S´1. Kapitel

1,1 (a) (b) (c) (d) Paulus un Silvanus un Timotheus a de Gmeinde in Thessalonich in Gott, däm Vada (Babbe), un däm Herrn Jesus Chrischtus:

.Gnade isch mit äich un Friide! 1,2 Mir danke Gott alliziit fir äich alli un denke a äich in unsam Gebet 1,3 un denke ohni Undaloß vor Gott, unsam Vada (Babbe), a äira Gschäfft im Glaube un a äiri Arbet in dr Liebe (Lebi) un a äiri Geduld in dr Hoffnig uf unsa Herrn Jesus Chrischtus. (a) 1,4 Liebe (Lebi) Breda, de Gott leb het, ma(mir) wisse, daß ihr üsgwählt sin; 1,5 denn unsari Predigt vum Evangelium kummt zue äich nit ällei im Wort, sundern au in dr (a) Kraft un in däm heilige Geischt un in große Gwißheit. Ihr wißt jo, we ma(mir) uns(üs) unda äich vuhalte hän um äich. 1,6 Un ihr sin (a) unsam Baischpiel gfolgt un däm vum Herrn un hän des Wort ufgnumme in große Vufolgig mit Fräid(Freud) im heilige Geischt, 1,7 so daß ihr ä Vorbild wore sin fir alli Gläubige in Mazedonie un Achaja. 1,8 Denn vu äich üs isch des Wort vum Herrn ghärt wore nit ällei in Mazedonie un Achaja, sundern (a) in alle Derfa (Käffa) isch äira Glaube a Gott bekannt wore, so daß ma(mir)`s nit nedig hän, ebis driba z sage. 1,9 Denn sie selbscht berichte vu uns(üs), was fir ä Igang ma(mir) bi äich gfunde hän un (a) (b) we ihr äich umkehrt hän zue Gott vu d Abgötta, z dene däm lebändige un wahre Gott 1,10 un (a) z warte uf si Bue(Suhn) vum Himmel, den na(er) uferweckt het vu d Dote, Jesus, der uns(üs) vum zuekinftige Zorn (Wuet) rettet.

S`2. Kapitel

Des Wirke vum Aposchtel bi dr Grindig vu d Gmeinde

2,1 Denn ihr wiße selba, lebi(liebe) Breda, we ma(mir) Igang gfunde hän bi äich: S war nit vugeblich; 2,2 denn obwohl ma(mir) zvor (a) in Philippi glitte hän un gschla worde ware, we ihr wißt, finde ma(mir) trozdäm in unsam Gott d Muet, (b) bi äich des Evangelium Gottes z sage unda viel Kampf. 2,3 (a) (b) (c) Denn unsa Vumahne kummt nit üs betrigarischem odr schlechtem Sinn (Gmeht), noh mit Lischt, 2,4 sundern wel Gott uns(üs) fir wert gachtet het, uns(üs) des Evangelium azvuträue, drum schwätze ma(mir), (a) nit, als wen ma(mir) d Mensche gfalle, sundern Gott, der unsari Herze preft. 2,5 Denn ma(mir) sin neh mit Schleimigem Gschwätz umgange, we ihr wißt, noh mit (a) (b) vuschteckta Habsucht - Gott isch Ziige -; 2,6 ma(mir) hän au nit Ehri gsuecht bi d Lit, nit bi äich noh bi andere 2,7 - obwohl ma(mir) unsa Gwicht als Chrischti Aposchtel hät insetze kenne -, sundern ma(mir) sin unda äich metterlich gsi: We ä Muetter ihri Kinda vusorgt, 2,8 so hän ma(mir) Herzeluscht a äich ka un ware offe, äich nit ällei am Evangelium Gottes deil ha z lo, sundern au a unsam Läbä; denn (a) ma(mir) hän äich leb(lieb) gwunne. 2,9 Ihr erinnere äich doch, lebi Breda, a unsri Arbet un unsri Meh; Dag un Nacht (a) (b) (c) (d) hän ma(mir) gschafft, um nemads unda äich z Lascht z flege, un predige unda äich des Evangelium Gottes. 2,10 Ihr un Gott sin Ziige, we heilig un Grecht un untadelig ma(mir) bi äich, d Gläubige, gsi sin. 2,11 Denn ihr wißt, daß ma(mir), we ä Vada (Babbe) sini Kinda, jede vu äich 2,12 vumahnt un treschtet un bschwore hän, (a) (b) äira Läbä guet vor Gott z fihre, der äich bruefe het zue sinem Rich un zue sinere Herrlichkeit.

S´ Evangelium in dr Gmeinde

2,13 Un drum danke ma(mir) au Gott ohni Undaloß dfir, daß ihr des Wort dr gettliche Predigt, des ihr vu uns(üs) gregt hän, (a) nit als Menschewort ufgnumme hän, sundern als des, was ses in Wohret isch, als Gottes Wort, des in äich wirkt, de ihr glaube. 2,14 Denn, lebi Breda, ihr sin d Gmeinde Gottes in Judäa nohchgange, de in Chrischtus Jesus sin; denn (a) (b) ihr hän desselbe glitte vu äire Landslit, was sälli vu d Jude glitte hän. 2,15 De hän (a) d Herrn Jesus umbrocht un (b) (c) d Prophete un hän uns(üs) vufolgt un gfalle Gott nit un sin alle Mensche ä feind. 2,16 Un um (a) des Maß ihra Sinde allwäg vollzumache, wehre sie uns(üs), d Heide z predige zue ihrem Heil. Aba dr Zorn (Wuet) Gottes isch scho in vollem Maß iba sie kumme.

2,17 Mir aba, lebi Breda, nohchdäm ma(mir) ä Wieli vu äich gschiede ware - vu Agsicht a, nit im Herze -, hän ma(mir) uns(üs) um so me bmeht, äich vu Agsicht a z säh, mit großem Vulange. 2,18 Drum wen ma(mir) zue äich kumme, i(ich), Paulus, eimol un nohmol, doch dr Sadan het uns(üs) ghindat. 2,19 Denn wer isch unsri Hoffnig odr Fräid(Freud) odr unsa (a) (b) Röhmeskranz - sin nit au ihr`s vor unsam Herrn Jesus, wenn na(er) kummt? 2,20 Ihr sin jo unsri Ehri un Fräid(Freud).

S`3. Kapitel

D Timotheus

3,1 Drum hän ma(mir)'s nit länga ertrage un bschlosse, (a) in Athen ällei zruckzbliebe, 3,2 un (a) schickte Timotheus, unsa Brueda un Gottes Mitarbeita am Evangelium Chrischti, äich z schtärke un z vumahne in äirem Glaube, 3,3 dmit (a) (b) (c) nit öbber (ebber) wacklig wird in däm Druck. Denn ihr wiße selba, daß uns(üs) des (d) bschtimmt isch. 3,4 Denn scho als ma(mir) bi äich ware, hän ma(mir)'s äich vorus gsait, daß Druck iba uns(üs) kumme dät, we`s au gschähe isch un we ihr wißt. 3,5 Drum ha ich's au nit länga vutrage un ha nen gschickt, um z härä, we`s mit äirem Glaube schtoht, ob dr Vusuecha äich öbbe vusuecht het un (a) unsri Arbet vugeblich war.

3,6 Etze aba isch (a) Timotheus vu äich wida zue uns(üs) kumme un het uns(üs) Guetes brichtet vu äirem Glaube un äira Liebe (Lebi) un daß ihr uns(üs) alliziit in guetem Adenke hän un äich dnohch sehne, uns(üs) z säh, we au ma(mir) uns(üs) nohch äich sehne. 3,7 Todurch sin ma(mir), lebi Breda, äiretwägä treschtet worde in alla unsra Not un Vufolgig durch äire Glaube; 3,8 denn etze sin ma(mir) wida lebändig, wenn ihr feschtstehn in däm Herrn. 3,9 Denn we kenne ma(mir) äiretwägä Gott gnoe danke fir all de Fräid(Freud), de ma(mir) a äich hän vor unsam Gott? 3,10 Mir bitte Dag un Nacht ischtändig, daß ma(mir) äich vu Agsicht a sähn, um zue ergänze, was a äirem Glaube noh fehlt. 3,11 Na(Er) selba aba, Gott, unsa Vada (Babbe), un unsa Herr Jesus lenk unsari Wäg zue äich hi. 3,12 Äich aba loss dr Herr wachse un imma richa wäre in dr Liebe (Lebi) undaänanda un zue jedäm, we au ma(mir) sie zue äich hän, 3,13 dmit äiri Herze gschtärkt wäre un (a) (b) untadelig sin in Heiligkeit vor Gott, unsam Vada (Babbe), wenn unsa Herr Jesus kummt mit alle sinene Heilige. Amen.

S`4. Kapitel

Heilig wäre

4,1 Wida, lebi Breda, bitte un vumahne ma(mir) äich in däm Herrn Jesus, do ihr vu uns(üs) gregt hän, we ihr läbä solle, um Gott z gfalle, was ihr jo au den -, daß ihr drin imma vollkummena wäre. 4,2 Denn ihr wiße jo, weli Gebote ma(mir) äich ge hän durch d Herrn Jesus. 4,3 Denn des isch dr Wille Gottes, äiri Heiligung, daß ihr miede d Unzucht 4,4 un jeda vu äich si eigenes Wieb z gwinne suecht in Heiligkeit un Ehri, 4,5 nit in gieriga Luscht we d Heide, de vu Gott nigs wisse. 4,6 Nemads goht z wiet un (a) ibavordeilt sini Brueda im Handel; denn dr Herr isch ä Richta iba des alles, we ma(mir) äich scho freher gsait un beziigt hän. 4,7 Denn Gott het uns(üs) nit bruefe zuem Dreck, sundern zue d Heiligung. 4,8 Wer des etze vuachtet, der (a) vuachtet nit Mensche, sundern Gott, der si heilige Geischt in äich git.

4,9 Vu dr (a) Bredalebi aba isch`s nit nedig, äich z schribe; denn (b) ihr selbscht sin vu Gott glehrt, äich undaänanda z lebi. 4,10 Un des den ihr au a alle Breda, de in ganz Mazedonie sin. Mir vumahne äich aba, lebi(liebi) Breda, daß ihr drin noh vollkummena sin, 4,11 un setze äiri Ehri dori, daß ihr ä schtilles Läbä fihre un (a) (b) (c) äirem Gschäfft nohchgehn un mit äire eigene Händ(Pfode) schaffe, we ma(mir) äich bifohle hän, 4,12 dmit ihr ehrbar läbä vor däne, (a) de druße sin, un uf nemads agwiese sin.

Vu dr Uferschtehig dr Dote

4,13 Mir wen äich aba, lebi Breda, nit im Ungwisse losse iba de, de (a) igschlofe (gschtorbe) sin, dmit ihr nit truurig sin we di andere, de (b) kei Hoffnig hän. 4,14 Denn wenn ma(mir) glaube, daß Jesus gschtorbe un ufgschtande isch, so wird Gott au de, de igschlofe (gschtorbe) sin, durch Jesus mit nem herfihre. (a) (b)

4,15 Denn des sage ma(mir) äich mit nem Wort vum Herrn, daß ma(mir), de ma(mir) läbä un ibrigbliebe bis zue d Akunft(zuem Itreffä) vum Herrn, däne nit zvorkumme wäre, de igschlofe (gschtorbe) sin. 4,16 Denn na(er) selbscht, dr Herr, wird, wenn dr Bifehl kummt(zhärä isch), wenn de Schtimm vum Erzengel un de Trumpete (Päpere) Gottes päperet(blose wird), rabkumme vum Himmel, un zerscht wäre di Dote, de in Chrischtus gschtorbe sin, ufschtoh. 4,17 Dnohch wäre ma(mir), de ma(mir) läbä un ibrigbliebe sin, au mit ne vufrachtet ( wägbrocht) wäre uf d Wolke in d Luft, däm Herrn entgegä; un (a) so wäre ma(mir) bi däm Herrn si alliziit. 4,18 So treschte äich mit däne Wort undaänanda.

S´5. Kapitel

Läbä im Lecht fir d kummende Dag

5,1 Vu d (a) Ziit un Schtund aba, lebi Breda, isch`s nit nedig, äich zue schribe; 5,2 denn ihr selbscht wißt genau, daß dr Dag vum Herrn kumme wird (a) (b) (c) (d) we ä Deb in dr Nacht. 5,3 Wenn sie sage wäre: (a) S isch Friide, s het keini Gfahr -, dann(dnoh) (b) wird sie des End schnell ibafalle we de Wehe ä schwangares Wieb, un sie wäre nit fliehe kenne. 5,4 Ihr aba, lebi Breda, sin nit im Dunkle, daß dr Dag we ä Deb iba äich kummt. 5,5 Denn ihr alli sin (a) (b) Kinda vum Lecht un Kinda vum Dag. Mir sin nit vu dr Nacht noh vum Dunkle. 5,6 So len uns(üs) etze nit schlofe we di andere, sundern (a) len uns(üs) wache un nichtern si. 5,7 Denn de schlofe, de schlofe vu d Nacht, un de bsofe sin, de sin vu d Nacht bsofe. 5,8 Mir aba, de ma(mir) Kinda vum Dag sin, wen nichtern si, azogä mit däm Panza vum Glaube un dr Lebi (Liebe) un mit däm Helm dr Hoffnig uf des Heil. (a) 5,9 Denn Gott het uns(üs) nit bschtimmt zuem Zorn (Wuet), sundern dzue, des Heil z gregä durch unsa Herrn Jesus Chrischtus, 5,10 der fir uns(üs) gschtorbe isch, dmit, (a) ob ma(mir) wache odr schlofe, ma(mir) au mit nem läbä. 5,11 Drum (a) vumahne äich undaänanda, un eina bäu d andere uf, we ihr`s au den.

Vumahnige un Greß

5,12 Mir bitte äich aba, lebi Breda, (a) kenne de a, de fir äich schaffe un äich vorschtehn in däm Herrn un äich vumahne; 5,13 hän sie um so me leb wägä ihra Arbet. Hebet Friide undaänanda. 5,14 Mir vumahne äich aba, lebi Breda: (a) Wiese Unordentlichi zrecht, treschte Kleimetigi, trage Schwachi, sin geduldig gege jede. 5,15 Luege zue, daß keina däm andere (a) (b) (c) Beses mit Besem vugeltet, sundern jage alliziit däm Guete nohch undaänanda un gege jede.

5,16 Sin alliziit frehlich, (a) 5,17den bäte ohni Undaloß, (a) (b) (c) (d) 5,18 sin (a) dankbar in alle Dinge; denn des isch dr Wille Gottes in Chrischtus Jesus a äich. 5,19 (a) D Geischt dämpfe nit. 5,20 Prophetischi wort vuachtet nit. 5,21 (a) Prefe aba alles, un des Guete bhalte na. 5,22 Miede des Bese in jeda Gschtalt.

5,23 Na(Er) aba, dr Gott vum Friide, heilige äich durch un durch un s soll äira Geischt samt Seele un Lyb (Ranze) unbschadet bliebä, untadelig fir de Akunft(Itreffä) unsares Herrn Jesus Chrischtus. 5,24 (a) (b) Treu isch scha(er), der äich brueft; er wird's au doe.

5,25 Lebi (Liebe) Breda, den au bäte fir uns(üs). 5,26 Greßt alli Breda mit däm heilige Kuß. 5,27 I(Ich) bschwör äich bi däm Herrn, daß ihr den Bref läse len vor alle Breda. 5,28 D Gnade unsares Herrn Jesus Chrischtus isch mit äich!

Des isch ä Bäitrag vu Dietmar Wiesler fir me Evangelium im Netz (Copyright) Dez. 1999
Letschte Änderungen Januar 30, 2006 by Dietmar Wiesler