Was in däm Buech schtoht

Es isch nit bekannt, an wen der Bref grichtet isch. Des Problem, wo Judas aschwätze doet, isch aba klar. Na (Er) warnt vor Gemeindeglieda, wo de Erkenntnis, dass Gott gnädig isch, als Fräibref fir ä vukummenes, liedriges Läbä missbrucht hän un wo nur uf ihr eigene Vordeil üs ware.

Sie hän schtolzi Redde ghalte un ä Hufe Ahänga gfunde. Wägädäm ermahnt Judas au d Gmeinde, dass si sich im Glaube nit vuwirre losse un ihr Vutraue nur uf Gott setze solle. In d Verse 24 un 25 schribt da (er):
"Däm aba, der äich vor rem Schtrauchle hüete (heete) ka un äich untadelig schtelle ka vor des Agsicht vu sinere Herrlichkeit mit Fräid (Freud), däm alleinige Gott, unsam Heiland, isch durch Jesus Chrischtus, unsarem Herrn, Ehri un Majeschtät un Gwalt un Macht vor alla Ziit, etzed un in alli Ewigkeit! Amen."

We des Buech ufbaut isch

1-2:	D Judas greßt sini Läsa
3-16:	Judas warnt vor Lit, wo falschi Lehre vubreide
17-23:	Judas rueft dzue uf, Gott treu z bliebe un sich um Gschwischda z kimmere, wo in Gfahr sin
24-25:	Judas doet Gott lobe

S 1. Kapitel

D Judas greßt sini Läsa

1,1 Judas, ä Knecht Jesus Chrischti un Brueda vum Jakobus, a de Bruefene, de gliebt sin in Gott, däm Vada (Babbe), un bwahrt fir Jesus Chrischtus:

1,2 Gott gib äich viel Barmherzigkeit un Friide un Lebi (Liebe)!

Manchi Lit liege total dnäbe

( 2Petr 2)

1,3 Ihr Liebi, nohchdäm i (ich) gwißlig vorka ha, äich z schribe vu unsa alla Heil, halt i(ich)'s fir nedig, äich in minem Bref z vumahne, (a) daß ihr fir d Glaube kämpft, der ei fir allimol d Heilige ibaliefert isch. 1,4 Denn s hän sich ä baar Mensche igschliche, iba de scho längscht des Urdeil gschribe isch; Gottlose sin sie, mißbruuche d Gnade unsares Gottes fir ihri Uswiichs un vuliigne unsa älleinige Herrscha un Herrn Jesus Chrischtus.

We Gott mit däne Mensche vufahrt, de nigs vu nem wisse welle

1,5 Ich will äich aba erinnere, obwohl ihr des alles scho wißt, daß dr Herr, nohchdäm ma (er) däm Volk däm ma (er) ä Mol üs Ägypte ghulfe het, (a) (b) s andere Mol de umbrocht het, de nit glaube. 1,6 Au d Engel, de ihr himmlischä Rang nit bwahrt hä, sundern (a) ihr Huus vuloße hän, het da (er) fir s Gricht am große Dag vuwahrt mit ewige Bande (Seila, Schnurr) im Dunkle. 1,7 So sin au Sodom un Gomorra un de umliegende Schtädt, de glich we de Unzucht triebe hän un (a) anderem Fleisch nohchgange sin, zuem Baischpiel bschtimmt indäm sie liede Pein im ewige Fiir.

Noh anderi Baischpiel vu Mensche, de nigs vu Gott hän wisse welle

1,8 Ebeso sin au de Träuma, de ihr Fleisch dreckig mache, jedi Herrschaft vuachte un d himmlischi Mächte läschtere. 1,9 Als aba (a) Michael, dr Erzengel, mit däm Deufel gschtritte het un mit nem feilschte um d Lyche vum Moses, wagt er nit, iba nen ä Vudammigsurdeil z fälle, sundern sait: (b) Dr Herr schtrof di! 1,10 De aba läschtere alles, wovu sie nigs vuschtehn; was sie aba vu Natur üs kenne we de Tierli , dra vuderbe sie. 1,11 Weh dene! Denn sie gehn d Wäg (a) Kains un flege in d Irrtum vum (b) Bileam um s Gwinne un kumme um in däm Ufruehr Korachs. 1,12 Sie sin Schandflecke bi äire Liebesmahl, (a) prasse ohni Scheu, weide sich selbscht; sie sin Wolke ohni Wassa, vum Wind beutelt, kahli, unfruchtbari (saftlosi) Baim, zweimol abgschtorbe (vutrocknet) un üsgwurzlet, 1,13 wildi Wellä vum Meer, (a) de ihri eigeni Schand üsschumet, vuiirti Schtern; dere Los isch di dunkelsti Nacht in Ewigkeit.

1,14 S het aba au vu däne gweissagt (vorusgsait) (a) Henoch, dr siebte vu Adam a, un gsait: Lueg, dr Herr kummt mit sinene viele duusig Heilige, 1,15 Gricht z halte iba alli un z schtrofe alli Mensche fir alli Sache vu ihrem gottlose Wandel, mit däne sie gottlos gsi sin, un fir all des Fräche, des de gottlose Sinda gege nen gsait hän. 1,16 De murre un motze mit ihrem Los; sie läbä nohch ihra Luscht, un ihr Muul (Gosch) schwätzt stolzi Wort, un wägä ihrem Vordeil wägä schmeichle (schleime) sie um d Lit.

Judas rueft dzue uf, Gott treu z bliebe un sich um Gschwischda z kimmere, wo in Gfahr sin

1,17 Ihr aba, mini Liebi, denke an de Wort, de zvor gsait sin vu d Aposchtel unsares Herrn Jesus Chrischtus, 1,18 als sie äich sage, (a) (b) daß zue dr letschte Ziit Schpötta si wäre, de nohch ihra eigene gottlose Luscht läbä. 1,19 De sin s, de Zwietracht bringe, niedrig Gsinnte, (a) de d Geischt nit hän. 1,20 Ihr aba, mini Liebi, (a) (b) baut äich uf uf äirem allaheiligschte Glaube, un bäte im heilige Geischt, 1,21 un bwahret äich in dr Lebi (Liebe) Gottes, un wartet uf d Barmherzigkeit unsares Herrn Jesus Chrischtus zuem ewige Läbä. 1,22 Un erbarmt äich dera, de zwiefle; 1,23 anderi rißt üs däm Fiir un (a) rettet sie; andere erbarmt äich in Angscht un (b) haßt au des Gwand (Häß), des flecke het vum Fleisch.

Judas doet Gott lobe

1,24 Däm aba, der äich vor rem Schtrauchle hüete (heete) ka un äich untadelig schtelle ka vor des Agsicht vu sinere Herrlichkeit mit Fräid (Freud), (a) 1,25 däm alleinige Gott, unsam Heiland, isch durch Jesus Chrischtus, unsarem Herrn, Ehri un Majeschtät un Gwalt un Macht vor alla Ziit, etzed un in alli Ewigkeit! Amen.

Des isch ä Bäitrag vu Dietmar Wiesler fir me Evangelium im Netz (Copyright) Dez. 1999