du denn etzed so lut? Isch kei Kenig bi dir? Un sin dini Rotgeba alli wäg, daß di d Wehe ibakumme we eini in Kindsnöte? 4,10 Lied doch solchi Wehe un schtöhn, dü Dochta Zion, we eini in Kindsnöte; denn dü mueß zwar zue d Schtadt üsä un uf däm Feld huuse un nohch Babel kumme. Aba vu dert wirsch dü wida errettet wäre, dert wird di dr HERR erlese vu dine Feinde (Gegna).

.4,11 Etze aba wäre sich vieli Heide gege di zsämmerotte un schwätze: Sie isch hige; ma(mir) wen uf Zion rabluegä! 4,12 Aba sie wisse des HERRN nit we na(er) denkt un kennen si Rotschlag nit, daß sa(er) sie zämmebrocht het we Garbe uf dr Tenne. 4,13 Drum mach di uf un drisch, dü Dochta Zion! Denn i(ich) will dir iserni Herna un eherni Klaue mache, un dü sollsch vieli Velka zermalme un ihr Guet däm HERRN weihe un ihri Habe däm Herrscha dr ganze Welt.

.4,14 Aba etze vurauf un vukratz di, denn ma wird uns(üs) belagere un d Richta Israels mit dr Ruete uf d Backe schla.

S`5. Kapitel

D Herrscha üs Davids Gschlecht wird üs Bethlehem kumme

5,1 Un dü, (a) (b) Bethlehem Efrata, de dü klei bisch unda d Schtädt in Juda, üs dir soll ma(mir) der kumme, der in Israel Herr isch, (c) däm si End(Üsgang) vu Afang un vu Ewigkeit her gsi isch. 5,2 Indes losst da(er) sie plage bis uf de Ziit, daß de, (a) weli nen uf d Welt bringe soll, nen uf d Welt brocht het. Do wird dann(dnoh) (b) dr Rescht vu sinene Breda widakumme zue d Sehn Israel. 5,3 Na(Er) wird aba ufträte un (a) weide in dr Kraft des HERRN un in dr Macht vum Namen des HERRN, vu sinem Gotte. Un sie wäre sicha huuse; denn na(er) wird zue d selbe Ziit herrlich wäre, so wiet de Welt isch. 5,4 Un (a) (b) na(er) wird d Friide si.

Wenn Assur in unsa Land flegt un in unsari feschte Hiisa ibricht, so wäre ma(mir) siebä Schäfa (Hirte) un acht Firschte dgege ufschtelle, 5,5 de des Land Assur vuderbe mit däm Schwert un des Land Nimrods mit ihre bloße Waffe. So wird da(er) uns(üs) vu Assur errette, wenn`s in unsa Land flegt un in unseri Grenze ibreche wird.

.5,6 Un s wäre de Ibrigbliebene üs Jakob unda viel Mensche si (a) we Tau des HERRN, we Rägä ufs Gras, der uf nemads harrt noh uf Mensch wartet. 5,7 Jo, de Ibrigbliebene üs Jakob wäre unda d Heide inmidde viela Velka si we ä Löwe unda d Tierli im Wald, we ä junge Löwe unda rä Herde Schof, däm nemads wehre ka, wenn na(er) ibricht, vudramt un vurißt. 5,8 Denn di Hand wird siege gege alli dini Feind, daß alli di Feinde (Gegna) üsgrottet wäre.

.5,9 Zue d selbe Ziit, sait dr HERR, (a) will i(ich) dini Ross üsrotte un dini Kärre znicht mache 5,10 un will de Schtädt vu dinem Land vunichte un alli dini Feschtige vubreche. 5,11 Un i(ich) will de Zaubarai bi dir üsrotte, daß keini Zeichediita me bi dir bliebe solle. 5,12 (a) I(Ich) will dini Götzebilda un Schteimol üs dinere Middi üsrotte, daß dü nimi abäte (ahimmle) sollsch dinere Händ(Pfode) Gschäfft, 5,13 un will dini Ascherabilda üsriße üs dinere Middi un dini Schtädt vutilge. 5,14 Un i(ich) will mit Wuet un Zorn (Wuet) Vugeltig ebe a alle Mensche, de nit folge wen.

S`6. Kapitel

Dr rechte Gottesdenscht

6,1 Horche doch, was dr HERR sait: "Mach di uf, fihr di Sach vor d Berge un (a) loß de Hiigel di Schtimm härä!" 6,2 Horche, ihr Berg, we dr HERR rechte will, un merke uf, ihr Grundfeschte d Erde; denn dr HERR will mit sinem Volk rechte un mit Israel ins Gricht go!

.6,3 "Was ha i(ich) dir doe, mi Volk, un womit ha i(ich) di bschwert? Des sag ma(mir)! 6,4 Ha i(ich) di doch üs Ägypteland gfihrt un üs dr Knechtschaft erlest un vor dir her gschickt Moses, Aaron un (a) Mirjam. 6,5 Mi Volk, denke doch dra, was Balak, dr Kenig vu Moab, vorka het un was nem (a) Bileam, d Bue(Suhn) Beors, zantwort git; we dü durezogä bisch vu (b) Schittim bis nohch (c) Gilgal, damit ihr wiße, we dr HERR äich alles Guete doe het."

.«6,6 Womit soll i(ich) mi däm HERRN nahe, mi bucke vor rem hohe Gott? Soll i(ich) mi (a) (b) nem mit Brandopfa nahe un mit eijährige Kälbli? 6,7 Wird wohl dr HERR Gfalle ha a viel duusig Widder, a unzehlige Schtrem vu El? Soll i(ich) mi Erschtgeborene fir mi Ibatretig ge, vu minem Lyb(Ranze) d Frucht fir mini Sinde?" 6,8 S isch dir gsait, Mensch, was guet isch un (a) (b) was dr HERR vu dir will(fordat), nämlich Gottes Wort hebe un Lebi (Liebe) ebe un demetig si vor dinem Gott.

Gege Lug un Trug in Jerusalem

6,9 Des HERRN Schtimm rueft iba d Schtadt - wer di Name firchtet, däm wird's glinge -: Horche, ihr Schtämm un Rotslit! 6,10 Nohch imma bliebt unrecht Guet ium Gottlose sinem Huus un (a) des vufluechte falsche Maß. 6,11 Odr soll i(ich) unrechti Woog (Waage) un (a) falsches Gwicht im Baitel dulde? 6,12 Ihre Richi den viel Unrecht, un ihri Inwohna gehn mit Lege um un hän ä falschi Zunge in ihrem Halse. 6,13 Drum will auch i(ich) afange, di z plage un di um dinere Sinde wille wescht z mache. 6,14 Dü sollsch ässä un doch nit satt wäre. Un was dü uf d site schaffsch, wirsch dü doch nit rette; un was dü rettesch, will i(ich) doch däm Schwert priesge. 6,15 Dü sollsch saje un nit ernte; dü sollsch El keltere un di damit nit salbe un Wi keltere un nen nit trinke. (a) (b) 6,16 Denn dü hebsch di a de Wiesige Omris un alli Werke vum Huus Ahab un folgsch ihrem Rot. Drum will i(ich) di zue na Wüschte mache un ihri Inwohna, daß ma sie üspfiffe soll, un ihr solle de Schmach vu minem Volk schleipfe.

S`7. Kapitel

Kumma iba de Vuderbnis vum Volk

7,1 Ach, s goht ma(mir) we nem, der Obst pflicke will, der im Wiberge Nohchlese hebt (haltet), do ma keini Triebel findet z ässä, un i(ich) wott doch gern di beschte Fricht ha! 7,2 (a) (b) Di fromme Lit sin wäg in däm Land, un di Grechte sin nimi unda d Lit. Sie lauere alli uf Bluet, jeda jagt d andere, daß sa(er) nen fangt. 7,3 Ihre Händ(Pfode) sin gschäftig, Beses z doe. D Firscht un dr Richta fordare Gschenkli. Di Gwaltige schwätze nohch ihrem Muetwille, um Schadä z doe, un draihe's, we sie wen. 7,4 D Beschte unda ne isch we ä Dorneschtruch un dr Redligschte we ä Hecke. Aba s kummt d Dag, den d Schpäha gsäh hän, do sollsch dü heimgsuecht wäre; do wäre sie nit wisse, wo üs noh i.

.7,5 Nemad glaubt sinem Nächschte, nemads vulosst sich uf ä Fründ(Freund)! Bwahr de Dire vu dinem Muul(Gosch) vor der, de in dinem Ärm schloft! 7,6 Denn d Bue(Suhn) vuachtet d Vada (Babbe), d Dochta widasetzt sich d Muetter, d Schwiegadochta isch gege d Schwiegamuetter; un vum Mensch d Gegna(Finde) sin sini eigene Huusgnosse. (a)

.7,7 I(Ich) aba will uf d HERRN luege un harre uf d Gott vu minem Heil; mi Gott wird mi härä.

Di Hoffnig dr Gmeinde uf Gottes Gnade

7,8 (a) Fräi(Freu) di nit iba mi, mi Findin! Wenn i(ich) au dolieg, so wir i(ich) wida ufschtoh; un wenn i(ich) au im Finschtere hock, so (b) isch doch dr HERR mi Lecht. 7,9 I(Ich) will des HERRN Zorn (Wuet) schleipfe - denn (a) i(ich) ha gege nen gsindigt -, bis sa(er) mi Sach fihrt un ma(mir) Recht schafft. Na(Er) wird mi ans Lecht bringe, daß i(ich) sini Gnade sieh. 7,10 Mini Findin wird's aluege meße un in Schande doschtoh, de etzed zue ma(mir) sait: (a) Wo isch dr HERR, di Gott? Mini Auge wäre's aluege, daß sie dann(dnoh) we Dreck uf dr Gasse vutramt wird.

.7,11 S kummt dr Dag, do wäre dini Muure baut wäre, do wird wiet wäre dini Grenze, 7,12 do wäre sie vu Assur un vu d Schtädt Ägypte zue dir kumme, vu Ägypte bis a d Euphrat, vu nem Meer zuem andere, vu nem Berg zuem andere. 7,13 Denn d Bode wird wescht si ihra Bwohna wägä, um d Frucht ihra Werke wille.

.7,14 Dü aba (a) weide di Volk mit dinem Schtägä (Bängel), de Herde vu dinem Erbdeil, de do älei(einsam) wohnt im Wald, midde im fruchtbare Land; (b) loß sie in Baschan un Gilead weide we vu alters her! 7,15 Loß uns(üs) Wunda säh we zue d Ziit, als dü üs Ägypteland zoge bisch, 7,16 daß d Heide s sähn un alli ihra Macht sich schäme solle un d Hand uf ihrem Muul (Gosch) lege un ihri Ohre zuehebe. 7,17 Sie solle (a) Schtaub lecke we d Schlange, un we d Wirma uf Erde solle sie zittand viirikumme üs ihre Burge. Sie wäre sich firchte vor rem HERRN, unsam Gott, un vor dir sich entsetze.

.7,18 Wo isch (a) solch ä Gott, we dü bisch, der de Sinde vugit un erleßt de Schuld däne, de ibrigbliebe sin vu sinem Erbdeil; der a sinem Zorn (Wuet) nit ewig feschthebt, denn na(er) isch barmherzig! 7,19 Na(Er) wird sich unsa wida erbarme, unsari Schuld unda d Feß träte un alli unsari Sinde in de Defi vum Meer werfe. 7,20 Dü wirsch Jakob de Treui hebe un Abraham Gnade erwiese, (a) (b) we dü unsare Vädere vorziite gschwore hesch.

Des isch ä Bäitrag vum Dietmar Wiesler fir me Evagelium im Netz (Copyright) Dez. 1999