Zruck zue d Alemannische Bibel (Markgräflerland Eschbach)

D erschte Bref vum Paulus an d Korinther uf Markgräfler Alemannisch

 

Was in däm Buech schtoht

Dr Paulus het uf sinere zweite Missionsreis in d griechische Schtadt Korinth ä Gmeinde grinndet. So erfahre mir’s üs d Aposchtelgschichte, Kapitel 18.

Schpeda, wo na (er) nimmi in Korinth war, sinn ä Hufe Probleme ufkumme. Üs däm Grund het da (er) do der Bref an di Gläubige in Korinth gschribe.

Na (Er) zeigt dodrin uf Missschtänd hi un will ä baar Glieda vu d Gmeinde zuer Fununft rufe. De hän nämlich nit nur si Autorität als Aposchtel in Frog gschtellt.
Sie hän au s Obendmohl missbruucht. Sie hän au dodriba vuhandlet, wer d Wichdigschte in d Gmeinde isch.
Ußerdäm hän si nit gwießt, ob si s Fleisch ässä derfe, wo d griechische Götta gopfart wore isch. Sie hän Schtritt ka, wo si mitänanda, vor Gricht üsdrage hän un dulltet, dass d Ehe broch wird. Au d Proschdidution hän si tolariert un hän abgschtritte, dass di Tode uferschtehn.

Um zue vuhindere, dass d Gmeinde üsänandaflege doet, goht Paulus uf di einzelne Probleme üsfihrlich i un zeigt dodbi ä Hufe grundlehendi Wohrede vum chrischtliche Glaube uf.

Na (Er) vusuecht de Probleme vu d Gläubige in Korinth doddurch z lese, dass sa (er) uf Jesus hiwiese doet:
Sini Lebi (Liebe) zue d Mensche soll’s Maß si, we sich d Chrischte eina im andere gegeiba vuhallte sollt.

We des Buech ufbaut isch

1,1-9: D Paulus greßt d Korinder
1,10-4,21: Paulus will, dass de Üsenandasetzige in d Gmeinde ibawunde wäre
5,1-13: Paulus rueft dodzue uf, d Hurarei nit durchgo z lo
6,1-11: Paulus halltet di Gläubige dzue a, um nit mitänanda z prozessiere
6,12-20: Paulus mahnt zuem richtige Gebruch vum Lyb (Ranze)
7,1-40: Paulus schribt iba de Ehe
8,1-11,1: Paulus git Awiesige fir d Umgang mit nem Götzeopfafleisch
11,2-34: Paulus schribt iba’s Vuhallte im Gottesdenscht un iba’s Obendmohl
12,1-14,40: Paulus git Undaricht iba de Fähigkeide, wo d Heilige Geischt schenke doet
15,1-58: Paulus handelt de Uferschtehig vu d Tode ab
16,1-24: Paulus git Näjigkeide un Greß wida

 

 

S 1. Kapitel

D Paulus greßt d Korinder

1,1 Paulus, bruefe zuem Aposchtel Chrischti Jesu durch d Wille Gottes, un Sosthenes, unsa Brueda, 1,2 a de Gmeinde Gottes in Korinth, a de (a) Gheiligte in Chrischtus Jesus, de bruefene(gruefene) Heilige samt alle, de (b) (c) d Name vu unsrem Herrn Jesus Chrischtus aruefe a jedäm Platz, bi nene un bi uns:

1,3 Gnade isch mit äich un Friide vu Gott, unsam Vada (Babbe), un däm Herrn Jesus Chrischtus!

Gott segnet uns durch Jesus Chrischtus

1,4 I (Ich) dank minem Gott alliziit äiretwägä fir de Gnade Gottes, de äich ge isch in Chrischtus Jesus, 1,5 daß ihr durch nen in alle Schtickli rich gmacht sin, in alli Lehr un in alles Wisse. 1,6 Denn de Predigt vu Chrischtus isch in äich schtark wore, 1,7 so daß sa kei Mangel hän an irgendeinarä Gabe un (a) (b) warte nur uf de Offenbarig unsares Herrn Jesus Chrischtus. 1,8 Der wird äich au (a) feschtigä bis ans End, daß ihr (b) untadelig sin am Dag unsares Herrn Jesus Chrischtus. 1,9 Denn (a) Gott isch treu, durch den na bruefe sin zue d Gmeinschaft vu sinem Bue (Suhn) Jesus Chrischtus, unsares Herrn.

Schpaltung in d Gmeinde

1,10 I (Ich) vumahn äich aba, liebe(lebi) Breda, im Name unsares Herrn Jesus Chrischtus, daß ihr alli mit eina Schtimm schwätze un len kei (a) Zwietracht unda äich si, sundern hebe (halte) änanda fescht (b) (c) in einem Sinn (Gmeht) un in eina Meinig. 1,11 Denn s`isch ma (mir) bekannt wore iba äich, liebe(lebi) Breda, durch de Lit vu d Chloë, daß Händel unda äich isch. 1,12 I (Ich) mein aba des, daß unda äich dr eine sait: (a) I (Ich) ghär zue Paulus, dr andere: I (Ich) zue (b) Apollos, dr dritte: I (Ich) zue (c) Kephas, dr vierte: I (Ich) zue Chrischtus. 1,13 We? Isch Chrischtus öbbe vudeilt? Isch denn Paulus fir äich kriizigt? Odr sin ihr uf d Name vum Paulus dauft? 1,14 I (Ich) dank Gott, daß i (ich) nemads unda äich dauft ha üßa (a) Krispus un (b) Gajus, 1,15 dmit nit öbber (ebber) sage ka, ihr wäre uf minem Name dauft. 1,16 I (Ich) ha aba au (a) Stephanas un si Huus dauft; sunscht wüßt i (ich) nit, ob i (ich) noh öbber (ebber) dauft ha. 1,17 Denn Chrischtus het mi nit gschickt z daufe(taufe), sundern des Evangelium z predige - nit mit schlaue Wort, dmit nit des Kriiz Chrischti znicht wär.

Des Wort vum Kriiz

1,18 Denn des Wort vum Kriiz isch ä Dümmi däne, (a) de vulore gehn; uns aba, de ma (mir) selig wäre, isch's (b) ä Gotteskraft. 1,19 Denn s schtoht gschribe (Jesaja 29,14): "I (Ich) will znicht mache de Gschytheit fu d Weise, un d Vuschtand vu d Vuschtändige will i (ich) vuwerfe." 1,20 Wo sin de Schlaue? Wo sin de Schriftglehrte? Wo sin de Weise dr Welt? (a) (b) Het nit Gott de Gschytheit dr Welt zue Dümmi gmacht? 1,21 Denn wel de Welt, umgebä vu d Gschytheit Gottes, Gott durch ihri Gschytheit nit erkenne, gfallt`s Gott wohl, durch de Dümmi dr Predigt selig z mache, de dra glaube. 1,22 Denn (a) (b) de Jude fordare Zeiche, un (c) de Grieche froge nohch Gschytheit, 1,23 ma(mir aba) predige d gekriizigte Chrischtus, d Jude ä Ärganis un d Grieche ä Dümmi; 1,24 däne aba, de bruefe sin, Jude un Grieche, predige ma (mir) Chrischtus als Gottes Kraft un (a) Gottes Gschytheit. 1,25 Denn de Dümmi Gottes isch weiser, als d Mensche sin, un de Schwachheit Gottes isch schtärka, als d Mensche sin.

We Gott schafft

1,26 Luege doch, liebe(lebi) Breda, uf äiri Bruefig. Nit vieli Weise nohch rem Fleisch, nit vieli Mächtige, nit vieli Agsäheni sin bruefe. (a) (b) 1,27 Sundern was dumm isch vor dr Welt, des het Gott üsgwählt, dmit da (er) de Weise zschande macht; un was schwach isch vor dr Welt, des het Gott üsgwählt, dmit da (er) zschande macht, was schtark isch; 1,28 un des Gringe vor dr Welt un des Vuachtete het Gott üsgwählt, des, was nigs isch, dmit da (er) znicht macht, was ebis isch, 1,29 dmit sich kei Mensch vor Gott rehmt. (a) (b) 1,30 Durch nen aba sin ihr in Chrischtus Jesus, der uns vu Gott gmacht isch zue d Gschytheit un zue d (a) (b) Grechtigkeit un zue d (c) Heiligung un zue d (d) Erlesig, 1,31 dmit, we gschribe schtoht (Jeremia 9,22.23): (a) "Wer sich rehmt, der rehmt sich däm Herrn! "

S 2. Kapitel

D Predigt vum Aposchtel vum Gkriizigte

2,1 Au i (ich), liebe(lebi) Breda, als i (ich) zue äich kumme war, war i (ich) nit kumme mit hohe Wort un hoher Gschytheit, äich des Gheimnis Gottes z vukündige. 2,2 Denn i (ich) heb (halt) s fir richtig, unda äich nigs z wisse als ällei Jesus Chrischtus, d Gkriizigte. (a) 2,3 Un i (ich) war bi äich (a) in Schwachheit un (b) (c) in Angscht un mit großem Zitterä; 2,4 un mi Wort un mi Predigt sin nit mit ibaredende Wort menschlicha Gschytheit gschähe, sundern (a) in Erwisig vum Geischt un dr Kraft, 2,5 dmit äira Glaube nit schtod uf Menschewisheit, sundern uf (a) d Gottes Kraft.

D Gschydheit vu d Welt un d Gschytheit Gottes

2,6 Wovu ma (mir) aba schwätze, des isch trozdäm Gschytheit bi d Vollkummene; nit ä Gschytheit vu d Welt, au nit vu d Herrscha dr Welt, de vugoht. 2,7 Sundern ma (mir) schwätze vu dr Gschytheit Gottes, de (a) (b) im Gheimnis vuborge isch, de Gott vorrüsbschtimmt het vor alle Ziit zue unsera Herrlichkeit, 2,8 de keina vu d Herrscher dr Welt wißt het; denn wenn sie des gwißt hätte, so hätte sie d Herrn dr Herrlichkeit nit kriizigt. 2,9 Sundern s isch kumme, we gschribe schtoht (Jesaja 64,3): "Was kei Aug gsähne het un kei Ohr ghärt het un in keins Mensch Herz kumme isch, was Gott gmacht het däne, de nen leb hän." 2,10 Uns aba (a) (b) het s Gott zeigt (offenbart) durch si Geischt; denn dr Geischt erforscht alli Sache, au de Defi dr Gottheit. 2,11 Denn wela Mensch weiß, was im Mensch isch, als ällei dr Geischt vum Mensch, der in nem isch? So weiß au nemads, was in Gott isch, als ällei dr Geischt Gottes. 2,12 Mir aba hän nit gregt d Geischt dr Welt, sundern (a) d Geischt üs Gott, daß ma (mir) wisse kenne, was uns vu Gott gschenkt isch. 2,13 Un dvu schwätze ma (mir) au nit mit Wort, we sie menschlichi Gschytheit lehre ka, sundern mit Wort, de dr Geischt lehrt, un ditte geischtlichi Sache fir geischtlichi Mensche. 2,14 D normale(natürliche) Mensch aba vunimmt nigs vum Geischt Gottes; s isch nem ä (a) (b) Dümmi, un na (er) ka s nit erkenne; denn s mueß geischtlich beurdeilt wäre. 2,15 D geischtliche Mensch aba beurdeilt alles un wird doch selba vu nemads beurdeilt. 2,16 Denn (a) "wer het vum Herrn Sinn (Gmeht) gwißt, odr wer will nen undawiese" (Jesaja 40,13)? Mir aba hän Chrischti Sinn (Gmeht).

S 3. Kapitel

Paulus un Apollos dene Gott

3,1 Un i (ich), lebi Breda, ka nit zue äich schwätze we zue geischtliche Mensche, sundern we zue fleischliche, (a) we zue kleine Kinda in Chrischtus. 3,2 (a) Milch ha i (ich) äich z trinke ge un nit feschtes Ässä; denn ihr kenne sie noh nit vutrage. Au etzed kenne ihr's noh nit, 3,3 wel ihr noh fleischlich sin. Denn (a) (b) wenn Eifasucht un [Schtritt un] Zank unda äich sin, sin ihr do nit fleischlich un läbä nohch d Mensche? 3,4 Denn wenn dr eine sait: I (Ich) gher zue Paulus, dr andere aba: I (Ich) zue Apollos -, isch des nit nohch d Mensche gschwätzt 3,5 Wer isch etze Apollos? Wer isch Paulus? [Was sin sie anderes als] Dena, durch de ihr gläubig wore sin, un des, we s dr Herr nem jede ge het: 3,6 I (Ich) ha abäut, Apollos het gosse; aba Gott het des Wachse(Gedeihe) ge. 3,7 So isch etze nit der pflanzt noh der gießt ebis, sundern Gott, der des Wachse (Gedeihe) git. 3,8 Der aba pflanzt un der gießt, sin eina we dr andere. Jeda aba wird si Lohn gregä nohch sinere Arbet.

3,9 Denn ma (mir) sin Gottes Mitarbeita; ihr sin Gottes Ackafeld un Gottes (a) Bau.

Gott vordaret Recheschaft

3,10 I (Ich) nohch Gottes Gnade, de ma (mir) ge isch, ha d Grund glegt als ä weise Bäumeischta; ä andere baut druf. Jeda aba luegt, we na (er) druf baut. 3,11 Ä andere Grund ka nemads lege als der, der glegt isch, wela isch Jesus Chrischtus. (a) 3,12 Wenn aba öbber (ebber) uf d Grund baut Gold, Silba, Edelschtei, Holz, Haii, Schtroh, 3,13 so wird de Sach vu jedäm bekannt wäre. (a) Dr Dag vum Gricht wird's klar mache; denn im Fiir wird sich`s zeige (offenbare). Un vu wela Art vu jedäm si Sach isch, wird des Fiir erwiese. 3,14 Wird jemandes Sach bliebe, des sa(er) druf baut het, so wird da (er) Lohn gregä. 3,15 Wird aba jemandes Sach vubrenne, so wird da (er) Schadä liede; er selbscht aba wird grettet wäre, doch so we durchs Fiir.

3,16 Wißt ihr nit, daß ihr Gottes Tempel sin un dr Geischt Gottes in äich wohnt? 3,17 Wenn öbber (ebber) d Tempel Gottes vudirbt, den wird Gott vuderbe, denn dr Tempel Gottes isch heilig; der sin ihr. 3,18 Nemad leegt sich selba a. Wer unda äich meint, schlau(wies) z si in dr Welt, der wär we ä Narr, daß sa (er) wies wär. (a) 3,19 Denn de Gschytheit dr Welt isch Dümmi bi Gott. Denn s schtoht gschribe (Hiob 5,13): "Di Wiese fangt da (er) in ihra Schläui", 3,20 un nomol (Psalm 94,11): "Dr Herr kennt s denke dr Weise, daß sie nichtig sin." 3,21 Drum rehmt sich nemads vumä Mensch; denn alles isch äich: 3,22 s isch Paulus odr Apollos odr Kephas, s isch Welt odr Läbä odr Tod, s isch Jetziges odr Zuekiinftiges, alles isch äich, 3,23 ihr aba sin Chrischti, Chrischtus aba isch Gottes. (a)

S 4. Kapitel

Gott ällei schtoht´s zue, iba Paulus z urdeile

4,1 Dofir halte uns alli: fir Dena Chrischti un (a) Huushalta iba Gottes Gheimniss. 4,2 Etze fordert ma nimmi vu d Huushalta, als daß sie fir (a) treu gfunde wäre. 4,3 Mir aba isch's ä Gringes(Kleines), daß i (ich) vu äich grichtet wir odr vu nem menschliche Gricht; au richt i (ich) mi selbscht nit. 4,4 I (Ich) bi ma (mir) zwar nigs bwußt, aba drin bi i (ich) nit grecht bfunde; dr Herr isch's aba, der mi richtet. 4,5 Drum richte nit vor dr Ziit, bis dr Herr kummt, der au ans Lecht bringe wird, was im Finschtere vuborge isch, un wird des Trachte vu d Herze bekannt mache. Dann (Dnoh) (a) wird nem jede vu Gott si Lob zdeil wäre.

Mir sin noh nit am Ziel

4,6 Des aba, lebi Breda, ha i (ich) im Blick uf mich selba un Apollos gsait um äich, dmit ihr a uns lerne, was ses heißt: [In äirem Denke] nit iba des üsä, was gschribe schtoht!, (a) dmit sich keina gege d andere ufblost. 4,7 Denn wer git dir ä Vordeil? Was hesch dü, des dü nit gregt hesch? Wenn dü s aba gregt hesch, was rehmsch dü dich dann (dnoh), als hättesch dü s nit gregt? 4,8 Ihr (a) sin scho satt wore? Ihr sin scho rich wore? Ihr (b) herrscht ohni uns? Jo, wott Gott, ihr würdet scho herrsche, dmit au ma (mir) mit äich herrsche kennte! 4,9 Denn i (ich) mein, Gott het uns Aposchtel als de Allagringschte higschtellt, we (a) zuem Tod Vuurdeilti. Denn ma (mir) sin ä (b) Schauschpiel wore dr Welt un d Engel un d Mensche. 4,10 Mir sin (a) Narre um Chrischti wille, ihr aba sin schlau in Chrischtus; mir schwach, ihr aba schtark; ihr herrlich, mir aba vuachtet. 4,11 Bis uf de Schtund liede ma (mir) Hunga un Durscht un Nackedei (Blöße) un wäre gschla un hän kei feschtes Dheim 4,12 un (a) (b) mehä uns ab mit unsra Händ (Pfode) Arbet. Ma schmäht uns, so (c) (d) segne ma (mir); ma vufolgt uns, so ertrage(dulde) ma(mir)'s, 4,13 ma vuläschtert uns, so schwätze ma (mir) fründlig. Mir sin wore we dr Abschum dr Mensche, jedamas Kähricht, bis hiit.

Paulus dr Vada (Babbe) vu d Gmeinde in Korinth

4,14 Nit um äich z bschäme, schrib i (ich) des; sundern i (ich) vumahn äich als mini lebi Kinda. 4,15 Denn wenn ihr au zehnduusig Ufbasser hättet in Chrischtus, so hän ihr doch nit vieli Vädare; denn (a) (b) i (ich) ha äich zeugt (ziigt) in Chrischtus Jesus durchs Evangelium. 4,16 Drum vumahn i (ich) äich: (a) Folge minem Baischpiel! 4,17 Üs dämselbe Grund ha i (ich) (a) Timotheus zue äich gschickt, der mi liebe un treue Bue (Suhn) isch in däm Herrn, dmit da (er) äich erinneret a mini Wiesige in Chrischtus Jesus, we i (ich) sie iba all in alle Gmeinde lehr.

4,18 S hän sich ä baar ufbläht, als würd i (ich) nit zue äich kumme. 4,19 I (Ich) wir aba, wenn dr Herr will, recht bald zue äich kumme un nit de Wort dr Ufblosene kennelerne, sundern ihri Kraft. 4,20 Denn des Rich Gottes schtoht nit in Wort, sundern in (a) Kraft. 4,21 Was wen ihr? Soll i (ich) mit däm Bängel zue äich kumme odr mit Lebi (Liebe) un sanftmetigem Geischt?

S 5. Kapitel

Ä Fall vu Bluetschand

5,1 Ibahaupt goht des Gschwätz um, daß Unzucht unda äich isch, un zwar ä solchi Unzucht, we`s nit ämol unda d Heide git: daß eina (a) des Wieb vu sinem Vada (Babbe) het. 5,2 Un ihr sin (a) ufblose un sin nit truurig wore, so daß ihr den üs äira Middi vuschtoße hätte, der des doe het ? 5,3 I (Ich) aba, (a) der i (ich) nit selba bi äich si ka, doch mit däm Geischt, ha i (ich), als wär i (ich) bi äich, urteilt iba den, der des doe het: 5,4 wenn ihr in däm Name unsares Herrn Jesus vusammelt sin un mi Geischt (a) (b) (c) samt dr Kraft unsares Herrn Jesus bi äich isch, 5,5 soll der Mensch (a) däm Sadan ibage wäre zuem End vum Fleisch, dmit dr Geischt grettet isch am Dag vum Herrn.

5,6 Äira Rehme isch nit guet. Wißt ihr nit, daß (a) ä weng Suurdeig d ganze Deig durchsiert? 5,7 (a) (b) (c) (d) Drum schafft d alte Suurdeig wäg, dmit da(ihr) ä näje(naie) Deig sin, we ihr jo ungsiert sin. Denn au mir hän ä Passalamm, des isch Chrischtus, der [fir uns] gopfat isch. 5,8 Drum len uns des Fescht feschtle nit im alte Suurdeig, au nit im Suurdeig dr Bosget un Schlechtigkeit, sundern im ungsiirtem Deig dr Erlichkeit un Wohret.

5,9 I (Ich) ha äich in däm Bref gschribe, daß ihr nigs z schaffe ha solle mit däm Unzichtige. 5,10 Dmit mein i (ich) nit allgmein di Unzichtige in dr Welt odr di Giezige odr Raiba (Deb, Vubrecha) odr Götzedena; sunscht meßtet ihr jo d Welt rümä. 5,11 Vielmeh ha i (ich) äich gschribe: Ihr sollt nigs mit nem z schaffe ha, der sich Brueda nenne losst un isch ä Unzichtige odr ä Giezige odr ä Götzedena odr ä Läschtera odr ä Trunkebold odr ä Raiba (Deb, Vubrecha); mit so nem solle ihr au nit ässä. (a) 5,12 Denn was gehn mi de druße a, daß i (ich) sie richte soll? Hän ihr nit de z richte, de drinne sin? 5,13 Gott aba wird, de druße sin, richte. (a) (b) Vuschtoße ihr den Bese üs äira Middi!

S 6. Kapitel

Rechtsache unda Chrischte

6,1 We ka öbber (ebber) vu äich wage, wenn na (er) ä Händel het mit nem andere, si Recht zue sueche vor d Ungrechte un nit vor d Heilige? 6,2 Wißt ihr nit, daß (a) di Heilige d Welt richte wäre? Wenn etze d Welt vu äich grichtet wäre soll, sin ihr dann (dnoh) nit guet gnoe, kleini Sache z richte? 6,3 Wißt ihr nit, daß ma (mir) iba Engel richte wäre? Weviel me iba Sache vum normale Läbä. 6,4 Ihr aba, wenn ihr iba de Sache rechte, hole solchi, de in dr Gmeinde nigs gelte, un mache sie zue Richta. 6,5 Äich als Schand mueß i (ich) des sage. Isch denn gar kei Weise unda äich, au nit eina, der zwische Brueda un Brueda richte kennt? 6,6 Vielmeh rechtet ä Brueda mit däm andere, un des vor Ungläubige! 6,7 S isch scho schlimm gnoe, daß ihr mitänanda rechte. Wurum len ihr äich nit leba Unrecht doe? Wurum len ihr äich nit leba ibavordeile? 6,8 Vielmeh den ihr Unrecht un ibavordeile äich, un des unda Breda!

6,9 Odr wißt ihr nit, daß di Ungrechte des Rich Gottes nit erbe wäre? Len äich nit irrmache! Weda Unzichtigi noh Götzedena, Ehebrecha, Luschtknabe, Knabeschända, 6,10 Deb, Giezigi, Sufbolde, Läschtera odr Raiba (Vubrecha) wäre des Rich Gottes erbe. 6,11 Un solchi sin ä baar vu äich gsi. Aba ihr sin (a) gwäsche, ihr sin (b) gheiligt, ihr sin (c) Grecht wore durch d Name vum Herrn Jesus Chrischtus un durch d Geischt unsares Gottes.

Dr Lyb (Ranze) isch ä Tempel vum heilige Geischt

6,12 Alles isch ma (mir) recht, aba nit alles dent zuem Guete. Alles isch ma (mir) recht, aba s soll mi nigs gfangeneh. 6,13 S Ässä isch fir d Ranze un dr Ranze isch fir s` Ässä do; aba Gott wird des eine we des andere znicht mache. (a) Dr Lyb (Ranze) isch aba nit fir d Hurarai do, sundern fir d Herr, un dr Herr fir d Lyb (Ranze). 6,14 Gott aba (a) het d Herr uferweckt un (b) wird au uns uferwecke durch sini Kraft. 6,15 Wißt ihr nit, daß äiri Lyba (Ranze) Glieda Chrischti sin? Sollte i (ich) etze de Glieda Chrischti nähmä un Hureglieda drüs mache? So isch`s nit! 6,16 Odr wißt ihr nit: wer sich a ä Hure hängt, der isch ei Lyb (Ranze) mit ihr? Denn d Schrift sait: "De zwei wäre ei Fleisch si" (1. Moses 2,24). 6,17 Wer aba däm Herrn ahängt, der isch (a) ei Geischt mit nem. 6,18 Fliehe d Hurarai! Alli Sinde, de d Mensche den, bliebe üßahalb vum Lyb (Ranze); wer aba Hurarai tribt, der sindigt am eigene Lyb (Ranze). 6,19 Odr wißt ihr nit, daß (a) äira Lyb (Ranze) ä Tempel vum heilige Geischt isch, der in äich isch un den ihr vu Gott hän, un daß ihr nit äich selba ghäre ? 6,20 Denn (a) (b) ihr sin diir kauft; drum (c) priese Gott mit äirem Lyb (Ranze) [un in äirem Geischt, de Gott ghäre].

S 7. Kapitel

Hirote odr ällei bliebe

7,1 Wovu ihr aba gschribe hän, druf antwort i (ich): S isch guet fir d Ma, kein Wieb z berihre. 7,2 Aba um Unzucht zue vumiede, soll jeda si eigenes Wieb ha un jedes Wieb ihren eigene Ma. 7,3 Dr Ma leischt dem Wieb, was sa(er) ihr schuldig isch, gnau so des Wieb däm Ma. 7,4 S Wieb vufigt nit iba ihr Lyb (Ranze), sundern dr Ma. Ebeso vufigt dr Ma nit iba si Lyb (Ranze), sundern des Wieb. 7,5 Vuwiegere äich nit eina däm andere, s isch denn ä Ziitlang, wenn beidi`s wen, dmit ihr zuem [Faschte un] Bäte Rueh hän; un dann (dnoh) kumme wida zsämme, dmit äich dr Sadan nit vusuecht, wel ihr äich nit enthalte kennt. 7,6 Des sag i (ich) aba als Rot un nit als Gebot. 7,7 I (Ich) wott zwar lebi, alli Mensche wäre, we i (ich) bi, aba jeda het sini eigene Gabe vu Gott, dr eine so, dr andere so. (a)

7,8 D Ledige un Witwe sag i (ich): S isch guet fir sie, wenn sie bliebe we i (ich). 7,9 Wenn sie sich aba nit enthalte kenne, solle sie hirote; denn s`isch bessa, z hirote als sich in Luscht zue vuzähre. (a)

Sich schiede losse

7,10 D Vuhirotete aba bpfiehl nit i (ich), sundern (a) dr Herr, daß des Wieb sich nit vu ihrem Ma trenne soll 7,11 - het sie sich aba gschiede, soll sie ohni Ehe bliebe odr sich mit ihrem Ma vusehne - un daß dr Ma si Wieb nit vuschtoße soll. 7,12 D andere aba sag i (ich), nit dr Herr: Wenn ä Brueda ä ungläubiges Wieb het un s gfallt ihr, bi nem z huuse, so soll la (er) sich nit vu ihr trenne. 7,13 Un wenn ä Wieb ä ungläubige Ma het un s gfallt nem, bi ihr zue huuse, so soll sie sich nit vu nem trenne. 7,14 Denn dr ungläubige Ma isch gheiligt durch des Wieb, un des ungläubige Wieb isch gheiligt durch d gläubige Ma. Sunscht wäre äiri Kinda dreckig; (a) etze aba sin sie heilig. 7,15 Wenn aba dr Ungläubige sich trenne will, so loß nen sich trenne. Dr Brueda odr de Schweschta isch nit bunde in däne Fäll. (a) Zum Friide het äich Gott bruefe. 7,16 Denn (a) was weisch dü, Wieb, ob dü di Ma rette wirsch? Odr dü, Ma, was weisch dü, ob dü di Wieb rette wirsch?

Jeda soll an sinem Platz bliebe

7,17 Nur soll jeda so läbä, we dr Herr s nem zuegmesse het, we Gott ä jede bruefe het. Un so ordne i (ich)`s a in alle Gmeinde. 7,18 Isch öbber (ebber) als Bschnittene bruefe, der blieb bi dr Bschniedig. Isch öbber (ebber) als Unbschnittene bruefe, der loss sich nit bschnide. 7,19 Bschnide si isch nigs, un unbschnitte si isch nigs, sundern: Gottes Gebote hebe(halte). (a) (b) 7,20 Jeda blieb in dr Bruefig, in der ra (er) bruefe wird. 7,21 Bisch dü als Knecht bruefe, so sorg di nit; doch kasch dü fräi wäre, so nutze`s um so leba. 7,22 Denn (a) wer als Knecht bruefe isch in däm Herrn, der isch ä Fräiglossene vum Herrn; gnau so, wer als Fräier bruefe isch, der isch ä (b) Knecht Chrischti. 7,23 Ihr sin diir kauft; nit als Mensche Knecht. (a) 7,24 Lebi (Liebe) Breda, jeda blieb vor Gott, wori na (er) bruefe isch.

Rotschläg fir Lit, de nit vuhirotet sin

7,25 Iba de Jumpfere ha i (ich) kei Gebot vum Herrn; i (ich) sag aba mi Meinig als eina, der durch de Barmherzigkeit vum Herrn Vuträue vudent. 7,26 So mein i (ich) etze, s isch guet (a) um dr kummende Not wille, s isch guet fir d Mensch, ledig z si. 7,27 Bisch dü a ä Wieb bunde, so suech nit, vu ihr loszkumme; bisch dü nit bunde, so suech kei Wieb. 7,28 Wenn dü aba doch hirotesch, sindigsch dü nit, un wenn ä Jungfrau hirotet, sindigt sie nit; doch wäre solchi in üßeri Vufolgig kumme. I (Ich) aba mächt äich gern schone.

7,29 Des sag i (ich) aba, lebi Breda: (a) De Ziit isch kurz. Forta solle au de, de Wieba hän, si, (b) als hätte sie keini; un de hiilä, als hiilä sie nit; 7,30 un de sich fräie, als fräie sie sich nit; un de kaufe, als bhalte sie`s nit; 7,31 un de de Welt bruuche, als bruuche sie sie nit. (a) Denn des Tribe dr Welt vugoht. 7,32 I (Ich) mächt aba, daß ihr ohni Sorge sin. Wer ledig isch, der sorgt sich um de Sache vum Herrn, we na (er) däm Herrn gfalle doet; 7,33 (a) wer aba vuhirotet isch, der sorgt sich um de Sache dr Welt, we na (er) dem Wieb gfalle doet, un so isch scha(er) mit deiltem Herze däbi. 7,34 Un des Wieb, des kei Ma het, un de Jungfrau sorge sich um de Sache vum Herrn, daß sie heilig sin am Lyb (Ranze) un au am Geischt; aba de vuhirotete Wieba sorgte sich um de Sache dr Welt, we sie däm Ma gfalle den. 7,35 Des sag i (ich) zue äirem eigene Nutze; nit um äich ä Schtrick um d Hals z werfe, sundern dmit`s recht zuegoht, un ihr imma un unghindat däm Herrn dene kennt.

7,36 Wenn aba öbber (ebber) meinet, na (er) handelt unrecht a sinere Jungfrau, wenn sie erwachse isch, un s ka nit andascht si, so doets sa(er), we na (er) will; na (er) sindigt nit, sie solle hirote. 7,37 Wenn eina aba in sinem Herz fescht isch, wel la (er) nit unda Zwang isch un si fräie Wille het, un bschleßt in sinem Herz, si Jungfrau unbrihrt z losse, so doet da (er) guet dra. 7,38 Eso, wer si Jungfrau hirotet, der doet guet; wer sie aba nit hirotet, der machts bessa.

Rotschläg fir Witwe

7,39 Ä Wieb isch bunde, solang ihr Ma läbt; wenn aba dr Ma schtirbt, isch sie fräi, z hirote, wen sie will; nur daß ses in däm Herrn gschiht! 7,40 Seliger isch sie aba, nohch mimare Meinig, wenn sie ledig bliebt. I (Ich) mein aba: i (ich) ha au d Geischt Gottes.

S 8. Kapitel

Vum Ässä un vum Götzeopfafleisch

8,1 Was aba des (a) Götzeopfa agoht, so wisse ma (mir), daß ma (mir) alli s Wisse hän. S Wisse bläht uf; aba d Lebi (Liebe) baut uf. 8,2 Wenn (a) öbber (ebber) meint, na (er) wüssts, der hets noh nit blickt, we ma durchblickt. 8,3 Wenn aba öbber (ebber) Gott liebt (leb het), der isch (a) (b) vu nem erkannt.

8,4 Was etze des Ässä vu Götzeopfafleisch agoht, so wisse ma (mir), daß ses kei Götze git in dr Welt un (a) kei Gott als der eine. 8,5 Un (a) (b) (c) obwohl s solchi git, de Götta gnennt wäre, s isch im Himmel odr uf d Erde, we s jo vieli Götta un vieli Herre git, 8,6 so hän mir doch nur (a) (b) (c) (d) ei Gott, d Vada (Babbe), vu däm alli Sache sin un ma (mir) zue nem; un ei Herrn, Jesus Chrischtus, (e) (f) durch den alli Sache sin un ma (mir) durch nen.

8,7 Aba nit jeda het des Wisse. Denn ä baar, wel sie siether a de Götze gwohnt ware, ässä's als Götzeopfa; dodurch (a) wird ihr Gwisse, wel s schwach isch, bfleckt. 8,8 Aba ä Ässä wird uns nit vor Gottes Gricht bringe. Ässä ma (mir) nit, so wäre ma (mir) drum nit weniger gelte, ässä ma (mir), so wäre ma (mir) drum nit bessa si. (a) 8,9 Luege aba zue, daß äiri Fräiheit fir di Schwache nit zuem Aschtoß wird! 8,10 Denn wenn öbber (ebber) dich, der dü des Wisse hesch, im Götzetempel z Disch hocke sieht, wird dann (dnoh) nit si Gwisse, do na (er) doch schwach isch, vuleitet, des Götzeopfa z ässä? 8,11 Un so wird durch di Wisse dr Schwache (a) zgrund go, dr Brueda, fir den doch Chrischtus gschtorbe isch. 8,12 Wenn ihr aba so sindige a d Breda un vuletze ihr schwaches Gwisse, so sindige ihr a Chrischtus. 8,13 Drum, wenn Ässä mi Brueda z Fall bringt, will i (ich) ne me Fleisch ässä, dmit i (ich) mi Brueda nit z Fall bring. (a)

S 9. Kapitel

Nur ä Schtarke ka vuzichte

9,1 Bin i (ich) nit fräi? Bin i (ich) nit ä Aposchtel? (a) (b) Habe i (ich) nit unsa Herrn Jesus gsähne? Sin nit ihr mi Vudenscht in däm Herrn? 9,2 Bin i (ich) fir anderi kei Aposchtel, so bi ich's doch fir äich; denn (a) (b) des Siegel vu minem Aposchtelamt sin ihr im Herrn. 9,3 Dänä, de mi vuurteile, antwort i (ich) so: 9,4 Hän ma (mir) nit des Recht, z ässä un z trinke? 9,5 Hän ma (mir) nit au des Recht, ä Schweschta als Ehefrau mit uns z fihre we di andere Aposchtel un de Breda vum Herrn un (a) (b) Kephas? 9,6 Odr hän ällei i (ich) un (a) Barnabas nit des Recht, nit z (b) schaffe? 9,7 Wer zeht denn in d Kreg un vugeldet (zahlt) sich selbscht d Sold? Wer pflanzt ä Wiberg un ißt nit vu sinere Frucht? Odr wer weidet ä Herde un nährt sich nit vu d Milch dr Herde? 9,8 Sag i (ich) des nohch menschliche Guetdünke? Sait des nit au des Gsetz? 9,9 Denn im Gsetz vum Moses schtoht gschribe (5. Moses 25,4): (a) "Dü sollsch däm Ochs, der do drischt, nit des Muul vubinde." Sorgt sich Gott öbbe um de Ochse? 9,10 Odr schwäzt da (er) nit iba all um unsatwägä? Jo, um unsatwägä isch s gschribe: Wer pflögt, soll uf Hoffnig pflöge; un wer drischt, soll in dr Hoffnig dresche, daß sa (er) si Deil gregä wird. 9,11 Wenn ma (mir) äich zguet Geischtlich saje, isch s dann (dnoh) zviel, wenn ma (mir) Lybliches vu äich ernte? 9,12 Wenn anderi des Recht a äich hän, wurum nit viel me mir? Aba (a) (b) ma (mir) hän vu däm Recht nit Gebruuch gmacht, sundern ma (mir) vutrage alles, dmit ma (mir) nit däm Evangelium vu Chrischtus ä Hindanis sin. 9,13 Wißt ihr nit, daß, (a) (b) de im Tempel dene, vum Tempel läbä, un de am Altar dene, vum Altar ihr Adeil gregä? 9,14 So het au dr Herr bifohle, daß, de des Evangelium vukindige, sich vum Evangelium nähre solle. (a) (b) 9,15 I (Ich) aba ha (a) vu alldäm kei Gebruuch gmacht. I (Ich) schrib au nit sellewäg dvu, dmit s etze mit ma (mir) so ghalte wäre soll. Leba(Lieba) wott i (ich) schterbe - nei, minem Röhm soll nemads znicht mache! 9,16 Denn daß i (ich) des Evangelium predige, däm darf i (ich) mi nit rehme; denn i (ich) mueß ses doe. Un (a) wehe ma (mir), wenn i (ich) des Evangelium nit predig! 9,17 Tät ich's üs eigenem Wille, so greg i (ich) Lohn. Doe ich's aba nit üs eigenem Wille, so (a) isch ma (mir) doch des Amt avuträut. 9,18 Was isch denn etze mi Lohn? Daß i (ich) des Evangelium [vu Chrischtus] predig ohni Lohn un vu minem Recht am Evangelium nit Gebruuch mach.

Paulus setzt sich i, ohni Igschtändnise z mache

9,19 Denn obwohl i (ich) fräi bi vu jedäm, (a) (b) ha i (ich) doch mi selba jedäm zuem Knecht gmacht, dmit i (ich) meglichscht vieli gwinn. 9,20 (a) (b) (c) D Jude bi i (ich) we ä Jud wore, dmit i (ich) de Jude gwinn. Dänä, de unda däm Gsetz sin, bi i (ich) we eina unda däm Gsetz wore - obwohl i (ich) selbscht nit unda däm Gsetz bi -, dmit i (ich) de, de unda däm Gsetz sin, gwinn. 9,21 Dänä, de ohni Gsetz sin, (a) bi i (ich) we eina ohni Gsetz wore - obwohl i (ich) doch nit ohni Gsetz bi vor Gott, sundern bi in däm Gsetz Chrischti -, dmit i (ich) de, de ohni Gsetz sin, gwinn. 9,22 D Schwache bi i (ich) ä Schwache wore, (a) dmit i (ich) di Schwache gwinn. I (Ich) bi alle alles wore, dmit i (ich) uf alli Art ä baar rett. 9,23 Alles aba doe i (ich) um s Evangelium wägä, um a nem deilzha.

De Schtrengi (Disziplin) vu d Athlete

9,24 Wißt ihr nit, daß de, de (a) in dr Kampfbahn laufe, de laufe alli, aba eina gregt d (b) Siegapräis? Laufe so, daß ihr nen gregä. 9,25 Jeda aba, der kämpft, enthalte sich alle Sache; sälli etze, dmit sie ä vugängliche Kranz gregä, mir aba ä (a) ewige. 9,26 I (Ich) aba lauf nit we ufs Ungwisse; i (ich) kämpf mit dr Fuuscht, nit we eina, der in d Luft schlat, 9,27 sundern (a) i (ich) bezwing mi Lyb (Ranze) un zähm nen, dmit i (ich) nit andere predig un selbscht vuwerflich bi.

S 10. Kapitel

Des warnende Baischpiel Israels

10,1 I (Ich) will äich aba, lebi Breda, nit in Unwisseheit driba losse, daß unsri Vädare alli (a) unda dr Wolke gsi un alli (b) durchs Meer gange sin; 10,2 un alli sin uf Moses dauft worde durch de Wolke un durch des Meer 10,3 un hän alli deselbe geischtliche Ässä gässä 10,4 un hän alli dselbe geischtliche Trank trunke; sie hän nämlich vum geischtliche (a) Felse trunke, der ne gfolgt isch; der Fels aba war Chrischtus. 10,5 Aba a d meischte vu nene het Gott kei Wohlgfalle, denn sie wäre in dr Wüschte erschlage. (a) 10,6 Des isch aba gschähe uns zuem Vorbild, dmit ma (mir) nit am Bese unsri Luscht hän, (a) we sälli sie hän. 10,7 Wäre au nit Götzedena, we ä baar vu nene s wore sin, we gschribe schtoht (2. Moses 32,6): "S Volk het sich anekockt, um z ässä un z trinke, un schtoht uf, um z tanze." 10,8 Au len uns nit Hurarai triebä, (a) we ä baar vu nene Hurarai triebe hän: un a nem einzige Dag kumme dräiunzwanzigduusig um. 10,9 Len uns au nit Chrischtus vusueche, we ä baar vu nene nen vusuecht hän un (a) wäre vu d Schlange umbrocht. 10,10 Murre au nit, we ä baar vu nene gschtängert hän un wäre umbrocht durch d Vuderba. (a) (b) 10,11 Des widafuhr nene als ä Vorbild. S isch aba gschribe uns als Warnig, uf de (a) des End dr Ziit kumme isch. 10,12 Drum, wer meint, na (er) schtod, soll zueluege, daß sa (er) nit naflegt. 10,13 Sunscht het äich nur menschlichi Vusuechig troffe. Aba Gott isch treu, (a) (b) der äich nit vusueche losst iba äiri Kraft, sundern macht, daß de Vusuechig so ä End nimmt, daß ihr's vutrage kennt.

Obendmohl un Götzedenscht

10,14 Drum, mini Liebe, flüchte vor rem Götzedenscht ! 10,15 I (Ich) schwätz doch zue schlaue Mensche; beurdeilt ihr, was i (ich) sag. 10,16 Dr gsegnete Kelch, den ma (mir) segne, isch der nit de Gmeinschaft mit dem Bluet Chrischti? (a) (b) (c) Des Brot, des ma (mir) breche, isch des nit de Gmeinschaft mit dem Lyb (Ranze) Chrischti? 10,17 Denn ei Brot isch's: So (a) (b) sin ma (mir) vieli ei Lyb (Ranze), wel ma (mir) alli a einem Brot deilhän. 10,18 Luege a des Israel nohch rem Fleisch! Weli (a) de Opfa ässä, schtoht der nit in dr Gmeinschaft mit däm Altar? 10,19 Was will i (ich) etze dmit sage? Daß des Götzeopfa ebis isch? Odr (a) daß dr Götze ebis isch? 10,20 Nei, sundern was ma do opfart, des opfart ma d bese Geischta un nit Gott. Etze will i (ich) nit, daß ihr in dr Gmeinschaft dr bese Geischta sin. 10,21 Ihr kennt nit au d Kelch vum Herrn trinke un d Kelch dr bese Geischta; ihr kennt nit au am Disch vum Herrn deilha un am Disch dr bese Geischta. (a) (b) 10,22 Odr wen ma (mir) d Herr rusfordere? Sin ma (mir) schtärka als sa(er)?

Nähme Rucksicht uf des Gwisse andera Lit

10,23 Alles isch recht, aba nit alles dent zuem Guete. Alles isch recht, aba nit alles baut uf. (a) 10,24 Nemad suech des Eigene, sundern was däm andere dent. (a) (b) 10,25 Alles, was uf däm Fleischmarkt vukauft wird, des ässä, un forsche nit nohch, dmit ihr des Gwisse nit bschwere. 10,26 Denn "d Erde ghärt däm Herrn un was drinne isch" (Psalm 24,1). 10,27 Wenn äich eina vu d Ungläubige iladet un ihr wen higo, so ässä alles, was äich vorgsetzt wird, un forsche nit nohch, dmit ihr des Gwisse nit bschwere. 10,28 Wenn aba öbber (ebber) zue äich sage wird: Des isch (a) Opfafleisch, so ässä nit dvu, wägä däm, der s äich gsait het, un dmit ihr des Gwisse nit bschwere. [Denn d Erde ghärt däm Herrn un was drinne isch.] 10,29 I (Ich) schwätz aba nit vu dinem eigene Gwisse, sundern vum andere. Denn wurum soll i (ich) des Gwisse vumä andere iba mi Fräiheit urdeile losse? 10,30 Wenn i(ich)'s (a) mit Danksagig gnieß, was soll i (ich) mi dann (dnoh) wägä ebis vuläschtere losse, wofir i (ich) dank? 10,31 Ob ihr etze ässä odr trinke odr was ihr au den, des den ällei zue Gottes Ehri. (a) 10,32 (a) Erregt kei Aschtoß, nit bi d Jude noh bi d Grieche noh bi dr Gmeinde Gottes, 10,33 so we (a) au i (ich) jedäm in allem z Gfalle läb un suech nit, was ma (mir), sundern was viele dent, dmit sie grettet wäre.

S 11. Kapitel

We sich d Fraue im Gottesdenscht vuhalte solle

11,1 Folge minem Baischpiel, we i (ich) däm Baischpiel Chrischti! 11,2 I (Ich) lob äich [Breda], wel ihr in alle Schtickli a mi denkt un a d Ibalieferige feschthalte, we i (ich) sie äich ge ha. 11,3 I (Ich) loss äich aba wisse, daß Chrischtus d Kopf(Schädel) vu jedäm Ma isch; (a) (b) dr Ma aba isch d Schädel vu sinem Wieb; (c) Gott aba isch d Schädel vu Chrischtus. 11,4 Jeda Ma, der bätet odr prophetisch schwätzt un het ebis uf däm Schädel, der schändet si Schädel. 11,5 Ä Wieb aba, des bätet odr prophetisch schwätzt ohni Kopfdöch, de schändet ihr Schädel; denn s isch grad so, als wär sie gschore. 11,6 Will sie sich nit bedeckt, so soll sie sich doch des Hoor abschniede losse! Wel s aba fir s Wieb ä Schand isch, daß sie ihr Hoor abgschnitte het odr gschore isch, soll sie d Schädel abdecke. 11,7 D Ma aba soll d Schädel nit abdecke, denn na (er) isch Gottes Bild un Abglanz; des Wieb aba isch vum Ma d Abglanz. 11,8 Denn dr Ma isch nit vum Wieb, sundern (a) des Wieb vum Ma. 11,9 Un dr Ma isch nit gschaffe um dr Wieba wägä, sundern (a) s Wieb wägäm Ma. 11,10 Drum soll s Wieb ä Macht* uf däm Schädel ha um dr Engel`s wägä. *«Macht» bediitet wohl «Schleier». 11,11 Doch in däm Herrn isch nit s Wieb ebis ohni d Ma noh dr Ma ebis ohni s Wieb; 11,12 denn we s Wieb vum Ma, so kummt au dr Ma durch s Wieb; aba alles vu Gott. 11,13 Urdeile bi äich selba, ob s sich zemt, daß ä Wieb unbedeckt vor Gott bäte doet. 11,14 Lehrt äich nit au de Natur, daß s fir ä Ma ä Unehre isch, wenn na (er) langes Hoor trait, 11,15 aba fir ä Wieb ä Ehri, wenn sie langes Hoor het? Des Hoor isch ihr als Schleier ge. 11,16 Isch aba öbber (ebber) unda äich, der Luscht het, driba z schtrietet, so soll la (er) wisse, daß ma (mir) de Sitte nit hän, de Gmeinde Gottes au nit.

We des Obendmohl gfiert wäre soll

11,17 Des aba mueß i (ich) bfehle: I (Ich) ka's nit lobe, daß ihr nit zue äirem Nutze, sundern zue äirem Schadä zsämmekumme. 11,18 Zum erschte her i (ich): Wenn ihr in dr Gmeinde zsämmekumme, isch (a) (b) Zwietracht unda äich; un zuem Deil glaub ich's. 11,19 Denn (a) (b) s moes jo Zwietracht unda äich si, dmit di Rechtschaffene unda äich bekannt wäre. 11,20 Wenn ihr etze zsämmekumme, so hebet (halte) nit des Obendässä vum Herrn. 11,21 Denn jeda nimmt bim Ässä si eignes Ässä vorweg, un eina isch hungrig, dr andre isch bsofe. (a) 11,22 Hän ihr denn nit Hiisa, wo ihr ässä un trinke kennt? Odr vuachte ihr de Gmeinde Gottes un (a) bschäme de, de nigs hän? Was soll i (ich) äich sage? Soll i (ich) äich lobe? Do lob i (ich) äich nit.

11,23 Denn i (ich) ha vum Herrn gregt, was i (ich) äich widage ha: Dr Herr Jesus, in dr Nacht, do wo na (er) vurote wore isch, nimmt da (er) des Brot, 11,24 dankt un bricht's un sait: [Nähme, ässä!] Des isch mi Lyb (Ranze), der fir äich ge wird; des den zue minem Adenke. 11,25 Eso nimmt da (er) au d Kelch nohch rem Ässä un sait: Der Kelch isch dr näje(naie) Abmachig (Abkumme) in minem Bluet; des den, sooft ihr drüs trinke, zue minem Adenke. 11,26 Denn sooft ihr vu däm Brot ässä un üs däm Kelch trinke, vukindigt ihr d Tod vum Herrn, (a) bis sa(er) kummt. 11,27 Wer etze (a) unwürdig vum Brot ißt odr üs däm Kelch vum Herrn trinkt, der wird schuldig si am Lyb (Ranze) un Bluet vum Herrn. 11,28 Dr Mensch (a) pref sich aba selbscht, un so ässä na (er) vu däm Brot un trinke üs däm Kelch. 11,29 Denn wer so ißt un trinkt, daß sa (er) (a) d Lyb (Ranze) vum Herrn nit achtet, der ißt un trinkt sich selba zuem Gricht. 11,30 Drum sin au vieli Schwach un Krank unda äich, un nit wenig sin igschlofe (gschtorbe). 11,31 Wenn ma (mir) uns selba richte, so däte ma (mir) nit grichtet wäre. 11,32 Wenn ma (mir) aba vum Herrn grichtet wäre, so wäre ma (mir) zrechtgwise, dmit ma (mir) nit samt dr Welt vudammt wäre. (a) 11,33 Drum, mini lebi Breda, wenn ihr zsämmekumme, um z ässä, so wartet ufänanda. 11,34 Het öbber (ebber) Hunga, so soll la (er) dheim ässä, dmit ihr nit zuem Gricht zsämmekummt.

Des andare will i (ich) ordne, wenn i (ich) kumm.

S 12. Kapitel

Vieli Gabe - Ei Geischt

12,1 Iba de Gabe vum Geischt will i (ich) äich, lebi Breda, nit im Ungwisse losse. 12,2 Ihr wißt: als ihr Heide ware, hets äich mit Macht zue d (a) schtumme Götze zogä. 12,3 Drum doe i (ich) äich kund, daß nemads Jesus vufluecht, der durch d Geischt Gottes schwätzt; un (a) (b) nemads ka Jesus d Herr nenne üßa durch d heilige Geischt. 12,4 (a) S sin (b) vuschiedeni Gabe; aba s isch ei Geischt. 12,5 Un s sin (a) vuschiedeni Ämta; aba s isch ei Herr. 12,6 Un s sin vuschiedeni Kräfte; aba s isch ei Gott, der do wirkt ällei in allem. 12,7 In jedäm zeigt (offenbart) sich dr Geischt zuem Nutze ällei; (a) 12,8 däm eine wird durch d Geischt ge, iba Gschytheit z schwätze; däm andere wird ge, iba s Wisse z schwätze, nohch dämselbä Geischt; 12,9 nem andere Glaube, in dämselbä Geischt; nem andere de Gabe, gsund z mache, in dämselbä Geischt; 12,10 nem andere de Kraft, Wunda z doe; nem andere prophetisch z schwätzä ; nem andere de Gabe, d Geischta z undaschiede; nem andere manchi (a) Zungerede; nem andere de Gabe, sie üszlege. 12,11 Des alles aba wirkt sella eine Geischt un (a) (b) deilt jedäm des Sine zue, we na (er) will.

Vieli Glieda - Ei Lyb (Ranze)

12,12 Denn we dr Lyb (Ranze) eina isch un doch vieli Glieda het, alli Glieda vum Lyb (Ranze) aba, obwohl sie vieli sin, doch ei Lyb (Ranze) sin: so au Chrischtus. 12,13 Denn (a) ma (mir) sin durch ei Geischt alli zue einem Lyb (Ranze) dauft, ma (mir) sin Jude odr Grieche, Sklave odr Fraiji, un sin alli mit einem Geischt tränkt. 12,14 Denn au dr Lyb (Ranze) isch nit ei Glied, sundern vieli. 12,15 Wenn aba dr Fueß sait: I (Ich) bi kei Hand, drum bi i (ich) nit Glied vum Lyb (Ranze), soll la (er) sellewäg nit Glied vum Lyb (Ranze) si? 12,16 Un wenn des Ohr sait: I (Ich) bi kei Aug, drum bi i (ich) nit Glied vum Lyb (Ranze), soll s sellewäg nit Glied vum Lyb (Ranze) si ? 12,17 Wenn dr ganze Lyb (Ranze) Aug wär, wo bliebt des Ohr? Wenn na (er) ganz Ohr wär, wo bliebe dr Gruch? 12,18 Etze aba het Gott de Glieda igsetzt, jedes vu nene im Lyb (Ranze), so we na (er) welle het. 12,19 Wenn aba alli Glieda ei Glied wäre, wo bliebt dr Lyb (Ranze)? 12,20 Etze aba sin s vieli Glieda, aba dr Lyb (Ranze) isch eina. 12,21 Des Aug ka nit sage zue dr Hand: I (Ich) bruuch di nit; odr au d Schädel zue d Feß: I (Ich) bruuch äich nit. 12,22 Vielmeh sin de Glieda vum Lyb (Ranze), de uns di schwächschte z si schiene, di nedigschte; 12,23 un de uns am wenigschte ehrbar z si schiene, de umkleide ma (mir) mit besundere Ehri; un bi d uaschtändige achte ma (mir) bsunders uf Aschtand; 12,24 denn de aschtändige brauche's nit. Aba Gott het d Lyb (Ranze) zsämmegfegt un däm gringere Glied hörari Ehri ge, 12,25 dmit im Lyb (Ranze) kei Spaltig isch, sundern de Glieda in gliecha Art firenanda sorge. 12,26 Un wenn ei Glied liedet, so liede alli Glieda mit, un wenn ei Glied globt wird, so fräie sich alli Glieda mit.

12,27 Ihr aba sin d Lyb (Ranze) Chrischti un jeda vu äich ä Glied. (a) 12,28 Un Gott het in dr Gmeinde igsetzt erschtens Aposchtel, zweitens Prophete, drittens Lehra, dann (dnoh) Wundatäta, dann (dnoh) Gabe, gsund z mache, z helfe, z leite un manchi Zungerede. (a) 12,29 Sin alli Aposchtel? Sin alli Prophete? Sin alli Lehra? Sin alli Wundatäta? 12,30 Hän alli de Gabe, gsund z mache? schwätzä alli in Zunge? Känne alli üslege? 12,31 Schtrebe aba nohch d greßere Gabe!

.Und i (ich) will äich ä noh bessere Wäg zeigä.

S 13. Kapitel

Des Hohelied vu d Lebi (Liebe)

13,1 Wenn i (ich) mit Mensche- un mit Engelszige schwätzt un ha de Lebe( Liebi) nit, so wär i (ich) ä tönendes Erz odr ä klingendi Schällä. 13,2 Un wenn i (ich) (a) prophetisch schwätze kennt un sag alli Gheimniss un alles Schlaue un (b) hät alle Glaube, so daß i (ich) Berge vusetze kennt, un hät de Lebi(Liebe) nit, so wär i (ich) nigs. 13,3 Un (a) wenn i (ich) alli mini Habe d Arme gäb un loss mi Lyb (Ranze) vubrenne, un hät de Lebi(Liebe) nit, so dät`s ma (mir) nigs nutze.

13,4 De Lebi(Liebe) isch langmetig un fründlig, de Lebi(Liebe) eifart nit, de Lebi(Liebe) tribt nit Muetwille, sie blosst sich nit uf, 13,5 sie vuhaltet sich nit ungherig, sie (a) suecht nit des Eigene, sie losst sich nit erbitte, sie rechnet des Bese nit zue, 13,6 sie freut sich nit iba di Ungrechtigkeit, sie freut sich aba a dr Wohret; (a) 13,7 sie duldet alles, sie glaubt alles, sie hofft alles. (a) (b) (c)

13,8 De Lebi(Liebe) härt nemols uf, wo doch des prophetische Wort ufhäre wird un des Zungeschwätze ufhäre wird un des Wisse ufhäre wird. 13,9 Denn unsa Wisse isch Schtickliwies(Schtickwerk), un unsa prophetisches Wort isch Schtickliwies (Schtickwerk). 13,10 Wenn aba kumme wird des Vollkummene, so wird des Schtickliwies(Schtickwerk) ufhäre. 13,11 Wo i (ich) ä Kind war, do ha nie gschwätzt we ä Kind un ha denkt we ä Kind un war schlau we ä Kind; wo i (ich) aba ä Ma wa, ha i (ich) ab doe, was kindisch wa. 13,12 Mir (a) (b) sähn etzed durch ä Schpegel ä dunkles Bild; dann (dnoh) aba vu Agsicht zue Agsicht. Etze erkenn i (ich) schtickliwies ; dann (dnoh) aba wir i (ich) erkenne, (c) we i (ich) erkennt wore bi.

13,13 Etze aba bliebe (a) Glaube, Hoffnig, (b) Lebi (Liebe), de dräi; aba de Lebi(Liebe) isch di grescht unda ne.

S 14. Kapitel

We ma mit d Gabe, de vum Heilige Geischt gschenkt wäre, umgo soll

14,1 Schtrebe nohch dr Lebi(Liebe)! Bmehe äich um de Gabe vum Geischt, am meischte aba um de Gabe vum prophetische Wort! 14,2 Denn wer (a) (b) in Zunge schwätzt, der schwätzt nit fir Mensche, sundern fir Gott; denn nemads vuschtoht nen, vielme schwätzt da (er) im Geischt Gheimniss. 14,3 Wer aba prophetisch schwätzt, der schwätzt fir Mensche zue d Erbäuig un zuem Vumahne un zuem Treschte. 14,4 Wer in Zunge schwätzt, der baut sich selba uf; wer aba prophetisch schwätzt, der baut d Gmeinde. 14,5 I (Ich) wott, (a) daß ihr alli in Zunge schwätze kennt; aba noh viel me, daß ihr prophetisch schwätze kennte. Denn wer prophetisch schwätzt, isch greßa als der, der in Zunge schwätzt; s isch denn, na (er) legt`s au üs, dmit d Gmeinde dodurch baut wird.

14,6 Etze aba, lebi Breda, wenn i (ich) zue äich käm un schwätzt in Zunge, was dät i (ich) äich nitze, wenn i (ich) nit mit äich schwätzt in Wort dr Offenbarig odr dr (a) Gschytheit odr dr Prophetie odr dr Lehr? 14,7 Isch's doch au so mit läblose Sache (Dinge), de Tön vu sich gän, s isch ä Flöte odr ä Harfe: wenn sie nit undaschiedliche Tön vu sich gän, we ka ma erkenne, was uf dr Flöte odr uf dr Harfe gschpielt wird? 14,8 Un wenn de Trumpete (Päpere) ä undiitliche Ton git, wer wird sich zuem Kampf rischte? 14,9 So au ihr: wenn ihr in Zunge schwätzt un nit mit diitliche Wort, we ka ma wisse, was gmeint isch? Ihr den in d Wind schwätze. 14,10 S git so vieli Arte vu Schproche in dr Welt, un nigs isch ohni Schproch. 14,11 Wenn i (ich) etze de Beditig dr Schproch nit kenn, wir i (ich) de nit vuschtoh, un der schwätzt, der schwätzt, wird mi au nit vuschtoh. 14,12 So au ihr: den ihr äich bmehe um de Gabe vum Geischt, so trachte dnohch, daß ihr d Gmeinde ufbaue (bäue) un alli viel hän. 14,13 Wer eso in Zunge schwätzt, der bät, daß sa(er)'s au üslege kann. (a) 14,14 Denn wenn i (ich) in Zunge bäte, so bätet den mi Geischt; aba was i (ich) im Sinn (Gmeht) ha, bliebt ohni Frucht. 14,15 We soll`s denn etze si? I (Ich) will bäte mit däm Geischt un will au bäte mit däm Vuschtand; i (ich) will (a) Psalme singe mit däm Geischt un will au Psalme singe mit däm Vuschtand. 14,16 Wenn dü Gott lobsch im Geischt, we soll der, der als einfache Ma däbischtoht, des Amen sage uf di Dankgebät, do na (er) doch nit weiß, was dü saisch? 14,17 Di Dankgebät mag schen si; aba dr andere wird dodurch nit ufbäut. 14,18 I (Ich) dank Gott, daß i (ich) me in Zunge schwätz als ihr alli. 14,19 Aba i (ich) will in dr Gmeinde leba fünf Wort schwätze mit minem Vuschtand, dmit i (ich) au anderi undawies, als zehnduusig Wort in Zunge.

14,20 Lebi (Liebe) Breda, sin nit (a) Kinda, wenn`s ums Vuschtoh goht; sundern sin Kinda, wenn`s um Beses goht; im Vuschtoh aba sin ganz guet. 14,21 Im Gsetz schtoht gschribe (Jesaja 28,11.12): "I (Ich) will in andere Zunge un mit andere Lippe schwätze zue däm Volk, un sie wäre mi au so nit härä, sait dr Herr." 14,22 Drum isch de Zungeschwätze ä Zeiche nit fir di Gläubige, sundern fir di Ungläubige; de prophetische wort aba ä Zeiche nit fir di Ungläubige, sundern fir di Gläubige. 14,23 Wenn etze di ganz Gmeind a nem Platz zsämmekäme doet un alli schwätze in Zunge, s käme aba Laie odr Ungläubige inä, däte sie nit sage, ihr sin Vuruckt? 14,24 Wenn sie aba alli prophetisch schwätze un`s käm ä Ungläubige odr Laie inä, der wird vu alle breft un vu alle ibafihrt; 14,25 (a) was in sinem Herz vuborge isch, wird bekannt, un so wird da (er) aneflege uf si Gsicht(Visasch), Gott abäte (ahimmle) un bekannt mache, daß Gott wirglich unda äich isch.

Regle fir d Gottesdenscht

14,26 We isch`s denn etze, lebi Breda? wenn ihr zsämmekumme, (a) so het jeda [vu äich] ä Psalm, eina het ä Lehr, eina het ä Offenbarig, eina het ä Zungeschwätze, eina het ä Üslegig. Len alles gschähe (b) fir d Erbäuig! 14,27 Wenn öbber (ebber) in Zunge schwätzt, so sin`s zwei odr hechschtens dräi, un eina nohch rem andere; un eina leg`s üs. 14,28 Isch aba kei Üslega do, so schweige si in dr Gmeinde un schwätze fir sich selba un fir Gott. 14,29 Au vu d Prophete len zwei odr dräi schwätze, un di andere len (a) (b) driba urdeile. 14,30 Wenn aba nem andere, der däbisitzt, ä Offenbarig zdeil wird, so soll dr erschte schtill si. 14,31 Ihr kennt alli prophetisch schwätze, doch eina nohch rem andere, dmit alli lerne un alli ermahnt wäre. 14,32 De Geischta dr Prophete sin d Prophete folgsam. 14,33 Denn Gott isch nit ä Gott dr (a) Unordnig, sundern vum Friide. 14,34 (a) D Wieba solle schtill si in dr Gmeindevusammlig; denn s isch ne nit gschtattet z schwätze, sundern (b) sie solle sich undaordne, we au des Gsetz sait. 14,35 Wen sie aba ebis lerne, so solle sie dheim ihri Männa froge. S schtoht dr Wieba schlecht a, in dr Gmeinde z schwätze. 14,36 Odr isch des Wort Gottes vu äich üsgange? Odr isch's ällei zue äich kumme?

14,37 Wenn eina meint, na (er) isch ä Prophet odr vum Geischt erfillt, (a) der erkennt, daßes vum Herrn Gebote isch, was i (ich) äich schrib. 14,38 Wer aba des nit aerkennt, der wird au nit akennt. 14,39 Drum, lebi Breda, bmehe äich um des prophetische Wort un wehrt nit däm Zungeschwätze. 14,40 Len aba alles ehrbar un (a) (b) ordentlich zögoh.

S 15. Kapitel

Chrischtus isch uferschtande!

15,1 I (Ich) erinnre äich aba, lebi Breda, a des Evangelium, des i (ich) äich vukindigt ha, des ihr au agnumme hän, in däm ihr au fescht schtehn, 15,2 durch des ihr au selig sin, wenn ihr's feschthebä in dr Gschtalt, in der i (ich) s äich vukindigt ha; s isch denn, daß ihr umsunscht gläubig wore sin. 15,3 Denn als erschtes ha i (ich) äich widage, was i (ich) au gregt ha: Daß Chrischtus gschtorbe isch fir unsri Sinde (a) nohch dr Schrift; 15,4 un daß sa (er) beerdigt (bierdigt) wore isch; un daß sa (er) ufgschtande isch am dritte Dag (a) (b) nohch dr Schrift; 15,5 un daß sa (er) (a) gsähne wore isch vu Kephas, (b) dnohch vu d Zwöelf. 15,6 Dnohch isch scha(er) gsähne wore vu me als fünfhundat Breda uf eimol, vu däne di meischte noh hiit läbä, ä baar aba sin igschlofe (gschtorbe). 15,7 Dnohch isch scha(er) gsähne wore vu Jakobus, dnohch (a) vu alle Aposchteln. 15,8 Zletscht vu alle isch scha(er) (a) (b) au vu mir als ä unziitigä uf d Welt kummänä gsähne wore. 15,9 Denn (a) i (ich) bi dr klienschte unda d Aposchtel, der i (ich) nit wert bi, daß i (ich) ä Aposchtel heiß, (b) wel i (ich) d Gmeinde Gottes vufolgt ha. 15,10 Aba (a) durch Gottes Gnade bi i (ich), was i (ich) bi. Un sini Gnade a ma (mir) isch nit vugeblich gsi, sundern i (ich) ha viel me gschafft als sie alli; nit aba i (ich), sundern Gottes Gnade, de mit ma (mir) isch. 15,11 S isch etze i (ich) odr sälli: so predige ma (mir), un so hän ihr glaubt.

Au mir wäre uferschtoh!

15,12 Wenn aba Chrischtus predigt wird, daß sa (er) vu d Dote ufgschtande isch, we sage dann (dnoh) ä baar unda äich: S git keini Uferschtehig dr Dote? 15,13 Git`s kei Uferschtehig dr Dote, so isch au Chrischtus nit ufgschtande. 15,14 Isch aba Chrischtus nit ufgschtande, so isch unsri Predigt vugeblich, so isch au äira Glaube vugeblich(umschunscht). 15,15 Mir däte dann (dnoh) au als falschi (a) Ziige Gottes bfunde wäre, wel ma (mir) gege Gott beziige, na (er) het Chrischtus uferweckt, den na (er) nit uferweckt het, wenn doch de Dote nit ufschtehn. 15,16 Denn wenn di Dote nit ufschtehn, so isch Chrischtus au nit ufgschtande. 15,17 Isch Chrischtus aba nit ufgschtande, so isch äira Glaube nichtig, so sin ihr noh in äire Sinde; 15,18 so sin au de, de in Chrischtus igschlofe (gschtorbe) sin, vulore. 15,19 Hoffe ma (mir) alli in däm Läbä uf Chrischtus, so sin ma (mir) di elendeschte unda alle Mensche.

15,20 Etze aba (a) isch Chrischtus ufgschtande vu d Dote als (b) Erschtling unda däne, de igschlofe (gschtorbe) sin. 15,21 Denn do durch ei Mensch (a) dr Tod kumme isch, so kummt au durch ei Mensch de Uferschtehig vu d Dote. (b) 15,22 Denn we sie in Adam alli schterbe, so wäre sie in Chrischtus alli lebändig gmacht wäre. 15,23 Jeda aba in sinere Ordnig: als Erschtling Chrischtus; (a) dnoh, wenn na (er) kumme wird, de, de Chrischtus aghäre; 15,24 dnoh s End, wenn na (er) des Rich Gott, däm Vada (Babbe), ibage wird, nohchdäm ma (er) (a) alli Herrschaft un alli Macht un Gwalt vunichtet het. 15,25 Denn na (er) mueß herrsche, bis Gott nem (a) alli Feinde (Gegna) unda sini Feß legt (Psalm 110,1). 15,26 Dr letschte Fäind, der vunichtet wird, isch dr Tod. (a) (b) 15,27 Denn alles het da (er) unda sini Feß doe (Psalm 8,7). Wenn`s aba heißt, alles isch nem undaworfe, so isch bekannt, daß der üsgnumme isch, der nem alles undaworfe het. 15,28 Wenn aba alles nem folgsam si wird, dann (dnoh) wird au d Bue (Suhn) selbscht folgsam si däm, der nem alles undaworfe het, dmit Gott isch alles in allem.

15,29 Was soll`s sunscht, daß sich ä baar fir di Dote daufe(taufe) losse? Wenn di Dote gar nit ufschtehn, was losse sie sich dann (dnoh) fir sie daufe(taufe)? 15,30 Un was schtehn ma (mir) dann (dnoh) jedi Schtund in Gfahr? 15,31 So wohr ihr, lebi Breda, mi Röhm sin, den i (ich) in Chrischtus Jesus, unsam Herrn, ha: (a) i (ich) schtirb jede Dag. 15,32 Hab i (ich) nur im Blick uf des Läbä in Ephesus mit wilde Diere(Tierli ) gkämpft, was hilft's ma (mir)? Wenn di Dote nit ufschtehn, dann (dnoh) len uns ässä un trinke; denn morge sin ma (mir) tot! (Jesaja 22,13) 15,33 Len äich nit vufihre! Schlechte Umgang vudirbt gueti Sitte. 15,34 Wäre doch eimol recht (a) wach un sindigt nit! Denn ä baar wisse nigs vu Gott; des sag i (ich) äich aba als Schand.

Wele Lyb(Ranze) wäre mir ha?

15,35 S kennt aba öbber (ebber) froge: We wäre di Dote ufschtoh, un mit was fir nem Lyb (Ranze) wäre sie kumme? 15,36 Dü Narr: Was dü sajsch, wird nit lebändig, (a) wenn`s nit schtirbt. 15,37 Un was dü sajsch, isch jo nit dr Lyb (Ranze), der wäre soll, sundern ä bloßes Korn, isch`s vu Weize odr ebis anderem. 15,38 Gott aba git nem ä Lyb (Ranze), we na (er) will, jedäm Some si eigene Lyb (Ranze). 15,39 Nit alles Fleisch isch des gliche Fleisch, sundern ä anderes Fleisch hän de Mensch, ä anderes d Viecher, ä anderes d Vegel, ä anderes d Fisch. 15,40 Un`s gits himmlischi Lyba(Ranze) un irdischi Lyba aba ä anderi Herrlichkeit hän di himmlische un ä andere di irdische. 15,41 Ä andere Glanz het d Sunne, ä andere Glanz het d Mond, ä andere Glanz hän d Schtern; denn ä Schtern undaschiedet sich vum andere durch si Glanz. 15,42 So au de Uferschtehig vu d Dote. S wird gsajt vuweslich un wird ufschtoh unvuweslich. 15,43 S wird gsajt in Niedrigkeit un wird ufschtoh in (a) (b) Herrlichkeit. S wird gsajt Armselig un wird ufschtoh Kraftvoll. 15,44 S wird gsajt ä nadirlige Lyb (Ranze) un wird ufschtoh ä geischtliche Lyb (Ranze). Git`s ä nadirlige(normale) Lyb (Ranze), so git`s au ä geischtliche Lyb (Ranze). 15,45 We gschribe schtoht: Dr erschte Mensch, Adam, isch zue nem lebändige Wese wore (1. Moses 2,7), un dr letschte Adam zuem (a) geischtige Wese, der lebändig mache ka. 15,46 Aba dr geischtliche Lyb (Ranze) isch nit dr erschte, sundern d nadirlige; dnohch d geischtliche. 15,47 Dr erschte Mensch isch vu d Erde un irdisch; dr zweite Mensch isch vum Himmel. 15,48 We dr irdische isch, so sin au di irdische; un we dr himmlische isch, so sin au di himmlische. 15,49 Un we ma (mir) trage hän (a) des Bild vum irdische, so wäre ma (mir) au trage des Bild vum himmlische.

D Tod wird bsiegt, un di Gläubige wäre vuwandelt

15,50 Des sag i (ich) aba, lebi Breda, daß Fleisch un Bluet des Rich Gottes nit ererbe kenne; au wird des Vuwesliche nit erbe di Unvuweslichkeit. 15,51 Lueg, i (ich) sag äich ä Gheimnis: Mir wäre nit alli ischlofe (schterbe), (a) ma (mir) wäre aba alli vuwandlet wäre; 15,52 un des pletzlig, ruck zuck, zue d Ziit dr letschte Trumpete (Päpere). Denn (a) s wird de Trumpete (Päpere) päpere, un di Dote wäre ufschtoh unvuweslich, un ma (mir) wäre vuwandlet wäre. 15,53 Denn des Vuwesliche mueß azege d Unvuweslichkeit, un des Schterbliche mueß azege d Unschterblichkeit. (a) 15,54 Wenn aba des Vuwesliche azege wird d Unvuweslichkeit un des Schterbliche azege wird d Unschterblichkeit, dann (dnoh) wird erfillt wäre des Wort, des gschribe schtoht (Jesaja 25,8; Hosea 13,14): "Dr Tod isch vuschlunge vum Sieg. 15,55 Tod, wo isch di Sieg? Tod, wo isch di Schtachel? Hell, wo isch di Sieg?" 15,56 Dr Schtachel des Todes aba isch d Sin, (a) de Kraft aba vu d Sin isch des Gsetz. 15,57 Gott sei Dank, der uns d (a) Sieg git durch unsa Herr Jesus Chrischtus!

15,58 Drum, mini lebi Breda, sin fescht, unerschittalich un nämmä imma zue in däm Gschäfft vum Herrn, wel ihr wiße, daß äiri Arbet nit vugeblich isch in däm Herrn.

S 16. Kapitel

Geldsammlig fir de Gmeinde in Jerusalem

16,1 Was aba de (a) (b) Sammlig fir di Heilige agoht: we i (ich) in d Gmeinde in Galatien agordnet ha, so solle au ihr doe! 16,2 A jedäm (a) erschte Dag vu d Wuche legt jeda vu äich bi sich ebis zruck un sammlt a, soviel nem meglich isch, dmit de Sammlig nit erscht dann (dnoh) gschehe (bassiert), wenn i (ich) kumm. 16,3 Wenn i (ich) aba kumme bi, will i (ich) de, de ihr fir bwährt hebe (halte), mit Bref schicke, dmit sie äiri Gabe nohch Jerusalem bringe. 16,4 Wenn`s aba de Meh lohnt, daß i (ich) au hifahr, solle sie mit ma (mir) fahre.

Was Paulus plant het

16,5 I (Ich) will aba zue äich kumme, sobald i (ich) (a) durch Mazedonien zoge bi; denn durch Mazedonien wir i (ich) nur durchfahre. 16,6 Bi äich aba wir i (ich), wenn meglich, ä Wieli bliebe odr au d Winta zuebringe, dmit ihr mi dann (dnoh) dohi gleite, wohi i (ich) zeh wir. 16,7 I (Ich) will äich etzed nit nur säh, wenn i (ich) durchfahr; denn i (ich) hoff, (a) i (ich) wir ä baar Däg bi äich bliebe, wenn` s dr Herr zueloßt. 16,8 I (Ich) wir aba in (a) Ephesus bliebe bis Pfingschte. 16,9 Denn ma (mir) isch (a) (b) ä Dire ufdoe z Wirke; aba au vieli Gegna sin do.

16,10 Wenn (a) Timotheus kummt, so luege zue, daß sa (er) ohni Angscht bi äich si ka; denn (b) na (er) tribt au des Gschäfft vum Herrn we i (ich). 16,11 Daß nen nur nit öbber (ebber) vuachtet! Gleitet nen aba in Friide, daß sa (er) zue ma (mir) kummt; denn i (ich) wart uf nen mit d Breda. 16,12 Vu Apollos, däm Brueda, aba sollt ihr wisse, daß i (ich) nen me(oft) ermahnt ha, mit d Breda zue äich z kumme; aba s war durchwäck nit si Ding(Wille), etzed z kumme; na (er) wird aba kumme, wenn`s nem gläge si wird.

Zuem Schluss noh ä baar Greß un Segewinsch

16,13 Wache, schtehn im Glaube, sin metig un (a) sin schtark! 16,14 Alli äiri Sache len in dr Lebi (Liebe) gschähe!

16,15 I (Ich) vumahne äich aba, lebi Breda: Ihr kennt (a) des Huus vum Stephanas, daß sie de Erschtlinge in Achaja sin un hän sich selba breitgschtellt zuem Denscht fir di Heilige. 16,16 Ordne au ihr äich däne unda un alli, de mitschaffe(mitarbeite) un sich abmehä! 16,17 I (Ich) fräie mi iba de Akunft vum Stephanas un Fortunatus un Achaikus; denn sie hän ma (mir) äich, de ihr nit do si kennt, ersetzt. 16,18 Sie hän mina un äire Geischt erfrischt. (a) (b) Erkennt solchi Lit a!

16,19 S greße äich d Gmeinde in dr Provinz Asien. S greße äich vielmols in däm Herrn Aquila un Priska samt dr Gmeinde in ihrem Huus. 16,20 S greße äich alli Breda. Greße äich undaänanda mit däm heilige Kuß.

16,21 Do (a) (b) (c) mina, vum Paulus, eigehändige Größ. 16,22 Wenn öbber (ebber) d Herrn [Jesus Chrischtus] nit leb(lieb) het, der isch vufluecht. (a) Maranata! 16,23 D Gnade vum Herrn Jesus isch mit äich! 16,24 Mi Lebi (Liebe) isch mit äich alle in Chrischtus Jesus!

Letschte Änderungen Juni 8, 2007 by Dietmar Wiesler (Copyright)
Des isch ä Bäitrag vum Dietmar Wiesler fir me Evagelium im Netz (Copyright) Dez. 1999