Zruck zue d Alemannische Bibel (Markgräflerland Eschbach)

D Bref vum Paulus a d Epheser uf Markgräfler Alemannisch

Was in däm Buech schtoht

Alla Wahrschienlichkeit nohch het Paulus den Bref an de Gmeinde vu Ephesus un an de Chrischte in Klänasie gschribe, wo na (er) in Rom im Gfängnis war.
Na (Er) legt in däm Bref neecha dar, was sa (er) iba´s Zämmeläbä vu d Gläubige denke doet: Gott selba het si zue nare Gmeinde zämmegruefe.
S Fundament vu ihrem Glaube isch Jesus Chrischtus, der wo am Kriiz gschtorbe un uferschtande isch.
Paulus vugliecht d Gmeinde mit nem menschliche Lyb: Gnau so we ä Kerbardeil nit ohni di andere exischtiere ka, ka au ä Chrischt nit fir sich ällei läbä.
Nemands isch wichtiga we d andere, un jeda het ä bschtimmti Ufgab.
Nur zäsamme kenne di Gläubige däm Bese in d Welt widaschtoh.

Am End vu sinem Bref schwätzt Paulus ä Beraich vum chrischtliche Alldag a: Ma un Frau, Eldere un Kinda, Vorgsetzti un Mensche, de wo Vorgsetzte undagebe sin.

We des Buech ufbaut isch

1,1-2:	D Paulus greßt d Epheser
1,3-2,22:	Paulus schribt iba d Plan, wo Gott gmacht het, um d Mensche z rette
3,1-21:	Paulus un d Gmeinde
4,1-6,20:	Paulus git vuschiedeni Ermahnige wida
6,21-24:	Paulus winscht Gottes Sege

S 1. Kapitel

D Paulus greßt d Epheser

1,1 Paulus, ä Aposchtel Chrischti Jesu durch d Wille Gottes, a de Heilige [in Ephesus], de Gläubige in Chrischtus Jesus:

1,2 Gnade isch mit äich un Friide vu Gott, unsam Vada (Babbe), un däm Herrn Jesus Chrischtus!

Was mir Chrischtus zue vudanke hän

1,3 Globt isch Gott, dr Vada (Babbe) unsares Herrn Jesus Chrischtus, der uns gsegnet het mit alle geischtliche Sege im Himmel durch Chrischtus. 1,4 Denn in nem (a) het da (er) uns üsgwählt, bvor dr Welt Grund glegt war, daß ma (mir) (b) heilig un untadelig vor nem si solle; in sinere Liebe (Lebi) 1,5 het da (er) uns dzue vorrüsbschtimmt, sini Kinda z si durch Jesus Chrischtus nohch rem Wohlgfalle vu sinem Wille, 1,6 zuem Lob vu sinere herrliche Gnade, mit der ra (er) uns Gnade ge het in däm (a) Gliebte.

1,7 In nem hän ma (mir) de (a) Erlesig durch si Bluet, de Vugebig dr Sinde, nohch rem (b) (c) Richtum vu sinere Gnade, 1,8 de na (er) uns viel ge (widafahre) losse het in alli Gschytheit un Schläui. 1,9 Denn Gott het uns wisse losse des (a) (b) (c) Gheimnis vu sinem Wille nohch sinem Rotschluß, den na (er) zvor in Chrischtus bschlosse(gfaßt) het, 1,10 um nen zmache, (a) wenn de Ziit erfillt wär, daß alles zsämmebrocht wird in Chrischtus, was im Himmel un uf d Erde isch.

1,11 In nem sin ma (mir) au zue (a) Erbe igsetzt worde, de ma (mir) dzue vorrüsbschtimmt sin nohch d Absicht(rem Vorsatz) vu däm, der alles wirkt nohch rem Rotschluß vu sinem Wille; 1,12 dmit ma (mir) ebis sin zuem Lob vu sinere Herrlichkeit, de ma (mir) zvor uf Chrischtus ghofft hän.

1,13 In nem sin au ihr, de ihr des Wort dr Wohret ghärt hän, nämlich des Evangelium vu äira Seligkeit - in nem sin au ihr, als ihr gläubig wore sin, (a) vusieglet worde mit däm heilige Geischt, der vuheiße isch, 1,14 wela isch des (a) (b) Pfand vu unsrem Erbe, zue unsre Erlesig, daß ma (mir) si si däte zuem Lob vu sinere Herrlichkeit.

Erkenne, we herlich Chrischus isch!

1,15 Drum au i (ich), nohchdäm i (ich) ghärt ha vum Glaube bi äich a d Herrn Jesus un vu äira Lebi (Liebe) zue alle Heilige, 1,16 (a) her i (ich) nit uf, z danke fir äich, un denk a äich in minem Gebet, 1,17 daß dr Gott unsares Herrn Jesus Chrischtus, dr Vada (Babbe) vu d Herrlichkeit, äich gib d Geischt dr Gschytheit un dr Offenbarig, nen zue erkenne. 1,18 Un na (er) gib äich erlaichteti Auge vum Herz, dmit ihr wiße den, zue wela Hoffnig ihr vu nem bruefe sin, we rich de Herrlichkeit vu sinem Erbe fir di Heilige isch 1,19 un we ibaüs groß sini Kraft a uns, de ma (mir) glaube, wel de Macht vu sinere Schtärki bi uns wirksam wird, 1,20 mit der ra (er) in Chrischtus brocht(gwirkt) het. Durch sie het da (er) nen vu d Dote uferweckt un (a) igsetzt zue sinere Rechte im Himmel 1,21 iba alli Lända, Gwalt, Macht, Herrschaft un alles, was sunscht ä Name het, nit ällei in der Welt, sundern au in dr zuekinftige. (a) (b) (c) 1,22 (a) (b) Un alles het da (er) unda sini Feß doe un het nen bschtimmt dr Gmeinde zuem (c) Kopf(Schädel) iba alles, 1,23 weli si (a) (b) Lyb (Ranze) isch, nämlich de (c) de Filli vu däm isch, der alles in allem erfillt.

S 2. Kapitel

Gott het uns näjes (naies) Läbä gschenkt

2,1 Au ihr ware tot durch äiri Ibaträtige un Sinde, (a) (b) 2,2 in däne ihr (a) freha gläbt hän nohch dr Art vu d Welt, unda däm (b) (c) Mächtige, der in d Luft herrscht, nämlich däm Geischt, der zue Ziit am Schaffe isch in d bese Kinda. 2,3 Unda ne hän au mir alli dertmols unsa Läbä gfihrt (a) in d Luscht vu unsrem Fleisch un hän d Wille vum Fleisch gmacht un unsa Sinne war we vu Kinda vum (b) Zorn (Wuet) vu Natur üs we au di andere. 2,4 Aba Gott, der rich isch mit Barmherzigkeit, het in sinere große Lebi (Liebe), mit der ra (er) uns leb ka (gliebt) het, 2,5 au uns, de ma (mir) tot ware in d Sinde, mit Chrischtus lebändig gmacht - üs Gnade sin ihr selig wore -; 2,6 un na (er) het uns mit uferweckt un mit igsetzt im Himmel in Chrischtus Jesus, (a) 2,7 dmit da (er) in d kummende Ziit zeige ka d ibamessigä (a) Richtum sinere Gnade durch sini Güte gege uns in Chrischtus Jesus. 2,8 Denn (a) üs Gnade sin ihr selig wore durch Glaube, un (b) des nit üs äich: Gottes Gabe isch`s, 2,9 (a) nit üs Werke, (b) dmit sich nit öbber (ebber) rehmt. 2,10 Denn ma (mir) sin si Werk, gschaffe in Chrischtus Jesus (a) zue guete Werke, de Gott zvor grichtet het, daß ma (mir) drin wandle solle.

Jude un Heide sin zue einare Gmeinde bruefe

2,11 Drum denke dra, daß ihr, de ihr normal gibore sin (a) dertmols Heide ware un Unbschnitteni gnennt wore sin vu däne, de vu uße bschnitte sin, 2,12 daß ihr zue sella Ziit ohni Chrischtus ware, (a) üsgschlosse vum Birgarecht Israels un Fremdi üßahalb vum Abmachig (Abkumme) dr Vuheißig; doher hän ihr (b) keini Hoffnig ka un ware ohni Gott in dr Welt. 2,13 Etze aba in Chrischtus Jesus sin ihr, de ihr dertmols Wiet wäg ware, nooch kumme durch des Bluet Chrischti.

2,14 Denn na (er) isch unsa (a) Friide, der üs beide (b) eins gmacht het un d Zaun abbroche het, der dzwische war, nämlich de Fäindschaft. Durch des Opfa vu sinem Lyb (Ranze) 2,15 het da (er) (a) abdoe des Gsetz mit sinene Gebote un Satzige, dmit da (er) in sich selba üs däne zwei ä näje(naie) Mensch gschaffe het um Friide zmache 2,16 un de beidi vusehnt mit Gott in einem Lyb (Ranze) durch des Kriiz, indäm ma (er) de Fäindschaft umbrocht het durch sich selba. 2,17 Un na (er) isch kumme un het im Evangelium (a) Friide vukindigt äich, de ihr wiet wäg ware, un Friide däne, de nooch ware. 2,18 Denn durch nen hän ma (mir) alli beidi in einem Geischt d (a) Igang zuem Vada (Babbe).

2,19 So sin ihr etze nimmi Gäscht un Fremdling, sundern (a) (b) Mitbirga dr Heilige un Gottes Huusgnosse, 2,20 baut uf d (a) Grund vu Aposchtel un Prophete, do Jesus Chrischtus dr (b) (c) Eckschtei isch, 2,21 uf welem dr ganze Bau inänandagfegt wachst zue nem heilige Tempel in däm Herrn. 2,22 Durch nen wäre au ihr mitbäut zue na Wohnig Gottes im Geischt.

S 3. Kapitel

Paulus isch d Aposchtel fir d Heide

3,1 Wägä däm sag i (ich), Paulus, dr (a) Gfangene Chrischti Jesu fir äich Heide - 3,2 ihr hän jo ghärt , wel Amt de Gnade Gottes ma (mir) (a) fir äich ge het: 3,3 Durch Offenbarig isch ma (mir) (a) (b) des Gheimnis kundgmacht worde, we i (ich) ebe obä kurz gschribe ha. 3,4 Dodra kennt da, wenn na's läse, mi Isicht in des Gheimnis Chrischti erkenne. 3,5 Des war in frehere Ziit d Menschekinda nit kundgmacht, we`s etzed zeigt (offenbart) isch sinene heilige Aposchtel un Prophete durch d Geischt; (a) 3,6 nämlich daß (a) (b) d Heide Miterbe sin un mit zue sinem Lyb (Ranze) ghäre un Mitgnosse dr Vuheißig in Chrischtus Jesus sin durch des Evangelium, 3,7 däm si Diena i (ich) wore bi durch de Gabe dr Gnade Gottes, de ma (mir) nohch sinere mächtige Kraft ge isch.

3,8 Mir, däm (a) allagringschte unda alle Heilige, isch de Gnade ge worde, (b) d Heide z vukindige d unüsgrindliche (c) Richtum Chrischti 3,9 un fir alli ans Lecht z bringe, we Gott si geheime Rotschluß üsfihrt, der vu Ewigkeit her vuborge war in nem, der alles [durch Jesus Chrischtus] gschaffe het; (a) (b) (c) 3,10 dmit etzed kund wird de vielfältigi Gschytheit Gottes d (a) Mächte un Gwalte im Himmel durch d Gmeinde. 3,11 Der ewige Vorsatz het Gott üsgfihrt in Chrischtus Jesus, unsam Herrn, 3,12 durch den ma (mir) (a) Fraimuet un Igang hän in alli Zuevasicht durch d Glaube a nen. 3,13 Drum bitt i (ich), daß ihr nit med wäre wägä däm Druck, den i (ich) (a) fir äich erlied, der fir äich ä Ehri isch.

Paulus bätet fir de Mensche, de zuem Glaube an Chrischtus kumme sin

3,14 Wägä däm gang i (ich) uf d Knüü vor rem Vada (Babbe) [unsares Herrn Jesus Chrischtus], 3,15 der d rechte Vada (Babbe) isch iba alles, was do Kinda heißt im Himmel un uf d Erde, 3,16 daß sa (er) äich Kraft git nohch rem (a) Richtum vu sinere Herrlichkeit, (b) (c) schtark zue wäre durch si Geischt a däm innere Mensch, 3,17 daß (a) Chrischtus durch d Glaube in äire Herze wohnt un ihr in dr Lebi (Liebe) (b) igwurzelt un grindet sin. 3,18 So kennt da mit alle Heilige vuschtoh, welch ä Breiti un Längi un Hechi un Defi, 3,19 de (a) Lebi (Liebe) Chrischti isch, de alles Wisse ibatrifft, dmit ihr voll sin mit dr ganze Gottesfilli. 3,20 Däm aba, der ibaüs alles doe ka dribanüs, was ma (mir) bitte odr vuschtehn, nohch dr Kraft, de in uns isch(wirkt), 3,21 däm isch Ehri in dr Gmeinde un in Chrischtus Jesus zue alla Ziit, vu Ewigkeit zue Ewigkeit! Amen.

S 4. Kapitel

Ihr ghärt zsämme!

4,1 So vumahn i (ich) äich etze, i (ich), dr Gfangeni in däm Herrn, daß ihr (a) (b) dr Bruefig wert läbä, mit der ra(ihr) bruefe sin, 4,2 in alli Demuet un Sanftmuet, in Geduld. (a) Ertrage eina d andere in Lebi (Liebe) 4,3 (a) un sin druf üs, z wahre des (b) Eins si im Geischt durch des Band vum Friide: 4,4 (a) Ei Lyb (Ranze) un ei Geischt, we ihr au bruefe sin zue eina Hoffnig äira Bruefig; 4,5 (a) Ei Herr, ei Glaube, ei Daufi(Taufi); 4,6 Ei Gott un Vada (Babbe) vu allene, der do isch iba alles un durch alli un in allem. (a)

De Gabe vum Heilige Geischt sin dzue do, um d Gmeinde ufzbaue

4,7 Jeda aba vu uns isch de (a) (b) Gnade ge nohch rem Maß dr Gabe Chrischti. 4,8 Drum heißt`s (Psalm 68,19): "Na (Er) isch ufgfahre zue d Hechi un het (a) Gfangeni mit sich gfihrt un het d Mensche Gabe ge." 4,9 Daß sa (er) aba (a) ufgfahre isch, was heißt des andres, als daß sa (er) au nabgfahre isch in de Defi vu d Erde? 4,10 Der nabgfahre isch, des isch sella, der ufgfahre isch iba alli Himmel, dmit da (er) alles erfillt. 4,11 Un na (er) het ä baar als Aposchtel igsetzt, ä baar als Prophete, ä baar als (a) Evangelischte, ä baar als Schäfa (Hirte) un Lehra, 4,12 dmit de Heilige zuegrischtet wäre zuem Schaffe am Denscht. Todurch soll dr Lyb (Ranze) Chrischti (a) (b) baut wäre, 4,13 bis ma (mir) alli higlange zue dem Eins si im Glaube un s Wisse d Bue (Suhn) Gottes, zuem ganze Ma, zuem volle Maß dr Filli Chrischti, 4,14 dmit ma (mir) (a) nimmi klei sin un uns (b) (c) vu jedäm Wind eina Lehri bwegä un rummtribe losse durch falschi Schpieleli vu d Mensche, mit däm sie uns lischtig vufihre. 4,15 Len uns aba wohr si in dr Lebi (Liebe) un wachse in alli Schtickli zue däm hi, der (a) (b) (c) d Kopf isch, Chrischtus, 4,16 (a) vu däm üs dr ganze Lyb (Ranze) zsämmegfegt isch un ei Glied am andere hängt durch alli Glenk, wodurch jedes Glied des andere undaschtitzt nohch däm Maß vu sinere Kraft un macht, daß dr Lyb (Ranze) wachst un sich selbscht ufbäut in dr Lebi (Liebe).

Dr alte un dr näje(naie) Mensch

4,17 So sag i (ich) etze un beziig in däm Herrn, daß ihr nimmi läbä derfe, we de Heide läbä (a) fir Nix un wida Nix. 4,18 Ihr Vuschtand isch dunkel, un sie sin (a) ganz fremd däm Läbä, des üs Gott isch, durch de Bledheit, de in nene isch, un durch de Vuschtockig in ihrem Herz. 4,19 Sie sin abgschtumpft un hän sich dr Uswiichs hige, um allaläi dräckigi Sach z triebä in Habgier.

4,20 Ihr aba hän Chrischtus nit so kenneglernt; 4,21 ihr hän doch vu nem ghärt un sin in nem undawiese, we d Wohret in Jesus isch. 4,22 (a) Lege vu äich wäg d alte Mensch mit sinem frehere Wandel, der sich (b) (c) durch trigarischi Luscht zgrund richtet. 4,23 Wäre naj(nai) aba in äirem Geischt un Sinn 4,24 un ziehe d näje(naie) Mensch a, (a) der nohch Gott gschaffe isch in echte Grechtigkeit un Heiligkeit.

We sich ä Läbä mit Jesus üswirke soll

4,25 Drum den des Legä ab un (a) schwätze d Wohret, jeda mit sinem Nechschte, wel ma (mir) undaänanda Glieda sin. 4,26 (a) Zirne ihr, so sindige nit; (b) len de Sunne nit iba äirem Zorn (Wuet) undagoh, 4,27 un gän nit Platz däm Deufel. 4,28 Wer gschtohle het, der (a) schtiehlt nimmi, sundern (b) schafft un schafft mit d eigene Händ (Pfode) des netige a(Guet), dmit da (er) däm Bedirftige was abge ka. 4,29 Len kei (a) füles Gschwätz üs äirem Muul (Gosch) go, sundern schwätze, (b) was guet isch, was ufbäut un was notwendig isch, dmit`s Sege bringt däne, de`s härä. 4,30 (a) Un mache nit d heilige Geischt Gottes truurig, mit däm ihr (b) vusieglet sin fir d Dag dr Erlesig. 4,31 Alles Bittere un Grimm un Zorn (Wuet) un Gschrei (Geblär) un Läschtereie sin wiet vu äich samt allem Bese. (a) 4,32 Sin aba undaänanda fründlig un herze änanda un (a) (b) (c) vugen eina däm andere, we au Gott äich vuge het in Chrischtus.

S 5. Kapitel

5,1 So (a) nähme etze Gottes Baischpiel a als de gliebte Kinda 5,2 un läbä in dr Lebi (Liebe), (a) we au Chrischtus uns leb ka (gliebt) het un het sich selbscht fir uns ge als Gabe un Opfa, Gott zue nem faine(lebe) Gruch.

Läbä als Mensche, de zuem Lecht ghäre!

5,3 Vu Unzucht aba un jedi Art vu Dreck odr Habsucht soll bi äich nit ämol Gschwätzt wäre, we`s sich fir di Heilige ghärt . (a) 5,4 Au (a) schandbares un närrisches odr loses Gschwätz schtoh äich nit a, sundern vielme Danksagig. 5,5 Denn des solle ihr wisse, daß kei Unzichtige odr Unreine odr Habsichtige - des sin Götzedena - ä Erbdeil het im Rich Chrischti un Gottes. (a) (b) (c) 5,6 Len äich vu nemads vufihre mit leere Wort; denn (a) um der Sach wille kummt dr Zorn (Wuet) Gottes iba de Kinda vum Unghorsam. 5,7 Drum sin nit ihri Helfeshelfa. 5,8 Denn ihr wart freher im Dunkle; etze aba sin ihr im Lecht in däm Herrn. (a) (b) Läbä als (c) (d) (e) Kinda vum Lecht; 5,9 (a) (b) de Frucht vum Lecht isch luta Guetes doe un Grechtigkeit un d Wohret sage. 5,10 Prefe, was däm Herrn ä Freud isch, (a) (b) 5,11 un hän nit Gmeinschaft mit d unfruchtbare Werke vum Dunkle; decke sie vielme uf. 5,12 Denn was vu nene heimlich doe wird, dvu au nur z schwätze isch ä Schand. (a) 5,13 Des alles aba wird bekannt, wenn's vum Lecht ufdeckt wird; 5,14 denn alles, was bekannt wird, des isch Lecht. (a) Drum heißt`s: (b) Wach uf, der dü schlofsch, un schtand uf vu d Dote, so wird da Chrischtus (c) (d) laichte.

5,15 So luege etze genau druf, we ihr äira Läbä fihre, nit als Dummi, sundern als Schlaui, (a) (b) 5,16 un kaufe de Ziit üs; denn s isch ä besi Ziit. 5,17 Drum sin nit dumm, sundern vuschtehn, was dr Wille vum Herrn isch. 5,18 Un (a) suffe äich nit voll Wi, worüs ä schlampriges Wese vorgoht, sundern len äich vum Geischt erfille. 5,19 Muntere änanda uf mit Psalme un Lobsinge un geischtliche Leda, singe un schpiele däm Herrn in äirem Herze 5,20 un (a) sage Dank unsam Gott, däm Vada (Babbe), alliziit fir alles, im Name unsares Herrn Jesus Chrischtus.

Gegesitigi Undaordnig: Männa un Fraue

(Kol 3,18-4,1; 1. Petr 2,18-3,7)

5,21 (a) Ordne äich änanda unda in dr Angscht Chrischti. 5,22 Ihr Wieba, ordne äich äire Männa unda we däm Herrn. (a) (b) (c) 5,23 Denn (a) dr Ma isch d Kopf(Schädel) vum Wieb, we au (b) Chrischtus d Kopf(Schädel) dr Gmeinde isch, de na (er) als si Lyb (Ranze) erlest het. 5,24 Aba we etze de Gmeinde sich Chrischtus undaordnet, so solle sich au d Wieba ihre Männa undaordne in allem.

5,25 Ihr Männa, hän leb (liebe) äiri Wieba, we au Chrischtus de Gmeinde leb ka (gliebt) het un het sich selbscht fir sie hige, 5,26 um sie z heilige. Na (Er) het sie (a) (b) sufa gmacht durch des Wassabad im Wort, dmit da (er) 5,27 sie vor sich schtellt als ä Gmeinde, de herrlich isch un kei Fleck odr ä Runzle odr ebis derglieche het, sundern de heilig un untadelig isch. (a) (b) 5,28 So solle au de Männa ihri Wieba liebe we ihr eigene Lyb (Ranze). Wer si Wieb liebt (leb het), der lebt (liebt) sich selbscht. 5,29 Denn nemads het je si eignes Fleisch ghaßt; sundern na (er) nährt un vusorgt`s, we au Chrischtus de Gmeinde. 5,30 Denn ma (mir) sin (a) Glieda vu sinem Lyb (Ranze), [vu sinem Fleisch un vu sine Knoche]. "5,31 Drum wird ä Ma Vada (Babbe) un Muetter vulo un sinem Wieb ahänge, un de zwei wäre ei Fleisch si" (1. Moses 2,24). 5,32 Des Gheimnis isch groß; i (ich) diit`s aba uf Chrischtus un d Gmeinde. 5,33 Drum au ihr: jeda het leb(lieb) si Wieb we sich selbscht; d Wieba aba ehre d Ma.

S 6. Kapitel

Eltere un Kinda

6,1 (a) Ihr Kinda, härä uf äiri Eltere in däm Herrn; denn des isch recht.6,2 "Ehre d Vada (Babbe) un d Muetter", des isch des erschte Gebot, des (a) ä Vuheißig het:6,3 "uf daß dir's wohl goht un dü lang läbsch uf d Erde" (5. Moses 5,16).

6,4 Un ihr Vädare, reizt äiri Kinda nit zuem Zorn (Wuet), sundern (a) erzehn sie in dr Zucht un Vumahnig vum Herrn.

Sklave un Herre

6,5 Ihr Sklave, sin hörig äire irdische Herre nit mit Angscht un Zittre, in Ifalt äira Herze, als däm Herrn Chrischtus; 6,6 nit im Denscht vor alla Auge, um d Mensche z gfalle, sundern als Knecht Chrischti, de d Wille Gottes den vu Herze. 6,7 Den äira Denscht mit guetem Wille als däm Herrn un nit d Mensche zleb; 6,8 denn ihr wiße: Was jeda Guetes doet, des wird da (er) vum Herrn gregä na (er) isch Sklave odr Fräie. (a)

6,9 Un ihr Herre, den nene gegeiba des gliche un len des Drohe; denn ihr wiße, daß äira un ihr Herr im Himmel isch, un bi nem gilt kei Asähe vu d Lit.

De Waffe, mit däne ä Chrischt kämpft

6,10 Zletscht [mini Breda]: (a) (b) (c) (d) Sin schtark in däm Herrn un in dr Macht vu sinere Schtärki. 6,11 Zehn a de Wafferischtig Gottes, dmit ihr bschtoh kennt gege de lischtige Aschläg vum Deufel. 6,12 Denn ma (mir) hän nit mit Fleisch un Bluet z kämpfe, sundern mit (a) (b) Mächtige un Gwaltige, nämlich mit d Herre dr Welt, de im Dunkle herrsche, mit d bese Geischta unda däm Himmel. 6,13 Wägä däm packe d Wafferischtig Gottes, dmit ihr a däm bese Dag Widaschtoh kenne un alles ibawinde un des Feld bhalte. 6,14 So schtehn etze fescht, (a) (b) umgirtet a äirem Buch(Ranze,Lende) mit Wohret un (c) azogä mit däm Panza dr Grechtigkeit, 6,15 un a d Bei Schtiefel, parat, izträte fir des Evangelium vum Friide. 6,16 Vor alle Ding aba packe d Schild vum (a) (b) Glaube, mit däm ihr üslesche kenne alli Fiirpfiel vum Bese, 6,17 un nähmä d (a) Helm vum Heil un des (b) Schwert vum Geischt, wel des Wort Gottes isch.

6,18 Bäte alliziit mit Bitte un Flehe im Geischt un wache dzue imma im Gebet fir alli Heilige 6,19 un (a) (b) fir mi, daß ma (mir) des Wort ge wird, wenn i (ich) mi Muul (Gosch) ufdoe, (c) fräimedig des Gheimnis vum Evangelium z vukindige, 6,20 däm si (a) Laufbursch(Bote) i (ich) bi in Kette, daß i (ich) mit (b) Fräimuet dvu schwätz, we i (ich) s mueß.

Paulus winscht Gottes Sege

6,21 Dmit aba au ihr wiße, we`s um mi schtoht un was i (ich) mach, wird äich (a) (b) (c) (d) Tychikus alles vuzelle, mi lebe(liebe) Brueda un treue Dena in däm Herrn, 6,22 den i (ich) dzue ebe gschickt ha zue äich, daß ihr erfahre(gwahr nämmä), we`s um uns schtoht, un daß sa (er) äiri Herze treschtet.

6,23 Friide isch mit d Breda un Lebi (Liebe) mit Glaube vu Gott, däm Vada (Babbe), un däm Herrn Jesus Chrischtus! 6,24 D Gnade isch mit alle, de leb (lieb) hän unsa Herr Jesus Chrischtus, in Unvugänglichkeit.

Des isch ä Bäitrag vum Dietmar Wiesler fir me Evagelium im Netz (Copyright) Dez. 1999