Zruck zue d Alemannische Bibel (Markgräflerland Eschbach)

S BUECH NEHEMIA

Was in däm Buech schtoht

Dr Name Nehemia (Hebräisch "Nehemjah) beditet: "D HERR doet treschte". De Becha Esra un Nehemia ware in d hebräisch Bibel urschpringlich ei Buech. Des Buech vuzehlt dodvu, we Nehemia Gott treu dent het.
Draizehn Johr nohch rem Esra isch d Nehemia im Johr 444 v. Chr. nohch Jerusalem komm. Na (Er) het vum Zueschtand vu Jerusalem ghärt gha un dodvu, dass d Ufbau aghalte wore war, un het bim Kenig d Ufhebung vu däm Bauschtopp erwirke kenne. In nur 52 Däg het da (er) dann (dnoh) mit d Jude d Muure vu Jerusalem wida ufbaut. Gott het nen vor allem gebruucht, fir di soziale, wirtschaftliche un gottesdenschtliche Vuhältnisse in sinem Volk z ordne.
Nehemia het si Buech wahrschiens ball nohch däne Ereignisse, wo in däm Buech vuzehlt wär, ufgschribe, vumuetlich kurz nohch nem Johr 430 v. Chr. Dodbi het da (er) au offizielli Lischte mit igschafft. S Meischte het da (er) in d Ich-Form gschribe, also in d erschte Person Einzahl. Na (Er) het aba au di 3. Person bnutzt (Kab. 8), was sinerziit normal war. D Schluss vu däm Buech sin im Nehemia sini Ufzeichnige üs der Ziit, wo na (er) s zweite Mol in Jerusalem war.

De Ziit het um 430 v. Chr. agfange. Au des Buech isch voll vu Ermuetigunge un Ermahnige fir Lit, wo hiit d Bibel läse un in nere geischtlich schwierige Ziit Gott treu dene welle.

We des Buech ufbaut isch

1,1-2,20:	Nehemia wird nohch Jerusalem gschickt
3,1-7,72:	D Schtadtmuure wird wida ufbaut
8,1-10,40:	D Israelite vupflichte sich dzue, s Gsetz z halte
11,1-12,47:	Noch meh Vuzeichnisse un d Iweihig vu d Schtadtmuure
13,1-31:	Nehemia fihrt Reforme durch

S 1. Kapitel

Nehemias Truur um Jerusalem un si Gebet

1,1 Des isch de Gschichte Nehemias, d Bue (Suhn) Hachaljas. S isch gschehe (bassiert) im Monet Kislew vum zwanzigsten Johr*, wo ich in dr Festig Susa war, 1,2 do kummt Hanani, eina mina Breda, mit ä baar Männa (Manne) üs Juda. Un ich ha sie gfrogt, we´s d Jude goht, d Vudwischte, de üs dr Gfangeschaft entkumme(vudwischt) ware, un we´s Jerusalem goht. 1,3 Un sie sage zue ma (mir): Di Vudwischte, de entkumme(vudwischt) sin üs dr Gfangeschaft, sin dert im Land in großem Ungliick un in Schmach; (a) de Muurene Jerusalems liege vubroche, un sini Doore sin mit Fiir vubrennt. 1,4 Wo ich aba de Wort ghärt ha, (a) ha ich mi ane kockt un hiil un ha Leid trait (war truurig) taglang un faschtete un bätete vor rem Gott vum Himmel 1,5 un sag: Ach, HERR, Gott vum Himmel, (a) dü große un furchtbare Gott, der wo do hebt (haltet) d Abmachig (s Abkumme) un de Treui däne, de nen liebe un sini Gebote hebe! 1,6 Loß doch dini Ohre horche un dini Auge uff si, daß dü des Gebet vu dinem Knecht härsch, des ich etzed vor dir bät Dag un Nacht fir d Israelite, dini Knecht, un bekenn de Sinde dr Israelite, de mir an dir doe hän; un ich un minem Vada (Babbe) si Huus hän au gsindigt. 1,7 Mir hän schlecht an dir doe, daß mir nit ghalte hän de Gebote, Bifehle un Rechte, de dü bifohle hesch dinem Knecht Moses. 1,8 Denk aba doch an des Wort, des dü dinem Knecht Moses gebote hesch un gsait hesch: Wenn ihr mir de Treui breche, so (a) will ich äich unda de Velka vustraije. 1,9 Wenn ihr äich aba zue mir bekehre un mini Gebote hebe (haltet) un sie den, so will ich, (a) au wenn ihr vuschprengt wäre bis an´s End vum Himmel, äich doch vu dert sammle un will äich an d Ort(Platz) bringe, dwo ich üsgwählt ha, dmit mi Name dert wohnt. 1,10 Sie sin jo doch dini Knecht un di Volk, des dü erlest hesch durch dini großi Kraft un dini mächtige Hand. 1,11 Ach, Herr, loß dini Ohre horche uf des Gebet vu dinem Knecht un uf des Gebet diner Knecht, de vu Herze di Name firchte. Un loß ses dinem Knecht hiit glingen un gib nem Gnade vor däm Ma! - Denn ich war vum Kenig Mundschenk.

*Gemeint isch des zwanzigste Johr vum Kenig Artaxerxes, 445 vor Chr.

S 2. Kapitel

Nehemia gregt vum Kenig de Erlaubnis, nohch Jerusalem z reise

2,1 Im Monet Nisan vum zwanzigste Johr vum Kenig Artahsasta*, als Wi vor nem schtoht, nimm ich d Wi un gib nen däm Kenig, un ich schtahnd truurig vor nem. *Griechisch: Artaxerxes. 2,2 Do sait d Kenig zue ma (mir): Wurum luegsch dü so truurig dri? Dü bisch doch nit krank? Des isch's nit, sundern sicha bedruuckt di ebis. Ich aba ha mi sehr (söll) gfirchtet 2,3 un sag zuem Kenig: D Kenig soll ewig läbä! Sott ich nit truurig driluege? De Schtadt, in der wo mi Vädare bierdigt sin, lit wescht do, un ihri Doore sin vum Fiir gfrässä(vuzehrt). 2,4 Do sait d Kenig zue ma (mir): Was wottsch (isch di begehre) dü denn? Do ha ich zuem Gott vum Himmel bätet 2,5 un sag zuem Kenig: Gefällt´s däm Kenig un het di Knecht Gnade gfunde vor dir, so dätsch (wottsch) dü mi nohch Juda reise losse, in de Schtadt, wo mini Vädare bierdigt sin, dmit ich sie wida ufbau (ufbäu). 2,6 Un d Kenig sait zue ma (mir), während (wobii) de Kenigin näbe nem hockt: We lang wird de Reis duure, un wenn wirsch dü widakumme? Un wo´s däm Kenig gfallt, mich reise z losse, ha ich nem ä bschtimmti Ziit gsait 2,7 un sag zuem Kenig: Gfällt´s däm Kenig, so gib ma mir Bref an de Schtadthaltr gegeiba vum Euphrat, dmit sie mir Gleit ge den, bis ich nohch Juda kummt, 2,8 un au Bref an Asaf, däm oberschte Ufbassa iba d Wälda vum Kenig, dmit da (er) ma (mir) Holz git fir Balkä fir de Pfortene vu d Burg bim Tempel un fir de Schtadtmuure un fir des Huus, in des ich izeh soll. Un d Kenig git sie ma (mir), wel (a) de gnädige Hand vu minem Gott iba ma (mir) war. 2,9 Un wo ich zue d Schtatthalta gegeiba vum Euphrat kumm, gib ich ne d Bref vum Kenig. D Kenig het aba Hauptlit un Ritta mit ma gschickt. 2,10 Wo des Sanballat, d Horoniter, un Tobija, d ammonitische Knecht ghärt hän, ärgert`s sie sehr (söll) , daß eina kumme war, der wo fir de Israelite Guetes suecht.

Nehemia undasuecht d Zueschtand vu d Muurene Jerusalems

2,11 Un wo ich nohch Jerusalem kumm un dräi Däg do gsi war, 2,12 mach ich mi in d Nacht uf un wenig Männa (Manne) mit ma (mir); denn ich ha keinem Mensch gsait, was ma (mir) mi Gott iige het, fir Jerusalem z doe; un s war kei Tierli bi ma (mir) üßa däm, uf däm ich gritte war. 2,13 Un ich ritt zuem Daldoor üsä bi Nacht un am Drachequell vorbi un an des Misttdoor un ha gnau gforscht, wo de Muurene Jerusalems iigrisse ware un de Doore vum Fiir gfrässä(vuzehrt) ware. 2,14 Un ich bi dure zuem (a) Quelldoor gritte un zuem Kenig Teich, un s war do kei Platz, daß mi Tierli mit ma (mir) wiedakumme ka. 2,15 Do schtieg ich bi Nacht des Bachdal nuf un acht gnau uf de Muurene un kehr um un kummt durch des Daldoor wida heim.

Nehemia schwätzt mit d vürnehme Männa

2,16 Un de Rotsherre wißte nit, wohi ich gange war un was ich gmacht ha; denn ich ha bis dohi d Jude, nämlich d Prieschta (Pfarra), d vürnehme un d Rotsherre un d andere, de am Gschäfft schaffe solle, nigs gsait. 2,17 Un ich sag zue nene: Ihr sähn des Ungliick, in däm ma (mir) sin, daß Jerusalem wescht do lit un sini Doore mit Fiir vubrennt sin. Kummt, len uns de Muurene Jerusalems wida ufbaue (ufbäue), dmit ma (mir) nit wida ä Gschpött sin! 2,18 Un ich ha nene gsait, we gnädig de Hand vu minem Gott iba ma (mir) gsi war, dzue au de Wort vum Kenig, de na (er) ma (mir) gsait het. Un sie sage: Uf, len uns baue (bäue)! Un sie nähmä des guete Gschäfft in d Hand.

2,19 Wo des aba Sanballat, d Horoniter, un Tobija, d ammonitische Knecht, un Geschem, d Araber, ghärt hän, vuschpotte un schellte sie uns un sage: Was isch des, was ihr do mache? Welle ihr vum Kenig abfalle? 2,20 Do gib ich ne zantwort: Dr Gott des Himmels wird´s uns glinge losse; denn ma (mir), sini Knecht, hän uns ufgmacht un baue (bäue) wida uf. Fir äich git´s kei Adeil, kei Arecht noh Gdenke in Jerusalem.

S 3. Kapitel

Dr Bäu dr Schtadtmuure un d Lischte dr Bäulit

3,1 Un (a) Eljaschib, d Hoheprieschta, macht sich mit sinene Breda, d Prieschta (Pfarra), uf, un sie baue (bäue) des Schafdoor. Sie deckte´s un setzte sini Direne i. Sie baue (bäue) aba wida bis an d Turm Mea un bis an d (b) Turm Hananel. 3,2 Näbe ne baue (bäue) de Männa (Manne) vu Jericho. Un dnäbe het Sakkur baut, d Bue (Suhn) Imris. 3,3 Aba des Fischdoor baue (bäue) de Buebä (Sühn) Senaa; sie deckte´s un setze sini Direne i, sini Schlessa un Riegel. 3,4 Näbe ne het Meremot baut, d Bue (Suhn) Urias, d Bue (Suhn) vum Hakkoz. Näbe nem het Meschullam baut, d Bue (Suhn) Berechjas, d Bue (Suhn) Meschesabels. Näbe nem het Zadok baut, d Bue (Suhn) Baanas. 3,5 Näbe nem baue (bäue) de Lit vu Tekoa, aba ihri Vürnehme buckte ihr Knick nit zuem Denscht fir ihri Herre. 3,6 Des alte Door het Jojada baut, d Bue (Suhn) Paseachs; un Meschullam, d Bue (Suhn) Besodjas; sie deckte´s un setze sini Direne i, sini Schlessa un Riegel. 3,7 Näbe ne baue (bäue) Melatja vu Gibeon un Jadon vu Meronot, de Männa (Manne) vu Gibeon un vu Mizpa, de unda d Herrschaft vum Schtatthalta gegeiba vum Euphrat ghärt hän. 3,8 Dnäbe het Usïl baut, d Bue (Suhn) Harhajas, d Goldschmied. Näbe nem het Hananja baut, der wo zue d Salbemischa ghärt . Sie baue (bäue) in Jerusalem bis a de breiti Muure. 3,9 Näbe ne het Refaja baut, d Bue (Suhn) Hurs, d Vorschteha vum halbe Bezirk vu Jerusalem. 3,10 Näbe nem het Jedaja baut, d Bue (Suhn) Harumafs, gegeiba sinem Huus. Näbe nem het Hattusch baut, d Bue (Suhn) Haschabnejas. 3,11 Aba Malkija, d Bue (Suhn) Harims, un Haschub, d Bue (Suhn) Pahat-Moabs, baue (bäue) ä widares Schtuck bis zuem Ofeturm. 3,12 Dnäbe het Schallum baut, d Bue (Suhn) vum Lohesch, d Vorschteha vum andere halbe Bezirk vu Jerusalem, er un sini Techtare. 3,13 Des Daldoor baue (bäue) Hanun un de Birga vu Sanoach; sie baue´s (bäue´s) un setze sini Direne i, sini Schlessa un Riegel - un duusig Elle an d Muure bis an des Mistdoor. 3,14 Des Mistdoor aba het Malkija baut, d Bue (Suhn) Rechabs, d Vorschteha vum Bezirk vu Bet-Kerem; er het´s baut un het sini Direne iigsetzt, sini Schlessa un Riegel. 3,15 Aba des (a) Quelldoor het Schallun baut, d Bue (Suhn) Kolhoses, d Vorschteha vum Bezirk vu Mizpa; er het´s baut un deckt´s un het sini Direne iigsetzt, sini Schlessa un Riegel, dzue de Muure am (b) (c) Teich vu d Wassaleitig bi däm Garte vum Kenig bis an de Schtufä, de vu d Schtadt David nabfihre. 3,16 Nohch nem het Nehemja baut, d Bue (Suhn) Asbuks, d Vorschteha vum halbe Bezirk vu Bet-Zur, bis gegeiba d Gräba Davids un bis an d Teich, wo ma aglegt het, un bis an des Huus vu d Kregslit. 3,17 Nohch nem baue (bäue) d Levite: Rehum, d Bue (Suhn) Banis. Näbe ne het Haschabja baut, d Vorschteha vum halbe Bezirk vu Kegila, fir si Bezirk. 3,18 Nohch nem baue (bäue) ihri Breda, unda Binnui, däm Bue (Suhn) Henadads, däm Vorschteha vum andere halbe Bezirkes vu Kegila. 3,19 Näbe nem het Eser baut, d Bue (Suhn) Jeschuas, d Vorschteha vu Mizpa, ä widares Schtuck an däm Eck gegeiba däm Ufgang zuem Ziiughuus. 3,20 Nohch nem zuem Berg hi het Baruch baut, d Bue (Suhn) Sabbais, ä widares Schtuck vum Eck bis an de Huusdire (a) Eljaschibs, vum Hohenprieschta. 3,21 Nohch nem het (a) Meremot baut, d Bue (Suhn) Urias, d Bue (Suhn) vum Hakkoz, ä widares Schtuck vu d Huusdire Eljaschibs bis an des End vum Huus Eljaschibs. 3,22 Nohch nem baue (bäue) d Prieschta, de Männa (Manne) üs d Gegend am Jordan. 3,23 Nohch ne baue (bäue) Benjamin un Haschub, gegeiba ihrem Huus. Nohch ne het Asarja baut, d Bue (Suhn) Maasejas, d Bue (Suhn) Ananjas, näbe sinem Huus. 3,24 Nohch nem het Binnui baut, d Bue (Suhn) Henadads, ä widares Schtuck vum Huus Asarjas bis an d Winkel un bis an d Ecke. 3,25 Palal, d Bue (Suhn) Usais, het gegeiba däm Eck baut un däm obere Turm, der wo vum Kenigshuus vorkummt bi däm (a) Wachthof. Nohch nem het Pedaja baut, d Bue (Suhn) vum Parosch, 3,26b bis gegeiba däm Wassadoor im Oschte un däm Turm, der wo vorkummt. 3,27 Nohch nem baue (bäue) de Lit vu Tekoa ä widares Schtuck gegeiba däm große Turm, der wo vorkummt, un bis an de Muure vum Ofel. 3,26a Am Ofel wohne (husse) de Tempelsklave. 3,28 Aba oberhalb vum (a) Roßdoors baue (bäue) d Prieschta, jeda gegeiba sinem Huus. 3,29 Nohch ne het Zadok baut, d Bue (Suhn) Immers, gegeiba sinem Huus. Nohch nem het Schemaja baut, d Bue (Suhn) Schechanjas, d Doorheta vum Oschtdoor. 3,30 Nohch nem baue (bäue) Hananja, d Bue (Suhn) Schelemjas, un Hanun, d sechste Bue (Suhn) Zalafs, ä widares Schtuck. Nohch ne het Meschullam baut, d Bue (Suhn) Berechjas, gegeiba vu sinere Kamma. 3,31 Nohch nem het Malkija baut, der wo zue d Goldschmiede ghärt , bis an des Huus vu d Tempelsklave un d Händla gegeiba däm Wachtdoor un bis an des Obagmach an d Muurecke. 3,32 Un zwische däm Obagmach an d Ecke un däm Schofdoor baue (bäue) de Goldschmiede un de Händla.

Maßnahmä zuem Schutz vum Muurebäu

3,33(4,1) Wo aba (a) Sanballat ghärt het, daß ma (mir) de Muure baue (bäue), wird da (er) wuetig un arg (söll) furuckt un schpottet iba d Jude 3,34(2) un sait vor sinene Breda un d Kregslit in Samaria: Was mache de ohnmächtige Jude? Wird ma sie mache lo? Wäre sie´s mit Opfa iweihe? Wäre sie´s in däne Däg scho z end bringe? Wäre sie üs däm Schutthuufe de Schtei (Wackes) lebändig mache, de doch vubrennt sin? 3,35(3) Aba Tobija, d Ammonita, schtoht näbe nem un sait: Loß sie nur baue (bäue); wenn ä Fuchs uf ihri schteinerni Muure nufschpringt, rißt da (er) sie i.

3,36(4) Hähr, unsa Gott, we vuachtet ma (mir) sin! Loß ihr Hohn uf ihr Kopf kumme, daß dü sie d Plinderig priesgibsch in nem Land, in des ma sie gfange fihrt! 3,37(5) Deck ihri Missetate nit zue, un ihri Sinde tilg nit vor dir; denn sie hän de Bäulit gläschtert! - 3,38(6) Aba mir baue (bäue) de Muure un schlesse sie bis halba Hoch. Un des Volk gwinnt näji(naii) Muet zuem schaffe.

*3,26-27: D Zsammehang erfordert de vorgnummeni Umschtellig un Ufteilig vu Vers 26.

S 4. Kapitel

Feinde plane ä Agriff

4,1(7) Wo aba Sanballat un Tobija un de Araber un Ammonita un Aschtotiter ghärt hän, daß de Muurene Jerusalems üsbessert wäre, wel de Luckene agfange hän sich z schleße, wäre sie arg (söll) bes (wuetig) 4,2(8) un vuschwore sich alli mitänanda hinzgo, um gege Jerusalem z schtritte un bi uns Vuwirrig azichte. 4,3(9) Mir aba bätete zue unsam Gott un schtelle gege sie Dag un Nacht Wache uf zuem Schutz vor rene. 4,4(10) Un des Volk vu Juda sait: De Kraft vu d Träga isch zue schwach, un d Schutt isch viel zue viel; ma (mir) kenne an d Muure nit widabaue (bäue). 4,5(11) Unser Find aba het denkt: Sie solle's nit härä noh säh, bis ma (mir) midde unda sie kumme un sie umbringe un däm Gschäfft ä End mache.

4,6(12) Wo etze d Jude, de nooch bi nene wohne (husse), kumme un uns wohl zehnmol sage: Üs alle Derfa (Käffa), wo sie um uns huuse, zehn sie gege uns rah, - 4,7(13) do schtellte ma sich uf unde hinda d Muure an d offene Schtelle, un ich ha des Volk aträte lo nohch sinene Gschlechta mit Schwerter, Schpieß un Boge. 4,8(14) Un wo ich ihri Angscht sieh, mach ich mich uf un sag zue d Vürnehme un Rotsherre un däm ibrige Volk: Firchte äich nit vor rene; denkt an d Herrn, (a) der wo groß un furchtbar isch, un schtrietet fir äiri Breda, Buebä (Sühn), Techtare, Wieba un Hiisa!

4,9(15) Wo aba unsari Feinde (Gegna) ghärt hän, daß ses uns kundgworde war, un Gott so ihren Rot znicht gmacht het, kehre ma (mir) alli wida zue d Muure zruck, jeda zue sinere Arbet. 4,10(16) Un s isch gschehe (bassiert) etze, daß de Hälfti mina Lit am Bau gschafft het, di anderi Hälfti aba hebt (haltet) Schpieße, Schilde, Boge un Panza parat un schtoht hinda däm ganze Huus Juda, 4,11(17) des an d Muure baut het. De wo do Laschte trage, schaffte so: mit d eine Hand hän sie d Arbet gmacht, un mit d andere hebe sie d Waffe. 4,12(18) Un jeda, der wo baut het, het si Schwert um d Lende girtlet un het so baut; un der wo de Trumpete (Päpere) z blose het, schtoht näbe mir.

4,13(19) Un ich sag zue d Vürnehme un Rotsherre un zuem ibrige Volk: Des Gschäfft isch groß un wiet, un ma (mir) sin uf d Muure wiet vuschtrait un wiet vuänanda. 4,14(20) Woher ihr etze de Trumpete (Päpere) papare härt, derthi sammle äich zue uns. (a) Unsa Gott wird fir uns schtritte. 4,15(21) So schaffte ma (mir) am Bau, während d Hälfti d Schpieß parat hebt (haltet), vum Ufgang vu d Morgeröti, bis d Schterne vorkumme.

4,16(22) Au sag ich dertmols zuem Volk: Jeda blieb mit sinene Lit iba Nacht in Jerusalem, dmit ma (mir) in d Nacht fir de Wache Lit hän un am Dag fir d Arbet. 4,17(23) Aba ich un mini Breda un mini Lit un d Wache, de ma (mir) folge, mir zehn unsari Kleida nit üs; un jeda het si Schpieß zuer d Rechte.

S 5. Kapitel

Nehemia ruumt de Beschwerde vu d Arme üs

5,1 Un s git (erhob sich) ä großes Gschrei (Geblär) dr Lit üs däm Volk un ihra Wieba gege ihri jüdische Breda. 5,2 De eine sage: Unseri Buebä (Sühn) un Techtare meße ma (mir) vupfände, um Korn (Getreide) z kaufe, dmit ma (mir) ässä un läbä kenne. 5,3 Di andere sage: Unseri Äckere, Wiberg un Hiisa meße ma (mir) vusetze, dmit ma (mir) Korn (Getreide) kaufe kenne in d Hungasziit. 5,4 Un wida anderi sage: Mir hän uf unsari Äckere un Wiberg Geld ufnähmä meße, um däm Kenig Schtiire (d Zinsgrosche) zahle z kenne. 5,5 Etze sin ma (mir) doch we unsari Breda, üs gliechem Fleisch un Bluet, un unsari Kinda sin we ihri Kinda; un lueg, ma (mir) meße unsari Buebä (Sühn) un Techtare we Sklave dene losse, un scho sin ä baar unsera Techtare erniedrigt wore, un ma (mir) kenne nigs dgege doe, un unsari Äckere un Wiberg ghäre andere. (a) (b) (c) (d) (e)

5,6 Wo ich aba ihr Gschrei (Brellä) un de Worte ghärt ha, wir ich arg (söll) wuetig (bes, zornig). 5,7 Un ich heb (haltt) Rot mit mir selba un schalt de Vürnehme un de Rotsherre un sag zue nene: Welle ihr eina gege d andere (a) Wucha triebä? Un ich bring ä großi Vusammlig gege sie zsämme 5,8 un sag zue nene: Mir hän unsari jüdischen Breda loskauft, (a) de wo an d Heide vukauft ware, soweit´s uns meglich war; welle ihr etze äiri Breda vukaufe, dmit mir sie wida zruckkaufe meße? Do schwiege sie un find nigs z sage. 5,9 Un ich sag: S isch nit guet, was ihr den. Sollte ihr nit in dr Angscht Gottes wandle um wägäm Hohn vu d Heide, de jo unsari Feinde (Gegna) sin? 5,10 Ich un mini Breda un mini Lit hän unsari Breda au Geld gliehe un Korn (Getreide); (a) mir wen nene doch d Schuld erlosse! 5,11 Gen nene noh hiit ihri Äckere, Wiberg, Elgärtene un Hiisa zruck un erlenn nene d Schulde an Geld, Korn (Getreide), Wi un El, de ihr vu nene z fordare hän. 5,12 Do sage sie: Mir wen´s zruckge un wen nigs vu nene fordare un wen doe, was dü gsait hesch. Un ich reft d Prieschta un nimm ä Eid vu nene, daß sie´s so doe solle. 5,13 Au schittlete ich mi Gwand (Häß) üs un sag: So schittlet Gott jede üs sinem Huus un üs sinem Hab un Guet üs, der wo des Wort nit hebt (haltet): so isch scha(er) üsgschittelt un leer! Un di ganz Gmeinde sait «Amen» un lobt d HERRN. Un des Volk doet´s so.

Nehemias het kei Eigenutz ( isch nit eigenitzig )

5,14 Un vu dr Ziit a, Wo mir bifohle wird, ihr Schtadthaltr z si im Land Juda, nämlich vum zwanzigschte Johr a bis in des zweiedrißigschte Johr vum Kenig Artahsasta, des sin zwöelf Johr, vuzichtete ich fir mich un mini Breda uf mini Ikinft als Schtadthaltr. 5,15 Denn de frehere Schtadthaltr, de vor ma (mir) gsi ware, hän des Volk belaschtet un hän fir Brot un Wi jede Dag vierzig Silbaschtickle vu nene gnumme; au ihri Lit ware gwalttätig mit däm Volk umgange. Ich aba ha des nit so doe wägäm Respeckt vor Gott. 5,16 Au ha ich an d Muure gschafft un ha kei Acka kauft, un alli mini Lit hän sich dert zue d Arbet vusammle meße. 5,17 Dozue ware vu d Jude, nämlich d Rotsherre, hundertfünfzig an minem Disch un au de, de zue uns kumme üs d Velka, de um uns her wohne (husse). 5,18 Un dfir bruuchte ma jede Dag ä Schtier un sechs üsgwählti Schof un Henna (Gfligel) un jewiels fir zehn Däg ä bschtimmti Mengi Wi. Trozdäm forder ich nit de Ikinft vumä Schtatthalta; denn d Denscht lit scho schwer gnoe uf däm Volk.

5,19 Bedenk, mi Gott, zue minem Beschte an alles, was ich fir des Volk doe ha!

S 6. Kapitel

Nehemia begegnet d Nohchschtellige vu sinere Feinde (Gegna)

6,1 Un wo Sanballat, Tobija un Geschem, d Araber, un unsari andere Feinde (Gegna) erfahre hän, daß ich de Muure baut ha un kei Lucke me drin isch, wewohl ich de Direne zue der Ziit noh nit in de Doore ghängt ha, 6,2 schickte Sanballat un Geschem zue mir un len ma (mir) sage: Kumm un loß uns in Kefirim im Dal Ono zsämmekumme! Sie denke ma (mir) aba Beses azdoe. 6,3 Ich aba schick Laufbursch(Bote) zue nene un ha ne sage lo: Ich ha ä großes Gschäfft üszrichte, ich ka nit nabkumme; s kennt des Gschäfft liegebliebe, wenn ich d Hand abdät un zue äich nabkäm. 6,4 Sie schickte aba viermol zue ma (mir) in der Art, un ich gib antwort in dr gliche Art. 6,5 Do schickt Sanballat zuem fünftenmol sini Diena zue ma (mir) mit nem offene Bref in sinere Hand. 6,6 Dodrin war gschribe: Unda d Lit goht des Gschwätz, un (a) Geschem het's gsait, daß dü un de Jude abfalle wen, daß dü drum au (b) de Muure bäusch, un dü dätsch(wollescht) ihr Kenig wäre; 6,7 un dü hebscht dir Prophete bschtellt, de in Jerusalem vu dir üsruefe un sage solle: Er isch d Kenig in Juda! Etze, des wird vor d Kenig kumme. So kumm etze un loß uns mitänanda Rot hebe! 6,8 Ich aba schickt zue nem un ha nem sage lo: S isch nigs vu däm bassiert, was dü do saisch; dü hesch´s dir in dinem Herz üsdenkt. 6,9 Denn sie alli wen uns ischichtere (furchtsam mache) un hän denkt: Sie solle d Hand abdoe vum Gschäfft, dmit´s nit fertig wird. Do schtärk ich um so me mini Händ (Pfode).

6,10 Un ich kumm ins Huus Schemajas, däm Bue (Suhn) Delajas, d Bue (Suhn) Mehetabels, der wo grad vuhindat war, un er sait: Loß uns zsämmekumme im Huus Gottes go, in´s Innere vum Tempel, un de Direne vum Tempel zueschleße; denn sie wäre kumme, dich umzbringe, in d Nacht wäre sie kumme, dmit sie dich umbringe. 6,11 Ich aba gsait: Sollt ä Ma we ich vudlaufe (fliehe)? Sollt ä Ma we ich in d Tempel go, um am Läbä z bliebe? Ich will nit inegoh. 6,12 Denn ich ha gmerkt, daß nit Gott nen gschickt het. Denn er het de Weissagig iba mich gsait, wel Tobija un Sanballat nem Geld ge hän, 6,13 dmit ich mich firchte un so handle un mich vufehle soll, daß ä beses Gschwätz ufkäm, dmit sie mich vuhöhne kennte.

6,14 Gedenk, mi Gott, an Tobija un Sanballat nohch däne ihre Tate, au dr Prophetin Noadja un d andere Prophete, de mich abschrecke wen. (a)

Vollendig vu d Muure

6,15 Un de Muure wird am fünfzwanzigschte Dag vum Monet Elul in zweiefuchzig Däg fertig. 6,16 Un wo alli unsari Feinde (Gegna) des ghärt hän , firchte sich alli Velka, de um uns her wohne (husse), un d Muet entfiel lene; denn sie hän gmerkt, daß des Gschäfft vu Gott war. 6,17 Au schickte vieli Vürnehme üs Juda an däne Däg Bref an Tobija, un vu Tobija kumme Bref z nene. 6,18 S git nämlich vieli in Juda, de sich nem vuschwore hän; denn na (er) war ä Schwiegasuhn Schechanjas, däm Bue (Suhn) Arachs, un si Bue (Suhn) Johanan het als Wieb de Dochta Meschullams, d Bue (Suhn) Berechjas. 6,19 Un sie sage vor mir Guetes vu nem un trage nem mini Wort zue. Do schickt Tobija Bref, um mich abzschrecke.

S 7. Kapitel

D Schtadt wird gsichert

7,1 Wo ma (mir) etze d Muure baut hän, ha ich de Direne ighängt, un s wäre de Doorheta, Sänga un Levite igsetzt. 7,2 Un ich setz iba Jerusalem mi Brueda Hanani un d Burgvogt Hananja, der wo ä treue Ma war un gottesfirchtig vor vieli andere. 7,3 Un ich sag zue nene: Ma soll de Doorene Jerusalems nit ufdoe, bvor d Sunne heiß schient; un während sie noh am Himmel schtoht, soll ma de Doorene schleße un vuriegle. Un ma soll Wache ufschtelle üs d Lit(Birga) Jerusalems, di eine bi ihra Wachmannschaft, di andere ihrem Huus gegeiba.

Vuzeichnis vu däne üs Babel Zruckkummene

(vgl. Esr 2,1-67)

7,4 D Schtadt aba war wiet un groß, aba weng Volk drinne, un Hiisa ware noh nit wida ufbaut. 7,5 Un mi Gott git ma (mir) ins Herz, daß ich de Vürnehme un de Rotsherre un des Volk vusammel, um sie ufzuezeichne nohch Gschlechta. Un ich find des Gschlechtsregischta dera, de zerscht heimkumme ware, un find drin gschribe: 7,6 Des sin de Lit vu d Landschaft Juda, de üs d Gfangeschaft rabzoge sin, de Nebukadnezar, d Kenig vu Babel, wäggfihrt het, un de wida nohch Jerusalem un nohch Juda zruckkehrt sin, jeda in sini Schtadt, 7,7 un de kumme sin mit Serubabbel, Jeschua, Nehemja, Asarja, Raamja, Nahamani, Mordochai, Bilschan, Misperet, Bigwai, Rehum un Baana. Des isch de Zahl vu d Männa (Manne) vum Volk Israel: 7,8 d Buebä (Sühn) Parosch 2172; 7,9 d Buebä (Sühn) Schefatja 372; 7,10 d Buebä (Sühn) Arach 652; 7,11 d Buebä (Sühn) Pahat-Moab, nämlich de Buebä (Sühn) Jeschua un de Buebä (Sühn) Joab, 2818; 7,12 d Buebä (Sühn) Elam 1254; 7,13 d Buebä (Sühn) Sattu 845; 7,14 d Buebä (Sühn) Sakkai 760; 7,15 d Buebä (Sühn) Binnui 648; 7,16 d Buebä (Sühn) Bebai 628; 7,17 d Buebä (Sühn) Asgad 2322; 7,18 d Buebä (Sühn) Adonikam 667; 7,19 d Buebä (Sühn) Bigwai 2067; 7,20 d Buebä (Sühn) Adin 655; 7,21 d Buebä (Sühn) Ater, nämlich de Buebä (Sühn) Hiskia, 98; 7,22 de Buebä (Sühn) Haschum 328; 7,23 de Buebä (Sühn) Bezai 324; 7,24 de Buebä (Sühn) Harif 112; 7,25 de Männa (Manne) vu Gibeon 95; 7,26 de Männa (Manne) vu Bethlehem un Netofa 188; 7,27 de Männa (Manne) vu Anatot 128; 7,28 de Männa (Manne) vu Bet-Asmawet 42; 7,29 de Männa (Manne) vu Kirjat-Jearim, Kefira un Beerot 743; 7,30 de Männa (Manne) vu Rama un Geba 621; 7,31 de Männa (Manne) vu Michmas 122; 7,32 de Männa (Manne) vu Bethel un Ai 123; 7,33 de Buebä (Sühn) vum andere Nebo 52; 7,34 de Buebä (Sühn) vum andere Elam 1254; 7,35 de Buebä (Sühn) Harim 320; 7,36 de Männa (Manne) vu Jericho 345; 7,37 de Männa (Manne) vu Lod, Hadid un Ono 721; 7,38 de Buebä (Sühn) Senaa 3930.

7,39 D Prieschta: d Buebä (Sühn) Jedaja, nämlich des Huus Jeschua, 973; 7,40 d Buebä (Sühn) Immer 1052; 7,41 d Buebä (Sühn) Paschhur 1247; 7,42 d Buebä (Sühn) Harim 1017.

7,43 D Levite: d Buebä (Sühn) Jeschua, nämlich Kadmïl, Binnui un Hodawja, 74.

7,44 D Sänga: d Buebä (Sühn) Asaf 148.

7,45 D Doorheta: D Buebä (Sühn) Schallum, d Buebä (Sühn) Ater, d Buebä (Sühn) Talmon, d Buebä (Sühn) Akkub, d Buebä (Sühn) Hatita, d Buebä (Sühn) Schobai, insgesamt 138.

7,46 D Tempelsklave: d Buebä (Sühn) Ziha, de Buebä (Sühn) Hasufa, de Buebä (Sühn) Tabbaot, 7,47 d Buebä (Sühn) Keros, d Buebä (Sühn) Sia, d Buebä (Sühn) Padon, 7,48 d Buebä (Sühn) Lebana, d Buebä (Sühn) Hagaba, d Buebä (Sühn) Salmai, 7,49 d Buebä (Sühn) Hanan, d Buebä (Sühn) Giddel, d Buebä (Sühn) Gahar, 7,50 d Buebä (Sühn) Reaja, d Buebä (Sühn) Rezin, d Buebä (Sühn) Nekoda, 7,51 d Buebä (Sühn) Gasam, d Buebä (Sühn) Usa, d Buebä (Sühn) Paseach, 7,52 d Buebä (Sühn) Besai, d Buebä (Sühn) vu d Mëuniter, d Buebä (Sühn) vu d Nefusiter, 7,53 d Buebä (Sühn) Bakbuk, d Buebä (Sühn) Hakufa, d Buebä (Sühn) Harhur, 7,54 d Buebä (Sühn) Bazlut, d Buebä (Sühn) Mehida, d Buebä (Sühn) Harscha, 7,55 d Buebä (Sühn) Barkos, d Buebä (Sühn) Sisera, d Buebä (Sühn) Temach, 7,56 d Buebä (Sühn) Neziach, d Buebä (Sühn) Hatifa.

7,57 D Nohchkumme vu d Sklave Salomos: d Buebä (Sühn) Sotai, d Buebä (Sühn) Soferet, d Buebä (Sühn) Peruda, 7,58 d Buebä (Sühn) Jaala, d Buebä (Sühn) Darkon, d Buebä (Sühn) Giddel, 7,59 d Buebä (Sühn) Schefatja, d Buebä (Sühn) Hattil, d Buebä (Sühn) Pocheret-Zebajim, d Buebä (Sühn) Amon. 7,60 Alli Tempelsklave un Nohchkumme vu d Sklave Salomos ware 392.

7,61 Un des sin de Lit, de au mit rufzoge sin vu Tel-Melach, Tel-Harscha, Kerub-Addon un Immer, aba nit age kenne, ob ihri Sippene un dere Nohchkumme üs Israel schtammte: 7,62 de Buebä (Sühn) Delaja, de Buebä (Sühn) Tobija un de Buebä (Sühn) Nekoda 642. 7,63 Un vu d Prieschta (Pfarra): de Buebä (Sühn) Habaja, de Buebä (Sühn) Hakkoz, de Buebä (Sühn) Barsillai, dere Urahn eina vu d Techtare vum Gileaditers Barsillai zuem Wieb gnumme het un nohch däm si Name gnennt wird. 7,64 De suechte ihri Gschlechtsregischta, un wo sie´s nit finde, wäre sie fir des Prieschtatum fir untauglich erklärt. 7,65 Un d Schtadthaltr bifehlt tene, sie solle nit ässä vum (a) Hochheilige, bis ä Prieschta fir des (b) (c) heilige Lose «Lecht un Recht» ufschtoht.

Di gsammte Lit un alli Schpende

7,66 Di ganz Gmeind zehlt insgsamt 42 360, 7,67 üsgnumme ihri Sklave un Sklavinne; de ware 7337, dzue 245 Sänga un Sängainne. 7,68 Un sie hän 736 Ross, 245 Muulesel, 435 Kamele, 6720 Esel. 7,69 Un ä baar Hauptlit vu d Sippene gän fir des Gschäfft. D Schtadthaltr git zuem Schatz duusig Gulde, fuchzig Becke, fünfhundatdrißig Prieschtakleida. 7,70 Un ä baar Hauptlit vu d Sippene gän zuem Schatz fir des Gschäfft zwanzigduusig Gulde, zweiduusigzweihundat Pfund Silba. 7,71 Un des ibrigi Volk git zwanzigduusig Gulde un zweiduusig Pfund Silba un siebenesächzig Prieschtakleida. 7,72 Un d Prieschta un d Levite, de Doorheta, de Sänga un ä baar anderi Lit un de Tempelsklave un ganz Israel len sich in ihre Schtädt nieda.

S 8. Kapitel

S Gsetz wird vorgläse vum Esra

8,1 Wo dr siebte Monet rakumme war un de Israelite in ihre Schtädt ware, vusammlet sich des ganze Volk we ei Ma uf däm Platz vor rem Wassadoor, un sie sage zue (a) Esra, däm Schriftglehrte, na (er) soll des Buech vum Gsetz vum Moses hole, des dr HERR Israel bifohle het. 8,2 Un Esra, dr Prieschta, (a) holt des Gsetz vor de Gmeinde, Männa (Manne) un Wieba un alli, de´s vuschtoh kenne, am erschte Dag vum siebte Monet 8,3 un liest drus uf däm Platz vor rem Wassadoor vum lichte Morge a bis zuem Mittag vor Männa (Manne) un Wieba un wer's vuschtoh ka. Un de Ohre vum ganze Volks ware däm Gsetzbuech zuekert. 8,4 Un Esra, dr Schriftglehrte, schtoht uf einare hölzerne Kanzel, de sie dfir gmacht hän, un s sin näbe nem Mattitja, Schema, Anaja, Uria, Hilkija un Maaseja zue sinere Rechte gschtande, aba zue vu sinere Linke Pedaja, Mischaël, Malkija, Haschum, Haschbaddana, Secharja un Meschullam. 8,5 Un Esra doet des Buech uf vor alle Auge, denn na (er) obaragt alles Volk; un wo na's ufgmacht het, schtoht alles Volk uf. 8,6 Un Esra lobt d HERRN, dr große Gott. Un alles Volk git zantwort: "Amen! Amen!" un sie hobe ihri Händ (Pfode) nuf un bucke sich un bäte d HERRN a mit däm Asgsicht uf d Erde. 8,7 Un de Levite Jeschua, Bani, Scherebja, Jamin, Akkub, Schabbetai, Hodija, Maaseja, Kelita, Asarja, Josabad, Hanan, Pelaja undawiese des Volk im Gsetz, un des Volk schtoht uf sinem Platz. 8,8 Un sie lege des Buech vum Gsetz Gottes klar un vuständlich üs, so daß ma vuschtande het, was gläse worde war.

8,9 Un Nehemia, dr (a) Schtadthaltr, un Esra, dr Prieschta un Schriftglehrte, un de Levite, de des Volk undawiese, sag zue allem Volk: Der Dag isch heilig däm HERRN, äirem Gott; drum sin nit truurig un hiile nit! Denn s ganze Volk hiilt, wo sie de Wort vum Gsetz ghärt hän . 8,10 Drum sait da (er) zue nene: Gehn hi un ässä fetti Schpeise un trinke seße Trunk un schicke dvu au däne, de nigs fir sich gmacht hän; denn der Dag isch heilig unsam Herrn. Un sin nit truurig; denn de Fräid (Freud) am HERRN isch äiri Schtärke. 8,11 Un d Levite hän alles Volk treschtet un sage: Sin schtill, denn der Dag isch heilig; sin nit truurig! 8,12 Un alles Volk goht hi, um z ässä, z trinke un dvu üszdeile um ä großes Freudefescht zue mache; denn sie hän de Wörta vuschtande, de ma ne kundgmacht het.

Fyr vum Laubhittefescht

8,13 Un am zweite Dag vusammle sich de Hauptlit vu d Sippene vum ganze Volks un d Prieschta un Levite bi Esra, däm Schriftglehrte, dmit da (er) sie in d Wörta vum Gsetz undarichtet. 8,14 Un sie finde im Gsetz gschribe, daß dr HERR durch Moses bifohle het, daß d Israelite (a) am Fescht im siebte Monet (b) in Laubhitte huuse solle. 8,15 Do len sie´s kunddoe un üsruefe in alle ihre Schtädt un in Jerusalem un sage: Gehn üsä uf de Berg un (a) holt Elzwiegli, Balsamzwieg, Myrtenzwieg, Palmenzwieg un Zwiegli vu Laubbaim, daß ma Laubhitte mache, we´s gschribe schtoht. 8,16 Un des Volk goht üsä un holt sie un macht sich Laubhittene, jeda uf sinem Dach un in sinem Hof un in d Vorhef am Huus Gottes un (a) uf däm Platz am Wassadoor un uf däm Platz am Door Ephraim. 8,17 Un di ganz Gmeinde dera, de üs dr Gfangeschaft widakumme ware, mache Laubhittene un hän drin ghuust (gwohnt). Denn des hän de Israelite sit dr Ziit Josuas, däm Bue (Suhn) Nuns, bis uf dän Dag nimmi doe. Un s war ä arg (sölli) großi Fräid (Freud). 8,18 Un s wird jede Dag üs däm Buech vum Gsetz Gottes vorgläse, vum erschte Dag a bis zuem letschte. Un sie hebe des Fescht siebä Däg un am achte Dag vu d Vusammlig, we sich's kert.

S 9. Kapitel

D Israelite erkenne ihri Schuld

9,1 Am vierezwanzigschte Dag vum Monet kumme d Israelite zue nem Faschte zsämme, in Säck ghillt un mit Erde uf ihre Häupta (Kepf). 9,2 Un s sunderte sich de Nohchkumme Israels vu alle fremde Volk ab un kumme hi un bekenne ihri Sinde un de Missetatene ihra Vädare. 9,3 Un sie sin an ihrem Platz gschtande, un ma liest vor üs däm Buech vum Gsetz des HERRN, ihrem Gott, dräi Schtunde lang, un dräi Schtunde bekenne sie un bäte zuem HERRN, ihrem Gott. 9,4 Un uf däm erhehte Platz fir d Levite sin Jeschua, Bani Kadmïl, Schebanja, Bunni, Scherebja, Bani un Kenani gschtande un brellä lut zue däm HERRN, ihrem Gott. 9,5 Un d Leviten Jeschua, Kadmïl, Bani, Haschabneja, Scherebja, Hodija, Schebanja, Petachja sage: Los! lobe d HERRN, äiren Gott, vu Ewigkeit zue Ewigkeit! Un mir lobe di herrliche Name, der erhabe isch iba alles Pries un Ruehm!

D Sinde wäre gsait

9,6 HERR, dü bisch's ällei, dü hesch d Himmel un alli Himmel Himmel mit ihrem ganze Heer gmacht, d Erde un alles, was druf isch, des Meere un alles, was drinne isch; dü machsch ällei lebändig, un des himmlische Heer doet dich abäte. 9,7 HERR, dü bisch Gott, der wo Abram üsgwählt hesch un nen üs (a) Ur in Chaldäa gfihrt un (b) Abraham gnennt hesch 9,8 un hesch si Herz treu erfunde vor dir un ä Abmachig (Abkumme) mit nem gschlosse, (a) sinene Nohchkumme des Land vu d Kanaanita, Hetita, Amorita, Perisita, Jebusita un Girgasiter z ge, un hesch di Wort ghalte; denn dü bisch Grecht. 9,9 Un dü hesch des Elend unsera Vädare in Ägypte agsähne un ihr Brellä am Schilfmeer erhert 9,10 un Zeiche un Wunda doe am Pharao un allene sinene Große un an däm ganze Volk vu sinem Land - denn dü hesch erkennt, daß sie (a) gege Israel vumesse ware - un hesch dir ä Name gmacht, so we na (er) hiit isch. 9,11 Un dü hesch (a) des Meer vor rene vudeilt, so daß sie midde durchs Meer troche durchgange sin, un (b) hesch ihri Vufolga in de Defi gworfe we Schtei (Wackes) in mächtiges Wassa 9,12 un hesch sie gfihrt am Dag in einare Wolkesiile un in d Nacht in einare Fiirsiile, um ne z laichte uf däm Wäg, wo sie zehn. 9,13 Un dü bisch (a) rabgschtiege uf d Berg Sinai un hesch mit tene vum Himmel her gswätzt un (b) ä wahrhaftiges Recht un rechti Gsetze un gueti Satzige un Gebote ne ge 9,14 un hesch di heilige Sabbat ne kundgmacht un Gebote, Satzige un Gsetz ne bifohle durch di Knecht Moses 9,15 un hesch ne (a) Brot vum Himmel ge, wo sie hunga ka hän, un (b) Wassa üs däm Felse fleße losse, wo sie durscht ka hän, un nene bifohle, sie solle higo un des Land inähme, iba des dü di Hand zuem Schwur erhobe hesch, um s ne z ge.

9,16 Aba unsari Vädare wäre schtolz un (a) bockig, so daß sie dine Gebote nit ghorche, 9,17 un weigare sich z härä un denke au nit an dini Wunda, de dü a nene doe hescht, sundern sie wäre bockig un nähmä sich fescht vor, zue ihra Knechtschaft in Ägypte zruckzkehre. Aba dü, mi Gott, vugisch ne un (a) warsch gnädig, barmherzig, geduldig un vu großa Güte un vuloßesch sie nit. 9,18 Un (a) obwohl sie ä gossenes Kalb mache un sage: «Des isch di Gott, der wo dich üs Ägypteland gfihrt het» un großi Läschterige schwätze, 9,19 vuloßesch dü sie doch nit in d Wüschte nohch dinere große Barmherzigkeit, un de Wolkesiile wich nit vu nene am Dag, um sie uf däm Wäg z fihre, noh de Fiirsiile in dr Nacht, um ne uf däm Wäg z laichte, wo sie zehn. 9,20 Un (a) dü hesch ne di guete Geischt ge, um sie z undawiese, un (b) (c) di Manna vusagschtesch dü nit ihrem Muul (Gosch) un (d) (e) hesch ne Wassa ge, wo sie durscht ka hän. 9,21 (a) Vierzig Johr vusorgschtesch dü sie in d Wüschte, so daß sene nigs gmanglet het. Ihri Kleida sin nit vufalle, un ihri Feß schwellte nit a. 9,22 Un dü hesch ne Kenigrich un Velka ge un deiltesch sie ne zue, daß sie des Land (a) Sihons, vum Kenig vu Heschbon, inähme un des Land (b) Ogs, vum Kenig vu Baschan. 9,23 Un dü mehrtesch ihri Kinda we de Schterne am Himmel un hesch sie ins Land brocht, des dü ihre Vädere zuegsait hesch, daß sie dert izeh un s inähme solle. 9,24 Un de Kinda zehn inä un nähmä des Land i. Un dü demuetigtescht vor rene de Iwohna vum Land, de Kanaanita, un hesch sie in ihri Händ (Pfode) ge, ihri Kenig un de Velka im Land, daß sie mit tene däte nohch ihrem Wille. (a) 9,25 Un sie eroberte (a) feschti Schtädt un ä fettes Land un nähmä Hiisa volla Sache in Hab un Guet, üsghaueni Brunne, Wiberge, Elgärte un Obstbaim in Fülle, un sie ässä un wäre (b) satt un fett un läbte in Wunne durch dini großi Güte.

9,26 Aba sie wäre bockig un ghorche nit dir un werfe di Gsetz hinda sich un bringe dini Prophete um, de sie vumahnte, daß sie sich zue dir umkehre solle, un schwätze großi Läschterige. 9,27 (a) (b) Drum hesch dü sie in de Hand ihra Feinde (Gegna) ge, de sie s firchte lähre. Un zue d Ziit ihra Angscht brellä sie zue dir, un dü erhersch sie vum Himmel, un durch dini großi Barmherzigkeit gisch dü ne ä Retta, wo nene üs d Hand ihra Feinde (Gegna) ghulfe het. 9,28 Wenn sie aba zuer Rueh kumme, hän sie wida schlechtes vor dir doe. Do hesch dü sie hi ge in ihra Feinde (Gegna) Hand, daß de iba sie herrsche. So brellä sie dann (dnoh) wida zue dir, un dü erhersch sie vum Himmel her un errettesch sie nohch dinere große Barmherzigkeit vieli Mol. 9,29 Un dü vumahntesch sie, um sie zue dinem Gsetz zruckzfihre. Aba sie ware schtolz un ghorche dine Gebote nit un sindigte an dine Rechte, (a) durch de d Mensch läbt, wenn na (er) sie doet, un kehre dir d Rucke zue un wäre bockig un ghorche nit. 9,30 Un dü hesch vieli Johr Geduld mit tene un warntesch sie durch di Geischt in dine Prophete, aba (a) (b) sie nähme's nit z Ohr. Drum hesch dü sie in de Hand vu d Velka in d Lända ge. 9,31 Aba nohch dinere große Barmherzigkeit hesch dü mit tene kei ä End gmacht noh sie vulo; denn dü bisch ä (a) (b) gnädige un barmherzige Gott.

9,32 Etze, unsa Gott, dü großa Gott, dü Mächtiga un Furchtbara, (a) (b) (c) der wo d Abmachig (s Abkumme) un Treui hebsch, acht all des Elend nit gring, des uns troffe het, unsari Kenig, Firschte, Prieschta, Prophete, Vädare un di ganzes Volk sit d Ziit vu d Kenig vu Assur bis uf dän Dag. 9,33 Dü bisch Grecht in allem, was dü iba uns brocht hesch; denn dü hesch recht doe, mir aba sin gottlos gsi. (a) 9,34 Un unsari Kenig, Firschte, Prieschta un Vädare hän nit nohch dinem Gsetz doe un nit achtgha uf dini Gebote un Ordnige, de dü ne hesch beziige losse. 9,35 Un sie hän dir nit dent zue d Ziit ihra Macht bi all dinere große Güte, de dü ne erwiese hesch, in däm wiete un fette Land, des dü nene ge hesch, un hän sich vu ihrem bese Doe nit abkehrt. 9,36 Lueg, mir sin hiit Knecht; un in däm Land, des dü unsare Vädere ge hesch, sini Fricht un Sache z genieße, lueg, in nem sin ma (mir) Knecht. 9,37 Un all si Ertrag bringt dr Kenige große Gwinn, de dü iba uns bschtimmt hesch um unsera Sinde wille; un sie herrsche iba unsari Lyba (Ranze) un unsa Viecher nohch ihrem Wille, un ma (mir) sin in großa Not.

S 10. Kapitel

S Volk vupflichtet sich s Gsetz z hebe

*Abweichend schtatt 10,1-40: 9,38 - 10,39.
10,1 *Un drum wen ma (mir) ä feschti Abmachig treffe, sie ufschribe, un unsari Firschte, Levite un Prieschta solle sie vusiegle un undaschriebe: 10,2 Nämlich Nehemia, dr Schtadthaltr, d Bue (Suhn) Hachaljas, un Zedekia, 10,3 Seraja, Asarja, Jirmeja, 10,4 Paschhur, Amarja, Malkija, 10,5 Hattusch, Schebanja, Malluch, 10,6 Harim, Meremot, Obadja, 10,7 Daniel, Ginneton, Baruch, 10,8 Meschullam, Abija, Mijamin, 10,9 Maasja, Bilga un Schemaja; des sin de Prieschta.

10,10 D Levite aba sin: Jeschua, d Bue (Suhn) Asanjas, Binnui vu d Sehn Henadads, Kadmiël, 10,11 un ihri Breda: Schechanja, Hodija, Kelita, Pelaja, Hanan, 10,12 Micha, Rehob, Haschabja, 10,13 Sakkur, Scherebja, Schebanja, 10,14 Hodija, Bani un Beninu.

10,15 Di Obere vum Volks sin: Parosch, Pahat-Moab, Elam, Sattu, Bani, 10,16 Bunni, Asgad, Bebai, 10,17 Hadonia, Bigwai, Adin, 10,18 Ater, Hiskia, Asur, 10,19 Hodija, Haschum, Bezai, 10,20 Harif, Anatot, Nebai, 10,21 Magpiasch, Meschullam, Hesir, 10,22 Meschesabel, Zadok, Jaddua, 10,23 Pelatja, Hanan, Anaja, 10,24 Hoschea, Hananja, Haschub, 10,25 Lohesch, Pilha, Schobek, 10,26 Rehum, Haschabna, Maaseja, 10,27 Ahija, Hanan, Anan, 10,28 Malluch, Harim un Baana.

10,29 Un des ibrigi Volk, Prieschta, Leviten, Doorheta, Sänga, Tempelsklave, un alli, de sich vu d Mensche dr Lända abgsundert hän un sich zuem Gsetz Gottes halte, samt ihre Wieba, Sehn un Techtare, alli, de´s vuschtoh kenne: 10,30 Selli soll sich ihre Breda, d Mächtige unda ne, aschleße un d Abmachig baiträte un sich mit nem Eid vupflichte, z wandle im Gsetz Gottes, des durch Moses, däm Knecht Gottes, ge isch, un alli Gebote, Rechte un Satzige des HERRN, unsares Herrschers, zue hebe un z doe.

10,31 Mir wen (a) unsari Techtare nit d Velka (Lit) vum Land ge un (b) (c) ihri Techtare nit fir unsari Buebä (Sühn) nähm.

10,32 Mir wen nit vu d Velka (Lit) vum Land (a) (b) am Sabbat un an d heilige Däg Sache (Ware) un allaläi Korn (Getreide) nähmä, wenn sie de am Sabbatdag zuem Vukauf bringe.

Mir wen uf de Abgabe in jedäm siebte Johr un uf (c) (d) Schuldforderige jeda Art vuzichte.

10,33 Mir wen uns des Gebot uflege, (a) (b) jährlich d dritte Deil vumä Silbaschtickli zuem Denscht im Huus unsares Gottes z ge, 10,34 nämlich fir de (a) Schaubrot, fir des dagwise Schpeiseopfa, fir des dagwise Brandopfa, fir de Opfa am Sabbat un Näimond, fir de Feschtdäg, fir des Hochheilige un fir des Sündopfa, womit fir Israel Sühne gschafft wird, un fir alli Arbet im Huus unsares Gottes;

10,35 mir wen des Los unda d Prieschta (Pfarra), d Levite un däm Volk werfe, in wela Reihefolge unsari Sippene jedes Johr (a) des Brennholz fir des Huus unsares Gottes zue na bschtimmte Ziit ge soll, dmit ma´s uf däm Altar des HERRN, unsares Gottes, vubrenne ka, we´s im Gsetz gschribe schtoht;

10,36 mir wen alljährlich de (a) Erschtlinge unsares Lands un de Erschtlinge alla Fricht vu alle Baim zuem Huus des HERRN bringe;

10,37 mir wen de (a) Erschtgiburt unsera Buebä (Sühn) un unsarem Vieh, we´s im Gsetz gschribe schtoht, un de Erschtgiburt unsera Rinda un unsera Schof zuem Huus unsares Gottes zue d Prieschta (Pfarra) bringe, de im Huus unsares Gottes dene;

10,38 mir wen (a) d erschte Deil vu unsam Brotdeig un unsari Abgabe un Fricht vu alle Baim, vum Wi un El fir d Prieschta in de Kammere am Huus unsares Gottes bringe un (b) d Zehnte vu unsarem Land fir d Levite; de solle d Zehnte inähme üs alle unsare Derfa (Käffa) mit Ackaland. 10,39 Un ei Prieschta, ä Bue (Suhn) Aarons, soll bi d Levite si, wenn sie d Zehnte inähme, un (a) d Levite solle d Zehnte vu ihrem Zehnte rufbringe zuem Huus unsares Gottes in de Kammere im Vorrotshuus. 10,40 Denn d Israelit un d Levite solle d Abgabe vum Korn (Getreide), Wi un El uffe in de Kammere bringe. Dert sin de heilige Geräte un de Prieschta, de do dene, un de Doorheta un Sänga. So wen ma´s(mir´s) im Huus unsares Gottes an nigs fehle losse.

S 11. Kapitel

De Lit, de in Jerusalem huuse (wohne)

(vgl. 1. Chr 9,2-17)

11,1 Un de Obere vum Volk wohne (husse) in Jerusalem. S ibrigi Volk aba wirft des Los drum, wer vu jewiels zehn nohch Jerusalem, in de heilige Schtadt, zeh soll, um dert z huuse, un de nin in d andere Schtädt. 11,2 Un des Volk segnet alli de Männa (Manne), de wo fräiwillig in Jerusalem huuse wen.

11,3 Des sin de Obere vu d Landschaft Juda, de in Jerusalem un in d Schtädt Judas wohne (husse); sie wohne (husse) aba jeda in sinem Eigentum in ihre Schtädt: Israelite, Prieschta, Levite, Tempelsklave un de Nohchkumme dr Sklave Salomos.

11,4 In Jerusalem wohne (husse) ä baar vu d Sehn Juda un ä baar vu d Sehn Benjamin. Vu d Sehn Juda: Ataja, d Bue (Suhn) Usijas, d Bue (Suhn) Secharjas, d Bue (Suhn) Amarjas, d Bue (Suhn) Schefatjas, d Bue (Suhn) Mahalalels, vu d Sehn Perez; 11,5 un Maaseja, d Bue (Suhn) Baruchs, d Bue (Suhn) Kolhoses, d Bue (Suhn) Hasajas, d Bue (Suhn) Adajas, d Bue (Suhn) Jojaribs, d Bue (Suhn) Secharjas, vu d Sehn Schela. 11,6 Alli Nohchkumme vum Perez, de in Jerusalem wohne (husse), ware 468, agsäheni Männa (Manne). 11,7 Vu d Sehn Benjamin: Sallu, d Bue (Suhn) Meschullams, d Bue (Suhn) Joëds, d Bue (Suhn) Pedajas, d Bue (Suhn) Kolajas, d Bue (Suhn) Maasejas, d Bue (Suhn) Itiëls, d Bue (Suhn) Jesajas, 11,8 un sini Breda Gabbai, Sallai, 928. 11,9 Un Joel, d Bue (Suhn) Sichris, war ihr Vorschteha, un Juda, d Bue (Suhn) Senuas, war als Zweite iba de Schtadt bschtimmt.

11,10 Vu d Prieschta (Pfarra): Jedaja, Jojarib, Jachin 11,11 un Seraja, d Bue (Suhn) Hilkijas, d Bue (Suhn) Meschullams, d Bue (Suhn) Zadoks, d Bue (Suhn) Merajots, d Bue (Suhn) Ahitubs, dr Vorschteha im Huus Gottes, 11,12 un ihri Breda, de am Huus Gottes Denscht gmacht hän, 822; un Adaja, d Bue (Suhn) Jerohams, d Bue (Suhn) Pelaljas, d Bue (Suhn) Amzis, d Bue (Suhn) Secharjas, d Bue (Suhn) Paschhurs, d Bue (Suhn) Malkijas, 11,13 un sini Breda, Hauptlit vu d Sippene, 242; un Amaschsai, d Bue (Suhn) Asarels, d Bue (Suhn) Achsais, d Bue (Suhn) Meschillemots, d Bue (Suhn) Immers, 11,14 un ihri Breda, tichtigi Männa (Manne), 128; un ihr Vorschteha war Sabdïl, d Bue (Suhn) Haggadolims.

11,15 Vu d Leviten: Schemaja, d Bue (Suhn) Haschubs, d Bue (Suhn) Asrikams, vum Bue (Suhn) Haschabjas, d Bue (Suhn) Bunnis, 11,16 un Schabbetai un Josabad vu d Häupta (Kepf) dr Levite fir d üßere Denscht am Huus Gottes, 11,17 un Mattanja, d Bue (Suhn) Michas, d Bue (Suhn) Sabdis, d Bue (Suhn) Asafs, het bim Gebet d Lobgsang azschtimme, un Bakbukja war unda sinene Breda dr Zweite in däm Denscht, - un Abda, d Bue (Suhn) Schammuas, vum Bue (Suhn) Galals, d Bue (Suhn) Jedutuns. 11,18 Alli Levite in d heilige Schtadt ware 284.

11,19 Un de Doorheta: Akkub un Talmon un ihri Breda, de an d Door Wache hebe, 172.

11,20 Des ibrigi Israel aba, Prieschta un Levite, bliebe in alle Schtädt Judas, jeda uf sinem Erbdeil. 11,21 Un de Tempelsklave wohne (husse) am Ofel, un Ziha un Gischpa ware iba de Tempelsklave bschtimmt. 11,22 D Vorschteha vu d Levite aba in Jerusalem war Usi, d Bue (Suhn) Banis, d Bue (Suhn) Haschabjas, d Bue (Suhn) Mattanjas, d Bue (Suhn) Michas, vu d Sehn Asaf, de bim Denscht im Huus Gottes z singe hän. 11,23 Denn s git ä Gebot vum Kenig fir sie un ä feschti Abmachig, an welem Dag jeda z singe het.

11,24 Un Petachja, d Bue (Suhn) Meschesabels, vu d Sehn Serachs, vum Bue (Suhn) Judas, schtoht däm Kenig zuer Site in allem, was des Volk betrofe het.

De Lit, de uf fem Land huuse (wohne)

11,25 Un ä baar vu d Sehn Juda wohne (husse) druße in Höf(Hef) uf ihre Flure in (a) Kirjat-Arba un sinene Ortschafte un in Dimona un sinene Ortschafte un in Kabzeel un sinene Höf(Ghöfte) 11,26 un in Jeschua, Molada, Bet-Pelet, 11,27 Hazar-Schual, Beerscheba un sinene Ortschafte 11,28 un in (a) Ziklag un Mechona un sinene Ortschafte 11,29 un in En-Rimmon, Zora, Jarmut, 11,30 Sanoach, Adullam un ihre Höf(Ghöfte), in Lachisch un sinene Flure, in Aseka un sinene Ortschafte. So len sie sich na vu Beerscheba bis zuem Dal Hinnom.

11,31 D Buebä (Sühn) Benjamin aba wohne (husse) in Geba, Michmas, Ajja, (a) Bethel un sinene Ortschafte 11,32 un in Anatot, Nob, Ananja, 11,33 Hazor, Rama, Gittajim, 11,34 Hadid, Zeboïm, Neballat, 11,35 Lod un Ono un im Dal dr Zimmalit.

11,36 Un vu d Levite wohne (husse) Ordnige au in Juda un in Benjamin.

S 12. Kapitel

Lischte vu d Prieschta (Pfarra) un Levite

12,1 Des sin de Prieschta un Leviten, de mit Serubbabel, däm Bue (Suhn) Schealtïls, un Jeschua zruckgkumme ware: Seraja, Jirmeja, Esra, 12,2 Amarja, Malluch, Hattusch, 12,3 Schechanja, Rehum, Meremot, 12,4 Iddo, Ginneton, Abija, 12,5 Mijamin, Maadja, Bilga, 12,6 Schemaja, Jojarib, Jedaja, 12,7 Sallu, Amok, Hilkija un Jedaja. Des ware de Häupta (Kepf) vu d Prieschta un ihra Breda zue d Ziit Jeschuas.

12,8 D Levite aba ware de: Jeschua, Binnui, Kadmïl, Scherebja, Juda un Mattanja; sella un sini Breda ware fir de Danklieda igsetzt, 12,9 Bakbukja aba, Unni un ihri Breda sin nene gegeiba gschtande bim Denscht.

12,10 Jeschua zeugt (ziigt) Jojakim, Jojakim zeugt (ziigt) (a) Eljaschib, Eljaschib zeugt (ziigt) Jojada, 12,11 Jojada zeugt (ziigt) Johanan, Johanan zeugt (ziigt) Jaddua.

12,12 Un zue d Ziit Jojakims ware de de Hauptlit dr Sippene unda d Prieschta (Pfarra): nämlich vu d Sippe Seraja: Meraja; vu Jirmeja: Hananja; 12,13 vu Esra: Meschullam; vu Amarja: Johanan; 12,14 vu Malluch: Jonatan; vu Schebanja: Josef; 12,15 vu Harim: Adna; vu Meremot: Helkai; 12,16 vu Iddo: Secharja; vu Ginneton: Meschullam; 12,17 vu Abija: Sichri; vu Mijamin: *Do fehlt ä Name; vu Maadja: Piltai. 12,18 vu Bilga: Schammua; vu Schemaja: Jonatan; 12,19 vu Jojarib: Mattenai; vu Jedaja: Usi; 12,20 vu Sallu: Kallai; vu Amok: Eber; 12,21 vu Hilkija: Haschabja; vu Jedaja: Netanel.

12,22 Un zue d Ziit Eljaschibs, Jojadas, Johanans un Jadduas wäre ufzeichnet de Hauptlit dr Sippnee unda d Levite un d Prieschta bis zue d Herrschaft vum Darius, däm Kenig vu Persien. 12,23 S wäre aba vu d Levite de Hauptlit vu d Sippene ufzeichnet in eina Chronik bis zue d Ziit Johanans, däm Bue (Suhn) Eljaschibs. 12,24 Un des ware de Häupta (Kepf) vu d Levite: Haschabja, Scherebja un Jeschua, Binnui, Kadmïl; un ihri Breda sin nene gegeiba gschtande, (a) zuem lobe un zuem danke, we´s David, dr Ma Gottes, bifohle het, Chor um Chor, 12,25 nämlich Mattanja, Bakbukja un Obadja. Aba Meschullam, Talmon un Akkub, de (a) Doorheta, hän d (b) Wache an d Vorrotskammere vu d Door.

12,26 De zue d Ziit Jojakims gläbt hän, däm Bue (Suhn) Jeschuas, d Bue (Suhn) Jozadaks, un zue d Ziit vum Schtatthalta Nehemia un vum Prieschta Esra, vum Schriftglehrte.

Iweihig dr Schtadtmuure

12,27 Un bi d Iweihig dr Muure Jerusalems holt ma d Levite üs alle ihre Derfa (Käffa) nohch Jerusalem, um Iweihig z hebe mit Fräid (Freud), mit Dank un Singe, mit Zimble, Psalter un Harfe. 12,28 Un s vusammle sich d Sänga üs dr Gegend um Jerusalem un vu d Höf(Gehöfte) dr Netofatiter 12,29 un vu Bet-Gilgal un vu d Flure um Geba un Bet-Asmawet; denn d Sänga hän sich rings um Jerusalem her Gehöfte baut. 12,30 Un d Prieschta un Levite reinigte sich un reinigte des Volk, de Doorene un d Muure.

12,31 Un ich ha de Obere vu Juda obe uf d Muure schtiege lo un schtell zwei großi Dankchöre uf. Di eine gehn Rechts obe uf d Muure zuem Mistdoor hi, 12,32 un hinda ne her gehn Hoschaja un de Hälfti dr Obere vu Juda 12,33 un Asarja, Esra, Meschullam, 12,34 Juda, Benjamin, Schemaja un Jirmeja 12,35 un ä baar vu d Prieschta mit Trompete, nämlich Secharja, d Bue (Suhn) Jonatans, d Bue (Suhn) Schemajas, d Bue (Suhn) Mattanjas, d Bue (Suhn) Michajas, d Bue (Suhn) Sakkurs, d Bue (Suhn) Asafs, 12,36 un sini Breda, Schemaja, Asarel, Milalai, Gilalai, Maai, Netanel un Juda, Hanani, mit d Saitenschpiele Davids, däm Ma Gottes; Esra aba, dr Schriftglehrte, goht vor ne her. 12,37 Un sie zehn zuem Quelldoor hi un schtiege gradus de Schtufä zue d Schtadt David nuf, wo de Muure obahalb vum Huus David bis an des Wassadoor im Oschte vulauft. 12,38 D andere Dankchor goht Links hi, un ich gang hinda nem her un di anderi Hälfti dr Obere vum Volk obe uf d Muure obahalb vum Ofenturm bis an de breiti Muure 12,39 un obahalb vum Door Ephraim zuem alte Door un zuem Fischdor un zuem Turm Hananel un zuem Turm Mea bis an des Schafdoor, un sie bliebe am Wachtdoor schtoh. 12,40 So sin de beide Dankchöre am Huus Gottes gschtande un ich un de Hälfti vu d Rotsherre mit ma (mir) 12,41 un de Prieschta, nämlich Eljakim, Maaseja, Mijamin, Michaja, Eljoënai, Secharja, Hananja mit Trompete, 12,42 un Maaseja, Schemaja, Eleasar, Usi, Johanan, Malkija, Elam un Eser. Un de Sänga sange lut, un Jisrachja schtoht tene vor. 12,43 Un s wäre an däm Dag großi Opfa darbrocht, un sie ware frehlich, denn Gott het tene ä großi Fräid (Freud) gmacht, so daß sich au Wieba un Kinda freue, un ma het de Fräid (Freud) Jerusalems scho vu wietem ghärt.

Amtlit fir d Abgabe an d Prieschta un Levite

12,44 Zue der Ziit wäre Männa (Manne) iba d Kammere bschtellt fir de Vorräte, fir de Abgabe, Erschtling un Zehnte, um in nene de Adeil vu d Äckere um d Schtädt her z sammle, de nohch rem Gsetz fir d Prieschta un Levite bschtimmt ware; denn Juda het sini Fräid (Freud) an d Prieschta (Pfarra) un Levite, de im Amt gschtande sin, 12,45 daß sie d Denscht Gottes un d Denscht vum Reinige vusähe. Un au de Sänga un Doorheta hän nohch rem Gebot David un sinem Bue (Suhn) Salomo ghandelt. 12,46 Denn scho zue d Ziit David un Asafs wäre de Vorschteha vu d Sänga igsetzt, um Gott z lobe un z danke. (a) 12,47 Un zue d Ziit Serubbabels un zue d Ziit Nehemias git ganz Israel d Sänga un Doorheta Adeil an d heilige Gabe Dag fir Dag; denn Israel git des Gheiligte d Levite, (a) (b) de Levite aba gän dvu d heilige Adeil d Sehn Aaron.

S 13. Kapitel

Alli Fremde wäre üsgschiede

13,1 Un in d Ziit het ma üs däm Buech vum Moses vor d Ohre vum Volk gläse un findet drin gschribe, daß (a) de Ammonita un Moabita nemols in de Gmeinde Gottes kumme dürfte, 13,2 wel sie d Israelite nit mit Brot un Wassa entgegekumme sin, un (a) gege sie Bileam dingtet hän, dmit da (er) sie vufluche; aba unsa Gott drait d Fluech in Sege. 13,3 Wo sie etze des Gsetz ghärt hän , schiede sie alles fremde Volk üs Israel üs.

Nehemia bsietigt Mißständ im Tempel

13,4 Un s het dertmols d Prieschta Eljaschib, der wo iba de Kammere bschtellt war am Huus unsares Gottes, nem Vuwandte vum (a) Tobija, 13,5 ä großi Kamma ge, in de ma freher de Schpeiseopfa glegt het, d Weihrauch, de Geräte un d Zehnte vum Korn (Getreide), Wi un El, de Gebühre fir d Levite, Sänga un Doorheta, dzue de Abgabe fir d Prieschta. 13,6 Aba bi alldäm war ich nit in Jerusalem; denn im zweiedrißigschte Johr Artahsastas, däm Kenig vu Babel, war ich zuem Kenig greist un ha erscht nohch längera Ziit d Kenig gfrogt, daß sa (er) mi wida zeh losst. 13,7 Un wo ich nohch Jerusalem kumm, ha ich gmerkt, daß ses Unrecht war, was Eljaschib fir Tobija doe het, wo na (er) nem ä Kamma im Vorhof vum Huus Gottes git. 13,8 Un s ärgat(vudroß) mi arg (söll) , un ich wirft alle Huusrat vum Tobija üsä vor d Kamma 13,9 un bifihlt, daß sie de Kamma reinigte. Un ich hole wida inä, was zuem Huus Gottes ghärt het, Schpeiseopfa un Weihrauch.

13,10 Un ich wir gwar, daß (a) de Andeil vu d Levite nit igange ware un sellewäg d Levite un Sänga, de d Denscht üsrichte solle, furtgange ware, jeda uf si Land. 13,11 Do schalt ich d Rotsherre un sag: Wurum wird des Huus Gottes vunohchlässigt? Un ich ha sie zruck gholt un schtellt sie wida in ihr Denscht. 13,12 Do bringt ganz Juda d Zehnte vum Korn (Getreide), Wi un El in de Vorrotskammere. (a) 13,13 Un ich bschtell iba de Vorrät d Prieschta Schelemja un Zadok, d Schriba, un vu d Levite Pedaja un nene z d Hand Hanan, d Bue (Suhn) Sakkurs, d Bue (Suhn) Mattanjas; denn sie galte als zuevulässig, un nene wird bifohle, ihre Breda üszdeile.

13,14 Bedenk, mi Gott, wägä däm an mich un lesch nit üs, was ich in Treui am Huus vu minem Gott un fir d Denscht in nem doe ha!

Nehemia setzt d Sabbat durch

13,15 Zue d selbe Ziit sieh ich in Juda, (a) daß ma am Sabbat d Trotti trättet un Korn (Getreide) herbrocht het un uf Esel gladet het un au Wi, Triebel, Fiege un allaläi Lascht nohch Jerusalem bringt am Sabbatdag. Un ich ha sie vuwarnt an däm Dag, wo sie des Ässä vukaufe. 13,16 S wohne (husse) au Tyrer dert; de bringe Fisch un allaläi Ware un vukaufe sie am Sabbat d Lit in Juda un in Jerusalem. 13,17 Do schalt ich de Vürnehme vu Juda un sag zue nene: Was isch des fir ä besi Sach, de ihr do den, un entheiligt d Sabbatdag? 13,18 Hän des nit au äiri Vädare doe, un unsa Gott bringt all des Unheil iba uns un iba de Schtadt? Un ihr bringt noh me Zorn (Wuet) iba Israel dodurch, daß ihr (a) d Sabbat entheiligt! 13,19 Un vor rem Abruch vum Sabbats, wo´s in d Door Jerusalems dunkel wird, ha ich de Door schleße lo un bifehlt, ma soll sie erscht nohch däm Sabbat ufdoe. Un ich ha ä baar mina Lit a de Door gschtellt, dmit ma keini Lascht ribringt am Sabbatdag. 13,20 Do bliebe de Händla un Vukäufa vu allaläi Ware iba Nacht druße vor Jerusalem, ei odr zweimol. 13,21 Do ha ich sie vuwarnt un sag zue nene: Wurum bliebe ihr iba Nacht vor dr Muure? Wenn ihr des noh eimol den, so wir ich Hand an äich lege. Vu der Ziit a kumme sie am Sabbat nimmi. 13,22 Un ich bifehlt d Levite, daß sie sich reinigte un kämeh un de Door bwache den, um d Sabbatdag z heilige.

Mi Gott, (a) denk au wägä däm an mich un bi ma (mir) gnädig nohch dinere große Barmherzigkeit!

Nehemia vubietet d Ehe mit üsländische Wieba

13,23 Zue der Ziit sieh ich au Jude, de sich Wieba gnumme hän üs Aschtot, Ammon un Moab. 13,24 Un de Hälfti ihra Kinda schwätzt aschtotisch odr in d Schproch vumä andere Volk, aba jüdisch kenne sie nit schwätze. 13,25 Un ich schalt sie un ha nene gfluecht un schla ä baar Männa (Manne) un pack sie bi d Hoor un bschwor sie bi Gott: (a) Ihr sollt äiri Techtare nit ihre Sehn ge noh ihri Techtare fir äiri Buebä (Sühn) odr äich selbscht nähmä. 13,26 Het nit Salomo, d Kenig vu Israel, grad dmit gsindigt? Un s war doch unda vieli Mensche kei Kenig nem glich, un na (er) war sinem Gott leb(lieb), un Gott het nen zuem Kenig iba ganz Israel gsetzt. (a) Trozdäm vuleitete nen de üsländische Wieba zuer Sinde. 13,27 Un vu äich mueße ma des härä, daß ihr ä so großes Unrecht den un unsam Gott de Treui dmit brecht, daß ihr äich üsländischi Wieba nähme?

13,28 Un eina vu d Sehn Jojadas, d Bue (Suhn) (a) Eljaschibs, vum Hohenprieschta, war d Schwiegasuhn vum Horoniter (b) Sanballat; aba ich ha nen vu ma gjagt.

13,29 Bedenk ihra, mi Gott, daß sie des Prieschtatum bfleckt un (a) d Abmachig (Abkumme) vum Priestertum un (b) vu d Levite broche hän!

13,30 So reinigte ich sie vu allem Üsländischem un ha de Ämter vu d Prieschta un Levite gordnet, fir jede nohch sinem Denscht, 13,31 un de Lieferig vum Brennholz zue d bschtimmte Ziit un d Abgabe vu d Erschtling.

Gedenke ma´s (mir´s), mi Gott, zuem Beschte!

Letschte Änderungen 14.02.2023 09:28:01 seitNovember 2, 2005 by Dietmar Wiesler (Copyright)

Des isch ä Bäitrag vum Dietmar Wiesler fir me Evagelium im Netz (Copyright) Dez. 1999