S BUECH VUM JOSUA

S´1. Kapitel

Zwägmache fir d Izug in des vuheißene Land

1,10 Do bifehlt Josua d Amtlit vum Volk un sait: 1,11 Gehn durch des Laga un bifehlt däm Volk un sage: Schafft äich Vorrot; denn nohch dräi Däg den ihr do iba d Jordan go, daß ihr rikumme un des Land inähme, des äich dr HERR, äicha Gott, ge wird. 1,12 (a) (b) Un zue d Rubeniter, Gaditer un däm halbe Schtamm Manasse sait Josua: 1,13 Denke a des Wort, des äich Moses, dr Knecht des HERRN, bifohle het: Dr HERR, äicha Gott, het äich zue d Rueh brocht un äich des Land ge. 1,14 Äiri Wieba un Kinda un äichi Viecha len im Land bliebe, des äich Moses ge het, däre Site vum Jordans. Ihr aba sollt, so vieli vu äich schtritbari Männa (Manne) sin, vor äire Breda grischtet durezehe un nene helfe, 1,15 bis dr HERR äiri Breda au zue d Rueh bringt we äich, daß au sie inähme des Land, des nene dr HERR, äicha Gott, ge wird. Dann(Dnoh) solle ihr wida zruckgo in äicha Land, des äich Moses, dr Knecht des HERRN, zuem Hab un Guet ge het däre Site vum Jordans, gege d Ufgang dr Sunne. 1,16 Un sie antwortete Josua un sage: Alles, was dü uns(üs) bifohle hesch, des wen ma(mir) doe, un wo dü uns(üs) hisendesch, do wen ma(mir) higo. 1,17 We ma(mir) Moses hörig gsi sin, so wen ma(mir) au dir hörig si; nur, daß dr HERR, di Gott, mit dir isch, we na(er) mit Moses war! 1,18 Wer dinem Muul unghorsam isch un nit ghorcht dinem Wort in allem, was dü uns(üs) gebietesch, der soll schterbe. (a) Bi nur getroscht un unvuzagt!

S´2. Kapitel

D Kundschafta in Jericho

S´3. Kapitel

3,9 Un Josua sait zue d Israelite: Härzue! Häre de Wort des HERRN, äires Gotts! 3,10 Dodra sollt ihr merke, daß ä läbendige Gott unda äich isch un daß er vor äich vutriebe wird de Kanaanita, Hetita, Hiwita, Perisita, Girgaschita, Amorita un Jebusita: 3,11 Lueg, de Lade vum Abkumme vum Herrscher iba alli Welt wird vor äich hergoh in d Jordan. 3,12 So nähme etze zwöelf Männa (Manne) üs d Schtämm Israels, üs jedäm Schtamm eina. 3,13 Wenn dann(dnoh) de Fueßsohle dr Prieschta, de de Lade des HERRN, vum (a) (b) (c) Herrscher iba alli Welt, trage, in däm Wassa vum Jordan schtillschtehn, so wird des Wassa vum Jordans, des vu obe rabfleßt, nit wida laufe, sundern schtoh bliebe we ä einzige Wall. 3,14 Wo etze des Volk üs sinene Zelte üszog, um durch d Jordan z go, un als de Prieschta d Bundeslade vor rem Volk hertrage hän 3,15 un a d Jordan kumme un ihri Feß vorne ins Wassa täuche - dr Jordan aba war di ganzi Ziit vu d Ernte iba alli sini Ufa träte -, 3,16 do schtoht des Wassa, des vu obe rabkumme isch, ufgrichtet we ä einzige Wall, sehr (sölli) wiet, bi d Schtadt Adam, de zue d Site vu Zaretan lit; aba des Wassa, des zuem Meer nabglofe isch, zuem Salzmeer, des nimmt ab un isch ganz wäg gfloß. So goht des Volk durch gegeiba vu Jericho. (a) (b) 3,17 Un de Prieschta, de de Lade vum Abkumme des HERRN trage hän, sin schtill gschtande im Trochene midde im Jordan. Un ganz Israel goht uf trockenem Bode durch, bis des ganze Volk iba d Jordan kumme war.

S´4. Kapitel

Gedenkschtei vum Durchzug

4,9 Un Josua richte zwöelf Schtei (Wackes) uf midde im Jordan, wo de Feß dr Prieschta gschtande hän, de de Bundeslade trage; de sin noh dert bis uf d hiitige Dag.

4,10 D Prieschta aba, de de Lade trage, sin midde im Jordan gschtande, bis alles üsgrichtet war, was dr HERR däm Josua bifohle het, däm Volk zue sage, gnau we Moses däm Josua bifohle het. Un des Volk goht schnell dure. 4,11 Als etze des Volk ganz duregange war, do goht de Lade des HERRN au dure un de Prieschta vor rem Volk her. 4,12 Un de Rubeniter un Gaditer un d halbe Schtamm Manasse gehn grischtet vor d Israelite her, we Moses zue nene gsait het. (a) 4,13 A vierzigduusig zuem Kreg grischteti Männa (Manne) gehn vor rem HERRN her zuem Kampf ins Jordandal vu Jericho. 4,14 A däm Dag (a) macht dr HERR d Josua groß vor ganz Israel. Un sie firchte nen, we sie Moses gfirchtet hän, si Läbä lang.

4,15 Un dr HERR sait zue Josua: 4,16 Bifehl d Prieschta (Pfarra), de de Lade mit däm Gsetz trage, daß sie üs däm Jordan rufschtiege. 4,17 Do bifehlt Josua d Prieschta (Pfarra): Schtiege uffe üs däm Jordan! 4,18 Un als de Prieschta, de de Lade vum Abkumme des HERRN trage, üs däm Jordan rufschtiege un mit ihre Fueßsohle ufs Trockene kumme, kummt des Wassa vum Jordan wida a sini Platz un fleßt we dvor iba alli sini Ufa. 4,19 S war aba dr zehnte Dag vum erschte Monet, als des Volk üs däm Jordan rufgschtige isch. Un sie lagerte sich in (a) Gilgal, öschtlich dr Schtadt Jericho. 4,20 Un de zwöelf Schtei (Wackes), de sie üs däm Jordan gnumme hän, richtet Josua uf in Gilgal 4,21 un sait zue Israel: (a) Wenn äiri Kinda schpeta eimol ihri Vädare froge: Was bediite de Schtei (Wackes)?, 4,22 so sollt ihr ne kunddoe un sage: Israel isch uf trockenem Boden durch d Jordan gange, 4,23 als dr HERR, äicha Gott, d Jordan vor äich üstrocknet het, bis ihr duregange ware, we´s dr HERR, äicha Gott, am Schilfmeer doe het, des sa(er) vor uns(üs) üstrocknet het, bis ma(mir) duregange ware; (a) (b) 4,24 dmit alli Velka uf Erde de Hand des HERRN erkenne, we mächtig sie isch, un d HERRN, äira Gott, firchte alliziit.

S´5. Kapitel

5,1 Als etze alli Kenig vu d Amorita, de gegeiba vum Jordan nohch Weschte zue wohne(husse), un alli Kenig vu d Kanaanita am Meer ghärt hän , we dr HERR (a) des Wassa vum Jordan üstrocknet het vor d Israelite, bis sie duregange ware, do (b) vuzagte ihr Herz (isch ne Herz in d Hose grutscht), un s gidräut (wagt) sich keina me z atme vor Israel. 5,2 Zue der Ziit sait dr HERR zue Josua: Mach dir (a) schteinerni Messa un (b) bschnied de Israelite we scho freher. 5,3 Do macht sich Josua schteinerni Messa un beschnitt de Israelite uf däm Hiigel vu d Vorhütt. 5,4 Un des isch dr Grund, wurum Josua sie bschnitte het: des ganze Volk, des üs Ägypte zoge war, de Männa (Manne), alli Kregslit, ware undawägs in dr Wüschte gschtorbe, als sie üs Ägypte zoge sin. 5,5 Un des ganze Volk, des üszoge war, war bschnitte gsi; aba des ganze Volk, des undawägs in dr Wüschte gibore war, als sie üs Ägypte zoge sin, des war nit bschnitte. 5,6 Denn d Israelite wanderte vierzig Johr in dr Wüschte, bis ses mit däm ganze Volk, d Kregsmänna, de üs Ägypte zoge ware, z End gange war, wel sie dr Schtimm des HERRN nit ghärt hän; we denn dr HERR nene gschwore het, (a) sie solle des Land nit säh, des dr HERR, we na(er) ihre Vädere gschwore het, uns(üs) ge wott, ä Land, drin Milch un Honig fleßt. 5,7 Ihri Buebä(Sühn), de na(er) a ihra Schtatt het ufwachse losse, bschnitt Josua; denn sie ware noh unbschnitte un undawägs nit bschnitte wore. 5,8 Un als des ganze Volk bschnitte war, bliebe sie a ihrem Platz im Laga, bis sie gsund(zwäg) ware. 5,9 Un dr HERR sait zue Josua: Hiit ha ich de Schande Ägyptens vu äich abgwälzt. Un der Platz wird (a) Gilgal gnennt bis uf dän Dag.

5,10 Un als de Israelite in Gilgal des Laga ufgschla hän, hebe sie Passa am vierzehnte Dag vum Monet am Obend im Jordandal vu Jericho 5,11 un ässä vum Korn (Getreide) vum Land am Dag nohch rem Passa, nämlich ungsiirtes Brot un greschteti Kerner. An ebe däm Dag 5,12 het des (a) Manna ufghärt, wel sie etzed vum Korn (Getreide) vum Land ässä, so daß Israel vum nägschte Dag a kei Manna me het. Sie ässä scho vu dr Ernte vum Land Kanaan in däm Johr.

Dr Firscht iba des Heer des HERRN erschient däm Josua

S´6. Kapitel

6,6 Do reft Josua, d Bue(Suhn) Nuns, de Prieschta un sait zue nene: Hole de Bundeslade, un siebä Prieschta solle siebä Päpare trage vor d Lade des HERRN. 6,7 Zum Volk aba sait da(er): Gehn hi un ziehe um de Schtadt; un de Kregslit solle vor d Lade des HERRN hergoh. 6,8 Als Josua des däm Volk gsait het, trage de siebä Prieschta siebä Päpare vor d Lade des HERRN her un gehn un päpere mit d Päpare, un d Lade vum Abkumme des HERRN goht tene nohch. 6,9 Un de Kregslit gehn vor d Prieschta (Pfarra) her, de de Päpare blose hän, un des ibrigi Volk goht dr Lade nohch, un ma blost immafurt d Päpare. 6,10 Josua aba bifehlt däm Kregsvolk un sait: Ihr sollt kei Kregsgschrei ufhebe noh äiri Schtimm härä losse, noh soll ä Wort üs äirem Muul (Gosch) go bis uf d Dag, a däm i(ich) zue äich sag: "Macht ä Kregsgschrei!" Dann(Dnoh) sollt ihr des Kregsgschrei mache(ufhebe). 6,11 So het da(er) de Lade des HERRN rings um de Schtadt eimol zeh lo, un sie kumme zruck in des Laga un bliebe drin iba Nacht. 6,12 Un Josua macht sich freh am Morge uf, un de Prieschta trage de Lade des HERRN. 6,13 So trage de siebä Prieschta de siebä Päpare vor d Lade des HERRN her un blose immafurt de Päpare; un de Kregslit gehn vor nene her, un des ibrigi Volk folgt dr Lade des HERRN, un ma blost immafurt de Päpare. 6,14 Am zweite Dag gehn sie au eimol um de Schtadt un kumme zruck ins Laga. So hän sie sechs Däg doe. 6,15 Am siebte Däg aba, als de Morgeröti ufgoht, mache sie sich freh uf un ziehe in dselbe Art siebemol um de Schtadt; nur a däm Dag ziehe sie siebemol um de Schtadt. 6,16 Un bim siebte Mol, als de Prieschta de Päpare bose, sait Josua zuem Volk: Macht ä Kregsgschrei! Denn dr HERR het äich de Schtadt ge. 6,17 Aba de Schtadt un alles, was drin isch, soll (a) däm Bann des HERRN vufalle si. (b) (c) Nur de Hure Rahab soll am Läbä bliebe un alli, de mit ihr im Huus sin; denn sie het de Laufbursch(Bote) vuborge, de ma(mir) üsgsandt hän. 6,18 Ällei hüete (heete) äich (a) (b) vor rem Gebannte un len äich nit gluschte, ebis vum Gebannte z neh un des Laga Israels in Bann un Ungliick zue bringe. 6,19 Aba alles Silba un Gold samt däm kupferne un iserne Grät soll däm HERRN gheiligt si, daß ses zuem Schatz des HERRN kummt. 6,20 Do erhob des Volk ä Kregsgschrei, un ma blost de Päpare. Un als des Volk d Hall dr Päpare ghärt het, erhob s ä großes Kregsgschrei. Do (a) flegt de Muure um, un des Volk schtiegt zue d Schtadt nuf, jeda stracks vor sich hi. So eroberte sie de Schtadt 6,21 un vollschtreckte d Bann a allem, was in dr Schtadt war, mit d Schärfi vum Schwerts, a Ma un Wieb, jung un alt, Rinda, Schof un Esel.

6,22 Aba Josua sait zue d beide Männa (Manne), de des Land erkundet hän: Gehn in des Huus vu d Hure un fihrt des Wieb vu dert üsä mit allem, was sie het, we ihr´s ihre gschwore hän. 6,23 Do gehn de Männa (Manne), de Kundschafta, inä un fihre Rahab üsä samt ihrem Vada (Babbe) un ihra Muetter un ihre Breda un allem, was sie het, un ihr ganzes Gschlecht un bringe sie (a) üßahalb vum Laga Israels unda. 6,24 Aba de Schtadt vubrenne sie mit Fiir un alles, was drin war. Nur des Silba un Gold un de kupferne un iserne Geräte hän sie zuem Schatz in des Huus des HERRN gmacht. 6,25 (a) Rahab aba, de Hure, samt däm Huus vu ihrem Vada (Babbe) un alles, was sie het, (b) het Josua läbä lo. Un sie bliebt in Israel huuse bis uf dän Dag, wel sie de Laufbursch(Bote) vuborge het, de Josua gschickt het, um Jericho üszkundschafte.

6,26 Zue der Ziit het Josua schwöre lo: Vufluecht vor rem HERRN isch der Ma, der sich ufmacht un de Schtadt Jericho wida ufbäut! (a) Wenn na(er) ihr Grund legt, des koschtet s nen si erschtgeborene Bue(Suhn), un wenn na(er) ihri Doore setzt, des koschtet s nen si jingschte Bue(Suhn)! 6,27 So war dr HERR mit Josua, daß ma nen grehmt het im ganze Land.

S´7. Kapitel

Achans Diebschtahl

7,2 Un Josua schickt Männa (Manne) üs vu Jericho nohch Ai, des bi Bet-Awen lit öschtlich vu Bethel, un sait zue nene: Gehn nuf un erkunde des Land. Un als sie nufgange ware un Ai erkundet hän, 7,3 kumme sie zue Josua zruck un sage zue nem: Loß nit des ganze Kregsvolk nufzeh, sundern öbbe zwei- odr draiduusig Ma solle nufzeh un Ai schla, dmit nit des ganze Volk sich derthi bmeht; denn ihra sin wenig. 7,4 So ziehe nuf vum Volk öbbe draiduusig Ma; aba sie haue ab vor d Männa (Manne) vu Ai. 7,5 Un de Männa (Manne) vu Ai erschlen vu nene öbbe sechsedriißig Männa; sie hän sie nämlich vum Door bis zue d Schteibrüche gejagt un am Schtich erschla. Do vuzagt des Herz vum Volk un ward zue Wassa. 7,6 Josua aba vuriß sini Kleida un flegt uf si Agsicht(Visasch) zue d Erde vor d Lade des HERRN bis zuem Obend samt d Älteschte Israels, un sie werfe Schtaub uf ihr Schädel. 7,7 Un Josua sait: Ach, Herr HERR, wurum hesch dü des Volk iba d Jordan gfihrt un gibsch uns(üs) in de Händ(Pfode) vu d Amorita, um uns(üs) umzbringe? O daß ma(mir) doch gegeiba vum Jordan bliebe wäre! 7,8 Ach, Herr, was soll i(ich) sage, nohchdäm Israel vor sinene Feinde (Gegna) vudloffe isch? 7,9 Wenn des de Kanaanita un alli Bwohna vum Land härä, so wäre sie uns(üs) umringe un unsari Näme üsrotte vu dr Erde. Was willsch dü dann(dnoh) fir di große Name doe?

7,10 Do sait dr HERR zue Josua: Schtand uf! Wurum liegsch dü do uf dinem Gsicht(dinere Visasch)? 7,11 Israel het sich vusindigt, sie hän mi Abmachig (Abkumme) ibaträte, den ich ne bifohle ha, un hän vum Gebannte gnumme un gschtohle un hän's vuheimlicht un zue ihre Geräten glegt. 7,12 Drum ka Israel nit bschtoh vor sinene Feinde (Gegna), sundern sie meße ihre Feinde (Gegna) d Rucke kehre; denn sie sin däm Bann vufalle. Ich wir etze nit mit äich si, wenn ihr nit des Gebannte üs äira Middi tilge. 7,13 Schtand uf, heilig des Volk un sag: (a) Heiligt äich uf morge! Denn des sait d HERR, dr Gott Israels: S isch Gebanntes in dinere Middi, Israel; drum kasch dü nit bschtoh vor dine Feinde (Gegna), bis ihr des Gebannte vu äich den. 7,14 Un morge freh solle na(ihr) herkumme, ei Schtamm nohch rem andere; un was fir ä Schtamm dr HERR treffe wird, der soll herkumme, ei Gschlecht nohch rem andere; un wel Gschlecht dr HERR treffe wird, des soll herkumme, ei Huus nohch rem andere; un wel Huus dr HERR treffe wird, des soll herkumme, Ma fir Ma. 7,15 Un wer so mit däm Gebannte atroffe wird, den soll ma mit Fiir vubrenne mit allem, was sa(er) het, wel la(er) d Packt( s Abkumme) des HERRN ibaträte un ä Schand (Frevel) in Israel gmacht het het.

7,16 Do macht sich Josua freh am Morge uf un het Israel herkumme lo, ei Schtamm nohch rem andere; un s wird troffe dr Schtamm Juda. (a) (b) 7,17 Un als sa(er) de Gschlechta Judas herkumme lo het, wird troffe des (a) Gschlecht vu d Serachiter. Un als sa(er) des Gschlecht vu d Serachiter herkumme lo het, wird Sabdi troffe. 7,18 Un als sa(er) si Huus herkumme lo het, Ma fir Ma, wird troffe Achan, d Bue(Suhn) Karmis, d Bue(Suhn) Sabdis, d Bue(Suhn) Serachs, üs däm Schtamm Juda. 7,19 Un Josua sait zue Achan: Bue(Suhn), gib däm HERRN, däm Gott Israels, d Ehri un bekenn´s nem un sag ma(mir), was dü doe hesch, un vuschwieg ma(mir) nigs. 7,20 Do git Achan Josua zantwort un sait: Gwiß, (a) (b) (c) (d) i(ich) ha mi vusindigt a däm HERRN, däm Gott Israels. So ha i(ich) doe: 7,21 I(Ich) ha unda d Beute ä koschtbare babylonischen Mandel un zweihundat Lot Silba un ä Stange vu Gold gsäh, fuchzig Lot schwer; dnohch het´s mi gluschtet, un i(ich) ha´s gnumme. Un lueg, s isch vuscharrt in d Erde in minem Zelt un des Silba drunda. 7,22 Do schickt Josua Laufbursch(Bote) hi, de laufe zuem Zelt; un lueg, s war vuscharrt in sinem Zelt un des Silba drunda. 7,23 Un sie nähme's üs däm Zelt un bringe's zue Josua un zue alle Israelite un lege's vor rem HERRN ane. 7,24 Do (a) nähmä Josua un ganz Israel mit nem Achan, d Bue(Suhn) Serachs, samt däm Silba, däm Mandel un d Schtange vu Gold, sini Buebä(Sühn) un Techtare, sini Rinda un Esel un Schof, si Zelt un alles, was sa(er) het, un fihre sie nuf ins Dal Achor. 7,25 Un Josua sait: Wel dü uns(üs) truurig gmacht hesch, so macht di dr HERR a däm Dag truurig. (a) Un ganz Israel schteinigt nen un vubrennt sie mit Fiir. Un als sie sie gschteinigt hän, 7,26 mache sie iba nem ä große Schteihufä; der isch bliebe bis uf dän Dag. So wendet sich dr HERR ab vum Grimm vu sinem Zorn. Drum nennt ma dän Platz (a) (b) «Dal Achor»* bis uf dän Dag.

S´8. Kapitel

8,9 So schickt sie Josua hi. Un sie ziehe in d Hindahalt un lagerte sich zwische Bethel un Ai, weschtlich vu Ai. Josua aba bliebt de Nacht unda däm Volk 8,10 un macht sich freh am Morge uf un ordnet des Volk un zeht nuf mit d Älteschte Israels vor rem Volk her nohch Ai. 8,11 Un des ganze Kregsvolk, des bi nem war, zeht nuf, un sie kumme nooch vor d Schtadt un lagere sich nördlich vu Ai, so daß nur ä Dal war zwische ne un Ai. 8,12 Na(Er) het aba öbbe fünfduusig Männa gnumme un in d Hindahalt glegt zwische Bethel un Ai weschtlich vu d Schtadt. 8,13 Un sie schtelle des Volk vum ganze Laga, des nördlich vor d Schtadt war, so uf, daß si End längt bis weschtlich vu d Schtadt. Un Josua zeht hi in d Nacht midde in des Dal.

8,14 Als aba dr Kenig vu Ai des sieht, mache de Männa (Manne) vu d Schtadt sich schnell freh uf un ziehe üs a ä bschtimmte Platz nohch rem Jordandal zue, um Israel im Kampf zue begegne, er mit sinem ganze Kregsvolk. Denn er wußt nit, daß nem ä Hindahalt glegt war uf dr andere Site vu d Schtadt. 8,15 Josua aba un ganz Israel schtelle sich, als däte sie vor ne gschla si, un haue ab uf däm Wäg zue d Wüschte. 8,16 Do wird des ganze Volk in d Schtadt zsämmegruefe, um mene nohchzjage. Un sie jagte Josua nohch un wäre vu d Schtadt wägglockt, 8,17 so daß nit ei Ma in Ai un Bethel zruckbliebt, der nit üsgzoge wär, um Israel nohchzjage, un len d Schtadt uff schtoh un jagte Israel nohch.

8,18 Do sait dr HERR zue Josua: Schtreck d Lanze in dinere Hand üs uf Ai zue; denn ich will s in di Hand ge. Un als Josua d Lanze in sinere Hand gege de Schtadt üsschtreckt het, 8,19 do bricht d Hindahalt schnell uf üs sinem Vuschteck, un sie sin gloffe, nohchdäm ma(er) sini Hand üsgschtreckt het, un kumme in de Schtadt un nähmä sie i un schicke sich un schtecke sie mit Fiir a. 8,20 Un de Männa (Manne) vu Ai drille sich um un sähn hinda sich un sähn d Rauch vu d Schtadt ufschtiege gen Himmel un kenne nit abhaue, nit dohi noh derthi. Denn des Volk, des zue d Wüschte gflohe isch, kehrt um gege de, de nene nohchgjagt sin. 8,21 Un als Josua un ganz Israel sähn, daß d Hindahalt de Schtadt ignumme het, wel vu d Schtadt Rauch ufgschtiegt, kehre sie um un schlen de Männa (Manne) vu Ai. 8,22 Un de in d Schtadt kumme au üsä ne entgegä, un de Männa (Manne) vu Ai grote midde unda Israel, vu dona un vu derther. Un sie erschlage sie, bis nemads me vu nene ibrigbliebt noh vutwitsche ka, 8,23 un packt d Kenig vu Ai lebändig un bringe nen zue Josua. 8,24 Un als Israel alli Inwohna vu Ai umbrocht het uf fäm Feld un in d Wüschte, wohi sie nene nohchgjagt ware, un alli durch de Schärfi vum Schwert gfalle un umkumme ware, do kehrt sich ganz Israel um gege Ai un schlat´s mit d Schärfi vum Schwert. 8,25 Un alli, de a däm Dag umkumme, Männa (Manne) un Wieba, ware zwöelfduusig, alli Lit vu Ai. 8,26 Josua aba zeht nit eha sini Hand zruck, mit däre er de Lanze üsgschtreckt het, bis dr Bann vollschtreckt war a alle Iwohner vu Ai. 8,27 Nur des Vieh un de Beute vu d Schtadt deilt Israel unda sich uf nohch rem Wort des HERRN, des sa(er) Josua bifohle het. 8,28 Un Josua brennt Ai ab un macht´s zue nem Schutthuffe fir imma, der noh hiit doliet, 8,29 un (a) het d Kenig vu Ai a ä Baum hänge lo bis zuem Obend. Als aba d Sunne undagange isch, bifehlt er, daß ma sini Lyche vum Baum nähmä soll, un sie werfe nen unda des Schtadtdoor un mache ä große Schteihufä iba nem, der bis uf dän Dag do isch.

Altarbäu un Üsrefe vum Gsetz

S´9. Kapitel

D Lischt vu d Gibeonita

9,3 Aba de Birga vu Gibeon hän ghärt, was Josua mit Jericho un (a) Ai doe het. 9,4 Do hän au de(sie) ä Lischt üsdenkt, gehn hi un vusähe sich mit Ässä un nähmä alti Säck uf ihri Esel un alti, vurisseni, gflickti Wischliich 9,5 un alti, gflickti Schoeh a ihre Feß un ziehe alti Kleida a, un alles Brot, des sie mit sich nähmä, war härt un vubröckelt. 9,6 Un sie gehn zue Josua ins Laga nohch Gilgal un sage zue nem un zue d Männa (Manne) Israels: Mir kumme üs nem ferne Land; so schleßt etze ä Abmachig (Abkumme) mit uns(üs). 9,7 Do sage de Männa (Manne) Israels zue d (a) Hiwita: Vielliecht wohne na(ihr) midde unda uns(üs); we kennte ma(mir) dann(dnoh) (b) ä Abmachig (Abkumme) mit äich schleße? 9,8 De (Sie) aba sage zue Josua: Mir sin dini Knecht. Josua sait zue nene: Wer sin ihr, un woher kumme na(ihr)? 9,9 De (Sie) sage: Dini Knecht sin üs sehr (sölli) fernem Land kumme um wägäm Name des HERRN, vu dinem Gott, wägä; denn ma(mir) hän vu nem ghärt alles, was sa(er) in Ägypte doe het, 9,10 un alles, was sa(er) d beidi Kenige vu d Amorita gegeiba vum Jordan doe het, Sihon, däm Kenig vu Heschbon, un Og, däm Kenig vu Baschan, der zue Aschtarot gwohnt het. (a) 9,11 Drum sage unsari Älteschte un alli Bwohna vu unsarem Land zue uns(üs): Nähme Ässä mit äich uf d Wäg (Reise) un gohn nene entgegä un sage zue nene: Mir sin äiri Knecht. So schleßt etze ä Abmachig (Abkumme) mit uns(üs)! 9,12 Des unsa Brot, des ma(mir) üs unsare Hiisa als unsa Ässä mitgnuhme hän, war noh warm, als ma(mir) zue äich üszoge sin, etze aba, luege, isch´s härt un vubröckelt; 9,13 un de Wischliich ware nai, als ma(mir) sie gfillt hän, un luege, sie sin vurisse; un unsari Kleida un Schoeh sin alt wore iba d sehr (sölli) lange Wäg. 9,14 Do nähmä di Obaschte vu ihrem Ässä, aba (a) hän s Muul des HERRN nit bfrogt. 9,15 Un Josua macht Friide mit tene un schloß ä Abmachig (Abkumme) mit tene, daß sie am Läbä bliebe solle. Un di Obaschte dr Gmeind schwore´s ne.

9,16 Aba dräi Däg, nohchdäm sie mit tene ä Abmachig (Abkumme) gschlosse hän, kummt´s vor sie, daß sälli üs ihra Nechi ware un midde unda ne huuse. 9,17 Denn als d Israelite wida ziehe, kumme sie am dritte Dag zue ihre Schtädt; de hieße Gibeon, Kefira, Beerot un Kirjat-Jearim. 9,18 Aba d Israelite hän sie nit erschlage, wel lene de Obaschte dr Gmeind gschwore hän bi däm HERRN, däm Gott Israels. Als aba di ganz Gmeind gege di Obaschte ufmucke, 9,19 sage alli Obaschte zue d ganze Gmeind: Mir hän nene gschwore bi däm HERRN, däm Gott Israels; drum kenne ma(mir) sie nit ataschte. 9,20 Aba des wen ma(mir) doe: Len sie läbä, daß nit ä (a) (b) Zorn iba uns(üs) kummt wägä däm Eid, den ma(mir) ne gschwore hän. 9,21 Un di Obaschte sage wida zue nene: Len sie läbä, dmit sie Holzmacha un Wassaschepfa sin fir di ganz Gmeind, we nene´s di Obaschte gsait hän. 9,22 Do reft sie Josua un schwätzt mit tene un sait: Wurum hän ihr uns(üs) bschiese un gsait: «Mir (Wir) sin sehr (sölli) wiet vu euch wäg», wo ihr doch midde unda uns(üs) huust? 9,23 Drum solle na(ihr) vufluecht si un sollt nit ufhäre, Knechte z si, d Holz haue un Wassa schepfe fir des Huus vu minem Gott. 9,24 Do sage sie Josua: S wurd dine Knecht vurote(agsait,aditet), daß dr HERR, di Gott, sinem Knecht Moses bifohle het, daß sa(er) äich des ganze Land ge un vor äich her alli Bwohna vum Land vutilge wott. Do hän ma(mir) sehr (sölli) gfirchtet um unsa Läbä un hän des so gmacht. 9,25 Etze aba, lueg, ma(mir) sin in dina Hand; was dir guet un recht dünkt, mit uns(üs) zue doe, des mach. 9,26 Un so macht da´s (er´s) mit tene un rettet sie üs dr Hand vu d Israelite, daß sie sie nit umbringe däte. 9,27 So macht sie Josua a däm Dag zue (a) Holzmacha un Wassaschepfa fir de Gmeind un d Altar des HERRN bis uf däne Dag, (b) (c) fir d Platz, de na(er) üswähle wird.

S´10. Kapitel

10,6 Aba de vu Gibeon schickte zue Josua ins Laga nohch Gilgal un len nem sage: Zehg di Hand nit ab vu dine Knecht; kumm schnell zue uns(üs) uffe, rett un hilf uns(üs)! Denn s hän sich gege uns(üs) vusammlet alli Kenig vu d Amorita, de uf fäm Berg huuse. 10,7 Do zehgt Josua nuf vu Gilgal un des ganze Kregsvolk mit nem un alli schtritbari Männa (Manne). 10,8 Un dr HERR sait zue Josua: Fircht di nit vor rene; denn ich ha sie in dini Händ(Pfode) ge. Nemad unda ne wird vor dir bschtoh kenne. 10,9 So kummt Josua pletzlig iba sie; denn di ganz Nacht war ra(er) rabzoge vu Gilgal. 10,10 Un dr HERR erschreckt sie vor Israel, daß sie ä großi Schlacht schlen bi Gibeon, un sie jagte ne nohch, d Wäg nab nohch Bet-Horon, un schlen sie bis nohch Aseka un Makkeda hi. 10,11 Un als sie vor Israel abhaue d Wäg nab nohch Bet-Horon, het dr HERR großi Schtei (Wackes) vum Himmel uf sie flege lo bis Aseka, daß sie schterbe. Un vu nene schterbe viel me durch de (a) (b) Hagelschtei, als d Israelite mit däm Schwert totmache.

10,12 Domols schwätzt Josua mit däm HERRN a däm Dag, do dr HERR de Amorita vor d Israelite higeh het, un na(er) sait wo Israels dbi(debi) isch: Sunne, schtand schtill zue Gibeon, un Mond, im Dal Ajalon! 10,13 Do (a) schtoht d Sunne schtill, un d Mond bliebt schtoh, bis sich des Volk a sinene Feinde (Gegna) grächt het. Isch des nit gschribe im (b) Buech vum Erliche (Redliche)? So bliebt d Sunne schtoh midde am Himmel un schickt sich nit undazgoh schier ä ganze Dag. 10,14 Un s war kei Dag däm gli, nit dvor noh dnohch, daß dr HERR so uf de Schtimm vumä Mensch ghärt het; denn (a) dr HERR het gschtritte fir Israel. 10,15 Josua aba kehrt ins Laga nohch Gilgal zruck un ganz Israel mit nem. (a)

10,16 Aba de fünf Kenig ware gflohe un hän sich vuschteckt in dr Höhli bi Makkeda. 10,17 Do wird Josua vurote(agsait,aditet): Mir hän de fünf Kenig gfunde, vuschteckt in dr Höhli bi Makkeda. 10,18 Josua sait: So wälze großi Schtei (Wackes) vor d Igang dr Höhli un schtelle Männa (Manne) dvor, de sie bwache; 10,19 ihr aba, bliebe nit schtoh, sundern jage äire Feinde (Gegna) nohch un griffe sie vu hinte; len sie nit in ihri Schtädt vutwitsche; denn dr HERR, äicha Gott, het sie in äiri Händ(Pfode) ge. 10,20 Un als Josua un Israel sie ganz gschla het in d sehr (sölli) große Schlacht - was ibrigblieb isch vu nene, vutwischt in di feschte Schtädt -, 10,21 do kummt des ganze Volk ins Laga zruck zue Josua noh Makkeda mit Friide, un s dräut(wagt) sich nemads, gege Israel sini Zunge z schpitse. 10,22 Josua aba sait: Mache d Igang vu d Höhli uf un hole de fünf Kenig üsä zue mir! 10,23 Sie den´s so un bringe de fünf Kenig zue nem üs d Höhli: d Kenig vu Jerusalem, d Kenig vu Hebron, d Kenig vu Jarmut, d Kenig vu Lachisch, d Kenig vu Eglon. 10,24 Als aba de fünf Kenig zue nem rüsbrocht wore sin, reft Josua alli Männa (Manne) Israels zue sich un sait zue d Obaschte vum Kregsvolk, de mit nem ziehe: Kummt her un setze äiri Feß uf des Knick vu d Kenig. Un sie kumme un setze ihri Feß uf ihri Knick. 10,25 Un Josua sait zue nene: Firchte äich nit un erschrecke nit, sin gedrooscht un muetig; denn ebeso wird dr HERR alle äire Feinde doe, gege de ihr kämpfe. 10,26 Un Josua schlat sie dnohch tot un hängt sie a fünf Baim, un sieh hänge a d Baim bis zuem Obend. 10,27 Als aba (a) d Sunne undagange isch, bifehlt er, daß ma sie vu d Baim nähmä un in de Höhli werfe soll, in de sie sich vukroche hän. Un sie lege großi Schtei (Wackes) vor d Igang dr Höhli. De sin noh do bis uf dän Dag.

10,28 An däm Dag het Josua au Makkeda erobert un schlat´s mit d Schärfi vum Schwert samt sinem Kenig un het d Bann a dr Schtadt vollschtreckt un bi allene, de drin ware, un het nemads ibrig lo un doet mit däm Kenig vu Makkeda, was sa(er) mit däm Kenig vu Jericho doe het.

10,29 Do ziehe Josua un ganz Israel mit nem vu Makkeda nohch Libna un kämpfte gege Libna. 10,30 Un dr HERR git au des mit sinem Kenig in de Hand Israels; un er schlat de Schtadt mit d Schärfi vum Schwert un alli, de drin ware, un het nemads drin ibrig lo un doet mit ihrem Kenig, was sa(er) mit däm Kenig vu Jericho doe het.

10,31 Dnohch ziehe Josua un ganz Israel mit nem vu Libna noh Lachisch, un na(er) belageret de Schtadt un kämpft gege sie. 10,32 Un dr HERR git au Lachisch in de Händ(Pfode) Israels, daß sie´s am nägschte Dag erobere un s schlen mit d Schärfi vum Schwert un alli, de drin ware, ganz we sie´s mit Libna doe hän.

10,33 Zue der Ziit zehgt Horam, dr Kenig vu Geser, nuf, um Lachisch z helfe; aba Josua schlat nen un si Kregsvolk, bis nemads ibrigbliebt. 10,34 Un Josua zehgt vu Lachisch mit ganz Israel nohch Eglon un belageret de Schtadt un kämpft gege sie; 10,35 un sie eroberete sie a däm Dag un schlen sie mit d Schärfi vum Schwert, un Josua het d Bann a allene vollschtreckt, de wo drin ware, a däm Dag, ganz we na(er) mit Lachisch doe het. 10,36 Dnohch zehgt Josua nuf mit ganz Israel vu Eglon nohch Hebron, un sie kämpfte gege de Schtadt 10,37 un eroberete sie un schlen sie mit d Schärfi vum Schwert, samt ihrem Kenig un alle ihre Schtädt un allene, de wo drin ware; un na(er) het nemads ibrig lo, ganz we na(er) mit Eglon doe het, un het a nem d Bann vollschtreckt un a allene, de wo drin ware. 10,38 Do kehrt Josua um mit ganz Israel nohch Debir un kämpft gege de Schtadt 10,39 un eroberet sie samt ihrem Kenig un alle ihre Schtädt, un sie schlen sie mit d Schärfi vum Schwert un vollschtreckte d Bann a allene, de wo drin ware, un na(er) het nemads ibrig lo. We er´s mit Hebron doe het un we na´s(er´s) mit Libna un sinem Kenig doe het, so doet da´s(er´s) au mit Debir un sinem Kenig.

10,40 So schlat Josua des ganze Land uf däm Berg un im Süde un im Hiigelland un a d Abhäng mit allene sinene Kenige un het nemads ibrig lo un (a) het d Bann vollschtrteck a allem, was Odem het, we dr HERR, dr Gott Israels, bifohle het. 10,41 Un na(er) schlat sie vu Kadesch-Barnea a bis Gaza un des ganze Land (a) Goschen bis Gibeon 10,42 un het alli de Kenig undaworfe mit ihrem Land uf eimol; denn d HERR, dr Gott Israels, het fir Israel gschtritte.

10,43 Un Josua kehrt ins Laga noh Gilgal zruck mit ganz Israel. (a)

S´11. Kapitel

Sieg am Wassa vu Merom un Erobrig vum nördliche Kanaan

11,6 Un dr HERR sait zue Josua: Fircht di nit vor rene! Denn morge um de Ziit will ich sie alli vor Israel dhige un sie erschlage; ihri Ross sollsch dü lähme un ihri Kärre mit Fiir vubrenne. 11,7 Do kumme Josua un des ganze Kregsvolk mit nem pletzlig iba sie am Wassa vu Merom un ibafalle sie. 11,8 Un dr HERR git sie in de Händ(Pfode) Israels, un sie schlen sie un jagte ne nohch bis Sidon, dr große Schtadt, un bis (a) Misrefot-Majim un bis a de Ebeni vu Mizpe im Oschte un erschlen sie, bis nemads me unda ne ibrigbliebt. 11,9 Do macht´s Josua mit tene, we dr HERR nem gsait het, un lähmt ihri Ross un vubrennt ihri Kärre 11,10 un kehrt um zue däre Ziit un eroberet Hazor un erschlat si Kenig mit däm Schwert; denn Hazor war dvor de Hauptschtadt alla dera Kenigrich. 11,11 Un sie erschlen alli, de drin ware, mit d Schärfi vum Schwert un (a) vollschtreckte d Bann a nene, un nigs bliebt ibrig, was Odem het, un na(er) vubrennt Hazor mit Fiir. 11,12 Dozue eroberet Josua alli Schtädt dr Kenig mit ihre Kenige un erschlet sie mit d Schärfi vum Schwert un vollstreckte d Bann a nene, we Moses, dr Knecht des HERRN, bifohle het. 11,13 Doch de Schtädt, de uf ihre Hiigel gschtande sin, vubrennt Israel nit; sundern Hazor ällei vubrennt Josua. 11,14 Un di ganz Beute vu d Schtädt un des Vieh deilte de Israelite unda sich; aba alli Mensche erschlen sie mit d Schärfi vum Schwert, bis sie vutilgt ware, un len nigs ibrig, was Odem het. (a) 11,15 We dr HERR däm Moses, sinem Knecht, un Moses däm Josua bifohle het, so macht´s Josua, daß nigs gfehlt het vu allem, was dr HERR däm Moses bifohle het.

S ganze Land in dr Hand Israels

11,21 Zue der Ziit kummt Josua un het de Anakiter vum Bergland üsgrottet, vu Hebron, vu Debir, vu Anab un vum ganze Bergland Juda un vum ganze Bergland Israel, un na(er) vollstreckt a nene d Bann mit ihre Schtädt 11,22 un het keini Anakiter ibrig glo im Land vu d Israelite üßa in Gaza, in (a) (b) Gat, in Aschtot; dert bliebe ä baar vu nene ibrig.

11,23 So nimmt Josua des ganze Land ii, ganz so, we dr HERR zue Moses gsait het, un git´s Israel als Hab un Guet, jedäm Schtamm si Deil. Un (a) des Land war zue d Rueh kumme vum Kriege.

S´12. Kapitel

12,1 Des sin de Kenig vum Land, de de Israelite gschla un dere Land sie ignuhme hän gegeiba vum Jordan gege Sunneufgang vum Arnonfluß a bis a d Berg Hermon un des ganze Jordandal im Oschte:

12,2 Sihon, dr Kenig vu d Amorita, der in Heschbon gwohnt het un gherrscht het vu Aroër a, des am Ufa vum Arnonfluß lit, un vu dr Midde vum Dal a un iba des halbe Gilead bis a d Jabbokfluß, d Grenze vu Ammonita, (a) 12,3 un iba des Jordandal bis a de Oschtsite vum See Kinneret un bis a de Oschtsite vum Meer im Jordandal - des isch des Salzmeer - uf Bet-Jeschimot zue un im Süde bis nab a de Abhäng vum Gebirge Pisga. 12,4 Dozue des Biet(Gäu, Gau) vum Kenig Og vu Baschan, der noh vu d Riese ibrigbliebe war un in Aschtarot un Edreï gwohnt het (a) (b) 12,5 un gherrscht het iba d Berg Hermon, iba Salcha un iba ganz Baschan bis a des Biet(Gäu, Gau) vu d Geschuriter un Maachatiter un iba des halbe Gilead bis zuem Biet(Gäu, Gau) Sihons, vum Kenig vu Heschbon. 12,6 Moses, dr Knecht des HERRN, un d Israelite hän sie gschla. Un Moses, dr Knecht des HERRN, (a) het ihr Land d Rubenitern, Gaditern un däm halbe Schtamm Manasse als Hab un Guet ge.

12,7 Des sin de Kenig vum Land, de Josua un d Israelite gschla het, däre Site vum Jordan im Weschte, vu Baal- Gad im Dal bim Berg Libanon bis a des kahle Bergland, des aschtiegt nohch Seïr. Un Josua git des Land d Schtämm Israels als Hab un Guet, jedäm si Deil, 12,8 was uf däm Bergland, im Hiigelland, im Jordandal, bi d Abhäng, in dr Wüschte un im Süde war, d (a) Hetita, Amorita, Kanaanita, Perisita, Hiwita un Jebusita: 12,9 dr Kenig vu Jericho, dr Kenig vu (a) Ai, des uf d Site vu Bethel lit, 12,10 (a) dr Kenig vu Jerusalem, dr Kenig vu Hebron, 12,11 dr Kenig vu Jarmut, dr Kenig vu Lachisch, 12,12 dr Kenig vu Eglon, dr Kenig vu Geser, 12,13 dr Kenig vu (a) (b) Debir, dr Kenig vu Geder, 12,14 dr Kenig vu (a) Horma, dr Kenig vu (b) Arad, 12,15 dr Kenig vu (a) Libna, dr Kenig vu Adullam, 12,16 dr Kenig vu (a) Makkeda, dr Kenig vu Bethel, 12,17 (a) (b) (c) dr Kenig vu Tappuach, dr Kenig vu Hefer, 12,18 dr Kenig vu Afek, dr Kenig vu Saron, 12,19 (a) dr Kenig vu Madon, dr Kenig vu Hazor, 12,20 dr Kenig vu Schimron-Meron, dr Kenig vu Achschaf, 12,21 dr Kenig vu Taanach, dr Kenig vu Megiddo, (a) 12,22 dr Kenig vu (a) Kedesch, dr Kenig vu (b) Jokneam am Karmel, 12,23 dr Kenig vu Door, des bi d Hiigel vu Door lit, dr (a) Kenig vu Völkern in Galiläa, 12,24 dr Kenig vu (a) Tirza. Des sin zsämme einedriißig Kenig.

S´13. Kapitel

D Vudeilig vum Land wird bifohle

13,24 Däm Schtamm vu d Buebä(Sühn) (a) Gad fir ihri Gschlechta git Moses 13,25 als ihr Biet(Gäu, Gau): Jaser un alli Schtädt in Gilead un des halbe Land vu d Ammonita bis Aroër, des öschtlich vu Rabba lit, 13,26 un vu Heschbon bis Ramat-Mizpe un Betonim un vu Mahanajim bis zuem Biet(Gäu, Gau) vu Lo-Dabar, 13,27 im Dal aba Bet-Haram, Bet-Nimra, Sukkot un Zafon, was ibrig war vu däm Rich Sihons, vum Kenig vu Heschbon, d Jordan un si Biet(Gäu, Gau) bis ans End vum Sees Kinneret, gegeiba vum Jordan im Oschte. 13,28 Des isch des Erbdeil vu d Buebä(Sühn) Gad fir ihri Gschlechta, de Schtädt mit ihre Ghöfte.

13,29 Däm halbe Schtamm vu d Buebä(Sühn) Manasse fir ihri Gschlechta git Moses 13,30 als ihr Biet(Gäu, Gau): ganz (a) Baschan, vu Mahanajim a, des ganze Rich Ogs, vum Kenig vu Baschan, un alli (b) Derfa (Käffa) Jaïrs, de in Baschan liege, nämlich sächzig Schtädt. 13,31 Un des halbe Gilead, Aschtarot, Edreï, de Kenigsschtädt Ogs vu Baschan, git da(er) d Sehn Machirs, d Bue(Suhn) Manasses, - nämlich d Hälfti vu d Buebä(Sühn) Machir - fir ihri Gschlechta.

13,32 Des sin de Biet, de Moses üsdeilt het in däm Jordandal vu d Moabita, gegeiba vum Jordan öschtlich vu Jericho. 13,33 Aba (a) däm Schtamm Levi git Moses kei Erbdeil; denn d HERR, dr Gott Israels, isch selba ihr Erbdeil, we na(er) ne zuegsait het.

S´14. Kapitel

Kalebs Erbdeil

S´15. Kapitel

Grenzen vum Schtamm Juda

Kaleb gregt Hebron. Otnïl eroberet Debir

D Schtädt vum Schtamm Juda

15,33 Im Hiigelland aba ware (a) (b) Eschtaol, Zora, Aschna, 15,34 Sanoach, En-Gannim, Tappuach, Enam, 15,35 Jarmut, Adullam, Socho, Aseka, 15,36 Schaarajim, Aditajim, Gedera un Gederotajim. Des sin vierzehn Schtädt mit ihre Höf(Gehöfte).

15,37 Zenan, Hadascha, Migdal-Gad, 15,38 Dilan, Mizpe, Jokteel, 15,39 Lachisch, Bozkat, Eglon, 15,40 Kabbon, Lachmas, Kitlisch, 15,41 Gederot, Bet-Dagon, Naama, Makkeda. Des sin sächzehn Schtädt mit ihre Höf (Gehöfte).

15,42 Libna, Eter, Aschan, 15,43 Jiftach, Aschna, Nezib, 15,44 Keïla, Achsib, Marescha. Des sin nin Schtädt mit ihre Höf (Gehöfte).

15,45 Ekron mit sinene Ortschafte un Höf (Gehöfte). 15,46 Vu Ekron nohch rem Meere zue alles, was nohch dr Site vu Aschtot un sinene Höf(Gehöfte) lit: 15,47 Aschtot mit sinene Ortschafte un Höf(Gehöfte), (a) Gaza mit sinene Ortschafte un Höf(Gehöfte) bis a d Bach Ägypte, un de Grenze isch des große Meer un si Gstade.

15,48 Uf däm Berg aba ware Schamir, Jattir, Socho, 15,49 Danna, Kirjat-Sanna - des isch Debir -, 15,50 Anab, Eschtemo, Anim, 15,51 Goschen, Holon, Gilo. Des sin elf Schtädt mit ihre Höf(Gehöfte).

15,52 Arab, Duma, Eschan, 15,53 Janum, Bet-Tappuach, Afeka, 15,54 Humta, Kirjat-Arba - des isch Hebron -, Zior. Des sin nin Schtädt mit ihre Höf (Gehöfte).

15,55 Maon, Karmel, Sif, Jutta, 15,56 Jesreel, Jokdeam, Sanoach, 15,57 Kajin, Gibea, Timna. Des sin zehn Schtädt mit ihre Höf (Gehöfte).

15,58 Halhul, Bet-Zue d, Gedor, 15,59 Maarat, Bet-Anot, Eltekon. Des sin sechs Schtädt mit ihre Höf (Gehöfte). Tekoa, Efrata - des isch Bethlehem -, Peor, Etam, Kulon, Tatam, Sores, Kerem, Gallim, Bet-Ter, Manocho. Des sin elf Schtädt mit ihre Höf (Gehöfte). * *Der Abschnitt ab Tekoa isch nur in der griechischen Übersetzung ibaliefert.

15,60 Kirjat-Baal - des isch (a) (b) Kirjat-Jearim -, Rabba; zwei Schtädt mit ihre Höf (Gehöfte).

15,61 In dr Wüschte aba ware Bet-Araba, Middin, Sechacha, 15,62 Nibschan un de Salzstadt un En-Gedi. Des sin sechs Schtädt mit ihre Höf (Gehöfte).

15,63 D Jebusita aba wohne(husse) in Jerusalem, un Juda ka sie nit vutriebe. So bliebe de Jebusiter mit däne vu Juda in Jerusalem wohne bis uf dän Dag.

S´16. Kapitel

Erbdeil dr Josefschtämm

16,4 Un de Buebä(Sühn) Josef, Manasse un Ephraim, grege ihr Erbdeil. 16,5 Des Biet(Gäu, Gau) vum Schtamm Ephraim fir sini Gschlechta: D Grenze vu sinem Erbdeil ostwärts war Atrot-Addar bis zuem oberen Bet-Horon 16,6 un lauft üs bis zuem Meer; bi Michmetat, des im Norde lit, biegt sich um ostwärts nohch Taanat-Silo un goht do durch öschtlich vu Janoach 16,7 un kummt rab vu Janoach nohch Atarot un Naara un schtost a Jericho un lauft üs am Jordan. 16,8 Vu Tappuach goht de Grenze westwärts zuem Bach Kana, un ihr End isch am Meer. Des isch des Erbdeil vum Schtamm Ephraim fir sini Gschlechta; 16,9 dzue alli Schtädt mit ihre Höf(Gehöfte), de (a) fir Ephraim üsgsondert wore sin midde unda däm Erbdeil vum Schtamm Manasse. 16,10 Un sie vutriebe de Kanaanita nit, de in (a) (b) Geser gwohnt hän. So bliebe de Kanaanita midde unda Ephraim bis uf dän Dag un ware fronpflichtig wore.

S´17. Kapitel

17,1 Un des Los flegt fir d Schtamm Manasse, denn na(er) isch Josef erschtgeborena Bue(Suhn), un s flegt uf (a) (b) Machir, d erstgeborene Bue(Suhn) Manasses, d Vada (Babbe) Gileads, denn na(er) war ä Kregsma, un s wäre nem zdeil Gilead un Baschan. 17,2 Uf di andere Buebä(Sühn) Manasses aba nohch ihre Gschlechta flegt des Los au, nämlich uf de Buebä(Sühn) Abïsers, de Buebä(Sühn) Heleks, de Buebä(Sühn) Asriëls, de Buebä(Sühn) Sichems, de Buebä(Sühn) Hefers un de Buebä(Sühn) Schemidas. Des sin de Nohchkumme Manasses, d Bue(Suhn) Josef, de Männa (Manne) nohch ihre Gschlechta.

17,3 Aba (a) Zelofhad, d Bue(Suhn) Hefers, d Bue(Suhn) Gileads, d Bue(Suhn) Machirs, d Bue(Suhn) Manasses, het keini Buebä(Sühn), sundern (b) (c) nur Techtare un ihri Näme sin de: Machla, Noa, Hogla, Milka, Tirza. 17,4 Un sie kumme vor d Prieschta Eleasar un vor Josua, d Bue(Suhn) Nuns, un vor di Obaschte un sage: Dr HERR het Moses bifohle, daß sa(er) uns(üs) soll ä Erbdeil ge unda unsare Breda. Un ma git tene Erbdeile unda d Breda vu ihre Vada (Babbe) nohch rem Bifehl des HERRN. 17,5 S flege aba uf Manasse zehn Erbteil üßa däm Land Gilead un Baschan, des gegeiba vum Jordan lit; 17,6 denn de Techtare Manasses gregä Erbdeile unda sinene Sehn. Des Land Gilead aba wird d andere Sehn Manasses zdeil.

17,7 Un de Grenze Manasses war vu Asser a nohch Michmetat, des öschtlich vu Sichem lit, un längt rechts a des Biet(Gäu, Gau) vu En-Tappuach; 17,8 des Land vu Tappuach wird däm Manasse zdeil, aba Tappuach selba a dr Grenze Manasses wird Ephraim zdeil. 17,9 Dnohch kummt sie rab zuem Bach Kana a dr Südsiete vum Bach de Schtädt ghäre Ephraim inmidde dr Schtädt Manasses. D Grenze Manasses aba goht wida a d Nordsieite vum Bach un endet am Meer; 17,10 Ephraim lit südwärts, Manasse nordwärts, un des Meer isch d Grenze. Manasse kunnt a Asser im Norde un a Issachar im Oschte.

17,11 S het aba Manasse in d Gegend vu Issachar un Asser: Bet-Schean un sini Ortschafte, Jibleam un sini Ortschafte un de Inwohna vu Door un sini Ortschafte un de vu En-Dor un sini Ortschafte, de vu Taanach un sini Ortschafte un de vu Megiddo un sini Ortschafte samt d dräi Höhä(Hiigel). 17,12 Un d Schtamm Manasse ka de Schtädt nit erobere, sundern de Kanaanita vumochte im Land z bliebe. 17,13 Als aba de Israelite schtark wäre, mache sie de Kanaanita fronpflichtig; aba sie vutriebe sie nit völlig. (a)

17,14 Do schwätze de Nohchkumme Josef mit Josua un sage: Wurum hesch dü uns(üs) nur ei Los un ei Erbdeil ge? Ich bi doch ä großes Volk, do mich dr HERR so gsegnet het. 17,15 Do sait Josua zue nene: Wel dü ä großes Volk bisch, so gang nuf ins Waldgebirge un fäll(rod) dert fir dich im Land vu d Perisita un Refaïter, wenn dir des Bergland Ephraim z eng isch. 17,16 Do sage de Nohchkumme Josef: Des Bergland wird nit Platz gnoe fir uns(üs) ha; dzue git´s iserne Kärre bi alle Kanaanita, de im ebenen Land wohne(huuse), bi däne zue Bet-Schean un sinene Ortschafte un bi däne in d Ebene Jesreel. 17,17 Josua sait zuem Huus Josef, zue Ephraim un Manasse: Dü bisch ä großes Volk, un wel dü so schtark bisch, sollsch dü nit nur ei Los ha, 17,18 sundern des Bergland soll di si, wo dr Wald isch; dert kasch dü fälle(rode), un na(er) soll di si, so wiet da(er) längt; dann(dnoh) wirsch dü de Kanaanita vutriebe, obwohl sie iserne Kärre hän, denn dü wirsch schtärka si als sie. * *Nohch andere Ibalieferige: denn sie sin mächtig.

S´18. Kapitel

Vudeilig vum noh ibrige Land. Benjamins Erbdeil

18,2 Un s ware nohch siebä Schtämm vu Israel, de ihr Erbdeil nit gregt hän. 18,3 Un Josua sait zue Israel: We lang sin ihr so lescheer, daß ihr nit higehn, des Land izneh, des äich d HERR, dr Gott äira Vädare, ge het? 18,4 Nähme äich üs jedäm Schtamm dräi Männa (Manne), dmit i(ich) sie schick un sie sich ufmache un durchs Land gehn un´s ufschribe nohch ihre Erbdeile un wida zue ma(mir) kumme. 18,5 Deile des Land in siebä Deil! Juda soll bliebe uf sinem Biet(Gäu, Gau) im Süde, un des Huus Josef soll bliebe uf sinem Biet(Gäu, Gau) im Norde. 18,6 Ihr aba, schribe de siebä Deil vum Land uf un den ma(mir)'s kund; dann(dnoh) will i(ich) fir äich des Los werfe do vor rem HERRN, unsam Gott. 18,7 Denn de (a) Levite gregä kei Adeil unda äich, sundern des Prieschtatum des HERRN isch ihr Erbdeil. Gad aba un Ruben un dr halbe Schtamm Manasse hän ihr Deil gregt gegeiba vum Jordan im Oschte, des nene Moses, dr Knecht des HERRN, ge het. 18,8 Do mache sich de Männa (Manne) uf un gehn hi. Un Josua bifehlt tene, als sie üszoge sin, des Land ufzschribe, un sait: Gehn hi un durchwandere des Land; schribt´s uf un kehrt zue ma(mir) zruck, dmit i(ich) fir äich do des Los werfe vor rem HERRN in Silo. 18,9 So gehn de Männa (Manne) hi un durchzehn des Land un schribe's uf in ä Buech, Schtadt fir Schtadt, in siebä Deil, un kumme wida zue Josua ins Laga nohch Silo. 18,10 Do wirft Josua des Los fir sie in Silo vor rem HERRN un vudeilt dert des Land unda de Israelite, jedäm Schtamm si Deil.

18,11 Do flegt des Los vum Schtamm (a) Benjamin fir sini Gschlechta, un si Biet(Gäu, Gau) war zwische Juda un Josef. 18,12 Un sini Grenze war a d Nordsite vum Jordan a un goht nuf uf d Hang nördlich vu Jericho un kummt ufs Bergland westwärts un goht üs nohch dr Wüschte vu (a) Bet-Awen 18,13 un goht vu do nohch Lus - des isch (a) (b) Bethel - a d Schtich südwärts vu Lus un kummt nab nohch Atrot-Addar a d Berg, der wo südwärts lit vum untere Bet-Horon. 18,14 Dnohch heldet sie sich un biegt in ihr westliche Deil nohch Süde um vum Berg a, der wo südlich vor Bet-Horon lit, un endet bi Kirjat-Baal - des isch (a) Kirjat- Jearim -, ä Schtadt in Juda. Des isch de Site nohch Weschte. 18,15 Aba uf dr Site nohch Süde lauft de Grenze vu (a) Kirjat-Jearim a un goht zerscht nohch Weschte un lauft dann(dnoh) hi zue d Quelle Neftoach 18,16 un goht nab a d Fueß vum Berg, der vor rem Dal d Bue(Suhn) Hinnoms lit, a d Nordecke vu d Ebeni Refaïm, un goht rab durchs Dal Hinnom am Südhang vu d Jebusiterschtadt un kummt nab zue d Quelle Rogel 18,17 un zeht sich nordwärts un lauft hi nohch En-Schemesch un lauft hi nohch Gelilot gegeiba dr Wägli vu Adummim un kummt nab zuem Schtei (Wackes) Bohans, d Bue(Suhn) Ruben, 18,18 un goht zuem Hang nördlich vu Bet-Araba un kummt nab nohch Bet- Araba 18,19 un goht zuem Hang nördlich vu Bet-Hogla, un ihr End isch am nördliche Ufa vum Salzmeer, dert, wo dr Jordan inefleßt. Des isch de Südgrenze. 18,20 Aba de Site nohch Oschte soll d Jordan abgrenze. Des isch des Erbdeil Benjamins in sini Grenze ringsum fir sini Gschlechta.

18,21 D Schtädt aba vum Schtamm Benjamin fir sini Gschlechta sin de: Jericho, Bet-Hogla, Emek-Keziz, 18,22 Bet-Araba, Zemarajim, Bethel, 18,23 Awim, Para, Ofra, 18,24 Kefar-Ammoni, Ofni, Geba. Des sin zwöelf Schtädt mit ihre Höf(Gehöft).

18,25 Gibeon, Rama, Beerot, 18,26 Mizpe, Kefira, Moza, 18,27 Rekem, Jirpeel, Tarala, 18,28 Zela, Elef un de Schtadt vu d Jebusiter - des isch Jerusalem -, Gibea, Kirjat-Jearim; vierzehn Schtädt mit ihre Höf(Gehöft). Des isch des Erbdeil vum Schtamm Benjamin fir sini Gschlechta.

´19. Kapitel

S Erbdeil vu d ibrige sechs Schtämm

19,10 Des dritte Los flegt uf d Schtamm (a) Sebulon fir sini Gschlechta. Un de Grenze vu sinem Erbdeil war bis Sarid 19,11 un goht nuf weschtwärts nohch Marala un schtoßt a Dabbeschet un dann(dnoh) a d Bach, der gegeiba vu Jokneam fleßt, 19,12 un wendet sich vu Sarid gege Sunneufgang bis a des Biet(Gäu, Gau) Kislot-Tabor un lauft hi nohch Daberat un längt nuf nohch Jafia. 19,13 Un vu do goht sie gege Oschte nohch Gat-Hefer un Et-Kazin un lauft hi nohch Rimmon, biegt sich nohch Nea 19,14 un biegt um im Norde nohch Hannaton un endet im Dal vu Jiftach-El. 19,15 Dozue Kattat, (a) Nahalal, Schimron, Jidala un Bethlehem. Des sin zwöelf Schtädt mit ihre Höf(Gehöfte). 19,16 Des isch des Erbdeil vum Schtamm Sebulon fir sini Gschlechta; des sin sini Schtädt un Gehöfte.

19,17 Des vierte Los flegt uf d Schtamm (a) Issachar fir sini Gschlechta. 19,18 Un si Biet(Gäu, Gau) war Jesreel, Kesullot, (a) Schunem, 19,19 Hafarajim, Schion, Anaharat, 19,20 Rabbit, Kischjon, Ebez, 19,21 Remet, En-Gannim, En-Hadda, Bet- Pazzez; 19,22 un de Grenze schtoßt a Tabor, Schahazajim, Bet-Schemesch, un ihr End isch am Jordan. Sächzehn Schtädt mit ihre Höf(Gehöfte). 19,23 Des isch des Erbdeil vum Schtamm Issachar fir sini Gschlechta, de Schtädt mit ihre Höf(Gehöfte).

19,24 Des fünfte Los flegt uf d Schtamm (a) Asser fir sini Gschlechta. 19,25 Un si Biet(Gäu, Gau) war Helkat, Hali, Bäte, Achschaf, 19,26 Alammelech, Amad, Mischal, un de Grenze schtoßt im Weschte a d Karmel un a d Fluß Libnat 19,27 un wendet sich gege Oschte nohch Bet- Dagon un schtoßt a Sebulon un a des Dal Jiftach-El nordwärts, schtoßt a Bet- Emek, Negïl un lauft hi nohch Kabul zue d Linke, 19,28 Abdon, Rehob, Hammon, Kana bis nohch Sidon, dr große Schtadt, 19,29 un draiht sich nohch Rama bis zue d feschte Schtadt Tyrus un draiht sich nohch Hosa un endet am Meer. Dozue Mahaleb, Achsib, 19,30 Umma, Afek, Rehob. Zweiezwanzig Schtädt mit ihre Höf(Gehöfte). 19,31 Des isch des Erbdeil vum Schtamm Asser fir sini Gschlechta, de Schtädt mit ihre Höf(Gehöfte).

19,32 Des sechste Los flegt uf d Schtamm (a) Naftali fir sini Gschlechta. 19,33 Un sini Grenze war vu Helef, vu d Eiche bi Zaanannim a, dzue Adami- Nekeb un Jabneel, bis Lakkum un endet am Jordan; 19,34 un de Grenze draiht sich weschtwärts nohch Asnot-Tabor un lauft vu do nohch Hukkok un schtoßt nohch Sebulon im Süde un a Asser im Weschte un a d Jordan im Oschte. 19,35 Un festi Schtädt sin: Ziddim, Zer, Hammat, Rakkat, Kinneret, 19,36 Adama, Rama, Hazor, 19,37 Kedesch, Edreï, En-Hazor, 19,38 Jiron, Migdal-El, Horem, (a) Bet-Anat, Bet-Schemesch. Neunzehn Schtädt mit ihre Höf(Gehöfte). 19,39 Des isch des Erbdeil vum Schtamm Naftali fir sini Gschlechta, de Schtädt mit ihre Höf(Gehöfte).

19,40 Des siebte Los flegt uf d Schtamm (a) Dan fir sini Gschlechta. 19,41 Un des Biet(Gäu, Gau) vu sinem Erbdeil war Zora, Eschtaol, Ir-Schemesch, 19,42 Schaalbim, Ajalon, Jitla, 19,43 Elon, (a) Timna, Ekron, 19,44 Elteke, Gibbeton, Baalat, 19,45 Jehud, Bene-Berak, Gat-Rimmon, 19,46 Me-Jarkon, Rakkon mit däm Biet(Gäu, Gau) bi Jafo. 19,47 Däm Schtamm Dan aba goht si Biet(Gäu, Gau) vulore, un na(er) zeht nuf un het gege Leschem kämpft un erobert´s un schlat´s mit d Schärfi vum Schwert un nimmt´s i un het drin gwohnt un het´s Dan gheiße nohch sinem Vada (Babbe). (a) 19,48 Des isch des Erbdeil vum Schtamm Dan fir sini Gschlechta, de Schtädt mit ihre Höf(Gehöfte).

19,49 Un als sie des ganze Land üsdeilt hän, nohch sinene Biet(Gäu, Gau)en, gän de Israelite däm Josua, däm Bue(Suhn) Nuns, ä Erbdeil in ihra Middi 19,50 un gän nem nohch rem Bifehl des HERRN de Schtadt, de na(er) gforderet het, nämlich (a) (b) Timnat-Serach uf däm Berg Ephraim. Dann(Dnoh) het da(er) de Schtadt ufbäut un het drin gwohnt.

19,51 Des sin de Erbteile, de (a) Eleasar, dr Prieschta, un Josua, dr Bue(Suhn) Nuns, un de Hauptlit dr Sippe unda d Schtämm Israels durchs Los üsdeilt hän in (b) Silo vor rem HERRN, vor d Dire dr Schtiftshitte; un sie beende so de Vudeilig vum Land.

S´20. Kapitel

S´21. Kapitel

Wohnige vu d Levite

(vgl. 1. Chr 6,39-66)

21,4 Un des Los flegt uf de Gschlechta dr Kehatiter, un s wäre unda d Levite d Sehn vum Prieschta Aaron durchs Los zuedeilt dräizehn Schtädt vum Schtamm Juda, vum Schtamm Simeon un vum Schtamm Benjamin. (a) 21,5 D ibrige Sehn Kehat aba wäre durchs Los zuedeilt zehn Schtädt vu d Gschlechta vum Schtamm Ephraim, vum Schtamm Dan un vum halbe Schtamm Manasse. 21,6 Aba d Sehn Gerschon wäre durchs Los zuedeilt dräizehn Schtädt vu d Gschlechta vum Schtamm Issachar, vum Schtamm Asser un vum Schtamm Naftali un vum halbe Schtamm Manasse in Baschan. 21,7 D Sehn Merari wäre fir ihri Gschlechta zuedeilt zwöelf Schtädt vum Schtamm Ruben, vum Schtamm Gad un vum Schtamm Sebulon. 21,8 So gän d Israelite d Levite durchs Los die Schtädt un ihri Weidplätz, we dr HERR durch Moses bifohle het.

21,9 Vu däm Schtamm Juda un vum Schtamm Simeon gän sie die Schtädt, de sie mit Name sage, 21,10 d Sehn Aaron vum Gschlecht dr Kehatiter üs d Levite; denn des erschte Los war rene zdeil wore. 21,11 Sie gän nene (a) de Schtadt vum Arba, vum Vada (Babbe) Anaks, - des isch Hebron - uf däm Berg Juda un ihri Weidplätz um sie her. 21,12 Aba des Ackerland vu d Schtadt mit ihre Höf (Gehöfte) gän sie (a) (b) Kaleb, däm Bue(Suhn) Jefunnes, als Hab un Guet. 21,13 Sie gän d Sehn vum Prieschta Aaron d Fraischtadt fir d Todschläga: Hebron un sini Weidplätz, Libna un sini Weidplätz, 21,14 Jattir un sini Weidplätz, Eschtemoa un sini Weidplätz, 21,15 Holon un sini Weidplätz, Debir un sini Weidplätz, 21,16 Ajin un sini Weidplätz, Jutta un sini Weidplätz, (a) Bet-Schemesch un sini Weidplätz, nin Schtädt vu däne zwei Schtämm.

21,17 Vu däm Schtamm Benjamin aba gän sie vier Schtädt: Gibeon un sini Weidplätz, Geba un sini Weidplätz, 21,18 Anatot un sini Weidplätz, Alelemet un sini Weidplätz, 21,19 so daß alli Schtädt vu d Buebä(Sühn) Aaron, dr Prieschta, ware dräizehn mit ihre Weidplätze.

21,20 Di Gschlechta vu d ibrige Buebä(Sühn) Kehat, d Levite, gregä als ihr Losadeil vum Schtamm Ephraim vier Schtädt: 21,21 Sie gän nene d Fraischtadt fir d Todschläga: (a) Sichem un sini Weidplätz uf däm Bergland Ephraim, un Geser un sini Weidplätz, 21,22 Kibzajim un sini Weidplätz, Bet- Horon un sini Weidplätz. 21,23 Vu däm Schtamm Dan vier Schtädt: Elteke un sini Weidplätz, Gibbeton un sini Weidplätz, 21,24 Ajalon un sini Weidplätz, Gat- Rimmon un sini Weidplätz. 21,25 Vu däm halbe Schtamm Manasse zwei Schtädt: Taanach un sini Weidplätz, Gat-Rimmon un sini Weidplätz, 21,26 so daß alli Schtädt cu d Gschlechta dr ibrige Buebä(Sühn) Kehat ware zehn mit ihrem Weidplätz.

21,27 D Sehn Gerschon aba üs d Gschlechta dr Leviten wäre ge vum halbe Schtamm Manasse zwei Schtädt: d Fraischtadt fir d Todschläga: (a) Golan in Baschan un sini Weidplätz, un Beëschtera un sini Weidplätz. 21,28 Vu däm Schtamm Issachar vier Schtädt: Kirschjon un sini Weidplätz, Daberat un sini Weidplätz, 21,29 Jarmut un sini Weidplätz, En- Gannim un sini Weidplätz. 21,30 Vu däm Schtamm Asser vier Schtädt: Mischal un sini Weidplätz, Abdon un sini Weidplätz, 21,31 Helkat un sini Weidplätz, Rehob un sini Weidplätz. 21,32 Vu däm Schtamm Naftali dräi Schtädt: d Fraischtadt fir de Todschläga: (a) Kedesch in Galiläa un sini Weidplätz, unda anderem Hammot-Dor un sini Weidplätz, Kartan un sini Weidplätz, 21,33 so daß alli Schtädt vum Gschlecht dr Gerschoniter dräizehn ware mit ihre Weidplätz.

21,34 D Gschlechta dr Buebä(Sühn) Merari aba, vu d ibrige Levite, wäre ge vum Schtamm Sebulon vier Schtädt: Jokneam un sini Weidplätz, Karta un sini Weidplätz, 21,35 Dimna un sini Weidplätz, Nahalal un sini Weidplätz. 21,36 Vu däm Schtamm Ruben vier Schtädt: d Fraischtadt fir d Todschläga: (a) Bezer un sini Weidplätz, ferner Jahaz un sini Weidplätz, 21,37 Kedemot un sini Weidplätz, Mefaat un sini Weidplätz. 21,38 Vu däm Schtamm Gad vier Schtädt: d Fraischtadt fir d Todschläga: (a) Ramot in Gilead un sini Weidplätz, 21,39 unda anderem Mahanajim un sini Weidplätz, Heschbon un sini Weidplätz, Jaser un sini Weidplätz, 21,40 so daß alli Schtädt dr Buebä(Sühn) Merari nohch ihre Gschlechta, vu d ibrige Levite, ware zwöelf nohch ihrem Los.

21,41 Alli Schtädt vu d Levite unda däm Erbe Israels ware achtevierzig mit ihre Weidplätz. 21,42 Un jedi vu däne Schtädt het ihr Weidplatz um sich, eini we di ander.

Rueh fir des ganze Land

S´22. Kapitel

Josua schickt de zweijehalb Schtämm in ihri Heimet

22,7 Däm eine halbe Schtamm Manasse het Moses ä Erbdeil ge in Baschan, d andere Hälfti git Josua ihr Erbdeil unda ihre Breda däre Site vum Jordans nohch Weschte zue. Un als sa(er) sie go glo het zue ihre Wohnige un sie gsegnet het, 22,8 sait da(er) zue nene: Ihr kummt wida heim mit großem Hab un Guet zue äire Wohnige, mit sehr (sölli) viel Viecha, Silba, Gold, Kupfa, Ise un Kleida. (a) So deilt etze de Beute äira Feinde mit äire Breda.

Errichtig vumä Altar am Jordan

22,21 Do antworte de Buebä(Sühn) Ruben un de Buebä(Sühn) Gad un dr halbe Schtamm Manasse un sage zue d (a) (b) Obaschte iba duusig in Israel: 22,22 Der schtarke Gott, dr HERR, d schtarke Gott, dr HERR, weiß ses; so weiss ses au Israel: flege ma(mir) ab odr lehne ma(mir) uns(üs) uf gege d HERRN, so soll er uns(üs) hiit nit helfe! 22,23 Un wenn ma(mir) drum d Altar baut hän, daß ma(mir) uns(üs) des HERRN abwände welle, um Brandopfa odr Schpeiseopfa druf z opfare odr Dankopfa druf darzbringe, so suech´s dr HERR heim! 22,24 Hän ma´s(mir´s) nit vielme üs Sorge doe, daß ma(mir) denkt hän: Künftig kennte äiri Buebä(Sühn) zue unsare Sehn sage: Was goht äich dr HERR, dr Gott Israels, a? 22,25 Dr HERR het d Jordan als Grenze bschtimmt zwische uns(üs) un äich, ihr Buebä(Sühn) Ruben un Gad, ihr hän kei Deil am HERRN. Dmit däte äiri Nohchkumme unsari Nohchkumme vu däm Reschpeckt vorm HERRN abwände. 22,26 Drum hän ma(mir) gsaid: Len uns(üs) ä Altar baue (bäue), nit zuem Brandopfa noh zuem Schlachtopfa, 22,27 sundern dmit da(er) ä (a) Ziige isch zwische uns(üs) un äich un unsare Nohchkumme, daß ma(mir) däm HERRN Denscht den wen vor nem mit unsare Brandopfa, Dankopfa un Schlachtopfa, un äiri Buebä(Sühn) künftig nit sage derfe zue unsare Sehn: Ihr hän kei Deil a däm HERRN. 22,28 Un hän ma(mir) uns(üs) gsait: Wenn sie künftig zue uns(üs) odr zue unsare Nohchkumme so schwätze däte, so kennte ma(mir) sage: Luege, we dr Altar des HERRN baut isch, der unsari Vädare gmacht hän, nit zuem Brandopfa noh zuem Schlachtopfa, sundern zuem Ziige zwische uns(üs) un äich. 22,29 So isch`s nit mit uns(üs), daß ma(mir) uns(üs) uflehne gege d HERRN un uns(üs) hiit vu nem abwände un ä Altar baue (bäue) zuem Brandopfa un zuem Schpeiseopfa un zuem Schlachtopfa üßa däm Altar des HERRN, unsares Gottes, der vor sinere Wohnig schtoht.

22,30 Wo aba Pinhas, dr Prieschta, un de Firschte dr Gmeind, de Obaschti iba duusig in Israel, de bi nem ware, de Wort ghärt hän, de de Buebä(Sühn) Ruben, Gad un Manasse sage, hän sie ne guet gfalle. 22,31 Un Pinhas, d Bue(Suhn) Eleasars, dr Prieschta, sait zue d Sehn Ruben, Gad un Manasse: Hiit erkenne ma(mir), daß dr HERR unda uns(üs) isch, wel ihr äich nit a däm HERRN vusindigt hän mit der Tat. Etze hän ihr d Israelite errettet üs dr Hand des HERRN. 22,32 Do kehre Pinhas, d Bue(Suhn) Eleasars, dr Prieschta, un di Obaschte üs däm Land Gilead vu d Sehn Ruben un Gad ins Land Kanaan zue d Israelite zruck un sage's ne a. 22,33 Des gfallt d Israelite guet, un sie lobe Gott un sage, daß sie nimi gege sie ins Feld zeh wen, um des Land zue vuderbe, wo de Buebä(Sühn) Ruben un Gad huuse. 22,34 Un de Buebä(Sühn) Ruben un Gad heiße d Altar*; denn «Ziige isch scha(er) zwische uns(üs), daß dr HERR Gott isch». *In ä baar Handschriften isch der Name «Altar vum Ziigniss(Altar des Zeugnisses)» gschriebe.

S´23. Kapitel

Josuas letschti Ermahnig

23,14 Lueg, i(ich) gang hiit dohi we alli Welt; un ihr sollt wisse vu ganzem Herze un vu ganza Seele, daß (a) nigs higfloge isch vu all däne guete Worte, de dr HERR, äicha Gott, äich vukindigt het. S isch alles kumme un nigs higfloge. 23,15 (a) We etze all des guete Wort kumme isch, des dr HERR, äicha Gott, äich vukindigt het, so wird dr HERR au iba äich kumme losse all des bese Wort, bis sa(er) äich vutilgt het üs däm guete Land, des äich dr HERR, äicha Gott, ge het. 23,16 Wenn ihr ibaträte d Packt( s Abkumme) des HERRN, äirem Gott, den er äich bifohle het, un higehn un andere Götta dent un sie abätet, so wird dr Zorn des HERRN iba äich losbrenne, un ihr wäre bald üsgrottet si üs däm guete Land, des sa(er) äich ge het.

S´24. Kapitel

Josuas Landtag zue Sichem

24,16 Do git des Volk antwort un sait: So isch`s nit mit uns(üs), daß ma(mir) d HERRN vulo un andere Götta dene! 24,17 Denn dr HERR, unsa Gott, het uns(üs) un unsari Vädare üs Ägypteland gfihrt, üs dr Knechtschaft, un het vor unsare Auge de große Zeiche doe un uns(üs) bhüetet uf däm ganze Wäg, der ma(mir) zoge sin, un unda alle Velka, durch de ma(mir) gange sin, 24,18 un het vor uns(üs) her alli Velka üsgschtoße un de Amorita, de im Land ghuust(gwohnt) hän. Drum wen ma(mir) au däm HERRN dene; denn na(er) isch unsa Gott.

24,19 Josua sait zuem Volk: Ihr (a) kennt däm HERRN nit dene; denn na(er) isch ä heilige Gott, ä (b) eifernde Gott, der äiri Ibaträtige un Sinde nit vuge wird. 24,20 Wenn ihr d HERRN vulen un fremde Götta dene, so wird da(er) sich abwände un äich ploge un äich üsrotte, nohchdäm ma(er) äich Guetes doe het. 24,21 S Volk aba sait zue Josua: Nei, sundern ma(mir) wen däm HERRN dene.

24,22 Do sait Josua zuem Volk: Ihr sin Ziige gege äich selbscht, daß ihr äich d HERRN üsgwählt hän, um nem z dene. Un sie sage: Ja(Jo)! - 24,23 So (a) den(mache) etze vu äich de fremde Götta wäg, de unda äich sin, un halte(heldet) äicha Herz zuem HERRN, däm Gott Israels. 24,24 Un des Volk sait zue Josua: Mir wen däm HERRN, unsam Gott, dene un sinere Schtimm folge.

24,25 So het Josua a däm Dag ä (a) Abmachig (Abkumme) fir s Volk gschloße un legt tene Gsetze un Rechte vor in Sichem. 24,26 Un Josua schribt des alles ins Buech vum Gsetz Gottes un nimmt ä große Schtei (Wackes) un richte nen dert uf unda einare (a) (b) Eiche, de bi däm Heiligtum des HERRN war, 24,27 un sait zuem ganze Volk: Lueg, der Schtei (Wackes) soll (a) (b) Ziige si unda uns(üs), denn na(er) het ghärt alli Wort des HERRN, de na(er) mit uns(üs) gswätzt het, un soll ä Ziige unda äich si, daß ihr äiren Gott nit vuliigne. 24,28 So het Josua des Volk entloße, jede in si Erbdeil.

Josuas un Eleasars Tod. Beerdig(Bierdig) vu d Bei(Knochä) Josefs

24,32 De (a) Bei Josefs, de de Israelite üs Ägypte brocht hän, bierdige(bierdige) sie zue Sichem (b) uf däm Schtuck Feld, des Jakob vu d Sehn Hamors, vum Vada (Babbe) vu Sichem, fir hundat Goldschtickli kauft het un des des Erbdeil dr Buebä(Sühn) Josef ward. 24,33 Au (a) Eleasar, d Bue(Suhn) Aarons, schtirbt, un sie bierdige(bierdige) nen in Gibea, dr Schtadt vu sinem Bue(Suhn) Pinhas, de nem ge war uf däm Bergland Ephraim.