S`1. Kapitel

1,1 Judas, ä Knecht Jesus Chrischti un Brueda vum Jakobus, a de Bruefene, de gliebt sin in Gott, däm Vada (Babbe), un bwahrt fir Jesus Chrischtus:

1,2 Gott gib äich viel Barmherzigkeit un Friide un Lebi (Liebe)!

Gottes Gricht iba de Irrlehra

(vgl. 2. Petr 2) 1,3 Ihr Liebi, nohchdäm i(ich) gwißlig vorka ha, äich z schribe vu unsa alla Heil, halt i(ich)'s fir nedig, äich in minem Brief z vumahne, (a) daß ihr fir d Glaube kämpft, der ei fir allimol d Heilige ibaliefert isch. 1,4 Denn s hän sich ä baar Mensche igschliche, iba de scho längscht des Urdeil gschribe isch; Gottlose sin sie, mißbruche d Gnade unsares Gottes fir ihri Uswiichs un vuliigne unsa älleinige Herrscha un Herrn Jesus Chrischtus. 1,5 Ich will äich aba erinnere, obwohl ihr des alles scho wißt, daß dr Herr, nohchdäm ma(er) däm Volk däm ma(er) ä Mol üs Ägypte ghulfe het, (a) (b) s andere Mol de umbrocht het, de nit glaube. 1,6 Au d Engel, de ihr himmlischä Rang nit bwahrt hä, sundern (a) ihr Huus vuloße hän, het da(er) fir s Gricht am große Dag vuwahrt mit ewige Bande (Seila, Schnurr) im Dunkle. 1,7 So sin au Sodom un Gomorra un de umliegende Schtädt, de glich we de Unzucht triebe hän un (a) anderem Fleisch nohchgange sin, zuem Baischpiel bschtimmt indäm sie liede Pein im ewige Fiir. 1,8 Ebeso sin au de Träuma, de ihr Fleisch dreckig mache, jedi Herrschaft vuachte un d himmlischi Mächte läschtere. 1,9 Als aba (a) Michael, dr Erzengel, mit däm Deufel gschtritte het un mit nem feilschte um d Lyche vum Moses, wagt er nit, iba nen ä Vudammigsurdeil z fälle, sundern sait: (b) Dr Herr schtrof di! 1,10 De aba läschtere alles, wovu sie nigs vuschtehn; was sie aba vu Natur üs kenne we de Dierle, dra vuderbe sie. 1,11 Weh dene! Denn sie gehn d Wäg (a) Kains un flege in d Irrtum vum (b) Bileam um s Gwinne un kumme um in däm Ufruehr Korachs. 1,12 Sie sin Schandflecke bi äire Liebesmahl, (a) prasse ohni Scheu, weide sich selbscht; sie sin Wolke ohni Wassa, vum Wind beutelt, kahli, unfruchtbari (saftlosi) Baim, zweimol abgschtorbe (vutrocknet) un üsgwurzlet, 1,13 wildi Wellä vum Meer, (a) de ihri eigeni Schand üsschumet, vuiirti Schtern; dere Los isch di dunkelsti Nacht in Ewigkeit.

1,14 S het aba au vu däne gweissagt (vorusgsait) (a) Henoch, dr siebte vu Adam a, un gsait: Lueg, dr Herr kummt mit sinene viele duusig Heilige, 1,15 Gricht z halte iba alli un z schtrofe alli Mensche fir alli Sache vu ihrem gottlose Wandel, mit däne sie gottlos gsi sin, un fir all des Fräche, des de gottlose Sinda gege nen gsait hän. 1,16 De murre un motze mit ihrem Los; sie läbä nohch ihra Luscht, un ihr Muul (Gosch) schwätzt stolzi Wort, un wägä ihrem Vordeil wägä schmeichle (schleime) sie um d Lit.

1,17 Ihr aba, mini Liebi, denke an de Wort, de zvor gsait sin vu d Aposchtel unsares Herrn Jesus Chrischtus, 1,18 als sie äich sage, (a) (b) daß zue dr letschte Ziit Schpötta si wäre, de nohch ihra eigene gottlose Luscht läbä. 1,19 De sin s, de Zwietracht bringe, niedrig Gsinnte, (a) de d Geischt nit hän. 1,20 Ihr aba, mini Liebi, (a) (b) baut äich uf uf äirem allaheiligschte Glaube, un bäte im heilige Geischt, 1,21 un bwahret äich in dr Lebi (Liebe) Gottes, un wartet uf d Barmherzigkeit unsares Herrn Jesus Chrischtus zuem ewige Läbä. 1,22 Un erbarmt äich dera, de zwiefle; 1,23 anderi rißt üs däm Fiir un (a) rettet sie; andere erbarmt äich in Angscht un (b) haßt au des Gwand (Häß), des flecke het vum Fleisch.

1,24 Däm aba, der äich vor rem Schtrauchle hüete (heete) ka un äich untadelig schtelle ka vor des Gsicht(d Visasch) vu sinere Herrlichkeit mit Fräid(Freud), (a) 1,25 däm alleinige Gott, unsam Heiland, isch durch Jesus Chrischtus, unserem Herrn, Ehri un Majeschtät un Gwalt un Macht vor alli Ziit, etzed un in alli Ewigkeit! Amen.

Des isch ä Bäitrag vu Dietmar Wiesler fir me Evangelium im Netz (Copyright) Dez. 1999