Was in däm Buech schtoht

D 1. Psalm

1,3 Der isch (a) (b) we ä Baum, abäut a d Wassabäch, der sini Frucht bringt zue sinere Ziit, un sini Blätta vuwelke nit. Un was sa(er) macht, des grotet wohl.

1,4 Aba so sin di Gottlose nit, sundern we Schpreu, de d Wind vuschtrait. 1,5 Drum bschtoh d Gottlose nit im Gricht noh d Sinda in d Gmeind vu d Grechte. 1,6 Denn dr HERR kennt d Wäg vu d Grechte, aba d Gottlose Wäg vugoht.

D 2. Psalm

2,4 Aba (a) der im Himmel wohnt, lacht ihra, un dr Herr schpottet ihra. 2,5 Bal (Einscht) wird da (er) mit ne schwätze in sinem (a) (b) Zorn, un mit sinere Wuet wird da (er) sie schrecke: "2,6 Ich aba ha mi König igsetzt uf minem (a) heilige Berg Zion." 2,7 Sage(Künde) will ich d Rotschluß des HERRN. Er het zue ma gsait: (a) (b) (c) (d) (e) "Dü bisch mi Bue (Suhn), hiit ha i (ich) di zeugt (ziigt). 2,8 Bitt mi, so will i (ich) dir Velka zuem Erbe ge un dr Welt Ende zuem Bsitz(Eigentum). (a) (b) 2,9 Dü sollsch sie mit nem (a) (b) (c) iserne Zepta zerschla, we Tepf sollsch dü sie vuschmetere. "

2,10 So sin etze schlau(vuschtändig), ihr Kenig, un len äich warne, ihr Richta uf Erde! 2,11 Dene däm HERRN mit Angscht un küße sini Feß mit Zittere, (a) (b) 2,12 daß sa (er) nit ziirnt un ihr umkumme uf däm Wäg; denn si Zorn wird bald losbrenne. Wohl alle, de uf nen träue!

D 3. Psalm

3,5 I (Ich) ruef mit minare Schtimm zuem HERRN, so erhert da (er) mi vu sinem heilige Berg üs. SELA. 3,6 I (Ich) lieg un schlof un wach uf; denn dr HERR hebt (haltet) mi. (a) 3,7 I (Ich) (a) fircht mi nit vor mäng Dusig, de sich ringsum gege mi lege.

3,8 Ala, HERR, un hilf mir, mi Gott! Denn du schlasch allene minene Feinde (Gegna) uf d Backe un vuschmettersch d Gottlose ihri Zähn. 3,9 Bim HERRN findet ma Hilf. Di Sege kummt iba di Volk! SELA.

D 4. Psalm

D 5. Psalm

5,9 HERR, leit mi in dinere Grechtigkeit wägä mine Feinde (Gegna) ; ebne vor ma di Wäg! 5,10 Denn in ihrem Muul isch nigs Vuläßliches; ihr Inneres isch Bes(volla Bosget). (a) Ihr Rache isch ä offenes Grab; mit ihre Zunge hechle sie. 5,11 Schprich sie schuldig, Gott, daß sie zue Fall kumme durch ihri Ränke. Schtoß sie üs um ihra viele Ibatretige wägä; denn sie sin bockig gege dich. 5,12 Loß sich fräie alli, de uf dich träue; ebiglig loß sie rehme, denn dü bschirmesch sie. Frehlich loß si in dir, de di Name leb hän(liebe)! 5,13 Denn dü, HERR, segnesch di Grechte, dü decksch sie mit Gnade we mit nem Schild.

D 6. Psalm

6,5 Wend di, HERR, un errett mi, hilf ma (mir) um dinere Güte wille! 6,6 Denn im Tod denkt ma a di nit; (a) (b) (c) (d) wer wird dir bi d Dote danke? 6,7 I (Ich) bi so med vum Jomere; i (ich) schwemm mi Bett di ganz Nacht un netz mit mine Träne mi Laga. 6,8 Mi Aug isch treb wore vor Gram un matt, wägä mine Bedränger de so viel sin.

6,9 Weiche vu ma (mir), alle Ibeltäta; denn dr HERR härt mi Hiile. 6,10 Dr HERR härt mi Flehe; mi Gebet nimmt dr HERR a. 6,11 S solle alli mini Feinde (Gegna) zschande wäre un arg vuschrecke; sie solle umkehre un zschande wäre pletzlig.

D 7. Psalm

7,4 HERR, mi Gott, hab i (ich) des doe un isch (a) Unrecht a mine Händ (Pfode), 7,5 hab i (ich) Beses zruck ge däne, de friidlich mit ma (mir) gläbt hän, odr gschädigt, de ma (mir) ohni Ursach feind ware, 7,6 so vufolg mi d Feind un pack mi un tritt mi Läbä in d Bode un leg mi Ehri in d Schtaub. SELA. 7,7 Schtand uf, HERR, in dinem Zorn (Wuet), erhebe di gege de Wuet wägä mine Feinde (Gegna)! Wache uf, mir z helfe,der dü Gricht vorge hesch, 7,8 so wäre de Velka sich um di sammle; dü aba throne iba ne in dr Höchi!

7,9 Dr HERR isch Richta iba de Velka. Schaff ma (mir) Recht, HERR, nohch (a) minere Grechtigkeit un Unschuld! 7,10 (a) Loß dr Gottlose Bosget ä End nähmä, aba d Grechte loß bschtoh; denn (b) (c) (d) dü, Grechter Gott, prefesch Herz un Niere. 7,11 Gott isch dr Schild iba mir, er, der d fromme Herze hilft. 7,12 Gott isch ä Grechte Richta un ä Gott, der jede Dag schtrofe ka.

7,13 Gwiß, wida het eina si (a) Schwert gwetzt un si Boge gschpannt un zielt. 7,14 Doch fir sich selba het da (er) tödlichi Waffe un feurigi Pfiel parrat gmacht. 7,15 Lueg, na (er) het Beses im Sinn (Gmeht), mit Unrecht isch scha(er) schwanga un wird Luug erfinde. 7,16 Na (Er) het ä Gruebe grabe un üsghehlt - un isch in de Gruebe gfogä, de na (er) gmacht het. (a) 7,17 Sie Unrecht wird uf si Schädel kumme un si Schand (Frevel) uf si Scheitel flege.

7,18 I (Ich) dank däm HERRN um sina Grechtigkeit wägä un will lobe d Name des HERRN, vum Allahechschte.

D 8. Psalm

8,10 HERR, unsa Herrscha, we herrlich isch di Name in alle Lända!

D 9. Psalm

9,5 Denn dü firsch mi Recht un mi Sach, dü sitzesch uf däm Thron, ä rechte Richta. 9,6 Dü schiltsch de Heide un bringsch de Gottlose um; ihr Name vutilgsch dü uf imma un ewig. 9,7 Dr Feind isch vunichtet, zertrimmert fir imma, de Schtädt hesch dü zerschtert; (a) jedes Gedenke a sie isch vugange.

9,8 Dr HERR aba bliebt ebiglig; na (er) het si Thron gmacht zuem Gricht, 9,9 na (er) wird d Erdkreis richte mit Grechtigkeit un de Velka regiere, we s recht isch. 9,10 Dr HERR isch vum Arme Schutz, ä Schutz in Ziit dr Not. 9,11 Drum hoffe uf di, de di Name kenne; denn dü vulosches nit, de di, HERR, sueche. 9,12 Lobet d HERRN, der zue Zion wohnt; vukindigt unda d Velka si Schaffe(Doee)! 9,13 Denn der nohch (a) (b) Bluetschuld frogt, (c) (d) denkt a d Elende un vugißt nit ihr Brellä.

9,14 HERR, bi mir gnädig; lueg a mi Elend unda minem Feind (Gegna), der dü mi erhebsch üs d Dire(däm Door) vum Tod, 9,15 daß i (ich) (a) vuzehl all di Röhm, in d Direne(Doore) dr Dochta Zion (b) frehlich isch iba di Hilf. 9,16 D Heide sin vusunke in dr Gruebe, de sie grabe, ihr Fueß isch gfange im Netz, des sie gschtellt hän. 9,17 Dr HERR het sich kundgmacht un Gricht ghalte. Dr Gottlose isch vuschtrickt (gfange) in däm Gschäfft vu sinene Hände.
ZWISCHESCHPIEL. SELA.

9,18 Di Gottlose solle zue d Dote fahre, alli Heide, de Gott vugässä! 9,19 Denn na (er) (a) wird d Arme nit fir imma vugässä; de Hoffnig dr (b) Elende wird nit ewig vulore si. 9,20 (a) HERR, schtand uf, daß nit Mensche d Obahand gwinne; loß alli Heide vor dir grichtet wäre! 9,21 Leg, HERR, ä Schreck uf sie, daß d Heide erkenne, daß sie Mensche sin. SELA.

D 10. Psalm

10,12 Schtand uf, HERR! Gott, erhebe di Hand! Vugiß di Elende nit! 10,13 Wurum soll dr Gottlose Gott läschtere un in sinem Herz schwätze: "Dü frogsch doch nit dnohch?" 10,14 Dü siehsch s doch, denn dü siesch des Elend un d Kumma; s schtoht in dine Hände. Di Arme bfehle s dir; (a) (b) dü bisch dr Waise Helfa. 10,15 (a) Vubrich d Arm vum Gottlose un Bese un suech sini Bosget heim, daß ma nigs me dvu finde.

10,16 Dr HERR isch Kenig imma un ewig; d Heide solle üs sinem Land vuschwinde. 10,17 S Vulange dr (a) Elende hersch dü, HERR; dü machsch ihr Herz gwiß, di Ohr merkt druf, 10,18 daß dü Recht schaffsch d Waise un Arme, daß dr Mensch nimmi trotzt uf Erde.

D 11. Psalm

11,4 Dr HERR isch in sinem heilige Tempel, (a) des HERRN Thron isch im Himmel. (b) Sini Auge luege rab, sini Blick prefä d Menschekinda. 11,5 Dr HERR preft d Grechte un d Gottlose; wer Unrecht leb het(liebt), der haßt sini Seele. 11,6 Na (Er) wird (a) rägnä losse iba d Gottlose Fiir un Schwefel un Gluetwind ne zuem Lohn ge.

11,7 Denn dr HERR isch Grecht un het Grechtigkeit leb(lieb). (a) Di Fromme wäre luege si Agsicht.

D 12. Psalm

12,4 Dr HERR wott üsrotte alli Heucheläi un de Zunge, de hoffartig schwätzt, 12,5 de do sage: (a) "Durch unsari Zunge sin ma (mir) mächtig, uns kert s rede! (b) Wer isch unsa Herr?" .

12,6 "Wel de Elende Gwalt liede un di Arme jommere, will i (ich) etzed ufschtoh", sait dr HERR, "i (ich) will Hilfe schaffe däm, der sich dnohch sehnt. "

12,7 De Wort des HERRN sin sufara we Silba, im Tiegel gschmolze, gläutert siebemol. 12,8 Dü, HERR, wollescht sie bwahre un uns hüete (heete) vor däm Gschlecht ebiglig! 12,9 Denn Gottlosi gehn allenthalba dher, wel Gmeinheit unda d Menschekinda herrscht.

D 13. Psalm

13,4 Lueg doch un erhär mi, HERR, mi Gott! Erlaicht mi Aug, daß i (ich) nit im Tod entschlof, 13,5 daß nit mi Feind sich rehmt, na (er) isch wägä mir mächtig wore, un mini Feinde sich fräie, daß i (ich) wank.

13,6 I (Ich) aba träu druf, daß dü so gnädig bisch; mi Herz fräit sich, daß dü so gern hilfsch. I (Ich) will däm HERRN singe, daß sa (er) so wohl a ma (mir) doet.

D 14. Psalm

(vgl. Ps 53)

14,4 Will denn des keina vu d Ibeltäta vuschtoh, de (a) mi Volk frässä, daß sie sich nähre, aba d HERRN ruefä sie nit a? 14,5 Do vuschrecke sie arg (sehr, sölli) ; denn Gott isch bi däm Gschlecht dr Grechte. 14,6 Aira Aschlag gege d Arme wird zschand wärä; denn dr HERR isch si Zuevasicht. (a)

14,7 Ach daß de Hilf üs Zion iba Israel käm un (a) dr HERR si gefangenes Volk erlese dät! So dät Jakob frehlich si un Israel sich fräie.

D 15. Psalm

15,2 Wer untadelig läbt un doet, was recht isch, un d Wohret schwätzt vu Herze, 15,3 wer mit sinere Zunge nit legt(vuliignet), wer sinem Nächschte nigs Arges doet un sinene Nochbere nit schmäht; 15,4 wer di Vuworfene fir nigs achtet, aba ehrt di Gottesfirchtige; wer si Eid hebt (haltet), au wenn s nem schadet; 15,5 wer (a) (b) si Geld nit uf Zinse git un nimmt nit Gschenkli gege d Unschuldige.

Wer des doet, wird nimmi wanke.

D 16. Psalm

16,5 Dr HERR isch mi Guet un mi Deil; dü erhaltsch ma (mir) mi Erbdeil. (a) (b) (c) 16,6 S Los isch ma (mir) gfalle uf liebliches Land ; mir isch ä schenes Erbdeil wore. 16,7 I (Ich) lob d HERRN, der mi brote het; au mahnt mi mi Herz Nachts. 16,8 I (Ich) ha d HERRN alliziit vor Auge; schtoht da (er) ma (mir) zuer Rechte, so wir i (ich) fescht bliebe. 16,9 Drum freut sich mi Herz, un mi Seele isch frehlich; au mi Lyb (Ranze) wird sicha liege. 16,10 Denn dü wirsch mi nit däm Tod ibalosse un nit zuelo, daß di Heilige d Gruebe sieht.* (*Luther übersetzte: "daß di Heilige vuwest" im Aschluß a de griechischi Ibasetzig vum Alten Testaments un Apg 2,27 un 13,35). 16,11 Dü doesch ma (mir) kund d Wäg zuem Läbä: Vor dir isch Fräid (Freud) Massig(in Fülli) un Wunne zue dinere Rechte ewig.

D 17. Psalm

17,6 I (Ich) ruef zue dir, denn dü, Gott, wirsch mi erhäre; held dini Ohre zue ma (mir), här mi Schwätze! 17,7 Bwies di wundabari Güte, dü Heiland dera, de dir vuträue gegeiba däne, de sich gege di rechti Hand ufhebe. 17,8 Behet mi (a) we ä Augepfel im Aug,beschirme mi (b) (c) (d) unda däm Schatte dina Fligel 17,9 vor d Gottlose, de ma (mir) Gwalt aden, vor mine Feinde (Gegna), de ma (mir) vu alle Site noh rem Läbä trachte(vulange). 17,10 Ihr Herz hän sie vuschlosse, mit ihrem Muul (ihra Gosch) schwätze sie schtolzes. 17,11 Wo ma (mir) au gehn, do umgen sie uns; ihri Auge richte sie druf, daß sie uns uf d Bode werfe, 17,12 gliechwe ä Löwe, der nohch Raub brellt(lechzt), we ä junge Löwe, der im Vuschteck hockt.

17,13 HERR, mach di uf, kumm nem entgege un demütige nen! Rett mi vor rem Gottlose mit dinem Schwert, 17,14 vor d Lit, HERR, mit dinere Hand, vor d Lit vu d Welt, de ihr Deil scho im Läbä hän, däne dü d Ranze fillscht mit dine Gabe, dere Sehn au noh satt wäre un ihre Kinda ä Ibriges hindalosst.

17,15 I (Ich) aba will säh di Üssäh in Grechtigkeit, i (ich) will satt wäre, wenn i (ich) uf wach, a dinem Bild.

D 18. Psalm

(vgl. 2. Sam 22)

18,5 S umfange mi des Todes Bända, un de Flute vum Vuderbe erschreckte mi. 18,6 De Toderichs Bända umfange mi, un de Schtrick des Todes ibawältigte mi. 18,7 Als ma (mir) angscht war, ha i (ich) d HERRN agruefe un zue minem Gott brellt. Do erhert da (er) mi Schtimm vu sinem Tempel, un mi Brellä kummt vor nen zue sinene Ohre.

18,8 D Erde het bebt un het gschwankt, un de Grundfeschti dr Berge bwegten sich un bebte, wo na (er) zornig war. 18,9 (a) Rauch schtiegt uf vu vu sinere Nase un vuzährendes Fiir üs sinem Muul (Gosch); Flamme schprengten vu nem üs. 18,10 (a) Na (Er) buckt d Himmel un fahrt rab, un Dunkles war unda sinene Feß. 18,11 Un na (er) fahrt uf fem (a) Cherub un flog dher, na (er) schwebte uf d Fittiche vum Wind. 18,12 Na (Er) macht s Dunkle ringsum zue sinem Zelt; in schwarze, dicke Wolke war ra (er) vuborge. 18,13 Üs däm Glanz vor nem ziehe sini Wolke dhi mit Hagel un Blitz. 18,14 Dr HERR het dunnert im Himmel, un dr Hechschte het sini Schtimm härä(erschalle) lo mit Hagel un Blitz. 18,15 Na (Er) schoß sini Pfiel un schtreit sie üs, schickt Blitz in Lit un jagt sie dhi. 18,16 Do sieht ma de Defi vum Wassa, un vum Erdbode d Grund ward ufdeckt vor dinem Schelte, HERR, vor rem Odem un Schnaube vu dinem Zorn (Wuet).

18,17 Na (Er) schtreckt sini Hand üs vu dr Höhi un langt mi un zeht mi üs großem Wassa. 18,18 Na (Er) rettet mi vu minem schtarke Feinde (Gegna), vu mine Hassa, de ma (mir) zue mächtig ware; 18,19 sie ibawältigte mi zue d Ziit vu minem Ungliick; aba dr HERR ward mi Zuevasicht. 18,20 Na (Er) fihrt mi üsä ins Wite, na (er) rißt mi üsä; denn na (er) het Fraid(Luscht) a ma (mir).

18,21 Dr HERR doet wohl a ma (mir) wägä minare Grechtigkeit, na (er) vugilt ma (mir) nohch dr Sufaheit vu minä Hände. 18,22 Denn i (ich) halt de Wäg des HERRN un bi nit gottlos gege mi Gott. 18,23 Denn alli sini Rechte hab i (ich) vor Auge, un sini Gebote wirf i (ich) nit wäg(vu mir), 18,24 sundern i (ich) bi ohni Tadel vor nem un hüet (heet) mi vor Schuld. 18,25 Drum vugilt ma (mir) dr HERR nohch minare Grechtigkeit, nohch dr Sufaheit vu minä Hände vor sinene Auge. 18,26 Gege di Heilige bisch dü heilig, un gege di Treue bisch dü treu, 18,27 gege di Sufare(Reine) bisch dü sufa(rein), un gege di Vukehrte bisch dü vukehrt. 18,28 Denn (a) dü hilfsch däm elende Volk, aba schtolzi Auge erniedrigscht dü. 18,29 Ja, dü machsch hell mi Lecht, dr HERR, mi Gott, macht mi Dunkel zue Lecht. 18,30 Denn mit dir ka i (ich) Kregsvolk zerschla un mit minem Gott iba Muure schpringe. 18,31 Gottes Wäg sin guet, de Wort des HERRN sin durchläutert. Na (Er) isch ä Schild alle, de nem vuträue.

18,32 Denn wer isch Gott, wenn nit dr HERR, odr ä Fels, wenn nit unsa Gott? 18,33 Gott rischtet mi mit Kraft un macht mi Wäg ohni Tadel. 18,34 Na (Er) macht mini Feß d Hirsch glich un schtellt mi uf mini Hechi. 18,35 Na (Er) lehrt mini Händ schtritte un mi Arm d isere(iserne) Boge schpanne. 18,36 Dü gibsch ma (mir) d Schild vu dinem Heil, un di Rechti schtärkt mi, un di Huld macht mi groß. 18,37 Dü gibsch minem Schritt wiete Platz, daß mini Knechel nit wanke.

18,38 I (Ich) will minem Feinde (Gegna) nohchjage un sie packe un nit umkehre, bis i (ich) sie umbrocht ha. 18,39 I (Ich) will sie zerschmettere, daß sie nimmi ufschtoh kenne; sie muen unda mini Feß flege. 18,40 Dü rischtescht mi mit Schtärki zuem Händel; dü wirfscht unda mi (mich), de sich gege mi ufhebe(de gege mi ufmupfe). 18,41 Dü triebsch mi Feinde (Gegna) in d Flucht, daß i (ich) vunicht, de mi hasse. 18,42 Sie ruefä - aba do isch kei Helfa - zuem HERRN, aba na (er) antwortet ne nit. (a) 18,43 I (Ich) will sie zerschtoße zue Schtaub vor rem Winde i (ich) wirf sie wäg we Dräck uf d Gasse. 18,44 Dü hilfsch ma (mir) üs däm Händel mit däm Volk un machsch mi zuem Kopf iba d Heide; ä Volk, des i (ich) nit kennt ha, dene ma (mir). 18,45 S ghocht ma (mir) mit ghorsame Ohre; Sehn dr Fremde muen ma (mir) huldige. 18,46 De Sehn dr Fremde vuschmachte un kumme mit Zittre üs ihre Burge.

18,47 Dr HERR läbt! Globt isch mi Fels! Dr Gott vu minem Heil isch hoch obe, 18,48 dr Gott, der ma (mir) Vugeltig schafft un zwingt de Velka unda mi, 18,49 der mi errettet vu minem Feinde (Gegna). Dü erhechsch mi iba de, de sich gege mi ufhebe; dü hilfsch ma (mir) mit d Frevla.

18,50 Drum will i (ich) dir danke, HERR, unda d Heide un dinem Name lobsinge, (a) 18,51 der sinem Kenig großes Heil git un Gnade zeigt sinem Gsalbte, (a) David, un sinem Huus ebiglig.

D 19. Psalm

.Na (Er) het dr Sunne ä Zelt am Himmel gmacht; 19,6 sie goht rüs we ä Bräutigam üs sinere Kamma un freut sich we ä Held, z laufe ihri Bahn. 19,7 Sie goht uf a nem End vum Himmel un lauft um bis wida a si End, un nigs bliebe vor ihra Gluet vuborge.

19,8 Des Gsetz des HERRN isch ganz guet un erfrischt di Seele. Des Ziignis (Züügnis) des HERRN isch gwiß un macht di Unvuschtändige wies. 19,9 Di Befehle des HERRN sin richtig un erfraie des Herz. Di Gebote vum HERRN sin luta un erlaichte de Auge. 19,10 D Respeckt vor rem HERRN isch sufa un bliebe ebiglig. Di Rechte des HERRN sin Wohret, allisamt Grecht. 19,11 Sie sin keschtlicha als Gold un viel faines Gold, sie sin seßer als Honig un Honigseim.

19,12 Au loßt di Knecht sich durch sie warne; un wer sie hebet (haltet), der het große Lohn. 19,13 Wer merkts, we viel la (er) fehlet? (a) Vuzeih ma (mir) de vuschteckte Sinde! 19,14 Bwahr au di Knecht vor d Stolze, daß sie nit iba mi herrsche; so wir i (ich) ohni Tadel si un sufa bliebe vu große Missetate.

19,15 Loß dir gfalle de Wort vu minem Muul (mina Gosch) un des Gschprochene vu minem Herz vor dir, HERR, mi Fels un mi Erlesa.

D 20. Psalm

20,7 Etze weiß i (ich), daß dr HERR sinem Gsalbte hilft un nen erhert vu sinem heilige Himmel, (a) sini rechti Hand hilft mit Macht. 20,8 Selli (a) (b) (c) vulen sich uf Kärre un Ross; mir aba denke a d Name des HERRN, unsres Gottes. 20,9 Sie sin rabgschtiirzt un gfalle, mir aba schtehn un bliebe schtoh.

20,10 Hilf, HERR, dü Kenig! Na (Er) wird uns erhäre, wenn ma (mir) ruefä.

D 21. Psalm

21,7 Denn dr Kenig hofft uf d HERRN un wird durch de Güte vum Hechschte fescht bliebe. 21,8 Dini Hand wird find alle di Feinde (Gegna), di Rechte wird find, de di hass. 21,9 Dü wirsch s mit nene mache we im Fiirofe, wenn dü erschiene wirsch. Der HERR wird sie verschlingen in sinem Zorn (Wuet); Fiir wird sie frässä. 21,10 Ihri Nohchkumme wirsch dü tilgen vum Erdbodenund ihri Kinda üs dr Zahl dr Mensch. 21,11 Denn sie denke, dir Schlechtes zue doe, un mache Anschläge, de sie nit fertig mache kenne. (a) 21,12 Denn dü wirsch mache, daß sie d Rucke kehren; mit dinem Bogen wirsch dü uf ihr Üssäh zielen.

21,13 HERR, erhebe di in dinere Kraft, so wen ma (mir) singen un lobe di Macht.

D 22. Psalm

22,10 Dü hesch mi üs minare Muetter Lyb (Ranze) zoge; dü ließest mi geborge si a dr Bruscht minare Muetter. 22,11 Uf di bi i (ich) gworfe vu Muetterleib a,dü bisch mi Gott vu minare Muetter Schoß a. 22,12 Blieb nit wiet vu mir, denn d Angscht isch nooch; denn s isch kei Helfa do.

22,13 Gwaltigi Schtier hän mi umge, mächtige Büffel hän mi umringt. 22,14 Ihri Rache schperre sie gege mi uf we ä brüllende un wildande Löwe. 22,15 I (Ich) bi üsgschiittet we Wassa, alle mini Knoche hän sich vuänanda glest; mi Herz isch in minem Lyb (Ranze) we zerschmolzenes Wachs. 22,16 Mini Kräfte sin vutrocknet we ä Scherbe, un (a) mi Zunge kläbt ma am Guume, un dü legsch mi in d Todes Schtaub. 22,17 Denn Hund hän mi umge, un ä Besi Rott het mi umringt; (a) sie hän mini Händ un Feß durchgrabe. 22,18 I (Ich) ka alle mini Knoche zehle; sie aba luege zue un sähn uf mi rab. 22,19 Sie (a) deile mini Kleida unda sich un werfe des Los um mi Gwand (Häß).

22,20 Aba dü, HERR, bisch nit wiet; mi Schtärki, eil, ma z helfe! 22,21 Errett mi Seel vum Schwert, mi Läbä vu d Hund! 22,22 Hilf ma (mir) üs däm (a) Rache vum Löwe un vor d Herna wilda Schtiere - dü hesch mi erhert!*

22,23 I (Ich) will di Name kunddoe mine Breda, i (ich) will di in dr Gmeinde rehme: (a) (b) 22,24 Rehmet d HERRN, de ihr nen firchte; ehret nen, ihr alli vum Huus Jakob, un vor nem scheue äich, ihr alli vum Huus Israel! 22,25 Denn na (er) het nit vuachtet noh (a) vuschmäht des Elend vum Arme un si Üssäh vor nem nit vuborge; un als sa(er) zue nem brellt, het da`s ghärt.

22,26 Dich will i (ich) priese in dr große Gmeinde, i (ich) will mini Vuspreche(Glübde) erfille vor däne, de nen fiirchte. 22,27 Di (a) Elendi solle ässä, daß sie satt wäre; un de noh rem HERRN froge, wäre nen priese; äicha Herz soll ewig läbä. 22,28 S wäre bidenke un sich zuem HERRN umkehre alli Welt Ende un vor nem abäte (ahimmle) alli Gschlechta dr Heide. 22,29 Denn des HERRN isch des Rich, un er herrscht unda d Heide. 22,30 Ihn ällei wäre abäte (ahimmle) alli, de in dr Erde schlofe; vor nem wäre de Knüü beuge alli, de zuem Schtaub nabgfahrene un ihr Läbä nit kenne hebet. 22,31 Na (Er) wird Nohchkumme ha, de nem dene; vum Herrn wird ma vukiindige däm Kind un d Kindeskinda. 22,32 Sie wäre kumme un sini Grechtigkeit predige däm Volk, des gibore wird. Denn na (er) het's doe.

D 23. Psalm

D 24. Psalm

24,3 Wer darf uf d Berg des HERRN go, un wer darf schtoh a sinere heilige Schtätt? 24,4 Wer unschuldige Hände het un sufaren Herzens isch, wer nit üs isch uf Lug un Trug un nit falschi Eide schwert: 24,5 der wird d Sege des HERRN gregä un (a) Grechtigkeit vum Gott sinem Heils. 24,6 Des isch des Gschlecht, des noh nem frogt, des do suecht di Agsicht, Gott Jakobs. SELA.

24,7 Mache de Doore wiet un de Direne in dr Welt* hoch, daß d Kenig dr Ehri izeht! 24,8 Wer isch d Kenig dr Ehri? S isch dr HERR, schtark un mächtig, dr HERR, mächtig im Händel(Schtried). 24,9 Mache de Doore wiet un de Direne in dr Welt hoch, daß d Kenig dr Ehri izeht! 24,10 Wer isch d Kenig dr Ehri? S isch dr HERR Zebaoth; er isch d Kenig dr Ehri. SELA.

D 25. Psalm

25,4 HERR, zeig ma (mir) di Wäg un lehr mi dini Wägli! 25,5 Lit mi in dinere Wohret un lehr mi!Denn dü bisch der Gott, der ma (mir) hilft; jede Dag harr i (ich) uf di. 25,6 Bdenk, HERR, a di Barmherzigkeit un a di Güte, de vu Ewigkeit her gsi sin. 25,7 Bdenk nit dr Sünde vu ma (mir) un wägä mina Ibatretige, denk aba a mi nohch dinere Barmherzigkeit, HERR, um dinere Güte wille! 25,8 Dr HERR isch guet un Grecht; drum wiest da (er) Sündern d Wäg. 25,9 Na (Er) leitet di Elende recht un lehrt di Elende sini Wäg. 25,10 De Wäg des HERRN sin luta Güte un Treui fir alle, de si Abmachig (Abkumme) un sini Gebote hebed. 25,11 Um dinem Namens wille, HERR, (a) vugib ma (mir) mi Schuld, de so groß isch!

25,12 Wer isch der Ma, der d HERRN firchtet? Na (Er) wird nem d Wäg zeigä, den na (er) wählen soll. 25,13 Na (Er) wird im Guete huuse, un (a) si Gschlecht wird des Land bsitze. 25,14 Der HERR isch däne Fründ (Freund), de nen firchte; un si Abmachig (Abkumme) loßt da (er) sie wisse. 25,15 Mini Auge sähn imma uf d HERRN; denn na (er) wird mini Feß üs däm Netz zeh.

25,16 Wend di zue ma (mir) un si ma (mir) gnädig; denn i (ich) bi ällei un elend. 25,17 D Angscht vu minem Herz isch groß; fihr mi üs minene Net! 25,18 Sieh a mi Kumma un mi Elend un vugib ma (mir) alli mini Sinde! 25,19 Sieh, we viel Feinde (Gegna) i ha un (a) zue Unrecht mi hasse. 25,20 Bwahr mi Seel un errett mi; loß mi nit zschande wäre, denn i (ich) träu uf di! 25,21 Unschuld un Redlichkeit solle mi hüete (heete); denn i (ich) harr uf di. 25,22 Gott, (a) erles Israel üs alle sinene Net(sinere Not)!

D 26. Psalm

26,3 Denn dini Güte isch ma (mir) vor Auge, un i (ich) wandel in dinere Wohret. 26,4 (a) I (Ich) hocke nit bi heillosen Lit un ha nit Gmeinschaft mit d Falsche. 26,5 I (Ich) hass de Vusammlig (Bagasch) dr Boshafte un hock nit bi d Gottlose. 26,6 I (Ich) (a) (b) wäsch mini Händ in Unschuld un heb mi, HERR, zue dinem Altar, 26,7 dir z danke mit luta Schtimm un z vukindige alli dini Wunda. 26,8 HERR, i (ich) ha leb(lieb) (a) (b) de Schtätt vu dinem Huus un d Platz, do di Ehri wohnt.

26,9 Raff mini Seel nit hi mit d Sinda noh mi Läbä mit d Bluetdurschtige, 26,10 a dere Hände Schandtat kläbt un de gern Gschenkli nähmä. 26,11 I (Ich) aba gang mi Wäg in Unschuld. Erles mi un si ma (mir) gnädig! 26,12 Mi Fueß schtoht fescht uf rechtem Grund. (a) I (Ich) will d HERRN lobe in d Vusammlig.

D 27. Psalm

27,4 Eines bitt i (ich) des HERRN, des hät i (ich) gern: daß i (ich) (a) (b) (c) (d) im Huus des HERRN bliebe kennt mi Läbä lang, z säh de schene Gottesdenschte des HERRN* un si Tempel azluege. 27,5 Denn (a) na (er) deckt mi in sinere Hitte zue d bese Ziit, na (er) birgt mi im Schutz vu sinem Zelt un hebt mi uf ä Felse. 27,6 Un etze hebt sich mi Schädel nuf iba mini Feinde (Gegna), de um mi her sin; drum will i (ich) Lob opfare in sinem Zelt,i (ich) will singe un Lob sag däm HERRN.

27,7 HERR, här mi Schtimm, wenn i (ich) ruef; bi ma (mir) gnädig un erhär mi! 27,8 Mi Herz hebet (haltet) dir di Wort vor: "Ihr sollt mi Agsicht sueche. " Drum (a) suech i (ich) au, HERR, di Agsicht. 27,9 Vubirg di Agsicht nit vor ma (mir), vuschtoß nit im Zorn (Wuet) di Knecht! Denn dü bisch mi Hilf; vuloß mi nit un doe de Hand nit vu ma (mir) ab, Gott, mi Heil! 27,10 Denn mi Vada (Babbe) un mi Muetter vulen mi, aba dr HERR nimmt mi uf.

27,11 HERR, (a) (b) wies ma (mir) di Wäg un leit mi uf ebena Bahn wägä minem Feinde (Gegna) wille. 27,12 Gib mi nit los däm Wille vu minem Feinde (Gegna)! Denn s schtehn falschi Ziige gege mi uf un doe ma (mir) Unrecht ohni Scheu. 27,13 I (Ich) glaube aba doch, daß i (ich) (a) säh wir de Güte des HERRN im Land dr Lebändige. 27,14 Harre uf d HERRN! Sie froh un unvuzagt un harre uf d HERRN!

D 28. Psalm

28,6 Globt isch dr HERR; denn na (er) het erhert de Schtimm vu minem Flehe. 28,7 Dr HERR isch mi Schtärki un mi Schild; uf nen hofft mi Herz, un ma (mir) isch ghulfe. Etze isch mi Herz frehlich, un i (ich) will nem danke mit minem Led.

28,8 Dr HERR isch vu sinem Volk d Schtärki, Hilf un Schtärki fir sini Gsalbte. 28,9 Hilf dinem Volk un segne di Erbe un weid un trag sie ebiglig!

D 29. Psalm

29,10 Dr HERR het si Thron iba d Flut; dr HERR bliebt ä Kenig in Ewigkeit. 29,11 Dr HERR wird sinem Volk Kraft ge; dr HERR wird si Volk segne mit Friide.

D 30. Psalm

30,5 Lobsinge däm HERRN, ihr sini Heiligi, un priese si heilige Name! 30,6 Denn (a) si Zorn (Wuet) währt ä Nuu un ä läbänslang sini Gnade. D Obend lang währt des Hiile, aba vum Morge a isch Fräid (Freud).

30,7 I (Ich) aba sag, als ses ma (mir) guet goht: I (Ich) wir nimmi wanke. 30,8 Denn, HERR, durch di Wohlgfalle hesch dü mi uf ä hohe Fels gschtellt. Aba als dü di Agsicht vuschteckt hesch, vuschreckt i (ich). 30,9 Zue dir, HERR, reft i (ich), un zuem Herrn flehte i (ich): 30,10 Was nitzt dir mi Bluet, wenn i (ich) zue d Gruebe fahr? (a) Wird dir au d Schtaub danke un dini Treui vukindige? 30,11 HERR, här un bi ma (mir) gnädig! HERR, blieb mi Helfa!

30,12 Dü hesch ma (mir) mi Jomma vuwandlet in ä Reige, dü hesch ma (mir) d Sack vu d Truur üsgzoge un mi mit Fräid (Freud) girtlet, 30,13 daß i (ich) dir lobsing un nit schtill bi. HERR, mi Gott, i (ich) will dir danke in Ewigkeit.

D 31. Psalm

31,7 I (Ich) hass, de sich hebed a nichtigi Götze; i (ich) aba hoff uf d HERRN. 31,8 I (Ich) fräie mi un bi frehlich iba dini Güte, daß dü mi Elend asiehsch un nimmsch di mir a in Not 31,9 un ibagibsch mi nit in de Händ vum Feind; dü schtelsch mini Feß uf große Platz.

31,10 HERR, si ma (mir) gnädig, denn ma (mir) isch angscht! Mi Aug isch treb wore vor Gram, matt mi Seel un mi Lyb (Ranze). 31,11 Denn mi Läbä isch higschwunde in Kummer un mi Johr in Jomere. Mini Kraft isch vufalle durch mini Missetat, un mini Knochä(Gebeine) sin vuschmachtet. 31,12 Vor all mine Bedränger bi i (ich) ä Schpott wore, ä Lascht mine Nochbere un ä Angscht mine Bekannte. De mi sähn uf dr Gasse, fliehe vor ma (mir). 31,13 I (Ich) bi vugässä in ihrem Herz we ä Dote; i (ich) bi wore we ä vubrochenes Gfäß. 31,14 Denn i (ich) här, we vieli iba mi läschtere: (a) Angscht isch um un um! Sie hebed Rot mitänanda iba mi un vulange dnohch, ma (mir) des Läbä z nähmä.

31,15 I (Ich) aba, HERR, hoff uf di un sag: Dü bisch mi Gott! 31,16 (a) (b) Mini Ziit schtoht in dine Händ. Errett mi vu d Händ vu mine Feinde (Gegna) un vu däne, de mi jage. 31,17 (a) (b) Loß laichte di Adsicht iba dinem Knecht; hilf ma (mir) durch dini Güte! 31,18 HERR, loß mi nit zschande wäre; denn i (ich) ruef di a. Di Gottlose solle zschande wäre un nabfahre zue d Dote un schwiege. 31,19 Vuschtumme solle de Luugmäuler, de do schwätze gege d Grechte frech, schtolz un hehnisch.

31,20 We groß isch di Güte, HERR, de dü bwahrt hesch däne, de di firchte, un erwiesesch vor d Lit däne, de uf di träue! 31,21 Dü (a) birgsch sie in dinem Schutz vor d Rotte vu d Lit, dü decksch sie in dr Hitte vor d zänkische Zunge.

31,22 Globt isch dr HERR; denn na (er) het sini wundabari Güte ma (mir) erwiese in eina feschte Schtadt. 31,23 I (Ich) sag wohl in minem Zage: I (Ich) bi vor dine Auge vuschtoße. Doch dü hesch de Schtimm vu minem Flehe ghärt, als i (ich) zue dir brellt ha.

31,24 Liebet d HERRN, alle sini Heilige! Di Gläubige behütet dr HERR un vugilt viel däm, dr Hochmuet ebt. 31,25 Sin getroscht un unvuzagt alli, de ihr des HERRN harret!

D 32. Psalm

32,3 Denn als i (ich) s wott vuschwiege, gschunde ware mi Knochä(Gebeine) durch mi schtändig Klage. 32,4 Denn di Hand lit Dag un Nacht schwer uf ma (mir), daß mi Saft vutrocknet isch, we s im Summa dirr wird. SELA. 32,5 Drum (a) (b) (c) ha i (ich) dir mini Sinde gsait, un mi Schuld ha i (ich) nit vuhelt. I (Ich) sag: I (Ich) will däm HERRN mini Ibatretige bekannt mache. Do (d) hesch dü mir d Schuld vuge vu mine Sinde. SELA.

32,6 Wägä däm wäre alli Heilige zue dir bäte zue Ziite dr Angscht. Drum, wenn großi Wasserflute kumme, wäre sie nit a sie glange. 32,7 Dü bisch mi Parapli (Schirm), dü wirsch mi vor Angscht hüete (heete), daß i (ich) errettet gar frehlich rehme ka. SELA. "32,8 I (Ich) will di undawiese un dir d Wäg zeigä, den dü go sollsch; i (ich) will di mit mine Auge leite. " 32,9 Sin nit we Ross un Muulesel, de ohni Vuschtand sin, däne ma Zaum un Gebiß alege mueß; sie wäre sunscht nit zue da kumme.

32,10 D Gottlose het vieli Ploog; wer aba uf d HERRN hofft, sälla wird mit Güte umfange. 32,11 Fräie(Freuet) äich des HERRN un sin frehlich, ihr Grechti, un jauchze, all ihr Frommi.

D 33. Psalm

33,6 Dr Himmel isch durch des Wort des HERRN gmacht un all si Heer durch d Häuch vu sinem Muul (Gosch). (a) 33,7 Na (Er) (a) hebet (haltet) des Wassa vum Meeres zsämme we in nem Schluch un sammlet in Kammere de Flute. 33,8 Alli Welt fircht d HERRN, un vor nem fircht sich alles, was uf däm Erdbode wohnet. 33,9 Denn wenn na (er) schwätzt, so gschehe (bassiert)'s; (a) wenn na (er) bifihlt, so schtoht's do. 33,10 De HERR macht znicht dr Heide Rot un wehrt s denke dr Velka. 33,11 Aba dr Rotschluß des HERRN bliebt ebiglig, sinem Herze s denke fir un fir. 33,12 Wohl däm Volk, (a) däm si Gott dr HERR isch, däm Volk, des sa(er) zuem Erbe üsgwählt het! 33,13 Dr HERR luegt vum Himmel un sieht alli Menschekinda. 33,14 Vu sinem feschte Thron luegt da (er) uf alli, de uf Erde huuse. 33,15 Na (Er) (a) lenkt ne alle des Herz, na (er) git acht uf all ihr Werk. 33,16 Einem Kenig hilft nit sini großi Macht; (a) ä Held ka sich nit rette durch sini großi Kraft. 33,17 (a) Ross helfe au nit; do wäre ma bschiese; un ihri großi Schtärki errettet nit. 33,18 Lueg, des HERRN Aug achtet uf alli, de nen firchte, de uf sini Güte hoffe, 33,19 daß sa (er) sie errette vum Tod un sie am Läbä hebe in Hungasnot.

33,20 Unsri Seele harrt uf d HERRN; na (er) isch uns Hilf un Schild. 33,21 Denn unsa Herz freut sich a nem, un ma (mir) träue uf si heilige Name. 33,22 Dini Güte, HERR, isch iba uns, we ma (mir) uf di hoffe.

D 34. Psalm

34,5 Als i (ich) d HERRN suech, git da (er) ma (mir) antwort un rettet mi üs alla minare Angscht. 34,6 De uf nen luege, wäre schtrahle vor Fräid (Freud), un ihr Gsicht(Visasch) soll nit schamrot wäre. 34,7 Als eina im Elend reft, horchte dr HERR un half nem üs alle sinene Net(Not). 34,8 Dr (a) (b) (c) Engel des HERRN lagert sich um de her, de nen firchte, un hilft ne üsä. 34,9 (a) Schmecke un sähn, we fründlig dr HERR isch. Wohl däm, der uf nen träut! 34,10 Firchte d HERRN, ihr sini Heilige! Denn de nen firchte, hän kei Mangel. 34,11 (a) Lända meße darbe un hunga ha; aba de d HERRN sueche, hän kei Mangel a irgendeinem Guet.

34,12 Kumme her, ihr Kinda, härä ma (mir) zue! I (Ich) will äich d Respeckt vor rem (d Angscht des) HERRN lehre. 34,13 (a) Wer mächt gern guet läbä un schöni Däg säh? 34,14 Bheet di Zunge vorm Bese un dini Lippe, daß sie nit Trug schwätze. 34,15 Loß ab vum Bese un doe Guetes; suech Friide un jag nem nohch!

34,16 D Auge des HERRN merke uf di Grechte un sini Ohre uf ihr Brellä. 34,17 S Gsicht(D Visasch) des HERRN schtoht gege alli, de Beses den, daß sa (er) (a) ihr Name üsrottet vu d Erde. 34,18 Wenn di Grechte brellä, so härt dr HERR un errettet sie üs all ihra Not. 34,19 Dr HERR isch nooch däne, de zerbrochenen Herze sin, un hilft däne, de ä zerschlagenes Gmet hän. (a) 34,20 D Grechte mueß viel liede, aba üs alldäm hilft nem dr HERR. (a) 34,21 Na (Er) bwahrt nem alli sini Knochä(Gebeine), daß nit ei`s vubroche wird. 34,22 D Gottlose wird des Ungliick umbringe, un de d Grechte hasse, flege in Schuld. 34,23 Dr HERR erlest des Läbä vu sinene Knecht, un vu allene, de uf nen träue, wäre fräi vu Schuld.

D 35. Psalm

35,8 Pletzlig soll nen Unheil ibafalle; si Netz, des sa(er) gschtellt het, fang nen selba, ins eigene Unheil schtirz sa(er) inä. 35,9 Aba mi Seele soll sich fräie des HERRN un frehlich si iba sini Hilf. 35,10 Alli mi Knochä(Gebeine) soll sage: HERR, wer isch dir glich? Der dü d Elende rettesch vor däm, der nem z schtark isch, un d iElende un Arme vor sinene Raiba.

35,11 S träte falschi Ziige uf; sie fordare vu mir, wovu i (ich) nigs weiß. 35,12 Sie gän ma (mir) Guetes mit Besem zruck, um mi in Herzeleid z bringe. 35,13 I (Ich) aba (a) zeh ä Sack a, wo sie krank ware, doe ma (mir) wehe mit Faschte un bäte imma wida vu Herze. 35,14 Als wäre s mini Fründe (Freunde) un Brueda, so gang i (ich) dher; we eina der Läid(Lyd) trait iba sini Muetter, so buckt i (ich) mi in Truur. (a) 35,15 Sie aba fräie sich, wenn i (ich) wank, un rotte sich zsämme; sie rotte sich heimlich zuem Schlag gege mi, sie läschtere un härä nit uf. 35,16 Sie läschtere un scheltte immafort un knirsche gege mi mit ihre Zähn.

35,17 Herr, we lang willsch dü zueluege? Errett doch mi Seele vor ihrem Unheil, mi Läbä vor d junge Löwe! 35,18 I (Ich) will dir danke in d große Gmeind; unda vielem Volk will i (ich) di rehme. 35,19 Loß sich nit iba mi fräie, de (a) ma (mir) zue Unrecht feind sin; loß nit mit d Auge scheltte, de (b) mi ohni Grund hasse! 35,20 Denn sie schwätze nit, was zuem Friide dent,un denke falsche Aklage üs gege di Schtille im Land. 35,21 Sie schperre s Muul wiet uf gege mi un schwätze: "Do, do, ma (mir) hän s gsähne!" 35,22 HERR, dü hesch s gsähne, schwieg nit; HERR, blieb nit wiet vu ma (mir)! 35,23 Wache uf, wir wach, mir Recht z schaffe un mi Sach z fihre, mi Gott un Herr! 35,24 HERR, mi Gott, vuhilf ma (mir) zuem Recht nohch dinere Grechtigkeit, daß sie sich nit iba mi fräie. 35,25 Loß sie nit sage in ihrem Herz: "Do, do! des wen ma. " Loß sie nit sage: "Mir hän nen vuschlunge(gfrässä). "

35,26 Sie solle sich schäme un zschande wäre, alli, de sich a minem Ungliick fräie; sie solle in Schmach un Schand sich azeget, de sich gege mi rehme. 35,27 Jubeln un fräie solle sich, de ma (mir) gänne, daß i (ich) recht bhalt, un imma sage: Dr HERR isch hoch globt, der sinem Knecht so wohl will! 35,28 Un mi Zunge soll schwätze vu dinere Grechtigkeit un di jede Dag priese.

D 36. Psalm

36,6 HERR, di Güte längt, so wiet d Himmel isch, un di Wohret, so wiet d Wolke gehn. 36,7 Dini Grechtigkeit schtoht we d Berg Gottes un di Recht we de großi Defi. HERR, dü hilfsch Mensch un Tier. 36,8 We keschtlich isch di Güte, Gott, daß Menschekinda (a) unda däm Schatte dinare Fligel Zueflucht hän! 36,9 Sie wäre satt vu d riche Geter vu dinem Huus, un dü tränksch sie mit Wunne we mit nem Schtrom. 36,10 Denn bi dir isch (a) (b) de Quell vum Läbä, un in dinem Lecht sähn ma (mir) des Lecht.

36,11 Breit di Güte iba de, de di kenne, un di Grechtigkeit iba di Fromme. 36,12 Loß mi nit kumme unda de Feß dr Schtolze, un de Hand dr Gottlose vutrieb mi nit! 36,13 Lueg do, sie sin gfalle, de Ibeltäta, sin gfloge un kenne nit wida ufschtoh.

D 37. Psalm

37,12 Dr Gottlose droht däm Grechte un knirscht mit sinene Zähn gege nen. 37,13 Aba dr Herr lacht ibren; denn er sieht, daß (a) si Dag kummt. 37,14 Di Gottlose ziehe des Schwert un spanne ihr Boge, daß sie fälle d Elende un Arme un morde di Fromme. 37,15 Aba ihr Schwert wird in ihr eignes Herz goh, un ihr Boge wird vubreche.

37,16 Des Wenige, des ä Grechte het, isch bessa als dr Ibafluß viela Gottlosa. (a) 37,17 Denn dr Gottlose Arm wird vubreche, aba dr HERR erhält di Grechte. 37,18 Dr HERR kennt de Däg vu d Fromme, un (a) ihr Guet wird ebiglig bliebe. 37,19 Sie wäre nit zschande in besa Ziit, un (a) in dr Hungasnot wäre sie gnoe ha. 37,20 Denn di Gottlose wäre umkumme; un de Feinde (Gegna) des HERRN, wenn sie au sin we scheni Aue, wäre sie doch vugoh, we d Rauch vugoht.

37,21 Dr Gottlose mueß vertlehn un vugeldet nit,aba dr Grechte isch barmherzig un ka ge. 37,22 Denn di Gsegnete des HERRN erbe des Land; aba de na (er) vufluecht, wäre üsgrottet. 37,23 Vu däm HERRN kummt s, wenn vumä Ma Schritte fescht wäre, un er het Gfalle a sinem Wäg. 37,24 Flegt da (er), so schtirzt da (er) doch nit; denn dr HERR hebt (haltet) nen fescht a d Hand. (a)

37,25 I (Ich) bi jung gsi un alt wore un ha noh ne d Grechte vulo gsähne un sini Kinda um Brot bettle. 37,26 Na (Er) isch alliziit barmherzig un vudlehnt gerne, un si Gschlecht wird zuem Sege si. 37,27 Loß ab vum Bese un doe Guetes, so bliebsch dü huuse imma. 37,28 Denn dr HERR het des Recht leb(lieb) un vulosst sini Heilige nit. Ewiglich wäre sie bwahrt, aba des Gschlecht dr Gottlose wird üsgrottet. 37,29 Di Grechte wäre des Land ererbe un drin huuse alliziit. (a)

37,30 Des Muul (Gosch) vum Grechte schwätzt Gschytheit, un sini Zunge lehrt des Recht. 37,31 Des Gsetz vu sinem Gott isch in sinem Herz; sini Schritt gleite nit ab. 37,32 Dr Gottlose läuert däm Grechte uf un denkt, nen umzbringe. 37,33 Aba dr HERR loßt nen nit in sinene Händ un loßt nen vor Gricht nit zuem Schuldige wäre. 37,34 Harre uf d HERRN un halt di uf sinem Wäg, so wird da (er) di hoch hebe, daß dü des Land erbsch; dü wirsch`s säh, daß di Gottlose üsgrottet wäre.

37,35 I (Ich) ha ä Gottlose gsäh, der pocht uf Gwalt un macht sich breit un het greent we ä Zeder. 37,36 Dann (Dnoh) kummt i (ich) wida vorbi; lueg, do war ra (er) dhi. I (Ich) ha gfrogt nohch rem; doch ward da (er) nirgends gfunde. 37,37 Blieb fromm un halt di recht; denn sälläm wird s zletscht guet go. (a) 37,38 D Ibaträta aba wäre mitänanda vutilgt, un di Gottlose wäre zletscht üsgrottet. 37,39 Aba dr HERR hilft d Grechte, er isch ihri Schtärki in dr Not. 37,40 Un (a) dr HERR wird ne bischtoh un sie errette; er wird sie vu d Gottlose errette un nene helfe; denn sie träue uf nen.

D 38. Psalm

38,4 S isch nigs Gesundes a minem Lyb(Ranze) wägä dinem Drohe un isch nigs Heiles a minem Gebei wägä mine Sinde. 38,5 Denn (a) mini Sinde wachse ma iba mi Kopf(Schädel); we ä schwäri Lascht sin sie ma (mir) z schwer wore. 38,6 Mini Wunde schtinke un eitere wägä minare Dümmi. 38,7 I (Ich) gang krumm un sehr (sölli) buckt; d ganze Dag gang i (ich) truurig dher. 38,8 Denn mini Lende sin ganz vudorrt; s isch nigs Gesundes a minem Lyb(Ranze). 38,9 I (Ich) bi matt wore un ganz zerschla; i (ich) brell vor Unroeh in minem Herz.

38,10 Herr, dü kennsch all mini Begehre, un mi Jomere isch dir nit vuborge. 38,11 Mi Herz wackelt(erbebt), mi Kraft het mi vulo, un des Lecht vu minem Aug isch au dhi. 38,12 Mini Lebe un Freunde scheue zruck vor minare Plog, un mi Nächschte haltet sich wiet wäck. (a) (b) (c) 38,13 De ma (mir) nohch rem Läbä vulange, schtelle ma (mir) nohch; un de mi Ungliick sueche, brede, we sie ma (mir) schade; sie sinne uf Trug d ganze Dag. 38,14 I (Ich) bi we daub un här nit, un (a) we ä Schtumme, der si Muul (Gosch) nit ufdoet. 38,15 I (Ich) mueß si we eina, der nit härt un kei Widared in sinem Muul (Gosch) het. 38,16 Aba i (ich) harr, HERR, uf di; dü, Herr, mi Gott, wirsch erhäre. 38,17 Denn i (ich) denk: Daß sie sich jo nit iba mi fräie! Wenn mini Feß wanke, däte sie sich hoch rehme gege mi. 38,18 Denn i (ich) bi däm Hiflege nooch, un mi Weh(Schmerz) isch imma vor mir.

38,19 So (a) bekenn i (ich) denn mini Missetate un sorg mi wägä mine Sinde. 38,20 Aba mini Feinde (Gegna) läbä un sin mächtig; de mi z Unrecht hasse, dera sin vieli. 38,21 De ma (mir) Guetes mit Besem zruck gän, feinde mi a, wel i (ich) mi a des Guete halt. 38,22 Vuloß mi nit, HERR, mi Gott, blieb nit wiet wäg vu mir! 38,23 Eil, ma (mir) bäizschtoh, HERR, dü mi Hilf!

D 39. Psalm

39,5" HERR, lehr mi doch, daß ses (a) ä End mit ma (mir) ha mueß un (b) mi Läbä ä Ziel het un i (ich) go mueß. 39,6 Lueg, (a) mini Däg sin we ä Handbreiti bi dir, un mi Läbä isch we nigs vor dir.
WE GAR NIGS SIN ALLI MENSCHE, DE DOCH SO SICHA LÄBÄ! SELA.
39,7 Sie gehn dher we ä Schatte un mache sich viel vugeblichi Unroeh; sie sammle un wisse nit, wer s ibringe wird. "

39,8 Etze, Herr, bi wäm soll i (ich) mi treschte? I (Ich) hoff uf di. 39,9 Errett mi üs alle minene Sinde un loß mi nit d Narre zuem Schpott wäre. 39,10 I (Ich) will schwiege un mi Muul (Gosch) nit ufdoe; denn dü hesch s doe. 39,11 Wend dini Ploog vu ma (mir); i (ich) vugang, wel di Hand nohch ma (mir) grieft. 39,12 Wenn dü d Mensch zichtigsch um dr Sinde wille, so vuzehrsch dü sini Schenheit we Motte ä Häß(Kleid).
We nigs sin doch alli Mensche. Sela.

39,13 Her mi Gebet, HERR, un vunimm mi Brellä, schwieg nit zue minene Träne; denn (a) (b) (c) (d) i (ich) bi ä Gascht bi dir, ä Fremdling we alli mini Vädare. 39,14 Loß ab vu mir, daß i (ich) mi erhol, bvor i (ich) dhifahr un nit me(un nimmi) bi.

D 40. Psalm

40,6 HERR, mi Gott, groß sin dini Wunda un di denke, de dü a uns bwiesesch; dir isch nigs glich! I (Ich) will sie vukindige un dvu sage, wewohl sie nit z zehle sin. (a) 40,7 (a) (b) (c) (d) Schlachtopfa un Schpeiseopfa gfalle dir nit, aba d Ohre hesch dü ma (mir) ufdoe. Dü willsch nit Brandopfa noh Sündopfa. 40,8 Do sag i (ich): Lueg, i (ich) kumm; im Buech isch vu ma (mir) gschribe: 40,9 Di Wille, mi Gott, doe i (ich) gern, un di Gsetz hab i (ich) in minem Herz. 40,10 I (Ich) vukindig Grechtigkeit in d große Gmeind. Lueg, i (ich) will ma (mir) mi Muul (Gosch) nit schtopfe lo; HERR, des weisch dü. 40,11 Dini Grechtigkeit vuberg i (ich) nit in minem Herz; vu dinere Wohret un vu dinem Heil schwätz i (ich). I (Ich) vuschwieg di Güte un Treui nit vor d große Gmeind.

40,12 Dü aba, HERR, wotsch di Barmherzigkeit nit vu ma (mir) wende; loß di Güte un Treui allwäg mi hüete (heete). 40,13 Denn s het mi umge Quall ohni Zahl. Mini Sinde hän mi igholt; i (ich) ka sie nit ibablicke. Ihra sin me als Hoor uf minem Schädel, un mi Herz isch vuzagt. 40,14 (a) Loß dir's gfalle, HERR, mi z errette; eil, HERR, ma (mir) z helfe! 40,15 Schämeh soll sich un zschande wäre, de ma (mir) noh rem Läbä vulange, mi umzbringe. Eß solle zruckwieche un zschande wäre, de ma (mir) mi Ungliick gönne. 40,16 Sie solle in ihra Schand vuschrecke, de iba mi brelle: Do, do! 40,17 Loß iba dich sich fräie un frehlich si alli, de nohch dir froge; un de di Heil liebe, loß allbot(allwäg) sage: Dr HERR isch hoch globt! 40,18 Denn i (ich) bi arm un elend: dr HERR aba sorgt fir mi. Dü bisch mi Helfa un Erretta; mi Gott, vuwill (säum) doch nit!

D 41. Psalm

41,12 Dodra merke i (ich), daß dü Gfalle a ma (mir) hesch, daß mi Feind iba mi nit frohlocke wird. 41,13 Mich aba hebsch dü wägä minem Fromm si un schtelsch mi vor di Gsicht fir ewig.

41,14 Globt isch dr HERR, dr Gott Israels, vu Ewigkeit zue Ewigkeit! Amen! Amen!

D 42. Psalm

42,7 Mi Gott, truurig isch mi Seele in ma (mir), drum denk i (ich) a di üs däm Land am Jordan un Hermon, vum Berg Misar. 42,8 Dini Flute rausche dher, un ä Defi rueft d andere; alli dini Wassawoge un Wellä gehn iba mi. 42,9 Am Dag schicke dr HERR sini Güte, un in d Nacht sing i (ich) nem un bäte zuem Gott vu minem Läbä. 42,10 I (Ich) sag zue Gott, minem (a) Fels: Wurum hesch dü mi vugässä? Wurum mueß i (ich) so truurig dherku, wenn mi Feind mi dränglet? 42,11 S isch we Mord in minem Gebei, wenn mi mini Feinde (Gegna) schmähe un jede Dag zue ma (mir) sage: Wo isch etze di Gott?
42,12 Was betrebsch dü dich, mi Seele, un bisch so umruehig in mir? Harr uf Gott; Denn ich werd nem noh danke, dass sa (er) mir hilft un mi Gott isch.

D 43. Psalm

43,1 Gott, schaff ma Recht un fihr mi Sach gege des unheilige Volk un errett mi vu d falsche un bese Lit! 43,2 Denn dü bisch dr Gott vu minere Schtärki: Wurum hesch dü mi vuschtoße? Wurum mueß i (ich) so truurig rumgo, wenn mi Feind mi dränglet? 43,3 Send di Lecht un dini Wohret, daß sie mi leite un bringe zue dinem heilige Berg un zue dinere Wohnig, 43,4 daß i (ich) inegang zuem Altar Gottes, zuem Gott, der mi Fräid (Freud) un Wunne isch, un dir, Gott, uf dr Harfe dank, mi Gott. 43,5 Was betrebsch dü dich, mi Seele, un bisch so umruehig in mir? Harr uf Gott; Denn ich werd nem noh danke, dass sa (er) mir hilft un mi Gott isch.

D 44. Psalm

44,5 Dü bisch s, mi Kenig un mi Gott, der dü Jakob Hilfe vuheißesch. 44,6 Durch di wen ma (mir) unsri Feinde (Gegna) uf d Bode schtoße, in dinem Name niedatrample, de sich gege uns uflehne. 44,7 Denn i (ich) vulosst mi nit uf mi Boge, un mi Schwert ka ma (mir) nit helfe; 44,8 sundern dü hilfsch uns vor unsare Feinde (Gegna) un machsch zschande, de uns hasse. 44,9 Dagdäglich (a) rehme ma (mir) uns Gottes un priese di Name ebiglig. SELA.

44,10 Wurum vustoßesch dü uns denn etze un losch uns zschande wäre un zehsch nit üs mit unsam Heer? 44,11 Dü losch uns fliehe vor unsam Feind, daß uns üsraube, de uns hasse. 44,12 Dü gibsch uns dhi we Schlachtvieh un vuschtreusch uns unda di Heide. 44,13 Dü vukaufsch di Volk fir Nigs un hesch mit ihrem Kaufgeld nigs gwunne. 44,14 Dü machsch uns zue d Schmach bi unsare Nochbere, zue Schpott un Hohn bi däne, de um uns her sin. (a) (b) 44,15 Dü machsch uns zuem Schprichli unda d Heide, losch d Velka d Kopf iba uns schittle. 44,16 Dagdäglich isch mi Schmach ma (mir) vor Auge, un mi Üssäh isch volla Scham, 44,17 wel i (ich) sie höhne un läschtere härä un mueß d Gegna(Feind) un Rachgierige säh.

44,18 Des alles isch iba uns kumme; un ma (mir) hän doch di nit vugässä, a dinem Abmachig (Abkumme) nit untreu gfeilscht. 44,19 Unsa Herz isch nit abschpensdig noh unsa Schritt gwiche vu dinem Wäg, 44,20 daß dü uns so vuschlasch am Platz vu d Schakale un bedecksch uns mit Nacht. 44,21 Wenn ma (mir) d Name unsres Gottes vugässä hätte un unsri Händ ufghobe zuem fremde Gott: 44,22 würd des Gott nit erforsche? Na (Er) kennt jo unsres Herze Grund. 44,23 Doch wägä dir (a) wäre ma (mir) jede Dag umbrocht un sin gachtet we Schlachtvieh. (b)

44,24 Wache uf, Herr! Wurum schlofsch dü? Wir wach un vuschtoß uns nit fir imma! 44,25 Wurum vuschtecksch(vubirgsch) dü di Üssäh, vugissches unsa Elend un unsri Drangsal? 44,26 Denn unsri Seele isch krumm gmacht zuem Schtaub, unsa Lyb (Ranze) lit am Bode. 44,27 Mach di uf, hilf uns un erles uns um dinere Güte wille!

D 45. Psalm

45,7 Gott, di Thron blieb imma un ewig; des Zepta vu dinem Rich isch ä Grechtes Zepta. 45,8 Dü hesch leb (liebsch) Grechtigkeit un hassesch gottloses Triebe; drum het di dr Herr, di Gott, gsalbt mit Fräideel(Freudeel) we keine dienesglieche. 45,9 Dini Kleida sin luta Myrrhe, Aloe un Kassia; üs Elfebeipaläscht erfreut di Sieteschpiel. 45,10 In dinem Schmuck gehn Techta vu Kenige; d Bräut schtoht zue dinere Rechte in Goldschmuck üs Ofir.

45,11 Her, Dochta, lueg un Schpitz di Ohr: Vugiß di Volk un di Vadahuus! 45,12 Di Kenig vulangt nohch dinere Schenheit; denn na (er) isch di Herr, un dü sollsch nem huldige. 45,13 De Dochta Tyrus kummt mit Gschenke; di Riche im Volk sueche di Gunscht.

45,14 D Kenigsdochta isch mit Perle gschmückt; sie isch mit goldene Gwända azogä. 45,15 Ma fihrt sie in gschtickte Kleida zuem Kenig; Jumpfere folge nare, ihri Gschpielinne fihrt ma zue da. 45,16 Ma fihrt sie hi mit Fräid (Freud) un Jubel; sie ziehe i in des Kenigs Palascht.

45,17 An dinere Vädare Schtatt wäre dini Sehn si; de wirsch dü zue Firschte setze, in alli Welt. 45,18 I (Ich) will di Name kundmache vu Kind zue Kindeskind; drum wäre dir danke de Velka imma un ewig.

D 46. Psalm

46,9 Kummt her un luege de Werke des HERRN, der uf Erde solch ä Zerstörig arichtet, 46,10 der d Kreg lengt in alli Welt, der (a) Boge vubricht, Schpieße vuschlat un Kärre mit Fiir vubrennt. 46,11 Sin schtill un erkennet, daß i (ich) Gott bi! I (Ich) will dr Hechschte si unda d Heid, dr Hechschte uf Erde. 46,12 DR HERR ZEBAOTH ISCH MIT UNS, DER GOTT JAKOBS ISCH UNSA SCHUTZ. SELA.

D 47. Psalm

47,6 Gott fahrt uf unda Jauchze, dr HERR bim Hall vu d Trumpete (Päpere). 47,7 Lobsinget, lobsinget Gott, lobsinget, lobsinget unsam Kenig! 47,8 Denn (a) Gott isch Kenig iba di ganz Erde; lobsinget nem mit Psalmen!

47,9 Gott isch Kenig iba d Velka, Gott hockt uf sinem heilige Thron. 47,10 D Firschte dr Velka sin vusammelt als Volk vum Gottes Abrahams; denn Gott ghere di Schtarke uf Erde; er isch hoch erhabe.

D 48. Psalm

48,5 Denn lueg, Kenig ware vusammlet un mitänanda herzoge. (a) 48,6 Sie hän sich vuwundat, als sie des sähn; sie hän sich vuschreckt un sin dvugschtiirzt. 48,7 Zittre het sie do ibaku, Angscht we ä Gebärendi. 48,8 Dü zerbrichsch de große Schiff durch d Schturm vum Oschte.

48,9 We ma (mir)´s ghärt hän, so sähn ma (mir)´s a d Schtadt des HERRN Zebaoth, a d Schtadt unsres Gottes: Gott erhaltet sie ebiglig. SELA.

48,10 Gott, mir gedenke dinere Güte in dinem Tempel. 48,11 Gott, (a) we di Name, so isch au di Ruehm bis a dr Welt End. 48,12 Do fräie sich dr Berg Zion, un de Techta Juda sin frehlich, wel dü recht richtesch.

48,13 Zeeche um Zion rum un umschriete´s, zehle sini Tirm; 48,14 hän guet acht uf sini Muure, durchwandre sini Paläscht, daß sa d Nohchkumme dvu vuzehle: 48,15 Gwiß, (a) des isch Gott, unsa Gott fir imma un ewig. Na (Er) isch's, der uns fihrt.

D 49. Psalm

49,6 Wurum soll i (ich) mi firchte in bese Däg, wenn mi de Missetate minare Feinde umgit, 49,7 de sich vulen uf Hab un Guet un poche uf ihr große Richtum? 49,8 (a) (b) S ka doch keina ä andere üslese odr fir nen a Gott ä Sühnegeld ge 49,9 - denn s koschtet zviel, ihr Läbä üszlese; na (er) mueß dvu abschtoh ebiglig -, 49,10 damit da (er) imma widaläbt un de Gruebe nit sieht.

49,11 Nei, na (er) wird säh: (a) au de Weise schterbe, so we de Doore(Dummköpf) un Narre umkumme; (b) sie mehn ihr Guet andere losse. 49,12 Gräba sin ihr Huus imma, ihri Wohnig fir un fir, un doch hän sie großi Ehri uf Erde. 49,13 Ä Mensch in sinere Herrlichkeit ka nit bliebe, sundern (a) muess go we s Vieh.

49,14 Des isch dr Wäg dera, de so voll Dümmi sin, un des End alla, däne ihr Gschwätz so wohl gfallt. SELA. 49,15 Sie liege bi d Dote we Schof, dr Tod weidet sie; aba di Fromme wäre gar bald iba sie herrsche, un ihr Trotz mueß vugoh; bi d Dote meße sie bliebe. 49,16 Aba (a) Gott wird mi erlese üs d Gwalt des Todes; denn (b) er nimmt mi uf. SELA.

49,17 Loß ses di nit afechte, wenn eina rich wird, wenn de Herrlichkeit vu sinem Huus groß wird. (a) 49,18 Denn (a) (b) na wird nigs bi sinem Schterbä mitneh, un sini Herrlichkeit wird nem nit nohchfahre. 49,19 Na (Er) (a) (b) freut sich wohl des gueten Läbäns, un ma preist di, wenn s dir guet goht. 49,20 Aba doch fahre sie ihre Vädare nohch un sähn des Lecht nimmi. 49,21 Ä Mensch in sinere Herrlichkeit ka nit bliebe, sundern (a) muess go we s Vieh.

D 50. Psalm

."50,7 Her, mi Volk, loß mi schwätze; Israel, i (ich) will gege di zeuge: (a) I (Ich), Gott, bi di Gott. 50,8 (a) (b) (c) Nit dinere Opfa wägä klage i (ich) di a - sin doch dini Brandopfa jede Dag vor ma (mir). 50,9 I (Ich) will vu dinem Huus nit Schtier neh noh Böck üs dinem Schtäll. 50,10 Denn älles Wild im Wald isch mi un de Tierli uf d Berge zue Dusig. 50,11 I (Ich) kenn alli Vegel uf d Berge; un was sich regt uf däm Feld, isch mi. 50,12 Wenn i (ich) hunga ka hät, wott i (ich) dir nit dvu sag; denn dr Erdkreis isch mi un älles, was druf isch. 50,13 Meinsch dü, daß i (ich) Fleisch vu Schtier ässä wott odr Bluet vu Böck trinke? 50,14 Opfa Gott Dank un erfill däm Hechschte di Glübde (a) 50,15 un (a) ruef mi a in dr Not, so will i (ich) di errette, un dü sollsch mi priese. "

50,16 Aba zuem Gottlose sait Gott: "Was hesch dü vu mine Gebote z schwätze un nimmsch mi Abmachig (Abkumme) in di Muul (Gosch), 50,17 do dü doch Zucht hassesch un wirfsch mi Wort hinda di? 50,18 Wenn dü ä Deb siehsch, so laufsch dü mit nem un hesch Gmeinschaft mit d Ehebrecher. 50,19 Di Muul (Gosch) losch dü Beses schwätze, un di Zunge tribt Falschheit. 50,20 (a) Dü sitzesch un schwätzesch gege di Brueda; dinere Muetter Bue (Suhn) vuleumdesch dü. 50,21 Des doesch dü, un i (ich) schwieg; do meinsch dü, i (ich) bi so we dü. Aba i (ich) will di zrechtwiese un s dir vor Auge schtelle.

50,22 Begrief`s doch, de ihr Gott vugässe, damit i (ich) nit hinraff, un kei Retter isch do! 50,23 Wer Dank opfart, der preiset mi, un do isch dr Wäg, daß i (ich) nem zeig des Heil Gottes."

D 51. Psalm

51,9 Entsindig mi mit (a) Ysop, daß i (ich) sufa wir; wäsch mi, (b) daß i (ich) schneewieß wir. 51,10 Loß mi härä Fräid (Freud) un Wonn, daß d Knochä (Bei) frehlich wäre, de dü zerschla hesch. (a) 51,11 Vubirg di Üssäh vor mine Sinde, un tilg alli mini Missetate. 51,12 Schaff in ma (mir), Gott, ä (a) sufares Herz, un gib ma (mir) ä (b) näje, beschtändige Geischt. 51,13 Vuwirf mi nit vor dinem Gsicht,un nimm di heilige Geischt nit vu mir. 51,14 Erfräi mi wida mit dinere Hilf, un mit nem willige Geischt riischt mi üs. 51,15 I (Ich) will d Ibaträta dini Wäg lehre, daß sich de Sinda zue dir umkehre.

51,16 Errett mi vu Bluetschuld, Gott, der dü mi Gott un Heiland bisch, daß mi Zunge di Grechtigkeit rehmt. 51,17 Herr, doe mini Lippe uf, daß mi Muul (Gosch) di Röhm vukindig. 51,18 Denn Schlachtopfa willsch dü nit, i (ich) wott sie dir sunscht ge, un Brandopfa gfalle dir nit. (a) 51,19 De Opfa, de Gott gfalle, sin ä vuschreckte Geischt, ä vuschrecktes, vuschlagenes Herz wirsch dü, Gott, nit vuachte. (a)

51,20 Doe wohl an Zion nohch dinere Gnade, bäu de Muure zue Jerusalem. 51,21 Dann (Dnoh) wäre dir gfalle rechti Opfa, Brandopfa un Ganzopfa; dann (dnoh) wird ma Schtier uf dinem Altar opfare.

D 52. Psalm

52,7 Drum wird di au Gott fir imma himache, di zerschla un üs dinem Zelte riße un üs däm Land vu d Lebändige üsrotte. SELA. 52,8 (a) Un di Grechte wäre`s säh un sich firchte un wäre iba nen lache: "52,9 Lueg, des isch der Ma, der nit uf Gott si Vuträue gsetzt het, sundern vuloßt sich uf si große Richtum un war mächtig, Schadä z doe."

52,10 I (Ich) aba (a) wir bliebe we ä green werdende Elbaum im Huus Gottes; i (ich) vulosst mi uf Gottes Güte imma un ewig. 52,11 I (Ich) will dir danke ebiglig, denn dü hesch`s doe. I (Ich) will harre uf di Name vor dine Heilige, denn dü bisch gütig.

D 53. Psalm

(vgl. Ps 14)

53,5 Wen denn de Ibeltäta sich nigs sage losse, de mi Volk frässä, daß sie sich nähre, Gott aba ruefä sie nit a? 53,6 Sie firchte sich do, wo nigs z firchte isch; doch Gott vudeilt de Knochä (Bei) dera, de di agriffä. Dü machsch sie zschand, denn Gott het sie rüsgworfe. 53,7 Ach daß de Hilfe üs Zion iba Israel käm un Gott si gfangenes Volk erlese dät! So würd Jakob sich fräie un Israel frehlich si.

D 54. Psalm

54,6 Lueg, Gott schtoht mir bäi, dr Herr erhaltet mi Läbä. 54,7 Na (Er) wird de Bosget minem Feinde zruck ge. Vutilg sie um dinere Treui wille! 54,8 So will i (ich) dir ä Freudeopfa bringe un di Name, HERR, priese, daß sa (er) so treschtlich isch. 54,9 Denn dü errettesch mi üs aller minare Not, daß mi Aug uf mi Feind rabsieht.

D 55. Psalm

55,10 Mach ihri Zunge ueis, Herr, un vuwirr sie; denn i (ich) sieh Schand (Frevel) un Hader in d Schtadt. 55,11 Des goht Dag un Nacht um uf ihre Muure, un Abmehe un Unheil isch drinne. 55,12 Vuderbe regiert drin, Lug un Trug weicht nit üs ihre Gasse. 55,13 (a) Wenn mi Feind mi bschimpft, wott i (ich) s vutrage; wenn eina, der mi haßt, groß doet gege mi, wott i (ich) mi vor nem vuschtecke. 55,14 Aba etze bisch dü s, mi Gfährt, mi Fründ (Freund) un mi Vuträute, 55,15 de ma (mir) fründlig mitänanda ware, de ma (mir) ins Gottes Huus gehn inmidde dr Lit! 55,16 D Tod ibaeil sie, daß sie (a) lebändig zue d Dote fahre; denn s isch luta Bosget bi nene.

55,17 I (Ich) aba will zue Gott ruefä, un dr HERR wird ma (mir) helfe. 55,18 Obends un morgens un middags will i (ich) klage un hiile; so wird da (er) mini Schtimm härä. 55,19 Na (Er) erlest mi vu däne, de a mi wen, un schafft ma (mir) Rueh; denn ihra sin vieli gege mi. 55,20 Gott wird härä un sie demütige, (a) der allwäg bliebt. SELA. Denn sie wäre nit andascht un welle Gott nit firchte. 55,21 Sie lege ihri Händ a ihri Freunde un entheilige ihr Abmachig (Abkumme). 55,22 Ihr Muul (Gosch) isch glatta als Butta, un hän doch Kreg im Sinn (Gmeht); ihri Wort sin linda als El un sin doch gezückti Schwerter. (a)

55,23 Wirf di Aliege uf d HERRN; (a) der wird di vusorge un wird d Grechte in Ewigkeit nit wanke lo. 55,24 Un dü, Gott, wirsch sie nabschtoße in de defi Gruebe. D Bluetgierige un d Falsche wäre ihr Läbä nit (a) bis zue d Hälfti bringe. I (Ich) aba hoff uf dich.

D 56. Psalm

56,6 Dagdäglich fechte sie mi Sach a; all ihr denke suecht mir Beses z doe. 56,7 Sie rotte sich zsämme, sie lauere un hän acht uf mini Schritt, we sie mir nohch rem Läbä vulange. 56,8 Sollte sie mit ihra Bosget verdwitsche? Gott, schtoß de Lit ohni alli Gnade abe!

56,9 Zehl de Däg vu minare Flucht, sammel mini Träne in di Krueg; ohni Zwiefel, dü zehlsch sie. 56,10 Dann (Dnoh) wäre mini Feinde (Gegna) zruckwieche, wenn i (ich) di aruef. Des weiß i (ich), daß dü mi Gott bisch. 56,11 Ich will Gottes Wort rehme; Ich will rehme des Herrn Wort. 56,12 uf Gott hoff ich un fircht mi nit; Was kenne mir Mensche adoe?

56,13 I (Ich) ha dir, Gott, globt, daß i (ich) dir danke will. 56,14 Denn (a) dü hesch mi vum Tod errettet, mini Feß vum Rutsche, daß i (ich) wandle ka vor Gott im Lecht vu d Lebändige.

D 57. Psalm

57,7 Sie hän minene Schritte ä Netz gschtellt un mi Seele krumm gmacht; sie hän vor ma (mir) ä Gruebe grabe - un flege doch sela inä. SELA. 57,8 (a) Mi Herz isch parat, Gott, mi Herz isch parat, daß i (ich) sing un lob. 57,9 Wach uf, mi Seele, wach uf, Psalter un Harfe, i (ich) will des Morgerot wecke! 57,10 Herr, i (ich) will dir danke unda d Velka, i (ich) will dir lobsinge unda d Lit. 57,11 Denn dini Güte längt, so wiet dr Himmel isch, un dini Wohret, so wiet de Wolke gehn. 57,12 Erheb di, Gott, iba d Himmel un dini Herrlichkeit iba alli Welt!

D 58. Psalm

58,7 Gott, zerbrich ne de Zähne im Muul, zerschla, HERR, des Gebiß vu d junge Löwe! 58,8 Sie wäre vugoh we Wassa, des vurinnt. Ziele sie mit ihrem Pfiel, so wäre sie nene vubreche. 58,9 Sie gehn dhi, we Wachs zerfleßt, we ä Fehlgeburt, de de Sunne nit sieht. 58,10 Bevor äiri Töpf des Dornefiir schpiire, rißt alles d brennende Zorn (Wuet) wäg.

58,11 D Grechte wird sich fräie, wenn na (er) solchi Vugeltig sieht, un wird sini Feß bade in nem Gottlose si Bluet; 58,12 un de Lit wäre sage: Ja, d Grechte gregt sini Frucht, ja, Gott isch noh Richta uf Erde.

D 59. Psalm

59,7 Jeden Obend kumme sie wida, hiile we d Hund un laufe in dr Schtadt umä. 59,8 Lueg, sie geifere mit ihrem Muul; Schwerter sin uf ihre Lippe: "Wer soll s härä?" 59,9 Aba dü, HERR, wirsch ihra lache un alli Velka scheltte. 59,10 Mi Kraft (Schtärki), zue dir will ich mi halte; Denn (a) Gott isch mi Schutz.

59,11 Gott zeigt ma (mir) viel vu sinere Güte, Gott loßt mi uf mini Feinde (Gegna) rabluegä. 59,12 Bring sie nit um, daß s mi Volk nit vugisst; vustraije sie aba mit dinere Macht, Herr, unsa Schild, un schtoß sie abe! 59,13 Des Wort ihra Lippe isch nigs als Sinde; drum solle sie sich fange in ihrem Hochmuet mit all ihrem Flueche un Lege. 59,14 Vutilg sie ohni alli Gnade, vutilg sie, daß sie nimmi do sin! Loß sie innewere, daß Gott Herrscha isch in Jakob bis a de Ende dr Erde. SELA.

59,15 Jeden Obend kumme sie wida, hiile we d Hund un laufe in dr Schtadt umä. 59,16 Sie laufe hi un her nohch Ässä un murre, wenn sie nit satt wäre.

59,17 I (Ich) aba will vu dinere Macht singe un vum Morge a rehme dini Güte; denn dü bisch ma (mir) Schutz un Zueflucht wägä minare Not. 59,18 Mi Kraft (Schtärki), dir will ich Lobsinge; Denn Gott isch mi Schutz, mi gnädige Gott.

D 60. Psalm

60,8 Gott het in sinem Heiligtum gsait: I (Ich) will frohlocke; i (ich) will Sichem vudeile un des Dal Sukkot üsmesse; 60,9 Gilead isch mi, mi isch Manasse, Ephraim isch dr Schutz vu minem Kopf(Schädel), (a) Juda isch mi Zepta. 60,10 Moab isch mi Waschbecke, mini Schueh wirf i (ich) uf Edom, Philistaland, juchz ma (mir) zue!

60,11 Wer wird mi fihre in de festi Schtadt? Wer gleitet mi nohch Edom? 60,12 Wirsch dü s nit doe, Gott, der dü uns vuschtoße hesch un zehsch nit üs, Gott, mit unsam Heer? 60,13 Schaff uns Baischtand in d Not; denn Menschehilf isch nigs nütz. 60,14 Mit Gott wen ma (mir) Tate doe. Na (Er) wird unsri Feinde (Gegna) rundatrample.

D 61. Psalm

61,7 Dü wotsch däm Kenig (a) langes Läbä ge, daß sini Johr währen fir un fir, 61,8 daß sa (er) (a) imma thront vor Gott. Loß Güte un Treui nen hüete (heete)! 61,9 So will i (ich) dinem Name lobsinge ebiglig, daß i (ich) mini Vuspreche(Glübde) erfill jede Dag.

D 62. Psalm

62,6 Aba bi ma nur Schtill zue Gott, mi Seele; Denn na isch mi Hoffnig. 62,7 Na isch mi Fels, mi Hilf un mi Schutz, dass ich nit naflege doe. 62,8 Bi Gott isch mi Heil un mi Ehri, dr Fels minare Schtärki, mi Zuevasicht isch bi Gott. 62,9 Hoffet uf nen alliziit, liebe Lit, schiitte äicha Herz vor nem üs; Gott isch unsri Zuevasicht. SELA.

62,10 Aba Mensche sin jo nigs, großi Schare Lit täusche au nur; sie wiege weniger als nigs, soviel sie au sin. 62,11 Vuloße äich nit uf Gwalt un hockt uf Räub nit eitli Hoffnig; (a) (b) (c) flegt äich Richtum zue, so hängt äicha Herz nit dra. 62,12 Eins het Gott gsait, ä Zweifaches ha i (ich) ghärt: Gott ällei isch mächtig, 62,13 un dü, Herr, bisch gnädig; denn (a) dü vugiltsch nem jedäm, we na(er)'s vudent het.

D 63. Psalm

63,6 Des isch minem Herz ä Fräid (Freud) un Wonn, wenn i (ich) di mit frehlichem Muul lobe ka; 63,7 wenn i (ich) mi z Bett leg, so denk i (ich) a di, wenn i (ich) wach lieg, sinne i (ich) iba di nohch. (a) 63,8 Denn dü bisch mi Helfa, un (a) unda däm Schatte dinere Fligel fruhlock i (ich). 63,9 Mi Seele hängt a dir; di rechti Hand hebt mi.

63,10 De aba vulange ma (mir) nohch rem Läbä, mi z vuderbe; de wäre in de Defi dr Erde nabfahre. 63,11 Sie wäre däm Schwert hige un d Schakale als Beute wäre. 63,12 Aba dr Kenig freut sich in Gott. Wer bi nem schwert, der darf sich rehme; denn de Luugebaitel solle vuschtopft wäre.

D 64. Psalm

64,6 Sie vuschtehn sich uf ihri bese Aschläg un schwätze dvu, we sie Schtricke lege wen, un sage: (a) Wer ka sie säh? 64,7 Sie hän Beses im Sinn (Gmeht) un hebed's geheim, sin vuschlage un hän Zwischt im Herz.

64,8 Do trifft sie Gott mit däm Pfiel, pletzlig sin sie uf d Bode gschla. 64,9 Ihri eigeni Zunge bringt sie z Fall, daß ihra scheltte wird, wer sie sieht. 64,10 Un alli Mensche wäre sich firchte un sage: (a) Des het Gott doe! un erkenne, daß ses si Gschäft war. 64,11 Di Grechte wäre sich des HERRN fräie un uf nen träue, un alli fromme Herze wäre sich iba nem rehme.

D 65. Psalm

65,6 erhär uns nohch d wundabare Grechtigkeit, Gott, unsa Heil, der dü bisch de Zuevasicht vu alle uf Erde un wiet am Meer; 65,7 der dü de Berge feschtgsetzt hesch in dinere Kraft un parrat bisch mit Macht; 65,8 der dü (a) schtillsch des Bräuse vum Meeres, des Bräuse vu sinene Wellä un des Tobe vu d Velka, 65,9 daß sich entsetze, de a d Ende huuse, vor dine Zeiche. Dü machsch frehlich, was do läbt im Oschte we im Weschte.

65,10 Dü (a) suechsch des Land heim un bewässersch`s un machsch`s sehr (sölli) rich; Gottes Brünnli het Wassa Massig. Dü losch ihr Korn guet grote; denn so bäusch dü des Land. 65,11 Dü (a) tränksch sini Furche un fiichtesch sini Scholle; mit Rägä machsch dü´s weich un segnesch si Krut. 65,12 Dü krönsch des Johr mit dinem Guet, un dini Fößtapfe triefe vu Sege. 65,13 S triefe au de Aue in d Schtäppe, un de Hiigel sin erfiillt mit Jubel. 65,14 Dini Anga sin volla Schof, un de Aue schtehn dick mit Korn, daß ma jauchze un singe.

D 66. Psalm

66,5 Kummt her un sähn a de Werke Gottes, der so wundabar isch in sinem Doe a d Menschekinda. 66,6 Na (Er) (a) (b) het des Meer in trockenes Land vuwandelt, sie hän z Fueß durch d Schtrom go kenne. Drum fräie ma (mir) uns iba nen. 66,7 Na (Er) herrscht mit sinere Gwalt ebiglig, sini Auge luege uf d Velka. Di Abschpengschtige kenne nit ufmupfe. SELA. 66,8 Lobet, ihr Velka, unsaren Gott, len si Roehm wiet erschalle, 66,9 der unsri Seele am Läbä haltet un loßt unsari Feß nit üsrutsche. 66,10 Denn, Gott, dü hesch uns (a) breft un gläutert, we des Silba gläutert wird; 66,11 dü hesch uns in d Turm werfe losse, dü hesch uf unsari Buckel ä Gwicht glegt, 66,12 dü hesch Mensche iba unsari Häupta (Kepf) kumme losse, (a) ma (mir) sin in Fiir un Wassa grote. Aba dü hesch uns rüsgfihrt un uns erfrischt.

66,13 Drum will i (ich) in di Huus go mit Brandopfa un dir mini Vuspreche(Glübde) erfille, 66,14 we i (ich) mini Lippe ufdoe ha un mi Muul(Gosch) gschwätzt het in minare Not. 66,15 I (Ich) will dir Brandopfa bringe vu fette Schof mit däm Opfarauch vu Widder; i (ich) will opfare Rinda mit Beck. SELA.

66,16 Kummt her, härä zue, alli, de ihr Gott firchte; i (ich) will vuzehle, was sa(er) a ma doe het. 66,17 Zu nem ref i (ich) mit minem Muul un pries nen mit minare Zunge. 66,18 Wenn i (ich) Unrechtes vorgha hät in minem Herz, so hät dr Herr nit ghärt. (a) 66,19 Aba Gott het mi erhert un gmerkt uf mi Flehe. 66,20 Globt isch Gott, der mi Gebet nit vuwirft noh sini Güte vu ma (mir) wendet.

D 67. Psalm

Gottes Sege iba alli Welt

67,5 D Velka fräie sich un juchze, daß dü d Mensche recht richtesch un regiersch de Velka uf Erde. SELA. 67,6 S danke dir , Gott, d Velka, es danke dir alli Velka.

67,7 Des (a) Land git si Krut; s segne uns Gott, unsa Gott! 67,8 S segne uns Gott, un alli Welt fircht nen!

D 68. Psalm

68,5 Singet Gott, lobsinget sinem Name! (a) Mache Bahn däm, der durch d Wüschte dherfahrt; er heißt HERR. Fräie(Freuet) äich vor rem! 68,6 Ä (a) Vada (Babbe) dr Waise un ä Helfa dr Witwe isch Gott in sinere heilige Wohnig, 68,7 ä Gott, der di Isame Heim bringt, der di Gfangene rüsfihrt, daß ses ne guet goht; aba di Abschpengschtige loßt er bliebe in dirrem Land.

68,8 Gott, (a) als dü vor dinem Volk herzoge bisch, als dü dhergange bisch in dr Wüschte, § "SELA" 68,9 do (a) het d Bode bebt, un d Himmel troffte vor Gott - am Sinai -, vor Gott, däm Gott vu Israel. 68,10 Dü hesch ge, Gott, ä gnädige Rägä, un di Erbe, des dirr war, hesch dü erfrischt, 68,11 daß di Herde drin huuse ka. Gott, dü labsch di Elende in dinere Güte. 68,12 Dr Herr git ä Wort - dr (a) Freudebotinne isch ä großi Bagasch(Schar). 68,13 D Kenig vu d Heerschare fliehe, sie fliehen, un d Wieba deile d Beute üs. 68,14 Wenn ihr uf fem Feld liege, glänzt`s we Fligel vu Duebe, de we Silba un Gold schimmere. 68,15 Wo d Allmächtige dert Kenig vuschtrait het, dertmols isch Schnee uf d Zalmon gfloge. 68,16 Ä Gottesberg isch Baschans Berg, ä Berg, rich vu Gipfel, isch Baschans Berg. 68,17 Was luege ihr schreg, ihr Berg, ihr Gipfel, (a) uf d Berg, wo s Gott gfallt z huuse? Jo, dert wird dr HERR imma huuse. 68,18 Gottes Kärre sin vielduusigmol duusig; dr Herr zeht i ins Heiligtum vum Sinai her. 68,19 Dü (a) bisch ufgfahre zue d Höhe un fihrtescht Gfangeni gfange; dü hesch Gabe gregt unda d Mensche; au di Abschpengschtige meße sich, Gott, vor dir bucke.

68,20 Globt isch dr Herr jede Dag. (a) Gott legt uns ä Lascht uf, aba er hilft uns au. SELA. 68,21 Mir hän ä Gott, dr do hilft, un d HERR, der vum Tod rettet. 68,22 Jo, Gott wird d Schädel vu sinene Feinde (Gegna) vuschmettere, d Schädel vu d Gottlose, de do furtfahre in ihra Sinde. 68,23 D Herr het gsait: Üs Baschan will i (ich) sie wida hole, üs d Defi vum Meer will i (ich) sie hole, 68,24 daß dü dini Feß im Bluet dr Feinde (Gegna) badesch un dini Hund s lecke.

68,25 Ma sieht, Gott, (a) we dü dherzehsch, we dü, mi Gott un Kenig, (b) dherzehsch im Heiligtum. 68,26 D Singa gehn vorwäg, am End d Schpiellit, in dr Middi d Jumpfere, de do (a) Trommle schlen. "68,27 Lobet Gott in d Vusammlig, d HERR, (a) de ihr vu Israel herstamme." 68,28 Benjamin, dr Jingschte, goht ne vorwäg, d Firschte Judas mit ihre Schare, d Firschte Sebulons, d Firschte Naftalis.

68,29 Bring, Gott, dini Macht, de Macht, Gott, de dü a uns bwiese hesch 68,30 vu dinem Tempel her; wägä Jerusalem wäre dir (a) Kenig Gschenke bringe. 68,31 Bedroh des Viech(Tier) im Schilf, de Rotte dr Mächtigen, de Gebieta vu d Velka; tramb abe, de des Silba leb(lieb) hän, vuschtrai de Velka, de gern Kreg fihre. 68,32 Üs Ägypte wäre Gsandti kumme; Mohrenland wird sini Händ üsschtrecke zue Gott. (a) (b) (c) (d)

68,33 Ihr Kenigrich uf Erde, singe Gott, lobsinge däm Herrn! SELA. 68,34 Na (Er) fahrt dher durch di Himmel, de vu Anbeginn sin. Lueg, er loßt sini Schtimm härä, ä gwaltigi Schtimm. 68,35 Gen Gott d Macht! Sini Herrlichkeit isch iba Israel un sini Macht in d Wolke. 68,36 Wundasam isch Gott in sinem Heiligtum; er isch Israels Gott. Na (Er) wird däm Volke Macht un Kraft ge. Globt isch Gott!

D 69. Psalm

69,6 Gott, dü kennsch mi Dümmi, un mi Schuld isch dir nit vuborge. 69,7 Loß a mir nit zschande wäre, de uf di harre, Herr, HERR Zebaoth! Loß a mir nit schamrot wäre, de di sueche, Gott Israels! 69,8 Denn (a) wägä dir schläp i (ich) Schmach, mi Gsicht(Visasch) isch volla Schand. 69,9 I (Ich) (a) bi fremd wore mine Breda un unbekannt d Kinda vu minare Muetter; 69,10 denn (a) (b) dr Eifa um di Huus het mi gfrässä, un (c) de Schmähige dera, de dich schmähä, sin uf mi gfloge. 69,11 I (Ich) hiil ganz sehr (sölli) un fascht, un ma schpottet wägä mir dzue. 69,12 I (Ich) ha ä Sack azoge, aba sie triebä ihr Schpott mit ma (mir). 69,13 De im Door hocke, schwatze vu ma (mir), un bim Zäche singt ma vu mir. (a)

69,14 I (Ich) aba bäte zue dir, HERR, (a) zue d Ziit dr Gnade; Gott, nohch dinere große Güte erhär mi mit dinere treue Hilf. 69,15 Errett mi üs däm Schlamm, daß i (ich) nit vusink, daß i (ich) errettet wir vor däne, de mi hasse, un üs däm defe Wassa; 69,16 daß mi de Flut nit ersäuft un de Defi nit frässä (vuschlinge) ka un (a) des Loch vum Brunne sich nit iba ma (mir) schleßt.

69,17 Erhär mi, HERR, denn dini Güte isch treschtlich; wende di zue ma (mir) nohch dinere große Barmherzigkeit 69,18 un vubirg di Gsicht(Visasch) nit vor dinem Knecht, denn mir isch angscht; erhär mi schnell. 69,19 Nahe dich zue minare Seele un erles sie, erles mi wägä mine Feinde (Gegna). 69,20 Dü kennsch mi Schmach, mi Schand un Scham; mi Feinde sin dir alle vor Auge. 69,21 D Schmach bricht mir mi Herz un macht mi krank. I (Ich) wart, ob öbber (ebber) Mitleid het, aba do isch nemads, un uf Treschta, aba i (ich) find keini. 69,22 Sie gän ma (mir) Galle z ässä un Essig z trinke fir mi Durscht. (a)

69,23 Ihr Disch wire nene als Falle, als Vugeltig un zuem Schtrick. 69,24 Ihri Auge solle finschta wäre, daß sie nit sähn, un ihri Hiifte loß immafort wanke. 69,25 Gieß dini Ungnade iba sie üs, un di grimmige Zorn packt sie. 69,26 Ihri Wohnschtatt soll vuwüschtet wäre, un nemads soll wohne in ihre Zelta. (a) 69,27 Denn sie jage, den dü gschla hesch, un schwätze gern vum Schmerz vu däm, den dü härt troffe hesch. 69,28 Loß sie üs einare Schuld in di anderi flege, daß sie nit kumme zue dinere Grechtigkeit. 69,29 Tilg sie üs däm (a) (b) (c) (d) Buech vum Läbä, daß sie nit gschribe schtehn bi d Grechte. 69,30 I (Ich) aba bi elend un volla Schmerz. Gott, di Hilf schütze mi!

69,31 I (Ich) will d Name Gottes lobe mit nem Led un will nen hoch ehre mit Dank. 69,32 Des (a) wird däm HERRN bessa gfalle als ä Schtier, der Herna un Klaue het. 69,33 Di Elende sähn`s un fräie sich, un de Gott sueche, däne (a) wird des Herz ufläbä. 69,34 Denn dr HERR härt di Arme un vuachtet sini Gfangene nit.

69,35 S lobe nen Himmel un Erde, de Meere mit allem, was sich drin regt. 69,36 Denn Gott wird Zion helfe un de Schtädt Judas baue (bäue), daß ma dert wohne un sie bsitze. 69,37 Un de Kinda vu sinene Knecht wäre sie erbe, un de si Name liebe, wäre drin bliebe.

D 70. Psalm

D 71. Psalm

71,4 Mi Gott, hilf mir üs dr Hand vum Gottlose, üs dr Hand vum Ungrechte un Tyrann. 71,5 Denn dü bisch mi Zuevasicht, HERR, mi Gott, mi Hoffnig vu minare Juged a. 71,6 Uf di ha i (ich) mi vulo vum Muetterleib a; dü hesch mi üs minem Muetter Lyb (Ranze) zoge. Dich rehmt i (ich) imma. 71,7 I (Ich) bi fir vieli we ä Zeiche; aba dü bisch mi schtarki Zuevasicht. 71,8 Loß minem Muul (Gosch) vu dinem Rehme un vu dinem Preise voll si jede Dag.

71,9 Vuwirf mi nit in minem Altr, vuloß mi nit, wenn i (ich) schwach wir. 71,10 Denn mini Feinde (Gegna) schwätze iba mi, un de uf mi lauere, brote sich mitänanda 71,11 un schwätze: Gott het nen vulo; jagt nem nohch un packe nen, denn do isch kei Erretta!

71,12 Gott, isch nit wiet vu mir; mi Gott, eil, mir z helfe! 71,13 Schämuen solle sich un umkumme, de minare Seele feind sin; mit Schimpf un Schand solle si ibaschiittet wäre, de mi Ungliick sueche.

71,14 I (Ich) aba will imma harre un mehre all di Ruehm. 71,15 Mi Muul (Gosch) soll vukindige dini Grechtigkeit, jede Dag dini Wohltate, de i (ich) nit zehle ka. 71,16 I (Ich) gang dher in dr Kraft Gottes des HERRN; i (ich) priese dini Grechtigkeit ällei.

71,17 Gott, dü hesch mi vu klei uf glehrt,un noh etzed vukindig i (ich) dini Wunda. 71,18 Au (a) im Altr, Gott, vuloß mi nit, un wenn i (ich) grau wir, bis i (ich) dini Macht vukindig ha Kindeskindern un di Kraft allene, de noh kumme solle. 71,19 Gott, dini Grechtigkeit längt bis zuem Himmel; der dü großi Sache doesch, Gott, wer isch dir glich? 71,20 Dü losch mi härä vieli un großi Angscht un (a) machsch mi wida lebändig un holsch mi wida ruff üs d Defi dr Erde. 71,21 Dü machsch mi sehr (sölli) groß un treschtesch mi wida.

71,22 So will au i (ich) dir danke mit Sieteschpiel fir dini Treui, mi Gott; i (ich) will dir zue d Harfe lobsinge, dü (a) (b) Heiliga Israels. 71,23 Mini Lippe un mini Seele, de dü erlest hesch, soll frehlich si un dir lobsinge. 71,24 Au mi Zunge soll jede Dag schwätze vu dinere Grechtigkeit; denn zue Schmach un Schande wäre, de mi Ungliick sueche.

D 72. Psalm

72,4 Na (Er) soll d Elende im Volk Recht schaffe un d Arme helfe un de Bedränga zermalme. 72,5 Na (Er) soll läbä, solang de Sunne schient un solang dr Mond währt, vu Gschlecht zue Gschlecht. 72,6 Na (Er) soll rabfahre we d Rägä uf de Aue, we de Tropfe, de des Land fiicht mache. 72,7 Zu sinene Ziit soll blühä de Grechtigkeit un große Friide si, bis dr Mond nimmi isch. 72,8 Na (Er) soll herrsche vu nem Meer bis ans andere, un vum Schtrom bis zue d Ende dr Erde. (a) 72,9 Vor rem solle sich bucke de Sehn dr Wüschte, un (a) sini Feinde (Gegna) solle Schtaub lecke. 72,10 De Kenig vu (a) Tarsis un uf d Insle solle (b) Gschenkli bringe, de Kenig üs (c) Saba un Scheba soll Gabe schicke. 72,11 Alli Kenig solle vor rem nabflege un alli Velka nem dene.

72,12 Denn na (er) wird d Arme errette, der um Hilfe brellt, un d (a) Elende, der kei Helfa het. 72,13 Na (Er) wird gnädig si d Geringe un Arme, un d Arme wird da (er) helfe. 72,14 Na (Er) wird sie üs Undadruckig un Schand (Frevel) erlese, un (a) (b) ihr Bluet isch wert gachtet vor rem. 72,15 Na (Er) soll läbä, un ma soll nem ge vum Gold üs Saba. Ma soll imma fir nen bäte un nen jede Dag segne. 72,16 Voll schtoht des Korn im Land bis obe uf d Berge; we am Libanon rausche sini Fricht. In d Schtädt solle sie grene we des Gras uf d Erde. 72,17 Sie Name bliebt ebiglig; solang d Sunne währt, soll si Name blehe. Un (a) (b) durch nen soll gsegnet si alli Velka, un sie wäre nen priese.

72,18 Globt isch Gott dr HERR, dr Gott Israels, der ällei Wunda doet! 72,19 Globt isch si herrliche Name ebiglig, un (a) alli Lande solle vu sinere Ehri voll wäre! Amen! Amen! 72,20 Z ENDE SIND DE GEBETE DAVIDS, DES BUES ISAIS.

D 73. Psalm

73,4 Denn fir sie git`s keini Quale, gsund un feischt isch ihr Lyb (Ranze). 73,5 Sie sin nit in Abmehe we sunschtigi Lit un wäre nit we anderi Mensche plagt. 73,6 Drum prange sie in Hochmuet un vuhiille sich in Schand (Frevel). 73,7 Sie brüschte sich we ä fette Wampe, sie den, was ne ifallt. 73,8 Sie sähn(achte) alles fir nigs un schwätze bes, sie schwätze un läschtere hoch her. 73,9 Was sie schwätze, des soll vum Himmel rab gsait si; was sie sage, des soll gelte uf Erde. 73,10 Drum flegt tene d Pöbel zue un lauft tene Hufäwies zue we Wassa. 73,11 Sie schwätze: (a) We soll Gott s wisse? We soll dr Hechschte ebis merke? 73,12 Lueg, des sin di Gottlose; de sin gliicklich in dr Welt un wäre rich.

73,13 Soll s denn umsunscht si, daß i (ich) mi Herz sufa hebet (halt) un mini Händ in Unschuld wäsch? 73,14 I (Ich) bi doch jede Dag plagt, un mini Töfflig(Züchtig) isch alle Morge do. 73,15 Hät i (ich) denkt: I (Ich) will schwätze we de(sie), lueg, dann (dnoh) hät i (ich) des Gschlecht dinere Kinda vuliignet. 73,16 So denk(hirn) i (ich) nohch, ob ich's vuschtoh kennt,aba s war ma (mir) z schwer, 73,17 bis i (ich) in des Heiligtum Gottes gange bi un ufgmerkt ha uf ihr End.

73,18 Jo, dü schtelsch sie uf schlittrige Grund un schtiirzesch sie uf d Bode. 73,19 We wäre sie so pletzlig znicht! Sie gehn unda un nähmä ä End mit Angscht. 73,20 We ä Träum vuschmäht wird, wenn ma ufwacht, so vuschmähsch dü, Herr, ihr Bild, wenn dü di erhebsch. 73,21 Als ses ma (mir) weh doet im Herz un mi gschtoche het in mine Niere, 73,22 do war i (ich) ä Narr un wußt nigs, i (ich) war we ä Tier vor dir.

73,23 Trozdäm (a) blieb i (ich) imma a dir; denn dü hebsch mi a d rechte Hand , 73,24 dü fiirsch(leitesch) mi nohch dinem Rot un (a) nimmsch mi am End mit Ehri a. 73,25 Wenn i (ich) nur di ha, so frog i (ich) nigs nohch Himmel un Erde. 73,26 Wenn ma (mir) glich Lyb (Ranze) un Seele vuschmachtet, so bisch dü doch, Gott, alliziit vu minem Herzes Troscht un (a) mi Deil.

73,27 Denn lueg, de vu dir wieche, wäre umkumme; dü bringsch um alli, de dir de Treui breche. 73,28 Aba des isch mi Fräid (Freud), daß i (ich) mi zue Gott halt un mi Zuevasicht setz uf Gott d HERRN, daß i (ich) vukindig all dini Tate.

D 74. Psalm

74,3 Richt doch di Schritte zue däm, was so lang wescht lit. Dr Feind het alles vuheert im Heiligtum. 74,4 Dini Find brellä in dinem Huus un schtelle ihri Zeiche drin uf. 74,5 Hoch luegt ma Äxt sich hebe we im Dickicht vum Wald. 74,6 Sie zerschlen alli Schnitzwerk mit Beil un Hacke. 74,7 Sie (a) vubrenne di Heiligtum, bis uf d Grund entweihe sie de Wohnig vu dinem Name. 74,8 Sie schwätze in ihrem Herz: Len uns sie ganz undadrucke! Sie vubrenne alli Gotteshiisa im Land. 74,9 Unseri Zeiche sähn ma (mir) nit, kei Prophet isch me do, un keina isch bi uns, dr ebis weiß.

74,10 Ach, Gott, we lang soll dr Feind noh schmähä un dr Feind di Name immafort läschtere? 74,11 Wurum zehsch dü di Hand zruck? Nimm dini Rechti üs däm Gwand (Häß) un mach ä End!

74,12 Gott isch jo mi Kenig vu altas her, dr alli Hilf doet, de uf Erde gschehe (bassiert). 74,13 Dü hesch (a) (b) des Meer gschpalte durch dini Kraft, vuschmettat de Kepfe dr (c) Drache im Meer. 74,14 Dü hesch däm (a) Leviatan de Kepfe zerschla un nen zuem Fraßä ge d wilde Viecher. 74,15 Dü hesch Quelle un Bäche hervorbreche losse un hesch schtarke großi Bäch vusiege lo. 74,16 Dir isch d Dag un dir isch d Nacht; (a) dü hesch Gschtirn un Sunne d Bahn ge. 74,17 Dü hesch däm Land sini Grenze bschtimmt; Summa un Winta hesch dü gmacht.

74,18 So denk doch, HERR, we dr Feind schmäht un ä dummes Volk di Name läschtert. 74,19 Gib di Dube* nit d Tiere pries; des Läbä dina Elende vugiß nit fir imma. (*des isch Israel) 74,20 Denk a d Abmachig (Abkumme); denn de dunkle Eck vum Land sin volla Schand (Frevel). 74,21 Loß d Geringe nit bschämt dvugoh, loß di Arme un Elende rehme di Name. 74,22 Mach dich uf, Gott, un fihr di Sach; denk a de Schmach, de dir jede Dag (a) vu d Doore widafahrt. 74,23 Vugiß nit des Gschrei (Geblär) dina Feinde (Gegna); des Tobe dina Feinde wird je länga, je greßa.

D 75. Psalm

."75,3 Wenn mi Ziit kumme isch, wir i (ich) recht richte. 75,4 D Erde mag wanke un alli, de druf huuse, aba ich halt ihri Säule fescht. " SELA.

75,5 I (Ich) sag zue d Ruehmredige: Rehmt äich nit so! un zue d Gottlose: Poche nit uf Gwalt! 75,6 Pocht nit so sehr (sölli) uf äiri Gwalt, schwätze nit so bockig!

75,7 Denn s kummt nit vum Ufgang un nit vum undagang, nit vu dr Wüschte un nit vu d Berge, 75,8 sundern Gott isch Richta, der eina (a) niedrig gmacht un eina erhöht.

75,9 Denn dr HERR het ä Becha in dr Hand, mit schtarkem Wi voll igschenkt. Na (Er) schenkt drus i, un (a) (b) di Gottlose uf Erde mehn alli trinke un sogar d Hefe schlürfe.

75,10 I (Ich) aba will vukindige ebiglig un lobsinge däm Gott Jakobs: 75,11 Na (Er) wird alli Gwalt dr Gottlose vubreche, daß de Gwalt vum Grechte erhöht wird.

D 76. Psalm

76,5 Dü bisch herrlicha un mächtiga als d ewige Berg. 76,6 Braubt sin di Schtolze un in Schlof vusunke, un allene Krega vusage d Pfode(Händ). 76,7 Vu dinem Schelte, Gott Jakobs, sinke in Schlof Roß un Kärre.

76,8 Furchtbar bisch dü! Wer ka vor dir bschtoh, wenn dü ziirnsch? 76,9 Wenn dü des Urdeil losch härä vum Himmel, erschrickt des Erdrich un wird (a) (b) schtill, 76,10 wenn Gott sich ufmacht z richte, daß sa (er) helfe alle Elende uf Erde. SELA. 76,11 Wenn Mensche gege di wüte, bringt´s dir Ehri; un wenn sie noh me wüte, bisch dü au noh parrat.

76,12 Mache Vuspreche(Glübde) däm HERRN, äirem Gott, un hebet (hebe) sie! Alli, de ihr um nen her sin, bringe Gschenkli däm Furchtbare, 76,13 der d Firschte d Muet nimmt un furchtbar isch unda d Kenige uf Erde.

D 77. Psalm

Troscht üs Gottes freherem Wirke

77,6 I (Ich) (a) denk a alti Ziite, vu vugangene Johr. 77,7 I (Ich) denk un sinn in d Nacht un schwätz mit minem Herz, mi Geischt mueß forsche. 77,8 Wird denn dr Herr uf ewig vuschtoße un keini Gnade me erwiese? 77,9 Isch's denn ganz un gar üs mit sinere Güte, un het de Vuheißig fir imma ä End? 77,10 Het Gott vugässä, gnädig z si, odr si Erbarme im Zorn (Wuet) vuschlosse? SELA. 77,11 I (Ich) sag: Drunda lied i (ich), daß de rechti Hand vum Hechschte sich so ändere ka.

77,12 Drum denk i (ich) a de Tate des HERRN, ja, i (ich) denk a dini frehere Wunda 77,13 un sinn iba alli dini Werke un denk iba dini Tate nohch. 77,14 Gott, di Wäg isch heilig. (a) Wo isch ä so mächtige Gott, we dü, Gott, bisch? 77,15 Dü bisch der Gott, der Wunda doet, dü hesch di Macht bwiese unda d Velka. 77,16 Dü hesch di Volk erlest mit Macht, de Kinda Jakobs un Josef. SELA.

77,17 De Wassa hän di gsähne, Gott, de Wassa hän di gsähne un hän angscht gregt, ja, de Defi het tobt. 77,18 Wassa het sich ergosse üs däm Gwölk, de Wolke dunnerte, un dini Pfiel fahre dher. 77,19 Di Dunnda rollte, Blitze hän erhellt d Erdkreis, d Bode het bebt un gwankt. 77,20 (a) Di Wäg goht durch des Meer un di Pfad durch großi Wassa; doch nemads het di Schpur gsäh. 77,21 Dü hesch di Volk gfiihrt we ä Herde durch de Hand vu Moses un Aaron.

D 78. Psalm

78,5 Er richtet ä Ziignis (Züügnis) uf in Jakob un git ä Gsetz in Israel un bifehlt unsare Vätere, des ihre Kinda z lehre, 78,6 damit s de Nohchkumme lerne däte, de Kinda, de noh nit gibore sin; de solle ufschtoh un s au ihre Kinda vukindige, 78,7 daß sie uf Gott ihri Hoffnig setze un nit vugäßen d Tate Gottes, sundern sini Gebote hebe 78,8 un nit den we ihri Vädare doe hän, (a) ä bochiges un beses Gschlecht, 78,9 (a) we de Sehn Ephraim, de d Boge fiihrte, abgfalle sin zue d Ziit vum Schtritt; 78,10 sie hebe d Packt(des Abkumme) Gottes nit un wen nit in sinem Gsetz wandle 78,11 un vugaße sini Tate un sini Wunda, de na (er) ne erwiese het.

78,12 Vor ihre Vätere doet da (er) Wunda in Ägypteland, im Gefilde vu Zoan. 78,13 Na (Er) (a) zerdeilte des Meer un het sie middedurchziehe lo un schtellt des Wassa fescht we ä Muure. 78,14 Na (Er) leitete sie am Dag mit na Wolke un di ganz Nacht mit nem helle Fiir. (a) 78,15 (a) (b) (c) Er schpaltet d Felse in dr Wüschte un tränkt sie mit Wassa in Masse; 78,16 er het Bäche üs d Felse kumme lo, daß sie rabgflosse we sin ä Wassaflüß.

78,17 Trozdäm sindigte sie wida gege nen un muckte uf in dr Wüschte gege d Hechschte; 78,18 sie (a) vusuechte Gott in ihrem Herz, (b) als sie Ässä vulangte fir ihri Glüschte, 78,19 un schwätze gege Gott un sage: Ka Gott wohl ä Disch decke in dr Wüschte? 78,20 Lueg, er het wohl d Felse gschla, daß Wassa schtremt un Bäch sich ergosse; ka er aba au Brot ge un sinem Volk Fleisch vuschaffe? 78,21 Wo dr HERR des ghärt het, (a) gregt er nä Wuet, un Fiir bricht üs in Jakob, un si Zorn kummt iba Israel, 78,22 wel sie nit glaube an Gott un nit ghofft hän uf sini Hilf. 78,23 Un na (er) bifehlt d Wolke drobe un doet uf de Direne vum Himmel 78,24 un (a) het Manna uf sie rägnä lo zuem Ässä un git tene Himmelsbrot. 78,25 Brot dr Engel ässä sie alli, er schickt tene Ässä in Masse. 78,26 Er het wehe lo d Oschtwind unda däm Himmel un regte durch sini Schtärki d Südwind 78,27 un het Fleisch uf sie rägnä lo we Schtaub un Vegel we Sand am Meer; 78,28 midde in des Laga flege sie na, rings um sini Wohnig her. 78,29 Do ässä sie un wäre sehr (sölli) satt; un was sie vulangt hän, gwährte er nene. 78,30 Sie hän ihr Vulange noh nit gschtillt, ihr Ässä war noh in ihrem Muul (Gosch), 78,31 do kummt dr Zorn Gottes iba sie un holt ihri Vornehmschte um un schlat di Beschte in Israel ane.

78,32 Zue däm allem sindigte sie noh me un glaube nit a sini Wunda. 78,33 Drum (a) (b) het er ihri Däg dhischwinde lo ins Nigs un ihri Johr in Angscht. 78,34 Wenn na (er) d Tod unda sie brocht het, suechte sie Gott un froge wida nohch rem 78,35 un denke dra, daß Gott ihr Hort isch un Gott, dr Hechschte, ihr Erlesa. 78,36 Doch bschiese sie nen mit ihrem Muul (Gosch) un hän nen agloge mit ihra Zunge. 78,37 Ihr Herz hing nit fescht a nem, un sie hebe nit treu a sinem Bund. 78,38 Er aba war barmherzig un vugab de Schuld un vutilgt sie nit un drillt me(oft) si Zorn ab un het nit sini ganzi Wuet a nene üs glo. 78,39 Denn na (er) het dra denkt, daß sie Fleisch sin, ä (a) Häuch, der dahifahrt un nit widakummt.

78,40 We me(oft) trotzte sie nem in dr Wüschte un betrebte nen in dr Iödi! 78,41 Sie vusuechte Gott imma wida un kränkte d Heilige Israels. 78,42 Sie hän nit a de Tate sinere Hand denkt, a d Däg, als sa(er) sie erlest het vu d Feinde (Gegna), 78,43 we na (er) sini Zeiche in Ägypte doe het un sini Wunda im Land Zoan; 78,44 als sa(er) (a) ihri großi Bäch in Bluet vuwandlet het, daß sie üs ihre Flüsse nit trinke kenne; 78,45 als sa(er) (a) Ungeziefa unda sie schickt, des sie gfräße het, un (b) Fresch, de nene s End bringe, 78,46 un ihr Krut d Räupe git un ihri Saat d (a) Heigumba; 78,47 als sa(er) ihri Wischteck mit (a) Hagel schlet un ihri Maulbeerbaium mit Schloße; 78,48 als sa(er) ihri Viecher priesge het däm Hagel un ihri Herde däm Wetterschtrahl; 78,49 als sa(er) de Gluet vu sinem Zorn unda sie gschickt het, Grimm un Wuet un Drangsal, ä Schar Tod bringender Engel; 78,50 als sa(er) sinem Zorn (sinere Wuet) fraie Lauf glo het un ihri Seele vor rem Tod nit bwahrt het un (a) ihr Läbä priesge het dr Pescht; 78,51 als sa(er) (a) alli Erschtgiburt in Ägypte schlat, de Erschtling ihra Kraft in d Zelte Hams. 78,52 Er het si Volk üszehe lo we Schof un (a) fihrt sie we ä Herde in dr Wüschte; 78,53 un na (er) leitet sie sicha, daß sie sich nit gfürchtet hän; (a) aba ihri Feinde (Gegna) vudeckt des Meer. 78,54 Er holt sie zue sinem heilige Land, zue däm (a) Berg, den sini Rechti kauft het, 78,55 un vutriebt vor nene her de Velka un vudeilt ihr Land als Erbe un het in ihrem Zelt de Schtämm Israels huuse lo.

78,56 Aba sie vusuechte Gott un trotzte däm Hechschte un hebe sini Gebote nit; 78,57 sie wiche zruck un ware treulos we ihri Vädare un hän vusagt we ä schlaffe Boge; 78,58 sie hän nen gergaret(erziirnt) mit ihrem Höchi un (a) reizte nen zuem Zorn mit ihre Götze. 78,59 Als des Gott ghärt het, gregt da ä Wuet, un na (er) vuwirft Israel so sehr (sölli) , 78,60 daß sa (er) (a) (b) (c) sini Wohnig in Silo dhige het,des Zelt, in däm ma (er) unda d Mensche gwohnt het; 78,61 er git sini Macht* in Gfangeschaft un sini Herrlichkeit* in de Hand vum Feind; *Gemeint isch d Bundeslade (Ps 132,8; 1. Sam 4,21). 78,62 er ibagit si Volk däm Schwert un ergrimmte iba si Erbe. 78,63 Ihri jungi Mannschaft het des Fiir gfräße, un ihri Jumpfere ungfreit bliebe. 78,64 Ihri (a) Prieschta (Pfarra) flege durchs Schwert, un de Witwe kenne di Dote nit behiile.

78,65 Do wacht dr Herr uf we ä Schlofende, we ä Schtarke, der bim Wi frehlich war, 78,66 un schlat sini Feinde (Gegna) hinte un hängt tene ewige Schand a. (a) 78,67 Er het des Zelt Josef vuworfe un erwählte nit d Schtamm Ephraim, 78,68 sundern erwählte (a) d Schtamm Juda, d Berg Zion, den er lieb het. 78,69 Er het si Heiligtum baut we Himmelshöhä, we d Bode, de na (er) grindet het fir imma, 78,70 (a) (b) un erwählte si Knecht David un nimmt nen vu d Schafhürde; 78,71 vu d säugende Schof holt er nen, daß sa (er) si Volk Jakob wiedet un si Erbe Israel. 78,72 Un na (er) het sie mit alli Treui gwiedet un het sie gleitete mit Schlaua Hand.

D 79. Psalm

79,5 HERR, we lang willsch dü so sehr (sölli) zürne un di Eifa brenne lo we Fiir? 79,6 (a) Schiitt di Wuet uf de Velka, de di nit kenne, un uf de Kenigrich, de di Name nit aruefe. 79,7 Denn sie hän Jakob gfrässä un sini Stätte vuwüschtet. 79,8 Rechne uns de Schuld dr Vädare nit a, erbarm di unsa bal, denn ma (mir) sin sehr (sölli) elend.

79,9 Hilf dü uns, Gott, unsa Helfa, um dinem Names Ehri wille! Errett uns un vugib uns unsri Sinde um dinem Names wille! 79,10 Wurum losch dü d Heide sage: (a) (b) "Wo isch etze ihr Gott?" 79,11 Loß vor di kumme des Gjomere dr Gfangene; durch di schtarke Arm erhalt de Kinda vorem Tod 79,12 un (a) vugilt unsare Nochbere siebefach uf ihr Schädel ihr Schmähän, mit däm sie dich, HERR, gscholte hän.

79,13 Mir aba, di Volk, de Schof dinere Weid (Heet), danke dir ebiglig un vuzehle di Ruehm fir un fir.

D 80. Psalm

80,5 HERR, Gott Zebaoth, we lang willsch dü ziirne, während di Volk zue da bäte doet? 80,6 Dü gisch ne Tränebrot zässä un tränksch sie mit nem große Krueg voll Träne. 80,7 Dü losch unsri Nochbere sich um uns schtrietet, un unsri Feinde (Gegna) vuschpotte uns. 80,8 Gott, trescht uns wieda un loss Laichte di Antlitz, so wäre ma Gsund.

80,9 Dü hesch ä (a) (b) Wischtock üs Ägypte gholt, hesch vutriebe de Velka un nen ipflanzt. 80,10 Dü hesch vor rem Platz gmacht un hesch nen iwurzle lo, daß sa (er) des Land gfillt het. 80,11 Berge sin mit sinem Schatte bedeckt un mit sinene Räbä de Zedere Gottes. 80,12 Dü hesch (a) sini Ranke üsbreitet bis a des Meer un sini Zwiegli bis a d Schtrom. 80,13 Wurum hesch dü denn sini Muure vubroche, daß jeda sini Fricht abrißt, der vorbäigoht? 80,14 S hän nen vuwühlt de wilde Säu un de Tiere vum Feld nen abgwiedet. 80,15 Gott Zebaoth, wend di doch! Lueg vum Himmel un lueg dohi, nimm dich däm Wischtock a! 80,16 Schitz ziehe doch, was di Rechte abäut het, (a) d Bue (Suhn), den dü dir großzoge hesch! 80,17 Sie hän nen (a) mit Fiir vubrennt we Kehricht; vor rem Drohe vu dinem Agsicht soll sie umku.

80,18 Dini Hand schitzt d Ma dinere Rechte, d Bue (Suhn), den dü dir großzoge hesch. 80,19 So wen ma (mir) nit vu dir wieche. Loß uns läbä, so wen ma (mir) di Name aruefe. 80,20 HERR, Gott, trescht uns wieda un loss Laichte di Antlitz, so wäre ma Gsund.

D 81. Psalm

.Ä Schproch här i (ich), de i (ich) bisher nit kennt ha: 81,7 I (Ich) ha (a) (b) ihri Schultare vu dr Lascht bfreit un ihri Händ vum Tragkorb erlest. 81,8 Als dü mich in dr Not agröfe hesch, ha i (ich) dir üsä ghulfe un (a) ha antwort ge dir üs dr Wetterwolke un ha di preft am (b) (c) Hadawassa. SELA. 81,9 Her, mi Volk, i (ich) will di vumahne. Israel, dü sollsch mi härä! 81,10 Kei andre Gott isch unda dir, un ä fremd Gott sollsch dü nit abäte (ahimmle)! 81,11 I (Ich) bi dr HERR, di Gott, der di üs Ägypteland gfihrt het: Doe di Muul (Gosch) wiet uf, loß mi`s fille!

81,12 Aba mi Volk ghorcht nit minare Schtimm, un Israel will mi nit. 81,13 So ha i (ich) sie hige in de Vuschtocktheit vu ihrem Herz, daß sie wandle nohch eigenem Rot.

81,14 Wenn doch mi Volk mir hörig wär un Israel uf minem Wäg goh dät! 81,15 Dann (Dnoh) wott i (ich) sini Feinde (Gegna) bald klei mache (demütige) un mi Hand gege sini Feinde (Gegna) wende! 81,16 Un de d HERRN hasse, mehn sich vor rem bucke, aba Israels Ziit würd ebiglig währe, 81,17 un i (ich) würd s mit däm beschte Weize schpeise(födre) un mit (a) Honig üs däm Felse satt ässä lo.

D 82. Psalm

82,5 Sie losse sich nigs sage un sähn nigs i, sie dappe im Dunkle. Drum wanke alli Grundfeschte dr Erde.

."82,6 Wohl ha i (ich) gsait: (a) Ihr sin Götta un allzmol Sehn vum Hechschte; 82,7 aba ihr den schterbe we Mensche un we ä Tyrann zgrund go."

82,8 Gott, mache dich uf un (a) richt de Erde; denn dü bisch Erbherr iba alli Heide!

D 83. Psalm

83,3 Denn lueg, de Feinde (Gegna) tobe, un de di hasse, hebe ihr Kopf hoch. 83,4 Sie mache (a) lischtigi Aschläg gege di Volk un hebed Rot gege de, de bi dir sich berge. "83,5 Also(Wohlan)!" schwätze sie, "len uns sie üsrotte, daß sie kei Volk me sin un iba d Name Israel nimmi denkt wird!"

83,6 Denn sie sin mitänanda eis wore un hän ä Abkumme gege di gmacht: 83,7 de in d Zelt vu Edom un Ismael huuse, Moab un de Hagariter, 83,8 Gebal, Ammon un Amalek, de Philista mit däne vu Tyrus; 83,9 au Assur het sich zue nene gschla, sie helfe d Sehn Lot`s. SELA.

83,10 Mach's mit tene we mit (a) (b) Midian, we mit (c) Sisera, mit Jabin am Bach Kischon, 83,11 de vutilgt wore sin bi En-Dor un zue Mischt uf däm Acka. 83,12 Mache ihri Firschte we (a) Oreb un Seeb, alli ihri Edle we (b) Sebach un Zalmunna, 83,13 de au eimol gsait hän: Mir wen des Land Gottes inähme.

83,14 Mi Gott, mache sie we vuwehti Blätta, we Schpreu vor rem Wind. 83,15 We ä Fiir d Wald vubrennt un we ä Flamme d Berg vubrennt, 83,16 so vufolg sie mit dinem Schturm un erschreck sie mit dinem Ungwitta.

83,17 Bedeck ihr Gsicht(Visasch) mit Schand, daß sie, HERR, nohch dinem Name froge meße. 83,18 Schämä solle sie sich un vuschrecke fir imma un zschand wäre un umkumme. 83,19 So wäre sie erkenne, daß dü ällei (a) HERR heißesch un dr Hechschte bisch in alla Welt.

D 84. Psalm

84,6 Wohl d Mensche, de dich fir ihri Schtärki hebe un vu Herze dir nohchwandle! 84,7 Wenn sie durchs dirre Dal ziehe, wird s ne zuem Quellgrund, un Frehrägä hillt sie in Sege. 84,8 Sie gehn vu eina Kraft zue d andere un sähn d wahre Gott in Zion. 84,9 HERR, Gott Zebaoth, här mi Gebet; vunimm´s, Gott Jakobs! SELA. 84,10 Gott, unsa Schild, lueg doch; lueg doch a des Üssäh(Agsicht) vu dinem Gsalbte!

84,11 Denn ä Dag in dine Vorhef isch bessa als sunscht duusig. I (Ich) will leba de Dire hüete (heete) in minem Gott sinem Huus als huuse in dr Gottlose Hitte. (a) 84,12 Denn Gott dr HERR isch Sunne un Schild; dr HERR git Gnade un Ehri. Na (Er) wird kei Guetes mangle losse d Fromme. 84,13 HERR Zebaoth, wohl däm Mensch, der sich uf dich vulosst!

D 85. Psalm

85,9 Könnt i (ich) doch härä, was Gott dr HERR schwätzt, daß sa (er) (a) (b) Friide zuesait sinem Volk un sinene Heilige, damit sie nit in Dummheite grote. 85,10 Doch s isch jo sini Hilfe nooch däne, de nen firchte, daß in unsam Land Ehri wohnt; 85,11 daß Güte un Treui änanda begegne, Grechtigkeit un Friide sich küsse; 85,12 daß Treui uf dr Erde wachse un Grechtigkeit vum Himmel lueg; 85,13 daß uns au dr HERR Guetes doet, un unsa Land sini Frucht git; 85,14 daß Grechtigkeit vor nem her goht un sinene Schritt folgt.

D 86. Psalm

86,8 Herr, (a) (b) s isch dir keina glich unda d Götta, un nemads ka doe, was dü doesch. 86,9 Alli Velka, de dü gmacht hesch, wäre kumme un vor dir abäte (dich ahimmle), Herr, un di Name ehre, 86,10 daß dü so groß bisch un Wunda doesch un dü ällei Gott bisch.

86,11 Wies ma (mir), HERR, di Wäg, daß i (ich) wandle in dinere Wohret; erhalt mi Herz bi däm eine, daß i (ich) di Name fircht.

86,12 I (Ich) dank dir, Herr, mi Gott, vu ganzem Herze un ehr di Namen ebiglig. 86,13 Denn dini Güte isch groß gege mich, dü hesch mi errettet üs dr Defi des Todes.

86,14 Gott, s hebe sich di Schtolze gege mi uf, un ä Rotte vu Gwaltdäter trachtet ma (mir) nooch rem Läbä un hän dich nit vor Auge. 86,15 Dü aba, Herr, Gott, bisch barmherzig un gnädig, geduldig un vu großa Güte un Treui. (a) (b) 86,16 Wende dich zue mir un bisch mir gnädig; schtärk di Knecht mit dinere Kraft un hilf däm Bue (Suhn) dinere Magd! 86,17 Doe ä Zeiche a ma (mir), daß du's guet mit ma (mir) meinsch, daß ses sähn, de mi hasse, un sich schäme, wel dü ma (mir) bischtohsch, HERR, un mi treschtesch.

D 87. Psalm

87,4 I (Ich) zehl Ägypte un Babel zue däne, de mi kenne, au de Philista un Tyrer samt d Mohre: "De sin do uf d Welt kumme ." (a) 87,5 Doch vu Zion wird ma sage: "Ma fir Ma isch drin gibore "; un na (er) selbscht, dr Hechschte, erhält`s. 87,6 Der HERR sait, wenn na (er) d Velka ufschriebt: "De sin do uf d Welt kumme ." SELA. 87,7 Un sie singe bim Reige: Alli mini Quelle sin in dir!

D 88. Psalm

88,9 Mini Freunde hesch dü ma (mir) fremd gmacht, dü hesch mi ne zuem Abschau gmacht. I (Ich) lieg gfange un ka nit üsä, 88,10 mi Aug sehnt sich üs däm Elend. HERR, i (ich) ruef zue dir jede Dag; i (ich) breit mini Pfode(Händ) üs zue dir. 88,11 (a) (b) Wirsch dü a d Dote Wunda doe, odr wäre de Vuschtorbene ufschtoh un dir danke? SELA. 88,12 Wird ma im Grabe erzehle vu dinere Güte un dini Treui bi d Dote? 88,13 Wärä denn dini Wunda im Dunkle erkennt odr dini Grechtigkeit im Land vum Vugesse?

88,14 Aba i (ich) brell zue dir, HERR, un mi Gebet kummt freh vor di: 88,15 Wurum vuschtoßes dü, HERR, mini Seele un vuschtecksch(vubirgsch) di Agsicht (Üssäh) vor ma (mir)? 88,16 I (Ich) bi elend un däm Tod nooch vu klei uf; i (ich) erlied dini Schrecke (Ängscht), daß i (ich) schier vuzag. 88,17 Dini Wuet goht iba mi, din Schreck vunichte mi. 88,18 Sie umgen mi jede Dag we Flute un umringe mi allzmol. 88,19 Mini Freunde un Nächschte hesch dü ma (mir) entfremdet, un mini Vuwandti hebsch dü wiet wäck vu mir.

D 89. Psalm

89,7 Denn wer in d Wolke kennt däm HERRN gliche un däm HERRN glich si unda (a) d Himmlische? 89,8 Gott isch gfirchtet in d Vusammlig dr Heilige, groß un furchtbar iba alli, de um nen sin. 89,9 HERR, Gott Zebaoth, wer isch we dü? Mächtig bisch dü, HERR, un di Treui isch um di her. 89,10 Dü herrschesch iba des ungschtüme Meer, (a) (b) dü schtillesch sini Wellä, wenn sie sich ufhebe. 89,11 Dü hesch (a) (b) (c) (d) Rahab* Tod gschla un dini Feinde (Gegna) vudeilt mit dinem schtarke Arm. 89,12 (a) Himmel un Erde sin di, dü hesch grindet d Erdkreis un was drinne isch. 89,13 Nord un Süd hesch dü gschaffe, Tabor un Hermon juchze iba di Name. 89,14 Dü hesch ä gwaltige Arm, schtark isch di Hand, un hoch isch dini Rechte. 89,15 Grechtigkeit un Gricht sin vu dinem Throne d Schtützi, Gnade un Treui goht vor dir dher.

89,16 Wohl däm Volk, des juchze ka! HERR, sie wäre im Lecht vu dinem Agsicht(Antlitz) wandle; 89,17 sie wäre iba di Name jede Dag frehlich si un in dinere Grechtigkeit herrlich si. 89,18 Denn dü bisch dr Ruehm ihra Schtärki, un durch dini Gnade wirsch dü unsa Kopf(Schädel) hoch hebe. 89,19 Denn däm HERRN ghärt unsa Schild* un däm Heilige in Israel unsa Kenig. *Bezeichnig vum Kenig.

89,20 Domols hesch dü gschwätzt durch ä Gsicht zue dinem Heilige un gsait: I (Ich) ha ä Held gweckt, der helfe soll, i (ich) ha erheht(erhobe) ä Üserwählte üs däm Volk. 89,21 I (Ich) ha gfunde mi Knecht David, i (ich) ha nen gsalbt mit minem heilige El. 89,22 Mini Hand soll nen bwahre(erhalte), un mi Arm soll nen schtärke. 89,23 D Gegna(Feind) soll nen nit ibawältige un de Ungrechte nen nit demetige; 89,24 sundern i (ich) will sini Feinde vor rem zerschla un, de nen hasse, zue Bode schtoße. 89,25 Aba mi Treui un Gnade solle bi nem si, un si Kopf(Schädel) soll erheht si in minem Name. 89,26 Sini Hand loß i (ich) (a) herrsche iba des Meer un sini Rechte iba di große Bäch. 89,27 (a) Na (Er) wird mich nenne: Dü bisch mi Vada (Babbe), mi Gott un Hort, der ma (mir) hilft. 89,28 Un i (ich) will nen zuem erschtgeborene Bue (Suhn) mache, zuem Hechschte unda d Kenig uf Erde. 89,29 I (Ich) will nem ebiglig bwahre mini Gnade, un mi Abmachig (Abkumme) soll nem fescht bliebe. 89,30 I (Ich) will nem ebiglig Nohchkumme ge un si Thron erhalte, solang dr Himmel währt. 89,31 Wenn aba sini Sehn mi Gsetz vulehn un in minem Recht nit wandle, 89,32 wenn sie mini Ordnige entheilige un mini Gebote nit hebed, 89,33 so will i (ich) ihri Sinde mit dr Ruete heimsueche un ihri Missetat mit Ploog; 89,34 aba mini Gnade will i (ich) nit vu nem wende un mini Treui nit breche. 89,35 I (Ich) will mi Abmachig (Abkumme) nit entheilige un nit ändere, was üs minem Muul gange isch. 89,36 I (Ich) ha eimol gschwore bi minere Heiligkeit un will David nit alege: "89,37 Sie Gschlecht soll ewig bschtoh un (a) si Thron vor ma (mir) we de Sunne, 89,38 we dr Mond, der ebiglig bliebt, un we (a) dr treue Ziige in d Wolke." SELA.

89,39 Aba etze hesch dü vuschtoße un rüssgworfe un zürnsch mit dinem Gsalbte! 89,40 Dü hesch vubroche d Abmachig (Abkumme) mit dinem Knecht un sini Krone vuschandelt(entwaiht) in d Schtaub. 89,41 Dü hesch igrisse alli sini Muure un hesch zerschtert sini Feschtige. 89,42 S braube nen alli, de vorbäigehn; er isch sinene Nochbere ä Schpott wore. 89,43 Dü erhechsch de Rechte vu sinene Feinde un erfraisch alli sini Feinde (Gegna). 89,44 Au hesch dü de Kraft vu sinem Schwert wäggnumme un losch schen nit gwinne im Händel. 89,45 Dü hesch sinem Glanz ä End gmacht un si Thron zue Bode gworfe. 89,46 Dü hesch de Däg vu sinere jugend vukiirzt un nen bedeckt mit Schande. SELA.

89,47 HERR, we lang willsch dü dich so vuschtecke un di Wuet we Fiir brenne losse? 89,48 Bedenk, we kurz mi Läbä isch, we vugänglich dü alli Mensche gschaffe hesch! 89,49 Wo isch öbber (ebber), der do läbt un d Tod nit sieht, der sini Seele errette üs sem Tod sinere Hand? SELA.

89,50 Herr, wo isch di Gnade vu dertmols, de dü David gschwore hesch in dinere Treui? 89,51 Bedenk, Herr, a de (a) Schmach dinere Knecht, de i (ich) trag in minem Herz vu all däne viele Velka, 89,52 mit der, HERR, dini Feinde (Gegna) dich schmähä, mit der sie schmähän hinda dinem Gsalbte her!

89,53 Globt isch dr HERR ebiglig! Amen! Amen!

D 90. Psalm

90,3 Der dü (a) de Mensche losch schterbe un saisch: Kummt wida, Menschekinda! 90,4 Denn (a) duusig Johr sin vor dir we der Dag, der geschtern vugange isch, un we ä Nachtwache. 90,5 (a) (b) (c) (d) (e) Dü losch sie dohifahre we ä Schtrom, sie sin we ä Schlof, we ä Gras, des am Morge noh schproßt, 90,6 des am Morge bleeht un schproßt un am Obend welkt un vudorrt.

90,7 Des macht di Zorn, daß ma (mir) so vugehn, un di Wuet, daß ma (mir) so pletzlig dohi meße. 90,8 Denn unsri Missetate schtelsch dü vor dich, unsri unerkennti Sinde ins Lecht vor dinem Gsicht. 90,9 Drum fahre alli unsri Däg dohi durch di Zorn, ma (mir) bringe unsri Johr zue we ä Gschwätz. 90,10 Unsa Läbä währt siebzig Johr, un wenn's hoch kummt, so sin's achtzig Johr, un was dra keschtlich schient, isch doch nur (a) vugeblichi Meh;* denn s fahrt schnell dohi, als flege ma (mir) dvu.

90,11 Wer glaubt's aba, daß dü so sehr (sölli) ziirnesch, un wer firchtet sich vor dir in dina Wuet? 90,12 (a) Lehr uns bidenke, daß ma (mir) schterbe meße, uf daß ma (mir) schlau wäre.

90,13 HERR, kähr di doch endlich wida zue uns un bisch dinene Knecht gnädig! 90,14 Fill uns freh mit dinere Gnade, so wen ma (mir) rehme un frehlich si unsa Läbä lang. 90,15 Erfreu uns etze wida, nohchdäm dü uns so lang plogt hesch, nohchdäm ma (mir) so lang Ungliick liede. 90,16 Zeig dine Knecht (a) dini Werke un dini Herrlichkeit ihre Kinda. 90,17 Un dr Herr, unsa Gott, isch uns fründlig un ferdere des Gschäfft unsra Händ bi uns. Ja, des Gschäfft unsra Händ wotsch dü ferdere!

D 91. Psalm

91,3 Denn na (er) rettet di vum Schtrick vum Jäga un vu dr vuderbliche Pescht. 91,4 Na (Er) wird di mit sinene Fittiche decke, un Zueflucht wirsch dü ha unda sinene Fligel. Sini Wohret isch Schirm(Parapli) un Schild, 91,5 daß dü nit vuschrecke mueß vor rem Graue dr Nacht, vor d Pfiel, de am Dag flege, 91,6 vor d Pescht, de im Finschtere schliecht, vor d Siichi, de am Mittag s End bringt. 91,7 Wenn au duusig flege uf dinere Site un zehnduusig uf dinere Rechte, so wird`s doch di nit treffe. 91,8 Ja, dü wirsch`s mit eigene Auge säh un luege, we`s di Gottlose zruck gregä.

91,9 Denn dr HERR isch di Zuevasicht, dr Hechschte isch di Zueflucht. 91,10 S wird dir nigs Schlechtes(kei Übel) begegne, un keini Ploge werde sich dinem Huus nahe(kumme). 91,11 (a) Denn na (er) het sinene Engel bifohle, daß sie dich hüete (heete) uf alle dine Wäg, 91,12 daß sie dich uf d Händ trage un dü di Fueß nit a ei Schtei (Wackes) schtoßesch. 91,13 Iba Löwe un Ottere wirsch dü go un jungi Löwe un Drache niedatrample. (a)

."91,14 Er liebt mi, drum will i (ich) nen rette; er kennt mi Name, drum will i (ich) nen schitze. 91,15 Er (a) rueft mi a, drum will i (ich) nen erhäre; i (ich) bi bi nem in dr Not, i (ich) will nen rüsrieße un zue Ehre bringe. 91,16 I (Ich) will nen satt mache mit langem Läbä un will nem zeigä mi (a) Heil."

D 92. Psalm

92,6 HERR, we sin (a) dini Werke so groß! (b) Di Denke isch arg def. 92,7 Ä Dummkopf glaubt des nit, un ä Narr begrieft´s nit.

92,8 Di Gottlose grene we des Gras, un de Ibeltäta blühä alli - nur um vutilgt z wäre fir imma! 92,9 Aba dü, HERR, bisch dr Hechschte un bliebsch ewig.

92,10 Denn lueg, dini Feinde (Gegna), HERR, lueg, dini Feinde (Gegna) wäre umkumme, un alli Ibeltäta solle vuschtreit wäre. 92,11 Aba mich machsch dü schtark we d Wildschtier un (a) salbst mi mit frischem El. 92,12 Mit Fräid (Freud) luegt mi Aug uf mini Feinde (Gegna) rab un härt mi Ohr vu d Boshafte, de sich gege mich ufmache.

92,13 D Grechte wird grene we ä Palmbaum, er wird wachse we ä Zeda uf däm Libanon. 92,14 De abäut sin im Huus des HERRN, wäre in d Vorhef unsres Gottes grene. 92,15 Un wenn sie au alt wäre, wäre sie trozdäm blühä, fruchtbar un frisch si, 92,16 daß sie vukindige, we dr HERR es recht macht; (a) er isch mi Fels, un kei Unrecht isch a nem.

D 93. Psalm

93,3 HERR, de Wassaflüß hebe sich, de Wassaflüß hebe ihr Bräuse, de Wassaflüß hebe nuf de Wellä; 93,4 de Wasserwoge im Meer sin groß un bräuse mächtig; dr HERR aba isch noh greßa in dr Hechi.

93,5 Di Wort isch wohr un gwiß; Heiligkeit isch de Zierde vu dinem Huus, HERR, fir alli Ziit.

D 94. Psalm

94,3 HERR, we lang solle de Gottlose, we lang solle de Gottlose prahle? 94,4 S schwätze so trotzig dher, s rehme sich alli Ibeltäta. 94,5 HERR, sie zerschlen di Volk un plage di Erbe. 94,6 Witwe un Fremdi bringe sie um un bringe di Waise um 94,7 un sage: (a) Dr HERR sieht's nit, un dr Gott Jakobs beachtet's nit.

94,8 Merke doch uf, ihr Narre im Volk! Un ihr Tore, wenn wele ihr schlau wäre? 94,9 Der des Ohr gmacht het, soll der nit härä? Der des Aug gmacht het, soll der nit säh? 94,10 Der de Velka in Zucht hebet (haltet), soll der nit Antwort fordare - er, der d Mensch s Wisse lehrt? 94,11 Aba dr HERR kennt s denke dr Mensche: sie sin nur ä Häuch!

94,12 Wohl däm, den dü, HERR, (a) in Zucht nimmsch un lehrsch nen durch di Gsetz, 94,13 nem Rueh zue schaffe vor bese Däg, bis däm Gottlose de Gruebe grabe isch. 94,14 Denn (a) dr HERR wird si Volk nit vuschtoße noh si Erbe vulo. 94,15 Denn Recht mueß doch Recht bliebe, un nem wäre alli fromme Herze zuefalle (ge).

94,16 Wer schtoht ma (mir) bäi gege di Boshafte? Wer kummt zue ma (mir) gege d Ibeltäta? 94,17 Wenn dr HERR ma (mir) nit hülfe, läg i (ich) bald (a) am Platz dr Schtilli. 94,18 Wenn i (ich) sag: Mi Fueß isch gschtrauchelt, so hebet (haltet) mi, HERR, dini Gnade. 94,19 I (Ich) hät viel Kummer in minem Herz, aba (a) dini Treschtige erfrische mi Seele.

94,20 Dü hesch jo nit Gmeinschaft mit däm Richtaschtuehl dr Bese, de des Gsetz mißbruuche un Unheil schaffe. 94,21 Sie rotte sich zsämme gege d Grechte un vuurteile unschuldiges Bluet.

94,22 Aba dr HERR isch mi Schutz, mi Gott isch dr Hort mina Zuevasicht. 94,23 Un na (er) wird ne ihr Unrecht zruck ge un sie um ihra Bosget wille vutilge; dr HERR, unsa Gott, wird sie vutilge.

D 95. Psalm

95,6 Kumme, len uns abäte (ahimmle) un kniee un aneflege vor rem HERRN, der uns gmacht het. 95,7 Denn na (er) isch unsa Gott, un mir des Volk vu sinere Weid un Schof sinere Hand. (a) (b) 95,8 (a) (b) "Vuschtocke äicha Herz nit, we`s zue Meriba gschehe (bassiert) isch, we zue Massa in dr Wüschte, 95,9 wo mi äiri Vädare (a) vusuecht un preft hän un hän doch mi Gschaffenes gsähne. 95,10 Vierzig Johr war des Volk mir zwida, daß i (ich) gsait ha: S sin Lit, dere Herz imma d Irrwäg will un de mi Wäg nit lerne wen, 95,11 so daß i (ich) schwor in minem Zorn (minare Wuet): Sie solle nit zue minare Rueh kumme."

D 96. Psalm

96,7 Ihr Velka, bringe dar däm HERRN, bringe dar däm HERRN Ehri un Macht! 96,8 Bringe dar däm HERRN de Ehri vu sinem Name, bringe Gschenkli un kumme in sini Vorhef! 96,9 Bäte a d HERRN in heiligem Schmuck; s fircht nen alli Welt! 96,10 Sage unda d Heide: Dr HERR isch (a) Kenig. Er het d Erdkreis grindet, daß sa (er) nit wankt. Er richtet de Velka recht.

96,11 Dr Himmel fräie sich, un d Erde isch frehlich, des Meer braust un was drinne isch; 96,12 des Feld isch frehlich un alles, was druf isch; s solle juchze alli Baim im Wald 96,13 vor rem HERRN; denn na (er) kummt, denn na (er) kummt, (a) z richte des Erdrich. Er (b) wird d Erdkreis richte mit Grechtigkeit un de Velka mit sinere Wohret.

D 97. Psalm

97,7 Schämeh solle sich alli, de d Bilda dene un (a) sich dr Götze rehme. (b) Bätet nen a, alli Götta! 97,8 Zion härt`s un isch froh, un de Techta Juda sin frehlich, wel dü, HERR, recht regieresch. 97,9 Denn dü, HERR, bisch dr Hechschte iba alles Lända, (a) dü bisch hoch erheht iba alli Götta.

97,10 De ihr d HERRN liebt, hasse des Arge! Dr Herr bwahrt de Seele vu sinene Heilige; üs dr Hand dr Gottlose wird da (er) sie errette. 97,11 Däm Grechte mueß des Lecht imma wida ufgoh un Fräid (Freud) d fromme Herze. 97,12 Ihr Grechti, freue äich des HERRN un danke nem un priese si heilige Name!

D 98. Psalm

98,4 Juchzet däm HERRN, alli Welt, singe, rehme un lobe! 98,5 Lobe d HERRN mit Harfe, mit Harfe un mit Siteschpiel! 98,6 Mit Trompete un Trumpete (Päpere) juchze vor rem HERRN, däm (a) Kenig! 98,7 S Meer bräuse un was drinne isch, dr Erdkreis un de druf huuse. (a) 98,8 Di große Bäch solle frohlocke, un alli Berg sin frehlich 98,9 vor rem HERRN; denn na (er) kummt, des Erdrich z richte. Er wird d Erdkreis richte mit Grechtigkeit un de Velka, we`s recht isch.

D 99. Psalm

99,3 Priese solle sie di große un wundabare Name, - Denn er isch Heilig - 99,4 un de Macht vum Kenig, der wo des Recht leb(lieb) het. (a) Dü hesch bschtimmt, was richtig isch, dü schaffsch Gricht un Grechtigkeit in Jakob. 99,5 Erhebt d Heern, unseren Gott, bäte a (a) (b) (c) vor däm Schemel sina Feß; Denn er isch Heilig. 99,6 Moses un Aaron unda sinene Prieschta (Pfarra), un Samuel unda däne, de si Name aruefe, de refe d HERRN a, un na (er) het sie erhert. 99,7 Er schwätzt mit tene in d Wolkesiilä; sie hebe(halte) sini Gsetze un Gebote, de na (er) ne git.

99,8 HERR, dü bisch unsa Gott, dü erherschtescht sie; dü, Gott, (a) vugisch ne un schtroftescht ihr Doe. 99,9 Erhebt d Herrn, unseren Gott, un bäte a uf sinem Heilige Berg; Denn dr Herr,unsa Gott, isch Heilig.

D 100. Psalm

100,4 Gehn zue sinene Doore i mit Danke, zue sinene Vorhef mit Lobe; danke nem, lobe si Name! 100,5 Denn dr HERR isch fründlig, un sini Gnade währet ewig un sini Wohret fir un fir.

D 101. Psalm

D 102. Psalm

102,4 Denn mini Däg sin vugange we ä Rauch, un mini Knochä (Bei) sin vubrennt we im Fiir. 102,5 Mi Herz isch gschla un vudorrt we Gras, daß i (ich) sogar vugiss, mi Brot z ässä. 102,6 Mini Bei kläbä a minare Huut vor Hiile un Jomere. 102,7 I (Ich) bi we d Iile in dr Iödi, we des Käuzli in d Trümma. 102,8 I (Ich) wach un jomer we ä isame Vogel uf fem Dach.

102,9 Dagdäglich schmähä mich mini Feinde (Gegna),un de mi vuschpotte, flueche mit minem Name. 102,10 Denn i (ich) friss Asche we Brot un misch mi Trunk mit Träne 102,11 vor dinem Drohen un Zorn, wel dü mi hochgnume un uf d Bode gworfe hesch. 102,12 Mini Däg sin dhi we ä Schatte, un (a) i (ich) vudorr we Gras.

102,13 Dü aba, HERR, bliebsch ebiglig un (a) di Name fir un fir. 102,14 Dü wotsch di ufmache un iba Zion erbarme; denn s isch Ziit, daß dü nem gnädig bisch, un de Schtund isch kumme 102,15 - denn dini Knecht welle gern, daß ses baut wird, un s jammert sie, daß ses in Trümma lit -, 102,16 daß de Heide d Name des HERRN firchte un alli Kenig uf Erde dini Herrlichkeit.

102,17 Jo, dr HERR baut Zion wida un kummt(erschient) in sinere Herrlichkeit. 102,18 Er kehrt sich zuem Gebet vu d Vulossene un vuschmäht ihr Gebet nit. 102,19 Des wärd gschribe fir d Nohchkumme; un des Volk, des sa(er) schafft, wird d HERR lobe. 102,20 Denn na (er) luegt vu sinere heilige Hechi, (a) dr HERR luegt vum Himmel uf d Bode, 102,21 daß sa (er) des Jomere vu d Gfangene härt un losmacht de Kinda des Todes, 102,22 daß sie in Zion vuzehle d Name des HERRN un si Lob in Jerusalem, 102,23 wenn d Velka zsämmäkumme un d Kenigrich, däm HERRN z dene. (a) (b) (c)

102,24 Er demuetigt uf fem Wäg mi Kraft, er vukirzt mini Däg. 102,25 I (Ich) sag: Mi Gott, nimm mi nit wäg (a) in dr Helfti vu minene Däg! Dini Johr währe fir un fir. 102,26 (a) Dü hesch vorziite d Bode grindet, un d Himmel isch diner Hände Werk. 102,27 Sie (a) wäre vugoh, dü aba bliebsch; sie wäre alli alt wäre we ä Gwand (Häß); we ä Kleid wirsch dü sie wechsle, un sie wäre vuwandlet wäre. 102,28 Dü aba bliebsch, we dü bisch, un dini Johr nähmä kei End. 102,29 De Sehn dina Knecht bliebe huuse, un ihr Gschlecht wird vor dir wachse.

D 103. Psalm

103,6 D HERR schafft Grechtigkeit un Recht allene, de Unrecht liede. 103,7 Na (a) het sini Wäg Moses wisse losse, d Kinda Israel si Deo. 103,8 Barmherzig un gnädig isch dr HERR, geduldig un vu großa Güte. (a) 103,9 Na wird nit fir imma motze noh ewig zornig bliebe. (a) 103,10 Na doet nit mit uns nohch unsara Sinde un vugilt uns nit nohch unsra Missetat. 103,11 Denn (a) (b) so hoch dr Himmel iba dr Erde isch, loßt da sini Gnade walte iba däne, de nen firchte. 103,12 So wiet dr Morge isch vum Obend, loßt er unsri Ibatretige vu uns si. 103,13 We sich (a) ä Vada (Babbe) iba Kinda erbarmt, so erbarmt sich dr HERR iba de, de nen firchte.

103,14 Denn na weiß, was fir ä Gebilde ma (mir) sin; er denkt au dra, (a) (b) daß ma (mir) Schtaub sin. 103,15 (a) (b) Ä Mensch isch in sinem Läbä we Gras, er bleeht we ä Blueme uf däm Feld; 103,16 wenn dr Wind driba goht, so isch sie nimmi do, un ihr Platz kennt sie nimmi. 103,17 (a) De Gnade aba des HERRN währt vu Ewigkeit zue Ewigkeit iba däne, de nen firchte, 103,18 bi däne, de si Abmachig (Abkumme) hebe un denke an sini Gebote, daß sie dnohch den.

103,19 Dr HERR het si Thron im Himmel ufgrichtet, un si Rich herrscht iba alles. 103,20 (a) (b) (c) Lobe d HERR, ihr sini Engel, ihr schtarki Helde, de ihr sini Bifehl üsrichte, daß ma härt uf de Schtimm vu sinem Wort! 103,21 Lobe d HERR, alli sini Heerschare, sini Dena, de ihr si Wille den! 103,22 Lobe d HERR, alli sini Werke, in alle Plätz sinere Herrschaft!
Lob d HERR, mini Seele!

D 104. Psalm

104,10 Dü losch Wassa in d Täler quelle, daß sie zwische d Berg dhifleße, 104,11 daß alli Tiere vum Feld trinke un des Wild si Durscht lescht. 104,12 Driba hocke d Vegel vum Himmel un singe unda d Äscht. 104,13 Dü fiichtesch de Berg vu obe her, dü machsch des Land voll Frücht, de dü schaffsch. 104,14 Dü losch Gras wachse fir d Viecher un Saat zuem Nutze vu d Mensche, daß dü Brot üs dr Erde hervorbringsch, 104,15 daß dr Wi vum Mensch s Herz erfräit un si Üssäh schen wird vum El un des Brot vum Mensch s Herz schtärkt. 104,16 De Baim des HERRN schtehn voll Saft, de Zedere vum Libanon, de na (er) abäut het. 104,17 Dert nischte d Vegel, un d Reiher huuse in d Wipfel. 104,18 Di hohe Berg gän d Gemse Zueflucht un de Felsklift d Kaniggel.

104,19 Dü hesch d Mond gmacht, des Johr dnohch z deile; (a) d Sunne weiß ihr undagang. 104,20 Dü machsch Finschta (Dunkle), daß ses Nacht wird; do rege sich alli wildi Tiere, 104,21 di junge Löwe, de do brellä nohch Räub un ihr Frässä sueche vu Gott. 104,22 Wenn aba d Sunne ufgoht, hebe sie sich dvu un lege sich in ihri Höhlene. 104,23 So goht dann (dnoh) dr Mensch üs an sini Arbet un an si Gschäfft bis zuem Obend.

104,24 HERR, we sin dini Werke so groß un viel! Dü hesch sie alle weise gordnet, un d Bode isch voll dina Sache. (a) 104,25 Do isch des Meer, des so groß un wiet isch, do wimmelt's ohni Zahl, großi un kleini Tiere. 104,26 Dert zehn Schiff hi; do sin großi Fisch, de dü gmacht hesch, damit z schpiele.

104,27 S warte alli uf dich, daß dü nene Frässä gibsch zue d rechte Ziit. 104,28 Wenn dü nene gibsch, so sammle sie; wenn dü di Hand ufduesch, so wäre sie mit Guetem gsättigt. 104,29 Vubirgsch dü di Gsicht, so vuschrecke sie; nimmsch dü wäg ihr Odem, so vugehn sie un (a) wäre wida Schtaub. 104,30 Dü schicksch üs di Odem, so wäre sie gschaffe, un dü machsch näj de Gschtalt vu d Erde.

104,31 D Herrlichkeit vum HERR blieb ebiglig, dr HERR fräie sich sina Werke! 104,32 Na (Er) luegt d Bode a, so bebt da; er rihrt de Berg a, so rauche sie. 104,33 I (Ich) will däm HERR singe mi Läbä lang un mi Gott lobe, solang i (ich) bi. 104,34 Mi Gschwätstes meeg nem gfalle. I (Ich) fräi mi des HERRN. 104,35 De Sinda solle ä End nähmä uf Erde un de Gottlose nit me si.

Lobe d HERR, mi Seele! Halleluja!

D 105. Psalm

105,7 Er isch dr HERR, unsa Gott, er richtet in alla Welt. 105,8 Er denkt ebiglig a si Abmachig (Abkumme), a des Wort, des sa(er) vuheiße het fir duusig Gschlechta, (a) 105,9 a d Abmachig (Abkumme), den na (er) gschlosse het mit Abraham, un a d Eid, den na (er) Isaak gschwore het. 105,10 Er schtellt nen uf fir Jakob als Satzig un fir Israel als ewige Abmachig (Abkumme) 105,11 un sait: " Dir will i (ich) des Land Kanaan ge, des Los äires Erbdeil ", (a) 105,12 als sie noh gring ware a Zahl, nur wenig un Fremdling im Land.

105,13 Un sie ziehe vu Volk zue Volk, vu nem Kenigrich zuem andere. 105,14 Er het kei Mensch ne Schadä doe lo un wiest Kenig zrecht um ihretwägä: (a) "105,15 Taschte mi Gsalbte nit a, un den minem Prophete kei Läid!"

105,16 Un na (er) het ä (a) Hungasnot ins Land kumme lo un nimmt wäg alle Vorrot a Brot. 105,17 Er schickt ä Ma vor nene hi; Josef wird als Knecht vukauft. 105,18 Sie hän sini Feß in Fessle zwunge, si Ranze mueß in Ise liege, 105,19 bis si Wort itrift un des Gsaite des HERRN nem recht git. 105,20 Do (a) schickt dr Kenig hi un het nen losge, dr Herr iba Velka, er git nen fräi. 105,21 Er het sich anekockt nen zuem Herr iba si Huus, zuem Herrscha iba alli sini Sache, 105,22 daß sa (er) sini Firschte undawies nohch sinem Wille un sini Älteschte Gschytheit lehrt. 105,23 Un Israel zeht nohch Ägypte, un Jakob ward ä Fremdling im Land Hams. (a)

105,24 Un dr Herr (a) het si Volk sehr (sölli) wachse lo un macht sie mächtiga als ihri Feinde (Gegna). 105,25 Dänä vuwandelt da (er) des Herz, daß sie sinem Volk gram wäre un Arglischt ebe a sinene Knecht. 105,26 Er schickt si Knecht (a) Mose un (b) Aaron, den na (er) üsgwählt het. 105,27 De den sini Zeiche unda ne un sini Wunda im Land Hams. (a) 105,28 Er losst`s Dunkle kumme un macht`s finschta; doch sie bliebe bockig sinene Wort. 105,29 Er vuwandelt ihri Wassa in Bluet un tötet ihri Fisch. 105,30 Ihr Land wimmelt vu Fresch bis in de Kammere ihra Kenig. 105,31 Er bifehlt, do kummt Ungeziefa, Schtechmucke in all ihr Biet (Gäu, Gau). 105,32 Er git ne Hagel schtatt Rägä, Fiirflamme in ihrem Land 105,33 un schlat ihri Wischteck un Fiegebäim un vubricht de Baim in ihrem Biet (Gäu, Gau). 105,34 Er bifehlt, do kumme Heigumba gfloge un gkroche ohni Zahl; 105,35 sie fräßä ales, was do gwachse isch in ihrem Land, un fräßä au de Frucht vu ihrem Acka. 105,36 Er schlat alli Erschtgiburt in Ägypte, alli Erschtling ihra Kraft. 105,37 Er fihrt sie üsä (a) mit Silba un Gold; s war kei Gebrechliche unda ihre Schtämm. 105,38 Ägypten wird froh, daß sie üszoge sin; denn Angscht vor nene war uf sie gfalle. 105,39 Er breitet ä Wolke üs, sie z decke, un ä Fiir, um in d Nacht z laichte. (a) 105,40 Sie bitte, do het er (a) Wachtle kumme lo, un na (er) schtopft sie mit Himmelsbrot. 105,41 Er (a) het d Felse ufdoe, do floss Wassa üsä, daß Bäch laufe in dr dürre Wüschte. 105,42 Denn na (er) denkt a si heiliges Wort un a Abraham, si Knecht.

105,43 So fihrt da (er) si Volk in Fräid (Freud) üsä un sini Üserwählte mit Jubel 105,44 un git ne de Lända dr Heide, daß sie de Sache vu d Velka gwinne, 105,45 dmit sie sini Gebote hebe un sini Gsetze bwahre. Halleluja!

D 106. Psalm

106,4 HERR, denk a mi nohch dr Gnade, de dü dinem Volk vuheiße hesch; erweise a uns dini Hilf, 106,5 daß ma (mir) sähn des Heil dina Üserwählte un uns fräie, daß ses dinem Volk so guet goht, un uns rehme mit däne, de di eige sin.

106,6 Mir hän gsindigt samt unsare Vädare, ma (mir) hän unrecht doe un sin gottlos gsi. (a) 106,7 Unsri Vädare in Ägypte wen di Wunda nit vuschtoh. Sie denke nit a dini großi Güte un (a) ware nit folgsam am Meer, am Schilfmeer. 106,8 Er aba het ne ghulfe um si Names wille, daß sa (er) sini Macht bwies. 106,9 Er schalt des Schilfmeer, do wird s troche, un fihrt sie durch de Defi we durch trockenes Land 106,10 un het ne üs dr Hand ghulfe vu däm, der sie haßte, un erlest sie vu dr Hand vum Feind. 106,11 Un de Wassa ersäufte ihri Feinde, daß nit eina ibrigbliebt. 106,12 Do glaube sie a sini Wort un (a) sange si Lob.

106,13 Aba sie vugäße bal sini Werke, sie warte nit uf si Rot. 106,14 Un (a) sie wäre gluschtig in dr Wüschte un vusuechte Gott in dr Ioedi. 106,15 Er aba git ne, was sie erbittet hän, un schickt tene gnoe, bis sene dvor ekelt het. 106,16 Un (a) sie mupfe gege Moses im Laga, gege Aaron, d Heilige des HERRN. 106,17 (a) D Erde doet sich uf un vuschlingt Datan un deckt zue de Rotte Abirams, 106,18 un Fiir wird unda ihra Rotte azindet, de Flamme het vubrennt de Gottlose.

106,19 Sie mache ä Kalb am Horeb un bäte des gegossene Bild a 106,20 un (a) vuwandelte de Herrlichkeit vu ihrem Gott in des Bild vumä Ochs, der Gras frißt. 106,21 Sie (a) vugäße Gott, ihr Heiland, der so großi Sache in Ägypte doe het, 106,22 Wunda im Land Hams un schreckliche Tate am Schilfmeer. 106,23 Un na (er) denkt, sie zue vutilge, wär nit Moses gsi, si Üserwählte; (a) (b) (c) der tritt vor ren in di Bresche, si Wuet abzwende, daß sa (er) sie nit vudirbt.

106,24 Un sie achte des keschtliche Land gring; sie glaube sinem Wort nit 106,25 un hän gschtängert in ihre Zelta; sie ghorche dr Schtimm des HERRN nit. 106,26 Do erhob er sini Hand gege sie, daß sa (er) sie niedaschlage dät in dr Wüschte 106,27 un werf ihri Nohchkumme unda d Heide un vuschtrait sie in d Lända. 106,28 Un (a) sie hängte sich a d Baal- Peorund ässä vu d Opfa fir di Dote 106,29 un hän d Herr gärgaret mit ihrem Doe. Do bricht de Ploog ri iba sie. 106,30 (a) Do kummt Pinhas dzue un vollzeht des Gricht; do wird dr Ploog gwehrt; 106,31 des wird nem grechnet als Grechtigkeit vu Gschlecht zue Gschlecht ebiglig. 106,32 Un sie hän gergaret(erziirntet) d Herrn am (a) Haderwassa, un Moses goht`s schlecht ihret wägä; 106,33 denn sie vubittate si Herz, daß nem dummawiesi(dummi) Wort kumme.

106,34 Au vutilgte sie de Velka nit, we ne dr HERR doch bifohle het, 106,35 sundern sie len sich i mit d Heide un lernte ihri Werke 106,36 un dene ihre Götze; de wäre ne zuem Fallschtrick. 106,37 (a) (b) Un sie opferte ihri Sehn un ihri Techta d bese Geischta 106,38 un vuschitte unschuldiges Bluet, des Bluet ihra Sehn un Techta, de sie opferte d Götze Kanaans, so daß des Land mit Bluetschuld bfleckt war. 106,39 Sie mache sich dreckig mit ihre Werke un wäre abtrinnig durch ihr Doe. 106,40 Do kummt dr Zorn (Wuet) des HERRN iba si Volk, un si Erbe wird nem zuem Abschäum. 106,41 Er (a) git sie in de Hand dr Heide, daß iba sie herrschten, de ne gram ware. 106,42 Un ihri Feinde (Gegna) schichterne sie i, un sie wäre demuetigt unda ihri Händ. 106,43 Er rettete sie oftmols; aba sie hän nen gergaret (erziirntet) mit ihrem Vorha un schwinde dhi um ihra Missetat wille.

106,44 Do sieht er ihri Not a, als sa(er) ihr gjamma härt, 106,45 un denkt a si Abmachig (Abkumme) mit tene, un s reut nen nohch sinere große Güte. 106,46 Un na (er) het sie Barmherzigkeit find lo bi alle, de sie gfange hebe.

106,47 Hilf uns, HERR, unsa Gott, un (a) (b) bring uns zsämme üs d Heide, daß ma (mir) priese di heilige Name un uns rehme, daß ma (mir) di lobe kenne!

106,48 Globt isch dr HERR, der Gott Israels, vu Ewigkeit zue Ewigkeit, un alles Volk sag: Amen! Halleluja!a

D 107. Psalm

107,4 Di irregange sin in dr Wüschte, uf unbahntem Wäg, un finde keini Schtadt, in der sie huuse kenne, 107,5 de hungrig un durschtig ware un dere Seele vuschmachtet isch, 107,6 DE DANN ZUM HERRN GRUEFE HÄN IN IHRA NOT, UN ER SIE ERRETTET HET ÜS IHRE ÄNGSCHTE 107,7 un fihrt sie d richtige Wäg, daß sie kumme zue d Schtadt, in der sie huuse kenne: 107,8 DE SOLLE DÄM HERRN DANKE FIR SINI GÜTE UN FIR SINI WUNDA, DE ER A D MENSCHEKINDA DOET, 107,9 daß sa (er) satt macht de durschtigi Seele un (a) di Hungrige fillt mit Guetem. 107,10 De do hocke meßte in Nacht un Dunkel, gfange in Zwäng un Ise, 107,11 wel sie Gottes Gebote unghorsam ware un d Rotschluß vum Hechschte vuachtet hän, 107,12 so daß sa (er) ihr Herz durch Ungliick buckt un sie dagläge sin un nene nemads ghulfe het, 107,13 DE DANN ZUM HERRN GRUEFE HÄN IN IHRA NOT, UN ER SIE ERRETTET HET ÜS IHRE ÄNGSCHTE 107,14 un fihrt sie üs Nacht un nem Dunkle un vuriß ihri Bande: 107,15 DE SOLLE DÄM HERRN DANKE FIR SINI GÜTE UN FIR SINI WUNDA, DE ER A D MENSCHEKINDA DOET, 107,16 daß sa (er) zerbricht iserni Direne un zerschleht iserne Riegel.

107,17 Di Doore (Dummkepf), de plogt ware um ihra Ibatretige un wägä ihra Sinde, 107,18 daß ne ekelt vor allem Ässä un sie totkrank wäre. 107,19 DE DANN ZUM HERRN GRUEFE HÄN IN IHRA NOT, UN ER SIE ERRETTET HET ÜS IHRE ÄNGSCHTE, 107,20 er schickt si Wort un macht sie gsund un rettet sie, daß sie nit schterbe: 107,21 DE SOLLE DÄM HERRN DANKE FIR SINI GÜTE UN FIR SINI WUNDA, DE ER A D MENSCHEKINDA DOET, 107,22 un solle Dank opfare un sini Werke erzehle mit Fräid (Freud).

107,23 De mit Schiff uf däm Meere fahre un ihrem Handel triebe uf große Wassa, 107,24 de des HERRN Werke erfahre hän un sini Wunda uf däm Meer, 107,25 wenn na (er) schwätzt un ä Schturmwind erregt het, der de Wellä erheb het, 107,26 un sie gen Himmel fahre un in d Abgrund absufe, daß ihri Seele vor Angscht vuzagt hän, 107,27 daß sie taumelt hän un wankte we ä Bsoffene un wiße kei Rot me, 107,28 DE DANN ZUM HERRN GRUEFE HÄN IN IHRA NOT, UN ER SIE ERRETTET HET ÜS IHRE ÄNGSCHTE 107,29 un schtillte des Unwätta, daß de Wellä sich lege 107,30 un sie froh wäre, daß ses schtill wore war un na (er) sie zuem erwinschte Land bringt: 107,31 DE SOLLE DÄM HERRN DANKE FIR SINI GÜTE UN FIR SINI WUNDA, DE ER A D MENSCHEKINDA DOET, 107,32 un nen in dr Gmeinde priese un bi d Alte rehme.

107,33 Er macht Bäch troche un het Wassaquelle vusiege lo, 107,34 daß (a) fruchtbares Land zue na Salzwüschte wird wägä dr Bosget dära, de dert wohne (husse). 107,35 Er macht des Trockene wida wasserrich un git däm dürre Land Wassaquelle 107,36 un het de Hungrige dert bliebe lo, daß sie ä Schtadt baue (bäue), in der sie huuse kenne, 107,37 un Äcka bsäte un Wiberge pflanze, de jährlich Fricht trage. 107,38 Un na (er) segnet sie, daß sie sich sehr (sölli) vumehrte, un git ne viel Viecher. 107,39 Aba sie wäre gring a Zahl un gschwächt vu d Lascht vum Ungliick un vum Kumma. 107,40 Er (a) schittet Vuachtig üs uf de Firschte un het sie irre lo in dr Wüschte, wo kei Wäg isch; 107,41 aba di Arme schitzt er vor Elend un mehrt ihr Gschlecht we ä Herde. 107,42 Des (a) wäre di Fromme säh un sich fräie, un alla Bosget wird des Muul gschtopft wäre.

107,43 Wer isch schlau un bhaltet des? Der wird merke, weviel Wohltate dr HERR zeigt.

D 108. Psalm

108,7 Loß dini Freunde errettet si, dzue hilf mit dinere Rechte un erhär uns! 108,8 Gott het in sinem Heiligtum gsait: I (Ich) will frohlocke; i (ich) will Sichem vudeile un des Dal Sukkot üsmesse. 108,9 Gilead isch mi, Manasse isch au mi, un Ephraim isch dr Schutz vu minem Kopf(Haupt), Juda isch mi Zepta. 108,10 Moab isch mi Waschbecke, i (ich) will mi Schueh uf Edom werfe, iba de Philista will i (ich) jauchze.

108,11 Wer wird mi fihre in de feschti Schtadt? Wer wird mi nohch Edom leide? 108,12 Wirsch dü s nit doe, Gott, der dü uns vuschtoße hesch un zehsch nit üs, Gott, mit unsam Heer? 108,13 Schaff uns Baischtand vor rem Feind; denn Menschehilfe nutzt nigs.

108,14 Mit Gott wen ma (mir) Tate doe. Er wird unsri Feinde (Gegna) abetrample.

D 109. Psalm

109,6 Gib nem ä Gottlose zuem Gegna, un ä Vukläga soll zue sinere Rechte schtoh. 109,7 Wenn na (er) grichtet wird, soll la (er) schuldig gschwätzt wäre, un si Gebet wird zue Sinde. 109,8 Sini Däg solle wenig wäre, un (a) si Amt soll ä andrer gregä. 109,9 Sini Kinda solle Waise wäre un si Wieb ä Witwe. 109,10 Sini Kinda solle umherirre un bettle un vutriebe wäre üs ihre Trümma. 109,11 S soll dr Wuchara alles fordare, was sa(er) het, un Fremdi soll sini Sache räube. 109,12 Un nemads soll nem Guetes doe, un nemads erbarm sich sinene Waise. 109,13 Sini Nohchkumme solle üsgrottet wäre, ihr Name soll scho im zweite Glied üstilgt wäre. (a) 109,14 (a) Dr Schuld vu sinene Vädare soll denkt wäre vor rem HERRN, un vu sinere Muetter Sinde solle nit üstilgt wäre. 109,15 Dr HERR soll sie ne me üs d Auge losse, un ihr Adenke soll üsgrottet wäre uf Erde, 109,16 wel la (er) so gar keini Barmherzigkeit gebt het, sundern vufolgt di Elende un Arme un di Betrebte, um nen umzbringe. 109,17 Na (Er) het d Fluech gliebt, so kummt da (er) au iba nen; na (er) wott d Sege nit, so blieb da (er) au wiet vu nem. 109,18 Na (Er) zeht d Fluech a we si Hemd; (a) der dring in nen inä we Wassa un we El in sini Knochä (Bei); 109,19 na (er) wir nem we ä Häß(Kleid), des sa(er) ahet, un we ä Girtel, mit däm ma (er) alliziit sich giirtet. 109,20 So gschiht däne des HERRN, de gege mi sin un de Beses schwätze gege mi.

109,21 Aba dü, HERR, bi dü mit mir um dinem Names wägä; denn dini Gnade isch mi Troscht: errett mi! 109,22 Denn i (ich) bi arm un elend; mi Herz isch zerschla in ma (mir). 109,23 I (Ich) fahr dhi we ä Schatte, der schwindet, un wir abgschiittelt we Heigumba. 109,24 Mini Knüü sin schwach vum Faschte, un mi Lyb (Ranze) isch maga un het kei Fett. 109,25 I (Ich) bi nene zuem Schpott wore; wenn sie mich aluege, schittle sie d Schädel. 109,26 Schtand ma (mir) bi, HERR, mi Gott! Hilf ma (mir) nohch dinere Gnade, 109,27 un loß sie innewärä, daß des di Hand isch un dü, HERR, des doesch. 109,28 (a) Flueche sie, so segne dü. Erhebe sie sich gege mi, so solle sie zschande wäre; aba di Knecht soll sich fräie. 109,29 Mini Fäind solle mit Schmach azogä un mit ihra Schand agschiirt wäre we mit nem Mandel.

109,30 I (Ich) will däm HERRN sehr (sölli) danke mit minem Muul (Gosch) un nen rehme vor d Lit. 109,31 Denn na (er) schtoht däm Arme bäi(zue Rechte), daß sa (er) nem hilft vor däne, de nen vuurteile.

D 110. Psalm *

110,4 Dr HERR het gschwore, un s wird nen nit greue: "Dü bisch ä Prieschta (Pfarra) ebiglig (a) (b) (c) (d) nohch d Art Melchisedeks." 110,5 Dr Herr zue dinere Rechte (a) wird zerschmettere de Kenig am Dag vu sinem Zorn. 110,6 Na (Er) wird richte unda d Heide, wird vieli erschla, (a) wird Häupta (Kepf) zerschmettere uf breitem Gfilde. 110,7 Na (Er) wird trinke vum Bach uf däm Wäg, drum wird da (er) des Haupt (d Kopf) hochhebe.

D 111. Psalm

D 112. Psalm

112,5 Wohl däm, der barmherzig isch un gern vudlehnt un des Sini doet, we`s recht isch! 112,6 Denn na (er) wird ewig bliebe; dr Grechte wird nimmi vugässä. 112,7 Vor schlimma Botschaft(Kunde) firchtet da (er) sich nit; si Herz hofft unvuzagt uf d HERRN. 112,8 Sie Herz isch getroscht un firchtet sich nit, (a) bis sa(er) uf sini Feinde (Gegna) rabluegt. 112,9 (a) Na (Er) schtreut üs un git d Arme; sini Grechtigkeit bliebt ewig. Sini Kraft wird hoch in Ehre schtoh. 112,10 Dr Gottlose wird's säh, un s wird nem nidig; mit d Zähn wird da (er) knirsche un vugoh. Denn was de Gottlose wen, des wird znicht.

D 113. Psalm

113,4 Dr HERR isch hoch iba alli Velka; sini Herrlichkeit längt, so wiet dr Himmel isch. 113,5 (a) (b) Wer isch we dr HERR, unsa Gott, im Himmel un uf d Erde? 113,6 Der obe thront in dr Höchi, der rabluegt in de Defi, 113,7 (a) (b) (c) der d Gringe ufrichtet üs däm Schtaub un erheht d Arme üs sem Dräck, 113,8 daß sa (er) nen nahock näbe d Firschte, näbe d Firschte vu sinem Volk; 113,9 der (a) (b) (c) de Unfruchtbari im Huus zue Ehre bringt, daß sie ä frehlichi Kindamuetter wird. Halleluja!

D 114. Psalm

114,3 Des (a) Meer het´s gsäh un isch abkaue, dr (b) Jordan goht zruck. 114,4 D Berge gumpe we d Lämma, de Hiigel we jungi Schof.

114,5 Was war mit dir, dü Meer, daß dü gflüchtet bisch, un mit dir, Jordan, daß dü zruck gange bisch? 114,6 Ihr Berge, daß ihr gumpt sin we d Lämma, ihr Hiigel, we jungi Schof?

114,7 Vor däm Herrn (a) erbeb, dü Erde, vor däm Gott Jakobs, 114,8 der d (a) Fels vuwandelt het in ä See un d Schtei (Wackis) in Wassaquelle!

D 115. Psalm

(Vers 4-11: vgl. Ps 135,15-20)

115,4 Ihri Götze aba sin Silba un Gold, vu Menschehänd gmacht. 115,5 Sie hän Müüler un schwätze nit, sie hän Auge un sähn nit, 115,6 sie hän Ohre un härä nit, sie hän Nase un schmecke nit, 115,7 sie hän Händ un griefe nit, Feß hän sie un gehn nit, un kei Luut kummt üs ihre Kehlene.

115,8 De solchi Götze mache, sin nene glich, alli, de uf sie hoffe. 115,9 Aba Israel hofft uf d HERRN! Na (Er) isch ihri Hilf un Schild. 115,10 Des Huus Aaron hofft uf d HERRN! Na (Er) isch ihri Hilf un Schild. 115,11 De ihr d HERRN firchtet, hoffe uf d HERRN! Na (Er) isch ihri Hilf un Schild.

115,12 Dr HERR denkt a uns un segnet uns; er segnet des Huus Israel, er segnet des Huus Aaron. 115,13 Na (Er) segnet, de d HERRN firchte, d Kliene un d Große. 115,14 Dr HERR segne äich je me um so me, äich un äiri Kinda! 115,15 Ihr sin di (a) Gsegnete des HERRN, der Himmel un Erde gmacht het.

115,16 D Himmel isch dr Himmel des HERRN; aba d Bode het da (er) d Menschekinda ge. 115,17 Di Dote wäre dich, HERR, nit lobe, keina, der nabfahrt in de Schtilli; (a) 115,18 aba mir lobe d HERRN vu etze a bis in Ewigkeit. Halleluja!

116. Psalm

116,3 Seiler des Todes hän mi umwickelt, Dotesrich Ängscht hän mi troffe; i (ich) bi in Jomma un Not ku. 116,4 Aba i (ich) ha d Name des HERRN agruefe: Ach, HERR, rett mi!

116,5 Dr HERR isch gnädig un Grecht, un unsa Gott isch barmherzig. 116,6 Dr HERR behetet d Unmindige; wenn i (ich) schwach bi, so hilft er ma (mir).

116,7 Bi etze wida zfriede, mi Seele; denn dr HERR doet dir Guetes. (a) 116,8 Denn dü hesch mi Seele vum Tod grettet, mi Aug vu d Träne, mi Fueß vum Üsrutsche. 116,9 I (Ich) wir wandle vor rem HERRN (a) im Land vu d Lebändige.

116,10 I (Ich) glaub, au wenn i (ich) sag: I (Ich) wir sehr (sölli) blogt. 116,11 I (Ich) sag in minem Zage: Alli Mensche sin Vuloge. 116,12 We soll i (ich) däm HERRN zruck ge all sini Wohltate, de na (er) a ma (mir) doet?

116,13 I (Ich) will d Kelch vum Heil nähmä UN VUM HERRN D NAME ARUEFE. 116,14 I(ICH) WILL MINI GELÜBDE DÄM HERRN ERFILLE VOR ALL SINEM VOLK.

116,15 D Tod vu sinene Heilige lit schwer vor rem HERRN. (a) 116,16 Ach, HERR, i (ich) bi di Knecht, i (ich) bi di Knecht, d Bue (Suhn) dinere Magd; dü hesch mi Band vurisse.

116,17 Dir will i (ich) Dank opfere UN VUM HERRN D NAME ARUEFE. 116,18 I(ICH) WILL MINI GELÜBDE DÄM HERRN ERFILLE VOR ALL SINEM VOLK 116,19 in d Vorhef am Huus des HERRN, in dir, Jerusalem. Halleluja!

D 117. Psalm

D 118. Psalm

118,2 S sag etze Israel: Sini Güte isch(währt) ebiglig. 118,3 S sag etze des Huus Aaron: Sini Güte isch(währt) ebiglig. 118,4 S sag etze, de d HERRN firchte: Sini Güte isch(währt) ebiglig.

118,5 In dr Angscht ha i (ich) d HERRN agruefe; un dr HERR erherte mi un treschtete mi. 118,6 (a) Dr HERR isch mit ma (mir), drum (b) (c) fircht i (ich) mi nit; was kenne mir Mensche doe? 118,7 Dr HERR isch mit mir, mir z helfe; un i (ich) wir rabluegä uf mini Feinde (Gegna). 118,8 (a) S isch guet, uf d HERRN zue vuträue un nit sich vulo uf Mensche. 118,9 S isch guet, uf d HERRN zue vuträue un nit sich vulo uf Firschte.

118,10 Alli Heide umgän mi; aba im Name des HERRN will i (ich) sie abwähre. 118,11 Sie umgän mi vu alle Site; aba im Name des HERRN will i (ich) sie abwähre. 118,12 Sie umgän mi we Biene, de losbränne we ä Fiir in Dorne; aba im Name des HERRN will i (ich) sie abwähre. 118,13 Ma schuckt mi, daß i (ich) schtolbere soll; aba dr HERR hilft mir. 118,14 Dr HERR isch mi Macht un mi Psalm un isch (a) mi Heil.

118,15 Ma singt mit Fräid (Freud) vum Sieg in d Hitte dr Grechte: Di Rechte des HERRN bhaltet d Sieg! 118,16 Di Rechte des HERRN isch erheht; di Rechte des HERRN bhaltet d Sieg! 118,17 I (Ich) wir nit schterbe, sundern läbä un des HERRN Werke vukindige. 118,18 Dr HERR züchtigt mi schwer; aba (a) er git mi däm Tod nit pries.

118,19 Den mir uf de Doore vu d Grechtigkeit, daß i (ich) durch sie izeh un däm HERRN dank. 118,20 Des isch des Door des HERRN; (a) di Grechte wäre dert izeh. 118,21 I (Ich) dank dir, daß dü mi erhert hesch un hesch mir ghulfe.

118,22 Dr Schtei (Wackes), den de Bäulit rüssgworfe hän, isch zuem Eckschtei wore. 118,23 Des isch vum HERRN üs bassiet un isch ä Wunda vor unsare Auge. 118,24 Des isch d Dag, den dr HERR macht het; len uns fräie un frehlich a nem si. 118,25 O HERR, hilf! O HERR, loß ses glinge! 118,26 (a) (b) Globt isch, der do kummt im Name des HERRN! Mir segne äich, de ihr vum Huus des HERRN sin. 118,27 Dr HERR isch Gott, der uns alaichtet. Schmückt des Fescht mit Maie(Zwiegli) bis an de (a) Herna vum Altar!

118,28 Dü bisch mi Gott, un i (ich) dank dir; mi Gott, i (ich) will dich priese. 118,29 Dankt däm HERRN; denn na (er) isch fründlig, un sini Güte isch(währt) ewig (ebiglig).

D 119. Psalm

119,9 We wird ä junge Ma si Wäg unschtroofba go? Wenn na (er) sich hebed (haltet) a di Wort. 119,10 I (Ich) suech di vu ganzem Herze; loß mi nit abirre vu dine Gebote. 119,11 I (Ich) bhalt di Wort in minem Herz, damit i (ich) nit gege dich sindig. 119,12 Globt bisch dü, HERR! (a) Lehr mi dini Gebote! 119,13 I (Ich) will mit mine Lippe vuzehle alli Wiesige vu dinem Mund. 119,14 I (Ich) fräi mi iba d Wäg, den dini Mahnige zeigä, we iba große Richtum. 119,15 I (Ich) schwätz vu däm, was dü bifohle hesch, un lueg uf di Wäg. 119,16 I (Ich) ha Fräid (Freud) a dine Satzige un vugiss di Wort nit.

119,17 Doe wohl dinem Knecht, daß i (ich) läb un di Wort halt(hebed). 119,18 Mach mir de Auge uf, daß i (ich) sieh de Wunda a dinem Gsetz. 119,19 I (Ich) bi (a) ä Gascht uf Erde; vubirg dini Gebote nit vor mir. 119,20 Mini Seele giert(vuzehrt sich) vor Vulange nohch dine Ordnige alliziit. 119,21 Dü schiltsch di Schtolze; (a) (b) vufluecht sin, de vu dine Gebote abirren. 119,22 Wend vu ma (mir) Schmach un Vuachtig; denn i (ich) halt(heb) mi a dini Mahnige. 119,23 Firschte hocke do un schwätze gege mi; aba di Knecht sinnt nohch iba dini Gebote. 119,24 I (Ich) ha Fräid (Freud) a dine Mahnige; sie sin mi Rotgeba.

119,25 Mini Seele lit im Staube; erfrisch mi nohch dinem Wort. 119,26 I (Ich) vuzehl dir mi Wäg, un dü erhersch mi; lehr mi dini Gebote. 119,27 Loß mi vuschtoh d Wäg dina Bifehle, so will i (ich) schwätze vu dine Wunda. 119,28 I (Ich) sorg mi, daß ma (mir) d Seele vuschmachtet; schtärk mi nohch dinem Wort. 119,29 Halt wiet wäg vu mir d (a) Wäg vum Luug un gib mir in Gnade di Gsetz. 119,30 I (Ich) ha üsgwählt d Wäg dr Wohret, dini Wiesige hab i (ich) vor mich gschtellt. 119,31 I (Ich) halt a dine Mahnige fescht; HERR, loß mi nit zschand wäre! 119,32 I (Ich) lauf d Wäg dina Gebote; denn dü treschtesch mi Herz.

119,33 Zeig ma (mir), HERR, d Wäg dina Gebote, daß i (ich) druf ufbass bis ans End. 119,34 Undawies mi, daß i (ich) druf ufbass di Gesetz z halte vu ganzem Herze. 119,35 Fihr mi uf däm Schtieg dina Gebote; denn i (ich) ha Gfalle dra. 119,36 Held mi Herz zue dine Mahnige un nit zue d Habsucht. 119,37 Wend mi Aug ab, daß sie nit luege nohch unnütza Lehr, un erfrisch mi uf dinem Wäg. 119,38 Erfill dinem Knecht di Wort, daß i (ich) dich fircht. 119,39 Wend vu ma (mir) de Schmach, de i (ich) schiech; denn dini Ordnige sin guet. 119,40 Lueg, i (ich) begehr dini Bifehle; erfrisch mi mit dinere Grechtigkeit.

119,41 HERR, loß ma (mir) di Gnade widafahre, dini Hilf nohch dinem Wort, 119,42 daß i (ich) sage ka däm, der mi schmäht; denn i (ich) vuloss mi uf di Wort. 119,43 Un nimm jo nit vu minem Muul (Gosch) des Wort dr Wohret; denn i (ich) hoff uf dini Ordnige. 119,44 I (Ich) will di Gsetz hebed alliziit, imma un ebiglig. 119,45 Un i (ich) wandel frehlich; denn i (ich) suech dini Befehle. 119,46 I (Ich) (a) sag vu di Ziigniss vor Kenig un schäm mi nit. 119,47 I (Ich) ha Fräid (Freud) a dine Gebote, sie sin ma (mir) sehr (sölli) leb(lieb), 119,48 un heb mini Händ uf zue dine Gebote, de ma (mir) leb(lieb) sin, un sag vu dine Wiesige.

119,49 Denk a des Wort, des dü dinem Knecht ge hesch, un loß mi druf hoffe. 119,50 Des isch mi Troscht in minem Elend, daß di Wort mich erfrischt. 119,51 Di Schtolze triebä ihr Schpott mit mir; trozdäm mach wiech i (ich) nit vu dinem Gsetz. 119,52 HERR, wenn i (ich) a dini ewigi Ordnige denk, so wir i (ich) treschtet. 119,53 Zorn (Wuet) packt mi iba di Gottlose, de di Gsetz vulen. 119,54 Dini Gebote sin mi Led im Huus, in däm i (ich) Fremdling bi. 119,55 HERR, i (ich) denk Nacht`s a di Name un halt di Gsetz. 119,56 Des isch mi Schatz, daß i (ich) mich a dini Befehle halt.

119,57 I (Ich) ha gsait: HERR, des soll mi Erbe si, daß i (ich) di Wort halt. 119,58 I (Ich) suech di Gunscht vu ganzem Herze; bi mir gnädig nohch dinem Wort. 119,59 I (Ich) ibadenk mi Wäg un lenk mini Feß zue dine Mahnige. 119,60 I (Ich) mach un vuwill (säume) nit, z hebe dini Gebote. 119,61 De Gottlose Schtrick umschlinge mi; aba di Gsetz vugiss i (ich) nit. 119,62 Zue d midde in d Nacht schtand i (ich) uf, dir z danke fir de Ordnige dinere Grechtigkeit. (a) 119,63 I (Ich) halt mi zue alle, de dich firchte un dini Befehle hebe. 119,64 HERR, d Bode isch voll dinere Güte; lehr mi dini Gebote.

119,65 Dü doesch Guetes dinem Knecht, HERR, nohch dinem Wort. 119,66 Lehr mi heilsami Isicht un s Wisse; denn i (ich) glaub dine Gebote. 119,67 Bfohr i (ich) demuetigt worde bi, irrte i (ich); etze aba halt i (ich) di Wort. 119,68 Dü bisch gütig un fründlig, lehr mi dini Wiesige. 119,69 Di Schtolze erdichte Lug iba mi, i (ich) aba halt vu ganzem Herz dini Befehle. 119,70 Ihr Herz isch ganz vuschtockt; i (ich) aba ha Fräid (Freud) a dinem Gsetz. 119,71 S isch guet fir mich, daß dü mich demuetigt hesch, damit i (ich) dini Gebote lern. 119,72 Des Gsetz vu dinem Muul (Gosch) isch ma (mir) leba als vieli duusig Schtickli Gold un Silba.

119,73 Dini Hand het mi gmacht un bildet; undawies mi, daß i (ich) dini Gebote lern. 119,74 De dich firchte, sähn mi un fräie sich; denn i (ich) hoff uf di Wort. 119,75 HERR, i (ich) weiß, daß dini Urdeile Grecht sin; in dinere Treui hesch dü mich demuetigt. 119,76 Dini Gnade soll mi Troscht si, we dü dinem Knecht zuegsait hesch. 119,77 Loß mir dini Barmherzigkeit widafahre, daß i (ich) läb; denn i (ich) ha Fräid (Freud) a dinem Gsetz. 119,78 Ach, daß de Schtolze zschande wäre, de mich mit Lug nabdrucke! I (Ich) aba sinn nohch iba dini Befehle. 119,79 Ach, daß sich zue ma (mir) hebe, de dich firchte un dini Mahnige kenne! 119,80 Mi Herz bliebt rechtschaffe in dine Gebote, damit i (ich) nit zschande wir.

119,81 Mini Seele vulangt nohch dinem Heil; i (ich) hoff uf di Wort. 119,82 Mini Auge sehne sich nohch dinem Wort un sage: Wenn treschtesch dü mich? 119,83 I (Ich) bi we ä Wischluch im Rauch; doch dini Gebote vugiss i (ich) nit. 119,84 We lang soll di Knecht noh warte? Wenn willsch dü Gricht hebed iba mini Vufolga? 119,85 Di Schtolze grabe ma (mir) Gruebe, de, de nix doe den nohch dinem Gsetz. 119,86 All dini Gebote sin Wohret; de(sie) aba jage mi mit Lug; hilf ma (mir)! 119,87 Sie hän mi schier fascht umbrocht uf Erde; i (ich) aba vuloss dini Befehle nit. 119,88 Erfrisch mi nohch dinere Gnade, daß i (ich) halt de Mahnig vu dinem Muul (Gosch).

119,89 HERR, (a) di Wort bliebt ebiglig, so wiet dr Himmel längt; 119,90 di Wohret währet fir un fir. Dü hesch d Erde fescht grindet, un sie bliebt schtoh. 119,91 Sie schtoht noh hiit nohch dine Ordnige; denn s mueß dir alles dene. 119,92 Wenn di Gsetz nit mi (a) Troscht gsi wär, so wär i (ich) vugange in minem Elend. 119,93 I (Ich) will dini Befehle nimmi vugässä; denn dü erfrisches mich damit. 119,94 I (Ich) bi dir, hilf mir; denn i (ich) suech dini Befehle. 119,95 Di Gottlose lauere ma (mir) uf, daß sie mich umbringe; i (ich) aba merke uf dini Mahnige. 119,96 I (Ich) ha gsähne, daß alles ä End het, aba dini Gebot bliebe bschtoh.

119,97 We ha i (ich) di Gsetz so leb(lieb)! Dagdäglich sinn i (ich) nem nohch. (a) 119,98 Dü machsch mi mit dinem Gebot schlaua(weisa), als mini Feinde (Gegna) sin; denn s isch ebiglig mi Schatz. 119,99 I (Ich) ha me Isicht als alli mi Lehra; denn iba dini Mahnige sinn i (ich) nohch. 119,100 I (Ich) bi schlaua als di Alte; denn i (ich) halt mich a dini Befehle. 119,101 I (Ich) vuwehr minem Fueß alli besi Wäg, damit i (ich) di Wort halt. 119,102 I (Ich) wiech nit vu dine Ordnige; denn dü lehrsch mich. 119,103 Di Wort isch minem Muul (Gosch) seßa als Honig. 119,104 Di Wort macht mi schlau; drum (a) hass i (ich) alli falschi Wäg.

119,105 Di Wort isch vu minem Fuß des Lecht un (a) ä Lecht uf minem Wäg. 119,106 I (Ich) schwör un will's hebed: De Ordnige dinere Grechtigkeit will i (ich) bwahre. 119,107 I (Ich) bi sehr (sölli) demuetigt; HERR, erfrisch mich nohch dinem Wort! 119,108 (a) Loß dir gfalle, HERR, des Opfa vu minem Muul (Gosch), un lehr mi dini Ordnige. 119,109 Mi Läbä isch imma in Gfahr; aba di Gsetz vugiss i (ich) nit. 119,110 Di Gottlose lege ma (mir) Schlinge; i (ich) aba irr nit ab vu dine Befehle. 119,111 Dini Mahnige sin mi ewiges Erbe; denn sie sin vu minem Herz ä Wunne. 119,112 I (Ich) held mi Herz, z doe dini Gebote imma un ebiglig.

119,113 I (Ich) (a) (b) hass de Wanklige un lieb di Gsetz. 119,114 Dü bisch mi Schutz un mi Schild; i (ich) hoff uf di Wort. 119,115 Wieche vu ma (mir), ihr Ibeltäta! I (Ich) will mich hebed a de Gebote vu minem Gott. 119,116 Erhalt mi durch di Wort, daß i (ich) läbt, un loß mi nit zschande wäre in minare Hoffnig. 119,117 Schtärk mi, daß i (ich) grettet wir, so will i (ich) imma Fräid (Freud) ha a dine Gebote. 119,118 Dü vuwirfsch alli, de vu dine Gebote abirre; denn ihr Werk isch Lug un Trug. 119,119 Dü schaffsch alli Gottlose uf Erde wäg (a) we Schlacke, drum lieb i (ich) dini Mahnige. 119,120 I (Ich) fircht mi vor dir, daß ma (mir) d Huut schreckt, un i (ich) vuschreck vor dine Gricht.

119,121 I (Ich) ha Recht un Grechtigkeit gebt; ibagib mi nit däne, de ma (mir) Gwalt adoe wen. 119,122 Tritt i fir di Knecht un treschte nen, daß ma (mir) di Schtolze nit Gwalt aden! 119,123 Mini Auge sehne sich nohch dinem Heil un nohch rem Wort dinere Grechtigkeit. 119,124 Handle (Feilsch) mit dinem Knecht nohch dinere Gnade un lehr mi dini Gebote. 119,125 I (Ich) bi di Knecht: Undawies mi,daß i (ich) vuschto doe dini Mahnige. 119,126 S isch Ziit, daß dr HERR was doet; sie hän di Gsetz vubroche. 119,127 Drum lieb i (ich) dini Gebote me als Gold un fienes Gold. 119,128 Drum halt i (ich) alli di Befehle fir recht, (a) i (ich) hass alli falschi Wäg.

119,129 Dini Mahnige sin Wundawerke; drum hebed (haltet) sie mini Seele. 119,130 Wenn di Wort bekannt wird, so erfreut s und macht schlau de Unvuschtändige. 119,131 I (Ich) doe mi Muul (Gosch) wiet uf un lechze, denn mich vulangt nohch dine Gebote. 119,132 Wend di zue ma (mir) un bi ma (mir) gnädig, we dü pflegsch z doe däne, de di Name liebe. 119,133 Loß mi Gang in dinem Wort fescht si un loß kei Unrecht iba mich herrsche. 119,134 Erles mi vum Druck durch Mensche, so will i (ich) hebed dini Befehle. 119,135 Loß di Üssäh laichte iba di Knecht, un lehr mi dini Gebote. 119,136 Mini Auge fleße voll Träne, wel ma di Gsetz nit hebed (halte).

119,137 HERR, dü bisch Grecht, un dini Urdeile sin richtig. 119,138 Dü hesch dini Mahnige bifohle in Grechtigkeit un großa Treui. 119,139 I (Ich) ha mi schier z Tod (a) geifert, wel mi Find dini Wort vugässä. 119,140 Di Wort isch ganz durchläutert, un di Knecht het s leb(liebt`s). 119,141 I (Ich) bi gring un vuachtet; i (ich) vugiss aba nit dini Befehle. 119,142 Dini Grechtigkeit isch ä ewigi Grechtigkeit, un di Gsetz isch Wohret. 119,143 Angscht un Not hän mi troffe ka; i (ich) ha aba Fräid (Freud) a dine Gebote. 119,144 Dini Mahnige sin Grecht in Ewigkeit; undawies mi, so läb i (ich).

119,145 I (Ich) ruef vu ganzem Herz; erhär mi, HERR; i (ich) will dini Gebote hebed. 119,146 I (Ich) ruef zue dir, hilf ma (mir); i (ich) will mi a dini Mahnige hebed. 119,147 I (Ich) kumm in dr Frehi un ruef um Hilfe; uf di Wort hoff i (ich). 119,148 I (Ich) wache uf, wenn's noh Nacht isch, nohchzdenke iba di Wort. 119,149 Her mi Schtimm nohch dinere Gnade; HERR, erfrisch mi nohch dinem Recht. 119,150 Mini arglischtige Vufolga kumme; aba sie sin wiet vu dinem Gsetz. 119,151 HERR, dü bisch nooch, un alli dini Gebote sin Wohret. 119,152 Längscht weiß i (ich) üs dine Mahnige, daß dü sie fir ewig grindet hesch.

119,153 Lueg doch mi Elend a un errett mi; denn i (ich) vugiss di Gsetz nit. 119,154 Fihr mi Sach un erles mi; erfrisch mi durch di Wort. 119,155 Des Heil isch wiet vu d Gottlose; denn sie achte dini Gebote nit. 119,156 HERR, dini Barmherzigkeit isch groß; erfrisch mi nohch dinem Recht. 119,157 Vu mini Vufolga un Feinde (Gegna) gits viel; i (ich) wiech aba nit vu di Mahnige. 119,158 I (Ich) sieh de Vuächta, un s doet ma (mir) wehe, daß sie di Wort nit hebed. 119,159 Lueg, i (ich) lieb dini Befehle; HERR, erfrisch mi nohch dinere Gnade. 119,160 (a) Di Wort isch nigs als Wohret, alli Ordnige dinere Grechtigkeit bliebe ebiglig.

119,161 Firschte jage mi ohni Grund; aba mi Herz firchtet sich nur vor dinem Wort. 119,162 I (Ich) fräie mi iba di Wort we eina, der ä große Fang macht. 119,163 Lege bi i (ich) feind, un sie sin ma (mir) ä Greuel; aba di Gsetz ha i (ich) leb(lieb). 119,164 I (Ich) lob di am Dag siebemol wägä dine Grechte Ordnige. 119,165 Große Friide hän, de di Gsetz liebe; sie wäre nit schtolbere. 119,166 HERR, i (ich) wart uf di Heil un doe dini Gebote. 119,167 Mi Seele hebet (haltet) sich a dini Mahnige un het sie sehr (sölli) leb(lieb). 119,168 I (Ich) heb(halt) dini Befehle un dini Mahnige; denn alli mini Wäg liege offe vor dir.

119,169 HERR, loß mini Klage vor dich kumme; undawies mi nohch dinem Wort. 119,170 Loß mi Flehe vor dich kumme; errett mi nohch dinem Wort. 119,171 Mini Lippe solle dich lobe; denn dü lehrsch mi dini Gebote. 119,172 Mi Zunge soll singe vu dinem Wort; denn alli dini Gebote sin Grecht. 119,173 Loß di Hand mir bischtoh; denn i (ich) ha üsgwählt dini Befehle. 119,174 HERR, mich vulangt nohch dinem Heil, un a dinem Gsetz ha i (ich) Fräid (Freud). 119,175 Loß mi Seele läbä, daß sie dich lobt, un di Recht mir hilft. 119,176 I (Ich) bi (a) we ä vuirrtes un vulorenes Schof; suech di Knecht, denn i (ich) vugiss dini Gebote nit.

120. Psalm

120,3 Was soll la (er) dir adoe, dü falschi Zunge, un was dir noh ge? 120,4 Scharfi Pfiel vumä Schtarke un fürigi Kohle!

120,5 Mai mir, daß i (ich) vuwiele mueß unda Mensche; i (ich) mueß huuse bi d Zelt vu Kedar! 120,6 S wird minere Seele bang, z huuse bi däne, de d Friide hasse. 120,7 I (Ich) (a) heb Friide; aba wenn i (ich) schwätz, so fange sie Strit(Händel) a.

D 121. Psalm

121,3 Na (Er) wird dini Feß nit üsrutsche losse, un der di behetet, schloft nit. 121,4 Lueg, dr Heta Israels schloft un duslet nit.

121,5 Dr HERR bhetet di; dr HERR isch di Schatte iba dinere rechte Hand, 121,6 daß di am Dag d Sunne nit schticht noh dr Mond in d Nacht.

121,7 Dr HERR bhetet di vor allem Schlechte, er bhetet dini Seele. 121,8 Dr HERR bhetet di Üsgang un Igang vu etze a bis in Ewigkeit!

D 122. Psalm

122,3 Jerusalem isch baut als ä Schtadt, in dere ma zsämmekumme soll, 122,4 wohi de Schtämm nufzehn, de Schtämm des HERRN, we s bifohle isch däm Volk Israel, z priese d Name des HERRN. 122,5 Denn dert schtehn de Throne zuem Gricht, de Throne vum Huus David.

122,6 Wünsche Jerusalem (a) Gliick! S meeg wohl go däne, de di liebe! 122,7 S meeg Friide si in dine Mauere un Gliick in dine Paläscht! 122,8 Wägä mine Breda un Freunde wille will i (ich) dir Friide wünsche. 122,9 Wägä nem Huus des HERRN wille, unsares Gottes, will i (ich) di Beschtes sueche.

D 123. Psalm

123,3 Bi uns gnädig, HERR, bi uns gnädig; denn allzuearg litte ma Vuachtig. 123,4 Allzuearg litt unsari Seele d Schpott vu d Schtolze un de Vuachtig vu d Hochnäsige.

D 124. Psalm

124,6 Globt isch dr HERR, daß sa (er) uns nit git zuem Raub in ihri Zähne! 124,7 Unsri Seele isch gflohe we ä Vogel däm Netz vum Vogelschtella; des Netz isch vurisse, un ma (mir) sin fräi.

124,8 Unsri Hilf schtoht im Name des HERRN, der Himmel un Erde gmacht het.

D 125. Psalm

125,3 Denn dr Gottlose Zepta wird nit bliebe iba däm Erbdeil vu d Grechte, damit di Grechte ihri Hand nit üsschtrecke zue Ungrechtigkeite.

125,4 HERR, doe wohl d Guete un däne, de frommen Herze sin. 125,5 De aba abwieche uf ihri krummi Wäg, wird dr HERR dhifahre losse mit d Ibeltäta. (a) (b) Friide isch iba Israel!

D 126. Psalm

126,3 Dr HERR het Großses a uns doe; wägä däm sin ma (mir) frehlich.

126,4 HERR, bring zruck unsri Gfangene, we dü de Bäch widabringsch im Süde. 126,5 De mit Träne saje, wäre mit Fräid (Freud) ernte. (a) 126,6 Sie gehn hi un hiile un schtraie ihr Some un (a) kumme mit Fräid (Freud) un bringe ihri Garbe.

D 127. Psalm

127,3 Lueg, Kinda sin ä Gabe des HERRN, un Lybesfrucht isch ä Gschenk. (a) (b) (c) 127,4 We Pfiel in d Hand vumä Schtarke, so sin de Sehn dr Jugedziit. 127,5 Wohl däm, der si Köcha mit ne gfillt het! Sie wäre nit zschand, wenn sie mit ihre Feinde (Gegna) vuhandle im Door.

128. Psalm

128,3 Di Wieb wird si we ä fruchtbare Wischtock drinne in dinem Huus, dini Kinda we jungi Elbaium um di Disch rum. (a) 128,4 Lueg, so wird gsegnet der Ma, der d HERRN firchtet.

128,5 Dr HERR wird di segne üs Zion, daß dü siehsch des Gliick Jerusalems di Läbä lang 128,6 un (a) siehsch Kinda dina Kinda. (b) Friide isch iba Israel!

D129. Psalm

129,5 Ach daß zschande däte un zrruckwiiche alli, de Zion iba(gram) sin! 129,6 Ach daß sie däte we des Gras uf d Dächa, des vudorrt, bvor ma´s üsrißt, 129,7 mit däm dr Schnitta sini Hand nit fiillt noh dr Garbebinda si Arm; 129,8 un keina, der vorbäigoht, soll sage: (a) Dr Sege des HERRN isch iba äich! Mir segne äich im Name des HERRN.

D 130. Psalm

130,5 I (Ich) harre des HERRN, mi Seele harret, un i (ich) hoff uf si Wort. 130,6 Mini Seele wartet uf d Herrn me als de Wächta uf d Morge;* me als de Wächta uf d Morge *Luther ibasetzt: "Mini Seele wartet uf d Herrn vu eina Morgewache bis zue d andare." 130,7 hoff Israel uf d HERRN! Denn bi däm HERRN isch Gnade un viel Erlesig bi nem. 130,8 Un na (er) wird Israel erlese üs all sinene Sinde. (a)

D 131. Psalm

Kindlichi Ergebig

131,3 Israel, hoffe uf d HERRN vu etze a bis in Ewigkeit!

D 132. Psalm

132,6 Lueg, ma (mir) härt vu ihr in Efrata, ma (mir) hän nen gfunde im Gfilde vu Jaar. 132,7 Mir wen in sini Wohnig go un abäte (ahimmle) vor rem Schemel vu sinene Feß. 132,8 HERR, (a) (b) mache di uf zue d Schtätte dinere Rueh, dü un (c) de Lade dinere Macht! 132,9 Dini Prieschta (Pfarra) solle sich azeget mit Grechtigkeit un dini Heilige sich fräie. 132,10 Wies nit ab des Agsicht vu dinem Gsalbte wägä dinem Knecht David!

132,11 Dr HERR het David (a) (b) ä Eid gschwore, dvu wird da (er) sich gwiß nit abwände: I (Ich) will dir uf di Thron setzä eina, der vu dinem Lyb (Ranze) kummt. 132,12 Den dini Sehn mi Abmachig (Abkumme) hebed un mini Gebot, de i (ich) sie lehre doe, so solle au ihri Sehn uf dinem Thron hocke ebiglig.

132,13 Denn dr HERR het Zion üsgwählt, un (a) (b) s gfallt nem, dert z huuse. "132,14 Des isch de Schtätt minare Rueh ebiglig; do will i (ich) huuse, denn des gfallt ma (mir). 132,15 I (Ich) will ihri Ässä segne un ihre Arme gnoe Brot ge. 132,16 Ihri Prieschta (Pfarra) will i (ich) mit Heil azeget, un ihri Heilige solle frehlich si. 132,17 Dert soll däm David ufgoh ä mächtige Schproß, i (ich) ha (a) minem Gsalbte ä (b) Lecht zuegrichtet; 132,18 sini Feinde (Gegna) will i (ich) in Schand azeget, aba iba nem soll blehe sini Krone."

D 133. Psalm

D 134. Psalm

D 135. Psalm

135,5 Jo, i (ich) wiß, daß dr HERR groß isch un (a) unsa HERR iba alle Götta. 135,6 Alles, was sa(er) will, des doet da (er) im Himmel un uf d Erde, im Meer un in jeda Defi; 135,7 der d Wolke ufschtiege lost vum End dr Erde, der Blitze samt däm Rägä macht, der d Wind rüsfihrt üs sinene Kammere; (a) 135,8 der (a) de Erschtgeburte schlat in Ägypte bi d Mensche un bim Vieh 135,9 un het (a) Zeiche un Wunda kumme lo iba di, Ägypteland, iba d Pharao un alli sini Knecht; 135,10 (a) der vieli Velka schlat un umbringt mächtige Kenig, 135,11 Sihon, d Kenig vu Amorita, un Og, d Kenig vu Baschan, un alli Kenigrich in Kanaan, 135,12 un (a) git ihr Land zuem Erbe, zuem Erbe sinem Volk Israel.

135,13 HERR, (a) di Name währet ebiglig, di Roehm, HERR, währet fir un fir. 135,14 Denn (a) dr HERR schafft Recht sinem Volk un wird sinene Knecht gnädig si.

135,15 De Götze dr Heide sin Silba un Gold, gmacht vu Menschehänd. 135,16 Sie hän Mäuler un schwätze nit, sie hän Auge un sähn nit, 135,17 sie hän Ohre un härä nit, au isch kei Odem in ihrem Muul (Gosch). 135,18 De solchi Götze mache, sin nene glich, alli, de uf sie hoffe.

135,19 Des Huus Israel lob d HERRN! Lobe d HERRN, ihr vum Huus Aaron! 135,20 Ihr vum Huus Levi, lobe d HERRN! De ihr d HERRN firchte, lobe d HERRN! 135,21 Globt isch dr HERR üs Zion, der zue Jerusalem wohnt! Halleluja!

D 136. Psalm

136,4 Der ällei großi Wunda doet, denn sini Güte währet ebiglig. 136,5 Der de Himmel mit Gschytheit gmacht het, denn sini Güte währet ebiglig. 136,6 Der d Bode iba däm Wassa üsbreitet het, denn sini Güte währet ebiglig. 136,7 (a) Der großi Lechta gmacht het, denn sini Güte währet ebiglig: 136,8 d Sunne, d Dag z regiere, denn sini Güte währet ebiglig; 136,9 d Mond un de Schterne, d Nacht z regiere, denn sini Güte währet ebiglig.

136,10 Der di Erschtgiborene schlat in Ägypte, denn sini Güte währet ebiglig; 136,11 un fihrt Israel vu dert üsä, denn sini Güte währet ebiglig; 136,12 mit schtarker Hand un üsgrecktem Arm, denn sini Güte währet ebiglig. 136,13 Der des Schilfmeer deilt in zwei Deil, denn sini Güte währet ebiglig; 136,14 un het Israel midde durchgoh lo, denn sini Güte währet ebiglig; 136,15 der d Pharao un si Heer ins Schilfmeer schuckt, denn sini Güte währet ebiglig.

136,16 Der si Volk fihrt durch d Wüschte, denn sini Güte währet ebiglig. 136,17 (a) Der großi Kenig schlat, denn sini Güte währet ebiglig; 136,18 un bringt mächtige Kenig um, denn sini Güte währet ebiglig; 136,19 Sihon, d Kenig vu Amorita, denn sini Güte währet ebiglig; 136,20 un Og, d Kenig vu Baschan, denn sini Güte währet ebiglig; 136,21 un git ihr Land zuem Erbe, denn sini Güte währet ebiglig; 136,22 zuem Erbe sinem Knecht Israel, denn sini Güte währet ebiglig. 136,23 Der a uns denkt het, als ma (mir) undadruckt ware, denn sini Güte währet ebiglig; 136,24 un uns erlöste vu unsare Feinde (Gegna), denn sini Güte währet ebiglig. 136,25 Der (a) Ässä git allem Fleisch, denn sini Güte währet ebiglig.

136,26 Danke däm Gott vum Himmel, denn sini Güte währet ebiglig.

137. Psalm

137,4 We kennte ma (mir) des HERRN Led singe in fremdem Land? 137,5 (a) Vugäss i (ich) di, Jerusalem, so vudorr mini Rechte. 137,6 Mini Zunge soll a minem Guume kläbä, wenn i (ich) a di nit denk, wenn i (ich) nit loss Jerusalem mi hechschte Fräid (Freud) si.

137,7 HERR, (a) (b) vugiß d Sehn Edom nit, was sie sage am Dag Jerusalems: "Rißes abe, rißes abe bis uf d Grund!" 137,8 Dochta Babel, dü Vuwüschterin, wohl däm, der dir vugilt, was dü uns adoe hesch! 137,9 Wohl däm, der (a) dini junge Kinda nimmt un sie am Felse vuschmettat!b

D 138. Psalm

138,4 S danke dir, HERR, alli Kenig uf Erde, (a) daß sie härä des Wort vu dinem Muul; 138,5 sie singe vu d Wäg des HERRN, daß de Herrlichkeit des HERRN so groß isch. 138,6 Denn dr HERR isch hoch un luegt uf d Niedrige un kennt d Schtolze vu wietem.

138,7 Wenn i (ich) midde in dr Angscht wandel, so erfrischst dü mi un recksch di Hand gege d Zorn mina Feinde (Gegna) un hilfsch ma (mir) mit dinere Rechte. 138,8 Dr HERR wird mi Sach nüsfihre. HERR, dini Güte isch ewig. Des Werk(Gschafftene) dina Händ wotsch dü nit losse.

D 139. Psalm

139,7 Wohin soll i (ich) go vor dinem Geischt, un wohi soll i (ich) fudlaufe vor dinem Gsicht(Visasch)? 139,8 Fihr i (ich) gen Himmel, so bisch dü do; bettet i (ich) mi bi d Dote, lueg, so bisch dü au do. (a) 139,9 Nähm i (ich) Fligel dr Morgeröti un (a) blieb am üßerschte Meer, 139,10 so würd au dert di Hand mi fihre un di Rechte mi hebed. 139,11 (a) Dät i(ich)sage: Dunkle meeg mi decke un Nacht schtatt Lecht um mi si -, 139,12 so wär au s Dunkle nit finschta bi dir, un de Nacht laichtet we dr Dag. S Dunkle isch we des Lecht.

139,13 Denn dü hesch mini Niere gmacht un hesch mi gebildet im Muetterlyb. 139,14 I (Ich) dank dir dfir, daß i (ich) wundabar gmacht bi; wundabar sin dini Werke; des erkennt mini Seele. 139,15 S ware dir mini Bei nit vuborge, als i (ich) im Vuborgene gmacht wore bi, als i (ich) bildet wore bi unde in dr Erde. 139,16 Dini Auge hän mi gsäh, als i (ich) noh nit gmacht war, un (a) alli Däg ware in di Buech gschribe, de noh wäre solle un vu däne keina do war.

139,17 Aba (a) we schwer sin fir mi, Gott, dini Gedanke! We isch ihri Zahl so groß! 139,18 Wott i (ich) sie zehle, so wäre sie me als dr Sand: Am End bi i (ich) noh imma bi dir.

139,19 Ach Gott, wottesch dü doch de Gottlose umbringe! Daß doch di Bluetgierige vu ma (mir) wichen! 139,20 Denn sie schwätze vu dir läschterlich, un dini Feinde (Gegna) den ufmucke mit frechem Muet. 139,21 Sollt i (ich) nit hasse, HERR, de di hasse, un vuabscheue, de sich gege di ufhebe? 139,22 I (Ich) hass sie mit ganzem Ernscht; sie sin ma (mir) zue Feinde (Gegna) wore.

139,23 Erforsch mi, Gott, un erkenn mi Herz; pref mi un erkenn, we i(ich)'s mein. 139,24 Un lueg, ob i (ich) uf besem Wäg bi, un leit mi uf ewigem Wäg.

D 140. Psalm

140,7 I (Ich) aba sag zuem HERRN: (a) Dü bisch mi Gott; HERR, vunimm de Schtimm vu minem Flehe! 140,8 HERR, mi schtarki Hilf, dü bschirmsch mi Kopf zue d Ziit vum Schtritt. 140,9 HERR, gib däm Gottlose nit, was sa(er) gern hät! Was sa(er) sinnt, loß nit glinge, sie kennte sich sunscht Ibahebe. SELA. 140,10 Des Ungliick, iba des mini Feinde (Gegna) berote, kummt iba sie selba. 140,11 Na (Er) meeg feurigi Kohle iba sie schiitte; na (er) meeg sie schucke in ä Gruebe, daß sie nimmi ufschtehn.

140,12 Ä beses Muul wird kei Gliick ha uf Erde; ä freche, bese Mensch wird vujagt un gschtirzt wäre. 140,13 Denn i (ich) weiß, daß dr HERR vum Elende si Sach fihre un d Arme Recht schaffe wird. 140,14 Gwiß, di Grechte wäre di Name priese, un di Fromme wäre vor dinem Gsicht(Visasch) bliebe.

D 141. Psalm

141,5 D Grechte schlat mi fründlig un (a) (b) wiest mi zrecht; des wird ma (mir) wohldoe we Balsam uf däm Kopf. Mi Kopf wird sich dgege nit währe. Doch i (ich) bät imma, daß sälli ma (mir) nit Schadä den. 141,6 Ihri Afihra solle nabgeschuckt wäre vum Felse; dann (dnoh) wird ma merke, we richtig mini Wort gsi sin. 141,7 Ihri Knochä (Bei) wäre vudeilt bis zue däm Door des Todes, we wenn eina des Land pflegt un zerwehlt. 141,8 Jo, uf di, HERR, sähn mini Auge; i (ich) träu uf dich, gib mi nit in d Tod hi. 141,9 Bewahr mi vor d Schlinge, de sie mir glegt hän, un vor d Falle vu d Ibeltäta. 141,10 Di Gottlose solle mitänanda in ihr eignes Netz flege; mich aba loß vudwitsche.

D 142. Psalm

142,6 HERR, zue dir brell i (ich) un sag: Dü bisch mi Zuevasicht, mi Deil (a) im Land vu d Lebändige. 142,7 Her uf mi Gjomma, denn i (ich) wiet sehr (sölli) plogt. Errett mi vu minem Vufolga, denn sie sin ma (mir) z mächtig. 142,8 Fihr mi üs däm Kerka, daß i (ich) pries di Name. Di Grechte wäre sich zue ma (mir) sammle, wenn dü ma (mir) wohldoesch.

D 143. Psalm

143,5 I (Ich) (a) denk a de frehere Ziit; i (ich) denk nohch iba all de Tate un schwätz vu d Werke dina Händ. 143,6 I (Ich) breit mini Händ üs zue dir, (a) mi Seele isch durschtig nohch dir we ä dürrs Land. SELA. 143,7 HERR, erhär mi bald, mi Geischt vugoht; vubirg di Agsicht nit vor mir, daß i (ich) nit glich wir däne, de in d Gruebe fahre. 143,8 Loß mi am Morg härä dini Gnade; denn i (ich) hoff uf dich. Doe ma (mir) kund d Wäg, den i (ich) go soll; denn mi vulangt nohch dir. 143,9 Errett mi, mi Gott, vor minem Feinde (Gegna); zue dir nihm i (ich) mi Zueflucht.

143,10 Lehr mi doe nohch dinem Wohlgfalle, denn dü bisch mi Gott; di guete Geischt fihr mi uf ebner Bahn. 143,11 HERR, erfrisch mi um wägä dinem Name; fihr mi üs d Not um dinere Grechtigkeit wägä, 143,12 un vunicht mini Feinde (Gegna) um dinere Güte wägä un bring alli um, de mi agriffä; denn i (ich) bi di Knecht.

D 144. Psalm

144,3 HERR, was isch d Mensch, daß dü dich nem animmsch, un vum Mensch s Kind, daß dü nen so beachtig gisch? 144,4 Isch doch d Mensch glich we nigs; sini Ziit fahrt dhi (a) we ä Schatte.

144,5 HERR, held(buck) di Himmel un fahr rab; rihr d Berge a, daß sie rauche. 144,6 Schick Blitz un schtrai sie üs, schick dini Pfiel un jag sie dohi, 144,7 schtreck üs dini Hand vu dr Höhi. ERLES MI UN ERRETT MI ÜS GROSSE WASSA, ÜS D HAND DR FREMDE, 144,8 DÄRE MUL UNNITZ SCHWÄTZT UN DÄRE RECHTI HAND TREGT.

144,9 Gott, i (ich) will dir (a) ä näjes(naies) Led singe, i (ich) will dir schpiele uf däm Psalter mit zehn Siete, 144,10 der dü d Kenig Sieg gibsch un erlesesch di Knecht David vum mörderische Schwert. 144,11 ERLES MI UN ERRETT MI ÜS D HAND DR FREMDE, DÄRE MUL FALSCHES SCHWÄTZT UN DÄRE RECHTI HAND TREGT.

144,12 Unseri Sehn sin we Pflänzli, de ufscheße in ihra Jugendkraft - unsari Techtar we Säule, gschnitzt fir Paläscht - 144,13 unsari Kammere gfillt, daß sie Vorrot gän, eini nohch d andere - unsari Schof, daß sie Dusig werfe un Zehnduusig uf unsare Wiedene - 144,14 unsari Rinda, daß sie schleipfe ohni Schadä un Vuluscht - un kei Gjomma isch uf unsare Gasse. - 144,15 Wohl däm Volk, däm s so ergoht! (a) Wohl däm Volk, däm si Gott dr HERR isch!

D 145. Psalm

145,8 Gnädig un barmherzig isch dr HERR, geduldig un vu großa Güte. 145,9 (a) Dr HERR isch alle getig un erbarmt sich alle sina Werke. 145,10 S solle dir danke, HERR, alli dini Werke un dini Heilige dich lobe 145,11 un d Ehri vu dinem Kenigtum rehme un vu dinere Macht schwätze, 145,12 daß d Mensche dini gwaltige Tate kundwäre un de herrlichi Pracht vu dinem Kenigtum. 145,13 Di Rich isch ä ewiges Rich, un di Herrschaft isch(währt) fir un fir.

.Dr HERR isch treu in all sinene Wort un gnädig in alle sinene Werke. * *Di zweiti Hälfti vum Vers, de nur in nem Deil dr Handschrifte ibaliefert isch, schtellt d N-Vers vum Hebräischen nohch däm ABC gordnete Psalms dar. 145,14 Dr HERR hebet (haltet) alli, de do flege, un (a) richte alli uf, de niedagschla sin. 145,15 (a) (b) Alli Auge warte uf dich, un dü gibsch nene ihr Ässä zue d rechte Ziit. 145,16 Dü doesch di Hand uf un machsch satt alles, was läbt, nohch dinem Wohlgfalle. 145,17 Dr HERR isch Grecht in alle sinene Wäg un gnädig in alle sinene Werke. 145,18 Dr HERR isch nooch alle, de nen aruefe, alle, de nen gwißlig aruefe. 145,19 Na (Er) doet, (a) was de Gottesfirchtige wotte, un härt ihr Brellä un hilft nene. 145,20 Dr HERR bhetet alli, de nen liebe, un wird vutilge alli Gottlose. 145,21 Mi Muul (Gosch) soll des HERRN Lob vukindige, un alles Fleisch lobe si heilige Name imma un ebiglig.

D 146. Psalm

146,5 Wohl däm, däm si Hilf dr Gott Jakobs isch, der sini Hoffnig setzt uf d HERRN, sinem Gott, (a) 146,6 der Himmel un Erde gmacht het, des Meer un alles, was drinne isch; der Treui hebet (haltet) ebiglig, 146,7 der Recht schafft däne, de Gwalt lied, der di Hungrige schpiest.

.Dr HERR macht di Gfangene fräi. 146,8 Dr HERR macht di Blindä sehend. (a) Dr HERR richte uf, de niedagschla sin. Dr HERR liebt (het leb) di Grechte. 146,9 (a) Dr HERR bhetet d Fremdling un erhält Waise un Witwe; aba d Gottlose fihrt da (er) in d Irri.

146,10 Dr HERR isch (a) Kenig ebiglig, di Gott, Zion, fir un fir. Halleluja!

D 147. Psalm

147,2 Dr HERR baut Jerusalem uf un holt zsämme di Vuschtraite Israels. 147,3 Na (Er) heilt, de (a) Vubrochenen Herze sin, un vubindet ihri Wunde. 147,4 Na (Er) zehlt d Schterne un (a) nennt sie alli mit Name. 147,5 Unsa Herr isch groß un vu großa Kraft, un unbegrieflich isch, we na (er) regiert. 147,6 Dr HERR richte d Elende uf un schtoßt d Gottlose z Bode. (a)

147,7 Singt däm HERRN ä Dankled un lobt unsren Gott mit Harfe, 147,8 der d Himmel mit Wolke deckt un Rägä git uf Erde; der Gras uf d Berge wachse loßt, 147,9 der d Viecher si Fuetta git, (a) d junge Rabe, de zue nem ruefä. 147,10 Na (Er) het kei Fräid (Freud) a d Schtärki vum Ross un kei Gfalle a d Schenkel vum Ma. 147,11 Dr HERR het Gfalle a däne, de nen firchte, de uf sini Güte hoffe.

147,12 Pries, Jerusalem, d HERRN; lob, Zion, di Gott! 147,13 Denn na (er) macht fescht de Riegel dina Doore un segnet dini Kinda in dinere Middi. 147,14 Na (Er) schafft dine Grenze Friide un macht di satt mit däm beschte Weize. 147,15 (a) Na (Er) schicke si Gebot uf d Bode, si Wort lauft schnell. 147,16 Na (Er) git Schnee we Wulle, na (er) schtrait Räif we Asche. 147,17 Na (Er) wirft sini Schloß rab we Brocke; wer ka bliebe vor sinem Froscht? 147,18 Na (Er) schickt si Wort, do schmilzt dr Schnee; na (er) loßt si Wind wehe, do taut s. 147,19 (a) (b) (c) Na (Er) vukindigt Jakob si Wort, Israel sini Gebote un si Recht. 147,20 So het da (er) a keinem Volk doe; si Recht kenne sie nit. Halleluja!

D 148. Psalm

148,7 Lobet d HERRN uf Erde, ihr großi Fisch un alle Defi vum Meer, 148,8 Fiir, Hagel, Schnee un Nebel, Schturmwind, de si Wort üsrichte, 148,9 ihr Berg un alli Hiigel, fruchttragendi Baim un alli Zedere, 148,10 ihr Tierli un alli Viecher, Wirma un Vegel, 148,11 ihr Kenig uf Erde un alli Velka, Firschte un alli Richta uf Erde, 148,12 Bebli un Maidli, Alti mit d Junge! 148,13 De solle lobe d Name des HERRN; denn si Name ällei isch hoch, sini Herrlichkeit längt, so wiet Himmel un Erde isch. 148,14 Na (Er) erheht de Macht vu sinem Volk. Alli sini Heilige solle lobe, de Kinda Israel, des Volk, des nem dent. Halleluja!

D 149. Psalm

149,5 Di Heilige solle frehlich si un priese un rehme uf ihre Laga. 149,6 Ihr Muul (Gosch) soll Gott erhebe; sie solle scharfi Schwerter in ihre Händ hebed, 149,7 daß sie Vugeltig ebe unda d Heide, Schtrof unda d Velka, 149,8 ihri Kenig z binde mit Kette un ihri Edle mit iserne Fessle, 149,9 daß sie a nene (a) (b) vollzehe des Gricht, we gschribe isch. Solchi Ehri wäre alli sini Heilige ha. Halleluja!

D 150. Psalm