Zruck zue d Alemannische Bibel (Markgräflerland Eschbach)

D Prophet Sacharja uf Markgräfler Alemannisch

S 1. Kapitel

D Gschichte vu d Vädare mahnt zue d Buße

1,1 Im achte Monet vum zweite Johr vum Kenig Darius ischs des Wort vum HERRN zue (a) Sacharja kumme, däm Bue (Suhn) Berechjas, d Bue (Suhn) Iddos, däm Prophete:

1,2 Dr HERR isch zornig gsi iba äiri Vädare. 1,3 Aba sag zuem Volk: Des sait dr HERR Zebaoth: (a) (b) Kehre äich zue ma (mir), sait dr HERR Zebaoth, so will i (ich) mi zue äich kehre, sait dr HERR Zebaoth. 1,4 Sin nit we äiri Vädare, däne de frehere Prophete predige un sage: "Des sait dr HERR Zebaoth: (a) (b) Kehre um vu äire bese Wäg un vu äirem bese Doe!", aba sie ghorche nit un achte nit uf mi, sait dr HERR. 1,5 Wo sin etze äiri Vädare? Un de Prophete, läbä sie noh? 1,6 Aba hän nit mi Wort un mi Gebot, de i (ich) durch mi Knecht, d Prophet, gib, äiri Vädare troffe, daß sie hän umkehre meße un sage: "We dr HERR Zebaoth vorka ha het, uns z doe nohch unsere Wäg un Tate, so het da (er) uns au doe"?

D erschti Vision: Dr Ma uf däm rote Gäul

1,7 Am vierezanzigschte Dag vum elfte Monet - des isch dr Monet Schebat - im zweite Johr vum Kenig Darius isch des Wort des HERRN zue Sacharja, däm Bue (Suhn) Berechjas, d Bue (Suhn) Iddos, däm Prophete kumme:

1,8 I (Ich) luegt in d Nacht, un lueg, ä Ma hockt uf nem rote Gäul (Pferd), un na (er) haltet zwische d Myrten im Dalgrund, un hinda nem ware (a) roti, brüni un wißi Gäul (Roß). 1,9 Un i (ich) sag: Herr, wer sin de? Un dr Engel, der mit ma (mir) schwätzt, sait zue ma (mir): I (Ich) will dir zeigä, wer de sin. 1,10 Un dr Ma, der zwische d Myrte haltet, git zantwort: De sin's, de dr HERR usgsandt het, s Land zue durchzeh. 1,11 Sie aba antworte däm Engel des HERRN, der zwische d Myrte haltet, un sage: Mir hän s Land durchzoge, un lueg, alles Land lit ruehig un schtill. 1,12 Do hebt dr Engel des HERRN a un sait: HERR Zebaoth, we lang noh willsch dü di nit (a) erbarme iba Jerusalem un iba de Schtädt Judas, iba de dü zornig bisch scho (b) siebzig Johr? 1,13 Un dr HERR git zantwort däm Engel, der mit ma (mir) schwätzt, freundlichi Wort un treschtlichi Wort. 1,14 Un dr Engel, der mit ma (mir) schwätzt, sait zue ma (mir): Predig un sag: Des sait dr HERR Zebaoth: I (Ich) eifa fir Jerusalem un Zion mit großem Eifa 1,15 un bi sehr (sölli) (a) zornig iba de schtolze Velka; denn i (ich) war nur ä weng zornig, sie aba helfe zuem End.

1,16 Drum sait dr HERR: (a) I (Ich) will mi wida Jerusalem zuewende mit Barmherzigkeit, un mi Huus soll drin wida ufbäut wäre, sait dr HERR Zebaoth, un d Meßschnur soll iba Jerusalem gschpannt wäre. 1,17 Un wida predig un sag: Des sait dr HERR Zebaoth: S solle mini Schtädt wida Ibafluß ha a Guetem, un dr HERR wird Zion wida (a) treschte un wird Jerusalem (b) wida erwähle.

S 2. Kapitel

2,1 *Un i (ich) hebt mini Auge uf un luegt, un lueg do, do ware vier Herna. *Abgwieche schtatt 2,1-17: 1,18-21; 2,1-13. 2,2 Un i (ich) sag zue däm Engel, der mit ma (mir) schwätzt: Wer sin de? Na (Er) sait zue ma (mir): S sin de Herna, de Juda, des isch Israel, un Jerusalem vudeilt hän.

2,3 Un dr HERR zeigt ma (mir) vier Schmied. 2,4 Do sag i (ich): Was wen de mache? Na (Er) sait: Selli sin de Herna, de Juda so vudeilt het, daß nemads si Schädel het ufhebe kenne; de aba sin kumme, sälli abzschrecke un de Herna vu d Velka abzschla, de ihr Horn gege des Land Juda grichtet hän, um s z vustraije.

Di dritte Vision: Dr Ma mit dr Meßschnur

2,5 Un i (ich) hebt mini Auge uf un luegt, un lueg do, ä Ma het ä (a) Meßschnur in dr Hand. 2,6 Un i (ich) sag: Wo gohsch dü hi? Na (Er) sait zue ma (mir): Jerusalem üszmesse um z säh, we lang un breit s wäre soll. 2,7 Un lueg, dr Engel, der mit ma (mir) schwätzt, schtoht do, un ä andere Engel goht üsä nem entgege 2,8 un sait zue nem: Lauf hi un sag däm junge Ma: Jerusalem soll (a) ohni Muure bwohnt wäre wägä d große Zahl dr Mensche un Viehs, de drin si wird. 2,9 Doch (a) i (ich) will, sait dr HERR, ä feurige Muure rings um sie her si un will mi herrlich drin erwiese. 2,10 Los, los! haue ab ihr üs däm Land vum Norde! sait dr HERR; denn i (ich) ha äich in de vier Winde unda däm Himmel vudeilt, sait dr HERR. 2,11 Los, Zion, de dü wohnsch bi d Dochta Babel, verwitsch! 2,12 Denn des sait dr HERR Zebaoth, der mi gschickt het, iba de Velka, de äich gräubat hän: Wer äich ataschtet, der (a) taschtet mi Augepfel a. 2,13 Denn lueg, i (ich) will mi Hand iba sie schwinge, daß sie ä Beute dera wäre solle, de nene hän dene meße. - Un ihr sollt erkenne, daß mi dr HERR Zebaoth gschickt het.

2,14 Fräi(Freu) di un bi frehlich, dü Dochta Zion! Denn lueg, i (ich) kumm un will bi dir huuse, sait dr HERR. 2,15 Un s solle zue der Ziit vieli Velka sich zuem HERRN wende un solle mi Volk si, un (a) i (ich) will bi dir huuse. - Un dü sollsch erkenne, daß mi dr HERR Zebaoth zue dir gschickt het. 2,16 Un dr HERR wird Juda in Hab un Guet nähmä als si Erbdeil in däm heilige Land un (a) wird Jerusalem wida erwähle. 2,17 Alles Fleisch isch schtill vor rem HERRN; denn na (er) het sich ufgmacht vu sinem heilige Platz!

S 3. Kapitel

3,1 Un na (er) het mi aluege lo d Hohenprieschter Jeschua, we na (er) vor rem Engel des HERRN schtoht, un dr (a) Sadan schtoht zue sinere Rechte, um nen z (b) vuklage. 3,2 Un dr Engel des HERRN sait zue däm Sadan: (a) Dr HERR schelt di, dü Sadan! Jo, dr HERR, der Jerusalem üsgwählt het, schelt di! Isch der nit ä Brandscheit, des üs däm Fiir grettet isch? 3,3 Jeschua aba het dräckigi Kleida a un schtoht vor rem Engel, 3,4 der schwätzt un sait zue däne, de vor nem gschtande sin: Den de schlechte Kleida vu nem! Un na (er) sait zue nem: Lueg her, i (ich) (a) nihm dini Sinde vu da un loss da (b) Feschtkleida azege. 3,5 Un na (er) sait: Setze nem ä sufare (reine) (a) Kopfbund uf d Schädel! Un sie setze nem ä sufare (reine) Kopfbund uf d Schädel un ziehe nem reini Kleida a, un dr Engel des HERRN schtoht däbi.

3,6 Un dr Engel des HERRN beziigt s Jeschua un sait: 3,7 Des sait dr HERR Zebaoth: Wirsch dü in minem Wäg wandle un mi Denscht recht vusähe, so sollsch dü mi Huus regiere un mini Vorhef bwahre. Un i (ich) will dir Igang zue ma (mir) ge mit däne, de do schtehn.

3,8 Los(Här) etze, Jeschua, dü Hoherprieschter: Dü un dini Breda, de vor da hocke, sin mitänanda ä (a) Zeiche; denn lueg, i (ich) will minem Knecht, "d (b) (c) (d) Sproß", kumme losse.

3,9 Lueg, uf däm eine (a) Schtei (Wackes), den i (ich) vor Jeschua higlegt ha, sin (b) (c) siebä Auge. Lueg, i (ich) will uf nem ä Ischrift igrabä, sait dr HERR Zebaoth, un will de Sinde vum Land wägnähme a nem einzige Dag.

3,10 Zue dselbe Ziit, sait dr HERR Zebaoth, wird eina d andere ilade (a) (b) unda d Wischtock un unda d Fiegebaum.

S 4. Kapitel

4,1 Un dr Engel, der mit ma (mir) gschwätzt het, weckte mi abamols uf, we ma vum Schlof gweckt wird, 4,2 un sait zue ma (mir): (a) (b) Was siehsch dü? I (Ich) aba sag: I (Ich) lueg, un sieh, do schtoht ä (c) Laichta, ganz üs Gold, mit na Schale obe druf, uf der siebä Lampe (Funzle) sin un siebä Schnurre a jeda Lampe, 4,3 un zwei Elbaium däbi, eina zue sinere Rechte, dr andere zue sinere Linke. 4,4 Un i (ich) hebt a un sag zue däm Engel, der mit ma (mir) schwätzt: Mi Herr, was isch des? 4,5 Un dr Engel, der mit ma (mir) schwätzt, git zantwort un sait zue ma (mir): Weisch dü nit, was des isch? I (Ich) aba sag: Nei, mi Herr.

Vuheißig iba Serubbabel

4,6 Un na (er) git zantwort un sait zue ma (mir): Des isch des Wort des HERRN a Serubbabel: S soll nit durch Heer odr Kraft, sundern durch mi Geischt gschähe, sait dr HERR Zebaoth. 4,7 Wer bisch dü, dü große Berg, der dü doch vor Serubbabel zue d Ebeni wäre mueß? Na (Er) wird virihole d Schlußschtei, so daß ma ruefä wird: (a) Gliick zue! Gliick zue!

4,8 Un s isch gschehe (bassiert) zue ma (mir) des Wort des HERRN: 4,9 D Händ (Pfode) (a) Serubbabels hän des Huus grindet, sini Händ (Pfode) (b) solle's au vollende, dmit ihr (c) wiße den, daß mi dr HERR Zebaoth zue äich gschickt het. 4,10 Denn (a) wer imma d Dag vum gringschte Afang vuachtet het, wird doch mit Fräid (Freud) aluege(beeugä) d (b) Schlußschtei in Serubbabels Hand. 4,11 Un i (ich) heb a un sag zue nem: Was sin de zwei Elbaium zue d Rechte un zue d Linke vum Laichta? 4,12 Un i (ich) sag wida zue nem: Was sin de beidi Zwiegli dr Elbaium bi d zwei goldene Röhrli, üs däne des goldene El rabfleßt? 4,13 Un na (er) sait zue ma (mir): Weisch dü nit, was sie sin? I (Ich) aba sag: Nei, mi Herr. 4,14 Un na (er) sait: S sin de zwei Gsalbte, de (a) (b) vor rem Herrscha alla Lända schtehn.

S 5. Kapitel

Di sechsti Vision: D flegendi Schriftrolle

5,1 Un i (ich) hebt mini Auge abamols uf un luegt, un lueg do, do war ä flegendi Schriftrolle. 5,2 Un na (er) sait zue ma (mir): Was siehsch dü? I (Ich) aba sag: I (Ich) sieh ä flegendi Schriftrolle, de isch zwanzig Elle lang un zehn Elle breit. 5,3 Un na (er) sait zue ma (mir): Des isch dr Fluech, der üsgoht iba des ganze Land; denn alli Raiba(Diebe) wäre nohch dr Schrift vu do üsgfägt un alli Meineidige wäre nohch dr Schrift vu do üsgfägt. 5,4 I (Ich) will nen üsgoh lo, sait dr HERR Zebaoth, daß sa (er) kumme soll iba des Huus vum Raiba(Dieb) un iba des Huus vu däm, der bi minem Name falsch schwert. Un na (er) soll in däm Huus bliebe un soll's vuzehre(frässä) samt sinem Holz un sinene Schtei (Wackes).

Di siebte Vision: S Wieb in dr Tonne

5,5 Un dr Engel, der mit ma (mir) schwätzt, kummt viiri un sait zue ma (mir): Heb dini Auge uf un lueg! Was kummt do viiri? 5,6 Un i (ich) sag: Was isch des? Na (Er) aba sait: Des isch ä Tonne, de do viirikummt - un sait wida: Des isch d Sinde im ganze Land. 5,7 Un lueg, s hebt sich dr Deckel üs Bläi, un do war ä Wieb, de hockt in dr Tonne. 5,8 Na (Er) aba sait: Des isch de Gottlosigkeit. Un na (er) schuckt sie in de Tonne un wirft d Deckel üs Bläi obe uf d Effnig. 5,9 Un i (ich) hebt mini Auge uf un luegt, un lueg do, zwei Wieba kumme rah un hän Fligel, de dr Wind trieb - s ware aba Fligel we Schtorchefligel -, un sie trage de Tonne zwische Erde un Himmel dhi. 5,10 Un i (ich) sag zuem Engel, der mit ma (mir) schwätzt: Wo schleipfe de de Tonne hi? 5,11 Na (Er) aba sait zue ma (mir): Daß ihr ä Tempel baue (bäue) wäre (a) im Land Schinar un sie dert ufgschtellt wird.

6. Kapitel

Di achte Vision: Vier Kärre

6,1 (a) (b) Un i (ich) hebt mini Auge abamols uf un luegt, un lueg do, do ware vier Kärre, de kumme zwische zwei Bergli viiri; de Berg aba ware üs Kupfa. 6,2 Am erschte Karre ware roti Ross, am zweite Karre ware schwarzi Ross, 6,3 am dritte Karre ware wißi Ross, am vierte Karre ware scheckigi Ross, allisamt schtark. 6,4 Un i (ich) heb a un sag zuem Engel, der mit ma (mir) schwätzt: Mi Herr, wer sin de? 6,5 Dr Engel git zantwort un sait zue ma (mir): S sin de vier Wind unda däm Himmel, de viirikumme, nohchdäm sie gschtande hän (a) vor rem Herrscha alla Lända. 6,6 *Di schwarze Ross ziehe nohch Norde, di wiße ziehe nohch Weschte un di scheckige ziehe nohch Süde. *Vumuetlig isch`s üsgfalle: "Di rote Ross ziehe nohch Oschte." 6,7 Un de schtarke Ross wen sich ufmache, um (a) de Lända zue durchzeh. Un na (er) sait: Gehn hi un durchzehn de Lända! Un sie durchzoge de Lända. 6,8 Un na (er) reft mi a un schwätzt mit ma (mir) un sait: Lueg, de nohch Norde ziehe, len mi Geischt ruehe im Land vum Norde.

D Krönig Jeschuas

6,9 Un des HERRN isch`s Wort zue ma (mir) kumme: 6,10 Nimm vu d Wäggfihrte, vu Heldai un vu Tobija un vu Jedaja, de vu Babel kumme sin, un gang a däm selbe Dag ins Huus Josias, d Bue (Suhn) Zefanjas, 6,11 (a) nimm vu nene Silba un Gold un mach ä Krone un krön d Schädel Jeschuas, vum Hohenprieschter, d Bue (Suhn) Jozadaks, 6,12 un sag zue nem: Des sait dr HERR Zebaoth: Lueg, s isch ä Ma, der heißt "Schproß"; denn unda nem wird's schprosse, un na (er) wird baue (bäue) d Tempel des HERRN. 6,13 Jo, d Tempel des HERRN wird da (er) baue (bäue), un na (er) wird herrlich gschmückt(rüsbutzt) si un wird hocke un herrsche uf sinem Thron. Un ä (a) Prieschta wird si zue sinere Rechte, un s wird Friide si zwische beide. 6,14 Un de Krone soll zuem Adenke a Heldai, Tobija, Jedaja un d Bue (Suhn) Zefanjas im Tempel des HERRN bliebe. 6,15 Un (a) s wäre kumme vu wietem, de am Tempel des HERRN baue (bäue) wäre. Do wäre na erkenne, daß mi dr HERR Zebaoth zue äich gschickt het; un des soll gschähe, wenn ihr dr Schtimm des HERRN folg den, äires Gottes.

7. Kapitel

7,1 Un s isch gschehe (bassiert) im vierten Johr vum Kenig Darius am vierten Dag vum ninte Monet, der Kislew heißt, daß des HERRN ä Wort zue Sacharja kumme isch. 7,2 Domols schickt Bethel d Sarezer un d Regem-Melech mit sinene Lit, um d HERRN azflehe, 7,3 un losst de Prieschta, de zuem Huus des HERRN Zebaoth ghärt hän, un de Prophete froge: Muß i (ich) imma noh im (a) (b) (c) fünfte Monet hiile un Faschte, we i (ich)`s etze so vieli Johr doe ha? 7,4 Un des HERRN Zebaoth isch ä Wort zue ma (mir) kumme: 7,5 Sag allem Volk im Land un d Prieschta (Pfarra) un sag: Als ihr gfaschtet hän un Leid tragä im fünftä un siebte Monet de siebzig Johr lang, hän ihr do fir mi gfaschtet? 7,6 Un wenn ihr ässä un trinkt, ässä un trinke ihr do nit fir äich selbscht?

Gottes Gricht iba de Unbredalichkeit

7,7 Isch's nit des, was dr HERR durch de frehere Prophete predige lo het, als Jerusalem bwohnt war un Friide ka het samt sinene Schtädt ringsum un Lit im Südland un im Hiigelland wohne (husse) 7,8 - un des HERRN ä Wort isch kumme zue Sacharja -, 7,9 daß dr HERR Zebaoth sait: Richte recht, un (a) jeda erweis sinem Brueda Güte un Barmherzigkeit, 7,10 un (a) den nit Unrecht d Witwe, Waise, Fremdling un Ärme, un denke keina gege si Brueda ebis Arges in sinem Herz! 7,11 Aba sie wen nit horche un kehre ma (mir) d Rucke zue un vuschtockte ihri Ohre, um nit z härä, 7,12 un mache ihri Herze (a) härt we Diamante, dmit sie nit ghärt hän des Gsetz un de Wort, de dr HERR Zebaoth durch si Geischt schickt durch di frehere Prophete. Drum isch so große Zorn (großi Wuet) des HERRN Zebaoth kumme. 7,13 Un s isch so ergange: Gliechwe predigt wird un sie nit ghärt hän, so ha i (ich) au nit ghärä, als sie refe, sait dr HERR Zebaoth. 7,14 Drum ha i (ich) sie vudeilt unda alli Heide, de sie nit kennt hän, un des Land bliebt vuwüschtet hinda ne liegä, so daß nemads me drin hi- un herzoge isch; so hän sie des liebliche Land zue na Wüschte gmacht.

S 8. Kapitel

S künftige Heil fir des Volk Gottes

8,1 Un s isch kumme des HERRN ä Wort: 8,2 Des sait dr HERR Zebaoth: (a) I (Ich) eifa fir Zion mit großem Eifa un eifa um sinetwägä in großem Zorn (Wuet). 8,3 Des sait dr HERR: I (Ich) kähr wida uf Zion zruck un (a) will zue Jerusalem huuse, daß Jerusalem ä (b) Schtadt dr Treui heiße soll un dr Berg des HERRN Zebaoth ä (c) heilige Berg.

8,4 Des sait dr HERR Zebaoth: (a) S soll etze wida uf d Plätzen Jerusalems alte Männa (Manne) un Wieba hocke, jeda mit sinem Stock in dr Pfode(Hand) vu hohem Altr, 8,5 un de Plätze dr Schtadt solle voll si mit Bebli un Maidle, de dert schpiele. 8,6 Des sait dr HERR Zebaoth: Erscheint des au unmeglich in d Auge dera, de in der Ziit ibrigbliebe sin vu däm Volk, soll`s drum au (a) unmeglich erschiene in mine Auge? sait dr HERR Zebaoth.

8,7 Des sait dr HERR Zebaoth: Lueg, i (ich) will mi Volk erlese üs däm Land gege Ufgang un üs däm Land gege undagang dr Sunne 8,8 un will sie heimbringe, daß sie in Jerusalem huuse. Un (a) sie solle mi Volk si, un i (ich) will ihr Gott si in Treui un Grechtigkeit.

8,9 Des sait dr HERR Zebaoth: (a) Schpanne äiri Händ (Pfode) a, de ihr de Wort härä in der Ziit durch dr Prophete Muul (Gosch) - a däm Dag, do dr Grund glegt wird zuem Huus des HERRN Zebaoth, uf daß dr Tempel baut wird. 8,10 Denn vor däne Däg war dr Mensche ihri Arbet umschunscht, un au dr Tierli (Dierli) ihri Arbet het nigs brocht; un vor luta Feinde (Gegna) war kei Friide fir de, de üs- un izehn, un i (ich) ha alli Mensche ufänanda los glo, jede gege si Nächschte. 8,11 Aba etze will i (ich) nit we in d vorige Däg vufahre mit däne, de ibrigbliebe sin vu däm Volk, sait dr HERR Zebaoth, 8,12 sundern sie solle in Friide saje. Dr Wischtock soll sini Frucht ge un des Land si Krut, un dr Himmel soll si Tau ge. Un i (ich) will däne, de ibrigbliebe sin vu däm Volk, des alles zuem Hab un Guet ge. 8,13 Un s soll gschähe: We ihr vum Huus Juda un vum Huus Israel ä Fluech gsi sin unda d Heide, so will i (ich) äich erlese, daß ihr (a) ä Sege si sollt. Firchte äich nur nit un schpanne äiri Händ (Pfode) a!

8,14 Des sait dr HERR Zebaoth: Gliechwe i (ich) äich z plage denkt ha, als mi äiri Vädare gergaret hän(erziirntet), sait dr HERR Zebaoth, un s mi nit greut het, 8,15 so denk i (ich) etze nomol in däne Däg wohlzdoe Jerusalem un däm Huus Juda. Firchte äich nur nit! 8,16 Des isch's aba, was ihr doe solle: (a) Schwätz eina mit däm andere d Wohret un richte recht, schafft Friide in äire Door, 8,17 un (a) keina ersinn(denkt sich) Arges in sinem Herz gege si Nächschte, un liebt(leb) nit falschi Eide; denn des alles hass i (ich), sait dr HERR.

8,18 Un s isch kumme des HERRN Zebaoth ä Wort zue ma (mir): 8,19 Des sait dr HERR Zebaoth: (a) Di Faschte vum vierte, fünfte, siebte un zehnten Monet soll däm Huus Juda zue d Fräid (Freud) un Wunne un zue frehlicha Feschtziit wäre. Doch liebet Wohret un Friide! 8,20 Des sait dr HERR Zebaoth: S wäre noh vieli Velka kumme un Birga viela Schtädt, 8,21 un de Birga eina Schtadt wäre zue d andere go un sage: Len uns go, d HERRN azflehe un z sueche d HERRN Zebaoth; ma (mir) selba wen higo. 8,22 So wäre vieli Velka, Heide in Schare, kumme, d HERRN Zebaoth in Jerusalem z sueche un d HERRN azflehe.

8,23 Des sait dr HERR Zebaoth: Zue der Ziit wäre zehn Männa (Manne) üs alle Schproche dr Heide ä jüdische Ma bim Zipfel vu sinem Gwand (Häß) packe un sage: Mir wen mit äich go, denn ma (mir) härä, daß Gott mit äich isch.

S 9. Kapitel

Di heidnische Nochbere Judas

9,1 D Lascht, de dr HERR akindigt, kummt iba des Land Hadrach, un uf (a) Damaskus losst sie sich nab - denn dr HERR luegt uf d Mensche un uf alli Schtämm Israels -, 9,2 dzue uf Hamat, des dra grenzt, au uf (a) (b) Tyrus un Sidon, de doch sehr (sölli) schlau(wies) sin. 9,3 Denn Tyrus het sich ä Bollwerk baut un sammlet Silba we Sand un Gold we Dreck uf dr Gasse. 9,4 Aba lueg, dr Herr wird`s erobern un wird sini Macht ins Meer schtiirze, un de Schtadt wird mit Fiir vubrennt wäre. 9,5 Wenn Aschkelon des mit aluege wird, wird`s erschrecke, un (a) Gaza wird sehr (sölli) angscht wäre, dzue Ekron, denn sini Zuevasicht wird zschande. S wird üs si mit däm Kenig vu Gaza, un in Aschkelon wird ma nimi huuse, 9,6 un in Aschtot wäre (a) Mischlinge huuse.

Und i (ich) will de Pracht dr Philista üsrotte. 9,7 Un i (ich) will (a) des Bluet vu ihrem Muul (Gosch) wägnähme un des, was ma (mir) ä Greuel isch, vu ihre Zähn, daß au sie unsam Gott ibrigbliebe un we ä Schtamm in Juda wäre un de Bwohna Ekrons we de (b) (c) Jebusita. 9,8 Un (a) i (ich) will mi selba als Wache um mi Huus lagere, so daß keina dert hi- un herzeht un nimi dr Treiba iba sie kummt; denn i (ich) lueg etze druf mit minem Aug.

Vuheißig vum messianische Friidensrich

9,9 Dü, (a) Dochta Zion, fräie di sehr (sölli) , un dü, Dochta Jerusalem, juchz! Lueg, (b) di Kenig kummt zue da, ä Grechte un ä Helfa, arm un rietet uf nem Esel, uf nem Esili dr Eselin. 9,10 Denn (a) i (ich) will de Kärre wägdoe üs Ephraim un de Ross üs Jerusalem, un dr Kregsboge soll vubroche wäre. Denn na (er) wird Friide bpfele d Mensche, un sini Herrschaft wird si vum Meer bis zuem andere un vum Schtrom bis a de Ende dr Erde. 9,11 Au loss i (ich) (a) vum Bluet vu dinem Abmachig (Abkumme) wille di Gfangene fräi üs dr Gruebe, in der kei Wassa isch; 9,12 so (a) kehrt heim zue d feschte Schtadt, de ihr uf Hoffnig gfange liege. Denn hiit vuzehl i (ich), daß i (ich) dir (b) zwäifach zruckge will.

9,13 Denn i (ich) ha ma (mir) Juda zuem Boge gschpannt un Ephraim druf glegt un will dini Buebä (Sühn), Zion, ufbiete gege dini Buebä (Sühn), Griechenland, un will di zuem Schwert vumä Riese mache. 9,14 Un dr HERR wird iba ne erschiene, un sini Pfiel wäre üsfahre we dr Blitz, un Gott dr HERR wird de Trumpete (Päpere) blose un wird herfahre in d Stürm vum Südland. 9,15 Dr HERR Zebaoth wird sie schütze, un d Schleuderschtei wäre frässä un nabwerfe un Bluet trinke we Wi un voll dvu wäre we d Zuba un we d Ecke vum Altar. 9,16 Un dr HERR, ihr Gott, wird ne zue d Ziit helfe, d Herde vu sinem Volk; denn we edli Schtei (Wackes) wäre sie in sinem Land glänze. 9,17 Denn we groß isch sini Güte un we groß isch sini Huld! Korn un Wi losst da (er) sprosse, Buesche un Maidle.

S 10. Kapitel

Dr rechte Helfa

10,1 Bitte d HERRN, daß ses rägnet zue d Ziit vum Schpoträgä, so wird dr HERR, der de Wolke macht, äich au Rägä gnoe ge fir jedes Krut uf däm Feld. 10,2 Denn de Götze schwätze Luug, un de Wahrsaga luege Trug un vuzehle nichtigi Traim, un ihr Treschte isch nigs. Drum goht des Volk in d Irri we ä Herde un (a) isch vuschmachtet, wel kei Schäfa (Hirte) do isch.

Gott rischtet si Volk zuem Kampf un fihrt`s heim

10,3 Mi Zorn (Wuet) isch entbrennt(entflammt) iba (a) de Schäfa (Hirte), un i (ich) will de Beck heimsueche; denn dr HERR Zebaoth wird sini Herde heimsueche, nämlich des Huus Juda, un wird sie zuerichte we ä Roß, des gschmückt(rüsbutzt) isch zuem Kampf. 10,4 D Eckschtei, Pfleck, Kregsboge,* (a) alli Mächtige solle üs sare vorkumme. 10,5 Un sie solle si we Riese, de im Kampf d Feind abetrambe in d Dreck uf dr Gasse, un sie solle kämpfe, denn dr HERR wird mit ne si, daß de Ritta zschande wäre. 10,6 Un i (ich) will des Huus Juda schtärke un des Huus Josef errette un will sie wida isetze; denn i (ich) erbarm mi ihra. Un sie solle si, we sie ware, als i (ich) sie nit vuschtoße ha; denn i (ich), dr HERR, bi ihr Gott un will uf sie härä. 10,7 Un Ephraim soll si we ä Riese, un ihr Herz soll frehlich wäre we vum Wi; ihri Buebä (Sühn) solles säh un sich fräie, ihr Herz soll frehlich si iba d HERRN.

10,8 I (Ich) will sie locke un sie sammle, denn i (ich) will sie erlese, un sie solle sich vumehre, we sie sich vormols gmehrt hän. 10,9 I (Ich) (a) sajt sie unda de Velka, daß sie (b) an mi denke in ferne Lända un läbä solle mit ihre Kinda un wida heimkehre. 10,10 Denn i (ich) will sie zruckbringe üs Ägypteland un sie sammle üs Assyrien un will sie ins Land Gilead un zuem Libanon bringe, daß ma nit gnoe Platz fir sie find wird. 10,11 Un wenn sie in Angscht (a) (b) durchs Meer gehn, so wird da (er) de Wellä im Meer schla, daß alli Defi vum Wassa vutrockne wäre. Do soll dann (dnoh) zue Bode sinke de Pracht Assyriens, un des Zepta Ägypte soll platz mache. 10,12 I (Ich) will sie schtärke in däm HERRN, daß sie wandle solle in sinem Name, sait dr HERR.

S 11. Kapitel

11,1 Doe dini Direne uf, Libanon, daß des Fiir dini Zedere frist(vuzehrt)! 11,2 Hiilt, ihr Zypresse; denn de Zedere sin gflogä un de Herrliche vunichtet. Hiilt, ihr Eiche Baschans; denn dr feschte Wald isch umghaue. 11,3 Ma härt de Schäfa (Hirte) hiile, denn ihri Herrlichkeit isch vunichtet; ma härt de junge Löwe brellä, denn de Pracht vum Jordan isch vunichtet.

Gegen de treulose Schäfa (Hirte) vum Volk

11,4 Des sait dr HERR, mi Gott: Heet des Schlachtvieh! 11,5 Denn ihri Käufa schlachte sie un hebed's fir kei Sin, un ihri Vukäufa schwätze: Globt isch dr HERR, i (ich) bi etze rich! Un (a) (b) ihri Schäfa (Hirte) schone sie nit. 11,6 Drum will i (ich) au nimi schone de Bwohna vum Land, sait dr HERR. Un lueg, i (ich) will de Lit flege lo, jede in de Hand vum andere un in de Hand vu sinem Kenig; sie wäre des Land zerschla, un i (ich) will sie nit errette üs ihra Hand. - 11,7 Un i (ich) hüet (heet) des Schlachtvieh fir d Händla vu d Schof un nimm ma (mir) zwei Stäbe; d eine ha i gheiße «Huld», d anderem ha i gheiße «Itracht» un de Schof gheetet. 11,8 Un i (ich) vutilgt de dräi Schäfa (Hirte) in einem Monet. Un i (ich) mocht de Schof nimi, un sie wen mi au nimi. 11,9 Un i (ich) sag: I (Ich) will äich nit hüete (heete); was do schtirbt, des schtirbt; was vuschmachtet, des vuschmachtet; un vu d Ibrigbliebene frisst jeda vum andere s Fleisch! 11,10 Un i (ich) nimm mi Schtäckä «Huld» un vubrich nen, um mi Abmachig (Abkumme) ufzhebe, den i (ich) mit alle Mensche gschlosse ha. 11,11 Un na (er) wird ufghobe am selbe Dag. Un (a) de Händla dr Schof, de uf mi achte, erkenne dra, daß ses ä Wort des HERRN war. 11,12 Un i (ich) sag zue nene: (a) Gfallt`s äich, so gän her mi Lohn; wenn nit, so len's bliebe. Un sie woge ma (mir) d Lohn dar, driißig Silberschtickli. 11,13 Un dr HERR sait zue ma (mir): Wirf's hi däm Schmelza! Ei, ä trefflichi Zahl, dere i (ich) wert gachtet bi vu nene! Un (a) i (ich) nimm de driißig Silberschtickli un wirf sie ins Huus des HERRN, däm Schmelza hi. 11,14 Un i (ich) vubrich mi andere Schtäckä «Itracht», um de (a) Bruedaschaft zwische Juda un Israel ufzhebe.

11,15 Un dr HERR sait zue ma (mir): Nimm abamols zue dir des Grät vumä Schäfa (Hirte), aba vumä nigsnutzige! 11,16 Denn lueg, i (ich) wir ä Schäfa (Hirte) im Land mache, der nohch rem Vulorene nit luege, des Vulaufene nit sueche, der des Zerbrochene nit heile un des Gsunde nit vusorge wird; aba des Fleisch vu d Fette wird da (er) frässä un ihri Klaue vurieße. 11,17 Mai iba minem nigsnutzige Schäfa (Hirte), der d Herde vulosst! Des Schwert kummt iba si Arm un iba si rechtes Aug! Si Arm soll vudorre un si rechtes Aug erlesche.

S 12. Kapitel

Gottes Schutz fir Jerusalem

12,1 Des isch de Lascht, de dr HERR akindigt.

Vu Israel sait dr HERR, der d Himmel üsbreitet un d Erdbode grindet un d Odem in d Mensch macht: 12,2 Lueg, i (ich) will Jerusalem zuem Schwankbecha zuerichte fir alli Velka ringsum, un au Juda wird's gelte, wenn Jerusalem blagret wird. 12,3 Zue d selbe Ziit will i (ich) Jerusalem mache zuem Gwichtschtei fir alli Velka. Alli, de nen wäghebe wen, solle sich dra wund riße; denn s wäre sich alli Velka uf Erde gege Jerusalem vusammle. (a) (b) 12,4 Zue der Ziit, sait dr HERR, will i (ich) alli Ross scheu un ihri Ritta irr mache, aba iba des Huus Juda will i (ich) mi Aug uff hebed un alli Ross dr Velka mit Blindheit plage. 12,5 Un de Firschte in Juda wäre sage in ihrem Herz: D Birga Jerusalems solle getroscht si in däm HERRN Zebaoth, ihrem Gott! 12,6 Zue der Ziit will i (ich) de Firschte Judas mache zuem Fiirbecke midde im Holz un (a) zue d Fackle im Schtroh, des sie vuzehre(frisst) zue d Rechte un zue d Linke alli Velka ringsum. Aba Jerusalem soll au widahi bliebe a sinem Platz.

12,7 Un dr HERR wird zerscht de Hitte Judas errette, uf des sich nit zue hoch rehmt des Huus David nohch de Birga Jerusalems gege Juda. 12,8 Zue der Ziit wird dr HERR de Birga Jerusalems bschirme, un s wird zue der Ziit bassiere, daß (a) d Schwache unda ne si wird we David un des Huus David we Gott, we dr Engel des HERRN vor ne her. 12,9 Un zue der Ziit wir i (ich) druf üs si, (a) alli Heide z vutilge, de gege Jerusalem zoge sin. 12,10 Aba iba des Huus David un iba de Birga Jerusalems will i (ich) (a) üsgieße d Geischt dr Gnade un nem Gebet. Un (b) (c) sie wäre mi aluege, der sie durchbohrt hän, un sie wäre um nen klage, we ma klagt um ä einziges Kind, un wäre sich um nen betrebe, we ma sich truurig macht um d Erschtgiborene. 12,11 Zue der Ziit wird großes gjomma si in Jerusalem, we de um (a) Hadad-Rimmon in dr Ebeni vu Megiddo war. 12,12 Un des Land wird klage, jedes Gschlecht bsunders: des Gschlecht vum Huus David bsunders un de Wieba bsunders, des Gschlecht vum Huus Nathan bsunders un de Wieba bsunders, 12,13 des Gschlecht vum Huus Levi bsunders un de Wieba bsunders, des Gschlecht Schimis bsunders un de Wieba bsunders; 12,14 so au alli andere ibrigbliebeni Gschlechta, jedes bsunders un de Wieba bsunders.

S 13. Kapitel

Üsmerze vum Götzedenscht un dr falsche Prophete

13,1 Zue der Ziit wird des Huus David un de Birga Jerusalems ä (a) (b) offeni Quelle ha gege Sinde un Dreckflecke. 13,2 Zue der Ziit, sait dr HERR Zebaoth, (a) will i (ich) d Name dr Götze üsrotte üs däm Land, daß ma ihra nimi gedenke soll; dzue will i (ich) au de (b) Prophete un alle Geischt vum Dreck üs däm Land triebä. 13,3 Un so soll`s bassiere: Wenn öbber (ebber) widahi als Prophet uftritt, dann (dnoh) soll si Vada (Babbe) un sini Muetter, de nen zeugt (ziigt) hän, zue nem sage: (a) Dü sollsch nit am Läbä bliebe; denn dü schwätzesch Mischt im Name des HERRN! Un s wäre Vada (Babbe) un Muetter, de nen zeugt (ziigt) hän, nen durchbohre, wenn na (er) als Prophet uftritt. 13,4 Denn s soll zue der Ziit bassiere, daß de Prophete, wenn sie weissage, in Schande doschtehn mit däm, was sie gsäh hän, un sie solle nimi ä hoorigä Mandel azege, um z bschieße; 13,5 sundern jeda wird sage meße: I (Ich) bi kei Prophet, sundern ä Bur (Ackama); denn vum Acka ha i (ich) mi Üskumme vu klei uf. 13,6 Un wenn ma zue nem sage wird: Was sin des fir Wunde uf dinere Bruscht?, wird da (er) sage: So wir i (ich) gschla im Huus dera, de mi liebe.

Dr gläuterte Rescht

13,7 (a) Schwert, mach di uf iba mi Schäfa (Hirte), iba d Ma, der ma (mir) dr nächste isch! sait dr HERR Zebaoth. (b) Schla d Schäfa (Hirte), daß sich d Herde vuschtrait; un i (ich) will mi Hand wende gege di Kliene. 13,8 Un s soll bassiere in däm ganze Land, sait dr HERR, daß zwei Deil drin üsgrottet wäre solle un undagoh, un nur dr dritte Deil soll drin ibrigbliebe. (a) 13,9 Un i (ich) will d dritte Deil durchs Fiir go lo un läutere, we ma Silba läutert, un nen prefä, we ma Gold preft. De wäre dann (dnoh) mi Name aruefe, un i (ich) will sie härä. I (Ich) will sage: (a) S isch mi Volk; un sie wäre sage: HERR, mi Gott!

S 14. Kapitel

14,1 Lueg, s kummt fir d HERRN de Ziit, daß ma in dinere Midde unda sich vudeilte wird, (a) was ma dir graubt het. 14,2 Denn i (ich) wir alli Heide sammle zuem Kampf gege Jerusalem. Un de Schtadt wird erobert, de Hiisa wäre üspliindat un de Wieba gschändet wäre. Un d Hälfti dr Schtadt wird gfange wäggfihrt wäre, aba des ibrigi Volk wird nit üs dr Schtadt üsgrottet wäre. 14,3 Un (a) (b) (c) dr HERR wird üszeh un kämpfe gege de Heide, we na (er) z kämpfe vor het am Dag vu d Schlacht. 14,4 Un sini Feß wäre schtoh zue der Ziit uf däm Elberg, der vor Jerusalem lit nohch Oschte hi. Un dr Elberg wird sich in d Middi schpalte, vum Oschte bis zuem Weschte, sehr (sölli) wiet üsänanda, so daß de eini Hälfti vum Berg nohch Norde un de anderi nohch Süde platz mache wird. 14,5 Un des Dal Hinnom wird vuschtopft wäre, denn des Dal wird a d Flanke vum Berg schtoße. Un ihr den abhaue, we ihr vorziite gflohe sin (a) vor rem Erdbebe zue d Ziit Usijas, vum Kenig vu Juda. Do wird dann (dnoh) kumme dr HERR, mi Gott, un alli Heilige mit nem. 14,6 Zue der Ziit wird nit Kälti noh Froscht noh Is si. 14,7 Un s wird ä einzige Dag si - (a) na (er) isch däm HERRN bekannt! -, s wird nit Dag un Nacht si, un au um d Obend wird`s lecht ha.

14,8 Zue der Ziit wäre (a) lebändigi Wassa üs Jerusalem fleße, de eini Hälfti zuem Meer im Oschte un de anderi Hälfti zuem Meer im Weschte, un so wird`s si im Summa un im Winta. 14,9 Un (a) (b) dr HERR wird Kenig si iba alli Land. Zue der Ziit wird dr HERR dr einzige si un si Name dr einzige. 14,10 Un des ganze Land wird vuwandlet wäre in ä Ebeni, vu Geba bis nohch (a) Rimmon im Süde. Aba Jerusalem wird hoch liegä un a sinem Platz bliebe, vum Door Benjamin bis a de Schtell vum erschte Door, (b) bis a des Ecktor, un vum Turm Hananel bis a d Kenig Trotti. 14,11 Un ma wird drin huuse; s wird (a) kei Bann me ge, denn (b) Jerusalem wird ganz sicha huuse.

14,12 Un des wird de Ploog si, mit der dr HERR alli Velka schla wird, de gege Jerusalem in d Kampf zoge sin: ihr Fleisch wird vufule(vuwese), während sie noh uf ihre Feß schtehn, un ihri Auge wäre in ihre Höhle vuwese un ihri Zunge im Muul (Gosch). 14,13 Zue der Ziit wird dr HERR ä großi Vuwirrig unda ne arichte, so daß eina d andere bi dr Hand packt un sini Hand gege däm andere si Hand ufhebe wird; 14,14 un au Juda wird gege Jerusalem kämpfe. Un ma wird zsämmäbringe de Sache alla Heide ringsum: Gold, Silba un Kleida ganz viel. 14,15 Un so wird dann (dnoh) de Ploog au kumme iba Ross, Mauldier, Kamele, Esel un alli Tiere, de in däm Heer sin; sie wäre vu ihr gschla gliechwe sälli. 14,16 Un alli, de ibrigbliebe sin vu alle Heide, de gege Jerusalem ziehe, wäre johrwies rufkumme, um azbäte (a) d Kenig, d HERRN Zebaoth, un um des Laubhiittefescht z hebe. 14,17 Aba iba des Gschlecht uf Erde, des nit rufzeh wird nohch Jerusalem, um azbäte d Kenig, d HERRN Zebaoth, iba des wird's nit rägnä. 14,18 Un wenn des Gschlecht dr Ägypta nit rufzeh doet un kumme doet, so wird au iba sie de Ploog kumme, mit der dr HERR alli Heide schla wird, wenn sie nit rufkumme, um des Laubhiittefescht z hebe. 14,19 Dodra bschtoht de Sinde vu d Ägypta un alle Heide, daß sie nit rufkumme, um des Laubhiittefescht z hebe.

14,20 Zue der Ziit wird uf d Schällä vu d Ross schtoh (a) «Heilig däm HERRN». Un de Tepf(Häfä) im Huus des HERRN wäre däm Zuba vor rem Altar glichgschtellt si. 14,21 Un (a) s wäre alli Tepf(Häfä) in Jerusalem un Juda däm HERRN Zebaoth heilig si, so daß alli, de do opfare wen, kumme wäre un sie nähmä un drin koche wäre. Un (b) s wird kei Händla me ge im Huus des HERRN Zebaoth zue der Ziit.

Des isch ä Bäitrag vum Dietmar Wiesler fir me Evagelium im Netz (Copyright) Dez. 1999