Zruck zue d Alemannische Bibel (Markgräflerland Eschbach)

D Bref vum Paulus a d Kolosser uf Markgräfler Alemannisch

 

Was in däm Buech schtoht

Paulus het den Bref nohch Kolossä gschribe, wo na (er) in Rom im Gfängnis war.

Na (Er) het sich an ä Chrischtegemeinde grichtet, wo na (er) persenlich nit kennt het un wo na (er) dvu ghärt het, dass dert komischi Lehre vubreitet wore sin: Ä baar Lit hän behauptet, Jesus wär ä Art Engelwese un nit d Suhn vu Gott. Si hän Wärt uf Vorschrifte glegt, wo gregelt hän, was ma ässä derf un was fir Feschda dass ma fiere muess un we ma s jüdische Gsetz halte soll.

Als Reaktion dodruf bschribt Paulus, wer Jesus Chrischtus isch un was sa (er) fir uns gmacht het: Na (Er) isch d Suhn vu Gott un d Herr iba jedi Macht un jedi Gwalt.
Na (Er) het d Schuld vu d Mensche uf sich genumme, isch am Kriiz fir d Mensche gschtorbe un het si vu ihre Sinde fräi gmacht.

Üs däm Grund doet sich Paulus au gege alli de richte, wo d Rettig dodvu abhängig mache welle, dass ma bstimmti Gsetza ihalte doet.

Wer an Jesus Chrischtus glaube doet, der bruucht sich nit vu lärem Gschwätz un au nit vu ihra falsche Weisheit ifange losse.
Der ka so läbä, we’s Gott gfalle doet.

 


 

We des Buech ufbaut isch

1,1-2: D Paulus greßt d Kolosser
1,3-23: Paulus legt dar, we Gott d Rettig vu d Mensche plant het
1,24-2,23: Paulus schribt iba sich un iba d Gemeinde
3,1-4,6: Paulus git Undaricht iba’s chrischtliche Läbä
4,7-18: Paulus git persenliche Mitdeilige wida un winscht Gottes Sege

 


 

S 1. Kapitel

D Schriba un si Grueß

1,1 Paulus, ä Aposchtel Chrischti Jesu durch d Wille Gottes, un Brueda Timotheus 1,2 a de Heilige in Kolossä, d gläubige Breda in Chrischtus:

.Gnade isch mit äich un Friide vu Gott, unsam Vada (Babbe)), [un däm Herrn Jesus Chrischtus]!

Dank un Firbitte

1,3 Mir danke Gott, däm Vada (Babbe) unsares Herrn Jesus Chrischtus, alliziit, wenn ma (mir) fir äich bäte, 1,4 do ma (mir) ghärt hän vu äirem Glaube a Chrischtus Jesus un vu dr Liebe (Lebi), de ihr zue alle Heilige hän, 1,5 um dr (a) Hoffnig wägä, de fir äich parat isch im Himmel. Vu ihr hän ihr scho zvor ghärt durch des Wort dr Wohret, des Evangelium, 1,6 des zue äich kumme isch, we´s au in alli Welt Frucht bringt un au bi äich wachst vum Dag a, do ihr's ghärt hän un de Gnade Gottes erkennt in dr Wohret. 1,7 So hän ihr's glernt vu (a) (b) Epaphras, unsam lebe Mitknecht, der ä treue Dena Chrischti fir äich isch, 1,8 der uns au brichtet het vu äira Liebe (Lebi) im Geischt.

1,9 Drum (a) losse ma (mir) au vu dem Dag a, a däm ma(mir)'s ghärt hän, nit ab, fir äich z bäte un z bitte, daß ihr erfillt sin mit däm Wisse vu sinem Wille in alli geischtliche Gschytheit un Isicht, 1,10 daß ihr (a) (b) däm Herrn läbe den, un nem in alle Schtickli gfalle den un Frucht bringe in jedäm guete Gschäfft un wachse in dem Wisse Gottes 1,11 un schtarkt sin mit alla Kraft durch sini herrlichi Macht zue alla Geduld un Langmuet. 1,12 Mit Fräid (Freud) sage Dank däm Vada (Babbe), der äich tichtig gmacht het zuem (a) (b) Erbdeil dr Heilige im Lecht. 1,13 Na (Er) het uns grettet vu d (a) Macht im Dunkle un het uns vusetzt in des Rich vu sinem lebe Bue (Suhn), 1,14 in däm ma (mir) d Erlesig hän [durch si Bluet], nämlich de Vugebig vu d Sinde. (a)

Jesus Größi un Werk

1,15 Na (Er) isch des (a) Ebebild vum unsichtbare Gott, dr (b) Erschtgiborene vor alla Schöpfig. 1,16 Denn in nem isch alles gschaffe, was im Himmel un uf Erde isch, des Sichtbare un des Unsichtbare, s sin Throne odr Herrschafte odr Mächte odr Gwalte; s isch alles durch nen un zue nem gschaffe. (a) (b) 1,17 Un na (er) isch vor allem, un s bschtoht alles in nem. 1,18 Un na (er) isch d (a) Kopf(Schädel) vum Lyb (Ranze), nämlich dr Gmeinde. Na (Er) isch dr Afang, dr (b) (c) (d) Erschtgiborene vu d Dote, dmit da (er) in allem dr Erschte isch. 1,19 (a) Denn s het Gott gfalle, daß in nem alli (b) (c) (d) Filli huuse soll 1,20 un na (er) durch nen (a) alles mit sich vusehnt, s isch uf Erde odr im Himmel, indäm ma (er) Friide macht durch si Bluet am Kriiz.

1,21 Au äich, de ihr dertmols (a) (b) fremd un (c) feindlich gsinnt ware in bese Sache, 1,22 het da (er) etze vusehnt durch d Tod vu sinem schterbliche Lyb (Ranze), dmit da (er) äich (a) heilig un untadelig un makellos vor si Gsicht(Visasch) schtellt; 1,23 wenn ihr nur bliebe im Glaube, grindet un fescht, un nit wäg gehn vu dr Hoffnig vum Evangelium, des ihr ghärt hän un des predigt isch alle Gschepf unda däm Himmel. Si Dena bi i (ich), Paulus, wore.

Liede un Denscht vum Aposchtel

1,24 Etze fräie i (ich) mi in d Not, de i (ich) (a) (b) fir äich lied, un bring a minem Fleisch, was am Liede Chrischti noh fehlt, fir si Lyb (Ranze), des isch de Gmeinde. 1,25 Ihr Dena bi i (ich) wore durch des Amt, des Gott ma (mir) ge het, daß i (ich) äich si Wort viel predige soll, 1,26 nämlich des (a) (b) Gheimnis, des vuborge war sit ewige Ziite un Gschlechta, etze aba isch s ufdeckt (offenbart) sinene Heilige, 1,27 däne Gott kunddoe wott, was dr herrliche Richtum des Gheimniss unda d Heide isch, nämlich Chrischtus in äich, de (a) Hoffnig dr Herrlichkeit. 1,28 Den vukindige ma (mir) un vumahne alli Mensche un lehre alli Mensche in alli Gschytheit, dmit ma (mir) jede Mensch in Chrischtus ganz guet mache. 1,29 Dofir meh i (ich) mi au ab un ring in dr Kraft vu däm, der in ma (mir) schtark wirkt.

S 2. Kapitel

Warnig vor d Irrlehra

2,1 I (Ich) will äich nämlich wisse lo, was fir ä Kampf i (ich) um äich fihr un um de in Laodizea un um alli, de mi nit vu Aug zue Aug gsähne hän, 2,2 dmit ihri Herz gschtärkt un zsämmegfegt wird in dr Liebe (Lebi) un zue allem Richtum a Gwißheit un Vuschtand, z erkenne des Gheimnis Gottes, des Chrischtus isch, 2,3 in welem vuborge liege alli Schätz dr (a) Gschytheit un dem Wisse.

2,4 I (Ich) sag des, dmit äich nemads (a) bschießt mit vulogenem Gschwätz. 2,5 Denn obwohl i (ich) nit do bi, so bi i (ich) doch im Geischt bi äich un fräie mi, wenn i (ich) (a) äiri Ordnig un äire feschte Glaube a Chrischtus sieh. 2,6 We ihr etze d Herrn Chrischtus Jesus agnumme hän, so läbä au in nem 2,7 un sin in nem (a) vwurzlet un grindet un fescht im Glaube, we ihr glehrt worde sin, un sin viel dankbar.

2,8 Luege zue, daß äich nemads ifangt durch Philosophie un leere Bschieß(Trug), grindet uf de Lehr vu Mensche un uf de Mächte dr Welt un nit uf Chrischtus. 2,9 Denn in nem wohnt de ganzi Filli dr Gottheit leibhaftig, (a) 2,10 un a der Filli hän ihr ä deil in nem, der d (a) Kopf(Schädel) alla Mächte un Gwalte isch. 2,11 In nem sin ihr au bschnitte worde mit na Bschniedig, de nit mit Händ (Pfode) gmacht isch, als ihr nämlich äira fleischliches Wese abglegt hän in dr (a) (b) (c) Bschniedig durch Chrischtus. 2,12 Mit nem sin ihr (a) beerdigt(bierdigt) worde durch de Daufi(Taufi); mit nem sin ihr au (b) ufgschtande durch d Glaube üs dr Kraft Gottes, der nen uferweckt het vu d Dote. 2,13 Un na (er) het äich mit nem lebändig gmacht, de ihr (a) tot ware in d Sinde un in dr Unbschnitteheit vu airem Fleisch, un het uns vuge alli Sinde. 2,14 Na (Er) het d Schuldbref zahlt, der (a) mit sinene Fordarige gege uns war, un het nen wägdoe un a s Kriiz ghängt(gheftet). 2,15 Na (Er) het d Mächte un Gwalte ihri Macht üszogä un sie uf d Schtroß zue Schau gschtellt un het ä Triumph üs ne gmacht in Chrischtus. (a) (b)

2,16 So len äich etze vu nemads ä schlechtes Gwisse mache wägäm Ässä un Trinke odr wägä vumä bschtimmte Fierdig, Naimond odr Sabbat. 2,17 Des alles isch nur ä (a) (b) Schatte vum Zuekinftige; echt aba isch´ s in Chrischtus. 2,18 Len äich d Siegapräis vu nemads nähmä, der sich gfallt in falscha Demuet un Vuehrig dr Engel un sich däm rehmt, was sa(er) gsähne het, un isch ohni Grund ufblose in sinem fleischliche Sinn (Gmeht) 2,19 un hebet (haltet) sich nit a d Kopf(Schädel), vu dert her dr ganze Lyb (Ranze) durch Glenk un Bända gschtitzt un zsämmänghebt wird un wachst durch Gottes Wirke. (a)

2,20 Wenn ihr etze mit Chrischtus d Mächte dr Welt gschtorbe sin, (a) was len ihr äich dann (dnoh) Satzige uflege, als läbä ihr noh in dr Welt: 2,21 Dü sollsch des nit alänge, dü sollsch des nit probiere(ässä), dü sollsch des nit arihre? 2,22 Des alles soll doch vubrucht un gässä(vuzehrt) wäre. S sin (a) Gebote un Lehre vu Mensche, 2,23 de zwar ä Schien vu Gschytheit hän durch (a) selbschtgwählti Frömmi un Demuet un dodurch, daß sie (b) d Lyb (Ranze) nit schone; sie sin aba nigs wert un schtelle nur s Fleisch zfriede.


S 3. Kapitel

Dr alte un dr näje(naie) Mensch

3,1 Sin ihr etze (a) mit Chrischtus ufgschtande, so sueche, was obe isch, wo Chrischtus isch, un sitzt zue d Rechte Gottes. 3,2 (a) sueche nohch däm, was drobe isch, nit nohch däm, was uf d Erde isch. 3,3 Denn (a) ihr sin gschtorbe, un äira Läbä isch vuborge mit Chrischtus in Gott. 3,4 Wenn aba Chrischtus, unsa Läbä, zeigt (offenbart) wird, dann (dnoh) wäre ihr au bekannt wäre mit nem (a) in Herrlichkeit.

3,5 So bringe etze de Glieda um, de uf Erde sin, Unzucht, Dreck, schändlichi Leideschaft, besi Luscht un Habsucht, des Götzedenscht isch. (a) 3,6 Um solcha Sach wille kummt dr Zorn (Wuet) Gottes iba de Kinda vum Unghorsam. (a) 3,7 In däm allem sin au ihr dertmols gwandelt, als ihr noh drin gläbt hän. 3,8 Etze aba lege alles ab vu äich: Zorn (Wuet), Grimm, Bosget, Läschtere, schandbari Wort üs äirem Muul (Gosch); (a) 3,9 legä änanda nit a; denn ihr hän (a) d alte Mensch mit sinene Werke üszoge 3,10 un (a) d näje(naie) azoge, d näj(nai) wird zuem Wisse vu däm nohch rem (b) Ebebild, der nen gschaffe het. 3,11 Do isch nimi Grieche odr Jude, Bschnittene odr Unbschnittene, Nitgrieche, Skythe, Sklave, Fräie, sundern alles in allem Chrischtus. (a)

3,12 So ziehe etze a als de Üserwählte Gottes, als de Heilige un Gliebte, herzliches Erbarme, Freundlichkeit, Demuet, Sanftmuet, Geduld; 3,13 (a) un ertrage eina d andere un (b) (c) vugen äich undaänanda, wenn öbber (ebber) Kumma het gege d andere; we dr Herr äich vuge het, so vugen au ihr! 3,14 Iba alles aba ziehe a d Liebe (Lebi), de do isch des Band dr Vullkummeheit. (a) 3,15 (a) Un dr Friide Chrischti, zue däm ihr au bruefe sin (b) (c) in einem Lyb (Ranze), regier in äire Herze; un sin dankbar. 3,16 Len des Wort Chrischti viel unda äich huuse: lehre un ermahne äich änanda in alli Gschytheit; (a) mit Psalme, Lobsinge un geischtliche Leda singe Gott dankbar in äire Herze. 3,17 Un (a) alles, was ihr den mit Wort odr mit Werke, des den alles im Name vum Herrn Jesus un danke Gott, däm Vada (Babbe), durch nen.

Christlichi Huusdafle

(Eph 5,22-6,9; 1.Petr 2,18-3,7)

3,18 Ihr Wieba, ordne äich äire Männa unda, we sich's kert in däm Herrn. 3,19 Ihr Männa, hän leb (liebe) äiri Wieba un sin nit bitta gege sie. (a) 3,20 Ihr Kinda, folge d Eltere in alle Dinge; denn des isch ä freud in däm Herrn. 3,21 Ihr Vädare, vubittare äiri Kinda nit, dmit sie nit scheu wäre.

3,22 Ihr Sklave, sin hörig in alle Dinge äire irdische Herre, nit im Denscht vor alla Auge, um d Mensche z gfalle, sundern in Ifalt äira Herze un in dr Angscht vor rem Herr. 3,23 Alles, was ihr den, des den vu Herze als däm Herrn un nit d Mensche, 3,24 denn ihr wißt, daß ihr vum Herrn als Lohn des Erbe gregä den. Ihr dene däm Herrn Chrischtus! 3,25 Denn wer unrecht doet, der wird gregä, was sa(er) doe het; un (a) s gilt kei Asähe vu d Lit.


S 4. Kapitel

Herre hän ä Herr

4,1 Ihr Herre, was recht un billig isch, des gän d Sklave, un denke, daß au ihr ä Herr im Himmel hän. (a)

Bätä un rechti Wort

4,2 (a) (b) Sin imma am Bätä un wache in nem mit Danksagig! 4,3 (a) (b) (c) Bäte au fir uns, daß Gott uns ä (d) Dire fir des Wort ufdoet un ma (mir) des (e) Gheimnis Chrischti sage kenne, wägä däm i (ich) au in Fessle bi, 4,4 dmit i (ich)`s bekannt mach, we i (ich)`s sage mueß.

4,5 Vuhalte äich schlau gegeiba däne, de druße sin, un kauf de Ziit üs. (a) (b) 4,6 Äira Schwätze isch alliziit fründlig un (a) mit Salz gwirzt, daß ihr wißt, we ihr jedäm was sage solle. (b)

Greß un Segewinsch

4,7 We`s um mi schtoht, wird äich alles Tychikus brichte, d lebe(liebe) Brueda un treue Dena un Mitknecht in däm Herrn, 4,8 der i (ich) drum zue äich schick, daß ihr erfahre(gwahr wäre), we`s uns goht, un dmit da (er) äiri Herze treschte doet. (a) 4,9 Mit nem schick i (ich) (a) Onesimus, d treue un lebe Brueda, der eina vu Äich isch. Alles, we`s do schtoht, wäre sie äich vuzehle(brichte).

4,10 S greßt äich Aristarch, mi Mitgfangene, un (a) Markus, d Vetta vum Barnabas - sinetwägä hän ihr scho Wiesig gregt; wenn na (er) zue äich kummt, nämmä nen uf! -, 4,11 un Jesus mit däm Bainame Justus. Vu d Jude sin de ällei mini Mitarbeita am Rich Gottes, un sie sin ma (mir) ä Troscht wore. 4,12 S greßt äich (a) (b) Epaphras, der eina vu Äich isch, ä Knecht Chrischti Jesu, der alliziit in sinene Gibäte fir äich ringt, dmit ihr feschtschtehn, ganz guet un voll mit allem, was Gottes Wille isch. 4,13 I (Ich) beziig nem, daß sa (er) viel Meh het um äich un um de in (a) (b) Laodizea un in Doapolis. 4,14 S greßt äich Lukas, dr Dokta, d Gliebte, un Demas. (a) (b)

4,15 Greße de Breda in Laodizea un de Nympha un de Gmeinde in ihrem Huus. 4,16 Un wenn dr Bref bi äich gläse isch, so sorge dfir, daß sa (er) au in dr Gmeinde vu Laodizea gläse wird un daß ihr au de vu Laodizea läse. 4,17 Un sage däm Archippus: Sieh uf des Amt, des dü gregt hesch in däm Herrn, daß dü`s üsfillsch!

4,18 Mi Größ, vum Paulus, mit d Hand. Denke a mini Fessle! D Gnade isch mit äich!


Des isch ä Bäitrag vu Dietmar Wiesler fir me Evangelium im Netz (Copyright) Dez. 1999
Letschte Änderungen Februar 11, 2006 by Dietmar Wiesler