Was in däm Buech schtoht

Der kurze Bref, wo Johannes gschribe het, doet sich an ä unbekanndi Gmeinde wende. Dodrin haltet Johannes die Gläubige dodzue a, uf falschi Lehre z achte.

De Probleme sin fascht dieselbe we de, wo na (er) in sinem erschte Bref agschwätzt het. Wägädäm isch au in däm Bref d zentrale Punkt s Bekenntnis zue Jesus Chrischtus:
Er, Gottes Suhn, isch ä Mensch üs Fleisch un Bluet wore.

We des Buech ufbaut isch

1-3:	D Johannes greßt d Frau, wo vu Gott üsgwählt wore isch
4-6:	Johannes vulangt Wohret un Lebi (Liebe)
7-11:	Johannes warnt vor d falsche Prophete
12-13:	Johannes git Greß wida

S 1. Kapitel

D Johannes greßt d Frau, wo vu Gott üsgwählt wore isch

1,1 Dr Älteschte a die üserwählte Herrin un ihri Kinda, (a) de i (ich) leb ha in dr Wohret, un nit älleinig i (ich), sundern au alli, de de d Wohret vuschtande hän, 1,2 um dr Wohret wägä, de in uns bliebt un in uns si wird in alli Ewigkeit:

1,3 Gnade, Barmherzigkeit, Friide vu Gott, däm Vada (Babbe), un vu Jesus Christus, däm Bue (Suhn) vum Vada (Babbe), soll mit uns si in Wohret un in Lebi!

Johannes vulangt Wohret un Lebi (Liebe)

1,4 I (Ich) ha argi freut, daß i (ich) unda dinene Kinda solchi gfunde ha, de in dr Wohret läbä, nohch rem Gebot, des mir vum Vada (Babbe) gregt hän. 1,5 Un etze bitt i (ich) di, Herrin - i (ich) schrib da (a) kei naies Gebot, sundern des, was ma (mir) gha hän vu Afang a -, daß ma (mir) uns undrenanda leb hän. 1,6 Un des isch de Lebi, daß ma (mir) läbä nohch sinem Gebot; des isch des Gebot, we ihr's ghärt hän vu Afang a, daß ihr drin läbä.

Johannes warnt vor d falsche Prophete

1,7 Denn vieli Vufihrer sin in d Welt üsägange, de nit sage, daß Jesus Christus in s Fleisch kumme isch. Des isch dr Vufihrer un dr Antichrist.

1,8 Sähn äich vor, (a) daß sa nit vuliere, was ma (mir) gschaft hän, sundern d ganze Lohn gregä. 1,9 Wer driba nüsgoht un (a) bliebt nit in dr Lehr Chrischti, der het Gott nit; wer in däre Lehr bliebt, der het d Vada (Babbe) un d Bue (Suhn). 1,10 Wenn öbber (ebber) zue äich kummt un bringt de Lehre nit, so (a) nähmt den nit ins Huus un greßt den au nit. 1,11 Denn wer nen greßt, der het adeil a sinem bese Werk.

Johannes git Greß wida

1,12 I (Ich) hät äich viel z schribe, aba (a) i (ich) wott`s nit mit Bref un Tinte mache, sundern i (ich) hoffe, zue äich z kumme un selba mit äich schwätze, dmit unsri Fräid (Freud) ganz groß isch. 1,13 S greße di d Kinda vu dinere Schweschta, vu dr Üserwählte.

Des isch ä Bäitrag vum Dietmar Wiesler fir hufe Evagelium im Netz (Copyright) Dez. 1999