|
Zruck zue d Alemannische Bibel (Markgräflerland Eschbach)
D PROPHET HOSEA
Was in däm Buech schtohtS Buech Hosea (hebr. "Hoschea = Heil, Reddung") steht aam Aanfang vu dene zwällef Bicher vu de "kläne Prophede". Die werre so genennt, weil se recht korz sin un nét, weil die Bedeidung vu dem, was se aankinniche, wenicher wichdich wär. Die Judde hän die kläne Prophede zu erer änzich Buchroll sesammegefasst un hän se "die Zwällef" genennt. Ehr Reihefolch isch nét streng zeitlich geordnet. De Prophededienscht vum Hosea het sich iba e langi Zeit erstreckt, vu ungefähr 755 bis 686 v. Chr. De Hosea het in deselwe Zeit wie de Jesaja, de Micha un de Amos geläbt. Er het de Nerrergang vum Nordreich un de Ónnergang vu de Hauptstadt Samaria 722 v. Chr. meterläwe un noch zusiehn misse, wie Israel in die assirisch Gefangeschaft gfihrt wore isch. Sei Botschafde wenne sich hauptsächlich aans Nordreich Israel, wo er auch geläbt het. De Hosea het dene Ófdraach gehat, fer bloßsestelle, dass die zeh Stämm vum Nordreich Gott nét trei ware un fer devòr se warne, dass das Gericht, wo vu Gott geschickt werd, in Form vu de assirische Erowerer iba se komme dät. Die Stämm werre oft nohch ehrm wichdichde Stamm "Ephraim" benennt. Im eerschde Däl vu dem Buech gebt Gott em Hosea de Ófdraach, fer e untreii Fra se heirade, als Sinnbild fer Gott, wo sich's Volk Israel gehòl het, fer sei Fra se sin, es Volk Israel, wo em späder untrei wore isch un gehurt het. Im zweite Däl wechselt der scharfe Tadel gäh's unbußferdiche Volk un sei Fiehrer met ergreifende Ófrufe ab, fer zu Gott Kehrt se mache. Mit dene Ófrufe wéll Gott es abtrinniche Volk in seiner Lieb noch vòr'm drohende Gericht schitze. Aan änzelne Stelle gebt de Hosea Ausbligge dòdróf, dass Israel emò durch de Messias erleest werd (z. B. Kab. 2,1-2; 2,21-25; 6,1-3; 13,14; 14,4-8)We des Buech ufbaut isch
S 1. KapitelHoseas Ehe - des Zeiche fir de Untreui Israels1,1 Des isch des Wort des HERRN, des gschehe (bassiert) isch zue Hosea, däm Bue (Suhn) Beeris, zue d Ziit vum (a) Usija, Jotam, Ahas un Hiskia, dr Kenige vu Juda, un zue d Ziit (b) (c) Jerobeams, d Bue (Suhn) vum Joasch, vum Kenig vu Israel.1,2 Als d HERR afangt z schwätze durch Hosea, sait da (er) zue nem: Gang hi un nimm ä (a) (b) Hureweib un Hurekinda; denn des Land lauft des HERRN wäg d Hurarai nohch. 1,3 Un na (er) goht hi un nimmt Gomer, de Dochta Diblajims, als Wieb; de war schwanga un gebar nem ä Bue (Suhn). 1,4 Un dr HERR sait zue nem: Nenn nen Jesreel; denn s isch nur noh ä kurzi Ziit, dann (dnoh) will ich (a) de Bluetschuld vu Jesreel heimsueche am Huus Jehu un will mit däm Kenigrich vum Huus Israel ä End mache. 1,5 Zue d selbe Ziit will ich d Boge Israels vubreche in dr Ebeni Jesreel. 1,6 Un sie war abamols schwanga un gebar ä Dochta. Un na (er) sait zue nem: Nenn sie (a) Lo-Ruhama*; denn ich will mi nimi iba des Huus Israel erbarme, sundern ich will sie wägwerfe. 1,7 Doch will ich mich erbarme iba des Huus Juda un will ne helfe durch d HERRN, ihren Gott; ich will ne aba nit helfe durch Boge, Schwert, Rischtung, Roß un Kärre. 1,8 Un wo sie Lo-Ruhama entwehnt het, war sie wida schwanga un gebar ä Bue (Suhn). 1,9 Un na (er) sait: Nenn nen Lo-Ammi*; denn ihr sin nit mi Volk, so will ich au nit dr Äire si. *d...... Nit mi Volk S 2. KapitelGottes Treui ibawindet Israels Untreui2,1 *S wird aba (a) de Zahl dr Israelite si we dr Sand am Meer, der ma nit messe noh zehle ka. Un (b) s soll bassiere, aschtatt daß ma zue nene sait: «Ihr sin nit mi Volk», wird ma zue nene sage: «O ihr Kinda vum lebändige Gott!" 2,2 Denn (a) (b) (c) s wäre d Judäer un d Israelite zsämmekumme un wäre sich ei gmeinsames Obahaupt erwähle un üs däm Land rufzeh; denn dr Dag Jesreels wird ä große Dag si. 2,3 Sagt äire Breda, (a) sie sin mi Volk, un zue äire Schweschtare, (b) sie sin in Gnade.2,4 Fordere vu äira Muetter - sie isch jo nit mi Wieb, un ich bi nit ihr Ma! -, daß sie de (a) Zeiche ihra Hurarai vu ihrem Agsicht wägdoet un de Zeiche ihra Ehebrecharai zwische ihre Brüschte, 2,5 dmit ich sie nit nackt üszeh un hischtell, we sie war, als sie gibore wird, un ich sie nit mach we ä Wüschte un we ä dürres Land un sie nit vor Durscht schterbe los! 2,6 Un ich will mich ihra Kinda nit erbarme, denn sie sin Hurekinda. 2,7 Ihri Muetter isch ä Hure, un de sie trage het, tribt s schändlich un sait: (a) I (Ich) will mine Liebhaba nohchlaufe, de ma (mir) mi Brot un Wassa gän, Wulle un Flachs, El un Trank. 2,8 Drum lueg, ich will ihr d Wäg mit Dorne vuschperre un ä Muure zeh, daß sie ihr Pfad nit finde soll. 2,9 Un wenn sie ihri Liebhaba nohchlauft un sie nit ihole ka, un wenn sie nohch ne suecht un sie nit finde ka, so wird sie sage: I (Ich) will wida zue minem frehere Ma go; denn dertmols isch´s ma (mir) bessa gange als etzed. 2,10 Aba sie will nit erkenne, daß ich´s bi, (a) wo ihr Korn, Wi un El ge het un viel Silba un Gold, des sie däm Baal z Ehre vubruucht hän. 2,11 Drum will ich mi Korn un mi Wi mir wida nähmä zue sinere Ziit un mi Wulle un mi Flachs ihr wäg riße, womit sie ihri Nackedei (Blößi) deckt. 2,12 Dann (Dnoh) will ich (a) ihri Scham ufdecke vor d Auge ihra Liebhaba, un nemads soll sie üs minare Hand rette. 2,13 Un ich will ä End mache mit alla ihra Fräid (Freud), Feschtli, Näimonde, Sabbate un alli ihri Firtige. 2,14 Ich will ihri Wischtöck un Fiegebäum vuwildere losse, wel sie sait: «Des isch mi Lohn, der ma (mir) mini Liebhaba ge hän." Ich will ä Wildnis üs sene mache, daß de Tiere vum Feld sie frässä soll. 2,15 So will ich heimsueche an ihre de Däg vu d Baale, an däne sie Rauchopfa darbringt un sich mit Schtirnriefe un Halsbända schmickt un ihre Liebhaba nohchlauft, mich aba vugißt, sait dr HERR. 2,16 Drum lueg, ich will sie locke un will sie in d Wüschte fihre un (a) fründlig mit ihre schwätze. 2,17 Dann (Dnoh) will ich ihre vu dorther ihri Wiberge ge un des (a) Dal Achor* zuem Door dr Hoffnig mache. Un derthi wird sie willig folge we zue d Ziit ihra juged, als sie üs Ägypteland zoge isch. 2,18 So dann, sait dr HERR, wirsch dü mich nenne (a) «Mi Ma» un ni mi «Mi Baal». 2,19 Denn ich will d Name d Baale vu ihrem Muul (Gosch) wägdoe, daß ma ihra Näme nimi gedenke soll. 2,20 Un (a) ich will zue d selbe Ziit fir sie ä Abmachig (Abkumme) schleße mit d Tierli uf fem Feld, mit d Vegel unda räm Himmel un mit d Wirma vum Erdbode un will Boge, Schwert un Rischtung im Land vubreche un (b) will sie sicha wohen(huuse) losse. 2,21 Ich will mich mit dir vulobe fir alli Ewigkeit, ich will mich mit dir vulobe in Grechtigkeit un Recht, in Gnade un Barmherzigkeit. (a) 2,22 Ja, in Treui will ich mi mit dir vulobe, un dü wirsch (a) d HERRN erkenne. 2,23 Zue d selbe Ziit will ich erhöre, sait dr HERR, ich will d Himmel erhöre, un dr Himmel soll d Bode erhöre, 2,24 un d Bode soll Korn, Wi un El erhöre, un selli solle Jesreel erhöre.* *«Jesreel» ka heiße " Gott sajt i » un meint de fruchtbari Ebeni, au aba (Vers 25) d Prophetesuhn, wella nomol ganz Israel vutritt (vgl. Kap 1,4). 2,25 Un ich will len(ihn) mir in des Land isaje un mich erbarme iba (a) Lo-Ruhama, un (b) (c) (d) ich will sage zue Lo-Ammi: "Dü bisch mi Volk», un na (er) wird sage: "Dü bisch mi Gott." |
S 3. KapitelGottes Langmuet wird si Volk zruckgwinne3,1 Un dr HERR sait zue ma (mir): (a) Gang noh eimol hi un wirb um ä buhlerisches un ehebrecherisches Wieb, we denn dr HERR um de Israelite wirbt, obwohl sie sich zue fremde Götta kehre un (b) Trubekueche liebe. 3,2 Un ich ha sie ma (mir) kauft fir fuchzehn Silbaschtickle un fuchzehn Scheffel Gerschte 3,3 un sag zue nare(ihre): Langi Ziit sollsch dü bliebe, ohni z hure un ohni nem Ma azgkere, un au ich will nit zue dir igo. 3,4 Denn langi Ziit wäre de Israelite ohni Kenig un ohni Oberi bliebe, ohni Opfa, ohni Schteimol, ohni Efod un ohni Huusgott. (a) 3,5 Dnohch wäre sich de Israelite umkehre un (a) (b) d HERRN, ihr Gott, un ihr Kenig David sueche un wäre mit Bibbere (Zitter) zuem HERRN un sinere Gnade kumme in d letschte Ziit.S 4. Kapitel4,1 Horche, ihr Israelite, sell(des) HERRN Wort! Denn dr HERR het Grund (Ursache), z schelte, de im Land wohen(huuse); denn s isch kei Treui, kei Lebi (Liebe) un kei iisicht Gottes im Land, 4,2 sundern Vuflueche, Lege, Morde, Schtähle un Ehebreche hän ibahandgnumme, un ä Bluetschuld kummt nohch dr andere. 4,3 Drum wird des Land dirr schtoh, un alli sini Iwohna wäre vuwelke (dherwelke); au de Tiere(Tierli) uf däm Feld un d Vegel unda däm Himmel un d Fisch im Meer wäre wäggrafft.4,4 Doch soll ma nemads schelte noh zrechtwiese, sundern aällei di, Prieschta, ha ich z schelte. 4,5 Drum sollsch dü am Dag flege, un dr Prophet soll bi Nacht näbe dir flege; au di Muetter will ich hige. 4,6 Mi Volk isch dhi, wel´s ohni Wisse isch. Denn dü hesch s Wisse rüssgworfe; drum will ich dich au vuwerfe, daß dü nimmi mi Prieschta si sollsch. Dü vugißes des Gsetz vu dinem Gott; drum will au ich dini Kinda vugässä. 4,7 Je me ihra wäre, desto me sindige sie gege mich; drum will ich ihri Ehri zschande mache. 4,8 Sie nähren sich vu d (a) (b) Sündopfa vu minem Volks un sin gierig nohch sinere Schuld. 4,9 Drum soll´s däm Prieschta go we däm Volk; denn ich will ihr Doe heimsueche un nem zruck ge, we er's vudent: 4,10 Sie wäre ässä un nit satt wäre, Hurarai triebä un sich nit mehre, wel sie d HERRN vulo hän un nen nit achte. 4,11 Hurarai, Wi un Trunk mache toll. 4,12 Mi Volk (a) bfrogt si Holz, un si Bengel(Schtäckä) soll nem antworte; denn dr (b) Geischt dr Hurarai vufihrt sie, daß sie mit ihra Hurarai ihrem Gott wäglaufe. 4,13 Obe (a) uf d Berge opfare sie, un uf d Hiigel räuchere sie unda d Eiche, Linde un Bueche; denn ihr Schatte erfrischt. Drum wäre äiri Techtare au zue Hure un äiri Bräute zue Ehebrecherinne. 4,14 Ich will's au nit wehre, wenn äiri Techtare zue Hure un äiri Bräute zue Ehebrecherinne wäre, wel (a) ihr selba absäits gehn mit d Hure un mit d Tempeldirne opfare un so des dumme (törichte) Volk zuem Fall kummt. 4,15 Willsch dü, Israel, scho hure, so soll Juda sich nit au vuschulde! (a) Gehn nit hi nohch Gilgal un kumme nit nuf nohch (b) Bet-Awen un (c) schwere nit: So wahr dr HERR läbt! 4,16 Denn Israel lauft dhi we ä tolli Chueh; soll do dr HERR sie wiede losse we ä Lamm uf freiem Feld? 4,17 Ephraim het sich zue d Götze gsellt; so loß ses hifahre. 4,18 Sie hän sich dr Schwelgarai un Hurarai ergebe; ihri Schamlose hän Luscht a dr Schand. 4,19 D Wind mit sinene Fligel wird sie packe (fasse), un iba ihri Opfa solle sie zschande wäre. S 5. KapitelDrohig gege de Fihrer Israels5,1 So häre etze des, ihr Prieschta, un merke uf, dü Huus Israel, un nimm zue Ohre, dü Huus vum Kenig! Denn äich isch des Recht avuträut! Ihr aba sin ä Schlinge fir Mizpa wore un ä ufgschpanntes Netz uf däm Tabor 5,2 un ä defi Gruebe zue Schittim; drum mueß ich sie allisamt schtrofe. 5,3 Ich kenn Ephraim guet, un Israel isch vor mir nit vuborge; (a) (b) Ephraim isch etze ä Hure un Israel dreckig (unrein). 5,4 Ihri bese Tate loss ses nit zue, daß sie umkehre zue ihrem Gott; denn sie hän ä (a) Geischt dr Hurarai in ihrem Herz, un d HERRN kenne sie nit. 5,5 Gegä Israel ziigt si Hochmuet; drum soll Israel un Ephraim falle (um) ihra Schuld wägä; au Juda soll mit tene falle. 5,6 Alsdann wäre sie kumme mit ihre Schof un Rinda, d HERRN zue sueche, aba nen nit finde; denn na (er) het sich vu nene gwandt. (a) 5,7 Sie sin däm HERRN untreu un ziige fremdi Kinda; drum wird sie au dr (a) Näimond frässä samt ihrem Erbdeil. 5,8 (a) (b) Blose de Trumpete (Päpere) zue Gibea, ja, päpare zue Rama, ja, ruefe lut zue (c) Bet-Awen: Ma isch hinda dir her, Benjamin! 5,9 Denn Ephraim soll zue na Wüschte wäre zue d Ziit, wenn ich sie schtrofe wir. Dvor ha ich de Schtämm Israel treu gwarnt. 5,10 Di Obere vu Juda sin däne glich, de (a) de Grenze vurucke; drum will ich mi Zorn (Wuet) iba sie üsschitte we Wassa. 5,11 Ephraim liedet Gwalt, vutramt isch des Recht; denn s gfallt nem, däm Nichtige nohchzlaufe. 5,12 Ich bi fir Ephraim we ä Motte un fir des Huus Juda we ä Made. 5,13 Als aba Ephraim sini Kranket un Juda sini Wunde gschpiirt (gfehlt) het, (a) (b) (c) zeht Ephraim hi nohch Assur un schickt zuem Kenig Jareb. Aba sella ka äich nit helfe noh äiri Wunde heile. 5,14 Denn ich bi fir Ephraim (a) we ä Löwe un fir des Huus Juda we ä junge Löwe. Ich, ich vurieß sie un gang dvu; ich schlepp sie wäg, un nemads ka sie rette.5,15 Ich will wida an mi Platz go, bis sie ihri Schuld erkenne un mi Gsicht sueche; (a) wenn's ne schlecht ergoht, so wäre sie mich sueche: S 6. Kapitel"6,1 Kumme, ma (mir) welle wida zuem HERRN; denn na (er) het uns (a) vurisse, er wird uns au heile, er het uns gschla, er wird uns au vubinde. 6,2 Na (Er) (a) macht uns lebändig nohch zwei Däg, er wird uns am dritte Dag ufrichte, daß ma (mir) vor rem läbä wäre. 6,3 Len uns druf acht ha un dnohch vulange, d HERRN zue erkenne; denn na (er) wird vorbreche we de scheni Morgeröti un wird zue uns kumme we ä Rägä, we ä Schboträge, der des Land fiicht macht."6,4 Was soll ich dir doe, Ephraim? Was soll ich dir doe, Juda? Denn (a) äiri Lebi (Liebe) isch we ä Wolke am Morge un we dr Tau, wella freh am Morge vugoht. 6,5 Drum ha ich drii gschla durch de Prophete un (a) ha sie tot gmacht durch de Wort üs minem Muul (Gosch), daß mi Recht we des Lecht vorkummt. 6,6 Denn (a) (b) (c) (d) ich ha Luscht an der Lebi (Liebe) un nit am Opfa, an dr iisicht Gottes un nit am Brandopfa. Gegen Israels Kenig un ihri Abkumme ( Bündnisse )6,7 Sie hän d Packt(s Abkumme) ibaträte bi Adam*; dert wäre sie ma (mir) untreu. *d. . dr Name eina Schtadt (vgl. Jos 3,16). 6,8 Gilead isch ä Schtadt volla Ibeltäta, bfleckt vu Bluetschuld. 6,9 Un de Rotte vu d Prieschta sin we de Raiba (Deb, Vubrecha), de wo uf d Lit lauere; sie morde uf däm Wäg, wo nohch Sichem goht, ja, Schandtate mache(vollfiire,vollbringe) sie. 6,10 Ich sieh im Huus Israel, wovor ma (mir) graut; denn do (a) tribt Ephraim Hurarai un Israel macht sich unrein (dreckig). 6,11 Au Juda wird noh ä Ernte vor sich ha.S 7. Kapitel7,1 Wenn ich (a) vu minem Volk s Los wende un Israel heile will, so zeigt sich zerscht de Sinde Ephraims un de Bosget Samarias, we sie Lug un Trug triebä un d Raiba(Diebe) ischtiege un de Vubrecha uf d Schtroß plündere. 7,2 Trozdäm wen sie nit isähe, daß ich alli ihri Bosget merke. Ich sieh aba ihr beses Doe scho, des sie allehalba triebä. 7,3 Sie erfreue d Kenig mit ihra Bosget un Oberi mit ihrem Luug; 7,4 sie sin allisamt Ehebrecha, gleehend we ä Bachofe, wo dr Beck heizt, wenn na (er) d Deig üsknetet het un nen durchsiire un ufgoh losst. "7,5 Hiit isch unsarem Kenig Fescht!" Do wäre de Obere toll vum Wi, un er zeht de Schpötta zue sich. 7,6 Denn ihr Herz isch in heißa Gluet we ä Bachofe, wenn sie Beses üsdenke. Ihri Wuet schloft di ganz Nacht, aba am Morge brennt´s lichterloh. 7,7 Allisamt sin sie ufgheitzt we ä Bachofe, so daß sie ihri Richta frässä; ja, alli ihri Kenig falle, un s isch keina unda ne, wo mich areft.7,8 Ephraim mengt sich unda de Velka; Ephraim isch we ä Weihe, de nemads umedrillt. 7,9 Fremdi frässä sini Kraft, doch er will´s nit merke; sini Hoor sin scho grau wore, doch er will´s nit merke. 7,10 Gege Israel ziigt sini Schtolz (Hochmuet), trozdäm kehre sie sich nit um zuem HERRN, ihrem Gott, froge au trotz alledäm nit nohch nem. 7,11 Denn Ephraim isch we ä dummi Dube, de sich liecht alocke losst. Etze ruefä sie Ägypte a, dann (dnoh) (a) laufe sie nohch Assur. 7,12 Aba indäm sie hi- un herlaufe, will ich mi Netz iba sie werfe un sie runtahole we Vegel unda däm Himmel; ich will sie schtrofe, we´s ihra Gmeind vuzehlt wore isch. 7,13 Mai äich, wella vu ma (mir) wieche! Ihr solle vutilgt wäre; denn ihr sin abtriinnig wore vu ma (mir). (a) Ich wott sie scho erlese; aba sie schwätze Luug gege mich. 7,14 Au ruefä sie mich nit vu Herze a, sundern mache ä Gheul uf ihrem Laga (Nescht). Sie ritze sich wund um Korn un Wi, aba mir folge sie nit. 7,15 Ich lehr sie Zucht un schtärk ihri Ärm; aba sie denke Beses gege mich. 7,16 Sie bekähre sich, aba nit recht, sundern (a) sin we ä schlaffe Boge. Drum wäre ihri Obere durchs Schwert falle wägä dr Frechheit ihra Zunge. Des soll ne in Ägypteland zuem Schpott wäre. ´8. KapitelIsraels falscha Gottesdenscht8,1 Schtoß lut in de (a) Trumpete (Päpere)! S kummt iba des Huus des HERRN (b) we ä Adla, wel sie (c) mi Abkumme (Packt) ibaträte un sich gege mini Gebote uflehne. 8,2 Wohl brelle sie zue ma (mir): "Dü bisch mi Gott; mir, Israel, kenne dich." 8,3 Doch Israel vuwirft des Guete; drum soll dr Feind sie jage. 8,4 Sie (a) mache Kenige, aba ohni mich; sie setzä Oberi i, un ich darf´s nit wisse. Üs ihrem Silba un Gold mache sie Götze, dmit sie jo bald üsgrottet wäre! 8,5 (a) (b) Di Kalb, Samaria, vuwerf ich. Mi Zorn (Wuet) isch gege sie entbrannt(entflammt). We lang soll des noh ago? Sie kenne doch nit ungschtroft bliebe, de Buebä (Sühn) Israel. 8,6 Ä Goldschmied het des Kalb gmacht, un s ka doch kei Gott si; drum soll des Kalb Samarias zerpulvert wäre. 8,7 Denn sie saje Wind un wäre Schturm ernte (erne). (a) Ihri Saat soll nit ufgoh; was trozdäm ufwächst, git kei Mehl; un wenn´s ebis bringe wird, solle Fremdi´s vuschlinge. 8,8 Vuschlunge wird Israel; d Heide gehn mit tene um we mit (a) nem Gfäß, des nemads ha will; 8,9 denn (a) sie laufe nohch Assur, isam we ä Wildesel, un Ephraim buhlt mit Gschenkli. 8,10 Au wenn sie unda d Heide üsdeile, will ich sie doch etzed isammle; sie solle's bald med wäre, Kenige un Oberi z salbe.8,11 Ephraim het sich vieli Altäre gmacht; aba sie sin nem zue na Sinde wore. 8,12 Wenn ich nem au noh so vieli vu mine Gebote ufschreib, so wäre sie doch gachtet we ä fremdi Lehr. 8,13 Wenn sie au (a) viel opfare un Fleisch herbringe un ässä's, so het doch dr HERR kei Gfalle dra, sundern na (er) will ihra Schuld gedenke un ihri Sinde heimsueche. Sie (b) solle wida zruck nohch Ägypte! 8,14 Israel vugißt si Schepfa un baut Paläscht, un Juda macht vieli festi Schtädt; aba ich will (a) (b) Fiir in sini Schtädt schicke, des soll sini Paläscht vuzehre(frässä). S 9. KapitelD Fräid (Freud) isch dohi, d Vugeltig isch do9,1 Dü darfsch di nit fräie, Israel, noh di rehme we de Velka; denn dü laufsch mit dinere (a) Hurarai dinem Gott wäg; gern nimmsch dü Hurelohn uf allene Tenne. 9,2 Drum solle Tenne un Trotti sie nit nähre, un dr Wi soll lene fehle. 9,3 Sie solle nit bliebe im Land des HERRN; sundern (a) Ephraim mueß wida nohch Ägypte un mueß in Assyrien Unreines ässä. 9,4 Dert wäre sie däm HERRN kei Trinkopfa vum (üs) Wi bringe, un ihri Schlachtopfa wäre nem nit freud si. Ihr Brot soll si we des Brot dr Truurnde, a däm unrein wäre alli, de dvu ässä; denn ihr Brot meße sie fir sich ällei ässä, doch s soll nit in des HERRN Huus brocht wäre. 9,5 Was wen ihr dann (dnoh) in d Feschtziite un a d Fiirtige des HERRN doe? 9,6 Lueg, sie meße furt wägä dr Vuwüschtig. Ägypte wird sie sammle un Memfis sie bierdige. (a) Nessle wäre wachse, wo etzed ihr koschtbares Silba isch, un Dorne in ihre Hittene. 9,7 D Ziit dr Heimsuechig isch kumme, d Ziit dr Vugeltig; däm wird Israel innewäre.." Ä Narr isch dr Prophet un vuruckt dr Ma des Geischtes!" Ja, wäge dinere große Schuld un um d große Afeindig wille! 9,8 Ephraim luegt (schpäht) wohl üs nohch minem Gott; aba etze schtelle sie däm Prophet Falle uf all sinene Wäg, Afeindig selbscht im Huus vu sinem Gott. 9,9 Deef vudorbe isch ihr Doe we in d (a) (b) (c) Däg vu Gibea; drum wird da (er) ihra Schuld gedenke un ihri Sinde heimsueche. Israels Undank gege Gottes Wohltate9,10 I (Ich) (a) find Israel we Triebel in dr Wüschte un ha äiri Vädare gsäh we de erschte Fiege am Fiegebaum; aba dnoh gehn sie zuem (b) Baal-Peor un globten sich däm schändliche Abgott un wäre so zuem Greuel we ihri Liebhaba. 9,11 Drum mueß de Herrlichkeit Ephraims we ä Vogel wegflege, daß sie nit gebiire nohch trage noh schwanga wäre solle. 9,12 Un wenn sie ihri Kinda au großzöge, will ich sie doch kindalos mache, so daß kei Mensch me do isch. Ja, weh nene, wenn ich vu nene gwiche bi!9,13 Wo ich Ephraim gsäh ha, war´s (a) herrlich abäut we Tyrus; aba etze mueß ses sini Kinda rüsge däm Todschläga. 9,14 HERR, gib bene - was dü nene ge wilsch? Gib bene unfruchtbari (saftlosi) Lyba (Ranze) un trockeni Buse! 9,15 All ihri Bosget gschied zue Gilgal; dert wär ich ne feind. So will ich sie um ihr beses Doe wägä üs minem Huus schtoße un nene kei Lebi (Liebe) me erwiese; denn alli ihri Obere sin abtrünnig. 9,16 Ephraim isch gschla, si Wurzle isch vudorrt, so daß sie kei Frucht me bringe kenne. Au wenn sie gebiire däte, will ich doch de ersehnti Frucht ihra Lyba (Ranze) umbringe. 9,17 Mi Gott wird sie vuwerfe, wel sie nen nit härä wen, un sie solle unda d Heide umherirre. S 10. KapitelS Gricht iba Kenigtum un Götzedenscht10,1 Israel isch ä (a) dicke rankende Wischtock, der sini Frucht trait. Aba je me Fricht da (er) het, desto me Altäre mache sie; wo des Land am beschte war, do richtete sie di schenschte (b) Schteimole uf. 10,2 Ihr Herz isch falsch; etze wird sie ihri Schuld treffe. Ihri Altäre solle vubroche un ihri Schteimole kappüt gmacht wäre. 10,3 Scho meße sie sage: Mir hän kei Kenig, denn ma (mir) firchte d HERRN nit. Was ka uns dr Kenig etze helfe? 10,4 Sie schwätze un schwöre falsch un schleße Bündnisse, un ihr Recht greent we giftiges Kruut uf alle Furche im Feld.10,5 D Inwohna vu Samaria sorge sich um des Kalb zue (a) Bet-Awen. Sie Volk träuert drum, un sini Götzepfaffe zittere um sini Herrlichkeit; denn sie wird vu nene wäggfihrt. 10,6 Ja, des Kalb wird nohch Assyrien brocht (a) zuem Gschenk fir d Kenig Jareb. So mueß Ephraim zschande wäre un Israel bschämt si trotz ihra Schläue. 10,7 Denn dr Kenig vu Samaria isch dhi we Schum uf fem Wassa. 10,8 D Höhä zue Awen sin vuweschtet, uf däne sich Israel vusindigt het; (a) Dischtle un Dorne wachse uf ihre Altäre. Un sie wäre sage: (b) (c) Ihr Berge, vudecke uns! un: Ihr Hiigel, falle iba uns! 10,9 Israel, dü hesch sit d (a) Däg vu Gibea gsindigt; dert sin sie gege mi uf gschtande. Sollt drum nit in Gibea dr Kreg iba sie kumme wägä d bese Lit? 10,10 Ich wir sie züchtige nohch minem Wille; Velka soll gege sie vusammelt wäre, wenn ich sie schtrofe wir wägä ihra zweifache Sinde. 10,11 Ephraim war ä jungi Chueh, dra gwohnt, gern z dresche. Aba ich ha nem ä Joch uf si schenes Knick glegt; ich will Ephraim ischpanne; Juda soll pflege un Jakob egge. 10,12 Sajet Grechtigkeit un erntet nohch rem Maße dr Lebi (Liebe)! (a) Pflege ä Näjes(Naies), (b) solang s Ziit isch, d HERRN z sueche, bis sa(er) kummt un Grechtigkeit iba äich rägne losst! 10,13 Ihr aba (a) pflegt Beses un ernte Übeltate un ässä de Luugefrichte. Wel dü dich etze vulosesch uf di Wäg un uf de Zahl dina Helde, 10,14 drum soll sich ä Gwimmel ufhebe in dinem Volk, daß alli dini Feschtunge vuschtört wäre, gliechwe Schalman vuschtört het Bet-Arbeel dertmols im Kreg, als de Muetter vuschmettat wird samt d Kinda. 10,15 So soll's äich zue Bethel au ergoh um äira große Bosget wille; scho freh am Morge wird dr Kenig vu Israel undagoh. S 11. KapitelGottes heilige Lebi (Liebe)11,1 Wo Israel jung war, (a) ha ich nen leb(lieb) ka un (b) (c) ha nen gruefe, mi Bue (Suhn), üs Ägypte; 11,2 aba wenn ma sie etzed rueft, so wende sie sich dvu un opfare d Baalen un räuchere d Bilda. 11,3 Ich ha Ephraim laufe glehrt un ha nen uf mi Ärm gnumme; aba sie gmerkte's nit, we ich ne ghulfe ha. 11,4 Ich ha sie ä menschliches Joch zeh lo un in Seila dr Lebi (Liebe) un ha nene des Joch uf ihrem Knick trage ghulfe un ha nene Ässä ge, 11,5 daß sie nit wida nohch Ägypteland zruckgo däte. Etze aba mueß Assur ihr Kenig si; denn sie wen sich nit bekehre. 11,6 Drum soll des Schwert iba ihri Schtädt kumme un soll ihri Riegel vubreche un sie frässä wägä ihrem Vorhabe. 11,7 Mi Volk isch med, sich zue mir zue kehre, un wenn ma ne predigt, so richte sich keina uf.11,8 We ka ich dich priesge, Ephraim, un dich üsliefere, Israel? We ka ich dich priesge glich Adma un di zuerichte we Zebojim? (a) Mi Herz isch anderen Sinnes, alli mini Barmherzigkeit isch entbrennt(entflammt). 11,9 Ich will nit doe nohch minem grimmige Zorn (Wuet) noh Ephraim wida vuderbe. Denn ich bi Gott un nit ä Mensch un bi dr Heilige unda dir un will nit kumme, zue vuheere. (a) 11,10 Alsdann wird ma däm HERRN nohchfolge, un (a) er wird brülle we ä Löwe. Un wenn na (er) brülle wird, so wäre zitternd herbaikumme (b) sini Buebä (Sühn) vu Weschte her. 11,11 Un au üs Ägypte kumme sie vuschrocke we Vegel un üs däm Land Assur we Duebe; un ich will sie wida huuse losse in ihre Hiisa, sait dr HERR. S 12. KapitelD Schtammvada Jakob als Urbild vu sinem Volk12,1 In Ephraim isch allenthalba Luug gege mich un im Huus Israel falsche Gottesdenscht. Aba au Juda hebt (haltet) nit fescht an Gott un a däm Heilige, der treu isch. 12,2 Ephraim weidet Wind un lauft däm Oschtwind nohch, un jede Dag mehrt´s de Luug un Gwalttat. (a) Sie schleße mit Assur ä Abmachig (Abkumme) un bringe El nohch Ägypte. 12,3 Drum wird dr HERR mit Juda rechte. Na (Er) wird Jakob heimsueche nohch sinem Wandel un nem zruck ge nohch sinem Tüen (sine Tate). 12,4 Na (Er) het scho (a) im Muetterleib si Brueda bschiese un (b) im Mannesalta mit Gott gkämpft. 12,5 Na (Er) het kämpft mit däm Engel un gsiegt, er hiilt un bittet nen. Dann (Dnoh) het da (er) nen zue (a) Bethel gfunde un dert mit nem gschwätzt 12,6 - dr HERR isch dr Gott Zebaoth, (a) HERR isch si Name -. 12,7 So bekehr di etze zue dinem Gott, heb fescht an Barmherzigkeit un Recht un hoff imma uf di Gott!12,8 We Kanaans Händla het Ephraim ä falschi Woog (Waage) in sinere Hand un bschießt gern; 12,9 denn na (er) sait: (a) I (Ich) bi rich, i (ich) ha gnoe! Bi all minem Mehä wird ma kei Schuld a ma (mir) finde, de Sindig isch. 12,10 Ich aba, dr HERR, bi di Gott vu Ägypteland her un will di wida in Zelte huuse losse we in dr Wüschteziit. 12,11 Ich schwätz wida zue d Prophete, un ich bi's, der viel Offenbarig git un durch de Prophete sich kunddoet. Uf Israels Götzedenscht kunnt Israels Undagang12,12 In (a) Gilead vuebe sie Greuel, drum wäre sie znicht; un zue (b) Gilgal opfare sie Schtier, drum solle ihri Altäre wäre we Schteihufä a d Furche im Feld. 12,13 Jakob mueß fliehe in des Land Aram, un (a) Israel mueß um ä Wieb dene, um ä Wieb mueß sa (er) d Herde hüete (heete). 12,14 Aba dnoh (a) fihrt dr HERR durch ä Prophete Israel üs Ägypte, un durch ä Prophete het er sie hüete (heete) glo. 12,15 Etze aba het nen Ephraim bitta vertäubt (vuziirnt); drum wird ihr Bluet iba sie kumme, un ihr Herr wird dene zruckzahle de Schmach, de sie nem aden.S 13. KapitelGottes Gricht iba Ephraim13,1 Solange Ephraim nohch minem Gebot gschwätzt het, war ra (er) obe in Israel. Dnohch vusindigt da (er) sich durch Baal un isch dhi gschtorbe. 13,2 Trozdäm sindige sie wida: Üs ihrem Silba (a) gieße sie Bilda, we sie sich's üsdenke, Götze, de doch nur Schmiedawerk sin. Dann (Dnoh) sage sie vu nene: Wer de Kälba küsse will, der soll Mensche opfare. 13,3 Drum wäre sie si (a) we ä Wolke am Morge un we dr Tau, der freh am Morge vugoht; ja, (b) we Schpreu, de vu dr Tenne vuweht wird, un we Rauch üs däm Fenschta.13,4 Ich aba (a) bi dr HERR, di Gott, vu Ägypteland her, un dü solltscht kei andere Gott kennen als mich un kei Heiland als ällei mich. 13,5 Ich (a) ha mich jo dir agnumme a in dr Wüschte, im diirre Land. 13,6 Aba als sie gweidet ware, daß sie satt wäre un gnoe hän, het sich ihr Herz erhobe; drum vugässä sie mich. (a) 13,7 So will ich fir sie (a) we ä Löwe wäre un we ä Pantha am Wäg uf sie lauere. 13,8 Ich will sie afalle we ä Bärin, der ihri Junge gnumme sin, un will ihr vuschtocktes Herz vurieße un will sie dert we ä Löwe frässä; di wilde Tiere solle sie vurieße. 13,9 Israel, (a) dü bringsch di ins Ungliick; denn di Heil schtoht ällei bi mir. 13,10 (a) Wo isch di Kenig, der dir helfe ka in alle dine Schtädt, un dini Richta, vu däne dü gsait hesch: Gib ma (mir) ä Kenig un Oberschti? 13,11 Ich gib dir Kenig in minem Zorn un will sie dir nähmä in minere Wuet. 13,12 D Schuld Ephraims isch zsämmebunde, un sini Sinde sin sicha vuwahrt. 13,13 Wehe kumme, daß sa (er) gibore wäre soll, aba na (er) isch ä unvuschtändiges Kind: Wenn de Ziit kumme isch, so will la (er) d Mueterschoß nit durchbreche. 13,14 Aba ich will sie üs däm Totereich erlese un (a) (b) (c) vum Tod errette. (d) Tod, ich will dir ä Gift si; Totereich, ich will dir ä Pescht si; Rache kenn ich nimi. Samarias Zerstörig13,15 Denn wenn Ephraim au zwische Breda Frucht brint, so wird doch ä Oschtwind des HERRN üs dr Wüschte ruffahre, daß si Brunne vutrocknet un sini Quelle vusiegt, un na (er) wird raube si Schatz, alles koschtbare Gerät.S 14. Kapitel14,1 Samaria wird wescht wäre; denn s isch sinem Gott unghorsam. Sie solle durchs Schwert falle un ihri kleine Kinda vuschmettat un (a) ihri Schwangere ufgschlitzt wäre.Mahnig zue d Umkehr un Vuheißig vum kommende Heil14,2 (a) (b) Bekehr di, Israel, zuem HERRN, dinem Gott; denn dü bisch gflogä um dinere Schuld wille. 14,3 Nähme de Wort mit äich un bekehrt äich zuem HERRN un sage zue nem: Vugib uns alli Sinde un doe uns wohl, so wen ma (mir) (a) opfare d Frucht unsera Lippe. 14,4 Assur soll uns nit helfe; ma (mir) wen nimi uf Rosse rite, au nimi sage zue d Werke unsera Händ (Pfode): «Ihr sin unsa Gott." Denn bi dir find di Vuwaiste Gnade. 14,5 So will ich ihri Abtrünnigkeit wida heile; gerne will ich sie liebe; denn mi Zorn (Wuet) soll sich vu nene wende. 14,6 Ich will fir Israel we d Tau si, daß s blehä soll we ä Lilie, un sini Wurzle solle üsschla we ä Linde 14,7 un sini Zwiegli sich üsbreite, daß ses so schen isch we ä Elbaum un so guete Gruch git we d Linde. 14,8 Un sie solle wida unda minem Schatte hocke; vu Korn solle sie sich nähre un blehä we ä Wischtock. Ma soll sie rehme we d Wi vum Libanon. 14,9 Ephraim, was solle dir wida de Götze? Ich will di erhärä un fihre, ich will si we ä greenendi Tanne; vu mir gregsch dü dini Fricht.14,10 Wer isch weise, daß sa (er) des vuschtoht, un schlau, daß sa (er) des isieht? Denn de Wäg des HERRN sin richtig, un di Grechte wandle druf; aba de Ibaträta kumme uf nene zue Fall. Letschte Änderungen |