S´1. Kapitel

Dr Dag vum Zorn (Wuet) Gottes

1,2 I(Ich) will alles vum Erdboden wägraffe, sait dr HERR. 1,3 I(Ich) will Mensch un Vieh, d Vegel vum Himmel un d Fisch im Meer wägraffe; (a) i(ich) will z Fall bringe di Gottlose, jo, i(ich) will de Mensche üsrotte vum Erdbode, sait dr HERR. 1,4 I(Ich) will mi Hand üsschtrecke gege Juda un gege alli, de in Jerusalem huuse, un will der Platz üsrotte, was vum Baal noh ibrig isch, dzue de Näme dr (a) (b) Götzepfaffe un Prieschta 1,5 un de (a) uf d Dächa abäte (ahimmle) s Heer vum Himmel, de`s abäte (ahimmle) un schwöre doch bim HERRN un au bi (b) Milkom 1,6 un de des HERRN ablen un de noh rem HERRN nigs froge un nen nit achte.

1,7 Sin (a) schtill vor Gott däm HERRN, denn d Dag des HERRN isch nooch; denn dr HERR het ä Schlachtopfa grichtet un sini Gäscht dzue glade. 1,8 Un am Dag vum Schlachtopfa des HERRN will i(ich) heimsueche de Obere un de Buebä(Sühn) vum Kenig un alli, de ä fremdländisches Gwand (Häß) a hän. 1,9 Au will i(ich) zue d selben Ziit de heimsueche, de iba de Schwelle schpringe, de ihrem Herrn Huus fille mit Rauben un Trügen.

1,10 Zue d selbe Ziit, sait dr HERR, wird sich ä lutes Gschrei (Geblär) ufhebe vum Fischdor her un ä Ghiil vu d Naischtadt un ä großes Gjamma vu d Hiigel. 1,11 Hiile, de ihr im «Schtampfer» wohnt; denn des ganze Krämavolk isch dhi, un alli, de Geld wechsle, sin üsgrottet. 1,12 Zue d selbe Ziit will i(ich) Jerusalem mit d Lampe durchsueche un ufschrecke de Lit, de sich durch nigs üs dr Rueh bringe len un schwätz in ihr Herz: Dr HERR wird nit Guetes noh Beses doe. 1,13 Ihri Sache solle zuem Raub wäre un ihri Hiisa vuwüschtet. (a) Sie wäre Hiisa baue (bäue) un nit drin huuse, (b) sie wäre Wiberge pflanze un kei Wi dvu trinke.

1,14 Des HERRN große Dag isch nooch, na(er) isch nooch un eilt sehr (sölli) . Horch, dr bittare Dag des HERRN! Do wäre di Schtarke brelle. 1,15 Denn (a) der Dag isch ä Dag vum Grimm, ä Dag dr Trebsal un dr Angscht, ä Dag vum Wetta un vum Schturm, ä Dag dr Nacht un dr Fischtanis, ä Dag dr Wolke un vum Nebel, 1,16 ä Dag dr Trumpete (Päpere) un vum Kregsgebrell gege di feschte Schtädt un de hohe Zinne. 1,17 Un i(ich) will d Mensche Angscht mache, daß sie umägo solle we di Blindä, wel sie gege d HERRN gsindigt hän. Ihr Bluet soll vuschittet wäre, als wär`s Schtaub, un ihri Kuttle(Igweidi) soll wäggworfe wäre, als wäre sie Kot. 1,18 S (a) wird sie ihr Silba un Gold nit rette kenne am Dag vum Zorn(d Wuet) des HERRN, sundern des ganze Land soll durch des Fiir vu sinem Grimm gfrässä(vuzehrt) wäre; denn na(er) wird pletzlig ä End mache mit alle, de im Land huuse.

S`2. Kapitel

2,4 Denn Gaza wird vulo un Aschkelon vuwüschtet wäre. Aschtot soll am Mittag vutriebe un Ekron üsgwurzlet wäre. 2,5 Mai däne, de am Meer hi huuse, däm Volk dr (a) Kreta! Des HERRN Wort wird iba äich kumme, dü Kanaan, dr (b) Philista Land; i(ich) will di umbringe, daß nemads me do huuse soll. 2,6 Dann(Dnoh) soll am Meer hi Hirtefelda un Schafhürde si. 2,7 Un des Land am Meer soll d Ibrigbliebene vum Huus Juda zdeil wäre, daß sie druf weide, un am Obend solle sie sich in d Hiisa vu Aschkelon lagere, wenn etze dr HERR, ihr Gott, sie nomol heimsuecht un (a) ihri Gfangeschaft wende wird.

2,8 I(Ich) ha des Vulache(Schmähä) (a) Moabs un des Läschtere dr (b) Ammonita ghärt , womit sie mi Volk gscholte un gege si Land großdoe hän. 2,9 Wohlan, so wohr i(ich) läb! sait dr HERR Zebaoth, dr Gott Israels: Moab soll we (a) Sodom un de Ammonita we Gomorra wäre, ä Unkrutacka un ä Salzgruebä un ä ewigi Wüschte. De Ibrigbliebene vu minem Volk solle sie üsraube, un dr Rescht vu minem Volk soll sie beerbe. 2,10 Des soll sie träffä fir ihri Hochmuet, wel sie des Volk des HERRN Zebaoth gscholte un gege`s großdoe hän. 2,11 Heilig wird iba nene dr HERR si; denn na(er) wird alli Götta uf Erde vutilge, un s soll nen abäte (ahimmle) alli Insle dr Heide, jeda a sinem Platz.

2,12 Au ihr (a) Kuschita sollt durch mi Schwert erschlage wäre.

2,13 Un dr Herr wird sini Hand üsschtrecke nohch Norde un Assur umbringe. (a) Ninive wird da(er) wescht mache, dürr we ä Wüschte, 2,14 daß (a) Herde sich drin lagere wäre, allaläi Dier(Tierli) vum Felde. Au (b) Rohrdommle un Iile wäre huuse in ihre Säuleknäufe, s Käuzli wird im Fenschta brelle un uf dr Schwelle dr Rabe(Kraga). 2,15 Des isch de frehlichi Schtadt, de so sicha gwohnt het un in ihrem Herz sait: (a) "I(Ich) bi's, un sunscht keini me." We isch sie so wescht wore, daß Dier(Tierli) drin lagere! Wer vorbäigoht, pfifft iba sie un klatscht in d Händ(Pfode).

S`3. Kapitel

Drohig gege des gottlose Jerusalem. Vuheißig fir des arme un klei

Volk in Israel

3,6 I(Ich) ha Velka üsgrottet, ihri Burge vuwüschtet un ihri Gasse so leer gmacht, daß nemads druf goht; ihri Schtädt sin kappüt, daß nemads me drin wohnt. 3,7 I(Ich) sag: Mi sollsch dü firchte un di zrechtwiese losse -, so wird ihri Wohnig nit üsgrottet un nigs vu allem kummt, womit i(ich) sie heimsueche wott. Aba sie sin vu jeher flisig däbi, alles Bese z doe. 3,8 Drum warte uf mi, sait dr HERR, bis uf d Dag, a däm i(ich) (a) zuem letschte Gricht uftritt; denn mi Bschluß isch s, d Velka z vusammle un d Kenigrich zsämmäzbringe, um (b) mi Zorn (Wuet) iba sie üszschiitte, jo, alli Gluet vu minem Grimm; denn alli Welt soll durch mi eiferes Fiir gfrässä(vuzehrt) wäre.

3,9 Dann(Dnoh) aba will i(ich) d Mensche sufari Lippe ge, daß sie alli d Name vum HERRN aruefe den un nem iträchtig dene. 3,10 Vu gegeiba (a) (b) dr große Bäch vu Kusch (c) wäre mini Abäta, mi vuschtraites Volk, ma(mir) Gschenkli bringe. 3,11 Zue d selbe Ziit wirsch dü di all dinene Tate nimi z schäm bruuche, mit däne dü di gege mi gschtellt hesch; denn i(ich) will de schtolze Prahla vu dir doe, un dü wirsch di nimi Ibahebe uf minem heilige Berg. 3,12 I(Ich) will in dir (a) ibrig losse ä armes un gringes Volk; de wäre uf d Name des HERRN träue. 3,13 Un di Ibrigbliebene in Israel wäre nigs Beses doe noh Luug, un ma wird in ihrem Muul (Gosch) kei tregarischi Zunge finde, sundern sie solle weide un lagere ohni alli Angscht.

3,14 Jauchz, dü Dochta Zion! Fruhlock, Israel! Fräi(Freu) di un bi frehlich vu ganzem Herze, dü Dochta Jerusalem! 3,15 Denn dr HERR het di Schtrof wäggnumme un di Feinde (Gegna) abbrocht. Dr HERR, dr Kenig Israels, isch bi dir, daß dü di vor keinem Unheil me firchte mueß. 3,16 Zue d selbe Ziit wird ma schwätze zue Jerusalem: Fircht di nit, Zion! Loß dini Händ(Pfode) nit sinke! 3,17 Denn dr HERR, di Gott, isch bi dir, ä schtarke Heiland. (a) Na(Er) wird sich iba di fräie un dir fründlig si, na(er) wird dir vuge in sinere Lebi (Liebe) un wird iba di mit Jauchze frehlich si. 3,18 We a nem festliche Dag nihm i(ich) vu dir wäg des Unheil, daß dü sienetwegä kei Schmach me traisch.

3,19 Lueg, zue d selbe Ziit will i(ich) mit all däne ä End mache, de di agriffä, un (a) will d Hinkende helfe un di Vuschtraite sammle un will sie zue Lob un Ehri bringe in alle Lända, wo ma sie vuachtet. 3,20 Zue d selbe Ziit will i(ich) äich heimbringe un äich zue d selbe Ziit sammle; denn i(ich) will äich zue Lob un Ehri bringe unda alle Mensche uf Erde, (a) (b) wenn i(ich) äiri Gfangeschaft wende wir vor äire Auge, sait dr HERR.