S 1. Kapitel

Hesekiel sieht de Herrlichkeit des HERRN

(vgl. Kap 10)

1,4 Un i (ich) sieh, un lueg, s kummt ä bamblige Wind vu Norde her, ä mächtigi Wolke un loderndes Fiir, un ä Glanz war rings um sie her, un midde im Fiir war´s we blinkendes Kupfa. 1,5 Un midde drin war ebis we vier Gschtalte; de ware azluege we Mensche. 1,6 Un jedes vu nene het vier Agsichta un vier Fligel. 1,7 Un ihri Bei sin gerad gschtande, un ihri Feß ware we Schtierfeß un glänzte we blinkendes, glattes Kupfa. 1,8 Un sie hän Menschehänd unda ihre Fliigel an ihre vier Sitene; de vier hän Agsichta un Fligel. 1,9 Ihri Fligel berihrte eina d andere. Un wenn sie gehn, bruchte sie sich nit umzwende; imma gehn sie in d Richtig vu ihra Agsichta. 1,10 Ihri Agsichta ware vorne glich nem Mensch un zue d rechte Site glich nem Löwe bi allene vier un zue d linke Site glich nem Schtier bi allene vier un hinte glich nem Adla bi allene vier. 1,11 Un ihri Fligel ware nohch obe hi üsbreitet; je zwei Fligel berihrte änanda, un mit zwei Fliigel vudeckte sie ihr Lyb (Ranze). 1,12 Imma gehn sie in d Richtig vu ihre Agsichta; wohi dr Geischt sie trieb, dohi gehn sie; sie bruchte sich im Gang nit umdraie. 1,13 Un in d Middi zwische d Gschtalte sieht´s üs, we wenn fiirigi Kohle brenne, un we Fackle, de zwische d Gschtalte hin- un herfahre. S Fiir laichtet, un üs däm Fiir kumme Blitz. 1,14 Un de Gschtalte laufe hi un her, daß ses üsgsäh het we Blitza.

1,15 Wo ich de Gschtalte sieh, lueg, do schtoht je ä Rad uf d Erde bi d vier Gschtalte, bi ihre vier Agsichta. 1,16 D Räda ware azluege we Türkis un ware alli vier glich, un sie ware so gmacht, daß ei Rad im andere war. 1,17 Nohch alle vier Site kenne sie go; sie bruchte sich im Gang nit umdraie. 1,18 Un sie hän Felge, un ich sieh, ihri Felge ware volla Auge ringsum bi alle vier Räda. 1,19 Un wenn de Gschtalte gehn, so gehn au de Räda mit, un wenn de Gschtalte sich vu d Erde hochhebe, so hebe de Räda sich au nuf. 1,20 Wohin dr Geischt sie trieb, dohi gehn sie, un de Räda hebe sich mit nene nuf; denn s war dr Geischt vu d Gschtalte in d Räda. 1,21 Wenn sie gehn, so gehn de au; wenn sie gschtande sin, so sin de au gschtande; un wenn sie sich hochghobe hän vu d Erde, so hebe sich au de Räda mit tene nuf; denn s war dr Geischt vu d Gschtalte in d Räda.

1,22 Aba iba d Kepf vu d Gschtalte war´s we ä Himmelsfeste, we ä Kristall, unheimlich azluege, obe iba ihre Kepf üsbreitet, 1,23 daß unda d Feste ihri Fligel gerad üsgschtreckt ware, eina a däm andere; un mit zwei Fliigel vudeckte sie ihr Lyb (Ranze). 1,24 Un wenn sie gehn, ha ich ihri Fligel rausche ghärt we großes Wassa, we de Schtimm vum Allmächtige, ä Getös we in nem Heerlaga. Wenn sie aba schtillgschtande sin, len sie de Fligel rabhänge, 1,25 un s dunnerte im Himmel iba ne. Wenn sie schtillgschtande sin, len sie de Fligel rabhänge.

1,26 Un iba dr Feste, de iba ihre Kepf war, sieht´s üs (a) we Saphir, nem Thron glich, un (b) (c) uf däm Thron hockt eina, wo üsgsäh het we ä Mensch. 1,27 Un ich sieh, un s war we blinkendes Kupfa ufwärts vu däm was üsgsäh het we sini Hiifte; un abwärts vu däm, was we sini Hiifte üsgsäh het, sieh ich ebis we Fiir un Glanz ringsum. 1,28 We d Rägäboge schtoht in d Wolke, wenn´s grägnet het, so glänzt´s ringsum. So war (a) (b) (c) (d) (e) (f) (g) de Herrlichkeit des HERRN azluege.

Un wo ich sie gsähne ha, flegt ich uf mi Agsicht un ha eina schwätze ghärt.

S 2. Kapitel

2,6 Un dü, Menschekind, sollsch di (a) vor nene nit firchte noh vor ihrem Wort firchte. S sin wohl widaschpenstigi un schtachligi Dorne um dich, un dü wohnsch unda Skorpione; aba dü sollsch dich nit firchte vor ihrem Wort un dich vor ihre Gsichta nit entsetze - denn sie sin ä Huus vum Widaschpruch -, 2,7 sundern dü sollsch ne mi Wort sage, sie folge odr losse´s; denn sie sin ä Huus vum Widaschpruch.

2,8 Aba dü, Menschekind, här, was ich dir sag, un widaschprich nit we des Huus vum Widaschpruch. Doe di Muul (Gosch) uf un iß, was ich dir ge wir. 2,9 Un ich sieh, un lueg, do war ä Hand gege mich üsgschtreckt, de hebt (haltet) ä (a) Schriftrolle. 2,10 De breitet sie üs vor mir, un sie war uße un inne bschribe, un drin schtoht gschribe Klage, Ach un Weh.

S 3. Kapitel

3,1 Un na (er) sait zue ma (mir): Dü Menschekind, iß, was dü vor dir hesch! Iß de Schriftrolle un gang hi un schwätz zuem Huus Israel! 3,2 Do doet ich mi Muul (Gosch) uf, un na (er) git ma (mir) de Rolle z ässä 3,3 un sait zue ma (mir): Dü Menschekind, dü muesch de Schriftrolle, de ich dir gib, in di inä frässä un di Lyb (Ranze) dmit fille. Do ißt ich sie, un (a) sie war in minem Muul (Gosch) so seß we Honig.

3,4 Un na (er) sait zue ma (mir): Dü Menschekind, gang hi zuem Huus Israel un vuzehl lene mi Wort. 3,5 Denn ich schick di jo nit zue nem Volk, des unbekannti Werter un ä fremdi Schproch het, sundern zuem Huus Israel, 3,6 nit zue viele Mensche, de unbekannti Werter un ä fremdi Schproch hän, dere Werter dü nit vuschtoh kennscht. Un wenn ich dich zue däne sende dät, däte selli dich gern härä. 3,7 Aba des Huus Israel will dich nit härä, denn sie wen mich nit härä; denn des ganze Huus Israel het ä härti Schtirn un vuschtocktes Herz. 3,8 Lueg, ich ha di Agsicht so härt gmacht we ihr Gsicht un di Schtirn so härt we ihri Schtirn. 3,9 Ja, ich ha di Schtirn so härt we ä Diamante gmacht, der wo härter isch we ä Kieselschtei. Drum fircht di nit, entsetz di au nit vor ne; denn sie sin ä Huus vum Widaschpruch.

3,10 Un na (er) sait zue ma (mir): Dü Menschekind, alli mini Werter, de ich dir sag, de fass mit däm Herz un nimm sie z Ohr! 3,11 Un gang hi zue d Wäggfihrte vu dinem Volk un vuzehl lene un sag zue ne: «Eso sait Gott dr HERR!", (a) sie härä odr losse´s. 3,12 Un dr Geischt hebt mi nuf, un ich ha hinda ma (mir) ä Getöse we vu nem große Erdbebe ghärt, wo (a) de Herrlichkeit des HERRN sich erhob vu ihrem Platz. 3,13 Un s war ä Räusche vu d Fliigel vu d Gschtalte, de anenanda schlen, un au ä Rassle vu d Räda näbe ne we des Getöse vumä große Erdbebe. 3,14 Do hebt mi dr Geischt uf un fihrt mi wäg. Un ich fahrt dhi in bittare Wuet in minem Geischt, un de Hand des HERRN lit schwer uf ma (mir). 3,15 Un ich kumm zue d Wäggfihrte, de am Fluß Kebar wohne (husse), nohch Tel-Abib un het mich zue däne gsetzt, de dert wohne (husse), un blieb dert unda ne siebä Däg ganz vuschtert.

3,16 Un wo de siebä Däg um ware, isches bassiert das des HERRN Wort zue mir kummt: 3,17 Dü Menschekind, ich ha di zuem (a) (b) (c) Wächta bschtimmt iba des Huus Israel. Dü wirsch üs minem Muul des Wort härä un sollsch sie in minem Name warne. 3,18 Wenn ich däm Gottlose sag: Dü muesch des Todes schterbe! un dü warnsch nen nit un saisches nem nit, um d Gottlose vor sinem gottlose Wäg z warne, dmit da (er) am Läbä blieb, - so wird d Gottlose um sinere Sinde wille schterbe, aba si Bluet will ich vu dinere Hand fordare. (a) 3,19 Wenn dü aba d Gottlose warnsch un na (er) sich nit bekehrt vu sinem gottlose Wese un Wäg, so wird da (er) um sinere Sinde wille schterbe, aba dü hesch di Läbä grettet. 3,20 Un (a) wenn sich ä Grechte vu vu sinere Grechtigkeit abwendet un Unrecht doet, so wär ich nen z Fall bringe, un na (er) mueß schterbe. Denn wel dü nen nit gewarnt hesch, wird da (er) um sinere Sinde wille schterbe meße, un sini Grechtigkeit, de na (er) doe het, wird nit agsähne wäre; aba si Bluet will ich vu dinere Hand fordare. 3,21 Wenn dü aba d Grechte warnsch, daß sa (er) nit sindige soll, un na (er) sindigt au nit, so wird da (er) am Läbä bliebe; denn na (er) het sich warne losse, un dü hesch di Läbä grettet.

D Prophet soll vuschtumme

S 4. Kapitel

4,9 Nimm dir aba Weize, Gerschte, Bohne, Linse, Hirse un Spelt un doe alles in ä Gfäß un mache dir Brot drus, daß dü dra zue ässä hesch, so lang dü uf dinere Site liege muesch - draihundatninzig Däg, 4,10 so daß di Ässä, des dü jede Dag ässä sollsch, abgwoge zwanzig Lot isch; so viel darfsch dü vu einem Dag zuem andere ässä. 4,11 S Wassa sollsch dü au abgmesse trinke, nämlich d sechste Deil vu einare Kanne; so viel darfsch dü vu einem Dag zuem andere trinke. 4,12 Gersteflade sollsch dü ässä, de dü vor d Auge vu d Lit uf Menschekot bache sollsch. 4,13 Un dr HERR sait: So solle de Israelite ihr (a) vudrecktes Brot ässä unda d Heide, zue däne ich sie vuschtoße wir. 4,14 Ich aba sag: Ach, Herr HERR! Lueg, i (ich) bi noh ne unrein wore; denn i (ich) ha wägä mir vu klei a bis uf de Ziit nemols (a) Fleisch vu nem gfallene odr vurissene Tier gässä, un ne isch (b) vudrecktes Fleisch in mi Muul (Gosch) kumme. 4,15 Er aba sait zue mir: Lueg, ich will dir Chuehmist schtatt Menschekot zuelosse, di Brot druf z mache. 4,16 Un er sait zue ma (mir): Dü Menschekind, lueg, (a) ich will d Vorrot an Brot in Jerusalem wägnähme, daß sie (b) des Brot abgwoge ässä meße un mit Kummer, un des Wassa abgmesse trinke meße mit Schaudere, 4,17 dmit sie an Brot un Wassa Mangel liede un sie, eina we d andere, erschaudere un in ihra Schuld vuschmachte solle.

S 5. Kapitel

5,1 Un dü, Menschekind, nimm ä scharfes Schwert un bruuch´s als Schermesser un fahr dmit iba di Schädel un di Bart un nimm ä Woog (Waage) un deil des Hoor: 5,2 ä Drittel sollsch dü mit Fiir vubrenne midde in d Schtadt, wenn de Däg vu d Belagerig um sin; nimm ä anderes Drittel un hau's mit däm Schwert ringsum; des letschte Drittel schtrai in d Wind, un ich will hinda ne her des Schwert zeh. (a) 5,3 Nimm aba ä klei weng dvu un bind´s in di Mantelzipfel. 5,4 Un nimm noh eimol ebis dvu un wirf's ins Fiir un vubrenn´s; dvu soll ä Fiir üsbreche iba des ganze Huus Israel.

Begründig un Beschriebig vum Gricht iba Jerusalem

S 6. Kapitel

6,8 Ich (a) will aba ä baar vu äich ibriglosse, de däm Schwert entgehn, unda d Mensche, wenn ich äich in de Lända vudeilt ha. 6,9 Äiri Vudwischte wäre dann (dnoh) an mi denke unda d Mensche, wohi sie gfange wäggfihrt sin, wenn ich ihr abgöttisches Herz, des vu mir gwiche isch, un ihri abgöttische Auge, de nohch ihre Götze sähn, zerschla ha. Un s wird sie ekle vor all däm Bese, des sie mit all ihrem Greuel gmacht hän, 6,10 un sie wäre kund werde, daß ich dr HERR bi; nit umsunscht ha ich gsait, des (soniges) Ungliick ne azdoe.

6,11 Eso sait Gott dr HERR: Schlag dini Händ (Pfode) zsämme un schtampf mit dinem Fuße un sag: Weh (Mai) iba alli schlimme Greuel vum Huus Israel, derentwägä sie durch Schwert, Hunga un Pescht gheie (falle) meße! 6,12 Wer wiet wäg isch, wird an dr Pescht schterbe, un wer nooch isch, wird durchs Schwert falle (gheie); wer aba ibrigbliebt un dvor bwahrt isch, wird vor Hunga schterbe. So will ich mi Wuet unda ne z end bringe, 6,13 daß ihr kund werde sollt, daß ich dr HERR bi, wenn ihri Erschlagene midde unda ihre Götze liege um ihri Altäre her, obe (a) uf alle Hiigel un obe uf alle Berge un unda alle grene Baim un unda alle dichte Eichene, iba all, wo sie all ihre Götze liebliche Opfaduft dabrocht hän. 6,14 Ich will mi Hand gege sie üsschtrecke un des Land wescht un öd mache vu d Wüschte a bis nohch (a) Ribla iba all, wo sie huuse, un sie solle kund werde, daß ich dr HERR bi.

S 7. Kapitel

7,5 Eso sait Gott dr HERR: Lueg, s kummt ä Ungliick iba des andere! 7,6 S End kummt, s kummt des End, s isch ufgwacht iba dich; lueg, s kummt! 7,7 S goht scho a un bricht ri iba dich, dü Bewohner vum Land. Di Ziit kummt, d Dag vum Jommare isch nooch, an däm kei Singe me uf d Berge si wird. 7,8 Etze will ich bal mi Wuet iba dich schiitte un mi Zorn an dir z end bringe un will dich richte, we dü´s vudent hesch, un alli dini Greuel iba dich bringe. 7,9 Mi Aug soll ohni Mitleid uf dich blicke, un ich will nit gnädig si, sundern ich will dir´s ge, we dü´s vudent hesch, un dini Greuel soll iba dich kumme, daß ihr erfahrt(gwahr nämme), daß ich dr HERR bi, wo äich schlet.

7,10 Lueg, d (a) Dag, lueg, er kummt, er bricht a! Unrecht bleeht, un Vumessenheit greent. 7,11 Gwalttat het sich ufdoe (erhobe) un wird zue na Ruete vum Frevel; nigs isch me vu nene do un nigs vu ihrem Richtum, nigs vu ihra Pracht un nigs vu ihra Herrlichkeit. 7,12 S kummt de Ziit, s naht d Dag! D Käufa fräie sich nit, un d Vukäufa traure nit; denn s kummt d Zorn iba all ihr Richtum. 7,13 Denn d Vukäufa wird zuem Vukaufe nit zruckgo, au wenn na (er) noh am Läbä isch; denn d Zorn iba all ihr Richtum wird sich nit wende; um vu sinere Missetat wägä wird keina si Läbä bhalte kenne.

7,14 Len sie de Trumpete (Päpere) nur blose un alles zuerischte; s wird doch nemads in d Kreg zeh, denn mi Zorn isch entbrennt(entflammt) iba all ihr Richtum. 7,15 Druuße des Schwert, drinne Pescht un Hunga! Wer uf däm Feld isch, sella wird vum Schwert schterbe; wer in d Schtadt isch, sella wäre Pescht un Hunga frässä. 7,16 Un de vu nene vertwitsche, selli wäre uf d Berge si we gurrendi Duebe in d Schluchte, selli alli, jeda wägä sinere Missetat. 7,17 Alli Händ (Pfode) wäre absinke, un alli Knüü wäre weich. 7,18 Un (a) sie wäre Säck alege un mit Angscht ibaschittet si, un uf alle Gsichta lit Scham, un alli Kepf wäre kahl gschore. 7,19 Sie wäre ihr Silba üsä uf d Gasse werfe un ihr Gold we Dräck achte; denn (a) (b) ihr Silba un Gold ka sie nit rette am Dag vum Zorn des HERRN. Sie wäre sich dmit nit satt ässä un ihr Ranze dmit nit fille; denn s wird zuem Alaß ihra Missetat. 7,20 Sie hän ihri edle Kleiode zue na Hoffart vuwendet un Bilda ihra greuliche Götze, ihra Scheusale, drus gmacht. Drum will ich ne all des zuem Dräck mache 7,21 un will´s Fremde in d Händ (Pfode) ge, daß sie´s raube, un d Gottlose uf Erde als Beute, daß sie´s entheilige. 7,22 Ich will mi Gsicht vu nene abwende, un mini Kleiode solle entheiligt wäre; ja, Raiba (Debe, Vubrecha) solle driba kumme un´s entheilige.

7,23 Mach Kettene! Denn des Land isch voll Bluetschuld un d Schtadt voll Schand (Frevel). 7,24 So will ich di Schlimmschte unda d Mensche herbringe, de solle ihri Hiisa inähme; un ich will d Hoffart vu d Gwaltige ä End mache, un entheiligt wäre ihri Heiligtüma. 7,25 Angscht kummt; do wäre sie Heil sueche, aba s wird nit z finde si. 7,26 Ä Ungliick wird iba des andere kumme, ä schlimmi Kunde nohch dr andere. So wäre sie dann (dnoh) ä Offebarig bi d Prophete sueche; au wird nimi awiesig bi d Prieschta (Pfarra) noh Rot bi d Älteschte si. 7,27 D Kenig wird trauere, un d Firschte wäre sich Entsetze azeget, un de Händ (Pfode) vum Volk vum Land wäre kraftlos si. Ich will mit tene umgo, we sie gläbt hän, un will sie richte, we sie´s vudent hän, daß sie kund werde solle, daß ich dr HERR bi.

S 8. Kapitel

D Greuel vum Götzedenscht im Tempel

8,7 Un na (er) fihrt mi zue d Dire vum Vorhof. Do sieh i (ich), un lueg, do war ä Loch in d Wand. 8,8 Un na (er) sait zue ma (mir): Dü Menschekind, brich ä Loch durch de Wand. Un wo i (ich) ä Loch durch de Wand broche ha, lueg, do war ä Dire. 8,9 Un na (er) sait zue ma (mir): Gang inä un lueg de schlimme Greuel a, de sie do triebä. 8,10 Un wo i (ich) inekumme bi un sieh, lueg, do ware (a) luta Bilda vu Wirma un scheußliche Viecher un alles Götze vum Huus Israel, ringsum an d Wände igrabe. 8,11 Dvor sin (a) (b) (c) siebzig Männa (Manne) vu d Älteschte vum Huus Israel gschtande, un Jaasanja, d Bue (Suhn) Schafans, schtoht (d) midde unda ne. Un jeda het si Räuchagfäß in d Hand, un d Duft eina Wolke vu Weihrauch schtiegt uf. 8,12 Un na (er) sait zue ma (mir): Menschekind, siehsch dü, was de Älteschte vum Huus Israel den im Dunkle, jeda in d Kamma vu sinem Götzenbild? Denn sie sage: (a) Dr HERR sieht uns nit, dr HERR het des Land vulo. 8,13 Un na (er) sait zue ma (mir): Dü sollsch noh greßeri Greuel säh, de sie den. 8,14 Un na (er) fihrt mi zuem Igang vum Door am Huus des HERRN, des gege Norde lit, un lueg, dert hocke Wieba, de däm Tammus wehklage. 8,15 Un na (er) sait zue ma (mir): Menschekind, siehsch dü des? Aba dü sollsch noh greßeri Greuel säh we de.

8,16 Un na (er) fihrt mi in d innere Vorhof am Huus des HERRN; un lueg, vor rem Igang zuem Tempel des HERRN, zwische dr Vorhalle un däm Altar, sin öbbe fünfezwanzig Männa (Manne) gschtande, de ihr Rucke gege d Tempel des HERRN un ihr Gsicht (Visasch) gege Oschte gwendet hän un (a) (b) (c) (d) bäte gege Oschte d Sunne a. 8,17 Un na (er) sait zue ma (mir): Menschekind, siehsch dü des? Isch´s däm Huus Juda nit gnoe, de Greuel do z triebä, daß sie au sunscht des ganze Land mit Gwalt un Unrecht erfille un mich imma wida reize? Un lueg, sie hebe sich de Wiräbe an d Nase.* *Gemeint isch ä abgöttische Bruch. 8,18 Drum will ich au mit Wuet a nene handle, un (a) mini Auge solle ohni Mitleid uf sie blicke, un ich will nit gnädig si. (b) Wenn sie au mit luta Schtimm mir in d Ohre brelle, will ich sie doch nit härä.

S 9. Kapitel

D Heimsuechig Jerusalems

9,3 Un (a) de Herrlichkeit vum Gott Israels erhob sich vum Cherub, iba däm sie war, zue d Schwelle vum Tempel am Huus, un dr HERR reft däm, der wo des Häß(Kleid) üs Lienwand aka het un des Schriebziig an sinere Site, 9,4 un sait zue nem: Gang durch de Schtadt Jerusalem un (a) zeichne mit nem Zeiche an dr Schtirn de Lit, de do sufze un jommere iba alli Greuel, de drin bassiere. 9,5 Zue d andere Männa (Manne) aba sait er, so daß ich`s ghärt ha: Gehn nem nohch durch d Schtadt un schlen drii; äiri Auge solle ohni Mitleid blicke un keine vuschone. 9,6 Erschlen Alti, Jünglinge, Jumpfere, Kinda un Wieba, schlen alli tot; aba de des Zeiche an sich hän, vu däne solle ihr keine arihre. (a) Fangt aba a bi minem Heiligtum! Un sie fange a bi d Älteschte, de vor rem Tempel ware. 9,7 Un na (er) sait zue nene: Macht d Tempel unrein, fillt de Vorhef mit Erschlagene; dann (dnoh) gehn üsä! Un sie gehn üsä un erschlen de Lit in d Schtadt. 9,8 Un wo sie de erschlage hän, war ich noh ibrig. Un ich flegt uf mi Gsicht, brell un sag: Ach, Herr HERR, willsch dü denn d ganze Rescht Israels vuderbe, daß dü di Wuet so üsschittesch iba Jerusalem? 9,9 Un er sait zue ma (mir): De Missetat vum Huus Israel un Juda isch all z groß; s isch luta Bluetschuld im Land un luta Unrecht in dr Schtadt. Denn sie schwätze: (a) Dr HERR het des Land vulo, dr HERR sieht uns nit. 9,10 Drum (a) soll mi Aug ohni Mitleid uf sie blicke, ich will au nit gnädig si, sundern will ihr Doe uf ihr Schädel kumme losse. 9,11 Un lueg, d Ma, wo des Häß(Kleid) vu Lienwand aka het un des Schriebziig an sinere Site, git zantwort un sait: Ich ha doe, we dü mir bifohle hesch.

10.S Kapitel

D Herrlichkeit Gottes iba d Cherubim

(vgl. Kap 1,4-28)

10,4 Un (a) de Herrlichkeit des HERRN lupft sich vum Cherub zue d Schwelle vum Huus, un (b) (c) des Huus wird erfillt mit d Wolke un d Vorhof mit däm Glanz dr Herrlichkeit des HERRN. 10,5 Un ma het de Fligel vu d Cherubim rausche ghärt bis in d üßere Vorhof we de Schtimm vum allmächtige Gott, wenn er schwätzt. 10,6 Un wo na (er) däm Ma in däm Häß(Kleid) vu Lienwand bifohle het: Nimm vu däm Fiir zwische däm Rädawerk zwische d Cherubim, goht sella inä un kummt näbe des Rad. 10,7 Un dr Cherub schtreckt sini Hand üs vu d Middi dr Cherubim hi zuem Fiir, des zwische d Cherubim war, nimmt dvu un git´s däm Ma in däm Häß(Kleid) vu Lienwand in d Händ (Pfode); sella nimmt´s un goht üsä. 10,8 Un s erschient an d Cherubim ebis we vumä Mensch d Hand unda ihre Fliigel.

10,9 Un i (ich) luegt, un sieh, vier Räda sin bi d Cherubim gschtande, bi jedä Cherub ä Rad, un de Räda sähn üs we ä Türkis, 10,10 un alli vier sähn eins we des andere üs; s war, als wär ä Rad im andere. 10,11 Wenn sie go solle, so kenne sie nohch alle ihre vier Site go; sie bruuchte sich im Go nit umzwende; sundern wohi des erschte goht, do gehn di andere nohch, ohni sich im Go umzwende. 10,12 Un ihr ganza Lyb, Rucke, Händ (Pfode) un Fligel un de Räda ware volla Auge um un um bi alle viere. 10,13 Un de Räda wäre vor mine Ohre «s Rädawerk» gsait (gnennt). 10,14 (a) Jedes het vier Agsichta; des erschte Gsicht war des vumä Cherub, des zweite des vumä Mensch, des dritte des vumä Löwe, des vierte des vumä Adla. 10,15 Un de Cherubim hebe (lupfe) sich nuf. S war aba dieselb Gschtalt, de i (ich) am (a) Fluß Kebar gsähne ha. 10,16 Wenn de Cherubim gehn, so gehn au de Räda mit, un wenn de Cherubim ihri Fligel schwinge, daß sie sich vu d Erde lupfe, so drille sich au de Räda nit vu ihra Site wäg. 10,17 Wenn sälli gschtande sin, so sin de au gschtande; lupfe sie sich, so lupfe sich de au; denn s war dr Geischt vu d Gschtalte in nene.

10,18 Un de Herrlichkeit des HERRN goht wida üsä vu d Schwelle vum Tempel un schtellt sich iba de Cherubim. 10,19 Do schwinge de Cherubim ihri Fligel un lupfe sich vu d Erde vor mine Auge, un wo sie rüsgehn, gehn de Räda mit. Un sie kumme in d Igang vum öschtliche Door am Huus des HERRN, un de Herrlichkeit vum Gott Israels war obe iba ne. 10,20 S ware de Gschtalte, de i (ich) unda däm Gott Israels am Fluß Kebar gsähne ha; un i (ich) ha gmerkt, daß ses Cherubim ware. 10,21 Vier Agsichta het jeda un vier Fligel un ebis we Menschehänd unda d Fliigel. 10,22 Un ihri Agsichta ware so gschtaltet, we i (ich) sie am Fluß Kebar gsähne ha; un sie gehn in dr Richtig vu ihre Agsichta, we sie wen.

S 11. Kapitel

Gottes Gricht iba di Obaschte vum Volk

D Herrlichkeit Gottes vulosst Jerusalem

S 12. Kapitel

D Wägfihrig vum Kenig un Volk wird in Glichnishandlige zeigt

12,7 Un ich ha doe, we ma (mir) bifohle war, un trag mi Gepäck üsä we Bagasch (Gepäck) fir d Vubannig am helle Dag, un am Obend brich ich mit d Hand ä Loch durch d Wand. Un als ses dunkel wird, pack i (ich) mini Schultare un zeht üsä vor ihre Auge.

12,8 Un freh am Morge isches gschehe das des HERRN Wort zue mir: 12,9 Dü Menschekind, het des Huus Israel, des Huus vum Widaschpruch, nit zue dir gsait: Was machsch dü do? 12,10 Sag zue nene: Eso sait Gott dr HERR: De Lascht trifft d Firschte zue Jerusalem un des ganze Huus Israel, des dert wohnt. 12,11 Sag: Ich bi äich Wahrzeiche; we ich´s doe ha, so wird´s ne bassiere: furtzeh meße sie un gfange wäggfihrt wäre. 12,12 (a) Ihr Firscht wird sini Habe uf d Schultare lade, wenn´s dunkel wird, un ä Loch durch d Wand breche un do nufzeh; si Gsicht wird da (er) vuhülle, daß sa (er) nit mit sinene Auge des Land sieht. 12,13 Un ich will (a) mi Netz iba nen werfe, daß sa (er) in minem Garn gfange wird, un will nen nohch Babel bringe in´s Chaldäa Land, (b) des sa(er) jedoch nit säh wird, un dert soll la (er) schterbe. 12,14 Un alli, de um nen her sin, sini Helfa un si ganze Anhang, will ich in alli Winde vustraije un des Schwert zeh hinda ne her. 12,15 Dann (Dnoh) solle sie kund werde, daß ich dr HERR bi, wenn ich sie unda d Heide vuschtoße un in de Lända vustrait ha. 12,16 Aba (a) ich will vu nene ä baar wenige ibriglosse vor rem Schwert, däm Hunga un dr Pescht. De solle vu all ihre Greueltate erzehle unda d Heide, zue däne sie kumme wäre; un sie solle kund werde, daß ich dr HERR bi. 12,17 Un des HERRN Wort isch zue mir gschehe (kumme): 12,18 Dü Menschekind, dü sollsch di Brot ässä mit Bebe un di Wassa trinke mit Zittere un Sorge. 12,19 Un sag zuem Volk vum Land: Eso sait Gott dr HERR zue d Iwohna Jerusalems iba des Land Israels: Sie meße ihr Brot ässä mit Sorge un ihr Wassa trinke mit Schaudere; denn ihr Land soll wescht wäre un leer vu allem, was drin isch, wägä däm Frevel vu all sinene Iwohna. 12,20 Un de Schtädt, de bwohnt sin, solle vuwüschtet wäre un des Land öd; un ihr den kund werde, daß ich dr HERR bi.

Gege de Vuächta vu d Weissagig

12,26 Un des HERRN Wort isch zue mir gschehe (kumme): 12,27 Dü Menschekind, lueg, des Huus Israel sait: Mit d Gsichta, de der sieht, duuert's noh lang, un na (er) weissagt uf Ziit, de noh wiet wäg sin. 12,28 Drum sag gene: Eso sait Gott dr HERR: Was ich sag, soll sich nit lang hizeh, sundern s soll bassiere, sait Gott dr HERR.

S 13. Kapitel

Gege falschi Prophete

13,4 Oh Israel, dini Prophete sin we de Füchs in d Trimmere! 13,5 Sie sin nit in de Bresche gschtande un hän sich nit zue na Muure gmacht um des Huus Israel, dmit s fescht schtoht im Kampf am (a) Dag des HERRN. 13,6 Ihri Gsichta sin nichtig, un ihr Wahrsage isch Luug. (a) (b) Sie schwätze: «Dr HERR het's gsait», un doch het sie dr HERR nit gschickt, un sie warte druf, daß sa (er) ihr Wort erfillt. 13,7 Isch's nit vielme so: Äiri Gsichta sin nichtig, un äicha Wahrsage isch luta Luug? Un ihr sage doch: «Dr HERR het's gsait», wo ich doch nigs gsait ha. 13,8 Drum sait Gott dr HERR: Wel ihr Trug schwätzt un Luug wahrsage, lueg, drum will ich an äich, sait Gott dr HERR. 13,9 Un (a) mi Hand soll iba de Prophete kumme, de Trug schwätze un Luug wahrsage. Sie solle in dr Gmeinschaft vu minem Volk nit bliebe un in des Buech vum Huus Israel nit igschribe wäre un ins Land Israels nit kumme - un ihr sollt kund werde, daß ich Gott dr HERR bi. 13,10 Wel sie mi Volk vufihre un sage: (a) «Friide!", wo doch kei Friide isch, un wel sie, wenn des Volk sich ä Wand bäut, sie mit Kalk ibatünche, 13,11 so sag zue d Tüncha, de mit Kalk tünche: «D Wand wird iflege!" Denn s wird ä Platzrägä kumme un Hagel we Schtei (Wackes) flege un ä Wirbelwind losbreche. 13,12 Lueg, do wird de Wand iflege. Was gilt's? Dann (Dnoh) wird ma zue äich sage: Wo isch etze dr Aschtrich, wo ihr driba tüncht hän?

13,13 Drum sait Gott dr HERR: Ich will ä Wirbelwind losbreche losse in minare Wuet un ä Platzrägä in minem Zorn un Hagel we Schtei (Wackes) in vunichtenda Wuet. 13,14 So will ich de Wand abriße, de ihr mit Kalk ibatüncht hän, un will sie uf d Bode schla, daß ma ihr Grund säh soll. Wenn sie flegt, sollt ihr au drin umkumme. Un ihr sollt kund werde, daß ich dr HERR bi. 13,15 Un ich will mi ganzi Wuet an d Wand üslosse un an däne, de sie mit Kalk ibatüncht hän, un will zue äich sage: Do isch weda Wand noh Tüncha - 13,16 des sin de Prophete Israels, de Jerusalem wahrsage un predige «Friide!", wo doch kei Friide isch, sait Gott dr HERR.

Gege falschi Prophetinne

S 14. Kapitel

Gottes Antwort an Götzedena

14,15 Un wenn ich wildi Tiere ins Land bringe dät, de de Lit üsrottete un des Land zue na Iöde mache, so daß nemads me durchzehe kennt vor wilde Tiere, 14,16 un de dräi Männa (Manne) wäre au drin - so wohr ich läb, sait Gott dr HERR: sie däte nit Sühn noh Techtare rette, sundern ällei sich selba, un des Land mueßt öd wäre.

14,17 Odr wenn ich des Schwert kumme losse dät iba des Land un schwätze dät: Schwert, fahr durchs Land! un dät Mensche un Viecher üsrotte, 14,18 un de dräi Männa (Manne) wäre drin - so wohr ich läb, sait Gott dr HERR: sie däte nit Sühn noh Techtare rette, sundern sie ällei däte grettet wäre.

14,19 Odr wenn ich d Pescht in des Land schicke un mi Wuet driba üsschitte dät mit Bluetvugieße, um Mensche un Viecher drin üszrotte, 14,20 un Noah, Daniel un Hiob wäre drin - so wohr ich läb, sait Gott dr HERR: sie däte durch ihri Grechtigkeit nit Sühn noh Techtare rette, sundern ällei ihr eignes Läbä.

14,21 Denn eso sait Gott dr HERR: Wenn ich mini (a) (b) (c) (d) vier schwere Schtrofe, Schwert, Hunga, wildi Tiere un Pescht, iba Jerusalem schicke wir, um drin üszrotte Mensche un Viecher, 14,22 lueg, so solle ä baar ibrigbliebe un dvukumme, de Sühn un Techtare rüsbringe wäre. De solle zue äich kumme, un ihr den ihr Wandel un ihri Tate säh un äich treschte iba des Unheil, des ich iba Jerusalem ha kumme losse, un iba all des andare, des ich iba de Schtadt ha kumme losse. 14,23 Sie wäre äicha Troscht si, wenn ihr sähn den ihr Wandel un ihri Tate, un ihr den härä, daß ich nit ohni Grund doe ha, was ich an Jerusalem doe ha, sait Gott dr HERR.

´15. Kapitel

S Glichnis vum unbruchbarem Räbholz

16. Kapitel

Jerusalem - ä treuloses Wieb

(vgl. Kap 23)

16,15 Aba dü hesch di uf di Schenheit vuloßse. Un wel dü so grehmt wore bisch, (a) hesch dü Hurarai tiebe un botsch di jedäm a, der wo vorbigange isch, un warsch nem z Wille. 16,16 Dü nahmsch vu dine Kleida un machsch dir bunti Opfahöchäne drus un triebsch dert dini Hurarai, we´s ne bassiert isch noh bassiere wird. 16,17 Dü nahmsch au di schenes Gschmeide, des ich dir vu minem Gold un Silba ge ha, un (a) machsch dir Götzebilda drus un triebsch di Hurarai mit tene. 16,18 Un dü nahmsch dini bunte Kleida un vudecktschtes sie dmit, un mi El un Räuchawerk legtesch dü nene vor. 16,19 Mi Ässä, des ich dir z ässä ge ha, fienes Mehl, El un Honig, legtescht dü nene vor zuem liebliche Gruch. Ja, s kummt dhi, sait Gott dr HERR, 16,20 (a) (b) (c) (d) (e) daß dü dini Buebä (Sühn) un Techtare nahmsch, de dü mir gibore hesch, un opfatescht sie nene zuem Fraß. War´s denn noh nit gnoe mit dinere Hurarai, 16,21 daß dü mini Kinda gschlachtet hesch un hesch sie fir de Götze vubrenne losse? 16,22 Un bi all dine Greuel un dinere Hurarai hesch dü ne denkt an de Ziit dinere juged, we dü bloß un nackt warsch un in dinem Bluet glägä bisch.

16,23 Un noh all däne dine Ibeltate - oh weh, weh dir! sait Gott dr HERR - 16,24 bautesch dü dir (a) ä Hurealtar un machsch dir ä Laga druf an alle Plätz. 16,25 An jeda Schtoaßeecke bautesch dü di Hurelaga un machsch di Schenheit zuer Abscheu. Dü schpreiztescht dini Bei fir alli, de vorbiigehn, un triebscht viel Hurarai. 16,26 Zerst triebscht dü Hurarai mit d Ägypta, dine Nochbere volla Geilheit, un triebscht viel Hurarai, um mich z reize. 16,27 Ich aba schtreckte mi Hand üs gege dich un entzog dir ä Deil mina Gabe un gi di pries dr Willkür diner Feinde (Gegna), d Techtare vu d Philista, de sich gschämt hän iba di schamloses Triebe. 16,28 Dnohch (a) triebscht dü Hurarai mit d Assyrer, wel dü nit satt wore warsch; dü triebscht mit tene Hurarai un wurdesch au do nit satt. 16,29 Do triebscht dü noh me Hurarai mit däm Krämaland Chaldäa; doch au do wurdesch dü nit satt. 16,30 We fiebate doch di Herz, sait Gott dr HERR, daß dü alli de Werke eina große Erzhure tätscht: 16,31 daß dü di Hurenaltar bautescht an alle Schtroßecke un dir ä Hurelaga machsch uf alle Plätz! Dozue warsch dü nit we sunscht ä Hure; denn dü hesch jo Geld dfir vuschmäht. 16,32 Dü Ehebrecherin, de dü dir Fremdi anschtelle vu dinem Ma nimmsch! 16,33 Alle andere Hure git ma Geld; dü aba gibsch allene dine Liebhaba noh Geld dzue un kaufsch sie, dmit sie vu iba all her zue dir kumme un mit dir Hurarai triebä. 16,34 so isch´s bi dir mit dinere Hurarai umkehrt we bi andere Wieba, wel ma dir nit nohchlauft un dir nit Geld git, sundern dü noh Geld dzuegibsch; bi dir isch´s eso umkehrt.

16,35 Drum, dü Hure, her des HERRN Wort! 16,36 Eso sait Gott dr HERR: Wel dü bi dinere Hurarai di Scham entblößtescht un di Nackedei (Blößi) vor dine Liebhaba ufdecktescht, un wägä all diner greuliche Götze un wägä däm Bluet diner Kinda, de dü nene gopfart hesch: 16,37 Drum, lueg, ich will alli dini Liebhaba sammle, däne dü gfalle hesch, alli, de dü leb ka (gliebt) hesch, samt alle, de dü nit leb ka (gliebt) hesch, un will sie gege dich vusammle vu iba all her un (a) will lene di Nackedei (Blößi) ufdecke, daß sie di ganzi Nackedei (Blößi) säh solle. 16,38 Un ich will dich richte, (a) we ma Ehebrecherinne un Mörderinne richte; ich loss Zorn un Eifa iba dich kumme. 16,39 Un ich will dich in ihri Händ (Pfode) ge, daß sie di Hurealtar abbreche un di Laga iriße un dir dini Kleida üszehe un di schenes Gschmeide dir nähmä un dich nackt un bloß liege losse. 16,40 Un sie solle ä Vusammlig gege dich iberuefe un dich (a) schteinige un mit ihre Schwerter zerhaue 16,41 un (a) dini Hiisa mit Fiir vubrenne un an dir des Gricht vollschtrecke vor d Auge viela Wieba. So will ich dinere Hurarai ä End mache, un au Geld sollsch dü nimi dfir ge. 16,42 Dann (Dnoh) kummt mi Zorn gege dich zuem Ziel, un mi Eifa losst vu dir ab, so daß ich Rueh ha un nimi zirne mueß. 16,43 Wel dü nit denkt hesch an de Ziit dinere juged, sundern mich mit all däm zuem Zorn (Wuet) greizt hesch, drum will ich au all di Doe uf di Schädel kumme losse, sait Gott dr HERR. Hesch dü nit Unzucht triebe zue all dine Greueltate dzue?

16,44 Lueg, wer gern in Schprichwörter schwätzt, wird vu dir des Schprichli sage: «We d Muetter, so d Dochta." 16,45 Dü bisch de Dochta dinere Muetter, de ihri Männa un ihri Kinda vu sich gschtoßte het, un bisch de Schweschta dinere Schweschtare, de ihri Männa (Manne) un Kinda vu sich gschtoße het. (a) Äiri Muetter war eini vu d Hetita un äicha Vada (Babbe) ä Amorita. 16,46 Dini großi Schweschta isch Samaria mit ihre Techtare, de dir zue d Linke wohnt, un di kleini Schweschta isch Sodom mit ihre Techtare, de zue dinere Rechte wohnt. 16,47 S war dir nit gnoe, in ihrem Wäg zue go un nohch ihre Greuel zue doe; dü hesch´s noh ärga triebe we sie in all dinem Doe. 16,48 So we (wohr) ich läb, sait Gott dr HERR: (a) Sodom, di Schweschta, samt ihri Techtare het's nit so triebe we dü un dini Techtare. 16,49 Lueg, des war de Schuld dinere Schweschta Sodom: Hoffart un alles in Masse (Fülle) un sichere Rueh het sie mit ihre Techtare; aba däm Arme un Elende halfe sie nit, 16,50 sundern ware schtolz un hän Greuel vor mir gmacht. (a) Drum ha ich sie au wägdoe, we dü gsähne hesch. 16,51 So het au Samaria nit d Hälfti diner Sinde doe, sundern dü hesch so viel me Greuel doe als de, daß (a) di Schweschtare Grecht doschtehn gegeiba all d Greueln, de dü doe hesch. 16,52 So trag dü etze au di Schand, wel dü an de Schtell dinere Schweschta träte bisch durch dini Sinde, mit däne dü greßeri Greuel doe hesch als de; sie schtoht Grechta do we dü. So schäm dü dich etze au un trag di Schand, während di Schweschtare Grecht doschtehn.

16,53 Ich will aba (a) ihr Gschick (Los) wende, nämlich des Gschick (Los) Sodoms un ihra Techtare un des Gschick (Los) Samarias un ihra Techtare un au di Gschick (Los) in ihra Middi, 16,54 daß dü di Schande trage muesch un dich iba all des schämsch, was dü doe hesch, ne zuem Troscht. 16,55 Un dini Schweschtare, Sodom un ihri Techtare, solle wida wäre, we sie zvor gsi sin, un Samaria un ihri Techtare solle wida wäre, we sie zvor gsi sin; un au dü un dini Techtare solle wida wäre, we ihr zvor gsi sin. 16,56 Un doch nahmsch dü d Name Sodoms, dinere Schweschta, nit in´s Muul (d Gosch) zue d Ziit vu dinem Hochmuet, 16,57 als di Nackedei (Blöße) noh nit ufdeckt war we zue d Ziit, wo dicg de Techta Edoms un de Techtare vu d Philista iba all schmähe un dich ringsumher vuachtet hän. 16,58 Dini Schandtat un dini Greuel - de muesch dü trage, sait dr HERR.

16,59 Denn eso sait Gott dr HERR: Ich will dir doe, we dü doe hesch, wos dü d Eid vuachtet un d Abmachig (s Abkumme) broche hesch. 16,60 Ich will aba (a) gedenke an mi Abmachig (Abkumme), wo ich mit dir gschlosse ha (b) zue d Ziit dinere juged, un will mit dir (c) (d) ä ewigi Abmachig (Abkumme) ufrichte. 16,61 Dann (Dnoh) (a) wirsch dü an di Wäg denke un dich schäme, wenn ich dini großi un kleini Schweschtare nimm un sie dir zue Techtare ge wir, aba nit um di Bundes wägä. 16,62 Un ich will mi Abmachig (Abkumme) mit dir ufrichte, so daß dü kund werde sollsch, daß ich dr HERR bi, 16,63 dmit (a) dü dra denksch un dich schämsch un vor Scham di Muul (Gosch) nimi ufzmache wagsch, wenn ich dir alles vuge wir, was dü doe hesch, sait Gott dr HERR.

S 17. Kapitel

17,11 Un des HERRN Wort isch zue mir gschehe (kumme): 17,12 Sag doch zuem Huus vum Widaschpruch: Wißt ihr nit, was dmit gmeint isch? Un sag: Lueg, (a) s kummt d Kenig vu Babel nohch Jerusalem un nimmt si Kenig un sini Obere un fihrt sie wäg zue sich nohch Babel. 17,13 (a) (b) Un na (er) nimmt eina vum kenigliche Gschlecht un schleßt ä Abmachig (Abkumme) mit nem un nimmt ä Eid vu nem; aba di Gwaltige im Land fihrt da (er) fort, 17,14 dmit des Kenigrich niedrig bliebt un sich nit ufhebe kennt, sundern si Abmachig (Abkumme) ghalte wird un bschtünd. 17,15 Aba na (er) fallt vu nem ab un schickt sini Laufbursch(Bote) nohch Ägypte, daß ma nem Ross un viel Kregsvolk schicke soll. Sollt´s nem glinge? Sollt da (er) dvukumme, wenn na (er) des doet? Sollt da (er), der wo d Abmachig (Abkumme) bricht, dvukumme? 17,16 So we ich läb, sait Gott dr HERR: an däm Platz vum Kenig, der wo nen als Kenig igsetzt het, däm si Eid da (er) vuachtet un däm si Abmachig (Abkumme) na (er) broche het, do soll la (er) schterbe, midde in Babel. 17,17 Au wird nem d Pharao nit bäischtoh im Kriege mit nem große Heer un viel Volk, wenn ma zuem Schturm d Wall ufwerfe un de Bollwerke baue (bäue) wird, so daß vieli umkumme. 17,18 Denn wel la (er) d Eid vuachtet un d Abmachig (Abkumme) broche het, wel la (er) sini Hand druf ge un doch des alles doe het, wird da (er) nit dvukumme.

17,19 Drum sait Gott dr HERR: So we (wohr) ich läb, will ich mi Eid, den na (er) vuachtet het, un mi Abmachig (Abkumme), wo na (er) broche het, uf si Kopf (Schädel) kumme losse. 17,20 Ich will (a) mi Netz iba nen werfe, un na (er) soll in minem Garn gfange wäre, un ich will nen nohch Babel bringe un will dert mit nem ins Gricht go, wel la (er) mir de Treui broche het. 17,21 Un alli Üserlesene vu sinere ganze Schtritmacht solle durchs Schwert falle, un alli, de ibrigbliebe sin, solle in alli Winde vudeilt wäre, un ihr sollt kund werde, daß ich, dr HERR, s gsait ha. 17,22 Eso sait Gott dr HERR: Dann (Dnoh) will ich selba vum Wipfel dr Zeder d Schpitze wägnähme un ihr ä Platz ge; ich will obe vu ihre Äscht (a) ä zartes Reis breche un will's uf ä hohe un erhabene Berg pflanze. 17,23 Uf d hoche Berg Israel will ich's pflanze, daß ses Zwiegli gwinnt un Fricht bringt un ä herrliche Zedernbaum wird, so daß (a) (b) Vegel alla Art in nem huuse un alles, was flegt, im Schatte vu sine Zwiegli bliebe ka. 17,24 Un alli Baim uf däm Feld solle erkenne, daß ich dr HERR bi: Ich (a) (b) erniedrig d hoche Baum un heb hoch d niedrige; ich loss d grene Baum vudorre, un d dürre Baum loss ich grene. Ich, dr HERR, sags un doe´s au.

S 18. Kapitel

18,5 Wenn etze eina Grecht isch un Recht un Grechtigkeit ebt, 18,6 der wo vu d Höhenopfa nigs ißt un sini Auge nit ufhebt zue d Götze vum Huus Israel, der wo (a) vu sinem Nächschte s Wieb nit bfleckt un (b) nit lit bi einem Wieb in ihra Unreinhet, 18,7 der wo nemads unda druck stetzt, der wo (a) däm Schuldna si Pfand zruckgit un nemads ebis mit Gwalt nimmt, der wo (b) mit däm Hungrige si Brot deilt un d Nackte azeht, 18,8 der wo (a) (b) nit uf Zinse git un kei Ufschlag nimmt, der wo sini Hand vum Unrecht zruckhaltet un rechtes Urdeil fällt unda d Lit, 18,9 der wo nohch minem Gsetz läbt un mini Gebote hebet (haltet), daß sa (er) dnohch doet: des isch ä Grechte, der soll des Läbä bhalte, sait Gott dr HERR.

18,10 Wenn na (er) aba ä gwalttätige Bue (Suhn) zeugt, der wo Bluet vugießt odr eina der wo Sindige doet, 18,11 während d Vada (Babbe) all des nit doe het: wenn na (er) vu d Höhenopfa ißt un vu sinem Nächschte s Wieb bfleckt, 18,12 d Arme un Elende unda druck setzt, mit Gwalt ebis nimmt, des Pfand nit zruckgit, sini Auge zue d Götze ufhebt un Greuel macht, 18,13 uf Zinse git un ä Ufschlag nimmt - soll der am Läbä bliebe? Na (Er) soll nit läbä, sundern wel la (er) alli de Greuel doe het, soll la (er) des Todes schterbe; sini Bluetschuld kummt iba nen.

18,14 Wenn der dann (dnoh) aba ä Bue (Suhn) zeugt, der wo alli de Sinde sieht, de si Vada (Babbe) doet - wenn na (er) sie sieht un doch nit so doet, 18,15 nit vu d Höhenopfa ißt, sini Auge nit ufhebt zue d Götze vum Huus Israel, nit vu sinem Nächschte s Wieb bfleckt, 18,16 nemads und druck setzt, kei Pfand fordert, nigs mit Gwalt nimmt, si Brot mit däm Hungrige deilt un d Nackte azeht, 18,17 sini Hand vu Unrecht zruckhaltet, nit Zinse noh Ufschlag nimmt, sundern mini Gebote hebt (haltet) un nohch minem Gsetz läbt: der soll nit schterbe um dr Schuld vu sinem Vada (Babbe) wägä, sundern soll am Läbä bliebe. 18,18 Aba si Vada (Babbe), der wo Gwalt un Unrecht g ebt het un unda sinem Volk doe het, was nigs taugt, lueg, der soll schterbe um sinere Schuld wägä.

18,19 Doch ihr sage: (a) «Wurum soll denn ä Bue (Suhn) nit de Schuld vu sinem Vada (Babbe) trage?" Wel d Bue (Suhn) Recht un Grechtigkeit g ebt het un alli mini Gsetze ghalte un dnohch doe het, soll la (er) am Läbä bliebe. 18,20 Denn nur wer sindigt, der soll schterbe. (a) D Bue (Suhn) soll nit de Schuld vum Vada (Babbe) trage, un d Vada (Babbe) soll nit de Schuld vum Bue (Suhn) trage, sundern de Grechtigkeit vum Grechte soll nem ällei zguet kumme, un de Ungrechtigkeit vum Ungrechte soll uf nem ällei liege. 18,21 (a) Wenn sich aba d Gottlose bekehrt vu alli sini Sinde, de na (er) doe het, un hebt (haltet) alli mini Gsetze un ebt Recht un Grechtigkeit, so soll la (er) am Läbä bliebe un nit schterbe. 18,22 S (a) soll an alli sini Ibaträtige, de na (er) gmacht het het, nit denkt wäre, sundern na (er) soll am Läbä bliebe um d Grechtigkeit wägä, de na (er) doe het. 18,23 Meinsch dü, daß ich Gfalle ha am Tod vum Gottlose, sait Gott dr HERR, un nit vielme do dra, daß (a) sa (er) sich bekehrt vu sinene Wäg un am Läbä bliebe? 18,24 Un (a) wenn sich d Grechte abkehrt vu sinere Grechtigkeit un doet Unrecht un läbt noh allene Greuel, de wo d Gottlose doet, soll der am Läbä bliebe? An alli sini Grechtigkeit, de na (er) doe het, soll nit denkt wäre, sundern in sinere Ibaträtig un Sinde, de na (er) doe het, soll la (er) schterbe.

18,25 Un doch sage ihr: «Dr Herr doet nit recht." So häre etze, ihr vum Huus Israel: Handle denn ich unrecht? Isch's nit vielme so, daß ihr unrecht den? 18,26 Denn wenn d Grechte sich abkehrt vu sinere Grechtigkeit un doet Unrecht, so mueß sa (er) schterbe; wägä sinem Unrecht, des sa(er) doe het, mueß sa (er) schterbe. 18,27 Wenn sich dgege (a) d Ungrechte abkehrt vu sinere Ungrechtigkeit, de na (er) doe het, un ebt etze Recht un Grechtigkeit, der wird si Läbä bhalte. 18,28 Denn wel la´s(er´s) gsähne un sich bekehrt het vu alle sinene Ibaträtige, de na (er) gmacht het, so soll la (er) läbä un nit schterbe. 18,29 Un doch sage de vum Huus Israel: «Dr Herr doet nit recht." Sollt ich unrecht handle, Huus Israel? Isch´s nit vielme so, daß ihr unrecht den? 18,30 Drum will ich äich richte, ihr vum Huus Israel, jede nohch sinem Wäg, sait Gott dr HERR. Kehrt um un kehrt äich ab vu alle äire Ibaträtige, dmit ihr nit durch sie in Schuld fallt. 18,31 Werfe vu äich alli äiri Ibaträtige, de ihr gmacht hän, un mache äich (a) ä näjes(naies) Herz un ä näji(naii) Geischt. Denn wurum wen ihr schterbe, ihr vum Huus Israel? 18,32 Denn ich ha kei Gfalle am Tod vum Schterbende, sait Gott dr HERR. Drum bekehrt äich, so wärä na (ihr) läbä.

S 19. Kapitel

Klageled iba des Gschick (Los) vum Kenigshuus

19,5 Wo etze d Muetter sieht, daß ihri Hoffnig vulore war, nohchdäm sie lang ghofft het, nimmt sie ä andres vu ihre Junge un macht ä junge Löwe drus. 19,6 Sella läbt unda d Löwe, wird ä junge Löwe un lernte Tiere z riße, ja, Mensche fraß sa (er). 19,7 Na (Er) zerschtert ihri Burgene un vuweschtete ihri Schtädt, daß des Land un was drin war vor sinem lute Brelle sich entsetzt het. 19,8 Do schtelle sie Velka üs alle Lända ringsum gege nen uf un werfe ihr Netz iba nen un fange nen in ihra Gruebe 19,9 un schtoße nen gfesselt in ä Käfig un (a) fihre nen zuem Kenig vu Babel; un ma bringt nen in Gwahrsam, dmit sini Schtimm nimi ghärt wird uf d Berge Israels.

19,10 Dini Muetter war (a) we ä Wischtock im Wigarte, am Wassa abäut; fruchtbar un volla Ranke war ra (er) vum viele Wassa; 19,11 sini Ranke wäre so schtark, daß sie zuem Zepter taugte; si Wuchs wird hoch bis an d Wolke, un ma sieht, daß sa (er) so hoch war un so vieli Ranken het. 19,12 Aba na (er) wird mit Wuet üsgrisse un uf d Bode gworfe. D Oschtwind het sini Frucht vudorre glo, un sini schtarken Ranke wäre vubroche, daß sie vutrocknete un vubrennt wäre. 19,13 Etze isch scha(er) abäut in d Wüschte, in ä dürres, durschtiges Land, 19,14 un ä Fiir goht üs vu sinene schtarke Ranke; des vuzehrte sini Frucht. S bliebt an nem kei schtarki Ranke me fir ä Zepter. Des isch ä Klageled; zuem Klagelid isch´s wore.

S 20. Kapitel

Israels schtändigi Bosget - Gottes Ehri in Gnade un Gricht

20,10 Un wo ich sie üs Ägypteland gfihrt un in d Wüschte brocht ha, 20,11 gib ich ne mini Gebote un lehr sie mini Gsetze, (a) (b) durch de d Mensch läbt, der wo sie hebet (haltet). 20,12 Ich gib bene au (a) mini Sabbate zuem Zeiche zwische mir un nene, dmit sie erkenne, daß ich dr HERR bi, der wo sie heiligt. 20,13 Aba des Huus Israel war mir unghorsam au in d Wüschte, un sie läbte nit nohch mine Gebote un hän vuachtet mini Gsetze, durch de d Mensch läbt, der wo sie hebet (haltet), un sie entheiligte mini Sabbate sehr (arg) . Do denk ich, mi Wuet iba sie üszschitte in d Wüschte un sie ganz un gar umzbringe. 20,14 Aba ich undaließes wägä minem Name, dmit da (er) nit entheiligt wird vor d Heide, vor dere Auge ich sie rüsgfihrt ha. 20,15 Doch ich erhob mi Hand in d Wüschte un (a) schwor rene, sie nit in des Land z bringe, des ich ne bschtimmt ha, des vu Milch un Honig fleßt, ä edles Land vor alle Lända, 20,16 wel sie mini Gsetze vuachtet un nit nohch mine Gebote gläbt un mini Sabbate entheiligt hän; denn sie folgte d Götze ihra Herze nohch. 20,17 Aba mini Auge luegte schonend uf sie, daß ich sie nit vutilgt ha; ich ha mit tene kei End gmacht in d Wüschte.

20,18 Un ich sag zue ihre Sehn in d Wüschte: Ihr sollt nit nohch d Gebote äira Vädare läbä un ihri Gsetze nit hebe un mit ihre Götze äich nit unrein mache; 20,19 denn ich bi dr HERR, äicha Gott. Nohch mine Gebote sollt ihr läbä, un mini Gsetze sollt ihr hebe un dnohch doe; 20,20 un mini Sabbate sollt ihr heilige, daß sie ä Zeiche sin zwische mir un äich, dmit ihr wißt, daß ich, dr HERR, äicha Gott bi. 20,21 Aba au de Buebä (Sühn) ware ma unghorsam, läbte nit nohch mine Gebote, hebe au mini Gsetze nit, daß sie dnohch doe hätte, durch de d Mensch läbt, der wo sie hebt (haltet), un entheiligte mini Sabbate. Do denkt ich, mi Wuet iba sie üszschitte un mi ganze Zorn a nene üszlo in d Wüschte. 20,22 Ich heb (halt) aba mi Hand zruck un undaließes wägä minem Name, dmit da (er) nit entheiligt wird vor d Heide, vor dere Auge ich sie rüsgfihrt ha. 20,23 Doch ich erhob mi Hand in d Wüschte un schwor rene, (a) sie unda d Heide zue vustraije un in de Lända zue vudeile, 20,24 wel sie mini Gebote nit ghalte un mini Gsetze vuachtet un mini Sabbate entheiligt hän un nohch d Götze ihra Vädare sähn. 20,25 Drum gib au ich ne Gebote, de nit guet ware, un Gsetze, durch de sie hän Läbä hän kenne, 20,26 un ha sie unrein wäre glo durch ihri Opfa, wo sie (a) (b) (c) alli Erschtgiburt durchs Fiir go len, dmit ich Entsetze iba sie bring un sie so erkenne mußte, daß ich dr HERR bi.

20,27 Drum schwätz, dü Menschekind, mit däm Huus Israel un sag zue nene: Eso sait Gott dr HERR: Äiri Vädare hän mi au dmit gläschtert, daß sie mir de Treui broche hän, 20,28 wo ich sie in des Land brocht ha, iba des ich mi Hand ghobe ha zuem Schwur, s ne z ge: wo sie irgendeine hohe Hiigel odr dichte Baum gsäh hän, do opfate sie ihri Opfa un dohi bringe sie ihri Gabe mir zuem Ärgernis un do lege sie ihri Rauchopfa ane un do gisse sie ihri Trinkopfa üs. 20,29 Ich aba sag zue nene: Was isch des fir ä Hechi, uf de ihr gehn? Drum heißt sie bis uf dän Dag «Höchi».

20,30 Drum sag zuem Huus Israel: Eso sait Gott dr HERR: Macht ihr äich nit unrein in dr Art äira Vädare un tribt Abgöttarai mit ihre Greuelbilda? 20,31 Ihr macht äich unrein mit äire Götze bis uf d hiitige Dag dodurch, daß ihr äiri Gabe opfart un äiri Buebä (Sühn) un Techtare durchs Fiir go len. Un do soll ich mich vu äich, Huus Israel, bfroge losse? So we (wohr) ich läb, sait Gott dr HERR: ich will mi vu äich nit bfroge losse. 20,32 Dozue soll äich fehlschla, was äich in d Sinn (Gmeht) kummt, wenn ihr sage: (a) Mir wen si we d Heide, we de Velka in d andere Lända, un Holz un Schtei (Wackes) abäte (ahimmle). 20,33 So we (wohr) ich läb, sait Gott dr HERR: ich will iba äich herrsche mit schtarker Hand un üsgschtrecktem Arm un mit sgschitteter Wuet 20,34 un will äich üs d Velka rüsfihre un üs d Lända, in de ihr vudeilt worde sin, sammle mit schtarker Hand, mit üsgschtrecktem Arm un mit üsgschitteter Wuet 20,35 un will äich (a) in d Wüschte vu d Velka bringe un dert mit äich ins Gricht go vu Agsicht zue Agsicht. 20,36 We ich (a) mit äire Vädere in d Wüschte vu Ägypte ins Gricht gange bi, ebeso will ich au mit äich ins Gricht go, sait Gott dr HERR. 20,37 Ich will äich (a) unda däm Schtägä (Bängel) durchgo losse un (b) äich gnau abzehle 20,38 un will di Abtrinnige un de, de vu mir abgfale sin, vu äich üssundere. Ja, üs däm Land, in däm ihr etzed Fremdlinge sin, will ich sie rüsfihre; aba ins Land Israels solle sie nit inekumme, dmit ihr wißet den: ich bi dr HERR!

20,39 Aba ihr vum Huus Israel, eso sait Gott dr HERR: Wel ihr mir denn nit folge wen, so fahre hi un dent jeda sinem Götze, aba mi heilige Name len etze ungschändet mit äire Opfa un Götze! 20,40 Denn eso sait Gott dr HERR: Uf minem heilige Berg, uf däm (a) hohe Berg Israels, do wird mir des ganze Huus Israel dene, alli, de im Land sin. Do wir ich sie gnädig aneh, un do will ich äiri Opfa un äiri Erstlingsgabe fordare un alli äiri heilige Gabe. 20,41 Ich will äich gnädig aneh bim liebliche Gruch vu d Opfa, wenn ich äich üs d Velka bring un üs d Lända sammle wir, in de ihr vudeilt worde sin, un ich wir mich an äich als dr Heilige erwiese vor d Auge vu d Heide. 20,42 Un ihr den kund werde, daß ich dr HERR bi, wenn ich äich ins Land Israels bring, in des Land, iba des ich mi Hand erhob zuem Schwur, s äire Vädere z ge. 20,43 Dert den ihr hirne (denke) an äiri Wäg un alli äiri Tate, mit däne ihr äich unrein gmacht hän, un den vor äich selba Abscheu ha wägä all dr bese Tate, de ihr doe hän. (a) 20,44 Un ihr den kund werde, daß ich dr HERR bi, wenn ich so an äich handle zuer d Ehri vu minem Name un nit nohch äire bese Wäg un vuderbliche Tate, dü Huus Israel, sait Gott dr HERR.

S 21. Kapitel

S Glichnis vum Waldbrand

S Schwert isch parat

21,11 Un dü, Menschekind, sollsch jommere, bis dir d Lende weh den, ja, ganz arg sollsch dü jommere, daß sie´s sähn! 21,12 Un wenn sie zue dir sage wäre: Wurum süüfzgesch dü?, so sollsch dü sage: Um na Botschaft wägä, de kumme wird; vor ihr wäre alli Herz vuzage un (a) alli Händ (Pfode) sinke, allene d Muet sinke (falle) un alli Knüü weich wäre. Lueg, s kummt un wird bassiere, sait Gott dr HERR.

21,13 Un des HERRN Wort isch zue mir kumme: 21,14 Dü Menschekind, weissag un sag: So sait dr Herr: Schprich (Sag): S Schwert, ja, des Schwert isch gschärft un blank gfägt. 21,15 S isch gschärft, daß ses schlachte soll; s isch gfägt, daß ses blinke soll. We solle mir uns do fräie? Mi Bue (Suhn), dü hesch d Schtock vuachtet un jede Rot. 21,16 Un na (er) het ä Schwert zuem Fägä ge, daß ma's packe soll; s isch gschärft un gfägt, daß ma's däm Hänka in de Hand git. 21,17 Brell un hiil, dü Menschekind; denn s goht iba mi Volk un iba alli Regente in Israel, de däm Schwert vufalle sin samt minem Volk. Drum hau uf dini Lende; 21,18 denn d Prüfig isch do, un we sollt´s nit bassiere, do dü doch (a) d Schtock vuachtet hesch? sait Gott dr HERR.

21,19 Un dü, Menschekind, weissag un hau dini Händ (Pfode) zsämme! Denn des Schwert wird zwäifach, ja draifach kumme, ä Schlachtschwert, ä großes Schlachtschwert, des sie umkreise wird, 21,20 dmit di Herze vuzage un vieli flalle solle; an allene ihre Doore loss ich des Schwert wüete. Wehe, s isch zuem Blitze gmacht, zuem Schlachte gschärft! 21,21 Hau drii zue d Rechte un Linke, wohi d Klingene (Schniedene) gwandt sin! 21,22 Dann (Dnoh) will au ich mini Händ (Pfode) zsämmeschla un mi Zorn (Wuet) schtille. Ich, dr HERR, ha´s gsait.

S Schwert vum Kenig vu Babel

S Schwert iba Ammon

S 22. Kapitel

Jerusalems Bluetschuld un Schandtate

22,6 Lueg, de Firschte in Israel, jeda in dir pocht uf sini Macht, Bluet z vurgieße. 22,7 Vada (Babbe) un Muetter vuachte sie, d (a) Fremdlinge den sie Gwalt un Unrecht a, d (b) Witwe un Waise undadrucke sie. 22,8 Dü vuachtesch, was mir heilig isch, un entheiligsch mini Sabbate. 22,9 Vulogeni vulange bi dir dnohch, Bluet zue vugieße. Sie ässä vu d Höhenopfa un triebä Schandtate in dinere Middi. 22,10 Sie (a) decke de Nackedei (Blößi) vu d Vädare uf un (b) netige Wieba während ihra Unreinhet. 22,11 Sie (a) triebä Greuel mit d Wieba ihra Nächschte; (b) sie entehre ihri eigeni Schwiegadochta durch Schandtat; (c) sie den ihre eigene Schweschtare Gwalt a, d Techtare vu ihrem Vada (Babbe). 22,12 Sie losse sich bschtächä, um Bluet zue vgieße. Dü (a) nimmsch Zinse un Ufschlag un suechsch unrechte Gwinn an dinem Nächschte mit Gwalt - un mich vugißesch dü! sait Gott dr HERR.

22,13 Lueg, ich schlat mini Händ (Pfode) zsämme iba d unrechte Gwinn, den dü gmacht hesch, un iba des Bluet, des in dinere Middi vuschittet isch. 22,14 Meinsch dü aba, di Herz ka schtandhalte odr dini Händ (Pfode) wäre feschtbliebe zue der Ziit, wenn ich an dir handel? Ich, dr HERR, ha´s gsait un will's au doe 22,15 un will di vustraije unda de Heide un di vuschtoße in de Lända un will mit dinere Unreinhet (dinem Dreck) ä End mache; 22,16 un dü wirsch bi d Heide als vufluecht gelte. Dann (Dnoh) wirsch dü kund werde, daß ich dr HERR bi.

S Glichnis vum Schmelzofe

D Schuld alla Schtänd im Land

S 23. Kapitel

23,5 Ohola trieb Hurarai hinda minem Rucke un git fir ihri Liebhaba, fir d Assyrer, de zue ihr kumme, 23,6 fir de Schtadthaltr un Hauptlit, de mit Purpur azogä ware, luta jungi hübschi Lit, de uf Rosse rite. 23,7 Un sie buhlt mit tene, luta üserleseni Sehn Assurs, un bi allene, fir de sie brennt, macht sie sich au unrein mit ihre Götze. 23,8 Dozue (a) losst sie au nit vu ihra Hurarai mit d Ägypta, de bi ihr gläge hän in ihra juged un ihri junge Buse begrabscht un schlimmi Hurarai mit ihr triebe hän. 23,9 Do ibagib ich sie in de Hand ihra Liebhaba, d Buebä (Sühn) Assurs, fir de sie brennt hän. 23,10 De deckte ihri Nackedei (Blöße) uf un nähmä ihri Buebä (Sühn) un Techtare wäg; sie selba aba töte sie mit däm Schwert, un sie wird zuem Gschpött unda d Wieba. So hän sie des Gricht an ihr vollzoge.

23,11 Wo aba ihri Schweschta Oholiba des sieht, gibt sie noh viel me we ihri Schweschta un trieb de Hurarai noh schlimma we sie. 23,12 Sie git fir de Buebä (Sühn) Assurs, Schtadthaltr un Hauptlit, de zue ihr kumme, herrlich azogä, luta jungi hübschi Lit, de uf Rosse rite. 23,13 Do luegt ich, daß sie beidi uf d gliche Art unrein wore sin. 23,14 Aba de triebe ihri Hurarai noh wida. Denn sie sähn Bilda vu Männa (Manne) an d Wand in rota Farbe, Bilda vu Chaldäer, 23,15 um ihri Lende girtlet un bunti Turbane uf ihre Häupta (Kepf), ä Bild gwaltiga Kämpfa allisamt, we ebe de Buebä (Sühn) Babels sin, dera Vadaland (Heimet) Chaldäa isch. 23,16 Do git sie fir sie, sobald sie de Bilda sieht, un schickt Laufbursch(Bote) zue nene nohch Chaldäa. 23,17 Un de Buebä (Sühn) Babels kumme zue nare, um bi nare z schlofe, un mache sie unrein mit ihra Hurarai, un sie macht sich unrein mit tene, bis sie ihra med wird. 23,18 Wo sie ihri Hurarai so offe trieb un ihri Schand so enthillt, do wir ich au ihra ibadrissig, we ich ihra Schweschta med wore bi. 23,19 Sie aba trieb ihri Hurarai imma schlimma un het denkt an de Ziit ihra juged, wo sie in Ägypteland zue na Hure wore isch, 23,20 un git fir ihri Liebhaba, dere Brunscht war we de vu d Esel un d Hengschte. 23,21 Un dü sehntescht dich nohch d Unzucht dinere juged, wo de Ägypta nohch dine Brüschte griffe un dini Buse begrabscht.

23,22 Drum, Oholiba, eso sait Gott dr HERR: Lueg, ich will dini Liebhaba, dere wo dü med wore bisch, gege di ufschtoh losse un will sie vu iba all her gege di zsämmebringe, 23,23 nämlich de Buebä (Sühn) Babels un alli Chaldäa, de vu Pekod, Schoa un Koa un alli Assyrer mit tene, de scheni jungi Mannschaft, luta Schtadthaltr un Hauptlit, Ritta un Edli, de alli uf Rosse rite. 23,24 Un sie wäre iba di kumme, grischtet mit Rössa un Kärre un mit viel Kregsvolk un wäre di ringsum belagere mit große un kleine Schilda un Helme. Däne will ich d Rechtsfall vorlege, daß sie dich richte solle nohch ihrem Recht. 23,25 Ich will mi Eifa gege di richte, daß sie unbarmherzig an dir handle solle. Sie solle dir Nase un Ohre abschniedä, un was vu dir ibrigbliebt, soll durchs Schwert falle. Sie solle dini Buebä (Sühn) un Techtare wägnähme un, was vu dir ibrigbliebt, mit Fiir vubrenne. 23,26 Sie solle dir dini Kleida üszeh un di Schmuck wägnähme. 23,27 So will ich dinere Unzucht un dinere Hurarai, de dü sit Ägypteland triebsch, ä End mache, daß dü dini Auge nimi nohch ne ufhebsch un an Ägypte nimi denke sollsch.

23,28 Denn eso sait Gott dr HERR: Lueg, ich will di däne priesge, däne dü feind wore un dere wo dü med bisch. 23,29 De solle we Feinde (Gegna) mit dir umgo un alles nähmä, was dü kauft hesch, un di nackt un bloß liege losse. Do soll de Schande dinere Hurarai un di Unzucht un di Buhlerai ufdeckt wäre. 23,30 Des soll dir adoe wäre um dinere Hurarai wägä, de dü mit d Heide triebe hesch, wel dü dich mit ihre Götze unrein gmacht hesch. 23,31 Dü bisch uf d Wäg dinere Schweschta gange, drum gib ich dir au ihr Kelch in d Hand.

23,32 Eso sait Gott dr HERR: Dü muesch d Kelch dinere Schweschta trinke, so def un wiet da (er) isch; dü sollsch zue so großem Schpott un Hohn wäre, daß ses unerträglich si wird. 23,33 Dü muesch di (a) mit schtarkem Trank un Kumma volltrinke; denn dr Kelch dinere Schweschta Samaria isch ä Kelch vum Graue un Entsetze. 23,34 Den muesch dü bis zue Neige üstrinke, dnohch d Scherbe üsschlürfe un di Buse vurieße; denn ich ha´s gsait, sait Gott dr HERR. 23,35 Drum sait Gott dr HERR: Wel dü (a) mich vugässä un mich rüssgworfe hesch, so trag etze au dü di Unzucht un di Hurarai!

23,36 Un dr HERR sait zue ma (mir): Dü Menschekind, willsch dü nit Ohola un Oholiba richte? (a) Zeige ne ihri Greueltate: 23,37 we sie Ehebruch triebe un Bluet vuschittet un de Ehe broche hän mit ihre Götze; un (a) we sie ne noh dzue ihri Kinda, de sie mir gibore hän, zuem Fraß brocht hän. 23,38 Ibades hän sie mir des adoe: sie hän noh am gliche Dag (a) mi Heiligtum urein gmacht un mini Sabbate entheiligt. 23,39 Denn wo sie ihri Kinda d Götze gschlachtet hän, gehn sie noh am gliche Dag in mi Heiligtum, s zue entheilige. Lueg, so hän sie´s in minem Huus triebe. 23,40 Sie hän sogar Laufbursch(Bote) gschickt nohch Männa, de üs ferne Lända kumme solle. Un lueg, wo sie kumme, do hesch dü dich badet un gschminkt un schmicktescht di mit Gschmeide nene z Ehre 23,41 un saßesch uf nem herrliche Polschta, un ä Disch war dvor hergrichtet; druf legtescht dü mi Räuchawerk un mi El. 23,42 Un s erhob sich in dr Schtadt ä großes Freudegschrei iba de Männa, wel solch ä Mengi vu Mensche herbrocht wore sin üs Saba, üs dr Wüschte, un sie gän nene Gschmeide an ihri Ärm un scheni Kronene uf ihri Kepf. 23,43 Ich aba ha denkt: Sie isch des Ehebrechen gwohnt vu alters her, sie ka des Hure nit losse. 23,44 Denn ma goht zue ihre, we ma zue einare Hure goht; so goht ma zue Ohola un Oholiba, d zuchtlose Wieba. 23,45 Drum wäre Grechti Männa (Manne) sie richte (a) nohch rem Recht, des fir Ehebrecherinne un fir Mördainne gilt; denn sie sin Ehebrecherinne, un ihri Händ (Pfode) sin volla Bluet.

23,46 Denn eso sait Gott dr HERR: Ma brueft ä Vusammlig gege sie i un git sie als Raub un Beute frei, 23,47 daß de Lit sie schteinige un mit ihre Schwerter erschteche un ihri Buebä (Sühn) un Techtare umbringe un ihri Hiisa mit Fiir vubrenne. 23,48 So will ich d Unzucht im Land ä End mache, daß alli Wieba sich warne losse un nit noh solchi Unzucht den. 23,49 Un ma wird de Schtrof fir äiri Unzucht uf äich lege, un ihr sollt trage, was ihr mit äire Götze gsindigt hän, un sollt kund werde, daß ich Gott dr HERR bi.

S 24. Kapitel

S Glichnis vum roschtige Hafe

24,6 Drum sait Gott dr HERR: (a) (b) Wehe dr Schtadt volla Bluetschuld, de nem Hafe glicht, an däm Roscht sitzt un nit abgo will! Nimm ä Schtuck nohch rem andere üsä un los nit drum, wel zerscht üsä soll. 24,7 Denn des Bluet, des sie vuschittet hän, isch noh in ihra Middi; uf d nackte Felse un nit uf fem Bode hän sie´s vuschittet, (a) (b) so daß ma's mit Erde hät zuedecke kenne. 24,8 Un ich ha sie dorum des Bluet uf d nackte Felse schiitte glo, dmit´s nit zuegedeckt wird, so daß d Zorn iba sie kummt un´s grächt wird.

24,9 Dorum sait Gott dr HERR: Wehe, dü Schtadt volla Bluetschuld, au ich will d Holzschtoß groß mache! - 24,10 Trage nur viel Holz her, bringe des Fiir zuem Lodere, koche des Fleisch gar un gieße de Brühe üs, daß de Knochen abrenne; 24,11 schtelle d Hafe leer uf d Gluet, dmit da (er) heiß wird un si Erz gleht un sini Dreck schmilzt un si Roscht abgoht! 24,12 Aba so arg (söll) dr Hafe gleht, will doch d schtarke Roscht vu nem im Fiir nit abgo. - 24,13 Wel dü durch Unzucht dich dreckig gmacht hesch un nit sufa worde bisch vu dinem Dreck, obwohl ich dich ha sufa mache welle, dorum sollsch dü etze nit wida sufa wäre, bis (a) mi Wuet sich an dir abkehlt het. 24,14 Ich, dr HERR, ha´s gsait! S wird kumme, ich will's doe un nit säume. (a) Ich will nit schone, un s wird mi nit reue; sundern sie solle dich richte, we dü gläbt un doe hesch, sait Gott dr HERR. 24,15 Un des HERRN Wort isch zue mir gschehe (kumme): 24,16 Dü Menschekind, lueg, ich will dir dina Auge Fräid (Freud) nähmä durch ä pletzliche Tod. Aba dü sollsch nit klage un nit hiile un keini Träne vugeße. 24,17 Heimlich darfsch dü jommere, aba keini Totenklage hebe, sundern dü sollsch di Kopfbund alege un dini Schoeh azege; dü sollsch (a) di Bart nit vuhiille un nit des (b) Brot dr Truur ässä.

24,18 Un wo ich am Morge zuem Volk gschwätzt ha, schtirbt ma am Obend mi Wieb. Un ich doet am andere Morge, was ma bifohle war. 24,19 Un des Volk sait zue ma (mir): Willsch dü uns nit erkläre, was des fir uns bediitet, was dü doesch? 24,20 Un ich sag zue nene: Dr HERR het mit ma (mir) gschwätzt un gsait: 24,21 Sag däm Huus Israel: Eso sait Gott dr HERR: Lueg, ich will mi Heiligtum, äiri herrlichi Zueflucht, de Fräid (Freud) äira Auge, des Vulange äira Herze, entheilige, un äiri Buebä (Sühn) un Techtare, de ihr dert zrucklo muesse haä, wäre durchs Schwert falle. - 24,22 Do wäre ihr dann (dnoh) doe, we ich´s doe ha: äire Bärt wäre ihr nit vuhiille un nit des Brot dr Truur ässä, 24,23 sundern den äiri Kopfbünd uf äirem Schädel bhalte un äiri Schoeh an d Feß; ihr wäre nit klage un nit hiile, sundern (a) in äira Schuld vugoh un undaänanda jommere. - 24,24 So soll Hesekiel fir äich (a) ä Wahrzeiche si, daß ihr doe wäre, we er´s doe het, wenn´s etze kumme wird. Dann (Dnoh) den ihr kund werde, daß ich Gott dr HERR bi.

24,25 Un dü, Menschekind, isch´s nit so? An däm Dag, an däm ich vu nene ihri Zueflucht un ganzi Wunne nimm, d Fräid (Freud) ihra Auge un des Vulange ihra Herze, dzue ihri Buebä (Sühn) un Techtare, 24,26 ja, an däm Dag wird (a) eina, wo gflohe isch, zue dir kumme un dir's kunddoe. 24,27 An däm Dag wird di Muul (Gosch) ufdoe wäre, wenn der kummt, der wo gflohe isch, so daß dü schwätze kasch un nimi schtumm bisch; un dü wirsch fir sie ä Wahrzeiche si, daß sie kund werde, daß ich dr HERR bi.

S 25. Kapitel

Gottes Gricht iba de Nochbere Judas

25,8 Eso sait Gott dr HERR: Wel Moab un Seïr schwätze: «Lueg, des Huus Juda isch nigs anderes als alli Velka!» , 25,9 lueg, so will ich de Berghäng Moabs bloßlege, daß ses ohni Schtädt isch in sinem ganze Biet (Gäu, Gau), ohni d Schtolz vum Land: Bet-Jeschimot, Baal-Meon un Kirjatajim, 25,10 un will´s d Sehn vum Oschte zuem Erbe ge, zuem Land vu d Ammonita dzue, so daß ma an sie nimi denke wird unda d Velka. 25,11 Un ich will des Gricht ergoh losse iba Moab, un sie solle kund werde, daß ich dr HERR bi.

25,12 Eso sait Gott dr HERR: Wel sich Edom am Huus Juda grächt un sich schwer vuschuldet het mit sinere Rache, 25,13 drum sait Gott dr HERR: Ich will mi Hand üsschtrecke gege Edom un will vu nem üsrotte Mensch un Vieh un will´s wescht mache vu Teman bis nohch Dedan, un sie solle durchs Schwert falle. 25,14 Un ich will mich an Edom rächen durch mi Volk Israel, un sie solle mit Edom umgo nohch minem Zorn un Wuet, daß sie mi Vugeltig erfahre solle, sait Gott dr HERR. 25,15 (a) (b) (c) Eso sait Gott dr HERR: Wel de Philista sich grächt un mit beschtändigem Haß so höhnisch Rache geebt hän zuem End vu minem Volk, 25,16 drum sait Gott dr HERR: Lueg, ich will mi Hand üsschtrecke gege de Philista un will de Kreter üsrotte un will umbringe, de ibrigbliebe sin am Ufa vum Meer, 25,17 un will bittari Rache a nene ebe un sie mit Wuet schtrofe, daß sie kund werde solle, daß ich dr HERR bi, wenn ich Vugeltig a nene eb.

S 26. Kapitel

S Gricht iba Tyrus

(vgl. Am 1,9.10; Jes 23)

26,7 Denn eso sait Gott dr HERR: Lueg, ich will iba Tyrus kumme losse (a) Nebukadnezar, d Kenig vu Babel, vu Norde her, d (b) Kenig dr Kenige, mit Rössa, Kärre, Rita un nem große Heer. 26,8 Sella soll dini Tochtaschtädt uf däm Festland mit däm Schwert schla; aba gege dich wird da (er) Bollwerke ufrichte un ä Wall gege dich ufschitte un ä Schilddach gege dich ufschtelle. 26,9 Na (Er) wird mit Schturmböck dini Muurene umwerfe un dini Türm mit sinene Werkziig iriße. 26,10 Vu sinene Gäul (Pferde) wird Schtaub dich zuedecke. Dini Muurene wäre bebe vum Gwimmel vu sinene Ross, Kärre un Rita, wenn na (er) in dini Doore idringt, we ma idringt in ä erschtirmti Schtadt. 26,11 Na (Er) wird mit d Hufe vu sinene Ross alli dini Gassene zerschtampfe. Di Volk wird da (er) mit däm Schwert erschlage un dini schtolze Schteimol uf d Bode riße. 26,12 Sie wäre dini Schätz raube un dini Handelsgeta plindere. Dini Muurene wäre sie abbreche un dini schene Hiisa iriße un wäre dini Schtei (Wackes) un de Balkä un d Schutt ins Meer werfe. 26,13 Un ich will däm Töne diner Leda ä End mache, un d Klang dinere Harfe soll ma nimi härä. (a) 26,14 Un ich will ä nackte Fels üs dir mache, ä Platz, a däm ma Fischnetza ufschpannt, un dü sollsch nit wida ufbaut wäre. Denn ich bi dr HERR, der wo des sait, sait Gott dr HERR.

26,15 Eso sait Gott dr HERR gege Tyrus: Was gilt's? D Insle wäre bebe, wenn dü falle wirsch mit Geblär un dine Vuwundete schtöhne wäre un des Schwert morde wird in dinere Middi. 26,16 Alli Firschte am Meer wäre vu ihrem Thron rabschtiege un ihri Oberkleida ablege un ihri bunte Gwända üszeh un wäre in Truurkleida go un uf dr Erde hocke un imma vu naiem zittere un sich entsetze iba dich. 26,17 Sie wäre iba dich ä Klageled aschtimme un vu dir sage: Ach, we bisch dü zgrund gange, dü berehmti Schtadt, de dü am Meer gläge bisch un so mächtig warsch uf däm Meer samt dina Iwohna, daß sich des ganze Land vor dir firchte het muesse! 26,18 Etze entsetze sich de Insle am Dag vu dinem Fall, un de Insle im Meer vuschrecke iba di Undagang.

26,19 Denn eso sait Gott dr HERR: Ich will dich zue na vuödete Schtadt mache glich d Schtädt, in däne nemads wohnt, un will ä großi Flut iba di kumme losse, daß hochi Welle dich zuedecke, 26,20 un will di (a) (b) (c) nabschtoße zue däne, de in d Gruebe gfahre sin, zuem Volk vu d Vorziit. Ich will di huuse losse in d Defi unda dr Erde zwische d Trimma dr Vorziit bi däne, de in d Gruebe gfahre sin, daß dü kei Wohnig un kei Platz me hesch im Land dr Lebändige; 26,21 ja, tödlicha Angscht gib ich dich pris, daß ses üs isch mit dir un ma dich ne me findet, wenn ma nohch dir suecht, sait Gott dr HERR.

S 27. Kapitel

Klageled iba Tyrus

(vgl. Jes 23)

27,12 Tarsis het fir dich Handel triebe mit arg viel Gabe alla Art un Silba, Ise, Zinn un Bläi uf dini Märkt brocht. 27,13 Jawan, (a) Tubal un Meschech hän mit dir gfeilscht un Sklave un Geräte üs Kupfa als Ware brocht. 27,14 De Lit vu Togarma hän dir Ross un Ritpferde un Muulesel uf dini Märkt brocht. 27,15 De Lit vu Rhodos sin dini Händla gsi, un vieli Insle hän Handel mit dir triebe; sie hän mit Elfebei un Ebeholz zahlt. 27,16 De Edomiter hän vu Vielem kauft, des dü gfertigt hesch, un hän Malachit, Purpur, bunti Schtoffe, fäini Lienwand, Koralle un Rubine uf dini Märkt brocht. 27,17 Juda un des Land Israel hän mit dir gfeilscht un hän Weize üs Minnit, Fiege, Honig, El un Harz als Ware brocht. 27,18 Damaskus het vu Vielem kauft, des dü gefertigt hesch, vu arg viele Sache alla Art gege Wi vu Helbon un gege Wulle vu Zahar. 27,19 Wedan un Jawan hän vu Usal uf dine Märkt gformtes Ise, Zimt un Kalmus brocht; de sin als Ware kumme. 27,20 Dedan het mit dir gfeilscht mit Deckene zuem Rite. 27,21 Arabien un alli Firschte vu (a) Kedar hän mit dir Handel triebe mit Schof, Widder un Böck. 27,22 D Kauflit üs (a) Saba un Ragma hän mit dir gfeilscht; d beschte Balsam un Edelschtei alla Art un Gold hän sie uf dini Märkt brocht. 27,23 Haran un Kanne un Eden samt d Kauflit üs Assur un ganz Medien hän mit dir gfeilscht. 27,24 Sie ware dini Händla mit Prachtgwända, mit Mäntel vu Purpur un bunte Schtoffe, mit Debbicke vu Purpur, mit gflochtene un drillte Seila im Handel mit dir. 27,25 Tarsisschiffe ware de Käufa dinere Ware. So bisch dü sehr (söll) rich un herrlich wore midde im Meer. 27,26 Dini Ruederer hän di uf di hohe See gfihrt; aba ä Oschtwind wird dich midde uf däm Meer zerschmettere, 27,27 so daß di Richtum, di Handelsguet, dini Ware, dini Schiffslit, dini Steuerlit, dini Zimmalt, dini Händla un alli dini Kregslit un alles Volk in dir midde uf däm Meer umkumme wäre am Dag vu dinem Fall. 27,28 Do wäre de Gstade beben vum Gschrei (Geblär) dinere Steuerlit. 27,29 Un alli, de des Rueda fihre, de Schiffslit, alli Seefahra wäre vu ihre Schiffe rabschtiege, sie wäre an Land go 27,30 un lut iba dich bläche un ganz sehr (söll) klage, Schtaub uf ihri Kepf werfe un sich in dr Asche wälze. 27,31 Sie wäre sich kahl schere dinetwege un Säck alege un vu Herz ganz arg um dich hiile un truuere. 27,32 S wäre au ihri Kinda ä Klageled iba dich aschtimme un um dich klage: Ach! Wer isch je uf däm Meer so schtill wore we Tyrus? 27,33 Wo dü di Handel uf däm Meer triebt hesch, do machsch dü vieli Lända satt, mit all dine Sache un Ware hesch dü de Kenig uf d Erde rich gmacht. 27,34 Etze aba bisch dü vuschmettat, wäg vum Meer in defi Wassa gfloge (gschtirzt), daß di Handelsguet un all di Volk in dir umkumme isch. 27,35 Alli, de uf d Insle huuse, erschrecke iba dich, un ihri Kenig entsetze sich un luege jämmalich drii. 27,36 Dini Kauflit unda d Velka zische iba dich, daß dü (a) so pletzlig undagange bisch un nit me ufkumme kasch.

S 28. Kapitel

S Gricht iba d Kenig vu Tyrus

Klageled iba d Kenig vu Tyrus

S Gricht iba Sidon

Israels Heil noh rem Gricht

S 29. Kapitel

S Schicksal Ägyptens

(vgl. Jes 19,20; Jer 46)

Wel dü däm Huus Israel ä (a) Rohrschtock gsi bisch - 29,7 wenn sie dich mit dr Hand afaßte, so brachsch dü un schtachsch sie in d Site; un wenn sie sich uf dich lehnte, so brachsch dü üsänanda, un alli Hiiftene wankte -, 29,8 drum sait Gott dr HERR: Lueg, ich will des Schwert iba dich kumme losse un Mensch un Vieh in dir üsrotte. 29,9 Un Ägypteland soll zue na Wüschte un Öd wäre, un sie solle kund werde, daß ich dr HERR bi.

Wel dü saisch: «Dr Schtrom isch mir, un ich bi's, der wo nen gmacht het», - 29,10 drum lueg, ich will an dich un an dini Wassaflüß un will Ägypteland zue na Wüschte un Öd mache (a) vu Migdol bis nohch Syene un bis an de Grenze vu Kusch, 29,11 daß (a) vierzig Johr lang soll nit Mensch noh Tier des Land durchzehe odr drin huuse. 29,12 Denn ich will Ägypteland zue na Wüschte mache inmidde vuweschteta Lända un ihri Schtädt in Trimma liege losse inmidde vuweschteta Schtädt vierzig Johr lang un will de Ägypta vustraije unda de Velka, un in de Lända will ich sie vujage.

29,13 Denn eso sait Gott dr HERR: Wenn de vierzig Johr um si wäre, will ich de Ägypta wida sammle üs d Velka, unda de sie vudeilt wäre solle, 29,14 un will des Gschick (Los) Ägyptens wende un sie wida ins Land Patros bringe, in ihr Vadaland (ihri Heimet); aba sie solle dert nur ä kliens Kenigrich si. 29,15 Sie solle kleina si als anderi Lända un nimi sich erhebe iba de Velka, un ich will sie gring mache, daß sie nit iba de Velka herrsche solle, 29,16 dmit sich des Huus Israel nimi uf sie vulosst un sich dmit vusindigt, wenn´s sich an sie hängt; un sie solle kund werde, daß ich Gott dr HERR bi.

Ägypte als Lohn fir Nebukadnezar

S 30. Kapitel

Dr Schturz Ägyptens

30,6 Des sait dr HERR: Alli, de Ägypte schtütze, meße falle, un sini schtolzi Macht mueß runda. (a) Vu Migdol bis nohch Syene solle sie durchs Schwert falle, sait Gott dr HERR. 30,7 Un sie solle inmidde vuweschtete Lända zue na Wüschte wäre un ihri Schtädt inmidde vuweschtete Schtädt in Trimma liege, 30,8 dmit sie kund werde, daß ich dr HERR bi, wenn ich Fiir an Ägypte leg, so daß alli, de nene helfe, znicht wäre. 30,9 Zue d selbe Ziit wäre Laufbursch(Bote) vu mir üszeh in Schiffe, (a) um Kusch z schrecke, des etzed so sicha isch, un s wird ä Angscht iba sie kumme am Dag Ägyptens; denn lueg, er kummt gwiß.

30,10 Eso sait Gott dr HERR: Ich will däm Richtum Ägyptens ä End mache durch Nebukadnezar, däm Kenig vu Babel. 30,11 Er un si Volk, (a) de Gwalttätigschte unda d Velka, wäre herbrocht wäre, um des Land zue vuderbe, un wäre ihri Schwerta zeh gege Ägypte, daß des Land iba all voll Erschlagena lit. 30,12 Un (a) ich will de große Bäch üstrockne un des Land an besi Lit vukaufe un will des Land un was drin isch durch Fremdi vuweschte losse. Ich, dr HERR, ha´s gsait.

30,13 Eso sait Gott dr HERR: Ich will vu Memfis de Götze üsrotte un de Abgötta vutilge, un Ägypte soll kei Firschte me ha, un ich will Angscht iba Ägypteland bringe. 30,14 Ich will Patros zue na Wüschte mache un a Zoan Fiir lege un des Gricht iba (a) No ergoh losse 30,15 un will mi Wuet üsschitte iba Sin, de Festig Ägyptens, un will d Richtum vu No vunichte. 30,16 Ich will Fiir an Ägypte lege, un Sin soll´s angscht un bang wäre, un No soll erobert un Nof jede Dag vuängschtigt wäre. 30,17 Di jung Mannschaft vu On un Pi- Beset solle durchs Schwert falle un de Wieba gfange wäggfihrt wäre. 30,18 In (a) Tachpanhes wird sich d Dag vudunkle, wenn ich dert des Zepta Ägyptens vubrech un sini schtolzi Macht ä End nimmt. D Schtadt wird mit Wolke bedeckt wäre, un ihri Techtare wäre gfange wäggfihrt wäre. 30,19 Un ich will des Gricht iba Ägypte ergoh losse, dmit sie kund werde, daß ich dr HERR bi.

D Arm vum Pharao un d Arm Nebukadnezars

S 31. Kapitel

D Pharao - ä gschtirzte Zederbaum

31,10 Drum - eso sait Gott dr HERR: Wel la (er) so hoch wore war, daß sini Wipfel bis in d Wolke ragte, un wel si Herz sich erhob, do na (er) so hoch wore war, 31,11 drum gib ich nen däm Mächtigschte unda d Velka in d Händ (Pfode), daß sella mit nem umgoht, we na (er) vudent het mit sinem gottlose Doe, un nen vutriebt. 31,12 Fremdi haue nen um, d Gwalttätigschte unda d Velka, un len nen liege. Sini Äscht flege uf d Berge un in alli Däla, un sini Zwieg sin vubroche an alle Bäch im Land glägä, so daß alli Velka uf Erde wägzeh muesse un nen liege len, wel la (er) kei Schatte me git. 31,13 Alli Vegel vum Himmel hocke uf sinem gfällte Schtamm, un alli Tiere vum Feld lege sich uf sini Äscht, 31,14 dmit sich fortan kei Baum am Wassa wägä sinere Hechi ibahebe un sini Wipfel bis in d Wolke reckt un kei Baum am Wassa sich erhebt iba d andere. Denn sie muesse alli unda d Bode un däm Tod ibage wäre zue d Mensch, de in d Gruebe fahre.

31,15 Eso sait Gott dr HERR: An däm Dag, an däm er abe zue d Dote gfahre isch, do ha ich d Flute vu d Defi um nen truuere un haltete ihri große Bäch a, daß des große Wassa nit fleße het kenne. Ich ha d Libanon um nen truuere lo, daß alli Baim uf däm Feld um sinetwägä vutrocknete. 31,16 (a) Ich erschreckte de Velka, wo sie nen falle ghärt hän , do ich nen nundagschpuckt ha zue d Dote, zue däne, de in d Gruebe gfahre sin. Dmit tröschtete sich unda dr Erde alli Baim vu Eden, di edelschte un beschte vum Libanon, alli, de am Wassa gschtande hän. 31,17 Denn sie mußte au mit nem abe zue d Dote, zue däne mit däm Schwert Erschlagene, wel sie unda däm Schatte vu sinem Arm ghuust hän inmidde vu d Velka. 31,18 Wäm bisch dü glich, Pharao, mit dinere Pracht un Herrlichkeit unda d Baim vu Eden? Un dü muesch mit d Baim vu Eden unda d Erde nabfahre un unda d Unbschnittene liege, de mit däm Schwert erschlage sin. So soll´s däm Pharao go un sinem schtolze Volk, sait Gott dr HERR.

S 32. Kapitel

Truurigi Leda iba d Pharao un iba Ägypte

32,11 Denn eso sait Gott dr HERR: S Schwert vum Kenig vu Babel soll dich treffe. 32,12 Ich will di Volk fälle durch des Schwert vu d Helde, de allisamt de Gwalttätigschte unda d Velka sin; sie wäre de Herrlichkeit Äyptens vuheere un si schtolzes Volk vunichte. 32,13 Un ich will alli sini Tiere umbringe an däne große Wassa, daß keinas Mensche Fueß un keines Tier Klaue sie me treb mache soll. 32,14 Alsdann will ich sini Wassa klar mache, daß sini großi Bäch fleße we El, sait Gott dr HERR, 32,15 wenn ich des Land Ägypte vuwüscht un alles, was im Land isch, wescht mach un alli, de drin huuse, erschlag, un sie solle kund werde, daß ich dr HERR bi. - 32,16 Des isch ä Klageled, un ma soll´s singe; ja, de Techtare vu d Velka solles singe, iba Ägypte un si schtolzes Volk soll sie klage, sait Gott dr HERR.

32,17 Un im elfte Johr am fuchzehnte Dag selbige Monet isch gschehe des HERRN Wort zue mir: 32,18 Dü Menschekind, wehklag iba des schtolze Volk in Ägypte un (a) schtoß ses nab mit d Techtare vu d schtarke Velka, def unda d Erde zue däne, de in d Gruebe gfahre sin. 32,19 Vor wäm hesch dü etze ebis vorus an Schenheit? (a) Runda mit dir! Leg di zue d Unbschnittene! 32,20 Sie wäre falle midde unda däne, de mit däm Schwert erschlage sin. S Schwert isch scho gfaßt un zuckt iba ihr schtolzes Volk. 32,21 Vu nem wäre sage unda dr Erde de schtarke Helde mit ihre Helfa: Sie sin rundagfahre un liege do, d Unbschnittene un mit däm Schwert Erschlagene.

32,22 Do lit Assur mit sinem ganze Volk, ringsum sini Gräba, sie alli erschlage un durchs Schwert gfalle! 32,23 Sini Gräba gregt´s ganz hinte in d Gruebe, un si Volk lit ringsum bierdige, alli erschlage un durchs Schwert gfallene, vu däne dertmols Angscht üsgange isch im Land dr Lebändige.

32,24 Do lit Elam mit sinem schtolze Volk, ringsum sini Gräba, sie alli erschlage un durchs Schwert gfalle, rundagfahren als Unbschnitteni unda d Erde, vu däne dertmols Angscht üsgange isch im Land dr Lebändige; sie muesse ihri Schand trage mit däne, de in d Gruebe gfahre sin. (a) 32,25 Ma het sie midde unda de Erschlagene glegt mit ihrem schtolze Volk, ringsum ihri Gräba, sie alli als Unbschnitteni un mit däm Schwert Erschlagene, vu däne dertmols Angscht üsgange isch im Land dr Lebändige; sie muesse ihri Schand trage mit däne, de in d Gruebe gfahre sin, un bi d Erschlagene liege.

32,26 Do liege (a) (b) Meschech un Tubal mit ihrem schtolze Volk, ringsum ihri Gräba, sie alli als Unbschnitteni un mit däm Schwert Erschlageni, vu däne dertmols Angscht üsgange isch im Land dr Lebändige. 32,27 Sie liege nit bi d Helde, de in d Vorziit gfalle un mit ihra Kregswehr zue d Dote gfahre sin, däne ma ihri Schwerta unda ihri Häupta (Kepf) glegt un ihri Schilda iba ihri Knochä (Bei) deckt het, de gfirchteti Helde ware im Land dr Lebändige. 32,28 Dü aba muesch inmidde dr Unbschnittene bierdigt si un bi däne liege, de mit däm Schwert erschlage sin.

32,29 Do lit (a) Edom mit sinene Kenige un alle sinene Firschte, de in ihra Heldekraft zue däne vum Schwert Erschlagene doe wore sin; do liege sie bi d Unbschnittene un däne, de in d Gruebe gfahre sin.

32,30 Do sin alli Firschte vum Norde un alli (a) Sidonier, de mit d Erschlagene nabgfahre sin, un ihri schrecklichi Gwalt isch zschande wore; sie muesse als Unbschnitteni bi däne liege, de mit däm Schwert erschlage sin, un ihri Schand trage samt däne, de in d Gruebe gfahre sin.

32,31 De alli wird d Pharao säh un sich treschte iba si schtolzes Volk. Mit däm Schwert erschlage isch dr Pharao un si ganzes Heer, sait Gott dr HERR. 32,32 Denn ich setz nen ane zuem Schrecke im Land dr Lebändige, aba etze lit da (er) bi d Unbschnittene un mit däm Schwert Erschlagene, dr Pharao un si schtolzes Volk, sait Gott dr HERR.

S 33. Kapitel

S Wächtaamt vum Prophete

(vgl. Kap 3,16-21)

33,7 Un etze, dü Menschekind, ich ha dich zuem (a) Wächta bschtimmt iba des Huus Israel. Wenn dü ebis üs minem Muul hersch, sollsch dü sie in minem Name warne. 33,8 Wenn ich etze zuem Gottlosen sag: Dü Gottlose muesch des Todes schterbe! un dü saisch nem des nit, um d Gottlose vor sinem Wäg z warne, so wird da (er), d Gottlose, um sinere Sinde wille schterbe, aba si Bluet will ich vu dinere Hand fordare. 33,9 Warnsch dü aba d Gottlose vor sinem Wäg, daß sa (er) vu nem umkehrt, un na (er) will vu sinem Wäg nit umkehre, so wird da (er) um sinere Sinde wille schterbe, aba dü hesch di Läbä grettet.

Gott richtet jede nohch sinem Handle

(vgl. Kap 18,21-32)

33,12 Un dü, Menschekind, sag zue dinem Volk: (a) Wenn ä Grechte Beses doet, so wird's nem nit helfe, daß sa (er) Grecht gsi isch; un wenn ä Gottlose vu sinere Gottlosigkeit umkehrt, so soll's nem nit schade, daß sa (er) gottlos gsi isch. Au d Grechte ka nit am Läbä bliebe, wenn na (er) sindigt. 33,13 Denn wenn ich zuem Grechte sag: Dü sollsch läbä! un na (er) vulosst sich uf sini Grechtigkeit un doet Beses, so soll all sinere Grechtigkeit nimi denkt wäre, sundern na (er) soll schterbe wägä däm Bese, des sa(er) doe het. 33,14 Un wenn ich zuem Gottlose sag: Dü sollsch schterbe! un na (er) bekehrt sich vu sinere Sinde un doet, was recht un guet isch, 33,15 - so daß d Gottlose (a) des Pfand zruckgit un (b) (c) erschtattet, was sa(er) graubt het, un nohch d Satzige vum Läbä wandelt un nigs Beses doet -, so soll la (er) am Läbä bliebe un nit schterbe, 33,16 un vu all sine Sinde, de na (er) doe het, soll nimi denkt wäre, denn na (er) het etze doe, was recht un guet isch; drum soll la (er) am Läbä bliebe. 33,17 Aba di Volk sait: «Dr Herr doet nit recht», während sie doch nit recht handle. 33,18 Wenn d Grechti sich abkehrt vu sinere Grechtigkeit un Unrecht doet, so mueß sa (er) selletwäg schterbe. 33,19 Un wenn sich d Gottlose vu sinere Gottlosigkeit bekehrt un doet, was recht un guet isch, so soll la (er) selletwäg am Läbä bliebe. 33,20 Un doch sage ihr: «Dr Herr doet nit recht», während ich doch jede vu äich, ihr vum Huus Israel, nohch sinem Handel richt.

D Prophet gregt de Botschaft vum Fall Jerusalems

Gege d Aschpruch vu d im Land Zruckbliebene

Gege de liechtfertige Hära vum prophetische Wort

S 34. Kapitel

Di schlechte Schäfa (Hirte) un d rechte Schäfa (Hirt)

(vgl. Kap 37,24-28)

34,7 Drum härt, ihr Schäfa (Hirte), des HERRN Wort! 34,8 So we (wohr) ich läb, sait Gott dr HERR: wel mini Schof zuem Raub wore sin un mini Herde zuem Fraß fir alli wilde Tiere, wel sie kei Schäfa (Hirte) hän un mini Schäfa (Hirte) nit nohch minare Herde froge, sundern de Schäfa (Hirte) sich selba gwiedet hän, aba mini Schof nit wiedete, 34,9 drum, ihr Schäfa (Hirte), härt des HERRN Wort! 34,10 Eso sait Gott dr HERR: Lueg, (a) ich will an de Schäfa (Hirte) un will mi Herde vu ihre Händ (Pfode) fordare; ich will ä End dmit mache, daß sie Schäfa (Hirte) sin, un sie solle sich nimi selba wiede. Ich will mini Schof retten üs ihrem Rache, daß sie sie nimi frässä solle.

34,11 Denn eso sait Gott dr HERR: Lueg, (a) ich will mich minare Herde selba aneh un sie sueche. 34,12 We (a) ä Schäfa (Hirte) sini Schof suecht, wenn sie vu sinere Herde vuirrt sin, so will ich mini Schof sueche un will sie rette vu alle Derfa (Käffa), wohi sie vuschtrait ware zue na Ziit, wo´s treb un finschta war. 34,13 Ich will sie üs alle Velka rüsfihre un üs alle Lända sammle un will sie in ihr Land bringe un will sie wiede uf d Berge Israels, in d Däla un an alle Plätz vum Land. 34,14 Ich will sie uf di beschte Weid (Heet) fihre, un uf d hohe Berge in Israel solle ihri Auen si; do (a) wäre sie uf guete Aue lagere un fetti Weid (Heet) ha uf d Berge Israels. 34,15 Ich selba will mini Schof wiede, un ich will sie lagere losse, sait Gott dr HERR. 34,16 (a) Ich will des Vulorene wida sueche un des Vuirrte zruckbringe un des Vuwundete vubinde un des Schwache schtärke un, was fett un schtark isch, hüete (heete); ich will sie wiede, we´s recht isch.*

34,17 Aba zue äich, mi Herde, sait Gott dr HERR: Lueg, (a) ich will richte zwische Schof un Schof un Widdere un Böcke. 34,18 Isch's äich nit gnoe, di beschte Weid (Heet) z ha, daß ihr de ibrigi Weid (Heet) mit Feß träte, un klares Wassa z trinke, des ihr au noh ineträte un s treb mache, 34,19 so daß mini Schof frässä meße, was ihr mit äire Feß vutramt hän, un trinke, was ihr mit äire Feß treb gmacht hän? 34,20 Drum sait Gott dr HERR: Lueg, ich will selba richte zwische d fette un d magere Schof; 34,21 wel ihr mit d Site un Schultare drängt hän un di Schwache vu äich gschuckt hän mit äire Herna, bis ihr sie alli nüstriebe hän, 34,22 will ich minare Herde helfe, daß sie nimi zuem Raub wäre soll, un will richte zwische Schof un Schof.

34,23 Un (a) (b) (c) (d) ich will ne ä einzige Schäfa (Hirte) ufwecke, der wo sie wiede soll, nämlich mi Knecht David. Sella wird sie wiede un soll ihr Schäfa (Hirte) si, 34,24 un ich, dr HERR, will ihr Gott si, aba mi Knecht David soll dr Firscht unda ne si; des sag ich, dr HERR.

34,25 Un ich will ä (a) Abmachig (Abkumme) zuem Friide mit tene schleße un (b) alli bese Tiere üs däm Land üsrotte, daß sie (c) sicha in d Schtäppe huuse un in d Wälda schlofe kenne. 34,26 (a) Ich will sie un alles,was um mi Hiigel her isch, segne un uf sie rägne losse zue d rechte Ziit. S soll gnädige Rägä si, 34,27 daß de Baim uf däm Feld ihri Fricht bringe un des Land si Ertrag git, un sie solle sicha uf ihrem Land huuse un solle kund werde, daß ich dr HERR bi, wenn ich ihr Joch vubroche un sie grettet ha üs d Hand dera, däne sie dene mueße hän. 34,28 Un sie solle nimi d Velka zuem Raub wäre, un kei wildes Tier im Land soll sie me frässä, sundern sie solle sicha huuse, un (a) nemads soll sie schrecke. 34,29 Un ich will nene ä Pflanzig ufgoh losse zuem Ruehm, daß sie nimi Hunga lied solle im Land un de Schmähigen vu d Heide nimi ertrage meße. (a) 34,30 Un sie solle kund werde, daß ich, (a) dr HERR, ihr Gott, bi nene bin un daß de vum Huus Israel mi Volk sin, sait Gott dr HERR. 34,31 Ja, ihr sollt mi Herde si, (a) de Herde minere Weid (Heet), un ich will äich Gott si, sait Gott dr HERR.

S 35. Kapitel

35,10 Wel dü saisch: «Selli beidi Velka mit ihre beide Lända meße mi wäre, un ma (mir) wen sie in Hab un Guet nähmä» - obwohl dr HERR dert wohnt -, 35,11 drum, so we (wohr) ich läb, sait Gott dr HERR, will ich an dir handle mit dämselbe Zorn (Wuet) un dselbe Leideschaft, mit däre dü a nene gfeilscht hesch in dinem Haß, un will mich a nene kunddoe, wenn ich dich richte doe. 35,12 Un dü sollsch kund werde, daß ich, dr HERR, all dini Läschterrede gege d Berg Israels ghärt ha, wo dü gsait hesch: Sie sin vuweschtet un uns zuem Fraß ge. 35,13 So hän ihr äich gege mich grehmt un frech gege mich gschwätzt; des ha ich ghärt . 35,14 Eso sait Gott dr HERR: Ich will dich zue na Wüschte mache, daß sich alles Land fräie soll. 35,15 Un we dü dich gfräit hesch iba des Erbe vum Huus Israel, wel´s vuweschtet war, ebeso will ich mit dir doe: des Gebirge Seïr soll zue na Wüschte wäre mit ganz Edom, un sie solle kund werde, daß ich dr HERR bi.

S 36. Kapitel

D Vuheißig fir di Berge Israels

36,6 Drum weissag iba des Land Israels un sag zue d Berge un Hiigel, zue d Bäch un Däla (Täla): Eso sait Gott dr HERR: Lueg, ich schwätz in minem Eifa un Wuet, wel ihr solchi Schmach vu d Heide trage muesse. 36,7 Drum sait Gott dr HERR: Ich heb mi Hand uf zuem Schwur: Gwiß, äiri Nochbere, d Heide ringsum, solle ihri Schande trage. 36,8 Aba ihr Berge Israels sollt wida grene un äiri Frucht bringe minem Volk Israel, denn bald solle sie heimkehre. 36,9 Denn lueg, ich will mi wida zue äich kehre un äich mi Agsicht zuewende, daß ihr abäut un bsaijt wäre. 36,10 Un ich will viel Mensche uf äich huuse losse, des ganze Huus Israel insgsamt, un de Schtädt soll wida bwohnt un de Trimma ufbäut wäre. 36,11 Ja, ich loss Mensch un Vieh uf äich gnue wäre; sie solle sich vumehre un fruchtbar si. Un ich will äich wida bwohnt si losse we freher un (a) will äich me Guetes doe als je zvor, un ihr sollt kund werde, daß ich dr HERR bi. 36,12 Ich will wida Mensche iba äich zeh losse, nämlich mi Volk Israel; de wäre dich bsitze, un dü sollsch ihr Erbdeil si un nene d Kinda nimi nähmä. 36,13 Eso sait Gott dr HERR: Wel ma des vu äich sait: "Dü hesch Mensche gfrässä un dinem Volk d Kinda gnumme", 36,14 drum sollsch dü etze nimi Mensche frässä un dinem Volk nit me d Kinda nähmä, sait Gott dr HERR. 36,15 Un ich will di nimi de Schmähige vu d Heide härä losse, un dü sollsch d Schpott vu d Heide nimi trage un sollsch dinem Volk nimi d Kinda nähmä, sait Gott dr HERR.

D Erneuerig Israels durch Gottes Geischt

36,22 Drum sollsch dü zuem Huus Israel sage: Eso sait Gott dr HERR: Ich does nit wägä äich, ihr vum Huus Israel, sundern (a) (b) wägä minem heilige Name, wo ihr entheiligt hän unda d Heide, wohi ihr au kumme sin. 36,23 Denn (a) ich will mi große Name, der wo vor d Heide entheiligt isch, wo ihr unda ne entheiligt hän, wida heilig mache. (b) Un d Heide solle kund werde, daß ich dr HERR bi, sait Gott dr HERR, wenn ich vor ihre Auge an äich zeig, daß ich heilig bi. 36,24 Denn ich will äich üs d Heide rüshole un äich üs alle Lända sammle un wida in äicha Land bringe, 36,25 un ich will (a) (b) sufares Wassa iba äich schprenge, daß ihr sufa wäre; vu all äira Unreinheit (äirem Dreck) un vu alle äire Götze will ich äich sufa mache. 36,26 (a) (b) Un ich will äich ä näjes(naies) Herz un ä näje(naie) Geischt in äich ge un will des schteierne Herz üs äirem Fleisch wägnähme un äich ä fleischernes Herz ge. 36,27 Ich will (a) (b) mi Geischt in äich ge un will solchi Lit üs äich mache, de (c) in minene Gebote wandle un mi Rechte hebe un dnohch duen (tuen). 36,28 Un ihr sollt huuse im Land, des ich äire Vädere ge ha, un (a) sollt mi Volk si, un ich will äicha Gott si. 36,29 Ich will äich vu all äirem Dreck erlese un will des Korn ruefä un will s mehre un will kei Hungasnot iba äich kumme losse. 36,30 Ich will de Fricht uf d Baim un d Ertrag uf däm Feld mehre, daß äich de Heide nimi vuschpotte, wel ihr hunga ha mehn. (a) (b) 36,31 Dann (Dnoh) den ihr an äire bese Wandel denke un an äicha Doe, des nit guet war, un wäre äich selba zwida si um äira Sinde un äires Götzedenschtes wägä. (a) 36,32 Nit um äich doe ich des, sait Gott dr HERR, des sollt ihr wisse, sundern ihr wäre äich schäm meße un schamrot wäre, ihr vum Huus Israel, iba äire Wandel.

36,33 Eso sait Gott dr HERR: Zue der Ziit, wenn ich äich sufa mache wäre vu alle äire Sinde, will ich d Schtädt wida bwohnt si losse, un de Trimma solle wida ufbäut wäre. 36,34 S vuweschtete Land soll wida pflegt wäre, nohchdäm´s vusaut(vuherrt) war vor d Auge alla, de vorbizoge sin. 36,35 Un ma wird sage: Des Land war vusaut(vuherrt), un etzed isch's we dr Garte Eden, un de Schtädt ware kappüt, wescht un niedagrisse un schtehn etze fescht bäut un sin bwohnt. 36,36 Un d Heide, de um äich her ibrigbliebe sin, solle kund werde, daß (a) ich dr HERR bi, der do (b) (c) bäut, was niedagrisse isch, un pflanzt, was vusaut(vuherrt) war. Ich, dr HERR, sag´s un does au.

36,37 Eso sait Gott dr HERR: Au dorin will ich mich vum Huus Israel bitte losse, daß ich des ne doe: (a) Ich will de Mensche bi nene vumehre we ä Herde. 36,38 We ä heiligi Herde, we ä Herde in Jerusalem an ihre Feschtli, so soll de vuweschteti Schtädt voll Menscheherdene wäre, un sie solle kund werde, daß ich dr HERR bi.

S 37. Kapitel

Israel, des Totefeld, wird durch Gottes Odem lebändig

37,3 Un na (er) sait zue ma (mir): Dü Menschekind, meinsch dü wohl, daß de Knochä (Bei) wida lebändig wäre? Un i sag: HERR, mi Gott, dü weischs. 37,4 Un na (er) sait zue ma (mir): Weissag iba de Knochä (Bei) un sag zue nene: Ihr vutrockneti Knochä (Bei), häre des HERRN Wort! 37,5 Eso sait Gott dr HERR zue däne Gebeine: Lueg, (a) ich will Odem in äich bringe, daß ihr wida lebändig wäre. 37,6 Ich will äich Sehne ge un loss Fleisch iba äich wachse un ibazeh äich mit Huut un will äich Odem ge, daß (a) ihr wida lebändig wäre; un ihr sollt kund werde, daß ich dr HERR bi.

37,7 Un ich weissag, we ma (mir) bifohle war. Un lueg, do rauscht´s, wo ich gweissagt ha, un lueg, s regte sich, un de Knochä (Bei) ruckte zsämme, Gebein zue Gebein. 37,8 Un ich lueg, un sieh, s wuchse Sehne un Fleisch druf, un sie wäre mit Huut ibazogä; s war aba noh kei Odem in nene. 37,9 Un er sait zue ma (mir): Weissag zuem Odem; weissag, dü Menschekind, un sag zuem Odem: Eso sait Gott dr HERR: Odem, kumm dzue vu d vier Winde un blost de Getötete a, daß sie wida lebändig wäre! 37,10 Un ich weissag, we er ma (mir) bifohle het. Do kummt dr Odem in sie, un sie wäre wida lebändig un schtelle sich uf ihri Feß, ä ibaüs großes Heer.

37,11 Un er sait zue ma (mir): Dü Menschekind, (a) de Knochä (Bei) sin des ganze Huus Israel. Lueg, etzed schwätze sie: Unseri Knochä (Bei) sin vudorrt, un unsari Hoffnig isch vulore, un s isch üs mit uns. 37,12 Drum weissag un sag zue nene: Eso sait Gott dr HERR: Lueg, ich will äiri Gräba ufdoe un hol äich, mi Volk, üs äire Gräba uffe un bringe äich ins Land Israels. 37,13 Un ihr sollt kund werde, daß ich dr HERR bi, wenn ich äiri Gräba uffmach un äich, mi Volk, üs äire Gräba rufhol. 37,14 Un ich will mi Odem in äich ge, daß ihr wida läbä sollt, un will äich in äicha Land setzä, un ihr sollt kund werde, daß ich dr HERR bi. Ich sags un does au, sait dr HERR.

D Wiedavueinig Israels unda däm eine Schäfa (Hirte)

S 38. Kapitel

38,10 Eso sait Gott dr HERR: Zue sellare Ziit wäre dir s gedanke kumme, un dü wirsch uf Beses sinne 38,11 un denke: «Ich will des Land ibafalle, des offe doliet, un iba de kumme, de schtill un sicha läbä, de alli ohni Muurene dositze un hän keini Riegel noh Toore», 38,12 dmit dü raube un plindere kasch un di Hand an de zerschterte Derfa (Käffa) legsch, de wida bwohnt sin, un an des Volk, des üs d Heide gsammlet isch un sich Viecher un Sache kauft het un (a) in dr Middi vu d Erde wohnt. 38,13 Saba, Dedan un de Kauflit vu Tarsis un alli sini Gwaltige wäre zue dir sage: Bisch dü kumme, z raube, un hesch dü di Heerhuufen vusammelt, z plindere, um Silba un Gold wägznähme un Viecher un Sache z sammle un großi Beute z mache?

38,14 Drum so weissag, dü Menschekind, un sag zue Gog: Eso sait Gott dr HERR: Isch's nit so? Wenn mi Volk Israel sicha huuse wird, dann (dnoh) wirsch dü ufbreche. 38,15 Un wirsch kumme üs dinem Ort, vum üßerschte Norde, dü un vieli Velka mit dir, alli z Roß, ä große Heerhuffe un ä gwaltigi Macht, 38,16 dü wirsch rufzeh gege mi Volk Israel we ä Wolke, de des Land vudeckt. Am End dr Ziit wird des bassiere. Ich will dich aba dzue iba mi Land kumme losse, daß de Heide mich erkenne, wenn ich an dir, Gog, vor ihre Auge zeig, daß ich heilig bi. 38,17 (a) Eso sait Gott dr HERR: Dü bisch doch der, vu däm ich vorziite gsait ha durch mini Dena, d Prophete in Israel, de in sellare Ziit weissagte, daß ich dich iba sie kumme losse wott?

38,18 Un s wird bassiere zue der Ziit, wenn Gog kumme wird iba des Land Israels, sait Gott dr HERR, wird mi Zorn (Wuet) in mir ufschtiege. 38,19 Un ich sag in minem Eifa un im Fiir vu minem Zorn (minare Wuet): Gwiß, zue dr Ziit wird ä großes Erdbebe si im Land Israels, 38,20 daß vor minem Agsicht erbebe solle de Fisch im Meer, de Vegel unda däm Himmel, de Tiere uf däm Feld un alles, was sich regt un bwegt uf däm Land, un alli Mensche, de uf dr Erde sin. Un de Berge solle niedagrisse wäre un de Felswända un alli Muurene uf d Bode flege. 38,21 (a) Un ich will iba nen des Schwert herruefe uf alle mine Berge, sait Gott dr HERR, daß jeda si Schwert gege d andere hoch hebt. 38,22 Un ich will nen richte mit Pescht un Bluetvugieße un will Platzrägä mit Hagel, Fiir un Schwefel iba nen un sinem Heer un iba de viele Velka kumme losse, de mit nem sin. 38,23 So will ich mich herrlich un heilig erwiese un mich zue erkenne ge vor viele Heide, daß sie kund werde, daß ich dr HERR bi.

´39. Kapitel

39,1 Un dü, Menschekind, (a) weissag gege Gog un sag: Eso sait Gott dr HERR: Lueg, ich will an dich, Gog, der wo dü dr Firscht bisch vu Rosch, Meschech un Tubal. 39,2 Lueg, ich will di rumlenke un herlocke üs däm üßerschte Norde un uf de Berge Israels bringe 39,3 un will dir d Boge üs dinere linke Hand schla un de Pfiel üs dinere rechte Hand. 39,4 Uf d Berge Israels sollsch dü falle, dü mit dinem ganze Heer un mit d Velka, de bi dir sin. Ich will dich d Raubvegel, allem was flegt, un d Tiere uf däm Feld zuem Fraß ge. 39,5 Dü sollsch uf freiem Feld falle; denn ich ha´s gsait, sait Gott dr HERR. 39,6 Un ich will Fiir werfe uf Magog un uf de Bwohna vu d Insle, de so sicha huuse, un sie solle kund werde, daß ich dr HERR bi. 39,7 Un ich will mi heilige Name kundmache unda minem Volk Israel un will mi heilige Name nit länga schände losse, sundern d Heide solle kund werde, daß ich dr HERR bi, dr Heilige in Israel. 39,8 Lueg, s kummt un gschieht (bassiert), sait Gott dr HERR; des isch d Dag, vu däm ich gsait ha.

39,9 Un de Birga in d Schtädt Israels wäre rüsgoh un (a) Fiir aziinde un d Waffe vubrenne, kleini un großi Schilda, Boge un Pfiel, Keule un Schpieße. Un sie wäre siebä Johr lang Fiir dmit mache; 39,10 sie bruuche kei Holz uf däm Feld zue hole odr im Wald z schla, sundern vu d Waffe wäre sie Fiir mache un (a) wäre de beraube, vu däne sie beraubt sin, un plindere, vu däne sie geplindert sin, sait Gott dr HERR.

39,11 Un zue der Ziit soll´s bassiere, do will ich Gog ä Platz ge zuem bierdige in Israel, nämlich des Dal dr Wandara öschtlich vum Meer, un des wird d Wandara d Wäg vuschperre. Dert wird ma Gog mit sinem ganze Heerhuffe bierdige; un s soll heiße «Dal dr Heerhuffe vu Gog». 39,12 Un des Huus Israel wird sie siebä Monet lang bierdige, dmit des Land sufa gmacht wird. 39,13 Ja, alles Volk vum Land wird a nene z bierdige ha; un sie wäre Ruehm dvu ha an däm Dag, an däm ich mi Herrlichkeit erwies, sait Gott dr HERR. 39,14 Un sie wäre Lit üssundere, de schtändig im Land umägehn, de Lychene z bierdige, de noh uf däm Land liege, dmit´s sufa (rein) gmacht wird. Nohch siebä Monet solle sie afange nohchzforsche. 39,15 Un wenn sie im Land umägehn un Menschegebeine sähn, solle sie ä Zeiche ufrichte, bis de Totegräba sie au im «Dal dr Heerhuffe vu Gog» bierdige. 39,16 Au soll ä Schtadt «Schtadt dr Heerhuffe» heiße. So wäre sie des Land sufa (rein) mache.

39,17 Dü Menschekind, eso sait Gott dr HERR: Sag d Vegel, alles was flegt, un alli Tiere uf däm Feld: (a) Sammle äich un kumme her, finde äich zsämme vu iba all her zue minem Schlachtopfa, des ich äich schlacht, nem große Schlachtopfa uf d Berge Israels, un fräßt Fleisch un suffe Bluet! 39,18 Fleisch vu d Schtarke sollt ihr frässä, un Bluet vu d Firschte uf Erde sollt ihr suffe, dr Widder un Lämma, dr Böck un Schtier, all des Maschtvieh üs Baschan. 39,19 Un ihr sollt Fett frässä, bis ihr satt sin, un Bluet suffe, bis ihr bsoffe sin vum Schlachtopfa, des ich äich schlacht. 39,20 Sättigt äich vu Ross un Rita, vu Schtarke un all d Kregslit an minem Disch, sait Gott dr HERR.

39,21 Un ich will mi Herrlichkeit unda de Heide bringe, daß alli Heide mi Gricht säh solle, des wo ich ghalte ha, un mi Hand, de ich an sie glegt ha. 39,22 Un des Huus Israel soll kund werde, daß ich, dr HERR, ihr Gott bi, vu däm Dag a un fernahi, 39,23 un de Heide solle erkenne, daß des Huus Israel wägä sine Missetate wäggfihrt worde sin. Wel sie sich an mir vusindigt hän, drum (a) ha ich mi Gsicht(Visasch) vor nene vuborge un ha sie ibage in de Händ (Pfode) ihra Feinde, daß sie allisamt durchs Schwert falle mueße. 39,24 Ich ha nene adoe, was sie mit ihra Unreinheit un ihre Ibaträtige vudent hän, un ha mi Gsicht(Visasch) vor nene vuborge.

39,25 Drum - eso sait Gott dr HERR: Etze (a) will ich des Gschick (Los) Jakobs wende un mich däm ganze Huus Israel erbarme un um mi heilige Name eifere. 39,26 Selli aba solle ihri Schmach un alli ihri Sinde, mit däne sie sich an mir vusindigt hän, vugässä, wenn sie etze sicha in ihrem Land huuse un nemads sie schreckt 39,27 un ich sie üs d Velka zruckbrocht un üs d Lända ihra Feinde (Gegna) gsammlet un an nene vor d Auge viela Heide zeigt ha, daß ich heilig bi. 39,28 Dann (Dnoh) wäre sie erkenne, daß ich, dr HERR, ihr Gott bi, der ich sie unda d Heide wäggfihrt ha un wida in ihr Land sammle un nit eine vu nene dert zruckloss. 39,29 Un ich will mi Gsicht(Visasch) nimi vor nene vuschtecke; denn (a) (b) ich ha mi Geischt iba des Huus Israel üsgosse, sait Gott dr HERR.

S 40. Kapitel

D GSICHTA VU D KINFTIGE GOTTESSCHTADT

(Kapitel 40 - 48)

D Afang vu d Gsichta

D Umfassigsmuure vum Tempelbezirk

Dr ußere Vorhof un sini Doorbäute

40,17 Un na (er) fihrt mi wida zuem ußere Vorhof, un lueg, do ware Kammerne un ä Pflaschta rings um d Vorhof aglegt. Drießig Kammerne sin an däm Pflaschta gläge. 40,18 Un des Pflaschta lauft au zue d Site vu d Door, di ganz Sitewand vu d Door entlang; des war des undere Pflaschta. 40,19 Un na (er) maß de Breiti vum Vorhof vum undere Door a bis uße vor d innere Vorhof: hundat Elle. Des war dr Oschte. Un etze dr Norde!

40,20 Er maß au des Door am ußere Vorhof, des an d Nordsite lit, nohch d Längi un Breiti. 40,21 Des het uf jeda Site dräi Nische, un sini Pfiela un sini Vorhalle ware ebeso groß we am erschte Door: fuchzig Elle lang un fünfezwanzig Elle breit. 40,22 Un sini Fenschta un sini Vorhalle un sini Palmwedel ware glich we am Door an d Oschtsite; un s het siebä Schtufä, de ma nufgoht, un het sini Vorhalle uf d Innesite. 40,23 Un ä Door zuem innere Vorhof lit gegeiba däm Door, des an d Nordsite lit, we bi däm Door an d Oschtsite; un na (er) maß hundat Elle vu einem Door zuem andere.

40,24 Dnohch fihrt da (er) mi nohch Süde, un lueg, do war au ä Door an d Südsite, un na (er) maß sini Pfiela un sini Vorhalle; sie ware glich d andere. 40,25 Un s ware Fenschta an nem un an sinere Vorhalle ringsum glich däne Fenschta, un s war fuchzig Elle lang un fünfezwanzig Elle breit. 40,26 Un siebä Schtufä fihre nuf, un s het ä Vorhalle uf d Innesite, un Palmwedel ware an ihre Pfiela dargschtellt uf jeda Site. 40,27 Un s git au ä Door zuem innere Vorhof an d Südsite; un na (er) maß hundat Elle vu einem Süddoor zuem andere.

D innere Vorhof un sini Doorbäute

40,32 Dnohch fihrt er mi in d innere Vorhof uf de Oschtsite un maß des Door: s war glich groß we di andere 40,33 mit sinene Nische, sinene Pfiela un sinere Vorhalle in gliecha Größi un mit Fenschta an nem un an d Vorhalle ringsum: s war fuchzig Elle lang un fünfezwanzig Elle breit. 40,34 Un sini Vorhalle lit gege d ußere Vorhof hi, un Palmwedel ware an ihre Pfiela dargschtellt uf beide Site, un acht Schtufä ware nufzgoh.

40,35 Dnohch fihrt er mi zuem Norddoor un maß ses: s war glich groß we di andere 40,36 mit sinene Nische, sinene Pfiela un sinere Vorhalle un d Fenschta an nem ringsum: s war fuchzig Elle lang un fünfezwanzig Elle breit. 40,37 Un sini Vorhalle lit gege d ußere Vorhof hi, un Palmwedel ware an ihre Pfiela dargestellt uf beidi Site, un acht Schtufä ware nufzgoh.

D Tisch fir´s Opfa un de Kammere fir d Prieschta

40,44 Un uße vor rem innere Door ware zwei Kammere im innere Vorhof: di eine an d Site näbe däm Norddoor, de luegt nohch Süde; di andere an d Site näbe däm Süddoor, de luegt nohch Norde. 40,45 Un na (er) sait zue ma (mir): De Kamma, de nohch Süde luege, ghärt d Prieschta (Pfarra), de im Huus Denscht den; 40,46 aba de Kamma, de nohch Norde luege, ghärt d Prieschta (Pfarra), de am Altar dene. Des sin de (a) (b) (c) (d) (e) Buebä (Sühn) Zadok, de wo als einzige unda d Sehn Levi vor d HERRN träte derfe, um nem z dene. 40,47 Un na (er) maß d Vorhof: hundat Elle lang un hundat Elle breit im Karree; un (a) dr Altar schtoht vor rem Tempel.

D Tempel un sini Näbebaute

S 41. Kapitel

41,1 Un er fihrt mi inä in de Tempelhalle un maß de Pfiela; de ware uf jeda Site sechs Elle breit, so wiet des Heiligtum war. 41,2 Un de Dire war zehn Elle wiet, aba de Wände zue beidi Site an d Dire ware je fünf Elle breit. Un er maß d Platz vu d Tempelhalle: vierzig Elle def un zwanzig Elle breit. 41,3 Dann (Dnoh) goht er in d innerschte Platz un maß de Pfiela vu d Dire: zwei Elle; un de Direslba: sechs Elle; un d Breiti zue beide Site an d Dire: je siebä Elle. 41,4 Un er maß: zwanzig Elle def un, we d Tempelhalle, zwanzig Elle breit. Un er sait zue ma (mir): Des isch des Allaheiligschte.

41,5 Un er maß d Wand vum Tempelhuus: sechs Elle dick. Un de Defi vum Abau war vier Elle, rings um des Huus rum. 41,6 Un Siteräum git´s, Schtockwerk uf Schtockwerk, dräimol driißig, un sie schlosse sich an de Wand vum Huus so a, daß de Siteräum ringsum liefe un in sich Halt hän; aba sie hän kei Halt in d Wand vum Huus. 41,7 Un d Umgang wird breiter vu Stockwerk zue Stockwerk fir de Siteräum, denn dr Umgang vum Huus lauft in jedäm Schtockwerk rings um des Huus rum; sellewäg nimmt de Breiti am Huus nohch obe hi zue, un ma schtiegt vum undere Schtockwerk nuf zuem mittlere un obere. 41,8 Un ich sieh am Huus ä erhöhtes Pflaschta ringsum, d Undabau fir de Siteräum, ä volli Ruete, sechs Elle hoch. 41,9 (a) Un de Dicki vu d Wand uße am Abau war fünf Elle, un d Platz, der wo fräi bliebt, zwische d Siteräume am Huus 41,10 un d Kammere war zwanzig Elle rings um des Huus rum. 41,11 Un s gehn zwei Direne vum Abau uf d fräi glossene Platz hi, eina nohch Norde, d andere nohch Süde, un de Breiti vu d fräi glossene Flächi uf däm Undabau war fünf Elle uf jeda Site.

41,12 Un d Bau am Hofraum nohch Weschte hi war siebzig Elle def, un de Muure vum Bau war uf allene Site fünf Elle dick, un s war ninzig Elle breit. 41,13 Un er maß de Längi vum Tempel: hundat Elle; un d Hofraum mit däm Bau un sinene Muurene war au hundat Elle lang. 41,14 Un de Breiti vu d Vordasite vum Tempel un d Hofraum an sinere Oschtsite ergit zsämme au hundat Elle. 41,15 Un er maß de Längi vum Bau, des am End vum Hofraum lit, un sini Muurene uf beidi Site: hundat Elle. Un de Tempelhalle un des Innerschte un de Vorhalle druße 41,16 ware getäfelt, un alli dräi hän sie Fenschta mit Schtäb un ä Absatz am Dach ringsum; un s war Tafelwerk an allene Site ringsum. Un des Lecht kummt durch d Fenschta; aba de Fenschta ware vuhängt. 41,17 Bis obahalb vu d Dire un bis zuem Allaheiligschte, druße un uf d ganze Wand ringsum, im Innere un druße ware Schnitzereie; 41,18 do ware Cherubim un Palmwedel dargschtellt, je ei Palme zwische zwei Cherubim, un jeda Cherub het zwei Agsichta. 41,19 Zue d eine Palme wendet da (er) ä Menschegsicht, zue d andere Palme ä Löwegsicht; de Darschtellige laufte rings um des ganze Huus. 41,20 Vum Boden an bis obahalb dr Dire ware Cherubim un Palmwedel an d Wand gschnitzt. 41,21 (a) (b) Un de Dirpfoschte im Tempel ware viereckig. Un vor rem Allaheiligschte schtoht ebis, des usgsäh het 41,22 we ä Altar üs Holz; sella war dräi Elle hoch un zwei Elle lang un breit un het Ecke, un si Fueß un sini Wänd ware üs Holz. Un er sait zue ma (mir): Des isch d Disch, der wo vor rem HERRN schtoht.

41,23 Un de Tempelhalle un des Allaheiligschte hän je zwei Dirfligel; 41,24 zwei Dirfligel hän de Direne, beidi Dirfligel kenne sich draihje, jedi Dire het zwei Dirfligel. 41,25 Un au an d Dirfligeln vu d Tempelhalle ware Cherubim un Palmwedel dargschtellt we an d Wänd. Un ä Gitta üs Holz war uße vor d Vorhalle. 41,26 Un Fenschta mit Schtäb un Palmwedel ware uf beide Site an d Wänd vu d Vorhalle.

S 42. Kapitel

42,1 (a) (b) Un er fihrt mi üsä zuem ußere Vorhof nohch Norde un bringt mi zue d Kammere, de gegeiba däm Hofraum un gegeiba däm Bau an d Nordsite gläge sin, 42,2 d Längi hundat Elle, an d Nordsite, un d Breiti fuchzig Elle. 42,3 Zwische d zwanzig Elle vum innere Vorhof un däm Pflaschta im ußere Vorhof war Absatz an Absatz, dräimol. 42,4 Un ins Innere fihrt vor d Kammere ä Gang, zehn Elle breit un hundat Elle lang, un ihri Direne sin nohch Norde gläge. 42,5 Un de obere Kammere vum Bau ware kirza als sini undere un mittlere Kammere; denn de Absätze nähmä Raum vu nene wäg. 42,6 Denn sie ware dräi Schtockwerk hoch un hän keini Säule, we de Vorhef Säule hän. Drum ware de obere Kammere gegeiba d undere un mittlere vukirzt vum Bode a. 42,7 Un uße vor d Kammere nohch rem ußere Vorhof hi lauft ä Muure an d Kammere entlang, fuchzig Elle lang. 42,8 Denn de Längi vu d Kammer nohch rem ußere Vorhof zue war fuchzig Elle, aba am Tempel entlang wares hundat Elle. 42,9 Un unde an däne Kammere war d Igang vu Oschte her, wenn ma vum ußere Vorhof her zue nene nigoht, 42,10 am Afang vu d ußere Muure.

In d Richtig nohch Süde sin au Kammere däm Hofraum un däm Bau gegeiba gläge. 42,11 Un ei Gang lauft vor nene hi ganz we vor däne Kammere an d Nordsite; ihri Längi un ihri Breiti, ihri Üsgäng un ihri Irichtige un ihri Direne ware glich. 42,12 Un we de Direne vu d Kammere nohch Süde gläge sin, so war au ä Dire am Afang vum Gang, nämlich vum Gang am Bau entlang, wenn ma vu Oschte her kummt.

42,13 Un na (er) sait zue ma (mir): De Kammere im Norde un de Kammere im Süde gegeiba däm Hofraum, des sin di heilige Kammere, in däne de Prieschta, de zuem HERRN nahe, di hochheilige Opfa ässä. Dert lege sie di hochheilige Opfa ane, d Schpeiseopfa, d Sündopfa un d Schuldopfa; denn dr Platz isch heilig. 42,14 Un (a) wenn d Prieschta in des Heiligtum inegoh, derfe sie vu dert nit wida in d ußere Vorhof goh, sundern solle zvor in d Kammere ihri Kleida ablege, in däne sie Denscht doe hän, denn de sin heilig; un sie solle ihri andere Kleida alege un dann (dnoh) nusgoh unda des Volk.

D Umfang vum Tempelbezirk

S 43. Kapitel

Dr Izug vu d Herrlichkeit des HERRN in d Tempel

43,10 Un dü, Menschekind, bschrieb däm Huus Israel d Tempel, si Üssäh un si Plan, dmit (a) sie sich schäme ihra Missetate. 43,11 Un wenn sie sich all däm schäme, was sie doe hän, so zeig ne Plan un Gschtalt vum Tempel un sini Üsgäng un Igäng un si ganze Plan un alli sini Ordnige un alli sini Gsetze. Schrib sie vor ihre Auge uf, dmit sie uf si ganze Plan un alli sini Ordnige acht ha un dnohch den. 43,12 Des soll aba des Gsetz vum Tempel si: uf dr Hechi vum Berg soll si ganzes Biet (Gäu, Gau) ringsum hochheilig si. Lueg, des isch des Gsetz vum Tempel.

D Altar un sini Weihe

43,18 Un er sait zue ma (mir): Dü Menschekind, eso sait Gott dr HERR: Des solle de Ordnige fir d Altar si an däm Dag, an däm ma baut isch, um Brandopfa uf nem z opfare un Bluet an nen z schpritze. 43,19 (a) (b) Do sollsch dü d levitische Prieschta (Pfarra) üs däm Gschlecht Zadoks, de vor mich träte, um mir z dene, sait Gott dr HERR, ä junge Schtier zuem Sündopfa ge. 43,20 Un vu sinem Bluet sollsch dü nähmä un dmit de vier Herna bschprenge un de vier Ecke vum Absatz un de Leischte, de ringsum goht; dmit sollsch dü nen entsündige un Sühne fir nen schaffe. 43,21 Un dü sollsch d Schtier vum Sündopfa nähmä un nen vubrenne uf däm Platz am Tempel, wo ma de Opfatiere muschtert, ußahalb vum Heiligtum. 43,22 Aba am nägschte Dag sollsch dü ä Ziegebock opfare, der wo ohni Fehla isch, als Sündopfa un d Altar dmit entsündige, we na mit däm Schtier entsündigt isch. 43,23 Nohchdäm dü d Altar entsündigt hesch, sollsch dü ä junge Schtier opfare, der wo ohni Fehla isch, un ä Widder vu d Herde ohni Fehla 43,24 un sollsch sie beidi vor rem HERRN opfare, un de Prieschta solle Salz uf sie schtraie un solle sie so däm HERRN opfare als Brandopfa. 43,25 So sollsch dü siebä Däg lang jede Dag ä Bock als Sündopfa opfare, un sie solle ä junge Schtier un ä Widder vu d Herde, de beidi ohni Fehla sin, opfare. 43,26 So solle sie siebä Däg lang fir d Altar Sühne schaffe un nen rein (sufa) mache un ihri Händ (Pfode) fille. 43,27 Un nohch däne Däg solle de Prieschta am achte Dag un dnohch imma wida uf däm Altar opfare äiri Brandopfa un äiri Dankopfa, so will ich äich gnädig si, sait Gott dr HERR.

S 44. Kapitel

Des vuschlossene Oschtdoor

44,9 Drum sait Gott dr HERR: S soll kei Fremde mit unbschnittenem Herz un unbschnittenem Fleisch in mi Heiligtum kumme vu alle Fremdling, de unda d Israelite läbä, 44,10 sundern de Levite, de vu mir wäggange(abgwiche) sin, wo Israel vu mir abgfalle un irregange isch, ihre Götze nohch, de soll ihri Sinde trage 44,11 un solle in minem Heiligtum Denscht doe we Heta an d Direne vum Huus un we Diena vum Huus. Sie solle des Brandopfa un des Schlachtopfa fir des Volk schlachte un solle vor nene schtoh un ne dene. 44,12 Wel sie ne dent hän vor ihre Götze un däm Huus Israel ä Aloß zuer Sinde ge hän, drum ha ich mi Hand gege sie erhobe, sait Gott dr HERR, daß sie ihri Sinde trage meße. 44,13 Un sie solle nit zue mir nahe, um mir Prieschtadenscht z doe, un solle zue däm, was mir heilig isch, un an d hochheilige Opfa nit kumme, sundern solle ihri Schande trage fir ihri Greuel, de sie doe hän. 44,14 Drum ha ich sie bschtellt, d Denscht an minem Huus z doe bi alla Arbet un bi allem, was dert z doe isch.

44,15 Aba de levitische Prieschta, de (a) Buebä (Sühn) Zadok, de d Denscht an minem Heiligtum doe hän, wo de Israelite vu ma abgfalle sin, de solle vor mi träte, um mir z dene, un vor mir schtoh, um mir Fett un Bluet z opfare, sait Gott dr HERR. 44,16 Sie soll inegoh in mi Heiligtum un vor mi Disch träte, um mir z dene, un solle mi Denscht doe.

44,17 Un wenn sie durch de Door vum innere Vorhofs go wen, solle sie (a) leinene Kleida azege un nigs Wollenes aha, solang sie in d Door vum innere Vorhofs un im Huus Denscht mache. 44,18 Un sie solle ä leinerne Kopfbund uf ihrem Kopf ha un leinerni Beikleida um ihri Lende un solle sich nit mit Zeug girte, des Schweiß wirkt. 44,19 Un (a) wenn sie in d ußere Vorhof zuem Volk rüsgehn, solle sie de Kleida, in däne sie Denscht doe hän, üszehe un in de Kammere vum Heiligtum lege un anderi Kleida azege, dmit sie des Volk nit durch ihri Kleida mit däm Heilige in Berehrig bringe.

Ordnige fir de Prieschta

44,21 Un (a) d Prieschta solle kei Wi trinke, wenn sie in d innere Vorhof go solle.

44,22 Un (a) sie solle kei Witwe odr Vuschtoßeni als Wieb nähmä, sundern ä Jungfrau vum Huus Israel odr de Witwe vumä Prieschta.

44,23 Un (a) (b) sie solle mi Volk lehre, daß ses zue undascheide weiss zwische Heiligem un Unheiligem un zwische Reinem un Unreinem.

44,24 Un wenn ä Schtrietsach vor sie kummt, (a) solle sie Richta si un nohch minem Recht des Urdeil schwätze un solle bi alle mine Feschte mini Gebote un Ordnige hebe un mini Sabbate heilige.

44,25 Un (a) sie solle zue keinem Dote go un sich unrein mache, (b) nur zue Vada (Babbe) un Muetter, Bue (Suhn) odr Dochta, Brueda odr eina Schweschta, de noh kei Ma ka het; a nene derfe sie sich unrein mache. 44,26 Un nohch sinere Reinigung soll ma nem ufzehle siebä Däg. 44,27 Un wenn na (er) wida inä zuem Heiligtum goht in d innere Vorhof, um im Heiligtum Denscht z doe, soll la (er) si Sündopfa opfare, sait Gott dr HERR.

44,28 Un (a) Erbbsitz solle sie nit ha; denn ich bi ihr Erbbsitz. Au sollt ihr nene kei Eigentum an Land ge in Israel; denn ich bi ihr Eigentum. 44,29 Sie solle ihr Ässä ha vum Schpeiseopfa, Sündopfa un Schuldopfa, un (a) alles däm Bann Vufallene in Israel soll nene ghäre. 44,30 Un des Beschte vu alle erschte Fricht un de Abgabe vu allem, wovu ihr Abgabe leischtet, soll d Prieschta (Pfarra) ghäre. Ihr sollt d Prieschta (Pfarra) au (a) (b) d Erschtling äires Teiges ge, dmit Sege uf dinem Huus rueht. 44,31 Was aba vuendet odr vurisse isch, s sin Vegel odr anderi Tiere, des solle d Prieschta nit ässä. (a)

S 45. Kapitel

D Landabgab fir d heilige Bezirk; d Landadeil vu d Schtadt un vum Firscht

Mahnig a d Firschte

45,10 Ihr sollt (a) (b) rechtes Gwicht un rechte Scheffel un rechtes Maß ha. 45,11 Ä Scheffel un ä Eima soll glich si, so daß ä Eima d zehnte Deil vu nem Faß het un ä Scheffel au d zehnte Deil vu nem Faß; nohch rem Faß soll ma sie beidi messe. 45,12 Un ä Lot soll zwanzig Gramm ha un ä Pfund fuchzig Lot.

D Ufgabe vum Firscht im Opfadensch

45,21 Am vierzehnte Dag vum erschte Monet sollt ihr (a) des Passa hebe un siebä Däg feschtle un ungsiirtes Brot ässä. 45,22 An däm Dag soll dr Firscht fir sich un fir alles Volk vum Land ä Schtier zuem Sündopfa opfare. 45,23 Un an däne siebä Däg vum Fescht soll la (er) däm HERRN jede Dag ä (a) Brandopfa darbringe, je siebä Schtier un siebä Widder, de ohni Fehla sin, un je ä Ziegebock zuem Sündopfa. 45,24 Zum (a) (b) Schpeiseopfa aba soll la (er) je ä Scheffel zue nem Schtier un ä Scheffel zue nem Widder opfare un je ä Kanne El zue nem Scheffel.

45,25 Vum (a) fuchzehnte Dag vum siebte Monet a soll la (er) siebä Däg nohchänanda feschtle we sälli siebä Däg un s ebeso hebe mit Sündopfa, Brandopfa, Schpeiseopfa samt däm El.

S 46. Kapitel

46,1 Eso sait Gott dr HERR: Des Door am innere Vorhof im Oschte soll an d sechs Werkdäg zue si, aba am Sabbatdag un am Näimond soll ma's ufdoe. 46,2 Un (a) dr Firscht soll vu druße unda d Vorhalle vum Door träte un bi d Pfoschte am Door schtohbliebe. Un d Prieschta soll si Brandopfa un Dankopfa opfare, er aba soll uf d Schwelle vum Door abäte (ahimmle) un dnohch wida nüsgoh; des Door aba soll uff bliebe bis zuem Obend. 46,3 Ebeso soll des Volk vum Land an d Dire vum Door abäte (ahimmle) vor rem HERRN an d Sabbate un Näimonde. 46,4 Des (a) Brandopfa aba, des dr Firscht däm HERRN opfare soll am Sabbatdag, solle sechs Lämma si, de ohni Fehla sin, un ä Widder ohni Fehla 46,5 un als (a) Schpeiseopfa ä Scheffel zue jedäm Widder, als Schpeiseopfa zue d Lämmer aba, soviel sini Hand git, un je ä Kanne El zue nem Scheffel. 46,6 Am Näimond aba soll la (er) ä junge Schtier opfare, der wo ohni Fehla isch, un sechs Lämma un ä Widder, au ohni Fehla, 46,7 un als Schpeiseopfa je ä Scheffel zuem Schtier un je ä Scheffel zuem Widder, aba zue d Lämmer so viel, we na (er) ge mag, un je ä Kanne El zue nem Scheffel. 46,8 Un wenn dr Firscht inegoht, soll la (er) durch de Vorhalle vum Door inegoh un uf dämselbe Wäg wida nüsgoh. 46,9 Aba wenn des Volk vum Land vor d HERRN kummt an d Fiertige, dann (dnoh) solle de, de zuem Door im Norde inegehn, um azbäte, durch des Door im Süde wida nüsgoh, un de, de zuem Door im Süde inegehn, solle durch des Door im Norde wida nüsgoh un solle nit wida durch des Door nüsgoh, durch des sie inegange sin, sundern solle durch des Door gegeiba nüsgoh. 46,10 D Firscht aba soll mit nene si, wenn sie ine- un wenn sie nüsgehn.

46,11 Un an d Feschta un Fiertige soll ma als Schpeiseopfa zue je nem Schtier ä Scheffel un zue je nem Widder ä Scheffel opfare un zue d Lämmer, soviel si Hand git, un je ä Kanne El zue nem Scheffel.

46,12 Wenn aba d Firscht ä Brandopfa odr Dankopfa als fräiwilligi Gabe däm HERRN darbringe will, so soll ma nem des Door im Oschte ufdoe, dmit da (er) si Brandopfa un Dankopfa opfare ka, we na´s(er´s) sunscht am Sabbat z opfare pflegt. Un wenn na (er) wida nüsgoht, soll ma des Door hinda nem zueschleße.

46,13 Un na (er) soll däm HERRN (a) (b) jede Dag ä Brandopfa darbringe, nämlich ä eijähriges Schof ohni Fehla; des soll la (er) all Morge opfare. 46,14 Un na (er) soll all Morge d sechste Deil vumä Scheffels als Schpeiseopfa dzue darbringe un d dritte Deil einare Kanne El, um des Fainmehl zue bschprenge, als ä Schpeiseopfa fir d HERRN. Des soll ä ewigi Ordnig si iba des tagwise Opfa. 46,15 Un so solle sie des Schof mit däm Schpeiseopfa un däm El all Morge opfare als tagwises Brandopfa.

Bschtimmige iba des Erbland vum Firschte

D Opfakuchi

S 47. Kapitel

Dr wundabare Schtrom üs däm Tempel

D Grenzen vum Land

47,15 Des isch etze de Grenze vum Land gege Norde: vum große Meer a uf Hetlon zue nohch Zedad, 47,16 Hamat, Berota, Sibrajim, des an Damaskus un Hamat grenzt, un Hazar- Enan, des an d Hauran grenzt. 47,17 Un so soll de Grenze laufe vum Meer a bis nohch Hazar-Enan, un Damaskus un Hamat soll nördlich liege bliebe. Des isch de Grenze gege Norde.

47,18 Aba de Grenze gege Oschte: vu Hazar-Enan, des zwische däm Hauran un Damaskus lit, d Jordan zwische Gilead un däm Land Israel bis nab ans öschtliche Meer nohch Tamar. Des soll de Grenze gege Oschte si.

47,19 Aba de Grenze gege Süde lauft vu Tamar bis an des (a) Hadawassa vu Kadesch un d (b) Bach Ägyptens nab bis an des große Meer. Des soll de Grenze gege Süde si.

47,20 Un an d Site gege Weschte isch des große Meer de Grenze bis gegeiba Hamat. Des isch de Grenze gege Weschte.

D Vudeilig vum Land

S 48. Kapitel

48,8 Näbe Juda aba sollt ihr ä Deil als Abgabe absundere vu Oschte bis nohch Weschte, der wo fünfezwanzigduusig Elle breit un so lang isch we sunscht ä Adeil vu Oschte bis nohch Weschte. Midde drin soll des Heiligtum schtoh. 48,9 Des Land, des ihr als Abgabe däm HERRN absundere sollt, soll fünfezwanzigduusig Elle lang un zehnduusig Elle breit si. 48,10 Un de Abgabe fir des Heiligtum soll d Prieschta (Pfarra) ghäre, nämlich fünfezwanzigduusig Elle lang an d Nordsite un an d Südsite un zehnduusig Elle breit an d Oschtsite un an d Weschtsite. Un des Heiligtum des HERRN soll midde drin schtoh. 48,11 S soll d gweihten Prieschta (Pfarra) ghäre, d (a) Sehn Zadok, de mir Denscht doe hän un nit mit d Israelite abgfalle sin, we d Levite abgfalle sin. 48,12 Un de bsunderi Abgabe vu d Abgabe vum Land soll ne ghäre un hochheilig si, näbe däm Biet (Gäu, Gau) vu d Levite. 48,13 D Levite aba solle näbe däm Biet (Gäu, Gau) vu d Prieschta au ä Biet (Gäu, Gau) vu fünfezwanzigduusig Elle in d Länge un zehnduusig Elle in d Breiti ha; denn im ganze soll de Länge fünfezwanzigduusig Elle un de Breiti zwanzigduusig Elle si. 48,14 Un sie derfe nigs dvu vukaufe odr vudusche, dmit d beschte Deil vum Land nit in anderi Händ (Pfode) kummt; denn na (er) isch däm HERRN gheiligt. 48,15 Aba de ibrige fünfduusig Elle in d Breiti entlang vu d fünfezwanzigduusig Elle solle nit heilig, sundern fir d Schtadt zuem Wohne un zue na Weidetrift bschtimmt si, un d Schtadt soll midde drin schtoh. 48,16 Un des solle ihri Maße si: vierduusigfünfhundat Elle an d Nordsite un an d Südsite, ebeso au an d Oschtsite un an d Weschtsite vierduusigfünfhundat Elle. (a) 48,17 D Weidetrift vu d Schtadt soll zweihundatfuchzig Elle gege Norde un gege Süde messe, ebeso au gege Oschte un gege Weschte zweihundatfuchzig Elle. 48,18 Aba des ibrige Biet (Gäu, Gau) entlang vu d Abgabe fir des Heiligtum, nämlich zehnduusig Elle gege Oschte un zehnduusig Elle gege Weschte, des soll däm Undahalt dera dene, de in d Schtadt schaffe. 48,19 Un Arbeita üs alle Schtämm Israels solle in d Schtadt schaffe. 48,20 So soll de ganzi Abgabe fünfezwanzigduusig Elle im Karree si. Ä Viereck soll de Abgabe fir des Heiligtum si mit däm, was Eigentum vu d Schtadt isch. 48,21 (a) Was aba noh ibrig isch, soll däm Firscht ghäre, nämlich uf beide Site näbe d Abgabe fir des Heiligtum un näbe däm Eigentum vu d Schtadt entlang dr fünfezwanzigduusig Elle an d Oschtsite un an d Weschtsite, so wiet we de Adeil vu d Schtämm gehn; des soll däm Firscht ghäre. De Abgabe fir des Heiligtum un dääääm Tempel soll in d Middi liege. 48,22 Abgsähe vum Eigentum vu d Levite un däm Eigentum vu d Schtadt, des midde in d Gegend vum Firscht lit, soll des Land zwische däm Biet (Gäu, Gau) Judas un däm Biet (Gäu, Gau) Benjamins däm Firscht ghäre.

48,23 Dnohch solle de ibrige Schtämm kumme: Benjamin soll sie Adeil ha vu Oschte bis nohch Weschte. 48,24 Näbe däm Biet (Gäu, Gau) Benjamins soll Simeon si Adeil ha vu Oschte bis nohch Weschte. 48,25 Näbe däm Biet (Gäu, Gau) Simeons soll Issachar si Adeil ha vu Oschte bis nohch Weschte. 48,26 Näbe däm Biet (Gäu, Gau) Issachars soll Sebulon si Adeil ha vu Oschte bis nohch Weschte. 48,27 Näbe däm Biet (Gäu, Gau) Sebulons soll Gad si Adeil ha vu Oschte bis nohch Weschte. 48,28 Näbe däm Biet (Gäu, Gau) vu Gad soll (a) im Süde de Grenze vu Tamar bis an des Hadawassa vu Kadesch laufe un d Bach Ägyptens nab bis an des große Meer. 48,29 Des isch des Land, des ihr üsdeile sollt als Erbdeil unda d Schtämm Israels, un des solle ihri Erbdeila si, sait Gott dr HERR.

De Door vu d Schtadt