S´1. Kapitel

D Erzehig vum Daniel un sine Freunde am babylonische Hof

1,8 Aba Daniel nimmt sich in sinem Herz vor, daß sa(er) sich mit däm Ässä vum Kenig un mit sinem Wi nit (a) unrein mache wott, un bittet d oberschte Kämmera, daß sa(er) sich nit unrein mache mueßt. 1,9 Un Gott git´s Daniel, daß nem dr oberschte Kämmer günschtig un gnädig gsinnt isch. (a) 1,10 Sella sait zue nem: Ich fircht mi vor minem Herr, däm Kenig, der äich äira Ässä un äira Trinke bschtimmt het. Wenn na(er) merke doet(wird), daß äicha Üssäh schlechter isch als des vu d andere junge Lit äires Alta´s, so brächtet ihr mich bim Kenig um mi Läbä. 1,11 Do sait Daniel zuem Ufbassa, der d oberschte Kämmera iba Daniel, Hananja, Mischaël un Asarja bschtimmt het: 1,12 Vusuech's doch mit dine Knecht zehn Däg un loß uns(üs) Gmes z ässä un Wassa z trinke ge. 1,13 Un dann(dnoh) loß dir unsa Üssäh un des vu d jungen Lit, de vum Kenig sinem Ässä ässä, aluege; un dnohch magsch dü mit dine Knecht doe nohch däm, was dü sähe wirsch. 1,14 Un na(er) het uf sie ghärt un vusuecht´s mit tene zehn Däg. 1,15 Un nohch däne zehn Däg sähn sie schena un kräftiga üs als alli junge Lit, de vum Kenig sinem Ässä ässä. 1,16 Do doet d Ufbassa des Ässä un des Trinke, des fir sie bschtimmt war, wäg un git tene Gmes. 1,17 Un däne vier jungen Lit git Gott Isicht un Vuschtand fir jedi Art vu Schrift un Gschytheit. (a) Daniel aba vuschtand sich uf Gesichte un Traim jeda Art.

1,18 Un als de Ziit um war, de dr Kenig bschtimmt het, daß sie dnohch vor nen brocht wäre solle, bringt sie d oberschte Kämmera vor Nebukadnezar. 1,19 Un dr Kenig schwätzt mit tene, un s wird unda alle nemads gfunde, der wo Daniel, Hananja, Mischaël un Asarja glich war. Un sie wäre vum Kenig Diena. 1,20 Un dr Kenig findet sie in alle Sache, de na(er) sie gfrogt het, zehnmol schlaua un vuschtändiga als alli Zeicheditta un Weise in sinem ganze Rich. 1,21 Un Daniel bliebt im Denscht bis ins (a) erschte Johr vum Kenig Kyrus.

S´2. Kapitel

Nebukadnezars Träum vu vier Weltrich

(vgl. Kap 7)

2,14 Do wendet sich Daniel (a) schlau un vuschtändig a Arjoch, d Obaschte vu d Lybwache vum Kenig, der wo üszoge isch, um d Weise vu Babel umzbringe. 2,15 Un na(er) fangt a un sait zue Arjoch, däm d Kenig Vollmacht ge het: Wurum isch ä so schtrenges Urdeil vum Kenig ergange? Un Arjoch teilt´s Daniel mit. 2,16 Do goht Daniel inä un bittet d Kenig, nem ä Frischt z ge, dmit da(er) de Beditig däm Kenig sage kennt. 2,17 Un Daniel goht heim un teilt´s sinene Freunde Hananja, Mischaël un Asarja mit, 2,18 dmit sie den Gott vum Himmel um Gnade bitte wägä däm Geheimniss un Daniel un sini Freunde nit samt d andere Weise vu Babel umkämeh. 2,19 Do wird Daniel des Gheimnis durch ä Gsicht in dr Nacht zeigt (offenbart). Un Daniel lobt den Gott vum Himmel, 2,20 fangt a un sait: Gelobet isch dr Name Gottes vu Ewigkeit zue Ewigkeit, denn ihm ghärt Gschytheit un Schtärki! 2,21 Er ändert Ziit un Schtund; (a) er setzt Kenig ab un setzt Kenig ii; er git d Weise ihri Gschytheit un d Vuschtändige ihr Vuschtand, 2,22 er zeigt (offenbart), was def un vuborge isch; er weiß, was in dr Finschtanis lit, denn bi ihm isch luta Lecht. 2,23 I(Ich) dank dir un lob dich, Gott mina Vädare, daß dü mir Gschytheit un Schtärki vuliehe un etzed zeigt (offenbart) hesch, was mir vu dir erbete hän; denn dü hesch uns(üs) des Kenigs Sach zeigt (offenbart). 2,24 Do goht Daniel inä zue Arjoch, der vum Kenig Bifehl het, di Weise vu Babel umzbringe, un sait zue nem: Dü sollsch di Weise vu Babel nit umbringe, sundern fihr mich inä zuem Kenig, i(ich) will däm Kenig de Beditig sage. 2,25 Arjoch bringt Daniel schnell inä vor d Kenig un sait zue nem: I(Ich) ha ä Ma gfunde unda d Gfangene üs Juda, der däm Kenig de Beditig sage ka. 2,26 D Kenig git zantwort un sait zue Daniel, wo sie Beltschazar nannte: Bisch dü´s, der ma(mir) d Träum, den wo i(ich) gsähne ha, un sini Beditig kunddoe ka?

2,27 Daniel fangt a vor rem Kenig un sait: Des Geheimnis, nohch däm dr Kenig frogt het, vumöge di Weise, Glehrte, Zeicheditta un Wahrsaga däm Kenig nit z sage. 2,28 Aba (a) s isch ä Gott im Himmel, der ka Geheimnisse zeige (offenbare). Der het däm Kenig Nebukadnezar kundgmacht, was in küinftige Ziite bassiere soll. Mit dinem Träum un dine Gsichta, als dü gschlofe hesch, war´s so: 2,29 Dü, Kenig, hesch uf dinem Bett denkt ka, was dereins bassiere wird; un der, der Geheimnisse zeigt (offenbart), het dir kundgmacht, was bassiere wird. 2,30 Mir aba isch des Geheimnis zeigt (offenbart) worde, (a) nit als wär mi Gschytheit greßa als de Gschytheit alla, de do läbä, sundern dmit däm Kenig de Beditig kundwird un dü vu dinem Herz s denke erfahrsch. 2,31 Dü, Kenig, hesch ä Träum, un siehsch, ä großes un hoches un hell glänzendes Bild schtoht vor dir, des war schrecklig azluege. 2,32 Des Haupt des Bildes war vu fienem(fäinem) Gold, sini Bruscht un sini Ärm ware vu Silba, si Ranze un sini Lenden ware vu Kupfa, 2,33 sini Schenkel ware vu Ise, sini Feß ware teils vu Ise un teils vu Ton. 2,34 Des hesch dü gsäh, bis ä Schtei (Wackes) rundakumme isch, ohni Zuedoe vu Menschehänd; der het des Bild a sinene Feß troffe, de vu Ise un Ton ware, un zermalmte sie. 2,35 Do wäre mitänanda zermalmt Ise, Ton, Kupfa, Silba un Gold un wäre we Schpreu uf dr Summatenne, un dr Wind vuweht sie, daß ma sie nirgends me finde ka. D Schtei (Wackes) aba, der des Bild zerschlage het, wird zue nem große Berg, so daß sa(er) di ganz Welt fillt.

2,36 Des isch dr Träum. Etze wen ma(mir) de Beditig vor rem Kenig sage. 2,37 Dü, Kenig, bisch (a) ei Kenig alli Kenig, däm der Gott vum Himmel Kenigrich, Macht, Schtärki un Ehri ge het 2,38 un däm er alli Lända, in däne Lit huuse, dzue (a) (b) de Tierle uf däm Feld un de Vegel unda däm Himmel in d Händ(Pfode) ge un däm er iba alles Gwalt vuliehe het. Dü bisch des goldene Haupt. 2,39 Nohch dir wird ä anderes Kenigrich ufkumme, gringa als dins, dnohch des dritte Kenigrich, des üs Kupfa isch un iba alli Lända herrsche wird. 2,40 Un des vierte wird härt si we Ise; denn we Ise alles zermalmt un zerschleht, ja, we Ise alles vubricht, so wird´s au alles zermalme un vubreche. 2,41 Daß dü aba de Feß un Zeeche teils vu Ton un teils vu Ise gsähne hesch, bediitet: des wird ä zerdeiltes Kenigrich si; doch wird ebis vum Ise sinere Härti drin bliebe, we dü jo gsähne hesch Ise mit Ton vumengt. 2,42 Un daß de Zeeche a sinene Feß teils vu Ise un teils vu Ton sin, bediitet: zuem Deil wird's ä schtarkes un zuem Deil ä schwaches Rich si. 2,43 Un daß dü gsähne hesch Ise mit Ton vumengt, bediitet: sie wäre sich zwar durch Hirote mitänanda vumische, aba sie wäre doch nit anänanda feschthebä, so we sich Ise mit Ton nit menge losst. 2,44 Aba zue d Ziit der Kenig wird der Gott vum Himmel (a) (b) (c) (d) ä Rich ufrichte, des nimmi zerschtert wird; un si Rich wird uf kei anderes Volk kumme. S wird alli de Königreiche zermalmen un himache; aba es selbscht wird ewig bliebe, 2,45 we dü jo gsähne hesch, daß ä Schtei (Wackes) ohni Zuedoe vu Menschehänd vum Berg rundakumme isch, der wo Ise, Kupfa, Ton, Silba un Gold zermalmt het. So het der große Gott däm Kenig kundgmacht, was dereins bassiere wird. Der Träum isch zuevulässig, un de Beditig isch richtig.

2,46 Do flegt dr Kenig Nebukadnezar uf si Gsicht un wirft sich ane vor Daniel un bifihlt, ma soll nem Schpeiseopfa un Rauchopfa darbringe. 2,47 Un dr Kenig git Daniel zantwort un sait: S isch kei Zwiefel, (a) (b) (c) (d) äicha Gott isch ä Gott iba alli Götta un ä Herr iba alli Kenig, der Geheimniss zeigte (offenbare) ka, we dü des Geheimnis zeige (offenbare) hesch kenne. 2,48 Un d Kenig erhöhte Daniel un (a) (b) git nem großi un vieli Gschenkli un macht nen zuem Firschte iba des ganze Land Babel un het nen zuem Obaschte iba alli Weise in Babel gsetzt. 2,49 Un Daniel bittet d Kenig, (a) iba di einzelne Bezirke im Land Babel Schadrach, Meschach un Abed-Nego iizsetze. Daniel aba isch am Hof vum Kenig bliebe.

S´3. Kapitel

De 3 Männa (Manne) im Fiirofe

3,8 Do kumme ä baar chaldäischi Männa (Manne) un vuklage d Jude, 3,9 fange a un sage zuem Kenig Nebukadnezar: D Kenig läb ewig! 3,10 Dü hesch (a) ä Gebot ergoh losse, daß alli Mensche nabflege un des goldene Bild abäte (ahimmle) solle, wenn sie d Schall vu d Päpare, Trompete, Harfe, Zither, Flöte, Laute un alli andere Inschtrumente härä däte; 3,11 wer aba nit nabflegt un abätete, soll in d glehende Ofe gworfe wäre. 3,12 Etze sin do (a) jüdischi Männa (Manne), de dü iba di einzelne Bezirke im Land Babel bschtimmt hesch, nämlich Schadrach, Meschach un Abed-Nego; de vuachte di Gebot un ehre di Gott nit un bäte des goldene Bild nit a, des dü ufrichte losse hesch. 3,13 Do bifihlt Nebukadnezar mit Wuet un Zorn, Schadrach, Meschach un Abed-Nego vor ren z bringe. Un de Männa (Manne) wäre vor d Kenig brocht. 3,14 Do fangt Nebukadnezar a un sait zue nene: We? Welle ihr, Schadrach, Meschach un Abed-Nego, mi Gott nit ehre un des goldene Bild nit abäte (ahimmle), des i(ich) ufrichte losse ha? 3,15 Alla, sin parat! Sobald ihr d Schall vu d Päpare, Trompete, Harfe, Zither, Flöte, Laute un alli andere Inschtrumente härä den, so gheie ane un bäte den des Bild a, des i(ich) mache losse ha! Werde ihr's aba nit abäte (ahimmle), dann(dnoh) solle ihr sofort in d glehende Ofe gworfe wäre. (a) (b) Len säh, wer der Gott isch, der äich üs minare Hand errette kennt! 3,16 Do fange Schadrach, Meschach un Abed-Nego a un sage zuem Kenig Nebukadnezar: S isch nit nedig, daß mir dir druf antworte. 3,17 Wenn unsa Gott, wo mir vuehre, will, so ka er uns(üs) errette; üs däm (a) (b) glehende Ofe un üs dinere Hand, oh Kenig, ka er au errette. 3,18 Un wenn er's nit doe will, so sollsch dü trozdäm wisse, (a) daß mir di Gott nit ehre un des goldene Bild, des dü hesch ufrichte losse, nit abäte (ahimmle) wen.

3,19 Do wird Nebukadnezar volla Wuet, un dr Üsdruck vu sinem Agsicht vuändert sich gegeiba Schadrach, Meschach un Abed-Nego, un na(er) bifihlt, ma soll d Ofe siebemol heißa mache, als ma sunscht z doe pflegt. 3,20 Un na(er) bifihlt d beschte Kregslit, de in sinem Heer ware, Schadrach, Meschach un Abed-Nego z binde un in d glehende Ofe z werfe. 3,21 Do wäre de Männa (Manne) in ihre Mäntel, Hose, Hüete, in ihre ganze Klamotte, bunde un in d glehende Ofe gworfe. 3,22 Wel des Gebot vum Kenig so schtreng war, schürt ma des Fiir im Ofe so sehr (sölli) , daß de Männa (Manne), de Schadrach, Meschach un Abed-Nego nufbrocht hen, vu d Fiirflamme umbrocht wäre. 3,23 Aba de dräi Männa (Manne), Schadrach, Meschach un Abed-Nego, gheie (flege) nab in d glehende Ofe, gfesselt (bunde) we sie ware.

3,24 Do vuschreckt d Kenig Nebukadnezar, fahrt uf un sait zue sinene Rät: Hän ma(mir) nit dräi Männa (Manne) bunde in des Fiir werfe losse? Do antworte sie un sage zuem Kenig: Ja, Kenig. 3,25 Na(Er) git antwort un sait: I(Ich) sieh aba vier Männa (Manne) (a) fräi im Fiir umälaufe, un sie sin unbschadet; un dr vierte sieht üs, als wär ra(er) ä Bue(Suhn) dr Götta. 3,26 Un Nebukadnezar kummt vor de Dire vum glehende Ofe un sait: Schadrach, Meschach un Abed-Nego, ihr Knechte Gottes vum Hechschte, träte üsä un kumme her! Do kumme Schadrach, Meschach un Abed-Nego üsä üs däm Fiir. 3,27 Un de Firschte, Würdeträga, Schtadthalta un Rät vum Kenig kumme zsämme un sähn, daß (a) des Fiir de Lyber vu d Männa (Manne) nigs aha het kenne un ihr Haupthoor nit vubrennt un ihri Mäntel unvusehrt ware; ja, ma ka kei Brand a nene schmecke. 3,28 Do fangt Nebukadnezar a un sait: Globt isch der Gott Schadrachs, Meschachs un Abed-Negos, der (a) sinen Engel gschickt un sini Knecht errettet het, de nem vuträut un vum Kenig des Gebot nit ghalte hän, sundern ihrem Lyb (Ranze) priesge hän; denn sie wen keinem andere Gott vuehre un abäte (ahimmle) als ällei ihr Gott! 3,29 So isch etze des mi Gebot: Wer unda alle Mensch un Lit üs so viele vuschiedene Schproche den Gott Schadrachs, Meschachs un Abed-Negos läschtert, der soll in Schtickli ghaue un si Huus zue nem Schutthuffe gmacht wäre. Denn (a) s git kei andere Gott als der, der so errette ka. 3,30 Un d Kenig git Schadrach, Meschach un Abed-Nego großi Macht im Land Babel.

Nebukadnezars Wahnsinn

S´4. Kapitel

4,1 Ich, Nebukadnezar, ha Rueh gha in minem Huus un ha zfriede in minem Palascht gläbt. 4,2 Do ha i(ich) ä Träum gha, der mi erschreckt het, un de gedanke, de i(ich) uf minem Bett gha ha, un de Gsichta, de i(ich) gsähne ha, hän miufgschreckt. 4,3 Un i(ich) ha bifihlt, daß alli Weise Babels vor mi brocht wäre, dmit sie ma(mir) sage, was der Träum bediitet. 4,4 Do het ma ribrocht de Zeicheditta, Weise, Glehrte un Wahrsaga, un i(ich) vuzehl d Träum vor ne; aba sie kenne ma(mir nit sage, was sa(er) bediitet, 4,5 bis zletscht Daniel vor mi kummt, wo Beltschazar heißt nohch rem Name vu minem Gott un (a) der d Geischt dr heilige Götta het. Un i(ich) vuzehl vor rem d Träum: 4,6 Beltschazar, dü Oberschte unda d Zeichediita, vu däm i(ich) weiß, daß dü d Geischt dr heilige Götta hesch un dir nigs vuborge isch, sag, was de Gsichta vu mine Traim, de i(ich) gsähne ha, bediite.

4,7 Des sin aba de Gsichta, de i(ich) gsähne ha uf minem Bett: Lueg, s schtoht ä Baum in dr Middi vu d Erde, der war sehr (sölli) hoch. 4,8 Un na(er) wird groß un mächtig, un sini Hechi goht bis a d Himmel, un na(er) war zsäh bis ans End vu d ganze Erde. 4,9 Si Laub war dicht un het viel Frucht gha, un na(er) git Ässä fir alli. Alli Tiere vum Feldes find Schatte unda nem, un de Vegel vum Himmel hocke uf sinene Äscht, un alles Fleisch nährt sich vu nem. 4,10 Un i(ich) sieh ä Gsicht uf minem Bett, un sieh, ä heilige Wächta fahrt vum Himmel rab. 4,11 Der reft lut un sait: Haue d Baum um un schle nem de Äscht wäg, schtriefe nem des Laub ab un vudeile si Frucht, daß de Tiere, de unda nem liege, wäglaufe un de Vegel vu sinene Äscht fliehe. 4,12 Doch len d Schtock mit sinene Wurzeln in dr Erde bliebe; er soll in iserni un eherni Kette uf däm Feld im Gras un unda däm Tau vum Himmel liege un naß wäre un soll si Deil ha mit d Tierli im Gras uf d Erde. 4,13 Un des mensche Herz soll vu nem gnumme un ä tierisches Herz nem ge wäre, un siebä Ziite solle iba nen wäggo. 4,14 Des isch im Rot vu d Wächta bschlosse un isch Gebot dr Heilige, dmit de Lebändige erkenne, daß (a) dr Höchschte Gwalt het iba de Kenigrich dr Mensch un sie ge ka, wäm ma(er) will, un ä Niedrige driba nasetzä. 4,15 Solch ä Träum ha i(ich), Kenig Nebukadnezar, gha; dü aba, Beltschazar, sag, was sa(er) bediitet. Denn alli Weise in minem Kenigrich kenne ma(mir) nit kunddoe, was sa(er) bediitet; dü aba kasch s, denn dr Geischt dr heilige Götta isch bi dir.

4,16 Do vuschreckt Daniel, der au Beltschazar heißt, ä Ziitlang, un sini gedanke beunruehigte nen. Aba dr Kenig sait: Beltschazar, loß di durch d Träum un sini Bediitig nit beunruehige. Beltschazar fangt a un sait: Ach, Herr, daß doch d Träum dine Feinde (Gegna) un sini Bediitig dine Widasacha gelt! 4,17 D (a) Baum, wo dü gsähne hesch, der groß un mächtig wird un däm sini Hechi a d Himmel längt un der wo z sähne war uf d ganze Erde, 4,18 däm si Laub dicht un däm si Frucht viel war, so daß sa(er) Ässä fir alli git, unda däm de Tiere vum Feld wohne(husse) un uf däm sine Äscht de Vegel vum Himmel hocke - 4,19 des bisch dü, Kenig, der dü so groß un mächtig bisch; denn di Macht isch groß un längt bis a d Himmel un dini Gwalt bis ans End dr Erde. 4,20 Daß aba dr Kenig ä heilige Wächta gsähne het vum Himmel rabfahre, der gsait het: «Haue d Baum um un zerschtert nen, doch d Schock mit sinene Wurzeln len in dr Erde bliebe; er soll in iserne un iserne Kettene uf däm Feld im Gras un unda däm Tau vum Himmel liege un naß wäre un mit d Tiere vum Feld zusammeläbe bis iba nen siebä Ziite vugange sin»; 4,21 des, Kenig, bediitet - un zwar ergoht´s als Rotschluß vum Hechschte iba mi Herr, d Kenig -: 4,22 ma wird di üs dr Gmeinschaft dr Mensche vuschtoße, un dü mueß bi d Tiere uf fem Feld bliebe, un ma wird di Gras frässä losse we d Rinda, un dü wirsch unda d Tau vum Himmel liege un naß wäre, un siebä Ziite wäre iba di vugo, bis dü erkennsch, daß dr Hechschte Gwalt het iba de Kenigriche vu d Mensche un sie git, wäm er will. 4,23 Wenn aba gsait wird, ma soll trozdäm d Schtock vum Baum mit sinene Wurzeln ibrig losse, des bediitet: di Kenigrich soll dir aba bliebe, sobald dü erkenne doesch, daß dr Himmel d Gwalt het. 4,24 Drum, Kenig, loß dir mi Rot gfalle un mache di los un ledig vu dine Sinde durch Grechtigkeit un vu dine Missetate durch (a) (b) Wohltate a d Ärme, so wird´s dir lang wohlgo.

4,25 Des alles widafuhr däm Kenig Nebukadnezar. 4,26 Denn nohch zwöelf Monet, als d Kenig uf däm Dach vum kenigliche Palascht in Babel sich erging, 4,27 (a) hebt da(er) a un sait: Des isch des große Babel, des ich baut ha zue nare Kenigsschtadt durch mini großi Macht z Ehren minsre Herrlichkeit. 4,28 Bevor (Ehe) noh dr Kenig de Worte üsgschwätzt het, kummt ä Schtimm vum Himmel: Dir, Kenig Nebukadnezar, wird gsait: Di Kenigrich isch dir gnumme, 4,29 ma wird di üs d Gmeinschaft vu d Mensche vuschtoße, un dü sollsch bi d Tiere vum Feld bliebe; Gras wird ma dich frässä losse we d Rinda, un siebä Ziite solle vugo, bis dü erkennsch, daß (a) dr Hechschte Gwalt het iba de Kenigriche vu d Mensche un sie git, wäm ma(er) will. 4,30 Im gliche Nuu wird des Wort erfillt bi Nebukadnezar, un na(er) wird vuschtoße üs d Gmeinschaft vu d Mensche, un na(er) het Gras gfrässä we d Rinda, un si Lyb (Ranze) lit unda däm Tau vum Himmel un wird naß, bis sini Hoor gwachse sin so groß we Adlafädere un sini Nägel we Vogelkralle ware.

4,31 Nohch der Ziit hebt i(ich), Nebukadnezar, mini Auge uf zuem Himmel, un mi Vuschtand isch ma(mir) wida kumme, un i(ich) lob d Hechschte. I(Ich) pries un ehrte den, der ewig läbt, (a) däm si Gwalt ewig isch un däm si Rich fir un fir isch (währt), 4,32 gege den (a) alli, de ufd Erde huuse, fir nigs z rechne sin. Er macht's, we er will, mit d Mächte im Himmel un mit däne, de uf d Erde huuse. Un (b) nemads ka sinere Hand wehre noh zue nem sage: Was machsch dü? 4,33 Zue d selbe Ziit isch mi Vuschtand zue ma(mir) zruck kehrt, un mi Herrlichkeit un mi Glanz wida a mi kumme zue d Ehri vu minem Kenigrich. Un mi Rät un Mächtige suechte mi uf, un i(ich) wir wida iba mi Kenigrich igsetzt un gwinnt noh greßeri Herrlichkeit. 4,34 Drum lobe, ehre un preis i(ich), Nebukadnezar, d Kenig vum Himmel; denn all si Schaffe (Doe, Tue) isch Wohret, un sini Wäg sin recht, un (a) (b) wer schtolz isch, den ka er demütige.

S´5. Kapitel

Belsazars Fescht

5,5 Im gliche Augeplick kumme vor Finga we vu einare Menschehand, de schriben gegeiba däm Laichta uf de getünchti Wand in däm kenigliche Saal. Un d Kenig sieht de Hand, de do schribt. 5,6 Do wird d Kenig bleich, un sini Gedanke erschreckte nen, so daß sa(er) we glähmt war un nem d Bei zitterte. 5,7 Un d Kenig reft lut, daß ma di Weise, Glehrte un Wahrsaga herhole soll. Un na(er) het d Weise vu Babel sage glo: Wela Mensch de Schrift läse ka un mir sait, was sie bediitet, der soll mit Purpur azogä wäre un ä goldeni Kette um d Hals trage un d Dritte in minem Kenigrich si. 5,8 Do wäre alli Weise vum Kenig hergfihrt, aba sie kenne de Schrift nit läse noh de Beditig däm Kenig kunddoe. 5,9 Dodriba vuschreckt d Kenig Belsazar noh me un vulor si Farb ganz, un sinene Mächtige wird angscht un bang. 5,10 Do goht uf de Wort vum Kenig un vu sinene Mächtige d Kenigismuetter in d Saal inä un sait: D Kenig soll ewig läbä! Loß di vu dine Gedanke nit so erschrecke, un vufärb di nit! 5,11 S isch ä Ma in dinem Kenigrich, der (a) d Geischt vu d heilige Götta het. Denn zue Ziit vu dinem Vada (Babbe) findet sich bi nem Erleuchtig, Schläue un Gschytheit we dr Götta Gschytheit. Un di Vada (Babbe), dr Kenig Nebukadnezar, (b) het iba de Zeicheditta, Weise, Glehrte un Wahrsaga, nen gesetzt5,12 wel ä (a) iberragende Geischt bi nem gfunde wore isch, dzue Vuschtand un Schläue, Traim z ditte, dunkli Schprüch z errote un Gheimniss z zeige (offenbare). Des isch Daniel, däm d Kenig d Name Beltschazar ge het. So ruef ma etze Daniel; der wird sage, was ses bediitet.

5,13 Do wird Daniel vor d Kenig gfihrt. Un d Kenig sait zue Daniel: Bisch dü Daniel, eina vu d Gfangene üs Juda, de d Kenig, mi Vada (Babbe), üs Juda herbrocht het? 5,14 I(Ich) ha vu dir sage härä, daß dü d Geischt dr heilige Götta hesch un Erleuchtig, Vuschtand un hochi Gschytheit bi dir z finde isch. 5,15 Etze ha i(ich) vor mi ruefä losse di Weise un Glehrte, dmit sie ma(mir) de Schrift läse un kunddoe solle, was sie bediitet; aba sie kenne ma(mir) nit sage, was sie bediitet. 5,16 Vu dir aba här i(ich), daß dü Dittige z ge un Gheimniss z zeige (offenbare) vumagscht. Kasch dü etze de Schrift läse un ma(mir) sage, was sie bediitet, so sollsch dü mit Purpur azogä wäre un ä goldeni Kette um di Hals trage un d Dritte in minem Kenigrich si.

5,17 Do fangt Daniel a un sait vor rem Kenig: Bhalt dini Gabe un gib dini Gschenk nem andere; i(ich) will trozdäm de Schrift däm Kenig läse un kunddoe, was sie bediitet. 5,18 Mi Kenig, (a) Gott dr Hechschte het dinem Vada (Babbe) Nebukadnezar Kenigrich, Macht, Ehri un Herrlichkeit ge. 5,19 Un um solcha Macht wille, de nem ge war, firchte un scheute sich vor rem alli Velka un Lit üs so viel vuschiedene Schproche. Er tötete, wen er wott; er het läbä lo, wen er wott; er erhöhte, wen er wott; er demütigte, wen er wott. 5,20 Als sich aba si Herz ibahobe un na(er) schtolz un hochmetig wore isch, do wird da(er) vum kenigliche Thron gschtoße un vulor sini Ehri 5,21 un wird vuschtoße üs d Gmeinschaft dr Mensch, un si Herz wird glich däm dr Tiere, un na(er) mueß bi däm Wild huuse un Gras fraß we d Rinda, un si Lyb (Ranze) lit unda däm Tau vum Himmel un wird, bis sa(er) lernt het, daß (a) Gott dr Hechschte Gwalt het iba d Kenigreiche d Mensche un sie git, wäm er will. 5,22 Aba dü, Belsazar, si Bue(Suhn), hesch di Herz nit demuetigt, obwohl dü des älles gwisst hesch, 5,23 sundern hesch di gege d Herrn vum Himmel erhobe, un de Tepf vu sinem Huus het ma vor di bringe meße, un dü, dini Mächtige, dini Wieba un dini Näbefraue, ihr hän drus trunke; dzue hesch dü de silberne, goldene, iserne, iserne, holzrige, schtei Götta globt, de nit sähn noh härä noh fühle kenne. Den Gott aba, der di Odem un alli dini Wäg in sinere Hand het, hesch dü nit vuehrt. 5,24 Drum wird vu nem de Hand gschickt un de Schrift gschribe. 5,25 (a) So aba heißt de Schrift, de dert gschribe schtoht: Mene mene tekel uparsin. 5,26 Un sie bediitet des: Mene, des heißt(isch), Gott het di Kenigrich zehlt un beendet. 5,27 Tekel, des heißt(isch), ma het di uf dr Woog (Waage) gwoge un z liicht bfunde. 5,28 Peres, des heißt(isch), di Rich isch vudeilt un d Meder un Perser ge. 5,29 Do bifihlt Belsazar, daß ma Daniel mit Purpur azeget soll un nem ä goldeni Kette um d Hals ge; un na(er) het vor rem vuzehle(ruefe) lo, daß er d Dritte im Kenigrich isch. (a) (b)

5,30 Aba in dselbe Nacht wird Belsazar, d Kenig vu d Chaldäa, umbrocht.

S´6. Kapitel

Daniel in dr Löwengrube

6,11 Als etze Daniel gwar wird, daß so ä Gebot ergange war, goht da(er) inä in si Huus. Er het aba a sinem Obagmach (a) offeni Fenschta nohch Jerusalem, un na(er) flegt dräimol am Dag uf sini Knüü, bäte, lobt un dankt sinem Gott, we na(er) s au dvor z doe gmacht het. 6,12 Do kumme sälli Männa (Manne) schnell gloffe un find Daniel, we na(er) bäte un fleht vor sinem Gott. 6,13 Do kumme sie vor d Kenig un schwätze mit nem iba des kenigliche Gebot: Oh Kenig, (a) hesch dü nit ä Gebot erlosse, daß jeda, wo in driißig Däg ebis bitte wird vu irgendeinem Gott odr Mensch üßa vu dir, däm Kenig, ällei, zue d Löwe in d Gruebe gworfe wäre soll? D Kenig git zantwort un sait: Des isch wohr, un des Gsetz vu d Meder un Perser ka nemads ufhebe. 6,14 Do antworte sie un sage vor rem Kenig: Daniel, eina vu d Gfangene üs Juda, sella achtet nit dich noh di Gebot, des dü erlosse hesch; denn na(er) bäte dräimol am Dag. 6,15 Als dr Kenig des ghärt het, wird da(er) sehr (sölli) truurig un war druf üs, Daniel d Fräiheit z bewahre, un meht sich, bis d Sunne undagoht, nen z errette. 6,16 Aba de Männa (Manne) kumme wida zuem Kenig gloffe un sage zue nem: Dü weisch doch, Kenig, s isch des Gsetz dr Meder un Perser, daß alli Gebote un Bifehle, de dr Kenig bschlosse het, unvuändert bliebe solle. 6,17 Do bifihlt dr Kenig, Daniel herbzringe. Un sie werfe nen zue d Löwe in d Gruebe. D Kenig aba sait zue Daniel: (a) Di Gott, däm dü ohni Undaloß densch, der helfe dir! 6,18 Un sie bringe ä Schtei (Wackes), sella lege sie vor de Effnig vu d Gruebe; selle vusiegelt dr Kenig mit sinem eigene Ring un mit däm Ringe vu sinene Mächtige, dmit nigs anderes mit Daniel gschäh (passiert). 6,19 Un dr Kenig goht wäg in si Palascht un faschtet d Nacht iba un het kei Ässä vor sich bringe lo un ka au nit schlofe.

6,20 Freh am Morge, als d Dag abroche isch, schtoht d Kenig uf un goht schnell zue d Gruebe, wo de Löwe ware. 6,21 Un als sa(er) zue d Gruebe kummt, reft da(er) Daniel mit ängschtlicha Schtimm. Un dr Kenig sait zue Daniel: Daniel, dü Knecht vum lebändige Gott, (a) het dich di Gott, däm dü ohni Undaloß densch, au errette kenne vu d Löwe? 6,22 Daniel aba schwätzt mit däm Kenig: Dr Kenig läbe ewig! 6,23 Mi Gott het (a) si Engel gschickt, der (b) (c) d Löwe d Rache zueghalte het, so daß sie mir kei Leid adoe hän kenne; denn vor ihm(nem) bi i(ich) unschuldig, un au gege dich, mi Kenig, ha i(ich) nigs Beses doe. 6,24 Do wird dr Kenig sehr (sölli) froh un het Daniel üs dr Gruebe rüszeh losse. Un sie ziehe Daniel üs dr Gruebe üsä, un ma findet kei Vuletzig a nem; denn na(er) het sinem Gott vuträut. 6,25 Do het dr Kenig de Männa (Manne), de Daniel vuklagt hän, hole lo un zue d Löwe in de Gruebe werfe losse samt ihre Kinda un Wieba. Un bvor sie am Bode ware, packte de Löwe sie un zermalmte alli ihri Knoche. 6,26 Do het dr Kenig Darius alle Mensche un Lit üs so viele vuschiedene Schproche uf dr ganze Erde schribe lo: Viel Friide zerscht! 6,27 Des isch mi Bifehl, daß ma in minem ganze Kenigrich den Gott Daniels firchte un sich vor nem scheuen soll. Denn na(er) isch dr lebändige Gott, der ewig bliebt, un (a) si Rich isch unvugänglich, un sini Herrschaft het kei End. 6,28 Er isch ä Retta un Nothelfa, un er macht Zeiche un Wunda im Himmel un uf d Erde. Der het Daniel vu d Löwe errettet.

6,29 Un Daniel het großi Macht im Kenigrich vum Darius un au im Kenigrich vum (a) Kyrus vu Persie.

S´7. Kapitel

Daniels Gsicht vu d vier Tiere un däm Menschebue

(vgl. Kap 2)

7,16 Un ich bi zue einem gange vu däne, de dogschtande sin, un bitt nen, daß sa(er) mir iba des alles Gnaueres vuzehlt. Un na(er) schwätzt mit ma(mir) un het ma(mir) gsait, was ses bediitet. 7,17 De vier großi Tiere sin vier Kenigrich, de uf d Erde kumme wäre. 7,18 Aba di Heilige vum Hechschte wäre des Rich gregät un wäre's imma un ewig bsitze. 7,19 Dnohch hätt ich gerne Gnaueres gwißt iba des (a) vierte Tier, des ganz andaschta war als alli andare, ganz furchtbar, mit iserne Zähn un iserne Klaue, des um sich gfräße un vumalmt het un mit sinene Feß vutrammt het, was ibrigbliebe isch; 7,20 un iba de zehn Herna uf sinem Schädel un iba des andare Horn, des viiribroche war, vor däm dräi üsgfalle sin; un s het Auge un ä Muul, des großi Dinga(Sache) schwätzt, un war greßa als de Herna, de näbe nem ware. 7,21 Un ich sieh des Horn (a) kämpfe gege di Heilige, un s bhaltet d Sieg iba sie, 7,22 bis der kummt, der wo uralt war, un Recht schafft d Heilige vum Hechschte un bis de Ziit kummt, daß di Heilige des Rich gregä. 7,23 Er sait: Des vierte Tier wird des vierte Kenigrich uf d Erde si; des wird ganz andaschta si als alli andare Kenigrich; s wird alli Lända frässä, vutrammpe un vumalme. 7,24 De (a) zehn Herna bediite zehn Kenig, de üs däm Kenigrich vorkumme wäre. Nohch ne aba wird ä andare ufkumme, der wird ganz andaschta si als di vorige un wird dräi Kenig schtirze. 7,25 Na(Er) wird (a) d Hechschte läschtere un di Heilige vum Hechschte vunichte un wird sich undaschtoh, Feschtziite un Gsetz z ändere. Sie wäre in sini Hand ge wäre (b) ä Ziit un zwei Ziite un ä halbe Ziit. 7,26 Dnohch wird des Gricht ghalte wäre; dann(dnoh) wird nem sini Macht gnumme un ganz un gar vunichtet wäre. 7,27 Aba des Rich un de Macht un de Gwalt iba de Kenigrich unda däm ganze Himmel wird däm Volk dr Heilige vum Hechschte ge wäre, däm si Rich ewig isch, un alli Mächte wäre nem dene un folge.

7,28 Das war des End dr Rede. Aba ich, Daniel, bi sehr (sölli) unruehigt wore in mine Gedanke, un jedi Farbe war üs minem Agsicht gewichen; doch ha i(ich) de Red in minem Herz bhalte.

S´8. Kapitel

Daniels Gsicht vum Widder un Ziegebock

8,15 Un als ich, Daniel, des Gsicht gsäh ha un´s gern vuschtande hät, lueg, do schtoht eina vor ma, der üsgsäh het we ä Ma, 8,16 un ich ha ä Menscheschtimm midde iba däm (a) Ulai ruefä un schwätze ghärt: (b) (c) Gabriel, leg däm des Gsicht üs, dmit da´s(er's) vuschtoht. 8,17 Un Gabriel kummt nooch zue mir. Ich vuschreckt aba, als sa kummt, un fleg uf mi Gsicht. Er aba sait zue mir: Loos zue, dü Menschekind! Denn des Gsicht goht (a) uf de Ziit vum End. 8,18 Un als sa mit ma(mir) schwätzt, sink ich in Ohnmacht uf d Erde uf mi Gsicht(Visasch). Er aba rihrt mi a un richte mi uf, so daß ich wida schtand. 8,19 Un er sait: Lueg, ich will dir kunddoe, we´s go wird zue d letschte Ziit vum Zorn; denn uf de Ziit vum End goht des Gsicht. 8,20 D Widder mit d beide Herna, sella wo dü gsähne hesch, bediite (sell sin) de Kenig vu Medien un Persien. 8,21 D Ziegebock aba isch (a) dr Kenig vu Griecheland. Des große Horn zwische sinene Auge isch d erschte Kenig. 8,22 Daß aba vier an sinere Schtell gwachse sin, nohchdäm´s vubroche war, bediitet, daß vier Kenigriech üs sinem Volk entstoh wäre, aba nit so mächtig we er. 8,23 Aba gege End ihra Herrschaft, wenn de Frevla ibahandnähme, wird ä frechere un vuschlagenere Kenig ufkomme. 8,24 Der wird mächtig si, doch nit so mächtig we selli(de). Sella(Der) wird unghüürs Unheil arichte, un s wird nem glinge, was sa(er) au doet. Er wird di Schtarke vunichte. Un gege des heilige Volk 8,25 richtet sich si Sinne, un s wird nem durch Lug glinge, un sella(er) wird ibaheblich wäre, un unvuhoft wird da(er) vieli vuderbe un wird sich uflehne gege d Firscht alla Firschte; aba na(er) wird vubroche (vuheit) wäre ohni Zuedoe vu Menschehand. 8,26 Des Gsicht vu d Obend un Morge, des dir dmit kundgmacht isch, des isch wohr; aba (a) dü sollsch des Gsicht geheim hebe; denn s isch noh ä langi Ziit bis dert ane.

8,27 Un ich, Daniel, war erschepft un bi ä baar Däg krank gläge. Dnohch bi ich ufgschdande un ha mi Denscht bim Kenig vurichtet. Un ich ha mich vuwundret iba des Gsicht, un nemads ka´s ma(mir) üslege.

S´9. Kapitel

Daniels Bußgebet un des Gheimnis vu d siebzig Johr

9,15 Un etze, Herr, unsa Gott, der dü di Volk üs Ägypteland gfihrt hesch mit schtarker Hand un hesch dir ä Name gmacht, so we´s hiit isch: mir hän gsindigt, mir sin gottlos gsi. 9,16 Ach Herr, um alli dinere Grechtigkeit wille wend ab di Zorn un Wuet vu dinere Schtadt Jerusalem un dinem heilige Berg. Denn wägä unsera Sinde un wägä d Missetate unsera Vädare trait Jerusalem un di Volk Schmach bi alle, de um uns(üs) her huuse. 9,17 Un etze, unsa Gott, her des Gebet vu dinem Knecht un si Flehe. Loß laichte di Agsicht iba di vuschtörtes Heiligtum wägä dir, Herr! 9,18 Neig di Ohr, mi Gott, un her, doe di Aug uf un lueg a unsari Trimma un de Schtadt, de nohch dinem Name gnennt isch. Denn mir liege vor dir mit unsam Gebet un vuträue nit uf unsri Grechtigkeit, sundern uf di großi Barmherzigkeit. 9,19 Ach Herr, her! Ach Herr, bi gnädig! Ach Herr, merk uf! Doe´s un vuwill (säume) nit - fir dich, mi Gott! Denn di Schtadt un (a) di Volk isch nohch dinem Name gnennt.

9,20 We ich noh so schwätzt un bät un mini un vu minem Volk Israel d Sinde bekenn un mit minem Gebet fir d heilige Berg vu minem Gott vor rem HERRN, minem Gott, lieg, 9,21 ebe we ich noh so schwätzt in minem Gebet, do flog d Ma (a) Gabriel, wella ich zvor im Gsicht gsähne ha, um de Ziit vum Obendopfa dicht a mi rah. 9,22 Un na(er) undawies mi un schwätzt mit ma(mir) un sait: Daniel, etzed bi ich üsgange, um dir zuem rechte Vuschtändnis zue vuhelfe. 9,23 Denn wo dü agfange hesch z bäte, erging ä Wort, un ich kumm, um dir's kundzdoe; denn dü bisch vu Gott gliebt. So merke etze uf des Wort, dmit dü des Gsicht vuschtohsch.

9,24 Siebzig Wuche* sin vuhängt iba di Volk un iba d heilige Schtadt; dann(dnoh) wird d Schand ( däm Frevel) ä End gmacht un d Sinde abdoe un d Schuld gsühnt, un s wird ewigi Grechtigkeit brocht un Gsicht un Weissagig erfillt un des Allaheiligschte gsalbt wäre. *Gemeint sin Johrwuchene; jedi isch (umfaßt) siebä Johr lang. 9,25 So wiss etze un gib acht: Vu dr Ziit a, als des Wort ergange isch, Jerusalem wird wiedaufbäut wäre, bis ä Gsalbte, ä Firscht, kummt, sin´s siebä Wuche; un zweiunsächzig Wuche lang wird´s wida ufbäut si mit Plätz un Gräbe, wewohl in kummavolla Ziit. 9,26 Un nohch d zweiunsächzig Wuche wird ä Gsalbte üsgrottet wäre un nimi si. Un des Volk vumä Firscht wird kumme un de Schtadt un des Heiligtum himache, aba dann(dnoh) kummt des End durch ä Flut, un bis zuem End wird´s Kreg ge un (a) (b) Vuwüschtung, der wo längscht bschlosse isch. 9,27 Er wird aba vieli s Abkumme schwer mache ä Wuche lang. Un in dr Middi vu d Wuche wird da(er) Schlachtopfa un Schpeiseopfa abschaffe. Un im Heiligtum wird schtoh ä (a) (b) (c) (d) Greuelbild, des Vuwüschtung arichtet, bis (e) des Vuderbe, des bschlosse isch, sich iba de Vuwüschtung ergieße wird.

S´10. Kapitel

Vorbereitig un Empfang eina letschte Offenbarig un Vuseglig vum Buech

10,2 Zue der Ziit träuerte ich, Daniel, dräi Wuche lang. 10,3 Ich ißt keini leckeri Sache; Fleisch un Wi kumme nit in mi Muul (Gosch); un ich salbt mi au nit, bis de dräi Wuche ume ware. 10,4 Un am vierezwanzigschte Dag vum erschte Monet war ich am große Schtrom Tigris 10,5 (a) (b) (c) (d) un hebt mini Auge uf un sieh, un lueg, do schtoht ä Ma, der het lieneni Kleida a un ä goldene Girtel um sini Lende. 10,6 Si Lyb (Ranze) war we (ei) Türkis, si Agsicht het üsgsäh we ä Blitz, sini Auge we fiir Fackle, sini Ärm un Feß we helles, glattes Kupfa, un sini Schtimm war we ä großes Bräuse. (a) 10,7 Aba ich, Daniel, ha des Gsicht ällei gsäh, un de Männa (Manne), de bi ma(mir) ware, hän´s nit gsäh; doch ä großi Angscht isch uf sie kumme, so daß sie ab haue un sich vukroche hän.

10,8 Ich bi ällei bliebe un sieh des großi Gsicht. S isch aba kei Kraft in ma(mir) bliebe; jedi Farb wich üs minem Agsicht, un ich ha kei Kraft me. 10,9 Un ich ha sini Schtimm ghärt; un während ich sie ghärt ha, bi ich ohnmächtig uf mi Gsicht(Visasch) uf d Bode gsunke. 10,10 Un lueg, ä Hand het mi a grihrt un het ma(mir) uf d Knüü un uf d Händ(Pfode)ghulfe, 10,11 un na(er) sait zue ma(mir): Daniel, dü vu Gott Gliebter, merk uf de Wort, de ich mit dir schwätz, un richt dich uf; denn ich bi etzed zue dir gschickt. Un als sa(er) des mit ma(mir) schwätzt, richt ich mich zitternd uf. 10,12 Un na(er) sait zue ma(mir): Fircht di nit, Daniel; denn vum erschte Dag a, wo dü vu Herze begehrt hesch zue vuschtoh un agfange hesch, dich zue demuetige vor dinem Gott, sin dini Wort ghärt worde, un ich wollt kumme wägä dine Worte. 10,13 Aba dr Engelfirscht vum Kenigrich Persien het ma(mir) einezwanzig Däg widaschtande; un lueg, Michael, eina vu d Erschte unda d Engelfirschte, kummt ma(mir) z Hilf, un däm ha ich d (a) Kampf mit däm Engelfirschte vum Kenigrich Persien ibalosse. 10,14 Etze aba bi ich kumme, um dir Bricht z ge, we´s dinem Volk go wird am End vu d Däg; denn des Gsicht goht uf ferni (wieti) Ziit.

10,15 Un als sa(er) des alles mit ma(mir) schwätzt, vubeug ich mi Gsicht(Visasch) zue d Erde un schwieg schtill. 10,16 Un lueg, eina, der wo nem Mensch glich war, (a) (b) rihrt mini Lippe a. Do doet ich mi Muul (Gosch) uf un schwätzt un sag zue däm, der wo vor ma(mir) schtoht: Mi Herr, mini Glieda bebte, wo ich des Gsicht ka ha, un s war kei Kraft me in ma(mir). 10,17 We ka dr Knecht vu minem Herrn mit minem Herrn schwätze, do au etzed noh kei Kraft in ma(mir) isch un ma(mir) dr Odem fehlt? 10,18 Do (a) rihrt mi abamols der a, der wo üsgsäh het we ä Mensch, un schtärkt mi 10,19 un sait: (a) Fircht di nit, dü vu Gott Gliebter! Friide isch mit dir! Bi froh, Bi froh (bi getroscht)! Un als sa(er) mit ma(mir) schwätzt, ermannte ich un sag: Mi Herr, schwätz(red); denn dü hesch mi gschtärkt. 10,20 Un na(er) sait: Weisch dü, wurum ich zue dir kumme bi? Un etzed mueß ich wida hi un mit däm Engelfirschte vu Persien kämpfe; un wenn ich des hinda mi brocht ha, lueg, dann(dnoh) wird dr Engelfirsvch vu Griecheland kumme. 10,21 - Doch zvor will ich dir kunddoe, was gschribe isch im Buech dr Wohret. - Un s isch keina, der wo ma(mir) hilft gege sälli, üßa äirem Engelfirschten Michael.

S´11. Kapitel

11,2 Un etze (a) will ich dir kunddoe, was gwiß bassiere soll. Lueg, s wäre noh dräi Kenig in Persien ufschtoh, dr vierte aba wird größere Richtum ha als alli andere. Un wenn na(er) in sinem Richtum am mächtigschte isch, wird da(er) alles gege des Kenigrich Griechenland ufbiete. 11,3 Dnohch wird (a) ä mächtige Kenig ufschtoh un mit großa Macht herrsche, un was sa(er) will, wird da(er) üsrichte. 11,4 Aba wenn na(er) hochkumme isch, wird si Rich vubreche un (a) in de vier Winde vum Himmel vudeilt wäre, nit uf sini Nohchkumme, au nit mit solcha Macht, we na(er) sie het; denn si Rich wird zerschtert un Fremde zdeil wäre. 11,5 Un dr Kenig vum Süde wird mächtig wäre; aba gege nen wird eina vu sinene Firschte noh mächtiga wäre un herrsche; däm si Herrschaft wird groß si. 11,6 Nohch ä baar Johr aba wäre sie sich mitänanda befreunde. Un de Dochta vum Kenig vum Süde wird kumme zuem Kenig vum Norde, um de Einigkeit zue feschtige. Aba sie wird kei Glingä ha, un au ihr Nohchkumme wird nit bliebe, sundern sie wird priesge wäre samt däne, de sie brocht hän, un mit däm, der wo sie zeugt het, un mit däm, der wo sie als Wieb gnumme het. Zue der Ziit 11,7 wird eina üs ihrem Schtamm hochkumme; der wird gege de Heeresmacht vum Kenig vum Norde zeh un in sini Festig indringe un wird a nene sini Macht zeigä. 11,8 Au wird da(er) ihri Götta samt d Bilda un d koschtbare Geräten üs Silba un Gold wägfihre nohch Ägypte un ä baar Johr vum Kenig vum Norde ablosse. 11,9 Aba der wird indringe in des Rich vum Kenig vum Süde, ja aba dann(dnoh) wida in si Land zruckgo.

11,10 Aba sini Buebä(Sühn) wäre Kreg fihre un großi Heere zsämmebringe; un dr eine wird kumme un we ä Flut rabräuse un nomol Kreg fihre bis vor sini Festig. 11,11 Dann(Dnoh) wird dr Kenig vum Süde wuetig wäre (ergrimme) un üszehe un mit däm Kenig vum Norde kämpfe. Der wird ä großes Heer zsämmebringe, aba des Heer wird in de Hand vum andere ge 11,12 un vunichtet wäre. Drufhin wird sich däm si Herz ibahebe, un er wird vieli duusig erschlage; aba na(er) wird nit mächtig bliebe. 11,13 Denn dr Kenig vum Norde wird nomol ä Heer zsämmebringe, greßa als des vorige war; un nohch ä baar Johr wird da(er) üszehe mit großa Heeresmacht un vielem Troß. 11,14 Un zue d selbe Ziit wäre vieli ufschtoh gege d Kenig vum Süde. Au wäre sich Abtrünnigi üs dinem Volk ufschtoh un ä Weissagig erfille un wäre naflege. 11,15 Un dr Kenig vum Norde wird kumme un ä Wall ufschitte un ä feschti Schtadt inähme. Un de Heere vum Süde kenne's nit vuhindere, un si beschtes Kregsvolk ka nit widaschtoh; 11,16 sundern der wo gege nen zeht, wird mache, was nem guet dünkt, un nemads wird nem widaschtoh kenne. Na(Er) wird au in des (a) herrliche Land kumme, un Vuderbe isch in sinere Hand. 11,17 Un na(er) wird si Sinn (Gmeht) druf richte, daß sa(er) mit Macht si ganzes Kenigrich gregt, un sich mit nem vutrage wird un nem sini Dochta als Wieb ge, um nen zue vuderbe. Aba s wird nem nit glinge, un s wird nigs drus wäre. 11,18 Dnohch wird da(er) sich gege de Insle wende un vieli vu nene gwinne. Aba ä Mächtige wird nen zwinge, mit Schmähä ufzhärä, un wird nem sini Schmähige heimzahle. 11,19 Dnohch wird da(er) sich wende gege de Feschtige vu sinem eigene Land; er wird schtolbere un hiflege, daß ma nen nirgends finde wird.

11,20 Un an sinere Schtatt wird eina hochkumme, der wird ä Kämmera des herrlichi Land durchzehe losse, um Abgabe iztriebe; doch nohch ä baar Johr wird da(er) umbrocht wäre, aba nit uf d Schtroß oda im Kampf.

11,21 Dann(Dnoh) wird an sinere Schtatt (a) hochkumme ä vuächtliche Mensch, däm de Ehri vum Thron nit ge war. Der wird unvuhoft kumme un sich durch Ränke de Herrschaft erschlieche. 11,22 Un herflutendi Heere wäre vor rem wäggschwemmt un vunichtet wäre, dzue au dr Firscht vum Abkumme. 11,23 Denn nohchdäm ma(er) sich mit nem agfreundet het, wird da(er) lischtig handle un rufzeh un mit wenig Lit Macht gwinne. 11,24 Un unvuhoft wird da(er) in di beschte Schtädt vum Land kumme un wird doe, was nit sini Vädare noh sini Vorvädare doe hän, un Raub, Beute un Güeta an sini Lit vudeile; er wird nohch d allafeschteschte Schtädt vulange, aba nur fir ä bfrischteti Ziit. 11,25 Un na(er) wird si Macht un si Muet gege d Kenig vum Süde ufbiete mit nem große Heer. Dann(Dnoh) wird dr Kenig vum Süde sich ufmache zuem Kampf mit nem große, mächtige Heer, aba na(er) wird nit bschtoh; denn s wäre Plän gege nen gschmiedet. 11,26 Un d wo si Brot ässä, de wäre helfe, nen zue vuderbe un si Heer zue vujage, so daß vieli erschlage wäre. 11,27 Un beidi Kenig wäre druf üs si, we sie änanda schade kenne, un sie wäre a einem Disch vuloge mitänanda schwätze. S wird ne aba nit glinge, denn des End isch noh uf ä anderi Ziit bschtimmt. 11,28 Dnohch wird da(er) wida heimzehe mit großa Beute un däbi si Sinn (Gmeht) gege d heilige Abmachig (Abkumme) richte; er wird´s üsfihre un in si Land zruckgo. 11,29 Un nohch eina bschtimmte Ziit wird da(er) wida nohch Süde zeh; aba s wird bim zweite Mol nit so si we bim erschte Mol. 11,30 Denn s wäre Schiffe üs Kittim gege nen kumme, so daß sa(er) vuzage wird un umkehre mueß. Dann(Dnoh) wird da(er) gege d heilige Abmachig (Abkumme) wuetig wäre un dnohch handle un sich däne zuewende, de d heilige Abmachig (Abkumme) vulosse. 11,31 Un sini Heere wäre kumme un Heiligtum un Burg entweihe un des tagwise Opfa abschaffe un des Greuelbild dr Vuwüschtung ufschtelle. (a) 11,32 Un na(er) wird mit Ränke alli zuem Wäggoh bringe, de d Packt(s Abkumme) ibaträte. Aba de vum Volk, de ihr Gott kenne, wäre sich ermanne (schtark si) un dnohch handle. 11,33 Un de Vuschtändige im Volk wäre vieli zue d Isicht vuhelfe; driba wäre sie vufolgt wäre mit Schwert, Fiir, Gfängnis (Bau, Loch) un Raub ä Ziitlang. 11,34 Während sie vufolgt wäre, wird dene ä kleini Hilfe zdeil wäre; aba vieli wäre sich nit ufrichtig zue nene hebe (halte). 11,35 Un ä baar vu d Vuschtändige wäre hiflege, dmit vieli bwährt, rein un luta wäre fir de Ziit vum End; denn s goht jo um ä bfrischteti Ziit.

11,36 Un dr Kenig wird doe, was sa(er) will, un (a) wird sich ibahebe un großdoe gege alles, was Gott isch. Un gege d Gott alla Götta (b) (c) wird da(er) Ungeheuerliches schwätze, un s wird nem glinge, bis sich dr Zorn üsgwirkt het; denn s mueß bassiere, was bschlosse isch. 11,37 Au de Götta vu sine Vädare wird da(er) nit achte; na(er) wird nit d (a) Lieblingsgott vu d Wieba noh ä andere Gott achte; denn na(er) wird sich iba ällei hochhebe. 11,38 Dgege wird da(er) d Gott vu d Feschtige vuehre; ä Gott, vum däm sini Vädare nigs gwißt hän, wird da(er) ehre mit Gold, Silba, Edelschtei un Koschtbarkeite. 11,39 Un na(er) wird de schtarke Feschtige däm fremde Gott undaschtelle. Däne, de nen erwähle, wird da(er) großi Ehri ge(adoe) un sie zue Herre mache iba vieli un ne Land zuem Lohn üsdeile.

11,40 Un zue d Ziit vum End wird sich dr Kenig vum Süde mit nem messe, un dr Kenig vum Norde wird mit Kärre, Rita un viel Schiff gege nen aschtirme un wird in de Lända ifalle un sie ibaschwemme un ibaflute. 11,41 Un na(er) wird in des (a) herrlichi Land ifalle, un vieli wäre umkumme. S wäre aba üs sinere Hand vutwitsche Edom, Moab un dr Hauptdeil vu d Ammonita. 11,42 Un na(er) wird sini Hand üsschtrecke nohch d Lända, un Ägypte wird nem nit vutwitsche, 11,43 sundern na(er) wird Herr wäre iba de goldene un silberne Schätz un iba alli Koschtbarkeite Ägyptens; Libyer un Kuschita wäre nem folge meße. 11,44 S wäre nen aba Gerüchte erschrecke üs Oschte un Norde, un na(er) wird mit großa Wuet üszehe, um vieli zue vutilge un zue vuderbe. 11,45 Un na(er) wird sini prächtige Zelte ufschla zwische däm Meer un däm herrliche, heilige Berg; aba s wird mit nem ä End nähmä, un nemads wird nem helfe.

S´12. Kapitel

12,1 Zue seller Ziit wird (a) (b) Michael, dr große Engelfirscht, der wo fir di Volk itritt, sich ufmache. Denn (c) s wird ä Ziit so großa Trebsal si, we sie ne gsi isch, sietdäm´s Mensche git, bis zue seller Ziit. Aba zue seller Ziit wird di Volk errettet wäre, alli, de (d) im Buech gschribe schtehn. 12,2 Un vieli, de unda dr Erde schlofe liege, wäre ufwache, (a) di eine zuem ewige Läbä, di andere zue ewiga Schmach un Schand. 12,3 Un (a) de do lehre, wäre laichte we dr Himmel Glanz, un (b) (c) de vieli zue d Grechtigkeit wyse(wiese,zeigä), we de Schterne imma un ebiglig.

12,4 Un dü, Daniel, vubirg de Wort, un (a) vusiegle des Buech bis uf di letschte Ziit. Vieli wäre´s dann(dnoh) durchforsche un großes Wisse find.

12,5 Un ich, Daniel, luegt, un sieh, s sin zwei anderi do gschtande, eina an däm Ufa vum Schtrom, dr andere a sellem Ufa. 12,6 Un na(er) sait zue däm Ma in (a) d leinene Kleida, der wo iba däne Wassa vum Schtrom schtoht: Wenn solle denn de großi Wunda bassiere? 12,7 Un ich ha ghärt d Ma in leinene Kleida, der wo iba däne Wassa vum Schtrom schtoht. Er het sini rechti un linki Hand uf gen Himmel ghobe un schwor bi däm, der wo ebiglig läbt, daß ses (a) (b) ei Ziit un zwei Ziite un ä halbi Ziit duure (währe) soll; un wenn de vustreuig vum heilige Volk ä End het, soll des alles bassiere. 12,8 Un ich ha´s ghärt, aba ich ha´s nit vuschtande un sag: Mi Herr, was wird des Letschte dvu si? 12,9 Er aba sait: Gang hi, Daniel; denn s isch vuborge un vusieglet bis uf di letscht Ziit. 12,10 Vieli wäre sufa gmacht, gläutert un breft wäre, aba di Gottlose wäre gottlos handle; alli Gottlose wäre's nit vuschtoh, aba di Vuschtändige wäre's vuschtoh. 12,11 Un vu der Ziit a, do (a) des tagwise Opfa abgschafft un des Greuelbild dr Vuwüschtung ufgschtellt wird, sin´s einduusigzweihundatninzig Däg. 12,12 Wohl däm, der do wartet un schafft einduusigundreihundatfünfunddriißig Däg! 12,13 Dü aba, Daniel, gang hi, bis des End kummt, un rueh, bis dü uferschtohsch zue dinem Erbdeil am End vu d Däg!