Zruck zue d Alemannische Bibel (Markgräflerland Eschbach)

D Offenbarig vum Johannes uf Markgräfler Alemannisch

S`1. Kapitel *

1,1 Des isch d Offenbarig Jesu Chrischti, de nem Gott ge het, sinene Knecht z zeigä, was in Kiirzi gschähe soll; un na(er) het sie durch si Engel gschickt un sinem Knecht Johannes kundgmacht, 1,2 der beziigt het s Wort Gottes un s Ziignis vu Jesus Chrischtus, alles, was sa(er) gsähne het. 1,3 Selig isch, der liest un der (a) härt de Wort vu d Weissagig un bhaltet, was drin (b) gschribe isch; denn (c) de Ziit isch nooch. 1,4 Johannes an de siebä Gmeinde in d Provinz Asien: Gnade isch mit äich un Friide vu däm, (a) der do isch un der do war un der do kummt, un vu d (b) (c) siebä Geischta, de vor sinem Thron sin, 1,5 un vu Jesus Chrischtus, wela isch (a) (b) (c) dr treue Ziige, vu d (d) Erschtgeborene vu d Dote un Herr iba de Kenig uf Erde! Däm(Ihm), der uns(üs) liebt (leb het) un uns(üs) erlest het vu unsere Sinde mit sinem Bluet 1,6 un uns(üs) (a) (b) (c) zue Kenige un Prieschta (Pfarra) gmacht het vor Gott, sinem Vada (Babbe), däm isch Ehri un Gwalt vu Ewigkeit zue Ewigkeit! Amen.

1,7 Lueg, (a) na(er) kummt mit d Wolke, un s wäre nen säh alli Auge un (b) (c) alli, de nen durchbohrt hän, un s wäre jommerä sinetwägä alli Gschlechta vu d Erde. Amen, sag i.

1,8 I(Ich) bi (a) (b) des A un des O, sait Gott dr Herr, (c) der do isch un der do war un der do kummt, dr Allmächtige. 1,9 I(Ich), Johannes, äicha Brueda un Gfolgsma a d Vufolgig un am Rich un am Üsharre (d Geduld) in Jesus, war uf d Insel, de Patmos heißt, um s Wort Gottes wille un wägä däm Ziigniss vu Jesus. 1,10 I(Ich) bi vum Geischt packt wore am Dag vum Herrn un ha ghärt hinda ma(mir) ä großi Schtimm we vu einarä Trumpete (Päpere), 1,11 de sait: Was dü siehsch, des schrib in ä Buech un schick`s a de siebä Gmeinde: nohch Ephesus un nohch Smyrna un nohch Pergamon un nohch Thyatira un nohch Sardes un nohch Philadelphia un nohch Laodizea.

1,12 Un i(ich) drill mi um, um z luege nohch dr Schtimm, de mit ma(mir) schwätzt. Un wo i(ich) mi umedrillt ha, sieh i(ich) siebä goldeni Laichta 1,13 un (a) midde unda d Laichta eina, der war (b) nem Menschebue glich, azogä mit nem lange Gwand (Häß) un girtlet um d Bruscht mit nem goldene Girtel. 1,14 Si Kopf aba un sini Hoor ware wiiß we wiißi Wulle, we d Schnee, un (a) (b) sini Auge we ä Fiirflamme 1,15 un sini Feß we Golderz, des im Ofe gleht, un sini Schtimm we großes Wassaräusche; 1,16 un na(er) het siebä Schtern in sinere rechte Hand, un üs sinem Mund (Muul) goht ä scharfes, zweischniediges Schwert, un si Gsicht laichtet, we d Sunne schient in ihra Macht. 1,17 Un wo i(ich) nen sieh, (a) fleg i(ich) vor sini Feß we tot; un na(er) legt sini rechti Hand uf mi un sait zue ma(mir): Fircht di nit! I(Ich) bi dr Erschte un dr Letschte 1,18 un dr Lebändige. I(Ich) war tot, un lueg, i(ich) bi lebändig vu Ewigkeit zue Ewigkeit un ha de Schlissel des Todes un dr Hell. 1,19 Schrib uf, was dü gsähne hesch un was isch un was gschähe soll dnohch. 1,20 Des Gheimnis vu d siebä Schtern, de dü gsähne hesch in minere rechte Hand, un de siebä goldeni Laichta isch des: De siebä Schtern sin Engel vu d siebä Gmeinde, un de siebä Laichta sin siebä Gmeinde.


S`2. Kapitel *

Siebä Sendschribe

2,1 Däm Engel vu d Gmeinde in (a) Ephesus schrib: Des sait, der do hebt (haltet) de siebä Schtern in sinere Rechte, der do wandelt midde unda d siebä goldene Laichta: 2,2 I(Ich) kenn dini Werke (Arbet) un di Abmehe un di Geduld un weiß, daß dü di Bese nit vutrage kasch; un dü (a) hesch de breft, de sage, sie sin Aposchtel, un sin's nit, un hesch sie als Dagdebe(Vulogeni Hund) agsäh, 2,3 un hesch Geduld un hesch wägä minem Namen de Lascht trage un bisch nit med wore. 2,4 Aba i(ich) ha gege di, daß dü di (a) erschti Lebi (Liebe) vulo hesch. 2,5 So denk etze dra, wovu dü abku bisch, un doe Buße un doe dini erschte Werke wida! Wenn aba nit, wir i(ich) iba di kumme un di Laichta wägschla vu sinem Platz - wenn dü nit Buße doesch. 2,6 Aba des hesch dü fir di, daß dü de Werke vu d Nikolaite (a) hassesch, de i(ich) au hass. 2,7 Wer Ohre het, der härt, was dr Geischt d Gmeinde sait! Wer ibawindet, däm will i(ich) z ässä ge vum (a) (b) Baum vum Läbä, der im Paradies Gottes isch.

2,8 Un däm Engel dr Gmeinde in (a) Smyrna schrib: Des sait dr Erschte un dr Letschte, (b) der tot war un isch lebändig wore: 2,9 I(Ich) kenn di Vufolgig un (a) di Armuet - dü bisch aba rich - un des Läschtere vu däne, de sage, sie sin Jude, un sin's nit, sundern sin us (b) d Synagoge (Gotteshuus) vum Sadan. 2,10 (a) Fircht di nit vor däm, was dü liede wirsch! Lueg, dr Deufel wird ä baar vu äich ins Gfängnis (Loch) werfe, dmit ihr vusuecht wäre, un ihr wäre in d Vufolgig si zehn Däg. Blieb treu bis an d Tod, so will i(ich) dir de (b) (c) Krone vum Läbä ge. 2,11 Wer Ohre het, der härt, was dr Geischt d Gmeinde sait! Wer ibawindet, däm soll kei Leid gschähe vum (a) zweite Tod.

2,12 Un däm Engel dr Gmeinde in Pergamon schrib: Des sait, der do het (a) des scharfe, zweischniedige Schwert: 2,13 I(Ich) weiß, wo dü wohnsch: do, wo d Thron vum Sadan isch; un dü hebsch a minem Name fescht un hesch d Glaube a mi nit vuliignet, au nit in d Däg, wo Antipas, mi treue Ziige, bi äich umbrocht worde isch, do, wo d Sadan wohnt. 2,14 Aba ebis ha i(ich) gege di: dü hesch Lit dert, de sich a de Lehr (a) (b) (c) Bileams fescht hebe, de d Balak glehrt het, d Israelite zue vufihre, vum Götzeopfa z ässä un Hurarai z triebä. 2,15 So hesch dü au Lit, de sich in gliecha Art an de Lehr vu d Nikolaite halte. 2,16 Doe Buße; wenn aba nit, so wir i(ich) bald iba di kumme un gege sie schtriete mit däm Schwert in minem Mund (Muul). 2,17 Wer Ohre het, der soll härä, was dr Geischt d Gmeinde sait! Wer ibawindet, däm will i(ich) ge vum vuschteckte (a) Manna un will lem ge ä wiiße Schtei (Wackes); un uf däm Schtei (Wackes) isch ä (b) näje(naie) Name gschribe, wo nemads kennt als der, der nen gregt.

2,18 Un däm Engel d Gmeinde in (a) Thyatira schrib: Des sait d Bue(Suhn) Gottes, (b) der Auge het we Fiirflamme, un sini Feß sin we Golderz: 2,19 I(Ich) kenn dini Werke un di Lebi (Liebe) un di Glaube un di Denscht un di Geduld un weiß, daß dü je länga je me doesch. 2,20 Aba i(ich) ha gege di, daß dü (a) Isebel duldesch, des Wieb, des sait, sie isch ä Prophetin, un lehrt un vufihrt mini Knecht, Hurarai z triebä un Götzeopfa z ässä. 2,21 Un i(ich) ha ihr Ziit ge, Buße z doe, un sie will nit umkehre vu ihra Hurarai. 2,22 Lueg, i(ich) wirf sie ufs Bett, un de mit ihr d Ee broche hän in großi Trebsal, wenn sie nit umkehre vu ihre Werke, 2,23 un ihri Kinda will i(ich) mit däm Tod schla. Un alli Gmeinde solle erkenne, daß i(ich)`s bi, der (a) (b) d Niere un`s Herz erforscht, un i(ich) wir ge jedäm vu äich nohch äire Werke. 2,24 Äich aba sag i(ich), d andere in Thyatira, de solchi Lehr nit hän un nigs wisse iba de Defi vum Sadan, we sie sage: I(Ich) will nit noh ä Lascht uf äich werfe; 2,25 doch (a) was ihr hän, des hebe (halte) fescht, bis i (ich) kumm. 2,26 Un wer ibawindet un hebt (haltet) mi Werk bis ans End, däm will i(ich) Macht ge iba d Heide, 2,27 (a) un na(er) soll sie weide mit isernem Schtägä (Bängel), un we de Töpf vumä Töpfa soll la(er) sie vuschmetere, 2,28 we au i(ich) Macht gregt ha vu minem Vada (Babbe); un i(ich) will lem ge d Morgeschtern. 2,29 Wer Ohre het, der soll härä, was dr Geischt d Gmeinde sait!


S`3. Kapitel *

3,1 Un däm Engel dr Gmeinde in Sardes schrib: Des sait, der (a) de siebä Geischta Gottes het un de siebä Schtern: I(Ich) kenn dini Werke: Dü hesch d Name, daß dü läbsch, un bisch tot. 3,2 Wir wach un (a) schtärk des andare, des schterbe will, denn i(ich) ha dini Werke nit als ganz guet bfunde vor minem Gott. 3,3 So denk etze dra, was dü gregt un ghärt hesch, un heb´s fescht un doe Buße! Wenn dü aba nit wache wirsch, wir i(ich) kumme (a) we ä Deb, un dü wirsch nit wisse, zue wela Schtund i(ich) iba di kumme doe. 3,4 Aba dü hesch ä baar in Sardes, de (a) ihri Kleida nit bsudelt hän; de wäre mit ma(mir) rumlaufe in wiiße Kleida, denn sie sin's wert. 3,5 Wer ibawindet, der soll (a) mit wiiße Kleida azogä wäre, un i(ich) doe si Name nit üslesche üs sem Buech vum Läbä, un (b) (c) i(ich) will si Name bekannt mache vor minem Vada (Babbe) un vor sinene Engel. 3,6 Wer Ohre het, der soll härä, was dr Geischt d Gmeinde sait!

3,7 Un däm Engel dr Gmeinde in Philadelphia schrib: Des sait d Heilige, d Erliche (d Woret), der do het (a) d Schlissel Davids, der ufdoet, un nemads schleßt zue, der zueschleßt, un nemads doet uf: 3,8 I(Ich) kenn dini Werke. Lueg, i(ich) ha vor dir ä Dire ufdoe, un nemads ka sie zueschleße; denn dü hesch ä kleini Kraft un hesch mi Wort bwahrt un hesch mi Name nit vuliignet. 3,9 Lueg, i(ich) wir schicke ä baar (a) üs dr Synagoge(Gotteshuus) vum Sadan, de sage, sie sin Jude, un sin's nit, sundern lege; lueg, i(ich) will sie dzue bringe, daß sie (b) (c) kumme solle un zue dinene Feß aneflege un erkenne, daß i(ich) di leb ka (gliebt) ha. 3,10 Wel dü mi Wort vu d (a) Geduld bwahrt hesch, will au i(ich) di bwahre vor d Schtund dr (b) Vusuechig, de kumme wird iba d ganze Weltkreis, zue vusueche, de uf d Erde huuse. 3,11 Lueg, i(ich) kumm bald; heb, was dü hesch, daß nemads di (a) Krone nihmt! 3,12 Wer ibawindet, den will i(ich) mache zuem Pfiela im Tempel vu minem Gott, un na(er) soll nimi nüsgoh, un i(ich) will uf nen schribe (a) (b) d Name vu minem Gott un d Name vum (c) näje(naie) Jerusalem, dr Schtadt vu minem Gott, de vum Himmel rabkummt vu minem Gott, un mi näje(naie) Name. 3,13 Wer Ohre het, der soll härä, was dr Geischt d Gmeinde sait!

3,14 Un däm Engel dr Gmeinde in (a) (b) Laodizea schrib: Des sait, der (c) Amen heißt, (d) dr treue un erliche (echte, wore) Ziige, d Afang vu d Schöpfig Gottes: 3,15 I(Ich) kenn dini Werke, daß dü nit kalt noh warm bisch. Ach, daß dü kalt odr warm wärsch! 3,16 Wel dü aba lau bisch un nit warm noh kalt, doe i(ich) dich üsschpucke üs minem Mund (Muul). 3,17 Dü saisch: I(Ich) bi rich un ha gnoe un bruuch nigs! un weisch nit, daß dü elend un jämmalich bisch, arm, blind un bloß. (a) (b) 3,18 I(Ich) rot dir, daß dü Gold vu ma(mir) kaufsch, des im Fiir gläutert isch, dmit dü rich wirsch, un wiißi Kleida, dmit dü sie azehsch un de Schand dinere Nackedei (Blößi) nit bekannt wird, un Augensalbi, um dini Auge z salbe, dmit dü säh kasch. 3,19 (a) (b) (c) Weli i(ich) leb(lieb) ha, de wies i(ich) zrecht un schla i(ich). Sod bisch etze flisig un doesch Buße! 3,20 Lueg, i(ich) schtand vor d Dire un klopf a. Wenn öbber (ebber) mi Schtimm häre wird un de Dire ufdoet, zue däm wir i(ich) inegoh un des Obendässä mit nem ha un er mit mir. (a) 3,21 Wer ibawindet, däm will i(ich) ge, (a) mit ma(mir) uf minem Thron z hocke, we au i(ich) ibawunde (bsiegt) ha un mich anekockt ha mit minem Vada (Babbe) uf sinem Thron. 3,22 Wer Ohre het, der soll härä, was dr Geischt d Gmeinde sait!


S`4. Kapitel *

Vor rem Thron Gottes

4,1 Dnohch sieh i(ich), un lueg, ä Dire war ufdoe im Himmel, un di erschte Schtimm, (a) de i(ich) ghärt ha mit ma(mir) schwätze we ä Trumpete (Päpere), de sait: Schtieg ruff, i(ich) will dir zeigä, was nohch däm gschähe soll.

4,2 Druf wärd i(ich) vum Geischt packt. Un sieh, ä Thron schtoht im Himmel, un uf däm Thron hockt eina. 4,3 Un der do hockt, war azluege we dr Schtei (Wackes) Jaspis un Sarder; un ä Rägäboge war um d Thron, azluege we ä Smaragd. 4,4 Un um d Thron ware vieräzwanzig Throne, un uf d Throne hocke vieräzwanzig Älteschti, mit wiiße Kleida azogä, un hän uf ihre Häupta (Kepf) goldeni Krone. 4,5 Un vum Thron gehn üs (a) Blitz, Stimme un Dunnda; un siebä Fackle mit Fiir hän brennt vor rem Thron, des sin de (b) siebä Geischta Gottes. 4,6 Un vor rem Thron war s we ä gläsernes Meer, glich we Kristall, un in dr Middi am Thron un um d Thron (a) vier himmlische Gschtalte, volla Auge vorne un hinte. 4,7 Un di erscht Gschtalt war glich nem Löwe, un di zweit Gschtalt war glich nem Schtier, un di dritt Gschtalt het ä Üssäh we äMensch, un di viert Gschtalt war glich nem flegende Adla. (a) 4,8 Un jedi vu däne vier Gschtalte het sechs Fligel, un sie ware uße un inne volla Auge, un sie hän kei Rueh Dag un Nacht un sage: (a) Heilig, heilig, heilig isch Gott dr Herr, d Allmächtige, (b) der do war un der do isch un der do kummt.

4,9 Un wenn de Gschtalte Pries un Ehri un Dank gän däm, der uf fem Thron hockt, der do läbt vu Ewigkeit zue Ewigkeit, 4,10 flege de vieräzwanzig Älteschte ane vor däm, der uf fem Thron hockt, un bäte nen a, der do läbt vu Ewigkeit zue Ewigkeit, un lege ihri Krone ane vor rem Thron un sage: 4,11 Herr, unsa Gott, dü bischs wert, z neh Pries un Ehri un Kraft; denn dü hesch alli Sache gschaffe, un durch di Wille ware sie un wäre sie gschaffe.


S`5. Kapitel *

Des Buech mit d siebä Siegel

5,1 Un i(ich) sieh in d rechte Hand vu däm , der (a) uf däm Thron hockt, ä Buech, (b) bschribe inne un uße, vusieglet mit siebä Siegel. 5,2 Un i(ich) sieh ä schtarke Engel, der reft mit großa Schtimm: Wer isch`s wert, des Buech ufzmache un sini Siegel z breche? 5,3 Un nemads, nit im Himmel noh uf dr Erde noh unda dr Erde, ka des Buech ufdoe un ineluege. 5,4 Un i(ich) ha sehr (sölli) ghiilt, wel nemads fir wert gfunde wird, des Buech ufzmache um inezluege. 5,5 Un eina vu d Älteschte sait zue ma(mir): Hiil nit! Lueg, s het ibawunde (bsiegt) dr (a) Löwe üs däm Schtamm Juda, d (b) Wurzle David, ufzmache des Buech un sini siebä Siegel.

5,6 Un i(ich) sieh midde zwische däm Thron un d vier Gschtalte un midde unda d Älteschte ä (a) (b) Lamm schtoh, we gschlachtet; s het siebä Herna un siebä Auge, des sin de siebä Geischta Gottes, gschickt in alli Land. 5,7 Un s kummt un nimmt des Buech üs dr rechte Hand vu däm, der uf fem Thron hockt. 5,8 Un als ses des Buech nimmt, do flege de vier Gschtalte un de vieräzwanzig Älteschte ane vor rem Lamm, un jeda het ä Harfe un goldeni Schale voll Räuchawerk, des sin de Gibäte vu d Heilige, 5,9 un sie hän gsunge ä (a) näjes(naies) Led: Dü bisch`s wert, z neh des Buech un ufzmache sini Siegel; denn dü bisch gschlachtet un hesch mit dinem Bluet Mensche fir Gott kauft üs alle Stämm un Schproche un Mensche un Natione 5,10 un hesch sie unsam Gott (a) (b) zue Kenige un Prieschta (Pfarra) gmacht, un sie wäre herrsche uf Erde. 5,11 Un i(ich) sieh, un i(ich) ha ghärt ä Schtimm viela Engel um d Thron un um de Gschtalte un um de Älteschte her, un (a) ihri Zahl war vielduusig mol duusig; 5,12 (a) (b) de sage mit großa Schtimm: Des Lamm, des gschlachtet isch, isch`s wert, z neh Kraft un Richtum un Gschytheit un Schtärki un Ehri un Pries un Lob. 5,13 Un jedes Gschepf, des im Himmel isch un uf Erde un unda dr Erde un uf fem Meer un alles, was drin isch, ha i(ich) ghärt sage: Däm, der uf fem Thron hockt, un däm Lamm isch Lob un Ehri un Pries un Gwalt vu Ewigkeit zue Ewigkeit! 5,14 Un de vier Gschtalte sage: Amen! Un de Älteschte flege ane un bäte a.


S`6. Kapitel *

Di erschte sechs Siegel

6,1 Un i(ich) ha gsäh, daß des Lamm des erschte vu d siebä Siegel ufgmacht het, un i(ich) ha ghärt eina vu d vier Gschtalte sage we mit eina Dunndaschtimm: Kumm! 6,2 (a) Un i(ich) sieh, un lueg, ä wiiße Gaul. Un der druf hockt, het ä Boge, un däm wird ä Krone ge, un na(er) zeht üs sieghaft un um z siege.

6,3 Un als ses des zweite Siegel ufgmacht het, ha i(ich) ghärt de zweiti Gschtalt sage: Kumm! 6,4 Un s kummt üsä ä zweite Gaul, der war fiirrot. Un däm, der druf hockt, wird Macht ge, d Friide vu d Erde z neh, daß sie sich undaänanda umbringe, un däm wird ä großes Schwert ge.

6,5 Un als ses des dritte Siegel ufgmacht het, ha i(ich) ghärt de dritti Gschtalt sage: Kumm! Un i(ich) sieh, un lueg, ä schwarze Gaul. Un der druf hockt, het ä Woog (Waage) in sinere Hand. 6,6 Un i(ich) ha ghärt ä Schtimm midde unda d vier Gschtalte sage: Ä Maß Weize fir ä Silbagrosche un dräi Maß Gerschte fir ä Silbagrosche; aba däm El un Wi doe kei Schadä a!

6,7 Un als ses des vierte Siegel ufgmacht het, ha i(ich) ghärt de Schtimm dr vierte Gschtalt sage: Kumm! 6,8 Un i(ich) sieh, un lueg, ä glaprige (fahle) Gaul. Un der druf hockt, däm si Name war: Dr Tod, un d Hell goht däm nohch. Un däne wird Macht ge iba d vierte Deil vu d Erde, umzbringe (a) mit Schwert un Hunga un Pescht un durch wildi Viecha uf d Erde.

6,9 Un als ses des fünfte Siegel ufgmacht het, sieh i(ich) unde am Altar de Seele dera, de umbrocht worde ware um`s Wortes Gottes un wägä ihrem Ziigniss. 6,10 Un sie brellä mit luta Schtimm: Herr, dü Heiliga un Echta (Wora), we lang richtesch dü nit un rächsch nit unsa Bluet an däne, de uf d Erde huuse? 6,11 Un däne wird ge jedäm ä wiißes Gwand (Häß), un däne wird gsait, daß sie ruehe mehn noh ä kleini Ziit, bis vollzählig däzuekumme ihri Mitknechte un Breda, de au noh umbrocht wäre solle we de.

6,12 Un i(ich) sieh: als ses des sechste Siegel ufgmacht het, do isch ä großes Erdbebe gschehe (bassiert), un d Sunne wird finschta we ä schwarze Sack, un d ganze Mond wird we Bluet, 6,13 un d Schterne vum Himmel flege uf d Erde, we wenn ä Fiegebaum sini Fiege abwirft, wenn na(er) vum schtarke Wind bwegt wird. 6,14 Un (a) d Himmel wiecht we ä Schriftrolle, de zämmegrollt wird, un alli Berge un Insle wäre wägbwegt vu ihrem Platz. 6,15 Un de Kenig uf Erde un de Große un de Obaschte un de Riche un de Gwaltige un alli Sklave un alli Fraie (a) vuschtecke sich in d Klift un Felse dr Berge 6,16 un (a) sage zue d Berge un Felse: Flege iba uns(üs) un vuschtecke uns(üs) vor rem Gsicht vu däm, der uf däm Thron hockt, un vor rem Zorn vum Lamm! 6,17 Denn s isch kumme (a) (b) dr große Dag vu ihrem Zorn, un (c) wer ka bschtoh?


S`7. Kapitel *

Di Vusiegelte

7,1 Dnohch sieh i(ich) vier Engel schtoh a d vier Ecke vu d Erde, de hebe (halte) de (a) vier Winde dr Erde fescht, dmit kei Wind iba d Erde blost noh iba des Meer noh iba irgendeinen Baum. 7,2 Un i(ich) sieh ä andere Engel ufschtiege vum Ufgang dr Sunne her, der het des Siegel vum lebändige Gott un reft mit großa Schtimm zue d vier Engel, däne Macht ge war, d Erde un däm Meer Schadä z doe: 7,3 (a) Den d Erde un däm Meer un d Baim kei Schadä, bis ma(mir) (b) de Knecht unsares Gottes a ihra Schtirn vusieglet hän.

7,4 Un i(ich) ha ghärt de Zahl dera, de vusieglet wäre: (a) hundatvierävierzigduusig, de vusieglet ware üs alle Schtämm Israels: 7,5 üs däm Schtamm Juda zwöelfduusig vusiegelti, üs däm Schtamm Ruben zwöelfduusig, üs däm Schtamm Gad zwöelfduusig, 7,6 üs däm Schtamm Asser zwöelfduusig, üs däm Schtamm Naftali zwöelfduusig, üs däm Schtamm Manasse zwöelfduusig, 7,7 üs däm Schtamm Simeon zwöelfduusig, üs däm Schtamm Levi zwöelfduusig, üs däm Schtamm Issachar zwöelfduusig, 7,8 üs däm Schtamm Sebulon zwöelfduusig, üs däm Schtamm Josef zwöelfduusig, üs däm Schtamm Benjamin zwöelfduusig vusiegelti.

De großi Schar üs alle Mensche

7,9 Dnohch sieh i(ich), un lueg, ä großi Schar, de nemads zehle ka, üs alle Natione un Schtämm un Mensche un Schproche; de gschtande sin vor däm Thron un vor rem Lamm, azogä mit wiiße Kleida un mit Palmzwiege in ihre Händ(Pfode), 7,10 un refe mit großa Schtimm: Des Heil isch bi däm, der uf däm Thron hockt, unsam Gott, un däm Lamm! 7,11 Un alli Engel sin rings um d Thron gschtande un um di Älteschte un um de vier Gschtalte un flege ane vor rem Thron uf ihr Gsicht un bäte Gott a 7,12 un sage: Amen, Lob un Ehri un Gschytheit un Dank un Pries un Kraft un Schtärki isch unsam Gott vu Ewigkeit zue Ewigkeit! Amen.

7,13 Un eina vu d Älteschte fangt a un sait zue ma(mir): Wer sin de, de mit d wiiße Kleida azogä sin, un woher sin sie kumme? 7,14 Un i(ich) sag zue nem: Herr, dü weisch`s. Un na(er) sait zue ma(mir): De sin's, de kumme sin üs dr (a) große Trebsal un hän ihri Kleida gwäsche un hän ihri Kleida hell gmacht (b) im Bluet vum Lamm. 7,15 Drum sin sie vor rem Thron Gottes un dene nem Dag un Nacht in sinem Tempel; un der uf däm Thron hockt, wird iba ne huuse. 7,16 Sie wäre nimi hunga ha noh durscht; s wird au nit uf fene laschte d Sunne odr irgendeini Hitz; (a) 7,17 denn des Lamm midde uf däm Thron (a) wird sie weide un leite zue d Quelle vum lebändige Wassa, un (b) (c) Gott wird abwische alli Träne vu ihre Auge.


S`8. Kapitel *

S siebte Siegel

8,1 Un als des Lamm des siebte Siegel ufgmacht het, entschtoht ä (a) Schtilli im Himmel öbbe ä halbi Schtund lang. 8,2 Un i(ich) sieh de siebä Engel, de vor Gott schtehn, un däne wäre siebä (a) Päpare ge. 8,3 Un ä andere Engel kummt un schtoht an d Altar un het ä goldenes Räuchagfäß; un däm wird viel Räuchawerk ge, daß sa(er)`s darbringt mit d Gibäte vu alle Heilige uf däm goldene Altar vor rem Thron. 8,4 Un dr Rauch vum Räuchawerk schtiegt mit d Gibäte vu d Heilige vu d Hand vum Engel nuf vor Gott. 8,5 Un dr Engel nimmt des Räuchagfäß un fillt`s mit Fiir vum Altar un (a) schittet`s uf d Bode. Un do gschähe Dunnda un Schtimme un Blitz un Erdbebe.

Di erschte sechs Päpare

8,6 Un de siebä Engel mit d siebä Päpare hän sich parrat gmacht z blose. 8,7 Un d erschte blost in sini Trumpete (Päpere); un s kummt (a) Hagel un Fiir, mit Bluet vumengt, un flegt uf d Erde; un d dritte Deil d Erde isch vubrennt, un d dritte Deil vu d Baim isch vubrennt, un alles grene Gras isch vubrennt.

8,8 Un dr zweite Engel blost in sini Trumpete (Päpere); un s flegt ebis we ä große Berg mit Fiir brennend ins Meer, un d dritte Deil vum Meer wird zue (a) Bluet, 8,9 un d dritte Deil vu d lebändige Viecha im Meer schtirbt, un d dritte Deil vu d Schiffe wird vunichtet.

8,10 Un dr dritte Engel blost in sini Trumpete (Päpere); un (a) s flegt ä große Schtern vum Himmel, der het brennt we ä Fackle un flegt uf d dritte Deil vu d Wassaflüß un uf d Wassaquelle. 8,11 Un d Name vum Sterns heißt Wermuet. Un d dritte Deil vum Wassa wird zue Wermuet, un vieli Lit schterbe vu däm Wassa, wel´s bitta wore war.

8,12 Un dr vierte Engel blost in sini Trumpete (Päpere); un s wird gschla d dritte Deil vu d (a) Sunne un d dritte Deil vum Mond un d dritte Deil vu d Schtern, so daß ihr dritta Deil dunkel wird un d (b) dritte Deil vum Dag so s Lecht nit schient, un in d Nacht gnau so.

8,13 Un i(ich) sieh, un i(ich) ha ghärt, we ä Adla midde durch d Himmel flegt un gsait het mit großa Schtimm: Mai, mai, mai däne, de uf d Erde huuse wägä d andere Päpare vu d dräi Engel, de noh blose solle!


S`9. Kapitel *

9,1 Un dr fünfte Engel blost in sini Trumpete (Päpere); un i(ich) sieh ä Schtern, vum Himmel uf d Erde flege; un däm wird d Schlissel zuem Brunne vum Abgrund ge. 9,2 Un na(er) doet d Brunne vum Abgrund uf, un s schtiegt uf ä Rauch üs däm Brunne we d Rauch vumä große Ofe, un (a) s wäre dunkel d Sunne un d Luft vum Rauch vum Brunne. 9,3 Un üs däm Rauch kumme Heigumba uf d Erde, un däne wird Macht ge, we d Skorpione uf d Erde Macht hän.

9,4 Un s wird däne gsait, sie solle nit Schadä doe däm Gras uf d Erde noh allem Grene noh irgendeinem Baum, sundern ällei d Lit, de nit des (a) Siegel Gottes hän a ihra Schtirn. 9,5 Un däne wird Macht ge, nit daß sie sie umbringe däte, sundern sie quäle den fünf Monet lang; un ihri Qual war we ä Qual vu nem Skorpion, wenn na(er) ä Mensch schticht. 9,6 Un in däne Däg wäre de Lit d Tod sueche un nit finde, sie wotte schterbe welle, un dr Tod wird vu nene ab haue. (a) 9,7 Un de Heigumba sähn üs we Ross, de zuem Kreg parrat sin, un uf ihre Häupta (Kepf, Schädel) war ebis we goldeni Krone, un ihr Üssäh war glich dr Mensche 9,8 un sie hän Hoor we Wiebahoor un Zähn we Löwezähn 9,9 un hän Panza we iserni Panza, un des Rassle ihra Fligel war we des Rassle dr Kärre vu viele Ross, de in d Kreg laufe, 9,10 un hän Schwänz we Skorpione un hän Schtachle, un in ihre Schwänz war ihri Kraft, Schadä z doe d Mensche fünf Monet lang; 9,11 sie hän iba sich ä Kenig, d Engel vum Abgrund; si Name heißt uf hebräisch Abaddon, un uf griechisch het da(er) d Name Apollyon. 9,12 Des erschte Wehe isch vorbi; lueg, s kumme noh zwei Wehe dnohch.

9,13 Un dr sechste Engel blost in sini Trumpete (Päpere); un i(ich) ha ghärt ä Schtimm üs d vier Ecke vum (a) (b) goldene Altar vor Gott; 9,14 de sait zue däm sechste Engel, der de Trumpete (Päpere) het: Loß los de vier Engel, de bunde sin a däm (a) große Schtrom Euphrat. 9,15 Un sie wäre losglosse de vier Engel, de parat ware fir de Schtund un d Dag un d Monet un des Johr, umzbringe d dritte Deil vu d Mensche. (a) 9,16 Un de Zahl vum ritende Heer war vielduusig mol duusig; i(ich) ha ihri Zahl ghärt. 9,17 Un so sieh i(ich) in dr Erschinig d Rössa un de druf hocke: Sie hän fiirroti un blaui un schwefelgelbi Panza, un de Häupta (Kepf, Schädel) vu d Ross ware we de Häupta (Kepf) vu Löwe, un üs ihrem Muul (Gosch) kummt Fiir un Rauch un Schwefel. 9,18 Vu däne dräi Plooge wird umbrocht d dritte Deil dr Mensche, vu däm Fiir un Rauch un Schwefel, der üs ihrem Muul (Gosch) kummt. 9,19 Denn de Kraft vu d Ross war in ihrem Muul un in ihrem Schwanz; denn ihri Schwänz ware d Schlange glich un hän Häupta (Kepf), un mit däne hän sie Schadä agrichtet. 9,20 Un de ibrige Lit, de nit umbrocht wäre vu däne Plooge, (a) kehre nit um vu d Werke ihra Händ(Pfode), daß sie nimi abäte den de bese Geischta un de goldige, silbrige, iserne, schteinige un holzige Götze, de nit sähn noh häre noh go kenne, 9,21 un sie kehre au nit um vu ihrem Morde, ihra Zaubarai, ihra Unzucht un ihra Schtälarai.


S`10. Kapitel *

Dr Engel mit däm Bechli

10,1 Un i(ich) sieh ä andere schtarke Engel vum Himmel rabkumme, mit einare Wolke azogä, un d Rägäboge uf sinem Kopf un het Üsgsäh we d Sunne un sini Feß we Fiirsiile. 10,2 Un na(er) het in sinere Hand ä Bechli, des war ufdoe. Un na(er) het sich anegschtellt si rechte Fueß uf s Meer un d linke uf d Erde, 10,3 un na(er) (a) brellt mit großa Schtimm, we ä Löwe brellt. Un als sa brellt, hebe de siebä Dunnda ihri Schtimm. 10,4 Un als de siebä Dunnda gschwätzt hän, wott ich´s ufschribe. Do ha i(ich) ä Schtimm vum Himmel ghärt zue ma(mir) sage: (a) Vusiegle, was de siebä Dunnda gsait hän, un schrib´s nit uf!

10,5 Un dr Engel, den i(ich) schtoh sieh uf fem Meer un uf d Erde, hebt sini rechti Hand uf zuem Himmel 10,6 un (a) schwoert bi däm, der do läbt vu Ewigkeit zue Ewigkeit, der d Himmel gschaffe het un was drin isch, un d Erde un was drin isch, un des Meer un was drin isch: S soll etze kei Ziit me si, 10,7 sundern in d Däg, (a) wenn dr siebte Engel si Schtimm hebt un sini Trumpete (Päpere) blose wird, dann(dnoh) (b) isch`s vertig des Gheimnis Gottes, we na(er)´s vukindigt het sinene Knecht, d Prophete.

10,8 Un de Schtimm, de i(ich) vum Himmel ghärt ha, schwätzt abamols mit ma(mir) un sait: Gang hi, nimm des offene Bechli üs dr Hand vum Engel, der uf fem Meer un uf d Erde schtoht! 10,9 Un i(ich) gang hi zuem Engel un sag zue nem: Gib ma(mir) des Bechli! Un na(er) sait zue ma(mir): (a) Nimm un iße`s! Un s wird dir bitta im Buch (Ranze) si, aba in dinem Mund (Muul, Gosch) wird's seß si we Honig. 10,10 Un i(ich) nimm des Bechli üs dr Hand vum Engel un has gäßä. Un s war seß in minem Mund (Muul, Gosch) we Honig, un als ich's gässä ha, war´s ma(mir) bitta im Buch (Ranze). 10,11 Un ma(mir) wird gsait: Dü mueß abamols weissage iba (a) Mensche un Natione un Schproche un vieli Kenig.


S`11. Kapitel *

Zwei Ziige

11,1 Un s wird ma(mir) ä Rohr ge, nem (a) (b) Meßschtab (Zollschtock) glich, un ma(mir) wird gsait: Schtand uf un (c) miß d Tempel Gottes un d Altar un de dert abäte (ahimmle). 11,2 Aba d üßere Vorhof vum Tempel loß wäg un miß sen nit, denn na(er) isch d Heide ge; un (a) di heilig Schtadt wäre sie vutrammbe zweievierzig Monet lang.

11,3 Un i(ich) will mini zwei Ziige Macht ge, un sie solle weissage (a) duusigzweihundatunsächzig Däg lang, azogä mit Trauakleida. 11,4 Des sin de (a) zwei Elbaium un de zwei Laichta, de vor rem Herrn dr Erde schtehn. 11,5 Un wenn nene öbber (ebber) Schadä doe will, so kummt Fiir üs ihrem Mund (Muul, Gosch) un frist(vuzehrt) ihri Feinde (Gegna); un wenn nene öbber (ebber) Schadä doe will, mueß sa(er) so umbrocht wäre. 11,6 De hän Macht, (a) d Himmel z vuschleße, dmit s nit rägnet in d Däg ihra Weissagig, un hän Macht iba`s Wassa, (b) des in Bluet z vuwandle un d Erde z schla mit Plooge alla Art, sooft sie wen.

11,7 Un wenn sie ihr Ziignis gmacht hän, so wird (a) des Tier, des üs däm Abgrund ufschtiegt, mit tene kämpfe un (b) wird sie ibawinde un wird sie umbringe. 11,8 Un ihr Leichnam wird liege uf fem Marktplatz vu d große Schtadt, de heißt geischtlich: Sodom un Ägypte, wo au ihr Herr kriizigt wore isch. 11,9 Un Lit vu alle Mensche un Schtämm un Schproche un Natione sähn ihr Leichnam dräi Däg un ä halbe un losse nit zue, daß ihr Leichnam ins Grab glegt wird. 11,10 Un de uf d Erde huuse, fräie sich driba un sin frehlich un wäre änanda Gschenkli schicke; denn de zwei Prophete hän quält, de uf d Erde huuse.

11,11 Un nohch dräi Däg un nem halbe fahrt in sie dr Geischt vum Läbä vu Gott, un sie schtelle sich uf ihri Feß; un ä großi Angscht flegt uf de, de sie sähn. 11,12 Un sie hän ghärt ä großi Schtimm vum Himmel zue nene sage: Schtiege ruff! Un sie schtiege uffe in d Himmel in einare Wolke, un s sähn sie ihri Feinde (Gegna). 11,13 Un zue dselbe Schtund gschehe (bassiert) ä großes Erdbebe, un d zehnte Deil vu d Schtadt flegt zämme; un s wäre umbrocht in däm Erdbebe siebeduusig Lit, un di andere vuschrekä un gän däm Gott vum Himmel d Ehri. 11,14 Des (a) zweite Wehe isch vorbi; lueg, des dritte Wehe kummt schnell.

Di siebte Trumpete (Päpere)

11,15 Un dr siebte Engel blost sini Trumpete (Päpere); un s erhebe sich großi Schtimme im Himmel, de sage: S sin de Lända vu d Welt unsares Herrn un vu sinem Chrischtus kumme, un na(er) wird regiere vu Ewigkeit zue Ewigkeit. 11,16 Un de (a) vieräzwanzig Älteschte, de vor Gott uf ihre Throne hocke, flege ane uf ihr Gsicht ( Visasch ) un bäte Gott a 11,17 un sage: Mir danke dir, Herr, allmächtiga Gott, der dü bisch un der dü warsch, daß dü a di gnumme hesch di großi Macht un herrschesch! 11,18 Un (a) de Velka sin zornig wore; un s isch kumme di Zorn (Wuet) un de Ziit, di Dote z richte un d Lohn z ge dinene Knecht, d Prophete un d Heilige un däne, de di Name firchte, d Kliene un d Große, un z vunichte, de d Erde vunichte.

11,19 Un (a) dr Tempel Gottes im Himmel wird ufdoe, un d Lade vu sinere Abmachig (sinem Abkumme) wird in sinem Tempel sichtbar; un s gschähe Blitz un Schtimme un Dunnda un Erdbebe un ä große Hagel.


S`12. Kapitel *

S Wieb un dr Drache

12,1 Un s erschient ä großes Zeiche am Himmel: ä Wieb, mit d Sunne azogä, un dr Mond unda ihre Feß un uf ihrem Schädel ä Krone mit zwöelf Schterne. 12,2 Un sie war schwanga un brellt in Kindsnete un het großi Quale bis ses gibore wird. 12,3 Un s erschient ä anderes Zeiche am Himmel, un lueg, ä große, rote Drache, der het siebä Häupta (Kepf) un zehn Herna un uf sinene Häupta (Kepf) siebä Krone, 12,4 un si Wedel (Schweif) fägt (a) d dritte Deil vu d Schterne vum Himmel wäg un wirft sie uf d Erde. Un dr Drache kummt vor des Wieb, de gebäre soll, dmit da(er), wenn`s uf d Welt kumme dät, ihr Kind fräßä kennt. 12,5 Un sie gebar ä Bue(Suhn), ä Bebli, der alli Velka weide soll (a) mit isernem Schtägä (Bängel). Un ihr Kind wird vufrachtet ( wägbrocht) zue Gott un sinem Thron. 12,6 Un des Wieb haut ab in d Wüschte, wo sie ä Platz het, gmacht vu Gott, daß sie dert z ässä gregt (a) duusigzweihundatunsächzig Däg.

12,7 Un s git ä Kampf im Himmel: Michael un sini Engel kämpfte gege d Drache. Un dr Drache kämpfte un sini Engel, 12,8 un sie gwinne nit, un ihr Platz wird nimi gfunde im Himmel. 12,9 Un s wird nüsgworfe dr große Drache, di alt Schlange, de do heißt: Deufel un Sadan, der di ganz Welt vufihrt, un na(er) wird uf d Erde gworfe, un sini Engel wäre mit nem dohi gworfe. (a) (b) (c) 12,10 Un i(ich) ha ghärt ä großi Schtimm, de sait im Himmel: Etze isch des Heil un d Kraft un (a) des Rich unsares Gottes wore un d Macht vu sinem Chrischtus; denn dr Vukläga unsra Breda isch rüssgworfe, der sie vuklagt het Dag un Nacht vor unsrem Gott. 12,11 Un sie hän nen ibawunde (bsiegt) (a) durch des Lammes Bluet un (b) durch des Wort vu ihrem Ziigniss un hän ihr Läbä nit leb ka (gliebt), bis hi zuem Tod. 12,12 Drum fräie äich, ihr Himmel un de drin huuse! Mai aba dr Erde un däm Meer! Denn dr Deufel kummt zue äich nab un het ä große Zorn (Wuet) un weiß, daß sa(er) nur ä weng Ziit het.

12,13 Un wo dr Drache sieht, daß sa(er) uf d Erde gworfe war, vufolgt da(er) s Wieb, de s Bebli uf d Welt brocht het. 12,14 Un s wäre däm Wieb zwei Fligel ge vum große Adla, daß sie in d Wüschte flege ka a ihr Platz, wo sie z ässä gregä soll ä Ziit un zwei Ziite un ä halbi Ziit wiet wäg vum Agsicht vu d Schlange. 12,15 Un de Schlange schpuckt üs ihrem Rache Wassa üs we ä Schtrom hinda däm Wieb her, um sie vusufe z lo. 12,16 Aba d Erde hilft däm Wieb un doet ihr Mund (Muul, Gosch) uf un vuschlingt d Schtrom, den d Drache üsschpuckt üs sinem Rache. 12,17 Un dr Drache wird zornig iba`s Wieb un goht hi, z kämpfe gege de ibrige vu ihrem Gschlecht, de Gottes Gebot hebe un hän des Ziignis Jesu. 12,18 Un na(er) schtot a d Schtrand vum Meer.


S`13. Kapitel *

Di beide Tiere

13,1 Un i(ich) sieh (a) ä Tier üs sem Meer schtiege, des het zehn Herna un siebä Häupta (Kepf) un uf sinene Herna zehn Krone un uf sinene Häupta (Kepf) läschter Name. 13,2 Un des Tier, des i(ich) gsäh ha, war glich nem Pantha un sini Feß we Bärefeß un si Rache we ä Löwerache. Un d Drache git nem sini Kraft un si Thron un großi Macht. 13,3 Un i(ich) sieh eina vu sinene Häupta (Kepf), als wära sehr (sölli) vuwundet, un si argi Wunde wird heil. Un de ganzi Erde vuwundret sich sich iba des Tier, 13,4 un sie bäte d Drache a, wel la(er) däm Tier de Macht git, un bäte des Tier a un sage: Wer isch däm Tier glich, un wer ka mit nem kämpfe? 13,5 Un s wird nem ä Muul ge, z schwätze großi Sache un Läschterige, un nem wird Macht ge, des z doe (a) zweievierzig Monet lang. 13,6 Un s doet si Muul uf z Läschtere gege Gott, z läschtere si Name un si Huus un de im Himmel huuse. 13,7 Un däm wird Macht ge, (a) (b) z kämpfe mit d Heilige un sie z ibawinde; un däm wird Macht ge iba alli Schtämm un Velka un Schproche un Natione. 13,8 Un alli, de uf Erde huuse, bäte s a, dere Name nit vum Afang dr Welt a gschribe schtehn in däm Läbänsbuech vum Lamm, des gschlachtet isch. 13,9 Het öbber (ebber) Ohre, der soll härä! 13,10 Wenn öbber (ebber) ins Gfängnis (Loch) soll, dann(dnoh) wird da(er) ins Gfängnis (Loch) kumme; (a) (b) wenn öbber (ebber) mit däm Schwert umbrocht wäre soll, dann(dnoh) wird da(er) mit däm Schwert umbrocht wäre. (c) Do isch Geduld un Glaube vu d Heilige!

13,11 Un i(ich) sieh ä zweites Tier ufschtiege üs d Erde; des het zwei Herna we ä Lamm un schwätzt we ä Drache. 13,12 Un s ebt alli Macht vum erschte Tier üs vor sinene Auge, un s macht, daß d Erde un de druf huuse, des erschte Tier abäte (ahimmle), däm si argi Wunde heil wore isch. 13,13 Un (a) (b) s doet großi Zeiche, so daß ses au Fiir vum Himmel uf d Erde flege losst vor d Auge vu d Lit; 13,14 un s vufihrt, de uf d Erde huuse, durch de Zeiche, de z doe nem Macht ge isch vor d Auge vum Tier; un sait däne, de uf d Erde huuse, daß sie ä Bild mache solle däm Tier, des de Wunde vum Schwert het un lebändig wore isch. 13,15 Un s wird nem Macht ge, Geischt zue vulehne däm Bild vum Tier, dmit des Bild vum Tier schwätzt un mache kann, daß alli, de des Bild vum Tier nit abäte, umbrocht wäre. 13,16 Un s macht, daß sie allisamt, di Kliene un Große, di Riche un Arme, di Fraie un Sklave, sich (a) ä Zeiche mache a ihra rechte Hand odr a ihra Schtirn, 13,17 un daß nemads kaufe odr vukaufe ka, wenn na(er) nit des Zeiche het, nämlich d Name vum Tier odr de Zahl vu sinem Name. 13,18 Do isch Gschytheit nedig! Wer Vuschtand het, der ibalegt sich (a) de Zahl vum Tier; denn s isch de Zahl vumä Mensch, un sini Zahl isch sechshundatsechsesächzig.


S`14. Kapitel *

S Lamm un Sini Lit

14,1 Un i(ich) sieh, un lueg, des Lamm schtoht uf fem Berg Zion un mit däm (a) Hundatvierevierzigduusig, de hän si Name un (b) d Name vu sinem Vada (Babbe) uf ihra Schtirn gschribe. 14,2 Un i(ich) ha ghärt ä Schtimm vum Himmel (a) we de Schtimm vumä große Wassa un we de Schtimm vumä große Dunnda, un de Schtimm, de i(ich) ghärt ha, war we vu Harfeschpiela, de uf ihra Harfe schpiele. 14,3 Un sie singe ä näjes(naies) Led vor rem Thron un vor d vier Gschtalte un d Älteschte; un nemads ka des Led lerne üßa d Hundatvierevierzigduusig, de kauft sin vu d Erde. 14,4 De sin's, (a) de sich mit Wieba nit bfleckt hän, denn sie sin jungfräulich; de folge däm Lamm nohch, wohi`s goht. De sin kauft üs d Mensche als Erschtling fir Gott un s Lamm, 14,5 un in ihrem Mund (Muul, Gosch) wird kei Falsch gfunde; sie sin untadelig.

D Botschaft vu d dräi Engel

14,6 Un i(ich) sieh ä andere Engel flege midde durch d Himmel, der het ä ewiges Evangelium z vukündige däne, de uf d Erde huuse, alle Natione un Schtämm un Schproche un Mensche. 14,7 Un na(er) sait mit großa Schtimm: Firchte Gott un gän nem d Ehri; denn de Schtund vu sinem Gricht isch kumme! Un bäte den a, der Himmel un Erde un Meer un d Wassaquelle gmacht het!

14,8 Un ä zweite Engel isch kumme, der sait: Sie isch gfalle, sie isch gfalle, Babylon, de großi Schtadt; denn sie het mit däm Wi ihra Hurarai alle Velka z trinke ge.

14,9 Un ä dritte Engel isch kumme un sait mit großa Schtimm: (a) Wenn öbber (ebber) des Tier abätet un si Bild un nimmt des Zeiche a sini Schtirn odr a sini Hand, 14,10 der wird vum (a) Wi vum Zorn Gottes trinke, der unvumischt igschenkt isch in d Kelch vu sinem Zorn, un na(er) wird quält wäre mit Fiir un Schwefel vor d heilige Engel un vor rem Lamm. 14,11 Un dr Rauch vu ihra Qual wird ufschtiege vu Ewigkeit zue Ewigkeit; un sie hän kei Rueh Dag un Nacht, de des Tier abäte (ahimmle) un si Bild, un wer des Zeiche vu sinem Name animmt. 14,12 (a) Do isch Geduld vu d Heilige gfrogt! Do sin, de do fescht hebe de Gebote Gottes un d Glaube a Jesus!

14,13 Un i(ich) ha ghärt ä Schtimm vum Himmel zue ma(mir) sage: Schrib: (a) Selig sin de Dote, de im Herrn schterbe vu etze a. Ja, sait dr Geischt, sie solle (b) (c) ruehe vu ihrem Abmehe; denn (d) ihri Werke folge ne nohch.

Ernte (Erne, Frucht ifahre) un Herbschte

14,14 Un i(ich) sieh, un lueg, ä wiißi Wolke. Un (a) (b) uf d Wolke hockt eina, der glich war nem Menschebue; der het ä goldeni Krone uf sinem Kopf un in sinere Hand ä scharfi Sichle. 14,15 Un ä andre Engel kummt üs sem Tempel un reft däm, der uf dr Wolke hockt, mit großa Schtimm zue: Setz di (a) Sichle a un ernt; denn d Ziit z ernte isch kumme, denn (b) d Frucht vu d Erde isch rief wore. 14,16 Un der uf d Wolke hockt, setzt sini Sichle uf d Erde, un d Erde wird abgerntet.

14,17 Un ä andre Engel kummt üs sem Tempel im Himmel, der het ä scharfes Winzamessa. 14,18 Un ä andre Engel kummt vum Altar, der het Macht iba des Fiir un reft däm, der des scharfe Messa het, mit großa Schtimm zue: Setz di scharfes Winzamessa a un herbscht(ernt) de Triebel am Wischtock vu d Erde, denn sini Bäre sin rief! 14,19 Un dr Engel het sich ufgmacht mit sinem Winzamessa zue d Erde un schniedet de Triebel am Wischtock vu d Erde ab un wirft sie in de großi Trotti vum Zorn Gottes. 14,20 Un (a) de Trotti wird druße vor d Schtadt tramt, un des Bluet goht vu dr Trotti bis a des Gschier vu d Gäul (Pferde), duusigsechshundat Stadie wiet.


S`15. Kapitel *

Des Led vu d Ibawinda

15,1 Un i(ich) sieh ä andres Zeiche am Himmel, des war groß un wundabar: (a) siebä Engel, de hän di letschte siebä Plooge; denn mit däne isch d Zorn Gottes fertig.

15,2 Un i(ich) sieh, un s war (a) we ä gläsernes Meer, mit Fiir vumengt; un de d Sieg bhalte hän iba des Tier un si Bild un iba de Zahl vu sinem Name, de sin gschtande a däm gläserne Meer un hän Gottes Harfe 15,3 un singe des (a) Led vum Moses, vum Knecht Gottes, un des Led vum Lamm: (b) Groß un wundabar sin dini Werke, Herr, allmächtiga Gott! (c) (d) Grecht un wohr sin dini Wäg, dü Kenig dr Velka. 15,4 Wer soll di, Herr, nit firchte un di Name nit priese? Denn dü ällei bisch heilig! Ja, (a) (b) alli Velka wäre kumme un abäte vor dir, denn dini Grechte Gricht sin offebar wore.

D Schale vum Zorn

15,5 Dnohch sieh i(ich): s (a) wird ufdoe dr Tempel, d Schtiftshitte im Himmel, 15,6 un üs sem Tempel kumme siebä Engel, de de siebä Plooge hän, azogä mit reina (sufare), hella Leine un girtlet um d Bruscht mit goldene Girtel. 15,7 Un (a) eina vu d vier Gschtalte git d siebä Engel siebä goldeni Schale voll vum (b) Zorn Gottes, der do läbt vu Ewigkeit zue Ewigkeit. 15,8 Un (a) d Tempel wird voll Rauch vu dr (b) (c) (d) Herrlichkeit Gottes un vu sinere Kraft; un nemads ka in d Tempel go, bis de siebä Plooge vu d siebä Engel fertig ware.

S`16. Kapitel *

16,1 Un i(ich) ha ghärt ä großi Schtimm üs sem Tempel, de sait zue d siebä Engel: Gehn hi un geße üs de siebä Schale vum Zorn Gottes uf d Erde!

16,2 Un dr erschte goht hi un gißt sini Schale üs uf d Erde; un s entschtoht ä (a) beses un schlimmes Gschwir a d Mensche, de des Zeiche vum Tier hän un de si Bild abäte.

16,3 Un dr zweite Engel gißt sini Schale üs ins Meer; un s wird zue Bluet we vu nem Dote, un alli lebändige Viecha im Meer schterbe.

16,4 Un dr dritte Engel gißt sini Schale üs in d Wassaflüß un in d Wassaquelle; un sie (a) wäre zue Bluet. 16,5 Un i(ich) ha ghärt d Engel vu d Wassa sage: Grecht bisch dü, der dü bisch un der dü warsch, dü Heiliga, daß dü des Urdeil gsait hesch; 16,6 denn sie hän des Bluet vu d Heilige un vu d Prophete vuschittet, un Bluet hesch dü nene z trinke ge; sie sin's wert. 16,7 Un (a) i(ich) ha ghärt d Altar sage: Ja, Herr, allmächtiga Gott, dini Gricht sin wohr un Grecht. (b)

16,8 Un dr vierte Engel gißt sini Schale üs iba d Sunne; un s wird ihr Macht ge, d Mensche z vubrenne mit Fiir. 16,9 Un de Lit wäre vubrennt vu d große Hitz un läschtere d Name Gottes, der Macht het iba de Plooge, un bekehre (kehre nit um) sich nit, nem d Ehri z ge.

16,10 Un dr fünfte Engel gißt sini Schale üs uf d Thron vum Tier; un si Rich wird dunkel, un de Mensche vubisse ihri Zunge vor Schmerz 16,11 un läschtere Gott im Himmel wägä ihrem Schmerz un wägä ihre Gschwir un bekehre (kehre nit um) sich nit vu ihre Werke.

16,12 Un dr sechste Engel gißt sini Schale üs uf d große Schtrom Euphrat; un (a) si Wassa trocknet üs, dmit dr Wäg gmacht isch fir d Kenige vum Ufgang vu d Sunne. 16,13 Un i(ich) sieh üs däm Rache vum (a) Drache un üs däm Rache vum Tier un üs däm Mund (Muul, Gosch) vum falsche Prophet dräi dräckigi Geischta kumme, glich we Fresch; 16,14 s sin Geischta vu Deufel, de doen Zeiche un gehn üs zue d Kenig vu d ganze Welt, sie z vusammle zuem Kampf am große Dag Gottes, vum Allmächtige. - 16,15 Lueg, (a) i(ich) kummt we ä Deb. Selig isch, der do wacht un sini Kleida bwahrt, dmit da(er) nit nackt go mueß un ma sini Nackedai (Blößi) sieht. - 16,16 Un na(er) vusammlet sie a ä Platz, der heißt uf hebräisch Harmagedon.

16,17 Un dr siebte Engel gißt sini Schale üs in d Luft; un s kummt ä großi Schtimm üs sem Tempel vum Thron, de sait: S isch gschähe! 16,18 Un gschähe sin Blitz un Schtimme un Dunnda, un s isch gschehe (bassiert) ä großes Erdbebe, we s noh ne gsi isch, sit Mensche uf d Erde sin - ä Erdbebe, so groß. 16,19 Un üs dr große Schtadt wäre dräi Deil, un de Schtädt vu d Heide schtirze i. Un (a) Babylon, di Große, a de wird denkt vor Gott, daß ihr ge wird dr Kelch mit däm Wi vu sinem grimmige Zorn (Wuet). 16,20 Un alli Insle sin vuschwunde, un d Berge wäre nimi gfunde. (a) 16,21 Un ä große (a) Hagel we Zentnaschwer flegt vum Himmel uf d Mensche; un de Mensche läschtere Gott wägä d Ploog vum Hagel; denn de Ploog isch arg groß.


S`17. Kapitel *

D Hure Babylon

17,1 Un s kummt eina vu d (a) siebä Engel, de de siebä Schale ka hän, schwätzt mit ma(mir) un sait: Kumm, i(ich) will dir zeigä des Gricht iba de großi Hure, de a viele Wassa hockt, 17,2 mit der de Kenig uf d Erde Hurarai triebe hän; un de uf d Erde huuse, sin bsofe wore vum Wi ihra Hurarai. 17,3 Un na(er) holt mi im Geischt in d Wüschte. Un i(ich) sieh ä Wieb uf fem scharlachrote Tier hocke, des war voll läschterliche Name un het siebä Häupta (Kepf) un zehn Herna. 17,4 Un des Wieb war azogä mit Purpur un Scharlach un gschmückt(rüsbutzt) mit Gold un Edelschtei un Perle un het (a) ä goldene Becha in dr Hand, voll vu d Greuel un Dreck ihra Hurarai, 17,5 un uf ihra Schtirn war gschribe ä Name, ä Gheimnis: Des große Babylon, d Muetter vu d Hurarai un alli Greuel uf d Erde. 17,6 Un i(ich) sieh des Wieb, bsofe vum (a) Bluet dr Heilige un vum Bluet dr Ziige Jesus. Un i(ich) vuwundre mi arg (sehr,sölli) , wo i(ich) sie gsäh ha.

17,7 Un dr Engel sait zue ma(mir): Wurum wundresch dü di? I(Ich) will dir sage des Gheimnis vum Wieb un vum Tier, des sie trait un siebä Häupta (Kepf) un zehn Herna het. 17,8 Des Tier, des dü gsähne hesch, isch gsi un isch etzed nit un wird wida ufschtiege üs däm Abgrund un wird in d Vudammnis fahre. Un s wäre sich wundre, de uf d Erde huuse, däre Name nit gschribe schtehn im Buech vum Läbä vum Afang dr Welt a, wenn sie des Tier sähn, deß gsi isch un etzed nit isch un wida si wird. 17,9 Do isch Sinn (Gmeht), zue däm (a) Gschytheit ghärt gfrogt!

De siebä Häupta (Kepf) sin siebä Berg, uf däne des Wieb hockt, un s sin siebä Kenig. 17,10 Fünf sin gfalle, eina isch do, dr andar isch noh nit kumme; un wenn na(er) kummt, mueß sa(er) ä kleini Ziit bliebe. 17,11 Un des Tier, des gsi isch un etzed nit isch, des isch dr achte un isch eina vu d siebä un fahrt in d Vudammnis. 17,12 Un de (a) zehn Herna, de dü gsähne hesch, des sin zehn Kenig, de ihr Rich noh nit gregt hän; aba we Kenig wäre sie fir ä Schtund Macht gregä zsämme mit däm Tier. 17,13 De sin vu einäm Gmeht (Sinn) un gän ihri Kraft un Macht däm Tier. 17,14 De wäre gege s Lamm kämpfe, un des Lamm wird sie ibawinde, denn s isch (a) dr Herr alla Herre un dr Kenig alla Kenig, un (b) de mit nem sin, sin de Bruefene un Üserwählte un Gläubige.

17,15 Un na(er) sait zue ma(mir): De (a) (b) Wassa, de dü gsähne hesch, a däne de Hure hockt, sin Velka un Schare un Natione un Schproche. 17,16 Un de zehn Herna, de dü gsähne hesch, un des Tier, de wäre de Hure hasse un wäre sie üsplindere un entblöße (Nackt üszeh) un wäre ihr Fleisch ässä un wäre sie mit Fiir vubrenne. 17,17 Denn Gott het's sene in ihr Herz ge, nohch sinem Sinn (Gmeht) z handle un vu einäm Gmeht (Sinn) si um ihr Rich däm Tier z ge, bis erfillt sin (gmacht sin) alli Wort Gottes. 17,18 Un des Wieb, des dü gsähne hesch, isch (a) de großi Schtadt, de d Herrschaft het iba de Kenig uf d Erde.


S`18. Kapitel *

Dr Undagang Babylons ( Babylon suft ab)

18,1 Dnohch sieh i(ich) ä andere Engel nabfahre vum Himmel, der het großi Macht, un (a) d Erde wird aglaichtet vu sinem Glanz. 18,2 Un na(er) reft mit mächtiga Schtimm: (a) Sie isch gfalle, sie isch gfalle, Babylon, di Große, un isch ä Huus dr Deufel wore un ä Gfängnis (Loch) vu alle schlechte Geischta un ä Gfängnis (Loch) vu alle schlechte Vegel un (b) ä Gfängnis (Loch) vu alle schlechte un vuhaßte Viecha. 18,3 Denn (a) vum Zornwi ihra (b) Hurarai hän alli Velka trunke, un de Kenig uf d Erde hän mit ihr Hurarai triebe, un d Kauflit uf d Erde sin rich wore vu ihrem große Ibafluss.

18,4 Un i(ich) ha ghärt ä andari Schtimm vum Himmel, de sait: (a) (b) (c) (d) Gehn üsä üs ihr, mi Volk, daß ihr nit adeil hän a ihre Sinde un nigs abgrege vu ihre Plooge! 18,5 Denn ihri Sinde (a) (b) gehn bis a d Himmel, un Gott denkt a ihri Schand (Frevel). 18,6 (a) (b) (c) Vugelde (Heimzahle) ihr, we sie vugeldet (heimzahlt) het, un gän ihr zweifach zruck nohch ihre Werke! Un in d Kelch, in der sie äich igschenkt het, schenkt ihr zweifach i! 18,7 (a) Weviel Herrlichkeit un Ibafluss sie ka het, soviel Qual un Leid schenke ihr i! Denn sie sait in ihrem Herz: I(Ich) thron do un bi ä Kenigin un bi kei Witwe, un Leid wir i(ich) nit säh. 18,8 Drum wäre ihri Plooge a einem Dag kumme, Tod, Not un Hunga, un mit Fiir wird sie vubrennt wäre; denn schtark isch Gott dr Herr, der sie grichte het.

18,9 Un s wäre um sie hiile un klage de Kenig uf d Erde, de mit ihr rumghurt un praßt hän, wenn sie säh wäre d Rauch vu ihrem Brand, in däm sie vubrennt. 18,10 Sie wäre wietwäg schtoh üs Angscht vor ihra Qual un schwätze: Mai, mai, dü großi Schtadt Babylon, dü schtarki Schtadt, (a) in eina Schtund isch di Gricht kumme! 18,11 Un de Kauflit uf d Erde wäre hiile un Leid ha um sie, wel ihri Ware nemads me kaufe wird: 18,12 Gold un Silba un Edelschtei un Perle un fienes Leine un Purpur un Side un Scharlach un allaläi wohlschmeckende Helzer un allaläi Grät üs Elfebein un allaläi Grät üs wertvollem Holz un Erz un Ise un Marmor 18,13 un Zimt un Balsam un Räuchawerk un Myrrhe un Weihrauch un Wi un El un fienem Mehl un Weize un Viecha un Schof un Gäul (Pferde) un Kärre un Lyba (Ranze) un Seele vu Mensche.

18,14 Un des Obst, a däm di Seele Luscht het, isch dhi; un alles, was glitzerig un herrlich war, isch fir di vulore, un ma wird s nimi finde. 18,15 De Kauflit, de durch d Handel mit ihr rich wore sin, wäre wietwäg schtoh üs Angscht vor ihra Qual, wäre hiile un klage: 18,16 Mai, mai, dü großi Schtadt, de (a) azogä war mit fienem Leine un Purpur un Scharlach un gschmückt(rüsbutzt) war mit Gold un Edelschtei un Perle, 18,17 (a) denn in eina Schtund isch vuweschtet solcha Richtum!

Und alli Schiffsherre un alli Schteuerlit un de Seefahra un de uf fem Meer schaffe, schtehn wietwäg 18,18 un brellä, wo sie d Rauch vu ihrem Brand sähn: Wer isch d große Schtadt glich? 18,19 Un sie werfe Schtaub uf ihri Häupta (Kepf) un brellä, hiilä un klage: Mai, mai, dü großi Schtadt, vu därem Ibafluß rich wore sin alli, de Schiff uf fem Meer hän; denn in eina Schtund isch sie vuweschtet!

18,20 Freu di iba sie, Himmel, un ihr Heilige un Aposchtel un Prophete! Denn Gott het sie grichtet um airetwägä.

18,21 Un ä schtarke Engel hebt ä Schtei (Wackes) uf, groß we ä Mihlischtei, wirft nen ins Meer un sait: (a) So wird in nem Schturm nabgworfe de großi Schtadt Babylon un nimi gfunde wäre. 18,22 Un (a) (b) de Schtimm vu d Sänga un Saiteschpiela, Flötenschpiela un Trumpetepäpara soll nimi in dir ghärt wäre, un kei Handwerka irgendeinem Handwerks soll me in dir gfunde wäre, un des Gräusch vu d Mihli soll nimi in dir ghärt wäre, 18,23 un (a) des Lecht vu d Lampe soll nimi in dir laichte, un d Schtimm vum Bräutigam un dr Braut soll nimi in dir ghärt wäre. Denn (b) dini Kauflit ware Fürschte uf d Erde, un durch di Zaubarai sin vufihrt worde alli Velka; 18,24 un (a) (b) des Bluet vu d Prophete un dr Heilige isch in ihr gfunde worde, un des Bluet alla dera, de uf d Erde umbrocht wore sin.


S`19. Kapitel *

Jubel iba d Undagang Babylons

19,1 Dnohch ha i(ich) ebis ghärt we ä großi Schtimm vu einarä große Schar im Himmel, de sait: Halleluja! S Heil un d Herrlichkeit un d Kraft kehre unsarem Gott! 19,2 Denn wohr un Grecht sin sini Gricht, daß sa(er) de großi Hure vuurdeilt het, de d Erde mit ihra Hurarai vudorbe het, un het (a) (b) des Bluet vu sinene Knecht grächt, des ihri Händ(Pfode) vuschittet hän. 19,3 Un sie sage zuem zweitenmol: Halleluja! Un ihr Rauch schtiegt uf in Ewigkeit.

19,4 Un de (a) (b) vieräzwanzig Älteschte un de (c) vier Gschtalte flege ane un bäte Gott a, der uf fem Thron hockt, un sage: Amen, Halleluja! 19,5 Un ä Schtimm goht üs vum Thron: Lobt unseren Gott, alli sini Knecht un de nen firchte, klei un groß!

19,6 Un i(ich) ha ebis ghärt we ä Schtimm eina große Schar un we ä Schtimm großa Wassa un we ä Schtimm schtarka Dunnda, de sait: Halleluja! Denn dr Herr, unsa Gott, dr Allmächtige, het des Rich ignumme! 19,7 Len uns(üs) fräie un frehlich si un nem d Ehri ge; denn (a) d Hochziit vum Lamm isch kumme, un sini Braut het sich parrat gmacht. 19,8 Un s wird ihr ge, (a) sich azdoe mit schena sufare Leine. Des Leine aba isch d Grechtigkeit dr Heilige. 19,9 Un na(er) sait zue ma(mir): Schrib: (a) Selig sin, de zuem Hochziitsässä vum Lamm bruefe sin. Un na(er) sait zue ma(mir): Des sin erlichi (wori) Wort Gottes. 19,10 Un i(ich) (a) flegt ane zue sinene Feß, um nen azbäte. Un na(er) sait zue ma(mir): Doe s nit! I(Ich) bi di un dinene Breda Mitknecht, de des Ziignis Jesus hän. Bät Gott a! Des Ziignis Jesus aba isch d Geischt dr Weissagig.

Dr Rita uf fem wiiße Gaul (Ross)

19,11 (a) Un i(ich) sieh d Himmel ufdoe; un lueg, ä wiißes Ross (Gaul). Un der druf hockt, heißt: (b) Treu un Gwiß, un na(er) richtet un kämpft (c) mit Grechtigkeit. 19,12 Un (a) sini Auge sin we ä Fiirflamme, un uf sinem Schädel sin vieli Krone; un na(er) trait ä (b) Name gschribe, den nemads kennt als sa(er) selbscht. 19,13 Un na(er) war azogä mit nem Gwand (Häß), (a) des mit Bluet tränkt war, un si Name isch: (b) Des Wort Gottes. 19,14 Un nem goht (a) des Heer vum Himmel uf wiiße Gäul (Pferde, Ross) nohch, azogä mit wiißa, sufare Leine. 19,15 Un üs sinem Mund (Muul, Gosch) goht ä scharfes Schwert, daß sa(er) dmit d Velka schlat; un (a) na(er) wird sie regiere mit isernem Schtägä (Bängel); un (b) na(er) trammt de Trotti, voll vum Wi vum grimmige Zorn (Wuet) Gottes, vum Allmächtige, 19,16 un trait ä Name gschribe uf sinem Gwand (Häß) un uf sinere Hiifte (Siete): (a) (b) Kenig alla Kenig un Herr alla Herre.

Des End vum Tier un vum falsche Prophete

19,17 Un i(ich) sieh ä Engel in d Sunne schtoh, un na(er) reft mit großa Schtimm (a) alle Vegel zue, de hoch am Himmel flege: Kummt, vusammelt äich zuem große Ässe Gottes 19,18 un ässä des Fleisch vu d Kenig un d Hauptlit un des Fleisch vu d Schtarke un dr Gäul (Pferde, Rosse) un vu däne, de druf hocke, un des Fleisch vu alle Fraie un Sklave, dr Kliene un dr Große! 19,19 Un i(ich) sieh des Tier un de Kenig uf Erde un ihri Heere (a) vusammelt, Kreg z fihre mit däm, der uf fem Gaul (Ross) hockt, un mit sinem Heer. 19,20 Un des Tier wird packt un mit nem dr falsche Prophet, der vor sinene Auge de Zeiche doe het, durch weli na(er) de vufihrt het, de (a) des Zeiche vum Tier agnumme un des Bild vum Tier abätet hän (b) Lebendig wäre alli beidi in d fiirpfuhl gworfe, der mit Schwefel brennt. 19,21 Un de andere wäre erschla mit däm Schwert, des üs däm Mund (Muul, Gosch) vu däm goht, der uf fem Gaul (Ross) hockt. Un alli Vegel wäre satt vu ihrem Fleisch.

S`20. Kapitel *

S duusigjährige Rich

20,1 Un i(ich) sieh ä Engel vum Himmel rabfahre, der het (a) d Schlissel zuem Abgrund un ä großi Kette in sinere Hand. 20,2 Un na(er) packt d (a) Drache, di alt Schlange, des isch dr Deufel un dr Sadan, un fesslet nen fir duusig Johr, 20,3 un wirft nen in d Abgrund un vuschleßt nen un het ä Siegel obe druf gmacht, dmit da(er) d Velka nimi vufihre soll, bis de duusig Johr ume wäre. Dnohch mueß sa(er) losglosse wäre ä kleini Ziit.

20,4 Un i(ich) sieh (a) (b) Throne, un sie hocke sich druf, un (c) däne wird des Gricht ibage. Un i(ich) sieh de Seele dera, de köpft ware um des Ziigniss vu Jesus un um s Wort Gottes wille, un de nit abätet hän des Tier un si Bild un de si Zeiche nit agnumme hän a ihri Schtirn un uf ihra Hand; de wäre lebändig un regiere mit Chrischtus duusig Johr. 20,5 (a) Di andere Dote aba wäre nit wida lebändig, bis de duusig Johr um ware. Des isch di erschti Uferschtehig. 20,6 Selig isch der un heilig, der deilhet a dr erschte Uferschtehig. Iba de het dr zweite Tod keini Macht; sundern sie wäre Prieschta Gottes un Chrischti si un mit nem regiere duusig Johr.

Dr letschte Kampf

20,7 Un wenn de duusig Johr um sin, wird dr Sadan losglosse wäre üs sinem Gfängnis (Loch) 20,8 un wird üszehe, zue vufihre de Velka a d vier Ende vu d Erde, (a) Gog un Magog, um sie zuem Kampf zue vusammle; dere Zahl isch we d Sand am Meer. 20,9 Un sie schtiege ruff uf d Ebeni vu d Erde un umzingle des Heerlaga vu d Heilige un di gliebte Schtadt. Un s flegt Fiir vum Himmel un frißt(vuzehrt) sie. 20,10 Un dr Deufel, der sie vufihrt het, wird gworfe in d Pfuhl vu Fiir un Schwefel, (a) wo au des Tier un dr falsche Prophet ware; un sie wäre quält wäre Dag un Nacht, vu Ewigkeit zue Ewigkeit.

S Weltgricht

20,11 Un i(ich) sieh ä große, wiiße Thron un (a) der, der druf hockt; (b) vor sinem Gsicht haue ab d Erde un d Himmel, un s wird kei Platz fir sie gfunde. 20,12 Un (a) i(ich) sieh di Dote, groß un klei, schtoh vor rem Thron, un (b) Becha wäre ufdoe. Un ä andres Buech wird ufdoe, wel isch des Buech vum Läbä. Un di Dote wäre grichtet nohch däm, was in d Becha gschribe schtoht, nohch ihre Werke. 20,13 Un des Meer git di Dote üsä, de drin ware, un dr Tod un si Rich gän di Dote üsä, de drin ware; un sie wäre grichtet, jeda nohch sinene Werke. 20,14 Un (a) dr Tod un si Rich wäre gworfe in d Fiirpfuhl. Des isch dr zweite Tod: dr Fiirpfuhl. 20,15 Un wenn öbber (ebber) nit gfunde wird gschribe in däm Buech vum Läbä, der wird gworfe in d Fiirpfuhl.

S`21. Kapitel *

Des näji(naii) Jerusalem

21,1 Un i(ich) sieh (a) ä näje(naie) Himmel un ä näji(naii) Erde; denn (b) dr erschte Himmel un di erschte Erde sin vugange, un des Meer isch nimi. 21,2 Un i(ich) sieh di heilig Schtadt, (a) (b) des näje(naie) Jerusalem, vu Gott üs sem Himmel rabkumme, gmacht (c) we ä gschmückti Braut fir ihr Ma. 21,3 Un i(ich) ha ghärt ä großi Schtimm vum Thron her, de sait: Lueg do, d Hitte Gottes bi d Mensche! Un (a) na(er) wird bi nene huuse, un (b) sie wäre si Volk si, un na(er) selbscht, Gott mit tene, wird ihr Gott si; 21,4 un (a) (b) Gott wird abwische alli Träne vu ihre Auge, un dr Tod wird nimi si, (c) (d) noh Leid noh Gschrei (Geblär) noh Schmerz wird me si; denn des Erschte isch vugange. 21,5 Un der uf fem Thron hockt, sait: Lueg, i(ich) mach alles näi! Un na(er) sait: Schrib, denn de Wort sin wohr un gwiß! 21,6 Un na(er) sait zue ma(mir): S isch gschähe. (a) (b) I(Ich) bi des A un des O, dr Afang un des End. I(Ich) will däm Durschtige ge vu dr Quelle vum lebändige Wassa umsuscht. 21,7 Wer ibawindet, der wird alles ererbe, un i(ich) wir si Gott si, un na(er) wird mi Bue(Suhn) si. 21,8 Di Fäige aba un Ungläubige un Frevla un Mörda un Unziichtige un Zaubera un Götzedena un alli Vulogene, dere Deil wird in däm Pfuhl si, der mit Fiir un Schwefel brennt; des isch dr zweite Tod.

21,9 Un s kummt zue ma(mir) eina vu d (a) siebä Engel, de de siebä Schale mit d letschte siebä Plooge hän, un schwätzt mit ma(mir) un sait: Kumm, i(ich) will dir des Wieb zeigä, d (b) Braut vum Lamm. 21,10 Un na(er) fihrt mi hi im Geischt uf ä große un hohe Berg un zeigt ma(mir) de heilig Schtadt Jerusalem nabkumme üs sem Himmel vu Gott, 21,11 de het d Herrlichkeit Gottes; ihr Lecht war glich däm allaedelschte Schtei (Wackes), nem Jaspis, klar we Kristall; 21,12 sie het ä großi un hohi Muure un het (a) zwöelf Dore un uf d Dore zwöelf Engel un Name druf gschribe, nämlich de Name vu d zwöelf Schtämm vu d Israelite: 21,13 vu Oschte dräi Door, vu Norde dräi Door, vu Süde dräi Door, vu Weschte dräi Door. 21,14 Un de Muure vu d Schtadt het zwöelf Grundschtei un uf däne de zwöelf Name vu d zwöelf Aposchtel vum Lamm.

21,15 Un der mit ma(mir) schwätzt, het ä (a) Zollschtock, ä goldenes Rohr, um de Schtadt z meße un ihri Door un ihri Muure. 21,16 Un de Schtadt isch viereckig aglegt, un ihri Längi isch so groß we d Breiti. Un na(er) mäßt de Schtadt mit däm Rohr: zwöelfduusig Stadie. D Längi un d Breiti un d Hechi vu d Schtadt sin glich. 21,17 Un na(er) mäßt ihri Muure: hundatvierevierzig Elle nohch Menschemaß, des dr Engel gnumme het. 21,18 (a) Un ihri Muure war üs Jaspis un d Schtadt üs sufarem Gold, glich sufarem Glas. 21,19 Un d Grundschtei vu d Muure um de Schtadt ware gschmiickt(rüsbutzt) mit allaläi Edelschtei. Dr erschte Grundschtei war ä Jaspis, dr zweite ä Saphir, dr dritte ä Chalzedon, dr vierte ä Smaragd, 21,20 dr fünfte ä Sardonyx, dr sechste ä Sarder, dr siebte ä Chrysolith, dr achte ä Beryll, dr ninte ä Topas, dr zehnte ä Chrysopras, dr elfte ä Hyazinth, dr zwöelfte ä Amethyst. 21,21 Un de zwöelf Door ware zwöelf Perle, jedes Door war üs eina einzige Perle, un dr Marktplatz vu d Schtadt war üs reinem (sufarem) Gold we durchschienendes Glas. 21,22 Un i(ich) ha kei Tempel drin gsähne; denn dr Herr, dr allmächtige Gott, isch ihr Tempel, er un des Lamm. 21,23 (a) Un de Schtadt bruuch kei Sunne noh d Mond, daß sie ihr schiene; denn d Herrlichkeit Gottes laichtet fir sie, un ihr Lecht isch des Lamm. 21,24 Un d Velka wäre wandle in ihrem Lecht; un de Kenig uf d Erde wäre ihri Herrlichkeit in sie bringe. 21,25 Un ihri Dore wäre nit vuschlosse am Dag; denn do wird (a) kei Nacht si. 21,26 Un ma wird de Pracht un d Richtum vu d Velka in sie bringe. 21,27 Un nigs Unreines wird inekumme un keina, der Greuel doet un Legt (Schwindlet), sundern ällei, de gschribe schtehn in däm Läbänsbuech vum Lamm.


S`22. Kapitel *

22,1 (a) (b) (c) Un na(er) zeigt ma(mir) ä Schtrom vu lebändigem Wassa, klar we Krischtall, der üsgoht vum Thron Gottes un vum Lamm; 22,2 midde uf fem Platz un uf beide Siete vum Schtrom Baim vum Läbä, de hän zwöelfmol Fricht, jede Monet bringe sie ihri Frucht, un de Blätta vu d Baim dene als Heil (zue d Gsundheit) vu d Velka. 22,3 Un s wird (a) nigs Vufluechtes me si. Un dr Thron Gottes un vum Lamm wird in d Schtadt si, un sini Knecht wäre nem dene 22,4 un si Gsicht säh, un (a) si Name wird a ihra Schtirn si. 22,5 Un s wird kei Nacht me si, un sie bruuche kei Lecht au nit Lecht vu d Sunne; denn Gott dr Herr wird sie alaichte, un sie wäre regiere vu Ewigkeit zue Ewigkeit.

Dr Herr kummt

22,6 Un na(er) sait zue ma(mir): De Wort sin gwiß un wohr; un dr Herr, dr Gott vum Geischt vu d Prophete, het (a) si Engel gschickt, sinene Knecht z zeigä, was bald gschähe mueß.

22,7 Lueg, i(ich) kummt bald. Selig isch, der de Wort vu d Weissagig in däm Buech bwahrt.

22,8 Un ich, Johannes, bi`s, der des ghärt un gsähne het. Un wo ich's ghärt un gsähne ha, fleg i(ich) ane, um azbäte zue d Feß vum Engel, der ma(mir) des zeigt het. 22,9 Un na(er) sait zue ma(mir): Doe´s nit! Denn i(ich) bi di Mitknecht un dr Mitknecht dina Breda, dr Prophete, un dera, de bwahre de Wort vu däm Buech. Bät Gott a!

22,10 Un na(er) sait zue ma(mir): (a) Vusiegle nit de Wort vu d Weissagig in däm Buech; denn (b) de Ziit isch nooch! 22,11 Wer Beses doet, der doet wietahi Beses, un wer unrein (dreckig) isch, der isch wietahi unrein (dreckig); aba wer Grecht isch, der ebt wietahi Grechtigkeit, un wer heilig isch, der isch wietahi heilig. (a) 22,12 Lueg, ich kumm bald un mi Lohn mit mir, jedäm z ge, we sini Werke sin. 22,13 Ich bi des A un des O, dr Erschte un dr Letschte, dr Afang un des End. (a) (b) 22,14 Selig sin, de (a) ihri Kleida wäsche, daß sie deilhän a däm Baum vum Läbä un zue d Dore inegehn in de Schtadt. 22,15 Druße sin de Hund un de Zaubera un di Unziichtige un de Mörda un de Götzedena un alli, de s Lege liebe un den. (a) (b)

22,16 Ich, Jesus, ha mi Engel gschickt, äich des z beziige fir d Gmeinde. Ich bi d (a) Wurzle un des Gschlecht David, (b) dr helle Morgeschtern. 22,17 Un dr Geischt un d Braut sage: Kumm! Un wer s härt, der sait: Kumm! Un (a) (b) wer durschtig isch, der kummt; un wer do will, der nihmt des Wassa vum Läbä umsuscht.

22,18 Ich beziig alle, de do häre de Wort vu d Weissagig in däm Buech: (a) Wenn öbber (ebber) ebis dzuedoet, so wird Gott nem de Plooge zuefege lo, de in däm Buech gschribe schtehn. 22,19 Un wenn öbber (ebber) ebis wägnimmt vu d Wort vum Buech vu d Weissagig, so wird Gott nem si Adeil wägnähme am Baum vum Läbä un a dr heilige Schtadt, vu däne in däm Buech gschribe schtehn.

22,20 Des sait, der des beziigt: Ja, ich kumm bald. - Amen, ja,

22,21 D Gnade vum Herrn Jesus isch mit allene!


Des isch ä Bäitrag vu Dietmar Wiesler fir me Evangelium im Netz (Copyright) Dez. 1999
Letzte Änderung: Oktober 20, 2008 (2024 *)