|
Zruck zue d Alemannische Bibel (Markgräflerland Eschbach)
Des Markusevangelium uf Markgräfler Alemannisch
Johannes dr DäuferS´1. Kapitel (Mt 3,1-12; Lk 3,1-18; Joh 1,19-27)1,1 Des isch dr Afang vum Evangelium vu Jesus Chrischtus, däm Bue(Suhn) vum Herr-Gott,1,2 we`s bi d Prophete schtoht: (a) lueg, i(ich) schick mi Knecht vor da her, der macht di Wäg parat.1,3 S isch ä Schtimme vu nem Prediga in d Wüeschde: Richtet d Wäg vum Herr, macht sini Wägli grad! 1,4 Johannes isch in d Wüschde gsi, na(er) het dauft un predigt, ma soll sich zue dr Buße daufe(taufe) lo, das ma d Sindevugebig kregt. 1,5 S ganze Jüdische Land isch zue nem üsä gange, au de vu Jerusalem un hän sich alli im Jordan daufe(taufe) lo un hän ihri Sinde gsaid. 1,6 Johannes het ä Häß(Kleid) üs Kamelhoor un ä läderne Girtel agha, na(er) het Haigumper un wildä Hunig gässä. 1,7 Na(Er) het predigt un gsaid, s kund eina nohch ma(mir), der isch schtärka als i(ich); i(ich) bi nit wert, das i(ich) mi(mich) vor rem buck un sini Schuehreme ufbind. 1,8 I(Ich) dauf äich mit Wassa; aber der doet äich mit däm Heilige Geischt daufe(taufe).
Daufi(Taufi) un vusoerig vu Jesus(Mt 3,13-4,11; Lk 3,21.22; 4,1-13; Joh 1,32-34)1,9 S isch de Ziit ku, wo Jesus vu Galiläa vu (a) Nazareth ku isch un het sich vum Johannes im Jordan daufe(taufe) lo. 1,10 Drno isch Jesus üs sem Wassa gschdiegä un het gsäh, we sich dr Himmel ufdoe het un d Geischt we ne Duebe uf nen abeku isch. 1,11 Un ä Schtimmä isch vum Himmel ku: Dü bisch mi gliebte Bue(Suhn), wägä dir ha i viel freud. (a)1,12 Un gli het nen d Geischt in d Wüschde gjagt.1,13 Do isch scha vierzig Däg lang gsi, un dr Sadan het nen vusoecht, un na isch bi d wildä Tiere gsi, un d Engel hän nem dent. (Mt 4,12-17; Lk 4,14.15)1,14 Wo Johannes gfange gsi isch, isch Jesus uf Galiläa ku un het s Evangelium vum Rich Gottes predigt un het gsaid:1,15 (a) D Ziit isch z end, un s Rich Gottes isch kummä. Den Buße un glaube a´s Evangelium!(Mt 4,18-22; Lk 5,1-11; Joh 1,35-51)1,16 Wo Jesus am Galiläische Meer rumglaufe isch, het da dr Simon un däm si Brueda, dr Andreas gsähnä; sie hän ihri Netz ins Wassa gworfe, wel sie Fischa ware. 1,17 Do het Jesus zue nene gsaid: Kummä mit ma(mir), i(ich) mach üs äich Menschefischa! 1,18 Gli hän sie ihri Netz liege lo un sin mit nem gange. 1,19 Wo na dann(dnoh) ä weng gange isch, het da d Jakobus, im Zebedäus si Bue(Suhn), un däm si Brueda, d Johannes gsäh; sie hän im Schiff d Netz gflickt, un gli het da sie gruefä. 1,20 Sie hän d Vadr Zebedäus mit d Helfa im Schiff glo un sin mit Jesus gange.(Mt 8,14-17; Lk 4,31-44)1,21 Dann(Dnoh) sin sie uf Kapernaum gange, un gli isch scha am Sabbat in d Synagoge(in`s Gotteshuus) un het glehrt. 1,22 Alli hän sich iba sini Lehr sehr (sölli) gwunderet, wel la ganz gwaltig predigt het, nit so we de Schriftglehrte. (a) 1,23 In dr Synagoge(Gotteshuus) isch ä Mensch gsi, der isch vu nem unsufare Geischt bsesse gsi, der het brellt 1,24 (a) un gsaid: Halt, was hän ma(mir) mit dir zdoe, Jesus vu Nazaret? Bisch dü kumme um uns(üs) z vuderbe. I(Ich) kenn di: Dr Heilige Gottes. 1,25 Un Jesus het nem droht un gsaid: Bisch ruehig un fahr üsä vu däm! 1,26 Do het nen dr Geischt hi un her grisse un het lüt brellt un isch vu nem üsgfahre. (a) 1,27 Do hän sich alli gwunderet un hän änanda gfrogt un gsaid: Was isch des fir ä neui lehr? Na(Er) bfliehlt mit Gwalt d unsufare Geischta un sie folg nem. 1,28 Im ganze galiläische Land het ma vu nem gschwätzt.
D Schwiegamuetter vum Petrus1,29 Un Dnoh sin sie üs d Synagoge(Gotteshuus) üsegange un mit nem Jakobus un Johannes ins Huus vum Simon un Andreas ku. 1,30 Im Simon si Schwiegamuetter het Feba gha un sie hän nem`s gsaid. 1,31 Na(Er) isch zue nare gange, het sie a d Hand gnu un ufgrichtet, un s Feba isch wäg gange; un sie het tene (het ne) dent.
Predigt1,32 Z obe, wo d Sunne undagange isch, hän sie vieli Kranki un Bsesseni zue nem brocht. 1,33 Un di ganz Schtadt het sich vor d Dire vusammelt. 1,34 Na(Er) het vieläne ghulfe, wo vuschiedeni Krankete gha hän, na(er) het vieli Deufel üstriebe, de hän aba nit sage derfe, das si nen kenne1,35 Am Morge, wo`s noh dunkel gsi isch, isch Jesus ufgschtande un üsegange a ä Schtell, wo na älleinig gsi isch un het dert bätet. (a) (b) (c) (d) 1,36 Petrus un de, wo bi nem gsi sin, sin nem nohchgange. 1,37 Wo si nen gfunde hän, hän si zue nem gsaid: Alli soeche di. 1,38 Na(Er) het ne aba als Antwort ge: Len uns(üs) in de andere Schtädt go, wel i(ich) au dert predig; denn wägä däm bin i kumme. 1,39 Na(Er) het in d Synagoge(Gotteshiisa) in ganz Galiläa predigt un het vieli besi Geischta üstriebe. (Mt 8,2-4; Lk 5,12-16)1,40 Do isch ä Üssätzige zue nem ku, der isch vor nem anegniet un het gsaid: Wenn dü willsch, kasch dü mi(mich) gsund mache. 1,41 Jesus het Mitleid mit nem gha, het si Hand üsgschtreckt, het nen agrirt un gsaid: I(Ich) will´s mache: wir sufer (rein)! 1,42 Un wo na des so gsaid het, isch dr Üssatz gli vu nem wäg gange, un dr Ma isch gsund gsi. 1,43 Jesus het nen bedrot un het nen furtgschickt 1,44 un zue nem gsaid: lueg zue, das dü keinem dvu ebis saisch: sundern gang un zeig di däm Prieschta un opfre fir dini Xundheit, des was Moses vuordnet het, däne zuem Ziignis (Züügnis). (a) (b) 1,45 Wo dr Ma aba furtgange isch, het da(er) allene dvu vuzellt, un de Gschicht isch ibaall vuzellt wore; dorum het Jesus vu etzed a nimmi am Dag in d Schtadt go kenne; na(er) isch drusse gsi a neme insame Eckli, un de sin zue nem ku vu allene Ecke un Ende.
|
D Heilig vu nem GlähmteS´2. Kapitel (Mt 9,1-8; Lk 5,17-26)2,1 Ä baar Däg schpeta ischa wida uf Kapernaum gange, un s het sich rum gschbroche, das sa im Huus gsi isch. 2,2 Un bal hän sich vieli vusammlet, das sie kei Platz me gha hän, au nit drusse vor d Dire, un na(er) het ne s Wort vukindet. 2,3 Do sin ä baar Männa ku, de hän ä Gichtbrichige brocht, z viert hän si nen trait. 2,4 Un wel sie vu lütta Lit nit hän kenne zue nem ku, hän sie s Dach abdeckt un hän s Bett mit nem Kranke abäglo. 2,5 Wo Jesus ihr Glaube gsähne het, het da zuem Gichtbrichige gsait: (Mi) Bue(Suhn), dini Sinde sin da vugäbe. 2,6 S sin aba ä baar Schriftglehrti do gsässe, de hän in ihrem Herz dengt: 2,7 We ka der Mensch so Gott läschtere? Numme Gott ka Sinde vugeh. (a) (b) 2,8 Un Jesus het im Geischt gli gmerkt, was de denge un het zue nene gsait: Was denge ihr so ebbis in äirem Herz? 2,9 Was isch lichda zue däm Gichtbrichige z sagä: Dir sin dini Sinde vugäbe, odr z sagä: Schtand uf, nimm di Bett un lauf? 2,10 Uf das sa aba wisse den, das d Menschebue Vollmacht het, zue vugäbe de Sinde uf dr Erde - het da zuem Gichtbrichige gsait: 2,11 I(Ich) sag da, schtand uf, nimm di Bett un gang Heim! 2,12 Un gli ischa ufgstandä, het si Bett gnu un isch üsä gange, das alli sich vuwunderet hän; sie hän Gott globt un hän gsait: So ebbis hämma noh ne gsähne.
Jesus rueft d Levi(Mt 9,9-13; Lk 5,27-32)2,13 Jesus isch wida üsä gange a d See, un vieli Lit sin zue nem ku, un na het sie glehrt. 2,14 Wo Jesus wietagange isch, het da dr Levi, im Alphäus si Bue(Suhn), am Zoll hocke gsäh un het nem gsait: Kumm mit ma(mir). Un dr Levi isch ufgschtande un isch mit nem gange. 2,15 Un s isch basiert, das sa in däm sinem Huus bim Ässä gsi isch, do sin vieli Zöllna un Sinda zue nem un zue sinene Jinger gsässä s sin nähmlich vieli gsi, de imma nohchgloffe sin. 2,16 Wo d Schriftglehrti un d Pharisäer gsähne hän, das Jesus mit d Zöllna un Sinda ißt, hän sie d Jinger gfrogt: Wurum ißt un trinkt da mit d Zöllna un Sinda? 2,17 Wo Jesus des ghärt het, het da zue nene gsait: Di Schtarkä bruche kei Dokta, nur di Kranke. I(Ich) bin kumme d Sinda z röfe un nit di Grechte.
D frog nach rem Faschte(Mt 9,14-17; Lk 5,33-38)2,18 Im Johannes sini Jinger un de vu d Pharisäer hän viel gfaschtet; un s sin ä baar ku un hän zue Jesus gsait: Wurum faschte im Johannes sini Jinger un de vu d Pharisäer, un dini Jinger nit? 2,19 Do het Jesus zue nene gsait: we kenne de Hochziitlit faschte, wenn d Bräutigam bi nene isch? Solang d Bräutigam bi nene isch, kenne si nit faschte. 2,20 S wird aba de Ziit ku, das d Bräutigam vu nene wäggnu wird, dann(dnoh) dehn si faschte.2,21 keiner flickt ä Labbä vu nem näji(naii) Duch uf ä altä Rock; denn d näji(naii) Labbä rißt doch vum altä, un d Riß wird greßer. 2,22 Un keiner macht jungä Wi in alti Schlich; sunscht vurißt d jungä Wi d Schlich, un d Wi kummt um mit samt d Schlich. aba ma doet jungä Wi in naii Schlich.
D Sabbatfrog(Mt 12,1-8; Lk 6,1-5)2,23 Un s isch basiert, das sa am Sabbat durch d Ährefelda gloffe isch, un sini Jinger hän untdawägs agfange Ähre abzrisse.2,24 Do hän d Pharisäer zue nem gsait: Lueg doch, was dini Jinger am Sabbat den, des isch doch nit recht? 2,25 Jesus het ne z Antwort ge: hän ihr nit glähse, was Davit doe het, als sa in Not war un na het hunga ka mit däne, de bi nem ware:2,26 We na ins Huus Gottes gange isch um de Ziit vum Hoheprieschter Abjathars un gässe het vu d Schaubrot, de nemand ässä derf we d Prieschta, un na gib si au däne, de bi nem ware? (a) (b) 2,27 Un na het wieta gsait: D Sabbat isch fir d Mensch gmacht un nit d Mensch fir d Sabbat. (a) 2,28 So isch d Mensche Bue(Suhn) d Herr au iba d Sabbat
S´3. Kapitel(Mt 12,9-14; Lk 6,6-11)3,1 Jesus isch wida in d Synagoge(ins Gotteshuus) gange. Do isch ä Mensch gsi mit nere glähmte Hand. 3,2 Un si hän ufpasst, oba d Ma au am Sabbat heile doet, das si nen vuklage kenne. 3,3 Jesus het zue däm Ma mit dr glähmte Hand gsait: kumm vor! 3,4 Dann(Dnoh) het da d Lit gfrogt: Soll ma am Sabbat Guetes doe odr Beses, s Läbä neh odr geh? Si sin aba alli schtill gsi. 3,5 Un na het si nohchänanda agluegt un na isch truurig gsi wägä ihrem härte Herz un het zue däm Ma gsait: Schtreck dini Hand üs! Der het si üsgschtreckt, un d Hand isch gsund gsi wie di andr. 3,6 Un d Pharisäer sin üsä gange mit d Herodianer un hän gli ibalegt, we si Jesus umbinge kenne
Am See Genezareth(Mt 12,15.16; Lk 6,17-19)3,7 Un Jesus isch vuschwunde mit sinene Jinger a d See; un s isch ä großi bagasch Lit nem nohchgange vu Galiläa un Judäa 3,8 un vu Jerusalem, un üs Idumäa un vu d andere Sitä vum Jordan, un üs dr Gegend vu Tyrus un Sidon sin d Lit ku in Große Schare, wel si vu sinene Wunda ghärt hän. 3,9 Jesus het sine Jinger gsait, si solle ne Boot parat halte, das d Lit nen nit so sehr (sölli) dränge den. 3,10 Na(Er) het nämlich vieli vu nene gheilt, drum hän sich alli, wo mit nem Lide plogt gsi sin, um muen dränkt, das si nen arihre kennte. 3,11 Un wenn nen di unsübere Geischta gsäh hän, sin si vor nem uf d Knüü gflogä, si hän brellt un gsait: Dü bisch im Herr-Gott si Bue(Suhn). (a) 3,12 Na(Er) het tene bifohle keinem vu nem zue vuzelle. (a)
Zwöelf Aposchtel(Mt 10,1-4; Lk 6,12-16)3,13 Dann(Dnoh) ischa uf ä Berg gschtiegä un het alli de, wo na het welle, zue sich gröfe, un de sin zue nem ku. 3,14 Un na het zwöelf bschtimmt, de na au Aposchtel gnennt het, das si bi nem si solle un das sa si rüsschickt zuem predige 3,15 un das si Macht hän, di bese Geischta üsztribe. 3,16 Un na setzt de Zwöelf i un git däm Simon d Name Petrus; 3,17 Jakobus, d Bue(Suhn) vum Zebedäus, un Johannes, d Brueder vum Jakobus, un (a) git däm d Namen Boanerges, des heißt: Dunnerbuebe; 3,18 wieta: Andreas un Philippus un Bartholomäus un Matthäus un Thomas un Jakobus, d Bue(Suhn) vum Alphäus, un Thaddus un Simon Kananäus 3,19 un Judas Iskariot, der nen vurode het.
Jesus un sini Vuwandschaft3,20 Un na isch in ä Huus gange. Un do sin vieli Lit kumme, so das si nimmi ässä hän kenne. 3,21 Un als d Familie s ghärt het, hän si sich ufgmacht un hän nen feschthalte welle; denn si hän gsait: Na(Er) isch Vuruckt. (a) (b) (c)
Jesus un di bese Geischter(Mt 12,24-30; Lk 11,14-23)3,22 D Schriftglehrti aba, de vu Jerusalem abe ku sin, hän gsait: Na(Er) het dr Deufel, un: (a) na tribt di bese Geischta mit nem Oberschte üs. 3,23 Jesus aba reft si zämme un sait zue nene in Glichnisse: We kann dr Sadan d Sadan üstribe? 3,24 Wenn ä Rich mit sich selba ueis isch, kas nit bschdo. 3,25 Un wenn ä Huus mit sich selba ueins wird, kas nit bschdo. 3,26 Schdot dr Sadan gege sich selba uf un isch mit sich selba ueins, so ka na nit bschdo, sundern s isch üs mit däm. 3,27 Keina ka aba in`s Huus vum Schtarke ibreche un sini Sache schtäle, wenn na nit zvor d Schtarke fesselt; erscht dann(dnoh) ka na si Huus üsraube. 3,28 Gen obacht, i(ich) sag äich: Alli Sinde werdä d Menschekinda vugeh, au d Läschterige, soviel si au läschtere den; 3,29 wer aba d heilige Geischt läschtert, der het kei Vugebig fir Immer un Ewig, sundern isch ewig sini Sinde schuldig. (a) 3,30 Denn si hän gsait: Na het ä unsübere Geischt. (a)Jesus sini richtigi Vuwandschaft(Mt 12,46-50; Lk 8,19-21)3,31 Un s isch si Muetter un sini Breda ku un schten druße, un hän eba zue nem ine gschickt un hän nen refä lo. 3,32 Un Lit hocke umen rum . Un si sage zue nem: Lueg, di Muetter un dini Breda un dini Schweschtere druße froge nohch da. 3,33 Un na sait tene: Wer isch mi Muetter un mini Breda? 3,34 Un na luegt um sich rum uf de, de um nen im Kreis gsäße sin, un sait: Luege, des isch mi Muetter un des sin mini Breda! 3,35 Wer aba Gottes Willä doet, isch mi Brueda un mi Schweschter un mi Muetter.S´4. KapitelVum Säma(Mt 13,1-9; Lk 8,4-8)4,1 Un na het wida agfange, am See z lehre. Un s het sich vusammelt ä ganz großi Schar Lit bi nem, so daß sa in ä Boot schtiege het meße, des im Wassa gläge isch; do hockt da ane, un alli Lit schtehn uf fem Land bim See. 4,2 Un na lehrt sie viel in Glichnisse; un in sinere Predigt sait da zue nene: 4,3 Härä zue! gän obacht, s isch ä mol ä Säma üs gange zuem saje. 4,4 Un s isch gschehe (bassiert), während da gsät het, daß menggis uf d Wäg gfloge isch; do sin d Vegel kumme un freße's uf. 4,5 menggis flegt uf schteinige Bode, wo s nit viel Dreck het, un goht bald uf, wel s aba kei defi Erde het. 4,6 Wo dann(dnoh) d Sunne ufgange isch, vuwelkt s, un wel s keini Wurzle het, vudorrt s. 4,7 Un menggis flegt unda d Dorne, un d Dorne wachse hoch un vuschtickte's, un s het kei Frucht brocht. 4,8 Un menges flegt uf guetes Land, got uf un wachst un het Frucht brocht, un menges het drißigfach un menges sächzigfach un menges hundartfach. 4,9 Un na sait Wer Ohre het zuem härä, der soll härä!Dr Zweck vu Glichnisse(Mt 13,10-17; Lk 8,9.10)4,10 Un als sa älleinig war, frogte nen, de um en ware, samt d Zwöelf, nohch d Glichniss. 4,11 Un na sait zue nene: Äi(ich) isch s Geheimnis vum Rich Gottes ge; däne aba drauße widafahrt s ällei in Glichnisse, 4,12 dmit sie s mit d Auge sähn un doch nit erkenne, un mit härände Ohren härä un doch nit vuschtoh den, dmit sie sich nit au noh bekehre un nene vgeh wird. (a)Erklärig vum Glichniss(Mt 13,18-23; Lk 8,11-15)4,13 Un na sait zue nene: Vuschtehn ihr des Glichnis nit, we wenn ihr dann(dnoh) di andere alli vuschtoh? 4,14 Dr Säma sajt s Wort. 4,15 Des aba sin de uf fem Wäg: wenn s Wort gsät wird un sie s ghärt hän, kummt sofort dr Sadan un nimmt s Wort wäg, des in sie gsät worde isch. 4,16 Genauso au de, bi däne uf schteingem Bode gsät isch: wenn sie s Wort ghärt hän, nähmä sie s gli mit Fräid(Freud) uf, 4,17 aba sie hän keini Wurzle in sich, sundern sin wacklig; wenn s Not odr Vufolgig um s Wort git, so len sie gli los. 4,18 Un die andere sin de, bi däne unda d Dorne gsät isch: de härä s Wort, 4,19 un d Sorge dr Welt un d Betrug vum Rich werde un d Luscht nohch allem andere kummt ine un vuschtickt s Wort, un s bliebt kei Frucht. 4,20 De do aba sin's, bi däne uf fem guete Acka gsät isch: de härä s Wort un nähme's a un bringe Frucht, mengi drißigfach un mengi sächzigfach un mengi hundartfach.Vum Lecht un vum rechte Maß(Lk 8,16-18)4,21 Un na sait zue nene: Zindet ma ä Lecht a, um s unda d Scheffel odr unda d Bank zschtelle? änewäg nit, sundern um s uf d Laichta zschtelle. (a) 4,22 Denn s isch nigs vuborge, des nit bekannt wäre soll, un isch nigs geheim, des nit a d Dag kumme soll. (a) (b) 4,23 Wer Ohre het um zhärä, der soll härä!4,24 Un na sait zue nene: Luege zue, was sa härä! Mit däm Maß wo na meße den, doet ma äich au meße, un ma doet äich noh druf. (a) 4,25 Denn wer do het, däm wird ge; un wer nit het, däm wird ma au des nähmä, was sa het. (a) Vum Wachse dr Saat4,26 Un na sait: Mit däm Rich Gottes isch s so, we wenn ä Mensch Some ufs Land wirft 4,27 un schloft un ufschtoht, Nacht un Dag; un d Some goht uf un wachst - na weiß nit, we. (a) 4,28 Denn vu selba bringt d Acka d Frucht, zerscht d Halm, dnoh d Ähr, dnoh d volle Weizä in dr Ähre. 4,29 Wenn sie aba d Frucht brocht het, so schickt da bal d Sichle ane; denn d Ernte isch do.Vum Senfkorn(Mt 13,31.32.34; Lk 13,18.19)4,30 Un na sait: Mit was welle ma s Rich Gottes vugliche, un durch welli Glichnis welle ma s abbilde? 4,31 S isch we ä Senfkorn: wenn s gsät wird ufs Land, so isch's des kleinschte unda alle Somekerner uf d Erde; 4,32 un wenn s gsät isch, so goht s uf un wird greßa als alles Krut un tribt großi Zwig, so daß d Vegel unda rem Himmel unda sinem Schatte wohne kenne.4,33 Un durch vieli solchi Glichniss sait da ne s Wort so, we´s zuem härä fir sie guet war. 4,34 Un ohni Glichniss schwätzt da nit zue nene; aba wenn sie alleinig ware, erklärt da sinene Jinger alles genau. D Schturm(Mt 8,23-27; Lk 8,22-25)4,35 Un am Obend am gliche Dag sait da zue nene: Len uns(üs) überifahre. 4,36 Un sie len d Lit goh un nähmä nen mit, we na im Boot war, un s ware noh anderi Boot bi nem. 4,37 Un s kummt ä großä Windwirbel, un d Wellä hän ins Boot gschla, so daß ses Boot scho voll worde isch. 4,38 Un na war hinte im Boot un het gschlofe uf nem Kissi. Un sie wecke nen uf un sage zue nem: Meischta, frogsch dü nit dnohch, daß ma umkumme? 4,39 Un na schtodt uf un droht däm Wind un sait zuem Meer: Ruehig un schwig! Un dr Wind härt uf, un s isch ä großi Schtili. 4,40 Un na sait zue nene: Was sin na den fir Angschthase? Hen na noh kei Glaube? 4,41 De aba firchte sich noh ärger un sage undre änanda: Wer isch der? Au d Wind un s Meer sin nem hörig! |
S´5. KapitelD bsessene Gerasena(Mt 8,28-34; Lk 8,26-39)5,1 Un sie kumme ans andre Ufa vum See in d Gegend vu dä Gerasena. 5,2 Un als sa üs sem Boot kummt, lauft däm bald vu d Gräba her ä Mensch entgegä mit nem unsubere Geischt, 5,3 der het si Wohnig in d Grabhehlene. Un keina het den binde kenne, au nit mit Kettene; 5,4 denn na war vieli mol mit Fessle un Kettene bunde wore un het d Kettene vurisse un d Fessle vuriebe; un keina het den kenne bändige. 5,5 Un na war alliziit, Dag un Nacht, in d Grabhehlene un uf fem Berg, brellt rum un schlat sich selba mit Schtei (Wackes). 5,6 Als sa aba Jesus sieht vu wiidem, lauft da ane un flegt vor rem ane 5,7 un brellt lut: Was willsch dü vu ma(mir), Jesus, dü Bue(Suhn) Gottes, vum Allahechschte? I(Ich) bschwer di bi Gott: Quäl mi nit! a 5,8 Denn na het zue nem gsait: Fahr uns(üs), dü unsubere Geischt, vu däm Mensch! 5,9 Un na frogt den: We heißesch dü? Un na sait: Legion heiß i(ich); denn ma(mir) sin vieli. 5,10 Un na bittet Jesus sehr (sölli) , daß sa sie nit üs dr Gegend vutribt. 5,11 s ware aba dert a däm Berg ä großi Herd Säu uf dr Weid. 5,12 Un de unsubere Geischta bite ne un sage: Loß uns(üs) in de Säu fahre! 5,13 Un na willigt i. Do fahre de unsubere Geischta üs un sin in d Säu gfahre, un d Herd Säu schtirme d Schtich abe in d See, ungfähr zweidausig, un sie sin alli vusoffe im See. 5,14 Un d Säuhirde sin gflohe un vuzelle des in dr Schtadt un uf fem Land. Un d Lit gen üse, um zluege, was basiert isch, 5,15 un kumme zue Jesus un sähn d Bsessene, we na dositzt, azogä un normal, selle, der de Legion unsufere Geischta gha het; un sie firchte sich. 5,16 Un de s gsehne hän, vuzehle ne, was mit däm Bsessene gscheh isch, un des vu d Säu. 5,17 Un sie fange a un bitte Jesus, üs ihra Gegent fortzgoh. 5,18 Un als sa in s Boot gange(träte) isch, bittet nen d Bsessene, daß sa bi nem bliebe darf. 5,19 Aba na loßt den nit , sundern sait zue nem: Gang heim in di Huus zue Dinene un sag gene, weli großi Tat dir dr Herr doe het un we na dir gnädig gsi isch. 5,20 Un na got un fangt a, in d (a) Zehn Schtädt üszruefe, welchi großi Wohldat Jesus fir nen doe het; un jeder ma het sich vuwundert .D Dochta vum Jaïrus un d Heilig vu nem bluetflüssige Wieb(Mt 9,18-26; Lk 8,40-56)5,21 Un als Jesus wida überigfahre isch mit däm Boot, vusammlet sich ä großi Schar bi nem, un na war am See. 5,22 Do kummt eina vu d Vorschteha dr Synagoge(nem Gotteshuus), na heißt Jaïrus. Un als sa Jesus gsäh het, flegt da rem vor d Feß 5,23 un bittet nen sehr (sölli) un sait: Mi Döchterli lit im Schterbe; kumm doch un leg dini Händ(Pfode) uf sie, dmit sie gesund wird un läbt. 5,24 Un na got mit däm ane.Un s goht mit däm ä großi Schar, un sie dränge nen. 5,25 Un do war ä Wieb, de het d Bluetfluß sit zwöelf Johr 5,26 un het viel glitte vu viele Dokta un all ihr Guet dofir ufgwendet; un s het dare nit ghulfe, sundern s war noh schlimma mit dere wore. 5,27 Als de vu Jesus ghärt het, kummt sie in dr Schar vu hinte ane un berihrten a sinem Gwand (Häß). 5,28 Denn sie sait sich: Wenn i(ich) nur sini Kleida arihre kennt, so werd i gsund. 5,29 Un sofort schtopt de Quelle vu ihrem Bluet, un sie schpirt s am Lyb, daß sie vu ihra Plag gheilt gsi isch. 5,30 Un Jesus het gschpirt a sich selba, daß (a) Kraft vu nem üsgange war, un drillt sich um in dr Schar un sait: Wer het mini Gleida berihrt? 5,31 Un sini Jinger sage zue nem: Dü siehsch, daß di de Schar drängt, un frogsch: Wer het mi brihrt? 5,32 Un na luegt sich um nohch dere, de des gmacht het. 5,33 Des Wieb aba firchtet sich un het zitteret, denn sie het gwißt, was sa re gscheh isch; sie kummt un flegt vor rem ane un sait däm die ganz Wohrhet. 5,34 Na(Er) aba sait zue nere: Mi Töchterle, di Glaube het di gsund gmacht; gang im Friide un bi(si) gsund vu dinere Plög! 5,35 Als sa noh so schwätzt, kumme ä baar üs sem Huus vum Vorschteher vu d Synagoge(dem Gotteshuus) un sage: Di Töchterle isch gschtorbe; was bmehsch dü wieta d Meischta? 5,36 Jesus aba hets mit aghert,* was gsait wore isch, un sait zue nem Vorschteher: Fircht di nit, glaub nur! (*S ka au ibasetzt werde: "Jesus aba hets ibahert... ".) 5,37 Un na lost keine mit ne goh als Petrus un Jakobus un Johannes, d Brueda vum Jakobus. (a) 5,38 Un sie kumme in des Huus vum Vorschteher, un na sieht des Durchänander, un we sehr (sölli) sie hiile un gjomeret hän. 5,39 Un na goht ine un sait zue nene: Was brellä un hiile na so? (a) Des Kind isch nit gschtorbe, sundern s schloft nur. 5,40 Un sie vulachte nen. Na(Er) aba trieb sie alli üsä un nihmt mit sich d Vata vum Kind un d Muetter un de bi nem ware, un goht ine, wo s Kind gläge isch, 5,41 un nihmt´s Kind bi dr Hand un sait zue nem: Talita kum! - des heißt ibasetzt: Maidele, (a) (b) i(ich) sag da, schtand uf! 5,42 Un sofort schtoht des Maidele uf un goht umenanda; s war aba erscht zwöelf Johr alt. Un sie sin ganz sehr (sölli) vuschrocke. 5,43 Un na vubiedet ne fescht, daß ses nemats wisse darf, un sait, sie solle nare(ihre) ebbis zässä ge. S´6. KapitelJesu in Nazareth(Mt 13,53-58; Lk 4,16-30)6,1 Un na isch vu dert wäg gange un kummt in sini Vadaschtadt, un sini Jinger folge nem nohch. 6,2 Un als d Sabbat kummt, fangt da a, zlehre in d Synagoge(im Gotteshuus). Un vieli, de zueghert hän, wundere sich un sage: (a) Wuher het da des? Un was isch des fir ä Schleui, de nem ge wore isch? Un solch mächtige Tate, de durch sini Hände gscheh sin? 6,3 Isch scha nit dr Zimmerma, Marias Bue(Suhn), un dr Brueda vum Jakobus un Joses un Judas un Simon? Sin nit au sini Schweschtere do bi uns(üs)? Un sie ärgere sich a nem. (a) 6,4 Jesus aba sait zue nene: ä Prophet gilt nemeds weniga als in sinem Vadaland un bi sinene Vuwandte un in sinem Huus. 6,5 Un na het kei Tat dert doe kene, üßa daß sa wenige Kranke d Händ(Pfode) ufglegt het un sie gheilt het. 6,6 Un na wundret sich iba ihr Unglaube. Un na isch reium gange in d Derfer un het sie glehrt.De Zwöelf(Mt 10,1.5-15; Lk 9,1-6)6,7 Un na reft sini Zwöelf zue sich un fangt a, sie üszsende (a) imma zwei un zwei, un git ne Macht iba die unreine(unsubere) Geischta 6,8 un gebitet ne, nigs mitzneh uf fem Wäg als ällei ä Schtecke, kei Brot, kei Dasche, kei Geld im Girtel, 6,9 wohl aba Latsche, un keini zwei Hemdä azehge. 6,10 Un na sait zue nene: Wo na in ä Huus gehn, do bliebe, bis sa vu dert wiedazehn. 6,11 Un wo ma äich nit ufnimmt un nit härt, do gehn üsä un schittle d Schtaub vu äire Feß däne zuem Ziignis (Züügnis) gege sie. 6,12 Un sie sin üszoge un hän predigt, ma soll Buße doe, 6,13 un triebe vieli besi Geischta üs un (a) salbte vieli Kranki mit El un hän sie gsund gmacht.S End vum Johannes däm Täufa(Däufa)(Mt 14,1-12; Lk 9,7-9; 3,19.20)6,14 Un s kummt däm Kenig Herodes z Ohre; denn dr Name Jesus war scho bekannt. Un d Lit hän gsait: Johannes dr Täufa(Däufa) isch vu d Dote(Tote) ufgschtande; drum doet da solchi Sache. 6,15 Mengi aba sage: Na(Er) isch d Elia; anderi aba: Na(Er) isch ä Prophet we alli Prophete. 6,16 Als ses aba Herodes ghärt het, sait da: S isch Johannes, den ni kepft ha, der isch ufgschtande.6,17 Denn Herodes, het üsgsandt un Johannes gfange ne lo un ins Gfängnis (Loch) gworfe wägä dr Herodias, däm Wieb vu sinem Brueda Philippus; denn na het sie ghirotet. 6,18 Johannes het nämlich zuem Herodes gsait: (a) (b) S isch nit recht, daß dü des Wieb vu dinem Brueda hesch. 6,19 Herodias aba het nen vufolgt un nen welle umbringe un het´s nit kenne. 6,20 Denn Herodes het sich vor Johannes gfirchtet, wel la gwißt het, daß sa ä fromme un heilige Ma war, un het nen in Gwahrsam glo; un wenn nan ghärt het, isch scha sehr (sölli) unruehig wore; doch ghärt het dan gern. 6,21 Un s isch ä Dag ku, als dr Herodes a sinem Geburtsdag ä Fescht ge het fir sine Große un d Oberschte un d Vornehmschte vu Galiläa. 6,22 Do kummt de Tochta vun d Herodias ine un tanzt un s gfalt däm Herodes un däne, de mit am Tisch gsäße sin. Do sait d Kenig zue däm Maidle: Bitt vu ma(mir), was dü willsch, i(ich) will dir's ge. 6,23 Un na schwert ihre mit Eid: Was dü vu ma(mir) bittsch, will i(ich) dir ge, (a) bis zue d Helfti vu minem Kenigrich. 6,24 Un sie isch üsä gange un frogt ihri Muetter: Was soll nen bitte? De sait: D Kopf vum Johannes. 6,25 Do goht sie gli zue nem ine, bittet nen un sait: I(Ich) will, daß dü ma(mir), etze gli uf na Schale, d Kopf vum Johannes gisch. 6,26 Un d Kenig isch sehr (sölli) drürig wore. Doch wege sinem Eid un däne, de mit am Disch gsäße sin, het da sie nit welle zruckwiese. 6,27 Un gli het dr Kenig d Henka hi gschickt un bifehl geh, d Kopf vum Johannes herzbringe. Sella got hi un köpft den im Gfängnis (Loch) 6,28 un bringt si Kopf her uf na Schale un het´s däm Maidle ge, uns Maidle hets sinere Muetter ge. 6,29 Un als des sini Jinger ghärt hän, sin sie kumme un nähmä si Leichnam un hän nen in ä Grab glegt. Fünfduusig gregä zässä(Mt 14,13-21; Lk 9,10-17; Joh 6,1-13)6,30 Un d Aposchtel kumme bi Jesus zsämme un vuzelle nem alles, was sie gmacht un glehrt hän. (a) (b) 6,31 Un na sait zue nene: Gehn ihr älleinig a ä insame Platz un ruehe äich ä weng üs. Denn s ware vieli, de kumme un gange sin, un sie hän nit Ziit gnoeg ka um z Ässä. 6,32 Un sie sin in einem Boot a ä insame Platz gfahre fir sich ällei. 6,33 Un ma het sie wägfahre gsäh, un vieli hän sichs gmerkt un sin nene nohch glofe, üs allene Schtädt, derthi un sinene zvor ku. 6,34 Un Jesus schtiegt üs un sieht de großi Schar; un (a) s jammerten wägä ne, denn sie ware we Schof, de kei Hirte hän. Un na fangt ä langi Predigt a.6,35 Als dann(dnoh) d Dag schier zend war, träte sini Jinger zue nem un sage: S isch wescht do, un d Dag isch schier zend; 6,36 loß sie go, dmit sie in de Hef un Derfa (Käffa) ringsum go känne un sich Brot kaufe känne. 6,37 Na(Er) aba git däne zantwort un sait: Gän ihr ne zässä! Un sie sage zue nem: Solle mir anego un fir zweihundart Silbagrosche Brot kaufe un nene zässä ge? 6,38 Na(Er) aba sait zue nene: Weviel Brot hän na? Gehn ane un luege nohch! Un als sie gluegt hän, sage sie: Fünf Brot un zwei Fisch. 6,39 Un na sait däne, daß sie sich alli lagere soll, dischwis, uf s grene Gras. 6,40 Un sie hocke sich ane, in Gripple zue hundart un zue fuchzig. 6,41 Un na het de fünf Brot gnu un de zwei Fisch un (a) het uffe zuem Himmel gluegt, het dankt un bricht des Brot un git sie d Jinger, dmit sie unda däne üsdeilt werde, un de zwei Fisch deilt da unda sie alli. 6,42 Un sie hän alli gässä un sin satt wore. 6,43 Un sie hän d Brocke uf gsammlet, zwöelf Kerb voll, un vu d Fisch. 6,44 Un de de des Brot gässä hän, ware fünfduusig Männa. Jesus kummt zue sinene Jinger uf fem See(Mt 14,22-36; Joh 6,15-21)6,45 Un gli trib da sini Jinger a, in´s Boot zschtiege un sie solle vor rem übarifahre nohch Betsaida, bis sa d Lit go lo het. 6,46 Un als sa sie furtgschickt het, isch scha uf d Berg gange, um z bäte. 6,47 Un am Obend war s Boot midde uf fem See un Jesus uf fem Land älleinig. 6,48 Un na sieht, daß sie sich abplogt hän bim Roedere, denn d Wind isch gege sie gsi. Um de vierti Nachtwach kummt da zue nene un got uf fem See un will a nene vubigo. 6,49 Un als sie nen sähn uf fem See laufe, hän sie gmeint, s wär ä Gschpenscht, un brelle lut; 6,50 denn sie hän nen alleinig gsähne un sin vuschroke. Aba gli schwätzt da mit däne un sait zue nene: Sin getroscht, i(ich) bin's; firchte äich nit! 6,51 un got zue nene ins Boot, un (a) d Wind het sich glegt. Un sie sin sehr (sölli) vuschreckt; 6,52 denn sie ware nit schlauer gworden obwohl dr Brote wägä, sundern (a) ihr Herz war vuhärtet.D Heilig am See Genezareth6,53 Un als sie übarigfahre ware ans Land, kumme sie nohch Genezareth un lege a. 6,54 Un als sie üs sem Boot gschtiege ware, erkenne nen d Lit gli 6,55 un sin im ganze Land ume glofe un fange a, di Kranke uf Tragene ibaall derthi z trage, wo sie ghärt hän, daß sa war. 6,56 Un wo na in Derfa (Käffa), Schtädt un Hef inegange isch, do hän sie di Kranke uf d Markt glegt un bitte nen, daß de au nur (a) (b) (c) d Zipfel vu sinem Gwand (Häß) berihre derfte; un alli, de nen berihrt hän, sin gsund wore.S´7. KapitelSufa un Dreckig(Mt 15,1-20)7,1 Un s vusammle sich bi nem d Pharisäer un ä baar vu d Schriftglehrte, de üs Jerusalem gkumme ware. 7,2 Un sie sähn ä baar vu sinene Jinger mit dreckige, des heißt: d Händ(Pfode) ware nit gwäsche, s Brot ässä. 7,3 Denn d Pharisäer un alli Jude ässä nigs, wenn sie nit d Händ(Pfode) mit na Hand voll Wassa gwäsche hän, un hebe so d Vorschrifte vu d Älteschte; 7,4 un wenn sie vum Markt kumme, ässä sie nit, wenn sie sich nit gwäsche hän. Un s git vieli andari Sache, de sie z halte agnumme hän, we: (a) Trinkbecha un Krueg un dr Kessel un Bänk z wäsche. 7,5 Do froge nen d Pharisäer un d Schriftglehrte: Wurum läbä dini Jinger nit nohch d Vorschrifte vu d Älteschte, sundern ässä s Brot mit dreckige Händ(Pfode)? 7,6 Na(Er) aba sait zue nene: We gnau het vu äich Lumpe Jesaja gwaissagt, we gschribe schtoht (Jesaja 29,13): "Des Volk ehrt mi(mich) mit d Lippe; aba s Herz isch fern vu ma(mir). 7,7 Vugeblich dene sie mir, wel sie lehre solchi Lehre, de nigs sin als Menschegbot." 7,8 Ihr vuloße Gottes Gebot un halte d Mensche Vorschrifte. 7,9 Un na sait zue nene: We gnau den na Gottes Gebot ufhebe, dmit da äiri Vorschrifte ufrichte kenne! 7,10 Denn Moses het gsait (2. Mose 20,12; 21,17): "Dü sollsch di Vada (Babbe) un dini Muetter ehre", un: "Wer Vada (Babbe) odr Muetter flöcht, sela soll schterbe." 7,11 Ihr aba lehre: Wenn eina zue sinem Vada (Babbe) odr d Muetter sait: Korban - des heißt: Opfagabe des isch´s, was dir vu ma(mir) zueschtoht -, 7,12 so lehn ihr nen nigs me doe fir si Vada (Babbe) odr sini Muetter 7,13 un hebe so Gottes Wort uf durch äiri Vorschrifte, de na ibalieferet hän; un so mache na viel.7,14 Un na reft d Lit wida zue sich un sait zue nene: Härä ma(mir) alli mol zue un begrife's was i mein! 7,15 S (a) git nigs, was vu uße in d Mensch inegoht, des sen dreckig mache kennt; sundern was üs sem Mensch üsekummt, des isch's, was d Mensch dreckig macht. 7,16 Un als sa vu d Lit ins Huus kummt, frogte nen sini Jinger nohch däm Glichnis. 7,17 Un na sait zue nene: Sin na denn au so dumm? Merge na nit, daß alles, was vu uße in d Mensch inegoht, nen nit dreckig mache ka? 7,18 Denn s goht nit in si Herz, sundern in d Buch, un kummt rüs in d Gruebe. Dmit het da alles Ässä fir sufa(rein) erklährt. 7,19 Un na sait: Was üs sem Mensch üsekummt, des macht d Mensch dreckig; 7,20 denn vu inne, üs sem Herz dr Mensche, kumme rüs besi Gedanke, Huerä, Schtäle, Morde, 7,21 Ehebreche, Habgier, Bosget, Arglischt, Üsschweifig, Mißgunscht, Läschtere, Schtolz, Dummheide. 7,22 Alli de bese Sache kumme vu inne rüs un mache d Mensch dreckig(unrein). D Frau üs Syrophönizien(Mt 15,21-28)7,23 Un na schtod uf un goht vu dert i de Gegennt vu Tyrus. Dert isch scha in ä Huus gange des het da nemeds wisse lo un het doch nit vuborge bliebe kenne, 7,24 sundern gli härt ä Wieb vu nem, dere ihr Döchterli het ä dreckige(unreine) Geischt gha. Un sie kummt un flegt ane vor sini Feß 7,25 - des Wieb war aba ä Griechin üs Syrophönizien - un bittet nen, daß sa d bese Geischt vu nere üstribe doet. 7,26 Jesus aba sait zue nere: Loß zerscht d Kinda satt werde; s isch nit recht, daß ma d Kinda s Brot wägnihmt un wirft´s vor d Hund. 7,27 Sie sait aba zue nem: Ja, Herr; aba doch frässä d Hündle unda rem Disch vu d Brotsame vu d Kinda. 7,28 Un na sait zue nere: Wägä däm Wort gang ane, d bese Geischt isch vu dinere Dochta üsgfahre. 7,29 Un sie goht heim in ihr Huus un findet s Kind uf fem Bett liege, un d bese Geischt war üsgfahre.D Heilig vu nem Daubschtumme7,30 (a) Un als sa wida furtgange isch üs d Gegent vu Tyrus, kummt da durch Sidon ans Galiläische Meer, midde in d Gegent vu (b) d Zehn Schtädt. 7,31 Un sie bringe zue nem eina, der daub un schtumm war, un bitte nen, daß sa d Hand uf nen legt. 7,32 Un na nihmt nen üs d Lit uf d site un legt nem d Finga in d Ohre un na berihrt si Zungä mit Spucki un 7,33 luegt ufe zuem Himmel un seifzt un sait zue nem: Hefata!, des heißt: Dö di uf! 7,34 Un sofort den sich sini Ohre uf, un d Fessle vu sinere Zunge lese sich, un na schwätzt guet. 7,35 Un na bifiehlt däne, sie solles nemeds sage. Um so me na's aba vubote het, um so me hän sie s üsplauderet. (a) 7,36 Un sie wundere sich ibameßig un hän gsait: Na(Er) het alles guet gmacht; die Daube härä un die Schtumme schwätzen wida.S´8. KapitelVierduusig ässä(Mt 15,32-39)8,1 In sellare Ziit, wo vieli Mensche do ware un sie nigs z ässä gha hän, reft Jesus d Jinger zue sich un sait zue nene: 8,2 (a) I(Ich) ha mittleid mit däne, denn sie hän scho dräi Däg bi ma(mir) üsghalte un sie hän nigs z ässä. 8,3 Un wenn i(ich) sie hungrig heimgoh loß dö, werde sie uf fem Wäg not liede; denn ä baar sin vu wiet wäg kumme. 8,4 Sini Jinger sage nem: We ka sie eina do in d Wüschte mit Brot satt mache? 8,5 Un na het sie gfrogt: Weviel Brot hän na? Sie sage: Siebä. 8,6 Un na bifiehlt däm Volk, sich uf d Bode z setze. Un na nimmt de siebä Brot, dankt un brich sie un git sie sinene Jinger, dmit sie`s üsdeile, un sie deile sie unda s Volk üs. 8,7 Un sie hän au noh ä baar Fisch gha, un na dankt nohmol un lost au de üsdeile. 8,8 De ässä aba un sin satt wore un sammle dann(dnoh) die ibrige Brocke uf, siebä Kerb voll. 8,9 Un s ware öbbe vierduusig; un na lost sie go.D Pharisäer wenn ä Wunda(Mt 16,1-4)8,10 Un dno schtieg da in´s Boot mit sinene Jinger un kummt in de Gegend vu Dalmanuta. 8,11 Do kumme d Pharisäer üse un fange a, mit nem z schtritä, vusueche nen un (a) fulange vu nem ä Wunda vum Himmel. 8,12 Un na süfzget in sinem Geischt un sait: Was forderet doch des Gschlecht ä Wunda? Gwiß, i(ich) sags äich: S wird däm Gschlecht kei Wunda ge werde! 8,13 Un na lost sie schto un schtigt wida in s Boot un fahrt ibari.D Warnig vor d Pharisäer un vor rem Herodes(Mt 16,5-12)8,14 Sie hän vugässä, Brot mitzneh, un hän nur ei Brot im Boot. 8,15 Un na bfiehlt ne un sait: luege daß sa (a) äich vor rem Suurdeig vu d Pharisäer un vor rem Suurdeig vum (b) Herodes in acht nähmä. 8,16 Un sie denke hi un her, wel sie kei Brot hän. 8,17 Jesus merkt des un sait zue nene: Was kimmere ihr äich drum, daß sa kei Brot hän? Vuschtehn na noh nit, un begrife na noh nit? (a) Hän na noh imma ä hertes Herz in äich? 8,18 (a) Hän Auge un sähn nigs, un hän Ohre un härä nigs? un vugässä: 8,19 als i(ich) de fünf Brot broche ha fir de fünfduusig, wevieli Kerb voll Brocke hän na dert ufgsammlet? Do sage sie: Zwöelf. (a) 8,20 Un dert wo i(ich) de siebä broche ha fir de vierduusig, weviel Kerb voll Brocke hän na dert ufgsammlet? Sie sage: Siebä. (a) 8,21 Un na sait zue nene: Begrife na des nit?D Heilig vu nem Blinde8,22 Un sie kumme nohch Betsaida. Un sie bringe zue nem ä Blinde un na bittet nen, daß sa nen (a) arihre doet. 8,23 Un Jesus nihmt d Blinde bi dr Hand un fihrt nen üsä vor s Dorf (Kaff), (a) döt Spucki uf sini Auge, legt sini Händ(Pfode) uf fen un frogt den: Siehsch dü ebis? 8,24 Un na luegt hoch un sait: I(Ich) sieh d Mensche, we Baium umelaufe. 8,25 Dnoh legt da nohmol d Händ(Pfode) uf sini Auge. Dann(Dnoh) het da ditlich gsähne un isch wida zruckbrocht wore, als sa alli scharf sähne het kenne. 8,26 Un Jesus schickt den heim un sait: Gang nit ine in s Dorf (Kaff)!S Ziignis (Züügnis) vum Petrus(Mt 16,13-20; Lk 9,18-21; Joh 6,67-69)8,27 Un Jesus isch fort gange mit sinene Jinger in de Derfa (Käffa) bi Cäsarea Philippi. Un uf fem Wäg frogt da sini Jinger un sait zue nene: Wer sage d Lit, daß i(ich) bi? 8,28 Sie gän nem zantwort: ä baar sage, dü bisch Johannes dr Täufa(Däufa); anderi sage, dü bisch Elia; un wida anderi, dü bisch eina vu d Prophete. (a) 8,29 Un na frogt sie: Ihr aba, was sage ihr, wer i(ich) bi? Do sait Petrus zue nem: Dü bisch dr Chrischtus! 8,30 Un na gebitet däne, daß sie nemads dvu sage solle. (a)D erschti Akindig vum Liede un dr Uferschtehig vu Jesus(Mt 16,21-23; Lk 9,22)8,31 Un na fangt a, sie z lehre: Dr Menschebue möß viel liede un vuworfe werde vu d Älteschte un Hoheprieschter un Schriftglehrte un umbrocht werde un nohch dräi Däg wida ufschtoh vu d Tode. (a) (b) 8,32 Un na schwätzt des fräi un offe. Un Petrus nihmt den uf dsite un fangt a, nem z wehre. 8,33 Jesus aba wändet sich ume, luegt sini Jinger a un droht däm Petrus un het zue nem gsait: Gang wäg vu mir, Sadan! denn dü meinsch nit, was göttlich isch, sundern was menschlich isch.S Nohchfolge(Mt 16,24-28; Lk 9,23-27)8,34 Un na reft d Lit samt sinene Jinger zue sich un sait zue nene: Wer mir nohchfolge will, der vulaignet sich selba un nihmt si Kriz uf un goht mir nohch. 8,35 Denn wer si Läbä bhalte will, der wird's vuliere; un wer si Läbä vuliert wägä mir un wägä nem Evangelium, der wird's ha. (a) 8,36 Denn was hilft´s däm Mensch, wenn na die ganz Welt gwinne dät un nähm a sinere Seele Schade? 8,37 Denn was ka d Mensch ge, wumit da sini Seele üslese ka? 8,38 Wer sich aba wägä mir un minem Wort schämt unda däm abtrinnige un sindige Gschlecht, wägä däm wird sich au d Menschebue schäme, wenn na kumme wird in dr Herrlichkeit vu sinem Vada (Babbe) mit d heilige Engel. (a)S´9. Kapitel9,1 Un na sait zue nene: Gwiß, i(ich) sag äich: S schtehn ä baar do, de währe d Tod nit schmecke, bis sie s Rich Gottes kumme sähn mit Graft.Jesus uf fem Berg(Mt 17,1-13; Lk 9,28-36)9,2 Un nohch sechs Däg nihmt Jesus d Petrus, Jakobus un Johannes mit sich un fihrt sie uf ä hohe Berg, nur de älleinig. Un na wird vor rene vuwandlet (vuklärt); 9,3 un sini Kleida sin hell wore un sehr (sölli) wiß, we sie kei Bleicha uf d Welt so wiß mache ka. 9,4 Un s erschint tene Elia mit däm Moses, un sie schwätze mit Jesus. 9,5 Un Petrus fangt a un sait zue Jesus: Rabbi (Meischda), do isch´s fir uns(üs) guet tzsi. Mir wen dräi Hittene baue (bäue), dir eini, Moses eini un nem Elia eini. 9,6 Na(Er) het aba nit gwißt, was sa schwätzt; denn sie ware ganz vuschtert. 9,7 Un s isch ä Wolke ku, de sie ibaschattet het. Un ä Schtimm isch üs d Wolke ku: (a) (b) Des isch mi gliebte Bue(Suhn); uf den na härä solle! 9,8 Un uf eimol, als sie um sich luege, sähn sie nemads me bi sich we Jesus älleinig. 9,9 Als sie aba vum Berg abegange sin, vubitet Jesus däne, (a) daß sie nemadem sage solle, was sie gsähne hän, bis dr Menschebue ufgschtande isch vu d Dote. 9,10 Un sie bhalte des Wort un hän sich änanda gfrogt: Was isch des, ufschtoh vu d Dote?9,11 Un sie froge nen un sage: Sage nit die Schriftglehrte, daß zvor Elia kumme möß? 9,12 Er aba sait zue nene: Elia (a) soll scho zvor kumme un alles wida zrechtbringe. Un wo schtoht dann(dnoh) gschribe vum Menschebue, daß sa (b) viel leide möß un vuachtet wird? 9,13 Aba ich sag äich: (a) Elia isch scho gkumme, un sie hän nem adö, was sie hän welle, we (b) vu nem gschribe schtoht. D Heilig vu nem bsessene Bebli(Mt 17,14-21; Lk 9,37-42)9,14 Un sie kumme zue d Jinger un sähn ä großi Schar um sie rum un di Schriftglehrte, de mit tene schtritte. 9,15 Un we sie nen sähn, vuschrecke alli, laufe na un greße nen. 9,16 Un na frogt sie: Was schtritte na mit däne? 9,17 Eina aba üs d Schar het gsait: Meischda, i(ich) ha mi Bue(Suhn) herbrocht zue dir, der het ä schtumme Geischt.9,18 Un wenn nan vuwischt, rißt da nen rum; un na het Schüm vor rem Muul un knirscht mit d Zähn un wird gschtief. Un i(ich) ha mit dinene Jinger gschwätzt, daß sie nen üstribe solle, un sie hän´s nit kenne. 9,19 Er aba abtwortet däne un sait: O ihr ugläubigs Gschlecht, we lang soll ich noh bi äich si? We lang soll ich äich dulde? Bringe nen her zue mir! 9,20 Un sie bringe nen zue nem. Un gli, als d Geischt Jesus gsäh het, rißt dan um. Un na flegt uf d Bode, wälzt sich ume un het Schüm vor rem Muul. 9,21 Un Jesus frogt si Vada (Babbe): We lang isch des so, daß sem des basiert? Na(Er) sait: Vu Kind uf a. 9,22 Un oft het dan ins Fir odr ins Wassa gworfe, daß sa nen umbringt. Wenn dü aba ebis kannsch, so ha erbarme mit uns(üs) un hilf uns(üs)! 9,23 Jesus aba sait zue nem: Due saisch: Wenn dü kasch - alli Sache sin meglich däm, der do glaubt. 9,24 gli brellt d Vada (Babbe) vum Kind: I(Ich) glaub; hilf minem Uglaube! 9,25 Als Jesus sieht, da ses Volk dzue laufe döt, droht da däm unsübere Geischt un sait zue nem: Due schtumme un daube Geischt, ich bifiehl da: Fahr vu nem üs un fahr nimmi in nen ine! 9,26 Do (a) brellt da un rißt den sehr (sölli) un fahrt üs. Un des Bebli isch do gläge we tot, so daß d Schar gsait het: Na(Er) isch tot. 9,27 Jesus aba nimmt den bi d Hand un hebt den uf, un na isch ufgschtande. 9,28 Un als sa heimkume war, froge nen sini Jinger fir sich älleinig: Wurum hän mir nen nit üstribe kenne. 9,29 Un na sait: De Art ka durch nigs üsfahre als durch Bäte.S Leide un Uferschtehig(Mt 17,22.23; Lk 9,43-45)9,30 Un sie sin vu dert wäg gange un ziehe durch Galiläa; un na het nit welle, daß ses eba weiss. 9,31 Denn na het sini Jinger glehrt un zue nene gsait: D Menschebue wird ibage werde in d Hände vu d Mensche, un sie werde nen umbringe; un wenn na umbrocht wore isch, so wird da nohch dräi Däg ufschtoh. (a) (b) 9,32 De aba (a) vuschten des Wort nit un firchte sich, nen z froge.D Oberschte Jinger(Mt 18,1-5; Lk 9,46-50)9,33 Un sie kumme nohch Kapernaum. Un als sie dheim ware, frogt da sie: Was hän na uf fem Wäg vuhandlet? 9,34 Sie aba hän gschwige; denn sie hän uf fem Wäg mitänanda vuhandlet, wer d Große isch. 9,35 Un na setzt sich ane un reft de Zwöelf un sait zue nene: (a) (b) (c) Wenn eina d Erschte si will, der soll d Letschte si vu allene un jedäm Denscht ba. 9,36 Un na nihmt ä Kind, schtellt´s midde unda sie un herzt´s un sait zue nene: 9,37 Wer so ä Kind in minem Name ufnimmt, sella nimmt mich uf; un wer mich ufnimmt, sella nimmt nit mich uf, sundern selle, wo mich gschickt het. (a)9,38 Johannes sait zue nem: Meischda, ma(mir) hän eine gsäh, der tribt besi Geischta in dinem Namen üs, un ma(mir) hän nem vubote, wel la uns(üs) nit nohchgfolgt isch. (a) 9,39 Jesus aba sait: Ihr sollt's nem nit vubiete. Denn (a) nemands, der ä Wunda doet in minem Namen, ka so bald schlecht(ibel) vu ma(mir) schwätze. 9,40 Denn wer nit gege uns(üs) isch, der isch fir uns(üs). (a) (b) 9,41 Denn wer äich ei Becha Wassa z trinke git deswäge, wel la Chrischtus aghert, gwiß, ich sags äich: S wird däm nit unvugolte bliebe. (a) Warnig vor rem Abfall(Mt 18,6-9; Lk 17,1.2)9,42 Un wer einem vu däne Kleine (Chline), de a mi(mich) glaube, zuem Abfall vufihrt, fir den wär´s bessa, daß sem ä Mihlischtei a d Hals ghängt wird un na ins Meer gworfe wird. 9,43 Wenn dich (di) aba di Hand zuem Abfall vufihrt, so schla sie ab! S isch bessa fir dich (di), daß da vukrippelt ins Läbä igohsch, als daß da zwei Händ(Pfode) hesch un fahrsch in d Hell, ins Fiir, des ne üsgoht. (a) 9,44 Wenn dich di Fueß zuem Abfall vufihrt, so hauen ab! S isch bessa fir dich (di), daß dü lahm ins Läbä igohsch, als daß dü zwei Feß hesch un wirsch in d Hell gworfe. 9,45 Wenn dich (di) dini Auge zuem Abfall vufihre, so wirf sie wäg! S isch bessa fir dich (di), daß dü blind in s Rich Gottes gohsch, als daß dü zwei Auge hesch un wirsch in d Hell gworfe, (a) 9,46 wo ihr Wurm nit schtirbt un s Fiir nit üsgoht. (a)9,47 Denn jeda wird mit Fiir gsalze werde.9,48 S Salz isch guet; (a) (b) wenn aba s Salz nimmi salzt, we wird ma's wirze? (c) Ihr solle Salz bi äich ha un hän Friide undaänanda! S´10. KapitelVum Hürote(Mt 19,1-9)10,1 Un na macht sich uf un kummt vu dert ins Biet(Gäu, Gau) vu Judäa gegeiba vum Jordan. Aba wida lauft´s Volk in Schare bi nem zämme, un we´s sini Gwohnet war, het da sie abamols glehrt. 10,2 Un d Pharisäer träte zue nem un hän nen gfrogt, ob ä Ma sich schiide lo derf vu sinem Wieb; un sie hän nen vusöcht dmit. 10,3 Er aba git tene zantwort: Was het äich Moses gsait? 10,4 Sie hän gsait: Moses het zöglo, ä Scheidebref z schribe un sich z schiide. (a) (b) 10,5 Jesus aba sait zue nene: Wägä aira Herzens Härti wägä het da äich des Gebot gschribe; 10,6 aba vum Afang a(vu dr Schepfig her) het Gott sie gschaffe als Ma un Wieb( Wyb). (a) 10,7 (a) Drum wird ä Ma si Vada (Babbe) un si Muetter vulo un wird sinem Wieb ahänge, 10,8 un de zwei wäre ei Fleisch si. So sin sie dann(dnoh) aba nimmi zwei, sundern ei Fleisch. 10,9 Was aba Gott zämmegfirt het, des soll d Mensch nit schiide.10,10 Un dheim froge nen abamols sini Jinger dnohch. 10,11 Un na sait zue nene: Wer sich schiidet vu sinem Wieb un hirotet ä anderi, der bricht ihrä gegeiba d Ehe; (a) (b) 10,12 un wenn sich ä Wieb schiidet vu ihrem Ma un hirotet ä anderä, bricht sie ihri Ehe. D Kinda(Mt 19,13-15; Lk 18,15-17)10,13 Un sie hän Kinda zue nem brocht, dmit da sie arihrt. D Jinger aba brelle sie a. 10,14 Als ses aba Jesus sieht, wird da bes un sait zue nene: Len doch de Kinda zue ma(mir) ku un wehre ne nit; denn däne ghärt s Rich Gottes. 10,15 Gwiß, ich sag äich: Wer s Rich Gottes nit animmt we ä Kind, der wird nit inekumme. (a) 10,16 Un (a) Jesus herzt sie un legt däne d Händ uf un segnet sie.Rich si(Mt 19,16-26; Lk 18,18-27)10,17 Un als sa sich uf d Wäg gmacht het, lauft eina her, kniet vor rem ane un frogt den: Guete Meischda, was soll i(ich) dö, dmit i(ich) s ewige Läbä erb? 10,18 Aba Jesus sait zue nem: Was heißesch dü mich guet? Nemads isch guet als we Gott ällei. 10,19 Dü kennsch de Gebote: (a) "Dü sollsch keine umbringe; dü sollsch nit ehebreche; dü sollsch nit schtähle; dü sollsch nit falsches Ziignis (Züügnis) ge; dü sollsch nemads üsraube; ehr Vada (Babbe) un Muetter." 10,20 Na(Er) aba sait zue nem: Meischda, des ha i(ich) alles ghalte vu klei a(uf). 10,21 Un Jesus sieht den a un het den megä un het zue nem gsait: Ei´s fehlt da noh. Gang hi, vukauf alles, was da hesch, un gib's d Arme, so wirsch dü ä Schatz im Himmel ha, un kumm un (a) (b) folg ma(mir) nohch! 10,22 Er aba isch bes wore iba des Wort un truurig dvu gange; denn na het viel ka.10,23 Un Jesus luegt um sich un sait zue sinene Jinger: (a) (b) We schwer kumme di Riche in s Rich Gottes ! 10,24 D Jinger aba sin vuschrocke iba sini Wort. Aba Jesus het d ne gantwortete un gsait zue nene: Lebie Kinda, we schwer isch's, ins Rich Gottes z kumme! 10,25 S isch lichda, daß ä Kamel durch s Nodelöhr goht, als daß ä Riche ins Rich Gottes kummt. 10,26 Do sin sie noh äger vuschrocke un sage undaenanda: Wer ka dann(dnoh) selig wäre? 10,27 Jesus aba luegt sie a un sait: Bi d Mensche isch's unmeglich, aba nit bi Gott; denn alli Sache sin meglich bi Gott. D Lohn(Mt 19,27-30; Lk 18,28-30)10,28 Do fangt Petrus a un sait zue nem: Lueg, mir hän alles vulo un sin dir nohchgfolgt. 10,29 Jesus sait: Gwiß, ich sag äich: S isch nemands, der Huus oda Breda oda Schweschtere oda Muetter oda Vada (Babbe) oda Kinda oda Äckere vuloßt wägä mir un wägä nem Evangelium , 10,30 der´s nit hundartfach zruck gregt: etzed in däre Ziit Hiisa un Breda un Schweschtere un Meuttere un Kinda un Äckere midde unda d Vufolgig un in d zuekinftige Welt s ewige Läbä. 10,31 Vieli aba wärä di Letschte si, de di Erschte sin, un di Erschte werde de si, de di Letschte sin.Dritti Akindig vu Jesus Liede un Uferstehig(Mt 20,17-19; Lk 18,31-34)10,32 Sie ware aba uf fem Wäg ruff nohch Jerusalem, un Jesus isch ne vorus gange; un sie sin vuschrocke; de nem aba nohchgange sin, hän angscht gha. Un na nihmt abamols de Zwöelf zue sich un (a) fangt a, zue nene zsage, was sem basiere wird: 10,33 Luege, mir gehn ruff nohch Jerusalem, un d Menschebue wird ibage werde d Hoheprieschter un d Schriftglehrte, un sie werde nen zuem Tod vuurteile un d Heide ibage. 10,34 De wärä (denen) dann(dnoh) vuschpotte un aspucke un üsbeitsche un umbringe, un nohch dreii Däg wird da ufschtoh vu d Tode.Vum Herrsche un vum Dene(Mt 20,20-28)10,35 Do sin zue nem gange d Jakobus un d Johannes, de Sehn vum Zebedäus, un hän gsait: Meischda, mir wen, daß dü fir uns(üs) doesch, um was ma dich (di) bitte den. 10,36 Er sait zue nene: Was wen na, des ich fir äich doe soll? 10,37 Sie sage zue nem: Gib uns(üs), daß ma(mir) hocke eina zue dinere Rechte un eina zue dinere Linke in dinere Herrligkeit. 10,38 Jesus aba sait zue nene: Ihr wißet ga nit, was sa bitte. Kenne na d (a) Becha trinke, der wo ich trink, odr (b) äich daufe(taufe) lo mit dr Daufi(Taufi), mit dere ich dauft wir? 10,39 Sie sage zue nem: Ja, des kenne ma(mir). Jesus aba sait zue nene: (a) (b) Ihr wärä au d Becha trinke, der wo ich trink, un dauft wärä mit dr Daufi(Taufi), mit dere ich dauft wir; 10,40 aba s hocke zue minere Rechte odr zue minere Linke, des schtoht mir nit zue, äich zgeh, sundern des wird däne zdeil, fir de´s bschtimmt isch.10,41 Un als des de Zehn ghärt hän, sin sie bes wore iba Jakobus un Johannes. 10,42 (a) Do reft Jesus sie zue sich un sait zue nene: Ihr wiße doch, de de Herrscha sin, halte ihri Gvolkschaft niedrig, un ihri Große den nene Gwalt a. 10,43 Aba so isch´s unda äich nit; sundern der wo groß si will unda äich, der soll äicha Dena si; 10,44 un der unda äich d Erschte si will, der soll allene ä Knecht si. (a) (b) 10,45 Denn au d Menschebue isch nit ku, daß sa sich bedene losst, sundern daß sa dent un si Läbä git als Priis fir vieli. D Heilig vu me Blinde vu Jericho(Mt 20,29-34; Lk 18,35-43)10,46 Un sie kumme nohch Jericho. Un als sa üs Jericho wäggange isch, er un sini Jinger un ä großi Schar, do isch ä blinde Bettla am Wäg gsäße, Bartimäus, d Bue(Suhn) vum Timäus. 10,47 Un als sa ghärt het, daß ses Jesus vu Nazareth war, fang da a, z brelle un z refe: Jesus, dü Bue(Suhn) Davids, erbarm dich (di) mir! 10,48 Un vieli schimpfe mit däm, na(er) soll schwige. Er aba brellt noh viel meh: Due Bue(Suhn) Davids, erbarm dich (di) mir! 10,49 Un Jesus bliebt schtoh un sait: Ruefe her! Un sie refe d Blinde un sage zue nem: Dü kasch froh si, schtand uf! Er reft dich (di)! 10,50 Do wirft da si Mandel wäg, schpringt uf un kummt zue Jesus. 10,51 Un Jesus sait zue nem: Was willsch dü, des ich fir dich (di) mache soll? D Blinde sait zue nem: Rabbuni, daß i(ich) säh ka. 10,52 Jesus aba sait zue nem: Gang, di Glaube het dir ghulfe. Un gli het da säh kenne un isch schem nohch gange uf fem Wäg.S´11. KapitelJesu zeht in Jerusalem i(Mt 21,1-11; Lk 19,29-40; Joh 12,12-19)11,1 Un als sie in d Nächi vu Jerusalem kumme sin, nohch Betfage un Betanien a d Elberg, schickt da zwei vu sinene Jinger 11,2 un sait zue nene: Gehn ane in´s Dorf (Kaff), des vor äich lit. Un soweh na inekumme, werde na ä jungä Esel abunde finde, uf däm noh ne ä Mensch gsässä het; binde nen los un fihre nen her! 11,3 Un wenn öbber (ebber) zue äich sage doet: Wurum den na des?, dann(dnoh) sage: Dr Herr bruch`s, un na schickts s gli wida her. 11,4 Un sie gehn ane un finde s Esili abunde a nere Dire druße am Wäg un hän`s los bunde. 11,5 Un ä baar, de dert gschtande sin, sage zue nene: Was mache ihr do, daß sa des Esili losbinde? 11,6 Sie sage aba zue nene, was ne Jesus gsait het, un de len's zue. 11,7 Un sie hän`s Esili zue nem gfihrt un lege ihri Kleida druf, un na het sich druf gsetzt. 11,8 Un vieli lege ihri Kleida uf d Wäg, anderi aba greni Zwiigli, de sie uf fem Acka abghaue hän. 11,9 Un de de vorusgange un de nohchgfolgt sin, brelle: (a) Hosianna! Globt isch, der do kummt im Name vum Herr! 11,10 Globt isch s Rich vu unsrem Vada (Babbe) David, des do kummt! Hosianna in dr Hechi (Höchi)! 11,11 Un Jesus goht ine nohch Jerusalem in d Tempel, un na bschaut ringsum alles, un schbot am Obend goht da üsä nohch Betanien mit sinene zwöelf.Dr vudörrte Figebaum. D Tempel wird ufgrümt gmacht.(Mt 21,12-22; Lk 19,45-48; Joh 2,13-16)11,12 Un am nägschte Dag, als sie vu Betanien wäggange sin, isch scha hungrig gsi. 11,13 Un na sieht ä Figebaum vu wiedem, der Blätta gha het; do goht da ane, ob ba ebis druf fänd. Un als sa zue nem kumme isch, findet da nigs als Blätta; denn s war noh nit Ziit fir Fige. 11,14 Do fangt Jesus a un sait zue nem: Ab etze ißt nemads me ä Frucht vu dir fir imma (imma un Ewig)! Un sini Jinger härä des.11,15 Un sie kumme nohch Jerusalem. Un Jesus goht in d Tempel un fangt a, de Vukäufa un Käufa üsä ztribe im Tempel; un de Disch vu d Geldwechsla un de Schtänd vu d Dubehändla wirft da um 11,16 un lost nit zue, daß jemad ebis durch d Tempel trait. 11,17 Un na lehrt un sait zue nene: schtoht nit gschribe (Jesaja 56,7): "Mi Huus soll ä Bäthuus heiße fir alli Velka"? Ihr aba hän ä (a) Raibahehli drüs gmacht. 11,18 Un s kummt vor d Hoheprieschter un Schriftglehrte, un sie hän ibalegt, we sie nen umbringe. Sie firchtete sich nämlich vor rem; denn alli Lit vuwundrete sich iba sini Lehr. 11,19 Z Obe sin sie wida üsä gange vor d Schtadt. 11,20 Un als sie am Morge a däm Figebaum vorbigange sin, sähn sie, daß sa vudorrt war bis zue d Wurzle. 11,21 Un Petrus denkt dra un sait zue nem: Rabbi, lueg, dr Figebaum, der dü vuflöcht hesch, isch vudorrt. 11,22 Un Jesus git zantwort un sait zue nene: Ha Glaube zue(a) Gott! 11,23 Gwiß, ich sag äich: Wer zue däm Berg sage dät: Heb dich (di) un wirf dich (di) ins Meer! un zwiflet nit in sinem Herz, sundern glaubt, daß ses gschehe dät, was sa sait, so wird's sem gschehe. (a) (b) 11,24 Drum sag ich äich: Alles, was sa bitte den in äirem Gebät, glaubes nur, daß sa's gregä, so wird's äich zdeilwerde. (a) (b) (c) 11,25 Un wenn na schtehn un bäte, so vugen änanda, wenn na ebis gege jemaden hän, dmit auch aier Vada (Babbe) im Himmel äich vugit äiri Sinde. (a) (b) (vgl. Mt 6,15). D Frog nohch Jesu Vollmacht(Mt 21,23-27; Lk 20,1-8)11,26 Un sie kumme wida nohch Jerusalem. Un als sa im Tempel rumgange isch, kumme zue nem d Hoheprieschter un Schriftgelehrte un Älteschte 11,27 un frogte nen: Üs welcha Vollmacht doesch dü des? odr wer het dir de Vollmacht geh, daß dü des doesch? 11,28 Jesus aba sait zue nene: Ich will äich au ä Sach froge; sage na ma(mir)`s, so will ich äich au sage, üs welcha Vollmacht ich des doe. 11,29 De Daufi(Taufi) vum Johannes - war sie vum Himmel odr vu d Mensche? Sage`s ma(mir)! 11,30 Un sie ibalege bi sich selba un sage: Sage ma(mir), sie war vum Himmel, so wird da sage: Wurum hän ihr nem dann(dnoh) nit glaubt? 11,31 Odr solle ma(mir) sage, sie war vu d Mensche? - do hän sie sich gfirchtet vor d Lit. Denn (a) sie halte alli Johannes wirklich fir ä Prophet. 11,32 Un sie antwortete un sage zue Jesus: Mir wissen's nit. Un Jesus sait zue nene: So sag ich äich au nit, üs welcha Vollmacht ich des doe.S´12. KapitelVu d bese Winza(Mt 21,33-46; Lk 20,9-19)12,1 Un na fangt a, zue nene in Glichnisse z schwätze: Ä Mensch (a) het ä Wiberg baut un macht ä Gater drum un grabt ä Trotti un baut ä Turm un vudlenten an Winza un goht wäg. 12,2 Un na schickt, als d Ziit kummt, ä Knecht zue d Winza, dmit da vu d Winza si Adeil vu d Frucht holt. 12,3 Sie nähmä nen aba, schlen nen un schickte nen mit läre Händ(Pfode) furt. 12,4 Abamols schickt da zue nene ä andere Knecht; däm schlen sie uf d Kopf un (a) vuschpotte nen. 12,5 Un na schickt noh ä andere, den schlen sie tot; un vieli anderi au: de schlen sie, anderi bringe sie um. 12,6 Do het da noh eina, si gliebte Bue(Suhn); den schickt da als letschte au zue nene un sait sich: Sie werde sich vor minem Bue(Suhn) firchte. 12,7 De aba, d Winza, sage undrenanda: Des isch Si Erbe; kumm, len nen uns(üs) tot schla, dnoh wird´s Erbe unsa si! 12,8 Un sie nähmä nen un schlen nen tot un (a) werfe nen üsä vor d Wiberg. 12,9 Was wird dr Herr vum Wiberg mache? Na(Er) wird kumme un de Winza umbringe un d Wiberg andere geh. 12,10 Hän ihr denn nit des Schriftwort gläse (Psalm 118,22.23): "D Schtei (Wackes), den d Bäulit wäg gworfe hän, isch zuem Eckschtei wore. 12,11 Vum Herrn isch des gschäh un isch ä Wunda vor unsare Auge"? 12,12 Un sie hän vusuecht, nen z vuhafte, un hän aba sich doch gfirchtet vor d Lit; denn sie hän`s vuschtande, daß sa s Glichniss uf sie gminzt het. Un sie len nen go un sin dvu gange.D Froge nohch d Schtiir(Mt 22,15-22; Lk 20,20-26)12,13 Un sie schicke zue nem ä baar vu d Pharisäer un vu d Ahänger vum Herodes, daß sie nen fange mit sine eigene Wort. 12,14 Un sie kumme un sage zue nem: Meischda, ma(mir) wisse, daß dü wahrhaftig bisch un frogsch nohch nemads; denn dü achtesch nit s Asäh bi d Mensche, sundern dü lehrsch d Wäg Gottes recht. Isch's recht, daß ma däm Kaisa Schtiire zahlt odr nit? Solle ma(mir) sie zahle odr nit zahle? 12,15 Er aba merkt ihri Haichelei un sait zue nene: Was vusueche na(ihr) mi(mich)? Bringe ma(mir) ä Silbagrosche, daß ich nen aluege ka! 12,16 Un sie bringe eine. Do sait da: Wem sie Bild un Ufschrift isch des? Sie sage zue nem: Vum Kaisa. 12,17 Do sait Jesus zue nene: So (a) gän nem Kaisa, was däm Kaisa kert, un Gott, was Gott kert! Un sie vuwundrete sich iba nen.D Frog nohch d Uferschtehig(Mt 22,23-33; Lk 20,27-38)12,18 Do träte d Sadduzäer zue nem, de lehre, s git kei Uferschtehig; de froge nen un sage: 12,19 Meischda, Moses het uns(üs) gschribe (5. Mose 25,5.6): "Wenn öbber (ebber) schtirbt un hindaloßt ä Wieb, aba keini Kinda, dann(dnoh) soll si Brueda sie als Wieb neh un sinem Brueda Nohchkumme schenke." 12,20 Jetz ware do siebe Breda. Dr erschte nihmt ä Wieb; un schtirbt un hindaloßt keini Kinda. 12,21 Un dr zweite nihmt sie un schtirbt un hindaloßt au keini Kinda. Un dr dritte ebeso. 12,22 Un alli siebe hindalen keini Kinda. Zletscht noh schtirbt des Wieb au. 12,23In d Uferschtehig, wenn sie uferschtehn: wäm sie Wieb wird sie si unda däne? Denn alli siebe hän sie als Wieb ka. 12,24 Do sait Jesus zue nene: S`isch nit so? Ihr irre äich, wel ihr nit d Schrift kennt noh d Kraft Gottes. 12,25 Wenn sie vu d Dote uferschtehn, so werde sie nit hirote noh sich vuhirote, sundern sie sin we d Engel im Himmel. 12,26 Aba vu d Dote, daß sie uferschtehn, hän ihr nit glese im Buech vum Moses, bim Dornbusch, we Gott zue nem gsait het (2. Mose 3,6): "Ich bin dr Gott Abrahams un dr Gott Isaaks un dr Gott Jakobs"? 12,27 Gott isch nit ä Gott vu d Dote, sundern vu d Lebendige. Ihr irre äich sehr (sölli) .D Frog nohch rem hechschte Gebot(Mt 22,35-40; Lk 10,25-28)12,28 Un s kummt zue nem ä Schriftglehrte, der nene zueghert het, we sie mitänanda gschtritte hän. Un als sa sieht, daß sa däne guet gantwortet het, frogt da: Wel isch des hechschte Gebot vu allene? 12,29 Jesus aba git däm zantwort: Des hechschte Gebot isch des: "Här, Israel, dr Herr, unsa Gott, isch dr Herr ällei, 12,30 un dü sollsch d Herrn, di Gott, liebe vu ganzem Herze, vu ganza Seele, vu ganzem Gmet un mit alla dinere Kraft" (5. Mose 6,4.5). 12,31 Des andre isch des: "Due sollsch di Nächschte liebe we dich (di) selbscht" (3. Mose 19,18). S isch kei andres Gebot greßa als des. 12,32 (a) Un dr Schriftglehrte sait zue nem: Meischda, dü hesch wahrhaftig recht gschwätzt! Gott isch nur eina, un isch kei andre üßa däm; 12,33 un ma nen liebt (leb het) vu ganzem Herze, vu ganzem Gmet un mit alla Kraft, un sini Nächschte liebt (leb het) we sich selbscht, (a) (b) (c) des isch ä hufe me als alli Brandopfa un Schlachtopfa. 12,34 Als Jesus aba sieht, daß sa vuschtändig gantwortet het, sait da zue nem: (a) Due bisch nit wiet wäg vum Rich Gottes. Un nemads me het sich dräut, nen z froge.Im David si Bue(Suhn)(Mt 22,41-46; Lk 20,41-44)12,35 Un Jesus fangt a un sait, als sa im Tempel glehrt het: Wieso sage di Schriftglehrte, (a) (b) (c) dr Chrischtus isch im David si Bue(Suhn)? 12,36 David selba het (a) durch d heilige Geischt gsait (Psalm 110,1): "Dr Herr sait zue minem Herr: Hock dich (di) zue minare Rechte, bis i(ich) dini Feinde unda dini Feß glegt ha." 12,37 Do nennt den jo David selba Herr. Woher isch scha denn si Bue(Suhn)? Un alli Lit härä nen gern.Warnig vor d Schriftglehrte(Mt 23,5-14; Lk 20,45-47)12,38 Un na lehrt sie un sait zue nene: Sähn äich vor vor d Schriftglehrte, de gern in lange Gwända laufe un len sich uf fem Markt greße 12,39 un hocke gern obena in d Synagoge(im Gotteshuus) un am Disch bim Ässä; 12,40 sie (a) frässä d Hiisa vu d Witwe un vurichte zuem Schin langi Gibäte. De werde ä um so härteres Urdeil gregä.S`Scherfli (Dr Pfennig / Cent) vu d Witwe(Lk 21,1-4)12,41 Un Jesus setzt sich däm (a) Gotteskaschte gegeiba un luegt zue, we d Lit Geld inelege in d Gotteskaschte. Un vieli Richi lege viel ine. 12,42 Un s kummt ä armi Witwe un legt zwei Scherfli ine. 12,43 Un na reft sini Jinger zue sich un sait zue nene: Gwiß, i(ich) sag äich: De armi Witwe het hufe me in d Gotteskaschte glegt als alli, de ebis ineglegt hän. 12,44 Denn sie hän alli ebis vu ihrem Ibafluß ineglegt; de aba het vu ihra Armuet ihri ganzi Habe ineglegt, alles, was sie zuem Läbä ka het.S`13. Kapitel(Mt 24; Lk 21,5-36; 17,23-37)S End vum Tempel13,1 Un als sa üs sem Tempel goht, sait zue nem eina sina Jinger: Meischda, lueg, was fir Schtei (Wackes) un was fir ä Bau! 13,2 Un Jesus sait zue nem: Siehsch dü des große Bäuwerk? Nit ei Schtei (Wackes) wird uf fem andere bliebe, der nit vubroche wird.D Afang vu d Wehe13,3 Un als sa uf fem Elberg gsäße isch gegeiba vum Tempel, frogt nen (a) Petrus un Jakobus un Johannes un Andreas, als sie älleinig ware: 13,4 Saisch dü uns(üs), wenn wird des bassiere (gschähe)? un was wird´s Zeiche si, wenn des alles basiire soll? 13,5 Jesus fangt a un sait zue nene: Luege, daß äich nit öbber (ebber) vufihrt! 13,6 S werde vieli kumme unda minem Name un sage: I(Ich) bin's, un werde so vieli vufihre. (a) 13,7 Wenn na aba härä den vu Kreg un Kregsgschrei, so firchte äich nit. S möß so gschähe. Aba s End isch noh nit do. 13,8 Denn s wird sich ei Volk gege s andere ufmache un ei Kenigrich gege s andre. S werde Erdbebe gschähe do un dert, s wird au Hungasnet ge. Des isch dr Afang vu d Wehe.13,9 Ihr aba sähn äich vor! Denn sie werde äich däm Gricht ibaantworte, un in d Synagoge(Gotteshiisa) werde na geißlet werde, un vor Schtadthalta un Kenig werde na gfihrt werde wägä mir, däne zuem Ziignis (Züügnis). 13,10 Un des Evagelium möß zvor predigt werde unda alle Mensche des git. (a) 13,11 Wenn sie äich dann(dnoh) hifihre un ibaantworte den, so sorge äich nit dvor, was sa sage solle; sundern was äich in däre Schtund ge wird, des sage. Denn ihr sin's nit, de do schwätze, sundern d heilige Geischt ischs. 13,12 Un s wird ei Brueda d andre däm Tod prisge un d Vada (Babbe) d Bue(Suhn), un d Kinda den sich uflehne gege ihri Eltre un werde sie umbringe helfe. 13,13 Un (a) äich wird ma haße un zwar vu jedäm wägä mir. Wer aba üshaltet bis zuem End, der wird selig. Vufolgig13,14 Wenn ihr aba des (a) (b) Greulbild sähn vu d Vuwüschtig do schtoh, wo´s nit sollt - wer des liest, der git etzed acht! -, dnoh, der in Judäa isch, der soll in d Berge flüchte (vutwische). 13,15 Der wo uf fem Dach isch, der goht nit abe un goht nit ine, ebis üs sinem Hüs z hole. 13,16 Un der wo uf fem Feld isch, der draid sich nit um, si Mandel z hole. 13,17 Wehe aba däne Schwangere un d Schtillende zue däre Ziit! 13,18 Bitte aba, daß ses nit im Winda gschiht. 13,19 Denn in däne Däg wird (a) ä so argi Not si, we sie noh ne gsi isch bis etzed vum Afang vu d Schepfig, de Gott gschaffe het, un au nit wida si wird. 13,20 Un wenn dr Herr de Däg nit vukirzt hät, dät kei Mensch selig werde; aba wägä d Üsawählte, de na(er) üsawählt het, het da de Däg vukirzt. 13,21 Wenn do öbber (ebber) zue äich sage doet: Luege, do isch dr Chrischtus! luege, do isch scha(er)!, so glaube´s nit. 13,22 Denn s werde sich falschi Chrischtuse un falschi Prophete ufmache, de den Zeiche un Wunda, so daß sie sogar de Üsawählte vufihre den, wenn s meglich wär. 13,23 Ihr aba sähn äich vor! Ich ha äich alles zvor gsait!D Menschebue13,24 Aba in selare Ziit, nohch däre Not, wird d Sunne sich vudunkle un d Mond si Schin vuliere, 13,25 un d Sterne werde vum Himmel flege, un de Kräfte vum Himmel wird afange z Wakle. (a) 13,26 Un dnoh sähn sie (a) d Menschebue kumme in d Wolke mit großa Kraft un Herrlichkeit. 13,27 Un dnoh (a) wird da di Engel schicke un wird sini Üsawählte vusammle vu d vier Winde, vum End dr Erde bis ans End vum Himml.Mahnig z Wache13,28 Am Figebaum aba lerne na ä Glichnis: Wenn etzed sini Zwig saftig werde un Blätta triebä, so wiße na, daß dr Summa nooch isch. 13,29 Ebeso au: wenn na sähn, daß des gschieht, do wiße na, daß sa nooch vor d Dire isch. 13,30 Gwiß, ich sag äich: Des Gschlecht wird nit vugoh, bis des alles gschieht. 13,31 Himmel un Erde werde vugoh; mi Wort aba wird nit vugoh. 13,32 Vu däm Dag aba un däre Schtund weiß nemads, au d Engel im Himmel wißes nit, au d Bue(Suhn) nit, sundern älleinig d Vada (Babbe).13,33 Sähn äich vor, halte wache (gän obacht)! denn na wiße nit, wenn de Ziit do isch. (a) (b) 13,34 des isch we bi einem Mensch, der iba´s Land zoge isch un vuloßt si Huus un git sinene Knecht d Vollmacht, jedäm si Arbet, un bifihlt däm Wächta vu d Dire, na(er) soll wache: 13,35 so wache ihr au; denn na wiße nit, wen d Herr vum Huus kummt, ob am Obend odr z mitt`s in d Nacht odr wenn d Gockel brellt odr am Morge, (a) 13,36 dmit da äich nit schlofend findet, wenn na pletzlig kummt. 13,37 Was ich aba äich sag, des sag ich allene: halte wache (gän obacht)! S`14. Kapitel(Mt 26-28; Lk 22-24; Joh 18-21)Dr Plan vu d Hohenprieschter un d Schriftglehrte14,1 S ware noh zwei Däg bis zuem Passafescht un de Däg vu d ungsüürte Brot. Un d Hohenprieschter un d Schriftglehrte hän gsuecht, we sie nen mit Lischt fange un umbringe kennte. 14,2 Denn sie hän gsait: Jo nit bim Fescht, dmit´s nit ä Ufschtand unda d Lit git.D Salbig in Betaien14,3 Un als sa in Betaien war im Huus vum Simon däm Üssätzige un am Disch gsäße isch, do kummt ä Wieb, de het ä Glas mit echtem diirem Nardel ka, un sie vubricht des Glas un gißt´s uf si Kopf. 14,4 Do werde ä baar bes un schwätze undaänanda: Was soll de Vuschwendig vu däm Salbel? 14,5 Ma hät des El fir draihundart Silbagrosche vukaufe kenne un des Geld d Arme ge. Un sie brelle sie a. 14,6 Jesus aba sait: Len sie in Friide! Wurum ärgere ihr sie? Sie het ä guets Werk a ma(mir) doe. 14,7 Denn (a) ihr hän alliziit di Arme bi äich, un wenn na wen, kenne ihr däne imma Guetes doe; mich aba hän na nit alliziit. 14,8 Sie het gmacht, was sie kenne het; sie het mi Lyb im vorus gsalbt fir mini Bierdigung (Lycht). 14,9 Gwiß, i(ich) sag äich: Wo des Evagelium predigt wird uf d Welt, do wird ma au des sage zue ihrem Adenke, was sie etzed gmacht het.Judas vurodet Jesus14,10 Un Judas Iskariot, eina vu d zwöelf, isch ane gange zue d Hohenprieschter, daß sa nen a sie vurode doet. 14,11 Als de des ghärt hän, sin sie froh un vuschpreche, nem Geld z geh. Un na het gsuecht, we na nen binere guete Glägeheit vurode kennt.S letschte Obendässä14,12 Un am erschte Dag vu d ungsüürte Brot, do wo ma s Passalamm opferet, sage sini Jinger zue nem: Wo willsch dü, daß ma(mir) anegehn un s Passalamm herrichte, dmit dü`s ässä kasch? 14,13 Un na(er) schickt zwei Jinger un sait zue nene: Gehn in d Schtadt, un s wird äich ä Mensch iba d Wäg laufe, der trait ä Krög mit Wassa; gehn nem nohch, 14,14 un wo na(er) inegoht, do schwätze zuem Hüsherr: Dr Meischda losst dir sage: Wo isch d Saal, in däm i(ich) s Passalamm ässä ka mit minene Jinger? 14,15 Un na(er) wird äich ä große Saal zeige, der mit Polschta hergrichtet isch; dert richte na fir uns(üs) alles ane. 14,16 Un d Jinger gehn hi un kumme in d Schtadt un finde's, we na`s zue nene gsait het, un richte´s Passalamm.14,17 Un am Obend kummt da mit alle zwöelf. 14,18 (a) Un als sie am Disch ware un ässä, sait Jesus: Gwiß, ich sag äich: Eina unda äich, der mit ma(mir) ißt, wird mi(mich) vurote. 14,19 Un sie werde trürig un froge nen, eina nohch rem andre: Bin ich's? 14,20 Er aba sait zue nene: Eina vu däne zwöelf, der mit ma(mir) si Brot in d Schissle dungt. 14,21 D Menschebue goht zwar hi, we vu nem gschribe schtoht; wehe aba däm Mensche, durch den d Menschebue vurote wird! S wär fir den Mensch bessa, wenn na nee gibore wär. 14,22 Un als sie noh gäße hän, nihmt Jesus des Brot, dankt un bricht's un git's ne un sait: Nähme; des isch mi Lyb. 14,23 Un na(er) nihmt d Kelch, dankt un git`s ne; un sie trinke alli drüs. 14,24 Un na(er) sait zue nene: Des isch mi (a) (b) Bluet fir d Packt(des Abkumme), des fir vieli vuschittet wird. 14,25 Gwiß, ich sag äich, daß ich nigs me trinke doe vum Rebschtock bis zue däm Dag, an däm ich ufs näji(naii) dvu trinke doe im Rich Gottes. Vorüssage iba Petrus14,26 Un als sie d (a) Lobgsang gsunge hän, sin sie üsä gange a d Elberg. 14,27 Un Jesus sait zue nene: Ihr alli wäre mi(mich) im schtich lo; denn s schtoht gschribe (Sacharja 13,7): "Ich werd d Hirte schla, un (a) d Schof den sich vustraije." 14,28 Wenn ich aba uferschtande bin, will ich vor äich nohch (a) Galiläa goh. 14,29 Petrus aba sait zue nem: Un wenn sie alli dich (di) im schtich len, i(ich) gwiß nit! 14,30 Un Jesus sait zue nem: Gwiß, ich sag da: Hiit, in däre Nacht, bevor d Gogel zweimol kräht, wirsch dü mich dräimol abschtrite z kenne (vulaigne). (a) 14,31 Na(Er) aba sait: Au wenn i(ich) mit dir schterbe meßt, doe ich(i) dich (di) nit vulaigne! Des gliche sage sie alli.Jesus in Gethsemane14,32 Un sie kumme zue näm Garde der heißt Gethsemane. Un na(er) sait zue sinene Jinger: Hocke äich do ane, bis ich bätet ha. 14,33 Un na (a) nihmt mit sich Petrus un Jakobus un d Johannes un fangt a z zittere un z vuzage 14,34 un sait zue nene: (a) Mi Seele isch drürig bis in d Tod; bliebe do un halte wache mit ma(mir)! 14,35 Un na(er) goht ä weng wieta, wirft sich uf d Bode un bätet, daß, wenn´s meglich wär, de Schtund a nem vubigoh dät, 14,36 un sait: Abba, Baba, alles isch dir meglich; nimm (a) d Kelch vu ma(mir) wäg; doch nit, was ich will, sundern was dü willscht! 14,37 Un na(er) kummt un findet sie we sie schlofe (pfuse) un sait zuem Petrus: Simon, schlofsch dü? kannsch dü nit, ei Schtund mit ma(mir) wache? 14,38 Wache un bäte, daß sa nit in Vusuechig kumme (falle)! D Geischt isch willig; aba s Fleisch isch schwach. 14,39 Un na(er) goht wida ane un bätet un sait`s gliche 14,40 un kummt zruck un findet sie abamols we sie schlofe (pfuse); denn ihri Auge ware volla Schlof, un sie hän nit gwißt, was sie nem zantwort ge solle. 14,41 Un na(er) kummt zuem dritte Mol un sait zue nene: Ach, wen na(ihr) wieta schlofe (pfuse) un röhe? S isch gnög; d Schtund isch kumme. Luege, d Menschebue wird ibageh in d Händ(Pfode) vu d Sinda. 14,42 Schtehn uf, lehn uns(üs) goh! Luege, der mi(mich) vurotet, isch nooch.Jesu wird gfangegnuhme14,43 Un gli druf, während da(er) noh schwätzt, kummt d Judas her, eina vu d zwöelf, un mit nem ä Schar mit Schwerter un mit Schtange, vu d Hohenprieschter un d Schriftglehrte un Älteschte. 14,44 D Vuräter het ne ä Zeiche ge un gsait: Däm wo i(ich) ä kuß gib, der isch's; den packe un fihre nen sicha ab. 14,45 Un als sa kummt, kummt da(er) gli zue nem un sait: Rabbi! un küßt nen. 14,46 De aba lege gli Hand a nen un packe nen. 14,47 Eina aba vu däne, de däbigschtande sin, zeht si Schwert un schlat uf d Knecht vum Hohenprieschter un haut nem ei Ohr ab. 14,48 Un Jesus sait zue nene: Ihr sin üszoge we gege ä Raiber mit Schwerter un mit Schtangene, mich z fange. 14,49 Ich bi jede Dag bi äich im Tempel gsi un ha glehrt, un ihr hän mi(mich) nit packt. Aba so möß d Schrift erfillt werde. 14,50 Do vulehn nen alli un sin gflohe. 14,51 Ei junge Man aba goht ne nohch, der het ä Line Gwand (Häß) a ka uf dr blutte Huut; un sie griffe nohch nem. 14,52 Er aba losst des Gwand fahre un (a) isch nackt dvuglofe.Jesus vor rem Hohe Rot14,53 Un sie fihre Jesus zuem Hoheprieschter; un s vusammle sich alli Hohenprieschter, Älteschte un Schriftglehrte. 14,54 Petrus aba folgt ne nohch vu wiettem, bis ine in d Palascht vum Hoheprieschter, un hockt dert bi d Knecht un wärmt sich am Fiir. 14,55 Aba d Hohenprieschter un dr ganze Hohe Rot suecht Ziigeüssage gege Jesus, daß sie nen zuem Tod vuurteile kenne, un fide nigs. 14,56 Denn vieli gän falschi Ziignis (Züügnis) ab gege nen; aba ihri Ziignis (Züügnis) schtimme nit iba i. 14,57 Un ä baar schtehn uf un gän falschi Ziignis (Züügnis) ab gege nen un sage: 14,58 Mir hän ghärt, daß sa(er) gsait het: (a) I(Ich) will d Tempel, der mit Hände gmacht wore isch, abbreche un in dräi Däg ä andere baue (bäue), der nit mit Hände gmacht wore isch. 14,59 Aba ihr Ziignis (Züügnis) schtimmt au so nit iba i. 14,60 D Hoheprieschter schtoht uf, kummt in d Middi un frogt Jesus un sait: Antwortsch dü nigs uf des, was de gege dich (di) sage? 14,61 Er aba (a) (b) isch schtill un git nigs zantwort. Do frogt nen d Hoheprieschter nohmol un sait zue nem: Bisch dü dr Chrischtus, d Bue(Suhn) vum Hochglobte? 14,62 Jesus aba sait: Ich bin's; un (a) (b) ihr werde säh d Menschebue hocke zue d Rechte vu d Kraft un kumme mit d Wolke vum Himmel. 14,63 Do vurißt d Hoheprieschter sini Kleida un sait: Was brüche mir noh Ziige? 14,64 Ihr hän de Gottesläschterig ghärt. Was isch aier Urteil? Sie aba vuurteile nen alli, (a) daß sa schuldig isch zschterbe. 14,65 Do fange ä baar a, nen azspucke un si Gsicht (Visasch) zuedecke un nen mit d Fuuscht z schlat un zue nem sage: Weissag uns(üs)! Un d Knecht schlat nem ins Gsicht (Visasch).Petrus im Hof14,66 Un Petrus war unde im Hof. Do kummt ä Magd vum Hoheprieschter; 14,67 un als sie Petrus sieht, we na(er) sich wärmt, luegt sie nen a un sait: Un dü warsch au mit däm Jesus vu Nazareth. 14,68 Na(Er) leegt aba un sait: I(Ich) weiß nit un vuschtahnt nit, was dü saisch. Un na(er) goht üsä in d Vorhof, un d Gogel kräht. 14,69 Un de Magd sieht nen un fangt nohmol a, däne z sage, de däbischtehn: Des isch eina vu däne. 14,70 Un na(er) leegt nohmol. Un nohch einare Wili sait eina vu däne, de däbischtehn, nohmol zuem Petrus: , dü bisch eina vu däne; denn dü bisch au ä Galiläer. 14,71 Na(Er) aba fangt a, z flueche un z schwör: I(Ich) kenn den Ma nit, vu däm ihr schwätze den. 14,72 Un gli dnohch kräht d Gogel s zweite Mol. Do het d Petrus a des Wort denkt, des Jesus zue nem gsait het: Noh bevor d Gogel zweimol kräht, wirsch dü mich dräimol vulaigne. Un na(er) fangt a z hiile.S`15. KapitelJesus vor Pilatus15,1 Un bald druf am Morge halte d Hohenprieschter Rot mit d Älteschte un Schriftglehrte un nem ganze Hohe Rot, un sie binde Jesus, fihre nen ab un ibaantworte nen Pilatus. 15,2 Un Pilatus frogt nen: Bisch dü dr Kenig vu d Jude? Er aba git zantwort un sait zue nem: Du sags sches. 15,3 Un d Hohenprieschter bschuldige nen härt. 15,4 Pilatus aba frogt nen nohmol: Antwortesch dü nigs? Lueg doch, we härt sie dich (di) vuklage! 15,5 Jesus aba (a) (b) git garnigs me zantwort, so daß sich Pilatus vuwunderet.Jesus wird Vuurteilt15,6 Er het de Gwonet ka zuem Fescht ei Gfangene los zge, der sie hän welle. 15,7S war aba eina, Barabbas het da gheiße, gfange mit d Ufrührer, de bim Ufruhr ä Mord gmacht hän. 15,8 Un s Volk goht uffe un bittet, daß sa(er) des doet, we na(er)`s imma gmacht het. 15,9 Pilatus aba git däne zantwort: Welle ihr, daß i(ich) äich dr Kenig vu d Jude losgib? 15,10 Denn na(er) het wohl gwißt, daß nen d Hohenprieschter üs Ifersucht üsglieferet hän. (a) 15,11 Aba d Hohenprieschter hän d Lit ufghetzt, daß sa(er) ne viel leba d Barabbas losgit. 15,12 Pilatus aba fangt nohmol a un sait zue nene: Was welle na denn, des i(ich) doe soll mit däm, den na d Kenig dr Jude heiße? 15,13 Sie brelle abamols: ans Kriiz mit nem! 15,14 Pilatus aba sait zue nene: Was het da(er) denn Beses gmacht? Aba sie brelle noh viel me: ans Kriiz mit nem! 15,15 Pilatus aba het d Lit zfriede schtelle welle un git tene Barabbas los un lost Jesus üsgeißle un ibagit nen, daß sa(er) kriizigt wird. 15,16 D Soldate aba fihre nen in d Palascht, des isch ins Prätorium, un refe die ganz Abteilig zämme 15,17 un zege nem ä Purpurmatel a un flechte ä Dornekrone un setzte sie nem uf 15,18 un fange a, nen z greße: Gress di, Jude Kenig! 15,19 Un sie schle nen mit nem Rohr uf d Kopf(Schädel) un spucke nen a un flege uf d Knüü un huldige nem zuem schpott. 15,20 Un als sie nen vuschpottet hän, zege sie nem d Purpurmatel üs un zege nem sini Kleida wida a.Un sie fihre nen üsä, daß sie nen kriizige kenne. Jesus Kriizigig un Tod15,21 Un sie zwinge eina, der vubigoht, der heißt Simon vu Kyrene, der vum Feld kummt, d Vada (Babbe) vum Alexader un vum (a) Rufus, daß sa(er) nem s Kriiz trait. 15,22 Un sie bringe nen uf Golgatha, des heißt ibasetzt: Schädelschtätte. 15,23 Un sie gän nem Myrrhe in Wi z trinke; aba na(er) nihmt's nit.15,24 Un sie kriizige nen. Un vudeile sini Kleida unda sich un werfe s Los, wer was krege soll. (a) 15,25 Un s war die dritti Schtund, als sie nen kriizigt hän. 15,26 Un s schtoht iba nem gschribe, welchi Schuld ma nem ge het, nämlich: D Kenig dr Jude. 15,27 Un sie kriizige mit nem zwei Raiber, eina zue sinere Rechte un eina zue sinere Linke. 15,28 Un de wo vubigange sin, hän nen üsglacht un schittle d Kopf un sage: Ha, (a) der dü d Tempel abrise doesch un bäusch nen uf in dräi Däg, 15,29 hilf dir doch selba un schtieg abe vum Kriiz! 15,30 Genau so vuschpotte nen au d Hohenprieschter undaänada samt d Schriftglehrte un sage: Er het andere ghulfe un ka sich selba nit helfe. 15,31 Isch er d Chrischtus, dr Kenig vu Israel, so schtieg doch abä vum Kriiz, (a) dmit ma(wir) sähn un glaube. Un de de mit nem kriizigt ware, hän nen au vuschpottet. 15,32 Un zue dr sechste Schtund kummt ä Finschtanis iba des ganze Land bis zue dr ninte Schtund. 15,33 Un zue dr ninte Schtund reft Jesus lüt: Eli, Eli, lama asabtai? des heißt ibasetzt: (a) Mi Gott, mi Gott, wurum hesch dü mich vulosse? 15,34 Un ä baar, de däbigschdande sin, als sie des ghärt hän, sage sie: Luege, na(er) reft d Elia. 15,35 Do lauft eina un fillt d Schwamm mit Essig, schteckt nen uf ä Rohr, git nem z trinke un sait: Loß uns(üs) sähne, ob Elia kummt un nen abeholt! 15,36 Aba Jesus brellt lüt un schtirbt. 15,37 Un d (a) (b) Vorhang im Tempel vurißt in zwei Schtickli vu obe abe bis unde üsä. 15,38 D Hauptma aba, der däbigschdande isch, Jesus gegeiba, un sieht, daß sa(er) so vuschiede isch, sait: Gwiß, der Mensch isch Gottes Suhn (Bue) gsi! 15,39 Un s ware au Wieba do, de vu wietem zuegluegt hän, unda däne ware Maria vu Magdola un Maria, d Muetter vum Jakobus' dr Kleine un vum Joses, un Salome, 15,40 (a) de nem nohchgfolgt ware, als sa in Galiläa war, un nem dent hän, un vieli anderi Wieba, de mit nem uf Jerusalem ufe gange sin. Jesu kummt ins Grab15,41 Un als ses scho Obend wird, un wel`s Rischtdag war, des isch d Dag vor rem Sabbat, 15,42 kummt Josef vu Arimathäa, ä agsähene Rotsherr, der au uf des Rich Gottes gwartet het, der dräut sich un goht ine zue Pilatus un bittet um d Lychnam vu Jesus. 15,43 Pilatus aba wunderet sich, daß sa(er) scho tot isch, un reft d Hauptma un frogt nen, ob ba(er) scho lang gschtorbe isch. 15,44 Un als sa(er)'s ghärt het vum Hauptma, git da(er) Josef d Lychnam. 15,45 Un der kauft ä Lyndöch(Lynwand) un nihmt nen ab un wicklet nen in des Döch un legt nen in ä Grab, des war in ä Felse ghaue, un wälzt ä Schtei (Wackes) vor`s Grab. 15,46 Aba Maria vu Magdola un Maria, d Muetter vum Joses, sähn, wo na(er) Jesus higlegt het.S`16. KapitelUferschtehig(Mt 28,1-10; Lk 24,1-12; Joh 20,1-10)16,1 Un als d Sabbat vubi war, kaufe Maria vu Magdola un Maria, d Muetter vum Jakobus, un Salome ä baar Duftel, um hizgoh un nen z salbe. 16,2 Un sie kumme zuem Grab am erschte Dag vu d Wuche, ganz freh, als d Sunne ufgoht. 16,3 Un sie sage undaänanda: Wer wälzt uns(üs) d Schtei (Wackes) vor rem Grab wäg? 16,4 Un sie sähn hi un merke, daß dr Schtei (Wackes) wäggwälzt war; denn na(er) war scho groß.16,5 Un sie gehn ine ins Grab un sähn ä Jingling rechts hocke, der het ä langes wißes Gwand a, un sie vuschrecke sehr (sölli) . 16,6 Er aba sait zue nene: Vuschrecke nit! Ihr sueche Jesus vu Nazareth, den wo sie Kriizigt hän. Na(Er) isch uferschtande, na(er) isch nit do. Luege do d Platz, wo sie nen higlegt hän. 16,7 Gehn aba ane un sage sinene Jinger un Petrus, (a) daß sa(er) vor äich nohch Galiläa goht; dert werde na(ihr) nen säht, we na(er)´s äich gsait het. 16,8 Un sie gehn schnell üsä vum Grab; wel sie Angscht ka hän. Un sie sage nemandäm ebis üs Furcht(Anscht). Himmelfahrt(Lk 24,36-49; Joh 20,19-23)16,9 Als aba Jesus uferschtande war freh am erschte Dag vu d Wuche, erschient da(er) zerscht (a) (b) dr Maria vu Magdola, vu däre na(er) siebä besi Geischta üstriebe het. 16,10 Un sie goht hi un vuzellt`s däne, de mit nem gsi sin un Leid trage un ghiilt hän. 16,11 Un als des ghärt hän, daß sa läbt un wär nare(ihre) erschiene, glaube sie`s nit. 16,12 Dnohch offebart(zeigt) da(er) sich in andere Gschtalt zweie vu nene de undawägs ware, als sie iba`s Land gange sin. (a) 16,13 Un de gehn au hi un vuzelle`s d andere. Aba au däne glaubte sie`s nit.16,14 Zletscht, als de Elf am Disch gsäße sin, (a) offebart da(er) sich däne un schalt ihr Unglaube un ihr härtes Herz, daß sie däne nit glaubt hän, de nen gsähne hän als Uferschtandene. 16,15 Un na(er) sait zue nene: Gehn hi in alli Welt un predige des Evangelium allene Gschepf. (a) (b) 16,16 Wer do (a) (b) glaubt un dauft wird, der wird selig werde; wer aba nit glaubt, der wird vudammt werde. 16,17 De Zeiche aba, de däne folge werde, de do glaube, sin de: in minem Name werde sie (a) besi Geischta üstribe, (b) (c) in naie Zunge schwätze, 16,18 (a) (b) Schlage mit d Händ(Pfode) hochhebe, un wenn sie ebis Giftiges trinke, wird's ne nit schade; (c) uf Kranki werde sie d Händ(Pfode) lege, so wird's bessa mit ne werde. 16,19 Nohch däm dr Herr Jesus mit ne gschwätzt het, (a) isch scha(er) ufghobe wore in d Himmel un (b) (c) hockt dert uf dr rechte Site vu Gott. 16,20 De aba zege üs un predigte an alle Plätz. Un d Herr (a) (b) isch mit sinere Kraft bi nene gsi un het s Wort durch Wunda un Zeiche bschtätigt. Letzte Änderungen |