|
Zruck zue d Alemannische Bibel (Markgräflerland Eschbach)
S BUECH VUM JOSUA
Was in däm Buech schtohtS Buech Josua isch des Buech vum Kreg un vum Sieg. Si Generalthema isch d Eroberig vu Kanaan, däm Land, wo Gott Israel vuschproche het. D Name Josua (hebräisch Jehoschua) doet bedite:"D HERR isch Rettig" odr: "D HERR doet rette". Dass d Israelite imma wida grettet wore sin un dass si des Land hän derfe ibernähme, isch allei Gott zue vudanke. Der het ne di Treue ghalte. De kanaanidische Velka hän's Maß vu ihre Sinde durch schlimmi Vubreche un ä vudorbene Götzedenscht voll gmacht gha. Wägädäm het Gott ihri Üsrottung üsdricklich agordnet. Gott het fir Israel kämpft un het de Velka an si üsglifert. Israel het gsiegt, so lang we's Gott vuträut un uf nen ghärt het. Aba Unglaube un Widaschpenschdigkeit hän zue Niedalage gfihrt. De Kapitel 1 bis 12 erfasse di erschte siebe Johr sit däm Dag, wo Moses gschtorbe war. Di letschte zwei Kapitel bschribe Ereignisse, wo ungefähr 24 Johr schpeta schtattgfunde hän. Zwische däne zwei Bleck isch de Vudeilung vum Land dogumentiert. Josua isch d Hauptperson vu däm Buech. Na (Er) isch in d ägyptische Sklaverei uf d Welt kumme un in Kanaan ungfähr 1375 v. Chr. gschtorbe, wo na (er) 110 Johr alt war. Ä baar Deil vu däm Buech (vgl. Jos 24,26) schtamme vu nem selba. Des ganze Werk isch aba scho ä baar Johrzehnt nohch sinem Dod zsämme gschtellt wore, vielliecht scho vum Pinhas. We des Buech ufbaut isch
S 1. KapitelGott berueft Josua1,1 Nohchdäm Moses, dr Knecht des HERRN, gschtorbe war, sait dr HERR zue Josua, däm Bue (Suhn) Nuns, Moses si Dena: 1,2 Mi Knecht (a) Moses isch gschtorbe; so mach di etze uf un zeh iba d Jordan, dü un des ganze Volk, in des Land, des ich ne, d Israelite, ge ha. 1,3 Jede Platz, uf den äiri Fueßsohle träte wäre, ha ich äich ge, we ich Moses zuegsait ha. (a) 1,4 Vu dr Wüschte bis zuem Libanon un vum große Schtrom Euphrat bis a des große Meer gege Sunneundagang, des ganze Land dr Hetita, soll äicha Biet (Gäu, Gau) si. 1,5 S soll dir nemads widaschtoh di Läbä lang. We ich mit Moses gsi bi, so will ich au mit dir si. (a) (b) Ich will di nit vulo noh vu dir wieche. 1,6 Bi (a) getroscht un unvuzagt; denn dü sollsch däm Volk des Land üsdeile, des ich ne zuem Erbe ge will, we ich ihre Vädere gschwore ha. 1,7 Bi nur getroscht un ganz unvuzagt, daß dü (a) (b) (c) hebsch un doesch in alle Ding nohch rem Gsetz, des dir Moses, mi Knecht, bifohle het. Wiech nit dvu, nit nohch Rechts noh nohch Links, dmit dü s recht üsrichte kasch, wohi dü au gohsch. 1,8 Un loß des Buech vum Gsetz nit vu dinem Muul (Gosch) kumme, sundern (a) luegs s Dag un Nacht a, daß dü hebsch un doesch in alle Dinge nohch däm, was drin gschribe schtoht. Dann (Dnoh) wird´s dir uf dinäm Wäg glinge, un dü wirsch´s recht üsrichte. 1,9 Lueg, ich ha dir bifohle, daß dü getroscht un unvuzagt bisch. Loß dir nit graue un entsetz di nit; denn dr HERR, di Gott, isch mit dir in allem, was dü doe wirsch.Josua bireitet d Ufbruch vor1,10 Do bifehlt Josua d Amtlit vum Volk un sait: 1,11 Gehn durch des Laga un bifehlt däm Volk un sage: Schafft äich Vorrot; denn nohch dräi Däg den ihr do iba d Jordan go, daß ihr rikumme un des Land inähme, des äich dr HERR, äicha Gott, ge wird. 1,12 (a) (b) Un zue d Rubenita, Gadita un däm halbe Schtamm Manasse sait Josua: 1,13 Denke a des Wort, des äich Moses, dr Knecht des HERRN, bifohle het: Dr HERR, äicha Gott, het äich zue d Rueh brocht un äich des Land ge. 1,14 Äiri Wieba un Kinda un äichi Viecher len im Land bliebe, des äich Moses ge het, däre Site vum Jordans. Ihr aba sollt, so vieli vu äich schtritbari Männa (Manne) sin, vor äire Breda grischtet durezehe un nene helfe, 1,15 bis dr HERR äiri Breda au zue d Rueh bringt we äich, daß au sie inähme des Land, des nene dr HERR, äicha Gott, ge wird. Dann (Dnoh) solle ihr wida zruckgo in äicha Land, des äich Moses, dr Knecht des HERRN, zuem Hab un Guet ge het däre Site vum Jordans, gege d Ufgang dr Sunne. 1,16 Un sie antwortete Josua un sage: Alles, was dü uns bifohle hesch, des wen ma (mir) doe, un wo dü uns hisendesch, do wen ma (mir) higo. 1,17 We ma (mir) Moses hörig gsi sin, so wen ma (mir) au dir hörig si; nur, daß dr HERR, di Gott, mit dir isch, we na (er) mit Moses war! 1,18 Wer dinem Muul unghorsam isch un nit ghorcht dinem Wort in allem, was dü uns gebietesch, der soll schterbe. (a) Bi nur getroscht un unvuzagt! |
S 2. KapitelJosua schickt Kundschafta nohch Jericho2,1 Josua aba, d Bue (Suhn) Nuns, schickt vu Schittim zwei Männa (Manne) heimlich als Kundschafta üs un sait tene: Gehn hi, luege des Land a, au Jericho. De gehn hi un kumme in des Huus eina Hure, de hieß (a) (b) (c) Rahab, un kehre dert i. 2,2 Do wird däm Kenig vu Jericho vurote(agsait, aditet): Gib obacht, s sin in d Nacht Männa (Manne) vu Israel inekumme, um des Land zue erkunde. 2,3 Do schickt dr Kenig vu Jericho zue Rahab un het tare(ihr) sage lo: Gib de Männa (Manne) üsä, de zue dir in di Huus kumme sin; denn sie sin kumme, um des ganze Land zue erkunde. 2,4 Aba des Wieb vuschteckt beidi Männa (Manne) un sait: Jo, s sin Männa (Manne) zue ma (mir) inekumme, aba i (ich) wußt nit, woher sie ware. 2,5 Un als ma d Schtadtdoor zueschleße wott, als ses finschta wird, gehn sie üsä, un i (ich) wiß nit, wo sie higange sin. Jage ne schnell nohch, dann (dnoh) werde ihr sie packe. 2,6 Sie aba het sie uf s Dach schtiege losse un unda d Flachsschtengel vuschteckt, de sie uf däm Dach üsbreitet het. 2,7 De aba jagte d Männa (Manne) nohch uf däm Wäg zuem Jordan bis a de Ibagäng(Furten), un ma schloß des Door zue, als de druße ware, de nene nohchgjagt sin.D Kanaanita hän d Muet vulore2,8 Un bvor de Männa (Manne) sich schlofe lege, schtiegt sie zue nene nuf uf des Dach 2,9 un sait zue nene: I (Ich) weiß, daß dr HERR äich des Land ge het; denn (a) ä Schrecke vor äich isch iba uns gfalle, un alli Bwohna vum Land sin vor äich fäig wore. 2,10 Denn ma (mir) hän ghärt , we dr HERR (a) des Wassa im Schilfmeer üstrocknet het vor äich her, als ihr üs Ägypte zoge sin, un was ihr beide Kenige dr Amorita, (b) Sihon un Og, gegeiba vum Jordan doe hän, we ihr a nene d Bann vollschtreckt hän. 2,11 Un sietdäm ma (mir) des ghärt hän, (a) (b) isch unsa Herz vuzagt, un s wagt keina me, vor äich z atmen; denn (c) dr HERR, äicha Gott, isch Gott obe im Himmel un unde uf d Erde. 2,12 So schwert ma (mir) etze bi däm HERRN, wel i (ich) a äich Barmherzigkeit doe ha, daß au ihr (a) a minem Vadas (Babbes) Huus Barmherzigkeit den, un gän ma (mir) ä sicheres Zeiche, 2,13 daß ihr läbä len mi Vada (Babbe), mi Muetter, mini Breda un mini Schweschtare un alles, was sie hän, un uns vum Tod errettet. 2,14 De Männa (Manne) sage zue nare(ihr): Den ma (mir) nit Barmherzigkeit un Treui a dir, wenn uns dr HERR des Land git, so wen ma (mir) selbscha des Todes si, sofern dü unsari Sach nit vurotsch.D Kundschafta kumme wida zruck2,15 Do het Rahab sie a nem Seil durchs Fenschta abe glo; denn ihr Huus war a d Schtadtmuure, un sie het a d Muure gwohnt. 2,16 Un sie sait zue nene: Gehn uf des Gebirge, daß äich nit begegne, de äich nohchjage, un vuschtecke äich dert dräi Däg, bis sie zruckkumme, de äich nohchjage; dnohch gehn äiri Schtroß. 2,17 De Männa (Manne) aba sage zue nare(ihr): Mir wen d Eid so ilöse, den dü uns hesch schwöre losse: 2,18 Wenn ma (mir) ins Land kumme, so sollsch dü des rote Seil in des Fenschta knipfe, durch des dü uns rabglosse hesch, un zue dir ins Huus vusammlesch di Vada (Babbe), di Muetter, dini Breda un vu dinem Vada (Babbe) s ganze Huus. 2,19 Un wer zue d Dire vu dinem Huus rüsgoht, däm si Bluet kummt iba nen, aba ma (mir) sin unschuldig; doch des Bluet alla, de in dinem Huus sin, soll iba uns kumme, wenn Hand a sie glegt wird. 2,20 Un wenn dü ebis vu unsere Sach vurotsch, so sin ma (mir) vum Eid frai, den dü uns hesch schwöre losse. 2,21 Sie sait: S isch, we ihr gsait hän! un het sie go lo. Un sie gehn wäg. Un sie knipfte des rote Seil ins Fenschta. 2,22 Sie aba gehn wäg un kumme ufs Gebirge un bliebe dräi Däg dert, bis de zruckkumme ware, de nene nohchgjagt sin. Denn sie hän sie gsuecht uf alle Schtroßene un doch nit gfunde. 2,23 Do kehre beidi Männa (Manne) um un gehn vum Gebirge rab un setze iba un kumme zue Josua, däm Bue (Suhn) Nuns, un vuzehle nem alles, was sene begegnet war, 2,24 un sage zue Josua: Dr HERR het uns des ganze Land in unsari Händ (Pfode) ge, un (a) s sin au alli Bwohna vum Land vor uns fäig wore.S 3. KapitelIsrael goht iba d Jordan3,1 Un Josua macht sich freh uf, un sie ziehe üs (a) Schittim un kumme a d Jordan, er un alli Israelite, un bliebe dert iba Nacht, bvor sie nibazoge sin. 3,2 Nohch dräi Däg aba gehn de Amtlit durchs Laga 3,3 un bifehle däm Volk: Wenn ihr de Lade vum Abkumme des HERRN, äires Gotts, sähn un we de Prieschta üs däm Schtamm Levi sie trage, so breche uf vu äirem Platz un gehn ihr nohch; 3,4 doch daß zwische äich un ihr ä Abstand isch vu ungfähr zweiduusig Elle! Ihr sollt ihr nit zue nooch kumme. Aba ihr mehn jo wisse, uf welem Wäg ihr go sollt; denn ihr sin d Wäg bisher noh nit gange. 3,5 Un Josua sait zuem Volk: (a) Heiligt äich, denn morge wird dr HERR Wunda unda äich doe. 3,6 Un zue d Prieschta (Pfarra) sait da (er): (a) Hebt de Bundeslade uf un gehn vor däm Volk her! Do hobe sie de Bundeslade uf un gehn vor rem Volk her. 3,7 Un dr HERR sait zue Josua: Hiit will ich afange, (a) dich groß z mache vor ganz Israel, dmit sie wisse: (b) we ich mit Moses gsi bi, so wir ich au mit dir si. 3,8 Un dü bifihl d Prieschta (Pfarra), de de Bundeslade trage, un sag: Wenn ihr a des Wassa vum Jordan rakumme, so bliebe im Jordan schtoh.3,9 Un Josua sait zue d Israelite: Härzue! Häre de Wort des HERRN, äires Gotts! 3,10 Dodra sollt ihr merke, daß ä läbendige Gott unda äich isch un daß er vor äich vutriebe wird de Kanaanita, Hetita, Hiwita, Perisita, Girgaschita, Amorita un Jebusita: 3,11 Lueg, de Lade vum Abkumme vum Herrscher iba alli Welt wird vor äich hergoh in d Jordan. 3,12 So nähme etze zwöelf Männa (Manne) üs d Schtämm Israels, üs jedäm Schtamm eina. 3,13 Wenn dann (dnoh) de Fueßsohle dr Prieschta, de de Lade des HERRN, vum (a) (b) (c) Herrscher iba alli Welt, trage, in däm Wassa vum Jordan schtillschtehn, so wird des Wassa vum Jordans, des vu obe rabfleßt, nit wida laufe, sundern schtoh bliebe we ä einzige Wall. 3,14 Wo etze des Volk üs sinene Zelte üszog, um durch d Jordan z go, un als de Prieschta d Bundeslade vor rem Volk hertrage hän 3,15 un a d Jordan kumme un ihri Feß vorne ins Wassa täuche - dr Jordan aba war di ganzi Ziit vu d Ernte iba alli sini Ufa träte -, 3,16 do schtoht des Wassa, des vu obe rabkumme isch, ufgrichtet we ä einzige Wall, sehr (sölli) wiet, bi d Schtadt Adam, de zue d Site vu Zaretan lit; aba des Wassa, des zuem Meer nabglofe isch, zuem Salzmeer, des nimmt ab un isch ganz wäg gfloß. So goht des Volk durch gegeiba vu Jericho. (a) (b) 3,17 Un de Prieschta, de de Lade vum Abkumme des HERRN trage hän, sin schtill gschtande im Trochene midde im Jordan. Un ganz Israel goht uf trockenem Bode durch, bis des ganze Volk iba d Jordan kumme war. S 4. KapitelJosua schtellt zwei Denkmela uf4,1 Als etze des Volk ganz iba d Jordan gange war, sait dr HERR zue Josua: 4,2 Nähme äich üs däm Volk zwöelf Männa (Manne), üs jedäm Schtamm eina, 4,3 un bifihl nene: Hebt midde üs däm Jordan zwöelf Schtei (Wackes) uf vu der Schtell, wo de Feß dr Prieschta stillstehen, un bringe sie mit äich dure, un legt sie in däm Laga ane, wo ihr de Nacht bliebe werde. 4,4 Do reft Josua de zwöelf Männa (Manne), de na (er) bschtellt het üs Israel, üs jedäm Schtamm eina, 4,5 un sait zue nene: Gehn dure vor dr Lade des HERRN, äires Gotts, midde in d Jordan, un jeda nimmt ä Schtei (Wackes) uf sini Schulta, nohch d Zahl dr Schtämm Israels, 4,6 dmit sie ä Zeiche sin unda äich. Wenn (a) äiri Kinda schpeta eimol froge: Was bediite äich de Schtei (Wackes)?, 4,7 so sollt ihr ne sage: Wel des Wassa vum Jordan wäggflosse isch vor dr Lade vum Abkumme des HERRN, als sie durch d Jordan gange isch, solle de Schtei (Wackes) fir Israel ä ewiges Adenke si. 4,8 Do hän de Israelite gmacht, we nene Josua bifohle het, un trage zwöelf Schtei (Wackes) midde üs däm Jordan, we dr HERR zue Josua gsait het, nohch d Zahl dr Schtämm Israels, un bringe sie mit sich dure in des Laga un lege sie dert ane.4,9 Un Josua richte zwöelf Schtei (Wackes) uf midde im Jordan, wo de Feß dr Prieschta gschtande hän, de de Bundeslade trage; de sin noh dert bis uf d hiitige Dag. 4,10 D Prieschta aba, de de Lade trage, sin midde im Jordan gschtande, bis alles üsgrichtet war, was dr HERR däm Josua bifohle het, däm Volk zue sage, gnau we Moses däm Josua bifohle het. Un des Volk goht schnell dure. 4,11 Als etze des Volk ganz duregange war, do goht de Lade des HERRN au dure un de Prieschta vor rem Volk her. 4,12 Un de Rubenita un Gadita un d halbe Schtamm Manasse gehn grischtet vor d Israelite her, we Moses zue nene gsait het. (a) 4,13 A vierzigduusig zuem Kreg grischteti Männa (Manne) gehn vor rem HERRN her zuem Kampf ins Jordandal vu Jericho. 4,14 A däm Dag (a) macht dr HERR d Josua groß vor ganz Israel. Un sie firchte nen, we sie Moses gfirchtet hän, si Läbä lang. 4,15 Un dr HERR sait zue Josua: 4,16 Bifehl d Prieschta (Pfarra), de de Lade mit däm Gsetz trage, daß sie üs däm Jordan rufschtiege. 4,17 Do bifehlt Josua d Prieschta (Pfarra): Schtiege uffe üs däm Jordan! 4,18 Un als de Prieschta, de de Lade vum Abkumme des HERRN trage, üs däm Jordan rufschtiege un mit ihre Fueßsohle ufs Trockene kumme, kummt des Wassa vum Jordan wida a sini Platz un fleßt we dvor iba alli sini Ufa. 4,19 S war aba dr zehnte Dag vum erschte Monet, als des Volk üs däm Jordan rufgschtige isch. Un sie lagerte sich in (a) Gilgal, öschtlich dr Schtadt Jericho. 4,20 Un de zwöelf Schtei (Wackes), de sie üs däm Jordan gnumme hän, richtet Josua uf in Gilgal 4,21 un sait zue Israel: (a) Wenn äiri Kinda schpeta eimol ihri Vädare froge: Was bediite de Schtei (Wackes)?, 4,22 so sollt ihr ne kunddoe un sage: Israel isch uf trockenem Boden durch d Jordan gange, 4,23 als dr HERR, äicha Gott, d Jordan vor äich üstrocknet het, bis ihr duregange ware, we´s dr HERR, äicha Gott, am Schilfmeer doe het, des sa(er) vor uns üstrocknet het, bis ma (mir) duregange ware; (a) (b) 4,24 dmit alli Velka uf Erde de Hand des HERRN erkenne, we mächtig sie isch, un d HERRN, äira Gott, firchte alliziit. S 5. Kapitel5,1 Als etze alli Kenig vu d Amorita, de gegeiba vum Jordan nohch Weschte zue wohne (husse), un alli Kenig vu d Kanaanita am Meer ghärt hän , we dr HERR (a) des Wassa vum Jordan üstrocknet het vor d Israelite, bis sie duregange ware, do (b) vuzagte ihr Herz (isch ne Herz in d Hose grutscht), un s gidräut (wagt) sich keina me z atme vor Israel. Alli männliche Israelite wäre bschnitte5,2 Zue der Ziit sait dr HERR zue Josua: Mach dir (a) schteinerni Messa un (b) bschnied de Israelite we scho freher. 5,3 Do macht sich Josua schteinerni Messa un beschnitt de Israelite uf däm Hiigel vu d Vorhütt. 5,4 Un des isch dr Grund, wurum Josua sie bschnitte het: des ganze Volk, des üs Ägypte zoge war, de Männa (Manne), alli Kregslit, ware undawägs in dr Wüschte gschtorbe, als sie üs Ägypte zoge sin. 5,5 Un des ganze Volk, des üszoge war, war bschnitte gsi; aba des ganze Volk, des undawägs in dr Wüschte gibore war, als sie üs Ägypte zoge sin, des war nit bschnitte. 5,6 Denn d Israelite wanderte vierzig Johr in dr Wüschte, bis ses mit däm ganze Volk, d Kregsmänna, de üs Ägypte zoge ware, z End gange war, wel sie dr Schtimm des HERRN nit ghärt hän; we denn dr HERR nene gschwore het, (a) sie solle des Land nit säh, des dr HERR, we na (er) ihre Vädere gschwore het, uns ge wott, ä Land, drin Milch un Honig fleßt. 5,7 Ihri Buebä (Sühn), de na (er) a ihra Schtatt het ufwachse losse, bschnitt Josua; denn sie ware noh unbschnitte un undawägs nit bschnitte wore. 5,8 Un als des ganze Volk bschnitte war, bliebe sie a ihrem Platz im Laga, bis sie gsund(zwäg) ware. 5,9 Un dr HERR sait zue Josua: Hiit ha ich de Schande Ägyptens vu äich abgwälzt. Un der Platz wird (a) Gilgal gnennt bis uf dän Dag.
Israel fiert s Passafescht bi Gilgal, un s kummt kei Manna me5,10 Un als de Israelite in Gilgal des Laga ufgschla hän, hebe sie Passa am vierzehnte Dag vum Monet am Obend im Jordandal vu Jericho 5,11 un ässä vum Korn (Getreide) vum Land am Dag nohch rem Passa, nämlich ungsiirtes Brot un greschteti Kerner. An ebe däm Dag 5,12 het des (a) Manna ufghärt, wel sie etzed vum Korn (Getreide) vum Land ässä, so daß Israel vum nägschte Dag a kei Manna me het. Sie ässä scho vu dr Ernte vum Land Kanaan in däm Johr.Dr Firscht iba des Heer des HERRN erschient däm Josua5,13 Un s isch gschehe (bassiert), als Josua bi Jericho war, daß sa (er) sini Auge ufhebt un gwahr wird, daß (a) ä Ma nem gegeibaschtande isch un ä bloßes Schwert in sinere Hand het. Un Josua goht zue nem un sait zue nem: Ghörsch dü zue uns odr zue unsare Feinde (Gegna)? 5,14 Na (Er) sait: Nei, sundern ich bi dr Firscht iba des Heer des HERRN un bi etzed kumme. Do flegt Josua uf si Agsicht uf d Erde nab, bäte a un sait zue nem: Was sait mi Herr sinem Knecht? 5,15 Un dr Firscht iba des Heer des HERRN sait zue Josua: (a) Zeh dini Schoeh vu dine Feß; denn d Platz, druf dü schtohsch, isch heilig. Un so het´s Josua doe.S 6. KapitelD Muurene Jerichos falle6,1 Jericho aba war vuschlosse un vuwahrt vor d Israelite, so daß nemads rüs- odr inekumme ka. 6,2 Aba dr HERR sait zue Josua: Lueg, ich ha Jericho samt sinem Kenig un sinene Kregslit in di Hand ge. 6,3 Loß alli Kregsmänna rings um de Schtadt rumgo eimol, un doe so sechs Däg lang. 6,4 Un loß siebä Prieschta siebä Trumpete (Päpere) trage vor d Lade her, un am siebte Dag ziehe siebemol um de Schtadt, un loß de Prieschta de Trumpete (Päpere) blose. 6,5 Un wenn ma de Trumpete (Päpere) blost un s lang tönt, so soll des ganze Kregsvolk ä großes Kregsgschrei ufhebe, wenn ihr d Schall vu d Trumpete (Päpere) härä. Dann (Dnoh) wird de Schtadtmuure igheie, un des Kregsvolk soll nufschtiege, jeda stracks vor sich hi.6,6 Do reft Josua, d Bue (Suhn) Nuns, de Prieschta un sait zue nene: Hole de Bundeslade, un siebä Prieschta solle siebä Trumpete (Päpere) trage vor d Lade des HERRN. 6,7 Zum Volk aba sait da (er): Gehn hi un ziehe um de Schtadt; un de Kregslit solle vor d Lade des HERRN hergoh. 6,8 Als Josua des däm Volk gsait het, trage de siebä Prieschta siebä Trumpete (Päpere) vor d Lade des HERRN her un gehn un päpere mit d Trumpete (Päpere), un d Lade vum Abkumme des HERRN goht tene nohch. 6,9 Un de Kregslit gehn vor d Prieschta (Pfarra) her, de de Trumpete (Päpere) blose hän, un des ibrigi Volk goht dr Lade nohch, un ma blost immafurt d Trumpete (Päpere). 6,10 Josua aba bifehlt däm Kregsvolk un sait: Ihr sollt kei Kregsgschrei ufhebe noh äiri Schtimm härä losse, noh soll ä Wort üs äirem Muul (Gosch) go bis uf d Dag, a däm i (ich) zue äich sag: "Macht ä Kregsgschrei!" Dann (Dnoh) sollt ihr des Kregsgschrei mache(ufhebe). 6,11 So het da (er) de Lade des HERRN rings um de Schtadt eimol zeh lo, un sie kumme zruck in des Laga un bliebe drin iba Nacht. 6,12 Un Josua macht sich freh am Morge uf, un de Prieschta trage de Lade des HERRN. 6,13 So trage de siebä Prieschta de siebä Trumpete (Päpere) vor d Lade des HERRN her un blose immafurt de Trumpete (Päpere); un de Kregslit gehn vor nene her, un des ibrigi Volk folgt dr Lade des HERRN, un ma blost immafurt de Trumpete (Päpere). 6,14 Am zweite Dag gehn sie au eimol um de Schtadt un kumme zruck ins Laga. So hän sie sechs Däg doe. 6,15 Am siebte Däg aba, als de Morgeröti ufgoht, mache sie sich freh uf un ziehe in dselbe Art siebemol um de Schtadt; nur a däm Dag ziehe sie siebemol um de Schtadt. 6,16 Un bim siebte Mol, als de Prieschta de Trumpete (Päpere) bose, sait Josua zuem Volk: Macht ä Kregsgschrei! Denn dr HERR het äich de Schtadt ge. 6,17 Aba de Schtadt un alles, was drin isch, soll (a) däm Bann des HERRN vufalle si. (b) (c) Nur de Hure Rahab soll am Läbä bliebe un alli, de mit ihr im Huus sin; denn sie het de Laufbursch(Bote) vuborge, de ma (mir) üsgsandt hän. 6,18 Ällei hüete (heete) äich (a) (b) vor rem Gebannte un len äich nit gluschte, ebis vum Gebannte z neh un des Laga Israels in Bann un Ungliick zue bringe. 6,19 Aba alles Silba un Gold samt däm kupferne un iserne Grät soll däm HERRN gheiligt si, daß ses zuem Schatz des HERRN kummt. 6,20 Do erhob des Volk ä Kregsgschrei, un ma blost de Trumpete (Päpere). Un als des Volk d Hall dr Trumpete (Päpere) ghärt het, erhob s ä großes Kregsgschrei. Do (a) flegt de Muure um, un des Volk schtiegt zue d Schtadt nuf, jeda stracks vor sich hi. So eroberte sie de Schtadt 6,21 un vollschtreckte d Bann a allem, was in dr Schtadt war, mit d Schärfi vum Schwerts, a Ma un Wieb, jung un alt, Rinda, Schof un Esel.
Rahab un ihri Familie wäre vuschont6,22 Aba Josua sait zue d beide Männa (Manne), de des Land erkundet hän: Gehn in des Huus vu d Hure un fihrt des Wieb vu dert üsä mit allem, was sie het, we ihr´s ihre gschwore hän. 6,23 Do gehn de Männa (Manne), de Kundschafta, inä un fihre Rahab üsä samt ihrem Vada (Babbe) un ihra Muetter un ihre Breda un allem, was sie het, un ihr ganzes Gschlecht un bringe sie (a) üßahalb vum Laga Israels unda. 6,24 Aba de Schtadt vubrenne sie mit Fiir un alles, was drin war. Nur des Silba un Gold un de kupferne un iserne Geräte hän sie zuem Schatz in des Huus des HERRN gmacht. 6,25 (a) Rahab aba, de Hure, samt däm Huus vu ihrem Vada (Babbe) un alles, was sie het, (b) het Josua läbä lo. Un sie bliebt in Israel huuse bis uf dän Dag, wel sie de Laufbursch(Bote) vuborge het, de Josua gschickt het, um Jericho üszkundschafte.6,26 Zue der Ziit het Josua schwöre lo: Vufluecht vor rem HERRN isch der Ma, der sich ufmacht un de Schtadt Jericho wida ufbäut! (a) Wenn na (er) ihr Grund legt, des koschtet s nen si erschtgeborene Bue (Suhn), un wenn na (er) ihri Doore setzt, des koschtet s nen si jingschte Bue (Suhn)! 6,27 So war dr HERR mit Josua, daß ma nen grehmt het im ganze Land. S 7. KapitelAchans Diebschtahl. Israel wird bi Ai bsiegt7,1 Aba d Israelite vugriffe sich a däm Gebannte; denn Achan, d Bue (Suhn) Karmis, d Bue (Suhn) Sabdis, d Bue (Suhn) Serachs, vum Schtamm Juda, (a) nimmt ebis vum Gebannte. Do entbrennt dr Zorn des HERRN iba d Israelite.7,2 Un Josua schickt Männa (Manne) üs vu Jericho nohch Ai, des bi Bet-Awen lit öschtlich vu Bethel, un sait zue nene: Gehn nuf un erkunde des Land. Un als sie nufgange ware un Ai erkundet hän, 7,3 kumme sie zue Josua zruck un sage zue nem: Loß nit des ganze Kregsvolk nufzeh, sundern öbbe zwei- odr draiduusig Ma solle nufzeh un Ai schla, dmit nit des ganze Volk sich derthi bmeht; denn ihra sin wenig. 7,4 So ziehe nuf vum Volk öbbe draiduusig Ma; aba sie haue ab vor d Männa (Manne) vu Ai. 7,5 Un de Männa (Manne) vu Ai erschlen vu nene öbbe sechsedriißig Männa; sie hän sie nämlich vum Door bis zue d Schteibrüche gejagt un am Schtich erschla. Do vuzagt des Herz vum Volk un ward zue Wassa. 7,6 Josua aba vuriß sini Kleida un flegt uf si Agsicht(Visasch) zue d Erde vor d Lade des HERRN bis zuem Obend samt d Älteschte Israels, un sie werfe Schtaub uf ihr Schädel. 7,7 Un Josua sait: Ach, Herr HERR, wurum hesch dü des Volk iba d Jordan gfihrt un gibsch uns in de Händ (Pfode) vu d Amorita, um uns umzbringe? O daß ma (mir) doch gegeiba vum Jordan bliebe wäre! 7,8 Ach, Herr, was soll i (ich) sage, nohchdäm Israel vor sinene Feinde (Gegna) vudloffe isch? 7,9 Wenn des de Kanaanita un alli Bwohna vum Land härä, so wäre sie uns umringe un unsari Näme üsrotte vu dr Erde. Was willsch dü dann (dnoh) fir di große Name doe? D Grund isch: Israel horcht nit7,10 Do sait dr HERR zue Josua: Schtand uf! Wurum liegsch dü do uf dinem Gsicht(dinere Visasch)? 7,11 Israel het sich vusindigt, sie hän mi Abmachig (Abkumme) ibaträte, den ich ne bifohle ha, un hän vum Gebannte gnumme un gschtohle un hän's vuheimlicht un zue ihre Geräten glegt. 7,12 Drum ka Israel nit bschtoh vor sinene Feinde (Gegna), sundern sie meße ihre Feinde (Gegna) d Rucke kehre; denn sie sin däm Bann vufalle. Ich wir etze nit mit äich si, wenn ihr nit des Gebannte üs äira Middi tilge. 7,13 Schtand uf, heilig des Volk un sag: (a) Heiligt äich uf morge! Denn des sait d HERR, dr Gott Israels: S isch Gebanntes in dinere Middi, Israel; drum kasch dü nit bschtoh vor dine Feinde (Gegna), bis ihr des Gebannte vu äich den. 7,14 Un morge freh solle na(ihr) herkumme, ei Schtamm nohch rem andere; un was fir ä Schtamm dr HERR treffe wird, der soll herkumme, ei Gschlecht nohch rem andere; un wel Gschlecht dr HERR treffe wird, des soll herkumme, ei Huus nohch rem andere; un wel Huus dr HERR treffe wird, des soll herkumme, Ma fir Ma. 7,15 Un wer so mit däm Gebannte atroffe wird, den soll ma mit Fiir vubrenne mit allem, was sa(er) het, wel la (er) d Packt( s Abkumme) des HERRN ibaträte un ä Schand (Frevel) in Israel gmacht het het.Achans Vuschulde7,16 Do macht sich Josua freh am Morge uf un het Israel herkumme lo, ei Schtamm nohch rem andere; un s wird troffe dr Schtamm Juda. (a) (b) 7,17 Un als sa(er) de Gschlechta Judas herkumme lo het, wird troffe des (a) Gschlecht vu d Serachita. Un als sa(er) des Gschlecht vu d Serachita herkumme lo het, wird Sabdi troffe. 7,18 Un als sa(er) si Huus herkumme lo het, Ma fir Ma, wird troffe Achan, d Bue (Suhn) Karmis, d Bue (Suhn) Sabdis, d Bue (Suhn) Serachs, üs däm Schtamm Juda. 7,19 Un Josua sait zue Achan: Bue (Suhn), gib däm HERRN, däm Gott Israels, d Ehri un bekenn´s nem un sag ma (mir), was dü doe hesch, un vuschwieg ma (mir) nigs. 7,20 Do git Achan Josua zantwort un sait: Gwiß, (a) (b) (c) (d) i (ich) ha mi vusindigt a däm HERRN, däm Gott Israels. So ha i (ich) doe: 7,21 I (Ich) ha unda d Beute ä koschtbare babylonischen Mandel un zweihundat Lot Silba un ä Stange vu Gold gsäh, fuchzig Lot schwer; dnohch het´s mi gluschtet, un i (ich) ha´s gnumme. Un lueg, s isch vuscharrt in d Erde in minem Zelt un des Silba drunda. 7,22 Do schickt Josua Laufbursch(Bote) hi, de laufe zuem Zelt; un lueg, s war vuscharrt in sinem Zelt un des Silba drunda. 7,23 Un sie nähme's üs däm Zelt un bringe's zue Josua un zue alle Israelite un lege's vor rem HERRN ane. 7,24 Do (a) nähmä Josua un ganz Israel mit nem Achan, d Bue (Suhn) Serachs, samt däm Silba, däm Mandel un d Schtange vu Gold, sini Buebä (Sühn) un Techtare, sini Rinda un Esel un Schof, si Zelt un alles, was sa(er) het, un fihre sie nuf ins Dal Achor. 7,25 Un Josua sait: Wel dü uns truurig gmacht hesch, so macht di dr HERR a däm Dag truurig. (a) Un ganz Israel schteinigt nen un vubrennt sie mit Fiir. Un als sie sie gschteinigt hän, 7,26 mache sie iba nem ä große Schteihufä; der isch bliebe bis uf dän Dag. So wendet sich dr HERR ab vum Grimm vu sinem Zorn. Drum nennt ma dän Platz (a) (b) «Dal Achor»* bis uf dän Dag.S 8. KapitelJosua grieft zue na Kregslischt8,1 Un dr HERR sait zue Josua: Fircht di nit un vuzag nit! Nimm mit dir des ganze Kregsvolk un mach di uf un ziehe nuf nohch Ai! Lueg, ich ha d Kenig vu Ai samt sinem Volk in sinere Schtadt un si Land in dini Händ (Pfode) ge. 8,2 Un dü sollsch mit Ai un sinem Kenig doe, (a) was dü mit Jericho un sinem Kenig doe hesch, nur daß ihr (b) de Beute un des Vieh unda äich ufdeile sollt. Lege ä Hindahalt hinda de Schtadt! 8,3 Do macht sich Josua uf un des ganze Kregsvolk, um nohch Ai uffe z zege. Un Josua bschtimmt driißigusend schtritbari Männa (Manne) un schickt sie üs bi Nacht 8,4 un bifehlt tene: Luege zue, ihr sollt d Hindahalt si hinda d Schtadt. Entferne äich aba nit allzue wiet vu d Schtadt un sin allisamt parat! 8,5 Ich aba un des ganze Kregsvolk, des bi ma (mir) isch, wen nooch a d Schtadt rahrucke. Un wenn sie üszehen uns entgege we des erschte Mol, so wen ma (mir) vor ne abhaue (flüchte), 8,6 dmit sie uns nohchjage, bis ma (mir) sie vu d Schtadt weglocke. Denn sie wäre denke, ma (mir) haue vor ne ab (a) we des erschte Mol. Un wenn ma (mir) vor ne abhaue, 8,7 solle ihr vorbreche üs däm Hindahalt un d Schtadt inähme; denn dr HERR, äicha Gott, wird sie in äiri Händ (Pfode) ge. 8,8 Wenn ihr aba d Schtadt ignumme hän, so schtecke sie mit Fiir a un den noh rem Wort des HERRN. Luege, ich hab's äich bifohle.8,9 So schickt sie Josua hi. Un sie ziehe in d Hindahalt un lagerte sich zwische Bethel un Ai, weschtlich vu Ai. Josua aba bliebt de Nacht unda däm Volk 8,10 un macht sich freh am Morge uf un ordnet des Volk un zeht nuf mit d Älteschte Israels vor rem Volk her nohch Ai. 8,11 Un des ganze Kregsvolk, des bi nem war, zeht nuf, un sie kumme nooch vor d Schtadt un lagere sich nördlich vu Ai, so daß nur ä Dal war zwische ne un Ai. 8,12 Na (Er) het aba öbbe fünfduusig Männa gnumme un in d Hindahalt glegt zwische Bethel un Ai weschtlich vu d Schtadt. 8,13 Un sie schtelle des Volk vum ganze Laga, des nördlich vor d Schtadt war, so uf, daß si End längt bis weschtlich vu d Schtadt. Un Josua zeht hi in d Nacht midde in des Dal. 8,14 Als aba dr Kenig vu Ai des sieht, mache de Männa (Manne) vu d Schtadt sich schnell freh uf un ziehe üs a ä bschtimmte Platz nohch rem Jordandal zue, um Israel im Kampf zue begegne, er mit sinem ganze Kregsvolk. Denn er wußt nit, daß nem ä Hindahalt glegt war uf dr andere Site vu d Schtadt. 8,15 Josua aba un ganz Israel schtelle sich, als däte sie vor ne gschla si, un haue ab uf däm Wäg zue d Wüschte. 8,16 Do wird des ganze Volk in d Schtadt zsämmegruefe, um mene nohchzjage. Un sie jagte Josua nohch un wäre vu d Schtadt wägglockt, 8,17 so daß nit ei Ma in Ai un Bethel zruckbliebt, der nit üsgzoge wär, um Israel nohchzjage, un len d Schtadt uff schtoh un jagte Israel nohch.
Israel erobert Ai un zerschtert de Schtadt8,18 Do sait dr HERR zue Josua: Schtreck d Lanze in dinere Hand üs uf Ai zue; denn ich will s in di Hand ge. Un als Josua d Lanze in sinere Hand gege de Schtadt üsschtreckt het, 8,19 do bricht d Hindahalt schnell uf üs sinem Vuschteck, un sie sin gloffe, nohchdäm ma (er) sini Hand üsgschtreckt het, un kumme in de Schtadt un nähmä sie i un schicke sich un schtecke sie mit Fiir a. 8,20 Un de Männa (Manne) vu Ai drille sich um un sähn hinda sich un sähn d Rauch vu d Schtadt ufschtiege gen Himmel un kenne nit abhaue, nit dohi noh derthi. Denn des Volk, des zue d Wüschte gflohe isch, kehrt um gege de, de nene nohchgjagt sin. 8,21 Un als Josua un ganz Israel sähn, daß d Hindahalt de Schtadt ignumme het, wel vu d Schtadt Rauch ufgschtiegt, kehre sie um un schlen de Männa (Manne) vu Ai. 8,22 Un de in d Schtadt kumme au üsä ne entgege, un de Männa (Manne) vu Ai grote midde unda Israel, vu dona un vu derther. Un sie erschlage sie, bis nemads me vu nene ibrigbliebt noh vutwitsche ka, 8,23 un packt d Kenig vu Ai lebändig un bringe nen zue Josua. 8,24 Un als Israel alli Inwohna vu Ai umbrocht het uf fem Feld un in d Wüschte, wohi sie nene nohchgjagt ware, un alli durch de Schärfi vum Schwert gfalle un umkumme ware, do kehrt sich ganz Israel um gege Ai un schlat´s mit d Schärfi vum Schwert. 8,25 Un alli, de a däm Dag umkumme, Männa (Manne) un Wieba, ware zwöelfduusig, alli Lit vu Ai. 8,26 Josua aba zeht nit eha sini Hand zruck, mit däre er de Lanze üsgschtreckt het, bis dr Bann vollschtreckt war a alle Iwohner vu Ai. 8,27 Nur des Vieh un de Beute vu d Schtadt deilt Israel unda sich uf nohch rem Wort des HERRN, des sa(er) Josua bifohle het. 8,28 Un Josua brennt Ai ab un macht´s zue nem Schutthuffe fir imma, der noh hiit doliet, 8,29 un (a) het d Kenig vu Ai a ä Baum hänge lo bis zuem Obend. Als aba d Sunne undagange isch, bifehlt er, daß ma sini Lyche vum Baum nähmä soll, un sie werfe nen unda des Schtadtdoor un mache ä große Schteihufä iba nem, der bis uf dän Dag do isch.Israel ernäjert si Bund mit Gott8,30 Domols (a) het Josua däm HERRN, däm Gott Israels, ä Altar uf däm Berg Ebal baut, 8,31 (a) (b) we Moses, dr Knecht des HERRN, d Israelite bifohle het, we gschribe schtoht im Gsetzbuech vum Moses: ä Altar üs ganze Schtei (Wackes), de mit keinem Ise behaue ware. Un sie opfate däm HERRN druf Brandopfa un bringe Dankopfa dar, 8,32 un na (er) schribt dert uf de Schtei (Wackes) (a) ä Abschrift vum Gsetz, des Moses vor d Auge vu d Israelite gschribe het. 8,33 (a) (b) (c) Un ganz Israel schtoht mit sinene Älteschte un Amtlit un Richta zue beide Site vu d Lade gegeiba d Prieschta (Pfarra) üs däm Schtamm Levi, de de Lade vum Abkumme des HERRN trage, d Fremdlinge sowohl als au die Iheimische, ei Hälfti zuem Berg Garizim hi un de anderi Hälfti zuem Berg Ebal hi, we Moses, dr Knecht des HERRN, vormols bifohle het, des Volk Israel z segne. 8,34 Dnohch het da (er) üsruefe lo alli Wort vum Gsetz, d Sege un d Fluech, ganz we´s gschribe schtoht im Gsetzbuech. 8,35 S war kei Wort, des Moses bifohle het, des Josua nit üsruefe losse het vor d ganze Gmeind Israel un vor d Wieba un d Kinda un d Fremdling, de mit tene zoge sin.S 9. KapitelD Gibeonita ibalischte Israel9,1 Als des etze alli Kenig ghärt hän , de gegeiba vum Jordan ware uf däm Berg un im Hiigelland un am ganze Ufa vum große Meer nohch rem Libanon hi, nämlich de Hetita, Amorita, Kanaanita, Perisita, Hiwita un Jebusita, 9,2 finde de sich zsämme, um imetig gege Josua un gege Israel z kämpfe.9,3 Aba de Birga vu Gibeon hän ghärt, was Josua mit Jericho un (a) Ai doe het. 9,4 Do hän au de(sie) ä Lischt üsdenkt, gehn hi un vusähe sich mit Ässä un nähmä alti Säck uf ihri Esel un alti, vurisseni, gflickti Wischliich 9,5 un alti, gflickti Schoeh a ihre Feß un ziehe alti Kleida a, un alles Brot, des sie mit sich nähmä, war härt un vubröckelt. 9,6 Un sie gehn zue Josua ins Laga nohch Gilgal un sage zue nem un zue d Männa (Manne) Israels: Mir kumme üs nem ferne Land; so schleßt etze ä Abmachig (Abkumme) mit uns. 9,7 Do sage de Männa (Manne) Israels zue d (a) Hiwita: Vielliecht wohne na(ihr) midde unda uns; we kennte ma (mir) dann (dnoh) (b) ä Abmachig (Abkumme) mit äich schleße? 9,8 De (Sie) aba sage zue Josua: Mir sin dini Knecht. Josua sait zue nene: Wer sin ihr, un woher kumme na(ihr)? 9,9 De (Sie) sage: Dini Knecht sin üs sehr (sölli) fernem Land kumme um wägäm Name des HERRN, vu dinem Gott, wägä; denn ma (mir) hän vu nem ghärt alles, was sa(er) in Ägypte doe het, 9,10 un alles, was sa(er) d beidi Kenige vu d Amorita gegeiba vum Jordan doe het, Sihon, däm Kenig vu Heschbon, un Og, däm Kenig vu Baschan, der zue Aschtarot gwohnt het. (a) 9,11 Drum sage unsari Älteschte un alli Bwohna vu unsarem Land zue uns: Nähme Ässä mit äich uf d Wäg (Reise) un gohn nene entgege un sage zue nene: Mir sin äiri Knecht. So schleßt etze ä Abmachig (Abkumme) mit uns! 9,12 Des unsa Brot, des ma (mir) üs unsare Hiisa als unsa Ässä mitgnuhme hän, war noh warm, als ma (mir) zue äich üszoge sin, etze aba, luege, isch´s härt un vubröckelt; 9,13 un de Wischliich ware nai, als ma (mir) sie gfillt hän, un luege, sie sin vurisse; un unsari Kleida un Schoeh sin alt wore iba d sehr (sölli) lange Wäg. 9,14 Do nähmä di Obaschte vu ihrem Ässä, aba (a) hän s Muul des HERRN nit bfrogt. 9,15 Un Josua macht Friide mit tene un schloß ä Abmachig (Abkumme) mit tene, daß sie am Läbä bliebe solle. Un di Obaschte dr Gmeind schwore´s ne. 9,16 Aba dräi Däg, nohchdäm sie mit tene ä Abmachig (Abkumme) gschlosse hän, kummt´s vor sie, daß sälli üs ihra Nechi ware un midde unda ne huuse. 9,17 Denn als d Israelite wida ziehe, kumme sie am dritte Dag zue ihre Schtädt; de hieße Gibeon, Kefira, Beerot un Kirjat-Jearim. 9,18 Aba d Israelite hän sie nit erschlage, wel lene de Obaschte dr Gmeind gschwore hän bi däm HERRN, däm Gott Israels. Als aba di ganz Gmeind gege di Obaschte ufmucke, 9,19 sage alli Obaschte zue d ganze Gmeind: Mir hän nene gschwore bi däm HERRN, däm Gott Israels; drum kenne ma (mir) sie nit ataschte. 9,20 Aba des wen ma (mir) doe: Len sie läbä, daß nit ä (a) (b) Zorn iba uns kummt wägä däm Eid, den ma (mir) ne gschwore hän. 9,21 Un di Obaschte sage wida zue nene: Len sie läbä, dmit sie Holzmacha un Wassaschepfa sin fir di ganz Gmeind, we nene´s di Obaschte gsait hän. 9,22 Do reft sie Josua un schwätzt mit tene un sait: Wurum hän ihr uns bschiese un gsait: «Mir (Wir) sin sehr (sölli) wiet vu euch wäg», wo ihr doch midde unda uns huust? 9,23 Drum solle na(ihr) vufluecht si un sollt nit ufhäre, Knechte z si, d Holz haue un Wassa schepfe fir des Huus vu minem Gott. 9,24 Do sage sie Josua: S wurd dine Knecht vurote(agsait,aditet), daß dr HERR, di Gott, sinem Knecht Moses bifohle het, daß sa (er) äich des ganze Land ge un vor äich her alli Bwohna vum Land vutilge wott. Do hän ma (mir) sehr (sölli) gfirchtet um unsa Läbä un hän des so gmacht. 9,25 Etze aba, lueg, ma (mir) sin in dina Hand; was dir guet un recht dünkt, mit uns zue doe, des mach. 9,26 Un so macht da´s (er´s) mit tene un rettet sie üs dr Hand vu d Israelite, daß sie sie nit umbringe däte. 9,27 So macht sie Josua a däm Dag zue (a) Holzmacha un Wassaschepfa fir de Gmeind un d Altar des HERRN bis uf däne Dag, (b) (c) fir d Platz, de na (er) üswähle wird. S 10. KapitelD Amorita welle Gibeon bschtrofe10,1 Als aba Adoni-Zedek, d Kenig vu Jerusalem, ghärt het, daß Josua Ai erobert un a nem d Bann vollschtreckt un mit Ai samt sinem Kenig doe het, we na´s(er´s) mit Jericho un sinem Kenig doe het, un daß de vu Gibeon Friide mit Israel gmacht het un midde unda ne huuse, (a) (b) 10,2 firchte sie sich sehr (sölli) ; denn Gibeon war ä großi Schtadt we eini vu d Kenigsschtädt un greßa als Ai, un alli sini Birga schtritbari Männa (Manne). 10,3 Un Adoni-Zedek, d Kenig vu Jerusalem, schickt zue Hoham, däm Kenig vu Hebron, un zue Piram, däm Kenig vu Jarmut, un zue Jafia, däm Kenig vu Lachisch, un zue Debir, däm Kenig vu Eglon, un het tene sage lo: 10,4 Kumme uffe zue mir un helfe ma (mir), daß ma (mir) Gibeon schlen; denn s het mit Josua un d Israelite Friide gmacht. 10,5 Do sammle sich un ziehe nuf de fünf Kenig vu d Amorita, d Kenig vu Jerusalem, d Kenig vu Hebron, d Kenig vu Jarmut, d Kenig vu Lachisch, d Kenig vu Eglon mit ihrem ganze Kregsvolk un belagere Gibeon un kämpfte gege de Schtadt.10,6 Aba de vu Gibeon schickte zue Josua ins Laga nohch Gilgal un len nem sage: Zehg di Hand nit ab vu dine Knecht; kumm schnell zue uns uffe, rett un hilf uns! Denn s hän sich gege uns vusammlet alli Kenig vu d Amorita, de uf fem Berg huuse. 10,7 Do zehgt Josua nuf vu Gilgal un des ganze Kregsvolk mit nem un alli schtritbari Männa (Manne). 10,8 Un dr HERR sait zue Josua: Fircht di nit vor rene; denn ich ha sie in dini Händ (Pfode) ge. Nemad unda ne wird vor dir bschtoh kenne. Israel bsiegt d Amorita10,9 So kummt Josua pletzlig iba sie; denn di ganz Nacht war ra (er) rabzoge vu Gilgal. 10,10 Un dr HERR erschreckt sie vor Israel, daß sie ä großi Schlacht schlen bi Gibeon, un sie jagte ne nohch, d Wäg nab nohch Bet-Horon, un schlen sie bis nohch Aseka un Makkeda hi. 10,11 Un als sie vor Israel abhaue d Wäg nab nohch Bet-Horon, het dr HERR großi Schtei (Wackes) vum Himmel uf sie flege lo bis Aseka, daß sie schterbe. Un vu nene schterbe viel me durch de (a) (b) Hagelschtei, als d Israelite mit däm Schwert totmache.10,12 Domols schwätzt Josua mit däm HERRN a däm Dag, do dr HERR de Amorita vor d Israelite higeh het, un na (er) sait wo Israels dbi(debi) isch: Sunne, schtand schtill zue Gibeon, un Mond, im Dal Ajalon! 10,13 Do (a) schtoht d Sunne schtill, un d Mond bliebt schtoh, bis sich des Volk a sinene Feinde (Gegna) grächt het. Isch des nit gschribe im (b) Buech vum Erliche (Redliche)? So bliebt d Sunne schtoh midde am Himmel un schickt sich nit undazgoh schier ä ganze Dag. 10,14 Un s war kei Dag däm gli, nit dvor noh dnohch, daß dr HERR so uf de Schtimm vumä Mensch ghärt het; denn (a) dr HERR het gschtritte fir Israel. 10,15 Josua aba kehrt ins Laga nohch Gilgal zruck un ganz Israel mit nem. (a)
Fünf Kenig vu d Kanaanita wäre gfange un higrichtet10,16 Aba de fünf Kenig ware gflohe un hän sich vuschteckt in dr Höhli bi Makkeda. 10,17 Do wird Josua vurote(agsait,aditet): Mir hän de fünf Kenig gfunde, vuschteckt in dr Höhli bi Makkeda. 10,18 Josua sait: So wälze großi Schtei (Wackes) vor d Igang dr Höhli un schtelle Männa (Manne) dvor, de sie bwache; 10,19 ihr aba, bliebe nit schtoh, sundern jage äire Feinde (Gegna) nohch un griffe sie vu hinte; len sie nit in ihri Schtädt vutwitsche; denn dr HERR, äicha Gott, het sie in äiri Händ (Pfode) ge. 10,20 Un als Josua un Israel sie ganz gschla het in d sehr (sölli) große Schlacht - was ibrigblieb isch vu nene, vutwischt in di feschte Schtädt -, 10,21 do kummt des ganze Volk ins Laga zruck zue Josua noh Makkeda mit Friide, un s dräut(wagt) sich nemads, gege Israel sini Zunge z schpitse. 10,22 Josua aba sait: Mache d Igang vu d Höhli uf un hole de fünf Kenig üsä zue mir! 10,23 Sie den´s so un bringe de fünf Kenig zue nem üs d Höhli: d Kenig vu Jerusalem, d Kenig vu Hebron, d Kenig vu Jarmut, d Kenig vu Lachisch, d Kenig vu Eglon. 10,24 Als aba de fünf Kenig zue nem rüsbrocht wore sin, reft Josua alli Männa (Manne) Israels zue sich un sait zue d Obaschte vum Kregsvolk, de mit nem ziehe: Kummt her un setze äiri Feß uf des Knick vu d Kenig. Un sie kumme un setze ihri Feß uf ihri Knick. 10,25 Un Josua sait zue nene: Firchte äich nit un erschrecke nit, sin gedrooscht un muetig; denn ebeso wird dr HERR alle äire Feinde doe, gege de ihr kämpfe. 10,26 Un Josua schlat sie dnohch tot un hängt sie a fünf Baim, un sieh hänge a d Baim bis zuem Obend. 10,27 Als aba (a) d Sunne undagange isch, bifehlt er, daß ma sie vu d Baim nähmä un in de Höhli werfe soll, in de sie sich vukroche hän. Un sie lege großi Schtei (Wackes) vor d Igang dr Höhli. De sin noh do bis uf dän Dag.Israel erobert d Süde Kannans10,28 An däm Dag het Josua au Makkeda erobert un schlat´s mit d Schärfi vum Schwert samt sinem Kenig un het d Bann a dr Schtadt vollschtreckt un bi allene, de drin ware, un het nemads ibrig lo un doet mit däm Kenig vu Makkeda, was sa(er) mit däm Kenig vu Jericho doe het.10,29 Do ziehe Josua un ganz Israel mit nem vu Makkeda nohch Libna un kämpfte gege Libna. 10,30 Un dr HERR git au des mit sinem Kenig in de Hand Israels; un er schlat de Schtadt mit d Schärfi vum Schwert un alli, de drin ware, un het nemads drin ibrig lo un doet mit ihrem Kenig, was sa(er) mit däm Kenig vu Jericho doe het. 10,31 Dnohch ziehe Josua un ganz Israel mit nem vu Libna noh Lachisch, un na (er) belageret de Schtadt un kämpft gege sie. 10,32 Un dr HERR git au Lachisch in de Händ (Pfode) Israels, daß sie´s am nägschte Dag erobere un s schlen mit d Schärfi vum Schwert un alli, de drin ware, ganz we sie´s mit Libna doe hän. 10,33 Zue der Ziit zehgt Horam, dr Kenig vu Geser, nuf, um Lachisch z helfe; aba Josua schlat nen un si Kregsvolk, bis nemads ibrigbliebt. 10,34 Un Josua zehgt vu Lachisch mit ganz Israel nohch Eglon un belageret de Schtadt un kämpft gege sie; 10,35 un sie eroberete sie a däm Dag un schlen sie mit d Schärfi vum Schwert, un Josua het d Bann a allene vollschtreckt, de wo drin ware, a däm Dag, ganz we na (er) mit Lachisch doe het. 10,36 Dnohch zehgt Josua nuf mit ganz Israel vu Eglon nohch Hebron, un sie kämpfte gege de Schtadt 10,37 un eroberete sie un schlen sie mit d Schärfi vum Schwert, samt ihrem Kenig un alle ihre Schtädt un allene, de wo drin ware; un na (er) het nemads ibrig lo, ganz we na (er) mit Eglon doe het, un het a nem d Bann vollschtreckt un a allene, de wo drin ware. 10,38 Do kehrt Josua um mit ganz Israel nohch Debir un kämpft gege de Schtadt 10,39 un eroberet sie samt ihrem Kenig un alle ihre Schtädt, un sie schlen sie mit d Schärfi vum Schwert un vollschtreckte d Bann a allene, de wo drin ware, un na (er) het nemads ibrig lo. We er´s mit Hebron doe het un we na´s(er´s) mit Libna un sinem Kenig doe het, so doet da´s(er´s) au mit Debir un sinem Kenig. 10,40 So schlat Josua des ganze Land uf däm Berg un im Süde un im Hiigelland un a d Abhäng mit allene sinene Kenige un het nemads ibrig lo un (a) het d Bann vollschtrteck a allem, was Odem het, we dr HERR, dr Gott Israels, bifohle het. 10,41 Un na (er) schlat sie vu Kadesch-Barnea a bis Gaza un des ganze Land (a) Goschen bis Gibeon 10,42 un het alli de Kenig undaworfe mit ihrem Land uf eimol; denn d HERR, dr Gott Israels, het fir Israel gschtritte. 10,43 Un Josua kehrt ins Laga noh Gilgal zruck mit ganz Israel. (a) |
S 11. KapitelIsrael bsiegt de Kenigriche im nördliche Kanaan11,1 Als aba Jabin, d Kenig vu Hazor, des ghärt het, schickt da (er) zue Jobab, däm Kenig vu Madon, un zuem Kenig vu Schimron un zuem Kenig vu Achschaf 11,2 un zue d Kenige, de im Norde uf fem Bergland un im Jordandal südlich vu Kinneret un im Hiigelland un uf d Hiigel vu Door am Meer wohne (husse), 11,3 zue d Kanaanita im Oschte un Weschte, d Amorita, Hetita, Perisita un Jebusita uf däm Bergland, dzue d Hiwita am Fueß vum Berg Hermon, im Land Mizpe. 11,4 De ziehe üs mit ihrem ganze Heer, ä großes Volk, so viel we Sand am Meer, un sehr (sölli) vieli Ross un Kärre. 11,5 Alli de Kenig vusammle sich un kumme un lagerete sich alli am Wassa vu Merom, um mit Israel z kämpfe.11,6 Un dr HERR sait zue Josua: Fircht di nit vor rene! Denn morge um de Ziit will ich sie alli vor Israel dhige un sie erschlage; ihri Ross sollsch dü lähme un ihri Kärre mit Fiir vubrenne. 11,7 Do kumme Josua un des ganze Kregsvolk mit nem pletzlig iba sie am Wassa vu Merom un ibafalle sie. 11,8 Un dr HERR git sie in de Händ (Pfode) Israels, un sie schlen sie un jagte ne nohch bis Sidon, dr große Schtadt, un bis (a) Misrefot-Majim un bis a de Ebeni vu Mizpe im Oschte un erschlen sie, bis nemads me unda ne ibrigbliebt. 11,9 Do macht´s Josua mit tene, we dr HERR nem gsait het, un lähmt ihri Ross un vubrennt ihri Kärre 11,10 un kehrt um zue däre Ziit un eroberet Hazor un erschlat si Kenig mit däm Schwert; denn Hazor war dvor de Hauptschtadt alla dera Kenigriche. Israel erobert des nördliche Kanaan11,11 Un sie erschlen alli, de drin ware, mit d Schärfi vum Schwert un (a) vollschtreckte d Bann a nene, un nigs bliebt ibrig, was Odem het, un na (er) vubrennt Hazor mit Fiir. 11,12 Dozue eroberet Josua alli Schtädt dr Kenig mit ihre Kenige un erschlet sie mit d Schärfi vum Schwert un vollstreckte d Bann a nene, we Moses, dr Knecht des HERRN, bifohle het. 11,13 Doch de Schtädt, de uf ihre Hiigel gschtande sin, vubrennt Israel nit; sundern Hazor ällei vubrennt Josua. 11,14 Un di ganz Beute vu d Schtädt un des Vieh deilte de Israelite unda sich; aba alli Mensche erschlen sie mit d Schärfi vum Schwert, bis sie vutilgt ware, un len nigs ibrig, was Odem het. (a) 11,15 We dr HERR däm Moses, sinem Knecht, un Moses däm Josua bifohle het, so macht´s Josua, daß nigs gfehlt het vu allem, was dr HERR däm Moses bifohle het. 11,16 So nimmt Josua des ganze Land i, des Bergland un alles, was im Süde lit, un des (a) ganze Land Goschen un des Hiigelland un des Jordandal un des Bergland Israel mit sinem Hiigelland, 11,17 vum kahlen Bergland a, des ufschtiegt nohch Seïr hi bis nohch Baal-Gad in dr Ebene bim Berg Libanon, am Fueß vum Berg Hermon. Alli ihri Kenig nimmt da (er) gfange un schlat sie nieda un doet sie totschla. 11,18 Na (Er) het aba ä langi Ziit mit däne Kenig kämpft. 11,19 S war kei Schtadt, de Friide macht mit d Israelite, üsgnumme d (a) Hiwita, de in Gibeon wohne (husse); sundern sie eroberete sie alli im Kampf. 11,20 So isch gschehe (bassiert) des HERRN üs, daß ihr Herz (a) vuschtockt wore isch, im Kampf Israel z begegne, dmit sie mit däm (b) Bann gschla wäre un nene keini Gnade gschieht, sundern sie vutilgt wäre, we dr HERR däm Moses bifohle het.11,21 Zue der Ziit kummt Josua un het de Anakita vum Bergland üsgrottet, vu Hebron, vu Debir, vu Anab un vum ganze Bergland Juda un vum ganze Bergland Israel, un na (er) vollstreckt a nene d Bann mit ihre Schtädt 11,22 un het keini Anakita ibrig glo im Land vu d Israelite üßa in Gaza, in (a) (b) Gat, in Aschtot; dert bliebe ä baar vu nene ibrig. 11,23 So nimmt Josua des ganze Land i, ganz so, we dr HERR zue Moses gsait het, un git´s Israel als Hab un Guet, jedäm Schtamm si Deil. Un (a) des Land war zue d Rueh kumme vum Kriege. S 12. KapitelDe Kenig, de vu Moses un vu Josua bsiegt wore sin12,1 Des sin de Kenig vum Land, de de Israelite gschla un dere Land sie ignuhme hän gegeiba vum Jordan gege Sunneufgang vum Arnonfluß a bis a d Berg Hermon un des ganze Jordandal im Oschte: 12,2 Sihon, dr Kenig vu d Amorita, der in Heschbon gwohnt het un gherrscht het vu Aroër a, des am Ufa vum Arnonfluß lit, un vu dr Midde vum Dal a un iba des halbe Gilead bis a d Jabbokfluß, d Grenze vu Ammonita, (a) 12,3 un iba des Jordandal bis a de Oschtsite vum See Kinneret un bis a de Oschtsite vum Meer im Jordandal - des isch des Salzmeer - uf Bet-Jeschimot zue un im Süde bis nab a de Abhäng vum Gebirge Pisga. 12,4 Dozue des Biet (Gäu, Gau) vum Kenig Og vu Baschan, der noh vu d Riese ibrigbliebe war un in Aschtarot un Edreï gwohnt het (a) (b) 12,5 un gherrscht het iba d Berg Hermon, iba Salcha un iba ganz Baschan bis a des Biet (Gäu, Gau) vu d Geschurita un Maachatita un iba des halbe Gilead bis zuem Biet (Gäu, Gau) Sihons, vum Kenig vu Heschbon. 12,6 Moses, dr Knecht des HERRN, un d Israelite hän sie gschla. Un Moses, dr Knecht des HERRN, (a) het ihr Land d Rubenita, Gadita un däm halbe Schtamm Manasse als Hab un Guet ge.
Zsämmefassig vu d Erobarung unda Josua12,7 Des sin de Kenig vum Land, de Josua un d Israelite gschla het, däre Site vum Jordan im Weschte, vu Baal- Gad im Dal bim Berg Libanon bis a des kahle Bergland, des aschtiegt nohch Seïr. Un Josua git des Land d Schtämm Israels als Hab un Guet, jedäm si Deil, 12,8 was uf däm Bergland, im Hiigelland, im Jordandal, bi d Abhäng, in dr Wüschte un im Süde war, d (a) Hetita, Amorita, Kanaanita, Perisita, Hiwita un Jebusita: 12,9 dr Kenig vu Jericho, dr Kenig vu (a) Ai, des uf d Site vu Bethel lit, 12,10 (a) dr Kenig vu Jerusalem, dr Kenig vu Hebron, 12,11 dr Kenig vu Jarmut, dr Kenig vu Lachisch, 12,12 dr Kenig vu Eglon, dr Kenig vu Geser, 12,13 dr Kenig vu (a) (b) Debir, dr Kenig vu Geder, 12,14 dr Kenig vu (a) Horma, dr Kenig vu (b) Arad, 12,15 dr Kenig vu (a) Libna, dr Kenig vu Adullam, 12,16 dr Kenig vu (a) Makkeda, dr Kenig vu Bethel, 12,17 (a) (b) (c) dr Kenig vu Tappuach, dr Kenig vu Hefer, 12,18 dr Kenig vu Afek, dr Kenig vu Saron, 12,19 (a) dr Kenig vu Madon, dr Kenig vu Hazor, 12,20 dr Kenig vu Schimron-Meron, dr Kenig vu Achschaf, 12,21 dr Kenig vu Taanach, dr Kenig vu Megiddo, (a) 12,22 dr Kenig vu (a) Kedesch, dr Kenig vu (b) Jokneam am Karmel, 12,23 dr Kenig vu Door, des bi d Hiigel vu Door lit, dr (a) Kenig vu Völkern in Galiläa, 12,24 dr Kenig vu (a) Tirza. Des sin zsämme einedriißig Kenig.S 13. KapitelD Vudeilig vum Land wird bifohle13,1 Als etze Josua alt war un im hohealta, sait dr HERR zue nem: Dü bisch alt wore un betagt, un vum Land bliebe noh sehr (sölli) viel izneh, 13,2 nämlich alli Biet (Gäu, Gau) vu d Philista un ganz (a) Geschur, 13,3 vum Schihor a, der vor Ägypte fleßt, bis zuem Biet (Gäu, Gau) Ekrons nohch Norde, des d Kanaanita zuegrechnet wird, fünf Firschte vu d Philista, nämlich vu Gaza, Aschtot, Aschkelon, Gat un Ekron, un dzue de Awita 13,4 im Süde; des ganze Land vu d Kanaanita un Meara, des d Sidonier ghärt , bis Afek, bis a de Grenze vu d Amorita; 13,5 dzue des Land vu d Gebalita un dr ganze Libanon gege Sunneufgang, vu Baal-Gad am Fuß vum Bergland Hermon bis derthi, wo s nohch Hamat goht. 13,6 Alli, de uf däm Berg huuse, vum Libanon a bis nohch Misrefot-Majim, alli Sidonier: Ich will sie vutriebe vor d Israelite; wirf nur des Los drum, um sie üszdeile unda Israel, we ich dir bifohle ha. 13,7 So deil etze des Land als Hab un Guet unda de nin Schtämm un unda däm halbe Schtamm Manasse.Ä Ruckblick uf de Vudeilig vum Oschtjordanland13,8 Denn d (a) Rubenita un Gadita hän mit däm andere halbe Schtamm Manasse ihr Erbdeil gregt, des sene Moses ge het gegeiba vum Jordan im Oschte, we s nene Moses, dr Knecht des HERRN, ge het 13,9 vu Aroër a, des am Ufa vum Arnonfluß lit, un vu d Schtadt midde im Dal un de ganzi Ebeni vu Medeba bis Dibon 13,10 un alli Schtädt Sihons, vum Kenig vu d Amorita, der in Heschbon gherrscht het, bis a de Grenze vu d Ammonita, 13,11 dzue Gilead un des Biet (Gäu, Gau) vu (a) (b) (c) Geschur un Maacha un des ganze Bergland Hermon un ganz Baschan bis Salcha, 13,12 des ganze Rich Ogs vu Baschan, der in Aschtarot un Edreï gherrscht het un der noh ibrigbliebe war vu d Riese. Moses aba het sie gschla un vutriebe. 13,13 D Israelite vutriebe aba de vu Geschur un vu Maacha nit, sundern s wohne (husse) beidi, Geschur un Maacha, midde unda Israel bis uf dän Dag. 13,14 Aba däm Schtamm vu d (a) (b) (c) Leviten git da (er) kei Erbdeil; denn de Fiiropfa des HERRN, vum Gott Israels, ghäre ne; er selba isch ihr Erbdeil, we na (er) ne zuegsait het.S Biet (Gäu, Gau) vum Schtamm Ruben13,15 (a) So git Moses däm Schtamm vu d Buebä (Sühn) (b) Ruben fir ihri Gschlechta 13,16 als ihr Biet (Gäu, Gau): des Land vu Aroër a, des am Ufa vum Arnonfluß lit, un de Schtadt midde im Dal mit alle ebene Felda bis Medeba; 13,17 Heschbon un alli sini Schtädt, de im ebene Feld liege, Dibon, Bamot-Baal un Bet-Baal-Meon, 13,18 Jahaz, Kedemot, Mefaat. 13,19 Kirjatajim, Sibma, Zeret-Schahar uf däm Berg in dr Dalebeni, 13,20 Bet-Peor, de Abhänge am Pisga un Bet-Jeschimot 13,21 un alli Schtädt dr Ebeni un des ganze Rich Sihons, vum Kenig vu d Amorita, der in Heschbon gherrscht het un der Moses gschla het samt d Firschte Midians - Ewi, Rekem, Zue, Hur un Reba -, d Gwaltige vum Kenig Sihon, de im Land ghuust hän. 13,22 Dozue mache de Israelite (a) (b) Bileam, d Bue (Suhn) Beors, d Wahrsaga, tot mit däm Schwert üßa däne scho vu nene Erschlagene. 13,23 Un de Grenze vu d Buebä (Sühn) Ruben war dr Jordan. Des isch des Erbdeil dr Buebä (Sühn) Ruben fir ihri Gschlechta, de Schtädt mit ihre Ghöfte.
S Biet (Gäu, Gau) vum Schtamm Gad13,24 Däm Schtamm vu d Buebä (Sühn) (a) Gad fir ihri Gschlechta git Moses 13,25 als ihr Biet (Gäu, Gau): Jaser un alli Schtädt in Gilead un des halbe Land vu d Ammonita bis Aroër, des öschtlich vu Rabba lit, 13,26 un vu Heschbon bis Ramat-Mizpe un Betonim un vu Mahanajim bis zuem Biet (Gäu, Gau) vu Lo-Dabar, 13,27 im Dal aba Bet-Haram, Bet-Nimra, Sukkot un Zafon, was ibrig war vu däm Rich Sihons, vum Kenig vu Heschbon, d Jordan un si Biet (Gäu, Gau) bis ans End vum Sees Kinneret, gegeiba vum Jordan im Oschte. 13,28 Des isch des Erbdeil vu d Buebä (Sühn) Gad fir ihri Gschlechta, de Schtädt mit ihre Ghöfte.
S Biet (Gäu, Gau) vum halbe Schtamm Manasse13,29 Däm halbe Schtamm vu d Buebä (Sühn) Manasse fir ihri Gschlechta git Moses 13,30 als ihr Biet (Gäu, Gau): ganz (a) Baschan, vu Mahanajim a, des ganze Rich Ogs, vum Kenig vu Baschan, un alli (b) Derfa (Käffa) Jaïrs, de in Baschan liege, nämlich sächzig Schtädt. 13,31 Un des halbe Gilead, Aschtarot, Edreï, de Kenigsschtädt Ogs vu Baschan, git da (er) d Sehn Machirs, d Bue (Suhn) Manasses, - nämlich d Hälfti vu d Buebä (Sühn) Machir - fir ihri Gschlechta.13,32 Des sin de Biet, de Moses üsdeilt het in däm Jordandal vu d Moabita, gegeiba vum Jordan öschtlich vu Jericho. 13,33 Aba (a) däm Schtamm Levi git Moses kei Erbdeil; denn d HERR, dr Gott Israels, isch selba ihr Erbdeil, we na (er) ne zuegsait het. S 14. KapitelS Land Kanaan wird vudeilt14,1 Des aba sin de Biet, de de Israelite als Erbdeil gregt hän im Land Kanaan, de unda sie üsdeilt hän d Prieschta (a) Eleasar un Josua, d Bue (Suhn) Nuns, un de Hauptlit dr Sippe unda d Schtämm Israels. 14,2 Sie deilte de Biet (a) durchs Los unda sie uf, we dr HERR durch Moses bifohle het, sie d ninehalb Schtämm z ge. 14,3 Denn d zweiehalb Schtämm het Moses Erbdeile ge gegeiba vum Jordan; (a) (b) d Levite aba het da (er) kei Erbdeil unda nene ge. 14,4 Denn de Buebä (Sühn) Josef ware üs zwei Schtämm, Manasse un Ephraim. D Levite aba het ma kei Adeil am Land ge, sundern (a) Schtädt zuem Wohne samt Weideplätz fir ihri Viecher, des sie ka hän. 14,5 We dr HERR däm Moses bifohle het, so hän´s de Israelite gmacht un vudeilte s Land.Kaleb will Hebron ha14,6 Do kumme de vu Juda zue Josua in Gilgal; un (a) (b) Kaleb, d Bue (Suhn) Jefunnes, d Kenasita, un sait zue nem: Dü weisch, was dr HERR zue Moses, däm Ma Gottes, gsait het minet- un dinetwege in Kadesch-Barnea. 14,7 Ich war vierzig Johr alt, als mi Moses, dr Knecht des HERRN, üsgschickt het vu Kadesch-Barnea, um des Land zue erkunde, un (a) ich nem Bricht ge ha nohch beschtem Wisse. 14,8 Aba mini Breda, de mit ma (mir) nufzoge ware, hän däm Volk des Herz vuzagt gmacht; ich aba bi däm HERRN, minem Gott, treu gfolgt. 14,9 Do schwor Moses a sellem Dag un sait: Des Land, des di Fueß beträte het, soll dir un dinene Nohchkumme ihr Erbdeil si fir imma, wel dü däm HERRN, minem Gott, treu gfolgt bisch. 14,10 Un etze lueg, dr HERR het mi am Läbä glo, we na (er) ma (mir) zuegsait het. S sin etze fünfevierzig Johr her, daß dr HERR des zue Moses gsait het, als Israel in d Wüschte umherzoge isch. Un etze lueg, i (ich) bi hiit fünfeachtzig Johr alt 14,11 un bi noh hiit so stark, we i (ich) war a däm Dag, do mi Moses üsgschickt het. We mi Kraft dertmols war, so isch sie noh etzed, z kämpfe un üs- un izeh. 14,12 So gib ma (mir) etze des Bergland, vum däm dr HERR gschwätzt het a däm Dag; denn dü hesch's ghärt am selbe Dag, daß dert de Anakita huuse un großi un feschti Schtädt sin. Vielliecht wird dr HERR mit ma (mir) si, dmit ich sie vutrieb, we dr HERR zuegsait het. 14,13 Do segnet nen Josua un git Kaleb, däm Bue (Suhn) Jefunnes, Hebron zuem Erbdeil. (a) (b) 14,14 Doher isch Hebron des Erbdeil Kalebs wore, däm Bue (Suhn) Jefunnes, vu d Kenasita, bis uf dän Dag, (a) wel la (er) däm HERRN, däm Gott Israels, treu gfolgt war. 14,15 Aba (a) Hebron het vorziite Schtadt vum Arba ghieße, der d greschte Mensch war unda d Anakita. Un (b) des Land war zue d Rueh kumme vum Kriege. |
S 15. KapitelS Biet (Gäu, Gau) vum Schtamm Juda15,1 S Los vum Schtamm (a) Juda fir sini Gschlechta lit gege de (b) Grenze Edoms hi, nohch d Wüschte Zin zue im äußerschte Süde. 15,2 Sini Südgrenze goht vum End vum Salzmeers, vu sinere südliche Schpitze, 15,3 un goht dann (dnoh) südwärts vum Skorpioneschteig un goht wida nohch Zin un fihrt nuf südlich vu Kadesch-Barnea bis dure nohch Hezron un fihrt nuf nohch Addar un biegt um nohch Karka 15,4 un berihrt Azmon un lauft üs am Bach Ägypte, so daß des End dr Grenze s Meer wird. Des isch äiri Grenze nohch Süde. 15,5 D Oschtgrenze isch des Salzmeer bis dert, wo dr Jordan inefleßt. D Nordgrenze fangt a am Meer dert, wo dr Jordan inefleßt, 15,6 un fihrt nuf nohch Bet-Hogla un zeht sich hi nördlich vu Bet-Araba un kummt uffe zuem (a) Schtei (Wackis) Bohans, d Bue (Suhn) Ruben, 15,7 un fihrt nuf nohch Debir vum Dal Achor un wendet sich nordwärts nohch Gelilot, gegeiba dr Schteige vu Adummim, de südlich vum Bachtal lit. Dnohch goht sie zuem Wassa vu En-Schemesch un lauft üs zue d (a) Quelle Rogel. 15,8 Dnohch fihrt sie nuf zuem (a) Dal d Bue (Suhn) Hinnoms südlich vum Berghang dr Jebusita - des isch Jerusalem - un kummt nuf uf d Gipfel vum Berg, der weschtlich vor rem Dal Hinnom lit un a d Nordecke vu d Ebeni Refaïm. 15,9 Dnohch kummt sie vum Berggipfel zue d Quelle Neftoach un lauft üs zue d Schtädt vum Bergland Efron un heldet(neigt) sich nohch Baala - des isch (a) (b) (c) Kirjat-Jearim - 15,10 un biegt um vu Baala nohch Weschte zuem Berg Seïr un goht a d Nordsiete vum Bergland(Gebirge) Jearim - des isch Kesalon - un kummt rab nohch Bet- Schemesch un goht durch (a) (b) Timna 15,11 un kummt üsä am Nordhang vum Berg Ekron un zeht sich nohch Schikkaron un goht dure zuem Berg vu Baala un kummt üsä bi Jabneel, so daß ihr End s Meer isch. 15,12 D Weschtgrenze aba isch des große Meer un si Gstade. Des isch de Grenze vu Juda ringsumher fir sini Gschlechta.Kaleb gregt Hebron. Otniel eroberet Debir15,13 (a) (b) Kaleb aba, däm Bue (Suhn) Jefunnes, wird si Deil ge midde unda Juda, we dr HERR däm Josua bifihlt het, nämlich de Schtadt vum Arba, vum Vada (Babbe) Anaks, des isch Hebron. 15,14 Un Kaleb vutriebt vu dert de dräi Buebä (Sühn) Anaks: Scheschai, Ahiman un Talmai, de Nohchkumme Anaks, 15,15 un zeht vu dert nuf gege de Inwohna vu Debir. Debir aba hieß vorziite Kirjat-Sefer. 15,16 Un Kaleb sait: Wer Kirjat-Sefer schlat un eroberet, däm will ich mi Dochta Achsa als Wieb ge. (a) 15,17 Do eroberet´s (a) Otniel, d Bue (Suhn) vum Kenas, vum Brueda Kalebs. Un Kaleb git nem sini Dochta Achsa als Wieb. 15,18 Un s isch gschehe (bassiert), als sie zue nem kummt, bequatscht da (er) sie, ä Acka z fordare vu ihrem Vada (Babbe). Un sie schtiegt vum Esel. Do sait Kaleb zue nare(ihr): Was willsch dü? 15,19 Sie sait: Gib ma (mir) ä Segensgabe; denn dü hesch mir ä dürres (mi nohch rem dürre) Südland ge; gib ma (mir) au Wassaquelle! Do git da (er) ihre de obere un di undere Quelle.D Schtädt vum Schtamm Juda15,20 Des isch des Erbdeil vum Schtamm Juda fir sini Gschlechta. 15,21 Un de Schtädt vum Schtamm Juda nohch d Grenze vu Edom zue, im Südland, ware de: Kabzeel, Eder, Jagur, 15,22 Kina, Dimona, Adada, 15,23 Kedesch, Hazor, Jitnan, 15,24 Sif, Telem, Bealot, 15,25 Hazor-Hadatta, Kerijot-Hezron - des isch Hazor -, 15,26 Amam, Schema, Molada, 15,27 Hazar-Gadda, Heschmon, Bet-Pelet, 15,28 Hazar-Schual, Beerscheba un sini Ortschafte, 15,29 Baala, Ijim, Ezem, 15,30 Eltolad, Kesil, Horma, 15,31 Ziklag, Madmanna, Sansanna, 15,32 Bet-Lebaot, Schilhim, En-Rimmon. Des sin ninezwanzig Schtädt mit ihre Höf(Gehöfte).15,33 Im Hiigelland aba ware (a) (b) Eschtaol, Zora, Aschna, 15,34 Sanoach, En-Gannim, Tappuach, Enam, 15,35 Jarmut, Adullam, Socho, Aseka, 15,36 Schaarajim, Aditajim, Gedera un Gederotajim. Des sin vierzehn Schtädt mit ihre Höf(Gehöfte). 15,37 Zenan, Hadascha, Migdal-Gad, 15,38 Dilan, Mizpe, Jokteel, 15,39 Lachisch, Bozkat, Eglon, 15,40 Kabbon, Lachmas, Kitlisch, 15,41 Gederot, Bet-Dagon, Naama, Makkeda. Des sin sächzehn Schtädt mit ihre Höf (Gehöfte). 15,42 Libna, Eter, Aschan, 15,43 Jiftach, Aschna, Nezib, 15,44 Keïla, Achsib, Marescha. Des sin nin Schtädt mit ihre Höf (Gehöfte). 15,45 Ekron mit sinene Ortschafte un Höf (Gehöfte). 15,46 Vu Ekron nohch rem Meere zue alles, was nohch dr Site vu Aschtot un sinene Höf(Gehöfte) lit: 15,47 Aschtot mit sinene Ortschafte un Höf(Gehöfte), (a) Gaza mit sinene Ortschafte un Höf(Gehöfte) bis a d Bach Ägypte, un de Grenze isch des große Meer un si Gstade. 15,48 Uf däm Berg aba ware Schamir, Jattir, Socho, 15,49 Danna, Kirjat-Sanna - des isch Debir -, 15,50 Anab, Eschtemo, Anim, 15,51 Goschen, Holon, Gilo. Des sin elf Schtädt mit ihre Höf(Gehöfte). 15,52 Arab, Duma, Eschan, 15,53 Janum, Bet-Tappuach, Afeka, 15,54 Humta, Kirjat-Arba - des isch Hebron -, Zior. Des sin nin Schtädt mit ihre Höf (Gehöfte). 15,55 Maon, Karmel, Sif, Jutta, 15,56 Jesreel, Jokdeam, Sanoach, 15,57 Kajin, Gibea, Timna. Des sin zehn Schtädt mit ihre Höf (Gehöfte). 15,58 Halhul, Bet-Zue , Gedor, 15,59 Maarat, Bet-Anot, Eltekon. Des sin sechs Schtädt mit ihre Höf (Gehöfte). Tekoa, Efrata - des isch Bethlehem -, Peor, Etam, Kulon, Tatam, Sores, Kerem, Gallim, Bet-Ter, Manocho. Des sin elf Schtädt mit ihre Höf (Gehöfte). * *Im Vers 59 ab Tekoa isch`s nur in d griechische Ibasetzung ibaliefert. 15,60 Kirjat-Baal - des isch (a) (b) Kirjat-Jearim -, Rabba; zwei Schtädt mit ihre Höf (Gehöfte). 15,61 In dr Wüschte aba ware Bet-Araba, Middin, Sechacha, 15,62 Nibschan un de Salzstadt un En-Gedi. Des sin sechs Schtädt mit ihre Höf (Gehöfte). 15,63 D Jebusita aba wohne (husse) in Jerusalem, un Juda ka sie nit vutriebe. So bliebe de Jebusita mit däne vu Juda in Jerusalem wohne bis uf dän Dag. |
S 16. KapitelD Südgrenze vu d Schtämm Ephraim un Manasse16,1 S Los vum Schtamm Josef nimmt si Afang am Jordan bi Jericho, a däm Wassa vu Jericho im Oschte. Vu Jericho a goht de Grenze durch d Wüschte uf des Bergland nohch Bethel 16,2 un kummt vu Bethel üsä nohch Lus un goht durch zuem Biet (Gäu, Gau) dr Arkita nohch Atarot 16,3 un zeht sich abe westwärts zuem Biet (Gäu, Gau) dr Jafletita bis a des Biet (Gäu, Gau) vum undere Bet-Horon un bis nohch Geser, un ihr End isch am Meer.16,4 Un de Buebä (Sühn) Josef, Manasse un Ephraim, gregä ihr Erbdeil. S Biet (Gäu, Gau) vum Schtamm Ephraim16,5 Des Biet (Gäu, Gau) vum Schtamm Ephraim fir sini Gschlechta: D Grenze vu sinem Erbdeil ostwärts war Atrot-Addar bis zuem oberen Bet-Horon 16,6 un lauft üs bis zuem Meer; bi Michmetat, des im Norde lit, biegt sich um ostwärts nohch Taanat-Silo un goht do durch öschtlich vu Janoach 16,7 un kummt rab vu Janoach nohch Atarot un Naara un schtost a Jericho un lauft üs am Jordan. 16,8 Vu Tappuach goht de Grenze westwärts zuem Bach Kana, un ihr End isch am Meer. Des isch des Erbdeil vum Schtamm Ephraim fir sini Gschlechta; 16,9 dzue alli Schtädt mit ihre Höf(Gehöfte), de (a) fir Ephraim üsgsondert wore sin midde unda däm Erbdeil vum Schtamm Manasse. 16,10 Un sie vutriebe de Kanaanita nit, de in (a) (b) Geser gwohnt hän. So bliebe de Kanaanita midde unda Ephraim bis uf dän Dag un ware fronpflichtig wore.S 17. KapitelS Biet (Gäu, Gau) vum Schtamm Manasse17,1 Un des Los flegt fir d Schtamm Manasse, denn na (er) isch Josef erschtgeborena Bue (Suhn), un s flegt uf (a) (b) Machir, d erstgeborene Bue (Suhn) Manasses, d Vada (Babbe) Gileads, denn na (er) war ä Kregsma, un s wäre nem zdeil Gilead un Baschan. 17,2 Uf di andere Buebä (Sühn) Manasses aba nohch ihre Gschlechta flegt des Los au, nämlich uf de Buebä (Sühn) Abïsers, de Buebä (Sühn) Heleks, de Buebä (Sühn) Asriëls, de Buebä (Sühn) Sichems, de Buebä (Sühn) Hefers un de Buebä (Sühn) Schemidas. Des sin de Nohchkumme Manasses, d Bue (Suhn) Josef, de Männa (Manne) nohch ihre Gschlechta. 17,3 Aba (a) Zelofhad, d Bue (Suhn) Hefers, d Bue (Suhn) Gileads, d Bue (Suhn) Machirs, d Bue (Suhn) Manasses, het keini Buebä (Sühn), sundern (b) (c) nur Techtare un ihri Näme sin de: Machla, Noa, Hogla, Milka, Tirza. 17,4 Un sie kumme vor d Prieschta Eleasar un vor Josua, d Bue (Suhn) Nuns, un vor di Obaschte un sage: Dr HERR het Moses bifohle, daß sa (er) uns soll ä Erbdeil ge unda unsare Breda. Un ma git tene Erbdeile unda d Breda vu ihre Vada (Babbe) nohch rem Bifehl des HERRN. 17,5 S flege aba uf Manasse zehn Erbteil üßa däm Land Gilead un Baschan, des gegeiba vum Jordan lit; 17,6 denn de Techtare Manasses gregä Erbdeile unda sinene Sehn. Des Land Gilead aba wird d andere Sehn Manasses zdeil. 17,7 Un de Grenze Manasses war vu Asser a nohch Michmetat, des öschtlich vu Sichem lit, un längt rechts a des Biet (Gäu, Gau) vu En-Tappuach; 17,8 des Land vu Tappuach wird däm Manasse zdeil, aba Tappuach selba a dr Grenze Manasses wird Ephraim zdeil. 17,9 Dnohch kummt sie rab zuem Bach Kana a dr Südsiete vum Bach de Schtädt ghäre Ephraim inmidde dr Schtädt Manasses. D Grenze Manasses aba goht wida a d Nordsieite vum Bach un endet am Meer; 17,10 Ephraim lit südwärts, Manasse nordwärts, un des Meer isch d Grenze. Manasse kunnt a Asser im Norde un a Issachar im Oschte. 17,11 S het aba Manasse in d Gegend vu Issachar un Asser: Bet-Schean un sini Ortschafte, Jibleam un sini Ortschafte un de Inwohna vu Door un sini Ortschafte un de vu En-Dor un sini Ortschafte, de vu Taanach un sini Ortschafte un de vu Megiddo un sini Ortschafte samt d dräi Höhä(Hiigel). 17,12 Un d Schtamm Manasse ka de Schtädt nit erobere, sundern de Kanaanita vumochte im Land z bliebe. 17,13 Als aba de Israelite schtark wäre, mache sie de Kanaanita fronpflichtig; aba sie vutriebe sie nit völlig. (a) D Schtämm Ephraim un Manasse vulange me Land17,14 Do schwätze de Nohchkumme Josef mit Josua un sage: Wurum hesch dü uns nur ei Los un ei Erbdeil ge? Ich bi doch ä großes Volk, do mich dr HERR so gsegnet het. 17,15 Do sait Josua zue nene: Wel dü ä großes Volk bisch, so gang nuf ins Waldgebirge un fäll(rod) dert fir dich im Land vu d Perisita un Refaïta, wenn dir des Bergland Ephraim z eng isch. 17,16 Do sage de Nohchkumme Josef: Des Bergland wird nit Platz gnoe fir uns ha; dzue git´s iserne Kärre bi alle Kanaanita, de im ebenen Land wohne(huuse), bi däne zue Bet-Schean un sinene Ortschafte un bi däne in d Ebene Jesreel. 17,17 Josua sait zuem Huus Josef, zue Ephraim un Manasse: Dü bisch ä großes Volk, un wel dü so schtark bisch, sollsch dü nit nur ei Los ha, 17,18 sundern des Bergland soll di si, wo dr Wald isch; dert kasch dü fälle(rode), un na (er) soll di si, so wiet da (er) längt; dann (dnoh) wirsch dü de Kanaanita vutriebe, obwohl sie iserne Kärre hän, denn dü wirsch schtärka si als sie. * *Nohch andere Ibalieferige: denn sie sin mächtig.S 18. KapitelD Rescht vum Land wird in Ortschaftslischte ufgschriebe18,1 Un s vusammlet sich de ganzi Gmeind dr Israelite in (a) (b) (c) (d) Silo un richte dert de Schtiftshitte uf, un des Land war nene undaworfe.18,2 Un s ware nohch siebä Schtämm vu Israel, de ihr Erbdeil nit gregt hän. 18,3 Un Josua sait zue Israel: We lang sin ihr so lescheer, daß ihr nit higehn, des Land izneh, des äich d HERR, dr Gott äira Vädare, ge het? 18,4 Nähme äich üs jedäm Schtamm dräi Männa (Manne), dmit i (ich) sie schick un sie sich ufmache un durchs Land gehn un´s ufschribe nohch ihre Erbdeile un wida zue ma (mir) kumme. 18,5 Deile des Land in siebä Deil! Juda soll bliebe uf sinem Biet (Gäu, Gau) im Süde, un des Huus Josef soll bliebe uf sinem Biet (Gäu, Gau) im Norde. 18,6 Ihr aba, schribe de siebä Deil vum Land uf un den ma(mir)'s kund; dann (dnoh) will i (ich) fir äich des Los werfe do vor rem HERRN, unsam Gott. 18,7 Denn de (a) Levite gregä kei Adeil unda äich, sundern des Prieschtatum des HERRN isch ihr Erbdeil. Gad aba un Ruben un dr halbe Schtamm Manasse hän ihr Deil gregt gegeiba vum Jordan im Oschte, des nene Moses, dr Knecht des HERRN, ge het. 18,8 Do mache sich de Männa (Manne) uf un gehn hi. Un Josua bifehlt tene, als sie üszoge sin, des Land ufzschribe, un sait: Gehn hi un durchwandere des Land; schribt´s uf un kehrt zue ma (mir) zruck, dmit i (ich) fir äich do des Los werfe vor rem HERRN in Silo. 18,9 So gehn de Männa (Manne) hi un durchzehn des Land un schribe's uf in ä Buech, Schtadt fir Schtadt, in siebä Deil, un kumme wida zue Josua ins Laga nohch Silo. 18,10 Do wirft Josua des Los fir sie in Silo vor rem HERRN un vudeilt dert des Land unda de Israelite, jedäm Schtamm si Deil.
S Biet (Gäu, Gau) vum Schtamm Benjamin18,11 Do flegt des Los vum Schtamm (a) Benjamin fir sini Gschlechta, un si Biet (Gäu, Gau) war zwische Juda un Josef. 18,12 Un sini Grenze war a d Nordsite vum Jordan a un goht nuf uf d Hang nördlich vu Jericho un kummt ufs Bergland westwärts un goht üs nohch dr Wüschte vu (a) Bet-Awen 18,13 un goht vu do nohch Lus - des isch (a) (b) Bethel - a d Schtich südwärts vu Lus un kummt nab nohch Atrot-Addar a d Berg, der wo südwärts lit vum untere Bet-Horon. 18,14 Dnohch heldet sie sich un biegt in ihr westliche Deil nohch Süde um vum Berg a, der wo südlich vor Bet-Horon lit, un endet bi Kirjat-Baal - des isch (a) Kirjat- Jearim -, ä Schtadt in Juda. Des isch de Site nohch Weschte. 18,15 Aba uf dr Site nohch Süde lauft de Grenze vu (a) Kirjat-Jearim a un goht zerscht nohch Weschte un lauft dann (dnoh) hi zue d Quelle Neftoach 18,16 un goht nab a d Fueß vum Berg, der vor rem Dal d Bue (Suhn) Hinnoms lit, a d Nordecke vu d Ebeni Refaïm, un goht rab durchs Dal Hinnom am Südhang vu d Jebusitaschtadt un kummt nab zue d Quelle Rogel 18,17 un zeht sich nordwärts un lauft hi nohch En-Schemesch un lauft hi nohch Gelilot gegeiba dr Wägli vu Adummim un kummt nab zuem Schtei (Wackes) Bohans, d Bue (Suhn) Ruben, 18,18 un goht zuem Hang nördlich vu Bet-Araba un kummt nab nohch Bet- Araba 18,19 un goht zuem Hang nördlich vu Bet-Hogla, un ihr End isch am nördliche Ufa vum Salzmeer, dert, wo dr Jordan inefleßt. Des isch de Südgrenze. 18,20 Aba de Site nohch Oschte soll d Jordan abgrenze. Des isch des Erbdeil Benjamins in sini Grenze ringsum fir sini Gschlechta.18,21 D Schtädt aba vum Schtamm Benjamin fir sini Gschlechta sin de: Jericho, Bet-Hogla, Emek-Keziz, 18,22 Bet-Araba, Zemarajim, Bethel, 18,23 Awim, Para, Ofra, 18,24 Kefar-Ammoni, Ofni, Geba. Des sin zwöelf Schtädt mit ihre Höf(Gehöft). 18,25 Gibeon, Rama, Beerot, 18,26 Mizpe, Kefira, Moza, 18,27 Rekem, Jirpeel, Tarala, 18,28 Zela, Elef un de Schtadt vu d Jebusita - des isch Jerusalem -, Gibea, Kirjat-Jearim; vierzehn Schtädt mit ihre Höf(Gehöft). Des isch des Erbdeil vum Schtamm Benjamin fir sini Gschlechta. S 19. KapitelS Biet (Gäu, Gau) vum Schtamm Simeon19,1 Dnohch flegt des zweite Los uf d Schtamm (a) Simeon fir sini Gschlechta; un ihr Erbdeil war inmidde vum Erbdeil vu Juda. 19,2 Un s ward ne zuem Erbdeil (a) Beerscheba, Schema, Molada, 19,3 Hazar-Schual, Baala, Ezem, 19,4 Eltolad, Betul, Horma, 19,5 Ziklag, Bet-Markabot, Hazar-Susa, 19,6 Bet-Lebaot, Scharuhen. Des sin dräizehn Schtädt mit ihre Höf(Gehöfte). 19,7 Ajin, Rimmon, Eter, Aschan. Des sin vier Schtädt mit ihre Höf(Gehöfte), 19,8 dzue alli Gehöfte, de um de Schtädt liege, bis Baalat-Beer; des isch Rama im Südland. Des isch des Erbdeil vum Schtamm Simeon fir sini Gschlechta. 19,9 Denn des Erbdeil vum Schtamm Simeon isch vum Adeil vum Schtamm Juda gnumme. Wel dr Adeil vum Schtamm Juda zue groß fir nen war, drum erbte d Schtamm Simeon midde in däm sinem Erbdeil.S Biet (Gäu, Gau) vum Schtamm Sebulon19,10 Des dritte Los flegt uf d Schtamm (a) Sebulon fir sini Gschlechta. Un de Grenze vu sinem Erbdeil war bis Sarid 19,11 un goht nuf weschtwärts nohch Marala un schtoßt a Dabbeschet un dann (dnoh) a d Bach, der gegeiba vu Jokneam fleßt, 19,12 un wendet sich vu Sarid gege Sunneufgang bis a des Biet (Gäu, Gau) Kislot-Tabor un lauft hi nohch Daberat un längt nuf nohch Jafia. 19,13 Un vu do goht sie gege Oschte nohch Gat-Hefer un Et-Kazin un lauft hi nohch Rimmon, biegt sich nohch Nea 19,14 un biegt um im Norde nohch Hannaton un endet im Dal vu Jiftach-El. 19,15 Dozue Kattat, (a) Nahalal, Schimron, Jidala un Bethlehem. Des sin zwöelf Schtädt mit ihre Höf(Gehöfte). 19,16 Des isch des Erbdeil vum Schtamm Sebulon fir sini Gschlechta; des sin sini Schtädt un Gehöfte.
S Biet (Gäu, Gau) vum Schtamm Issachar19,17 Des vierte Los flegt uf d Schtamm (a) Issachar fir sini Gschlechta. 19,18 Un si Biet (Gäu, Gau) war Jesreel, Kesullot, (a) Schunem, 19,19 Hafarajim, Schion, Anaharat, 19,20 Rabbit, Kischjon, Ebez, 19,21 Remet, En-Gannim, En-Hadda, Bet- Pazzez; 19,22 un de Grenze schtoßt a Tabor, Schahazajim, Bet-Schemesch, un ihr End isch am Jordan. Sächzehn Schtädt mit ihre Höf(Gehöfte). 19,23 Des isch des Erbdeil vum Schtamm Issachar fir sini Gschlechta, de Schtädt mit ihre Höf(Gehöfte).
S Biet (Gäu, Gau) vum Schtamm Asser19,24 Des fünfte Los flegt uf d Schtamm (a) Asser fir sini Gschlechta. 19,25 Un si Biet (Gäu, Gau) war Helkat, Hali, Bäte, Achschaf, 19,26 Alammelech, Amad, Mischal, un de Grenze schtoßt im Weschte a d Karmel un a d Fluß Libnat 19,27 un wendet sich gege Oschte nohch Bet- Dagon un schtoßt a Sebulon un a des Dal Jiftach-El nordwärts, schtoßt a Bet- Emek, Negïl un lauft hi nohch Kabul zue d Linke, 19,28 Abdon, Rehob, Hammon, Kana bis nohch Sidon, dr große Schtadt, 19,29 un draiht sich nohch Rama bis zue d feschte Schtadt Tyrus un draiht sich nohch Hosa un endet am Meer. Dozue Mahaleb, Achsib, 19,30 Umma, Afek, Rehob. Zweiezwanzig Schtädt mit ihre Höf(Gehöfte). 19,31 Des isch des Erbdeil vum Schtamm Asser fir sini Gschlechta, de Schtädt mit ihre Höf(Gehöfte).
S Biet (Gäu, Gau) vum Schtamm Naftali19,32 Des sechste Los flegt uf d Schtamm (a) Naftali fir sini Gschlechta. 19,33 Un sini Grenze war vu Helef, vu d Eiche bi Zaanannim a, dzue Adami- Nekeb un Jabneel, bis Lakkum un endet am Jordan; 19,34 un de Grenze draiht sich weschtwärts nohch Asnot-Tabor un lauft vu do nohch Hukkok un schtoßt nohch Sebulon im Süde un a Asser im Weschte un a d Jordan im Oschte. 19,35 Un festi Schtädt sin: Ziddim, Zer, Hammat, Rakkat, Kinneret, 19,36 Adama, Rama, Hazor, 19,37 Kedesch, Edreï, En-Hazor, 19,38 Jiron, Migdal-El, Horem, (a) Bet-Anat, Bet-Schemesch. Neunzehn Schtädt mit ihre Höf(Gehöfte). 19,39 Des isch des Erbdeil vum Schtamm Naftali fir sini Gschlechta, de Schtädt mit ihre Höf(Gehöfte).
S Biet (Gäu, Gau) vum Schtamm Dan19,40 Des siebte Los flegt uf d Schtamm (a) Dan fir sini Gschlechta. 19,41 Un des Biet (Gäu, Gau) vu sinem Erbdeil war Zora, Eschtaol, Ir-Schemesch, 19,42 Schaalbim, Ajalon, Jitla, 19,43 Elon, (a) Timna, Ekron, 19,44 Elteke, Gibbeton, Baalat, 19,45 Jehud, Bene-Berak, Gat-Rimmon, 19,46 Me-Jarkon, Rakkon mit däm Biet (Gäu, Gau) bi Jafo. 19,47 Däm Schtamm Dan aba goht si Biet (Gäu, Gau) vulore, un na (er) zeht nuf un het gege Leschem kämpft un erobert´s un schlat´s mit d Schärfi vum Schwert un nimmt´s i un het drin gwohnt un het´s Dan gheiße nohch sinem Vada (Babbe). (a) 19,48 Des isch des Erbdeil vum Schtamm Dan fir sini Gschlechta, de Schtädt mit ihre Höf(Gehöfte).
Josuas Adeil19,49 Un als sie des ganze Land üsdeilt hän, nohch sinene Biete (Gäu, Gau), gän de Israelite däm Josua, däm Bue (Suhn) Nuns, ä Erbdeil in ihra Middi 19,50 un gän nem nohch rem Bifehl des HERRN de Schtadt, de na (er) gforderet het, nämlich (a) (b) Timnat-Serach uf däm Berg Ephraim. Dann (Dnoh) het da (er) de Schtadt ufbäut un het drin gwohnt.19,51 Des sin de Erbteile, de (a) Eleasar, dr Prieschta, un Josua, dr Bue (Suhn) Nuns, un de Hauptlit dr Sippe unda d Schtämm Israels durchs Los üsdeilt hän in (b) Silo vor rem HERRN, vor d Dire dr Schtiftshitte; un sie beende so de Vudeilig vum Land. S 20. KapitelSechs Zuefluchtschtädt fir Lit, de öbber (ebber) umbrocht hän20,1 Un dr HERR schwätzt mit Josua un sait: 20,2 Sage d Israelite: Bschtimme unda äich (a) Fraischtädt, vu däne ich äich durch Moses gsait ha. 20,3 Dohi ka ä Todschläga futwitsche (fliehe), der öbber (ebber) üs Vusähe un ohni Absicht erschlage het, dmit sie äich ä Fraistatt isch vor rem Blueträcha. 20,4 Un wer zue eina vu d Schtädt vutwischt (flieht), soll druße vor rem Schtadtdoor schtoh bliebe un vor d Älteschte dr Schtadt sini Sach vorbringe; dann (dnoh) solle sie nen zue sich in d Schtadt nähmä un nem Platz ge, bi nene z huuse. 20,5 Un wenn dr Blueträcha nem nohchjagt, solle sie d Todschläga nit in sini Händ (Pfode) ibage, wel la (er) ohni Absicht si Nächschte erschlage het un nem dvor nit feind gsi isch. 20,6 So soll la (er) in dr Schtadt huuse, bis sa(er) vor d Gmeind vor Gricht gschtande isch un bis dr Hohepriester gschtorbe isch, der zue sella Ziit im Amt si wird. Dann (Dnoh) darf dr Todschläga zruckkumme in sini Schtadt un in si Huus, zue d Schtadt, üs der ra (er) gflohe isch. 20,7 Do weihte sie (a) Kedesch in Galiläa uf däm Bergland Naftali un Sichem uf däm Bergland Ephraim un (b) Kirjat-Arba - des isch Hebron - uf däm Bergland Juda; 20,8 un gegeiba vum Jordan, im Oschte vu Jericho, (a) bschtimmte sie Bezer in d Wüschte uf d Ebeni in d Gegend vum Schtamm Ruben un Ramot in Gilead in d Gegend vum Schtamm Gad un Golan in Baschan in d Gegend vum Schtamm Manasse. 20,9 Des ware de Schtädt, bschtimmt fir alli Israelite un d Fremdling, der in ihra Midde huust, daß dohi vutwische (fliehe) kennt, wer öbber (ebber) üs Vusähe erschleht, dmit da (er) nit schtirbt durch d Blueträcha, bis sa(er) vor d Gmeind gschtande het.S 21. KapitelWohnige vu d Levite(1Chr 6,39-66)21,1 (a) (b) Do kumme de Hauptlit vu d Sippe unda d Levite zuem Prieschta Eleasar un zue Josua, däm Bue (Suhn) Nuns, un zue d Hauptlit dr Sippe unda d Schtämm Israel 21,2 un schwätze mit tene in Silo im Land Kanaan un sage: Dr HERR het bifohle durch Moses, daß ma uns Schtädt ge soll, um drin z huuse(wohne), un dzue Weidplätz fir unsari Viecher. 21,3 Do gän d Israelite d Levite vu ihrem Erbdeil nohch rem Bifehl des HERRN die Schtädt un ihri Weidplätz.21,4 Un des Los flegt uf de Gschlechta dr Kehatita, un s wäre unda d Levite d Sehn vum Prieschta Aaron durchs Los zuedeilt dräizehn Schtädt vum Schtamm Juda, vum Schtamm Simeon un vum Schtamm Benjamin. (a) 21,5 D ibrige Sehn Kehat aba wäre durchs Los zuedeilt zehn Schtädt vu d Gschlechta vum Schtamm Ephraim, vum Schtamm Dan un vum halbe Schtamm Manasse. 21,6 Aba d Sehn Gerschon wäre durchs Los zuedeilt dräizehn Schtädt vu d Gschlechta vum Schtamm Issachar, vum Schtamm Asser un vum Schtamm Naftali un vum halbe Schtamm Manasse in Baschan. 21,7 D Sehn Merari wäre fir ihri Gschlechta zuedeilt zwöelf Schtädt vum Schtamm Ruben, vum Schtamm Gad un vum Schtamm Sebulon. 21,8 So gän d Israelite d Levite durchs Los die Schtädt un ihri Weidplätz, we dr HERR durch Moses bifohle het.
D Schtädt vu d Nohchkumme vu Kehat21,9 Vu däm Schtamm Juda un vum Schtamm Simeon gän sie die Schtädt, de sie mit Name sage, 21,10 d Sehn Aaron vum Gschlecht dr Kehatita üs d Levite; denn des erschte Los war rene zdeil wore. 21,11 Sie gän nene (a) de Schtadt vum Arba, vum Vada (Babbe) Anaks, - des isch Hebron - uf däm Berg Juda un ihri Weidplätz um sie her. 21,12 Aba des Ackerland vu d Schtadt mit ihre Höf (Gehöfte) gän sie (a) (b) Kaleb, däm Bue (Suhn) Jefunnes, als Hab un Guet. 21,13 Sie gän d Sehn vum Prieschta Aaron d Fraischtadt fir d Todschläga: Hebron un sini Weidplätz, Libna un sini Weidplätz, 21,14 Jattir un sini Weidplätz, Eschtemoa un sini Weidplätz, 21,15 Holon un sini Weidplätz, Debir un sini Weidplätz, 21,16 Ajin un sini Weidplätz, Jutta un sini Weidplätz, (a) Bet-Schemesch un sini Weidplätz, nin Schtädt vu däne zwei Schtämm.21,17 Vu däm Schtamm Benjamin aba gän sie vier Schtädt: Gibeon un sini Weidplätz, Geba un sini Weidplätz, 21,18 Anatot un sini Weidplätz, Alelemet un sini Weidplätz, 21,19 so daß alli Schtädt vu d Buebä (Sühn) Aaron, dr Prieschta, ware dräizehn mit ihre Weidplätze. 21,20 Di Gschlechta vu d ibrige Buebä (Sühn) Kehat, d Levite, gregä als ihr Losadeil vum Schtamm Ephraim vier Schtädt: 21,21 Sie gän nene d Fraischtadt fir d Todschläga: (a) Sichem un sini Weidplätz uf däm Bergland Ephraim, un Geser un sini Weidplätz, 21,22 Kibzajim un sini Weidplätz, Bet- Horon un sini Weidplätz. 21,23 Vu däm Schtamm Dan vier Schtädt: Elteke un sini Weidplätz, Gibbeton un sini Weidplätz, 21,24 Ajalon un sini Weidplätz, Gat- Rimmon un sini Weidplätz. 21,25 Vu däm halbe Schtamm Manasse zwei Schtädt: Taanach un sini Weidplätz, Gat-Rimmon un sini Weidplätz, 21,26 so daß alli Schtädt cu d Gschlechta dr ibrige Buebä (Sühn) Kehat ware zehn mit ihrem Weidplätz.
D Schtädt vu d Nohchkumme vu Gerschon21,27 D Sehn Gerschon aba üs d Gschlechta dr Leviten wäre ge vum halbe Schtamm Manasse zwei Schtädt: d Fraischtadt fir d Todschläga: (a) Golan in Baschan un sini Weidplätz, un Beëschtera un sini Weidplätz. 21,28 Vu däm Schtamm Issachar vier Schtädt: Kirschjon un sini Weidplätz, Daberat un sini Weidplätz, 21,29 Jarmut un sini Weidplätz, En- Gannim un sini Weidplätz. 21,30 Vu däm Schtamm Asser vier Schtädt: Mischal un sini Weidplätz, Abdon un sini Weidplätz, 21,31 Helkat un sini Weidplätz, Rehob un sini Weidplätz. 21,32 Vu däm Schtamm Naftali dräi Schtädt: d Fraischtadt fir de Todschläga: (a) Kedesch in Galiläa un sini Weidplätz, unda anderem Hammot-Dor un sini Weidplätz, Kartan un sini Weidplätz, 21,33 so daß alli Schtädt vum Gschlecht dr Gerschonita dräizehn ware mit ihre Weidplätz.
D Schtädt vu d Nohchkumme vu Merari21,34 D Gschlechta dr Buebä (Sühn) Merari aba, vu d ibrige Levite, wäre ge vum Schtamm Sebulon vier Schtädt: Jokneam un sini Weidplätz, Karta un sini Weidplätz, 21,35 Dimna un sini Weidplätz, Nahalal un sini Weidplätz. 21,36 Vu däm Schtamm Ruben vier Schtädt: d Fraischtadt fir d Todschläga: (a) Bezer un sini Weidplätz, ferner Jahaz un sini Weidplätz, 21,37 Kedemot un sini Weidplätz, Mefaat un sini Weidplätz. 21,38 Vu däm Schtamm Gad vier Schtädt: d Fraischtadt fir d Todschläga: (a) Ramot in Gilead un sini Weidplätz, 21,39 unda anderem Mahanajim un sini Weidplätz, Heschbon un sini Weidplätz, Jaser un sini Weidplätz, 21,40 so daß alli Schtädt dr Buebä (Sühn) Merari nohch ihre Gschlechta, vu d ibrige Levite, ware zwöelf nohch ihrem Los.21,41 Alli Schtädt vu d Levite unda däm Erbe Israels ware achtevierzig mit ihre Weidplätz. 21,42 Un jedi vu däne Schtädt het ihr Weidplatz um sich, eini we di ander. Rueh fir des ganze Land21,43 So het dr HERR Israel des ganze Land ge, des sa(er) gschwore het, ihre Vädere z ge, un sie nähme's i un wohne (huuse) drin. (a) 21,44 Un dr HERR git tene (a) Rueh ringsum, ganz we na (er) ihre Vädere gschwore het; un keina ihra Feinde (Gegna) widaschtod tene, sundern alli ihri Feinde (Gegna) git da (er) in ihri Händ (Pfode). 21,45 S war (a) (b) nigs higfoge vu all däm guete Wort, des dr HERR däm Huus Israel vukindigt het. S war alles kumme.S 22. KapitelJosua schickt de zweijehalb Schtämm in ihri Heimet22,1 Do reft Josua de Rubenita un Gadita un d halbe Schtamm Manasse 22,2 un sait zue nene: Ihr hän alles ghalte, was äich Moses, dr Knecht des HERRN, (a) (b) bifohle het, un hän ghärt uf mi Schtimm in allem, was i (ich) äich bifohle ha. 22,3 Ihr hän äiri Breda de langi Ziit bis zuem hiitige Dag nit vulo un hän fescht ghalte a däm Gebot des HERRN, äirem Gott. 22,4 Wel etze dr HERR, äicha Gott, äiri Breda (a) zue d Rueh brocht het, we er ne zuegsait het, so wende äich etze un zehn hi zue äire Wohnige in des Land vu äirem Erbe, des äich Moses, dr Knecht des HERRN, ge het gegeiba vum Jordan 22,5 Achtet aba nur gnau druf, daß ihr läbä (den) nohch rem Gebot un Gsetz, des äich Moses, dr Knecht des HERRN, bifohle het, daß ihr d HERRN, äire Gott, liebt (leb hän) un wandelt in alle sinene Wäg un sini Gebote hebet (haltet) un nem anhängt un nem dene vu ganzem Herze un vu ganza Seele. (a) 22,6 So segnet sie Josua un het sie go lo, un sie gehn zue ihre Wohnige.22,7 Däm eine halbe Schtamm Manasse het Moses ä Erbdeil ge in Baschan, d andere Hälfti git Josua ihr Erbdeil unda ihre Breda däre Site vum Jordans nohch Weschte zue. Un als sa(er) sie go glo het zue ihre Wohnige un sie gsegnet het, 22,8 sait da (er) zue nene: Ihr kummt wida heim mit großem Hab un Guet zue äire Wohnige, mit sehr (sölli) viel Viecher, Silba, Gold, Kupfa, Ise un Kleida. (a) So deilt etze de Beute äira Feinde mit äire Breda. D Oschtschtämm baue ä Altar am Jordan22,9 Do kehre zruck de Buebä (Sühn) Ruben, de Buebä (Sühn) Gad un dr halbe Schtamm Manasse un gehn vu d Israelite wäg üs Silo, des im Land Kanaan lit, dmit sie ins Land Gilead zeh däte zuem Land vu ihrem Erbe, des sie nohch däm Bifehl des HERRN durch Moses geerbt hän. 22,10 Un als sie zue d Schteikreis vum Jordan kumme, de nohch im Land Kanaan liege, baue (bäue) de Buebä (Sühn) Ruben, de Buebä (Sühn) Gad un dr halbe Schtamm Manasse dert am Jordan ä Altar, groß un schen azsäh. 22,11 Als aba d Israelite schwätze ghärt hän : Lueg, dr Schtamm Ruben, dr Schtamm Gad un dr halbe Schtamm Manasse hän ä Altar baut a d Grenze vum Land Kanaan, bi d Schteikreis vum Jordan, a dr Grenze vum Biets(Gäus, Gaus) vu Israel, 22,12 do vusammle sich di ganz Gmeind Israel in Silo, um gege sie ins Feld zue zeh. 22,13 Un Israel schickt zue nene ins Land Gilead d (a) Pinhas, d Bue (Suhn) Eleasars, d Prieschta, 22,14 un mit nem zehn Firschte, üs jeda Sippe vu d Schtämm Israels eine, un jeda war Kopf vu sinere Sippe iba duusig in Israel. 22,15 Un als sie zue nene ins Land Gilead kumme, schwätze sie mit tene un sage: 22,16 So losst äich sage di ganz Gmeind des HERRN: We vusindige ihr äich a däm Gott Israels, daß ihr äich hiit abkehre des HERRN un (a) (b) daß ihr äich ä Altar baut hän un des HERRN abfalle? 22,17 Isch's nit gnoe mit dr Schuld vu (a) Peor, vu der ma (mir) bis zuem hiitige Dag noh nit sufa gmacht sin un um deretwille ä Ploog unda de Gmeinde des HERRN kumme isch? 22,18 Un ihr wende äich hiit des HERRN wäg. Dann (Dnoh) wird s bassiere: hiit lehnt ihr äich uf gege d HERRN, un morge wird da (er) iba di ganz Gmeind Israel ziirne. 22,19 Halte ihr des Land vu äirem Erbe fir unrein (dreckig), so kumme riba ins Land, des däm HERRN ghärt , wo de Wohnig des HERRN schtoht, un nähmä Erbdeile unda uns; aba lehne äich nit uf gege d HERRN un gege uns, daß ihr äich ä Altar baue (bäue) üßa däm Altar des HERRN, unsares Gottes. 22,20 Vusindigte sich nit Achan, d Bue (Suhn) Serachs, am Gebannte, un isch nit dr Zorn kumme iba di ganz Gmeind Israel, obwohl la (er) nur ei einzelna Ma war? Isch er nit zuegrund gange wägä sinere Missetat?
D Oscht- un Weschtschtämm mache Friide mitänanda22,21 Do antworte de Buebä (Sühn) Ruben un de Buebä (Sühn) Gad un dr halbe Schtamm Manasse un sage zue d (a) (b) Obaschte iba duusig in Israel: 22,22 Der schtarke Gott, dr HERR, d schtarke Gott, dr HERR, weiß ses; so weiss ses au Israel: flege ma (mir) ab odr lehne ma (mir) uns uf gege d HERRN, so soll er uns hiit nit helfe! 22,23 Un wenn ma (mir) drum d Altar baut hän, daß ma (mir) uns des HERRN abwände welle, um Brandopfa odr Schpeiseopfa druf z opfare odr Dankopfa druf darzbringe, so suech´s dr HERR heim! 22,24 Hän ma´s(mir´s) nit vielme üs Sorge doe, daß ma (mir) denkt hän: Künftig kennte äiri Buebä (Sühn) zue unsare Sehn sage: Was goht äich dr HERR, dr Gott Israels, a? 22,25 Dr HERR het d Jordan als Grenze bschtimmt zwische uns un äich, ihr Buebä (Sühn) Ruben un Gad, ihr hän kei Deil am HERRN. Dmit däte äiri Nohchkumme unsari Nohchkumme vu däm Reschpeckt vorm HERRN abwände. 22,26 Drum hän ma (mir) gsaid: Len uns ä Altar baue (bäue), nit zuem Brandopfa noh zuem Schlachtopfa, 22,27 sundern dmit da (er) ä (a) Ziige isch zwische uns un äich un unsare Nohchkumme, daß ma (mir) däm HERRN Denscht den wen vor nem mit unsare Brandopfa, Dankopfa un Schlachtopfa, un äiri Buebä (Sühn) künftig nit sage derfe zue unsare Sehn: Ihr hän kei Deil a däm HERRN. 22,28 Un hän ma (mir) uns gsait: Wenn sie künftig zue uns odr zue unsare Nohchkumme so schwätze däte, so kennte ma (mir) sage: Luege, we dr Altar des HERRN baut isch, der unsari Vädare gmacht hän, nit zuem Brandopfa noh zuem Schlachtopfa, sundern zuem Ziige zwische uns un äich. 22,29 So isch`s nit mit uns, daß ma (mir) uns uflehne gege d HERRN un uns hiit vu nem abwände un ä Altar baue (bäue) zuem Brandopfa un zuem Schpeiseopfa un zuem Schlachtopfa üßa däm Altar des HERRN, unsares Gottes, der vor sinere Wohnig schtoht.22,30 Wo aba Pinhas, dr Prieschta, un de Firschte dr Gmeind, de Obaschti iba duusig in Israel, de bi nem ware, de Wort ghärt hän, de de Buebä (Sühn) Ruben, Gad un Manasse sage, hän sie ne guet gfalle. 22,31 Un Pinhas, d Bue (Suhn) Eleasars, dr Prieschta, sait zue d Sehn Ruben, Gad un Manasse: Hiit erkenne ma (mir), daß dr HERR unda uns isch, wel ihr äich nit a däm HERRN vusindigt hän mit der Tat. Etze hän ihr d Israelite errettet üs dr Hand des HERRN. 22,32 Do kehre Pinhas, d Bue (Suhn) Eleasars, dr Prieschta, un di Obaschte üs däm Land Gilead vu d Sehn Ruben un Gad ins Land Kanaan zue d Israelite zruck un sage's ne a. 22,33 Des gfallt d Israelite guet, un sie lobe Gott un sage, daß sie nimmi gege sie ins Feld zeh wen, um des Land zue vuderbe, wo de Buebä (Sühn) Ruben un Gad huuse. 22,34 Un de Buebä (Sühn) Ruben un Gad heiße d Altar*; denn «Ziige isch scha(er) zwische uns, daß dr HERR Gott isch». *In ä baar Handschriften isch der Name «Altar vum Ziigniss(Altar des Zeugnisses)» gschriebe. S 23. KapitelJosua ermahnt de fihrende Männa (Manne) vu Israel ä letschtes Mol23,1 Un nohch langa Ziit, als dr HERR Israel (a) Rueh ge het vor alle sinene Feinde (Gegna) ringsum un Josua etze alt un vieli Däg alt war, 23,2 rueft da (er) ganz Israel, sini Älteschte, Häupta (Kepf), Richta un Amtlit un sait zue nene: I (Ich) bi alt un vieli Däg alt, 23,3 un ihr hän alles gsähne, was dr HERR, äicha Gott, doe het a alle däne Velka vor äich her; denn dr HERR, äicha Gott, het selba fir äich gschtritte. 23,4 Luege, i (ich) ha äich de Velka, de noh ibrig ware, durchs Los zuedeilt, nem jedäm Schtamm si Erbdeil, alli Velka, de i (ich) üsgrottet ha vum Jordan a bis zuem große Meer, wo d Sunne undagoht. 23,5 Un dr HERR, äicha Gott, wird sie vor äich üsschtoße un vor äich vutriebe, un ihr wäre ihr Land inähme, we äich d HERR, äicha Gott, zuegsait het. 23,6 So hebe (halte) etze ganz fescht dra, daß ihr alles den, was gschribe schtoht im Gsetzbuech vum Moses, un nit dvu wieche, nit nohch Rechts un nit nohch Links, (a) 23,7 dmit ihr äich nit vumengt unda de Velka, de noh ibrig sin bi äich, un nit arueft un (a) schwert bi däm Name ihra Götta noh ne dent noh sie abätet, 23,8 sundern däm HERRN, äirem Gott, ahängt, we ihr´s bis uf dän Dag doe hän. 23,9 (a) (b) D HERR het vor äich großi un mächtigi Velka vutriebe, un nemads het äich widaschtande bis uf dän Dag. 23,10 Eina vu äich jagt duusig; denn dr HERR, äicha Gott, schtrietet fir äich, we na (er) äich zuegsait het. 23,11 Drum achtet gwißlig druf um äich selba, daß ihr d HERRN, äire Gott, liebhän. (a) 23,12 Denn wenn ihr äich abwendet un däne Velka, de noh ibrig sin, ahänge un äich mit tene vuhirotet, daß ihr zue nene igehn un sie zue äich, 23,13 so wißt, daß dr HERR, äicha Gott, nimmi alli de Velka vor äich vutriebe wird, sundern (a) (b) (c) sie wäre äich zuem Fallschtrick un Netz wäre un zue nare Geißle fir äiri Buckel (Rucke) un zuem Schtachel in äire Auge, bis ihr üsgrottet sin üs däm guete Land, des äich dr HERR, äicha Gott, ge het.23,14 Lueg, i (ich) gang hiit dohi we alli Welt; un ihr sollt wisse vu ganzem Herze un vu ganza Seele, daß (a) nigs higfloge isch vu all däne guete Worte, de dr HERR, äicha Gott, äich vukindigt het. S isch alles kumme un nigs higfloge. 23,15 (a) We etze all des guete Wort kumme isch, des dr HERR, äicha Gott, äich vukindigt het, so wird dr HERR au iba äich kumme losse all des bese Wort, bis sa(er) äich vutilgt het üs däm guete Land, des äich dr HERR, äicha Gott, ge het. 23,16 Wenn ihr ibaträte d Packt( s Abkumme) des HERRN, äirem Gott, den er äich bifohle het, un higehn un andere Götta dent un sie abätet, so wird dr Zorn des HERRN iba äich losbrenne, un ihr wäre bald üsgrottet si üs däm guete Land, des sa(er) äich ge het. S 24. KapitelJosuas erinnert d Israelite in Sichem an alles, was Gott gmacht het24,1 Josua vusammlet alli Schtämm Israels nohch Sichem un rueft di Älteschte vu Israel, sini Obaschte, Richta un Amtlit. Un als sie vor Gott kumme (träte) ware, 24,2 sait da (er) zuem ganze Volk: Des sait dr HERR, d Gott Israels: Äiri Vädare wohnte (wohne (husse)) vorziite gegeiba vum Euphratschtrom, (a) Terach, Abrahams un Nahors Vada (Babbe), un (b) (c) dente andere Götta. 24,3 Do nimm ich äire Vada (Babbe) Abraham gegeiba vum Schtrom un ha nen umherzehe lo im ganze Land Kanaan un ha si Gschlecht vumehrt un gib nem Isaak. 24,4 Un Isaak gib ic) Jakob un Esau un gib Esau des Bergland (a) Seïr als Hab un Guet. (b) Jakob aba un sini Buebä (Sühn) ziehe nab nohch Ägypte. 24,5 Do schick ich Moses un Aaron un plog Ägypte, we ich`s unda ne doe ha. (a) 24,6 Dnohch (a) fihr ich äich un äiri Vädare üs Ägypte. Un als ihr ans Meer kumme un de Ägypta äire Vädere nohchgjagt sin mit Kärre un Gschpanne ans Schilfmeer, 24,7 do brellä sie zuem HERRN. (a) Der sezt ä Finschtanis zwische äich un de Ägypta un het des Meer iba sie kumme glo, un s vudeckt sie. Äiri Auge hän gsähne, was ich in Ägypte doe ha. Un ihr hän gwohnt(ghuust) in dr Wüschte ä langi Ziit. 24,8 Un (a) ich ha äich brocht in des Land vu d Amorita, de gegeiba vum Jordan wohne (husse). Un als sie gege äich kämpfte, gib ich sie in äiri Händ (Pfode), so daß ihr ihr Land inähme, un ha sie vor äich her vutilgt. 24,9 Do macht sich uf Balak, d Bue (Suhn) Zippors, d Kenig vu d Moabita, un het mit Israel kämpft un schickt hi un het Bileam ruefä lo, d Bue (Suhn) Beors, um äich zue vuflueche. (a) 24,10 Aba ich(i) wollt nen nit härä, sundern (a) na (er) mueß äich segne, un ich ha äich üs sinene Händ (Pfode) grettet. 24,11 Un als ihr iba d Jordan gange sin un nohch Jericho kumme sin, kämpfte gege äich de Birga vu Jericho, de Amorita, Perisita, Kanaanita, Hetita, Girgaschita, Hiwita un Jebusita; aba ich ha sie in äiri Händ (Pfode) ge. (a) (b) 24,12 Un ich ha Angscht un Schrecke vor äich her gschickt; de triebte sie vor äich wäg, (a) de beide Kenig vu d Amorita, un nit di Schwert noh di Boge. 24,13 Un ich ha äich ä Land ge, um des ihr äich nit gmüehjet hän, un Schtädt, de ihr nit baut hän, um drin zue huuse(wohne), un ihr ässä vu Wiberge un Elbaiumn, de ihr nit abäut hän. (a)Josua schtellt s Volk vor d Entscheidig24,14 So firchtet etze d HERRN un dene nem treulich un rechtschaffe un (a) (b) len fahre de Götta, däne äiri Vädare dent hän gegeiba vum Euphratschtrom un in Ägypte, un dene däm HERRN. 24,15 Gfallt`s äich aba nit, däm HERRN z dene, so wähle äich hiit, (a) wäm ihr dene wen: d Götta, däne äiri Vädare dent hän gegeiba vum Schtrom, odr d Götta vu d Amorita, in däre Land ihr huuse(wohne). I (Ich) aba un mi Huus wen däm HERRN dene.24,16 Do git des Volk antwort un sait: So isch`s nit mit uns, daß ma (mir) d HERRN vulo un andere Götta dene! 24,17 Denn dr HERR, unsa Gott, het uns un unsari Vädare üs Ägypteland gfihrt, üs dr Knechtschaft, un het vor unsare Auge de große Zeiche doe un uns bhüetet uf däm ganze Wäg, der ma (mir) zoge sin, un unda alle Velka, durch de ma (mir) gange sin, 24,18 un het vor uns her alli Velka üsgschtoße un de Amorita, de im Land ghuust(gwohnt) hän. Drum wen ma (mir) au däm HERRN dene; denn na (er) isch unsa Gott. 24,19 Josua sait zuem Volk: Ihr (a) kennt däm HERRN nit dene; denn na (er) isch ä heilige Gott, ä (b) eifernde Gott, der äiri Ibaträtige un Sinde nit vuge wird. 24,20 Wenn ihr d HERRN vulen un fremde Götta dene, so wird da (er) sich abwände un äich ploge un äich üsrotte, nohchdäm ma (er) äich Guetes doe het. 24,21 S Volk aba sait zue Josua: Nei, sundern ma (mir) wen däm HERRN dene. 24,22 Do sait Josua zuem Volk: Ihr sin Ziige gege äich selbscht, daß ihr äich d HERRN üsgwählt hän, um nem z dene. Un sie sage: Ja(Jo)! - 24,23 So (a) den(mache) etze vu äich de fremde Götta wäg, de unda äich sin, un halte(heldet) äicha Herz zuem HERRN, däm Gott Israels. 24,24 Un des Volk sait zue Josua: Mir wen däm HERRN, unsam Gott, dene un sinere Schtimm folge. 24,25 So het Josua a däm Dag ä (a) Abmachig (Abkumme) fir s Volk gschloße un legt tene Gsetze un Rechte vor in Sichem. 24,26 Un Josua schribt des alles ins Buech vum Gsetz Gottes un nimmt ä große Schtei (Wackes) un richte nen dert uf unda einare (a) (b) Eiche, de bi däm Heiligtum des HERRN war, 24,27 un sait zuem ganze Volk: Lueg, der Schtei (Wackes) soll (a) (b) Ziige si unda uns, denn na (er) het ghärt alli Wort des HERRN, de na (er) mit uns gswätzt het, un soll ä Ziige unda äich si, daß ihr äiren Gott nit vuliigne. 24,28 So het Josua des Volk entloße, jede in si Erbdeil. Josua un Eleasar schterbe24,29 Un s isch gschehe (bassiert) nohch däne Gschichte, daß Josua, d Bue (Suhn) Nuns, d Knecht des HERRN, schtirbt, als sa(er) hundatzehn Johr alt war. 24,30 Un ma beerdigt (bierdigt) nen in däm Biet (Gäu, Gau) vu sinem Erbdeil in (a) Timnat-Serach, des uf däm Bergland Ephraim lit, nördlich vum Berg Gaasch. 24,31 Un Israel dent däm HERRN, solang Josua läbt un de Älteschte, de nohch langi Ziit nohch Josua gläbt hän un alli Werke des HERRN kennt hän, de na (er) fir Israel doe het. (a)
Beerdig vu d Bei Josefs24,32 De (a) Bei Josefs, de de Israelite üs Ägypte brocht hän, beerdige (bierdige) sie zue Sichem (b) uf däm Schtuck Feld, des Jakob vu d Sehn Hamors, vum Vada (Babbe) vu Sichem, fir hundat Goldschtickli kauft het un des des Erbdeil dr Buebä (Sühn) Josef ward. 24,33 Au (a) Eleasar, d Bue (Suhn) Aarons, schtirbt, un sie bierdige(bierdige) nen in Gibea, dr Schtadt vu sinem Bue (Suhn) Pinhas, de nem ge war uf däm Bergland Ephraim.Letschte Änderungen |