Zruck zue d Alemannische Bibel (Markgräflerland Eschbach)

S BUECH HIOB

Was in däm Buech schtoht

Dr Name Hiob doet "der, wo agfeindet wird" bedite. We ma vuschiedeni Beobachtunge in däm Buech entnämme ka, het Hiob meglichawies in d Ziit vu d Patriarche Isaak un Jakob im Gebiet gläbt, wo schpeta vum Schtamm Manasse bwohnt wore isch (s Land Uz).
Dass sa (er) wirklich gläbt het, wird in d Bibel vu Hesekiel 14,14.20 un Jakobus 5,11 bschtädigt. Sini Gschichte isch vu nem unbekannte Vufassa ufgschribe wore. Als Vufassa vumuetet wärä vor allem Moses odr d Salomo.
S Thema vum däm Buech isch s Gheimnis vum Leide. Fir was losst's Gott zue, dass öbber (ebber), wo Ehrfurcht vor rem het, Schwäres durchmache mueß?
De dräi Freunde vum Hiob sähn deilwies richtige Sache zue däm Thema, was aba im Fall vum Hiob nit zuetrifft. Wenn ma s End vu däm elteschte Buech vu d Bibel bedenkt, fihrt si Üssag iba de Frog: "Fir was losst Gott des zue?" rüs. Dann (Dnoh) schwätzt des Buech vu Hoffnig im Leid.
S Buech Hiob isch ä unvugliechliches liderarisches Kunschtwerk. S fallt au durch si Ufbau uf: D Afang un's End vu däm Buech sin bschribenti Prosa, un de dräi Middeldeil sin in poetischer Schproch vufasst.
Des Buech isch iba de Johrhundate ä große Troscht fir Gläubigi gsi, wo Schwäres durchgmacht hän. S zeigt ne, dass Gott manchmol s Leid zuelosst, um s bessa z mache un uns zwägmache un dass Gott in sinem souveräne Handle imma grecht bliebt.

In däm Buech findet ma au wichtigi Hiwies uf Gottes Plan, d Mensche zue erlese. Um vor Gott grecht dozschtoh, bruucht ä sindige Mensch ä Mittla (vgl. Kab. 9,33), öbber (ebber), wo fir nen ischtoht (vgl. Kab. 16,19) un ä Erlesa (vgl. Kab. 19,25). Des alles findet öbber (ebber), wo glaubt, allei in Jesus Chrischtus.

We des Buech ufbaut isch

1,1-2,13:	D Glaube vum Hiob wird uf d Probe gschtellt
3,1-28,28:	D Üsenandasetzige zwische'm Hiob un sine Freunde
29,1-31,40:	Hiob klagt gege Gott
32,1-37,24:	Elihu meldet sich zue Wort
38,1-41,26:	Gott git im Hiob Antwort
42,1-17:	Gott doet's Schicksal vum Hiob zuem Guete wende

S 1. Kapitel

Hiob het Reschpeckt vor Gott

1,1 S war ä Ma im Land (a) (b) Uz, der het; (c) Hiob ghieße. (d) Sälla war fromm un rechtschaffe, gottesfirchtig un mied des Bese. 1,2 Un na (er) zeugt (ziigt) siebä Buebä (Sühn) un dräi Techtare, 1,3 un na (er) het ka (bsäße) siebeduusig Schof, draiduusig Kamele, fünfhundat Joch Rinda un fünfhundat Eselinne un sehr (sölli) viel Gsindel, un na (er) war richa als alli, de im Oschte ghuust hän. 1,4 Un sini Buebä (Sühn) gehn hi un mache ä Feschtässä, jeda in sinem Hus a sinem Dag, un sie schickte hi un hän ihri dräi Schweschtare iglade, mit tene z ässä un z trinke. 1,5 Un wenn de Däg vum Ässä um ware, schickt Hiob hi un heiligt sie un macht sich freh am Morge uf un het Brandopfa nohch ihra alla Zahl gopfert; denn Hiob het denkt: Mini Buebä (Sühn) kennte gsindigt un Gott abgsaigt ha in ihre Herze. So het Hiob alliziit doe.

D Sadan klagt Hiob a, un Gott losst zue, dass sa (er) preft wird

1,6 S isch gschehe (bassiert) a mä Dag, do de (a) (b) Gottesbuebä kumme un vor d HERRN kumme, kummt au dr (c) Sadan unda si. 1,7 Dr HERR aba sait zue däm Sadan: Wo kummsch dü her? D Sadan git antwort däm HERRN un sait: I (Ich) bi in d Welt do un dert gwandat. 1,8 Dr HERR sait zuem Sadan: Hesch dü achtgha uf mi Knecht Hiob? Denn s isch sinesglieche nit uf Erde, fromm un rechtschaffe, gottesfirchtig un meidet des Bese. 1,9 D Sadan git Antwort däm HERRN un sait: Meinsch dü, daß Hiob (a) Gott umsunscht firchtet? 1,10 Hesch dü doch nen(Ihn), si Hus un alles, was sa(er) het, ringsumher bschitzt. Dü hesch des Gschaffte vu sinene Händ (Pfode) gsegnet, un si Hab un Guet het sich üsbreitet im Land. 1,11 Aba schtreck di Hand üs un taschte alle a, was sa(er) het: was gilt's, na (er) wird dir ins Gsicht hi absage! 1,12 Dr HERR sait zuem Sadan: Lueg, alles, was sa(er) het, isch in dinere Hand; nur a nen selba lege di Hand nit. Do goht d Sadan üsä vum Gott. (a)

1,13 A däm Dag aba, do sini Buebä (Sühn) un Techtare ässä un Wi trinke im Hus vu ihrem Brueda, vum Erschtgiborene, 1,14 kummt ä Laufbursch zue Hiob un sait: Dini Rinda hän pflegt, un d Eselinne gehn näbe ne uf dr Weid (Heet), 1,15 do kumme de üs Saba ä un nähmä sie wäg un erschlen de Knecht mit d Schärfi vum Schwert, un i (ich) ällei bi gflohe, daß i (ich) dir's asagt. 1,16 Als sälla noh schwätzt, kummt ä andere un sait: (a) Fiir Gottes isch vum Himmel gfloge un het Schof un Knecht troffe un vuzehrt sie, un i (ich) ällei bi gflohe, daß i (ich) dir's asagt. 1,17 Als sälla noh schwätzt, kummt eina un sait: D (a) Chaldäa mache dräi Abteilige un kunne iba de Kamele her un nähmä sie wäg un erschlen de Knecht mit d Schärfi vum Schwert, un i (ich) ällei bi gflohe, daß i (ich) dir's asagt. 1,18 Als dälla noh schwätzt, kummt eina un sait: Wo dini Buebä (Sühn) un Techta ässä un trinke im Hus vu ihre Brueda, vum Erschtgiborene, 1,19 un lueg, do kummt ä große Wind vu d Wüschte her un schtoßt a de vier Ecke vum Hus; do flegt s uf de junge Lit, daß sie schterbe, un i (ich) ällei bi gflohe, daß i (ich) dir's asagt.

1,20 Do schtoht Hiob uf un vuriß si Häß(Kleid) un het si Kopf gschore un flegt uf d Bode un buckt sich def 1,21 un sait: I (Ich) bi (a) (b) nackt vu minare Muetter Lyb (Ranze) kumme, nackt wir i (ich) wida hifahre. Dr HERR het's ge, dr HERR het's gnumme; dr Name vum HERRN sei globt! (c) - 1,22 In däm allem het Hiob nit gsindigt un doet nigs Dummes(Törichtes) gege Gott.

S 2. Kapitel

Hiob bwährt sich ernäit in schwera Prefig

2,1 S isch gschehe (bassiert) a me Dag, wo de Gottessehn kumme un vor d HERRN kumme, daß au d Sadan unda si kummt un vor d HERRN kummt. (a) 2,2 Do sait dr HERR zuem Sadan: Wo kummsch dü her? D Sadan git antwort däm HERRN un sait: I (Ich) ha d Welt do un dert durchwandat. 2,3 Dr HERR sait zue däm Sadan: Hesch dü acht uf mi Knecht Hiob ka? Denn s isch sinesglieche nit uf Erde, fromm un rechtschaffe, gottesfirchtig un miedet des Bese un hebt (haltet) noh fescht a sinere Frömmi; dü aba hesch mi bwoge, nen ohni Grund z vuderbe. 2,4 D Sadan git antwort däm HERRN un sait: Huut fir Huut! un alles, was ä Ma het, losst da (er) fir si Läbä. 2,5 Aba schtreck di Hand üs un riihr(tascht) sini Gebei un Fleisch a: was gilt's, na (er) wird dir ins Gsicht hi absage! 2,6 D HERR sait zue däm Sadan: Lueg do, na (er) isch in dinere Hand, doch schon si Läbä! 2,7 Do goht d Sadan üsä vorm Agsicht vum HERRN un schlat Hiob (a) mit bese Gschwir vu d Fueßsohle a bis uf si Scheitel. 2,8 Un na (er) nimmt ä Scherbe un schabt sich un hockt in dr Asche. 2,9 Un si Wieb sait zue nem: Hebsch dü noh fescht a dinere Frömmi? Sage Gott ab un schtirb! 2,10 Na (Er) aba sait zue nare(ihr): Dü schwätzesch, we dummi Wieba schwätze. Hän ma (mir) Guetes gregt vu Gott un sollte des Bese nit au aneh? (a) In däm allem vusindigt sich Hiob nit mit sinene Lippe.

Hiob wird vu dräi Freunde bsuecht

2,11 Als aba de dräi Freunde Hiobs all des Ungliick ghärt hän , des iba nen kumme war, kumme sie, jeda üs sinem Dorf(Nescht): Elifas vu (a) (b) Teman, Bildad vu (c) Schuach un Zofar vu (d) Naama. Denn sie ware ibaeins wore hizgo, um nen z jommere(klage) un z treschte. 2,12 Un als sie ihri Auge ufhebe vu wietem, erkenne sie nen nit un hebet ihri Schtimm un hiilä, un jeda vuriß si Häß(Kleid), un sie werfe Schtaub gen Himmel uf ihr Schädel 2,13 un hocke mit nem uf d Bode siebä Däg un siebä Nächt un schwätze nigs mit nem; denn sie sähn, daß dr Schmerz sehr (sölli) groß war.

S 3. Kapitel

Üsglescht soll dr Dag si, a däm i (ich) gibore bi!

3,1 Dnohch doet Hiob si Muul (Gosch) uf un vufluecht si Dag. 3,2 Un Hiob sait:

3,3 Üsglescht soll (a) dr Dag si, a däm i (ich) gibore bi, un de Nacht, do ma gsait het: Ä Bebli kummt uf d Welt! 3,4 Sälla Dag soll finschta si, un Gott drobe soll nit nohch rem froge! Kei Glanz soll iba nem schiene! 3,5 Finschtaheit un Dunkles soll nen ibawältige un deschteri Wolke iba nem bliebe, un Vufinschterig am Dag mach nen schrecklig! 3,6 Sälli Nacht - des Dunkle nihm sie wäg, sie soll sich nit unda d Däg vum Johr fräie noh in de Zahl dr Monde kumme! 3,7 Lueg, sälli Nacht isch unfruchtbar un kei Jauchze drin! 3,8 S soll nen vuflueche, de ä Dag vuflueche kenne, un de do kundig sin, d Leviatan* z wecke! *Des isch ä Riesetier, nohch dr Art vu me Krokodil. 3,9 Ihri Schterne solle finschta si in ihra Dämmerig. D Nacht hoff ufs Lecht, doch s kummt nit, un sie sieht nit de Wimpere vu d Morgeröti, 3,10 wel sie nit vuschlosse het d Lyb (Ranze) vu minare Muetter un nit vuborge des Ungliick vor minem Aug!

Wurum bi i (ich) nit gschtorbe bi minere giburt?

3,11 Wurum bi i (ich) nit gschtorbe bi minere giburt? Wurum bi i (ich) nit umkumme, wo i (ich) üs däm Muetterleib kumm? 3,12 Wurum het ma mi uf d Schoß gnumme? Wurum bi i (ich) a d Brischt gsäugt wore? 3,13 Dann (Dnoh) läg i (ich) do un wär schtill, dann (dnoh) schliefe i (ich) un hät Rueh 3,14 mit d Kenig un Rotsherre uf Erde, de sich (a) Grifte erbäut hän, 3,15 odr mit d Firschte, de Gold hän un däre Hiisa voll Silba ware; 3,16 we ä Fehlgiburt, de ma vuscharrt het, hät i (ich) ne gläbt, we Kinda, de des Lecht ne gsähne hän. 3,17 Dert hän di Gottlose ufghert mit Tobe; dert ruehe, de viel Meh ka hän. 3,18 Do hän di Gfangene allisamt Friide un härä nit de Schtimm vum Trieba. 3,19 Do sin klei un groß glich, un dr Knecht isch fräi vu sinem Herr.

Wurum git Gott des Lecht däm Mühselige?

3,20 Wurum git Gott des Lecht däm Mühselige un des Läbä d betrebte Herze 3,21 - de uf d Tod warte, un na (er) kummt nit, un (a) nohch nem sueche me als nohch Schätz, 3,22 de sich sehr (sölli) freute un frehlich wäre, wenn sie ä Grab bekumme kennte -, 3,23 däm Ma, däm si Wäg vuborge isch, (a) däm Gott d Pfad ringsum vuzäunt het? 3,24 Denn wenn i (ich) ässä soll, mueß i (ich) jommere, un mi Brellä fahrt rüs we Wassa. 3,25 Denn was i (ich) gfirchtet ha, isch iba mi kumme, un wovor ma (mir) graut het, het mi troffe. 3,26 I (Ich) ha kei Friide, kei Rascht, kei Rueh ka, do kummt scho wida was Uagnehms (ä Ungmach)!

S 4. Kapitel

HIOB MIT SINENE FREUNDE

(Kapitel 4-27)

Elifas: Dü hesch’s villicht nit gern, wenn ma vusuecht, mit dir z schwätze

4,1 Do fangt Elifas vu Teman a un sait:

4,2 Dü hesch's villicht nit gern, wenn ma vusuecht, mit dir z schwätze; aba ä Wort zruckhalte, wer ka's? 4,3 Lueg, dü hesch vieli undawiese un matti Händ (Pfode) gschtärkt; 4,4 dini Wort hän d Gschtrauchelte ufgrichtet, un d wacklige Knüü hesch dü Kraft(Chraft) ge. 4,5 Wo`s aba a di kummt, wirsch dü weich, un wo`s di trifft, vuschricksch dü! 4,6 Isch nit dini Gottesfurcht di Troscht, un de Unschträflichkeit dina Wäg di Hoffnig?

4,7 Denk doch nohch: Wo isch ä Unschuldige umkumme? Odr wo wäre di Grechte je vutilgt? 4,8 Wohl aba ha i (ich) gsähne: De do Schand (Frevel) pflege un Unheil gsajt hän, ernte`s au i. (a) 4,9 Durch d Odem Gottes sin sie umkumme un vum Schnaub vu sinem Zorn vutilgt. 4,10 Des Brellä dr Löwe un de Schtimm dr Leue un de Zähne dr junge Löwe sin dhi. 4,11 Dr Löwe kummt um, wenn na (er) kei Beute het, un di Junge vu d Löwin wäre vudeilt.

We ka ä Mensch grecht si vor Gott?

4,12 Zue mir isch heimlich ä Wort kumme, un vu nem het mi Ohr ä Gfliischter ghärt 4,13 (a) (b) bim Nohchdenke iba Gsichta in d Nacht, wenn defä Schlof uf d Lit flegt; 4,14 do kummt Angscht un Zittre a mi, un alli mini Knochä (Bei) vuschrekä. 4,15 Un ä Schnuufa fahrt a ma (mir) vorbi; s`sin ma (mir) d Hoor z Berg gschtande a minem Lyb (Ranze). 4,16 Do schtoht ä Bild(Gschtalt) vor minem Aug, doch i (ich) erkenn sini Gschtalt nit; s war ä Schtilli, un i (ich) ha ä Schtimm ghärt: 4,17 We ka ä Mensch grecht si vor Gott odr ä Ma sufa si vor däm, der nen gmacht het? 4,18 Lueg, (a) sinene Dena träut da (er) nit, un sinene Laufbursche(Bote) wirft da (er) Dümmi vor: 4,19 weviel me däne, de in Lehmhiisa huuse un uf Schtaub grindet sin un we Motte vurdruckt wäre! 4,20 S währt vum Morge bis zuem Obed, so wäre sie zerschla, un bvor ma's gwahr wird, sin sie ganz dhi. 4,21 Ihr Zelt wird abbroche, un sie schterbe einfach so.

S 5. Kapitel

Gott fangt d Weise in sina Schläui

5,1 Rufe doch, ob eina dir antwort git! Un a was fir eine vu d Heilige willsch dü di wende? 5,2 Denn ä Dummkopf bringt si Unmuet um, un d Unvuschtändige bi sinem Eifa. 5,3 (a) I (Ich) ha ä Door (Dummkopf) Wurzle schla gsäh, doch pletzlig vuschwand da (er) vu sinem Platz. 5,4 Sini Kinda bliebe ohni Hilf, un sie wäre zerschla im Door; denn kei Erretter isch do. 5,5 Sini Ernte ässä(vuzehrt) di Hungrige, un au üs d Hecke holt da (er) sie, un nohch sinem Guet lechze di Durschtige. 5,6 Denn Schand (Frevel) goht nit üs dr Erde vor, un Unheil wagst nit üs sem Acka; 5,7 sundern dr Mensch macht sich selba des Unheil, hoch we d Funke flege.

5,8 I (Ich) aba tät mi zue Gott wende un mi Sach vor nen bringe, 5,9 der großi Sache deot, de nit z erforsche sin, un Wunda, de nit z zehle sin, (a) 5,10 der d Rägä ufs Land git un Wassa kumme losst uf de Gefilde, 5,11 der (a) (b) di Niedrige hoch macht un d Betrebte ufhilft. 5,12 Na (Er) macht znicht de Plän vu d Schlaue, so daß ihri Hand nen nit zwäg bringt. 5,13 Na (Er) (a) fangt d Weise in sina Schläui un schtirzt d Rot vu d Vukehrte, 5,14 daß sie am Dag in Dunkle laufe un (a) dappe am Mittag we in dr Nacht. 5,15 Na (Er) hilft däm Arme vum Schwert un d Elende vu d Hand vum Mächtige. 5,16 Däm Arme wird Hoffnig zdeil, un d Bosget mueß ihre Muul (Gosch) zuehebe.

Selig isch der Mensch, den Gott zrechtwiest

5,17 Lueg, selig isch der Mensch, den Gott zrechtwiest; drum widasetz di dr (a) (b) Zucht vum Allmächtige nit. 5,18 Denn na (er) vuletzt un vubindet; na (er) zerschlat, un sini Hand (a) (b) heilt. 5,19 In sechs Trebsale wird da (er) di rette, un in siebä wird di kei Ibel arihre. (a) (b) 5,20 In dr Hungasnot wird da (er) di vum Tod erlese un im Kreg vu d Gwalt vum Schwert. 5,21 Na (Er) wird di vuschtecke vor d Geißle dr Zunge, daß dü di nit firchte mueß, wenn ä Vuderbe kummt. 5,22 Iber End un Hunga wirsch dü lache un di vor d wilde Tiere im Land nit firchte. 5,23 Denn di Abmachig (Abkumme) wird si mit d Schtei (Wackes) uf däm Feld, un (a) (b) di wilde Tiere(Tierli) wäre Friide mit dir hebed, 5,24 un dü wirsch härä, daß di Hitte Friide het, un wirsch di Platz ibaschaue un nigs vumisse, 5,25 un dü wirsch härä, daß dini Kinda sich mehre un dini Nohchkumme we des Gras uf d Erde sin, 5,26 un dü wirsch im Altr ins Grabe kumme, we Garbe ibrocht wäre zue d rechte Ziit. 5,27 Lueg, des hän ma (mir) erforscht, so isch s; druf her un merk dü dir's.

S 6. Kapitel

Hiob: Wenn ma doch mi Kumma wiege wott!

6,1 Hiob git antwort un sait: 6,2 Wenn ma doch mi Kumma wiege un mi Liede au uf d Woog (Waage) lege wott! 6,3 Denn etze isch s schwära als Sand am Meer; drum sin mini Wort noh uibalegt. 6,4 Denn de (a) Pfiel vum Allmächtige schtecke in ma; mi Geischt mueß ihr Gift trinke, un de Schrecke Gottes sin uf mi grichtet. 6,5 Schrellt denn dr Wildesel, wenn na (er) Gras het, odr brellt dr Schtier, wenn na (er) si Fuetta het? 6,6 Ißt ma denn Fades, ohni`s z salze, odr het Eiwieß Gschmack? 6,7 Minare Seel widaschtohts, des z berihre; s isch, als wär mi Brot dreckig.

6,8 Kennt mini Bitt doch erhert un Gott ma (mir) ge, was i (ich) hoff! 6,9 Daß mi doch Gott erschla wott un sini Hand üsschtreckt un ma (mir) d Fade vum Läbä abschniede dät! 6,10 So hät i (ich) noh d Troscht un wott frehlich schpringe - ob au dr Schmerz mi quält ohni Erbarme -, daß i (ich) nit vuliignet ha des Wort vum Heilige.

6,11 Was isch mi Kraft, daß i (ich) üsharre kennt; un wel End wartet uf mich, daß i (ich) geduldig si soll? 6,12 Isch doch mi Kraft nit we Schtei un mi Fleisch nit üs Erz. 6,13 Ha i (ich) denn kei Hilf me, un git´s kei Rot me fir mich?

Mini Breda betrege we ä Bach

6,14 Wer Barmherzigkeit sinem Nächschte vuwert, der git d Reschpeckt vor däm Allmächtigen uf. 6,15 Mini (a) Breda betrebe we ä Bach, we des Bett vu Bäch, de vusickere, 6,16 de erscht treb sin vum Eis, wo drin dr Schnee sich birgt, 6,17 doch zue d Ziit, wenn d Hitzi kummt, vusiege sie; wenn s heiß wird, vugehn sie bi ihrem Platz: 6,18 Ihr Wäg windet sich dhi un vulauft, sie gehn hi ins Nigs un vuschwinde. 6,19 D Karawane vu Tema luege üs uf sie, d Karawane vu (a) Saba hän uf sie ghofft; 6,20 aba sie wäre zschande iba ihri Hoffnig un ware bschiese, als sie derthi kumme. 6,21 So sin ihr etzed fir mich wore; wel ihr Schrecknisse sähn, firchte ihr äich.

Wori i(ich) geirrt ha, dodrin undawies mi!

6,22 Ha i (ich) denn gsait: Schenke ma (mir) ebis un zahle fir mich vu äirem Vumöge 6,23 un rettet mi üs dr Hand vum Feind un kaufe mi los vu d Hand dr Gwalttätige?

6,24 Blehr mi, so will i (ich) schwiege, un wori i(ich) geirrt ha, dodrin undawies mi! 6,25 We schtark sin doch redlichi Wort! Aba äicha Tadle, was bewiest des? 6,26 Denke ihr, Worte z schelte? Aba des Gschwätz vumä Vuzwieflende vuhallt im Wind. 6,27 Ihr freilich kenne wohl iba ä arme Waise des Los werfe un äire Nächschte vuschachere. 6,28 Etze aba hebt doch a un luege uf mich, ob i (ich) äich ins Gsicht leg. 6,29 Kehre doch um, dmit nit Unrecht gschiht! Kehre um! Noh ha i (ich) Recht drin! 6,30 Isch denn uf minare Zunge Urecht, odr soll mi Gaume Beses nit merke?

S 7. Kapitel

Wenn wir i (ich) ufschtoh?

7,1 Muß nit dr Mensch imma im Denscht schtoh uf Erde, un sin sini Däg nit we de vumä (a) Dagelöhna? 7,2 We ä Knecht sich sehnt nohch rem Schatte un ä Dagelöhna uf si Lohn wartet, 7,3 so hab i (ich) wohl ganzi Monet vugeblich gschafft, un vieli elendi Nächt sin ma (mir) wore. 7,4 Wenn i (ich) mi higlegt ha, ha i(ich gsait): Wenn wir i (ich) ufschtoh? Bin i (ich) ufgschtande, so wird ma(mir)'s lang bis zuem Obend un mi quält d Unroeh bis zue d Dämmerig. 7,5 Mi Fleisch isch um un um ä Fang(Beute) vu d Wiirma un fuult, mi Huut isch vuschrumpft un volla Eita. 7,6 Mini Däg sin schnella dhigfloge we ä (a) Webaschiffli un sin vugange ohni Hoffnig.

Bedenk, daß mi Läbä ä Schnuufa isch

7,7 Bedenk, daß mi Läbä ä Schnuufa isch un mini Auge nimmi Guetes säh wäre. 7,8 Un kei läbendiges Aug wird mi me säh; luege dini Auge nohch mir, so bi i (ich) nimmi do. 7,9 Ä Wolke vugoht un fahrt dhi: so kummt nimmi uffe, wer zue d Dote nabfahrt; 7,10 na (er) (a) (b) kummt nit zruck, un (c) si Platz kennt nen nimmi.

7,11 Drum will au i (ich) minem Muul nit wehre. I (Ich) will schwätze in dr Angscht vu minem Herz un will klage in dr Betrebnis vu minare Seel. 7,12 Bin i (ich) denn des Meer odr dr Drache, daß dü ä Wache gege mi ufschtellsch? 7,13 Wenn i (ich) denkt hät, mi Bett soll mi treschte, mi Laga soll ma (mir) mi Elend(Jomma) erliechtere, 7,14 so vuschrecksch dü mich mit Traim un machsch ma (mir) Angscht durch Gsichta, 7,15 daß i (ich) ma winsche dät, erwürgt z si, un d Tod leba hät als mi Schmerz. 7,16 I (Ich) vugang! I (Ich) läb' jo nit ewig. Loß ab vu mir, denn mini Däg sin nur noh ä Schnuufa. (a)

7,17 Was isch dr Mensch, daß dü nen groß achtesch un di um nen kimmersch? 7,18 Jede Morge suechsch dü nen heim un prefsch nen alli Stund. 7,19 Wurum luegsch dü nit eimol vu mir wäg un losch ma kei Atemzug Rueh? 7,20 Ha i (ich) gsindigt, was doe i (ich) dir dmit a, dü Menscheheta? Wurum machsch dü mich zuem Ziel dinere Aläuf, daß i (ich) mir selba ä Lascht bi? 7,21 Un wurum vugibsch dü ma (mir) mini Sinde nit odr losch mi Schuld higo? Denn etze wir i (ich) mich in d Bode lege, un wenn dü mich suechsch, wir i (ich) nimmi dosi.

S 8. Kapitel

We lang willsch dü so schwätze

8,1 Do fangt Bildad vu Schuach a un sait:

8,2 We lang willsch dü so schwätze un soll des Gschwätz vu dinem Muul (dinere Gosch) so ungschtüm dherfahre? 8,3 Meinsch dü, daß Gott unrecht richtet odr (a) dr Allmächtige des Recht vukehrt? 8,4 Hän (a) dini Buebä (Sühn) vor rem gsindigt, so het da (er) sie vuschtoße wägä ihra Sinde. 8,5 Wenn dü aba dich biziite zue Gott wendesch un zuem Allmächtige flehsch, 8,6 wenn dü sufa un fromm bisch, so wird da (er) dinetwägä (a) ufwache un wird wida ufrichte di Wohnig, we´s dir zueschtoht. 8,7 Un was dü zerscht nur ä weng ka hesch, wird dnoh sehr (sölli) zueneh. (a)

Frog di frehere Gschlechta

8,8 Denn frog di frehere Gschlechta un merk uf des, was ihri Vädare rüs gregt hän, 8,9 denn ma (mir) sin vu geschdert her un wisse nigs; unsari Däg sin ä Schatte uf Erde. 8,10 Sie wäre dich's lehre un dir sage un ihri Wort üs ihrem Herz vorbringe: 8,11 "Kann au Rohr ufwachse, wo s nit fiicht isch, odr Schilf wachse ohni Wassa? 8,12 Noh schtoht's in d Bluescht, bvor ma´s schniedt, do vudorrt´s scho vor allem Gras. 8,13 So goht´s jedäm, der Gott vugißt, un (a) (b) d Hoffnig vum Ruchlose wird vulore si. 8,14 Denn sini Zuevasicht vugoht, un sini Hoffnig isch ä Schpinnweb. 8,15 Na (Er) vulosst sich uf si Hus, aba s hebet (haltet) nit schtand; er hebet (haltet) sich dra, aba s bliebt nit schtoh. 8,16 Na (Er) schtoht voll Saft im Sunneschien, un sini Reisa wachse üsä iba si Garte. 8,17 Iba Schteihuffä schlinge sich sini Wurzle un hebed sich zwische Schtei (Wackes) fescht. 8,18 Wenn ma nen aba vutilgt vu sinem Platz, so wird da nen vuliigne, als kennt da nen nit. 8,19 Lueg, des isch des Gliick vu sinem Läbä, un üs sinem Schtaub wäre anderi wachse. "

8,20 Lueg, Gott vuwirft di Fromme nit un hebet (haltet) d Hand vu d Bosgete(Boshafte) nit fescht, 8,21 bis sa(er) di Muul (Gosch) voll Lache mache doet un dini Lippe voll Jauchze. 8,22 De dich aba hasse, meße sich in Schmach azeget, un de Hitte vu d Gottlose wird nit bschtoh.

S 9. Kapitel

Hiob: I (Ich) weiß ganz guet, daß ses so isch

9,1 Hiob git antwort un sait:

9,2 Jo, i (ich) weiß ganz guet, daß ses so isch un (a) (b) daß ä Mensch nit recht bhalte ka gege Gott. 9,3 Het da (er) Luscht, mit nem z schtritte, so ka na nem uf duusig nit eins sage. (a) 9,4 Gott isch weis un mächtig; wäm isch's je glunge, der sich gege nen gschtellt het? 9,5 Na (Er) vusetzt ä Berg, bvor sie`s innewere; er kehrt sie um in sinem Zorn. 9,6 Er bwegt d Bode vu sinem Platz, daß sini Pfiela zittere. 9,7 Er sait zue d Sunne, so goht sie nit uf, un vusieglet de Schterne. 9,8 Er ällei breitet d Himmel üs un (a) goht uf d Woge vum Meer. 9,9 Er macht d Karre am Himmel un d (a) (b) Orion un des Siebägeschtirn un de Schterne vum Süde. 9,10 Er deot großi Sache, de nit z erforsche, un Wunda, de nit z zehle sin. (a) 9,11 Lueg, er goht a ma vorbi, ohni daß ich's gwahr wir, un wandlet vorbi, ohni daß ich's merk. 9,12 Lueg, wenn er wegrafft, wer will nem wehre? Wer will zue nem sage: Was machsch dü? 9,13 Gott wehrt sinem Zorn nit; unda nen mußte sich bucke de Helfa (a) (b) Rahabs. 9,14 We soll dnoh i (ich) nem antworte un Wort finde vor rem?

Wenn i (ich) au Recht ha

9,15 Wenn i (ich) au Recht ha, so ka i (ich) nem doch nit antworte, sundern i (ich) mueßt um mi Recht flehe. 9,16 Wenn i (ich) nen au aruef, daß sa (er) ma (mir) Antwort git, so glaube i (ich) nit, daß sa (er) mi Schtimm härt, 9,17 vielme grieft da (er) nohch ma (mir) im Wettaschturm un schlat ma (mir) vieli Wunde ohni Grund. 9,18 Er losst mi nit Atem schepfe, sundern sättigt mich mit Bitterem. 9,19 Goht´s um Macht un Gwalt: Er het sie. Goht´s um Recht: Wer will nen vorlade? 9,20 Wär i (ich) grecht, so meßt mi doch mi Muul (Gosch) vudamme; wär i (ich) unschuldig, so wird da (er) mi doch schuldig schprechä.

9,21 I (Ich) bi unschuldig! I (Ich) mächt nimmi läbä; i (ich) vuacht mi Läbä. 9,22 S isch eins, drum sag i (ich): (a) (b) Er bringt d Fromme um we d Gottlose. 9,23 Wenn sini Geißle pletzlig umbringt, so schpottet er iba de Vuzweiflig vu d Unschuldige. 9,24 Er het d Erde unda gottlosi Händ (Pfode) ge, un des Üssäh ihra Richta vuhillt da (er). Wenn nit er, wer andascht soll´s doe?

Mini Däg sin schnella gsi als ä Läufa

9,25 Mini Däg sin schnella gsi als ä Läufa; sie sin dhigflohe un hän nigs Guetes erläbt. 9,26 Sie sin dhigfahre we schnelli Schiff, we ä Adla rabschtößt uf d Beute. 9,27 Wenn i (ich) denk: I (Ich) will mi Kumma vugässä un mi Gsicht(Visasch) ändere un heita bliebe, 9,28 so fircht i (ich) doch wida alli mini Schmerze, wel i (ich) weiß, daß dü mi nit unschuldig schpreche wirsch. 9,29 I (Ich) soll jo doch schuldig si! Wurum meh i (ich) mich denn so vugeblig? 9,30 Wenn i (ich) mich au mit Schneewassa wäsch un (a) putz mini Händ (Pfode) mit Laugi, 9,31 so wirsch dü mich doch itauche in de Gruebe, daß sich mini Kleida vor ma ekle. 9,32 Denn er isch nit ä Mensch we i (ich), däm i (ich) sage kennt, daß ma (mir) mitänanda vor Gricht gehn. (a) 9,33 Daß ses doch zwische uns ä Schiedsma gäb, der sini Hand uf uns beidi legt! 9,34 Daß er sini Ruete vu ma (mir) nihmt un mich nimmi ängschtigt! 9,35 So wott i (ich) schwätze un mich nit vor rem firchte, denn i (ich) bi ma (mir) keina Schuld bwußt.

S 10. Kapitel

Mich ekelt mi Läbä a

10,1 Mich ekelt mi Läbä a. I (Ich) will jommere un schwätze in dr Betrebnis minare Seele 10,2 un zue Gott sage: Vudamm mi nit! Loß mi wisse, wurum dü mich vor Gricht zehsch. 10,3 Gfallt dir's, daß dü ma Gwalt adoesch un vuwirfsch mi, den dini Händ (Pfode) gmacht hän, un bringsch dr Gottlose Plan z Ehre? 10,4 Hesch dü denn (a) Menscheauge, odr siehsch dü, we ä Schterbliche sieht? 10,5 Odr isch di Ziit we vumä Mensch d Ziit odr dini Johr we vumä Ma d Johr, 10,6 daß dü nohch minare Schuld frogsch un nohch minene Sinde suechsch, 10,7 wo dü doch weisch, daß i (ich) nit schuldig bi un nemads do isch, der üs dinere Hand rette ka?

10,8 Dini Händ (Pfode) hän mi bildet un gmacht; dnohch hesch dü dich wägdrillt un willsch mi vuderbe?

Denk doch dra

10,9 Denk doch dra, daß (a) (b) dü mich üs Dreck(Erde) gmacht hesch, un (c) loss mi wida zuem Schtaub zruckgo? 10,10 Hesch dü mi nit we Milch üsgleert un we Käs grinne lo? 10,11 Dü hesch ma Huut un Fleisch azoge; mit Knoche un Sehne hesch dü mich zsämmegfegt; 10,12 (a) Läbä un Wohltat hesch dü a ma doe, un di Obhuet het mi Schnuufe bwahrt.

Dü vuschtecktesch alles in dinem Herz

10,13 Aba dü vuschtecktesch in dinem Herz - i (ich) weiß ses, dü hesch des im Sinn (Gmeht) ka -, 10,14 daß dü druf achte willsch, wenn i (ich) sindige dät, un mich vu minere Schuld nit lossage dätsch. 10,15 Wär ich schuldig, dann (dnoh) wehe mir! Un wär i (ich) schuldlos, so dürft i (ich) doch mi Schädel nit ufhebe, satt mit Schmach un tränkt mit Elend. 10,16 Un wenn i (ich) s ufrichte dät, so dätsch dü mich jage (a) we ä Löwe un nomol erschreckend a ma handle. 10,17 Dü dätsch imma näji(naii) Ziige gege mich schtelle un dini Wuet uf mich noh mehre un imma näji(naii) Heerhufe gege mich schicke.

10,18 Wurum hesch dü mich üs miner Muetter Buuch(Ranze) kumme losse? Ach wenn ich umkumme wär un mich ne ä Aug gsähne hätt! 10,19 So wär ich we de, de ne gsi sin, vum Muetterlyb wäg zuem Grab brocht. 10,20 Isch denn mi Läbä nit kurz? So her uf un loß ab vu mir, daß ich ä weng erfrischt wär, 10,21 bvor denn ich higang - (a) un kumm nit zruck - ins Land dr Finschternis un däm Dunkel, 10,22 ins Land, wo´s schtockfinschter isch un dunkel ohni alli Ordnig, un wenn's hell wird, so isch s imma noh Finschterai (Dunkelheit).

S 11. Kapitel

Zofar: Mueß denn ä Schwätzer imma Recht ha?

11,1 Do fangt Zofar vu Naama a un sait:

11,2 Mueß langes Gschwätz ohni Antwort bliebe? Mueß denn ä Schwätzer imma Recht ha? 11,3 Men Männa (Manne) zue dinem lärä Gschwätz schwiege, daß dü schpottesch un nemads dich bschämt? 11,4 Dü saisch: "Mi Gschwätz isch sufa, un luta bi i (ich) vor dine Auge." 11,5 Ach, wenn Gott mit dir schwätzt un dät sini Lippe uf 11,6 un zeigt dir (a) de Defi dr Gschytheit - denn sie isch z wundabar fir jedes Wisse -, dmit dü weisch, daß sa (er) noh nit a alli dini Sinde denkt.

11,7 Meinsch dü, daß dü weisch, was Gott weiß, odr kasch dü alles so ganz guet treffe we dr Allmächtige? 11,8 D Gschytheit isch hecha als dr Himmel: Was willsch dü doe?, defa als d Hell: Was kasch dü wisse?, 11,9 länga als d Erde un breita als des Meer: 11,10 Wenn na (er) dherfahrt un gfange legt un Gricht hebet (haltet) - wer will's nem wehre? 11,11 Denn na (er) kennt di heillose Lit; na (er) sieht d Schand(Frevel) un soll´s nit merke? 11,12 Kann ä Hohlkopf schlau wäre, ka ä junge Wildesel als Mensch uf d Welt kumme?

Richt di Herz uf nen

11,13 Wenn aba dü di Herz uf nen richtesch un dini Händ (Pfode) zue nem üsbreitesch, 11,14 wenn dü d Schand(Frevel) in dinere Hand vu da wägdoesch, daß in dinere Hitte kei Unrecht bliebt: 11,15 So kennscht dü di Agsicht ufhebe ohni Tadel un würdesch fescht si un di nit firchte. 11,16 Dann (Dnoh) dätsch dü alles Abmehe vugässä un so bitz dra denke we a Wassa, des vurinnt, 11,17 un di Läbä wird ufgoh we dr Mittag, un des Finschtre wird ä lichte Morge wäre, 11,18 (a) un dü dirftesch dich treschte, daß Hoffnig do isch, dätsch rings um di luege un di in Sicherheit schlofe lege, 11,19 dätsch ruehe, un nemads wird di ufschrecke, un vieli däte di Gunscht erbitte. 11,20 Aba de Auge dr Gottlose wäre vuschmachte, un sie wäre nit vudwitsche kenne, un (a) als ihri Hoffnig bliebt, d Seel üszschnuufe.

S 12. Kapitel

Hiobs erschti Antwort zue Zofar

12,1 Do git Hiob antwort un sait:

12,2 Jo, ihr sin de Lit, mit äich wird de Gschytheit schterbe! 12,3 I (Ich) hab ebeso Vuschtand we ihr un bi nit gringa als ihr; wer wüßt des nit? 12,4 I (Ich) mueß vu minem Nächschte vulacht si, der i (ich) Gott aref un den na (er) erhört. D Grechte un Fromme mueß vulacht si. 12,5 Däm Ungliick kert Vuachtig, so meinet dr Sichere; ä Schtoß däne, dere Fueß scho wankt! 12,6 D Hitte dr Vuweschta schtoh ganz sicha, un Rueh hän, de gege Gott tobe, de Gott in ihra Fuscht fihre. (a)

Frog doch des Vieh!

12,7 Frog doch des Vieh, des wird dich's lehre, un d Vegel unda däm Himmel, de wäre dir's sage, 12,8 odr de Schträucha dr Erde, de wäre di's lehre, un de Fisch im Meer wäre dir's vuzehle. 12,9 Wer erkennt nit a däm allem, daß vum HERRN d Hand des gmacht het, 12,10 daß in sinere Hand d Seele vu allene isch, was läbt, un (a) (b) d Läbänsodem alla Mensche? 12,11 Preft nit des Ohr des Gsaite, we s Muul (d Gosch) des Ässä schmeckt? 12,12 Bi d Großvätere nur soll Gschytheit si un Vuschtand nur bi d Alte?

12,13 Bi Gott isch Gschytheit un Gwalt, ihm isch Rot un Vuschtand. 12,14 Lueg, wenn na (er) abrisst, so hilft kei Bäue; (a) wenn na (er) öbber (ebber) ischleßt, ka nemads ufmache. 12,15 Lueg, (a) wenn na (er) des Wassa zruckhaltet, so wird alles dirr, un wenn na(er)'s losloßt, so (b) wehlt´s des Land um. 12,16 Bi nem isch Kraft un Isicht. Sie isch, der do irrt un (a) (b) der irrefihrt. 12,17 Na (Er) fihrt de Rotsherre gfange un macht de Richta zue Doore (Dummkepf). 12,18 Na (Er) macht fräi vu d Bande dr Kenig un umgirtet Lende mit nem Gurt. 12,19 Na (Er) fihrt de Prieschta barfueß dvu un (a) (b) bringt z Fall de alte Gschlechta. 12,20 Na (Er) nimmt d Schproch wäg d Vuläßliche un nimmt wäg d Vuschtand dr Alte. 12,21 Na (Er) schittet Vuachtig uf de Firschte un (a) (b) (c) (d) zeht d Gwaltige d Rischtig üs. 12,22 Na (Er) effnet finschteri Schluchte un bringt des Dunkle üsä a´s Lecht. 12,23 Na (Er) macht Velka groß un bringt sie wida um; na (er) breitet ä Volk üs un tribt's wida wäg. 12,24 Na (Er) nimmt d Häupta (Kepf) vum Volk im Land d Muet un fihrt sie in d Irri, wo kei Wäg isch, 12,25 daß sie im Dunkle dappe ohni Lecht, un macht sie irr we di Bsofene.

S 13. Kapitel

Des het alles mi Aug gsähne

13,1 Lueg, des het alles mi Aug gsähne un mi Ohr ghärt , un i (ich) hab's vuschtande. 13,2 Was ihr wißt, des weiß i (ich) au, un i (ich) bi nit gringa als ihr. 13,3 Doch i (ich) wott gern zuem Allmächtige schwätze un wott rechte mit Gott. 13,4 Aba ihr sin Luugebeutel un sin alli nichtigi Doktare. 13,5 Wollt Gott, daß ihr gschwiege hätte, so wäre na(ihr) weise bliebe. (a) 13,6 Häre doch, we i (ich) mi vuantwort, un merkt uf de Schtrietfrog, vu der i (ich) schwätz! 13,7 Welle ihr Gott vuteidige mit Unrecht un Trug fir nen schwätze? 13,8 Welle ihr fir nen Partei nähmä? Welle ihr Gottes Sach vuträte? 13,9 Wird's äich au wohlgo, wenn na (er) äich vuhäre wird? Meine ihr, daß ihr nen täusche doet, we ma ä Mensch täuscht? 13,10 Na (Er) wird äich härt zrechtwiese, wenn ihr heimlich Partei macht. 13,11 Werde ihr äich nit entsetze, wenn na (er) uf schtoht, un wird si Schrecke nit iba äich flege? 13,12 Was ihr z bidenke gän, sin Schprüch üs Asche; äiri Bollwerke wäre zue Lehmhufe.

Schwiege schtill!

13,13 Schwiege schtill un len mi schwätze; s kummt iba mi, was do will.

13,14 Was soll i (ich) mi Fleisch mit mine Zähn feschthebä un mi Läbä ufs Schpiel setzä? 13,15 Lueg, er wird mi doch umbringe, un i (ich) ha nigs z hoffe; doch will i (ich) mi Wäg vor rem vuantworte. 13,16 Au des mueß ma zuem Heil si; denn s kummt kei Ruchlose vor nen. 13,17 Häre mini Wort un, was i (ich) darleg, mit äire Ohre! 13,18 Lueg, i (ich) bi zuem Rechtsschtriet parrat; i (ich) weiß, daß i (ich) Recht bhalte wir. 13,19 Wer isch´s, der mit ma rechte kennt? Denn dann (dnoh) wott i (ich) schwiege un zgrund go.

Loß di Hand wiet vu mir si!

13,20 Nur zweierlei doe ma (mir) nit a, so will i (ich) mi vor da nit vuschtecke: 13,21 Loß di Hand wiet vu mir si, un di Schrecke erschreck mi nit; (a) 13,22 dann (dnoh) ruef, i (ich) will dir antworte, odr i (ich) will schwätze, dann (dnoh) antwortesch dü ma!

13,23 We groß isch mi Schuld un Sin? Loß mi wisse mini Ibatretige un Sinde. 13,24 Wurum vubirgsch dü di Agsicht un (a) haltsch mi fir di Feind? 13,25 Willsch dü ä vuwehtes Blatt schrecke un ä diirre Halm jage, 13,26 daß dü so Bitteres iba mi vuhängsch un iba mi bringsch (a) de Sinde minere Juged? 13,27 Dü hesch mi Fueß in d Block glegt un hesch Acht uf alli mini Pfad un siehsch uf de Fößtapfe miner Feß, 13,28 der i (ich) doch we Moder vugang un we ä Häß(Kleid), des d Motte frässä.

S 14. Kapitel

D Mensch läbt kurzi Ziit un isch voll Unroeh

14,1 D Mensch, vum Wieb uf d Welt brocht , läbt kurzi Ziit un isch voll Unroeh, 14,2 (a) goht uf we ä Blueme un flegt ab, vudlauft we ä Schatte un bliebt nit. 14,3 Doch dü doesch dini Auge iba so eine uf, daß dü mich vor dir ins Gricht zehsch. 14,4 Ka denn ä Sufare kumme vu mä Dreckige? Au nit eina! 14,5 Sin (a) sini Däg bschtimmt, schtoht de Zahl vu sinene Monde bi dir un hesch dü (b) ä Ziel bschtimmt, des sa(er) nit ibaschriete ka: 14,6 So lueg doch wäg vu nem, dmit da (er) Rueh het, bis si Dag kummt, uf den na (er) sich (a) we ä Dagelehna freut.

Ä Baum het Hoffnig

14,7 Denn ä Baum het Hoffnig, au wenn na (er) abghaue isch; na (er) ka wida üsschla, un sini Schößling bliebe nit üs. 14,8 Ob si Wurzle in dr Erde alt wird un si Stumpf im Bode schtirbt, 14,9 so greent da (er) doch wida vum Gruch vum Wassa un tribt Zwiegli we ä jungi Pflanze. 14,10 Schtirbt aba ä Ma, so isch scha(er) dhi; kummt ä Mensch um - wo isch scha(er)? 14,11 We Wassa üslauft üs sem See, un we ä Schtrom vusiegt un vutrocknet, 14,12 so isch ä Mensch, wenn na (er) sich nalegt, (a) na (er) wird nit wida ufschtoh; na (er) wird nit ufwache, solang dr Himmel bliebt, noh vu sinem Schlof gweckt wäre.

14,13 Ach daß dü mich im Toterich vuwahre un (a) vuschtecke wotsch, bis di Zorn (Wuet) sich legt, un ma (mir) ä Ziel setzäsch un dann (dnoh) a mi denke wotsch!

Meinsch dü, ä tote Mensch wird wida läbä?

14,14 Meinsch dü, ä tote Mensch wird wida läbä? Alli Däg vu minem Denscht wott i (ich) harre, bis mi Ablesig kummt. 14,15 Dü dätsch ruefä un i (ich) dir antworte; s würd di vulange nohch däm Gschaffte dinere Händ (Pfode). 14,16 Dann (Dnoh) würdesch dü mini Schritt zehle, aba hättesch doch nit Acht uf mini Sinde. 14,17 Dü würdesch (a) mini Ibatretige in ä Bindel vusiegle un mini Schuld ibatünche.

14,18 Ä Berg ka vufalle un vugoh un ä Fels vu sinem Platz go, 14,19 Wassa wäscht Schtei (Wackes) wäg, un sini Flut schwemmt d Bode wäg: So machsch dü d (a) Hoffnig vum Mensch znicht. 14,20 Dü ibawältigsch nen fir imma, daß sa (er) dvu mueß, entschtellsch si Üssäh un losch nen dhifahre. 14,21 Sin sini Kinda in Ehre, des weiß sa (er) nit, odr ob sie vuachtet sin, des wird da (er) nit gwahr. 14,22 Nur si eignes Fleisch macht nem Schmerze, un nur um nen selbscht träuert sini Seele.

S 15. Kapitel

Elifas: Soll ä weise Ma so ufbloseni Werter schwätze?

15,1 Do fangt Elifas vu Teman a un sait:

15,2 Soll ä weise Ma so ufbloseni Werter schwätze un si Ranze so ufblose mit läräm Gschwätz? 15,3 Dü vuantwortesch di mit Werter, de nigs dauge, un di Gschwafel isch nuzt nigs. 15,4 Dü selba zerschtersch d Gottesfurcht un raubsch dir d Andacht vor Gott. 15,5 Denn di Schuld lehrt di Muul (Gosch), un dü hesch ä lischtigi Zunge üsgwählt. 15,6 Di Muul (Gosch) vudammt dich un nit i (ich), dini Lippe ziige gege dich.

15,7 Bisch dü als dr erschte Mensch uf d Welt kumme ? Kamsch dü vor d Hiigel zue d Welt? 15,8 Hesch dü (a) (b) im heimliche Rot Gottes zueghert un d Gschytheit a di grisse? 15,9 Was weisch dü, des mir nit wisse? Was vuschtosch dü, des uns nit bekannt isch? (a) 15,10 S sin Ergrauti un Alti unda uns, de länga gläbt hän als di Vada (Babbe). 15,11 Gelte Gottes Treschtige so wenig bi dir un ä Wort, des sanft mit dir vufahre isch? 15,12 Was rißt di Herz dich furt? Was funkle dini Auge, 15,13 daß sich di Muet gege Gott richtet un dü solchi Werter üs dinem Muul (Gosch) losch? 15,14 Was isch dr Mensch, daß sa (er) (a) sufa si soll, un daß der grecht si soll, der vum Wieb gibore isch? 15,15 Lueg, (a) sinene Heilige träut Gott nit, un (b) selbscht de Himmel sin nit sufa vor nem. 15,16 Weviel weniga dr Mensch, der greulich un vudorbe isch, der Unrecht suft we Wassa!

I (Ich) will dir erzehle, was i (ich) gsähne ha

15,17 I (Ich) will dir's zeigä, her ma zue, un i (ich) will dir erzehle, was i (ich) gsähne ha, 15,18 was di Weise gsait un ihri Vädare ne nit vuborge hän, 15,19 däne ällei des Land ge war, so daß kei Fremde unda ne umherzoge isch: 15,20 (a) Dr Gottlose bebt si Läbä lang, un däm Tyrann isch de Zahl vu sinene Johr vuborge. 15,21 Schtimme vum Schreck härt si Ohr, un midde im Friide kummt dr Vuderba iba nen. 15,22 Na (Er) glaubt nit, daß sa (er) däm Dunkle verdwitsche kennt, un firchtet imma des Schwert. 15,23 Na (Er) zeht hi un her nohch Brot un weiß, daß nem d Dag des Dunklen gmacht isch. 15,24 Angscht un Not schrecke nen un schlat nen ane we ä Kenig, der agrieft. 15,25 Denn na (er) het sini Hand gege Gott üsgreckt un däm Allmächtige trotzt. 15,26 Na (Er) lauft mit däm Schädel gege nen a un ficht bockig gege nen. 15,27 Na (Er) muckiert sich we ä fette Wanst un macht sich feischt un dick. 15,28 Na (Er) wohnt in zerschterte Schtädt, in Hiisa, wo ma nit bliebe soll, de zue Schteihufä bschtimmt sin. 15,29 Doch wird da (er) nit rich bliebe, un si Guet wird nit bschtoh, un si Hab un Guet wird sich nit üsbreite im Land. 15,30 Na (Er) wird däm Dunkel nit verdwitsche. D Flamme wird sini Zwiegli vudorre, un Gott wird nen durch d Schnuufa vu sinem Muul (Gosch) wägraffe. 15,31 Na (Er) träue nit uf Trug, sunscht wird da (er) bschiese si, un Trug wird si Lohn wäre. 15,32 Na (Er) wird nem voll üszahlt wäre noh vor dr Ziit, un si Zweig wird nimmi grene. 15,33 Na (Er) glicht däm Wischtock, der d Triebel unrief abwirft, un däm Elbaum, der sini Bleete abwirft. 15,34 Denn d Rotte dr Ruchlose wird unfruchtbar bliebe, un des Fiir wird de Hitte vu d Bschtechliche frässä. 15,35 Sie gehn schwanga mit Mehsal un uf d Welt bringe si Ungliick, un ihr Schoß bringt Trug zue d Welt. (a)

S 16. Kapitel

Hiob: I (Ich) ha des scho oft ghärt

16,1 Hiob git antwort un sait:

16,2 I (Ich) ha des scho oft ghärt . Ihr sin allbott leidigi Treschta! 16,3 Welle de lärä Wort kei End ha? Odr was reizt di, so z schwätze? 16,4 Au i (ich) kennt schen schwätze we ihr, wäre ihr a minere Schtell. Au i (ich) kennt Wort gege äich zsämmebringe un (a) mi Kopf iba äich schittle. 16,5 I (Ich) dät äich schtärke mit d Gosch un mit mine Lippe treschte. 16,6 Aba wenn i (ich) scho schwätzt, so dät mich mi Schmerz nit vuschone; här i (ich) uf z schwätze, so bliebt da trozdäm bi mir.

16,7 Etze aba het Da(Er) mi med gmacht un alles vuschtert, was um mi isch. 16,8 Na (Er) het mi runzlig gmacht, des ziigt gege mi, un mi Siechte schtoht gege mi uf un vuklagt mi ins Agsicht (in d Visasch). 16,9 Sie Wuet het mi vurisse, un na (er) war ma (mir) feind; na (er) knirschte mit d Zähn gege mi; mi Feind funkelt mi mit sinene Auge a. 16,10 Sie hän ihr Muul (ihri Gosch) ufgschperrt gege mi un hän ma schmählich uf mi Backe gschla. Sie hän ihr Muet mitänanda a ma (mir) kehlt. 16,11 Gott het mi ibage däm Ungrechte un het mi in de Händ (Pfode) vu d Gottlose kumme losse.

I (Ich) war in Friide

16,12 I (Ich) war in Friide, aba na (er) het mi znicht gmacht; na (er) het mi bim Gnick packt un vuschmettat. (a) Na (Er) het mi als sini Zielschiebe ufgrichtet; 16,13 sini Pfiel schwirre um mi rum. Na (Er) het mini Niere durchbohrt un nit vuschont; na (er) het mi Galle uf d Bode gschittet. 16,14 Na (Er) schlat in ma ei Bresche nohch dr andere; na (er) lauft gege mi a we ä Kregsma. 16,15 I (Ich) ha ä (a) Sack um mi Lyb (Ranze) glegt un mi Kopf in d Schtaub glegt. 16,16 Mi Üssäh isch rot vum Hiile, uf mine Wimpere lit Dunkelheit, 16,17 obwohl kei Frevel in minere Hand un mi Gebet sufa isch.

16,18 Ach Erde, (a) (b) bedeckt mi Bluet nit, un mi Geblär findet kei Rueheplätzli! 16,19 Lueg, au etzed noh isch (a) mi Ziige im Himmel, un mi Firschprecha isch in dr Hechi. 16,20 (a) Mini Freunde vuschpotte mi; unda Träne luege mini Auge zue Gott uf, 16,21 daß sa (er) Recht vuschafft däm Ma bi Gott, däm Mensch vor sinem Fründ (Freund). 16,22 Denn nur wenig Johr noh, un (a) i (ich) gang den Wäg, den i (ich) nit widakumme wir.

S 17. Kapitel

Mi Geischt isch vubroche

17,1 Mi Geischt isch vubroche, mini Däg sin üsglescht; des Grab isch do. 17,2 Gwiß, Gspött umgit mi, un uf ihr Hadere mueß mi Aug vuwiele. 17,3 Bi (a) dü selbscht mi Bürge bi dir - wer will mi sunscht vuträte? 17,4 Denn dü hesch ihrem Herz d Vuschtand vuborge, drum wirsch dü ne d Sieg nit ge. 17,5 Zum Deile ladet eina Freunde i, doch de Auge vu sinene Kinda muen vuschmachte.

Na (Er) het mi zuem Schprichwort unda d Lit gmacht

17,6 Na (Er) het mi zuem (a) Schprichwort unda d Lit gmacht, un i (ich) mueß ma (mir) ins Gsicht(Visasch) schpucke losse. 17,7 Mi Aug isch dunkel wore vor Truur, un alli mini Knoche sin we ä Schatte. 17,8 Todriba entsetze sich di Grechte, un di Unschuldige entrischte sich iba di Ruchlose. 17,9 Aba dr Grechte hebet (haltet) fescht a sinem Wäg, un wer reini Händ (Pfode) het, nimmt a Schtärki zue.

17,10 Alla(Wohlan), kehre äich alli wida her un kumme; i (ich) wir trozdäm kei Weise unda äich finde! 17,11 Mini Däg sin vugange; vurisse sin mini Plän, de mi Herz bsesse hän. 17,12 Nacht will ma mir zuem Dag mache: Lecht wär necha als Finschtanis. 17,13 Wenn i (ich) au lang wart, so isch doch bi d Dote mi Hus, un in dr Finschtanis isch mi Bett gmacht. 17,14 S Grab nenn i (ich) mi Vada (Babbe) un d Wirma mi Muetter un mi Schweschta. 17,15 Worauf soll i (ich) denn hoffe? Un wer luegt nohch Hoffnig fir mi? 17,16 Rab zue d Dote wird sie fahre, wenn alli mitänanda im Schtaub liege.

S 18. Kapitel

Bildad: We lang wen ihr uf Buechstabe Jagd mache?

18,1 Do git Bildad vu Schuach antwort un sait:

18,2 We lang wen ihr uf Buechstabe Jagd mache? Hän doch Isicht; dnohch wen ma (mir) schwätze! 18,3 Wurum wäre ma (mir) agsäh(gachtet) we Viecher un sin so dumm in äire Auge? 18,4 Willsch dü vor Wuet berschte? Soll wägä dir d Bode vuöde un dr Fels vu sinem Platz wäg go?

Des Lecht dr Gottlose wird üsgo

18,5 Trozdäm (a) wird des Lecht dr Gottlose üs go, un dr Funke vu sinem Fiir wird nit laichte. 18,6 Des Lecht wird finschta wäre in sinere Hitte un si Lecht iba nem üs go. 18,7 Sini schtarke Schritte wäre kirzer, un si eigene Plan wird nen fälle. 18,8 Ins Garn bringe nen sini Feß, un iba Fanggruebene fihrt si Wäg. 18,9 S Netz wird sini Ferse feschthebä, un d Schlinge wird nen fange. 18,10 Sie Schtrick isch vuschteckt im Bode un si Falle uf sinem Wäg. 18,11 Um un um schreckt nen jäh Angscht, daß sa (er) nit weiß, wo na (er) üsä soll. (a) 18,12 Unheil hungat noh nem, un Ungliick schtoht parat zue sinem Schturz. 18,13 D Knoche vu sinem Ranze wäre gässä; sini Knoche wird vuzehre(frässä) dr (a) Erschtgiborene des Todes. 18,14 Na (Er) wird üs sinere Hitte vujagt, uf de na (er) vuträut, un hintriebe zuem Kenig dr Schrecke. 18,15 In sinere Hitte wird huuse, was nit zue nem ghärt ; iba si Platz wird Schwefel gschtrait. 18,16 Unde vudorre sini Wurzle, un obe vuwelke sini Zwiegli. 18,17 Sie Adenke wird vugoh im Land, un na (er) wird kei Name ha uf dr Gasse. 18,18 Na (Er) wird vum Lecht in de Finschtanis vutriebe un vum Erdbode vuschtoße wäre. 18,19 Na (Er) wird keini Kinda ha un keini Enkel unda sinem Volk; s wird nem keina ibrigbliebe in sinene Wohnige. 18,20 De im Weschte wäre sich (a) iba si Grichtsdag entsetze, un de im Oschte wird Angscht ibakumme. 18,21 Jo, so goht's dr Wohnig vum Ungrechte un däm Platz vu däm, der Gott nit achtet.

S 19. Kapitel

Hiob: We lang plage ihr doch mini Seel?

19,1 Hiob git antwort un sait:

19,2 We lang plage ihr doch mini Seel un plooge mi mit Worte! 19,3 Ihr hän mi etze zehnmol vuhöhnt un schäme äich nit, mir so zuezsetze. 19,4 Ha i (ich) wirklich girrt, so trag i (ich) mi Irrtum selba. 19,5 Wen ihr äich gwiß iba mich hebe un wen ma (mir) mi Schand bewiese?

19,6 So merke doch endlich, daß Gott mir Unrecht doe het un mi mit sinem Jagdnetz umge het. 19,7 Lueg, (a) (b) i (ich) brell "Gewalt!" un wir doch nit ghärt ; i (ich) ruef, aba kei Recht isch do. (c) 19,8 Na (Er) (a) (b) het mi Wäg vumuurt, daß i (ich) nit dure ka, un het Finschtanis uf mi Schteig glegt. 19,9 Na (Er) het ma (mir) mi Ehrekleid üsgzoge un de Krone vu minem Kopf gnumme. 19,10 Na (Er) het mi vubroche um un um, daß i (ich) dhingfahre bi, un het mi Hoffnig üsgrisse we ä Baum. 19,11 Sie Zorn (Wuet) isch iba mi entbrennt(entflammt), un (a) (b) er achtet mi sinene Feinde (Gegna) glich. 19,12 Vueint kumme sini Kregsschare un hän ihr Wäg gege mi baut un sich um mi Hitte her glageret.

Na (Er) het mini Breda vu ma (mir) wäg gmacht

19,13 Na (Er) het mini Breda vu ma (mir) wäg gmacht, un mini Vuwandte sin ma (mir) fremd wore. (a) 19,14 Mini (a) Nächschte hän sich zruckzoge, un mini Freunde hän mi vugässä. 19,15 Mine Hüsgnosse un mine Mägde gelt i (ich) we ä Fremde; i (ich) bi ä Unbekannte in ihre Auge. 19,16 I (Ich) reft mi Knecht, un na (er) git ma (mir) nit antwort; i (ich) mueß nen aflehe mit eigenem Muul. 19,17 Mi Odem isch zwida minem Wieb, un d Sehn minere Muetter ekelt's vor ma (mir). 19,18 Selbscht d Kinda gän nigs uf mich; schtell i (ich) mi gege sie, so gän sie ma (mir) besi Worte. 19,19 Alli mini Getreue vuabscheue mi, un de i (ich) leb(lieb) ka ha, hän sich gege mi gwandt. 19,20 Mi Gebei hängt nur noh a Huut un Fleisch, un nur des nackte Läbä bring i (ich) dvu*. *Wörtlich: nur mit mine Zähne Huut bi i (ich) dvukumme. 19,21 Erbarme äich iba mi, erbarme äich, mini Freunde; denn d Hand Gottes het mi troffe! 19,22 Wurum vufolge ihr mi we Gott un kenne nit satt wäre vu minem Fleisch?

19,23 Ach daß mi Gschwafel ufgschribe wott wäre! Ach daß ses ufzeichnet dät wäre als Ischrift, 19,24 mit nem iserne Griffel in Bläi gschribe, zue ewigem Adenke in ä Fels ghaue! 19,25 Aba i (ich) wiß, daß (a) (b) mi Erlesa läbt, un als dr Letschte wird da (er) iba däm Schtaub sich erhebe. (c) 19,26 Un isch mi Huut noh so zerschla un mi Fleisch dhigschwunde, so wir i (ich) doch (a) (b) Gott säh. 19,27 I (Ich) selba wir nen aluege, mini Auge wäre nen säh un kei Fremde. Dnohch sehnt sich mi Herz in minere Bruscht. 19,28 Wenn ihr sage: We wen ma (mir) nen jage un ä Sach gege nen finde ! , 19,29 so firchtet äich selba vor rem Schwert; denn des sin Missetate, de des Schwert schtroft, dmit da wißt, daß ses ä Gricht git.

S 20. Kapitel

Zofar: Drum mueß i (ich) sage, un wägädäm ka i (ich) nit schwiege

(vgl. Kap 15; 18)

20,1 Do git Zofar vu Naama antwort un sait:

20,2 Drum mueß i (ich) sage, un wägädäm ka i (ich) nit schwiege; 20,3 denn i (ich) mueß härä, we ma mi schmäht un tadelt, aba dr Geischt üs minere Isicht lehrt mi sage. 20,4 Weisch dü nit, daß ses alliziit so gange isch, sietdäm Mensche uf Erde gsi sin, 20,5 daß des Frohlocke vu d Gottlose nit lang währt un de Fräid (Freud) vum Ruchlose nur ä Augeschlag? 20,6 (a) Wenn au si Scheitel in d Himmel goht un si Schädel a d Wolke rihrt, 20,7 so wird da (er) doch fir imma (a) vugoh we si Schiss, un de nen gsähne hän, wäre sag: Wo isch scha(er)? 20,8 We ä Träum wird da (er) vuflege un nimmi z find si un we ä Nachtgsicht vuschwinde. 20,9 Des Aug, des nen gsähne het, wird nen nimmi säh, un (a) si Platz wird nen au nimmi säh. 20,10 Sini Buebä (Sühn) wäre bi d Arme bettle go, un sini Händ (Pfode) mehn sini Sache wida herge. 20,11 Sin au sini Knochä (Bei) voll Jugedkraft, so mueß sie sich doch mit nem in d Schtaub lege.

20,12 Wenn nem au des Bese in sinem Muul (Gosch) guetschmeckt, daß sa (er)`s birgt unda sinere Zunge, 20,13 daß sa (er)`s hegt un nit losloßt un s zruckhebt in sinem Gaume, 20,14 so wird sich doch sini Ässä vuwandle in sinem Ranze un wird Ottergift in sinem Büüch. 20,15 De Sache, de na (er) vuschlunge(gfrässä) het, mueß sa (er) wida üsschpucke, un Gott tribt sie üs sinem Ranze üsä. 20,16 Na (Er) wird Ottergift suuge, un de Zunge dr Schlange wird nen umbringe. 20,17 Na (Er) wird nit säh de großi Bäch noh de Bäch, de mit Honig un Milch fleße. 20,18 Na (Er) wird (a) kaufe un doch nigs dvu gneße un iba sini iduschte Sache nit froh wäre. 20,19 Denn na (er) het undadruckt un vulo d Arme; na (er) het Hiisa a sich grisse, de na (er) nit baut het. 20,20 Denn si Wanst ka nit voll gnoe wäre; mit sinem köschtligem Guet wird da (er) nit vertwitsche.

Sie Ässä wird sich vuwandle in sinem Ranze

20,21 Nigs entgoht sinere Freßgier; drum wird si guetes Läbä kei Bschtande ha. 20,22 Wenn na (er) au massig un gnoe het, wird nem doch angscht wäre; alli Gwalt un Mehsal wird iba nen kumme. 20,23 S soll bassiere: dmit da (er) gnoe gregt, wird Gott d Wuet vu sinem Zorn iba nen schicke un wird iba nen rägne losse sini Schreckniss. 20,24 Flieht da (er) vor rem iserne Harnisch, so wird nen dr iserne Boge durchbohre! 20,25 S dringt des Gschoß üs sinem Rucke, dr Blitz vum Pfiel üs sinere Galle; Angscht fahr iba nen hi. (a) 20,26 Alli Finschternis isch fir nen ufghebt. S wird nen (a) ä Fiir vuzehre(frässä), des keina azindet het, un wer ibrigbliebe isch in sinere Hitte, däm wird's schlimm ergoh. 20,27 Dr Himmel wird sini Schuld enthiille, un d Bode wird sich gege nen ufhebe. 20,28 Sini Ernte wird wäggfihrt wäre, vudeilt am Dag vu sinem Zorn.

20,29 Ds isch dr Lohn vumä gottlose Mensch bi Gott un des Erbe, des Gott nem zuegschproche het.

S 21. Kapitel

Hiob: Häre doch minem Gschwätz zue!

21,1 Hiob git antwort un sait:

21,2 Häre doch minem Gschwätz zue un len ma (mir) des äiri Treschtig si! 21,3 Ertragt mi, wel i (ich) schwätz, un dnohch schpotte iba mich! 21,4 Goht denn gege ä Mensch mi Gjomma, odr wurum soll i (ich) nit zapplig si? 21,5 Kehre äich her zue mir; ihr den erschtarre un (a) d Pfode(Hand) uf s Muul (d Gosch) lege meße. 21,6 Wenn i (ich) dra denk, so erschreck i (ich), un Zittre kummt minem Lyb (Ranze) iba.

21,7 Wurum bliebe di Gottlose am Läbä, wäre alt un nähmä zue a Kraft? 21,8 Ihr Gschlecht isch sicha um sie her, un ihri Nohchkumme sin bi nene. 21,9 Ihr Hus het Friide ohni Angscht, un Gottes Ruete isch nit iba ne. 21,10 Ihr Schtier bschpringt, un s mißrotet nit; ihri Chueh kalbt un wirft nit fehl. 21,11 Ihri kleine Kinda losse sie üsä we ä Herde, un ihri Bebli schpringe umä. 21,12 Sie jäuchze mit Pauke un Harfe un sin frehlich mit Flöte. 21,13 Sie wäre alt mit guete Däg, un in Rueh fahre sie nab zue d Dote,

Wiech vu uns, ma (mir) wen vu dinem Wäg nigs wisse!

21,14 un doch sage sie zue Gott: (a) "Wiech vu uns, ma (mir) wen vu dinem Wäg nigs wisse! 21,15 (a) (b) (c) (d) Wer isch dr Allmächtige, daß ma (mir) nem dene solle? Odr was nitzt´s uns, wenn ma (mir) nen aruefe?" 21,16 "Doch lueg, ihr Gliick schtoht nit in ihre Händ (Pfode), un (a) dr Rot vu d Gottlose isch wiet wäg vu ma (mir)."

21,17 We oft gschehe (bassiert)'s denn, daß des Lecht dr Gottlose vulischt un ihr Ungliick iba sie kummt, daß Gott Herzeleid iba sie üsdeilt in sinem Zorn, 21,18 daß sie wäre we Schtroh vor rem Winde un we (a) Schpreu, de dr Schturmwind wägfihrt? 21,19 (a) (b) "Gott schpart des Ungliick vum Gottlose uf fir däm sini Kinda." Na (Er) vugeld´s nem selba, daß sa's schpiirt! 21,20 Sini Auge solle si End säh, un vum Zorn vum Allmächtigen soll la (er) trinke! 21,21 Denn was lit nem a sinem Hus nohch sinem Tod, wenn de Zahl vu sinene Monde z End isch?

Wer will Gott Gschytheit lehre?

21,22 Wer will Gott Gschytheit lehre, (a) der au di Hohe richtet? 21,23 Eina schtirbt frisch un gsund in all sinem Richtum un volla Genüge, 21,24 si Melkfaß isch voll Milch, un sini Bei wäre gmäschtet mit Mark; 21,25 dr andere aba schtirbt mit vubittate Seele un het ne vum Gliick probiert - 21,26 un doch (a) liege beidi mitänanda in dr Erde, un Wirma decke sie zue.

21,27 Lueg, i (ich) kenn äira Denke un äiri Ränke, mit däne ihr mir Unrecht aden. 21,28 Denn ihr sage: "Wo isch des Hus vum Firscht, un wo isch de Hitte, in dr d Gottlose ghuust het?" 21,29 Hän ihr nit gfrogt, de vum Wäg kumme, un nit uf ihri Zeiche gachtet, 21,30 daß nämlich d Bese bliebe wird am Dag vum Vuderbe un am Dag vum Grimm bliebe? 21,31 Wer sait nem ins Gsicht, was sa(er) vudent? Wer vugilt nem, was sa(er) doe het? 21,32 Wird da (er) doch ins Grab gleitet, un ma hebet (haltet) Wache iba sinem Hiigel! 21,33 Seß sin nem de Scholle vum Grab, un alli Mensche ziehe nem nohch, un de nem vorusgehn, sin nit z zehle.

21,34 We treschte ihr mich mit Nichtigkeite, un vu äire Antworte bliebt nigs als Trug!

S 22. Kapitel

Elifas: Kann denn ä Ma Gott ebis nütze?

22,1 Do git Elifas vu Teman antwort un sait:

22,2 Kann denn ä Ma Gott ebis nütze? Nur sich selba nutzt ä Schlaue. 22,3 Meinsch dü, dr Allmächtige het ä Vordeil dvu, daß dü grecht bisch? Was hilft's nem, selbscht wenn dini Wäg ohni Tadel sin? 22,4 Meinsch dü: Er wird di wägä dinere Gottesfurcht zrechtwiese un mit dir ins Gricht go? 22,5 Isch di Bosget nit z groß, un sin dini Missetate nit ohni End? 22,6 Dü hesch dinem Brueda (a) ä Pfand abgnumme ohni Grund, dü hesch d (b) Nackte d Kleida wäggrisse; 22,7 dü hesch di Durschtige nit tränkt mit Wassa un hesch däm Hungrige di Brot vusait; (a) (b) 22,8 däm Mächtige ghärt des Land, un si Günschtling darf drin huuse; 22,9 d Witwe hesch dü leer wäggo losse un de Ärm dr Waise vubroche. (a) 22,10 Drum bisch dü vu Schlinge umge, un Entsetze het di pletzlig erschreckt. 22,11 Di Lecht isch Dunkel, so daß dü nit säh kasch, un d Wassaflut deckt di zue.

Isch Gott nit hoch we dr Himmel?

22,12 Isch Gott nit hoch we dr Himmel? Lueg de Schterne a, we hoch sie sin! 22,13 Dü saisch zwar: "Was weiß Gott? Sollt er durchs Gwölk durch richte kenne? 22,14 D Wolke sin sini Hiille, daß sa (er) nit säh ka; er wandelt am Rand vum Himmel. " 22,15 Haldesch dü d Wäg dr Vorziit i, uf däm di Ungrechte gange sin, 22,16 de (a) furtgrafft wäre, bvor s Ziit war, un (b) s Wassa het ihr Grund wäggwäsche, 22,17 de zue Gott sage: (a) "Heb di vu uns!"? Was soll dr Allmächtige ne adoe kenne? 22,18 Het da (er) doch ihr Hus mit Gabe gfillt. Aba: (a) "Dr Rot vu d Gottlose isch wiet vu mir. " 22,19 Di (a) Grechte wäre's säh un sich fräie, un dr Unschuldige wird sie vuschpotte: 22,20 "Ja, unsa Feind isch vutilgt, un was sa(er) hintaloßt, het des Fiir gfrässä(vuzehrt)."

Vutrag di etze mit Gott un mache Friide!

22,21 So vutrag di etze mit Gott un mache Friide; drus wird dir viel Guetes kumme. 22,22 Nimm doch Wiesig a vu sinem Muul (Gosch) un fass sini Wort in di Herz. 22,23 (a) Bekehrsch dü dich zuem Allmächtigen un demütigsch dü dich un (b) doesch des Unrecht wiet wäg vu dinere Hitte 22,24 - wirf in d Schtaub di Gold un zue d Schtei (Wackes) dr Bäch des Gold vu Ofir -, 22,25 so wird dr Allmächtige di Gold si un we Silba, des dir zueghäuft wird. 22,26 Dann (Dnoh) wirsch dü di Luscht ha a däm Allmächtigen un di Agsicht zue Gott ufhebe. 22,27 Wenn dü nen bitte wirsch, wird da (er) di härä, un (a) dü wirsch dini Gelübde erfille. 22,28 Was dü dir vornimmsch, losst er dir glinge, un des Lecht wird uf di Wäg schiene. 22,29 Denn (a) er erniedrig di Hochmetige; aba wer sini Auge nabschleht, däm hilft er. 22,30 Au wer nit unschuldig isch, wird errettet wäre; er wird errettet um dr Reinheit dinere Händ (Pfode) wille. (a) (b)

S 23. Kapitel

Au hiit lehnt sich mi Jomma uf

23,1 Hiob git antwort un sait: 23,2 Au hiit lehnt sich mi Jomma uf; sini Hand druckt schwer, daß i (ich) jommere mueß. 23,3 Ach daß i (ich) wüßt, we i (ich) nen find un zue sinem Thron kumme kennt! 23,4 So dät i (ich) nem des Recht darlege un mi Muul (Gosch) mit Beweise fille 23,5 un erfahre des Gsaite, des sa(er) ma (mir) antwortet, un vunähme, was sa(er) ma (mir) sage wird. 23,6 Würd er mit großa Macht mit ma (mir) rechte? Nei, er selba wird Acht ge uf mich. 23,7 Dann (Dnoh) wird ä Redliche mit nem rechte, un fir imma werd i (ich) vertwitsche minem Richta! 23,8 Aba gang i (ich) etze vorwärts, so isch scha(er) nit do; gang i (ich) zruck, so schpir i (ich) nen nit. 23,9 Isch er zue d Linke, so sieh i (ich) nen nit; vubirgt er sich zue d Rechte, so sieh i (ich) nen nit. (a)

23,10 Er aba kennt mini Wäg guet. (a) (b) Er pref mich, so will i (ich) erfunde wäre we des Gold. 23,11 Denn i (ich) heb (halt) mini Feß uf sinere Bahn un bwahr sini Wäg un wich nit ab 23,12 un ibaträt nit des Gebot vu sinene Lippe un ha bwahrt des Gsaite vu sinem Muul bi mir. 23,13 Doch er isch der eine - wer will nem wehre? Un er macht's, we er will. 23,14 Ja, er wird´s z End bringe, was ma (mir) bschtimmt isch, un het noh me derart im Sinn (Gmeht). 23,15 Drum erschreck i (ich) vor sinem Agsicht, un wenn i (ich) driba nohchdenk, so fircht i (ich) mi vor rem. 23,16 Gott isch's, der mi Herz muetlos gmacht, un dr Allmächtige, der mich erschreckt het; 23,17 denn nit dr Finschtanis wägä mueß i (ich) schwiege, un nit, wel Dunkel mi Agsicht deckt.

S 24. Kapitel

Wurum sin vum Allmächtige nit Ziite vorbhalte?

24,1 Wurum sin vum Allmächtige nit Ziite vorbhalte, un (a) (b) wurum sähn, de nen kennen, sini Däg nit? 24,2 Di Gottlose (a) vurucke Grenze, klaue Herde un weide sie. 24,3 Sie triebä d Esel vu d Waise wäg un nähmä des Rind dr Witwe als Pfande. 24,4 Sie schtoße d Arme vum Wäg, un di Elende im Land mehn sich vukrieche. 24,5 Lueg, sie sin we Wildesel: In d Wüschte gehn sie a ihr Gschäfft un sueche Ässä in dr Iiödi, als Ässä fir ihri Kinda. 24,6 Sie ernte nachts uf däm Acka un hebed Nohchläse im Wiberg vum Gottlose. 24,7 Sie liege in dr Nacht nackt ohni Gwand (Häß) un hän kei Decki bi Froscht. 24,8 Sie tropfe vum Rägä in d Berge; sie mehn sich a d Felse drucke, wel sie sunscht kei Zueflucht hän. 24,9 Ma rißt des Waisekind vu d Muetterbruscht un nimmt d Säugling dr Arme als Pfand. 24,10 (a) Nackt gehn sie rum ohni Kleida, un hungrig schleipfe sie Garbe. 24,11 Gli im Garte presse sie El, sie träte d Trotti un liede doch Durscht. (a) 24,12 Wiit dr Schtadt jommere Schterbendi, un de Seele dr Säuglinge brellt. Doch Gott achtet nit druf!

Sie sin Feind däm Lecht wore

24,13 Sie sin Feind däm Lecht wore, kenne Gottes Wäg nit un bliebe nit uf sinene Pfade. 24,14 Wenn dr Dag abricht, schtoht dr Mörda uf un erwürgt d Elende un Arme, un nachts schliecht dr Deb. 24,15 Des Aug vum Ehebrecha lauert uf des Dunkle, un na (er) denkt: (a) "Mich sieht kei Aug!" un vudeckt si Üssäh. 24,16 Im Finschtare bricht ma in d Hiisa i; am Dag vuschtecke sie sich un scheue alli des Lecht. 24,17 Jaa, als Morge gilt allene d Finschtanis, denn sie sin bekannt mit däm Schrecke vu d Finschtanis.

Na (Er) fahrt liecht we uf däm Wassa dohi

24,18 Na (Er) fahrt liecht we uf däm Wassa dohi, vufluecht wird si Acka im Land, un ma wendet sich sinem Wiberg nit zue. 24,19 Dr Tod nimmt wäg, de do sindige, we d Hitzi un Dürri des Schneewassa frässä(vuzehrt). 24,20 Dr Muetterschoß vugißt nen; d Wirma labe sich a nem. A nen denkt ma nimmi; so zerbricht Schand (Frevel) we Holz. 24,21 Na (Er) het bedrückt di Unfruchtbari, de nit gebar, un het dr Witwe nigs Guetes doe.

24,22 Gott rafft di Gwalttätige hi durch sini Kraft; schtoht er uf, so mehn sie am Läbä vuzwiefle. 24,23 Na (Er) git tene, daß sie sicha sin un ä Schtiitze hän, doch sini Auge wache iba ihrem Wäg. 24,24 Sie sin sehr (sölli) hoch gmacht ; aba nohch einare kliene Wieli sin sie nimmi do; sie sinke hi un wäre wäggfägt we alli; we de Schpitze dr Ähre wäre sie abgschnitte. 24,25 Isch's nit so? Wer will mich Lege schtrofe un erwiese, daß mi Gschwätz nigs isch?

S 25. Kapitel

Bildad: Herrschaft un Angscht isch bi nem

25,1 Do git Bildad vu Schuach antwort un sait:

25,2 Herrschaft un Angscht isch bi nem, der Friide schafft in sinene Höhä. 25,3 Wer will sini Schare zehle? Un iba wäm goht si Lecht nit uf? 25,4 Un (a) (b) we ka ä Mensch grecht si vor Gott? Un we ka sufa si ä vum Wieb Geborene? 25,5 Lueg, au dr Mond schient nit hell, un (a) de Schterne sin nit sufa vor sinene Auge - 25,6 weviel weniga dr Mensch, ä Made, un des Menschekind, ä (a) Wurm!

S 26. Kapitel

Hiob: We arg schtohsch dü däm bäi, der kei Kraft het!

26,1 Hiob git antwort un sait:

26,2 We arg schtohsch dü däm bäi, der kei Kraft het, hilfsch dü däm, der kei Schtärki in d Ärm het! 26,3 We gibsch dü Rot däm, der kei Gschytheit het, un lehrsch nen Isicht massig! 26,4 Mit wäm sinere Hilf schwätzesch dü? Un wäm si Geischt goht vu dir üs?

26,5 D Schatte drunte erbebe, des Wassa un de drin huuse. 26,6 (a) (b) (c) Des Toteriech isch ufdeckt vor rem, un dr (d) Abgrund het kei Decki. 26,7 Na (Er) schpannt d Norde üs iba däm Leere un hängt d Welt(Erde) iba des Nigs. 26,8 Na (Er) sammlet des Wassa zsämme in sini Wolke, un d Wolke vurieße drunda nit. 26,9 Na (Er) vuhillt si Thron un breitet sini Wolke dvor. 26,10 Na (Er) het am Rand vum Wassa ä Grenze zoge, wo Lecht un Dunkel sich trenne. 26,11 D Säule vum Himmel zittere un entsetze sich vor sinem Schelte. 26,12 Durch sini Kraft het da (er) des Meer erregt, un durch sini Isicht het er (a) (b) Rahab vuschmettat. 26,13 Am Himmel wird`s schen durch si Wind, un sini Hand het de (a) flüchtige Schlange durchbohrt. 26,14 Lueg, des sin nur de Ende vu sine Wäg, un nur ä lieses Wörtli dvu hän ma (mir) vunumme. Wer will aba d Dunnda sinere Macht vuschtoh?

S 27. Kapitel

Des wär’s, daß i (ich) äich Recht gäb!

27,1 Un Hiob fahrt furt mit sinem Schpruch un sait:

27,2 So we Gott läbt, der ma mi Recht vuweigart, un dr Allmächtige, der mi Seele betrebt 27,3 - solang noh Adem in ma isch un dr Schnuufa vu Gott in minere Nase : 27,4 Mini Lippe schwätze nigs Unrechtes, un mi Zunge schwätzt kei Lug. (a) 27,5 Des wär´s, daß i (ich) äich Recht gäb; bis mi End kummt, will i (ich) nit wieche vu minere Unschuld. 27,6 A minere Grechtigkeit hebe i (ich) fescht un loss sie nit; (a) (b) mi Gwisse bißt mi nit wägä einem vu minene Däg. 27,7 Minem Feind soll`s go we däm Gottlose un däm, der sich gege mi uflehnt, we däm Ungrechte. 27,8 Denn was isch de Hoffnig vum Ruchlose, (a) wenn Gott mit nem ä End macht un sini Seele vu nem fordert? 27,9 Meinsch dü, daß Gott si Brülla härä wird, wenn Angscht iba nen kummt? 27,10 Odr ka na (er) a däm Allmächtigen sini Luscht ha un Gott alliziit aruefe?

27,11 I (Ich) will äich iba Gottes Doe belehre, un we dr Allmächtige gsinnt isch, will i (ich) nit vuhehle. 27,12 Lueg, ihr hän´s selba gsähne; wurum hole ihr dann (dnoh) so unniitzi Sach vor?

Des isch dr Lohn vumä gottlose Mensch bi Gott

27,13 (a) (b) Des isch dr Lohn vumä gottlose Mensch bi Gott un des Erbe vu Tyranne, des sie vum Allmächtigen gregä: 27,14 Wäre sini Buebä (Sühn) groß, so wäre sie ä Beute vum Schwert; un sini Nohchkumme wäre vum Brot nit satt. (a) 27,15 De nem ibrigbliebe, wird dr Tod ins Grab bringe, un sini Witwe wäre nit hiile. 27,16 Wenn na (er) Geld zsämmebringt we Schtaub un schafft Kleida a, we ma Lehm ufhüft, 27,17 so wird er's zwar aschaffe, aba dr Grecht wird's azege, un däm Unschuldige wird des Geld zdeil. 27,18 Na (Er) baut si Hus we ä Schpinne un we ä Wächta ä Hitte macht. 27,19 Rich legt da (er) sich na, aba wird's nit noh eimol doe kenne; doet da (er) sini Auge uf, dann (dnoh) isch nigs me do. 27,20 S wird nen Angscht ibafalle we Wassaflute; bi Nacht nimmt nen dr Schturmwind furt. 27,21 D Oschtwind wird nen wägfihre, daß sa (er) dahinfährt, un wird nen vu sinem Platz wägwehe. 27,22 Des wird da (er) iba nen bringe un nen nit schone; vor sinere Gwalt mueß sa (er) imma wida vudlaufe. 27,23 Ma wird iba nen mit d Händ (Pfode) klatsche un iba nen zische, wo na (er) gsi isch.

S 28. Kapitel

S het des Silba sini Gäng

28,1 S het des Silba sini Gäng un des Gold si Platz, wo ma`s läutart. 28,2 Ise holt ma üs dr Erde, un üs däm Gschtei schmilzt ma Kupfa. 28,3 Ma macht dr Finschtanis ä End, un bis ins Letschte erforscht ma des Gschtei, des im Dunkle def vuborge lit. 28,4 Ma bricht ä Schacht wiet vu do, wo ma wohnt; vugässä, ohni Halt fir d Fueß, hänge un schwebe sie, wiet vu d Mensche. 28,5 Ma zerwehlt we Fiir nab d Bode, uf der doch obe des Brot wagst. 28,6 Ma findet Saphir in ihrem Gschtei, un s birgt Goldstaub. 28,7 D Schtieg dohi het kei Geia gwißt un kei Falkeaug gsähne. 28,8 Des schtolze Wild het nen nit beträte, un kei Löwe isch druf gange. 28,9 Au legt ma Hand a a d Felse un grabt d Berg vu Grund uf um. 28,10 Ma bricht Schtolle durch d Felse, un alles, was koschtbar isch, sieht des Aug. 28,11 Ma wehrt däm Tröpfle vum Wassa un holt, was vuborge isch, ans Lecht.

Wo will ma d Gschytheit finde?

28,12 Wo will ma aba d Gschytheit finde? Un wo isch d Platz vu d Isicht?

28,13 Nemad weiß, was sie wert isch, un sie wird nit gfunde im Land dr Lebändige. 28,14 Di Defi sait: «In mir isch sie nit»; un des Meer sait: "Bi mir isch sie au nit. " 28,15 Ma ka nit Gold fir sie ge noh Silba darwiege, sie z zahle. (a) 28,16 Ihr glicht nit Gold vu Ofir odr koschtbara Onyx un Saphir. 28,17 Gold un edles Glas ka ma ihr nit gliechachte noh sie idusche um güldenes Kleiod. 28,18 Koralle un Krischtall achtet ma gege sie nigs; wer Gschytheit erwirbt, het me als Perle. 28,19 Topas üs Kusch wird ihr nit glich gschätzt, un des reinschte Gold wiegt sie nit uf. 28,20 Woher kummt denn d Gschytheit? Un wo isch d Platz vu d Isicht?

28,21 Sie isch vuhillt vor d Auge alla Lebändige, au vuborge d Vegel unda däm Himmel. 28,22 Dr Abgrund un dr Tod schwätze: "Mir hän mit unsare Ohre nur ä Grücht vu ihr ghärt . " 28,23 (a) Gott weiß d Wäg zue ihre, er ällei kennt ihr Platz. 28,24 Denn na (er) sieht de Ende dr Erde un sieht ällei, was unda däm Himmel isch. 28,25 Als sa(er) däm Wind si Gwicht ge un däm Wassa si Maß bschtimmt het, 28,26 als sa(er) däm Rägä ä Gsetz ge het un däm Blitz un Dunnda d Wäg: 28,27 dertmols scho sieht da (er) sie un vukindigt sie, breitete sie un ergriindet sie 28,28 un sait zuem Mensch: Lueg, (a) (b) d Angscht vum Herrn, des isch Gschytheit, un miede des Bese, des isch Isicht.

S 29. Kapitel

O daß i (ich) wär we in d frehere Monde

29,1 Un Hiob fangt abamols a mit sinem Schpruch un sait:

29,2 O daß i (ich) wär we in d frehere Monde, in d Däg, do Gott mi bhetet het, 29,3 do sini Leuchte iba minem Schädel gschiene het un i (ich) (a) bi sinem Lecht durch d Finschtanis gange bi! 29,4 We war ich in dr Blüte vu minem Läbä, (a) als Gottes Freundschaft iba minare Hitte war, 29,5 als dr Allmächtige noh mit mir war un mini Kinda um mi her, 29,6 als ich mini Tritt gwäsche ha in Milch un d Felse Elbäch ergoss! 29,7 Wenn ich üsgange bi zuem Door dr Schtadt un mi Platz uf däm Markt ignumme ha, 29,8 dann (dnoh) hän mi di Junge gsäh un vuschtecke sich schiich, un di Alte sin vor ma (mir) uf gschtande, 29,9 di Obere hän ufghärt z schwätze un hän ihri Hand uf ihrem Muul (Gosch) glegt, 29,10 d Firschte hän ihri Schtimm zruck ghalte, un ihri Zunge het a ihrem Gume gkläbt.

Wäm si Ohr mich ghärt het, der priest mi gliicklich

29,11 Denn wäm si Ohr mich ghärt het, der priest mi gliicklich, un wäm si Aug mich gsäh het, der het mich grehmt. 29,12 Denn i (ich) rettete d Arme, dr do brellt, un d Waise, de kei Helfa het. (a) (b) 29,13 Dr Sege vum Vulossene kummt iba mich, un ich war däm Herz dr Witwe ä Freud. 29,14 Grechtigkeit war mi Häß(Kleid), des ich azoge ha, un mi Recht war ma (mir) Mandel un Kopfbund. 29,15 I (Ich) war vum Blindä s Aug un vum Lahme d Feß. 29,16 I (Ich) war (a) ä Vada (Babbe) dr Arme, un dr Sach vum Unbekannte ha ich mich agnumme. 29,17 Ich ha de Kinnbacke vum Ungrechte vubroche un ha nem d Raub üs d Zähn grisse. 29,18 Ich ha denkt: Ich wir in minem Nest vuschiede un mini Däg so groß mache we Sand am Meer; 29,19 mini Wurzle lange zuem Wassa hi, un dr Tau blieb uf mine Äscht; 29,20 mi Ehri blieb imma frisch bi mir, un mi Boge isch imma schtark in minere Hand.

29,21 Sie härte ma zue un schwiege un warte uf mi Rot. 29,22 Nohch minem Wort het nemads me gschwätzt, un mi Gschwafel troff uf sie ane. 29,23 Sie hän uf mi gwartet we uf d Rägä un schperrte ihr Muul (Gosch) uf we nohch Schboträge. 29,24 Wenn ich ne zuglacht ha, so hän sie Vuträue gregt, un des Lecht vu minem Agsicht treschtet d Truuernde. 29,25 Wenn ich zue nene kumme wolt, so mueß i (ich) obena hocke un throne we ä Kenig unda dr Schar.

S 30. Kapitel

Etze aba vulache mi, de jinger sin als i (ich)

30,1 Etze aba (a) vulache mi, de jinger sin als i (ich), däre Vädare i (ich) nit wert gachtet ha, sie zue minene Hund bi dr Herde z schtelle, 30,2 däre Schtärki i (ich) fir nigs halt, däne d Kraft schwunde isch; 30,3 de vor Hunga un Not erschepft sin, de des diirre Land abnage, vu d Wüschte un Iödi; 30,4 de do Melde sammle bi d Biisch, un Ginschtawurzle isch ihr Ässä. 30,5 Üs dr Mensche Middi wäre sie wägtriebä; ma brellt ne nohch we nem Deb; 30,6 a d Hänge vu d Däla huuse sie, in d Lecha im Bode un in Schteiklufte; 30,7 zwische d Biisch brelle sie, un unda d Dischtle sammle sie sich - 30,8 gottloses Volk un Lit ohni Name, de ma üs däm Land weggjagt het.

Etze bi i (ich) ihr Schpottled wore

30,9 Etze bi i (ich) (a) (b) ihr Schpottled wore un mueß ne zuem Gschwätz dene. 30,10 Sie vuabschaue mich un hebe sich wiet vu mir uf un schiiche sich nit, (a) (b) vor minem Gsicht(minere Visasch) üszschpucke. 30,11 Na (Er) het mi Seil glest un mich demetig gmacht un d Haag weggmacht, a däm ma (er) mich ghalte het. 30,12 Zue d Rechte het sich ä Schar gege mich ufdoe, sie hän mini Feß weggschtoße un hän gege mich Wägli aglegt, mich z vuderbe. 30,13 Sie hän mi Pfad ufgrisse, zue minem Fall helfe sie; keina bifihlt tene Ihalt. 30,14 Sie kumme we durch ä breiti Bräsche ri, wälze sich unda d Trimma rah. 30,15 Angscht het sich gege mich kehrt un het vujagt we dr Wind minere Herrlichkeit, un we ä Wolke zeht mi Gliick vorbi.

Etze vulauft mi Seel in mir

30,16 Etze aba vulauft mi Seel in mir, un Däg vum Elend hän mi packt. 30,17 Bi Nacht bohrt`s in mine Bei, un d Schmerze, de a ma (mir) nage, schlofe nit. 30,18 Mit alla Gwalt wird mi Häß(Kleid) vuunschtaltet, we d Krake vu minem Hem wuurgt`s mi. (a) (b) 30,19 Ma het mich in d Dreck gworfe, daß i (ich) gli bi im Schtaub un dr Asche. 30,20 I (Ich) (a) (b) brell zue dir, aba dü antwortesch ma (mir) nit; i (ich) schtand do, aba dü achtesch nit uf mich. 30,21 Dü hesch dich mir vuwandlet in ä Grausame un schtrietesch gege mich mit dr Schtärki dinere Hand. 30,22 Dü hebsch mi uf un losch mi uf däm Wind dohifahre un vugoh im Schturm. 30,23 Denn i (ich) wiß, dü wirsch mi zuem Tod go lo, zuem Hus, do alli Lebändige zsämmekumme.

30,24 Aba wird ma nit d Hand üsschtrecke unda Trimma un nit brelle in dr Not? 30,25 I (Ich) hiil jo iba de herti Ziit, un mi Seele grämt sich iba des Elend. 30,26 I (Ich) ha gwartet uf des Guete, un s kummt des Bese; i (ich) ha ghofft uf Lecht, un s kummt Dunkel. 30,27 In mir kocht`s un härt nit uf; mich hän ibafalle Däg vum Elend. 30,28 I (Ich) gang schwarz rumm, doch nit vu dr Sunne; i (ich) schtand uf in dr Gmeind un brell. 30,29 I (Ich) bi ä Brueda dr Schakale wore un ä Gsell vu d Schtrauße. 30,30 Mini Huut isch schwarz wore un lest sich ab vu mir, un mini Knochä (Bei) sin vudorrt vor hitzigem Feba. 30,31 Mi Harfeschpiel isch zue Kumma wore, un mi Flöteschpiel zue nem Truurled.

S 31. Kapitel

I (Ich) ha ä Abmachig (Abkumme) gmacht mit minene Auge

31,1 I (Ich) ha ä Abmachig (Abkumme) gmacht mit minene Auge, (a) daß i (ich) nit lüschtern lueg uf ä Jungfrau. 31,2 Was gäb sunscht mir Gott als Deil vu obe un was fir ä Erbe dr Allmächtige üs dr Hechi? 31,3 Wär`s nit End fir d Ungrechte un Ungliick fir d Ibeltäta? 31,4 Sieht da (er) nit mi Wäg un zehlt alli mini Schritt? 31,5 Bi i (ich) gwandelt in Falschheit, odr isch mi Fueß grennt zuem Lug? 31,6 Gott ka mi wiege uf rechta Woog (Waage), so wird da (er) erkenne mi Unschuld!

31,7 Isch mi Gang gwiche vum Wäg un mi Herz minem Aug nohchgange un bliebt ebis hänge a mine Händ (Pfode), 31,8 so (a) will i (ich) saje, aba ä andere soll`s ässä, un was ma (mir) gwachse isch, soll üsgwurzlet wäre.

31,9 Het sich mi Herz betöre losse wägä nem Wieb un ha i (ich) a minem Nächschte Dire glauert, 31,10 so soll mi Wieb nem anderem mahle, un anderi soll sich iba sie bucke. (a) 31,11 Denn des isch ä Schandtat un ä Schuld, (a) de vor d Richta ghärt . 31,12 Jo, des isch ä Fiir, des bis in d Abgrund frißt un all mini Habe bis uf d Wurzle vunichtet.

31,13 Hab i (ich) mißachtet des Recht vu minem Knecht odr minere Magd, wenn sie ä Sach gege mich hän, 31,14 was wott i (ich) doe, wenn Gott sich hochhebt, un was wott i (ich) sage, wenn na (er) nohchforscht? 31,15 Het nit (a) (b) au sela erschaffe, der mich im Muetterleib gmacht het, het nit dr Eine uns im Muetterschoß gmacht?

Hab i (ich) d Bedirftige ihr Begehre vusait?

31,16 Hab i (ich) (a) d Bedirftige ihr Begehre vusait un d Auge dr Witwe vuschmachte lo? 31,17 (a) Hab i (ich) mi Bisse ällei gässä, un het nit de Waise au dvu gässä? 31,18 Nei, i (ich) ha sie vu klei uf ghalte we ä Vada (Babbe), un i (ich) ha sie vu Muetterleib a gleitet. (a) 31,19 Hab i (ich) zuegluegt, we öbber (ebber) ohni Häß(Kleid) vukumme isch, un di Arme ohni Decki go losse? 31,20 Het da (er) mi nit gsegnet, wenn na (er) vu dr Wulle mina Lämma gwärmt wore isch? 31,21 Hab i (ich) mi Hand gege ä Waise ufghobe, wel i (ich) gsäh ha, daß i (ich) (a) im Door Helfa ha, 31,22 so flegt mi Schulta vum Knick un mini Ärm breche üs däm Glenk! 31,23 Denn i (ich) mueßt Gottes Schtrof iba mich firchte un kennt sini Hoheit nit vutrage.

31,24 Hab i (ich) des Gold zue minere Zuevasicht gmacht un (a) zuem Feingold gsait: «Min Troscht»? 31,25 Hab i (ich) mich gfräit, daß i (ich) großes Guet bsessen ha un mi Hand so viel kauft het? 31,26 Hab i (ich) des Lecht agsähne, wenn`s hell laichtet, un d Mond, wenn na (er) herrlich dhizoge isch, (a) 31,27 daß mich mi Herz heimlich betört hät, nene Kiss zuezwerfe mit minere Hand? 31,28 Des wär au ä Missetat, de vor d Richta ghärt ; denn dmit hät i (ich) vuliignet Gott in dr Hechi.

31,29 Hab i (ich) mich (a) gfräit, wenn's minem Feinde (Gegna) schlecht goht, un (b) (c) mich hochghobe, wel nem Ungliick troffe het? 31,30 Nei, i (ich) ha mi Muul (Gosch) nit sindige glo, daß i (ich) (a) vuwinscht mit nem Fluech sini Seel. 31,31 Hän nit de Männa (Manne) in minem Zelt sage meße: "Wo isch eina, der nit satt wore wär vu sinem Fleisch?" 31,32 Kei Fremde het derfe druße in d Nacht bliebe, sundern mi Dire doe i (ich) däm Wandara uf. (a) (b) (c)

31,33 Hab i (ich) mini Ibatretige, we´s Mensche den, zuedeckt, um heimlich mi Schuld z vuschtecke, 31,34 wel i (ich) mir graute vor d große Zahl un de Vuachtig vu d Sippe mich abgschreckt hätte, so daß i (ich) schtill blieb un nit zue d Dire üsä gange bi?

O hätt i (ich) eina, der mi ahärt!

31,38* Het mi Acka gege mi brellt un hän mitänanda sini Furche ghiilt, 31,39 hab i (ich) sini Fricht unbezahlt gässä un sinene Ackalit des Läbä suur gmacht, 31,40a so solle ma (mir) Dischtle wachse schtatt Weize un Unkrut schtatt Gerschte.

31,35 O hätt i (ich) eina, der mi ahärt - do mi Untaschrift! dr Allmächtige antwort ma (mir)! -, odr de Schrift, de mi Vukläga gschribe! 31,36 Gwiß, dann (dnoh) wott i (ich) sie uf mi Schultare nähmä un we ä Krone trage. 31,37 I (Ich) wott alli mini Schritt nem asage un we ä Firscht vor ren kumme (nem nahe).

31,40b D Wort Hiobs hän ä End.

*D Zsämmehang erfordert de do vorgnummeni Umschtellig vu d Verse 38 bis 40.

S 32. Kapitel

Elihu wird zornig

(Kapitel 32-37)

32,1 Do hän de dräi Männa (Manne) ufghärt, Hiob antwort z ge, wel la (er) sich fir Grecht haltet. 32,2 Aba Elihu, d Bue (Suhn) Barachels vu d (a) Busita, üs däm Gschlecht Ram, war zornig. Na (Er) war zornig iba Hiob, wel (b) (c) (d) la (er) sich selba fir Grechta haltet als Gott. 32,3 Au war ra (er) zornig iba sini dräi Freunde, wel sie kei Antwort finde un (a) (b) (c) (d) doch Hiob vudammte. 32,4 Elihu aba het gwartet, bis sie mit Hiob gschwätzt hän, wel sie elter ware als sa(er). 32,5 Als Elihu etze sieht, daß kei Antwort war im Muul (Gosch) vu d dräi Männa (Manne), war ra (er) zornig. 32,6 Un Elihu, d Bue (Suhn) Barachels vu d Busita, fangt a un sait:

.I (Ich) bi jung a Johr, ihr aba sin alt; drum hab i (ich) mich gscheut un gfirchtet, mi Wisse äich kundzdoe. 32,7 I (Ich) ha denkt: (a) Loß des Altr schwätze, un de Lit mit Johr loß Gschytheit bewiese. 32,8 Aba dr Geischt isch`s in d Mensche un dr Odem vum Allmächtigen, der sie schlau(vuschtändig) macht. 32,9 Di Betagte sin nit di Wieseschte, un di Alte vuschtehn nit, was des Rechte isch. 32,10 Drum sag i (ich): Häre ma (mir) zue; au i (ich) will mi Wisse kunddoe.

I(Ich) ha gwartet, bis ihr gschwätzt hän

32,11 Lueg, i (ich) ha gwartet, bis ihr gschwätzt hän; i (ich) ha ufgmerkt uf äiri Isicht, bis ihr di rechte Wort treffe würdet, 32,12 un ha achtgha uf äich; aba lueg, do war keina unda äich, der Hiob zrechtwiest odr uf si Gschwätz antwort. 32,13 Sage nur nit: "Mir hän Gschytheit gfunde; Gott mueß nen schla un nit ä Mensch. " 32,14 Mich hän sini Wort nit troffe, un mit äirem Gschwätz will i (ich) nem nit antwort ge.

32,15 We! Betroffe schtehn sie do un kenne nimmi schwätze; sie wisse nigs me z sage. 32,16 Un do soll i (ich) warte, wel sie nimmi schwätze, wel sie doschtehn un nigs me sage? 32,17 Au i (ich) will mi Deil sage un will mi Wisse kunddoe! 32,18 Denn i (ich) bi voll mit Wörta, wel mich dr Geischt in minem Innere undadrängt. 32,19 Luege, mi Inneres isch we dr Moscht, den ma nit rusloßt un der di näji(naii) Schliich vurißt. 32,20 I (Ich) mueß schwätze, daß i (ich) ma (mir) Luft mach, i (ich) mueß mini Lippe ufdoe un schwätze. 32,21 Vor mir soll kei Asähe dr Mensche gelte, un i (ich) will keinem Mensch schmeichle (schleime). 32,22 Denn i (ich) weiß nit z schmeichle (schleime); sunscht wird mich mi Schepfa bal hiraffe.

S 33. Kapitel

Här doch, Hiob, mi Schpruch un gib Obacht uf alli mi Wort!

33,1 Här doch, Hiob, mi Schpruch un gib Obacht uf alli mi Wort! 33,2 Lueg, i (ich) doe mi Muul (Gosch) uf, un mi Zunge schwätzt in minem Muul (minare Gosch). 33,3 Mi Herz sait ufrichtigi Schprich, un mini Lippe schwätze luuter Wisse. 33,4 D Geischt Gottes het mi gmacht, un dr Odem vum Allmächtigen het ma (mir) s Läbä ge. 33,5 Kannsch dü, ma so antworte; rischt di gege mi un schtell di. 33,6 Lueg, vor Gott bi i (ich) we dü, un (a) üs Dreck(Erde) bi au i (ich) gmacht. 33,7 Lueg, dü bruchsch vor ma (mir) nit zue vuschrecke, un mi Drängle soll nit uf dir laschte.

Dü hesch doch gsait: I (Ich) bi süba, ohni Missetate

33,8 Dü hesch gsait vor minem Ohr, d Ton dinere Wort här i (ich) noh: 33,9 "I (Ich) bi süba, ohni Missetate, unschuldig un ha keini Sinde. (a) (b) (c) 33,10 Lueg, Gott erfindet Vorwirf gege mi, (a) (b) er betrachtet mi als si Feind; 33,11 er (a) het mini Feß in d Block glegt un het Acht uf alli mini Wäg. " 33,12 Lueg, do hesch dü nit Recht, mueß i (ich) dir sage; denn Gott isch me als ä Mensch. 33,13 Wurum willsch dü mit nem schtängere, wel la (er) uf Menschewort nit Antwort git? 33,14 Denn uf ei Art schwätzt Gott un uf ä zweiti; nur merkt ma's nit. 33,15 Im (a) Träum, im Nachtgsicht, wenn dr Schlof uf d Mensch flegt, wenn sie schlofe uf däm Bett, 33,16 do (a) effnet er des Ohr dr Mensche un schreckt sie uf un warnt sie, 33,17 dmit da (er) d Mensch vu sinem Vorha abwände un vu nem d Hochmuet tilgt 33,18 un druf ufbasst sini Seele vor rem End un si Läbä vor rem Todes Gschoß. 33,19 Au warnt er nen durch Schmerz uf sinem Bett un durch arge Kempf in sine Glieda 33,20 un richte nem si Läbä so zue, daß nem vor rem Ässä ekelt, un sina Seele, daß sie nit Luscht het z ässä. 33,21 Sie Fleisch schwindet dhi, daß ma's nit asäh ka, un sini Knoche schtehn üsä, daß ma leba wägsieht; 33,22 so nähärt da (er) sich dr Gruebe un si Läbä däm Tod.

33,23 Kummt dann (dnoh) zue nem ä Engel, ä Vumittla, eina üs duusig, kundzdoe däm Mensch, was fir nen recht isch, 33,24 so wird da (er) nem gnädig si un sage: "Erles nen, daß sa (er) nit rundafahrt zue d Dote; denn (a) i (ich) ha ä Lösegeld gfunde. 33,25 Sie Fleisch soll wida blehe we in dr Jungend, un (a) er soll wida jung wäre. " 33,26 Na (Er) wird Gott bitte, un der wird nem Gnade ge un wird nen si Agsicht asäh lo mit Fräid (Freud) un wird däm Mensch sini Grechtigkeit zruckge. 33,27 Na (Er) wird vor d Lit lobsinge un sage: "Ich ha gsindigt un des Recht vukehrt, aba s isch ma (mir) nit zruckge worde. 33,28 Gott het mi erlest, daß i (ich) nit hifahr zue d Dote, sundern mi Läbä des Lecht sieht. " 33,29 Lueg, des alles doet Gott zwei- odr dräimol mit nem jedäm, 33,30 daß sa (er) si Läbä zruckholt vu d Dote un erlaichtet nen mit däm Lecht dr Lebändige. (a) (b) (c)

33,31 Merk uf, Hiob, un her ma (mir) zue un schwieg, dmit i (ich) schwätze ka! 33,32 Hesch dü aba ebis z sage, so antwort ma (mir). Sage was, i (ich) will dir gern Recht ge! 33,33 Hesch dü aba nigs, so her ma (mir) zue un schwieg; i (ich) will di Gschytheit lehre.

S 34. Kapitel

Horche, ihr Weise, mini Worte!

34,1 Un Elihu fangt a un sait: 34,2 Horche, ihr Weise, mini Worte, un ihr Vuschtändigi, lose uf mich! 34,3 Denn des Ohr preft des Gsaite, we dr Gäume des Ässä schmeckt. (a) 34,4 Len uns ä Urdeil finde, daß ma (mir) mitänanda erkenne, was guet isch. 34,5 Denn Hiob het gsait: (a) "Ich bi grecht, doch (b) Gott vuweigert ma (mir) mi Recht; 34,6 i (ich) soll (a) lege, obwohl i (ich) recht ha, un mich quält dr (b) Pfiel, der mi troffe het, obwohl i (ich) doch ohni Schuld bi. " 34,7 Wo isch so ä Ma we Hiob, der (a) Hohn trinkt we Wassa 34,8 un (a) uf däm Wäg goht mit d Ibeltäta un wandelt mit d gottlose Lit? 34,9 Denn na (er) het gsait: "S nitzt däm Mensch nigs, wenn na (er) Gottes Wohlgfalle suecht."

S isch nit, daß Gott soll gottlos handle

34,10 Drum härä ma (mir) zue, ihr weise Männa: (a) (b) (c) S isch nit, daß Gott soll gottlos handle un dr Allmächtige ungrecht; 34,11 sundern na (er) vugilt däm Mensch, we na (er) vudent het, un trifft jede nohch sinem Doe. (a) (b) (c) 34,12 Ohne Zwiefel, (a) Gott doet nemols Unrecht, un dr Allmächtige vudrait des Recht nit. - 34,13 Wer het nem d Bode avuträut? Un wer het d ganze Erdkreis higschtellt? 34,14 Wenn na (er) nur a sich dächt, si Geischt un Odem a sich zög, 34,15 so dät alles Fleisch mitänanda vugoh, un dr Mensch dät wida zue Schtaub wäre. (a)

34,16 Hesch dü etze Vuschtand, so her des un merk uf de Schtimm vu minare Red! 34,17 Kann denn regiere, wer des Recht hasst? Odr willsch dü den vudamme, der wo grecht un allmächtig isch, 34,18 der zuem Kenig sait: "Dü heillose Mann" un zue d Firschte: "Ihr Gottlosi", 34,19 der nit asieht de Litli dr Firschte un achtet d Vürnehme nit me als d Arme? Denn sie sin alli vu siner Händ (Pfode) Werk. 34,20 Pletzlig muen de Lit schterbe un zmidde in d Nacht erschrecke un vugoh; de Mächtige wäre wäggnumme ohni Menschenhand.

Sini Auge sähn uf jedäm si Wäg

34,21 Denn sini Auge sähn uf jedäm si Wäg, un na (er) luegt uf alli ihri Schritt. (a) (b) 34,22 S (a) git kei Finschternis un kei Dunkl, wo sich vuschtecke kennte de Ibeltäta. 34,23 Denn s wird nemads gsait, wenn na (er) vor Gott zuem Gricht erschiene mueß. 34,24 Na (Er) bringt di Schtolze um, ohni sie erscht zue vuhäre, un schtellt anderi a ihri Schtell; 34,25 denn na (er) kennt ihri Werke, un na (er) schtirzt sie bi Nacht, daß sie zerschla wäre. 34,26 Na (Er) urteilt sie ab we di Gottlose a nem Platz, wo vieli s sähn, 34,27 wel sie vu nem gwiche sin un vuschten keine vu sine Wäg, 34,28 so daß des Brellä dr Arme vor ren kumme het meße un (a) er des Brellä dr Elende ghärt het. 34,29 - Wenn na (er) sich aba ruehig hebet (haltet), wer will nen vudamme? Un wenn na (er) des Agsicht vubirgt, wer ka nen säh unda alle Velka un Litli? - 34,30 So losst da (er) denn nit ä Gottlose regieren, der ä Fallschtrick isch fir des Volk.

34,31 Wenn eina zue Gott sait: "Ich ha's vubeßt (trage), i (ich) will kei Unrecht me doe. 34,32 Was i (ich) nit sieh, des lehr dü mi; ha i (ich) z Unrecht gfeilscht, i (ich) will's nimmi doe", 34,33 soll la (er) dann nohch dinem Sinn (Gmeht) vugelte, wel dü jo widaruefe hesch? Denn dü hesch z wählen un nit i (ich), un was dü erkennt hesch, sag a!

34,34 Vuschtändigi Lit wäre zue ma (mir) sage un ä weise Ma, der ma (mir) zuehert: 34,35 "Hiob (a) schwätzt mit Unvuschtand, un sini Wort sin nit schlau. " 34,36 Oh, Hiob soll bis zuem Üßerschte breft wäre, wel la (er) Antworte git we frechi Sinda. 34,37 Denn zue sinere Sinde fegt da noh Schand (Frevel) dzue. Na (Er) tribt Schpott unda uns un macht vieli Wort gege Gott.

S 35. Kapitel

Haltsch dü des fir recht?

35,1 Un Elihu fangt a un sait:

35,2 Haltsch dü des fir recht, bnennsch dü des (a) "mini Grechtigkeit vor Gott", 35,3 daß dü saisch: (a) "Was nitzt sie mir? Was ha i (ich) dvu, daß i (ich) nit sindige doe?" 35,4 I (Ich) will dir sage ä Wort un dine Freunde mit dir.

35,5 Lueg in d Himmel un sieh; un lueg de Wolke a hoch iba dir! 35,6 Sindigsch dü, was kasch dü nem schade? Un wenn dini Missetate viel sin, was kasch dü nem doe? 35,7 Un wenn dü grecht wärsch, was kasch dü nem ge, odr was wird da (er) vu dine Händ (Pfode) nähmä? 35,8 Nur nem Mensch we dir ka dini Bosget ebis doe un nem Menschekind dini Grechtigkeit.

35,9 Ma brellt, daß viel Gwalt gschehe (bassiert), un rueft um Hilf vor rem Arm dr Große; 35,10 aba ma froge nit: "Wo isch Gott, mi Schepfa, der (a) Lobgesäng git in dr Nacht, 35,11 der uns schlaua macht als de Tierli uf Erde un weiser als de Vegel unda däm Himmel?" 35,12 Do brelle sie iba d Hochmuet dr Bese, doch er erhärt sie nit. 35,13 Denn (a) Gott wird Nichtiges nit härä, un dr Allmächtige wird s nit asäh. 35,14 Etze, wenn dü saisch, (a) dü kennscht nen nit säh - dr Rechtsschtriet lit nem vor, harre uf nen! 35,15 Aba etze, (a) do si Zorn (Wuet) nit heimsuecht un na (er) sich um Schand (Frevel) nit viel kimmert, 35,16 schperrt Hiob si Muul (Gosch) uf um nigs un hebet (haltet) schtolzi Wort mit Unvuschtand.

S 36. Kapitel

Wart noh ä weng!

36,1 Elihu fangt noh eimol a un sait:

36,2 Wart noh ä weng, i (ich) will di lähre; denn i (ich) ha noh ebis fir Gott z sage. 36,3 I (Ich) will mi Wisse wiet herhole un minem Schepfa Recht vuschaffe. 36,4 Mini Wort sin gwiß nit falsch; vor dir schtoht eina, der`s wirklich weiß.

36,5 Lueg, Gott isch mächtig un vuwirft nemads; er isch mächtig a Kraft im Herze. 36,6 D Gottlose haltet da nit am Läbä, sundern hilft däm Elende zuem Recht. (a) (b) 36,7 Na (Er) wendet sini Auge nit vum Grechte, sundern (a) mit Kenige uf däm Thron losst da (er) sie hocke imma, daß sie groß wäre. 36,8 Un wenn sie gfange liege in Kette un elend, bunde mit Schtrick, 36,9 so hebet (haltet) da (er) nene vor, was sie doe hän, un ihri Sinde, daß sie sich ibahobe hän, 36,10 un (a) macht ne s Ohr uf zuem warne un sait ne, daß sie sich vu däm Unrecht umkehre solle. 36,11 Ghorche sie un dene nem, so wäre sie mit guete Däg alt un gliicklich läbä. 36,12 Ghorchen sie nit, so wäre sie dhifahre durch ä Todgschoß un vugoh in Unvuschtand.

Di Ruchlose vuhärte sich im Zorn (Wuet)

36,13 Di Ruchlose vuhärte sich im Zorn (Wuet). Sie flehe nit, au wenn na (er) sie gfange legt; 36,14 so wird ihri Seel in dr Juged schterbe un ihr Läbä unda d Hurer im Tempel. 36,15 Aba d Elende wird da (er) durch si Elend rette un nem des Ohr uf doe durch Trebsal.

36,16 So rißt da (er) au dich üs däm Rache dr Angscht in ä große Platz, wo keini Vufolgig me isch; un a dinem Tisch, voll vu allem Guete, wirsch dü Rueh ha. 36,17 Wenn dü aba richtesch we ä Gottlose, so hebe di Gricht un Recht fescht. 36,18 Lueg zue, daß nit di Zorn (Wuet) dich vulockt odr des massige Lösegeld dich vuleidet. 36,19 Wird di Gschrei (Geblär) dich üs dr Not bringe odr alli kraftvolli Aschtrengige? 36,20 Sehn di nit nohch dr Nacht, de Velka wegnimmt vu ihre Plätz! 36,21 Heet di un kähr di nit zuem Unrecht, denn Unrecht wählst dü leba als Elend!

36,22 Lueg, Gott isch groß in sinere Kraft; wo isch ä Lähra, we er isch? 36,23 Wer will nem zeigä si Wäg, un wer will zue nem sage: "Dü doesch Unrecht?"

Denk dra, daß dü si Werk priesesch

36,24 Denk dra, daß dü si Werk priesesch, vu däm Mensche singe. 36,25 Denn alli Mensche hebe dnohch Üsschau, aba sie sähn's nur vu wietem. 36,26 Lueg, Gott isch groß un unbegrieflich; de Zahl vu sine Johr ka nemads erforsche.

36,27 Er zeht nuf d Wassatropfe un tribt sini Wolke zsämme zuem Rägä, 36,28 daß d Wolke ibalaufe un Rägä schicke uf alli Lit. 36,29 Wer vuschtoht, we na (er) de Wolke tirmt un dunnere losst üs sinem Gezelt? 36,30 Lueg, er breitet si Lecht um sich un vudeckt alli Defi vum Meer. 36,31 Denn domit regiert er de Velka un git massig Ässä. 36,32 Na (Er) deckt sini Händ (Pfode) mit Blitz un bietet sie uf gege der, der ren agrieft. 36,33 Ihn kindet a si Dunna, wenn na (er) mit Wuet eifat gege d Frevel.

S 37. Kapitel

Mi Herz vuschreckt

37,1 Todriba vuschreckt mi Herz un fahrt weedig hoch. 37,2 O härä doch, we si Dunnda rollt un was fir Gedöhns üs sinem Muul (Gosch)kummt! 37,3 Na (Er) losst nen hifahre unda däm ganze Himmel un sini Blitz iba de Ende dr Erde. 37,4 Ihm nohch brellt dr Dunnda, un na (er) dunnert mit sinem große Schall; un wenn si Dunnda ghärt wird, haltet da (er) d Blitz nit zruck. 37,5 Gott dunnert mit sinem Dunnda wundabar un doet großi Sache, de mir nit vuschtehn. 37,6 Na (Er) sait zuem Schnee: "Fleg uf d Bode(Erde)!" un zuem Platzrägä, so isch dr Platzrägä do mit Macht. 37,7 So legt da (er) alli Mensche unda Siegel, daß de Lit erkenne, was sa(er) doe ka. 37,8 Di wilde Tiere gehn in d Höhle un lege sich uf ihr Laga. (a) 37,9 Üs sinene Kammere kummt dr Schturm un vu Norde her d Kälti. 37,10 Vum Odem Gottes kummt Is, un de wiete Wassa liege schtarr. 37,11 D Wolke bschwert da (er) mit Wassa, un üs dr Wolke bricht si Blitz. 37,12 Na (Er) kehrt d Wolkene, wohi na (er) will, daß sie alles den, was sa(er) ne bifihlt uf däm Erdkreis: 37,13 Zue na Schtrof fir ä Land odr zuem Sege losst da (er) sie kumme.

Des vunimm, Hiob!

37,14 Des vunimm, Hiob, schtand schtill un merk uf de Wunda Gottes! 37,15 Weisch dü, we Gott nene bfehle git un we na (er) des Lecht üs sinene Wolke vorbreche losst? 37,16 Weisch dü, we de Wolke schwebe, de Wunda vum Allwissende? 37,17 Dü, däm scho d Kleida heiß wäre, wenn des Land schtilliet undam Südwind, 37,18 kasch dü nem glich ä Wolkedecki üsbreite, de fescht isch we ä gossene Schpegel? 37,19 Zeig uns, was mir nem sage solle; denn mir kenne nigs vorbringe vor Finschternis. 37,20 Wenn öbber (ebber) schwätzt, mueß ses nem gsait wäre? Het je ä Mensch gsait, na (er) wott vunichtet wäre? 37,21 Ebe sieht ma des Lecht nit, des hinda d Wolke hell laichtet; wo aba dr Wind dhergfahre isch, do wird`s klar. 37,22 Vu Norde kummt goldene Schien; um Gott her isch schreckliche Glanz. 37,23 D Allmächtige finde ma (mir) nit, der so groß isch a Kraft un rich a Grechtigkeit. Des Recht beugt da (er) nit. 37,24 Drum solle nen d Mensche firchte, un na (er) luegt keine a, we schlau sie au sin.

D ANTWORT GOTTES

(Kapitel 38-42)

Gott schpricht üs däm Wettaschturm

S 38. Kapitel

Gott schpricht aus dem Schturm

38,1 Un dr HERR (a) git Hiob antwort üs däm Wettaschturm un sait:

38,2 Wer isch's, der d Rotschluß vudunkelt (a) mit Wort ohni Vuschtand? 38,3 Girtle dini Lende we ä Ma! I (Ich) will dich froge, lähr mich!

38,4 Wo warsch dü, als i (ich) d Bode grindet ha? Sag ma(mir)'s, wenn dü so schlau bisch! 38,5 Weisch dü, (a) wer ihr des Maß bschtimmt het odr wer iba sie d Richtschnur zoge het? 38,6 Woruf sin ihri Pfiela igsenkt, odr wer het ihren Eckschtei glegt, 38,7 als mich (a) de Morgenschterne mitänanda lobte un jauchzte alli (b) Gottessehn? 38,8 (a) (b) Wer het des Meer mit Doorene vuschlosse, als ses herüsbroche isch we üs däm Muetterschoß, 38,9 als ich's mit Wolke azoge(kleidet) ha un in Dunkel igwicklet we in Windle, 38,10 wo i (ich) nem sini Grenze bschtimmt ha mit minem Damm un gib nem Riegel un Doore 38,11 un sag: "Bis dona sollsch dü kumme un nit wida; do solle sich lege dini schtolze Wellä!"?

Hesch dü zue dinere Ziit däm Morge bifohle?

38,12 Hesch dü zue dinere Ziit däm Morge bifohle un dr Morgeröti ihr Platz zeigt, 38,13 dmit sie de Ecke dr Erde packt un di Gottlose rüsschittle dät? 38,14 Sie wandelt sich we Ton unda däm Siegel un färbt sich bunt we ä Häß(Kleid). 38,15 Un d Gottlose wird ihr Lecht gnumme un dr ufghobene Arm vubroche wäre.

38,16 Bisch dü zue d Quelle vum Meer kumme un uf däm Grund dr Defi gwandelt? 38,17 Hän sich dir vum Tod Doorene je ufdoe, odr hesch dü gsähne de Doorene dr Finschtanis? 38,18 Hesch dü erkennt, we breit d Erde isch? Sag a, weisch dü des alles! 38,19 Welches isch dr Wäg dohi, wo des Lecht wohnt, un wel isch d Platz dr Finschtanis, 38,20 daß dü sie zue ihrem Biet (Gäu, Gau) bringe kennscht un kennsch de Pfade zue ihrem Hus? 38,21 Dü weisch`s jo, denn zue der Ziit bisch dü gibore , un dini Däg sin ganz viel!

38,22 Bisch dü gsi, wo d Schnee herkummt, odr hesch dü gsähne, wo d Hagel herkummt, 38,23 de i (ich) vuwahrt ha fir de Ziit dr Trebsal un fir d Dag vum Schtritt un Kreg? 38,24 Welch isch dr Wäg dohi, wo des Lecht sich deilt un dr Oschtwind hifahrt iba d Erde? 38,25 Wer het däm Platzrägä sini Bahn broche un d Wäg däm Blitz un Dunnda, (a) 38,26 daß ses rägnät uf`s Land, wo nemads isch, in dr Wüschte, wo kei Mensch isch, 38,27 dmit Iödi un Wildnis satt wär un des Gras wagst? 38,28 Wer isch vum Rägä d Vada (Babbe)? Wer het de Tropfe vum Tau zeugt (ziigt)? 38,29 Üs wäm sinem Schoß goht des Is viiri, un wer het d Räif unda däm Himmel zeugt (ziigt), 38,30 daß Wassa sich zämmänzeht we Schtei (Wackes) un dr Wassaschpegel gfriert?

Kasch dü de Bande vum Siebegeschtirn zämmäbinde

38,31 Kasch dü de Bande vum Siebegeschtirn zämmäbinde odr d Girtel vum (a) Orion uflese? 38,32 Kasch dü de Schterne vum Tierkreis ufgoh losse zue d rechte Ziit odr de Bärin samt ihre Junge ruffihre? 38,33 Weisch dü (a) vum Himmel d Ordnige, odr bschtimmsch dü sini Herrschaft iba d Erde? 38,34 Kasch dü di Schtimm zue d Wolke ufhebe, dmit dich ä Guß vum Wassa ibaschtremt? 38,35 Kasch dü Blitze üssschicke, daß sie hifahre un schwätze zue dir: «Do sin mir»? 38,36 Wer git d Gschytheit in des Vuborgene? Wer git vuschtändigi Gedanke? 38,37 Wer isch so schlau, daß sa (er) d Wolke zehle kennt? Wer ka de Wasserschliich am Himmel üsschiittle, 38,38 wenn dr Erdbode härt wird, als isch scha(er) gschittet, un d Scholle fescht anenanda kläbä?

38,39 Kasch dü dr Löwin ihr Raub z jage ge un di junge Löwe satt ässä lo, 38,40 wenn sie sich lege in ihri Höhlene un lauere in ihrem Vuschteck? 38,41 Wer macht däm Rab s Frässä, wenn (a) sini Junge zue Gott ruefä un irreflege, wel sie nigs z frässä hän?

S 39. Kapitel

Weisch dü de Ziit, wenn d Gemse ihri Junge werfe?

39,1 Weisch dü de Ziit, wenn d Gemse ihri Junge werfe, odr hesch dü ufgmerkt, wenn d Hirschkeh kreiße? 39,2 Zehlsch dü de Monde, de sie erfille meße, odr weisch dü de Ziit, wenn sie werfe? 39,3 Sie kauere sich ane, werfe ihri Junge un wäre los ihri Wehe. 39,4 Ihri Junge wäre schtark un groß im Fraie un gehn dvu un kumme nit wida zue nene.

39,5 Wer het däm Wildesel de Fräiheit ge, wer het de Bande vum Flüchtige glest, 39,6 däm i (ich) d Schtäppe als Hus ge ha un d Salzwüschte als Wohnig? 39,7 Na (Er) vulacht des Lärme vu d Schtadt, de Brella vum Trieba härt da (er) nit; 39,8 na (er) durchschtrieft d Berg, wo sini Weid isch, un suecht, wo`s green isch.

39,9 Meinsch dü, dr Wildschtier wird dir dene welle un wird bliebe a dinere Krippe? 39,10 Kasch dü nem des Seil akniipfe, um Furchen z mache, odr wird da (er) hinda dir in d Täla d Pflueg zeh? 39,11 Kasch dü di uf nen vulo, wel la (er) so schtark isch, un ibalosch dü nem, was dü gschafft hesch? 39,12 Kasch dü nem träue, daß sa (er) di Korn ibringt un in dini Schichä sammlet?

Dr Fittich vu d Schtraußin hebt sich frehlich

39,13 Dr Fittich vu d Schtraußin hebt sich frehlich; aba isch's ä Gfieda, des sorgsam birgt? 39,14 Loßt sie doch ihri Eier uf fem Bode liege zuem Üsbreete uf däm Grund 39,15 un vugißt, daß ä Fueß sie vutramt un ä wildes Tier sie vubreche ka! 39,16 Sie isch so härt gege ihri Junge, als wäre`s nit ihri; s kimmat sie nit, daß ihri Meh umsunscht war. 39,17 Denn Gott het ihr d Gschytheit vusait un het ihr kei Vuschtand zuedeilt. 39,18 Doch wenn sie ufgschiicht wird, vulacht sie Roß un Ritta.

Kasch dü däm Roß Kräfte ge?

39,19 Kasch dü däm Roß Kräfte ge odr si Hals ziere mit na Mähne? 39,20 Kasch dü`s schpringe losse we d Heigumba? Schrecklich isch si prächtiges Schnaube. 39,21 S schtampft uf d Bode un freut sich, mit Kraft zeht`s üs, d Geharnischte(Ufbrochte) entgege. 39,22 S schpottet dr Angscht un erschrickt nit un flieht nit vor rem Schwert. 39,23 Uf nem klirrt dr Köcha un glänze Schpieß un Lanze. 39,24 Mit Dunna un Tose flegt`s iba d Bode dohi un losst sich nit hebed bim Schall dr Trumpete. 39,25 Sooft de Trumpete täteret, wiehert`s "Hui!" un wittat d Kampf vu wietem, des Ruefe dr Firschte un Kregsgschrei. 39,26 Flegt d Falke nuf dank dinere Isicht un breitet sini Fligel üs däm Süde zue? 39,27 Flegt dr Adla uf di Bifehl so hoch un baut si Nescht in dr Hechi? 39,28 Uf Felse wohnt da (er) un schloft uf Zacke vu d Felse un schtäile Klippe. 39,29 Vu dert luegt da (er) üs nohch Fang, un sini Auge sähn`s vu wietem. 39,30 Sini Junge giere nohch Bluet, un (a) (b) wo erschlageni liege, do isch scha(er).

S 40. Kapitel

Wer mit däm Allmächtigen rechtet, ka der nem ebis vorschribe?

40,1 Un dr HERR git Hiob Antwort un sait: 40,2 Wer (a) mit däm Allmächtigen rechtet, ka der nem ebis vorschribe? Wer Gott zrechtwiest, der antworte!

40,3 Hiob aba git däm HERRN Antwort un sait: 40,4 Lueg, (a) (b) i (ich) bi z gring, was soll i (ich) sage? (c) I (Ich) will mi Hand uf minem Muul (Gosch) lege. 40,5 Einmol ha i (ich) gschwätzt un will nimmi antworte, ä zweites Mol gschwätzt un will's nit wida doe. 40,6 Un dr HERR git Hiob antwort üs däm Wettaschturm un sait:

40,7 Girtel we ä Ma di Lende! I (Ich) will di froge; lähr mich! 40,8 Willsch dü mi Urdeil znicht mache un mich schuldig mache(schpreche), daß dü Recht bhaltesch? 40,9 Hesch dü ä Arm we Gott, un kasch dü mit gliecha Schtimm dunnere we er? 40,10 Schmick di mit Pracht un Hoheit; zeh Majeschtät un Herrlichkeit a! 40,11 Schtrai üs d Zorn vu dinem Grimm; lueg a alli Hochmetige un demetig sie! 40,12 Jo, lueg alli Hochmetige a un beug sie un vudramp di Gottlose in Grund un Bode! 40,13 Vuscharr sie mitänanda in dr Erde, un vusenk sie ins Vuborgene, 40,14 so will au ich dich priese, daß dir di rechti Hand helfe ka.

Lueg do d Behemot

40,15 Lueg do d Behemot*, den ich gschaffe ha we au dich! Na (Er) frißt Gras we ä Rind. *des isch ä Landsaurier, noh dr Art vum Nilpferd. 40,16 Lueg, welch ä Kraft isch in sinene Lende un welch ä Schtärki in d Muskle vu sinem Buuch! 40,17 Sie Wedel schtreckt sich we ä Zeda; de Sehne vu sinene Schenkel sin dicht gflochte. 40,18 Sini Knoche sin we iserni Röhre, sini Knochä (Bei) we iserne Schtäb. 40,19 Na (Er) isch des erschte vu d Werke Gottes; der nen gmacht het, gib nem si Schwert. 40,20 D Berge hän Fuetta fir nen, un alli wilde Tiere schpiele dert. 40,21 Na (Er) lit unda Lotosbisch, im Rohr un im Schlamm vuborge. 40,22 Lotosbisch bdecke nen mit Schatte, un d Bachwiede umgän nen. 40,23 Lueg, dr Schtrom schwillt gwaltig a: er dunkt sich sicha, au wenn nem dr Jordan ins Muul goht. 40,24 Kann ma nen fange Aug in Aug un nem ä Schtrick durch sini Nase zeh?

Kasch dü d Leviatan fange mit dr Angle?

25 (41,1) Kasch dü d (a) Leviatan fange mit dr Angle un sini Zunge mit nare Fangschnur packe? 40,26 (41,2) Kasch dü nem ä Binseseil a d Nase lege un mit nem Hogä nem d Backe durchbohre? 40,27 (41,3) Meinsch dü, er wird di lang um Gnade bitte odr dir seßi Wort ge? 40,28 (41,4) Meinsch dü, er wird ä Abmachig (Abkumme) mit dir schleße, daß dü nen fir imma zuem Knecht hesch(bekummsch)? 40,29 (41,5) Kasch dü mit nem schpiele we mit nem Vogel odr nen fir di Maidle abinde? 40,30 (41,6) Meinsch dü, d Zunftgnosse wäre um nen feilsche un d Händla nen vudeile? 40,31 (41,7) Kasch dü mit Schpieß schpicke sini Huut un mit Fischahoke si Schädel? 40,32 (41,8) Lege di Hand a nen! A dr Kampf wirsch dü denke un s nit wida doe!

S 41. Kapitel

Scho wenn eina nen sieht, schtirzt da (er) uf d Bode

41,1(9)*

Lueg, jedi Hoffnig wird a nem zschande; scho wenn eina nen sieht, schtirzt da (er) uf d Bode. 41,2(10) Nemad isch so muet, daß sa (er) nen z locke wagt. - Wer isch denn, der vor mir bschtoh kennt? 41,3(11) Wer ka mir entgegeträte un i (ich) loss nen unbschadet? Unda däm ganze Himmel isch keina!

41,4(12) I (Ich) will nit schwiege vu sinene Glieda, we groß, we mächtig un wohlgschaffe er isch. 41,5(13) Wer ka nem d Panza üszehe, un wer darf`s wage, nem zwische d Zähn z griefe? 41,6(14) Wer ka de Door vu sinem Rache ufdoe? Um sini Zähn rum herrscht Schrecke. 41,7(15) Schtolz schtehn sie we Reihe vu Schilda, gschlosse un eng anenandagfegt. 41,8(16) Eina reiht sich a d andere, daß nit ei Luftschnuufa durchgoht. 41,9(17) S kläbt eina am andere, sie schleße sich zsämme un len sich nit trenne. 41,10(18) Sie Schnupfe losst Lecht uflaichte; sini Auge sin we d Wimpere dr Morgeröti. 41,11(19) Üs sinem Rache fahre Fackle, un fiirigi Funke scheße üsä. 41,12(20) Üs sine Nüschtere fahrt Rauch we vu nem kochende Kessel un Binsefiir. 41,13(21) Sie Odem isch we lichti Lohe, un üs sinem Rache schlen Flamme. 41,14(22) Uf sinem Knick wohnt d Schtärki, un vor nem her tanzt d Angscht. 41,15(23) D Wampen vu sinem Fleisch kläbe a nem, fescht agosse, ohni sich z bewege. 41,16(24) Sie Herz isch so härt we ä Schtei (Wackes) un so fescht we dr undare Mihlischtei. 41,17(25) Wenn na (er) sich hoch hebt, so entsetze sich di Schtarke, un vor Angscht wisse sie nit üs noh i.

Trifft ma nen mit däm Schwert, so richtet’s nigs üs

41,18(26) Trifft ma nen mit däm Schwert, so richtet`s nigs üs, au nit Schpieß, Gschoß un Schpeer. 41,19(27) Na (Er) achtet Ise we Schtroh un Erz we füles Holz. 41,20(28) Kei Pfil wird nen vujage; d Schleudaschtei sin nem we Schpreu. 41,21(29) D Keule achtet da (er) we ä Schtrohhalm; na (er) schpottet dr flegende Lanze. 41,22(30) Unda sinem Ranze sin scharfi Schpitze; na (er) fahrt we ä Dreschschlitte iba d Schlamm. 41,23(31) Na (Er) macht, daß ses in d Defi brodelt we ä Hafe, un rihrt des Meer um, we ma Salbi mischt. 41,24(32) Na (Er) losst hinda sich ä lechtendi Bahn; ma denkt, d Flut isch Silbahoor. 41,25(33) Uf d Erde isch nit sinesglieche; na (er) isch ä Gschöpf ohni Angscht. 41,26(34) Na (Er) luegt allem ins Aug, was hoch isch; na (er) isch Kenig iba alli schtolze Tiere.

*Abweichend schtatt 41,1-26: 40,28 - 41,25.

S 42. Kapitel

I (Ich) erkenn, daß dü alles vumagsch

42,1 Un Hiob git däm HERRN antwort un sait:

42,2 I (Ich) erkenn, daß dü alles vumagsch, un nigs, des dü dir vorgnumme hesch, isch dir z schwer. 42,3 "Wer isch der, der d Rotschluß vuhillt mit Wort ohni Vuschtand?" Drum ha i (ich) dumm(unweis) gschwätzt, was mir zue hoch isch un i (ich) nit vuschtand. 42,4 "So her etze, loß mi schwätze; (a) i (ich) will di froge, lähr mi!" 42,5 I (Ich) ha vu dir nur vum Häresage vunumme; aba (a) etze het mi Aug di gsähne. 42,6 Drum red i (ich) mich schuldig un doe Buße in Schtaub un Asche.

Gott mache Hiob grecht gegeiba sinene Freunde

42,7 Als etze dr HERR de Wort mit Hiob gschwätzt het, sait da (er) zue Elifas vu Teman: Mi Zorn (Wuet) isch entbrennt iba dich un iba dini beide Freunde; denn ihr hän nit recht vu mir gschwätzt we mi Knecht Hiob. 42,8 So nähmmä etze (a) siebä jungi Schtier un siebä Widda un gehn hi zue minem Knecht Hiob un opfart Brandopfa fir äich; aba mi Knecht Hiob soll fir äich Fürbitti doe; denn (b) Ihn will ich härä, daß ich nit töricht a äich handel. Denn ihr hän nit recht vu mir gschwätzt we mi Knecht Hiob. 42,9 Do gehn Elifas vu Teman, Bildad vu Schuach un Zofar vu Naama hi un hän gmacht, we dr HERR ne gsait het. Un dr HERR het Hiob erhert.

Hiobs gsegnetes End

42,10 Un dr HERR drillt des Gschick Hiobs, als sa(er) fir sini Freunde Fürbitte doe het. Un (a) (b) dr HERR git Hiob doppelt soviel, we na (er) ka het. 42,11 Un (a) s kumme zue nem alli sini Breda un alli sini Schweschtare un alli, de nen freher kennt hän, un ässä mit nem in sinem Hus un sage nem zue un hän nen treschte iba alles Ungliick, des dr HERR iba nen het kumme losse. Un jeda git nem ä Goldschtick un ä goldene Ring. 42,12 Un dr HERR segnet Hiob fortan me als dertmols, so daß sa (er) vierzehnduusig Schof gregt het un sechsduusig Kamel un duusig Joch Rinda un duusig Eselinne. 42,13 Un na (er) gregt siebä Buebä (Sühn) un dräi Techtare (a) 42,14 un het di erscht Jemima gheiße, di zweit Kezia un di dritt Keren-Happuch*. *d. h. Täubchen, Zimmtblüte un Salbhörnchen. 42,15 Un s git keini so schene Wieba im ganze Land we de Techtare Hiobs. Un ihr Vada (Babbe) (a) git nene Erbdeil unda ihre Breda.

42,16 Un Hiob läbt dnohch (a) hundatunvierzig Johr un sieht Kinda un Kindeskinda bis in des vierte Glied. 42,17 Un Hiob schtirbt (a) (b) (c) alt un läbänssatt.

Des isch ä Bäitrag vum Dietmar Wiesler fir me Evagelium im Netz (Copyright) Dez. 1999