Zruck zue d Alemannische Bibel (Markgräflerland Eschbach)

D PROPHET OBADJA

Was in däm Buech schtoht

Des kurze Buech schtammt meglichawies üs d Ziit vum Kenig Joram vu Juda (848 bis 841 v. Chr.) un wär dodmit eins vu de freheschte Prophetebecha. Obadja vukindigt ä Grichtsbotschaft iba Edom, wo im Bergland Seir südöschtlich vum Tode Meer gläbt het un's Bruedavolk vu Israel war.
David het sich d Edomita undaworfe gha, aba unda'm Kenig Joram hän si sich wida vu d Obaherrschaft vu Juda losgmacht (vgl. 2Ken 8,20). Dodmit im Zsämmehang het gschtande, daß d Philista un Araber Jerusalem plindert hän (vgl. 2Chron 21,8-10.16-17).
An d Plinderung hän sich d Edomita allem Aschien nohch au beteiligt. Nohch einare andere Uffassig schtammt des Buech üs d Ziit nohch 586 v. Chr., wo d Babylonier Jerusalem scho zerschtert gha hän.
Obadja kindigt a, daß d Edomita bschtroft un bsiegt wäre, un daß di andere Velka, wo Israel feindlich gegeiba schtehn, ämol desselbe Schicksal ereilt.

Des Buech isch in sinere literarisch Form ä Grichtsled. In d Ziit vum Obadja war Sela (spööta Petra gnennt) d Hauptschtadt vu Edom. De einzigartige Ruine vu der Schtadt sin üs massivem Felsblock. Si sin üs däm rosa gfärbte Fels, wo in der Gegend aztreffe isch, ghaue wore. Fir ä langi Ziit ware si in däm Wüschtegebiet südlich vum Tode Meer vuschtegelt. Erscht 1812 het ma si wida entdeckt. S sin hiit schtilli Ziige dodvu, daß itroffe isch, was d Obadja vorusgsait het.

We des Buech ufbaut isch

1-14:	Gott bschtroft d Edomita
15-21:	Der Dag, wo d HERR Gricht haltet

S 1. Kapitel

Gott bschtroft d Edomita

(Jer 49,7-22)

1,1 Des isch`s, was Obadja gsäh het. Eso sait Gott dr HERR iba Edom: - Mir hän des HERRN ä Botschaft ghärt , ä Laufbursch (Bote) isch unda d Heide gschickt: Also, len uns gege Edom schtritte!-

Gott schwätzt mit d Edomita

1,2 Lueg, i (ich) ha di gring gmacht un sehr (sölli) vuachtet unda d Mensche. 1,3 D Hochmuet vu dinem Herz het di bschiese, wel dü (a) in d Felseklifte wohnsch, in d hoche Schleßa, un dü saisch in dinem Herz: Wer will mi zue Bode schtoße? 1,4 Wenn dü au in d Hechi fahrsch we ä Adla un machsch di Nest zwische d Schterne, trozdäm will i (ich) di vu dert nundaschtiirze, sait dr HERR.

1,5 Wenn Raiba (Diebe, Vubrecha) odr Debe (Diebe, Vubrecha) nachts iba di kumme, we sollsch dü dann (dnoh) znicht wäre! Jo, sie solle schtähle, bis sie gnoe hän. Un wenn Herbschta (Wilesa, Ernta) iba di kumme, so solle sie dir kei Nohchlese ibriglo. 1,6 Ganz sehr (sölli) solle sie Esau durchsueche un sini Schätz ufschpiire! 1,7 Alli dini Bundesgnosse wäre di zuem Land nüswerfe; de Lit, uf de dü di Troscht hoffsch, wäre di bschiesse un ibawältige; de di Brot ässä, wäre di vurote, bvor dü s merke wirsch. 1,8 Was gilt's? sait dr HERR, i (ich) will zue d selbe Ziit d Gschytheit in Edom znicht mache un d Schläue uf däm Berg Esau. 1,9 Au di Schtarke, (a) Teman, solle vuzage, uf daß alli uf däm Berg Esau üsgrottet wäre durch Mord.

1,10 Um d Frevels wille, a dinem Brueda Jakob den na gmacht het, sollsch dü zschande wäre un fir imma üsgrottet si. 1,11 (a) Zue der Ziit, als dü däbischtohsch un gsäh hesch, we Fremdi si Heer gfange wägfihre un Fremdi(Üslända) zue sinene Doore izehn un iba Jerusalem des Los werfe, do warsch au dü we eina vu nene.

D Edomita hän sich nit an Gottes Awiesige ghalte

1,12 Dü sollsch nimmi rabluegä uf di Brueda zue d Ziit vu sinem Elend un sollsch di nit fräie iba de Buebä (Sühn) Juda zue d Ziit ihrem Kumma un sollsch mit dinem Muul (Gosch) nit so schtolz schwätze zue d Ziit ihra Angscht. 1,13 Dü sollsch nit zuem Door vu minem Volk izeh zue d Ziit vu sinem Kumma; dü sollsch nit rabluegä uf si Ungliick zue d Ziit vu sinem Kumma; dü sollsch nit nohch sinem Guet griefe zue d Ziit vu sinem Kumma. 1,14 Dü sollsch nit schtoh a d Schlupflecha(Fluchtwäg), um sini Entronnene z morde; dü sollsch sini Ibrigbliebene nit vurote zue d Ziit dr Angscht.

D Velka wäre grichtet, un Israel wird grettet wäre

1,15 Denn (a) dr Dag des HERRN isch nooch iba alli Heide. (b) We dü doe hesch, soll dir wida fahre, un we dü vudent hesch, so soll`s uf di Schädel kumme. 1,16 Denn we ihr uf minem heilige Berg trunke hän, so (a) solle alli Heide jede Dag trinke; jo, sie solle's suffe un üsschlürfe un solle si, als wäre sie ne gsi.

1,17 Aba (a) (b) uf däm Berg Zion wäre Gretteti si, un na (er) soll heilig si, un des Huus Jakob soll sini Bsitza bsitze. 1,18 Un (a) des Huus Jakob soll ä Fiir wäre un des Huus Josef ä Flamme, aba des Huus Esau Schtroh; des wäre sie aziinde un vuzehre (frässä), so daß vum Huus Esau nigs ibrigbliebt; denn dr HERR het's gsait. 1,19 Un sie wäre des Südland, d Berg Esaus, bsitze un des Hiigelland, des Land vu d Philista. Jo, sie wäre des Gfilde Ephraims un des Gfilde Samarias bsitze un Benjamin d Berg Gilead. 1,20 Un d Wäggfihrte vu Israel wäre de Schtädt dr Kanaanita bis nohch Zarpat bsitze, un de Wäggfihrte vu Jerusalem, de in Sefarad sin, wäre de Schtädt im Südland bsitze. 1,21 Un s wäre di Grettete vum Berg Zion kumme, um d Berg Esau z richte, un d Kenigherschaft wird des HERRN si.

Des isch ä Bäitrag vum Dietmar Wiesler fir me Evagelium im Netz (Copyright) Dez. 1999