Zruck zue d Alemannische Bibel (Markgräflerland Eschbach)

D zweite Bref vum Paulus a d Thessalonicher uf Markgräfler Alemannisch

 

Was in däm Buech schtoht

Was Paulus iba di letschte Däg vu d Erde denkt un d Gläubige in Thessalonich in sinem erschte Bref mitdeilt hett, isch zuem Deil missvuschtande wore.

Under´m Druck vu d Vufolgig hän ä baar Chrischte nur noh dodruf gwartet, dass Jesus in unmiddelbara Zuekunft noh mol kumme doet.
Dodbi hän si nimmi nohch däm gluegt, was jede Dag z mache war un was ne s Läbä ufdrage het.

Wägädäm bschribt Paulus etze üsfihrlich, was vor d Ereichniss am End noh alles bassiere muess:
Di Gläubige den däm Leid nit entgo. Sie wäre vufolgt un vurote. Ma doet si hinda´s Lecht fihre un doet ihr Glaube vuläschtere.

Paulus macht d Thessalonicher deno Muet, um trotzdäm am Glaube feschtshalte.

Na (Er) schribt im Kapitel 2, Vers 16 un 17:
"Gott, unsa Vada (Babbe), der uns gliebt (leb ka het) un uns ä ewige Trost ge het un ä gueti Hoffnig durch Gnade, der trescht äiri Herze un schtärkt äich in allem guete Gschäfft un Wort."

 

 

We des Buech ufbaut isch

1,1-2: D Paulus greßt d Thessalonicher
1,3-12: Paulus sorgt sich um d Gmeinde
2,1-17: Paulus schribt iba d Hoffnig un iba den Dag, wo d Herr Jesus noh mol kumme doet
3,1-16 Paulus git d Gmeinde Ufdräg
3,17-18: Paulus winscht Gottes Sege

 

 

S 1. Kapitel

D Paulus greßt d Thessalonicher

1,1 Paulus un Silvanus un Timotheus a de Gmeinde in Thessalonich in Gott, unsam Vada (Babbe), un däm Herrn Jesus Chrischtus: (a)

1,2 Gnade isch mit äich un Friide vu Gott, unsam Vada (Babbe), un däm Herrn Jesus Chrischtus!

Jesus rettet un richtet

1,3 Mir mehn Gott alliziit fir äich danke, lebi Breda, we sich's kert. Denn äira Glaube wagst sehr (sölli) , un äiri gegesietigi Lebi (Liebe) nimmt zue bi äich alle. (a) 1,4 Drum (a) rehme ma (mir) uns äira unda d Gmeinde Gottes wägä äira Geduld un äires Glaube in alla Vufolgig un Not, de ihr erdulde, 1,5 ä Azeiche dfir, daß Gott recht richte wird un ihr wirdigt sin dem Rich Gottes, fir des ihr au liede. (a) 1,6 Denn (a) (b) s isch Grecht bi Gott, Vufolgig zruck z ge däne, de äich agriffä, 1,7 (a) (b) (c) äich aba, de ihr Vufolgig liede, Rueh z ge mit uns, wenn dr Herr Jesus sich zeige (offenbare) wird vum Himmel her mit d Engel sinere Macht 1,8 in Fiirflamme, Vugeltig z ebe a däne, de Gott nit kenne un de (a) nit hörig sin däm Evangelium unsares Herrn Jesus. 1,9 De wäre Schtrof liede, des ewige End, vum Agsicht vum Herrn her un vu sinere herrliche Macht, 1,10 wenn na (er) kumme wird, daß sa (er) vuherrlicht wär bi sinene Heilige un wundabar erschient bi alle Gläubige, a däm Dag; denn was ma (mir) äich beziigt hän, des des ihr glaubt hän.

Paulus bätet fir d Thessalonicher

1,11 Wägä däm bäte ma (mir) au alliziit fir äich, daß unsa Gott äich bruchba macht dr Bruefig un vollbringt alle Wohlgfalle a Guetem un des Gschäfft am Glaube in Kraft, 1,12 dmit in äich vuherrlicht wär dr Name unsares Herrn Jesus un ihr in nem, nohch dr Gnade unsares Gottes un vum Herrn Jesus Chrischtus.

S 2. Kapitel

Dr Mensch dr Bosget

2,1 Was etze (a) des Kumme unsares Herrn Jesus Chrischtus agoht un unsri Vubindig mit nem, so bitte ma (mir) äich, lebi Breda, 2,2 daß ihr äich in äirem Sinn (Gmeht) nit so schnell wacklig wäre noh erschrecke len - nit durch ä Weissagig noh durch ä Wort odr (a) ä Bref, der vu uns si soll -, als isch dr Dag vum Herrn scho do. 2,3 Len äich (a) vu nemads vufihre, in kei Art; denn zvor mueß d Abheldig (Abfall) vu Gott kumme un dr (b) Mensch dr Bosget sich zeige (offenbare), d Bue (Suhn) vum Vuderbe. 2,4 Na (Er) isch dr Fäind(Find, Gegna), der (a) sich hoch hebt iba alles, was Gott odr Gottesdenscht heißt, so daß sa (er) (b) sich in d Tempel Gottes hockt [we ä Gott] un vorgit, na (er) isch Gott. 2,5 Erinnere ihr äich nit dra, daß i (ich) äich des gsait ha, als i (ich) noh bi äich war? 2,6 Un ihr wißt jo, was nen noh ufhaltet, bis sa(er) zeigt (offenbart) wird zue sinere Ziit. 2,7 Denn s regt sich scho des Gheimnis dr Bosget; nur mueß der, der`s etzed noh ufhaltet, wägdoe wäre, 2,8 un dann (dnoh) wird dr Bese zeigt (offenbart) wäre. Sella wird dr Herr Jesus (a) (b) umbringe mit däm Häuch vu sinem Muul (Gosch) un wird nem ä End mache durch sini Erschinig, wenn na (er) kummt. 2,9 Dr Bese aba wird in d Macht vum Sadan ufträte mit großa Kraft un vulogene Zeiche un Wunda 2,10 un mit jeda Vufihrig zue d Ungrechtigkeit bi däne, de vulore wäre, wel sie de Lebi (Liebe) zue d Wohret nit agnumme hän, des sie grettet hät. 2,11 Drum schickt ne Gott de Macht dr Vufihrig, so daß sie dem Lug glaube, (a) 2,12 dmit grichtet sin alli, de dr Wohret nit glaube, sundern Luscht hän a d Ungrechtigkeit.

Bliebe fescht im Glaube!

2,13 (a) Mir aba mehn Gott alliziit fir äich danke, vum Herrn gliebti Breda, daß Gott äich als erschti zue d Seligkeit üsgwählt het, in dr Heiligung durch d Geischt un im Glaube a d Wohret, 2,14 wozue na (er) äich au bruefe het durch unsa Evangelium, dmit ihr de Herrlichkeit unsares Herrn Jesus Chrischtus gregä. 2,15 So schtehn etze fescht, lebi Breda, un (a) hebet (halte) äich a de Lehr, in der ihr durch uns undawiese wore sin, s isch durch Wort odr Bref vu uns. 2,16 Na (Er) aba, unsa Herr Jesus Chrischtus, un Gott, unsa Vada (Babbe), der uns gliebt (leb ka het) un uns ä ewige Trost ge het un ä gueti Hoffnig durch Gnade, 2,17 der trescht äiri Herze un schtärkt äich in allem guete Gschäfft un Wort.

S 3. Kapitel

Bäte fir uns!

3,1 Wida, lebi Breda, bäte den fir uns, daß des Wort vum Herrn lauft un globt wird we bi äich 3,2 un daß ma (mir) erlest wäre vu d falsche un bese Mensche; denn dr Glaube isch nit jedama`s Sach. 3,3 Aba (a) dr Herr isch treu; der wird äich schtärke un (b) bwahre vor rem Bese. 3,4 Mir hän aba des Vuträue zue äich in däm Herrn, daß ihr doe den, was ma (mir) gebiete. (a) (b) 3,5 Dr Herr aba richt äiri Herze üs uf d Lebi (Liebe) Gottes un uf de Geduld Chrischti.

Wer nit schaffe will, der soll au nit ässä!

3,6 Mir sage äich aba, lebi Breda, im Name unsares Herrn Jesus Chrischtus, daß ihr äich zrückzehn vu jedäm Brueda, der schludrig läbt un nit (a) (b) (c) nohch dr Lehr, de ihr vu uns gregt hän. 3,7 Denn ihr wißt jo, (a) we ihr uns nohchfolge solle. Denn ma (mir) hän nit schludrig bi äich gläbt, 3,8 hän au nit umsunscht Brot vu öbber (ebber) gnumme, sundern (a) mit Meh un Plog hän ma (mir) Dag un Nacht gschafft, um keinem vu äich z Lascht z flalle. 3,9 Nit, daß ma (mir) dzue nit s Recht ka hän, sundern (a) (b) (c) ma (mir) wen uns selbscht äich zuem Vorbild ge, dmit ihr uns nohchfolge. 3,10 Denn scho als ma (mir) bi äich ware, bifohle ma (mir) äich: Wer nit schaffe will, der soll au nit ässä. 3,11 Denn ma (mir) härä, daß ä baar unda äich schludrig läbä un nigs schaffe, sundern unnützi Sache triebä. 3,12 So nem aba sage ma`s(mir`s) scho un vumahne nen in däm Herrn Jesus Chrischtus, daß sa (a) schtill sinare Arbet nohchgoh un si eignes Brot ässä soll. 3,13 Ihr aba, lebi Breda, len's äich nit madig mache(vusäue), Guetes z doe. (a)

Ä Ermahnig an alli

3,14 Wenn aba öbber (ebber) unsa Wort in däm Bref nit härä will, den merke äich un hän nigs mit nem z schaffe, dmit da (er) schamrot wird. 3,15 Doch hebet (haltet) nen nit fir ä Fäind, sundern (a) wiese nen zrecht als ä Brueda. 3,16 (a) Na (Er) aba, dr Herr vum Friide, gib äich Friide alliziit un uf alli Art. Dr Herr isch mit äich alle!

Paulus winscht Gottes Sege

3,17 D Größ vu mir, vum Paulus, mit d Hand. Des isch des Zeiche in alle Bref; so schrib i (ich). (a) (b) (c) 3,18 D Gnade unsares Herrn Jesus Chrischtus isch mit äich alle!
Des isch ä Bäitrag vu Dietmar Wiesler fir me Evangelium im Netz (Copyright) Dez. 1999
Letschte Änderungen Januar 29, 2006 by Dietmar Wiesler