S ERSCHTE BUECH SAMUEL

S´1. Kapitel

Hannas Gebet un Samuel kummt uf d Welt

1,9 Do schtoht Hanna uf, nohchdäm sie in Silo gässä un trunke hän. Eli aba, dr Prieschta, hockt uf nem Schtuehl am Pfoschte vu d Dire vum Tempel des HERRN. 1,10 Un sie war vu Herze truurig un bätet zuem HERRN un hiilt sehr (sölli) 1,11 un vuspricht ä Gelübde un sait: HERR Zebaoth, wirsch dü des Elend dinere Magd asäh un a mi denke un dini Magd nit vugässä un wirsch dü dinere Magd ä Bue(Suhn) ge, so (a) will ich nen däm HERRN ge si Läbä lang, un s soll (b) kei Schermessa uf si Schädel kumme. 1,12 Un als sie lang bätet vor rem HERRN, luegt Eli uf ihr Muul (Gosch); 1,13 denn Hanna schwätzt in ihrem Herze, nur ihri Lippe bewegte sich, ihri Schtimm aba het ma nit ghärt. Do meint Eli, sie wär bsofe, 1,14 un sait zue ihre: We lang willsch dü bsofe si? Gib d Wi vu dir, der dü trunke hesch! 1,15 Hanna aba git zantwort un sait: Nei, mi Herr! Ich bi ä truriges Wieb; Wi un schtarkes Gsöff ha ich nit trunke, sundern mi Herz vor rem HERRN üsgschittet. 1,16 Dü sollsch di Magd nit fir ä zuchtloses Wieb halte, denn ich ha üs minem große Kumma un Herzeleid so lang gschwätzt. 1,17 Eli git antwort un sait: Gang hi mit Friide; der Gott Israels wird dir de Bitte erfille, de dü a nen grichtet hesch.

1,18 Sie sait: Loß di Magd Gnade find vor dine Auge. Do goht des Wieb ihren Wäg un ißt un luegt nimi so truurig drii. 1,19 Un am andere Morge mache sie sich freh uf. Un als sie abätet hän vor rem HERRN, kehre sie wida um un kumme heim nohch Rama. Un Elkana erkennt Hanna, si Wieb, un (a) d HERR denkt a sie. 1,20 Un Hanna ward schwanga; un als de Däg um ware, gebar sie ä Bue(Suhn) un het nen Samuel gheiße; denn, so sait sie, ich hab nen des HERRN erbetet.

1,21 Un als der Ma Elkana nufzeht mit sinem ganze Huus, um des jährliche Opfa däm HERRN z opfare un si Gelübde zue erfille, 1,22 zeht Hanna nit mit nuf, sundern sait zue ihrem Ma: Wenn des Bebli entwöhnt isch, will ich nen bringe, daß sa(er) vor rem HERRN erschint un dert fir imma blieb. 1,23 Ihr Ma Elkana sait zue ihre: So doe, we dir's gfallt! Bleib, bis dü nen entwöhnt hesch; dr HERR aba beschtätige, was sa(er) gsait het. So bliebt des Wieb un schtillt ihren Bue(Suhn), bis sie nen entwöhnt het. 1,24 Nohchdäm sie nen entwöhnt het, nimmt sie nen mit sich nuf nohch Silo, dzue (a) ä dreijährige Schtier, ä Scheffel Mehl un ä Krueg Wi un bringt nen in des Huus des HERRN. Des Bebli war aba noh jung. 1,25 Un sie schlachtete d Schtier un bringt des Bebli zue Eli. 1,26 Un sie sait: Ach, Herr, so wohr dü läbsch, mi Herr: ich bi des Wieb, des do bi dir gschtande isch, um zuem HERRN z bäte. 1,27 Um des Bebli ha ich bätet. Etze het dr HERR mir de Bitt erfillt, de ich a nen grichtet ha. 1,28 Drum (a) gib ich nen däm HERRN wida si Läbä lang, wel la(er) des HERRN erbete isch. Un sie bätet dert d HERRN a.

S´2. Kapitel

2,1 Un Hanna bätet un sait: Mi Herz isch frehlich in däm HERRN, mi Haupt isch erhöht in däm HERRN. Mi Muul (Gosch) het sich wiet ufdoe gege mini Feinde (Gegna), denn i(ich) fräie mi iba di Heil.

2,2 S isch nemads heilig we dr HERR, (a) üßa dir isch keina, un isch kei (b) (c) (d) Fels, we unsa Gott isch. 2,3 Len äicha großes Rehme un Trotze, freches Gswätz kummt ma nit üs äirem Muul (Gosch); denn dr HERR isch ä Gott, der´s merkt, un vu nem wäre Tate gwogen (abgwoge). 2,4 D Boge vu d Schtarke isch vubroche, un di Schwache sin umgirtet mit Schtärki. 2,5 De wo satt ware, meße um Brot dene (bättle), un de Hunga glitte hän, hungare nimi. D Unfruchtbari het siebä uf d Welt brocht, un de vieli Kinda het, welkt dhi. 2,6 Dr HERR (a) bringt um un macht lebändig, fihrt nab zue d Dote un (b) wida uffe. 2,7 Dr HERR macht arm un macht rich; er (a) macht niedrig un macht hoch. 2,8 Er (a) hebt uf d Diirftige üs däm Schtaub un holt d Arme hoch üs d Asche, daß sa(er) nen setzt unda d Firschte un d Thron dr Ehri erbe losst.

Denn dr Welt Grundfeschte sin des HERRN, un er het d Bode druf bschtimmt. 2,9 Er wird bhüe (bheete) de Feß vu sine Heilige, aba de Gottlose solle znicht wäre in dr Finschtanis; denn (a) viel Macht hilft nemandes. 2,10 De mit däm HERRN motze, solle zgrund go. Dr Högschte im Himmel wird sie zerschmettere, dr HERR wird richte dr Welt End. Er wird Macht ge sinem Kenig un hoch hebe des Haupt vu sinem Gsalbte.

2,11 Un Elkana goht heim noh Rama in si Huus; des Bebli aba war däm HERRN Dena vor rem Prieschta Eli.

D Bosget vu d Buebä(Sühn) vum Eli

2,18 Samuel aba war ä Knecht (Diena) vor rem HERRN, un des Bebli war umgirtet mit nem leinenen Prieschtaschurz. 2,19 Dozue macht nem sini Muetter ä kliens Oberkleid un bringt´s nem Johr fir Johr, wenn sie mit ihrem Ma nufgange isch, um des jährliche Opfa darzbringe. 2,20 Un Eli segnet Elkana un si Wieb un sait: Dr HERR gib dir Kinda vu däm Wieb anschtell vum Erbetene, wo sie des HERRN erbete het. Un sie gehn zruck a ihr Platz. 2,21 Un dr HERR suecht Hanna heim, daß sie schwanga ward, un sie gebar noh dräi Buebä(Sühn) un zwei Techtare. Aba des Bebli Samuel (a) isch ufgwachse bi däm HERRN.

2,22 Eli aba war sehr (sölli) alt wore. Wenn na(er) alles gwar wore isch, was sini Buebä(Sühn) ganz Israel adoe hän un daß sie (a) bi d Wieba schlofe, de vor d Dire vu d Schtiftshitte dene, 2,23 sait da(er) zue nene: Wurum den ihr solchi bese Sache, vu däne i(ich) her im ganze Volk? 2,24 Nit doch, mini Buebä(Sühn)! Des isch kei guetes Gschwätz, vum däm i(ich) her schwätze in däm HERRN Volk. 2,25 Wenn öbber (ebber) (a) gege ä Mensch sindigt, so ka´s Gott entschiede. Wenn aba öbber (ebber) gege d HERRN sindigt, wer soll´s dann(dnoh) fir nen entschiede? Aba sie ghorche d Schtimm vu ihrem Vada (Babbe) nit; denn dr HERR war gwillt, sie zue umzbringe. 2,26 Aba des Bebli Samuel (a) nimmt imma me zue a Altr un Gunscht bi däm HERRN un bi d Mensche. 2,27 S kummt aba ä Ma Gottes zue Eli un sait zue nem: So sait´s dr HERR: Ich ha mi zeigt (offenbart) däm Huus vu dinem Vada (Babbe), als d Israelite noh in Ägypte däm Huus vum Pharao ghärt hän, 2,28 un hab's ma(mir) üsgwählt üs alle Schtämm Israels zuem Prieschtatum, (a) um uf minem Altar z opfare un Räuchawerk zue vubrenne un d Prieschtaschurz vor ma(mir) z trage, un i(ich) ha däm Huus vu dinem Vada (Babbe) alli (b) Fiiropfa Israels ge. 2,29 Wurum träte ihr denn mit Feß mi Schlachtopfa un Schpeiseopfa, de ich fir mi Wohnig bifohle ha? Un dü ehrsch dini Buebä(Sühn) me als mich, daß ihr äich mäschte vum Beschte alla Opfa vu minem Volk Israel. 2,30 Drum sait dr HERR, d Gott Israels: Ich hab gsait, (a) di Huus vu dinem Vada (Babbe) Huus solle imma vor ma(mir) herlaufe. Aba etze sait dr HERR: S isch`s fern vu mir! (b) Sundern wer mich ehrt, denn will ich au ehre; wer aba mich vuachtet, der soll au(wida) vuachtet wäre. 2,31 Lueg, (a) s wird de Ziit kumme, daß ich di Arm un d Arm vum Huus vu dinem Vada (Babbe) abhaue will, daß ses kei Alte ge wird in dinem Huus 2,32 un daß dü di Feind im Heiligtum säh wirsch bi allem Guete, des Israel ha wird, un s wird nemads alt wäre in dinem Vada (Babbe) si Huus imma. 2,33 Doch nit jede will ich dir vu minem Altar üsrotte, daß nit dini Auge vuschmachte un di Seele sich grämt. Aba d greschte Deil vu dinem Huus soll schterbe, wenn sie Männa wore sin. 2,34 Un des soll dir ä Zeiche si, des iba dini beide Buebä(Sühn), Hofni un Pinhas, kumme wird; (a) a einem Dag wäre sie beidi schterbe. 2,35 Ich aba (a) (b) will ma(mir) ä treue Prieschta mache, der wird doe, we´s minem Herz un minare Seele gfallt. Däm will ich ä bschtändiges Huus baue (bäue), daß sa(er) vor minem Gsalbte imma hergoht. 2,36 Un wer ibrig isch vu dinem Huus, der wird kumme un vor däm aneknie um ä Silbaschtickle odr ä Scheibe Brot un wird sage: Loß mi doch Adeil ha am Prieschtaamt, daß i(ich) ä Bisse Brot z ässä ha.

S´3. Kapitel

Samuels Bruefig

3,10 Do kummt dr HERR un kummt dzue un reft we dvor: Samuel, Samuel! Un Samuel sait: Red(Schwätz), denn di Knecht härt. 3,11 Un dr HERR sait zue Samuel: Lueg, ich wir ebis doe in Israel, wovu jeda, wo´s härä wird, beidi Ohre gälle wäre. 3,12 An däm Dag will ich iba Eli kumme losse, was ich gege si Huus gsait ha; ich will`s afange un z end bringe. 3,13 Denn ich ha's nem agsait(aditet), daß ich si Huus fir imma richte will um d Schuld wille, daß sa(er) wißt het, we sich sini Buebä(Sühn) schändlich vuhalte hän, un nene nit gwehrt het. (a) 3,14 Drum ha ich däm Huus Eli gschwore, daß de Schuld vum Huus Eli nit gsühnt wäre soll, nit mit Schlachtopfa noh mit Schpeiseopfa fir imma.

3,15 Un Samuel lit bis an d Morge un doet dann(dnoh) de Direne uf am Huus des HERRN. Samuel aba firchtet sich, Eli azsage, was nem gsait (offenbart) worde war. 3,16 Do reft nen Eli un sait: Samuel, mi Bue(Suhn)! Er git zantwort: Lueg, do bi ni(ich)! 3,17 Er sait: Was war des fir ä Wort, des er dir gsait het? Vuschwieg ma(mir) nigs. Gott doet dir des un jenes, wenn dü ma(mir) ebis vuschwiegsch vu all däm Wort, des sa(er) dir gsait het. 3,18 Do het nem Samuel alles gsait un vuschwieg nem nigs. Er aba sait: S isch dr HERR; (a) er doet, was nem wohlgfällt.

3,19 Samuel aba isch rah gwachse, un dr HERR war mit nem un het keins vu all sinene Wort uf d Bode (Erde) flege lo. 3,20 Un ganz Israel vu Dan bis Beerscheba erkennt, daß Samuel dmit beträut war, Prophet des HERRN z si. 3,21 Un dr HERR erschient wida zue Silo, denn dr HERR offenbart sich Samuel zue Silo durch si Wort. *Un Samuels Wort erging zue ganz Israel. *Abweichendi Vuszählig schtatt 3,21 : 4,1.

S´4. Kapitel

D Bundeslade wird Israel gnumme

Elis Tod

4,19 Sini Schwiegadochta aba, vum Pinhas s Wieb, war schwanga un soll bald gibäre. Als sie dvu ghärt het, daß de Lade Gottes wäg isch un ihr Schwiegavada un ihr Ma tot ware, kauert sie sich ane un gibirt; denn ihri Wehe ibafalle sie. 4,20 Un als sie im Schterbä lit, sage de Wieba, de um sie gschtande sin: (a) Fircht di nit, dü hesch ä Bue(Suhn) gibore ! Aba sie antwortet nit un nimmt's au nimi zue Herze. 4,21 Un sie heiße des Bebli (a) Ikabod, des isch «D (b) Herrlichkeit isch wäg üs Israel!" - wel de Lade Gottes wäg war, un wägä ihrem Schwiegavada un ihrem Ma. 4,22 Drum sait sie: D Herrlichkeit isch wäg üs Israel; denn d Lade Gottes isch wäg.

S´5. Kapitel

D Bundeslade bi d Philista

5,6 Aba de Hand des HERRN lit schwer uf d Lit vu Aschtot, un er bringt Vuderbe iba sie un (a) schlat sie mit besi Biile(Büüle), Aschtot un si Biet(Gäu, Gau). 5,7 Als aba de Lit vu Aschtot sähn, daß ses so zuegot, sage sie: Len de Lade vum Gottes Israels nit bi uns(üs) bliebe; denn si Hand lit zue härt uf uns(üs) un unsam Gott Dagon. 5,8 Un sie schickte hi un vusammle alli Firschte dr Philista zue sich un sage: Was solle ma(mir) mit d Lade vum Gott Israels mache? Do antwortete sie: Len de Lade vum Gott Israels nohch (a) Gat trage. Un sie trage de Lade vum Gott Israels derthi. 5,9 Als sie aba de Lade derthi trage hän, entschtoht in dr Schtadt ä sehr (sölli) großi Angscht durch de Hand des HERRN; denn er schlat de Lit in d Schtadt, klei un groß, so daß a nene Biile üsbroche sin. 5,10 Do schickte sie de Lade Gottes nohch (a) Ekron. Als aba de Lade Gottes nohch Ekron kummt, brellä de Lit vu Ekron: Sie hän de Lade vum Gott Israels hertrage zue mir, dmit sie mich tot macht un mi Volk! 5,11 Do schickte sie hi un vusammle alli Firschte vu d Philista un sage: Schicke de Lade vum Gott Israels zruck a ihr Platz, dmit sie mich un mi Volk nit tot macht. Denn s kummt ä tödlichi Angscht iba de ganzi Schtadt; de Hand Gottes lit schwer uf nare(ihr). 5,12 Un de Lit, de nit schterbe, wäre gschla mit Biile, un des Gschrei (Geblär) dr Schtadt schtiegt uf gen Himmel.

S´6. Kapitel

D Bundeslade kummt zruck

6,10 So häns de Lit gmacht un nähmä zwei säugendi Keh un schpannte sie a ä Karre un bhalte ihri Kälba dheim 6,11 un schtelle de Lade des HERRN uf d Karre, dzue des Käschtli mit d goldene Mies un mit d Abbilda ihra Biilene(Büüle). 6,12 Un de Keh gehn gradewegs uf (a) Bet-Schemesch zue, imma uf dselbe Schtroß, un brelle immafurt un wiche nit nohch Rechts noh nohch Links; un de Firschte dr Philista gehn nene nohch bis zuem Biet(Gäu, Gau) vu Bet- Schemesch. 6,13 De Lit vu Bet-Schemesch aba schniide ebe d Weize im Grund, un als sie ihri Auge ufhebe, sähn sie de Lade un freue sich, sie z säh. 6,14 Dr Karre aba kummt uf d Acka Joschuas vu Bet-Schemesch un schtoht dert schtill. Un dert lit ä große Schtei (Wackes). Do schpaltete sie des Holz vum Karre un opfate de Keh däm HERRN zuem Brandopfa. 6,15 D Levite aba hobe de Lade des HERRN rab samt däm Käschtli, des dnäbe schtoht un worin de Sache üs Gold ware, un schtelle sie uf d große Schtei (Wackes). Un de Lit vu Bet- Schemesch opfate däm HERRN am selbe Dag Brandopfa un Schlachtopfa. 6,16 Als aba de fünf Firschte vu d Philista des gsähne hän, ziehe sie am selbe Dag wida nohch Ekron.

6,17 Des sin de goldene Biilene(Büüle), de de Philista däm HERRN als Sühnegabe erschtattet hän: fir Aschtot eini, fir Gaza eini, fir Aschkelon eini, fir Gat eini un fir Ekron eini; 6,18 un goldeni Mies nohch dr Zahl alla Schtädt vu d Philista unda d fünf Firschte, dr feschte Schtädt un dr Derfa (Käffa). Un Ziige isch dr große Schtei (Wackes), uf däm sie de Lade des HERRN gschtellt hän. Na(Er) lit bis uf dän Dag uf däm Acka Joschuas vu Bet-Schemesch.

D Lade kummt nohch Kirjat-Jearim

S´7. Kapitel

7,3 Samuel aba sait zuem ganze Huus Israel: Wenn ihr äich vu ganzem Herze zuem HERRN umkehre wen, so (a) (b) den de fremde Götta un de Astarten vu äich wäg un richte äicha Herz zuem HERRN un dene nem ällei, so wird da(er) äich errette üs dr Hand vu d Philista. 7,4 Do hän de Israeliten de Baale un Astarten vu sich wäg un dene däm HERRN ällei. (a) 7,5 Samuel aba sait: Vusammle ganz Israel in (a) (b) (c) Mizpa, daß i(ich) fir äich zuem HERRN bät. 7,6 Un sie kumme zsämme in Mizpa un (a) schöpfte Wassa un gosses üs vor rem HERRN un faschtete a dämselbe Dag un sage dert: Mir hän a däm HERRN gsindigt. So richtete Samuel d Israelite bi (zue) Mizpa.

7,7 Als aba d Philista ghärt hän , daß d Israelite zsämmekumme ware in Mizpa, zehge de Firschte dr Philista nuf gege Israel. Un d Israelite hän´s ghärt un firchte sich vor d Philista. 7,8 (a) (b) (c) (d) (e) Un sie sage zue Samuel: Loß nit ab, fir uns(üs) z brelle zuem HERRN, unsam Gott, daß sa(er) uns(üs) hilft üs dr Hand vu d Philista. 7,9 Samuel nimmt ä Milchlamm un opfart däm HERRN ä Brandopfa - als Ganzopfa - un brellt zuem HERRN fir Israel, un dr HERR erhert nen. 7,10 Un während Samuel des Brandopfa gopfart het, kumme de Philista rah zuem Kampf gege Israel. Aba dr HERR lost´s dunnere mit großem Krach (Schall) iba d Philista am selben Dag un (a) (b) (c) (d) (e) schreckt sie, daß sie vor Israel gschla wäre. 7,11 Do zehge de Männa (Manne) Israels üs vu Mizpa un hän d Philista nohch gjagt un schlen sie bis undahalb vu Bet-Kar. 7,12 Do nimmt Samuel ä Schtei (Wackes) un schtellt nen uf zwische Mizpa un Schen un het nen «Eben-Eser»* gheiße un sait: Bis dona het uns(üs) dr HERR ghulfe. *d. . Schtei (Wackes) dr Hilfe.

7,13 So wäre de Philista demuetigt un kumme nimi in des Biet(Gäu, Gau) Israels. Un d Hand des HERRN lit schwer uf d Philista, solang Samuel läbt. 7,14 Au eroberte Israel de Schtädt zruck, de de Philista ne gnumme hän, vu Ekron bis Gat samt ihrem Biet(Gäu, Gau); de rettet Israel üs dr Hand vu d Philista. Un Israel het Friide mit d Amoriter.

7,15 Samuel aba (a) (b) richtet Israel si Läbä lang 7,16 un zeht Johr fir Johr umä un kummt nohch Bethel un Gilgal un Mizpa. Un wenn na(er) Israel in alle däne Derfa (Käffa) grichtet het, 7,17 kummt da(er) wida nohch (a) Rama - denn do war si Huus -, un dert richtet er Israel. Au het da(er) dert däm HERRN ä Altar baut.

S´8. Kapitel

8,10 Un Samuel het alli Wort des HERRN däm Volk gsait, des vu nem ä Kenig forderet, 8,11 un sait: Des wird des Kenigs Recht si, der iba äich herrsche wird: Äiri Buebä(Sühn) wird da(er) nähmä fir sini Kärre un sini Gschpann, un daß sie vor sinem Karre her laufe, 8,12 un zue Hauptlit iba duusig un iba fuchzig, un daß sie nem si Acka bschtelle un sini Ernte isammle, un daß sie sini Kregswaffe mache un was zue sinene Kärre ghärt . 8,13 Äiri Techtare aba wird da(er) nähmä, daß sie Salbe mache, koche un bache. 8,14 Äiri beschte Äcker un Wiberg un Elgärte wird da(er) nähmä un sinene Große ge. 8,15 Dozue vu äire Kornfelder un Winberge wird da(er) d Zehnte nähmä un sinene Kämmera un Große ge. 8,16 Un äiri Knecht un Mägd un äiri beschte Rinda un äiri Esel wird da(er) nähmä un in si Denscht schtelle. 8,17 Vu äire Herde wird da(er) d Zehnte nähmä, un ihr mehn sini Knecht si. 8,18 Wenn ihr dann(dnoh) brelle den zue sellare Ziit iba äire Kenig, den ihr äich üsgwählt hän, so wird äich dr HERR zue dselbe Ziit nit härä.

8,19 Aba des Volk weigert sich, uf de Schtimm Samuels z härä, un sie sage: Nei, sundern ä Kenig soll iba uns(üs) si, 8,20 daß ma(mir) au sin we alli Heide, daß uns(üs) unsa Kenig richtet un vor uns(üs) her üszieht un unsari Kreg fihr!

8,21 Un als Samuel alli Wort vum Volks ghärt het, het da(er) sie vor d Ohre des HERRN gsait. 8,22 Dr HERR aba sait zue Samuel: Ghorch ihra Schtimm un mach ne ä Kenig. Un Samuel sait zue d Männa (Manne) Israels: Gehn hi, jeda einzelne in sini Schtadt.

S´9. Kapitel

Saul suecht Eselinnen un kummt zue Samuel

Samuel salbt Saul zuem Kenig

S´10. Kapitel

10,1 Do nimmt Samuel d Krueg mit El un goß ses uf si Kopf (Schädel) un schmutzt (küsst) nen un sait: Lueg, dr HERR het di zuem Firschte iba si Erbdeil gsalbt. 10,2 Wenn dü etzed vu ma gohsch, so wirsch dü zwei Männa (Manne) finde bi däm (a) Grab Rahels a dr Grenze Benjamins bi Zelzach; de wäre zue dir sage: D Eselinne sin gfunde, de dü z sueche üsgzoge bisch; aba lueg, di Vada (Babbe) het de Esel nimi im Sinn (Gmeht) un sorgt sich um äich un sait: Was soll i(ich) wägä minem Bue(Suhn) doe? 10,3 Un wenn dü vu do wida gohsch, wirsch dü zue d Eiche Tabor kumme; dert wäre di dräi Männa (Manne) treffe, de nufgehn zue Gott nohch Bethel. Eina trait dräi Beckli, dr andere dräi Brot, dr dritte ä Krueg mit Wi. 10,4 Un sie wäre di fründlig greße un dir zwei Brot ge. De sollsch dü vu ihre Händ(Pfode) aneh. 10,5 Dnohch wirsch dü nohch Gibea Gottes kumme, wo de Wache vu d Philista isch; un wenn dü dert in de Schtadt kummsch, wird dir ä Schar vu Prophete begegne, de vu d Hechi rabkumme, un vor nene her Harfe un Pauke un Flöte un Zither, un sie wäre in Vuzickig(Wahn) si. 10,6 Un dr (a) Geischt des HERRN wird iba di kumme, daß dü mit tene in Vuzickig(Wahn) grotsch; do wirsch dü umgwandelt un ä andere Mensch wäre. 10,7 Wenn bi dir etze de Zeiche itreffe, so doe, was dir vor d Händ(Pfode) kummt; denn Gott isch mit dir. 10,8 Dü sollsch aba vor mir nabgoh nohch Gilgal; lueg, do will ich zue dir rabkumme, um Brandopfa un Dankopfa z opfare. (a) Siebä Däg sollsch dü warte, bis ich zue dir kumm un dir kunddoe, was dü doe sollsch.

10,9 Un als Saul sich wendet, um vu Samuel wägzgoh, git nem Gott ä anderes Herz, un alli de Zeiche träfe ii a dämselbe Dag. 10,10 (a) Un als sie nohch Gibea kumme, lueg, do kummt nem ä Prophetenschar entgegä, un dr Geischt Gottes grotet iba nen, daß sa(er) mit tene in Vuzickig(Wahn) grotet. 10,11 Als sie sähn, daß sa(er) mit d Prophete in Vuzickig(Wahn) war, sage alli, de nen freher kennt hän, undaänanda: Was isch mit däm Bue(Suhn) vum Kisch gschehe (bassiert)? Isch Saul au unda d Prophete? 10,12 Un eina vu dert sait: Wer isch denn scho ihr Vada (Babbe)? Doher isch des Schprichli kumme: Isch Saul au unda d Prophete?

10,13 Un als sini Vuzickig(Wahn) ufghert het, kummt da(er) nohch Gibea. 10,14 S sait aba Sauls Oheim zue nem un zue sinem Knecht: Wo sin ihr higange? Er git zantwort: D Eselinne z sueche; un als ma(mir) sähn, daß sie nit do ware, gehn ma(mir) zue Samuel. 10,15 Do sait dr Oheim Sauls: Sag ma(mir), was het äich Samuel gsait? 10,16 Saul git zantwort sinem Oheim: Er het uns(üs) gsait, daß de Eselinne gfunde sin. Aba was Samuel vum Kenigrich gsait het, het da(er) nem nit gsait.

Saul wird als Kenig äschtimiert

10,26 Au Saul goht heim nohch Gibea, un mit nem gehn de vum Heer, däne Gott des Herz agrihrt het. 10,27 Aba ä baar ruchlosi Lit sage: (a) Was soll sella uns(üs) helfe? Un sie hän nen vuachtet un bringe nem kei Gschenk. Aba na(er) doet, als hät er's nit ghert.

S´11. Kapitel

Sauls Sieg iba de Ammonita

11,12 Do sait des Volk zue Samuel: Wer sin de, de gsait hän: (a) Sollte Saul iba uns(üs) herrsche? Gen sie her, de Männa (Manne), daß ma(mir) sie umbringe. 11,13 Saul aba sait: S soll an däm Dag nemads schterbe; denn (a) dr HERR het hiit Heil ge in Israel.

11,14 Samuel sait zuem Volk: Kummt, len uns(üs) nohch (a) Gilgal go un dert des Kenigrich ernaiere. 11,15 Do goht des ganze Volk nohch Gilgal, un sie mache Saul dert zuem Kenig vor rem HERRN in Gilgal un opfare Dankopfa vor rem HERRN. Saul aba un alli Männa (Manne) Israels freute sich dert gar sehr (sölli) .

S´12. Kapitel

Samuel legt si Richtaamt ab

12,6 Un Samuel sait zuem Volk: Dr HERR isch's, wo Moses un Aaron igsetzt un äiri Vädare üs Ägypteland gfihrt het. 12,7 So träte etze her, daß i(ich) mit äich recht vor rem HERRN wägä alle Wohltate des HERRN, de na(er) fir äich un äire Vädere doe het. 12,8 Als Jakob nohch Ägypte kumme war, (a) brüellte äiri Vädare zuem HERRN, un dr HERR schickt Moses un Aaron, um äiri Vädare üs Ägypte z fihre un sie in däm Land huuse z losse. 12,9 Aba als sie d HERRN, ihr Gott, vugäße, vukauft er sie in de Hand (a) Siseras, däm Feldhauptmann vu Hazor, un in de Hand dr (b) (c) Philista un in de Hand vum (d) Kenig vu Moab; de kämpfte gege sie. 12,10 Un sie brellä zuem HERRN un sage: (a) (b) (c) (d) Mir hän gsindigt, daß ma(mir) d HERRN vulo un d Baalen un d Astarten dent hän; etze aba errett uns(üs) üs dr Hand unsera Feinde (Gegna), so wen ma(mir) dir dene. 12,11 Do schickt dr HERR Jerubbaal, (a) Barak, (b) Jeftah un (c) Samuel un rettet äich üs dr Hand äira Feinde (Gegna) ringsum un het äich sicha huuse glo. 12,12 Als ihr aba gsäh hän, daß (a) Nahasch, dr Kenig vu d Ammonita, gege äich zeht, hän ihr zue ma(mir) gsait: Nei, sundern (b) ä Kenig soll iba uns(üs) herrsche, obwohl doch dr HERR, äira Gott, äich Kenig isch. 12,13 Etze, do isch äira Kenig, den ihr üsgwählt un erbete hän; denn lueg, dr HERR het ä Kenig iba äich bschtimmt. 12,14 Mechte ihr doch d HERRN firchte un nem dene un sinere Schtimm folge un däm Muul (Gosch) des HERRN nit unghorsam si, un mechte ihr un äira Kenig, wo iba äich herrscht, däm HERRN, äirem Gott, folge! 12,15 Den(Werde) ihr aba dr Schtimm des HERRN nit folge, sundern sinem Muul (Gosch) unghorsam si, so wird de (a) Hand des HERRN gege äich si we gege äiri Vädare.

12,16 So träte etze dzue un luege, was dr HERR Großes vor äire Auge doe wird. 12,17 Isch nit etzed d Weizeernte? Ich will aba d HERRN aruefe, daß er´s soll dunndere un rägne losst, dmit ihr innewerde un sähn, daß ihr doe hän, was däm HERRN mißflallt, als ihr äich ä Kenig erbetet hän. 12,18 Un wo Samuel d HERRN areft, het´s dr HERR dundere un rägne lo a dämselbe Dag. Do firchtet des ganze Volk d HERRN un Samuel gar sehr (sölli) 12,19 un sait zue Samuel: Bitt fir dini Knecht d HERRN, di Gott, daß ma(mir) nit schterbe; denn zue alle unsare Sinde hän ma(mir) noh des Unrecht doe, daß ma(mir) uns(üs) ä Kenig erbetet hän. 12,20 Samuel aba sait zuem Volk: Firchte äich nit! Ihr hän zwar all des Unrecht doe, doch wieche nit des HERRN ab, sundern dene däm HERRN vu ganzem Herze 12,21 un gehn nit d nichtige Götze nohch; denn (a) sie nutze nigs un kenne nit errette, wel sie (b) nichtig sin. 12,22 Dr HERR vuschtoßt si Volk nit wägä sinem große Name nit; denn s het däm HERRN gfalle, (a) äich zue sinem Volk z mache. 12,23 S isch aba au fern vu mir, mich am HERRN dodurch zue vusindige, daß ich dvu abloß, (a) (b) (c) fir äich z bäte un äich z lehre d guete un richtige Wäg! 12,24 Nur (a) firchtet d HERRN un dene nem treu vu ganzem Herze; denn luege doch, welch großi Sache er fir äich doe het. 12,25 Werde ihr aba Unrecht doe, so sin ihr un äira Kenig vulore si.

S´13. Kapitel

D Afang vum Kreg gege d Philista

13,5 Do sammle sich de Philista zuem Kampf mit Israel, draiduusig Kärre, sechsduusig Gschpann un Fueßvolk, so viel we Sand am Ufa vum Meer, un ziehe uffe un lagerete sich bi Michmas, öschtlich vu Bet-Awen. 13,6 Als aba de Männa (Manne) Israels sähn, daß des Volk in Gfahr un Vufolgig war, vukroche sie sich in de Höhlene un Klufte un Felse un Gwölbe un Gruebene. 13,7 S gehn aba au Hebräer durch de Furte vum Jordan ins Land Gad un Gilead.

Saul aba war noh in Gilgal; un alles Volk, des nem folgt, war voll Angscht. 13,8 Do het er gwartet (a) siebä Däg bis zue der Ziit, de vu Samuel bschtimmt war. Un als Samuel nit nohch Gilgal kummt, fangt des Volk a vu Saul wägzlaufe. 13,9 Do sait da(er): Hole ma(mir) her des Brandopfa un des Dankopfa. Un na(er) bringt des Brandopfa dar. 13,10 Als sa(er) aba des Brandopfa gmacht het, lueg, do kummt Samuel. Do goht nem Saul entgegä, um nem d Segensgrueß z ge. 13,11 Samuel aba sait: Was hesch dü doe? Saul git zantwort: I(Ich) ha gsäh, daß des Volk vu ma(mir) afangt wägzlaufe, un dü bisch nit kumme zue d abgmachte Ziit, derwil doch de Philista sich scho in Michmas vusammlet hän. 13,12 Do ha i (ich) denkt: Etze wäre de Philista zue ma(mir) rabkumme nohch Gilgal, un i(ich) ha de Gnade des HERRN noh nit gsuecht; do ha ich's gwagt un ha s Brandopfa gopfat. 13,13 Samuel aba sait zue Saul: Dü hesch dumm ghandlet un nit des Gebot des HERRN, vu dinem Gottes, des sa(er) dir bifohle het nit ghalte. Er hätt di Kenigrich bschtätigt iba Israel fir un fir. 13,14 Aba etze wird di Kenigrich nit bschtoh. (a) (b) Dr HERR het sich ä Ma gsuecht nohch sinem Herze, un dr HERR het nen bschtellt zuem Firschte iba si Volk; denn dü hesch des Gebot des HERRN nit ghalte.

13,15 Un Samuel macht sich uf un goht vu Gilgal nuf un zeht si Wäg. De Ibrige vum Volk aba ziehe hinda Saul her däm Kregsvolk entgegä vu Gilgal nuf nohch Gibea in Benjamin. Un Saul muschtert des Volk, des bi nem war, öbbe sechshundat Ma. 13,16 Un Saul un si Bue(Suhn) Jonatan un des Volk, des bi nene war, bliebe in Gibea in Benjamin. D Philista aba hän sich bi Michmas glageret. 13,17 Do ziehe üs däm Laga vu d Philista dräi Heerhuufe, des Land zue vuheere. Eina drillt sich in Richtung uf Ofra ins Biet(Gäu, Gau) vu Schual; 13,18 dr andere drillt sich in Richtung uf Bet-Horon; dr dritte drillt sich in Richtung uf des Biet(Gäu, Gau), des nohch rem Dal Zeboïm dr Wüschte zue gläge isch. 13,19 S war aba kei (a) Schmied im ganze Land Israel z finde; denn de Philista hän denkt, de Hebräer kennte sich Schwerta un Schpieß mache. 13,20 Un ganz Israel mueß nabzeh zue d Philista, wenn öbber (ebber) ä Pfluegschar, Hacke, Beil odr Sense z schärfe het. 13,21 Ds Schärfen aba isch gmacht wore fir ä Zweidrittellot Silba bi Pfluegschare, Hackene, Gable, Beil um de Schtachle gerad z mache. 13,22 Als etze dr Dag vum Kampf kumme isch, wird kei Schwert noh Schpieß gfunde in dr Hand vum ganze Volk, des mit Saul un Jonatan war; nur Saul un si Bue(Suhn) hän Waffe. 13,23 Aba ä Wache vu d Philista zeht rah gege d enge Wäg vu Michmas.

S´14. Kapitel

Jonatans Heldetat un Israels Sieg

14,16 Un de Wächta Sauls zue Gibea in Benjamin sähn, we des Gwimmel dr Philista hi un her wogt. 14,17 Do sait Saul zuem Volk, des bi nem war: Zählt un luege, wer vu uns(üs) wäggange isch! Un als sie zehlte, lueg, do ware Jonatan un si Waffeträga nit do. 14,18 Do sait Saul zue Ahija: Bring d (a) Efod her(ra)! Denn na(er) trait d Efod in sellare Ziit vor Israel. 14,19 Un als Saul noh mit däm Prieschta schwätzt, wird des Gwimmel im Laga dr Philista imma greßa. Un Saul sait zuem Prieschta: Loß ses si! 14,20 Un Saul un des ganze Volk, des bi nem war, sammle sich un kumme zuem Kampfplatz. Un lueg, (a) (b) do goht vu jedäm s Schwert gege d andere, un s war ä sehr (sölli) großes Gwimmel. 14,21 Au de Hebräer, de dvor bi d Philista gsi sin un mit nene ins Feld zoge ware, gehn iba zue däne vu Israel, de mit Saul un Jonatan ware. 14,22 Un als alli Männa (Manne) vu Israel, de sich uf däm Berg Ephraim vukroche hän, ghärt hän , daß d Philista abhaue , jagte sie hinda ne her im Kampf. 14,23 So half dr HERR Israel an däm Dag. Un dr Kampf breitet sich üs bis Bet- Awen.

14,24 Un als de Männa (Manne) Israels in Vufolgig kumme an däm Dag, belegt Saul des Volk mit sinem Fluech un schwört: Vufluecht isch jeda, wo ebis ißt bis zuem Obend, bis ich mi an minem Feinde (Gegna) grächt ha! Do ißt des ganze Volk nigs. 14,25 S ware aba Honigwabe uf däm Feld, 14,26 un als des Volk hikummt zue d Wabe, lueg, do floß dr Honig. Aba nemads nimmt dvu ebis mit dr Hand in si Muul (Gosch); denn des Volk firchtet d Schwur. 14,27 Jonatan aba het nit ghärt , daß si Vada (Babbe) des Volk mit nem Schwur belegt het. Un na(er) schtreckt si Bengel(Schtäckä) üs, wo er in sinere Hand het, un taucht de Schpitze in d Honig un fihrt sini Hand zuem Muul (Gosch); do schtrahlte sini Auge. 14,28 Do hebt eina üs däm Volk a un sait: Di Vada (Babbe) het des Volk mit nem Fluech belegt un gschwore: Vufluecht isch jeda, wo hiit ebis ißt! So isch des Volk etze matt wore. 14,29 Do sait Jonatan: Mi Vada (Babbe) bringt des Land ins Ungliick; luege, we schtrahlend sin mini Auge wore, wel ich ä weng vu däm Honig koschtet ha. 14,30 Gwiß, hätt doch des Volk hiit gässä vu d Beute vu sine Feinde (Gegna), de s gmacht het! Wär dann(dnoh) de Niedalage dr Philista nit noh greßa wore? 14,31 Sie schlen aba de Philista an däm Dag vu Michmas bis nohch Ajalon. Un des Volk wird sehr (sölli) matt.

14,32 Un des Volk fallt iba de Beute her, un sie nähmä Schof un Rinda un Kälber un schlachtete sie, daß des Bluet uf d Bode gfloße isch, un (a) ässä des Fleisch iba däm Bluet. 14,33 Do het ma Saul gsait: Lueg, des Volk vusindigt sich am HERRN; denn s ißt des Fleisch iba däm Bluet. Er sait: Ihr hän gfrevelt; wälze her zue ma(mir) ä große Schtei (Wackes). 14,34 Un Saul sait wida: Vudeile äich unda des Volk un sage ne, daß jeda si Schtier un si Schof zue ma(mir) bringe soll, un schlachtet's do un ässä dann, dmit ihr äich nit a däm HERRN vusindigt mit däm Ässä iba däm Bluet. Do bringt alles Volk, jeda, was sa(er) het, noh in d Nacht her, un sie schlachtete s dert. 14,35 Un Saul baut däm HERRN ä Altar. Des war dr erschte Altar, wo er däm HERRN baut het.

14,36 Un Saul sait: Len uns(üs) noh in d Nacht nabzeh d Philista un sie beraube, bis ses lichte Morge wird, un len nemads vu nene ibrig. Do sage sie: Doe alles, was dir gfallt! Aba dr Prieschta sait: So len uns(üs) erscht do vor Gott träte. 14,37 Un Saul (a) (b) bfrogt Gott: Soll i(ich) nabzeh d Philista nohch? Willsch dü sie in Israels Händ(Pfode) ge? Aba na(er) git nem a däm Däg nit antwort. 14,38 Do sait Saul: Len herkumme alli Obaschte vum Volk un forschet un luege, a wäm hiit de Schuld liet. 14,39 Denn so weh dr HERR läbt, dr Heiland Israels: au wenn sie bi minem Bue(Suhn) Jonatan wär, so soll la(er) schterbe! Aba nemads üs däm ganze Volk git nem antwort. 14,40 Un na(er) sait zue ganz Israel: Träte ihr uf de Site a, ich un mi Bue(Suhn) Jonatan wen uf d andere Site aträte. Des Volk sait zue Saul: Doe, was dir gfallt. 14,41 Un Saul sait zuem HERRN: Gott Israels, wurum hesch dü dinem Knecht hiit nit gantwortet? (a) (b) (c) (d) Liet de Schuld bi mir odr bi minem Bue(Suhn) Jonatan, HERR, Gott Israels, so gib des Los «Lecht»; liet de Schuld aba an dinem Volk Israel, so gib des Los «Recht». Do flegt des Los uf Jonatan un Saul, aba des Volk goht fräi üs. 14,42 Saul sait: Werft des Los iba mich un mi Bue(Suhn) Jonatan! Do flegt des Los uf Jonatan. 14,43 Un Saul sait zue Jonatan: Sag ma(mir), (a) was hesch dü doe? Jonatan het´s nem un gsait: I(Ich) ha ä weng Honig koschtet mit dr Schpitze vum Schtab, den i(ich) in minare Hand gha ha; lueg, ich bi bereit z schterbe. 14,44 Do sait Saul: Gott doe ma(mir) des un des; Jonatan, dü mueß des Todes schterbe! 14,45 Aba des Volk sait zue Saul: Sollt Jonatan schterbe, der des große Heil in Israel brocht het? So isch`s nit! So weh dr HERR läbt: s soll kei Hoor vu sinem Kopf uf d Bode flege, denn Gott het hiit durch nen ghulfe. Un so löst des Volk Jonatan üs, so daß sa(er) nit schterbe mueß. 14,46 Aba Saul het vu d Philista ab glo un zeht nuf, un d Philista ziehe in ihr Land.

Sauls Krege. Sini Familie

14,52 S war aba d Kreg gege d Philista schwer, solang Saul gläbt het. Un wo Saul ä tapfere un rüschtige Ma sieht, den nimmt da(er) in si Denscht.

S´15. Kapitel

Saul wird vuworfe

15,10 Do gschah des HERRN ä Wort zue Samuel: 15,11 S (a) reut mi, daß ich Saul zuem Kenig gmacht ha; denn na(er) het sich vu ma(mir) abgwandt un mini Bifehle nit erfillt. Doriba wird Samuel zornig un brellt zuem HERRN di ganz Nacht. 15,12 Un Samuel macht sich freh uf, um Saul am Morge z träffä. Un nem wird vurote(agsait,aditet), daß Saul nohch (a) Karmel kumme isch un sich ä Siegeszeiche ufgrichtet hätt un wiedazog un nohch Gilgal nabkumme isch. 15,13 Als etze Samuel zue Saul kummt, sait Saul zue nem: Gsegnet bisch dü des HERRN! Ich ha des HERRN Wort erfillt. 15,14 Samuel git zantwort: Un was isch des fir ä Blöke vu Schof, des zue mine Ohre kummt, un ä Brülle vu Rinda, des ich her? 15,15 Saul sait: Vu d Amalekiter het ma sie brocht; denn des Volk het di beschte Schof un Rinda vuschont, um sie z opfare däm HERRN, dinem Gott; a däm andere hän ma(mir) d Bann vollschtreckt. 15,16 Samuel aba git Saul zantwort: Halt a, i(ich) will dir sage, was dr HERR mit ma(mir) de Nacht gschwätzt het. Er sait: Sag a! 15,17 Samuel sait: Isch's nit so: Obscho dü vor dir selba (a) gring warsch, so bisch dü doch d Kopf vu d Schtämm Israels; denn dr HERR het di zuem Kenig iba Israel gsalbt. 15,18 Un dr HERR schickt dich uf d Wäg un sait: Zieh hi un vollstrecke d Bann a d Frevla, d Amalekiter, un kämpf mit tene, bis dü sie vutilgt hesch! 15,19 Wurum hesch dü dr Schtimm des HERRN nit ghorcht, sundern hesch di an de Beute gmacht un doe, was däm HERRN mißflallt? 15,20 Saul git antwortet Samuel: I(Ich) ha doch dr Schtimm des HERRN ghorcht un bi d Wäg zoge, der mi dr HERR gschickt het, un ha Agag, d Kenig vu Amalek, herbrocht un a d Amalekiter d Bann vollschtreckt. 15,21 Aba des Volk het vu dr Beute gnumme Schof un Rinda, des Beschte vum Gebannte, um s däm HERRN, dinem Gott, z opfare in Gilgal. 15,22 Samuel aba sait: Meinsch dü, daß dr HERR Gfalle het am Brandopfa un Schlachtopfa gliechwe am Horche uf de Schtimm des HERRN? Lueg, Ghorche isch bessa als Opfa un Ufmerke (Achtha) bessa als des Fett vu Widder. (a) (b) (c) (d) (e) (f) (g) (h) 15,23 Denn nit pariere isch Sinde we Zaubarai, un Widaschtrebe isch we Abgöttarai un Götzedenscht. Wel dü des HERRN Wort vuworfe hesch, (a) het er di au vuworfe, daß dü nimi Kenig bisch. 15,24 Do sait Saul zue Samuel: Ich ha gsindigt, well ich des HERRN d Bifehl un di Wort ibaträte ha; denn i(ich) ha des Volk gfirchtet un ghorcht uf sini Schtimm. 15,25 Un etze, vugib ma(mir) de Sinde un kehr mit ma(mir) um, daß ich d HERRN abät. 15,26 Samuel sait zue Saul: Ich will nit mit dir umkehre; denn dü hesch des HERRN Wort vuworfe, un dr HERR het di au vuworfe, daß dü nimi Kenig iba Israel bisch. 15,27 Un als sich Samuel umedrillt het, um wägzgoh, packt nen Saul bim Zipfel vu sinem Rock; aba der riß ab. 15,28 Do sait Samuel zue nem: (a) D HERR het des Kenigrich Israels hiit vu dir grisse un nem andere ge, der bessa isch als dü. 15,29 Au legt sella nit, der Israels Ruehm isch, un s greut nen nit; denn (a) er isch nit ä Mensch, daß nen ebis greue kennt. 15,30 Saul aba sait: I(Ich) ha gsindigt; aba ehr mi doch etzed vor d Älteschte vu minem Volk un vor Israel un kehr mit ma(mir) um, daß i(ich) d HERRN, di Gott, abät. 15,31 Do kehrt Samuel um un folgt Saul, un Saul bät d HERRN a.

15,32 Un Samuel sait: Hole Agag, d Kenig vu Amalek, zue ma(mir)! Un Agag goht hi zue nem zitternd un sait: Gwiß, bitta isch dr Tod! 15,33 Samuel aba sait: We di Schwert Wieba ihra Kinda bschtohle het, so soll au di Muetter dr Kinda bschtohle si unda d Wieba. Un Samuel haut d Agag in Schtickli vor rem HERRN in Gilgal. 15,34 Un Samuel goht hi nohch Rama; Saul aba zeht nuf in si Huus zue Gibea Sauls. 15,35 Un Samuel sieht Saul forta nimi bis zue sellem Dag vu sinem Tod. Aba doch trait Samuel Leid um Saul, wel´s d HERRN greut het, daß sa(er) Saul zuem Kenig iba Israel gmacht het.

S´16. Kapitel

David wird zuem Kenig gsalbt

16,4 Samuel doet, we nem dr HERR gsait het, un kummt nohch Bethlehem. Do vuschrecke di Älteschte vu d Schtadt un gehn nem entgegä un sage: Bediitet di Kumme Heil? 16,5 Na(Er) sait: Ja, s bediitet Heil! I(Ich) bi kumme, däm HERRN z opfare; heiligt äich un kummt mit ma(mir) zuem Opfa. Un na(er) heiligt d Isai un sini Buebä(Sühn) un het sie zuem Opfa glade. 16,6 Als sie etze kumme, sieht da(er) d Eliab a un het denkt: Gwiß, do schtoht vor räm HERRN si Gsalbte. 16,7 Aba dr HERR sait zue Samuel: Sieh nit uf si Ussäh un si große Wuchs; ich ha nen vuworfe. Denn dr HERR luegt nit uf des, woruf ä Mensch luegt. Ä Mensch luegt, was vor d Auge isch; (a) (b) dr HERR aba luegt des Herz a. (c) 16,8 Do reft Isai d Abinadab un het nen bi Samuel vorbäigo glo. Un na(er) sait: Au den het dr HERR nit üsgwählt. 16,9 Do het Isai Schamma vorbäigo glo. Na(Er) aba sait: Au dene het dr HERR nit üsgwählt. 16,10 So het Isai (a) sini siebä Buebä(Sühn) bi Samuel vorbäigo glo; aba Samuel sait zue Isai: (b) Dr HERR het keine vu nene üsgwählt. 16,11 Un Samuel sait zue Isai: Sin des vu d Bebli alli? Er aba sait: S isch noh ibrig (a) dr jingschte; lueg, er hüete (heete) de Schof. Do sait Samuel zue Isai: Schick na un loß nen hole; denn ma(mir) wäre uns(üs) nit naehocke, bis sa(er) doherkummt. 16,12 Do schickt da(er) hi un het nen hole lo. Un na(er) war bruun, mit schene Auge un het ä gueti Gschtalt gha. Un dr HERR sait: Los (Uf), salb nen, denn der isch's. 16,13 Do nimmt Samuel si Elhorn un (a) (b) (c) salbt nen midde unda sinene Breda. Un dr Geischt des HERRN grotet iba David vu däm Dag a un wietahi. Samuel aba macht sich uf un goht nohch Rama. 16,14 Dr Geischt des HERRN aba wicht vum Saul, un ä bese Geischt des HERRN ängschtigt nen. 16,15 Do sage di Große Sauls zue nem: Lueg, ä bese Geischt vu Gott ängschtigt dich. 16,16 Unsa Herr bfehl etze sinene Knecht, de vor nem schtehn, daß sie ä Ma sueche, wo uf dr Harfe guet schpiele ka, dmit da(er) mit sinere Hand druf schpielt, wenn dr bese Geischt Gottes iba di kummt, un´s bessa mit dir wird. 16,17 Do sait Saul zue sinene Lit: Luege äich um nohch nem Ma, der wo mit Saiteschpiel kundig isch, un hole nen zue ma(mir). 16,18 Do git eina vu d junge Männa (Manne) antwort un sait: I(Ich) ha ä Bue(Suhn) Isais gsähne, vum Bethlehemiters, der isch des Saiteschpiel ka, ä tapferer Ma un tichtig im Kampf, schlau(vuschtändig) in sinere Red un schen gschtaltet, un dr HERR isch mit nem. 16,19 Do schickt Saul Laufbursch(Bote) zue Isai un het nem sage lo: Schick zue ma(mir) di Bue(Suhn) David, der wo bi d Schof isch. 16,20 Do nimmt Isai ä Esel un Brot un ä Schluuch Wi un ä Ziegebeckli un schickt´s Saul durch si Bue(Suhn) David. 16,21 So kummt David zue Saul un dent vor nem. Un Saul gwinnt nen sehr (sölli) leb, un na(er) wird si Waffeträga. 16,22 Un Saul schickt zue Isai un het nem sage lo: Loß David mir dene, denn er het Gnade gfunde vor minene Auge. 16,23 Sooft etze dr bese Geischt vu Gott iba Saul kummt, nimmt David d Harfe un schpielt druf mit sinere Hand. So wird´s Saul lichta, un s wird bessa mit nem, un dr bese Geischt wicht vu nem.

S´17. Kapitel

David un Goliat

17,11 Wo Saul un ganz Israel de Red vum Philista ghärt hän , vuschrecke sie un firchte sich sehr (sölli) .

17,12 David aba war d Bue(Suhn) vu sellem Efratiters üs Bethlehem in Juda, der wo Isai hieß. Der het acht Buebä(Sühn) un war zue Sauls Ziit scho z alt, um unda de Kregslit z go. 17,13 Aba de dräi elteschte Buebä(Sühn) Isais ware mit Saul in d Kreg zoge, un sie hieße: Eliab, dr erschtgeborene, Abinadab, dr zweite, un Schamma, dr dritte. 17,14 Un David war dr jingschte; de dräi elteschte aba ware Saul gfolgt. 17,15 Un David goht ab un zue vu Saul wäg nohch Bethlehem, um de Schof vu sinem Vada (Babbe) z hüete (heete). 17,16 Aba d Philista kummt üsä freh am Morge un obends un schtellt sich hi, vierzig Däg lang. 17,17 Isai aba sait zue sinem Bue(Suhn) David: Nimm fir dini Breda d Scheffel greschteti Kerner un de zehn Brot un bring sie schnell ins Laga zue dine Breda; 17,18 un de zehn frischi Käs bring däm Hauptma un lueg nohch dine Breda, ob's ne guet goht, un bring au ä Pfand vu nene mit. 17,19 Saul un sie un alli Männa (Manne) Israels sin im Eichgrund un kämpfe gege de Philista.

17,20 Do macht sich David freh am Morge uf un het de Schof nem Hüeter ibaloße, lud uf un goht hi, we nem Isai bifohle het, un kummt zuem Laga. Des Heer aba war üszoge un het sich ufgschtellt zuem Kampf, un sie erhobe des Kregsgschrei. 17,21 Un Israel un de Philista hän sich ufgschtellt, Schlachtreihe gege Schlachtreihe. 17,22 Do losst David si Bagasch, de na(er) trait het, bi d Wache vum Tross un lauft zuem Heer, kummt hi un het sini Breda gfrogt, ob's ne guet goht. 17,23 Un als sa(er) noh mit tene schwätzt, lueg, do kummt dr Riese mit Name Goliat uffe, d Philista vu Gat, vum Heer vu d Philista un schwätzt deselbä Wort, un David het´s ghärt. 17,24 Un wer vu Israel den Ma sieht, flieht vor rem un firchtet sich sehr (sölli) . 17,25 Un de Männa (Manne) vu Israel sage: Hän ihr den Ma rufkumme gsäh? Na(Er) kummt uffe, um läschtert iba Israel ab. Wer nen erschlet, sella will dr Kenig sehr (sölli) rich mache un nem sini Dochta ge un will sinem Vada (Babbe) Huus freimache vu Laschte in Israel. 17,26 Do sait David zue d Männa (Manne), de bi nem gschtande sin: Was wird ma däm ge, der wo dän Philista erschlet un de Schand vu Israel abwendet? Denn wer isch der unbschnittene Philista, der des Heer vum lebändige Gott vuschpottet? 17,27 Do het nem des Volk we dvor gsait: Des un des wird ma däm ge, der wo nen erschlet. 17,28 Un wo Eliab, si älteschte Brueda, nen schwätze ghärt het mit d Männa (Manne), wird da(er) wetig(zornig) iba David un sait: Wurum bisch dü herkumme? Un wäm hesch dü de wenige Schof dert in dr Wüschte ibalosse? Ich kenn di Vumessenheit wohl un d Bosget vu dinem Herz. Dü bisch nur kumme, um däm Kampf zuezluege. 17,29 David antwortet: Was hab ich denn gmacht? Ich ha doch nur gfrogt! 17,30 Un na(er) drillt sich vu nem wäg zue nem andere un frogt, we na(er) dvor gfrogt het. Do git antwortet nem des Volk we´s erschtemol.

17,31 Un wo sie (a) de Worte ghärt hän , de David gsait het, bringe sie´s vor Saul, un na(er) het nen hole lo. 17,32 Un David sait zue Saul: Deswege soll keina d Muet sinken lo; di Knecht wird higo un mit däm Philista kämpfe. 17,33 Saul aba sait zue David: Dü kasch nit higo, um mit däm Philista kämpfe; denn dü bisch z jung dzue, der aba isch ä Kregsma vu klei uf. 17,34 David aba sait zue Saul: Di Knecht hüetete de Schof vu sinem Vada (Babbe); un isch dann(dnoh) ä Löwe odr ä Bär kumme un schleipft ä Schof wäg vu d Herde, 17,35 so bi ich nem nohch glaufe, ha uf nen igschla un rettet´s üs sinem Muul. Wenn na(er) aba uf mich losgange isch, ha ich nen packt bi sinem Bart un ha nen tot gschla. 17,36 So het di Knecht d Löwe un d Bär erschla, un däm unbschnittene Philista soll´s we einem vu nene ergoh; denn na(er) het des Heer vum lebändige Gott vuschpottet. 17,37 Un David sait: Dr HERR, der mich vum Löwe un Bär errettet het, sella wird mich au errette vu däm Philista. Un Saul sait zue David: Gang hi, dr HERR isch mit dir! 17,38 Un Saul legt David sini Rischtung a un het sich setzt nem ä iserne Helm uf si Kopf un legt nem ä Panza a. 17,39 Un David girtet Sauls Schwert iba sini Rischtung un meht sich vugeblich, dmit z go; denn na(er) het´s noh ne vusuecht. Do sait David zue Saul: Ich ka so nit go, denn ich bi's nit gwehnt; un er legt´s ab 17,40 un nimmt si Bengel(Schtäckä) in d Hand un wählt fünf glatti Schtei (Wackes) üs säm Bach un doet sie in de Hirtedasche, de nem als Köcher dent, un nimmt de Schleuder in d Hand un goht däm Philista entgegä.

17,41 D Philista aba kummt imma necha an David rah, un si Schildträga goht vor rem her. 17,42 Als etze dr Philista ufsieht un David aluegt, vuachtet er nen; denn na(er) war noh jung, un na(er) war (a) bruun un schen. 17,43 Un dr Philista sait zue David: Bin ich denn ä Hund, daß dü mit nem Schtecke zue ma(mir) kummsch? Un dr Philista vufluecht d David bi sinem Gott 17,44 un sait zue David: Kumm her zue mir, ich will di Fleisch d Vegel unda däm Himmel ge un d Tierli uf fäm Feld. 17,45 David aba sait zue däm Philista: Dü kummsch zue ma(mir) mit Schwert, Lanze un Schpieß, ich aba kummt zue dir im Name des HERRN Zebaoth, vum Gott des Heers Israel, den dü vuschpottet hesch. 17,46 Hiit wird dich dr HERR in mini Hand ge, daß ich dich erschlag un dir d Schädel abhau un gib dini Lych un de Lyche vum Heer dr Philista hiit d Vegel unda däm Himmel un däm Wild uf dr Erde, dmit alli Welt innewird, daß Israel ä Gott het, 17,47 un dmit di ganz Gmeind innewird, daß dr HERR nit durch Schwert odr Schpieß hilft; denn (a) (b) (c) dr Kreg isch des HERRN, un na(er) wird äich in unsari Händ(Pfode) ge.

17,48 Als sich etze dr Philista ufgmacht het un dahergange isch un sich David gnähert het, lauft David schnell vu d Schlachtreihe däm Philista entgegä. 17,49 Un David doet si Hand in de Hirtedasche un nimmt ä Schtei (Wackes) rüs un schleuderet nen un het d Philista an d Schtirn troffe, daß d Schtei (Wackes) in sini Schtirn fahrt un na(er) uf d Bode flegt uf si Gsicht. 17,50 So het David d Philista ibawunde mit Schleuder un Schtei (Wackes) un het troffe un tötet nen. David aba het kei Schwert in sinere Hand. 17,51 Do lauft er hi un kummt zuem Philista un nimmt däm si Schwert un zeht s üs dr Scheide un tötete nen vollends un haut nem d Schädel dmit ab. Als aba de Philista sähn, daß ihr Schtärkste tot war, haue ab sie.

17,52 Un de Männa (Manne) Israels un Judas mache sich uf, erhebe des Kampfgschrei un jage d Philista nohch, bis nohch Gat un bis an de Doore Ekrons. Un de Philista bliebe erschlage liege uf däm Wäg vu Schaarajim bis nohch Gat un Ekron. 17,53 Un d Israelite kehre um vu d Vufolgig vu d Philista un pliinderte ihr Laga. 17,54 David aba nimmt vum Philista d Schädel un bringt nen nohch Jerusalem, sini Waffen aba legt er in si Zelt.

17,55 Wo Saul aba David däm Philista entgegego sieht, sait da(er) zue Abner, sinem Feldhauptmann: Wem si Bue(Suhn) isch der Junge? Abner sait: Bi dinem Läbä, Kenig: ich weiß ses nit. 17,56 D Kenig sait: So frog dnohch, wäm si Bue(Suhn) dr junge Ma isch. 17,57 Wo etze David zruckkummt vum Sieg iba d Philista, nimmt nen Abner un bringt nen vor Saul, un na(er) het vum Philista d Schädel in sinere Hand. 17,58 Un Saul sait zue nem: Wem si Bue(Suhn) bisch dü, Bue? David sait: Ich bi ä Bue(Suhn) vu dinem Knechts Isai, vum Bethlehemiter.

S´18. Kapitel

David gwinnt Jonatan zuem Fründ(Freund)

Sauls Ifersucht uf David

18,6 S isch gschehe (bassiert), als David zruckkummt vum Sieg iba de Philista, daß de (a) Wieba üs alle Schtädt Israels rüsgange sin mit Gesang un Reige däm Kenig Saul entgegä unda Jauchze, mit Pauke un mit Zimble. 18,7 Un de Wieba singe im Reige un sage: (a) (b) Saul het duusig erschlage, aba David zehnduusig. 18,8 Do ergrimmte Saul sehr (sölli) , un des Wort mißflallt nem, un na(er) sait: Sie hän David zehnduusig ge un mir duusig; däm wird noh des Kenigrich zuefalle (ge). 18,9 Un Saul sieht David schreg a vu däm Dag a un vorzues.

18,10 Am andere Dag kummt dr (a) bese Geischt vu Gott iba Saul, un na(er) grotet in Raserei in sinem Huus; David aba schpielt uf d Saite mit sinere Hand, we na´s(er´s) jede Dag doet. Un Saul het ä Schpieß in d Hand 18,11 un (a) (b) nimmt d Schpieß un het denkt: Ich will David an de Wand schpieße. David aba wicht nem zweimol üs. 18,12 Un Saul firchtet sich vor David; denn dr HERR war mit nem, aba vu Saul war er gwiche. 18,13 Do entfernt nen Saul üs vu sinere Nechi un het nen zuem Obaschte iba duusig Mann gsetzt. Un David zeht üs un i vor rem Kregsvolk 18,14 un (a) richtet all si Sach recht üs, un dr HERR war mit nem. 18,15 Als etze Saul sieht, daß David alles so guet glingt, graut´s nem vor David. 18,16 Aba ganz Israel un Juda het David leb(lieb), denn na(er) zeht üs un i vor rene her.

David gwinnt Sauls Dochta als Wieb

18,20 Aba Michal, Sauls Dochta, het David leb(lieb). Als des Saul vurote(agsait,aditet) wird, war´s nem recht. 18,21 Un Saul het sich gsait: Ich will sie nem ge, dmit sie nem zuem Fallschtrick wird un d Händ(Pfode) dr Philista gege nen sin. Un Saul sait zue David: Hiit in zwei Johr kasch dü mi Schwiegasuhn wäre. 18,22 Un Saul bifehlt sinene Große: schwätze mit David heimlich un sage: Lueg, dr Kenig het Gfalle a dir, un alli sini Große liebe dich; so wir etze (a) Schwiegasuhn vum Kenig. 18,23 Un di Große Sauls sage de Wort vor d Ohre David. David aba sait: Dünkt äich des ä Geringes, vum Kenig Schwiegasuhn z wäre? Ich bi nur ä arme, gringe Ma. 18,24 Un di Große Sauls sage´s nem wida un sage: De Wort het David gsait. 18,25 Saul sait: So sage zue David: Dr Kenig will kei andere Bräutpries als hundat Vorhütt vu d Philista, um a d Feinde (Gegna) vum Kenig Vugeltig z ebe. Aba Saul trachtet dnohch, David umzbringe durch de Händ(Pfode) vu d Philista. 18,26 Do sage sini Große David de Red, un s dünkt David guet, Schwiegasuhn vum Kenig z wäre. 18,27 Un de Ziit war noh nit um, do macht sich David uf un zeht hi mit sinene Männa (Manne) un erschlet unda d Philista zweihundat Mann. Un David bringt ihri Vorhütte däm Kenig in volla Zahl, um vum Kenig Schwiegasuhn z wäre. Do git nem Saul sini Dochta Michal als Wieb.

18,28 Als aba Saul sieht un gmerkt het, daß dr HERR mit David war un daß sini Dochta Michal nen liebhet, 18,29 do (a) firchtet sich Saul noh me vor David un wird si Feind si Läbä lang. 18,30 Un sooft de Firschte dr Philista in d Kampf ziehe, richte David me gege sie üs als alli Große Sauls, wenn sie üszoge sin, so daß si Name hoch globt wird.

S´19. Kapitel

Jonatan rettet David vor Saul

Michal rettet David

David flieht zue Samuel

´20. Kapitel

David un Jonatan bfeschtige ihri Freundschaft

20,18 Un Jonatan sait zue nem: Morge isch Näimond; do wird ma dich vumisse, wenn di Platz leer bliebt. 20,19 Am dritte Dag wirsch dü erscht recht vumißt wäre. Dü aba kumm an d Platz, wo dü dich vuschreckt hesch am Dag sellere Tat, un hock di dert näbe d Schteihufä. 20,20 So will ich noh sellere Site dräi Pfiel scheße, als ob ich nohch nem Ziel scheße dät. 20,21 Un ich will des Bebli hinschicke: Gang, suech de Pfiel! Wenn ich zuem Bebli sag: Lueg, de Pfiel liege herwärts vu dir, hole sie!, so kumm; denn s schtoht guet um dich un s isch kei Gfahr, so we dr HERR läbt. 20,22 Sag ich aba zuem Bebli: Lueg, de Pfiel liege hiwärts vu dir!, so gang (hi); denn dr HERR bfiehlt dir fortzgoh. 20,23 Fir des Wort aba, des dü un ich mitänanda gschwätzt hän: lueg, dfir schtoht dr HERR zwische mir un dir ebiglig.

Sauls Wuet uf Jonatan wägäm David

David Abschied vu Jonatan

S´21. Kapitel

21,1 *Un David macht sich uf un goht sinar Wäg; Jonatan aba goht in d Schtadt. *Abweichend schtatt 21,1-16: 20,43 - 21,15.

David bi d Prieschta (Pfarra) vu Nob

21,8 S war aba am selbe Dag ä Ma vu d Große Sauls dert (a) (b) igschlosse vor rem HERRN mit Name (c) Doëg, ä Edomiter, der iba de Schäfa (Hirte) Sauls gsetzt war. 21,9 Un David sait zue Ahimelech: Isch nit do bi dir ä Schpieß odr ä Schwert? Ich ha mi Schwert un mini Waffe nit mit ma gnumme, denn de Sach vum Kenig war pressant. 21,10 Dr Prieschta sait: (a) Des Schwert vum Philista Goliat, wo dü im Eichgrund erschla hesch, des isch do, in ä Mandel gwicklet, hinda däm (b) Efod. Willsch dü des, so nimm´s, denn s isch kei anderes do als des. David sait: Sinesglieche git´s nit; gib ma(mir)'s!

David flieht zuem Kenig Achisch vu Gat

S´22. Kapitel

David wird Afihra eina Bandi ( Bagasch)

Saul nimmt Rache a d Prieschta (Pfarra) vu Nob

22,20 S enkummt aba ei Bue(Suhn) Ahimelechs, d Bue(Suhn) Ahitubs, der hieß Abjatar, un floh zue David 22,21 un vukindet nem, daß Saul d Prieschta des HERRN umbrocht het. 22,22 David aba sait zue Abjatar: Ich wußt´s scho an däm Dag, als dr Edomiter (a) Doëg dert war, daß er's Saul vurote wird. Ich bi schuldig am Läbä alla üs däm Huus vu dinem Vada (Babbe). 22,23 Blieb bi mir un fircht di nit. Denn der, der mir nohch rem Läbä trachtet, der trachtet au dir nohch rem Läbä; dü bisch bi mir in Sicherheit. (a)

´23. Kapitel

David in Keïla

23,6 Als aba Abjatar, d Bue(Suhn) Ahimelechs, zue David gflohe war, zeht da(er) mit rab nohch Keïla un bringt d (a) Efod mit. 23,7 Do wird Saul vurote(agsait, aditet), daß David nohch Keïla kumme isch, un Saul het denkt: Gott het nen in mini Händ(Pfode) ge, denn na(er) isch igschlosse, etze wo na(er) in ä Schtadt mit Door un Riegel kumme isch. 23,8 Un Saul het des ganze Kregsvolk ufruefe glo, zuem Kampf nabzgoh nohch Keïla, dmit sie David un sini Männa (Manne) blagerte. 23,9 Als aba David gmerkt het, daß Saul Beses gege nen im Sinne het, sait da(er) zuem Prieschta Abjatar: (a) Bring d Efod her! 23,10 Un David sait: HERR, Gott Israels, di Knecht het ghärt , daß Saul dnohch vulangt, nohch Keïla z zeh, um de Schtadt z vuderbe um minetwegä. 23,11 Wäre mich de Birga vu Keïla ibage in sini Händ(Pfode)? Un wird Saul rabkumme, we di Knecht ghärt het? Des vuzehl(vukünd), HERR, Gott Israels, dinem Knecht! Un dr HERR sait: Na(Er) wird rabkumme. 23,12 David het wida gfrogt: Wäre de Birga vu Keïla mich un mini Männa (Manne) ibage in de Händ(Pfode) Sauls? Dr HERR sait: Ja. 23,13 Do macht sich David uf samt sinene Männa (Manne), öbbe sechshundat, un sie ziehe furt vu Keïla un schtriefte do un dert umä. Als etze Saul vurote(agsait,aditet) wird, daß David üs Keiëla gflohe war, sieht(schtoht) da(er) ab vu sinem Zug.

David in dr Wüschte Sif

23,19 Aba de (a) (b) Sifiter ziehe zue Saul nuf nohch Gibea un sage: David hebet (haltet) sich bi uns(üs) vuborge uf d Bergfesten in Horescha in Gibea-Hachila, des südlich lit vu Jeschimon. 23,20 Isch's etze, Kenig, dines Herzes Vulange nabzkumme, so kumm; ma(mir) wen nen in des Kenigs Händ(Pfode) ibage. 23,21 Do sait Saul: Gsegnet sin ihr des HERRN, daß ihr äich wägä mir erbarmt hän! 23,22 So gehn etze un gän wida acht, daß ihr wißt un sähn, an welem Platz si Fueß weilt un wer nen dert gsähne het; denn ma het mir gsait, daß er sehr (sölli) lischtig isch. 23,23 Beobachte un erkundet jede vuschteckte Plätzli, wo na(er) sich vukriecht, un kumme wida zue mir, wenn ihr gwiß sin, so will ich mit äich zeh. Isch scha(er) im Land, so will ich nen ufschpiire unda alle Däusendschafte Judas. 23,24 Do mache sie sich uf un gehn vor Saul her nohch (a) Sif. David aba un sini Männa (Manne) ware in dr Wüschte Maon, in d Schtäppe südlich vu Jeschimon. 23,25 Als etze Saul nazeht mit sinene Männa (Manne), David z sueche, wird´s David vurote(agsait,aditet). Un na(er) goht zuem Felse nab, der wo in dr Wüschte Maon isch. Als des Saul ghärt het, jagt er David nohch in de Wüschte Maon. 23,26 Un Saul goht uf d eine Site vum Berg, David mit sinene Männa (Manne) uf d andere Site vum Berg. David aba schickt sich, Saul zue vutwitsche, während Saul samt sinene Männa (Manne) David un sini Männa (Manne) umschtellt het, um sie z fange. 23,27 Aba s kummt ä Laufbursch(Bote) zue Saul un sait: Kumm schnell, denn d Philista sin ins Land igfalle. 23,28 Do het Saul dvu ab glo, David nohchzjage, un zeht hi, d Philista entgegä. Drum nennt ma d Platz Sela-Machlekot*. *des heißt vermutlich «Trennungsfelsen».

S´24. Kapitel

David vuschont Saul in d Höhle vu En-Gedi

Als aba Saul sich ufgmacht het üs d Höhle un si Wäg goht, 24,9 macht sich au David uf nem nohch un goht üs d Höhle un reft Saul nohch un sait: Mi Herr un Kenig! Saul luegt sich um. Un David buckt sich zuer Erde un flegt nah. 24,10 Un David sait zue Saul: Wurum hersch dü uf des Gschwätz dr Mensche, de do sage: David suecht di Ungliick? 24,11 Lueg, hiit hän dini Auge gsähne, daß di dr HERR in mi Hand ge het in d Höhle, un ma het mir gsait, daß ich di umbringe soll. Aba ich ha di vuschont; denn ich ha denkt: Ich will mi Hand nit an mi Herr lege; denn na(er) isch d Gesalbte des HERRN. 24,12 Vada (Babbe), lueg doch do d Zipfel vu dinem Rock in minare Hand! Daß ich d Zipfel vu dinem Rock abgschnitte ha un dich nit umbrocht ha, dra erkenne un sieh, daß mini Händ(Pfode) rein sin vu Bosget un Empörig. Ich ha mi nit an dir vusindigt; aba dü jagsch ma(mir) nohch, um ma(mir) des Läbä z neh. 24,13 Dr HERR wird Richta si zwische mir un dir un mi a dir räche, aba mi Hand soll dich nit arihre; (a) (b) 24,14 we ma sait nohch rem alte Schprichli: Vu Bese kummt Beses; aba mi Hand soll dich nit arihre. 24,15 Wem zeht dr Kenig vu Israel nohch? Wem jagsch dü nohch? Einem tote Hund, nem einzelne Floh! 24,16 Dr HERR isch Richta un richte zwische mir un dir un sieht dri un fihrt mi Sach, daß sa(er) ma(mir) Recht schafft gege dich!

24,17 Als etze David de Wort zue Saul gsait het, sait Saul: Isch des nit di Schtimm, Bue(Suhn) David? Un Saul erhob sini Schtimm un hiilt 24,18 un sait zue David: Dü bisch Grechter als ich, dü hesch ma(mir) Guetes erwiese; ich aba ha dir Beses erwiese. 24,19 Un dü hesch ma(mir) hiit zeigt, we dü Guetes an mir doe hesch, als mi dr HERR in dini Händ(Pfode) ge het un dü mich doch nit umbrocht hesch. 24,20 Wo isch öbber (ebber), der si Feind findet un losst nen mit Friide si Wäg go? Dr HERR vugeld dir Guetes fir des, was dü hiit a ma(mir) doe hesch! 24,21 Etze lueg, (a) i(ich) weiß, daß dü Kenig wäre wirsch un des Kenigrich iba Israel durch dini Hand Bschtande ha wird. 24,22 So schwör ma(mir) etze bi däm HERRN, daß dü mi Gschlecht nohch mir nit üsrotte un mi Name nit üslesche wirsch üs minem Vada (Babbe) Huus. 24,23 Un David schwor´s Saul. Do zeht Saul heim. David aba mit sinene Männa (Manne) zeht nuf uf de Bergfeschte.

S´25. Kapitel

Samuels Tod

David un Abigajil David aba macht sich uf un zeht nab in d Wüschte Maon.

25,2 Un s war ä Ma in (a) Maon, der het sini Arbet in Karmel, un sella Ma het ä sehr (sölli) großes Vumöge un het (bsaß) draiduusig Schof un duusig Ziege. Un s isch gsii (gschehe (bassiert)), daß sa(er) ebe sini Schof gschore het in Karmel. 25,3 Sella Ma hieß Nabal, si Wieb aba hieß Abigajil. Un sie war ä Wieb mit Vuschtand un schenem Gsicht, sella Ma aba war grob un boshaft in sinem Doe un war eina vu Kaleb.

25,4 Als etze David in d Wüschte ghärt het, daß Nabal sini Schof schur het, 25,5 schickt da(er) zehn vu sinene Lit üs un sait zue nene: Gehn nuf nohch Karmel, un wenn ihr zue Nabal kumme, so greßt nen fründlig in minem Name 25,6 un sage zue minem Brueda: Friide isch mit dir un dinem Huus un mit allem, was dü hesch! 25,7 Ich ha ghärt , daß dü Schofschur hesch. Etze, dini Schäfa (Hirte) sin mit uns(üs) zsämme gsi; ma(mir) hän nene nigs zleid doe, un sie hän nigs vumißt, solang sie in Karmel gsi sin. 25,8 Frog dini Lit dnohch, de wäre's dir sage. Un loß mini Lit Gnade find vor dinene Auge, denn mir sin a nem Feschtdag kumme. Gib dine Knecht un dinem Bue(Suhn) David, was dü in d Hand hesch. 25,9 Un als de Lit Davids hikumme ware un in Davids Name alli de Wort mit Nabal gschwätzt hän un ruhig warte, 25,10 git Nabal d Knecht David zantwort: Wer isch David? Un wer isch dr Bue(Suhn) Isais! S git etzed vieli Knecht, de ihre Herre dvuglofe sin. 25,11 Sollt ich mi Brot un mi Wassa nähmä un mi Fleisch, des ich fir mini Schera gschlachtet ha, un Lit ge, vu däne ich nit weiß, wo sie her sin? 25,12 Do drille sich de Lit David um un gehn ihr Wäg. Un als sie zue nem zruckkume, sage sie nem des alles. 25,13 Do sait David zue sinene Männa (Manne): Giirte sich jeda si Schwert um! Un jeda girtletet sich si Schwert um, un au David girtletet sich si Schwert um, un öbbe vierhundat Männa ziehe nem nohch, aba zweihundat bliebe bi däm Troß.

25,14 Aba dr Abigajil, Nabals Wieb, het´s eina vu d Lit gsait un sait: Lueg, David het Laufbursch(Bote) gschickt üs dr Wüschte, unsaren Herr z greße, er aba het sie abrielt. 25,15 Aba de Männa (Manne) sin uns(üs) doch sehr (sölli) nitzlig gsi un hän uns(üs) nigs zleid doe, un ma(mir) hän nigs vumißt, solang ma(mir) mit tene umherzoge, wenn ma(mir) uf däm Feld ware, 25,16 sundern sie sin we Muurene um uns(üs) gsi Dag un Nacht, solang ma(mir) de Schof in ihra Nechi gheetet hän. 25,17 So bedenk etze un lueg zue, was da doesch; denn s isch gwiß ä Unheil bschlosse iba unsaren Herr un iba si ganzes Huus. Er aba isch ä heillose Mensch, däm nemads ebis z sage träut.

25,18 Do schickt sich Abigajil un nimmt zweihundat Brot un zwei Kreg Wi un fünf zuebereiteti Schof un fünf Maß Röschtkorn un hundat Rosinekueche un zweihundat Fiegekueche un het alles uf Esel glade 25,19 un sait zue ihre Lit: Gehn vor ma(mir) her; lueg, ich will gli druf hinda äich her kumme. Un sie het ihrem Ma Nabal nigs dvu gsait. 25,20 Un als sie uf däm Esel gritte isch un abezoge war im Schutz vum Berg, lueg, do kummt David mit sinene Männa (Manne) ihr entgegä, so daß sie uf sie schtoßt. 25,21 David aba het denkt: Etze ha ich alles umsunscht beheetet, was der do in d Wüschte het, so daß nigs vumißt wird vu allem, was sa(er) het; un er vugilt ma(mir) Guetes mit Besem! 25,22 Gott doet David des un noh me a, wenn ich nem bis zuem lichte Morge eine ibrigloss, wo männlich isch, vu allem, was sa(er) het. 25,23 Als etze Abigajil David sieht, schtiegt sie schnell vum Esel un flegt vor David ane un buckt sich bis zuer Erde 25,24 un flegt nem vor d Feß un sait: Ach, mi Herr, uf mich ällei flegt de Schuld! Loß di Magd schwätze vor dine Ohre un her de Wort dinere Magd! 25,25 Mi Herr ägeret sich nit iba Nabal, däne heillose Mensch; denn we si Name, so isch scha(er): er heißt «Tor», un Dümmi isch bi nem. Ich aba, di Magd, ha de Lit vu minem Herr nit gsähne, de dü gschickt hesch. 25,26 Etze aba, mi Herr, so weh dr HERR läbt un so weh dü selba läbsch: dr HERR het di dvor bwahrt, in Bluetschuld z grote un dir mit eigena Hand z helfe. So solle dini Feinde (Gegna) un alli, de minem Herr schlechtes wen, we Nabal wäre! 25,27 Do isch de Segensgabe, de di Magd minem Herr brocht het; des soll d Lit ge wäre, de minem Herr folge. 25,28 Vugib dinere Magd de Amaßig! Dr HERR wird minem Herr ä (a) bschtändiges Huus baue (bäue), denn dü firsch des HERRN Kreg. S mag nigs Beses an dir gfunde wäre di Läbä lang. 25,29 Un wenn sich ä Mensch ufmache wird, dich z jage un dir nohch räm Läbä z trachte, so soll des Läbä vu minem Herr ibunde si im (a) Bündli vu d Lebändige bi däm HERRN, dinem Gott, aba des Läbä diner Feinde (Gegna) soll la(er) furtschleudere mit d Schleuda. 25,30 Wenn dann(dnoh) dr HERR minem Herr all des Guete doe wird, was sa(er) dir zuegsait het, un dich zuem (a) Firschte bschtellt het iba Israel, 25,31 so wird des Herz vu minem Herr fräi si vum Aschtoß un Ärganis, daß dü unschuldiges Bluet vuschittet un dir selba ghulfe hesch. Un wenn dr HERR minem Herr wohldoe wird, so wollesch dü an di Magd denke. 25,32 Do sait David zue Abigajil: Globt isch dr HERR, der Gott Israels, der dich hiit mir entgegägschickt het, 25,33 un gsegnet isch di Schläui, un gsegnet bisch dü, daß dü mich hiit dvu zruckghalte hesch, in Bluetschuld z grote un ma(mir) mit eigena Hand z helfe. 25,34 Gwiß, so weh dr HERR, der Gott Israels, läbt, der mi dvor bwahrt het, schlechtes an dir z doe: wärsch dü nit schnell mir begegnet, so wär däm Nabal bis zuem lichte Morge nit eina, der männlich isch, ibrigbliebe. 25,35 Also nimmt David üs ihra Hand, was sie nem brocht het, un sait zue ihre: Zieh mit Friide nuf in di Huus; lueg, ich ha uf dini Schtimm ghärt un di Asähe wida hergschtellt.

25,36 Als aba Abigajil zue Nabal kummt, lueg, do het da(er) ä Ässä zuebreitet(zwäg gmacht) in sinem Huus we vu nem Kenig s Ässä, un si Herz war gueta Dinge, un er war sehr (sölli) bsofe. Sie aba het nem nigs gsait, nit weng noh viel, bis an d lichte Morge. 25,37 Als ses aba Morge wore un d Ruusch vu Nabal gwiche war, het nem sini Wieb alles gsait. Do erschtirb si Herz in sinem Lyb (Ranze), un er war we ä Schtei (Wackes). 25,38 Un nohch zehn Däg schlat dr HERR d Nabal, daß sa(er) schtirbt. 25,39 Als David ghärt het, daß Nabal tot war, sait da(er): Globt isch dr HERR, der mi Schmach grächt het an Nabal un si Knecht abghalte het vu eina bese Tat! Dr HERR het däm Nabal sini besi Tat uf si Kopf zruck ge.

Und David schickt hi un het Abigajil sage lo, daß sa(er) sie als Wieb nähmä wott. 25,40 Un als de Knecht Davids zue Abigajil nohch Karmel kumme, schwätze sie mit ihr un sage: David het uns(üs) zue dir gschickt, daß sa(er) dich als Wieb nihmt. 25,41 Sie schtoht uf un flegt ane uf ihr Agsicht uf d Bode un sait: Lueg, dini Magd isch bereit, d Knecht vu minem Herr z dene un ihri Feß z wäsche. 25,42 Un Abigajil macht sich schnell uf un het sich sich uf ä Esel kockt, un ihri fünf Mägd gehn hinda ihre her. Un sie zeht d Laufbursch(Bote) Davids nohch un wird sini Wieb.

25,43 Au het David Ahinoam vu Jesreel als Wieb gnumme; sie wäre beidi sini Wieba. 25,44 Saul aba het sini Dochta Michal, David Wieb, (a) Palti, däm Bue(Suhn) vum Lajisch üs Gallim, ge.

S´26. Kapitel

David vuschont Saul zuem zweitenmol

26,13 Als etze David uf d andere Site ribakumme war, schtellt da(er) sich uf d Gipfel vum Berg vu wietem, so daß ä wietes Feld zwische nene war. 26,14 Un David reft zuem Kregsvolk un zue Abner, däm Bue(Suhn) Ners, un sait: Antwortesch dü nit, Abner? Un Abner git zantwort: Wer bisch dü, daß dü so brellsch zuem Kenig hi? 26,15 Un David sait zue Abner: Bisch dü nit ä Ma? Un wer isch dir gli in Israel? Wurum hesch dü denn di Herr, d Kenig, nit bwacht? Denn s isch eina vum Volk inekumme, di Herr, d Kenig, umzbringe. 26,16 Des war nit recht, was dü doe hesch. So weh dr HERR läbt: ihr sin Kinda des Todes, wel ihr äiren Herr, d Gsalbte des HERRN, nit bwacht hän! Etze lueg doch nohch, wo d Schpieß vum Kenig isch un d Wassakrueg, der wo zue sinene Häupten war. 26,17 Do erkennt Saul de Schtimm Davids un sait: Isch des nit di Schtimm, mi Bue(Suhn) David? David sait: S isch mi Schtimm, mi Herr un Kenig. 26,18 Un sait wida: Wurum vufolgt denn mi Herr si Knecht? Was hab ich doe? Un was isch Beses in minare Hand? 26,19 So her doch etze mi Herr, dr Kenig, de Wort vu sinem Knechts: Reizt di d HERR gege mich, so len ma nen (a) ä Schpeiseopfa schmecken; den's aba Mensche, so sin sie vufluecht vor rem HERRN, wel sie mich hiit vuschtoße un nit an däm (b) Erbdeil des HERRN teilha hän losse un schwätze: (c) Gang hi, den andere Götta! 26,20 So fließt etze mi Bluet nit uf d Bode wiet wäg vorem Agsicht des HERRN! Denn dr Kenig vu Israel isch jo üsgzoge, z sueche ä einzelne Floh, we ma ä Räbhöhn jagt uf d Berge. 26,21 Un Saul sait: Ich ha gsindigt; kumm wida, mi Bue(Suhn) David, ich will dir etze nigs Beses me doe, wel mi Läbä hiit in dine Auge diir gsi isch. Lueg, ich ha dummes un arges unrecht doe. 26,22 David git zantwort: Lueg, do isch dr Schpieß vum Kenig; s kummt eina vu d junge Lit riba un holt nen. 26,23 Dr HERR aba wird jedäm si Grechtigkeit un Treui zruck ge. Denn dr HERR het dich hiit in mi Hand ge, ich aba wott mi Hand nit an d Gsalbte des HERRN lege. 26,24 Un lueg, we hiit di Läbä in minene Auge wert gachtet gsi isch, so wärde mi Läbä wert gachtet in d Auge des HERRN, un er errette mich üs alla Not! 26,25 Saul sait zue David: Gsegnet bisch dü, mi Bue(Suhn) David; dü wirsch's üsfihre un z end bringe (vollende). Un David zeht si Schtroß; Saul aba kehrt zruck an si Platz.

S´27. Kapitel

David bi d Philista

27,5 Un David sait zue Achisch: Hab i(ich) Gnade vor dine Auge gfunde, so mag ma mir ä Plätzli ge in eina vu d Schtädt uf däm Land, daß ich drin huus(wohn); wurum soll di Knecht in dr Kenigsschtadt bi dir huuse? 27,6 Do git nem Achisch an däm Dag (a) Ziklag. Drum ghärt Ziklag d Kenige vu Juda bis uf dän Dag. 27,7 De Ziit aba, de David im Philistaland gwohnt het, war ä Johr un vier Monet. 27,8 David zeht nuf mit sinene Männa (Manne) un flallt ins Land vu d Geschuriter un Girsiter un Amalekiter i; denn de ware vu alters her de Bwohna vum Land bis hi nohch Schur un Ägypteland. 27,9 Un sooft David in des Land igfalle isch, losst da (er) kei Ma noh ä Wieb läbä un nimmt mit Schof, Rinda, Esel, Kamele un Kleida un kehrt wida zruck. Kummt da(er) dann(dnoh) zue Achisch 27,10 un Achisch sait: Wo sin ihr hiit igfalle?, so sait David: In des Südland Judas, odr: In des Südland vu d Jerachmeeliter, odr: In des Südland dr Keniter. 27,11 David aba losst kei Ma noh ä Wieb läbend nohch Gat kumme; denn na(er) het denkt: Sie kennte uns(üs) vurote. So doets David, un des war sini Art, solang er im Philistaland gwohnt het. 27,12 Un Achisch glaubts David; denn na(er) het denkt: Na(Er) het sich in Vuruef brocht bi sinem Volk Israel; drum wird da(er) fir imma mi Knecht si.

S´28. Kapitel

28,1 Un gschehe (bassiert)e zue d Ziit, daß de Philista ihr Heer sammle, um in d Kampf z goh(zeh) gege Israel. Un Achisch sait zue David: Dü sollsch wisse, daß dü un dini Männa (Manne) mit ma(mir) üszehe solle im Heer. 28,2 David sait zue Achisch: jawohl, dü sollsch erfahre, was di Knecht doe wird. Achisch sait zue David: So will ich dich zue minem Lybwächter setzä fir di ganz Ziit.

Saul bi d Totebeschwörerin in En-Dor

28,4 Als etze de Philista sich vusammle un rakumme un sich bi (a) Schunem lagere, vusammlet Saul au ganz Israel, un sie lagere sich uf däm Berg Gilboa. 28,5 Als aba Saul des Heer vu d Philista sieht, firchtet er sich, un si Herz vuzwiflet(vuzagt) sehr (sölli) . 28,6 Un na(er) bfrogt d HERRN; aba dr HERR git nem nit antwort, nit durch Traim noh durch des (a) (b) Los «Lecht» noh durch Prophete. 28,7 Do sait Saul zue sinene Getreue: Sueche ma(mir) ä Wieb, des (a) Toti bschwöre ka, daß ich zue nare(ihr) gang un sie bfrog. Sini Männa (Manne) sage zue nem: Lueg, in En-Dor isch ä Wieb, des ka Toti bschwöre. 28,8 Un Saul macht sich unkenntlich un zeht anderi Kleida a un goht hi un zwei Männa (Manne) mit nem, un sie kumme bi Nacht zuem Wieb. Un Saul sait: Wahrsag ma(mir), wel dü Geischta bschwöre kasch, un hole ma(mir) uffe, wen i(ich) dir nenn. 28,9 Des Wieb sait zue nem: Lueg, dü weisch doch selba, was Saul doe het, we na(er) de Geischtabeschwörer un Zeicheditta üsgrottet het im Land; wurum willsch dü ma(mir) denn ä Falle schtelle, daß ich umbrocht wir? 28,10 Saul aba schwor nare(ihre) bi däm HERRN un sait: So weh dr HERR läbt: s soll di in der Sach kei Schuld treffe. 28,11 Do sait des Wieb: Wär soll i(ich) dir denn rufhole? Er sait: Hol ma(mir) Samuel uffe! 28,12 Als etze des Wieb gmerkt het, daß ses um Samuel goht, brellt sie lut un sait zue Saul: Wurum hesch dü mich bschiese? Dü bisch Saul. 28,13 Un d Kenig sait zue nare(ihre): Fircht di nit! Was siehsch dü? Des Wieb sait zue Saul: Ich sieht ä Geischt rufschtiege üs dr Erde. 28,14 Er sait: We isch scha(er) gschtaltet? Sie sait: S kummt ä alta Ma uffe un isch azogä mit nem Priesterrock. Do erkennt Saul, daß ses Samuel war, un buckt sich mit sinem Agsicht uf d Bode un legt sich ane. 28,15 Samuel aba sait zue Saul: Wurum hesch dü mi Rueh gschtert, daß dü mich rufschtiege lossesch? Saul sait: Ich bi in großa Not, de Philista kämpfe gege mich, un Gott isch vu mir gwiche un git ma(mir) kei antwort, nit durch Prophete noh durch Traim; drum hab ich di ruefä losse, daß dü ma(mir) kunddoesch, was ich doe soll. 28,16 Samuel sait: Wurum willsch dü mich bfroge, do doch d HERR vu dir gwiche un di Feind wore isch? 28,17 Dr HERR het dir adoe, was sa(er) durch mich gsait het, un het (a) des Kenigrich üs dinere Hand grisse un David, dinem Nächschte, ge. 28,18 Wel dü dr Schtimm des HERRN nit ghorcht un si grimmige Zorn (grimmigi Wuet) nit an Amalek vollschtreckt hesch, drum het dr HERR dir des etzed adoe. 28,19 Dozue wird dr HERR mit dir au Israel in de Händ(Pfode) vu d Philista ge. (a) Morge wirsch dü mit dine Sehn bi mir si. Au wird dr HERR des Heer Israels in de Händ(Pfode) vu d Philista ge. 28,20 Do flegt Saul uf d Bode, so lang we er war, un grotet in großi Angscht iba de Wort Samuels. Au war kei Kraft me in nem; denn na(er) het nigs gässä d ganze Dag un di ganz Nacht. 28,21 Un des Wieb kummt zue Saul un siehtt, daß sa(er) sehr (sölli) erschrocke war, un sait zue nem: Lueg, di Magd het uf dini Schtimm ghärt, un ich ha mi Läbä ufs Schpiel gsetzt, als ich de Wort ghärt het, de dü zue ma(mir) gsait hesch. 28,22 So här dü etze au uf de Schtimm dinere Magd! Ich will dir ä Bissen Brot vorsetze, daß dü issesch un zue Kräfte kummsch un di Wäg(Schtroß) go kasch. 28,23 Er aba weigert sich un sait: Ich will nit ässä. Do netigt nen sini Männa (Manne) un des Wieb, bis sa(er) uf sie ghärt het. Un na(er) schtoht uf vum Bode un het sich ufs Bett kockt. 28,24 Des Wieb aba het im Huus ä gmäschtetes Kalb; des schlachtet sie schnell un nimmt Mehl un knetet´s un bacht (a) ungsiirtes Brot 28,25 un het´s Saul un sinene Männa (Manne) vor gsetzt. Un als sie gässä hän, sin sie ufgschtande un gehn furt noh in dr Nacht.

´29. Kapitel

David wird vu d Philista zruckgschickt

S´30. Kapitel

David Sieg iba de Amalekiter

David aba schtärkt sich in däm HERRN, sinem Gott, 30,7 un sait zue däm Prieschta Abjatar, däm Bue(Suhn) Ahimelechs: (a) Bring mir d Efod her! Un als Abjatar d Efod zue David brocht het, 30,8 bfrogt David d HERRN un sait: Soll ich däre Schar nohchjage, un wir ich sie ihole? Er sait: Jag ihr nohch! Dü wirsch sie ihole un di Gfangene befreie. 30,9 Do zeht David hi mit d sechshundat Ma, de bi nem ware. Un als sie an d Bach Besor kumme, bliebe etlichi zruck. 30,10 David aba un vierhundat Mann jage d Schar nohch; de zweihundat Mann aba, de zruckbliebe sin, ware z med, um iba d Bach Besor z go.

30,11 Un sie find ä Ägypta uf fäm Feld; sella fihre sie zue David un gän nem Brot z ässä un Wassa z trinke 30,12 un gän nem ä Schtuck Fiegekueche un zwei Rosinekueche. Un als sa(er) gässä het, kummt da(er) wida zue sich; denn na(er) het in dräi Däg un dräi Nächt nigs gässä un kei Wassa trunke. 30,13 David sait zue nem: Zue wäm ghersch dü? Un woher bisch dü? Na (Er) sait: Ich bi ä junge Ägypta, vumä Amalekiters d Knecht, un mi Herr het mi zruckglo; denn ich bi vor dräi Däg krank wore. 30,14 Mir sin igfalle in des Südland vu d (a) Kreta un in Juda un in des Südland (b) Kalebs un hän Ziklag mit Fiir vubrennt. 30,15 David sait zue nem: Willsch dü mich hifihre zue däre Schar? Na(Er) sait: Schwör ma(mir) bi Gott, daß dü mich nit umbringe noh in minem Herr Hand ibage wirsch, so will ich dich hifihre zue däre Schar. 30,16 Un na(er) fihrt nen hi. Un lueg, sie hän sich üsbreitet iba des ganze Land, ässä un trinke un fierte ä Fescht wägä all d große Beute, de sie mitgnumme hän üs däm Philistaland un üs Juda. 30,17 Un David schlat sie vum Morge bis zuem Obend vum nägschte Dag, so daß keina vu nene entkummt üßa vierhundat junge Männa (Manne); de schtiege uf de Kamel un haue ab. 30,18 So gwinnt David alles zruck, was de Amalekiter gnumme hän, au sini beidi Wieba, 30,19 un s fehlt nigs, weda klei noh groß, weda Buebä(Sühn) noh Techtare noh Beute noh alles, was sie sich gnumme hän; David bringt alles zruck 30,20 un nimmt de Schof un Rinda, un sie triebe des Vieh vor David her un sage: Des isch Davids Beute.

30,21 Un als David zue d zweihundat Männa (Manne) kummt, de z med gsi ware, um David z folge, un am Bach Besor bliebe ware, gehn sie David entgegä un de Lit, de mit nem ware. Un David kumme zue nene un gre;ße sie fründlig. 30,22 Do sage besi un heillose Lit unda d Männa (Manne), de mit David zoge ware: Wel sie nit mit uns(üs) zoge sin, soll ma ne nigs ge vu d Beute, de mir zruckgwunne hän; sundern jeda nihmt nur sini Wieb un sini Kinda mit sich un goht si Wäg. 30,23 Do sait David: Ihr sollt des nit so doe, (mini) Breda, mit däm, was uns(üs) dr HERR ge het; er het uns(üs) bhetet un de Schar, de iba uns(üs) kumme war, in unsari Händ(Pfode) ge. 30,24 Wer soll in däre Sach uf äich härä? (a) We d Adeil derjenige, de in d Kampf zoge sin, so soll au d Adeil derjenige si, de bim Troß bliebe sin; jeda soll d gliche Adeil ha. 30,25 Un so bliebt´s wietahi vu däm Dag a; un na(er) macht´s zue na Satzig un Recht fir Israel bis uf dän Dag.

30,26 Un als David nohch Ziklag kummt, schickt da(er) vu d Beute di Älteschte in Juda, sinene Freunde, un het sage lo: Do hän ihr ä Segensgabe üs d Beute dr Feinde (Gegna) des HERRN, - 30,27 nämlich däne zue Betul, däne zue Rama im Südland, däne zue Jattir, 30,28 däne zue Aroër, däne zue Sifmot, däne zue Eschtemoa, 30,29 däne zue Karmel, däne in d Schtädt vu d Jerachmeeliter, däne in d Schtädt vu d Keniter, 30,30 däne zue Horma, däne zue Bor-Aschan, däne zue Atach, 30,31 däne zue Hebron un alle Derfa (Käffa), wo David mit sinene Männa (Manne) üs- un igange war.

´31. Kapitel

S End Sauls un sinene Buebä(Sühn)

(vgl. 1. Chr 10,1-12)

31,8 Am andere Dag kumme de Philista, um di Erschlagene üszplindere, un find Saul un sini dräi Buebä(Sühn), we sie gfalle uf däm Berg Gilboa gläge sin. 31,9 Do haue sie nem si Schädel ab un nähmä nem sini Rischtung ab un schickte sie im Philistaland umä, um´s zue vuzehle im Huus ihra Götze un unda däm Volk. 31,10 Un sie lege sini Rischtung in des Huus vu d Astarte, aba (a) sini Lyche hänge sie uf an dr Muure vu Bet- Schean. 31,11 Als de Lit vu Jabesch in Gilead ghärt hän , was de Philista Saul adoe hän, 31,12 mache sich alli schtrietbare Männa (Manne) uf un gehn di ganz Nacht durch un nähmä d Lychnam Sauls un vu sinene Buebä(Sühn) vu d Muure zue Bet-Schean un bringe sie nohch Jabesch un salbte sie dert. 31,13 Un sie nähmä ihri Knochä(Bei) un bierdige sie unda däm Tamariskebaum bi Jabesch un (a) faschtete siebä Däg.