Wida dra gsi am:27.03.2021 09:54:32
Zruck zue d Alemannische Bibel (Markgräflerland Eschbach)

S ZWEITE BUECH SAMUEL

S´1. Kapitel

David losst d Ibabringa vu Sauls Krone umbringe

1,1 Nohch däm Tod Sauls, als David üs d Schlacht mit d Amalekitern zruckkumme un zwei Däg in (a) Ziklag bliebe war, 1,2 lueg, do kummt am dritte Dag ä Ma üs däm Heer vu Saul mit vurissene Kleida un mit Dreck uf sinem Schädel. Un als sa(er) zue David kummt, flegt da(er) ane uf d Bode un huldigt nem. 1,3 David aba sait zue nem: Wo kummsch dü her? Na(Er) sait zue nem: Üs däm Heer Israels bi ich gflohe. 1,4 David sait zue nem: Sag ma(mir), we schtoht´s? Na(Er) sait: S (Des) Volk isch gflohe üs d Schlacht, un s sin vieli vum Volk gfalle; dzue isch au Saul tot un si Bue(Suhn) Jonatan. 1,5 David sait zue däm jungen Ma, der wo nem des gsait het: Woher weisch dü, daß Saul un si Bue(Suhn) Jonatan tot sin? 1,6 D junge Ma, der wo nem des gsait het, sait: Ich kummt vu ungefähr uf´s (a) Bergland Gilboa, un lueg, Saul lehnt sich uf si Schpieß, un de Kärre mit ihre Kämpfa ware nooch a nem dra. 1,7 Un na(er) drillt sich um un sieht mich un reft mich. Un ich sag: Do bi ich. 1,8 Un na(er) sait zue ma(mir): Wer bisch dü? Ich sag zue nem: Ich bi ä Amalekiter. 1,9 Un na(er) sait zue ma(mir): Kumm her zue ma(mir) un macht mich tot; denn mir wird´s schwarz vor d Auge, aba mi Läbä isch noh ganz in ma(mir). 1,10 Do bi ich zue nem gange un nen tötet, well ich gwißt ha, daß sa(er) nimmi läbä kennt nohch sinem Schturz(Fall); un ich ha d Krone vu sinem Kopf gnumme un des Armgschmeide vu sinem Arm un ha´s herbrocht zue dir, minem Herr. 1,11 Do langt David sini Kleida un (a) vuriß sie, un ebeso hän´s alli Männa (Manne) gmacht, de bi nem ware, 1,12 un sie halte Toteklage un hiilä un (a) faschtete bis zuem Obend um Saul un si Bue(Suhn) Jonatan un um des Volk des HERRN un um des Huus Israel, wel sie durchs Schwert gfalle ware. 1,13 Un David sait zue däm junge Ma, der wo´s nem vurote(agsait,aditet) het: Wo bisch dü her? Na(Er) sait: Ich bi d Bue(Suhn) vumä Fremdling, vumä Amalekiter. 1,14 David sait zue nem: We, dü hesch di nit gfirchtet, (a) (b) di Hand z erhebe gege d Gsalbte des HERRN, um nen zue umzbringe! 1,15 Un David reft einä vu sine Lit un sait: Kumm her un (a) hau wen(ne) um(niider)! Un na(er) schlat nen um(niider), daß sa(er) schtirbt. 1,16 Un David sait zue nem: Di Bluet kummt uf di Kopf; denn di Muul (Gosch) het gege dich selba gsait, wo dü gsait hesch: Ich ha d Gsalbte vum HERRN umbrocht.

Davids Klageled iba Saul un Jonatan

1,17 Un David sang des Klageled iba Saul un Jonatan, si Bue(Suhn), 1,18 un bifihlt, ma soll d Lit vu Juda des (a) Bogenled lehre. Lueg, s schtoht gschribe im (b) Buech vu d Redliche: 1,19 Di Edelschte in Israel sin uf d Höchi erschlage. We sin de Helde gfalle! 1,20 Sagt's nit a in Gat, vuzehle's nit uf d Gasse in Aschkelon, daß sich nit fräie de Techtare vu d Philista, daß nit juble de Techtare vu d Unbschnittene. 1,21 Ihr Berge vu Gilboa, s soll nit taue noh rägnä uf äich, ihr tregerische Gefilde; denn dert isch dr Helden Schild vuworfe, dr Schild Sauls, als isch scha(er) nit gsalbt mit El. 1,22 Dr Boge Jonatans het ne gfehlt, un des Schwert Sauls isch ne leer zruckkumme vum Bluet dr Erschlagene un vum Mark dr Helde. 1,23 Saul un Jonatan, gliebt un änanda zuegetan, im Läbä un im Tod nit gschiede; schnella ware sie als d Adla un schtärka als d Löwe. 1,24 Ihr Techta Israel, hiile iba Saul, der wo äich kleidet het mit wertvollem Purpur un äich schmückt het mit goldene Kleinode an äire Kleida. 1,25 We sin de Helden gfalle im Händel! Jonatan isch uf d Höhä erschlage! 1,26 S isch mir leid um dich, mi Brueda Jonatan, ich ha großi Fräid(Freud) un Wunne an dir ka; dini Liebe isch mir wundersamer gsi, als Frauenliebe isch. 1,27 We sin de Helde gfalle un de Schtrietbare umkumme.

S´2. Kapitel

David wird Kenig iba Juda, Isch-Boschet iba Israel

2,1 Bald dnohch (a) (b) bfrogt David d HERRN un sait: Soll ich nuf in eini vu d Schtädt Judas zeh? Un dr HERR sait zue nem: Zieh nuf! David sait: Wohin? Er sait: Nohch Hebron. 2,2 So zeht David derthi mit sinene (a) beidi Wieba, Ahinoam, dr Jesreeliterin, un mit Abigajil, däm Wieb Nabals, vum Karmeliters. 2,3 Au de Männa (Manne), de bi nem ware, fihrt David nuf, jede mit sinem Huus, un sie huuse in d Schtädt vu Hebron. 2,4 Un de Männa (Manne) Judas kumme un (a) (b) salbte dert David zuem Kenig iba des Huus Juda.

.Und als David vurote(agsait,aditet) wird, daß (c) de Männa (Manne) vu Jabesch in Gilead Saul bierdige hän, 2,5 schickt da(er) Laufbursch(Bote) zue nene un het tene sage lo: Gsegnet sin ihr des HERRN, wel ihr solchi Barmherzigkeit an Saul, äirem Herrn, doe un nen bierdigt hän. 2,6 So doe etze dr HERR an äich Barmherzigkeit un Treui, un au ich will äich Guetes doe, wel ihr des doe hän. 2,7 Sin etze getroscht Muetig un wackeri Männa (Manne); denn Saul, äicha Herr, isch tot, un mich het des Huus Juda iba sich zuem Kenig gsalbt.

2,8 Abner aba, d Bue(Suhn) Ners, der wo Sauls Feldhauptmann war, nimmt Isch-Boschet*, Sauls Bue(Suhn), un fihrt nen nohch (a) Mahanajim 2,9 un macht nen zuem Kenig iba Gilead, Asser, Jesreel, Ephraim, Benjamin un iba ganz Israel. 2,10 Un Isch-Boschet, Sauls Bue(Suhn), war vierzig Johr alt, wo na(er) Kenig wird iba Israel, un het zwei Johr regierte. Doch des Huus Juda haltet´s mit David. 2,11 De Ziit aba, de David Kenig war zue Hebron iba des Huus Juda, war siebä Johr un sechs Monet.

Bredakreg zwische Israel un Juda

2,12 Un Abner, d Bue(Suhn) Ners, zeht üs mit d Männa (Manne) Isch-Boschets, däm Bue(Suhn) Sauls, vu Mahanajim nohch Gibeon, 2,13 un Joab, d Bue(Suhn) vu d (a) Zeruja, zeht üs mit d Männa (Manne) David. Un sie schtoße ufäinanda am Teich vu (b) Gibeon un lagerte sich, di eine uf d Site vum Teich, di andere uf sellare. 2,14 Un Abner sait zue Joab: Loß di junge Männa (Manne) sich ufmache zuem Kampfschpiel vor uns(üs)! Joab sait: So ischs! 2,15 Do mache sich uf un gehn hi zwöelf an dr Zahl üs Benjamin uf dr Site Isch-Boschets, däm Bue(Suhn) Sauls, un zwöelf vu d Männa (Manne) David. 2,16 Un jeda packt d andere am Schädel un schticht nem si Schwert in d Site, un sie flege mitänanda um. Drum wird sella Platz «Helkat-Hazzurim»* gnennt; er lit bi Gibeon. *d. . «Feld dr Felse», vermutlich verschriben aus «Feld dr Site».

2,17 Un s erhob sich ä sehr (sölli) härte Kampf an däm Dag. Abner aba un de Männa (Manne) vu Israel wäre gschla vu d Männa (Manne) David. 2,18 S ware aba de (a) dräi Buebä(Sühn) vu d Zeruja däbi, Joab, Abischai un Asaël. Asaël aba war schnellfeßig we ä Reh uf däm Feld 2,19 un jagt Abner nohch un wich nit vu nem weda nohch Rechts noh nohch Links. 2,20 Do drillt sich Abner um un sait: Bisch dü´s, Asaël? Na(Er) sait: Ja. 2,21 Abner sait zue nem: Wende di nohch Rechts odr nohch Links un mach di an eina vu d Männa (Manne) rah un nimm nem sini Waffe. Aba Asaël wott nit vu nem ablosse. 2,22 Do sait Abner noh mol zue Asaël: Loß ab vu mir! Wurum willsch dü, daß ich dich uf d Bode schla? We dürft ich dann(dnoh) mi Agsicht erhebe vor dinem Brueda Joab? 2,23 Aba na(er) weigert sich, vu nem abzlosse. Do (a) schticht nen Abner mit däm Schaft vum Schpieße in d Lyb (Ranze), so daß dr Schpieß hinte üsä; kummt un na(er) flegt hi un schtirbt an ebe der Schtell. Un wer an de Schtell kummt, wo Asaël tot lit, der bliebt schtoh. 2,24 Aba Joab un Abischai jagte Abner nohch, bis d Sunne undagange isch. Un als sie uf d Hiigel Amma kumme, der wo vor Giach lit uf däm Wäg zue d Schtäppe vu Geba, 2,25 vusammle sich de Benjaminiter um Abner un bildete ä Schar un kumme obe uf d Hiigel. 2,26 Un Abner reft Joab zue un sait: Soll denn des Schwert ohni End frässä? Weisch dü nit, daß drüs am End nur Kumma si wird? We lang willsch dü däm Volk nit sage, daß ses ablosse soll vu sinene Breda? 2,27 Joab sait: So weh Gott läbt: wenn dü des eher gsait hättesch, so het scho hiit morge jeda im Volk vu sinem Brueda abglosse. 2,28 Un Joab het de Trumpete (Päpere) blose lo, un des ganze Volk schtoht schtill un jagt Israel nimi nohch un kämpft au nit wida. 2,29 Abner aba un sini Männa (Manne) gehn di ganz Nacht durchs Jordandal un gehn iba d Jordan un zehen durchs ganze Bitron, bis sie nohch Mahanajim kumme. 2,30 Joab aba wendet sich vu Abner ab un sammlet des ganze Volk, un s fehlte vu d Männa (Manne) David ninzehn Mann un Asaël. 2,31 Aba de Männa (Manne) Davids hän vu Benjamin un d Männa (Manne) Abners draihundatunsächzig Mann erschlage. 2,32 Un sie hebe Asaël uf un bierdige nen im Grab vu sinem Vada (Babbe) in Bethlehem. Un Joab un sini Männa (Manne) zehe wida di ganz Nacht, bis sene des Tageslecht abroche isch in Hebron.


S´3. Kapitel

Davids Buebä(Sühn)

3,1 Un s war ä lange Kampf zwische däm Huus Saul un däm Huus David. (a) David aba nimmt imma me zue an Macht, un des Huus Saul nimmt imma me ab. 3,2 (a) (b) Un s wurde David Buebä(Sühn) gibore zue Hebron. Si erschtgeborena Bue(Suhn) war Amnon, vu Ahinoam, dr Jesreeliterin; 3,3 dr zweite: Kilab, vu Abigajil, däm Wieb vum Karmeliters Nabal; dr dritte: Absalom, d Bue(Suhn) dr Maacha, d Dochta Talmais, vum Kenig vu Geschur; 3,4 dr vierte: Adonija, d Bue(Suhn) dr Haggit; dr fünfte: Schefatja, dr Bue(Suhn) dr Abital; 3,5 dr sechste: Jitream, vu Egla, däm Wieb David. De wäre David zue Hebron gibore.

Abner goht zue David iba

3,6 (a) (b) Solange d Kampf währte zwische däm Huus Saul un däm Huus David, schtärkt Abner des Huus Saul. 3,7 Un Saul het ä Nebefrau, de hieß Rizpa, ä Dochta Ajjas. Un Isch- Boschet sait zue Abner: Wurum bisch dü zue minem Vadas (Babbes) Nebefrau igange? 3,8 Do wird Abner sehr (sölli) zornig iba de Wort Isch-Boschets un sait: Bi ich denn ä Hundskopf üs Juda? Hiit erwies ich mich fründlig däm Huus Sauls, vu dinem Vada (Babbe), un sinene Breda un Freunde un ha dich nit in Davids Händ(Pfode) ge, un dü rechnesch mir hiit ä Schuld a wägä nem Wieb? 3,9 Gott doet Abner des un des, wenn ich nit doet, we dr HERR däm David gschwore het, 3,10 daß des Kenigrich vum Huus Sauls gnumme un d Thron Davids ufgrichtet wird iba Israel un Juda vu Dan bis Beerscheba! 3,11 Do ka na(er) Abner kei Wort me sage, so firchtet da(er) sich vor rem.

3,12 Un Abner schickt Laufbursche (Bote) fir sich zue David un het nem sage lo: Wem ghärt des Land? Schleß dü ä Abmachig (Abkumme) mit mir; lueg, mi Hand soll mit dir si, daß ich dir ganz Israel zuefihr. 3,13 David sait: Guet, ich will ä Abmachig (Abkumme) mit dir schleße. Aba eins vulang ich vu dir: Dü sollsch mi Agsicht nit säh, s isch denn, dü bringsch Michal, Sauls Dochta, zue ma(mir), wenn dü kummsch, mi Agsicht z säh. 3,14 Au schickt David Laufbursche (Bote) zue Isch- Boschet, däm Bue(Suhn) Sauls, un het nem sage lo: (a) Gib ma(mir) mi Wieb Michal, de ich ma(mir) gwunne ha mit hundat Vorhäut vu d Philista. 3,15 Isch-Boschet schickt hi un het sie ihrem Ma (a) Paltïl wägnähme lo, däm Bue(Suhn) vum Lajisch. 3,16 Un ihr Ma goht mit ihre un hiilt hinda ihre her bis Bahurim. Do sait Abner zue nem: Kehr um un gang heim! Un na(er) kehrt um.

3,17 Un Abner het sich mit d Älteschte in Israel bschproche un sait: Ihr hän scho längscht dnohch vulangt, daß David Kenig iba äich isch. 3,18 So den's etze, denn dr HERR het vu David gsait: Durch de Hand vu minem Knecht David will ich mi Volk Israel errette üs dr Hand vu d Philista un alli sine Feinde (Gegna). 3,19 Des doet Abner au Benjamin kund un goht dann(dnoh) hi, um au David in Hebron allene kundzdoe, was Israel un des ganze Huus Benjamin fir guet haltet. 3,20 Als etze Abner nohch Hebron zue David kummt un mit nem zwanzig Mann, macht tene David ä Ässä. 3,21 Un Abner sait zue David: Ich will mich ufmache un higo, um ganz Israel zue minem Herr, däm Kenig, z sammle, dmit sie ä Abmachig (Abkumme) mit dir schleße, uf daß dü Kenig bisch, we´s di Herz begehrt. Dann(Dnoh) entließ David d Abner, so daß sa(er) higoht mit Friide.

Abners Tod

3,22 Un lueg, de Männa (Manne) David un Joab kumme vu nem Schtreifzug zruck un bringe ä großi Beute mit. Abner aba war nimi bi David in Hebron, sundern na(er) het nen wäggschickt, so daß sa(er) mit Friide wäggange war. 3,23 Als aba Joab un des ganze Heer mit nem kummt, wird nem vurote(agsait,aditet), daß Abner, d Bue(Suhn) Ners, zuem Kenig kumme isch, un der het nen wäggschickt, so daß sa(er) mit Friide wäggange war. 3,24 Do goht Joab zuem Kenig inä un sait: Was hesch dü doe? Lueg, Abner isch zue dir kumme; wurum hesch dü nen fortglosse, daß sa(er) wäggange isch? 3,25 Kennsch dü Abner, d Bue(Suhn) Ners, nit? Er isch kumme, dich z ibalischte, daß sa(er) erkundet di Kumme un Go un alles erfahrt, was dü doesch. 3,26 Un als Joab vu David wäggoht, schickt da(er) Abner Laufbursche (Bote) nohch, um nen zruckzhole vu Bor-Sira; aba David wußt nigs dvu. 3,27 Als etze Abner nohch Hebron zruckkummt, fihrt nen Joab im Door uf d site, um heimlich mit nem z schwätze, un (a) schticht nen dert in d Lyb (Ranze), daß sa(er) schtirbt, wägäm Bluet vu sinem Brueda (b) Asaël. 3,28 Als David des dnoh gwar wird, sait da(er): Ich un mi Kenigrich sin unschuldig vor rem HERRN ebiglig an däm Bluet Abners, däm Bue(Suhn) Ners; 3,29 s fall aba uf d Kopf Joabs un uf des ganze Huus vu sinem Vada (Babbe), un s soll nit ufhäre im Huus Joabs, daß eina Eiterfliiß un Üssatz het odr am Schtägä (Bängel) goht odr durchs Schwert flallt odr an Brot Mangel het! 3,30 Joab un si Brueda Abischai hän Abner nohch rem Läbä trachtet, wel la(er) ihr Brueda Asaël im Kampf bi Gibeon tötet het. (a) (b)

3,31 David aba sait zue Joab un allem Volk, des bi nem war: Zerriißt äiri Kleida un girtet äich ä Sack um un hebet (haltet) de Toteklage um Abner! Un dr Kenig folgt dr Bahre. 3,32 Un als sie bierdige Abner in Hebron, dr Kenig erhebt sini Schtimm un hiilt bi däm Grabe Abners, un au alles Volk hiilt. 3,33 Un dr Kenig klagte um Abner un sait: Mueß Abner schterbe, we ä Gottlose schtirbt? 3,34 Dini Händ ware nit bunde, dini Feß ware nit in Kette glegt. Un doch bisch dü gfalle, we ma vor Ruchlose fallt.

Do beweint nen alles Volk nohch me. 3,35 Als etze alles Volk kummt, während´s noh Dag war, um David zuem Ässä z nötige, schwört David un sait: Gott doet ma(mir) des un des, wenn ich Brot odr sunscht ebis zue ma(mir) nihm, bvor d Sunne undagoht! 3,36 Un alles Volk nimmt s gwahr, un s gfallt ne guet, we alles, was dr Kenig doet, däm ganze Volke wohlgfalle doet. 3,37 Un alles Volk un ganz Israel het an däm Dag gmerkt, daß ses nit vum Kenig üsgange war, daß Abner, d Bue(Suhn) Ners, umbrocht wird. 3,38 Un dr Kenig sait zue sinene Männa (Manne): (a) Wißt ihr nit, daß an däm Dag ä Firscht un ä Große gfalle isch in Israel? 3,39 Ich aba bi hiit nohch schwach, obwohl ich zuem Kenig gsalbt bi. Aba de Männa (Manne), de (a) Buebä(Sühn) vu d Zeruja, sin härter als ich. Dr HERR vugeld däm, der wo Beses doet, nohch sinere Bosget.


S´4. Kapitel

4,1 Als aba d Bue(Suhn) Sauls ghärt het, daß Abner in Hebron umkumme isch, vulosst nen d Muet, un ganz Israel vuschreckt . 4,2 S het aba d Bue(Suhn) Sauls zwei Männa (Manne) als Hauptlit bi d Schtriefschare; dr eine hieß Baana, dr andere Rechab, Buebä(Sühn) Rimmons vu (a) Beerot üs däm Schtamm Benjamin. Denn Beerot wird au zue Benjamin grechnet; 4,3 dann(dnoh) aba haue de Beerotiter nohch (a) Gittajim ab un huuse dert gaschtwies bis uf d hiitige Dag. 4,4 Au het Jonatan, d Bue(Suhn) Sauls, ä Bue(Suhn), wo lahm war an beide Feß; er war nämlich fünf Johr alt, als de Kund vu Saul un Jonatan üs Jesreel kummt, un sini Amme het nen ufghobe un war gflohe, un während sie schnell floh, flegt er hi un (a) war furtan lahm. Er hieß Mefi-Boschet*. 4,5 So gehn etze Rechab un Baana, de Buebä(Sühn) Rimmons vu Beerot, hi un kumme zuem Huus (a) Isch-Boschets, als d Dag am heißeschte war; un na(er) schloft uf sinem Laga am Mittag. 4,6 Un de Pförtnerin vum Huus het Weize putzt un war fescht igschlofe. Do schliche sich Rechab un si Brueda Baana inä 4,7 un kumme ins Huus. Do lit er uf sinem Bett in sinere Schlofkammere. Un sie schteche nen tot un haue nem d Schädel ab un nähmä si Schädel un gehn durch des Jordandal di ganz Nacht 4,8 un bringe d Schädel Isch-Boschets zue David nohch Hebron un sage zuem Kenig: Lueg, do isch d Schädel Isch- Boschets, vum Bue(Suhn) Sauls, vu dinem Feind, der wo dir nohch rem Läbä trachtet het. Dr HERR het hiit minem Herr, d Kenig, grächt an Saul un an sinem Gschlecht. 4,9 Do git tene David zantwort: So weh dr HERR läbt, der wo mi üs alla Vufolgig erlest het: 4,10 ich ha selle, der wo ma(mir) vukindet het: Saul isch tot, un meint, er isch ä guete Laufbursch(Bote), packt un (a) umbrocht het in Ziklag, däm ich doch Lohn fir ä gueti Botschaft hät ge solle. 4,11 Un de gottlose Lit hän ä Grechte Mann in sinem Huus uf sinem Laga umbrocht - soll ich si Bluet nit fordare vu äire Händ(Pfode) un äich vu d Erde vutilge? 4,12 Un David bifehlt sinene Lit; de schlen sie um un haue ne Händ(Pfode) un Feß ab un (a) hänge sie uf am Teich bi Hebron. Aba d Kopf Isch-Boschets nähmä sie un bierdige nen in Abners Grab in Hebron.

S´5. Kapitel

David wird Kenig iba ganz Israel

(vgl. 1. Chr. 11,1-3)

5,1 Un s kumme alli Schtämm Israels zue David nohch Hebron un sage: Lueg, (a) ma(mir) sin vu dinem Gebein un dinem Fleisch. 5,2 Scho freher, als Saul iba uns(üs) Kenig war, (a) fihrtesch dü Israel ins Feld un wida heim. Dozue het dr HERR dir gsait: Dü sollsch mi Volk Israel wiede un sollsch (b) (c) Firscht si iba Israel. 5,3 Un s kumme alli Älteschte in Israel zuem Kenig nohch Hebron. Un dr Kenig David schloß mit tene ä Abmachig (Abkumme) in Hebron vor rem HERRN, un sie (a) (b) salbte David zuem Kenig iba Israel. 5,4 (a) (b) (c) Dreißig Johr war David alt, wo na(er) Kenig wird, un regiert vierzig Johr. 5,5 Zue Hebron regiert er siebä Johr un sechs Monet iba Juda, un zue Jerusalem regiert er draiedriißig Johr iba ganz Israel un Juda.

David erobert Jerusalem

(vgl. 1. Chr 11,4-9; 14,1-7)

5,6 Un dr Kenig zeht mit sinene Männa (Manne) vor Jerusalem gege de Jebusiter, de im Land wohne(husse). Selli (Sie) aba sage zue David: Dü wirsch nit do rikumme, sundern Blindi un Lahmi wäre dich abwimmle. Dmit meine sie, daß David nit dert inekumme kennt. 5,7 David aba erobert d Burg Zion; des isch David Schtadt. 5,8 Do sait David an däm Dag: Wer de Jebusita schlet un durch d Schacht nufschtiegt un di Lahme un Blindä erschlet, de David vuhaßt sin, der soll Hauptma un Oberscht si. Do schtiegt Joab, ä Bue(Suhn) vu d Zeruja, zerscht nuf un wird Hauptma. * Drum sait ma: Loß kei Blindä un Lahme ins Huus! *Der Text vu «der soll Hauptma» ab wird üs 1. Chr 11,6 igsetzt. 5,9 So het David uf dr Burg gwohnt un het sie «Stadt Davids» gheiße. Un David het ringsumher, vum Millo a nohch innen zue baut. 5,10 Un (a) David Macht nimmt imma me zue, un dr HERR, dr Gott Zebaoth, war mit nem.

5,11 Un Hiram, dr Kenig vu Tyrus, schickt Laufbursche(Bote) zue David mit Zedernholz, dzue Zimmalit un Schteimetze, daß sie David ä Huus baue (bäue). 5,12 Un David erkennt, daß dr HERR nen zuem Kenig iba Israel bschtätigt un si Kenigrich het wägä sinem Volk Israel.

5,13 Un David nimmt noh me Wieba un Nebefraue in Jerusalem, nohchdäm ma(er) vu Hebron kumme war, un s wäre nem noh me Buebä(Sühn) un Techtare gibore . 5,14 Des sin de Name dr Buebä(Sühn), de nem zue Jerusalem gibore sin: Schammua, Schobab, (a) Nathan, (b) Salomo, 5,15 Jibhar, Elischua, Nefeg, Jafia, 5,16 Elischama, Eljada, Elifelet.

David Sieg iba de Philista

(vgl. 1. Chr 14,8-17)

5,17 Als de Philista ghärt hän , daß ma David zuem Kenig iba Israel gsalbt het, zehe sie alli uffe, um sich David z bemächtige. Sobald des David gwar wore isch, (a) zeht er nab nohch d (b) Bergfeste. 5,18 Aba d Philista kumme un breitete sich üs in d (a) (b) Ebeni Refaïm. 5,19 Un David (a) bfrogt d HERRN un sait: Soll ich nufzeh gege de Philista? Wirsch dü sie in mi Hand ge? Dr HERR sait zue David: Zeh nuf, ich wir de Philista in di Hand ge. 5,20 Un David kummt nohch (a) Baal-Perazim un schlet sie dert un sait: Dr HERR het mini Feinde (Gegna) vor ma(mir) durchbroche, we Wassaflute durchbreche. Drum het ma d Platz «Baal-Perazim»* gheiße. 5,21 Un sie len ihri Götzebilda dert zruck; David aba un sini Männa (Manne) nähmä sie mit.

5,22 D Philista aba zehn abamols uffe un breitete sich üs in dr Ebeni Refaïm. 5,23 Un David bfrogt d HERRN; der sait: Dü sollsch nit nufzeh nene entgegä, sundern kumm vu hinte iba sie, daß dü sie agriefsch vum Bakawalde her. 5,24 Un wenn dü hersch, we des Rausche in d Dolde (Wipfle) dr Bakabaium hergoht, so schick di (beeil di); denn dann(dnoh) isch dr HERR üsgzoge vor dir her, z schla des Heer vu d Philista. 5,25 David doet, we dr HERR nem bifohle het, un schlet de Philista vu Gibeon a bis hi nohch (a) Geser.


S´6. Kapitel

6,1 Un David sammlet abamols de ganzi jungi Mannschaft in Israel, dräißigduusig Mann, 6,2 un macht sich uf un zeht mit däm ganze Volk, des bi nem war, nohch (a) Baala in Juda, um de Lade Gottes vu dert rufzhole; de isch gheiße (gnennt) nohch rem Name des HERRN Zebaoth, (b) der wo iba d Cherubim thront. 6,3 Un sie schtelle de Lade Gottes uf ä näji(naii) Kärre un (a) hole sie üs däm Huus Abinadabs, der wo uf däm Hiigel gwohnt het. Usa aba un Achjo, de Buebä(Sühn) Abinadabs, fihre d näji(naii) Kärre. 6,4 Un als sie nen mit d Lade Gottes üs däm Huus Abinadabs fihre, der wo uf däm Hiigel gwohnt het, un Achjo vor d Lade hergange isch, 6,5 tanzte David un ganz Israel vor rem HERRN her mit alla Macht im Reige, mit Leda, mit Harfe un Psalter un Pauke un Schelle un Zimble. 6,6 Un als sie zue d Tenne Nachons kumme, griff Usa zue un haltet d Lade Gottes fescht, denn de Rinda rutschte üs. 6,7 Do entbrennt des HERRN Zorn (Wuet) iba Usa, un (a) Gott schlat nen dert, wel er (b) sini Hand nohch d Lade üsgschtreckt het, so daß sa(er) dert schtirbt bi d Lade Gottes. 6,8 Do ergrimmte David, daß dr HERR d Usa so wägriß, un ma het de Platz «Perez-Usa»* gheiße bis uf dän Dag. *d. . «Wägriße Usas». 6,9 Un David firchtet sich vor rem HERRN a däm Dag un sait: We soll de Lade des HERRN zue mir kumme? 6,10 Un na(er) wott sie nit zue sich bringe losse in de Schtadt David, sundern het sie ins Huus Obed-Edoms bringe lo, däm Gatiter. 6,11 So bliebt de Lade des HERRN dräi Monet im Huus Obed-Edoms, däm Gatiter, un dr HERR segnet nen un si ganzes Huus.

6,12 Un s wird däm Kenig David vurote(agsait,aditet), daß d HERR des Huus Obed- Edoms segnet un alles, was sa(er) het, um dr Lade Gottes wägä. Do goht da(er) hi un holt de Lade Gottes üs däm Huus Obed-Edoms uffe in de Schtadt David mit Fräid(Freud). 6,13 Un als de Träga mit d Lade des HERRN sechs Schritte gange ware, opfat ma ä Schtier un ä fettes Kalb. (a) 6,14 Un David tanzte mit alla Macht vor rem HERRN her un war umgirtet mit nem (a) (b) (c) lynerne Prieschtaschurz. 6,15 Un David mit däm ganze Huus Israel fihrt de Lade des HERRN uffe mit Jauchze un Trumpeteschall. 6,16 Un als de Lade des HERRN in de Schtadt David kummt, guckt Michal, de Dochta Sauls, durchs Fenschta un sieht d Kenig David schpringe un tanze vor rem HERRN un vuachte nen in ihrem Herz.

6,17 Als sie de Lade des HERRN inebrocht hän, schtelle sie sie an ihr Platz midde in däm Zelt, des David fir sie ufgschla het. Un David opfate Brandopfa un Dankopfa vor rem HERRN. 6,18 Un als David mit d Brandopfa un Dankopfa fertig war, (a) segnet da(er) des Volk in däm Name des HERRN Zebaoth, 6,19 un na(er) het allem Volk, allene Lit Israels, Mann un Frau, jedäm ä Brotkueche, ä Schtuck Fleisch un ä Rosinekueche üsdeile lo. Dnohch kehrt alles Volk heim, jeda in si Huus.

6,20 Als aba David heimkume isch, sinem Huus d Segensgrueß z bringe, goht Michal, de Dochta Sauls, üsä nem entgegä un sait: We guet (herrlich) isch hiit dr Kenig vu Israel gsi, als sa(er) sich vor d Mägd vu sine Männa (Manne) üszoge (blößi ge) het, we sich di lose Lit blößi gän! 6,21 David aba sait zue Michal: Ich will vor rem HERRN tanze, der wo mich üsgwählt het vor dinem Vada (Babbe) un vor sinem ganze Huus, um mich (a) zuem Firschte z bschtelle iba des Volk des HERRN, iba Israel, 6,22 un ich will noh gringer wäre als etzed un will niedrig si in mine Auge; aba bi d Mägde, vu däne dü gschwätzt hesch, will ich zue Ehre kumme. 6,23 Aba Michal, Sauls Dochta, het kei Kind ka bis uf d Dag vu ihrem Tod.


S´7. Kapitel

Gottes Vuheißig fir David un si Kenigrich

(vgl. 1. Chr 17)

7,1 Als etze dr Kenig in sinem Huus hockt un dr HERR nem Rueh ge het vor alle sinene Feinde (Gegna) umenher, 7,2 sait da(er) zuem Prophete Nathan: Lueg doch, (a) ich wohne in nem Zedernhuus, un de Lade Gottes wohnt unda Zeltdeckene. 7,3 Nathan sait zue däm Kenig: Wohlan, alles, was in dinem Herz isch, des doe, denn dr HERR isch mit dir.

7,4 In dr Nacht aba kummt des Wort des HERRN zue Nathan: 7,5 Gang hi un sag zue minem Knecht David: Des sait dr HERR: (a) (b) Solltesch dü ma(mir) ä Huus baue (bäue), daß ich drin huus(wohn)? 7,6 Ha ich doch (a) (b) in keinem Huus ghuust sit däm Dag, do ich de Israelite üs Ägypte gfihrt ha, bis uf dän Dag, sundern ich bi rumzoge in nem Zelt als Wohnig. 7,7 Ha ich de ganzi Ziit, als ich mit d Israelite umherzoge bi, je gsait zue einem vu d Richta Israels, däne ich bifohle ha, mi Volk Israel z wiede, un gsait: Wurum baue (bäue) ihr ma(mir) nit ä Zedernhuus? 7,8 Drum sollsch dü etze so zue minem Knecht David sage: So schwätzt dr HERR Zebaoth: (a) Ich ha dich gnumme vu d Schafhürde, dmit dü (b) Firscht iba mi Volk Israel si sollsch, 7,9 un bi mit dir gsi, wo dü higange bisch, un ha alli dini Feinde vor dir üsgrottet; un ich will dir ä große Name mache glich däm Name dr Große uf d Erde. 7,10 Un ich will minem Volk Israel ä Platz ge un will s pflanze, daß ses dert husse un sich nimi firchte mueß un de Kinda dr Bosget s nimi agrifft. Un we vormols, 7,11 sit dr Ziit, do ich Richta iba mi Volk Israel bschtellt ha, will ich dir Rueh ge vor alle dinene Feinde. Un dr HERR vukindigt dir, daß dr HERR dir ä Huus baue (bäue) will. 7,12 Wenn etze di Ziit um isch un dü dich zue dine Vädere schlofe legsch, (a) will ich dir ä Nohchkumme mache, der wo vu dinem Lyb (Ranze) kumme wird; däm will ich si Kenigrich bschtätige. 7,13 Sella (a) (b) soll minem Name ä Huus baue (bäue), un (c) (d) ich will si Kenigsthron bschtätige ebiglig (ebiglich). 7,14 (a) (b) (c) (d) Ich will si Vada (Babbe) si, un na(er) soll mi Bue(Suhn) si. Wenn na(er) sindigt, will ich nen mit Menscheruete un mit menschliche Schleg schtrofe; 7,15 aba mi Gnade soll nit vu nem wieche, (a) we ich sie ha wieche losse vu Saul, wo ich vor dir wäggnumme ha. 7,16 Aba di Huus un di Kenigrich soll bschtändig si in Ewigkeit (Ebigkeit) vor mir, un di Thron soll ebiglig(ebiglich) bschtoh. (a)

7,17 Wo(Als) Nathan alli de Wort un des Gsicht David gsait het, 7,18 kummt dr Kenig David un het sich sich vor rem HERRN anekockt un sait: (a) Wer bi ich, Herr HERR, un was isch mi Huus, daß dü mich bis dona brocht hesch? 7,19 Aba etze hesch dü des noh fir z wenig ghalte, Herr HERR, un hesch däm Huus vu dinem Knecht sogar fir ne ferni Zuekunft Zuesage ge, un des uf Menschewiese, Herr HERR! 7,20 Un was soll David noh me schwätze mit dir? Dü kennsch jo di Knecht, Herr HERR! 7,21 Um dinem Wortes wille un nohch dinem Herz hesch dü alli de große Sach doe, um sie dinem Knecht kundzdoe. 7,22 Drum bisch dü groß, Herr HERR! Denn s isch keina we dü, un s isch kei Gott üßa dir nohch allem, was ma(mir) mit unsare Ohre ghärt hän. 7,23 Un (a) wo isch ä Volk uf d Erde we di Volk Israel, wägä dam Gott higange isch, s zue erlese, daß ses si Volk isch, un nem ä Name z mache un so großi un furchtbari Sach z doe, dmit dü Velka un ihri Götta vutriebsch vor dinem Volk, des dü dir üs Ägypte erlest hesch? 7,24 Un dü hesch dir di Volk Israel zuebreitet(zwäg gmacht), dir zuem Volk fir ewig, un dü, HERR, bisch ihr Gott wore. 7,25 So bschtätig etze, HERR, Gott, des Wort in Ewigkeit(Ebigkeit), des dü iba dinem Knecht un iba si Huus gsait hesch, un doe, we dü´s gsait hesch! 7,26 So wird di Name groß wäre in Ewigkeit(Ebigkeit), daß ma sage wird: Dr HERR Zebaoth isch Gott iba Israel, un des Huus vu dinem Knecht David wird bschtoh vor dir. 7,27 Denn dü, HERR Zebaoth, dü Gott Israels, hesch des (a) Ohr vu dinem Knecht ufdoe un gsait: Ich will dir ä Huus baue (bäue). Drum het di Knecht sich ä Herz gfaßt, daß sa(er) des Gebet zue dir bätet het. 7,28 Etze, Herr HERR, dü bisch Gott, un dini Worte sin Wohret. Dü hesch all des Guete dinem Knecht zuegsait. (a) 7,29 So fange etze a, z segne des Huus vu dinem Knecht, dmit´s ebiglig(ebiglich) vor dir isch; denn dü, Herr HERR, hesch's gsait, un mit dinem Sege wird dinem Knechts Huus gsegnet si ebiglig(ebiglich).


S´8. Kapitel

David Kriege un Siege

(vgl. 1. Chr 18,1-13)

8,1 Un s isch dnohch gschehe (bassiert) , daß David d Philista schlet un sie undaworfe het un daß sa(er) d Zwangsdenscht vu d Philista üs d Händ nimmt. 8,2 Na(Er) schlet au d (a) Moabita un het sie sich uf d Bode lege lo un het sie mit dr Meßschnur abgmaße; un na(er) maß zwei Schnurlänge ab, so vieli tötete er, un ä volli Schnurlängi, so vieli het er am Läbä glo. So wäre d Moabita David undertan, daß sie nem Abgabe hän bringe meße.

8,3 David schlet au Hadad-Eser, d Bue(Suhn) Rehobs, d Kenig vu (a) Zoba, als sa(er) nazeht, um sini Macht wida ufzrichte am Euphratschtrom. 8,4 Un David nimmt vu nene gfange duusigundsiebehundert Gschpann un zwanzigduusig Mann Fueßvolk un (a) lähmte alli Gäul (Pferde) un bhaltet hundat ibrig. 8,5 S kumme aba d Aramäer vu Damaskus, um Hadad-Eser, däm Kenig vu Zoba, z helfe. Un David schlet vu d Aramäer zweiezwanzigduusig Mann. 8,6 Un na(er) het sich Schtadthaltr gsetzt eina im Aramäerrich vu Damaskus. So wird Aram David undertan, daß sie nem Abgabe hä bringe meße; denn dr HERR het David ghulfe, wo na(er) au nazeht. 8,7 Un David nimmt de goldene Schilde, de Hadad-Esers Männa (Manne) ka hän, un bringt sie nohch Jerusalem. 8,8 Un vu Tebach un Berotai, d Schtädt Hadad-Esers, nimmt dr Kenig David sehr (sölli) viel Kupfa.

8,9 Als aba Toï, dr Kenig vu Hamat, ghärt het, daß David di ganz Schtrietmacht Hadad-Esers gschla het, 8,10 schickt da(er) si Bue(Suhn) Joram zuem Kenig David, nem Friide un Sege z wünsche, wel la(er) gege Hadad-Eser gkämpft un nen gschla het - denn Toï het Kreg mit Hadad-Eser gfihrt -, un Joram bringt mit sich silberne, goldeni un kupferni Kleinode. 8,11 Au de heiligt dr Kenig David däm HERRN samt däm Silba un Gold, des sa(er) gheiligt het vu alle Heide, de na(er) undaworfe het, 8,12 vu Edom, vu Moab, vu d Ammonita, vu d Philista, vu Amalek un vu däm, was sa(er) erbeutet het vu Hadad-Eser, däm Bue(Suhn) Rehobs, däm Kenig vu Zoba. 8,13 So macht sich David ä Name. Als sa(er) zruckkummt vum Sieg iba de Aramäer, schlet da(er) de Edomiter im Salztal, achtzehnduusig Mann, (a) 8,14 un het sich anekockt in ganz Edom Schtadthaltr ä, un (a) (b) ganz Edom wird David undertan; denn dr HERR het David ghulfe; wo na(er) au nazeht. 8,15 So war David Kenig iba ganz Israel, un na(er) schafft Recht un Grechtigkeit sinem ganze Volk. 8,16 Joab, d Bue(Suhn) dr Zeruja, war iba des Heer bschtimmt; Joschafat aba, d Bue(Suhn) Ahiluds, war Kanzla; 8,17 (a) Zadok, d Bue(Suhn) (b) Ahitubs, un Ahimelech, d Bue(Suhn) Abjatars, ware Prieschta; Seraja war Schriba; 8,18 Benaja, d Bue(Suhn) Jojadas, war iba de (a) Kreta un Pleter bschtimmt; au de Buebä(Sühn) David sin Prieschta gsi.


S´9. Kapitel

David holt Mefi-Boschet an si Hof

9,1 Un David sait: Isch noh öbber (ebber) ibrigbliebe vum Huus Sauls, dmit ich Barmherzigkeit a nem doe um Jonatans wille? 9,2 S war aba ä Knecht vum Huus Sauls, der wo hieß (a) Ziba; selle refe sie zue David. Un dr Kenig sait zue nem: Bisch dü Ziba? Na(Er) sait: Ja, di Knecht isch´s. 9,3 Dr Kenig sait: Isch do noh öbber (ebber) vum Huus Sauls, dmit ich Gottes Barmherzigkeit a nem doe? Ziba sait zuem Kenig: (a) S isch noh ä Bue(Suhn) Jonatans do, lahm an d Feß. 9,4 Dr Kenig sait zue nem: Wo isch scha(er)? Ziba sait zuem Kenig: Lueg, er isch in Lo-Dabar im Huus (a) Machirs, vum Bue(Suhn) Ammïls. 9,5 Do schickt dr Kenig David hi un het nen hole lo vu Lo-Dabar üs däm Huus Machirs, vum Bue(Suhn) Ammïls. 9,6 Als etze Mefi-Boschet, d Bue(Suhn) Jonatans, d Bue(Suhn) Sauls, zue David kummt, flegt er uf si Agsicht(Visasch) un huldigte nem. David aba sait: Mefi-Boschet! Na(Er) sait: Do bi ni(bin ich), di Knecht. 9,7 David sait zue nem: Fircht di nit, denn ich will Barmherzigkeit an dir doe wägä dinem Vada (Babbe) Jonatan un will dir di ganz Hab un Guet vu dinem Vada (Babbe) Saul zruckge; dü aba sollsch jede Dag an minem Disch ässä. 9,8 Er aba flegt nab un sait: Wer bi ni(bin ich), di Knecht, daß dü dich zue nem tote Hund wendesch, we ich´s bi? 9,9 (a) Do reft dr Kenig d Ziba, d Knecht Sauls, un sait zue nem: Alles, was Saul ghärt het un si ganzes Huus, ha ich däm Bue(Suhn) vu dinem Herr ge. 9,10 So bschtell nem etze si Acka, dü un dini Buebä(Sühn) un dini Knecht, un bring d Ernte i, dmit´s des Brot isch dinem Herr un er sich dvu nährt; aba Mefi-Boschet, d Bue(Suhn) vu dinem Herr, soll jede Dag an minem Disch ässä. Ziba aba het fuchzehn Buebä(Sühn) un zwanzig Knecht. 9,11 Un Ziba sait zuem Kenig: Ganz so, we mi Herr, dr Kenig, sinem Knecht bifohle het, wird di Knecht´s doe. Un Mefi-Boschet, sait David, iß an minem Tisch we eina vu d Kenigssühn. 9,12 Un Mefi-Boschet het ä kleine Bue(Suhn), der wo Micha hieß. Un alli, de im Huus Zibas wohne(husse), dene Mefi-Boschet. 9,13 Mefi-Boschet aba het etze in Jerusalem gwohnt, denn na(er) ißt jede Dag an Disch vum Kenig. Un na(er) war (a) lahm an sinene beide Feß.

S´10. Kapitel

Davids Kampf mit d Ammonita

(vgl. 1. Chr 19,1 - 20,3)

10,1 Un s isch dnohch gschehe (bassiert) , daß dr Kenig vu d Ammonita schtirbt, un si Bue(Suhn) Hanun wird Kenig an sinere Schtatt. 10,2 Do sait David: Ich will Hanun, däm Bue(Suhn) vum (a) Nahasch, Freundschaft erwiese, we si Vada (Babbe) mir Freundschaft erwiesen het. Un na(er) schickt hi un het nen durch sini Gsandte iba si Vada (Babbe) treschte glo. Als etze de Gsandte Davids ins Land dr Ammonita kumme, 10,3 sage de Obaschte vu d Ammonita zue ihrem Herr Hanun: Meinsch dü, daß David di Vada (Babbe) vor dinene Auge ehre wott, wenn na(er) Treschta zue dir gschickt het? Meinsch dü nit, daß sa(er) dzue sini Laufbursch(Bote) zue dir gschickt het, dmit da(er) de Schtadt erforscht un erkundet un zerschtert? 10,4 Do nimmt Hanun di Gsandte Davids un het tene d Bart halb abschere un d Kleida halb abschniedä lo bis unda d Girtel un het sie go lo. 10,5 Als des David agsait (aditet) wird, schickt da(er) ne Laufbursch(Bote) entgegä; denn de Männa (Manne) ware sehr (sölli) gschändet. Un dr Kenig het tene sage lo: Bliebe in Jericho, bis äichi Bärt gwachse sin; dann(dnoh) kumme zruck.

10,6 Als aba d Ammonita sähn, daß sie sich bi David in Vuruef brocht hän, schickte sie hi un werbe d Aramäer a vu Bet-Rehob un d Aramäer vu Zoba, zwanzigduusig Mann Fueßvolk, un vum Kenig vu Maacha duusig Mann un vu Tob zwöelfduusig Mann. 10,7 Wo des David ghärt het, schickt da(er) Joab mit däm ganze Heer dr Kregslit. 10,8 Un d Ammonita zehn üs un schtelle sich uf zuem Kampf vor rem Igang vum Door. D Aramäer aba vu Zoba, vu Rehob, vu Tob un vu Maacha sin fir sich uf freiem Feld gschtande. 10,9 Als Joab etze sieht, daß d Agriff gege nen grichtet war vu vorne un vu hinte, wählte da(er) üs dr ganze junge Mannschaft in Israel ä Deil üs un schtellt sich d Aramäer entgegä. 10,10 Un des ibrigi Kregsvolk doet da(er) unda de Hand vu sinem Brueda Abischai, daß sa(er) sie gege d Ammonita ufschtellt, 10,11 un sait: Wäre mir d Aramäer ibalege si, so kumm ma(mir) als Hilfe; wäre aba d Ammonita dir ibalege si, so will ich dir als Hilfe kumme. 10,12 Sei ganz getroscht, dmit mir di Schtärkere bliebe fir unsa Volk un d Schtädt unsares Gottes. Dr HERR aba doe, was nem gfallt. 10,13 Un Joab ruckt a mit däm Volk, des bi nem war, um gege de Aramäer z kämpfe, un sie haue ab vor rem. 10,14 Un als d Ammonita sähn, daß d Aramäer ab haue, haue sie au ab vor Abischai in d Schtadt inä. Do het Joab ab glo vu d Ammonita un kummt nohch Jerusalem.

10,15 Un als d Aramäer sähn, daß sie vu Israel gschla ware, sammle sie sich. 10,16 Un Hadad-Eser schickt hi un het d Aramäer gegeiba vum Schtrom in d Kampf zeh glo, un sie kumme nohch Helam, un Schobach, dr Feldhauptmann Hadad-Esers, an ihra Schpitze. 10,17 Als des David vurote(agsait,aditet) wird, sammlet er ganz Israel un zeht iba d Jordan un kummt nohch Helam. Un d Aramäer schtelle sich gege David uf, um mit nem z kämpfe. 10,18 Aba d Aramäer haue ab vor Israel, un David het vu d Aramäer siebehundat Kärre un vierzigduusig Mann vunichtet; un Schobach, d Feldhauptmann, erschlet da(er), daß sa(er) dert schtirbt. 10,19 Als aba alli Kenig, de unda Hadad- Eser ware, sähn, daß sie vu Israel gschla ware, mache sie Friide mit Israel un wäre nem undatan. Un d Aramäer firchte sich, d Ammonita etze z helfe.


S´11. Kapitel

Davids Ehebruch un Bluetschuld

11,1 Un als des Johr um war, zue d Ziit, do Kenig ins Feld z zeh den(pflege), schickt David Joab un sini Männa (Manne) mit nem un ganz Israel, dmit sie des Land vu d Ammonita vuheer un Rabba blagere. David aba bliebt in Jerusalem. (a) 11,2 Un s isch gschehe (bassiert), daß David um d Obend rum ufschtod vu sinem Laga un sich uf däm Dach vum Kenigshuus rumgoht; do (a) sieht da(er) vum Dach üs ä Wieb sich wäsche; un sell Wieb war vu sehr (sölli) schena Gschtalt. 11,3 Un David schickt hi un het nohch däm Wieb froge lo, un ma het gsait: Des isch doch Batseba, de Dochta Eliams, des Wieb (a) Urias, vum Hetita. 11,4 Un David schickt Laufbursch(Bote) hi un het sie hole lo. Un als sie zue nem kummt, (a) (b) (c) het da(er) ihr baigwohnt; selli aba het sich gerad sufa gmacht vu ihra (d) Sach (Unreinet). Un sie kehrt in ihr Huus zruck. 11,5 Un sell Wieb war schwanga un schickt hi un het David sage lo: Ich bi schwanga wore.

11,6 David aba schickt zue Joab: Schick zue ma(mir) Uria, d Hetita. Un Joab schickt Uria zue David. 11,7 Un als Uria zue nem kummt, het David gfrogt, ob´s mit Joab un mit däm Heer un mit däm Kreg guet schtänd. 11,8 Un David sait zue Uria: Gang nab in di Huus un wäsch dini Feß. Un als Uria üs säm Kenig Huus üsä gange isch, wird nem ä Gschenk vum Kenig nohchtrage. 11,9 Aba Uria legt sich schlofe vor d Dire vum Kenigshuus, wo alli Kregslit vu sinem Herr gläge sin, un goht nit nab in si Huus. 11,10 Als ma aba David asait: Uria isch nit nab in si Huus gange, sait David zue nem: Bisch dü nit vu weither kumme? Wurum bisch dü nit nab in di Huus gange? 11,11 Uria aba sait zue David: D Lade un Israel un Juda huust in Zelte, un Joab, mi Herr, un vu minem Herrn Kregslit liege uf fraiem Feld, un ich soll in mi Huus go, um z ässä un z trinke un bi minem Wieb liege? So weh dr HERR läbt un so weh dü läbsch: ich doe so ebis nit. 11,12 David sait zue Uria: Bleib hiit do, morge will ich dich go lo. So bliebt Uria in Jerusalem an däm Dag un au am nägschte. 11,13 Un David ladet nen i, so daß sa(er) bi nem ißt un trinkt, un macht nen bsofe. Aba am Obend goht da(er) üsä, um sich schlofe z lege uf si Laga bi d Männa (Manne) vu sinem Herr, un goht nit nab in si Huus.

11,14 Am andere Morge schribt David ä Bref an Joab un schickt nen durch Uria. 11,15 Er schribt aba in däm Bref: Schtellt Uria vornehi, wo d Kampf am härteschte isch, un zehn äich hinda nem zruck, daß sa(er) erschlage wird un schtirb. (a) 11,16 Als etze Joab de Schtadt blageret, schtellt er Uria derthi, wo na(er) wußt, wo schtritbari Männa (Manne) gschtande sin. 11,17 Un als de Männa (Manne) vu d Schtadt ä Üsfall mache un mit Joab kämpfte, falle ä baar vum Volk, vu d Männa (Manne) Davids, un Uria, dr Hetita, schtirbt au. 11,18 Do schickt Joab hi un het David alles sage lo, was sich bi däm Kampf begebe het, 11,19 un bifehlt däm Laufbursch(Bote): Wenn dü däm Kenig alles bis z End gsait hesch, was sich bi däm Kampf begebe het, 11,20 un siehsch, daß d Kenig zornig wird un zue dir sait: Wurum sin ihr so nooch an de Schtadt ragruckt im Kampf? Wiße ihr nit, daß vu d Muure gschosse wird? 11,21 Wer het Abimelech, d Bue(Suhn) Jerubbaals erschlage? (a) Het nit ä Wieb ä Mihlischtei uf nen gworfe vu d Muure, so daß sa(er) in Tebez schtirbt? Wurum sin ihr so nooch an de Muure ragruckt?, - dnoh sollsch dü sage: Au di Knecht Uria, dr Hetita, isch tot. 11,22 D Laufbursch(Bote) goht hi un kummt un het David alle gsait, weswege Joab nen gschickt het. 11,23 Un d Laufbursch(Bote) sait zue David: De Männa (Manne) ware uns(üs) ibamächtig un zoge üsä ufs Feld gege uns(üs); mir aba gehn gege sie a bis an d Igang vum Door. 11,24 Un de Schütze schosse vu d Muure uf dini Knecht un tötete ä baar vu d Männa (Manne) vum Kenig, un au Uria, di Knecht, dr Hetita, isch tot. 11,25 David sait zuem Laufbursch(Bote): So sollsch dü Joab sage: «Loß dir des nit leid si, denn des Schwert frißt bald dän, bald selle. Fahr furt mit däm Kampf gege de Schtadt un zerschtör sie. " So sollsch dü nem Muet zueschpreche.

11,26 Un als Urias Wieb ghärt het, daß ihr Ma Uria tot war, hebet (haltet) sie de Toteklage um ihren Eheherrn. 11,27 Sobald sie aba üstrauert het, schickt David hi un het sie in si Huus hole lo, un sie wird si Wieb un gebiert nem ä Bue(Suhn). Aba däm HERRN mißflallt de Tat, de David doe het.


S´12. Kapitel

Nathans Schtroofred. David git sini Sinde zue un gregt Vugebig

12,1 (a) Un dr HERR schickt Nathan zue David. Als sa(der) zue nem kummt, sait da(er) zue nem: S ware zwei Männa (Manne) in einare Schtadt, eina ä riche, dr andere arm. 12,2 Dr Riche vu het sehr (sölli) vieli Schof un Rinda; 12,3 aba dr Arme het nigs als ä einziges klienes Schäfli, des sa(er) kauft het. Un na(er) nährt´s, daß ses groß wird bi nem mit sinene Kinda. S ißt vu sinem Brot (Bissen) un trinkt üs sinem Becha un schloft in sinem Schoß, un na(er) hebet (haltet)'s we ä Dochta. 12,4 Wo aba zuem riche Ma ä Gascht kummt, bringt er's nit iba sich, vu sinene Schof un Rinda z neh, um däm Gascht ebis zuezrichte, wo zue nem kumme war, sundern na(er) nimmt des Schof vum arme Ma un richtet´s däm Ma zue, der wo zue nem kumme war. 12,5 Do grotet David in große Zorn (großi Wuet) iba dän Ma un sait zue Nathan: So weh dr HERR läbt: der Ma isch ä Kind des Todes, der wo des doe het! 12,6 Dozue soll la(er) des Schof (a) viermol zahle, wel la(er) des gmacht het un si eignes gschont het.

12,7 Do sait Nathan zue David: (a) Dü bisch der Ma! Des sait d HERR, dr Gott Israels: Ich ha dich zuem Kenig gsalbt iba Israel un ha di errettet üs dr Hand Sauls 12,8 un ha dir vu dinem Herr s Huus ge, dzue sini Wieba, un ha dir des Huus Israel un Juda ge; un isch des zwenig, will ich noh sell un jenes dzue doe. 12,9 Wurum hesch dü denn des Wort des HERRN vuachtet, daß dü doe hesch, was nem mißflallt? (a) Uria, d Hetita, hesch dü erschlage mit däm Schwert, si Wieb hesch dü dir als Wieb gnumme, sella aba hesch dü umbrocht durchs Schwert vu d Ammonita. 12,10 Nu, so (a) (b) (c) (d) soll vu dinem Huus des Schwert nimmi losse, wel dü mich vuachtet un sell Wieb Urias, vum Hetita, gnumme hesch, daß sie di Wieb isch. 12,11 Des sait dr HERR: Lueg, ich will Unheil iba dich kumme losse üs dinem eigene Huus un will dini Wieba nähmä vor dinene Auge un will sie dinem Nächschte ge, daß sa(er) (a) (b) (c) bi nene liege soll an dr helle Sunne. 12,12 Denn dü hesch's heimlich doe, ich aba will´s doe vor ganz Israel un im Lecht dr Sunne.

12,13 Do sait David zue Nathan: (a) (b) Ich ha gsindigt gege d HERRN. Nathan sait zue David: (c) So het au dr HERR dini Sinde wäggnumme; dü wirsch nit schterbe. 12,14 Aba wel dü d Feinde (Gegna) des HERRN durch de Sach zuem Läschtere brocht hesch, wird d (a) Bue(Suhn), der wo dir gibore isch, des Todes schterbe. 12,15 Un Nathan goht heim.

Und dr HERR schlat des Kind, des Urias Wieb David gibore het, so daß ses totkrank wird. 12,16 Un David suecht Gott um´s Büebli wille un faschtete, un wenn na(er) heimkume isch, lit da(er) iba Nacht uf fäm Bode. 12,17 Do kumme her de Älteschte vu sinem Huus un wen nen ufrichte vum Bode; er aba wott nit un ißt au nit mit tene. 12,18 Am siebte Dag aba schtirbt des Kind. Un de Männa (Manne) Davids firchte sich, nem z sage, daß des Kind tot isch; denn sie hän denkt: Lueg, als des Kind noh am Läbä war, schwätze ma(mir) mit nem, un na(er) het nit uf uns(üs) ghärt; we kennte ma(mir) nem etze sage: Des Kind isch tot! Na(Er) kennt ä Unheil arichte. 12,19 Als aba David sieht, daß sini Männa (Manne) läise schwätze, het da(er) gmerkt, daß des Kind tot isch, un sait zue sinene Männa (Manne): Isch des Kind tot? Sie sage: Ja. 12,20 Do schtoht David vu dr Erde uf un wäscht sich un salbt sich un zeht anderi Kleida a un goht in s Huus des HERRN un bätet a. Un als sa(er) wida heimkume isch, het er sich s Ässä uftrage lo un ißt. 12,21 Do sage sini Männa (Manne) zue nem: Was soll des, was dü do doesch? Wo des Kind gläbt het, hesch dü gfaschtet un ghiilt; wo´s (nu´s) aba gschtorbe isch, schtohsch dü uf un issesch? 12,22 Na(Er) sait: Wo des Kind noh gläbt het, faschtete ich un ha ghiilt; denn ich ha denkt: Wer weiß, ob ma(mir) dr HERR nit gnädig wird un des Kind am Läbä bliebt. 12,23 Wo´s (Nu´s) aba tot isch, was soll ich faschte? Kann ich´s wida zruckhole? Ich wir wohl zue nem fahre; s kummt aba nit wida zue ma(mir) zruck. 12,24 Un als David si Wieb Batseba treschtet het, goht da(er) zue nare i un wohnt ihr bai. Un sie gebirt ä Bue(Suhn), den het da(er) Salomo gheiße. Un dr HERR liebt nen. 12,25 Un na(er) doet nen unda de Hand vum Prophet Nathan; sella het nen Jedidja* gheiße wägä nem HERRN. *d. . " Gliebter vum Herrn ".

Eroberig dr Hauptschtadt vu d Ammonita

(vgl. 1. Chr 20,1-3) 12,26 So kämpfte nu Joab gege (a) (b) Rabba, d Schtadt vu d Ammonita, un eroberet d Kenigsschtadt 12,27 un schickt Laufbursche(Bote) zue David un het nem sage lo: Ich ha kämpft gege Rabba un scho d Wassaschtadt ignumme. 12,28 So bring nu des ibrigi Kregsvolk zsämme un blagre de Schtadt un erobre sie, dmit nit ich sie eroberet ha un mi Name iba ihre üsgruefe wird. 12,29 So bringt David des ganze Kregsvolk zsämme un zeht hi un kämpft gege Rabba un erobert´s 12,30 un nimmt sinem Kenig d Krone vum Kopf; de war vum Gwicht her ä Zentna Gold schwer, un an ihre war ä Edelschtei; un sie wird David uf d Kopf gsetzt. Un na(er) fihrt üs d Schtadt viel Beute wäg. 12,31 Aba des Volk drin fihrt da(er) üsä un schtellt sie als Zwangsarbeita an Sägene, di iserne Pickel un an di iserne Äxt un het sie an d Zegelöfe schaffe lo. So doet da´s(er´s) mit alle Schtädt vu d Ammonita. Dnohch kehre David un des ganze Kregsvolk nohch Jerusalem zruck.

S´13. Kapitel

Amnons Schandtat an Absaloms Schweschta

13,1 Un s isch dnohch gschehe (bassiert) : Absalom, d Bue(Suhn) David, het ä scheni Schweschta, de Tamar ghieße het; un Amnon, d Bue(Suhn) David, gwinnt sie leb(lieb). 13,2 Un Amnon grämt sich, so daß sa(er) schier krank wird, wägä sinere Schweschta Tamar; denn sie war ä Jungfrau, un schien Amnon unmeglich z si, ihr ebis azdoe. 13,3 Amnon aba het ä Fründ(Freund), der hieß Jonadab, ä Bue(Suhn) vu (a) Davids Brueda Schamma, un d Jonadab war ä sehr (sölli) erfahrene Ma. 13,4 Sella sait zue nem: Wurum wirsch dü so maga vu Dag zue Dag, dü Kenigssohn? Willsch dü ma(mir)'s nit sage? Do sait Amnon zue nem: Ich ha Tamar, de Schweschta vu minem Brueda Absalom, leb(lieb) gwunne. 13,5 Jonadab sait zue nem: Lege dich uf di Bett un schtell di krank. Wenn dann(dnoh) di Vada (Babbe) kummt, dich z bsueche, so sag zue nem: Loß doch mi Schweschta Tamar kumme, dmit sie mir Krankekost git un vor mine Auge des Ässä zue richtet, daß ich zuelueg un vu ihra Hand nimm un iß. 13,6 So legt sich Amnon hi un schtellt sich krank. Als etze dr Kenig kummt, nen z bsueche, sait Amnon zuem Kenig: Loß doch mi Schweschta Tamar kumme, daß sie vor mine Auge ä Weihe odr zwei macht un ich vu ihra Hand nimm un iß. 13,7 Do schickt David zue Tamar ins Huus un het ihr sage: Gang hi ins Huus vu dinem Brueda Amnon un mach nem ä Krankeässä. 13,8 Tamar goht hi ins Huus vu ihrem Brueda Amnon; sella aba lit im Bett. Un sie nimmt d Deig un knetet nen un macht nen vor sinene Auge un backt ä Weihe. 13,9 Un sie nimmt de Pfanne un schittet sie vor rem üs; aba er weigert sich z ässä. Un Amnon sait: Len alli vor mir nusgoh. Un s gehn alli vor rem üsä. 13,10 Do sait Amnon zue Tamar: Bring des Krankeässä in d Kamma, dmit ich vu dinere Hand nimm un iß. Do nimmt Tamar d Weihe, de sie gmacht het, un bringt sie zue Amnon, ihrem Brueda, in d Kamma. 13,11 (a) Un als sie de zue nem bringt, dmit da(er) ißt, packt da(er) Tamar un sait zue nare: Kumm, Schweschta, leg di zue mir! 13,12 Sie aba sait zue nem: jo nit, Brueda, schänd mi nit; denn so was macht ma nit in Israel. Doe nit so ä Schandtat! 13,13 Wo soll ich mit minare Schand hi? Un dü wirsch in Israel si we ä Ruchlose. Schwätz aba mit däm Kenig, der wird mich dir nit vuwäre. 13,14 Aba er wott nit uf sie härä un packt sie un ibawältigt sie un het ihr baigwohnt. 13,15 Un Amnon wird ihra ibadrissig, so daß si Widawille greßa war als dvor sini Liebe. Un Amnon sait zue nare(ihr): Los, gang di Wäg! 13,16 Sie aba sait zue nem: Daß dü mich vu dir schtoßes, des Unrecht isch greßa als des andere, des dü a mir adoe hesch. Aba er wott nit uf sie härä, 13,17 sundern reft si Diena, der wo nem ufwartet, un sait: Trieb de vu mir üsä un schleß de Dire hinda ihre zue! 13,18 Un sie het ä Ärmelkleid a; denn solchi Kleida trage Techtare vum Kenig, solang sie Jumpfere ware. Un als si Diena sie nüstriebe un de Dire hinda ihre zue gmacht het, 13,19 wirft Tamar Asche uf ihr Kopf un vuriß des Ärmelkleid, des sie aka het, un legt ihri Hand uf d Kopf un goht lut bruellend dvu. 13,20 Un ihr Brueda Absalom sait zue nare: Isch di Brueda Amnon bi dir gsi? Nu (Etz), Schweschta, sag nigs; s isch di Brueda, nimm dir de Sach nit so z Herze. So bliebt Tamar isam im Huus vu ihrem Brueda Absalom.

13,21 Un wo d Kenig David des alles ghärt het, wird da(er) sehr (sölli) wuetig (zornig). Aba er doet sinem Bue(Suhn) Amnon nigs zleid, denn na(er) liebt nen, wel la(er) si Erstgeborene war. Aba Absalom schwätzt nit mit Amnon, nigs Beses noh Guetes. 13,22 Denn Absalom het Amnon ghaßt, wel la(er) sini Schweschta Tamar gschändet het.

Absaloms Rache an Amnon

13,23 Nohch zwei Johr aba het Absalom Schafschur in Baal-Hazor, des bi Ephraim lit. Un Absalom het alli Buebä(Sühn) vum Kenig igladet 13,24 un kummt zuem Kenig un sait: Lueg, di Knecht het Schafschur; dr Kenig un sini Große möge mit sinem Knecht higo. 13,25 Dr Kenig aba sait zue Absalom: Jo nit, mi Bue(Suhn), loß uns(üs) nit alli go, dmit ma(mir) dich nit blaschte(bschwere). Un obwohl la(er) nen netigt, wott da(er) doch nit higo, sundern entloß nen mit sinem Sege. 13,26 Absalom sait: Solle dann(dnoh) nit mi Brueda Amnon mit uns(üs) go? Dr Kenig sait zue nem: Wurum soll la(er) mit dir go? 13,27 Do netigt nen Absalom, daß sa(er) Amnon un alli Buebä(Sühn) vum Kenig mit nem het go lo. Un Absalom macht ä Ässä, we wenn dr Kenig ä Ässä git.

13,28 Absalom aba bifehlt sinene Lit: Luege druf, wenn Amnon guet Druf wird vum Wi un ich zue äich sag: Schlen Amnon nieda!, so (a) sollt ihr nen umbringe (töte). Firchte äich nit, denn ich hab's äich bifohle; sin nur getroscht un gehn tapfer dran! 13,29 So hän´s de Lit Absaloms mit Amnon gmacht, we nene Absalom bifohle het. Do sin alli Buebä(Sühn) vum Kenig uf gschprunge, un jeda het sich uf si Maultier ghockt, un haue ab. 13,30 Un als sie noh uf fäm Wäg ware, kummt des Grücht vor David, Absalom het alli Buebä(Sühn) vum Kenig erschlage, daß nit eina vu nene ibrigbliebe isch. 13,31 Do schtoht dr Kenig uf un vuriß sini Kleida un legt sich uf d Bode, un alli sini Große, de um nen her gschtande sin, vurisse ihri Kleida. 13,32 Do hebt Jonadab, d Bue(Suhn) Schammas, vum Brueda David, a un sait: Herr denke nit, daß alli junge Männa (Manne), de Buebä(Sühn) vum Kenig, tot sin; sundern Amnon ällei wird tot si. Denn des het Absalom im Sinn (Gmeht) vu däm Dag a, do sella sini Schweschta Tamar gschändet het. 13,33 So möge etze mi Herr, dr Kenig, nit meine, daß alli Buebä(Sühn) vum Kenig tot sin, sundern Amnon ällei isch tot.

13,34 Absalom aba floh. Un als dr Knecht uf dr Warte sini Aug ufhebt un üsgschaut het, lueg, do war viel Volk uf fäm Wäg nohch Horonajim, am Schtich. 13,35 Do sait Jonadab zuem Kenig: Lueg, de Buebä(Sühn) vum Kenig kumme; we di Knecht gsait het, so isch's gsi. 13,36 Un nohchdäm ma(er) des gsait het, lueg, do kumme de Buebä(Sühn) vum Kenig un hän ihri Schtimm erhobe un hiilä. Dr Kenig un alli sini Große hiilä au gar sehr (sölli) . 13,37 Absalom aba floh un isch zue (a) Talmai gange, däm Bue(Suhn) Ammihuds, däm Kenig vu (b) (c) Geschur. David aba trait Leid um si Bue(Suhn) alli Däg.

Joab erwirbt Gnade fir Absalom

13,38 Als aba Absalom gflohe un nohch Geschur zoge war, bliebt da(er) dert dräi Johr. 13,39 Un dr Kenig David het uf ghärt, Absalom z grolle; denn na(er) het sich treschtet iba Amnon, daß sa(er) tot war.

S´14. Kapitel

14,1 Joab aba, d Bue(Suhn) vu d Zeruja, het gmerkt, daß vum Kenig s Herz an Absalom ghänge isch, 14,2 un schickt hi nohch Tekoa un het vu dert ä schlaues Wieb hole lo un sait zue nare (ihre): Schtell dich we ä Truurerndi un zeh Truurkleida a un salb di nit mit El, sundern schtell dich we ä Wieb, des ä langi Ziit Kumma ka het um ä Dote. 14,3 Un dü sollsch zuem Kenig inegoh un mit nem schwätze so un so. Un Joab legt ihre de Wort in s Muul (d Gosch), de sie sage soll. 14,4 Un als sell Wieb üs Tekoa zuem Kenig kummt, flegt sie uf ihr Agsicht uf d Bode un huldigte nem un sait: Hilf mir, Kenig! 14,5 Dr Kenig sait zue nare(ihre): Was hesch dü? Sie sait: Ach, ich bi ä Witwe, un mi Ma isch gschtorbe. 14,6 Un di Magd het zwei Buebä(Sühn), de schtritte mitänanda uf fäm Feld, un wel keina do war, wo zwische ne schlichtet, schlat dr eine si Brueda nieda un tötet nen. 14,7 Un lueg, etze schtoht di ganz Sippe uf gege di Magd, un sie sage: Gib sella her, der wo si Brueda erschlage het, (a) dmit mir nen umbringe fir des Läbä vu sinem Brueda, wo na(er) umbrocht het; so wen sie au d Erbe vutilge un d Funke üslesche, wo ma(mir) noh ibrigbliebe isch, so daß minem Ma kei Name un kei Nohchkumme bliebt uf d Erde. 14,8 Dr Kenig sait zue däm Wieb: Gang heim, ich will de Sach fir dich ordne. 14,9 Un sell Wieb üs Tekoa sait zuem Kenig: Herr un Kenig, de Schuld wird ma uf mich un uf minem Vada (Babbe) si Huus lege, d Kenig aba un si Thron ohni Schuld si lo. 14,10 Dr Kenig sait: Wer gege dich was schwätzt, selle bring zue mir; er soll di nimi ataschte. 14,11 Sie sait: Dr Kenig soll doch d Name des HERRN, vu sinem Gott, nenne, dmit de (a) Blueträcha nit noh me vuderbe arichte un sie mi Bue(Suhn) nit vutilge. Er sait: So weh dr HERR läbt: s soll kei Hoor vu dinem Bue(Suhn) uf d Bode flege. 14,12 Un sell Wieb sait: Loß di Magd minem Herrn un Kenig ebis sage. Er sait: Sag a! 14,13 Sell Wieb sait: Wurum bisch dü so gsinnt gege Gottes Volk? Denn do dr Kenig etze des Urdeil gfallt het, isch scha(er) we ä Schuldige, wenn na(er) selle nit zruckhole losst, wo er vuschtoße het. 14,14 Denn mir schterbe des Todes un sin we Wassa, des uf d Bode gschittet wird un des ma nit wida sammle ka; aba (a) Gott will nit s Läbä wägnähme, sundern na(er) isch druf üs, daß des Vuschtoßeni nit au vu nem vuschtoße wird. 14,15 So bi ich etze kumme, mit minem Herrn un Kenig des z schwätze; denn des Volk macht ma(mir) angscht. Dini Magd het denkt: Ich will mit däm Kenig schwätze; villicht wird da(er) doe, was sini Magd sait. 14,16 Denn dr Kenig wird uf si Magd härä, daß sa(er) mich errette üs dr Hand alla, de mich samt minem Bue(Suhn) vutilge wen vum Erbe Gottes. 14,17 Un di Magd het denkt: Minem Herrn, vum Kenig, si Wort soll mir ä Troscht si; denn mi Herr, dr Kenig, isch (a) (b) we dr Engel Gottes, daß sa(er) Guetes un Beses undascheide ka. Dr HERR, di Gott, soll mit dir si! 14,18 Dr Kenig git zantwort un sait zue däm Wieb: Vuschwieg ma(mir) nit, was ich dich frog. Sell Wieb sait: Mi Herr, dr Kenig, red! 14,19 Dr Kenig sait: Isch nit de Hand Joabs mit dir in alldäm? Sell Wieb git zantwort: So weh dü läbsch, mi Herr un Kenig: ma ka nit vorbi an däm, was mi Herr un Kenig gsait het, weda nohch Rechts noh nohch Links. Ja, di Knecht Joab het ma(mir)'s bifohle, un na(er) het alli de Wort dinere Magd in s Muul (d Gosche) glegt. 14,20 Daß ich de Sach so wende soll, des het di Knecht Joab gmacht. Aba mi Herr glicht an Gschytheit däm (a) Engel Gottes, so daß sa(er) alles weiß, was uf d Erde gschehe (bassiert).

14,21 Do sait dr Kenig zue Joab: Lueg, i(ich) will´s doe; so gang hi un bring mi Bue(Suhn) Absalom zruck. 14,22 Do Joab uf si Agsicht uf d Erde, huldigt un dankt däm Kenig un sait: Hiit weiß di Knecht, daß ich Gnade gfunde ha vor dinene Auge, mi Herr un Kenig, well dr Kenig doet, was si Knecht sait. 14,23 So macht sich Joab uf un zeht nohch (a) Geschur un bringt Absalom nohch Jerusalem. 14,24 Aba dr Kenig sait: Loß nen wida in si Huus go, doch mi Gsicht(Visasch) soll la(er) nit säh. So kummt Absalom wida in si Huus, doch s Gsicht vum Kenig sieht da(er) nit.

14,25 S war aba in ganz Israel kei Ma so schen we Absalom, un na(er) het des Lob vu allene; vu d Fueßsohle bis zuem Scheitel war nit ei Fehl a nem. 14,26 Un wenn ma si Schädel gschore het - des isch gsi alli Johr, denn s war nem z schwer, so daß ma´s abschere mueß -, so het si Haupthoor zweihundat Lot noh rem kenigliche Gwicht gwoge. 14,27 Un Absalom wäre dräi Buebä(Sühn) gibore un ei Dochta, de hieß (a) Tamar, un sie war ä schenes Maidle.

14,28 Un Absalom het zwei Johr in Jerusalem gwohnt, ohni vum Kenig s Agsicht zue säh. 14,29 Un Absalom schickt zue Joab, um nen zuem Kenig z schicke; aba Joab wott nit zue nem kumme. Er aba schickt zuem zweitenmol; aba er wott imma noh nit kumme. 14,30 Do sait da(er) zue sinene Knecht: Luege des Schtuck Acka Joabs näbe minem; er het Gerschte druf. So gehn hi un schteckte's in Brand. Do schtecke de Knecht Absaloms des Schtuck in Brand. 14,31 Do macht sich Joab uf un kummt zue Absalom ins Huus un sait zue nem: Wurum hän dini Knecht mi Feld in Brand gschteckt? 14,32 Absalom sait zue Joab: Lueg, ich schickt zue dir un ha dir sage lo: Kumm her, dmit ich dich zuem Kenig schick un froge losse wott: Wurum bi ich vu Geschur doher kumme? S wär ma(mir) bessa, daß ich noh dert wär. So loß mi etze des Gsicht(Visasch) vum Kenig säh; lit aba ä Schuld uf mir, so soll la(er) mich umbringe. 14,33 Un Joab goht inä zuem Kenig un het´s nem gsait. Un na(er) reft Absalom, daß sa(er) inä zuem Kenig kummt; un er fallt vor rem Kenig uf si Agsicht uf d Erde, un dr Kenig schmutzt (küsst) Absalom ab.


S´15. Kapitel

Absaloms Ufruhr

15,1 Un s isch dnohch gschehe (bassiert) , daß Absalom (a) sich ä Karre aschafft un Ross un fuchzig Männa, de sini Lybwache ware. 15,2 Au macht sich Absalom am Morge uf un kummt an d Wäg bim Door. Un wenn öbber (ebber) ä Rechtshändel het un sellewäg zuem Kenig vor Gricht go wott, reft nen Absalom zue sich un sait: Üs wela Schtadt bisch dü? Wenn sella dann(dnoh) sait: Di Knecht isch üs däm un däm Schtamm Israels, 15,3 so sait Absalom zue nem: Lueg, di Sach isch guet un recht; aba dü hesch keine bim Kenig, der wi dich härt. 15,4 Un Absalom sait: Oh, wer mich zuem Richta im Land setzte dät, daß jeda zue ma(mir) käm, de wor ä Sach un Grichtshändel het, dmit ich nem zuem Recht helfe dät! 15,5 Un wenn öbber (ebber) nem znoohch kummt un vor rem nafalle wott, so schtreckt da(er) si Hand üs un packt nen un schmutzt (küsst) nen ab. 15,6 Uf de Art doet´s Absalom mit ganz Israel, wenn sie vor Gricht kumme zuem Kenig. So het Absalom des Herz vu d Männa (Manne) Israels gschtohle.

15,7 Nohch vier Johr sait Absalom zuem Kenig: Ich) will higo un mi Gelübde in Hebron erfille, des ich däm HERRN globt ha. 15,8 Denn di Knecht het ä (a) Gelübde abglegt, wo ich in (b) Geschur in Aram gwohnt ha, un gsait: Wenn mich dr HERR nohch Jerusalem zruckbringt, so will ich däm HERRN ä Gottesdenscht halte. 15,9 Dr Kenig sait zue nem: Gang hi mit Friide! Un na(er) macht sich uf un goht nohch Hebron. 15,10 Absalom aba het heimlich Laufbursch(Bote) üsgsandt in alli Schtämm Israels un sage losse: Wenn ihr d Schall dr Trumpete (Päpere) häre, so ruefe: Absalom isch Kenig wore in Hebron. 15,11 S gehn aba mit Absalom zweihundat Männa vu Jerusalem, de glade ware, un sie gehn ohni Argwohn un wiße nigs vu dr Sach. 15,12 Als aba Absalom de Opfa darbrocht het, schickt da(er) au zue Ahitofel, däm Giloniter, Davids Rotgeba, un het nen hole lo üs sinere Schtadt (a) Gilo. Un de Vuschwörig wird schtark, un´s sammlet sich imma me Volk um Absalom.

David vulosst Jerusalem

15,13 Do kummt eina, der het´s David agsait un sait: Jedamann´s Herz in Israel het sich Absalom zuegwandt. 15,14 David aba sait zue allene sinene Große, de bi nem in Jerusalem ware: Los, len uns(üs) fliehe! Denn do wird kei Entrinne si vor Absalom. Hopp, daß mir gehn, dmit da(er) uns(üs) nit iholt un uns(üs) packt un Unheil iba uns(üs) bringt un de Schtadt schlet mit dr Schärfi vum Schwert. 15,15 Do sage de Große vum Kenig zue nem: Ganz we unsa Herr un Kenig will; lueg, mir sin dini Knecht. 15,16 Un dr Kenig zeht üs un si ganzes Huus nem nohch. Dr Kenig aba het zehn Näbefraue zruck, um des Huus z bwahre.

15,17 Un als dr Kenig un alles Volk, des nem nohch gfolgt isch, rüskumme war, bliebe sie schtoh bim letschte Huus. 15,18 Un alli sini Große bliebe an sinere Site; aba alli (a) Kreta un Pleter, au alli Gatiter, sechshundat Mann, de vu a Gat nem nohchgange ware, ziehe am Kenig vorbi. 15,19 Un dr Kenig sait zue (a) Ittai, däm (b) Gatiter: Wurum gohsch au dü mit uns(üs)? Kehr um un blieb bim näji(naii) Kenig, denn dü bisch ä Fremde(Üslända) un vu dinere Heimet doher zoge. 15,20 Geschtern bisch dü kumme, un hiit soll ich dich mit uns(üs) hin- un herzeh losse? Denn ich mueß go, wohi ich go ka. Kehr um un nimm dini Breda mit dir; dir soll Barmherzigkeit un Treui widafahre. 15,21 Ittai git däm Kenig antwort un sait: So weh dr HERR läbt, un so weh mi Herr un Kenig läbt: wo imma mi Herr, dr Kenig, isch, s grotet zuem Tod odr zuem Läbä, do wird di Knecht au si. 15,22 David sait zue Ittai: So kumm un zeh vorbi! Do zeht Ittai, dr Gatiter, vorbi, un alli sini Männa (Manne) un dr ganzi Haufe vu Wieba un Kinda, de bi nem ware. 15,23 Un des ganze Land hiilt mit luta Schtimm, während des ganze Kregsvolk vorbaizoge isch. Un dr Kenig goht iba d Bach Kidron, un des ganze Kregsvolk zeht wida uf däm Wäg, der wo zue d Wüschte goht.

15,24 Un lueg, Zadok war au do un alli Levite, de bi nem ware, un sie trage de Lade vum Abkumme ( d Abmachig) mit Gott un schtelle sie ane. Un Abjatar bringt Opfa dar, bis des ganze Kregsvolk üs dr Schtadt vorbaizoge war. 15,25 Aba dr Kenig sait zue Zadok: Bring de Lade Gottes in d Schtadt zruck. Wenn ich Gnade find vor rem HERRN, so wird da(er) mich zruckbringe, daß ich sie un ihr Platz wiedasieh. 15,26 Do sait da(er) aba: Ich ha kei Wohlgfalle an dir - lueg, do bi ich. Er mach's mit mir, we´s nem wohlgfällig isch. 15,27 Un dr Kenig sait zuem Prieschta Zadok: Wohlan, du un Abjatar, kehrt zruck in d Schtadt mit Friide un mit äich äiri beidi Buebä(Sühn), Ahimaaz, di Bue(Suhn), un Jonatan, d Bue(Suhn) Abjatars! 15,28 Lueg, ich will warte bi d Furten in dr Wüschte, bis vu äich Botschaft zue ma(mir) kummt. 15,29 So bringt Zadok un Abjatar de Lade Gottes zruck nohch Jerusalem un bliebe dert.

15,30 David aba goht d Elberg uffe un hiilt, un si Schädel war vuhillt, un na(er) goht barfueß. Au alli vum Volk, de bi nem ware, hän ihr Schädel vuhillt un gehn uffe un hiilä. 15,31 Un als David gsait wird, daß Ahitofel im Bund mit Absalom isch, sait da(er): HERR, (a) mache d Rotschlag Ahitofels zuer Dümmi! 15,32 Un als David uf de (a) Hechi kummt, wo ma Gott azbäte doet, lueg, do trifft da Huuschai, dr (b) Arkiter, mit zerrissenem Rock un Erde uf sinem Schädel. 15,33 Un David sait zue nem: Wenn dü mit ma(mir) gohsch, wirsch dü ma(mir) ä Lascht si. 15,34 Wenn dü aba in de Schtadt zruckkehrsch un zue Absalom saisch: Ich will di Knecht si, Kenig; we ich zvor vu dinem Vada (Babbe) Knecht war, will ich etze di Knecht si -, so (a) kennscht dü ma zguet d Rotschlag Ahitofels znichte mache. 15,35 Au sin de Prieschta Zadok un Abjatar mit dir. Alles, was dü härsch üs säm Kenigs Huus, sollsch dü d Prieschta (Pfarra) Zadok un Abjatar sage. 15,36 Lueg, s sin bi nene ihri beidi Buebä(Sühn): Ahimaaz, Zadoks Bue(Suhn), un Jonatan, Abjatars Bue(Suhn). Durch de kenne ihr ma alles zuekumme losse, was ihr härä den. (a) 15,37 So kummt (a) Huuschai, d Fründ(Freund) Davids, in d Schtadt. Un Absalom zeht in Jerusalem i.


S´16. Kapitel

David uf d Flucht zuem Jordan

16,1 Un als David ä weng iba d Hechi nabgange war, lueg, do trifft da (a) Ziba, dr Knecht Mefi- Boschets, mit nem Paar gsattelta Esel; druf ware zweihundat Brot un hundat Rosinekueche un hundat frische Fricht un ä Schluuch Wi. 16,2 Do sait dr Kenig zue Ziba: Was willsch dü dmit mache? Ziba sait: De Esel solle fir des Huus vum Kenig si, um druf z rite, un de Brot un de Fricht sin fir de Lit zuem Ässä un dr Wi zuem Trinke, wenn sie med wäre in d Wüschte. 16,3 (a) Dr Kenig sait: Wo isch d Bue(Suhn) vu dinem Herrn? Ziba sait zuem Kenig: Lueg, er bliebt in Jerusalem; denn na(er) denkt: Hiit wird ma(mir) des Huus Israel vu minem Vada (Babbe) s Kenigrich zruckge. 16,4 Dr Kenig sait zue Ziba: Lueg, s soll dir si alles, was Mefi-Boschet het. Ziba sait: Ich held (buck) mi; loß mi au ferner Gnade find vor dir, mi Herr un Kenig.

16,5 Wo aba dr Kenig David nohch Bahurim kummt, lueg, do kummt ä Ma vu dert üsä, vum Gschlecht vum Huus Saul, der wo (a) Schimi heißt, d Bue(Suhn) Geras; sella kummt üsä un (b) fluchte 16,6 un wirft mit Schtei (Wackes) nohch David un alle Große vum Kenig David, obwohl des ganze Kregsvolk un alli sini Helde zue sinere Rechte un Linke ware. 16,7 So aba reft Schimi, als sa(er) fluchte: Rüs, rüs, dü Bluethund, dü ruechlose Hund (Ma)! 16,8 Dr HERR het iba dich brocht alles Bluet vum Huus Sauls, an däm sinere Schtatt dü Kenig wore bisch. Etze het dr HERR des Kenigrich in de Hand vu dinem Bue(Suhn) Absalom ge; un lueg, etze schtecksch dü in dinem Ungliick, denn dü bisch ä Bluethund. 16,9 Aba Abischai, d Bue(Suhn) vu d Zeruja, sait zuem Kenig: Sollte sella tote Hund minem Herrn, däm Kenig, flueche derfe? Ich will higo un nem d Schädel abhaue. 16,10 (a) Dr Kenig sait: Ihr Buebä(Sühn) vu d Zeruja, was ha ich mit äich z schaffe? Len nen flueche; denn dr HERR het nem bifohle: Fluech David! Wer darf dann(dnoh) sage: Wurum doesch dü des? 16,11 Un David sait zue Abischai un zue alle sinene Große: Lueg, mi Bue(Suhn), der vu minem Lyb (Ranze) kumme isch, trachtet ma(mir) nohch rem Läbä; wurum nit au etzed sella Benjaminiter? Len nen ruhig flueche, denn dr HERR het's nem bifohle. 16,12 Vielliecht wird dr HERR mi Elend säh un ma(mir) vugelde si hiitiges Flueche. 16,13 So goht David mit sinene Lit äne Wäg (des Wägs); aba Schimi goht am Hang vum Berg entlang, sllene gegeiba, un fluecht un wirft mit Schtei (Wackes) nohch rem un bworf nen mit Erdklumpe. 16,14 Un dr Kenig kummt mit allem Volk, des bi nem war, med an d Jordan un rueht dert üs.

D Rotschläg Huuschais un Ahitofels

16,15 Aba Absalom un alles Volk, de Männa (Manne) Israels, kumme nohch Jerusalem un Ahitofel mit nem. 16,16 Als aba (a) Huuschai, dr Arkiter, Davids Fründ(Freund), zue Absalom inekumme isch, reft er Absalom zue: S läbt dr Kenig! S läbt dr Kenig! 16,17 Absalom aba sait zue Huuschai: Isch des di Lebi (Liebe) zue dinem Freunde? Wurum bisch dü nit mit dinem Freunde zoge? 16,18 Huuschai aba sait zue Absalom: Nei! sundern wen dr HERR üsgwählt un des Volk un alli Männa (Manne) in Israel, zue däm gher ich un bi däm will ich bliebe. 16,19 Zuem andere, wäm den ich? Isch´s nit si Bue(Suhn), däm ich den? We ich dinem Vada (Babbe) dent ha, so will ich au vor dir si.

16,20 Un Absalom sait zue Ahitofel: Gen äire Rot, was solle ma(mir) doe? 16,21 Ahitofel sait zue Absalom: (a) Gang i zue d Näbefraue vu dinem Vada (Babbe), de na(er) zruckglo het, um des Huus zue bwahre, so wird ganz Israel härä, daß dü dich bi dinem Vada (Babbe) in Vuruef brocht hesch; dann(dnoh) wäre alli, de zue dir schtehn, desto muetiga wäre. 16,22 Do mache sie Absalom ä Zelt uf fäm Dach, un Absalom (a) goht zue d Näbefraue vu sinem Vada (Babbe) i (b) vor d Auge vu ganz Israels. 16,23 Wenn dertmols Ahitofel ä Rot ge het, dann(dnoh) war des, als wenn ma Gott um ebis bfrogt het; so viel galte alli Rotschläg Ahitofels bi David un bi Absalom.


S´17. Kapitel

17,1 Un Ahitofel sait zue Absalom: Ich will zwöelfduusig Mann üswähle un mich ufmache un David nohchjage in d Nacht 17,2 un will nen ibafalle, solang er matt un vuzagt isch. Wenn ich nen dann(dnoh) erschreck un des ganze Kregsvolk, des bi nem isch, flieht, will ich d Kenig ällei erschlage 17,3 un des ganze Kregsvolk zue dir zruckbringe, we ä junges Wieba zue ihrem Ma zruckkehrt. Dü trachtesch jo nur einem Mann nohch rem Läbä, aba des ganze Volk soll in Friide glo wäre (bliebe). 17,4 Des Gsaite gfallt Absalom guet un alle Älteschte in Israel.

17,5 Aba Absalom sait: Len doch au (a) Huuschai, d Arkiter, ruefä un härä, was sa(er) dzue sait. 17,6 Un als Huuschai inä zue Absalom kummt, sait Absalom zue nem: Des un des het Ahitofel gsait; sag dü, solle ma(mir)'s doe odr nit? 17,7 Do sait Huuschai zue Absalom: S isch kei guete Rot, wo Ahitofel diesmol ge het. 17,8 Un Huuschai sait wida: Dü kennsch di Vada (Babbe) un sini Lit, daß sie schtark sin un zorniges Gmet hän we ä Bärin uf fäm Feld, der wo di Junge graubt wore sin. Dozue isch di Vada (Babbe) ä Kregsmann un wird sinene Lit kei Nachtrueh ge (gönne). 17,9 Lueg, er het sich etzed villicht vukroche in irgendeinare Schlucht odr sunscht nem Vuschteck. Wenn's dann(dnoh) gschähe dät, daß gli zue Afang ä baar unda ne falle, un s käm des Gschwätz uf: Des Heer, des Absalom nohchfolgt, isch gschla worde, 17,10 so wird jeda vuzagt wäre, au wenn na(er) ä Krega isch un ä Herz het we ä Löwe. Denn s weiß ganz Israel, daß di Vada (Babbe) ä Held isch un sini Lit tapferi Krega sin. 17,11 Drum rot ich, daß dü zue dir ganz Israel vu Dan bis Beerscheba vusammlesch, so viel we Sand am Meer, un daß dü selba mit tene zehsch. 17,12 So wen ma(mir) nen ibafalle, wo ma(mir) nen find, un wen iba nen kumme, we d Tau uf d Erde fallt, daß ma(mir) vu nem un allene sinene Männa (Manne) nit ei einzige ibrig losse. 17,13 Zeht da(er) sich aba in ä Schtadt zruck, so soll ganz Israel Seila an de Schtadt lege un sie ins Dal schleife, so daß ma nit ei Schtei (Wackes) me dert find. 17,14 Do sage Absalom un jeda in Israel: Dr Rot Huuschais, vum Arkiters, isch bessa als Ahitofels Rot. (a) So schickt´s dr HERR, daß dr schlaue Rot Ahitofels vuhindat wird, dmit d HERR Unheil iba Absalom brächt.

17,15 Un Huuschai sait zue d Prieschta (Pfarra) Zadok un Abjatar: So un so het Ahitofel Absalom un d Älteschte in Israel grote, ich aba ha so un so grote. 17,16 So schicke etze schnell hi un len David sag: Blieb nit iba Nacht an d Furten vu d Wüschte, sundern gang gli duri, dmit dr Kenig nit vunichtet wird un des ganze Volk, des bi nem isch.

17,17 Jonatan aba un Ahimaaz sin bi d (a) Quelle Rogel gschtande; un ä Magd goht vu Ziit zue Ziit hi un bringt tene Nachricht, de sie däm Kenig David wiedasage; denn sie durfte sich in d Schtadt nit säh losse. 17,18 S sieht sie aba ä Bebli un het´s Absalom gsait. Do gehn beidi schnell furt un kumme in des Huus vumä Ma in Bahurim; der het ä Brunne in sinem Hofe. Dori schtiege sie. 17,19 Un des Wieb nimmt ä Decki un breitet sie iba des Brunneloch üs un schittet Kerner driba, so daß ma nigs gmerkt het. 17,20 Als etze de Lit Absaloms zue däm Wieb ins Huus kumme, sage sie: Wo sin Ahimaaz un Jonatan? Sie sait zue nene: Sie sin wida zuem Wassa gange. Un als de Lit Absaloms sie gsuecht hän un nit finde, kehre sie nohch Jerusalem zruck. 17,21 Un als sie wäg ware, schtiege sälli üs däm Brunne un gehn hi un sage's däm Kenig David un sage zue David: Mache äich uf un gehn schnell iba d Fluß, denn Ahitofel het gege äich der un der Rot ge. 17,22 Do mache sich David un des ganze Volk uf, wo bi nem war, un sie gehn iba d Jordan, un als ses helle Morge wird, fehlt nit ei einzige, der wo nit iba d Jordan gange war.

17,23 Als aba Ahitofel sieht, daß si Rot nit üsgfihrt wird, sattelt da(er) si Esel, macht sich uf un zeht heim in sini Schtadt un bschtellt si Huus un (a) (b) (c) erhängt sich un schtirbt un wird bierdige in sinem Vada (Babbe) si Grab.

David in Mahanajim

17,24 Un David kummt nohch (a) Mahanajim. Aba Absalom zeht iba d Jordan un alli Männa (Manne) Israels mit nem. 17,25 Un Absalom het Amasa an Joabs Schtatt iba des Heer bschtimmt. Amasa aba war d Bue(Suhn) vumä Mann mit Name Jeter, vumä Israelite, der zue Abigal, d Dochta vum Nahasch, igange war; de war ä Schweschta vu d (a) Zeruja, Joabs Muetter. 17,26 Israel aba un Absalom lagerte sich in Gilead. 17,27 Als David nohch Mahanajim kumme war, do bringe Schobi, d Bue(Suhn) vum (a) Nahasch vu Rabba, dr Schtadt vu d Ammonita, un (b) Machir, dr Bue (Suhn) Ammïls vu Lo-Dabar, un (c) Barsillai, ä Gileaditer vu Roglim, 17,28 Bette, Beckene, irdeni Töpf, Weize, Gerschte, Mehl, greschteti Kerner, Bohne, Linse, 17,29 Honig, Butter, Chueh- un Schofskäs, um David un des Volk, des bi nem war, z schtärke. Denn sie hän denkt: Des Volk wird hungrig, med un durschtig wore si in d Wüschte.

´18. Kapitel

Absaloms End

18,1 Un David ordnet des Kregsvolk, des bi nem war, un het iba sie Hauptlit gsetzt iba duusig un iba hundat 18,2 un schtellt ä Drittel vum Volk unda Joab un ä Drittel unda Abischai, däm Bue(Suhn) vu d Zeruja, Joabs Brueda, un ä Drittel unda (a) Ittai, däm Gatiter. Un dr Kenig sait zuem Kregsvolk: Ich will au mit äich üszeh. 18,3 Aba des Kregsvolk sait: Dü sollsch nit üszeh, denn wenn mir abhaue odr d Hälfti vu uns(üs) schtirbt, so wäre sie unsa nit achte; aba dü bisch we zehnduusig vu uns(üs). So isch's etze bessa, daß dü uns(üs) vu dr Schtadt üs helfe kasch. 18,4 Dr Kenig sait zue nene: Was äich gfallt, des will ich doe. Un dr Kenig kummt ans Door, un des ganze Kregsvolk zeht üs zue hundat un zue duusig. 18,5 Un dr Kenig bifehlt Joab un Abischai un Ittai un sait: (a) Vufahre ma schonend mit minem Bue(Suhn) Absalom! Un des ganze Kregsvolk het´s ghärt, als dr Kenig allene Hauptlit Absaloms wägä dän Bifehl git. 18,6 Un als des Heer rüskumme war ufs Feld Israel entgegä, kummt´s zuem Kampf im Wald Ephraim. 18,7 Un des Heer Israels wird dert gschla vu d Männa (Manne) Davids, so daß an däm Dag ä großi Schlacht gsi isch - zwanzigduusig Mann. 18,8 Un dr Kampf breitet sich dert iba de ganzi Gegend üs, un d Wald friß an däm Dag viel me Volk, als des Schwert friß.

18,9 Un Absalom trifft de Männa (Manne) Davids un rittet uf nem Maultier. Un als des Maultier unda ä großi Eiche mit dichte Äscht kummt, bliebt si Schädel an d Eiche hänge, un na(er) schwebt zwische Himmel un Erde; denn si Maultier lauft unda nem wäg. 18,10 Als des ä Ma sieht, doet er's Joab kund un sait: Lueg, ich ha Absalom an einare Eiche hänge gsäh. 18,11 Un Joab sait zue däm Ma, der's nem kundgmacht het: Wenn dü des gsähne hesch, wurum hesch dü nen nit gli uf Bode gschla? So hätt ich dir zehn Silbaschtickle un ä Girtel ge. 18,12 Sella Ma sait zue Joab: Wenn dü mir duusig Silbaschtickle in mi Hand gwoge hättesch, so hätt ich trozdäm mi Hand nit an d Bue(Suhn) vum Kenig glegt; denn dr Kenig bifehlt dir un Abischai un Ittai vor unsare Ohre: (a) Gen jo acht uf mi Bue(Suhn) Absalom! 18,13 Odr wenn ich ebis Falsches doe hätt unda Läbänsgfahr, würdesch dü selba dich gege mi schtelle, wel däm Kenig jo nigs vuborge bliebt. 18,14 Joab sait: Ich ka nit so lang bi dir vuwiele. Do nimmt Joab dräi Schtäb in sini Hand un schtoßt sie Absalom ins Herz, als sa(er) noh lebändig an d Eiche hangt. 18,15 Un zehn Knappe, Joabs Waffeträga, umzingle nen un schlen nen tot.

18,16 Do het Joab de Trumpete (Päpere) blose lo, un des Volk jagt Israel nit wida nohch; denn Joab bifehlt däm Volk Halt. 18,17 Un sie nähmä Absalom un werfe nen im Wald in ä großi Gruebe un (a) lege ä sehr (sölli) große Hufä Schtei (Wackes) uf nen. Un ganz Israel flieht, jeda in si Zelt. 18,18 Absalom aba het sich ä Säule ufgrichtet, als sa(er) noh gläbt het; de schtoht im Kenigsgrund. Denn na(er) het gsait: (a) Ich ha kei Bue(Suhn), der wo mi Name lebändig haltet. Un na(er) het de Säule nohch sinem Name gheiße, un sie heißt au bis uf dän Dag «Absaloms Mol».

Davids Truur um Absalom

18,19 Ahimaaz, d Bue(Suhn) Zadoks, sait: Loß mi doch laufe un däm Kenig de gueti Botschaft bringe, daß dr HERR nem Recht vuschafft het gege sini Feinde (Gegna). 18,20 Joab aba sait zue nem: Dü bisch hiit nit der Ma fir ä gueti Botschaft. A nem andere Dag darfsch dü ä Botschaft bringe, aba hiit nit; denn im Kenig si Bue(Suhn) isch tot. 18,21 Un Joab bifihlt däm Mohr: Gang hi un sag däm Kenig a, was dü gsähne hesch. Un d Mohr buckt sich vor Joab un lauft hi. 18,22 Ahimaaz aba, d Bue(Suhn) Zadoks, sait abamols zue Joab: Kumm, was will, ich mächt au laufe, däm Mohr nohch. Joab sait: Was willsch dü laufe, Bue(Suhn)? Dü hesch kei gueti Botschaft z bringe. 18,23 Ahimaaz sait: Kumm, was will, ich lauf. Er sait zue nem: So lauf! Do lauft Ahimaaz uf däm Wäg durchs Jordandal un kummt däm Mohr zvor. 18,24 David aba hockt zwische beide Door. Un d Wächta goht ufs Dach vum Door an d Muure un hebt sini Auge uf un sieht ä Ma ällei laufe 18,25 un reft un het´s däm Kenig agsait. Dr Kenig aba sait: Isch scha(er) ällei, so isch´s ä gueti Botschaft in sinem Muul. Un als d Ma imma necha kummt, 18,26 sieht d Wächta ä zweite Ma laufe un reft in des Door: Lueg, do kummt noh ä Ma ällei. Dr Kenig aba sait: Der isch au ä guete Laufbursch(Bote). 18,27 D Wächta sait: Ich sieh d erschte laufe, we Ahimaaz, d Bue(Suhn) Zadoks, lauft. Un dr Kenig sait: S isch ä guete Ma un bringt ä gueti Botschaft. 18,28 Ahimaaz aba reft un sait zuem Kenig: Friide! Un na(er) flegt na vor d Kenig uf si Agsicht uf d Bode un sait: Globt isch dr HERR, di Gott, der wo de Lit hige het, de ihri Hand gege mi Herr, d Kenig, erhobe hän. 18,29 Dr Kenig aba sait: Goht´s au minem Bue(Suhn) Absalom guet? Ahimaaz sait: Ich ha ä großes Gwimmel gsäh, wo Joab däm Kenig si Knecht un mich, di Knecht, gschickt het, aba ich weiß nit, was ses war. 18,30 Dr Kenig sait: Kumm uf d Site un schtell di dohi. Un na(er) kummt uf d Site un bliebt schtoh. 18,31 Lueg, do kummt d Mohr un sait: Do gueti Botschaft, Herr un Kenig! Dr HERR het dir hiit Recht vuschafft gege alli, de sich gege dich ufglehnt hän. 18,32 Dr Kenig aba sait zum Mohr: Goht´s minem Bue(Suhn) Absalom au guet? D Mohr sait: S mueß d Feinde (Gegna) vu minem Herrn, vum Kenig, ergoh, we´s däm junge Ma ergangen isch, un au alli, de sich beswillig gege dich uflehne.

S´19. Kapitel

19,1 *Do bebt dr Kenig un goht nuf in des Obagmach vum Door un hiilt, un im Laufe reft da(er): Mi Bue(Suhn) Absalom! Mi Bue(Suhn), mi Bue(Suhn) Absalom! Wollt´s Gott, ich wär fir di gschtorbe! O Absalom, mi Bue(Suhn), mi Bue(Suhn)! *Abweichendi Vuszählig schtatt 19,1-44: 18,33 - 19,43.

19,2 Un s wird Joab agsait(aditet): Lueg, dr Kenig hiile un trait Kumma um Absalom. 19,3 So wird üs däm Sieg an däm Dag ä Truur unda däm ganze Kregsvolk; denn des Volk het an däm Dag ghärt , daß sich dr Kenig um si Bue(Suhn) grämt. 19,4 Un des Kregsvolk schtiehlt sich wäg an däm Dag in d Schtadt, we sich Kregsvolk wägschtiehlt, des sich schäme mueß, wel´s im Kampf gflohe isch. 19,5 Dr Kenig aba het si Gsicht(Visasch) vuhillt un brellt lut: Ach, mi Bue(Suhn) Absalom! Absalom, mi Bue(Suhn), mi Bue(Suhn)! 19,6 Joab aba kummt zuem Kenig ins Huus un sait: Dü hesch hiit alli dini Knecht schamrot gmacht, de dir hiit des Läbä grettet hän un dine Sehn, dine Techtare, dine Wieba un Näbefraue, 19,7 wel dü lebhesch, de dich hasse, un hassesch, de dich lebhen. Denn dü losch hiit merke, daß dir nigs gläge isch an d Obaschte un Kregslit. Ja, ich merk hiit wohl: wenn nur Absalom läbä un mir hiit alli tot wäre, des wär dir recht. 19,8 So mach dich etze uf un kumm üsä un schwätz mit dinene Knecht fründlig. Denn ich schwör dir bim HERRN: Wenn dü nit ruskummsch, so wird kei Mann bi dir bliebe de Nacht. Des wird fir dich ärga si als alles Schlechte(Übel), des iba dich kumme isch vu dinere jugent a bis hiit. 19,9 Do schtoht dr Kenig uf un het sich ins Door ghockt. Un ma het´s allem Kregsvolk gsait: Lueg, dr Kenig hockt im Door. Do kummt alles Volk vor d Kenig.

David kehr nohch Jerusalem zruck

19,10 Als Israel gflohe war, jeda in si Zelt, het sich alles Volk in alle Schtämm Israels gschtritte, un sie sage: Dr Kenig het uns(üs) errettet üs dr Hand unsera Feinde (Gegna) un uns(üs) erlest üs dr Hand vu d Philista un het etze üs däm Land fliehe meße vor Absalom. 19,11 Aba Absalom, den mir iba uns(üs) gsalbt hän, isch gfalle im Kampf. Wurum sin ihr etze so schtill un hole d Kenig nit wida zruck? 19,12 S kummt aba des Gschwätz vu ganz Israels vor d Kenig. Un dr Kenig schickt zue d Prieschta (Pfarra) Zadok un Abjatar un het tene sage lo: schwätze mit d Älteschte in Juda un sage: Wurum wen ihr di Letschte si, d Kenig zruckzhole in si Huus? 19,13 Ihr sin mini Breda, (a) vu minem Gebein un Fleisch; wurum wen ihr denn di Letschte si, d Kenig zruckzhole? 19,14 Un zue Amasa sage: Bisch dü nit vu minem Gebein un Fleisch? Gott doe ma des un des, wenn dü nit Feldhauptmann si sollsch vor mir di Läbä lang an Joabs Schtatt. 19,15 Un er drillt des Herz alla Männa (Manne) Judas we vumä Mann s Herz, un sie schickte hi zuem Kenig: Kumm zruck, dü un alli dini Lit! 19,16 So kummt dr Kenig zruck. Un als sa(er) an d Jordan kummt, ware de Männa (Manne) Judas nohch Gilgal kumme, um däm Kenig entgegezehe um d Kenig iba d Jordan z fihre.

19,17 Un (a) (b) Schimi, d Bue(Suhn) Geras, d Benjaminiter, der wo in Bahurim gwohnt het, zeht schnell mit d Männa (Manne) vu Juda nab däm Kenig David entgegä 19,18 un mit nem duusig Mann vu Benjamin, dzue au (a) (b) Ziba, dr Knecht vum Huus Saul, mit sinene fuchzehn Sehn un zwanzig Knecht, un sie gehn durch d Jordan, bvor dr Kenig kummt, 19,19 un mache ä Furt durch d Jordan, dmit sie des Huus vum Kenig ibari fihre un däte, was nem gfallt. Schimi aba, d Bue(Suhn) Geras, fallt vor rem Kenig ane, wo der iba d Jordan go wott, 19,20 un sait zuem Kenig: Mi Herr rechne´s ma(mir) nit als Schuld a un denk nimi dra, daß di Knecht sich an dir vugange het an däm Dag, do mi Herr, dr Kenig, üs Jerusalem gange isch, un dr Kenig nihmt´s nit zue Herze. 19,21 Denn di Knecht erkennt, daß ich gsindigt ha. Un lueg, ich bi hiit als erschta vum ganze Huus Josef kumme, daß ich minem Herrn, däm Kenig, entgegezoge bi. 19,22 Aba Abischai, d Bue(Suhn) vu d Zeruja, hebt a un sait: Sollt Schimi nit schterbe, do na(er) doch däm Gsalbte des HERRN gfluecht het? 19,23 David aba sait: (a) Was hab ich mit äich z schaffe, ihr Buebä(Sühn) dr Zeruja, daß ihr mir hiit zuem Sadan werde wen? Sollt hiit öbber (ebber) schterbe in Israel? Meinsch dü, ich weiß nit, daß ich hiit wida Kenig iba Israel wore bi? 19,24 Un dr Kenig sait zue Schimi: Dü sollsch nit schterbe. Un dr Kenig schwor´s nem. (a)

19,25 Mefi-Boschet, dr (a) Enkel Sauls, kummt au rab, däm Kenig entgegä. Un na(er) het sini Feß un si Bart nit sufa gmacht un sini Kleida nit gwäsche vu däm Dag a, do dr Kenig wäggange war, bis zue däm Dag, do na(er) wohlbehalte zruckkäm. 19,26 Als sa(er) etze vu Jerusalem kummt, d Kenig z träffä, sait dr Kenig zue nem: Wurum bisch dü nit mit ma(mir) zoge, Mefi-Boschet? 19,27 Un na(er) sait: Mi Herr un Kenig, mi Knecht het mi bschiese. Di Knecht het denkt: Ich will ä Esel sattle un druf rite un zuem Kenig zeh, denn di Knecht isch lahm. 19,28 Dozue het da(er) di Knecht (a) vuliignet vor minem Herrn, däm Kenig. Aba mi Herr, dr Kenig, isch (b) we d Engel Gottes; doe, was dir gfallt. 19,29 Minem Vada (Babbe) si ganzes Huus hätt jo eh d Tod liede meße vu minem Herrn, däm Kenig; dü aba hesch di Knecht bschtimmt unda däne, de an dinem Disch ässä. Was hab ich weda fir Recht odr Aschpruch, zuem Kenig um Hilfe z brelle? 19,30 Dr Kenig sait zue nem: Was schwätzesch dü noh wida? Etze bschtimm ich: Dü un Ziba, deile des Hab un Guet mitänanda. (a) (b) 19,31 Mefi-Boschet sait zuem Kenig: Er ka nen au ganz neh, nohchdäm mi Herr un Kenig wohlbhalte heimkumme isch.

19,32 Un Barsillai, dr Gileaditer, kummt rab vu Roglim un zeht mit däm Kenig an d Jordan, um nen iba d Jordan z gleite. 19,33 Un Barsillai war sehr (sölli) alt, wohl achtzig Johr. Er het d Kenig vusorgt, als sa(er) in Mahanajim war; denn er war ä Ma vu großem Vumöge. 19,34 Un dr Kenig sait zue Barsillai: Dü sollsch mit ma(mir) zeh, ich will dich vusorge bi mir in Jerusalem. 19,35 Aba Barsillai sait zuem Kenig: Was isch's noh, des ich z läbä ha, daß ich mit däm Kenig nufzeh soll nohch Jerusalem? 19,36 Ich bi hiit achtzig Johr alt. We ka ich noh undaschiede, was guet un schlecht isch, odr schmeckä, was ich äss un trink, odr härä, was de Sänga un Sängainne singe? Wurum soll di Knecht mi Herr, d Kenig, noh bschwäre? 19,37 Di Knecht wird ä kliens Schtuck mit däm Kenig iba d Jordan go. Wurum will mir dr Kenig so viel zruck ge? 19,38 Loß di Knecht umkehre, daß ich schtirb in minare Schtadt bi minem Vada (Babbe) un minare Muetter Grab. Lueg, do isch di Knecht (a) Kimham, den loß mit minem Herrn, däm Kenig, zeh un doe nem, was dir gfallt. 19,39 Dr Kenig sait: Kimham soll mit mir zeh, un ich will nem doe, was dir gfallt; au alles, was dü vu mir begehrsch, will ich dir doe. 19,40 Un als des ganze Volk iba d Jordan gange war un dr Kenig au, schmutzt (küsst) dr Kenig d Barsillai un segnet nen. Un er kehrt zruck in sini Heimet. 19,41 Un dr Kenig zeht wida nohch Gilgal, un Kimham zeht mit nem. Un des ganze Volk vu Juda het d Kenig ibari gfihrt un au d Hälfti vum Volk vu Israel.

Händel zwische Juda un Israel um d Kenig

19,42 Un lueg, do kumme alli Männa (Manne) vu Israel zuem Kenig un sage zue nem: Wurum hän dich unsari Breda, de Männa (Manne) vu Juda, gschtohle un hän d Kenig un si Huus iba d Jordan brocht un alli Männa (Manne) Davids mit nem? 19,43 Do antwortete alli Männa (Manne) vu Juda däne vu Israel: (a) Dr Kenig schtoht uns(üs) doch necha; wurum ziirne ihr dodriba? Meine ihr, daß mir öbbe ä Schtuck vum Kenig ufgfrässä odr nen fir uns(üs) wäggeschleppt hätte? 19,44 Aba s antwortete de vu Israel däne vu Juda: Mir hän zehnfache Adeil am Kenig un sin au di Erschtgeborene vor äich. Wurum hän ihr uns(üs) denn so gring gachtet? Un hän mir nit zerscht dvu gschwätzt, uns(üs) unsare Kenig zruckzhole? Aba de vu Juda schwätze noh heftiga als de vu Israel. (a)

S´20. Kapitel

Schebas Ufschtand

20,1 S het sich aba erge (troffe), daß dert ä ruchlose Ma war, der wo Scheba gheiße het, ä Bue(Suhn) Bichris, ä Benjaminiter. Sella blost in d Trumpete (Päpere) un sait: (a) Mir hän kei Adeil an David noh ä Erbe am Bue(Suhn) Isais. Jeda soll in si Zelt go, Israel! 20,2 Do falle alli Männa in Israel vu David ab, un sie folge Scheba, däm Bue(Suhn) Bichris. Aba de Männa (Manne) vu Juda hänge ihrem Kenig a un gleite nen vum Jordan bis Jerusalem.

20,3 Als aba dr Kenig David heimkume isch nohch Jerusalem, nimmt da(er) (a) de zehn Näbefraue, de na(er) zruckglo het, um des Huus z bwahre, un doet sie in ä bsunderes Huus un vusorgt sie; aba na(er) goht nit ii zue nene. Un so ware sie igschlosse bis zue ihrem Tod un läbe we Witwe.

20,4 Un dr Kenig sait zue Amasa: Ruef ma(mir) alli Männa (Manne) vu Juda uf d dritte Dag zsämme, un dü sollsch dann(dnoh) au do schtoh. 20,5 Un Amasa goht hi, um Juda zsämmezruefe; aba na(er) bliebt iba de Ziit üs, de nem bschtimmt war. 20,6 Do sait David zue Abischai: Etze wird uns(üs) Scheba, d Bue(Suhn) Bichris, me Schadä adoe als Absalom. Nimm dü de Männa (Manne) vu dinem Herr un jag nem nohch, dmit da(er) nit öbbe fir sich feschti Schtädt gwinnt un wägrißt vor unsare Auge. 20,7 Do zehen de Männa (Manne) Joabs üs un folge Abischai, dzue de (a) Kreta un Pleter un alli Helde. Sie ziehen aba üs vu Jerusalem, um Scheba, däm Bue(Suhn) Bichris, nohchzjage.

20,8 Als sie aba bi däm große Schtei (Wackes) bi Gibeon sin, war Amasa vor rene akumme. Joab aba trait ä Wafferock un driba ä Girtel mit nem Dolch; sella war abäut an sinere Hüfte in d Scheide, un wenn de rusrutscht, flegt ihr dr Dolch üsä. 20,9 Un Joab sait zue Amasa: Friide mit dir, Brueda! Un Joab packt mit sinere rechte Hand Amasa bim Bart, (a) um nen z küsse. 20,10 Un Amasa git nit acht uf d Dolch in dr linke Hand Joabs. Sella schticht nen dmit in d Ranze, so daß sini Kuttle(si Igweidi) uf d Bode flege, un git nem kei witare Schtich me, un na(er) schtirbt. Joab aba un si Brueda Abischai jage Scheba, däm Bue(Suhn) Bichris, nohch. 20,11 Un´s kummt ä Ma vu d Lit Joabs näbe nen un reft: Wer's mit Joab haltet un fir David isch, der folgt Joab nohch! 20,12 Amasa aba lit in sinem Bluet midde uf dr Schtroß. Wo aba sella Ma sieht, daß alles Volk do schtoh bliebt, wälzt da(er) Amasa vu dr Schtroß uf d Acka un wirft Kleida uf nen, wel la(er) sieht, daß jeda schtoh bliebt, der a nem vorbykummt.

20,13 Als sa(er) etze vu dr Schtroß weg gschafft war, goht jeda Joab nohch, um Scheba, däm Bue(Suhn) Bichris, nohchzjage. 20,14 Un slla zeht durch alli Schtämm Israels bis Abel-Bet-Maacha, un s vusammle sich alli Bichriter un folg nem nohch. 20,15 Aba de Lit Joabs kumme un belagere nen in Abel-Bet-Maacha un schitte ä Huffe (Wall) gege de Schtadt uf, daß sa bis a de Vormuure längt, un schtirme sie un wen de Muure nabwerfe. 20,16 Do reft ä schlaues Wieb üs dr Schtadt: Häre her! Häre her! Sage zue Joab: Kumm dona, i(ich) will mit dir schwätze. 20,17 Un als sa(er) zue ihre kummt, sait des Wieb: Bisch dü Joab? Na(Er) sait: Ja. Sie sait zue nem: Hör de Red dinere Magd. Na(Er) sait: I(Ich) her. 20,18 Sie sait: Vorziite het ma gsait: Ma frog doch nohch in Abel un in Dan, dann goht´s guet üs; 20,19 ich bi ä friedsami un treui Schtädt in Israel, un dü willsch ä Schtadt un Muetter in Israel zgrunde richte? Wurum willsch dü des (a) Erbdeil des HERRN vuderbe? 20,20 Joab git zantwort: So isch`s nit, des lit fern vu mir, daß ich vuderbe un vunichte will! So schtoht´s nit! 20,21 Sundern ä Ma vum Berg Ephraim mit Name Scheba, d Bue(Suhn) Bichris, het sich rebelliert gege d Kenig David. Gen nen ällei üsä, so will ich vu dr Schtadt abzeh. Des Wieb sait zue Joab: Lueg, si Schädel soll zue dir iba d Muure gworfe wäre. 20,22 Un des Wieb bequatscht des ganzi Volk mit ihra Schläui. Un sie haue Scheba, däm Bue(Suhn) Bichris, d Schädel ab un werfe nen zue Joab üsä. Do blost er in de Trumpete (Päpere), un sie zehn ab vu d Schtadt un vuschtraie sich, jeda in si Zelt. Joab aba kummt zruck nohch Jerusalem zuem Kenig.

Beamte in Davids Rich

20,23 Joab aba war iba des ganze Heer Israels bschtimmt, Benaja, d Bue(Suhn) Jojadas, iba de Kreta un Pleter. 20,24 Hadoram war iba de Fronarbeita bschtimmt. Joschafat, d Bue(Suhn) Ahiluds, war Kanzla. 20,25 Schewa war Schriba, Zadok un Abjatar ware Prieschta. 20,26 Au Ira, dr Jaïriter, war David Prieschta.

S´21. Kapitel

S Gricht am Huus Saul

21,1 S war ä Hungasnot zue David Ziit dräi Johr nohchänanda. Un David suecht des Agsicht des HERRN, un dr HERR sait: Uf Saul un uf sinem Huus lit ä Bluetschuld, wel la(er) de Gibeonita umbrocht het. 21,2 Do het dr Kenig de Gibeonita ruefä glo un schwätzt mit tene. D Gibeonita aba hän nit zue d Israelite ghärt, sundern ware ibrigbliebe vu d Amorita. Un (a) d Israelite hän ä Abmachig (Abkumme) mit tene gschlosse; aba Saul suecht sie üsszrotte in sinem Eifa fir Israel un Juda. 21,3 Do sait David zue d Gibeonita: Was soll ich fir äich doe? Un womit soll ich Sühne schaffe, daß ihr des (a) Erbdeil des HERRN segne? 21,4 D Gibeonita sage zue nem: S isch uns(üs) nit um Gold noh um Silba z doe bi Saul un sinem Huus, au schtoht´s uns(üs) nit zue, öbber (ebber) umbringe in Israel. Er sait: Was wen ihr dann(dnoh), daß ich fir äich doe soll? 21,5 Sie sage zuem Kenig: Vu däm Ma, der wo uns(üs) znicht gmacht het un der wo uns(üs) vutilge wott, daß uns(üs) nigs bliebt in alle Lända Israels - 21,6 üs sinem Huus gän uns(üs) siebä Männa (Manne), dmit ma(mir) sie (a) ufhänge vor däm HERRN in Gibeon, uf däm Berg des HERRN. Dr Kenig sait: Ich will sie äich rüsge. 21,7 Aba dr Kenig vuschont Mefi- Boschet*, d Bue(Suhn) Jonatans, d Bue(Suhn) Sauls, (a) um d Eides wille, der wo David un Jonatan, d Bue(Suhn) Sauls, änanda vor rem HERRN gschwore hän. 21,8 Aba de beide Buebä(Sühn) vu d (a) Rizpa, dr Dochta Ajjas, de sie Saul gibore het, Armoni un Mefi-Boschet, dzue de fünf Buebä(Sühn) vu d Merab, dr Dochta Sauls, de sie däm (b) Adrïl gibore het, däm Bue(Suhn) Barsillais üs Mehola, nimmt dr Kenig 21,9 un git sie in de Händ dr Gibeonita. De hängte sie uf däm Berg vor rem HERRN uf. So kumme de siebä uf eimol um un schterbe in d erschte Däg vu d Ernte, wenn de Gerschteernte afangt.

David losst de Knochä(Bei) Sauls un vu sinene Nohchkumme bigrabe

21,10 Do nimmt Rizpa, de Dochta Ajjas, ä Sackgwand un breitets fir sich üs uf däm Fels am Afang dr Ernte, bis Rägä vum Himmel uf di Dote tropft, un het am Dag de Vegel vum Himmel nit a sie kumme glo noh Nachts de Tiere vum Feld. 21,11 Un s wird David agsait, was Rizpa, de Dochta Ajjas, Sauls Näbefrau, doe het. 21,12 Un David goht hi un nimmt de Knochä(Bei) Sauls un de Knochä(Bei) vu sinem Bue(Suhn) Jonatan vu d Lit(Bürga) vu Jabesch in Gilead. (a) De hän sie vum Platz am Door Bet-Scheans heimlich wäggnumme, wohi d Philista sie ghängt hän zue dr Ziit, wo de Philista Saul schlen uf däm Berg Gilboa. 21,13 Un David holt sie vu dert uffe, un sie sammle de Knochä(Bei) vu d Ghängte 21,14 un bierdige sie mit d Gebeine Saul un vu sinem Bue(Suhn) Jonatan im Land Benjamin in Zela im Grabe vu sinem Vada (Babbe) Kisch un si hän alles gmacht, we dr Kenig bifohle het. (a) Dnohch wird Gott däm Land wida gnädig.

Heldetate vu d Krega Davids

(vgl. 1. Chr 20,4-8)

21,15 S git aba wida ä Kreg dr Philista mit Israel. Un David zeht nab un sini Männa (Manne) mit nem, un sie bliebe in Gob, um mit d Philista z kämpfe. Un David wird med. 21,16 Aba do war eina vu d Riesesühn, un des Gwicht vu sinem Schpeer war draihundat Lot Kupfa, dzue het da(er) ä näji(naii) Rischtung. Sella wott David erschla. 21,17 Aba Abischai, d Bue(Suhn) vu d Zeruja, hilft David un schlat d Philista tot. Do bschwore David sini Männa (Manne) un sage: Dü sollsch nimi mit uns(üs) üszehe in d Kampf, dmit nit des (a) Lecht in Israel vulischt.

21,18 Dnohch gits noh ä Kreg bi Gob mit d Philista. Do erschlet Sibbechai, dr Huuschatiter, d Saf, der au eina vum Gschlecht vu d Riese war. 21,19 Un s git noh ä Kreg bi Gob mit d Philista. Do erschlet Elhanan, d Bue(Suhn) Jaïrs üs Bethlehem, d Goliat, vu d Gatiter; sella het ä (a) Schpieß, däm si Schaft war we ä Webabaum.

21,20 Un s git noh ä Kreg bi Gat. Do war ä lange Ma, sella het sechs Finga an sinene Händ(Pfode) un sechs Zeeche an sinene Feß, des sin vieräzwanzig an dr Zahl, un au sella war vum Gschlecht vu d Riese. 21,21 Un (a) als sa(er) Israel vuschpottet, erschlet nen Jonatan, d Bue(Suhn) Schammas, der wo ä Brueda Davids war. 21,22 De vier schtammte vum Gschlecht vu d Riese in Gat un falle durch de Hand Davids un sinene Kregslit.


S´22. Kapitel

Davids Dankled

(Ps 18)

22,1 Un David sait vor rem HERR de Wort vum Led zue d Ziit, als nen dr HERR errettet het üs dr Hand alla sinene Feinde (Gegna) un üs dr Hand Sauls, un sait: 22,2 Dr HERR isch mi Fels un mi Burg un mi Erretta. 22,3 Gott isch mi Hort, uf den ich vuträu, mi Schild un Berg vu minem Heil, mi Schutz un mi Zueflucht, mi Heiland, der wo ma(mir) hilft vor Gwalt. 22,4 Ich ruef a d HERR, d Hochglobte, so wir ich vor minem Feind (Gegna) errettet.

22,5 S hän mich umfange Woge des Todes, un Flute vu Unheil erschreckte mich. 22,6 Vum Toterich Bande umzingle mich, un vum Tod Schtricke ibawältigte mich. 22,7 Wo ma´s angscht war, ref ich d HERR a un brellt zue minem Gott. Do erhert er mi Schtimm vu sinem Tempel üs, un mi Brellä kummt vor nen zue sinene Ohre. 22,8 D Erde het bebt un wankt, d Grundfeschte vum Himmel bewegte sich un bebte, als sa(er) zornig war. 22,9 Rauch schtiegt uf vu sinere Nase un fressendes Fiir üs sinem Muul (Gosch), Flamme schpritze vu nem üs. 22,10 Er neigt d Himmel un fahrt rab, un Dunkel war unda sinene Feß. 22,11 Un na(er) fahrt uf däm Cherub un fleg dher, un na(er) schwebt uf d Fittiche vum Wind. 22,12 Er macht Finschternis ringsum zue sinem Zelt un schwarzi, dicki Wolke. 22,13 Üs däm Glanz vor rem bricht vor flammendes Fiir. 22,14 Dr HERR donnerte vum Himmel, un dr Hechschte het sini Schtimm häre (erschalle) lo. 22,15 Er scheßt sini Pfiel un schtreit sie üs, er schickt Blitz un jagt sie dohi. 22,16 Do sieht ma des Bett vum Meer, un vum Erdbode d Grund war ufdeckt bim Schelte des HERRN, vor rem Odem un Schnaube vu sinem Zorn.

22,17 Er schtreckt sini Hand üs vu dr Hechi un packt mich un zeht mich üs großem Wassa. 22,18 Er rettet mich vu minem schtarke Feind (Gegna), vu mine Hasser, de ma(mir) zue mächtig ware; 22,19 sie ibawältigte mich bi d Ziit vu minem Unglick, aba dr HERR war mi Halt. 22,20 Er fihrt mich üsä ins Wite, er riß mich üsä; denn er het Luscht an mir.

22,21 Dr HERR doet wohl an mir nohch minare Grechtigkeit; er vugilt mir nohch dr Reinheit mina Händ(Pfode). 22,22 Denn ich halt de Wäg des HERRN un bi nit gottlos gege mi Gott. 22,23 Denn alli sini Rechte hab ich vor Auge, un sini Gebote werf ich nit wäg, 22,24 sundern ich bi ohni Tadel vor nem un heet mi vor Schuld. 22,25 Drum vugilt ma(mir) dr HERR wägä minare Grechtigkeit, nohch dr Reinheit mina Händ(Pfode) vor sinene Auge.

22,26 Gege di Heilige bisch dü heilig, gege di Treue bisch dü treu, 22,27 gege di Reine bisch dü rein, un gege di Vukehrte bisch dü vukehrt. 22,28 Denn dü hilfsch däm elende Volk, un de Auge alla Schtolze erniedrigsch dü. 22,29 Ja, dü, HERR, bisch mi Lecht; dr HERR macht mi Dunkel hell. 22,30 Denn mit dir ka ich Kregsvolk zerschla un mit minem Gott iba Muurene schpringe. 22,31 Gottes Wäg sin guet, im HERRN sini Wort sin durchläutert. Er isch ä Schild allene, de nem vuträue.

22,32 Denn wer isch Gott, wenn nit dr HERR? Un wer isch ä Fels, wenn nit unsa Gott? 22,33 Gott schtärkt mi mit Kraft un zeigt (wiest) ma(mir) d rechte Wäg. 22,34 Er macht mini Feß glich we d Hirsch un schtellt mich uf mini Höhä. 22,35 Er lehrt mini Händ(Pfode) schtriete un mi Arm d iserne Boge schpanne. 22,36 Dü gibsch ma(mir) d Schild vu dinem Heil, un di Huld macht mich groß. 22,37 Dü gibsch minem Schritt viel Platz, daß mini Knechel nit wackle.

22,38 Mine Feinde (Gegna) jagte ich nohch un vutilgt sie, un ich kehre nit um, bis ich sie umbrocht ha. 22,39 Ich ha sie umbrocht un ha sie vuschmettat, daß sie nimi ufschtoh kenne; sie sin unda mini Feß gfloge. 22,40 Dü hesch mi grischtet mit Schtärki zuem Schtriet; dü kasch ma(mir) undawerfe, de sich gege mich erhebe. 22,41 Dü hesch mini Feinde (Gegna) zue d Flucht gwandt, daß ich vunicht, de mich hasse. 22,42 Sie luege sich um - aba do isch kei Helfa - nohch rem HERRN, aba er git tene nit antwort. 22,43 Ich will sie vubrössle (zerschtoße) zue Schtaub vu d Erde, we Dreck uf d Gasse will ich sie zerschtaube un vutrampe.

22,44 Dü hesch ma(mir) üs däm Ufruhr vu minem Volk ghulfe un machsch mi zuem Kopf iba Heide; ä Volk, des ich nit kennt ha, dent ma(mir). 22,45 De Buebä(Sühn) vu d Fremde huldige ma(mir) un folg ma(mir) mit wache Ohre. 22,46 De Buebä(Sühn) vu d Fremde vuschmachte un kumme mit Zittre üs ihre Burge. 22,47 Dr HERR läbt, un globt isch mi Fels, un Gott, dr Fels vu minem Heil, isch hoch obe, 22,48 Gott, der ma(mir) Vugeltig schafft un ma(mir) de Velka unterwirft. 22,49 Er hilft ma(mir) rüs vu mine Feinde (Gegna). Dü erhebsch mi iba de, de sich gege mich erhebe, vor rem Ma mit dr Gwalttat rettesch dü mich.

22,50 Drum will ich dir danke, HERR, unda d Heide un dinem Name lobsinge, 22,51 der sinem Kenig großes Heil git un Gnade zeigt sinem Gsalbte, David un sinem Huus ebiglig.


S´23. Kapitel

Davids letschte Wort

23,1 Des sin de letschte Worte Davids. S sait David, d Bue(Suhn) Isais, s sait der Ma, der hoch obe isch, dr (a) Gsalbte vum Gott Jakobs, dr Liebling vu d Leda Israels:

23,2 Dr Geischt des HERRN het durch mi gschwätzt, un si Wort isch uf minare Zunge. 23,3 S het der Gott Israels zue ma(mir) gschwätzt, dr Fels Israels het gsait: Wer Grecht herrscht unda d Mensche, wer herrscht im respeckt vor Gott, 23,4 der isch (a) we des Lecht vum Morge, wenn d Sunne ufgoht, am Morge ohni Wolke. Un we des Gras nohch rem Rägä üs dr Erde bricht, 23,5 so isch (a) mi Huus fescht bi Gott; denn na(er) het ma(mir) ä ewige Abmachig (Abkumme) bschtimmt, in allem wohl gordnet un gsichat. All mi Heil un all mi Begehre wird da(er) gedeihe losse. 23,6 Aba de nigswürdige Lit sin allisamt we vuwehti Dischtle, de ma nit mit dr Hand alange ka; 23,7 sundern wer sie alänge will, mueß Ise un ä Schpieß in dr Hand ha; sie wäre mit Fiir vubrennt an ihrem Platz.

D Helde Davids

(vgl. 1. Chr 11,10-47)

23,8 Des sin de Name cu d Helde Davids: Jischbaal, dr Hachmoniter, dr Erschte unda d Draie; sella schwang si Schpieß iba achthundert, de uf eimol erschlage ware. 23,9 Nohch nem war unda däne dräi Helde Eleasar, d Bue(Suhn) Todos, dr Ahoachiter. Er war mit David in Pas-Dammim, als de Philista dert vusammelt ware zuem Kampf un de Männa (Manne) Israels sich zurückzoge hän; 23,10 sella (er) aba haltet schtand un schlat de Philista, bis sini Hand med war un am Schwert gschtief war. Un dr HERR git großes Heil an däm Dag, so daß des Volk sich wida umedrillt het hinda nem her, um z plündere. 23,11 Nohch nem war Schamma, d Bue(Suhn) Ages üs Harar. Als de Philista sich sammle in Lehi - s war dert ä Schtuck Acka mit Linse - un des Volk vor d Philista gflohe isch, 23,12 do kummt er midde uf des Schtuck un rißt´s d Philista wäg un schlat sie, un Gott git großes Heil.

23,13 Un dräi vu d driißig Helde kumme zue Beginn dr Ernte nab zue David, zue d (a) Höhle Adullam, un des Laga vu d Philista lit in dr Ebene Refaïm. 23,14 David aba war dertmols in d Bergfeschte, un de Wache vu d Philista lit in Bethlehem. 23,15 Un David glüschtets, un na(er) sait: Wer will ma(mir) Wassa z trinke hole üs däm Brunne am Door in Bethlehem? 23,16 Do breche de dräi Helde in des Laga vu d Philista ii un (a) schepfte Wassa üs däm Brunne am Door in Bethlehem un trage's un bringe's zue David. Aba er wott´s nit trinke, sundern goß ses üs fir d HERR 23,17 un sait: Des lss dr HERR fern vu ma si, daß ich des trinke doe! Isch's nit des Bluet vu d Männa (Manne), de ihr Läbä gwagt hän un higange sin? Un er wott´s nit trinke. Sell hän de dräi Helde gmacht.

23,18 Abischai, Joabs Brueda, d Bue(Suhn) dr Zeruja, war dr Erschte vu d Driißig. Er schwang si Schpieß iba draihundat Erschlageni un war berühmt unda d Driißig. 23,19 Er war hochgeehrt unda d Driißig un war ihr Oberschte, aba na(er) kummt nit a sälli Drai rah.

23,20 Un (a) Benaja, d Bue(Suhn) Jojadas, ä schtrietbare Ma vu große Tate, war üs (b) Kabzeel; sella erschlet de beide «Gotteslöwe» vu d Moabita. Er schtiegt nab un erschlet ei Löwe in nem Brunne, wo Schnee gfalle war. 23,21 Er erschlet au ä ägyptischen Ma, ä Riese, sella het ä Schpieß in sinere Hand. Er aba goht zue nem nab mit nem Schtecke un riß däm Ägypta d Schpieß üs dr Hand un durchbohrt nen mit däm sinem eigene Schpieß. 23,22 Des het Benaja, d Bue(Suhn) Jojadas doe. Er war berühmt unda d driißig Helde 23,23 un war hochgeehrt unda d Driißig, aba na(er) kummt nit an sälli Drei rah. Un David het nen iba sini Lybwache gsetzt.

23,24 Asaël, dr Brueda Joabs, war unda d Driißig; au Elhanan, dr Bue(Suhn) Todos üs Bethlehem; 23,25 Schamma, dr Haroditer; Elika, dr Haroditer; 23,26 (a) Helez, dr Peletiter; (b) Ira, d Bue(Suhn) vum Ikkesch, üs Tekoa; 23,27 Abïser, dr Anatotiter; Sibbechai, dr Huuschatiter; 23,28 Zalmon, dr Ahoachiter; Mahrai, dr Netofatiter; 23,29 Heled, d Bue(Suhn) Baanas, dr Netofatiter; Ittai, d Bue(Suhn) Ribais, üs Gibea in Benjamin; 23,30 Benaja, dr Piratoniter; Hiddai, üs Nahale-Gaasch; 23,31 Abialbon, dr Arbatiter; Asmawet, dr Bahurimiter; 23,32 Eljachba, dr Schaalboniter; Jaschen, dr Guniter, un Jonatan, 23,33 d Bue(Suhn) vum Schamma, dr Harariter; Ahiam, d Bue(Suhn) Scharars, dr Harariter; 23,34 Elifelet, d Bue(Suhn) Ahasbais, dr Maachatiter; Eliam, d Bue(Suhn) Ahitofels, dr Giloniter; 23,35 Hezro, dr Karmeliter; Paarai, dr Arabiter; 23,36 Jigal, d Bue(Suhn) Nathans, üs Zoba; Bani, dr Gaditer; 23,37 Zelek, dr Ammonita; Nachrai, dr Beerotiter, ä Waffeträga Joabs, d Bue(Suhn) dr Zeruja; 23,38 Ira, dr Jattiriter; Gareb, dr Jattiriter; 23,39 (a) Uria, dr Hetita. Des sin zsämme siebenedriißig.


S´24. Kapitel

Gott losst David d Tempelplatz finde

(vgl. 1. Chr 21)

24,1 Un d Zorn (Wuet) des HERRN brennt abamols gege Israel, un na(er) reizt David gege des Volk un sait: Gang hi, zehl Israel un Juda! 24,2 (a) Un dr Kenig sait zue Joab un zue d Hauptlit, de bi nem ware: Gehn ummenander in alli Schtämm Israels vu Dan bis Beerscheba un zehlt des Kregsvolk, dmit ich weiß, weviel ihra sin. 24,3 Joab sait zue däm Kenig: Dr HERR, di Gott, doet zue däm Volk, we´s etzed isch, noh hundatmol soviel dzue, daß mi Herr, dr Kenig, Auge Luscht dra ha; aba wurum vulangt´s minem Herrn, däm Kenig, des z doe? 24,4 Aba des Wort vum Kenig schtoht fescht gege Joab un de Hauptlit vum Heer. So zeht Joab mit d Hauptlit vum Heer üs vum Kenig, um des Volk Israel z zehle. 24,5 Un sie gehn iba d Jordan un fange a bi Aroër un bi dr Schtadt, de midde im Bachtal lit, nohch Gad un nohch Jaser zue 24,6 un kumme nohch Gilead un zuem Land vu d Hetita nohch Kadesch zue un druf nohch Dan, un vu Dan draie (drille) sie sich nohch Sidon zue. 24,7 Dann(Dnoh) kumme sie zue d feschte Schtadt Tyrus un alle Schtädt vu d Hiwita un Kanaanita un in des Südland Judas nohch Beerscheba. 24,8 So durchzege sie des ganze Land un kumme nohch nin Monet un zwanzig Däg nohch Jerusalem zruck. 24,9 Un Joab git däm Kenig de Zahl vum Volks a, des zehlt war. Un s ware in Israel achthundertduusig schtritbari Männa (Manne), de des Schwert trage, un in Juda fünfhundertduusig Männa.

24,10 Aba des Herz schlat David, nohchdäm des Volk zehlt war. Un David sait zuem HERRN: (a) Ich ha schwer gsindigt, well ich des doe ha. Un etze, HERR, nimm wäg de Schuld vu dinem Knecht; denn ich hab sehr (sölli) dumm doe (ghandelt).

24,11 Un als David am Morge ufschtod, kummt des HERRN ä Wort zue (a) (b) (c) Gad, däm Prophet, Davids Seher: 24,12 Gang hi un schwätz mit David: Des sait dr HERR: Draierlai lege ich dir vor; erwehl dir eins dvu, daß ich´s dir adoe. 24,13 Gad kummt zue David un het´s nem gsait un sait zue nem: Willsch dü, daß dräi Johr lang Hungasnot in di Land kummt odr daß dü dräi Monet vor dinene Widasacha fliehe mueß un sie dich jage odr daß dräi Däg Pescht in dinem Land isch? So hirn (denk) etze wohl, was ich sage soll däm, der wo mi gschickt het. (a) (b) 24,14 David sait zue Gad: S isch ma(mir) sehr (sölli) angscht, aba loß uns(üs) in de Hand des HERRN flege, denn sini Barmherzigkeit isch groß; ich will nit in dr Mensche Hand flege. 24,15 Do het d HERR d Pescht iba Israel kumme lo vum Morge a bis zue d bschtimmte Ziit, so daß vum Volk schterbe vu Dan bis Beerscheba siebzigduusig Männa. 24,16 Als aba dr Engel sini Hand üsschtreckt iba Jerusalem, um´s zue vuderbe, reut´s d HERRN des Übel, un na(er) sait zuem Engel, (a) (b) (c) der wo des Vuderbe angrichtet het im Volk: S isch gnoe; loß etze di Hand ab! D Engel des HERRN aba war bi dr Tenne Araunas, vum Jebusiter. 24,17 Als aba David d Engel sieht, der wo des Volk schlat, sait da(er) zuem HERRN: Lueg, ich ha gsindigt, ich ha de Missetat doe; was hän de Schof doe? Loß di Hand gege mich un minem Vada (Babbe) si Huus si!

24,18 Un Gad kummt zue David an däm Dag un sait zue nem: Gang nuf un bäu däm HERRN ä Altar uf dr Tenne Araunas, vum Jebusiter. 24,19 Do goht David nuf, we Gad nohch däm HERRN Gebot gsait het. 24,20 Un als Arauna ufluegt, sieht er d Kenig mit sinene Große zue nem ribakumme un flegt ane vor rem Kenig uf si Gsicht(Visasch) uf d Erde 24,21 un sait: Wurum kummt mi Herr, dr Kenig, zue sinem Knecht? David sait: Um vu dir de Tenne z kaufe un däm HERRN ä Altar z baue (bäue), dmit de Ploog vum Volk wiecht. 24,22 Aba Arauna sait zue David: Mi Herr, dr Kenig, nimm un opfa, we´s nem gfallt. Lueg, do sin de Rinda zuem Brandopfa un au de Dreschschlitte un des Geschirr vu d Rinda als Brennholz; 24,23 des alles git Arauna däm Kenig. Un Arauna sait zuem Kenig: Dr HERR, di Gott, isch dir gnädig. 24,24 Aba dr Kenig sait zue Arauna: Nit doch, sundern ich will dir's abkaufe fir si Pries; denn ich will däm HERRN, minem Gott, nit Brandopfa darbringe, de ich umsunscht ha. So kauft David de Tenne un de Rinda fir fuchzig Lot Silba. 24,25 Un David baut het dert däm HERRN ä Altar baut un opfate Brandopfa un Dankopfa. Un (a) dr HERR wird däm Land wida gnädig, un de Ploog wiecht vum Volk Israel.


Erste Änderungen November 2, 2005 by Dietmar Wiesler (Copyright)
Des isch ä Bäitrag vum Dietmar Wiesler fir me Evagelium im Netz (Copyright) Dez. 1999

Letzte Änderung 27.03.2021 09:54:32