S`1. Kapitel

Chrischti Himmelfahrt

1,6 De etze zsämmekumme ware, froge nen un sage: Herr, wirsch dü in der Ziit (a) (b) des Rich fir Israel wida ufrichte? 1,7 Na(ER) sait aba zue nene: S kert äich nit, Ziit odr Schtund z wisse, de dr Vada (Babbe) in sinere Macht bschtimmt het; (a) 1,8 aba ihr wäre de Kraft vum heilige Geischt gregä, der uf äich kumme wird, un (a) wäre mini Ziige si in Jerusalem un (b) in ganz Judäa un Samarien un bis a des End dr Welt.

1,9 Un als sa(er) des gsait het, (a) (b) wird da(er) ufghobe, un ä Wolke nimmt nen uf vor ihre Auge wäg. 1,10 Un als sie nem nohchluege, we na(er) gen Himmel fahrt, lueg, do sin bi nene (a) zwei Männa gschtande in wieße Gwända. 1,11 De sage: Ihr Männa vu Galiläa, was schtehn ihr do un luege zuem Himmel? Der Jesus, der vu äich wäg gen Himmel ufgnumme wore isch, wird so (a) widakumme, we ihr nen hän gen Himmel fahre säh.

1,12 Do kehre sie nohch Jerusalem zruck vum Berg, der heißt Elberg un lit nooch bi Jerusalem, ä Sabbatwäg wäg. 1,13 Un we sie inekume, schtiege sie nuf in des Obagmach vum Huus, wo sie sich als ufhalte den: (a) Petrus, Johannes, Jakobus un Andreas, Philippus un Thomas, Bartholomäus un Matthäus, Jakobus, d Bue(Suhn) vum Alphäus, un Simon dr Zelot un Judas, d Bue(Suhn) vum Jakobus. 1,14 De alli ware imma binanda imetig im Gebet samt d Wieba un Maria, dr Muetter Jesus, un (a) sini Breda. 1,15 Un in däne Däg kummt (a) Petrus schtoht uf unda d Breda - s ware aba a Lit binannda vu öbbe hundatzwanzig - un sait: 1,16 Ihr Männa un Breda, s moeß des Wort dr Schrift erfillt wäre, des dr heilige Geischt durch des Muul (de Gosch) David vorusgsait het iba Judas, der däne d Wäg zeigt, de Jesus gfangenähme; (a) 1,17 denn na(er) het zue uns(üs) ghärt un het des Amt mit uns(üs) gregt. 1,18 Der het ä Acka kauft mit däm Lohn fir sini Ungrechtigkeit. Aba na(er) isch runda gfloge (gschtirzt) un midde durch broche, so daß alli sini Kuttle(Igweidi) ruskumme sin. (a) 1,19 Un s isch alle bekannt wore, de in Jerusalem huuse, so daß der Acka in ihra Schproch gnennt wird: Hakeldamach, des heißt Bluetacka. 1,20 Denn`s schtoht gschribe im Psalmbuech (Psalm 69,26; 109,8): «Si Huus soll vuwüschtet wäre, un nemads wohne drin», un: «Si Amt gregt ä andere.» 1,21 So mueß etze eina vu däne Männa, de bi uns(üs) gsi sin (a) di ganzi Ziit iba, als dr Herr Jesus unda uns(üs) i- un üsgange isch 1,22 - vu d Daufi(Taufi) vum Johannes a bis zuem Dag, a däm ma(er) vu uns(üs) gnumme wore isch -, mit uns(üs) Ziige vu sinere Uferschtehig wäre. 1,23 Un sie schtelle zwei uf: Josef, gnennt Barsabbas, mit däm Bainame Justus, un Matthias, 1,24 un (a) bäte un sage: Herr, der dü alli Herze kennsch, zeig a, was fir eine dü üsgwählt hesch vu däne beide, 1,25 dmit da d Denscht un des Aposchtelamt gregt, des Judas vulo het, um a d Platz z go, wohi na ghärt . 1,26 Un sie (a) werfe des Los iba sie, un des Los flegt uf Matthias; un na wird zue d elf Aposchtel zuegrechnet. (b)

S`2. Kapitel

S Pfingschtwunda

D Pfingschtpredigt vum Petrus

2,22 Ihr Männa vu Israel, härä de Wort: Jesus vu Nazareth, vu Gott unda äich üsgwiese durch Tate un Wunda un Zeiche, de Gott durch nen in äira Middi doe het, we ihr selbscht wißt - 2,23 der Ma, der (a) durch Gottes Rotschluß un Vorsehig hige war, hän ihr durch de Händ(Pfode) dr Heide ans Kriiz gschla un umbrocht. 2,24 Den het Gott uferweckt un het ufglest d Schmerz des Todes, we`s denn unmeglich war, daß sa(er) vum Tod vuwahrt wäre ka. 2,25 Denn David sait vu nem (Psalm 16,8-11): "I(Ich) ha d Herrn alliziit vor Auge, denn na(er) schtoht ma(mir) zue d Rechte, dmit i(ich) nit wank. 2,26 Drum isch mi Herz frehlich, un mi Zunge singt; au mi Lyb (Ranze) wird ruehe in Hoffnig. 2,27 Denn dü wirsch mi nit däm Tod ibalosse un nit zuelo, daß di Heilige d Verwesig sieht. 2,28 Dü hesch ma(mir) kundgmacht d Wäg vum Läbä; dü wirsch mi fille mit Fräid(Freud) vor dinem Gsicht."

2,29 Ihr Männa, lebi Breda, len mi fraimedig zue äich schwätze vum Erzvada David. (a) Na(ER) isch gschtorbe un beerdigt(bierdigt), un si Grab isch bi uns(üs) bis uf dän Dag. 2,30 Do na etze ä Prophet war un gwißt het, daß nem Gott vuheiße het mit nem Eid, daß (a) (b) ä Nohchkumme vu nem uf sinem Thron hocke soll, 2,31 het da's vorüsgsähne un vu dr Uferschtehig vum Chrischtus gschwätzt: Na(ER) isch nit däm Tod ibalosse, un si Lyb (Ranze) het de Verwesig nit gsähne. 2,32 Den Jesus het Gott uferweckt; vudäm sin ma(mir) alli Ziige. 2,33 Do na etze durch de rechti Hand Gottes hoch gmacht isch un gregt het d vuheißene heilige Geischt vum Vada (Babbe), (a) het dan üsgosse, we ihr do sähn un härä. 2,34 Denn David isch nit gen Himmel gfahre; sundern na(er) sait selbscht (Psalm 110,1): "Dr Herr sait zue minem Herrn: Hock di zue minere Rechte, 2,35 bis i(ich) dini Feinde (Gegna) zuem Schemel dina Feß mach." 2,36 So weiss etze des ganze Huus Israel gwiß, daß Gott den Jesus, den ihr kriizigt hän, zuem Herrn un Chrischtus gmacht het. (a)

Di erschte Gmeinde

2,42 Sie bliebe aba bschtändig in dr Lehr vu d Aposchtel un in dr Gmeinschaft un im (a) Brotbreche un im Gebet. 2,43 S kummt aba Angscht iba alli Seele, un s gschähe au vieli Wunda un Zeiche durch de Aposchtel. 2,44 Alli aba, de gläubig wore ware, ware binanda un hän alli Sache gmeinsam. (a) 2,45 Sie vukaufe Sache un Hab un deile sie üs unda alli, je noh däm`s eina nedig het. 2,46 Un sie ware jede Dag imetig binanda im Tempel un breche des Brot do un dert in d Hiisa, halte de Mahlziite mit Fräid(Freud) un ufrichtige Herze 2,47 un lobe Gott un finde Wohlwolle bim ganze Volk. (a) (b) (c) (d) (e) Dr Herr aba macht jede Dag zue d Gmeinde dzue, de grettet wäre.

S`3. Kapitel

D Glähmte

3,12 Als Petrus des sieht, sait da(er) zuem Volk: Ihr Männa vu Israel, was wundere ihr äich driba, odr was luege ihr uf uns(üs), als hätte ma(mir) durch eigeni Kraft odr Fromm si gmacht(bwirkt), daß der go ka? 3,13 Dr Gott Abrahams un Isaaks un Jakobs, dr Gott unsra Vädare, het si Knecht Jesus vuherrlicht, den ihr ibaantwortet un vuliignet hän vor Pilatus, als der nen loslo wott. 3,14 Ihr aba hän d Heilige un Grechte vuliignet un drum (a) gfrogt, daß ma äich d Mörda schenkt; 3,15 aba d Firscht vum Läbä hän ihr umbrocht. Den het Gott uferweckt vu d Dote; vu däm sin ma(mir) Ziige. 3,16 Un durch d Glaube a si Name het si Name dän, den ihr sähn un kenne, schtark gmacht; un dr Glaube, der durch nen gwirkt isch, het däm de Gesundheit ge vor äicha alle Auge.

3,17 Etze, lebi Breda, i(ich) weiß, daß ihr's üs Unwisseheit doe hän we au äiri Obere. (a) 3,18 Gott aba het erfillt, was sa(er) durch de Müla (Gosche) vu sine Prophete zvor vukindigt het: daß si Chrischtus liede soll. (a) 3,19 So den etze Buße un bekehre äich, daß äiri Sinde tilgt wäre, (a) 3,20 dmit de Ziit dr Erquickig kummt vum Agsicht (Gsicht, Visasch) vum Herrn un na den schickt, der äich zvor zuem Chrischtus bschtimmt isch: Jesus. 3,21 Sela mueß dr Himmel ufnähmä bis zue dr Ziit, in der alles widabrocht wird, wovu Gott gsait het durch de Müla (Gosche) vu sine heilige Prophete vu Afang a. 3,22 Moses het gsait (5. Moses 18,15.19): "Ei Prophet we mich wird äich dr Herr, äicha Gott, mache üs äire Breda; uf den solle na härä in allem, was sa(er) zue äich sage wird. 3,23 Un s wird gschähe, wer dän Prophete nit härä wird, der soll vutilgt wäre üs däm Volk." 3,24 Un alli Prophete vu Samuel a, we vieli au dnohch gschwätzt hän, de hän au den Dag vukindigt. 3,25 Ihr sin de Buebä(Sühn) vu d Prophete un vum Abmachig (Abkumme), den Gott gschlosse het mit äire Vädere, als sa zue Abraham sait (1. Moses 22,18): "Durch di Gschlecht solle gsegnet wäre alli Velka uf Erde." 3,26 (a) Fir äich zerscht het Gott si Knecht Jesus gweckt un het nen zue äich gschickt, äich z segne, daß jeda umkehrt vu sinere Bosget.

S`4. Kapitel

Petrus un Johannes vor rem Hohe Rot

4,5 Als etze dr Morge kummt, vusammle sich ihri Obere un Älteschte un Schriftglehrti in Jerusalem, 4,6 au (a) Hannas, dr Hohepriester, un Kaiphas un Johannes un Alexanda un alli, de vum Hohenpriestergschlecht ware; 4,7 un sie schtelle sie vor sich un froge sie: Üs wela Kraft odr in welem Name hän ihr des doe? 4,8 Petrus, (a) voll vum heilige Geischt, sait zue nene: Ihr Obere vum Volk un ihr Älteschte! 4,9 Wenn ma(mir) hiit vuhert wäre wägä der Wohltat a däm kranke Mensch, durch wen na gsund wore isch, 4,10 so isch äich un däm ganze Volk Israel kundgmacht: (a) Im Name Jesus Chrischti vu Nazareth, den ihr kriizigt hän, den Gott vu d Dote uferweckt het; durch nen schtoht der do gsund vor äich. 4,11 Des isch der Schtei (Wackes), vu äich Bäulit rüssgworfe, der zuem Eckschtei wore isch. (a) 4,12 Un in keinem andere isch des Heil, au isch (a) (b) kei andre Name unda däm Himmel d Mensche ge, durch den ma(mir) solle selig wäre.

4,13 Sie sähn aba d Fraimuet vum Petrus un Johannes un wundre sich; denn sie hän gmerkt, daß sie unglehrti un einfachi Lit ware, un wiße au vu nene, daß sie mit Jesus gsi ware. 4,14 Sie sähn aba d Mensch, (a) der gsund wore war, bi nene schtoh un wiße nigs dgege z sage. 4,15 Do heiße sie sie nusgoh üs däm Hohe Rot un vuhandle mitänanda un sage: 4,16 Was wen ma(mir) mit däne Lit doe? Denn daß ä ächtes Zeiche durch sie gschähe isch, isch alle bekannt, de in Jerusalem huuse, un ma(mir) kenne's nit liigne. (a) 4,17 Aba dmit`s nit wieta irießt unda däm Volk, wen ma(mir) ne drohe, daß sie etze zue keinem Mensch in däm Name schwätze. 4,18 Un sie refe sie un bpfehle ne, nimmi(keinesfalls) z schwätze odr z lehre in däm Name Jesus. 4,19 Petrus aba un Johannes antworte un sage zue nene: Urdeile selba, (a) ob`s vor Gott recht isch, daß ma(mir) äich me folge als Gott. 4,20 Mir kenne's jo nit losse, vum däm z schwätze, was ma(mir) gsähne un ghärt hän. 4,21 Do drohe sie ne un len sie go wägä nem Volk, wel sie nigs finde, was ä Schtrof vudent het; denn alli lobe Gott fir des, was gschähe war. 4,22 Denn der Mensch war iba vierzig Johr alt, a däm des Zeiche dr Heilig gschähe war.

D Gmeinde

Di erschte Chrischte

S`5. Kapitel

Hananias un Saphira

5,7 S isch gschehe (bassiert) nohch na Wieli, öbbe nohch dräi Schtunde, do kummt si Wieb ri un wußt nit, was gschähe war. 5,8 Aba Petrus sait zue nare: Sag ma(mir), hän ihr d Acka fir der Pries vukauft? Sie sait: Häjo, fir der Pries. 5,9 Petrus aba sait zue nare: Wurum sin ihr äich denn einig wore, d Geischt vum Herrn z vusueche? Lueg, de Feß vu däne, de di Ma beerdigt(bierdigt) hän, sin vor d Dire un wäre au dich (di) nüstrage. 5,10 Un gli druf flegt sie uf d Bode, nem vor d Feß, un git d Geischt uf. Do kumme de junge Männa un finde sie tot, trage sie üsä un bierdige sie näbe ihrem Ma. 5,11 Un s kummt ä großi Angscht iba de ganzi Gmeinde un iba alli, de des ghärt hän .

D Aposchtel

D Aposchtel vor rem Hohe Rot

Dr Rot vum Gamaliel

S`6. Kapitel

D Wahl vu d siebä Armepflega

Stephanus vor rem Hohe Rot

6,11 Do schtifte sie ä baar Männa a, de sage: Mir hän nen Läschterworte schwätze härä gege Moses un gege Gott. (a) 6,12 Un sie bringe des Volk un de Älteschte un de Schriftglehrti uf, kumme dzue un packe nen un fihre nen vor d Hohe Rot 6,13 un schtelle falschi Ziige uf, de sage: Der Mensch härt nit uf, z schwätze (a) gege d heilige Platz un des Gsetz. 6,14 Denn ma(mir) hän nen sage härä: Das Jesus vu Nazareth (a) d Platz himacht un de Ordnige ändere wird, de uns(üs) Moses ge het. 6,15 Un alli, de im Rot hocke, blickte uf nen un sähn si Gsicht(Visasch) we vumä Engel s Gsicht.

S`7. Kapitel

Stephanus

7,17 Als etze de Ziit dr Vuheißig nooch isch, de Gott däm Abraham zuegsait het, isch des Volk gwachse un mehrt sich in Ägypte, 7,18 bis ä andre Kenig iba Ägypte ufkumme isch, der nigs wußt vu Josef. 7,19 Der goht mit Hintalischt vor gege unsa Volk un mißhandelt unseri Vädare un het ihri kleine Kinda üssetze lo, dmit sie nit am Läbä bliebe. 7,20 Zue der Ziit wird Moses uf d Welt brocht, un na(er) war ä schenes Kind vor Gott un wird dräi Monet z ässä ge im Huus vu sinem Vada (Babbe). 7,21 Als sa(er) aba üsgsetzt wird, nimmt nen de Dochta vum Pharao uf un zeht nen uf als ihr Bue(Suhn). 7,22 Un Moses wird in alla Gschytheit dr Ägypter glehrt un war mächtig in Wort un Werke.

7,23 Als sa(er) aba vierzig Johr alt wird, denkt da(er), nohch sine Breda, d Israelite, zluege. 7,24 Un sieht eina ä Unrecht liede; do schtoht da(er) nem bäi un rächt den, däm des Leid gschehe (bassiert) isch, un erschlat d Ägypter. 7,25 Na(Er) meint aba, sini Breda solle's vuschtoh, daß Gott durch sini Hand ne Rettig bringt; aba sie vuschten's nit. 7,26 Un am nägschte Dag kummt da(er) zue nene, als sie mitänanda schtritte, un vumahnt sie, Friide z hebe, un sait: Lebi (Liebe) Männa, ihr sin doch Breda; wurum doet eina däm andere Unrecht? 7,27 Der aba sinem Nächschte Unrecht doe het, schuckt nen vu sich un sait (2. Moses 2,14): "Wer het dich (di) zuem Ufbassa un Richta iba uns(üs) bschtimmt? 7,28 Willsch dü mich au umbringe, we dü geschtern d Ägypter umbrocht hesch?" 7,29 Moses aba floh wägä däm un läbt als Fremdling im Land Midian; dert (a) zeugt (ziigt) da(er) zwei Buebä(Sühn).

7,30 Un nooch vierzig Johr erschient nem in dr Wüschte am Berg Sinai ä Engel in eina Fiirflamme im Dornbusch. 7,31 Als aba Moses des sieht, vuwundret da(er) sich iba de Erschinig. Als sa(er) aba higoht, z luege, kummt de Schtimm vum Herrn zue nem (2. Moses 3,5-10): "7,32 I(Ich) bi dr Gott dinere Vädare, dr Gott Abrahams un Isaaks un Jakobs." Moses aba fangt a z zittere un dräut(wagt) nit hizluege. 7,33 Aba dr Herr sait zue nem: "Zeh de Schoeh üs vu dine Feß; denn d Platz, uf däm dü schtohsch, isch heiliges Land! 7,34 I(Ich) ha gsähne des Liede vu minem Volk, des in Ägypte isch, un ha si Süfzge ghärt un bi rabkumme, s zue errette. Un etze kumm her, i(ich) will di nohch Ägypte schicke." 7,35 Den Moses, den sie vuliignet hän, als sie gsait hen: "Wer het di als Ufbassa un Richta igsetzt?", den schickt Gott als Afihra un Retter durch d Engel, der nem im Dornbusch erschiene war. 7,36 Der Moses fihrt sie üsä un doet Wunda un Zeiche (a) in Ägypte, (b) im Rote Meer un in dr Wüschte vierzig Johr lang. 7,37 Des isch der Moses, der zue d Israelite gsait het (5. Moses 18,15): "Ä Prophet we mich wird äich dr Herr, äicha Gott, mache üs äire Breda." 7,38 Der isch's, der in dr Gmeinde in d Wüschte schtoht zwische däm Engel, der mit nem schwätzt (a) uf däm Berg Sinai, un unsare Vädere. (b) Des Wort vum Läbä gregt het, um sie uns(üs) wietazge. 7,39 Däm wen unsre Vädare nit hörig wäre, sundern sie schtoße nen wäg un wände sich in ihrem Herz wida Ägypte zue 7,40 un sage zue Aaron (2. Moses 32,1): "Mach uns(üs) Götta, de vor uns(üs) hergehn; denn ma(mir) wisse nit, was däm Moses, der uns(üs) üs däm Land Ägypte gfihrt het, widafahre isch." 7,41 Un sie mache zue der Ziit ä Kalb un opfere däm Götzebild un fräie sich iba des Gschaffte ihra Händ(Pfode). 7,42 Aba Gott drillt sich wäg un git sie hi, so daß sie däm Heer vum Himmel däne, we gschribe schtoht im Buech dr Prophete (Amos 5,25-27): "Hän ihr vum Huus Israel de vierzig Johr in dr Wüschte ma(mir) je Opfa un Gabe darbrocht? 7,43 Ihr hän de Hitte Molochs umä traid un d Schtern vum Gotte Räfan, de Bilda, de ihr gmacht hän, sie azbäte. Un i(ich) will äich wägfihre bis iba Babylon üsä."

7,44 S hän unsri Vädare d Schtiftshitte in dr Wüschte, we der s agordnet het, der zue Moses gschwätzt het, (a) daß sa(er) sie mache soll nooch rem Vorbild, des sa(er) gsähne het. 7,45 Des ibanähme unsri Vädare un (a) (b) bringe sie mit Josua in des Land, des d Heide inne hän, de Gott vutriebt vor rem Gsicht vu unsre Vädare, bis zue d Ziit Davids. 7,46 Der findet Gnade bi Gott un bittet drum, (a) (b) daß sa(er) ä Platz finde kennt fir des Huus Jakob. 7,47 Salomo aba het nem ä Huus baut. (a) 7,48 Aba dr Allahechschte wohnt nit in Tempeln, de mit Händ(Pfode) gmacht sin, we dr Prophet sait (Jesaja 66,1.2): "7,49 Dr Himmel isch mi Thron un d Bode dr Schemel fir mini Feß; was wen ihr ma(mir) denn fir ä Huus baue (bäue)", sait dr Herr, "odr was isch d Platz vu minere Rueh? 7,50 Het nit mi Hand des alles gmacht?"

7,51 Ihr (a) Halsschtarrigi (Dickschädel), mit (b) (c) vuschtocktem Herz un daube Ohre, ihr widaschtrebe (blocke) alliziit däm heilige Geischt, we äiri Vädare, so au ihr. 7,52 Wele Prophet hän äiri Vädare nit vufolgt? Un (a) (b) hän nen umbrocht, de zvor vukindige des Kumme vum Grechte, däm si Vuräda un Mörda ihr etze wore sin. 7,53 Ihr hän (a) des Gsetz gregt (b) (c) durch Wiesig vu Engel un hän's nit ghalte.

D Tod vum Stephanus

S`8. Kapitel

D Vufolgig vu d Gmeinde in Jerusalem

Philippus in Samaria. Dr Zaubera Simon

8,9 S war aba ä Ma mit Name Simon, der zvor in dr Schtadt Zaubarai triebe un des Volk vu Samaria in si Bann zoge het, wel la(er) vorge het, na(er) wär ebis Großes. 8,10 Un alli hänge nem a, klei un groß, un sage: Des isch de Kraft Gottes, de di Große gnennt wird. 8,11 Sie hänge nem aba a, wel la(er) sie langi Ziit mit sinere Zaubarai in si Bann zoge het. 8,12 Als sie aba d Predigte vum Philippus vum Rich Gottes un vu däm Name Jesus Chrischti glaube, len sie sich daufe(taufe) Männa un Wieba. 8,13 Do wird au Simon gläubig un het sich daufe(taufe) lo un hebt (haltet) sich zue Philippus. Un als sa(er) de Zeiche un große Tate sieht, de gschähe sin, grotet da(er) üßa sich vor Schtaune.

8,14 Als aba d Aposchtel in Jerusalem ghärt hän, daß Samarie des Wort Gottes agnumme het, schickte sie zue nene Petrus un Johannes. 8,15 De kumme nab un bäte fir sie, daß sie d heilige Geischt gregä. 8,16 Denn na(er) war noh uf keine vu nene gflogä, sundern sie ware ällei dauft uf d Name vum Herrn Jesus. 8,17 Do lege sie de Händ(Pfode) uf sie, un sie gregä d heilige Geischt.

8,18 Als aba Simon sieht, daß dr Geischt ge wird, wenn d Aposchtel de Händ(Pfode) ufglegt hän, bot da(er) ne Geld a 8,19 un sait: Gän au mir de Macht, dmit jeda, däm i(ich) d Händ(Pfode) ufleg, d heilige Geischt gregt. 8,20 Petrus aba sait zue nem: Daß dü vudammt wirsch mitsamt dinem Geld, wel dü meinsch, Gottes Gabe kama durch Geld grege. 8,21 Dü hesch nit Adeil noh Arecht a der Sach; denn di Herz isch nit rechtschaffe vor Gott. 8,22 Drum doe Buße fir di Bosget un fleh zuem Herrn, ob dir des Trachte vu dinem Herz vuge wäre ka. 8,23 Denn i(ich) sieh, daß dü volla bittara Galle bisch un vuschtrickt (gfange) in Ungrechtigkeit. 8,24 Do git Simon zantwort un sait: Bitte ihr d Herr fir mi, daß nigs vu däm iba mi kummt, was ihr gsait hän.

8,25 Als sie etze des Wort vum Herrn beziige un gsait hän, kehre sie wida um nohch Jerusalem un predige des Evangelium in viele Derfa (Käffa) dr Samariter.

Dr Kämmera üs Äthiopie

S`9. Kapitel

D Bekehrig vum Saulus

9,10 S war aba ä Jinger in Damaskus mit Name Hananias; däm erschient dr Herr un sait: Hananias! Un na(er) sait: Do bi ni(i), Herr. 9,11 Dr Herr sait zue nem: Schtand uf un gang in de Schtroß, de di Gradi heißt, un frogt in däm Huus vum Judas nohch nem Ma mit Name Saulus vu Tarsus. Denn lueg, na(er) bätet 9,12 un het in na Erschinig ä Ma gsähne mit Name Hananias, der zue nem rikummt un d Hand uf nen legt, dmit da(er) wida sähe ka. 9,13 Hananias aba git zantwort: Herr, i(ich) ha vu viele ghärt iba dän Ma, weviel Beses na(er) d Heilige in Jerusalem adoe het; 9,14 un do het da(er) Vollmacht vu d Hohenprieschta, alli gfangezneh, de di Name aruefe. 9,15 Aba(Doch) dr Herr sait zue nem: Gang nur hi; denn der isch mi üsgwähltes Werkziig, daß sa(er) mi Name bringt (a) vor Heide un (b) (c) vor Kenig un vor des Volk Israel. 9,16 I(Ich) will lem zeigä, weviel la(er) liede mueß wägä minem Name. (a) 9,17 Un Hananias goht hi un kummt in des Huus un legt d Händ(Pfode) uf nen un sait: Lebe(Lieba) Brueda Saul, dr Herr het mi gschickt, Jesus, der dir uf däm Wäg dona erschiene isch, daß dü wida siehsch un mit däm heilige Geischt erfillt wirsch. 9,18 Un gli druf flegt s vu sinene Auge we Schuppe, un na(er) ka wida säh; un na(er) schtoht uf, het sich daufe(taufe) lo 9,19 un nimmt Ässä zue sich un schtärkt sich.

Saulus in Damaskus un Jerusalem

9,26 Als sa(er) aba nohch Jerusalem kummt, vusuecht da(er), sich zue d Jinger zue hebe(halte); doch sie firchte sich alli vor nem un glaube nit, daß sa(er) ä Jinger wär. (a) 9,27 Barnabas aba nimmt nen zue sich un fihrt nen zue d Aposchtel un vuzehlt ne, we Saulus uf däm Wäg d Herrn gsähne un daß der mit nem gschwätzt het un we na(er) in Damaskus im Name Jesus fräi predigt het. 9,28 Un na(er) goht bi nene in Jerusalem i un üs un predigt im Name vum Herrn fräi un offe. 9,29 Na(Er) schwätzt un het au gschtritte mit d griechische Jude; aba sie schtelle nem nohch, um nen umzbringe. 9,30 Als des de Breda erfahre, bringe sie nen nohch Cäsarea un schicke nen wieta (a) nohch Tarsus.

9,31 So het etze de Gmeinde Friide in ganz Judäa un Galiläa un Samarie un het sich ufbäut un läbt in dr Angscht vum Herrn un mehrt sich unda däm Baischtand vum heilige Geischt.

Petrus in Lydda

D Uferweckig vu d Tabita

S`10. Kapitel

Dr Hauptma Kornelius

10,9 Am nägschte Dag, als de uf däm Wäg ware un in de Nechi dr Schtadt kumme, schtiegt Petrus uf des Dach, z bäte um di sexti Schtund. 10,10 Un als sa(er) hungrig wird, wott da(er) ässä. Während sie nem aba ebis mache(richte), grotet da(er) in Vuzickig (Wahn) 10,11 un sieht d Himmel ufdoe un ebis we ä großes lienernes Duech rabkumme, a vier Zipfel rabglo uf d Bode. 10,12 Todrin ware allaläi vierfeßigi un kriechendi Tierli dr Erde un Vegel vum Himmel. 10,13 Un s isch ä Schtimm zue nem kumme: Schtand uf, Petrus, schlacht un iß! 10,14 Petrus aba sait: Oh nei, Herr; denn i(ich) ha noh ne ebis Vubotenes un Unreines gässä. (a) 10,15 Un de Schtimm sait zuem zweite Mol zue nem: Was Gott sufa gmacht het, des nenn dü nit vubote. (a) 10,16 Un des isch dräimol gschehe (bassiert); un drno wird des Duech wida nufgnumme gen Himmel.

10,17 Als aba Petrus noh rotlos war, was de Erschinig bediitet, de na(er) gsähne het, lueg, do froge de Männa, vu Kornelius gschickt, nohch däm Huus Simons un sin a dr Dire gschtande, 10,18 refe un froge, ob Simon mit däm Bainame Petrus do zue Gascht wär. 10,19 Während aba Petrus nohchsinnt iba de Erschinig, sait dr Geischt zue nem: Lueg, dräi Männa sueche di; 10,20 so schtand uf, schtieg nab un gang mit ne(tene) un zwiefle nit, denn i(ich) ha sie gschickt.

10,21 Do schtiegt Petrus nab zue d Männa un sait: Lueg, i(ich) bi's, den ihr sueche; wurum sin ihr do? 10,22 Sie aba sage: Dr Hauptma Kornelius, ä fromme un gottesfirchtige Ma mit guetem Ruef bi däm ganze Volk dr Jude, het d Bifehl gregt vu nem heilige Engel, daß sa(er) di hole losse soll in si Huus un härä, was dü z sage hesch. 10,23 Do reft da(er) sie ri un beherbergt sie.

.Am nägschte Dag macht da(er) sich uf un zeht mit ne, un ä baar Breda üs Joppe gehn mit nem. 10,24 Un am nägschte Dag kummt da(er) nohch Cäsarea. Kornelius aba het uf sie gwartet un het sini Vuwandte un nägschte Freunde zsämmegruefe. 10,25 Un als Petrus rikummt, goht nem Kornelius entgegä un flegt nem um d Feß un bätet nen a. 10,26 Petrus aba richte nen uf un sait: Schtand uf, (a) (b) i(ich) bi au nur ä Mensch. 10,27 Un während da(er) mit nem schwätzt, goht da(er) inä un findet vieli, de zsämmekumme ware. 10,28 Un na(er) sait zue nene: Ihr wißt, daß ses nem jüdische Ma nit recht isch, mit nem Fremde umzgoh odr zue nem z kumme; aba Gott het ma(mir) zeigt, daß i(ich) kei Mensch meide odr dreckig nenne soll. 10,29 Drum ha i(ich) mi nit gweigat zkumme, als i(ich) gholt wir. So frog i(ich) äich etze, wurum hän ihr mich hole losse. 10,30 Kornelius sait: Vor vier Däg um de Ziit bät i(ich) um di ninti Schtund in minem Huus. Un lueg, do schtoht ä Ma vor ma(mir) in nem laichtende Gwand (Häß) 10,31 un sait: Kornelius, di Gebet isch ghärt wore, un dine Almose isch vor Gott denkt wore. 10,32 So schick etze nohch Joppe un loß herruefe Simon mit däm Bainame Petrus, der zue Gascht isch im Huus vum Gerber Simon am Meer. 10,33 Do schickt i(ich) sofort zue dir; un dü hesch recht doe, daß dü kumme bisch. Etze sin ma(mir) alli do vor Gott zgege, um alles z härä, was dir vum Herrn bifohle isch.

10,34 Petrus aba doet si Muul (Gosch) uf un sait: Etze erfahr i(ich) in Echt(Wohret), (a) (b) (c) daß Gott d Mensch(Lit) nit asieht; 10,35 sundern in jedäm Volk, wer nen firchtet un recht doet, der isch nem agnehm. (a) 10,36 Na(Er) het des Wort däm Volk Israel gschickt un (a) Friide vukindigt durch Jesus Chrischtus, wela isch Herr iba alli. 10,37 Ihr wißt, was in ganz Judäa gschähe isch, (a) agfange vu Galiläa nohch dr Daufi(Taufi), de Johannes predigt, 10,38 we Gott Jesus vu Nazareth (a) gsalbt het mit heiligem Geischt un Kraft; der isch rumzoge un het Guetes doe un alli gsund gmacht, de in dr Gwalt vum Deufel ware, denn Gott war mit nem. 10,39 Un ma(mir) sin Ziige fir alles, was sa(er) doe het im jüdische Land un in Jerusalem. Den hän sie a des Holz ghängt un umbrocht. 10,40 Den het Gott uferweckt am dritte Dag un (a) het nen erschiene losse, 10,41 (a) nit däm ganze Volk, sundern uns(üs), de vu Gott dvor erwählte(üsgwählte) Ziige, de ma(mir) (b) mit nem gässä un trunke hän, nohchdäm ma(er) ufgschtande war vu d Dote. 10,42 Un na(er) het uns(üs) bifohle, däm Volk z predige un z beziige, (a) daß sa(er) vu Gott bschtimmt isch zuem Richta dr Lebändige un dr Dote. 10,43 Vu däm (a) (b) beziige alli Prophete, daß durch si Name alli, de a nen glaube, Vugebig dr Sinde gregt solle.

10,44 Während Petrus noh de Wort schwätzt, flegt dr heilige Geischt uf alli, de däm Wort zueghert hä. 10,45 Un de gläubig gwordene Jude, de mit Petrus kumme ware, vuschrecke sich, wel au uf di Heide de Gabe vum heilige Geischt üsgosse wird; 10,46 denn sie hän ghärt, daß sie in (a) Zunge schwätze un Gott hoch priese. Do git Petrus zantwort: 10,47 Kann au öbber (ebber) däne des Wassa zue d Daufi(Taufi) vuwähre, de d heilige Geischt gregt hän ebeso we mir? 10,48 Un na(er) bifihlt, sie z daufe(taufe) in däm Name Jesus Chrischtus. Do bitte sie nen, noh ä baar Däg dozbliebe.

S`11. Kapitel

Petrus in Jerusalem

Chrischte in Antiochia

11,22 S kummt aba de Kunde dvu dr Gmeinde vu Jerusalem z Ohre; un sie schickte (a) Barnabas, daß sa(er) nohch Antiochia goht. 11,23 Als der dert hikumme war un de Gnade Gottes sieht, wird da(er) froh un vumahnt sie alli, mit feschtem Herz am Herrn z bliebe; 11,24 denn na(er) war ä bwährte Ma, voll heiligem Geischt un Glaube. Un (a) viel Volk wird fir d Herrn gwunne. 11,25 Barnabas aba zeht üs nohch Tarsus, (a) Saulus z sueche. 11,26 Un als sa(er) nen findet, bringt da(er) nen nohch Antiochia. Un sie bliebe ä ganzes Johr bi dr Gmeinde un het vieli glehrt. In Antiochia wäre de Jinger zerscht Chrischte gnennt.

11,27 In däne Däg kumme (a) (b) Prophete vu Jerusalem nohch Antiochia. 11,28 Un eina vu nene mit Name Agabus kummt uf un het durch d Geischt ä großi Hungasnot vorus gsait, de iba d ganze Erdkreis kumme soll; des isch unda däm Kaisa Klaudius gschehe (bassiert). 11,29 Aba unda d Jinger wird bschloße das jeda, nohch sinem Vumege d Breda, de in Judäa huusse, ä Gabe z schicke. 11,30 Des hän sie au gmacht un schicke sie zue d Älteschte durch Barnabas un Saulus. (a) (b)

S`12. Kapitel

D Tod vum Jakobus

12,3 Un als sa(er) sieht, daß ses d Jude gfallt, macht da(er) wieta un nimmt au Petrus gfange. S ware aba ebe de Däg vu d Ungsäuerte Brot. 12,4 Als sa(er) nen etze packt het, wirft da(er) nen ins Gfängnis (Loch) un ibaantwortet nen vier Wache vu je vier Soldate, nen z bewache. Denn na(er) denkt, nen nohch rem Fescht vor des Volk z schtelle. 12,5 So wird etze Petrus im Gfängnis (Loch) vuwahrt; aba d Gmeinde bätet ohni Päuns fir nen zue Gott. 12,6 Un in sella Nacht, als nen Herodes vorfihre losse wott, schloft Petrus zwische zwei Soldate, mit zwei Kette gfesselt, un vor dr Dire hän de Wache des Gfängnis (Loch) bwacht. 12,7 Un lueg, dr Engel vum Herrn kummt ri, un Lecht laichtet uf in däm Platz; un na(er) schlat Petrus in d Site un weckt nen un sait: Schtand schnell uf! Un d Kette flege nem vu sinene Händ(Pfode). (a) 12,8 Un dr Engel sait zue nem: Giirtel di un zeh dini Schoeh a! Un na(er) doet`s. Un na(er) sait zue nem: Wirf di Mandel um un folg ma(mir)! 12,9 Un na(er) goht üsä un goht un het nit gwißt, daß des etze gschiht durch d Engel, sundern meint, ä Erschinig z säh. 12,10 Sie gehn aba durch di erschti un zweiti Wache un kumme zuem iserne Door, des zue d Schtadt fihrt; des doet sich ne vu selba uf. Un sie kumme üsä un gehn ä Schtroß wiet, un drno vuloßt nen dr Engel. 12,11 Un als Petrus zue sich kumme war, sait da(er): Etze weiß i(ich) wirglich, daß dr Herr si Engel gschickt un mich üs dr Hand vum Herodes grettet het un vu allem, was des jüdische Volk erwartet.

12,12 Un als sa(er) sich bsunne het, goht da(er) zuem Huus Marias, dr Muetter vum Johannes mit däm Bainame Markus, wo vieli binanda ware un bäte. 12,13 Als sa(er) aba a des Hofdor klopft, kummt ä Magd mit Name Rhode, um z härä, wer do wär. 12,14 Un als sie de Schtimm vum Petrus erkennt, doet sie vor Fräid(Freud) des Door nit uf, lauft inä un vukindet, Petrus schtänd vor rem Door. 12,15 Sie aba sage zue nare(ihr): Dü bisch Vuruckt(Plemplem). Doch sie bschtodt druf, s isch(wär) so. Do sage sie: S isch si Engel. 12,16 Petrus aba klopft wieta a. Als sie etze ufmache, sähn sie nen un vuschrecke. 12,17 Na(Er) aba winkt ne mit dr Hand, daß sie schwiege solle, un vuzehlt ne, we nen dr Herr üs däm Gfängnis (Loch) gfihrt het, un sait: Vukinde des däm Jakobus un d Breda. Dann(Dnoh) goht da(er) üsä un zeht a ä andere Platz.

S End vum Herodes Agrippa

12,20 Na(Er) war aba wetig(zornig) uf de Inwohna vu Tyrus un Sidon. De aba kumme imetig zue nem un ibarede Blastus, d Kämmera vum Kenig, un bitt um Friide, (a) wel ihr Land s Ässä üs däm Land vum Kenig gregt. 12,21 Un a nem feschtgsetzte Dag legt Herodes des kenigliche Gwand (Häß) a, het sich anekockt uf d Thron un hebt (haltet) ä Wort a sie. 12,22 Des Volk aba reft nem zue: Des isch Gottes Schtimm un nit de vumä Mensch! 12,23 Glidruf schlat nen dr Engel vum Herrn, (a) wel la(er) Gott nit d Ehri git. Un vu Wirma vufrässä, git da(er) d Geischt uf.

12,24 Un des Wort Gottes isch gwachse un breitet sich üs. 12,25 Barnabas un Saulus aba kehre zruck, nohchdäm sie in Jerusalem de (a) Gabe ibabrocht hän, un (b) nähmä mit sich Johannes, der d Bainame Markus het.

S`13. Kapitel

Mission

Uf dr Insel Zypern

In Antiochia un in Pisidien

13,42 Als sie aba üs dr Synagoge (Gotteshuus) rüsgehn, bitte de Lit, daß sie am nägschte Sabbat noh eimol vu däne Dinga schwätze. 13,43 Un als de Gmeinde üsänandagoht, folge vieli Jude un gottesfirchtigi Judengnosse däm Paulus un Barnabas. De sage zue ne un vumahne sie, daß sie bliebe solle in dr Gnade Gottes.

13,44 Am nägschte Sabbat aba kummt schier di ganz Schtadt zsämme, des Wort Gottes z härä. 13,45 Als aba de Jude de Lit sähn, wäre sie näjdisch un widerschpräche däm, was Paulus sait, un läschtere. 13,46 Paulus un Barnabas aba sage fräi rüs(uff): (a) (b) I(ich) moeß des Wort Gottes zerscht gsait wäre; do ihr`s aba vu äich stoßt un hebet (haltet) äich selbscht nit fir wert am ewige Läbä, lueg, so wende ma(mir) uns(üs) zue d Heide. 13,47 Denn so het uns(üs) dr Herr bifohle (Jesaja 49,6): "I(Ich) ha di zuem Lecht vu d Heide gmacht, dmit dü des Heil bisch bis a de Ende dr Erde."

13,48 Als des de Heide ghärt hän, wäre sie froh un priese des Wort vum Herrn, un alli wäre gläubig, (a) de zuem ewige Läbä bschtimmt ware. 13,49 Un des Wort vum Herrn breitet sich üs in dr ganze Gegend. 13,50 Aba de Jude hetzte de gottesfirchtige vürnehme Wieba un di agsähenschte Männa vu d Schtadt uf un schtifte ä Vufolgig a gege Paulus un Barnabas un vutriebe sie üs ihrem Biet(Gäu, Gau). 13,51 Sie aba (a) (b) schittle d Schtaub vu ihre Feß zuem Ziignis (Züügnis) gege sie un kumme nohch Ikonion. 13,52 De Jinger aba wäre erfillt vu Fräid(Freud) un heiligem Geischt.

S`14. Kapitel

In Ikonion

In Lystra

14,19 S kumme aba vu Antiochia un Ikonion Jude derthi un ibaräde s Volk un (a) (b) schteinigte Paulus un schleifte nen zue d Schtadt üsä, un meine, na(er) wär gschtorbe. 14,20 Als nen aba de Jinger umzingle, schtoht er uf un goht in d Schtadt. Am nägschte Dag zeht da(er) mit Barnabas wieta nohch Derbe.

Zruck nohch Antiochia in Syrien.

14,26 Un vu do fahre sie mit däm Schiff nohch Antiochia, (a) wo sie dr Gnade Gottes bifohle wore ware zuem Werk, des sie etze üsgrichtet hän. 14,27 Als sie aba dert akumme sin, vusammle sie d Gmeinde un vuzehle, weviel Gott durch sie doe un we na(er) d Heide (a) de Dire vum Glaube ufdoe het. 14,28 Sie bliebe aba dert ä langi Ziit bi d Jinger.

S`15. Kapitel

D Aposchtelvusammlig in Jerusalem

15,7 Als ma sich aba lang gschtritte het, schtoht Petrus uf un sait zue nene: Ihr Männa, liebe Breda, ihr wißt, daß Gott vor langa Ziit unda äich bschtimmt het, daß (a) (b) durch minem Muul (Gosch) de Heide des Wort vum Evangelium ghärt un glaubt hän. 15,8 Un Gott, wela de Herze kennt, het`s beziigt un nene d heilige Geischt ge we au uns(üs), 15,9 un na(er) het kei Undaschied gmacht zwische uns(üs) un däne, nohch däm ma(er) ihri Herze sufa gmacht het durch d Glaube. 15,10 Wurum vusueche ihr denn etze Gott dodurch, wel ihr (a) (b) ä Joch uf des Knick vu d Jinger lege, des nit unsri Vädare noh mir hän trage kenne? 15,11 Vielmeh glaube ma(mir), (a) (b) durch de Gnade vum Herrn Jesus selig z wäre, ebeso we au de. 15,12 Do schwiegt de ganzi Vusammlig schtill un het Paulus un Barnabas zue ghärt, de vuzehle, we großi Zeiche un Wunda Gott durch sie doe het unda d Heide.

15,13 Dnoh, als de schwiege, git Jakobus zantwort un sait: Ihr Männa, lebi(liebe) Breda, härä ma(mir) zue! 15,14 Simon het vuzehlt, we Gott zuem erschte Mol d Heide gnädig heimgsuecht het, um üs sene ä Volk fir si Name zgwinne. 15,15 Un dzue schtimme de Wort vu d Prophete, we gschribe schtoht (Amos 9,11.12): "15,16 Dnoh will i(ich) mich wida zue nene wende un will de zämmäkäiti Hitte David wida baue (bäue), un ihr Schutthüfä will i(ich) wida ufbaue (bäue) un will sie ufrichte, 15,17 dmit de Mensche, de ibrigbliebe sin, nohch rem Herrn froge, dzue alli Heide, iba de mi Name gnennt isch, sait dr Herr, 15,18 sela doet, was vu alters her bekannt isch." 15,19 Drum mein i(ich), daß ma däne vu d Heide, de sich zue Gott umkehre, nit Unroeh mache soll, 15,20 sundern ne vorschriebt, daß sie sich enthalte solle (a) vu Befleckig durch Götze un (b) vu Unzucht un vum Erschtickte un (c) vum Bluet. 15,21 Denn Moses het vu alta Ziit her in alle Schtädt solchi, de nen predige, un (a) wird alli Sabbatdäg in d Synagoge (Gotteshiisa) gläse.

D Bschlüss vu d Aposchtelvusammlig

.Mir, de Aposchtel un Älteschte, äiri Breda, wiinsche Heil d Breda üs d Heide in Antiochia un Syrien un Zilizien. 15,24 Wel ma(mir) ghärt hän, daß ä baar vu d Unsere, däne ma(mir) doch nigs bifohle hän, äich mit Vorschrifte(Lehre) irr gmacht un äiri Seele vuwirrt hän, 15,25 so hän ma(mir), imetig vusammelt, bschlosse, Männa üszuwähle un zue äich z schicke, mit unseri gliebte Breda Barnabas un Paulus, 15,26 Männa, de ihr Läbä igsetzt hän fir d Name unsres Herrn Jesus Chrischtus. 15,27 So hän ma(mir) Judas un Silas gschickt, de äich miindlich desselbe sage(mitdeile) wäre. 15,28 Denn`s gfallt däm heilige Geischt un uns(üs), äich wieta kei Lascht ufzlege als nur di notwendige Sache: 15,29 daß ihr äich enthalte vum Götzeopfa un vum Bluet un vum Erschtickte un vu Unzucht. Wenn ihr äich dvor bwahrt, den ihr recht. Läbä wohl!

D Gmeinde in Antiochia

Di zweiti Missionsreise

S`16. Kapitel

In Kleiasie

16,6 Sie ziehe aba (a) durch Phrygien un des Land Galatien, wel ne vum heilige Geischt vuwehrt wird, des Wort z predige in dr Provinz Asie. 16,7 Als sie aba bis nohch Mysien kumme ware, vusueche sie, nohch Bithynien z reise; doch dr Geischt Jesus het`s ne nit zue glo. 16,8 Do ziehe sie durch Mysien un kumme nab nohch Troas.

Dr Ruef nohch Mazedonien

In Philippi

D Bekehrig dr Lydia

D Wahrsagegeischt

Paulus un Silas im Gfängnis (Loch)

16,25 Um midde in d Nacht aba bäte Paulus un Silas un lobe Gott. Un di Gfangene hän sie ghärt. 16,26 Uf eimol aba isch ä großes Erdbebe ku, so daß de Grundmüre vum Gefängniss wackle. Un gli druf hän sich alli Direne ufgmacht, un vu alle flege d Fessle ab. 16,27 Als aba dr Ufbassa üs säm Schlof ufgfahre isch un sieht de Direne vum Gefängnisses uffschtoh, zeht er des Schwert un wott sich selba umbringe; denn na(er) meint, de Gfangene wäre abkaue(entflohe). 16,28 Paulus aba reft lut: Doe dir nigs a; denn ma(mir) sin alli do! 16,29 Do forderet d Ufbassa ä Lecht un flegt inä un flegt zitternd Paulus un Silas vor d Feß. 16,30 Un na(er) fihrt sie üsä un sait: Lebi (Liebe) Herre, (a) was mueß i(ich) doe, daß i(ich) grettet wär? 16,31 Sie sage: Glaub a d Herrn Jesus, so wirsch dü un di Huus selig! 16,32 Un sie sage nem des Wort vum Herrn un allene, de in sinem Huus ware. 16,33 Un na(er) nimmt sie zue sich in dselbe Schtund vu däre Nacht un wäscht ne d Schtrieme üs. Un na(er) het sich un alli sini Lit gli druf daufe(taufe) lo 16,34 un fihrt sie in si Huus un deckt ne d Disch un freut sich mit sinem ganze Huus, daß sa(er) zuem Glaube a Gott kumme war.

16,35 Als ses aba Dag wore war, schicke de Stadtrichter d Amtsdena un len sage: Loß de Männa fräi! 16,36 Un dr Ufbassa ibabringt Paulus de Botschaft: D Stadtrichter hän hergschickt, daß ihr fräi si solle. Etze kumme üsä un gehn in Friide! 16,37 Paulus aba sait zue nene: Sie hän uns(üs) ohni Recht un Urteil uf d Schtroß gschla, de ma(mir) doch (a) römische Birga sin, un in`s Gfängnis (Loch) gworfe, un wenn uns(üs) etze heimlich fortschicke? Nei! Sie soll selba kumme un uns(üs) nüsfihre! 16,38 D Amtsdena vuzehle de Wort d Stadtrichter. Do firchte sie sich, als sie ghärt hän, daß sie römische Birga sin, 16,39 un kumme un schwätze ne zue, fihre sie üsä un bitt sie, de Schtadt z vulo. 16,40 Do gehn sie üs däm Gfängnis (Loch) un gehn zue d Lydia. Un als sie d Breda gsähne un sie treschtet hän, ziehe sie fort.

S`17. Kapitel

In Thessalonich

In Beröa

In Athen

17,22 Paulus aba schtoht midde uf däm Areopag un sait: Ihr Männa vu Athen, i(ich) sieh, daß ihr de Götta in alle Schtickli sehr (sölli) vuehre. 17,23 I(Ich) bi umhergange un ha äiri Heiligtüma agsähne un find ä Altar, uf däm schtoht gschribe: Däm unbekannte Gott. Etze vuzehl i(ich) äich, was ihr unwissend vuehrt. 17,24 Gott, der de Welt gmacht het un alles, was drin isch, der(er), dr Herr vum Himmel un dr Erde, (a) wohnt nit in Tempel, de mit Händ(Pfode) gmacht sin. 17,25 Au losst da(er) sich nit vu Menschehänd däne, we eina, (a) der ebis nedig het, do na(er) doch selba jedäm Läbä un Odem un alles git. 17,26 Un na(er) het üs nem Mensche des ganze Menschegschlecht gmacht, dmit sie uf däm ganze Erdboden huuse, un (a) er het festgsetzt, we lang sie bschtoh un in was fir ä Grenze sie huuse solle, 17,27 dmit sie Gott sueche solle, ob sie nen wohl fehle un finde kennte; un firwohr, (a) na(er) isch nit wiet vu jedäm unda uns(üs). 17,28 Denn in nem läbä, webe un sin ma(mir); we au ä baar Dichta bi äich gsait hän: Mir sin vu sinem Gschlecht. 17,29 Do ma(mir) etze (a) göttlichen Gschlecht sin, solle ma(mir) nit meine, (b) d Gottheit isch glich d goldene, silberne un schteinerne Bilda, durch menschlichi Kunst un denke gmacht. 17,30 Zwar het Gott iba de (a) Ziit dr Unwissenheit wäggsähne; etze aba (b) bifihlt da(er) d Mensche, daß alli a alle Ende Buße den. 17,31 Denn na(er) het ä Dag feschtgsetzt, a däm ma(er) d Erdkreis (a) (b) richte will mit Grechtigkeit durch ei Ma, den na dzue bschtimmt het, un het jedäm d Glaube abote, indäm ma(er) nen vu d Dote uferweckt het.

17,32 Als sie vu dr Uferschtehig vu d Dote ghärt hän, fange sie a z scheltte; di andere aba sage: Mir wen di driba ä andermol wieta härä. 17,33 So goht Paulus vu nene. 17,34 Ä baar Männa schlesse sich nem a un wäre gläubig; unda däne war au Dionysius, eina üs däm Rot, un ä Wieb mit Name Damaris un anderi mit ne.

S`18. Kapitel

In Korinth

18,9 S sait aba dr Herr durch ä Erschinig in dr Nacht zue Paulus: (a) Fircht di nit, sundern schwätz un schwieg nit! 18,10 Denn i(ich) bi mit dir, un nemads soll sich undaschtoh, dir z schade; denn (a) i(ich) ha ä großes Volk in d Schtadt. 18,11 Na(Er) bliebt aba ä Johr un sechs Monet dert un lehrt unda ne des Wort Gottes.

18,12 Als aba Gallio Schtadthaltr in Achaja war, mucke de Jude imetig gege Paulus uf un fihre nen vor d Richtaschtuehl 18,13 un sage: Der Mensch ibaredet de Lit, Gott z däne däm Gsetz zwida. 18,14 Als aba Paulus s Muul (d Gosche) ufdoe wott, sait Gallio zue d Jude: Wenn`s um ä Schand (Frevel) odr ä Vubreche goht, ihr Jude, so will i(ich) äich ahäre, we`s recht isch; 18,15 wel`s aba Froge sin iba Lehre un Name un des Gsetz bi äich, so luege ihr selba zue; i(ich) denk, driba nit Richta z si. (a) 18,16 Un na(er) trieb sie wäg vum Richtaschtuehl. 18,17 Do packt sie alli Sosthenes, d Vorschteha dr Synagoge (Gotteshuus), un schle nen vor rem Richtaschtuehl, un Gallio kimmert sich nit drum.

D Ruckkehr nohch Antiochia

D Afang vu d dritte Missionsreise

Apollos in Ephesus

S`19. Kapitel

Paulus in Ephesus

19,8 Na(Er) goht aba in d Synagoge (Gotteshuus) un predigt fräi uff dräi Monet lang, lehrt un ibaziigt sie vum Rich Gottes. 19,9 Als aba ä baar vuschtockt ware un nit glaube un vor dr Lit schlecht schwätze vu d Lehr, trennt da(er) sich vu nene un sundert au d Jinger ab un schwätzt jede Dag in dr Schuel vum Tyrannus. 19,10 Un des isch gschehe (bassiert) zwei Johr lang, so daß alli, de in dr Provinz Asien wohne(husse), des Wort vum Herrn ghärt hän, Jude un Grieche. 19,11 Un Gott wirkt mit nit wenig Tate durch de Händ(Pfode) vum Paulus. (a) (b) 19,12 So halte sie au d Schweißdecha un anderi Decha, de na(er) uf sinere Hüt trage het, iba di Kranke, un de Krankhete gehn vu nene, un di bese Geischta fahre üs. (a)

19,13 S (a) vusueche sich aba ä baar vu d Jude, de als Bschwöra rumzoge ware, d Name vum Herrn Jesus z nenne iba däne, de besi Geischta hän, un sage: I(Ich) bschwör äich bi däm Jesus, der wo Paulus predigt. 19,14 S ware aba siebä Buebä(Sühn) vumä jüdische Hohenprieschta mit Name Skevas, de des gmacht hän. 19,15 Aba dr bese Geischt git zantwort un sait zue nene: Jesus kenne i(ich) wohl, un vu Paulus weiß i(ich) wohl; aba wer sin ihr? 19,16 Un der Mensch, in däm dr bese Geischt war, flegt uf sie un ibafallt sie alli un richte sie so zue, daß sie nackt un vuwundet üs däm Huus ab haue. 19,17 Des aba kummt allene zohre, de in Ephesus huusse, Jude un Grieche; un Angscht kummt uf sie alli, un dr Name vum Herrn Jesus wird hoch globt.

19,18 S kumme au vieli vu däne, de gläubig wore ware, sage un vuzehle, was sie doe hän. 19,19 Vieli aba, de Zaubarai triebe hän, bringe de Becha zsämme un vubrenne sie vor allene un rechne üs, was sie wert ware, un kumme uf fünfzigduusig Silbagrosche. 19,20 So breitet sich des Wort üs durch de Kraft vum Herrn un wird groß(mächtig). (a)

19,21 Als des gschähe war, nimmt sich Paulus im Geischt vor, durch Mazedonie un Achaja z zeh un nohch Jerusalem z reise, un sait: Wenn i(ich) dert gsi bi, mueß i(ich) au (a) Rom säh. 19,22 Un na(er) schickt zwei, de nem däne, Timotheus un (a) Erastus, nohch Mazedonien; na(er) aba bliebt noh ä Wieli in dr Provinz Asie.

Dr Ufruhr vum Demetrius

S`20. Kapitel

Paulus in Mazedonie un Griecheland

In Troas

20,7 Am erschte Dag vu d Wuche aba, als ma(mir) vusammelt ware, (a) des Brot z breche, predigt ne Paulus, un do na(er) am nägschte Dag widareise wott, zeht sich s Wort(Predigt) hi bis midde in d Nacht. 20,8 Un s ware vieli Lampe(Funzle) in däm Obagmach azunde, wo ma(mir) vusammelt ware. 20,9 S hockt aba ä junge Ma mit Name Eutychuus in nem Fenschta un sink in ä defe Schlof, wel Paulus so lang schwätzt; un vum Schlof ibawältigt flegt da(er) abe vum dritte Stock un wird tot ufghobe. 20,10 Paulus aba goht nab un (a) wirft sich iba nen, umarmt nen un sait: Mache kei Uflauf(Gwimmel); denn s isch Läbä in nem. 20,11 Dann(Dnoh) goht da(er) nuf un bricht des Brot un ißt un schwätzt viel mit ne, bis dr Dag abroche isch; un so zeht da(er) wäg. 20,12 Sie bringe aba d junge Ma lebändig ri un wäre sehr (sölli) treschtet.

D Reise nohch Milet

Paulus a di Älteschte vu Ephesus

20,36 Un als sa(er) des gsait het, (a) kniet da(er) ane un bätet mit allene. 20,37 Do fange alli lut z hiilä a, un sie flege Paulus um d Hals un küße nen, 20,38 am allermeischte truurig iba des Wort, des sa(er) gsait het, sie däte si Gsicht(Visasch) nimi säh. Un sie bringe nen uf`s Schiff.

S`21. Kapitel

Vu Milet nohch Cäsarea

21,8 Am nägschte Dag ziehe ma(mir) wieta un kumme nohch Cäsarea un gehn in des Huus vum (a) (b) Philippus, vum Evangelischte, der eina vu d Siebe war, un bliebe bi nem. 21,9 Der het vier Techtare, de ware Jumpfere un weissagte. 21,10 Un als ma(mir) mehreri Däg dobliebe ware, kummt ä Prophet mit Name Agabus üs Judäa rab. 21,11 Un als sa(er) zue uns(üs) kummt, nimmt da(er) d Girtel vum Paulus un bindet sich d Feß un d Händ(Pfode) un sait: Des sait dr heilige Geischt: (a) Den Ma, däm der Girtel ghärt , wäre d Jude in Jerusalem so binde un ibaantworte in de Händ(Pfode) dr Heide ge. 21,12 Als ma(mir) aba des ghärt hän, bitte ma(mir) un de üs däm Ort, daß sa(er) nit nuf nohch Jerusalem go soll. (a) 21,13 Paulus aba git zantwort: Was mache ihr, daß ihr hiilä un breche ma(mir) mi Herz? Denn (a) i(ich) bi gwillt, nit ällei mich binde z losse, sundern au z schterbe in Jerusalem fir d Name vum Herrn Jesus. 21,14 Do na(er) sich aba nit ibarede lo het, halte ma Gosche un sage: (a) D Wille vum Herrn gschiht.

D Akunft(Itreffä) in Jerusalem

21,18 Am nägschte Dag aba goht Paulus mit uns(üs) zuem Jakobus, un`s kumme di Älteschte alli derthi. 21,19 Un als sa(er) sie begreßt het, vuzehlt da(er) eins nohch rem andere, was Gott unda d Heide durch si Denscht doe het. 21,20 Als sie aba des ghärt hän, lobe sie Gott un sage zue nem: Brueda, dü siehsch, weviel duusig Jude gläubig wore sin, un alli sin (a) Schtreba(Eifera) fir des Gsetz. 21,21 Däne isch aba gsait wore iba dich (di), daß dü alli Jude, de unda d Heide huuse, Wäggoh vu Moses lehrsch un saisch, sie solle ihri Kinda nit bschnide un au nit nohch d Ordnige läbä. (a) 21,22 Was etze? Uf jede Fall wäre sie härä, daß dü kumme bisch. 21,23 So doe etze des, was ma(mir) dir sage. Mir hän vier Männa, de hän (a) ä Schwur(Glübde) uf sich gnumme; 21,24 de nimm zue dir un loß di sufa mache mit ne un zahl de Koschte fir sie, daß sie ihr Schädel rasiere(schere) kenne; so wäre alli merke(erkenne), daß ses nit so isch, we ma ne iba dich (di) brichtet het, sundern daß dü selba au nohch rem Gsetz läbsch un s hebsch. 21,25 Wägä d gläubig gwordene Heide aba hän ma(mir) bschlosse un gschribe, daß sie sich hüete (heete) solle vor rem Götzeopfa, vor Bluet, vor Vurecktem un vor Unzucht. (a) 21,26 Do nimmt Paulus de Männa zue sich un wäscht sich am nägschte Dag mit ne un goht in d Tempel un zeigt a, daß de Däg vum Sufa wäre verdig si solle, we fir jede vu nene des Opfa vorbrocht wär. (a) (b)

Paulus

21,31 Als sie nen aba umbringe wen, kummt de Nachricht nuf vor d Oberscht vu d Abteilig, daß ganz Jerusalem in Ufruhr isch. 21,32 Der nimmt gli druf Soldate un Hauptlit un lauft abe zue nene. Als sie aba d Oberscht un de Soldate sähn, härä sie uf, Paulus z schla. 21,33 Als etze dr Oberscht rakumme war, nimmt da(er) nen fescht un (a) het nen fessle lo mit zwei Kette un het gfrogt, wer na(er) wär un was sa(er) doe het. 21,34 Eina aba reft des, dr andare des im Volk. Do na(er) aba nigs Gwisses härä ka wägä däm Uflauf, het da(er) nen in d Burg fihre lo. 21,35 Un als sa(er) a d Stufe kummt, mehn nen de Soldate schleipfe wägä däm Tumullt vum Volk; 21,36 denn de Lit gehn un brellä: Wäg mit nem! 21,37 Als etze Paulus in d Burg gfihrt wäre soll, het da(er) d Oberscht gfrogt: Darf i(ich) mit dir schwätze? Na(Er) aba sait: Kasch dü Griechisch? 21,38 Bisch dü nit dr Ägypter, der vor däne Däg ä Ufruhr gmacht un vierduusig vu d Ufrehrer in d Wüschte nüsgfihrt het? 21,39 Paulus aba sait: I(Ich) bi ä jüdische Ma üs Tarsus in Zilizien, Birga eina namhafte Schtadt. I(Ich) bitt di, gschtatet ma(mir), zuem Volk z schwätze. 21,40 Als sa(er)`s nem aba gschtatet, kummt Paulus uf d Stufe nuf un winkt däm Volk mit dr Hand. Do entschtoht ä großi Schtilli, un na(er) schwätzt zue nene uf hebräisch un sait:

S`22. Kapitel

Paulus schwätzt zuem Volk

22,6 S isch aba gschehe (bassiert), als i(ich) derthi zeh un in de Nechi vu Damaskus kumm, do umlaichtet mi pletzlig um d Middagsziit ä großes Lecht vum Himmel. 22,7 Un i(ich) flegt uf d Bode un ha ä Schtimm ghärt, de sait zue ma(mir): Saul, Saul, was vufolgsch dü mich? 22,8 I(Ich) gib aba zantwort: Herr, wer bisch dü? Un na(er) sait zue ma(mir): I(Ich) bi Jesus vu Nazareth, den dü vufolgsch. 22,9 De aba mit ma(mir) ware, sähn zwar des Lecht, aba de Schtimm vu däm, der mit ma(mir) schwätzt, hän sie nit ghärt. 22,10 I(Ich) ha aba gfrogt: Herr, was soll i(ich) doe? Un dr Herr sait zue ma(mir): Schtand uf un gang nohch Damaskus. Dert wird ma dir alles sage, was dir z doe uftrage isch. 22,11 Als i(ich) aba, blind vu d Herrlichkeit vu däm Lecht, nigs säh ka, wir i(ich) a d Hand vu däne, de bi ma(mir) ware gfihrt, un kumm nohch Damaskus.

22,12 Do war aba ä gottesfirchtige Ma, der sich a`s Gsetz hebet (haltet), mit Name Hananias, der ä guete Ruef bi alle Jude het, de dert huusse. 22,13 Der kummt zue ma(mir), kummt vor mi hi un sait zue ma(mir): Saul, liebe Brueda, sieh wida. Un zue d selbe Schtund ka i(ich) nen säh. 22,14 Na(Er) aba sait: D Gott unsera Vädare het di üsgwählt, daß dü si Plan erkenne sollsch un d Grechte säh un de Schtimm üs sinem Muul (Gosch) härä wirsch; 22,15 denn dü wirsch fir nen vor alle Mensche Ziige si, was dü gsähne un ghärt hesch. 22,16 Un etze, uf was wardesch dü? Schtand uf un ruef si Name a un loß di daufe(taufe) un dini Sinde abwäsche.

22,17 S isch aba gschehe (bassiert), als i(ich) wida nohch Jerusalem kumm un im Tempel bät, daß i(ich) in Vuzickig(Wahn) grot 22,18 un nen sieh. Do sait da(er) zue ma(mir): Los mach di schnell uf üs Jerusalem; denn di Ziignis (Züügnis) vu ma(mir) wäre sie nit aneh. 22,19 Un i(ich) sag: Herr, sie wisse doch, daß i(ich) de, de a dich (di) glaube, gfangegnumme ha un in d Synagoge (Gotteshiisa) üsbeitsche lo ha. 22,20 Un als des Bluet vum Stephanus, vu dinem Ziige, vuschittet wird, (a) (b) bin i(ich) au däbi gschtande un ha Gfalle dra ka un ha uf däne ihri Kleida ufbast, de nen umbrocht hän. 22,21 Un na(er) sait zue ma(mir): Gang hi; denn i(ich) will dich (di) in d Fremdi zue d Heide schicke. (a)

Paulus vor rem römische Oberscht

22,23 Als sie aba brellä un ihri Kleida abwerfe un Schtaub in d Luft wirble, 22,24 bifihlt dr Oberscht, nen in d Burg z fihre, un het gsait, daß ma nen üsbeitsche un vuhäre soll, um z härä, üs welem Grund sie so gege nen brellä. 22,25 Als ma nen aba zuem Geißle feschtbindet, sait Paulus zuem Hauptma, der dbischtoht: (a) (b) Isch`s recht bi äich, ä Mensch, der römischa Birga isch, ohni Urteil üszbeitsche? 22,26 Als des dr Hauptma ghärt het, goht da(er) zuem Oberscht un vuzehlt nem un sait: Was willsch dü doe? Der Mensch isch ä römischa Birga. 22,27 Do kummt dr Oberscht zue nem un het nen gfrogt: Sage ma(mir), bisch dü römischa Birga? Na(Er) aba sait: Häjo. 22,28 Do het dr Oberscht gsait: I(Ich) ha des Birgarecht fir viel Geld kauft. Paulus aba sait: I(Ich) aba bi scho als römischa Birga gibore . 22,29 Do druf len sie gli vu nem ab, de nen vuhäre solle. Un dr Oberscht firchtet sich, als sa(er) ghärt het, daß sa ä römische Birga isch, den na(er) feschtbinde losse het.

22,30 Am nägschte Dag wott da(er) gnaua härä, wurum Paulus vu d Jude vuklagt wird. Na(Er) het nen vu d Kette lese lo un bifihlt d Hohenprieschta un däm ganze Hohe Rot zsämmezkumme, un fihrt Paulus nab un schtellt nen vor sie.

S`23. Kapitel

Paulus vor rem Hohe Rot

D Mordanschlag gege Paulus

23,16 Als aba d Bue(Suhn) vu d Schweschta vum Paulus vum Aschlag ghärt het, goht da(er) un kummt in d Burg un vuzehlt`s Paulus. 23,17 Paulus aba reft eina vu d Hauptlit zue sich un sait: Fihr den junge Ma zuem Oberscht, denn na(er) het nem ebis z sage. 23,18 Der nimmt nen un fihrt nen zuem Oberscht un sait: Dr Gfangene Paulus het mi zue sich ruefä losse un mi gfrogt, ob i(ich) den junge Ma zue dir fihre doe, der dir ebis z sage het. 23,19 Do nimmt nen dr Oberscht bi dr Hand un fihrt nen uf d siete un het nen gfrogt: Was isch's, des dü ma(mir) z sage hesch? 23,20 Na(Er) aba sait: D Jude sin ibaigkumme(einig wore), di z bitte, daß dü Paulus morge vor d Hohe Rot nabbringe losch, so als wen sie nen gnaua vuhäre. 23,21 Dü aba träu ne nit; denn me als vierzig Männa vu nene lauere nem uf; de hän sich vuschwore, nit z ässä noh z trinke, bis sie nen umbrocht hän; un etzed sin sie parat un warte uf di Zuesag. 23,22 Do losst dr Oberscht d junge Ma go un bifehlt nem, nemads z sage, daß sa(er) nem des gsait(vurote, ereffnet) het.

Paulus kummt nohch Cäsarea

23,31 D Soldate nähmä Paulus, we nene bifohle war, un fihre nen in dr Nacht nohch Antipatris. 23,32 Am nägschte Dag aba len sie d Ritta mit nem zeh un kehre wida in d Burg zruck. 23,33 Als aba de nohch Cäsarea kumme, ibagän sie d Bref däm Schtadthaltr un fihre nem au Paulus vor. 23,34 Als dr Schtadthaltr d Bref gläse het, het da(er) gfrogt, üs welem Land da(er) isch. Un als sa(er) gwar wird, daß sa(er) üs (a) Zilizien isch, sait da(er): 23,35 I(Ich) will di vuhäre, wenn dini Akläga au do sin. Un na(er) losst nen in Gwahrsam neh im Palascht vum Herodes.

S`24. Kapitel

Vor rem Schtadthaltr Felix

D Vuschleppig vum Prozesses

24,23 Nohch ä baar Däg aba kummt Felix mit sinem Wieb Drusilla, de ä Jüdin isch, un het Paulus kumme lo un härt nen iba d Glaube a Chrischtus Jesus a. 24,24 Als aba Paulus vu Grechtigkeit un Faschte un vum zuekinftige Gricht schwätzt, vuschreckt Felix un git zantwort: Fir diesmol gang! Zue glegana Ziit will i(ich) di wida ruefä losse.

24,25 Na(Er) hofft aba näbäbäi, daß nem vu Paulus Geld ge wird; drum het da(er) nen au me(oft) kumme lo un brotet sich(schwätzt) mit nem. 24,26 Als aba zwei Johr um ware, kummt Porzius Festus als Nohchfolga vum Felix. Felix aba will d Jude ä Gfalle(Gunscht) doe un het Paulus gfange zruck glo.

S`25. Kapitel

D Vuhandlig vor Festus

25,6 Nohch däm aba Festus bi nene nit me als acht odr zehn Däg gsi war, zeht da(er) nab nohch Cäsarea. Un am nägschte Dag het da sich uf d Richtaschtuehl kockt un het Paulus hole lo. 25,7 Als der aba vor nen kummt, umzingle nen d Jude, de vu Jerusalem rabkumme ware, un bringe vieli schwäri Klage gege nen vor, de sie aba nit bwiese kenne. 25,8 Paulus aba wert (vuteidigt) sich: I(Ich) ha mi nit am Gsetz vu d Jude noh am Tempel noh am Kaisa vusindigt.

D Bruefig a d Kaisa

D Kenig Agrippa bim Schtadthaltr Festus

25,23 Un am nägschte Dag kumme Agrippa un Berenike mit großem Tam Tam (Gepränge) un gehn in d Palascht mit d Hauptlit un vornehmschte Männa vu d Schtadt. Un als Festus s bifihlt, wird Paulus brocht. 25,24 Un Festus sait: Kenig Agrippa un all ihr Männa, de ihr mit uns(üs) do sin, do sähn ihr den, wägä däm di ganze Jude in Jerusalem un au do in mi dringe un (a) brelle, na(er) dirft nit länga läbä. 25,25 Als i(ich) aba gmerkt ha, daß sa(er) nigs doe het, des d Tod wert isch, un na(er) au selba sich uf d Kaisa beruefe het, bschloß i(ich), nen derthi z schicke. 25,26 Ebis Gnaues iba nen aba ha i(ich) nit, des i(ich) minem Herrn schribe kennt. Drum ha i(ich) nen vor äich bringe losse, vor allem aba vor dich (di), Kenig Agrippa, dmit i(ich) nohch däm Vuhär ebis ha, was i(ich) schribe kennt. 25,27 Denn`s erschien ma(mir) vuruckt, ä Gfangene z schicke un kei Bschuldig gege nen azge.

S`26. Kapitel

Paulus vor Agrippa un Festus

26,4 Mi Läbä vu klei uf, we i(ich)`s vu Afang a unda minem Volk un in Jerusalem zuebrocht ha, isch alle Jude nigs näjes(naies), 26,5 de mi vu freher kenne, wenn sie`s beziige wen. Denn (a) (b) nohch dr allaschtrengschte Richtig unsres Glaube ha i(ich) gläbt als Pharisäer. 26,6 Un etze schtand i(ich) do un wir azeigt (a) wägä dr Hoffnig uf de Vuheißig, de unsari Vädere vu Gott ge isch. 26,7 Uf ihri Erfillig hoffe de zwöelf Schtämm vu unsrem Volk, wenn sie Gott bi Dag un Nacht imma däne. Wägä der Hoffnig wir i(ich), oh Kenig, vu d Jude agschwärzt. (a) 26,8 Wurum wird des bi äich fir unmeglich ghalte, (a) daß Gott Doti uferweckt? 26,9 (a) (b) Zwar ha au i(ich) selba gmeint, i(ich) möß viel gege d Name Jesus vu Nazareth doe. 26,10 Des ha i(ich) in Jerusalem au doe; dert ha i(ich) vieli Heiligi ins Gfängnis (Loch) brocht, wozue i(ich) Vollmacht vu d Hohenprieschta gregt ha. Un wenn sie umbrocht wäre solle, ha i(ich) mi Schtimm dzue ge. 26,11 Un in alle Synagoge (Gotteshiisa) ha i(ich) sie me(oft) durch Schtrofe zuem Läschtere zwunge, un i(ich) ha sehr (sölli) gege sie gwetret, un ha sie au vufolgt bis in fremdi Schtädt.

26,12 Als i(ich) etze nohch Damaskus greist bin mit Vollmacht un im Uftrag dr Hohenprieschta, 26,13 sieh i(ich) midde am Dag, oh Kenig, uf däm Wäg ä Lecht vum Himmel, heller als dr Glanz vu d Sunne, des mich un de mit ma(mir) greist ware umlaichtet het. 26,14 Als ma(mir) aba alli uf d Bode gfloge sin, ha i(ich) ä Schtimm zue ma(mir) schwätze ghärt, de sait uf hebräisch: Saul, Saul, was vufolgsch dü mich? S wird dir schwer si, gege d Schtachel üszschla. 26,15 I(Ich) aba sag: Herr, wer bisch dü? Dr Herr sait: I(Ich) bi Jesus, den dü vufolgsch; 26,16 schtand etze uf un schtell di uf dini Feß. Denn dzue bi i(ich) dir erschiene, um dich (di) z erwähle zuem Diena un zuem Ziige fir des, was dü vu ma(mir) gsähne hesch un was i(ich) dir noh zeigä will. 26,17 Un i(ich) will di errette vu dinem Volk un vu d Heide, zue däne i(ich) di schick, 26,18 um ne d Auge ufzmache, daß sie sich umkehre vu d Nacht zuem Lecht un vu d Gwalt vum Sadan zue Gott. So wäre sie Vugebig vu d Sinde gregä un (a) des Erbdeil samt däne, de gheiligt sin durch d Glaube a mi.

26,19 Drum, Kenig Agrippa, war i(ich) dr himmlische Erschinig nit unghorsam, (a) 26,20 sundern vukindigt zerscht däne in Damaskus un in Jerusalem un im ganze jüdischen Land un dann(dnoh) au d Heide, sie solle Buße doe un sich zue Gott umkehre un rechtschaffeni Werke dr Buße doe. 26,21 Wägä däm hän mi d Jude im Tempel packt un vusuecht, mich umzbringe. (a) 26,22 Aba Gottes Hilf ha i(ich) ka bis zuem hiitige Dag un schtand etze do un bi si Ziige bi groß un klei un (a) sag nigs, als was de Prophete un Moses vorusgsait hän: 26,23 daß d Chrischtus liede soll un (a) als erschta ufschtoht vu d Dote un vukindige des Lecht sinem Volk un d Heide.

26,24 Als sa(er) aba des zue sinere Vuteidigig gsait het, sait Festus mit luta Schtimm: Paulus, dü bisch Vuruckt! Des große Wisse macht di vuruckt. 26,25 Paulus aba sait: Edler Festus, i(ich) bi nit Vuruckt, sundern i(ich) sag wahri un vuninftige Wort. 26,26 Dr Kenig, zue däm i(ich) fräi uff schwätz, vuschtoht sich uf de Sach. Denn i(ich) bi gwiß, daß nem nigs dvu vuborge isch; denn (a) des isch nit im Eckli gschehe (bassiert). 26,27 Glaubsch dü, Kenig Agrippa, d Prophete? I(Ich) weiß, daß dü glaubsch. 26,28 Agrippa aba sait zue Paulus: S fehlt nit viel, so wirsch dü mich noh ibarede un ä Chrischt üs ma(mir) mache. 26,29 Paulus aba sait: I(Ich) winsch vor Gott, daß iba kurz odr lang nit ällei dü, sundern alli, de mi hiit härä, des däte, was i(ich) bi, üsgnumme d Fessle.

26,30 Do schtoht dr Kenig uf un dr Schtadthaltr un Berenike un de bi nene hocke. 26,31 Un als sie sich zruckzoge hän, schwätze sie mitänanda un sage: Der Mensch het nigs doe, was d Tod odr Gfängnis (Loch) vudent het. 26,32 Agrippa aba het zue Festus gsait: Der Mensch kennt fräiglosse wäre, wenn na(er) sich nit (a) uf d Kaisa bruefe hät.

S`27. Kapitel

Paulus uf dr Fahrt nohch Rom

27,9 Do etze viel Ziit vugange war un de Schiffahrt au scho (a) gfährlich wird, wel au d (b) Faschteziit scho vorbi war, vumahnt sie Paulus 27,10 un sait zue nene: Lebi (Liebe) Männa, i(ich) sieh, daß de Fahrt nur mit Leid un großem Schadä vor sich go wird, nit ällei fir d Ladig un s Schiff, sundern au fir unsa Läbä. 27,11 Aba dr Hauptma glaubt däm Schteuermann un däm Schiffsherr me als däm, was Paulus gsait het. 27,12 Un do dr Hafe zuem Ibawintere schlecht war, bschtehn di meischte vu nene uf däm Plan, vu dert widazfahre un z vusueche, ob sie zuem Ibawintere bis nohch Phönix kumme kennte, nem Hafe uf Kreta, der gege Südwescht un Nordwest uff isch.

Seeschturm un Schiffbruch

27,21 Un als ma lang nigs gässä het, kummt Paulus midde unda sie un sait: Lebi (Liebe) Männa, ma het uf mi härä solle un nit vu Kreta ufbreche, dann(dnoh) wär uns(üs) Leid un Schadä erschpart bliebe. 27,22 Doch etze vumahn i(ich) äich: sin unvuzagt; denn keina vu äich wird umkumme, nur des Schiff. 27,23 Denn de Nacht isch zue ma(mir) dr Engel kumme vu däm Gott, däm i(ich) gher un däm i(ich) dien, 27,24 un sait: Fircht di nit, Paulus, (a) dü mueß vor d Kaisa gschtellt wäre; un lueg, Gott het dir alli gschenkt, de mit dir fahre. 27,25 Drum, lebi Männa, sin unvuzagt; denn i(ich) glaub Gott, s wird so gschähe, we ma(mir) gsait wore isch. 27,26 Mir wäre aba uf ä Insel uflaufe. (a)

27,27 Als aba di vierzehnti Nacht kummt, sit ma(mir) in dr Adria triebä, meine d Schiffslit midde in d Nacht, sie käme a ä Land. 27,28 Un sie werfe des Senkbläi üs un findes zwanzig Fade def; un ä weng wieta lotete sie abamols un findes fuchzehn Fade def. 27,29 Do firchte sie, ma(mir) däte uf Klippe grote, un werfe hinte vum Schiff vier Anka üs un winschte, daß ses Dag wird. 27,30 Als aba d Schiffslit vum Schiff abhaue wenn un des Bäiboot ins Meer rablen un vorgen, sie wen au vorne de Anka rundalosse, 27,31 sait Paulus zuem Hauptma un zue d Soldate: Wenn de nit uf däm Schiff bliebe, kenne ihr nit grettet wäre. 27,32 Do haue de Soldate de Seil ab un len des Bäiboot ins Meer flege.

27,33 Un als ses afangt hell z wäre, vumahnt Paulus sie alli, Ässä zue sich z neh, un sait: S isch hiit dr vierzehnte Dag, daß ma warte un ohni Ässä bliebe sin un nigs zue äich gnumme hän. 27,34 Drum vumahn i(ich) äich, ebis zue ässä; denn des dent zue äira Rettig; (a) s wird keinem vu äich ä Hoor vum Schädel flege. 27,35 Un als sa des gsait het, nimmt da(er) Brot, (a) dankt Gott vor ne alle un bricht's un fangt a z ässä. 27,36 Do gregä sie alli Möt un nähmä au Ässä zue sich. 27,37 Mir ware aba alli zsämme im Schiff zweihundatsechsesiebzig. 27,38 Un nohch däm sie satt wore ware, mache sie des Schiff liechta un werfe des Korn (Getreide) in`s Meer.

27,39 Als ses aba Dag wird, kenne sie des Land nit; ä Bucht aba wäre sie gwahr, de het ä flaches Ufa. Dohi wen sie des Schiff triebä losse, wenn`s meglich wär. 27,40 Un sie haue de Anka ab un len sie im Meer, binde de Schteuerruda los un richte s Segel nohch rem Wind un halte uf s Ufa zue. 27,41 Un als sie uf ä Sandbank grote, len sie des Schiff uflaufe, un des Vordaschiff bohrt sich i un hockt fescht, aba des Hindaschiff vubricht unda dr Gwalt vu d Wellä. 27,42 D Soldate aba hän vor, di Gfangene umzbringe, dmit nemads fortschwimmt un abhaue kennt. 27,43 Aba dr Hauptma wott Paulus am Läbä ha un wehrt ihr Vorha ab un het de, de schwimme kenne, als erschte ins Meer springe lo un sich ans Land rette, 27,44 di andere aba ä baar uf Brätter, ä baar uf däm, was noh vum Schiff do war. Un so isch`s gschehe (bassiert), (a) daß sie alli grettet ans Land kumme.

S`28. Kapitel

Uf dr Insel Malta

28,7 In der Gegend het dr agsähenschte Ma dr Insel, mit Name Publius, Lända der nimmt uns(üs) uf un bherberge uns(üs) dräi Däg lang fründlig. 28,8 S isch gschehe (bassiert) aba, daß dr Vada (Babbe) vum Publius am Feba un a d Ruhr im Bett lit. Zue däm goht Paulus inä un bätet un legt d Händ(Pfode) uf nen un macht nen gsund 28,9 Als des gschähe war, kumme au di andere Kranke vu d Insel her un len sich gsund mache. 28,10 Un sie gän uns(üs) großi Ehri; un als ma(mir) abfahre, gän sie uns(üs) mit, was ma(mir) nedig hän.

Vu Malta nohch Rom

Paulus in Rom

28,25 Sie ware aba undaänanda ueis un gehn wäg, als Paulus des eine Wort gsait het: Mit Recht het dr heilige Geischt durch d Prophet Jesaja zue äire Vädere gsait (Jesaja 6,9.10): "28,26 Gang hi zue däm Volk un sag: Mit d Ohre den ihr's härä un nit vuschtoh; un mit d Auge den ihr's aluege un nit erkenne. 28,27 Denn des Herz vum Volk isch vuschtockt, un ihri Ohre härä schwer, un ihri Auge sin zue, dmit sie nit öbbe mit d Auge sähn un mit d Ohre härä un mit däm Herz vuschtehn un sich umkehre, un i(ich) ne hilf." 28,28 So (a) isch`s äich kundgmacht, daß d Heide des Heil Gottes gschickt isch; un sie wäre`s härä.

28,29 Paulus aba bliebt zwei volli Johr in sinere eigene Wohnig un nimmt alli uf, de zue nem kumme, 28,30 predigt des Rich Gottes un lehrt vum Herrn Jesus Chrischtus (a) mit allem Fraimuet unghindert.